levensbeschouwing er in tot uiting dient te
komen."
Laten we 'ns 'n typisch katholiek jongensboek
nader bekijken „Theo's Proeftijd" door Ger.
vanAssendelft (uitgave St.Gregoriushuis,Utrecht
De uitgever zelf wijdt in 'n circulaire aan dit
boek een korte bespreking
„Theo's Proeftijd" geeft onze Roomsche
jeugd de sensatie van jongensavonturen vol
spanning en toch geplaatst in 't gewone levens
milieu van een echten Roomschen, Holland-
schen jongen. Jongensstreken en kloeke daden
wisselen elkaar af. Doch alles wordt beheerscht
door één groote gedachte de strijd van een
edele, mooie jongensziel om een teederminnen-
den maar ongelukkigen vader, die in de netten
der Loge is verstrikt, weer tot God terug te
brengen en zoo meteen voor zichzelf den weg
vrij te maken naar de vervulling van zijn ideaal
missionaris worden. Geen kwezelachtige vroom-
doenerij evenmin 'n jongensbrutaliteit, die
't gezag onder den voet baaltMaar echte,
diepe godsdienstzin en ferme strijd tegen fouten
en gebreken, in eigen karakter vroolijk genieten
van 't mooie, jonge leven, verbonden met ijver-
rige vervulling der godsdienstplichten en geest
driftig ijveren voor Jezus' heilige belangen, zoo
lang zijn „proeftijd" hem door allerlei avonturen
heenvoertZiedaar Theo, de held van
ons verhaal."
En wat dunkt u, is Theo 'n kwezel, 'n kasplant
je 'k Geloof, dat menig moedertje wel 'n half
dozijntje van die Theootjes zou willen hebben
Dik Trom en Pietje Bell en hun kornuiten
reiken onzen held nog niet tot aan de enkels.
,,'t Boek kan ook wat uiterlijke verzorging
betreft gelegd worden naast het keurigste van
neutrale uitgevers. Innerlijk staat 't er toren
hoog boven." (Ons Eigen Blad).
En zijn er nog al wat van die mooie Roomsche
boeken Laat 'k u daarop antwoorden met 'n
verwijzing naar de tentoonstelling, die dezer
dagen in één der lokalen van de R. K. Openbare
Leeszaal zal gehouden worden, 't Zal u meeval
len Doe daar uw keuze voor 't aanstaande Sint
Nicolaasfeest en steun niet langer 'n pers, die
de grondslagen van 't zedelijk en maatschappe
lijk leven ondermijnt.
Herinner u zich nog de volgende passage
uit den laatsten vastenbrief van 't Nederlandsch
Episcopaat
„Wij vermanen met allen aandrang de ouders
om waakzaam te zijn en streng toezicht te hou-
Men öp—dé lectuur hunner kinderen. Bedenkt,
avcl, 'dat een boek veel aantrekkelijks heeft voor
kinderen. We'ést een voorbeeld voor uw kinde
ren. Leest zelf geen bladen of boeken, die direct
of indirect een gevaar zouden kunnen zijn voor
het geloof en de reinheid uwer kinderen of een
ergernis voor uw onderhoorigen. Koopt en leest
dergelijke bladen en" boeken nooit, ook niet op
reis vraagt daar zonder menschelijk opzicht
katholieke lectuur. Leidt de leeslust uwer kin
deren in de goede richting en mogen zij van u
leeren, slechte lectuur te verafschuwen.
Steunt ook zooveel in uw vermogen is én
moreel én financieel de goede pers
Roomsche ouders, geeft gehoor aan dezen
Oproep
Weest propagandisten voor 't Roomsche boek,
woest Apostelen van ons ideaal
Voor l Roomsche kind 'l Roomsche boek
X.
Binnenland.
Annexaties.
Het is niet over de annexatie van landen en
volkeren, dat we het dezen keer willen hebben,
doch over het zich meer en meer uitend streven
van tal van gemeenten in den lande om naburige
dorpen of gedeelten er van in te palmen. Natuur
lijk zijn er gevallen van noodzaak wanneer
twee gemeenten b.v. volstrekt aaneengebouwd
zijn maar in 't algemeen achten we het stre
ven om den bloei van een stad of dorp te ver-
hoogen, oppervlakte en zielental te vergrooten
ten koste van andere gemeenten, beslist af te
keuren.
Natuurlijk kunnen voor ons standpunt niet
in dezelfde mate de argumenten worden aan
gevoerd, als we voor landen en volkeren laten
gelden, maar volstrekt mank gaat eene verge»
li.il ing er mee toch niet omdat de verschillen
in taal (dialect), aard en zeden, die volkeren
scheiden, althans onderscheiden, eveneens tus-
schen de verschillende gemeenten bestaan en
meestal óók in de historie worstelen. Men ziet
meermalen, dat tusschen de bewoners van ver
schillende gemeenten een onderlinge naijver
bestaat, een naijver, die zich gelukkig meestal
in gezonde vormen uit, maar zich ook wel eens
tot een uitwas van vijandschap ontwikkeld heeft,
wat natuurlijk ten scherpste is af te keuren.
Naijver is er mede tusschen de besturen van om
liggende gemeenten en zulke naijver is voor-
deelig voor de gemeentenaren, die de onderlinge
concurrentie op een laag gehouden belasting
aanslag tot uitdrukking zien komen.
In de practijk wordt annexatie het felst na
gestreefd door gemeenten, die gewoon zijn om
op grooten voet te leven en zich er niet toe weten
te brengpn de tering naar de nering te zetten.
Er komt steeds grooter verschil tusschen de
door haar uitgegeven belasting-biljetten en die
uit de omgeving. Het heet dan, dat de omliggen
de gemeenten den Hoofdelijken Omslag laag
kunnei. houden, doordat, ze parasiteeren op de
stad, maar in werkelijkheid is het de weelderige
opvatting van stadsbeheer, die de verschillen
zoo groot maakt. Ze voeren dan de tactiek van
een schraperigen kruidenier (par éxemple de
dire, want kruideniers "zijn niet schraperig), die
de zaken zijner concurrenten opkoopt om de
alleenheerschappij in zijn wijk te kunnen blijven
voeren, te blijven doen wat hij wil en te laten
betalen, wat hij eischt.
Met annexatie verdwijnt gewoonlijk de sti
mulans, die het standsbestuur of het bestuur
van het grootere dorp aanzet om de uitgaven te
beperken en de belasting laag te houden, teneinde
een uittocht naar omliggende gemeenten te ver
hoeden, waar het comfort misschien minder is,
maar de belasting aanzienlijk lager.
De practijk heeft bovendien uitgewezen, dat
annexatie noch „goedkoop" is voor de geannex
eerde burgers, noch voor de inwoners der groote
gemeente, omdat de inoreele verplichting den
nieuwen gemeenteraren dezelfde voordeelen
van comfort, hygiëne e.d. (bestrating, verlich
ting politie, rioleering, reiniging) te verschaf
fen door de groote afstanden zoo hooge uitgaven
eischt, dat deze in afzienbaren tijd niet rencfabel
kunnen worden gemaakt.
ROMEINSCÏiE KRONIEK.
Rome, 2 Nov. 1926.
Amerikaanselie onthullingen over Mexico.
Eerst nu, waar de gansclie beschaafde wereld
de oogen gericht heeft naar den godsdienstoor
log in Mexico, treft men bepaalde onthullingen
in Amerikaanselie katholieke bladen aan over
de voorgeschiedenis van de Mexicaansche on
lusten. Gedurende den oorlog werden deze din
gen begrijpelijkerwijze weinig bekeken.
Al gedurende en voor den oorlog waren
er in Mexico revolutionnaire Staatsgewelddaden
tegen de Kerk en haar vertegenwoordigers.
Reeds in 1915 wendden zich de katholieke
vereenigingen der VereenigdeStaten, met hun al
gemeen voorzitter, R. H. Tierney, aan de spits,
tot de Amerikaanselie regeering, om bescher
ming te zoeken voor de vervolgde geloofsbroe
ders.
De minister van Buitenlandsche Zaken, Bruyan
gaf destijds den katholieken bonden de verzeke
ring, den toestand te onderzoeken en afdoende
maatregelen te zullen treffen.
Daarwerkelijk telegrafeerde hij aan de Ameri-
kaansche consuls in Mexico en verlangde nadere
bijzonderheden over de aangebrachte gruwel
daden der Mexicaansche regeering. Die berichten
kwamen in en stelden de aanklagers volkomen
in het gelijk, desalniettemin geschiedde er van
Washington uit niets ter bescherming der ka
tholieken.
Tien consulaire berichten vertelden van de
willekeurige gevangennemingen en uitwijzingen
van priesters en ordezusters, van neergeschoten
geestelijken, van de schaamtelooze ontheiliging
der kerken.
De vice-cohsui Sladden berichtte uit Manzillo
de volgende gebeurtenissen
„Toen de revolutionnaire troepen Guadalajara
ingemarcheerd waren, werden de Salosianer-
priesters, die hier een kweekschool leiden en
andere vreemde priesters, die in Weldadigheids
inrichtingen, ziekenhuizen en scholen gewerkt
hadden, in het geheel 47 in getal, verder alle
kloostervrouwen die aan meisjesscholen werk
zaam waren, uit het land gejaagd. Ze werden
door Manzanillo naar het Engelsche schip „City
of Mexico" gescheept.
Onderweg werden de priesters en de nonnen
op de gemeenste wijze mishandeld. Alle priesters
van Mexicaansche afkomst, met den bisschop
van Tehuantepec inkluis, die toevallig in Gua
dalajara aanwezig was, werden in de gevange
nis geborgen men moest honderdduizend Pesos
betalen om ze weder in vrijheid te krijgen. Alle
kerken werden door de militaire overheden ge
sloten. De kathedraal, de bisschoppelijke resi
dentie en de meisjesschool werden als kwartieren
voor de troepen bestemd.
Voor tien dagen kwamen soldaten naar El
Gruello, in den Staat Jalisco, oin den priester
Simon Gobian gevangen te nemen. Hij redde zich
door de vlucht. Daarvoor staken de soldaten zijn
huis met al zijn bezit in brand.
Als motief der vervolging werd aangegeven,
dat de priesters de aanwezigheid van versterkte
villa's op de plaats niet medegedeeld hadden
aan de troepen van Carranza.
In Tonaya, Jalisco, werd de priester Adolpho
Moto van Platancillo gevangen genomen even
zoo de pastoor Cisto Mitchell. Beiden werd een
strik om den hals gelegd en zoo voerde men hen
door de straten der stad. Men bood ze te koop
aan en verkondigde, dat wanneer niemand hen
kocht, ze binnen het uur werden doodgeschoten.
Men dwong de priesters te dansen. De officier,
die dat beval, heet Tenorio. Eerst door tusschen-
komst van de bevolking gaf de officier toe en
stelde de priesters in vrijheid.
Den derden Januari werden de priesters Quin-
tero, Gemez, Salazar, Morales en Sayala en den
priester Acosta van Chihualan gevangen ge
nomen en vandaar naar Manzanillo gebracht.
Men liet hen tien dagen lang in den kerker
en deelde hen vervolgens mede, dat ze met het
eerstvolgende schip uit het land zouden worden
gezet.
Den 16den daaraanvolgende diende zich bij mij
de commandeerende hoofdman der troepen aan
en vroeg mij, wanneer de stoomboot „Peru"
afvaarde en of het noodig was dat de priesters,
die men in San Francisco wilde afzetten, daar
ook geld bij zich moesten hebben. Ik verklaarde
hem hierop de daarop betrekking hebbende ar
tikelen van onze emigrantenwet.
Daarop bemerkte de hoofdman dat hij het
dan wel beter meende de priesters eenvoudg
neer te schieten, dan ook nog geld voor hun
reis uit te geven.
Hedennamiddag kwamen twee priesters bij
me en vertelden, dat ze zoojuist van den hoofd
man bescheid hadden gekregen, dat de mili
taire overheden m geen enkel opzicht bereid
waren ook maar een centime voor de priesters
Uit te geven om ze mt het land te.zetten en dat
men ze, wanneer nien hen met toestond het
stoomschip te verlaten eenvoud.g neer zou
schitten zoodra het setup de haven verlaten
had.
Het volk zamelde nu geld m, om het vaar-
cn landingsgeld voor de vijf priesters op te
brengen. De kapitem van de „Peru" had inge-
w.lligd om inplaats van hedenavond eerst mor
gen in zee te steken, opdat de menschen den tijd
zouden vinden hun priesters uit het gevaar van
doodgeschoten te worden, te redden.
De menschen die hier heden regeeren, zijn
even bloeddorstig als de Apachen-Indianen
terwijl ze slechts op twee dingen belust scliijn-
nen te zijn, op moorden en op geld."
Tot zoover de Amerikaansehe vice-consul.
Men ziet intusschen dat de mishandeling
der Mexicaansche katholieken niets nieuws is.
De gruwe en van een duivelsch depotisme
hebben zich in den laatsten tijd alleen maar
wat openlijker en brutaler vertoond
Het is een cultuurschande voor de geheele
wereld, niet slechts dat zulke dingen tientallen
jaren lang ongestraft mogen geschieder, maar
nog meer dat er in alle landen der wereld krin
gen zijn, die de pers in dienst stellen om deze
Ruwste godsdienstschending en overweldiging
van millioenen katholieken te verdedigen en
goed te praten.
Een merkwaardige voorspelling.
De Engelsche bekeerling en schrijver Halli-
day Sutherland vertelt in een artikelenreeks
in de Catholic Times de geschiedenis zijner be
keering.
Daarin treft men een merkwaardig voorval
aan.
Toen hij zich nog op zoek naar de waarheid
bevond, hoorde hij op een dag een lid van de
katholieke „Evidence Guild" in Hyde Park
openlijk tot het straatpubliek spreken.
„Wat hij zeide", zoo vertelt hij, „ben ik al
lang vergeten. Ik herinner mij een kennis, die
toen met mij samen was. Ik kon hem zeer
gced, hij was een geleerde en schrijver, ouder
dan ik en een ongeloovige. Hij had slechts voor
twee dingen een ontzaglijke angstvoor ar
moede en voor ziekte.
Over de katholieke Evidence Guild merkte hij
het volgende op „dat zijn menschen die mee-
nen. de waarheid te bezitten. Ik kan slechts
één ding niet begrijpen hoe iemand die de
waarheid van de geschiedenis van Christus
erkent, eigenlijk anders handelen kan dan zich
bij dien Christus aan te sluiten. Wanneer de
geschiedenis van Christus waar is, dan is de
katholieke kerk de ware. Ik geloof er natuurlijk
geen woord van, ik kan echter de menschen
niet begrijpen die zich met een halve waarheid
vergenoegen kunnen."
Een katholiek stond dicht bij ons en hoorde
zijn woorden. Hij zeide mij daarna „De man
die zoo gesproken heeft, wordt binnen drie
jaar katholiek, of hij pleegt zelfmoord."
Deze verschrikkelijke en zoo wonderbare
voorspelling is intusschen vervuld. Mijn vriend
werd nooit katholiek, maar binnen de gezegde
tijdruimte las ik eens, toenmaal ver van Londen,
dat hij arm geworden was en zich in de slaap
kamer van het armenhuis had doodgeschoten."
I. K. P. R.
School en werktuinen.
Schiedam is in de laatste jaren verfraaid door
aanleg van plantsoenen en heesteraanplantingen,
zooals het Sterrebosch en het Volkspark. Jam
mer, dat zooveel klachten worden vernomen
over 't baldadig vernielen van wat anderen met
moeite en zorg voortbrachten. De Wethouder
van Onderwijs deed zelfs een beroep op 't onder
wijzend personeel om te trachten de jeugd van
het "vernielen af te houden.
Waarschuwingen noch straffen zullen een blij
vend resultaat hebben, als in de harten der
kinderen niet leeft de liefde voor planten en
dieren.
Daarom moet de jeugd worden opgevoed tot
natuurliefhebbers en bewonderaars.
Naar mijn meening, zoo vervolgt de weth.
in een schrijven, behoort als middel tot die op
voeding de school- en werk tuin.
De naam school- en werktuin wijst er op, dat
er feitelijk twee soorten van instelling zijn n.l.
schooltuin en de werktuin.
De schooltuin kweekt verschillende land- en
tuinbouwgewassen, bloemen en sierheesters,
welke voorwerp van aanschouwing zijn voor de
leerlingen van lagere en middelbare scholen.
De leerlingen zien de gewassen groeien en leeren
bij 't bezoek veel en beter dan in de school mo
gelijk is. Ontegenzeggelijk wordt het onderwijs
in Nat. Historie en Aardrijkskunde vrucht
dragend en wordt de belangstelling in de cul
tures verhoogd.
De werktuin is daarentegen een tuin, verdeeld
in een aantal stukjes van pl.in. 20 M2. voor elk
kind, bestemd om die onder toezicht en leiding
te bewerken. De leerlingen kweeken in hun vrije
uren verschillende tuinbouwgewassen en bloe
men en beoefenen aldus een sport, die aange
naam en in hooge mate nuttig is.
Door den omgang met Flora's kinderen, die
de kleine tuiniers gaan bewonderen en lief
hebben, zal de vernielzucht worden verminderd.
In ons land vindt men in verschillende ge
meenten school- en werktuinen.
In 1918 is in ons land de Centrale Vereeniging
voor school- en werktuinen opgericht. Zij ont
vangt sedert 1920 subsidie van het Rijk en wordt
van verschillende zijden financieel gesteund.
Zij tracht de belangstelling van ons volk voor
natuur en bodemcultuur op te wekken door be
vordering van den aanleg van school- en werk
tuinen.
Ik geef allen, die belang stellen in de schooi
en werktuinen, in overweging zoo'n tuin te
bezoeken, als de kinderen aan den arbeid zijn
en ben overtuigd, dat zij, die er als belangstel
lende heen gaan, als voorstander er vandaan
komen.
Als Uw Kind Hoest
geeft het dan onverwijld de genezende
Mijnhardt's Thijmsiroop
Hoeststillend, slijmoplossend, verzachtend.
Bij Apothekers en Drogisten. Flacon 75 ct.
Naam Mijnhardt op verpakking. Let hierop.
3521 8
Gemengd Nieuws.
Een oude zwerverstruc. Te Baarn
begaf zich een zwerver zich naar het politie
bureau en vroeg er onderdak.
„Dat kan niet vóór tien uur," werd hem ge
antwoord.
De zwerver af.
Regelrecht liep hij naar de Boschstraat, greep
een kei en wierp bij de firma v. 1"). een groote
spiegelruit in.
Hij bleef er kalm bij staan.
De eigenaar stoof naar buiten en vroeg den
zwerver of deze de ruit had ingegooid.
„Dat deed ik," zei de man, „maar je bent
immers verzekerd
Toen werd de poiitie gerequireerd en werd
op de hoogte gesteld.
De zwerver, nog steeds aanwezig, merkte
den politieagent op ,,'t Is nog wel geen 10 uur,
maar nu zal je me toch wel onderdak ver
schaffen.
Aldus geschiedde.
Pleizierig voor de Glasverzekering, zulke
zwervers!
D o o d e 1 ij k ongeluk. Eergisternacht heeft
op het terrein van den sluisbouw te IJ muiden
een ernstig ongeval plaats gehad. Eecige ar
beiders zijn door een zandtrein aangereden.
Van een van hen, den 32-jarigen H. Visser uit
Blijham bij Winschoten zijn de beide beenen
en een der armen zoo goed als afgereden. Daar
de man nog leefde, achtte dr. van H.onmiddel
lijke overbrenging naar het ziekenhuis te Haar
lem noodig. Terwijl de ongelukkige met een
lift naar een der bovenzalen van het ziekenhuis
St. Joannes de Deo werd gebracht, is hij over
leden.
De andere gewonde, de arbeider S., is naar
een keet overgebracht. Diens verwondingen
bleken echter niet van zoo ernstigen aard, dat
hij naar een ziekenhuis behoefde te worden ver
voerd.
De arbeiders waren in dienst van de Amster-
damsche Ballast Mij.
Blanxen in Engelseh Nieu w-G u i-
nca door inboorlingen overval-
1 e n. Uit Rabaul wordt gemeld dat, vijf blanken
die zich naar de goudvelden begaven op het
eiland New-Britam (Nieuw Guinea) in een hin
derlaag vielen, door inboorlingen gelegd. Een
expeditie, bestaande uit dertig blanken en
zeventig inlandsche politie-agenten, bewapend
met mitrailleurs en geweren werden uitgezonden
om de inboorlingen te straffen. Van de vijf
aangevallen blanken werden er twee gedood,
1 wordt vermist en twee wisten te ontsnappen.
Vijfhonderd inboorlingen zouden in opstand
gekomen zijn.
Pool tropheeën van Amundsen
gestolen. Zooals men weet, heeft Amundsen
met zijn schip de „Maud" van 1922 tot 1925
een zwerftocht door de Noordelijke IJszee ge
maakt. Het spreekt vanzelf, dat men van een
dergelijke reis niet met ledige hander terugkeert.
Lal van kostbare bontvellen, curiositeiten, alle
aanteekeningen, die aan boord waren opge
steld, had Amundsen in tweehonderdnegen
kisten laten verpakken.
Eenige maanden geleden is dezeTenorme
zending van Seatle naar Vancouver verscheept
en Donderdag j.l. kwamen, naar de „New
York Herald" verneemt, de kisten te Oslo aan
ledig. Alles was gestolen de inhoud ter waarde
van duizenden, is verdwenen. Amundsen za.'
elke gedachtenis aan zijn tocht vol ontberingen
moeten missen.
Een cigar eft enkoker is oor
zaak van een eigenaardig con
flict Er is een eigenaardig conflict, volgens
de „Tel.", gaande tusschen Stresemann en de
Hohenzollerns. Het gerucht had geloopen, dat
prins Oscar, zoon van Wilhelm II, een cigaret-
tenkoker met eigenhandig schrijven had gezon
den aan een der lieden die wegensamenzwering
tegen Stresemann 's leven gearresteerd zijn.
De „Tagliche Rundschau", het orgaan van den
minister, weigerde eerst commentaar op het
gerucht te geven. Later kwam het blad echter
met een artikel, waarin het zegt
„Ongelukkigerwijs is bewezen, dat het ge
rucht juist is en dat de begeleidende brief wer
kelijk van prins Oscar is. Wij moeten dit onzen
lezers wel mededeelen, omdat de affaire in de
pers zal worden besproken en zij waarschijn
lijk tot levendige politieke debatten zal leiden."
Tot dusver heeft Stresemann zelf zich niet
over het geval uitgelaten. Maar zijn bekend
heid met het gerucht laat zich thans gemakke
lijk afleiden uit de heftige woorden, die hij
de laatste dagen over de Hohenzollerns heeft
gesproken.
Rooverbende bestaande uit
jonge Russische meisjes. Thans
wordt weer melding gemaakt van een roover-
bende, die geheel is samengesteld uit meisjes
van 19 tot 21 jaar. Deze amazones houden
zich echter aan het principe, dat slechts de
rijke boeren in den omtrek van Leningrad
worden gebrandschat, terwijl de arme boeren
ongemoeid worden gelaten.
De Sovjet-politie wenscht echter een derge
lijke brandschatting der bezittende klasse niet
en achtervolgt deze zachtzinnige dametjes^
