WEEK-REVUE.
Voor huis en hof.
Rechtzaken.
Faillissement.
Opgeheven: O. Gcrdemann, handel drij
vende onder den naam Dr. Krüger en Co., wo
nende te Duisburg, kantoor houdende alhier,
Schie 19.
De veroordeelde militairen in hoojjer
beroep.
De in verband met het militair oproer te Ede
veroordeelde soldate i H. Koring, G. Fer'oema
J. Óvereem en A. de Vries hebben honger brroep
sangeteekend tegen het hun opgelegde vonnis.
Ook J. Rutgers, betrekt en bij de relletjes te
Assen, is in hooger beroep gegaan. W. Wester-
hove berust ia zijn vonnis, terwijl de beide ande
ren, die betrokken waren in het geval te Ede
nog geen besluit hebben genomen.
De moord op de Noordermarkt.
Tegen den dader van den moord op de Noor
dermarkt te Amsterdam werd heden 12 jaar
gevangenisstraf geëischt.
Overdrijving schaadt, wordt belachelijk en
Ie ridicule se tue het belachelijke doodt zich
zelf.
Een zeker deel der pers mocht daaraan wel
eens denken.
Er was eens we beginnen niet aan een fabel,
maar aan een brokje historie er was eens
een kindje, dat vergeten weid op school en
daarin van Zaterdag tot Maandag opgesloten
bleef. Het geval verwekte levendige sensatie
en onrust. De pers berichtte het gebeurde meei
dan uitvoerig en vermocht er zelfs tal van nieuwe
feiten van eenzelfde strekking bij te ontdekken.
Vroeger las of hoorde men nooit zoo iets^maar
opeens kreeg „Het vergeten schoolkind" een
vaste rubriek in de dagbladpers. Hadden de
onderwijzers dan plots allen een of andcie cr
senkronkel in hun hoofd gekregen?
Volstrekt niet. „Het vergeten schoolkind
heeft geleefd, zoolang er scholen bestaan, maai
gelukkig heeft de controle, of het knjschend
keel-, c.q. bonsend armen- en beenengeluid
van het slachtoffertje de onvrijwillige gevan
genschap tot een kwaad halfuurtje beperkt.
Tot een apatisch of fatalistisch gestemde kleine
die meende, dat men ook in een schoolka»
wel slapen kon, den gevangenisduur tol een
ongeleenden omvang had weten op te voeren
en daarmee alle vader- en moederhar ten t ee
kloppen van schrik.
Toen waren de meest onbelangrijke gebeur-
1 ijk hei dj es van dien aard plots vreeselijke feiten
geworden. De berichten kwamen zóó rege ma ig
af, dat het publiek er ten slotte geen belang
meer in stelde; eenige variaties, als ,,etn vei
geten politieagent", deden het nieuwe rubriekje
nog wat voortleven, maar het einde kwam toen
spoedig en thans is er voor plaatselijke corres
pondenten geen kwartje meer te verdienen aan
een „vergeten schoolkind."
De treindienst in ons land is niet zoo heel
slecht; vergeleken met het buitenland ma en
we zelfs een goed figuur, wat de verlegen..ei
betreft. Het ongeluk bij De Vink echter dat
eenige dooden eisehte, wekte toch ontze mg
en angst. We mogen inderdaad van de spoor
wegen eischen, dat voor de veiligheid van het
publiek niets wordt nagelaten.
Wie op zekere bladen geabonneerd is, kan
nu echter geen krant meer opslaan of hij -vin
onder meerderlci bombastische „hoofden eeïl
nieuw spoorwegongeluk vermeld en niet a tea
rnet de pen, maar ook met de teeker.stitt woi
de indruk gesuggereerd, alsof een plan tot een
spoorreis gelijk staat met een voornemen tot
zelfmoord.
Als men zich niet door de sensatie-wekken e
wijze van die berichtgeving laat misleiden,
maar de feiten objectief beoordeelt, kom men
tot de conclusie, dat bijna al die „spoorweg
ongevallen" op rangeerterreinen of eerug dood
spoor hebben plaats gehad en in beteekeius
niet' uitgaan boven de geregelde gebeurlijkheid-
jes op zulke emplacementen, als het uitwippen
uit de rails van een of enkele wagens, hetgeen
ter plaatse volstrekt geen gevaar voor personen
oplevert en met eenvoudige hulpmiddelen wordt
hersteld. Zoo iets moet men toevallig zien om
er notitie van te nemen; het personeel ze t
vindt het niet eens de moeite waard om elkaar
zulke voorvallen over te \crtellen.
Ook vroeger gebeurden die dingen natuur
lijk, maar de pers achtte het en terecht
niet noodig daarvan melding te maken. Nu ze
echter voor een scnsationeele en tendentieuse
voorstelling van zaken kunnen dienen, worden
ze in overdreven bewoordingen weergegeven.
Totdat het publiek het vooze van zoo'n jour
nalistiek begint te begrijpen, dan is het weer
afgeloopcn. We meenden echter door deze rege
len te moeten trachten om de zaken nu reeds
tot haar normale proporties terug te voeren,
opdat er onder het publiek niet een ongegronde
angst voor het reizen zal ontstaan of voort
duren.
Er zijn wel andere dingen, die ons leven, al
thans onze gezondheid, meer bedreigen- Ondanks
alle voorzorgen worden we telkens weer door
vreeselijke en besmettelijke ziekten bedreigd.
Daar hebben we nu weer de pokkengevallen
in Maastricht.
Kenden we de vaccinatie nog niet, d°u zouden
nu vermoedelijk reeds honderden slachtoffers
gevallen zijn de medische wetenschap echter
heeft de voortschrijding der ziekte blijkbaar
reeds kunnen stuiten en tot heden liet slechts
één patiënt het leven.
Toch blijft voorzichtigheid geboden. Heel
Maastricht heeft zich thans laten herenten,
maar we moesten zoo verstandig zijn om niet
zoo lang te wachten tot het gevaar dreigt. Het
publiek rneent maar al te vaak, dat het „pok
kenbriefje" uit de kinderjaren een vrijbrief
voor het pokkengevaar is. Die meening is on
juist. De vaccinatie maakt ons lichaam slechts
een zekeren tijd immuun (onvatbaar) voor de
ziekte en wie in dat opzicht de grootst mogelijke
zekerheid wenscht, moet zich om de 7 jaar
laten r<rvaccineeren.
Het is van algemeene bekendheid, dat de
justitie machteloos staat tegenover z.g. fles-
schentrekkers, d.z. personen, die allerlei goe
deren koopen, die ze maar geleverd kunnen
krijgen, zonder te kunnen of te willen betalen
en alleen met het doel om die goederen weer
dadelijk tegen contant geld van de hand te
doen. Die machteloosheid leidt telkens tot het
geven van „waarschuwingen" tegen die per
sonen door de politie verder kan ze niet gaan.
Een paar flesschentrekkers in het groot, de
Fa. Kühne en Co., Duitschers, die zich te Rot
terdam gevestigd hadden, zijn -verleden week vrij
gesproken. De heeren kochten heele wagon
ladingen van de meest uiteenloopen.de goe
deren en verkochten die aanstonds voor lage
prijzen in een paar vliegende winkels. Voor
referenties verwezen ze naar een anderen fles-
schentrekker, die op zijn beurt weer naar „Kühne
en Co.", verwees.
Ze zijn vrijgesproken, niet omdat ze onschul
dig zijn, maar omdat het tenlaste gelegde nu
eenmaal niet strafbaar is voor de Nederlandsche
wei.
De justitie mag er dus geen verwijt van ma-
ken maar op de weiijevende macht rust het
odium van plichtsverzaking, dat ze de eer
lijke Nederlandsche handel sinds jaar r-n dag
overgeleverd houdt aan de practijken can zulke
parasieten, door na te laten de wet op dit punt
te herzien.
Buitenland.
In Lithauen heeft zich vorige week 'n staats-
greep voltrokken, die van internationale be-
teekenis is.
Lithauen is een der randstaten, die zich tijdens
de bolsjewistische revolutie van Rusland heb
ben losgemaakt en die nu een harriëre vormen
tusschen Rusland en Midden- en West Europa.
De barrière, waarbij Europa veel belang heeft,
begon wat tc deuken, doordat in Lithauen bols
jewistische sympathiën groeiende waren, tot
uiting komende o.a. door de verkiezing van
een sterk links georiënteerde volksvertegen
woordiging en het afsluiten dezer dagen van
een vi iendschaps- en veilighcidsverdrag met
Rusland. Door deze koerswijziging in Lithauen
leek een makkelijke verbinding tot stand ge
komen tusschen Duitschland en Rusland, twee
partijen, die vér van elkaar afstaan, maar die
elkander toch geregeld zoeken, omdat ze beiden
grootere gemeenschappelijke vijanden in West-
Europa hebben.
De omwenteling in Lithauen heelt voorloopig
aan Duitsche en bolsjewistische verwachtin
gen een einde gemaakt, doordat de Lithausche
legerleiding de regeering heeft „overgenomen"
en de „afgetreden" staatspresident met zijn
ministers gevangen heeft gezet.
De West-Europeesche mogendheden en Polen
zullen dezen gang van zaken niet ongaarne
gezien hebben en men beschuldigt de laatste
mogendheid er zelfs van de omwenteling geïn
spireerd te hebben. Indien Polen op blijvend
succes wil rekenen, zal het evenwel wat vrien
delijke! tegen zijn Lithauschen nabuur moeten
gaan doen, want deze is nog niet vergeten, dat
Polen hem de stad Wilna en omgeving een paar
jaai g' e en heelt ontroofd. Velen vermoeden,
dat Polen het met Lithauen op een aceoordje
za wi en gooien en dat het een zekere bestuurs-
eenheid met dat land nastreeft in de verre
historie zijn beide landen trouwens al eensver-
eemgd geweest.
In China bevestigen de Zuidelijken
(Cantonneezen) meer en meer hun macht en de
groote mogendheden blijken niet ongeneigd te
om hun positie te erkennen en met ze te onder
handelen. t Lukt ons inderdaad de verstandig
ste manier om de Russische linvloeden te ni-
vel ie eren.
In Japan volgt het volk met groote belangstel-
"ig e zie eproces van den keizer, over witn
m te afgeloopen week dagelijks overlijdenbe-
richten inkwamen, maar die nu weer beterende
schijnt. De keizer is onder het volk blijkbaar
zeei ge ie t ïeeds sinds eenige jaren is hij ech
ter van de regeering uitgescliakelt en oefent
zijn zoon, prms Hiro-Hito, die na den oorlog
ook ons land nog een bezoek bracht, het keizer
lijk bestuur als prins-regent uit. De keizer zelf
is u. 1. geestesziek.
rr "nvruchtbare boomen.
Herhaaldelijk hoort men klachten over
boomen, die maar geen of heel weinig vrucht
willen geven.
Dezer dagen een ouden jaargang van de
„Erfniter Fhurer nasnuffelend, kwam ons een
artike tje onder de oogen, waarin eenige behar-
tenswaardige wenken werden gegeven omtrent
de onvruchtbaarheid van boomen. We geven
het hier vrijwel letterlijk vertaald terug, in de
verwachting, dat verschillende lezers hun nut
ermee kunnen doen.
Dikwijls komt het voor, dat onze boomen in
't geheel met of zeer weinig vrucht opleveren.
Dit kan men in den regel wel verhelpen, doch
in de eerste plaats dient men te weten, wat de
oorzaak is van het niet dragen van den boom.
In de verschillende gevallen, die zich kunnen
voordoen, moet men dan ook verschillende mid
delen toepassen.
Die gevallen zijn in hoofdzaak de volgende
lste. De boom draagt niet, maar groeit ove
rigens goed. Dit is in den regel het gevolg van
(eenzijdige) mesting jaren lang achtereen, dik
wijls met stalmest. Men moet hiermede nu eenige
jaren ophouden en een bemesting toedienen
van kalk en thomasphosphaat.
2. De boom is te dicht, zoodat de zonnestra
len belet worden, er binnen in te komen. Men
moet dan flink dunnen, zorgdragende, dat men
de één- en tweejarige scheuten zoo min moge
lijk wegsnijdt, daar anders de kroon in den zomer
nog dichter wordt.
3e. De grond is te koud en te vochtig, Men
moet dan' trachten op alle mogelijke manieren
deze warmer, droger en luchtiger te maken,
(humusrijke bemesting, turfstrooisel, kalk).
4e. De boom is onvruchtbaar, zonder dat
men de eigenlijke oorzaak weet, Bij deze moet
men de wortelsnoei toepassen. Gewoonlijk ver
krijgt men dan het tweede jaar de eerste vruch
ten.
5e. De boom is onvruchtbaar en groeit
slechtmen moet dan mesten en nog eens mes
ten met goed verteerden stalmest, gier enz.
Ook toevoeging van een weinig kalk geeft goede
resultaten.
6e. De boom maakt wel flink blad doch geeft
geen vrucht (juist als onder 1). Bij d'eze past
men de ringvormige afschorsching toe.
7e. Ligt de onvruchtbaarheid van den boom
aan de soort, dan moet men niet aarzelen, deze
door een vruchtbaarder te vervangen."
Hiermede eindigde het artikeltje in de „Erfür-
ter Fuhrer".
Wij voor ons zouden nog gaarne eenige pun
ten eraan hebben toegevoegd we zullen dan
ook zoo vrij zijn nog even te vervolgen
8ste. De boom groeit slecht en geeft weinig
vrucht. Oorzaak te diepe planting. Is de boom
betrekkelijk nog jong en is er weinig kans op
mislukking, dan moest men hem zoo spoedig
mogelijk hooger zetten. Is de boom reeds te
groot om te verplanten, den handelen als hoven
3.
9e. De boom is. totaal uitgeleefd. Men ziet
het dikwijls bij heel oude hoornen (kersen en
pruimen behoeven niet eens zoo heel oud te zijn),
dat de opbrengst ieder jaar minder wordt, om
ten slotte aihil te zijn. Door oordeelkundige
bemesting krijgt men misschien nog eens een
vruchtje, maar hier is 't uitstel van executie.
Hoe eerder zoo'n uitgeleefde boom opgeruimd'
en vervangen wordt door een' ander, hoe beter.
Planting liefst op een andere plaats is dit niet
mogelijk dan de oude aarde uit het plantgat
vervangen door versche.
10. De boom is verwaarloosd we hebben
vergeten te snoeien, te mesten, schoon te maken
enz. enz.
De vorm is verloren, het vruchthout zit op de
verkeerde plaats, het mos groeit, welig op stam
en takken hier helpt geen pairen raadgeving.
Een zeer bekwaam vakman, die den boom per
soonlijk Onder handen neemt, is de eenige, die
hier nog iets redde i kan.
Frambozen plan te n,...
Het is heter frambozen in 't najaar te planten
dan in 't voorjaar. Het is nu nog een zeer geschik
te tijd en daarom willen we hier mededeelen,
hoe ze geplant moeten worden. Vroeger was de
teelt op pollen het meest in gebruik en al wordt
ze ook tegenwoordig nog wel toegepast, toch
neemt de rijenteelt hoe langer hoe meer toe.
Wil men ze bepaald op pollen zetten, dan
plaatst men ze op minstens 1.50 M. afstand en
van 4 ol 5 stokken bij elkaar. We bedoelen hier
met stekken de I-jarige scheuten waaraan reeds
wortels zitten. Er wordt dan een stok bijgezet,
die dient om ze.aan te binden. Vooral niet strak
aanbinden, want dan hangt men ze op. De uit
komst van zoo'n pollenteelt kan wel goed zijn,
doch het nadeel schuilt meestal in de manier van
aanbinden.
Vooral heeft men dé gewoonte om de scheuten
ook in 't midden vast te hinden, waardoor meer
netheid aan 't geheel wordt gegeven, doch hier
tegen willen wij ernstig waarschuwen. De pol
lenteelt heeft toch al tegen, dat men sommige
oogen van het licht berooft, en nu wordt door
dien band in 't midden, dat kwaad nog verergerd.
Veel beter is het om de scheuten boven aan
de stok zoo vast te binden, dat elke scheut gebo
gen wordt. Indien men dit niet goed kan of
rneent dat het niet net genoeg staat, dan kan
men er ook zeer goed een hoepeltje inbinden.
Door deze wijze van aanbinden, profiteert
iedere scheut van het licht en bovendien worden
de middenoogen, door het buigen der scheuten
gedwongen uit te botten.
De rijenteelt voor de frambozen wordt meer
toegepast. Men plant ze daarvoor op rijen van
ongeveer 1.50 afstand terwijl dan de scheuten
op 15-20 c.M. komen te staan. Ook bij deze
teelt wordt zeer dikwijls vergeten dat de oogen,
die op het middengedeelte van de scheut voor
komen, het best volvormd zijn, omdat ze midden
in den zomer zijn ontstaan. Wanner men ze nu
op rijen teelt en de stokken waarlangs een lat
wordt aangebracht, onmiddellijk naast de rijen
plaatst, (soms zelfs in 't midden ook nog een
lat bevestigt, waaraan de scheuten worden
gebonden), dan zullen ook hierbij de middenoogen
blijven slapen en alleen de oogen aan de top
uitloopen. Dus ook voor deze teelt, is het ver
standiger de palen zoo'n halve meter van de
rij te zetten en de lat zoo hoog aan te bregen, dat
het goed mogelijk is, om de gewoon ontwikkelde
scheuten er nog aan te binden en wel op zoo'n
wijze, dat het bovenste topeind, dat in den regel
toch onvoldoende rijp is, er kan worden afge
sneden.
Door deze manier van planten worden dus
ook de scheuten gebogen en verkrijgt men de
gewenschte resultaten.
Sommigen binden de frambozen het jaar der
planting heel niet aan, doch snijden ze ongeveer
op een voet boven den grond af. Als reden hier
voor wordt opgegeven, dat de vruchten van het
eerste jaar toch niet veel beteekenen en dat men
door het terugsnijden bovendien nog het ont
staan van nieuwe scheuten voor 't volgend jaar,
vermeerdert,
't Spreekt vanzelf, dat men het le jaar zoo
goed als in 't geheel geen vruchten plukt, daarom
schijnt het ons verstandiger hij de rijenteelt
de stekken wat dichter te zetten en dan om de
ander een weg snijden. Men bevordert dan het
ontstaan van nieuwe scheuten en heeft eveneens
kans om nog wat vruchten te oogsten.
Vooral als men vroeg geplant heeft en den
grond rondom de planten bestrooit met- korten
stalmest, waardoor de vruchtbaarheid van den
grond wordt verhoogd, het wortelvormen' ge
durende den winter wordt bevorderd en teven*
het uitdrogen in 't voorjaar wordt voorkomen.
Ook bij de oude rijen, waar men te veel sten
gels aantreft en welke men niet allen kan vast
leggen, omdat men ze nooit dichter bij elkander
moet' leggen dan 15 c.M., worden de overtol
lige weggesneden. Indien we er nu nog bijvoegen
dat de „Hornot" en de „Superlatief" de beide
beste soorten zijn, waarvan de eerste het smake
lijkste is en de laatste het droogste waarbij nog,
dat het niet wenschelijk is nieuwe rijen aan te
leggen op grond waar reeds pas te voren frambo
zen gestaan hebben, dan hopen we hierdoor de
teelt van frambozen voldoende te hebben aange
geven.
Oo rsprong en wezen
der vet planten (IV).
Ook hier treft men tal van overgangen aan.
De meeste succulente Euphorbia's zijn uitne
mend toegerust voor den strijd om het beslaan,
w:ant behalve dat de meeste sterk bewapend
zijn niet harde, scherpe stekels, zijn ze tevens
alle zeer vergiftig.Dit maakt ook, ook al door de
weinige concurrentie, die zij in die dorre streken
hebben van andere planten, ze zich op bepaalde
plaatsen vaak sterk uitbreiden, zoodat, evenals
dit met vele Cactussen en Agave's het geval kan
zijn, groote uitgestrektheden met een en de
zelfde soort zijn bedekt.
Ook .de Liliaceae en Ainaryllidaceae tellen
vele vetplan ten vormen onder hare soorten, men
denke aan de Aloe's uit Zuid-Afrika en de
Agave's uit Noord-Amerika, die zich aan de
dorre streken hebben aangepast door verdik
king der bladeren, waarbij ook weer gepaard
ging een verdikking der opperhuid. Beide ge
slachten bezitten hunne bijzondere alweer-
middelen, de Aloe's in een bittere stof, die de
bladeren oneetbaar maakt, de Agave's door een
stevige scherpe rand- en topstekels aan de bladen
Behalve de genoemde soorten vindt men vet-
planten in vele andere plantenfamilies, in die der
Geraniaceae, Oxalidaceae, Papilionaceae, Vi-
taceae, Gucurbitaceae, Asclepiadaceae, enz.
enz., maar daar behoeven we thans niet nader
op in te gaan, wijl hare vorming en haar bestaan
onderworpen waren aan dezelfde wetten, en zij
als evenzoovele variaties op hetzelfde thema zijn
te beschouwen. We hopen evenwel er in geslaagd
te zijn den lezer een denkbeeld te hebben gegeven
van de merkwaardige plaats die de Vetplan ten
in de Plantenwereld innemen, en van de merk
waardigheid der afzonderlijke soorten en groe
pen. Wie zoo zijn veiplanten-verzameling be
schouwt en bestudeert, heeft er zijn wonderlijke,
grillige Succulenten te liever om, wijl zij een
hoogst belangrijke bladzijde vormen iA het
levensboek der Natuur.
Burgerlijke Stand.
Geboren: Dec. 23 Jan Hendrik, z.v. J.
Korpel en C. H. Meijer, Zwarte waalschestr.
Catharina Margaretha, d.v. J. Romein en
A. Buijs, Nieuwstr. - Frits Leendert, z.v. A. Tal-
monen M. Groeneveld, Nassaulaan. 24 Hen
drik, z.v. L. F. Martijnse en J. Wessel, Vlaardin-
gerdijk.
Scheepvaart.
Hoog water te Hoek van Holland.
27 Dec. v,m. 7.42 n.m. 8.05.
28 Dec. v.m. 8.37 n.m. 9 06.
29 Dec. v m. 9.43 n.m. 10.15.
Gem. Hoogwater 74 c.M. 4- N.A.P.
Gem. Eaagwatei 87 c.M. N.A.P.
SCHIEDAM, 24 Dec. Aangekomen s.s.
Sultan van Langkat, va La Pallice. s.s.
Tyra, van Stockholm. Deensch s.s. Hita
Maersk, van Kopenhagen om hier kolen te
bunkeren in de Wilhelminahaven.
SCHIEDAM, 25 Dec. Vertrokken s.s. Patin,
■ïaar Santa Marta. s.s. F. M. Werner, naar
Loiden. s.s. Stardent, naar Antwerpen.
s.s. Schiedijk, naar Hamburg.
HARBURG; 26 Dec. Aangekomen s.s., Agi
lity, ledig van Schiedam om olie te laden voor
Schiedam.
Handelsberichten.
Beurs van Schiedam.
Moutwijn.
SCHIEDAM, 27 Dec. Officieele noteering van
de Commissie uit de Kamer van Koophandel.
Moutwijn 46 15.50.
Namens de commissie voor de noteering.
H. J. JANSEN.
Spiritus.
SCHIEDAM, 27 Dec. Men noteert voer
Spiritus 100 32.
Spoeling.
Noteering van de Coöp. Vereen. „Schied.
Spoelingvereenigiug".
Heden f 2.50 per ketel.
