DAGBLMB VOOR SOHIESSMM EN OMSTREKEM
WEEK-REVUE.
DITJES EN DATJES
50ste Jaargang.
Zaterdag 16 April 1927,
No. 14838
Gratis-Ongevallen verzekering s 500 Iiij levenslange geheele invaliditeitf 200 felf verlies van een feand. voet of »sg N d*»d N wrlles van
duim; f60 bij verlies van een wQsvlnger; f 15 bq verlies van eiken anderen vinger. De verzekering wordt gewaarbotird deeg de N HelLAlorem. ven bank belied»*»
TWEEDE BLAD.
Staten-Generaal.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
regels f 1,16, sik»' r*g#l
Buun i KOEMABKÏ 4. Tclcfco» InsereBrnmasanil 68085 Pcstbu» s 39.
AbonnemiDtia per 3 maanden f 2.70, per week 20 cent, franco per
poet fè.per kwartaal. Afzonderlijke nummera 4 cent. Zaterdagavondnummer
met Officieel Kerkbeiicht 10 cta. Postchèque- en girodienst No. 81440.
dvortentiïni 1
plaatten wordt 2 maal berekend. Ingebonden
Speciale conditiSn voor herhaaldelijk adverteeren,
toegezonden. Incassokosten worden berekend.
daarboven 85 nt, 3 maal
inededndingtn 75 o ptr regri.
Tarieven worden op aanvraag
Binnenland.
Nu we de verschillende partij-organen er op
hebben nagezien, zijn we tot de conclusie ge
komen, dat er tot heden geen verkiezing in ons
land zóó prettig verloopen is, als de jongste
Staten-verkiezing. Alle partijen zijn zoo wat
even tevreden en alle kunnen ze vooruitgang
boeken sommige in zetel-, andere in stemmen-
aantal. Daarvoor is natuurlijk eenig gegoochel
noodig en naar mate het dhn ook in de politieke
kraam te pas komt, wordt het thans behaalde
resultaat vergeleken met den uitslag van de
Staten-verkiezing in '23 of de Kamer-verkiezing
in '25.
Om een objectief oordeel te krijgen, hebben
we ons zelve eens aan 't cijferen gezet en de
jongste uitkomsten getoetst aan de vóórlaatste
algemeene verkiezing, dus die voor de Kamer
in 1925.
De vorige week werd niet zóó druk gestemd
als twee jaar geleden het verschil bedraagt
ongeveer 4.7 pCt.
Daarmee rekening houdende en dus aannemen
de, dat een partij thans 4.7 pCt. minder stemmen
kon boeken om ten opzichte van 1925 onver
zwakt geacht le worden, werden door ons de
volgende winst- en verlies cijfers vastgesteld.
Winst
G. H. Unie 117 pCt.
Vrijheidsbond 15
R. K. Staatspartij2.25
Herv. Ger. St. partij14.50
Communisten (beide lijsten te
zamen) 67
Verlies
S.D.A.P9
Vrijz. Democraten 4.50
Plattelanders 38
Staatk. Ger. Partij2
R K. Volkspartij 39
Gelijk bleef de Anti-Rev. Partij.
Bij de beschouwing van bovenstaande cijfers
diene men in het oog te houden, dat, hoewel
de winst- of verliespercentages van sommige
partijen aanzienlijk zijn, zooals een winst van
67 pCt. aan communistische stemmen, niet
vergeten mag worden, dat die hooge cijfers
kleine partijen betreffen, die bij aanwas of ver
lies van stemmen, zuiks degelijk in een hoog
percenl age-cij.er kunnen uitdrukken. Als een
candidaat 100 stemmen verwierf in 1925, dan
beteekende zulks niels, maar als hij nu 200 stem
men kreeg, is hij toch 100 pCt. vooruitgegaan
hoewel de beteekenis daarvan nóg niets is
Het terugloopen der socialistische stemmen
met 9 pCt. en de winst ad 17, respectievelijk
15 pCt. voor de conservatieve G. H. en Vrijheids-
bondsche partij, is dan ook de meest kenmerken
de tendenz in den jorigsten uitslag.
De winst- en verliescijfers, in zetels uitgedrukt,
zeggen niet veel. Ons „stelsel'' van Evenredige
Vertegenwoordiging is m haar toepassing soms
zéér mank. We gaven daarvan in ons blad reeds
enkele voorbeelden, maar verbijsterend wordt,
de stelselloosheid van het stelsel gedemonstreerd
door Mr. Bomans, het lid van Gedeputeerde
Staten van N. H., die in een der bladen o.m.
opmerkte
„Had de S.D.A.P. in Noord-Holland 2871
stemmen méér uitgebracht dan zij deed, zij
zoude 22 zetels in plaats van 24 veroverd
hebben. Het gemis van 2871 stemmen bracht
haar twee zetels winst."
Het kan dus zijn, dat een partij veel dank
verschuldigd is aan kiezers, die haar lijst niet
gestemd hebben
Veel twistgeschrijf dreigt te zullen ontstaan,
of een in Delft ontdekte Rembrandt al dan niet
een eel t stuk is. We houden van mooie schil
derijen en blijkens de mededeelmgen m de bla
den is het Dektsche doek, dat een Rabbi voor
stelt, het aankijken alleszins waard, of het „echt"
is ot niet. Voor den huidigen bezitter echter is
de beantwoording van de vraag omtrent de
echtheid van geweldige beteekenis, want wordt
ze bevestigend beantwoord, dan is zijn bezit
van groote waarde, in het tegenovergestelde
geval zal hij de lijst misschien voordeeliger
kunnen verhandelen dan het doek.
Wij begrijpen zulke waarde-bepalingen niet.
Waarom zou een slecht stuk van Rembrandt
méér waarde moeten hebben, dan een goed doek
'van een onbekenden schilder? Zijn onze kunst
kenners verzamelaars van handteekeningen of
van kunststukken Wat behoort, van meer be-
'ang te zijn, de vraag of een doek tothoogekunst
gerekend moet worden, of dat het een juiste
signatuur draagt
Er is op dat gebied trouwens veel opzettelijke
en onopzettelijke zwendel. Er gaat geen jaar
voorbij, of er worden eenige nieuwe Rembrandt's
ontdekt en als het een paar eeuwen verder is,
hangen er in de musea zooveel doeken van dezen
schilder, dat het toekomstige geslacht als historie
te aanvaarden zal krijgen, dat Rembrandt, van
de wieg tot aan het graf niet anders gedaan heeft,
dan met verf klodderen.
Het wordt tijd, dat er een wet komt tot on
derzoek naar het geestelijk vaderschap van
kunstproducten, 't Gaat niet aan om Rembrandt
overal maar de schuld van te geven.
Als een typische voorbeeld van de waarde van.
z.g. „attesten" herinneren we aan dc geschiedenis
met de Gioconda. Ieder weet nog, lioe'n sensatie
de diefstal Van dit beroemde doek uit het Parij-
ache Louvree wekte. Een paar jaar na deze ge
beurtenis werd het stuk ergens in Italië ontdekt,
als zoodanig door deskundigen herkend, en naar
haar oude plaats in het museum teruggebracht.
Toer. net er een poosje hing, verklaarden andere
deskundigen, dat het. aanwezige schilderij niet
het oorspronkelijke stuk was, maar een geniale
copie er van. Weer later doken er deskundigen op
die de bewering der valschheid bevestigden, doch
daarnevens weer beweerden, dat het eerste Huk,
het gestolene dus, ook nimmer het origineele doek
was geweest. E11 thans betwisten vier musea
elkaar de eer de „echte" Gioconda te herbergen.
Daar heeft 'n troepje brood-dronken Belgjes
ons deze week een leelijku poets gebakken.
Slapen schijnt een gevaarlijke Werkzaamheid
te zijn. Grootmoeder waarschuwde ons er vroeger
ai Voor, toen ze vertelde, dat 'n mensch 'savonds
gezond naar bed kan gaan en 'smorgens dood op
staan. Bedoelde Belgen lieten ons een dezer da
gen in vrede slapen en in vollenoorlogontwaken.
Midden in den nacht hadden ze een taxi gehuurd
en daarmee waren ze drie kilometer „Limburg
cédé" binnengidiongen, om het voor zich op te
cischen. Hun eisch plakten ze aan de boomen,
doch ze waren zoo verstandig om voor het mor-
gengloren, dus voor de Limburgsche boeren er
kennis van konden nemen, weer naar de overzijde
van de frontières te verdwijnen.
Natuurlijk hebben de Limburgers de aange
plakte eische^ spoedig van de hoornen gehaald
en ze aan hun laarzen gelapt. Waarmee de oor
log voorloopig ten einde was.
Als die Belsen nog eens zoo'n laten carnavals-
grap willen uithalen, dan moeten ze op den dag
komen. Dan beleven wij hier ten minste ook nog
eens het genoegen den ontwapenaar Schaper met.
het geweer op den nek naar de grenzen te zien
snellen, zooiIs hij ons in 1919 beloofd heeft.
Buitenland.
In China is het heele oorlogs-aspect danig ver
anderd.
De krijgskans der Zuidelijke is ineens verkeerd
en met het keeren van de kansen verloren ze vele
vrienden. Generaals liepen naai de Noordelijken
over, nadat dezen in een slag boven de Jang-tse
gezegevierd hadden en Woe-pei-foe, die zoo lang
geaarzeld had, heeft zich nu met Tsang-Tso Lin
verbonden. De Zuidelijken zijn in vol!en aftochten
mogelijk zullen binnen afzienbaren tijd Nanking
en Skanghai weer in handen derNoordelijken zijn.
De gematigde elementen onder de Zuidelijken
hebben nu ook meer moed gekregen om zich te
gen de communistische extremisten te keeren,
en zoo zien we het gebeuren, dat het machtige le-
Geen struisvogelpolitiek.
't Is gek Men kan bijna geen courant lezen
11a de veririezing, onverschillig Van welke partij,
of men ziet, hoe de redactie zich uitjubelt over
het behaalde succes.
Hos of de uitslag ook zij, steeds weet men de
zaak zoo te plooien, dat er rede tot vreugde
lijkt.
Hoe kan dat toch
Men mag immers niet aannemen, dat de
journalisten hun lezers in de luren trachten te
leggen en van den anderen kant is het zonne
klaar, dat wat de een wint, de ander toch ver
liezen moet.
Waar blijven dan de verslagenen
We zullen het u verklappen.
De verliezende partij goochelt zich bewust
of onbewust weg met. de kunst van het cijfers
groepeeren.
Die kunst wordt in ons land bijzonder ge
makkelijk gemaakt, door de twee feiten, dat de
bevolking toeneemt er de Statenverkiezing niet
die belangstelling heeft als de Tweede Kamer-
Verkiezing, die er aan voorafgaat.
Door het eerste verschijnsel is het mogelijk,
dat een partij in stemmenaantal wint, doch naar
verhouding achterblijft en door de kleinere
belangstelling voor de Statenverkiezing, blijft
de felle propaganda van links achterwege, met
het gevolg, dat er meer rechts gehouden wordt,
dan bij de Tweede Kamer-verkiezingen. Ziehier
hetgeen veel politici verleidt tot onjuiste con
clusies.
Een zuiver overzicht krijgt men alleen, door
Statenverkiezing met Statenverkiezing te ver
gelijken en de getallen terug te brengen tot
percentages.
Wanneer men deze methode toepast op de
laatstgehouden verkiezing, dan ziet men hoe
rechts bijna in alle provincies is achteruitgegaan.
Wat ons katholieken betreft, wonnen we alleen
in Utrecht en in Zeeland.
In Utrecht behaalden we nu 26.43 tegen
26.05 in 1923 en in Zeeland wisten we het te
brengen t,ot 18.67 tegen 18.54 in '23. In de
negen andere procincies daalde echter ons ver-
houdingscijfer.
Zoo men ziet is er dus meer schaduw als licht.
Wij wijzen hier natuurlijk niet op, om onze
menschen te ontmoedigen. Integendeel Maar
niets lijkt ons zoo verderfelijk als zelfvoldane rust
wanneer de omstandigheden waakzaamheid ei-
schen.
Nooit mogen we uit gemakzucht of uit ver
keerd toegepaste lierheid ons de zaken schooner
voorstellen, dan ze zijn.
We mogen onze oogen niet sluiten en onze ooren
niet stoppen voor een waarheid, die niet aange
naam is.
Struisvogelpolitiek helpt, ons niet vooruit.
Wilt dat onthouden.
Wolven in schapenvacht.
Week m, week uit vergaderen nu te Genéve,
de stad van Volkenbond en vredeswerk, de af
gevaardigden van vele landen, ter voorbereiding
naar het heet, van een ontwapeningsconferentie.
Maak u geen illusies, geachte lezers, want het
geheele gedoe is comedie, anders niets.
De staatslieden en diplomaten, althans van
de groote landen, willen geen ontwapening,
willen geen vrede, maar voor hef, volk, dat den
oorlog verafschuwt, wil men het vooze figuurtje
met een schoonen schijn redden.
Met groote credieten uit de kas van oen Staat
en met reusachtige Koffers, vertrokken t e af
gezanten naar het mooie Zwitserlam doch
in hun hart was geen greintje vree esgezinc beid
en in hun geheugen droegen zij de opdracht
van hun lasthebbers mee, om tijd te winnen
en de ontwapening zooveel mogelijk tegen te
gaan.
Men wil den vrede niet. Nog zijn de wonden
van den oorlog niet geheeld, nog zijn de volkeren
hun nooden met te boven, of het militaire mon
ster wordt alweer kunstmatig opgekweekt met
milliarden oorlogsuitgaven welke door het kunst
matig uitzaaien van achteróocht tegen de na-
buurstaten, de volksvertegenwoordiging worden
afgepingeld.
Noch in het Rusland der Sovjets, noch in
het fascistisch Italië of in de democratisch
Duitsehö en Fransche rijken, treft men bij de
regeerders een eerlijn streven aan, om een nieu-
gcr der Cantonneezen, op de vlucht voor deNoor-
delijke troepen, haar ontbinding verder tegemoet
gaat door onderlinge twisten.
Nu het hem op het oorlogstooneel zoo voor den
wind gaat, behoeft Tsang Tso Lin niet meer zoo
bezorgd te zijn omtrent de gevolgen van zijn kras
optreden tegen de Russische legatie in Peking.
Zijn doorzoeningen i de bijgebouwen dier legatie
hebben en voor Rusland en voor de Cantonneezen
compromiteerend materiaal opgeleverd,waardoor
de positie voor den heerscher uit Mandsjoerije is
versterkt. De Russen hebben nu hun officieele
betrekkingen met Peking afgebroken, maar tot
een oorlog schijnt het voorshands niet te zullen
komen.
De Zuidelijken hebben zich eveneens een liui-
tenlandschen drukopden hals gehaald.De mogen-
heden zijn het n.I. met elkaar eens geworden over
een gezamenlijken eisch tot genoegdoening voor
de te Nanking bedreven wandaden. Het verder
verloop der gebeurtenissen in China wordt met
spanning tegemoet gezien.
Véél valt er niet meer te vertellen van de ver
richtingen onzer Staten-Generaal, want de heeren
zijn reeds op Paaschvacantie getrokken die van
de Tweede Kamer tot 10 Mei en de oude heeren
van de overzijde tot slechts 19 dezer, op welken
datum ze de grensregelen van Breda en Haarlem
ter hand zullen nemen.
Tot de jongste verrichtingen van de Tweede
Kamer behoorde de goedkeuring aan de wijziging
van eenige artikelen onzer belastingwetten, om
voortaan beter gewapend te zijn tegen belasting
ontduiking, door middel van quasi-lijfrenten aan
eigen kinderen.
Ook werd aangenomen een suppletoire Indi
sche begrooting voor aanschaffing van Dornier-
vliegtuigen. De heer K. ter Laan wilde er niet van
weten, maar met 42-17 stemmen (die van de soc.
en vrijz. democraten) stond de Kamer het aange
vraagde geld toe.
De Eerste Kamer heeft haar begrootingsar-
beid voortgezet. Bij de bespreking van Justitie
werd door Mr. Mendels en meer nog door ProL v
Embden geklaagd over een h.i. willekeurige ge
handeling van vreemdelingen, culmineerende in
de uitzetting van den Oostenrijkschen letterkun
dige en z.g. vredesapostel Paul de Beer. Minister
Donner meende evenwel, dat er geen willekeur
was en de uitzetting van Paul de Beer achtte hij,
om het niet nakomen van aangegane verplich
tingen door genoemde, wel te verdedigen.
Op een desbetreffende vraag verklaarde de
minister nog, nu de Kamer het wetsontwerp tot
opheffing van een aantal kantongerechten heeft
wen Krijg te voornomen en daarom is het zoo
weerzinwennentl, dat er toch nog manoen naar
Genéve worden gezonden; zoogenaamd met het
doel een ontwapeningsconferentie voor te be
reiden.
Wanneer er wernelijx oprechtheid m die
plannen was geweest, zou men dan niet on-
middellijK met zoo'n conferentie zijn begonnen
Uit den nu gevolgden opzet bleen reeds in
't begin, dat men noch zichzelve, noch de an
deren vertrouwde.
Het verloop van de geschiedenis wijst wel
uit, wat de bedoelingen van de conferenciers zijn.
Voorstel op voorstel inzake vlooi.- en leger-
beperking wordt waarschijnlijk bij afspraak
ingediend, doch steeds verworpen.
Een voorstel van DuiUchlard -dat zijn
wapenfabrieken n.b. binnen de Russische gren
zen heeft kon natuurlijk geen genade vinden,
evenmin als men goedkeurde een verlaging der
militaire begrootingen.
Niemand blijkt in wezen Lts te willen, maar
ieder weet dien onwil steeds een ander aan te
wrijven.
Arm Euiopa, dat zijn hoop op deze mooi- en
veelpraters heeft gesteld.
Naar den Paus heeft men niet willen luisteren
ondervinden zal men wat er te wachten is van
mannen, die geen ander richtsnoer hebben dan
eigendunk en zelfzucht.
(Dit artikeltje was reeds geschreven, toen het
bericht kwam, dat de besprekingen wegen» ge
brek aan overeenstemming geschorst worden.
Hoe eerder hoe beter
Eindelijk begrepen.
Toen in de dagen vlak na de wereldoorlog, de
vorstenkronen over Europa rolden en revolutie
schering en inslag was van het staatkundig weef
sel, toen kregen ook hier de socialisten den kol
der in den kop en steigerden op hun achterste
beenen tegen het gezag op.
Daar de affaire zoo ongunstig draaide, dat de
heer Troelstra, met de rooie kool, die hij de natie
had willen stoven, het bed moest houden en heer
Wijnkoop koud water met schrikpoeders bij plas
sen dronk moest men de bedotte goegemeente we
derom met leuzen lekker houden en we kregen
de kreet om socialisatie.
Het was inderdaad een prachtige vondst. De
oude lokvink, we gaan alles deelen Werd een beet
je gevaarlijk, nu de roode leiders mannen in bo
nis waren geworden dat Hollandsch was zoo erg
duidelijk, daar viel zoo weinig aan te draaien.
Het vreemde woord deed het veel beter, 't Gros
van de broeders snapte de beteekenis niet en dit
liet toe, dat men aan het verklaren ging, naar
gelang de omstandigheden waren.
In ieder geval socialisatie werd als een luilek
kerland afgeschilderd wel wat vaag in tinten en
lijnen, maar mooi was het.
Jammer voor de volksbegoochelaars waren er
menschen, die aan dat aardsche paradijs niet ge-
looven wilden, voor ze het gezien hadden die
vroegen nadere bijzonderheden, en ten lange les
te, moesten de heeren uit de hoek komen en bleek
het dat men onder socialisatie verstond, het in be
slag nemen door den Staat van fabrieken en on
dernemingen alles moest staatsbedrijf worden
Nederland één groote openluchtgevangenis.
In andere beschaafde landen, had men voor
zulke zotte ideeën de schouders opgehaald bij
ons kwam echter schrik niet 't is de oude ge
woonte een commissie te voorschijn om de soc.i
alisatie in studie te nemen.
Ruim 7 jaar geleden werd door den Staat zelf
plechtig deze instelling geïnstalleerd en 'n dozijn
knappe koppen begonnen te vossen.
Uit dien tijd herinneren we ons, dat in een
treincoupé waar de socialisatie-verschrikking
besproken werd, een eenvoudig boertje zei„Jul
lie snapt toch wel dat de menschen met geld, de
beenen nemen, als ze hier zoo gek gaan doen
Wat 't boertje begreep, drong na eenigen tijd
door tot de socialisten, die als de wind, de socia-
lisatie-lens wijzigden in de tammere medezeggen
schap, maar 't heeft zeven jaar geduurd eer de
blokkende comissie-leden het inzagen.
Juist 2 weken geleden kwam er een rapport
van 168 pagina's ter wereld, waarvan het kort
begrip was, dat socialisatie, afgezien van de men-
schelijkheid, alleen mogelijk was, indien de gehee
le wereld 't beoefende.
Hulde aan deze commissie.
MAASLANDUS.
