1
FEUILLETON
Nieuwe Schiedamsche Courant
Dinsdag 5 Juli 1927
No. 5656
ALGEMEEN OVERZICHT
■-m
DE VLOOT-CONFERENTIE IN DE KNEL? DE FARAO TE 1§
LONDEN WIRTH GETEMD? DE KLEINE RUZIE OPGELOST
PRESIDENT COOLIDGE JARIG
DE BEVRIJDING VAN DAUDET
Vanwaar kwamen de telefoontjes?
Een origineele gelukwensch
van de gouverneurs
HET ROERIGE ROEMENIë
BRANDEN IN RUSLAND
Veertien slachtoffers in een kerk
Uit Moskou wordt gemeld, dat in het Mos-
kouer Kammertheater tijdens de voorstelling
EEN GEK IN EEN ZIEKENHUIS
Nu moeten jullie allemaal sterven!
AUTO-ONGEVALLEN IN AMERIKA
EEN SOEPKETEL GESPRONGEN
De heete erwten veroorzaakten
ernstige wonden
INBREKER ONDER EEN BED GEKROPEN.
HET GEHEIM VAN DEN
ROODEN MOLEN.
De sfeer rond de conferentie te Genève
Bchijnt meer en meer ondragelijk te worden
en men begint dan ook al te fluisteren
over een verdaging der conferentie.
Was 't eerst de vraag der groote schepen,
die Engeland en Amerika verdeelde, nu komt
daar de kwestie der kruisers bij. Engeland
wil, voor zijn overzeesche gebieden heel veel
kruisers hebben; wil Amerika daarmee ge
lijken tred houden, dan zou 't voor millioenen
aan schepen moeten gaan bouwen. En dat
staat toch wel een beetje gek, zoo vlak na een
conferentie die werd belegd ter bezuiniging!
Komen de twee landen ook inzake het
kruiser-vraagstuk niet tot een overeenstem
ming, dan is het vrij waarschijnlijk, dat de
conferentie zal worden afgebroken en ver
daagd tot 1931 naar men zegt. De beslissing
hierover zou deze week nog vallen.
Te Londen, waar momenteel ook de Spaan-
sche koning vertoeft, is gisteren met alle
plechtstatigheid de moderne Farao, Foead I,
de koning van Egypte ontvangen. Deze vorst
komt daar natuurlijk de kwesties behandelen
welke den laatsten tijd weer zijn opgerezen
tusschen Engeland en Egypte. Zoo'n werkje
is Foead toevertrouwd; door zijn Europeesche
opvoeding en wetenschappelijke opleiding is de
nu zestig-jarige Egyptische vorst een man
met kijk op de wereldpolitiek en de Engel-
schen, die hem vroeger al onderscheiden
hebben wegens' zijn verdiensten op weten
schappelijk gebied, zullen misschien gewaar
worden, dat de heerscher aan den Nijl ook
een ervaren diplomaat is, die niet voor
niemendal op het eind der vorige eeuw,
verbonden was aan het Turksch gezantschap
te Weenen.
In Berlijn hebben Zondagavond de leiders
van het Centrum vergaderd om de politieke
richting te bespreken welke het Centrum
moet nemen. Natuurlijk is daarbij ook het
geval-Wirtli ter sprake gekomen. De oud
rijkskanselier was aanwezig en kon zelf zijn
standpunt uiteenzetten; daartegenover plaatste
dr. Marx het zijne. Het resultaat der be
sprekingen is geweest, dat de politiek der
rijksdagfractie, die samenwerkt met de natio-
nalen, werd goedgekeurd. Dit beteekent een
zeer gewichtig resultaat; gebeuren er geen
buitengewone dingen, dan blijft de huidige
regeering voorloopig nog aan. Haar eerste,
groote werk zal zijn, de school-wetgeving te
regelen. Een nieuw schoolwets-ontwerp ligt
gereed; de bedoeling ervan is, de bijzondere
school gelijk recht te verleenen naast de
staatsschool. Men verwacht felle oppositie van
al wat links is; alleen de liberalen, die deel
nemen aan de regeering, zullen wel moeten
toegeven indien zij niet willen dat de huidige
regeering (en daarmee de tegenwoordige poli
tieke samenwerking) uiteen valt. En Wirth,
die tot dusver zoo heftig te keer ging tegen
de samenwerking van Centrum en nationalen,
zal zich nu ook wel een weinig matigen.
De kleine ruzie, d.w.z. het conflict tusschen
Albanië en Joego-Slavië is nu bijgelegd. Joego
slavië heeft de scherpe woorden welke het
aan de Albaneesche regeering gericht had,
teruggenomen; in antwoord daarop heeft
Albanië de vrijheid teruggegeven aan den
gezantschapstolk om wiens arrestatie de
buren-ruzie begonnen was. Zij is nu na
eindeloos over-en-weer praten en nadat aller
lei mogendheden zich met de zaak bemoeid
hadden opgelost.
Onze Parijsche correspondent schrijft ons:
Terwijl de heer Daudet voortgaat eiken
ochtend in de „Action Frangaise" zijn artikel
te publiceeren, toont het gouvernement zich
met den dag zenuwachtiger. De regeering wil
tot eiken prijs „uitmaken", dat de telefoontjes,
welke Daudet c.s. de vrijheid bezorgden, niet
van het ministerie van buitenlandsche zaken
zijn uitgegaan, maar van de bureaux van de
„Action Frangaise". De eerste communique's
bewezen het tegendeel en men poogt nu die
eerste mededeelingen te doen vergeten, door
geheimzinnig te wijzen op de telefoon-centrale
der „Action Frangaise".
De publieke opinie begint echter ietwat on
rustig te worden en vindt, dat de regeering
er zich wel wat al te diep inwerkt. De
arrestatie b.v. van een jonge moeder van drie
kinderen, die met haar baby van vier maanden
in de beruchte vrouwengevangenis „St. Lazare"
werd opgesloten, heeft al een zeer slechten in
druk gemaakt.
De arrestatie van madame Montard door den
rechter van instructie geschiedde op den vol
genden „grond": Madame Montard was be
kend als tot de „Action Frangaise" te behooren.
Zij werd destijds als telefoniste op wachtgeld
gesteld op een klacht van Malvy, dat zijn
telefoon beluisterd werd, doch men had niets
tegen haar kunnen bewijzen.
Daar de Action Frangaise" vond dat zij
als zondebok werd gebruikt, door aan de
administratie van Malvy satisfactie te geven,
betaalde men haar 't verschil tusschen wacht
geld en salaris uit.
De instructie-rechter beweert nu, dat de
telefoonverbinding, die Daudet uit de ge
vangenis hielp, alleen door een deskundige
kan zijn lot stand gebracht, en aangezien Mad.
Montard de eenige is, die in casu als zoodanig
kan worden beschouwd, werd zij Zaterdag ge
arresteerd en met haar kindje van vier maan
den naar de gevangenis gebracht.
De felle campagne, die zich reeds afteekent
tegen de vreemde houding van de justitie,
noodzaakte minister Barthou, die zeer aange
vallen wordt, aan den heer Pujo gedeeltelijk
politiek regime toe te staan, terwijl de com
mentaren van de laatste bladen-edities deden
PER MOTORFIETS DE WERELD ROND.
DUIZENDEN GESCHENKEN.
Gisteren heeft president Coolidge zijn 59en
verjaardag gevierd. Zaterdag en Zondag ont
ving hij reeds duizenden brieven en pakjes.
In totaal had de president Zondag reeds
6801 brieven en honderden pakjes met sigaren
vischtuig en andere presenten gekregen.
Dp grootste kaart met gelukwenschen kwam
van de gouverneurs van de 48 staten. De kaart
was 1 M. 89 bij 1 M. 20 groot en stelde een
landkaart voor van de Ver. Staten. In elke
staat stak een lipje uit, trok men dit uit, dan
kwam de handteekening van den gouverneur
van den betrokken staat te voorschijn. De
kaart was geteekend door gouverneur Weeks
van Vermont en een gedichtje gaf te kennen,
dat, al stonden er slechts 48 handteekeningen
op de kaart, ontelbaren te land en ter zee den
president op zijn verjaardag geluk wenschen.
De president zond eiken gouverneur een te
legram van dank.
voorzien, hoe de arrestatie van mme Montard
en haar baby zou worden opgevat.
Laat in den avond heeft men, onder voor
wendsel dat zij lichtelijk ongesteld was, mme
Montard naar het hospitaal „Ténon" overge- i
bracht, waar zij bewaakt wordt.
Deze arrestatie wordt door velen opgevat
als een chantage, om de jonge moeder uit
bezorgdheid voor haar kind te bewegen, te
vertellen wat zij weet, zoo zij iets weet, want
volgens verschillende verklaringen is zij den
dag der bevrijding niet eens op de „Action
Frangaise" geweest.
De bladen bevatten over deze nieuwe épisode
heel wat sarcasme.
Vorige berichten kunnen den indruk hebben
gegeven, dat de „luistertape" om gesprekken
af te luisteren, zich in de bureaux van de
„Action Frangaise" bevond. Het betreft echter
een officieelen dienst, die de gesprekken van
de „Action Frangaise moest beluisteren en
waarvan de stenogrammen aan den officier van
justitie zijn verstrekt.
De arrestatie van Pujo berustte op het feit,
dat de luisterpost den ochtend van de be
vrijding na elf uur niets meer heeft kunnen
afluisteren
PARIJS, 2 Juli. (B.T.A.) Het door de poli
tie, in verband met de voor de rechtbank afge
legde verklaringen, ingesteld onderzoek, heeft
onweerlegbaar uitgemaakt, dat de telefonische
order tot vrijlating tfan Daudet, Deleste en Se-
mard niet van 't departement van binnenland-
sche zaken is uitgegaan.
In 120 dagen
Gisteren zijn twee Londensche motorrijders
vertrokken tot het maken van een tocht om de
wereld. De zijspa,uwagens van hun motorrijwie
len zullen ze als bed gebruiken. De route gaat
via Duitschland Oostenrijk, Joego-Slavië, Con-
stantinopel, Syrische v-oestijn. Basra, Bombay,
Straits Settlements naar Australië, waarna zij
door Australië en de Vereenigde Staten terug-
keeren. Zij verwachten de geheele reis in 120
dagen te volbrengen.
VERKIEZINGSRELLETJES IN JOEGO-
SLAVI e.
Een formcele veldslag
Naar de „Voss. Zt." uit Belgrado meldt, heb
ben Zondag ernstige onregelmatigheden plaats
gehad in verband met de verkiezingen in
Joego-Slavië.
In het Servische plaatsje Valjevo kwam het
tot een bloedige botsing tusschen de aanhangers
van twee der candidateoi. waaraan zeven dui
zend personen, deelnamen. Behalve dat er met
steenen werd gegooid en met stokken geslagen
werd er ook gebruik gemaakt van schietwa
penen.
Dertig personen werden zwaar gewond.
VANWEGE DE HITTE
Naar gemeld wordt heerscht momenteel een
hittegolf in Joego-Slavië; de temparatuur is
boven de veertig graden gestegen.
Alle leden van de vroegere regeering Ave-
rescu, staan voortdurend onder politiebewa
king. Men vreest vijandelijkheden tegen hen.
EEN CYCLOON IN HONGARIJE
Zaterdag heeft bij Tatatovaros een cycloon
gewoed, welke ongeveer twintig minuten aan
hield. Er is groote schade aangericht. De tele
graaf- en telefoonverbindingen werden verbro
ken. De schade bedraagt eenige millioenen
kronen.
I
brand uitbrak. De zaal, waar zich de toeschou
wers bevonden, kon gered worden; eenige
waardevolle coulissen zijn echter verbrand.
Te Kustanai brandde een kerk in korten
tijd tot den grond toe af; 14 lijken, die vol
komen verbrand zijn, zijn geborgen.
PAS OP MET ZIELSZIEKTE
Een gevaarlijke brief
Naar uit München wordt gemeld, sprong daal
de weduwe van een in den oorlog gesneuvelden
militair in een vlaag van wanhoop uit het ven
ster, haar 10-jarig zoontje, dat heftig weerstand
bood, met zich metesleepend. Beiden waren on
middellijk dood.
De vrouw, die na het sterven va,n haar man
ernstig zielsziek was geworden, was sinds eeni-
gen tijd met een ingenieur uit Württemberg
verloofd. De verloving schijnt echter niet zeer
gelukkig geweest te zijn en een blijkbaar zeer
teleurstellende brief van haar verloofde heeft
de vrouw, naar het schijnt, tot de vreeselijke
daad gedreven.
PRINS HENDRIK WAS DEZER DAGEN
op bezoek in het Nederl. sanatorium te
Davos; men ziet hem hier in gesprek met
dir. Soniës.
TRAGISCHE DOOD VAN EEN VLIEGER.
Eén doode, twee gewonden.
In het ziekenhuis te Singen, drong Vrijdag
avond de 40-jarige arbeider Oswald Gerster, ge
wapend met een revolver, de kamer der ver
pleegsters binnen, deed de deur op slot en vuur
de het wapen af onder den uitroep: „Nu moet;
jullie allemaal sterven!"
De hoofdverpleegster Hildebrand werd door
een schot in het hart op slag gedood. De op
het hulpgeroep der verpleegsters toeijlende
politiebeambte Geiger werd door een schot ln
de longen zwaar gewond.
Daarna richtte de moordenaar het wapen op
zichzelf en bracht zich een lichte verwonding
toe.
Een intusschen gearriveerde tweede politie
beambte greep den gevaarlijken sinjeur vast,
die naar het ziekenhuis te Rudolfzefll vervoerd
werd.
Door een andere machine getroffen.
Reuter seint ons uit Ottawa:
De aankomst van Lindbergh i,n verband met
het Canada-jubilë, ging vergezeld met een droe
ve tragedie.
Luitenant Johnston, één der Amerikaansche
vliegers in het eskader, dat Lindbergh escor
teerde, werd op slag gedood, doordat bij de lan
ding een volgende machine tegen zijn vliegtuig
aanbotste.
De overbrenging van het lijk van den veron
gelukte had een indrukwekkend verloop.
Op het oogenblik, dat de trein vertrok met
het stoffelijk overschot, wierp Lindbergh, die
door elf vliegtuigen begeleid werd, een bloem
krans uit ter eere van zijn dooden kameraad-
AUTO DOOR TREIN GEGREPEN.
7 dooden.
Naar uit New-Yersey wordt gemeld, werd
daar een auto, welke zich op de spoorbaan
bevond, door een trein gegrepen. Zeven perso
nen, daaronder 5 kinderen, werden daarbij
gedood, terwijl 3 andere min of meer ernstig
gewond werden.
Naar de „Lok. Anz." uit NewYork meldt,
is Zondag te Belmar (New-Yersey) r*'n groote
particuliere omnibus in aanrijding gekomen
met een sneltrein en geheel vermorzeld. De
acht inzittenden werden op slag gedood.
Te Walpole (Massachusetts) is een autobus
in volle vaart tegen een boom gereden. De
achttien inzittenden werden daarbij ernstig
gewond.
Naar uit Breslau wordt gemeld heeft zich
Zondagnacht bij een nachtmarseh van een sol-
datenvereeniging te Ratibor een eigenaardig
ongeval voorgedaan. De vereeniging, welke ook
een veldkeuken meevoerde, was juist tot ver
trek gereed, toen in deze keuken een pan,
waarin erwten werden gekookt, tengevolge
van de groote stoomspanning uiteensprong. De
inhoud verspreide zich naar alle kanten met
het gevolg, dat vijf en twintig personen, welke
zich iu de nabijheid bevonden, ernstige brand
wonden opliepen. Drie van hen verkeeren in
levensgevaar.
HOTELBRAND TE AKEN.
2 dooden en angstige tooneelen
In het hotel „Barbarossa", een groot ge
bouwencomplex aan de Südstrasse te Aken,
waarin talrijke families ondergebracht waren,
heeft een groote brand gewoed, die het heele
trappenhuis en de dakverdieping heeft ver
nield.
Het 20-jarige dienstmeisje ICatharina
Sehmetz sprong uit angst van de hoogste ver
dieping en stierf weldra aan de hekomen ver.
wondingen.
Angstige tooneelen speelden zich af, toen de
bewoners der bovenste verdiepingen geen uit
weg wisten en voor de vensters om hulp rie
pen. De brandweer haalde vier families, onge
veer 12 personen, met behulp van reddingtoe-
stellen van de derde verdieping naar heneden.
De bewoners van de tweede verdieping wer
den later met behulp van brandladders ge
red.
De brandweerlieden vonden later in de dak-
verdieping den 22-jarigen Ferdinand Grass
dood. Hij scheen gestikt te zijn en zijn lijk
was ook gedeeltelijk verkoold.
Hij wacht tot de bewoners gaan slapen.
EN IS NOG NIET GEPAKT
Een brutaal stukje heeft een Inbreker te
Fichtenau bij Friedrichshagen volvoerd.
Twee heeren van het „gilde" waren een villa
binnengedrongen; zij doorzochten alle kasten
en stalen sieraden en m re zaken van waar
de. Terwijl de kerels bezig waren kwam het
echtpaar, dat de villa bewoonde, thuis en begaf
zich naar bed, waaronder één der inbrekers,
toen hij gerucht hoorde, ijlings was weggekro
pen, terwijl de andere ongemerkt door een
venster ontsnapt was.
Toen het echtpaar in diepe rust lag, kwam
de „verstekeling" weer tevoorschijn en stal
toen met groote brutaliteit de op een nacht
tafel neergelegde dingen van waarde, een gou
den horloge en een portefeuille met 400 mark.
Toen hij de deur der slaapkamer opende om
weer te verdwijnen, werd de villa-bewoner ech
ter wakker. Deze zag juist hoe de inbreker de
woning verliet, doch kon den vluchteling niet
meer te pakken krijgen.
Nadat de bestolene bij de politie aangifte had
gedaan, geviel het, dat een polltie-beambte op
het station Friedrichshagen twee verdachte
personen opmerkte, die met een taxi naar Ber
lijn wilden rijden. De agent wilde beiden aan
houden, doch de verdachten namen de vlucht
en het gelukte hem slechts één der twee
mannen te arresteeren.
Vastgesteld werd, dat de gearresteerde de
vroeger reeds meermalen bestrafte in- en uit
breker Erich Wicker uit Berlijn is, die tot de
beruchte inbrekersbende behoorde, welke sinds
langen tijd nachtelijke expedities in de Berlijn-
sche voorsteden ondernam.
Mogelijk is hij een van de twee nachtelijke
inbrekers van Fichtenau.
door
DETECTIVE DUNN
(naar 't Engelsch).
31).
Blackstock beefde bij dit vooruitzicht. Hij kon
alles vooruit zien. Grisdale, tot bewustzijn ge
komen, zou als een razende krankzinnige, met
schuim op den mond, met z'n heesche stem, ver
vloekingen uitbraken vermengd met beschuldi
gingen. Tevergeefs zou de rechter of de politie
trachten hem 't zwijgen op te leggen. De gedeel
telijke waarheid zou den rechter allicht ter
oore komen en 't verhoor voorloopig worden
geschorst. De gevangene zou opgesloten worden,
tot hij uitgeraasd was en dan opnieuw worden
ondervraagd. Dit was natuurlijk even erg, of
nog erger en 't resultaat zou, zoo goed als zeker,
zijn, dat zijn gemeene bedriegerij aan 't licht
werd gebracht.
De kwestie gaat dus, wanneer het tijdstip
voor mij is aangebroken hierom, om alles vaar
wel te zeggen en er met zooveel als ik maar kan
bijeenkrijgen tusschenuit te knijpen dacht hij.
Hij kon nog niet tot een besluit komen. Hij
moest eenigen tijd eraan besteden, om z'n maat
regelen te nemen, temeer daar hij vond nu nog
niet in den laatsten hoek gedreven te zijn.
Grisdale, dacht hij, heeft altijd een erg bande
loos leven geleid en z'n bloed was wellicht min
of meer niet gezond. Z'n opgeloopen verwondin
gen konden zeer ernstig blijken te zijn, wellicht
bloedvergiftiging veroorzaken? Was dit niet
waarschijnlijk? Maar ook: indien hij eens uit
yvrok z'n medeplichtigen verraadde?
Hij kau echter niet vermoeden welke rol
ik bij die inbraak gespeeld heb, meende hij.
Maar, misschien wel! Had Grisdale niet bij
toeval ontdekt, toen hij hem in de Jermijn
straat kwam opzoeken, dat hij daar bekend
frtqnd als jonker Dartnoll.
Deze gedachte gaf Blackstock een rilling door
z'n leden.
Nu dacht hij opeens aan Esmé! Dreigde er
van dien kant ook voor hem gevaar? Nu indien
geen rechtstreeksch gevaar, dan toch zeker
last. Het was nu een week geleden, dat hij haar
't laatst had gesproken en geschreven had hij
haar ook niet meer, intusschen. Zij zou toch
zeker wel een brief van hem verwacht hebben,
om haar te melden, hoe 't met zijn liartaandoe-
uing van toen verder was vergaan en zijn stil
zwijgen zou voor haar onverklaarbaar wezen,
temeer nog nu dat gebeurde op de Willows, want
het verhaal van de inbraak had in alle cou
ranten uitvoerig gestaan. Maar alles te zamen
genomen, kwam 't er voor hem minder op aan,
wat Esmé nu dacht. Zou ze boos op hem gewor
den zijn, des te beter, 't Was dom van hem ge
weest, dat hij in 't begin naar haar was toe
gegaan, maar hoe icon hij ook al die plotselinge
laatste gebeurtenissen hebben zien aankomen,
waarop hij zich dan ook niet in 't minst had
kunnen voorbereiden.
Intusschen hadden al die schokkende gebeur
tenissen op de Willows alle andere gedachten
uit zijn geest verdreven. Esmé, dr. Harding
ham, zelfs Diana. Maar na eenigen tijd keerden
zij toch weer tot hem terug en vooral: Diana
O, ja! dien brief, dien ze hem zou schrijven
aan 't adres, 266 Clipstone Straat. Waarschijn
lijk lag die daar te wachten; hij besloot onmid
dellijk erheen te gaan.
Hij vroeg aan de houdster van den tabakswin
kel of er brieven voor hem waren gekomen.
Neen, geen brieven, wel 'n pakketje, zei ze. Hij
begreep onmiddellijk wat dit beteekende. De
armband zat erin. Hij gaf de juffrouw een paar
stuivers en ging heen met een zuur gezicht.
Er was eens een tijd, zei hij bij zich zelf,
dat ik dien armband een grooten schat zou ge
vonden hebben, hem dan zou hebben verpand
in de hank van leeuing en met 't geld een tijdje
den fijnen meneer uitgehangen zou hebben. En
nu, nu heb ik geld in overvloed en ik kan er
niet van genieten, niet dat de moeite waard is,
tenminste. Enfin! misschien komt de tijd daar
voor nog wel eens. We zullen maar op ons goed
geluk hopen.
Hij sneed het koord van 't pakje door en
deed 't etui van marokijn-leer open. Daar lag
de armband, schitterend, op een blauw satijnen
ondergrond.
Geen letter erbij, mompelde hij.
Maar daar meende hij een tipje van een
stukje papier te zien komen uit de groeve,
waarin het kleinood lag. Fluks wipte hij den
armband er uit en jawel, een smal strookje pa
pier werd zichtbaar.
Slechts deze woorden stonden er op geschre
ven.
„Diana laat mij dit terugsturen. Ik ben voor
eenige dagen naar buiten. Gegroet Ivy."
Voor eenige dagen naar buiten, schrijft
ze. Wat beteekent dat en waar gaat ze naar
toe? Ik ben benieuwd wat ze van plan is te
doen, maar och! wat kan 't me eigenlijk ook
schelen? Die weg is toch versperd. Diana's
plannen boezemen me meer belang in en van
haar geen woord. He! wat Is dat?
Bij 't opnemen van 't etui lag daaronder nog
een kleine enveloppe; vlug maakte hij die opeu
en vond er een briefje in, bevattende deze re
gels schrift:
„Mijn eisch is dat je binnen een week Enge
land verlaat. Je moet me een bewijs van de
scheepvaart maatschappij zenden waaruit blijkt,
dat je op een harer booten een plaatsbewijs
hebt genomen naar een haven naar je keuze.
Geef je hieraan geen gevolg, dan weet ik wat
mij te doen staat. Dit is je laatste kans, Diana".
De brief was gedateerd van den vorigen dag.
Dank je wel, lieve! Hoe vriendelijk toch!
Jij weet wat je te doen staat. Maar ik niet min
der. Hij lachte cynisch. Alles in klinkende munt
omzetten wat in mijn bereik is kan niet in veer
tien dagen, laat staan in één week gebeuren.
Hij wandelde naar Oxford Circus en ging
't eerste 't beste café binnen. Erg aantrekkelijk
zag 't er daar niet uit, maar hij zat zoo vol ge
dachten, dat hij weinig op z'n omgeving lette.
Hij zat eenigen tijd met een whisky soda vóór
zich, z'n hand onder 't hoofd, naar den vloer
te staren. Daarna bekeek hij den armband
nog eens.
Veel bizonders is 't niet, mompelde hij
verachtelijk. Hoogstens heeft 't ding vijf pond
gekost Grisdale bewees mij een slechten
dienst, met 't Ivy te geven. Zonder dat beroer
de ding zou ik Diana niet tegen 't lijf zijn ge-
loopen iu 't Eldorado, en Diana....
Eensklaps hield hij op en trokken z'n lippen
zich samen. Wel vijf minuten lang bleef hij in
gedachten weer naar den grond staren. Toea
keek hij op z'n horloge en ging heen.
De Fontein-Passage, Strand, is dicht bij een
welbekend theater. De Angel-taverne ligt op
do linkerhand en is een bekende verzamelplaats
van leegloopers. Net geschoren mannen, somber
of vroolijk gestemd, naar omstandigheden, boos
of levendig, naar 't geval waarin zij verkeereu,
vindt men daar altijd in de salon-bar. De
meesten hunner geven den indruk dat ze daar
alleen maar komen, om den tijd te dooden en
blij zouden zijn, als zij iets om 't handje hadden..
Het duurde maar tien minuten na den af
gesproken tijd, of daar kwam een man binnen
van een armelijk voorkomen, met een lang,
mager en leelijk gezicht, doorgezakte knieën en
kleine, loenschziende oogen; hij bleef in de
voorbar staan.
Jim de Potlikker de „losse werkman" van
't Eldorado, bestelde 'n halven liter bier, haalde
uit zijn zak 'n steenen pijp, zoo zwart als roet,
stak het overschotje tabak, dat er in zat, aan
en begon stevig te dampen.
Hij behoefde niet lang te wachten. Hij keek
in de salon-bar en daar Blackstock ziende, die
gekleed was in een lange regenjas met de kap
ervan over z'n voorhoofd getrokken, en een
wollen das rond den hals had, sloop hij erheen
en tikte tegen Blackstocks arm.
O! Ben jij daar? Goed! zei deze.
Ben jij nog steeds belast met 't toezicht op
de trapeze en de andere werktuigen voor Di
ana's toeren in 't Eldorado?
Ja, iederen avond moet ik de toestellen voor
juffrouw Carew nazien.
Blackstock keek opeens met z'n glinsteren
de slangenoogen, als 't ware in Jims gezicht
en zei:
Er gebeuren soms ongelukken, al zijn de toe
stellen zorgvuldig nagekeken en al lijkt alles
in orde, is 't niet?
Ja1, soms wel eens.
Jims schraal, hongerig gezicht onderging
opeens een veroudering, alsof er een schaduw
over kroop.
En ofschoon jij altijd nauwkeurig toe
ziet, zou er toch wel 'eens op een avond een
ongeluk met juffrouw Diana kunnen gebeu
ren, hè?
De schaduw werd donker als de nacht en 't
zweet kwam op 't smalle voorhoofd van Jim.
Ik weet 't nietik hoop van niet.
Ik hoop 't ook niet. Maar omdat jij juist
bizonder goed op die toestellen van Diana zou
letten, geef ik je hier twintig pond. Jim. Heb
je me begrepen?
Blackstocks stem was tot een fluisteren
overgegaan, hij bewoog z'n. lippen haast niet.
Nee, zei Jim, begrepen heb ik 't niet goed
genoeg.
Natuurlijk zei de ander met z'n oogen naar
den grond gericht. Om je zelf veilig te stellen
moet je goed rondzien en te zorgen dat alles
uiterlijk goed lijkt. Nu het zou mij wel vijftig
pond waard zijn.
Maak er honderd van en ik zal dan zien
of er ergens niet iets aan hapert, hijgde Jim,
de hand uitstekend.
Best! Hier is nog tien pond op rekening,
de rest krijg je indien je goed let op de toestel
len, waaraan Diana Carew in 't Eldorado werkt.
Jim stak z'n vuile hand, met 't tien ponds
biljet erin, als bewijs van instemming uit en
Blackstock raakte die hand even aan. Geen
woord werd verder gewisseld. De gruwelijke
overeenkomst was beklonken en Jim de Pot
likker had alleen maar te zorgen, dat hij de
rest van z'n bloedgeld verdiende.
Blackstock verliet nu de bar en wandelde
doelloos langs het Strand. Hij had nu genoeg
om z'n geest mee bezig te houden.
Drie levens, zei hij, bij zichzelf, staan tus
schen mij en n^'n fortuin: Grisdale, mijn intie
me'vriend, Diana en dr. Julius Hardingham m'n
vijand. De eerste is van de baan; de tweede
zal 't gauw zijn Jim de Potlikker kent z'n
werk; de derde, ja, de derde, wat met deze ge
daan moet worden mag eerst wel eens goed over
wogen worden.
Hij liep verder voorbij het Leicester-Plein
en kwam toen in de onooglijke vieze straatjes
van het Soho-kwartier.
Op den hoek was een herberg, die er vrij goeq.
uitzag en bekend was om z'n beste koffie en'
cigaretton; zij heette: het Egyptisch café.
(Wordt vervolgd.) j
