VRIJDAG 11 NOVEMBER 1927
JULIANA WEISKIRCHER
EEN GRIEZEL VERHAAL
HET JURGENS—VAN DEN BERGH-
CONCERN
SCHALMP.MKOMT ZINGEN
CE CENTRALE BOND DOET HET
WEER ALLEEN
klare waarheid
liftsiéi'piAatjès van „Het Volk"
ONGELUK MET DOODEL1JKEN AFLOOP.
UIT VLAARDIN3EN
KAMER VAN KOOi'il. EN FABR.
VOOR DE BENEDEN-MAAS
TE VLAARDINGEN
UIT HILLEGERSBERG
f fc .1
l s
EEN GESTIGMATISEERDE UIT DE
VORIGE EEUW.
(Van onzen Weeasche» correspondent).
Na de gebeurtenissen in Konnersreuth, ge
heel de wereld door, met d9 grootste attentie
worden nagegaan, ls het niet onbelangrijk,
een en ander mee te deeleu omtrent een
persoon, welke in de afgeloopen eeuw in
Oostenrijk leefde »u van wie beweerd werd,
dat zij de wonilteekenen van Christus in haar
lichaam droeg. Daar het meisje reeds tientallen
van jaren dood is, zijn de gebeurtenissen, welke
bij en om haar plaats grepen, geheel en al aan
de critlek van den dag ontrukt en kan men
beter en rustiger de feiten aan een onderzoek
onderwerpen.
Ik herhaal hier een en ander aan de hand
van de levensschets der maagd, uitgegeven
door P. Mahler, die in 1877, als deken en
pastoor te Pottendorf in Neder-Gostenrijk
stierf. Daar bedoeide deken 12 jaren lang in
Würnitz, vlak bij Sehleinbach, waar het meisje
leefde, kapelaan was, is hij zeker wel de ge
schikte persoon, om over de gebeurtenissen te
schrijven.
Bedoeld mei3je was in 1824 geboren te
Ulriehskirchen, een dorp In Neder-Oostenriik.
Tot haar twaalfde jaar bezocht zij de gewone,
lagere school en was een eenvoudig, braaf
dorpskind, zooals haar ouders haar opvoedden.
Later trachtte zij door naaien en breien in
haar onderhoud te voorzien.
Sedert zij de school had verlaten, was zij
dikwijls ziek, totdat zij op 22-jarigen leeftijd
bedlegerig werd en, in weerwil van alle zorgen
en hulpmiddelen der geneesheeren, niet meer
Icon opstaan. Had zij vroeger reeds gaarne
gelezen, nu wijdde zij heeie dagen aan de
lectuur van geestelijke werken, vooral aau de
navolging van Christus, en dergelijke.
In het jaar 1846 kreeg zij de eerste visioenen.
In wakenden toestand zag zij opeens een vrouw
tot haar komen, om haar te troosten en moed
in te spreken; eerst later wist zij, dat die
vrouw de Moeder des Hoeren was. Zij zag
dikwijls de zielen in het vagevuur en ook de
hel; maar nooit gedurende den nacht, doch
steeds overdag, dikwijls als zij in gesprek was
met andere personen. Sedert 1S48 kwamen de
extasen op geregelde tijden voor en wel op
alle Zaterdagen en Mariafeestdagen om 11 uur.
Daarnaast kwamen ook verschillende geval
len van in de toekomst zien, voor; zij zegde
haar visioenen weken en maanden vooruit, tot
in de kleinste bijzonderheden; zij wist ook
het toekomstig verloop van haar ziekte, zij
openbaarde den bezoekers hun geheimste ge
dachten en zegde ook te voren, wanneer en
welke bezoekers er zouden komen.
In de jaren 1848, 1849 en 1850 hoorde zij in
haar bed predicaties, die in verschillende
kerken van het aartsbisdom Weenen werden
gehouden, en vertelde heel nauwkeurig den
geheelen inhoud. In het begin van 1848 vertelde
zij haar biechtvader, zoo „in het algemeen",
dat er in dit jaar verschrikkelijke dingen
rouden gebeuren; zij voegde er echter bij, dat
er in Hongarije nog veel meer bloed zou
gloeien dan in Weenen, De verschillende ge
vechten in Italië en Hongarije zag zij op den
tijd, dat zij daar werkelijk geleverd werden,
terwijl de berichten, die. later in de couranten
verschenen, gewoonlijk keelemaal met haar
Verhaal overeenstemden.
Het spreekt vanzelf, dat duizenden hun
schreden naar Ulriehskirchen richtten, om
daar zelf het meisje te zien, waarvan de faam
znlke wondere dingen wist te verhalen. De
vele bezoeken waren haar echter zoo hinderlijk,
dat zij in 1850 naar Sehleinbach ging, waar
zij in pastoor Theyrer een wijzen en vromen
biechtvader vond. De bezoekers waren hier
spoedig even talrijk als vroeger in Ulriehs
kirchen.
Natuurlijk waren de stigmata het voornaam
ste onderwerp der gesprekken en ook van de
nieuwsgierigheid der bezoekers. Sedert 1 Maart
1850 vloeide bloed uit haar hoofd, juist alsof
zij een doornenkroon droeg, tot dan in den
Vastentijd bloedingen aan handen en voeten
voorkwamen, welke vooral op Goeden Vrijdag
zeer hevig waren. Ten eersten male beleefde
zij den dood van Christus op het feest van
Kruisvinding, 3 Mei 1850; van dien dag af
herhaalde zich die extase eiken Vrijdag.
In geheel het leven van de gestigmatiseerde
Juliana zijn heel wat punten van overeenkomst
met het leven van het meisje in Konnersreuth.
Het spreekt vanzelf, dat de couranten zicli
ook met de gebeurtenissen in Schleibach be-
moeideu; de meesten zagen er niets in dan be
drog der priesters die de goe-gemeente lieten be
talen en het geld in bun eigen zak staken. Ook
de wereldlijke overheid bemoeide zich met het
geval, dat zij nooit anders dan met den naam
bedrog betitelde. De Noord-Oostenrijksche stad-
houderij liet op den 30sten Juni 1850 door een
commissie in Sehleinbach een onderzoek instel
len. Het schijnt, dat de meeste leden dezer
commissie naar Sehleinbach gingen met de uit
gesproken bedoeling, daar een bedrog te con.
stateeren. Men begon dan ook onmiddellijk met
te beweren,dat de zieke zichzelf de wonden
met een fijn mesje toebracht, ja, men ging zelfs
zoover, te verklaren, dat de wonden op deze
Wijze waren ontstaan.
Toen de pastoor em de familieleden Juliana
ondervroegen, of zij zooiets gezegd had, ant
woordde zij. dat zij zooiet3 niet kon zeggen,
daar het niet zoo was. Den 20sten Juli, toen
geheel de commissie weer in het kamertje van
Juliana bijeen was, terwijl verschillende fami
lieleden en ook vreemden aanwezig waren,
vroeg 'n zwager van de lijderes, den beiden ge
neesheeren op den man af of zijn, hier tegen
woordige schoonzuster, één van hen of beiden
had békend, dat zij zichzelf de wonden had toe
gebracht. Eerst gebruikten zij allerlei uitviuch-
ten, maar op de pertinente vragen van den pas
toor gaven zij tenslotte de schriftelijke verkla
ring af, dat Juliana Weiskiï*cher aan geen der
léden der commissie had bekend, dat zij zich
zelf de wonden had toegebracht.
Op denzelfden dag werd de zieke naar het
Allgemeine Krankenhaus te Weenen gebracht,
terwijl enkele dagen later een nieuwe commis
sie naar Sehleinbach werd gestuurd, met de
opdracht, de geheime machine in het bed van
de lijderes te'zoeken, welke de verschijnselen
ln het leven had geroepen.
c°mmissie moest echter in haar rapport
dem e c 0 (£a'" z'i absoluut niets had gevon-
ftJht ^eenen bIee£ Juliana onder streng toe-
p t van geschoolde verpleegsters; enkel in
haar tegenwoordigheid mocht zij bezoeken ont
vangen. In het ziekenhuis herhaalden de ex-
tassen en dS bloedingen uit de wonden zich
HOE ER BRAND ONTSTOND
De bel bleef rinkelen
EN DE HEER WAS PAS DOOD
Onze lezers weten, dat spook- en griezelver
halen in Engeland aan de orde van den dag
zijn. Men scheen aau de overzijde van het Ka
naal tot nu toe het monopolie van dergelijke
geschiedenissen te bezitten. Doch ook Gronin
gen heeft thans een eigen griezelverhaal, eu
nog wel een; dat volstrekt niet in geheimzinnig
heid onderdoet voor die uit Engeland, meldt de
Pr. Gr.Crt..
De omgeving, die bij dergelijke gevallen zoo'n
groote rol speelt, was hier wel buitengewoon
geschikt; het- vreemde geval heeft zich n.l.
afgespeeld in het huis van wijlen notaris San
ders in de Stationstraat.
In dat huis woont op het oogeablik nog een
dienstbode, die dezer dagen een vriendin bij
zich te iogeereu had. Des nachts nu, nadat, de
beide meisjes zich ter ruste hadden begeven,
begon plotseling in het groote verlaten huis een
hei te luiden. Niet de huisschel doch een bel
binnen in het huis. Men moet toegeven dat dit l
inderdaad heel vreemd was; bovenal, omdat;
er gebeld werd vanuit de slaapkamer vaö dén
overleden heer.
Geen wonder dat de meisjes doodelijk ver- i
schrikt ontwaakten, zij hadden het zich niet
verbeeld, want nog steeds rinkelde ln haar
kamer het electrische belletje.
Licht maken was natuurlijk de eerste ge
dachte van de meisjes. Maar tevergeefs werd het
knopje van het electr-iseh licht omgedraaid! Het
bleef donker. En nog steeds rinkelde in haar
kamer de schel
Ondanks het geheimzinnige en vreemde van
het geval begaven de meisjes Zich naar beneden,
naar de slaapkamer, waar ile hel in beweging
werd gebracht-
Zij openden de deur en bemerkten, dat in
het vertrek een brandlucht hing. Het hout
aan het hoofdeinde van het ledikant smeulde.
Zij snelden onmiddellijk naar de telefoon en
waarschuwden de brandweer, die met de beken
de snelheid verscheen en het onbeduidend
brandje doofde.
Wat was de oorzaak van deze vreemde ge
schiedenis? Wie had de bel in beweging ge
bracht, waardoor wilde 't licht niet branden,
en hoe was het bed van den overleden notaris
in brand geraakt?
P.oven het bed van wijlen notaris Sanders
hingen twee draden. De eene was éen trekker
voor het aansteken van het electrisch licht, eu
de andere draad voor de electrische bel. Nu
waren beide leidingen van een verouderde
constructie. Het gevolg is geweest, dat het koper
van de graden door de isolatie heen, in contact
is gekomen. Het resultaat daarvan was: kort
sluiting, het luiden van de bei, het uitgaan van
het licht en het in brand raken van het bed.
Men ziet de oplossing was eenvoudig. Maar
dat neemt niet weg, dat het geval voor de
belde meisjes vrij griezelig was.
OPRICHTING VAN EEN
NEDERLANDSCHE EN EEN ENGELSCHE
HOLDING COMP.
Gezamenlijk kapitaal ƒ75 mill. Binnenkort
uitgifte van ƒ13 mill. cum. pref. aand. in
Nederland.
In zake de verwerving van controleereade be
langen bij de Jurgens- en Van den Bergh-
concerns, n.l. N.V. Ant, Jurgens' Vereenigde
Fabrieken, Van den Bergh's Limited en de N.V,
Van den Bergh's Fabrieken kan thans wor
den gemeld
Een Nederlandsche maatschappij, de N.V.
Margarine Unie, zal ter verkrijging van de
HoIIandsche belangen worden opgericht, terwijl
een Engelsche maatschappij, de Margarine
Union Limited, de Britsche belangen zal ver
werven.
Het gezamenlijk kapitaal van beide maat
schappijen zal meer dan ƒ75.000.000 bedragen,
terwijl onmiddellijk na beider oprichting een
bedrag van ƒ25.000.000 aan 7 pet. cumulatief
preferente aandeelen uitgegeven zal worden
(waarvan 13.000.000 ln Holland) en, tegelijker
tijd, een veel geringer bedrag aan gewone aan
deelen.
De uitgiften van beide maatschappijen kun
nen binnenkort worden tegemoet gezien.
Door de nieuwe HoIIandsche en Engelscho
maatschappijen zal een overwegend gedeelte
van de Europeesche margarine-industrie, in al
de stadia, die het product d-oorloopt, worden ge
controleerd en de vèreeniging van de voor beide
organisaties vertegenwoordigde belangen zal in
de toekomst groote besparingen mogelijk maken.
Het bestuur van deze nieuwe HoIIandsche en
Engelsche maatschappijen zal grootendeels be
staan uit leden van de Jurgens- en Van den
Bengh-famllles.
UIT DE S.D.A.P,
In verband met de „waarschuwing" van Sten-
huis, vestigt „het Volk" er de aandacht op, dat
van een voornemen (tot royement van Fiminen,
Schmidt en Kiès) vqn het partijbestuur der
S.D.A.P. nog niets bekend is.
Tot dusver ls er nog alleen een persoonlijke
uiting van Albarda, die echter ook nog niet
van royement gerept heeft, doch zich tot een
ernstige „waarschuwing" heeft bepaald.
niet nicerj enkel zwollen de betrokken deelen
van dé huid opi en werden jtood.
In liet jaar. .1851. in Juli kwam Julhrna weer
terug in Sehleinbach. Het schijnt, dat geen bij
zondere gebeurtenissen meer met haar zijn
voorgevallen: zij bleef' hetzelfde brave, eenvou
dige meisje van vroeger.
In het jaar 1882 stierf zij als een heilige, ge
lijk tijdgenö'oten zeggen, die eveneens beweren,
dat er nog nooit zoo'n groote lijkstoet in
Sehleinbach is gezien en dat velen bloemen
van haar graf ais aandenken meenamen.
HÖE Hij OPGEVOED WERD.
„Schaijttpio, ouder het hoor je niet je
neus op te halen".
ZIJN EERSTE ROK.
Schaljapin in sovjet-Rusland.
Wie de levensgeschiedenis van Schaljapin
overziet, zooais wij die iu het kort hebben weer
gegeven, zal begrijpen, dat de evolutie van den
doodarmen ambtenaarszoon naar den wereld-
beroemden zanger een geleidelijke metamorfose
is geweest, die niét zonder avonturen tot stand
kwam.
Tal van anecdoten ztjti daaromtrent in om
loop, waarvan Schaljapin er zelf vele verhaald
heeft in het boek van zijn eigen loopbaan.
Zijn wil om er te komen en zijn offervaar
digheid in de eerste beginjaren waren grenze
loos.
Het was voor Schaljapin in zijn arme dagen
een groote zorg, hoe steeds behoorlijk gekleed
voor den dag te kómen, Zijii plunje was voor
het: concert podium dikwijls opmerkelijk on
voldoende: Daar kreeg hij dan een opmerking'
oyer. r
„Maar Sciiaïjaftin zei de directeur eeïis en
keek hem glimlachend1 dan, op een concert kun
je tóch niet kingen «ls machinist gekleed. Neen,
dóe mijn rok aan eft Iaat je haren krullen."
Ik deed wat hij zei 'vertelt Schaljapin, en
ziet, voor hot eerst van mijn leven stond ik
voor het publiek Sn eon rok. Het publiek lach
te. Het lachte zelfs hardop en ik hoorde dat
men op mijn kosten geestigheden debiteerde.
Ik wist dat. de rok mij veel te klein was en dat
Ik er waarschijnlijk uitzag al3 een kleeren-
hanger of als een vogelverschrikker. Maar ik
trok er mij niets van aan. Na mijn eerste ro
mance*. had ik een groot* succes. Ook mijn ver
dere liederen vielen zeer ln den smaak. Ik was
erg opgewonden, maar zong goed.
De directeur gaf mij v00r dit concert in hot
geheel 15 roebel .en Uv was dolblij.'Voor een
enkelen.avond-15 roebel! „Wat word ik vrée-
seiijk verwond,"- dacht, ik „Lieve Hemel!"
-5. T-: -
Niet alleen yóoi' zijn iftuzïkai© vorming, maar
voor zijn opvoeding in het algemeen, heeft
Schaljapin veel' te danken aan dén leeraar
Ussatow ln Tiflis, van wie a in het vorig arti
kel reeds 'sprake was.''Met genoegelijke onge
geneerdheid heeft Schaljapin zelf Van ver
teld:-'
op zeftereu dag, gedurende de les, zei Us*
sato'w:
„Hóór ëèné'Schaljapin^' je ruikt erg onfrisch.
Neem me niet' kwalijk, taaar hét 13 beter, dat
ik het je zeg'. Mijn vrouw zal je sehoone kléëren
geven, knap je een beetje op,-
Ik werd zóó verlegen, dat 'de tranen mij in
do óogen schoten. Ik wist toen nog niet, dat
ftren, als men een ander iets goeds wil aandoen
de beleefdheid wel even verwaarloozen kan!
Ik nam het ondergoed en kwam een uur daar
na frisck gewassolien én geschoren binnen.
Ussatow inviteerde me om bij hem te eten.
Maar ik wilde niet blijven, dat was teveel ge
vergd. Want ik had' gé'zreet hoe zij aten. Aan
tafel bediende een 'meisje en,'jzette verschillen
de borden neer. Óp 'tié tafel lagen servetten en
één massa messen, vorken en lepels. En hoe
kon ik weten, welke lepel ik nemen moest en
met welk mes men nu juist dit of dat moest
snijden!
Maar niettemin dwong Ussatow mij bij hem
te eten en wat moest ik uitstaan! Er werden
gerechten opgediend, dié ik nooit gezien had.
Ilc wist niet, hoe men die eten moest. Op een
bord zwom in een groene vloeistof een hard
gekookt ei. Ik wild© het met den lepel fijn-
drukken, maar toen sprong tot natuurlijk uit
het bord en op het tafellaken. Ik ving het met
de hand nog op en deed het weer op het bord.
Do toeschouwers keken zwijgend naar mijn
operatie, faiaar ook mét afkeer, dat voelde ik.
Nadat ik zoo'n angst verschillende keeren be
leefd had,' leerde ik ten slotte eten, zonder mijn
buren te verbluffen, omdat ik de vingers in het
zoutvat stak, of met de nagels de vleesohresten
uit de tandeu haaide. En Ussatow had de edele
gewoonte om over alles met ontroerende open
hartigheid be spreken, Het werd mij soms groen
en geel voor de oogen.
„Schaljapin, onder het eten hoor je niet je
neus op te halen! zei hij* Maar ik had geen
zakdoeken en wanneer het eten warm Is en goed
smaakt, hoe kun je dan je oeus ni©t ophalen!
Als je piet een mes eet, snij je je in den mond
tot aan je ooren! hoorde ik van Ussatow,
Ook leerde hij mij aan tafel rechtop te zit
ten, de visch niet met het mes aan te raken
en bekommerde zich in het algemeen ijverig
om mijn wereldsehe opvoeding.
*.p
We wilden nu nog iets mededeelt* 11 over de
positie van Schaljapin* in1 Sovjet-Rusland, waar
het hem echterten slótte toch te benauwd
geworden is. Wé dóen 'dit aan'de hand van een
werk van A.Holitscher: „Drel Monate in
Sówjet-Rusziand", in 1925 verschenen.
•„Ik'wil iets "óver Schaljapin vertellen, aldus
déze schrijver, om tè tóónen, dat in den com-
muftistischen evenzéei1 als in éen kanttalisti-
schen staat de tenoT ook wanneer hij een
bariton is, dat wil zeggen: de reprodü-
céerende en niet de scheppende kunstenaar, de
verwende lieveling der goden en der kamera
den blijft, hoe hij in een zee van nood en hon
ger pp de laatste' en hoogste Ararat-spits een
vróolijlc en palHétèr'sch "bestaan van overvloed
en brasserij kan blijven voortzetten, om te too-
nenV
Dó lui in het Efèroliii wrokken en vloeken,
dat deze ópetèr en Vrouwenjager zich iedere
noot, die hij heeft tp zingen, met zakken meel,
suiker en koffie'la'at betalen. Maar dan zingt
Schaljapin voor de 'gedelegeerden der Derde
International© hét lied van Dubinuschka en
den volgenden dag zendt het Kremlin hein
zalm uit de Wolga, kaviaar uit het Ladoga-
moer, honing en rozijnen uit Turkestan en de
vreetzak bedankt niet eens, neemt het aan of
hij er recht op iheetteu■svï",:*
Schaljapin wedt., dat hij zonder pas in het
costuum van Tsaar Boris Godounow uit de
opera van Moussorgski aan dé Trotzki-poort
van. hefKremlin $ou kunnen verschijnen .en
dat de viervoudig© rood© soldatenwacht hem
door zou laten, vergetend, dat de tijd der
Tsaren voorhij is. Schaljapin luidt in den nieuw,
jaarsnachf dë' Taarèn-klok' In dén IWatrWelikb
toren, het touw breekt en Schaljapin valt van
een hoogt© van tien meter zonder zich letsel
toe te brengen, Schaljapin beeft onder Nieolaas
II den beroemden voetval voor de Tsaren-log©
gedaan, en bij open doek „Baje tzara krant" g©-
II r ,i t L
Over ..broodroof iu het Zuiden'''
gesproken
Men kent het streven van de socialistische
vakbeweging en van den Centmlen bond van
Transportarbeiders in het bijzonder, naai'
één groote organisatie. Katholieke vakver-
eenigingsmannen uit Engeland zelfs, moeten
getuigen, dat die wijze van vereenigen het
best© la. De central© bond beheerscht de
zaak, d© anderen zijn stumpers.
Een fraai staaltje van grootsöli werk, dooi
den centmlen bond, bevat het jongste num
mer van d© „R. K. Transportarbeider".
Hat. feit dient even vautglegd, voor het
geval weer van socialistische zijde een ge-
lcrijsch wordt aangeheven over broodroof in
het 'Zuiden.
Wij lezen dan in het vakblad van genoem
de Katholieke organisatie:
„Naast de pogingen voor de arbeiders
aan de Zuiderzeewerken oan een behoor
lijke rechtspositie te verkrijgen, werd er
door ons in samenwerking met den Christel.
Bond getracht om ook voor de arbeiders
in het baaaltbedrijf medezeggenschap te
verkrijgen bij de vasts telling van de loon-
en arbeidsvoorwaarden.
Deze poging neston-d allereerst iu liet zich
wenden tot. het hoofdbestuur van den
Centraler Bontl om zoodoende tot sanien-
werkih-g te geraken."
Het hoofdkantoor van den Centmlen Bond
verwees echter, deze organisatie naar het
afdelingsbestuur te Harlingen, dat gewoon
is zelfstandig op te treden. Dit afdeelinga-
bestuur voelde echter geen behoefte aan
samenwerking. Wat was echter het géval?
Resultaat van ons eerste pogeu was. aldus
de „R. IC Transportarbeider" dat wij zeker-
to&d kregen omtrent het voor ons meest be
langrijke punt, n.l. dat de C. B. trachtte een
overeenkomst af te sluiten, met een clausule
erin, dat uitsluitend gewerkt zou worden
met. leden van de contra©teerende organisatie.
Geen wonder, dat men er geen behoefte aan
had om die organisatie erbij te lvalen van
welke zij wisten, dat er leden in dial be
drijf werkten; deze manoeuvre moest die leden
immers doen overhevelen naar hunne orga
nisatie.
Herstel van hun oudé machtspositie te
Harlingen, ziedaar het streven.
Omdat wij daarmede niet accooi'd gaan en
trachten de positie van onze leden veilig te
stellen, is de bevelvoerende generaal "dan de
afd Harlingen vau den Centralea Bond van
Transportarbeiders, dadius, ernstig boos op
ons.
Hij vermaant ons daarbij om met de oude
positie genoegen te nemen.
Integendeel: wij zullen trachten den weg
vrij te honden voor de arbeiders om zich
te erganiseeren zooals liet hun goeddunkt,
hen daarbij helpend om ook hun luiateriëele
belangen zoo goed mogelijk te behartigen.
't Is bekend, dat „Het. Volk" zich zelf
gaarne het brevet geeft van wakkere kam
pioen voor de waarheid.
Onvermoeid speurt het in alle mogelijke
Katholieke en Christelijke bladen en Mandjes,
of er geen slakjes te vinden zijn, en dan
legt bet er onmiddellijk zout op.
Eu zelfs is het de edelaardighedd In per
soon. Het liegt niet, het lastert nooit, 't ls
werkelijk de blanke onnoozelbeid. Het
doet zich tegenover zijn lezers althans zoo
voor.
Is het echter juist? vraagt „Het Centrum".
En h©t blad antwoordt:
De lezer oordeeie:
"Voor 25 jaar was er in de socialistische
pers een verhaaltje verspreid, dat Kapelaan
Erena te Heerlen, bjj uitdeeiing van soep aan
arme kinderen zou gevraagd hebben: „Wie
van jullie eten thuis brood van den rooden
bakker?"
De kinderen, die den vinger opstaken, «ver
ton apart gezet, en kregen niets.
Indertijd heeft kapelaan Erena den socia-
llstiadhen propagandist Elfsrs voor dit ver
haaltje wegens laster aangeklaagd en Elfers
is veroordeeld, omdat het werkelijk laster
bleek.
Toch komt nu „Het Volk" van Maandag 31
October 1927 onder den titel: „Na moeilijke
jaren. Herinneringen uit den strijd In het
Zuiden", nog eens met dat I as te r verhaal t je
aandragen. Ex-partijgenoot Elferts is al lang
verdwenen, maar de laster, waarvoor hij
werd veroordeeld, blijft voorbleven. En dat
noemt „Het Volk" strijden 'vóór waarheid
en recht.
Woensdagavond geraakte op de bovengrond-
sohe werken van de staatsmijn Maurite te
Lutterade-Geleen de 18-jarige J. M. Driessen,
leerling-bankwerker, bekneld tusschen schacht
2 en de liftkooi. De borstkas werd hem inge
drukt en de jonge man, die kostwinner was,
overleed na een half uur.
zongen: hij. is dus een uitgesproken tegen-
revolutionnair; maar de Tsjeka zou morgen
in de lucht vliegen als zij het wagen durfde
Schaljapin een haar te krenken. Schaljapin
mag drie huizen hebben in een land waar de
woningen gerantsoeneerd zijn.waarom geen
achttien?"
Deze mensch is een heulmiddel. Hij zingt van
de Tsaren-hymne tot de Internationale alles,
wat de uitdrukking is der geestdrift van de groo
te volksmassa en. wat, de geestdrift van groote
volksmassa's op kan wekken. Hij blijft in het
nooddruftig land en de bolschewiki zeggen
trots: hij1 is ons! Zij laten hem doen en laten
wat hij wil en de wot overtreden, als hij maar
zingt. Hij' is de populairste kunstenaar van
Rusland. Hij heeft het oor van de menigte en
daarom valt er niet aan hem te raken.
Karakteriseerend voor den kunstenaar is dat
alles wel, sympathiek voor den persoon van
Schaljapin klinkt het niet. Wie trouwens zijn
autobiographie gelezen hebben, zullen van
ihet persoonlijk karakter van den zanger geën
al te hoogen dunk gekregen hebben.
De vergadering van de Kamer van Koophan
del én Fabrieken voor de Beneden-Maas had
plaats op Woensdag !i November j.l. onder
voorzitterschap van den heer J. H. van Lin
den van den Hcuvell. Na goedkeuring van de
notulen der vorige vergadering en afhande
ling van de ingokwmc «tukken werd hot Rijks-
en Provinciaal Wegenplan in den breede be
sproken. Hierbij werd naar voren gebracht de
onvoldoende wijze waarop de verbinding Rot
terdam, Schiedam, Vlaardingcn, Maassluis,
loopende over Schieland's en Delfland's I-Ioogon
Zeedijk in de behoeften van het moderne ver
keer voorziet. Besloten werd, nadat het rap
port der Wegencommissie uit de Provinciale
Sta! en van Zuid-Holland zal zijn uitgekomen,
de noodige stappen te doen ter verbetering van
dezen voor het district zoo belangrijlcen ver
keersweg, alsmede aan te dringen op hetere
verbinding met Delft.
Het concept-adres aan den minister van wa
terstaat betr. opening van de spoorbruggen te
Schiedam en Vlaai-dingen werd goedgekeurd;
tot verzending van deze adressen werd beslo
ten.
Gunstig advies zal worden uitgebracht aan
dé arrondissements-rechthank te Rotterdam in
zake het verzoek van A. Maarleveld te Vlaar-
dingen 0111 te worden beëdigd als makelaar in
onroerende goederen.
Daarna ging de openbare vergadering in be
sloten zitting over.
DE VEILIGHEID OP DEN WEG
De heer C. G. Roos heeft aau alleu, die
werkzaam zijn bij het onderwijs te dezer
plaatse een aanschrijving gericht van den
volgendon inhoud:
De stiiging van het aantal ongevallen op
straat als gevolg van de toeneming van het
verkeer, vooral liet snelverkeer, noopt mij
eens zeer in het bijzonder uw aandacht te
vragen voor de noodzakelijkheid om bij het
onderwijs de leerlingen bekend te maken met
de regelen van het verkeer, zulks zoowel ia
het belang van anderer als hun eigen vei
ligheid. Er bestaan op dit gebied tegenwoordig
verschillende uitgaven, welke van veel nut
kunnen zijn; ik behoef u ongetwijfeld daarop
niet te wijzen, doch wil er alleen mee te ken
nen geven, dat men te kust en te keur kan
gaan. Ook de periodieke pers treedt te dezen
opzichte vaak voorlichtend en intstrueerend
op, en niet zelden op vernuftige en origineele
manier, waarvan op de scholen soms stellig
profijt is te trekken.
Met name echter vestig ik uw aandacht op
de uitgaven van den A. N. W. B., en zou ik u
in overweging willen geven althans de platen
en de verkeersboekjes van dezen Bond aan te
schaffen, voor zoover u dit nog niet mocht
hebben gedaan. „De Kampioen" bevat weke
lijks plaatjes en wenken, welke zich uitne
mend leenen voor behandeling iu de klasse,
even goed voor zeer jonge als voor oudere
leerlingen.
Ik vertrouw dat u bereid ziilt worden gevon
den om uw volle medewerking te dezer zake
ln het algemeen belang te verleenen.
OVERZICHT VAN DE OPBRENGST VAN
DIVERSE GEMEENTEMIDDELEN. i
Secrctarieleges en rechten van den burger
lijken stand Jan.-Sept. 1926 1406.50, Jan.®
Sept. 1927 1480.45; Keuren en slaehtloonen
Jau.-Sept. 1926 10152.86, .Tan.Sept. 1927
11601.97; Leges voor vergunningen inge
volge de Woningwet Jan.-Sept.. 1926 1708.75,
Jan.-Sept. 1927 1855.Heffing voor het
gebruik van openbare gemeentegrond en
-water Jau.-Sept, 1926 14624.25, Jan.-Sept.
1927 17182.81; Bruggeld Jan.-Sept. 1926
662.10, Jan.-Sept. 1927 616.09; Havengeld
Jan.-Sept. 1926 36630.77 Jau.Sept. 1927,
26636.17; Liggeld Jan.-Sept. 1926 11466.78,-
Jan.-Sept- 1927 10144.90; Marktgcld Jan.-
Sept. 1926 2346.14, Jan.-Sept. 1927 1842.40;:
Kadegeld Jan.-Sept. 1926 2486.15, Jan.-Sept.'
1927 20.55.25; Tolgelden (Vijfslu'izen en
Emaus) Jan.-Sept.. 1926 31180.50, Jan.-Sept.
1927 29196.75; Tolgelden Maassluisscheil
Dijk) Jan.-Sept.' 1926 19553.49, Jan.-Sept,
1927 15026.09; Bègrafenisrechten Jan.-Sept,
1926 4236.50, Jan.-Sept. 1927 4709.50;
Cijnzen en erfpachten Jan.-Sept. 1926 ƒ132552.88
Jan.-Sept. 1927 140084.24; Hondenbelasting
Jan.-Sept. 1926 3997.15, Jan.-Sept. 1927
3518.Belasting op tooneelverteoiiingen
Jan.-Sept. 1926 782.62, Jan.-Sept. 1927
837.23.
Gasbedrijf. Gasprodueten in M3. Jan.-Sept,
1926 2485770, Jan.-Sept. 1927 2558410.
Elektriciteitsbedrijf. Afgeleverde electriclteit
in K.W.U. Jan.-Sept. 1926 3958151, Jan.-Sept.
1927 5325195.
Waterleiidingbedrijf, Afgeleverde hoeveel
heid water in M3 Jaa.-Sept. 1926 380571, Jan,-
Sept. 1927 388219.
Ivolenstaking in Engeland.
FEESTAVOND R. K* KIESVEREENIGING,
Woensdagavond waren in 't R. K. Vereenï-
gingsgebouw de Katholieken van Hillegersberg
bijeen. Te ruim acht uur heette de voorzitter;
de heer Jac. Frehe, allen welkom en gaf hij 'ft
uiteenzetting over het doel van dezen avond,
n.l. dat alle Katholieken zich moeten aanslui
ten bij de R. K. Kiesvereeniging „Eendracht
maakt Macht".
Hierna opende de conferencier de hèer Ber
nard v. d. Hulst den feestavond en introdu
ceerde den heer Leon v. d. Hulst die declameer
de Fragment Gijsbrecht van Amstel (60ste);
van Jpost v. d. Vondel en „Het Versken" van
Felix Timmermans. Vervolgens trad op de
komiek de heer Wuister, die er iu slaagde dé
stemming los te maken. De pauze verschaft^
veel variatie. s
Na de pauze traden de reeds genóeihde ar (SS--'
ten weer op. Een hartelijk applaus viel hui
ten deel.
De jazz-band, „The midnight Follies" wég-
den verrast met een m'ooien krans.
Hierna kwainen de Chineesdie Tooveri
kunstenaars „Thé Hwaftgho's" voor het voet
licht. Zij traden op in Chineesch-costuum «Mg
décor.
Dit nummer was bizonder Interessant.
Tegen half één uur was het programma af)rf<
werkt en ging ieder voldaan huiswaarts, - J
