FEUILLETON
GEKNAKT.
WOENSDAG 2 Ai Es 1928
DERDE BLAD
PAGINA 3
HOLLAMD3CHE -KERKELUïCE KUNST
TE ROME
R.K. H'J tÊVESTlNSSGOMITÉ
De tijd van -praten on wijzigen
as vonrbpjl
THANS KÊiAölIirafe'S ACTIE
WEER EEN PRIESTER MELAATSCH
NAGiÈBGMEN BEI>ASTING<MMh>EN
TWEEDE EURQPEESCHE
LEERFÏLM-CONFERENTIE
A.Y.RO. EN V AR.A
OM SCHOONER OP TE BLOEIEN
IN -EE PAil-SSLMEE KANSELARIJ.
Hecge belangstelling.
Ia de groote zaal der Pauselijke kanseiarij ia
du aangekondigd© tentoonstelling de" cartons
voor die mozaïeken van de 'Bint Anton intüterk
te Scheveningen door An Loon "KTolkentooer ge
reed gekomen.
De .aandacht van den .bezoeker wordt aller
eerst getrokken door de bcven-heKt van liet ont
werp voor 'net groote mozaiek dat de abais dei
kerk bedekt, waarop Christus naet uitgestrekte
armen als overwinnaar op den dood met het
kruis in de linkerhand is afgebeeld. Het stra
lende overwinningszekere gelaat van den Chris
tus doet denken aan den uit het graf uitbre-
kenden Christus van Rafaël op een der gobelins
in het Vatikaansch Museum.
Het onderste deel van dit, werk, is aan den
tegenovergcstelden wand aangebracht, wiji de
hooge wanden der zaal toch niet hoog genoeg
zijn om liet geheele v/erk aan één stuk daar
tegen op to hangen. Het stelt de lijdende
menschheid voor, die aan de voeten van het
H. Sacrament deels ligt uitgestrekt deels ge
knield met uitgestrekte armen. Naast daze
middengroep zitten aan weerszijden mannen,
vrouwen en kinderen in biddende houding ;n
Scheveningscl» kleederdracht, die bijzonder
goed zijn uitgebeeld en zoowel door deze klee
derdracht als door de zoo juist en reëel weer
gegeven godsvrucht op iiun gelaat en in hun
houding aller aandacht trekken. Een heerlijk
stuk realisme! Deze never,groepen zijn in de
zaal aan dsn langen wand opgehangen wijl -de
andere wanden niet breed genoeg zijn voor ue
heele breedte van het stuk. i
Een nauwkeuriger beschrijving van cat door
levendigheid van uitbeelding en kleuren impo-
neerende stuk behoeft voor Holland, waar het
werk van Antoon Molkenboer reeas zoo bekend
is, wel niet gegeven te worden. Bij uit werk
zijn de voorstudies vau de Scfeevenmgsche mo
dellen opgehangen en een stuk mozaiek van de
versiering der Maria-kapel, waarin men de
pracht van kleuren, harmonisch saamgebraclu
kan bewonderen.
In kleine gekleurde teekeningen laat de kun
stenaar zien hoe hij zich de mozaïek-versiering
rondom de absis, maar prachtig aan deze aan
passend, voorstelt Ook dit werk zal spaedig uit
gevoerd worden evenals de versiering der
Maria-kapei.
Van den mozaïek-kruisweg voor de Scheve-
ningsebe kerk laat Molkenboer vier staties
(niet in schildering maar in werkelijk mozaiek)
zien, namelijk: Christus voor Pilatus, cte Knus-
opname, den eersten val onder hefctou*. en da
ontmoeting van Jesus en Zijne E. Moeder. Deze
staties zijn geflankeerd dour knielende enge
len, die do lijdensteek enen dragen. Zoo zal deze
kruisweg "n prachtigen aaneengesloten mozaiek-
rand vormen boven de hooge marmeren muur-
bedekking in do zijgangen der kerk en niet
alleen sen rijke* ïchilderaehtïgen- maar zeer
IfiüBStvS'HcïV indruk maken.
"Wij willen.err alleen de aandacht op vestigen,
dat de onisrneming van den Hoilanüschen Kun
stenaar IA hef land waar fis mozaïekkunst 2no
groote bloeitijdperken gehad heeft en. nog wel
in het kunstcentrum van dat land, in Rome,
blijk geeft van groet n durf. Maar wij twijfelen
er niet aan, dat die durf door groot suocea zal
bekroond worden. Op de bewondering voor de
oude Ned-erlandsche meesters in de Galleria
Borghese zal de bewondering voor deze nieuwe
Nederlandsehe kunst volgen in de groote zaal
der Pauselijke Kanselarij.
Da tentoonstelling is daar echter niet beperkt
tot het werk van Molkenboer. Da Italianen zul
len er ook kunnen zien (althans ten döèle) wat
Nederland -presteert op het gebied van nieuwe*.
ren kerkenbouw. Gelijk zij hij andere gelegen
heden vol lof waren voor den nieuwen Neder
landsehen villa- en woningbouw en zelfs archi
tecten nam' Nederland zonden om riezsu zoowel
Zooals -gemald, hield genoemd comité .te
'e Her-togenbosch de algemeen© jaarvergade
ring v-an Kiingafgevaardigdfin.
Na opening der vergadering, deed de secre
taris, de heer J. Pastoor, een aantal mede-
deelingen: o.a. dat de Centr. Commissie 'tot
uitzending van kinderen heeft toegezegd
Katholieke kinderen, bestemd voor Kolonie
huizen, voortaan naar een Katholiek kolonie-
huis te zullen uitzenden.
Het bestuur heeft voor de uitzending van
kinderen van Nederlandsehe -ouders In
Duitséhlan-d naar Nederlandsehe kolonie-
hulzen een subsidie van 500 verleend.
Een groot aantal afdeeiingen zullen dit
jaar door verschillende bestuursleden worden
bezocht.
Een grooté actie in begonnen tot bet op
richten van afdeeiingen en correspondent
schappen in toet geheele land. Onderhandelin
gen zijn gaande om -een Katholieke inrichting
voor prae-tuberculoise kinderen te krijgen.
Het jaarverslag, waarvan wij reecis een
uittreksel publiceerden, werd ongewijzigd
goedgekeurd.
De reorganisatie-voorstellen lakten nage
noeg geen besprekingen uit. Ze werden onge
wijzigd aangenomen.
Medegedeeld werd, dat het toestuur aan
Den Haag heeft toegestaan een suibbureau
op te richten, waarvan ook de overige Haar-
lemsche afdeeiingen kunnen gebruik maken,
zonder dat haar daartoe «ene verplichting
wordt opgelegd.
Het 'bestuur blijft gehandhaafd tot de
jaarvergadering van 1929; dan izal een nieuw
toestuur worden gekozen.
Tot plaatsvervangends lioofdfoestumwleden
werden gekozen: mervr. Ummels te 's Her-
togentoosch, Rector Braakman te 's Gra-ven-
hage, mevr. .Dankelman te Hoorn, mevr. J.
SluijsBrugman te Rotterdam, de lieer en
P. Sprangore te Breda, H. Thomeer te Korst
cn Alb. L. Hulst te Utrecht en mej. W. de
Hner te Arnhem.
In zijn slotwoord sprak mgr. Prinsen zijn
vreugde uit over het gelukkige en gunstige
resultaat van het werk der commissie tot
herziening der reglementen, aan welke hij
dank bracht. I-iij vertrouwde, dat het tijdperk
van praten en wijzigen nu voor goed was -af
gesloten en met alle kracht de kinderactie
zon kunnen worden ter hand genomen.
als werklieden-woningbouw te bestudeeren, zul
len zij zich ongetwijfeld zeer interesseeren voor
de foto's en de ontwerpen van herken die hier
tentoongesteld zijn.
Op de eerste plaats zijn hier natuurlijk aller
lei fóto's van de kerk van Sint Antonius-'Alit
te Scheveningen door Pierre Cuypers gébouwd,
waarvoor Molkenboer zijn prachtige -mozaïélien
ontwier.p. Een 'kleine witte maquette van de
kerk daarbij geplaatst, geeft een duidelijk 'beeld
van de architectuur. Van Kropholler -zien wij
hier foto's van zijn kerken: 'Martélaren van Gor-
cum te Amsterdam, Sc. Pasehal is te 'Den Haag,
alsook van zijn kerken te Ursem en Borner-
broek en zijn Domiuikanessenklooster St. Rosa
te Amsterdam, dat door zijn -kloostergang, kapel
en ktoosterbinnenhof levendig de aandacht
trekt.
Ook de machtige kathedraal van Haarlem,
Cuypers' Sint Bavo met zijn heerlijke kapellen-
krans trekt veler bewondering, terwijl ook
mooie foto's tentoongesteld zijn van van Moor
sels Kerk van O. L. Vrouw van Lourdes te Sche
veningen en van het ontwerp-van een bamboe-
rieten kerk voor missielanden van Koldewey.
Z. Eminentie Kardinaal Frilbwirth, kanselier
der H. Roomsche Kerk, die .de tentoonstelling
reeds vóór dat zij gereed was .met een .bezoek
vereerde, was vol bewondering voor alles wat
hij zag en moedigde Molkenboer krachtig aan
om op den ingeslagen weg voort te gaan.
NA 22 JAAR MISSIONARISLEVEN.
Heel ver in den uithoek der Gilberts-eilan-
den heeft Pater Ckoblet M.S.C. vele fjaren on
bekend zijn missionarisleven gesleten, totdat
bij voor -enkele maanden door de melaatseh-
üeid werd aangetast. Omtrent deze feiten vin
den we enkele aanteekeningen in de „An-
.nale.a van O. L. Vr. v. h, H. Har t",
waaraan we het volgende ontleenen:
j,Nauwelijks zat ik eenige minuten tegen
over mijn „bezoek", of er kwam een verpleger
mij verzoeken bij den geneesheer op het labo
ratorium te komen. Ik ging er heen en vond
daar ln een hoek den dokter staan met den
arm op een kast geleund. Op de tafel stond de
microscoop met daarvoor de brandende lamp.
„Melaatsch he id riep de dokter; wil u zich
daarvan overtuigen?"
Ik zette mij voor den microscoop en zag
een, opeenhoping van mélaatschliei-ds-bacillen.
Duizenden „Het is de „nodulus", de knobbel-
melaatschheid'', hervatte de geneesheer, de
kwaadaardigste van alle soorten.
Ds dokter gaf me eenige minuten tijd om den
uitstag der onderzoeking aan den patiënt mede
te deeïen.
Toen ik weder bij den zieke kwam, zeide
deze mij kalm en gelaten: „Nietwaar, ik heb
■de gevreesde ziekt©?", waarop ik het volgend
antwoord gaf: „Ik zal u de volle waarheid
.zeggen, opdat u weten moogt waaraan u zich
te houden heeft: Ja, u heeft ze!"
Daarop zeide de zieke: „Hartelijk dank ge
durende 22 jaren heh ik mijn arbeid mogen
verrichten; nu Is het gedaan en het kruis
alléén blijft mij over. Welnu, zooals God wil
ik zal den Kalvarieberg beklimmen".
Na verloop van veertien dagen voer do
stoomboot naar Tarawa In ds Gilberts-groep,
waar de zieke in bet Leprozengasthuis, dat zich
op het uiterste puntje van het eiland bevindt,
zou worden ondergebracht. De regeering had
de onkosten van de reis op zich- geno-men.
Onze melaatsohe was niemand anders dan
de Eerw. Pater Cboiblet, die als Missionaris ge
durende 22 jaren op het verafgelegene eiland
Peru aan de Giïberts-eilanden onafgebroken
gearbeid had, en gedurende al die jaren nooit
eenige verpc-oziing bad genoten.
Daar bij té Peru alleen voor zijn parochia
nen leefde, viel 't hsm uiterst zwaar van hen
gescheiden te zijp, Het was een bloelende
missie.
■Ondanks de grootste armoede werd er in
do laatste jaren door de Katholieken onder
leiding van hun pastoor een groote steenen
kerk gabouwd. Aan don toren moest nog ge
arbeid worden. Massa's steenen waren er al
aangebracht, toen ds Pater op zulk een
tragische wijze zijn kudde moest verlaten.
Eenigen tijd reeds was hij bezig gelden bij
een to Verzamelen bij zijn arme parochianen,
om later een mooi kruis op den toren te kun
nen plaatsen, hetwelk hij in Sydney wilde aan
schaffen.
Hij zélf verhaalde ons lachend: ,,Tk ging op
réis om een kruis te zoeken, een zeer groot
kruis. De reis is mij gespaard, ik ben zeer
goedkoop aan een kruis gekomen en bet is
zelfs gr-ooter dan ik het mij had voorgesteld.
Inplaats van het op mijn toren te zetten, kan
ik het nu zelf -dragen maar zoolang God
wil, zal ik het -dragen
De Minister van Financiën maakt bekend,
dat ten behoeve van 's Rijks schatkist is ont
vangen bij:
den insp, der dir. bel. te Rotterdam 41.30 en
60,51 wagens gewetensgeld;
den inep. der rag. en dom. te Dordrecht,
ƒ18,29 en ƒ.15,42 wegens gewetensge-ld in zako
vermogensbelasting 1924/1925;
flen inqp. der dir. bel. te Rotterdam, 12,38,
71)8,28, -ƒ1204,85, ƒ12,38 en 1193,70 wegens
gewetensgéld
BE BEGR O ETING SVE RG A DE Ff ING.
Gisteravond is in de Rolzaal te 's Graven-
hage een begroeting-svergadering gehouden
van het Tweede Internationale Leerfilmcon-
gres, dat heden geopend werd.
Een groot aantal deelnemers vulde de zaal,
-waar de vice-vo-orzitter van bet congres, de
heer D. van Staveren, voorzitter van de Cen
trale Filmkeuringscommissie, de welkomst-
rede uitsprak.
Hij herinnerde daarin aan de moeilijkheden,
welke de vo-orberei-ding van het congres met
zich bracht. Aan hulp heeft het daarbij niet
ontbroken.
In de eerste plaats noemt spreker den
-Minister van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen, mr. Waszink, die dank zij de zoo
gunstige adviezen en de zoo sympathieke ge
zindheid van den heer referendaris Visser,
chef der afdeeling kunsten en wetenschappen
,van zijn departement, op vele manieren ter
wille is geweest.
Ni-et minder sympathiek was de steun, dien
,het gemeentebest-uur van 's-Gravenhage ons
dadelijk bereid was te verleenen.
Het bestuur der Internationale Tentoonstelling
op Filmgebied beeft ons bij bet voorbereidend
werk krachtdadig geholpen. De heer Wilton
gaf ons voor de morgendemonstraties de be
schikking over zijn prachtig City-theater. De
Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer steun
de ons zooveel zij kon. Tal van particulieren
■waren bereid als medewerkers op te treden.
Verheugd zijn wij, dat een zoo groot aantal
mannen en vrouwen uit ons eigen land, uit ons
-werelddeel, ja zelfs van de andere zijde van
den Gceaan aan de uitnoodiging gevolg heeft
willen geven, zo-odat de conferentie, wat de
-deelnemers betreft, reeds nu zeer geslaagd mag
-heeten.
Wij zijn egoïstisch genoeg om van deze con
ferentie in de eens-te -plaats goede gevolgen te
verwachten voor de le-erfillm in Neder-lam-d. Tof
hieidien waren het slechts enkelen, die iéder op
hun eigen wijze wij Hollanders zijn buiten
gewoon ïn.d-ividualistï©ch gewerkt hebben,
zond-er esnïg onderling verband, zonder vaak
zelfs iets van elkanders wenk af te weten.
Daardoor is het met -de lee-rfilm hier te lande
veel langzamer gegaan dan wenscbe-lijfc was en
zijn vele -krachten ongebruikt ge-bleven.
Doch n-i-et alleen en zelfs niet vooral voor
ons eigen land zal -deze conferentie van groef
belang kunnen zijn. Even nood'ig al-s een krach
tige samenwerking binnen de landsgrenzen is,
is zij bet voor de landen onderling.
Het zafl een der voornaamste opgaven voor
deze conferentie zijn, al die pogingen die van
'Parijs, van Bazel en van Rome zijn uitgegaan,
op de beste wijze met elkaar te vereenigen.
Concurrentie op dit gebied kan slechts tot
mislukking leiden, voor de goede zaak, die ons
allen ter harte gaat.
„Eendraeht maakt macht" is een goede ond-
Hollamösclie spreuk. Laat zij ons symb'ool zijn
bij onze beraadslagingen. Wij mogen hier niet
komen om iets voor ons zelf -te winnen. Er
mogen van hier geen overwinnaars en over
wonnenen naar huis terugkeeren. Want. dat zou
voor de zaak van de leerfilm de nederlaag
toateékenen.
Groote belangstelling.
Er zijn ruim 230 -deelnemers ingeschreven
uit België, Chili, Denemarken, Duitechland,
Frankrijk, Griekenland, Groot-Brittaunlë,
I-talië, Finland, Letland, Monaco, Nederland,
Noorwegen, Oostenrijk, Polen, Zweden, Zwit
serland, Rusland, Tsjecho-Slowakië en Hon
garije.
•BH UITZENDING CU1 30 APRIL
L ie mn-est de voorkeur Lebben?
H. M. BE KONINGIN NAAR HET LOO.
II. M. de Koningin is gisterennamiddag per
auto uit 's-Gravenhage naar Het Loo vertrok
ken, na te voren een bezoek bij de Koningin-
Moeder te hebben gebracht.
EEN PLECHTIG PROTEST.
Naar aan-lekliug van het geschil tusschen de
A.V .R.O. ©n de "V .A.R.A. ov-er 1k-i recht van
uitzending op den avond van 30 Apri-1, waar
van in ons todad ward molding gemaakt, is van
officiéél© zijde de volgende mededeeling ge
daan;
De verde-el i-ug van de rad-io-pr-ogramma's, is
een gevolg van dé door de Ibatr-oikke® omroep
organisaties 4m overleg getroffen regeling, een
regeling f-e voirigen jar© tot stand gekomen in
April 1927.
Van d-ere verdeel tng wij ken af de plaats ge
had hebbende publicaties der programma's van
30 April.
Do publicatie van het A.V.R.O,-programma
d-o orgaauisati-e zorgt voor dé publicatie, de
Posterijen en Telegrafie hebben hiermede geen
bemoeienis steunde op bijsonderèn uitleg van
de eer-dter genoemde afspraak: „1 Mei en den
vooravond" wélke dn de af-spraak ter be
schikking van de V.A.R.A. Is z-o-u moeten
beteekenen: „1 Mei en het voorgedeelite van
den avond op 1 Mei."
Ware dit juist, dan zou de 30ste April niet
bezet zijn en dus vrij voor een A V.iR.O.-pro
gramma.
Da -bewoordingen echter laten zulk een uit
legging niét toe.
Bij een geschil als zich hier voordeed, e-n op
een avond als dii-en van 30 A-pril, is do samen
stelling dor programma's geen onversclhll-ligo
zaak. Zooals bekend, gaat de samenstelling van
de organisaties uit.
Het programma dor A.V.R.O. werd genoemd
„populair co-ncerf ter gelegenheid van den ver
jaardag van H. IC II. Prinses Juliana," De
nummers vormen echt-er geon geheel met het
karakter van een nationale herdenking.
Hot programma der V.A.R.A. bestaat uit een
wijdiin@savond met h©t oog op d©n 1 Mei-dag,
in het gebouw van de Vrije Gemeente te Am
sterdam.
In do samenstelling dezer programma's was
geen aanleiding laat te goven, dat van een een
maal getroffen regeling moest worden afge
weken.
Oak te vonigen jare was er geen aanleiding
bet gélijkséorUgé programma van de V.A.R.A.
op 30 Apr-i,l toen het eenige, voor eau ander te
doen plaats -maken.
Door het hoofdbestuur van de „Vrije Luister
vink" is gisteren Itost völ-gendé tel-sgram verzon
den aan de-n Minister van Waterstaat.
Ho-ofdbesfcuur vere©niging Vrije Luistervink,
sprekend namens duizie-nd-tklien luisteraars in
dan landé, brengt hij Uwe Excellentie ploclitig
protest uit togen do blijkens Uw med-adosling
aan de pers door U genomen beslissing waarbij
op den verjaardag van Prinses Juliana door U
als minister dé voorkeur is gegeven aan socia
listisch programma boven de door den monpoll-
tie-ken omroep georganiseerde national© uit
zending, daardoor overgroot© meerdérhaid
Nederkandsohe volk in zijn gevoeilons krenkend.
DEPARTEMENTEN.
Bij Kon. besl. Is, met ingang van 1 Juni
1928, aan den bureelambtenaar van den Rijks
waterstaat F. L. B a ij e n s, te Dordrecht, op
zjjn verzoek, eervol ontslag verleend.
RADEN VAN ARBEID.
Bij Kon. besl. is de voorzitter van den "Raad
van Arbeid te Dordrecht mr. dr. J. vanBra g-
g e n, m-st ingang van 1 Mei 1928, wederom
voor den tijd van 6 jaren als zoodanig be
noemd.
Eh: ütz JUevensfcIljlHilcl"*ve«fc5len vsn
GE OIL ADAIR
IS.)
Al zoo dikwijls. 'Maar I-k kan zelf niet gaaq,
als mijn vader me niet stuurt.
Je kunt net zoo lang zeuren tot bij het
doet. Dat dos ik ook altijd bij mijn tante.
Carlos wist dat wel; de glans in zijn oqge.'i,
dien zij niet zqg, verried hoe bij haar talent,
om alias naar haar eigen zin gedaan te krggeu.
Toen wendde zij -zich ploteeling met «en van die
korte vragen to-t hem.
Waf. -ga je worden als je groot bent?
Dat v.-oet ik niet.
Bat is een dwaas awtwoord. Dat zei ik
je in het begin ook, toen Kt hier was cn toen
was je niet meer dan een baby! 'Het woröt hoog
tijd dat je over die dingen eens gast nadenken-
O, dat do« ik ook heel veel.
Over -wat je gaat -worden, als je een groeft
man beirt?
Hij zwesg even en dacht -sa. JEn zij keek hem
aan, terwijl zij -daar zoo samen ®p den jnuuir
zaten.
©enken leidt tot niets, als je daarna geen
daden stelt.
-Hat zal me benieuwen-
Dat zeg je altijd. Wat zal jou benieuwen"?
Het zal me baaieuwe-n, -of het ten slotte
aooveel bsieekeut.
Wat toeteekeat? Ik toegrijp je niet.
Ik toedeel, komt bat er zoo veel op aan,
wat voor dingen ik ga -toen? Ik geloof -sonas
dat alles waar ik me öruk om moet maken
is, wat ik worden zal.
Drie maanden geleden zou zjj dit antwoord
met toorn ea spot ontvangen hebben.
Nu dacht zjj er enkele oogmïbültk-en ©var na,
voordat zij een antwoord gaf.
-Wal, zoo kun jij er -e-v-er deuken, voor mjj
zou het niets aiin. Wat .Daddy deed maakte hem
■tot een -groot héld.'
Dat gel-oef ik -niét. Tk igeloOif -eerder, '.wat
■hij was.
Hij werd ridder gemaakt voor de flingeiji,
die hij gedaan hééft.
-Ja, maar bij kooi dat alles niet igedaan
hebben als hij niet geweest was, wat hij was.
Dat was een raadsel voor haar. Olive trok
haar wenkbrauwen samen. Toen sprak zij op
haar oude scherp© manier, absoluut bewust,
dat zij hem zou wonden:
Ik weet wel wat jij zult doen. Jij zult hier
ja leven op den muur zitten of -misschien
met Lady Glivia onder Üe wierookhoornen.
on al-tijd maar droomen over wat je worden zult.
Maar ik zal in de wereld gaan, en iets-doen, en
zorgen dat de mannen me beminnen, en una
vreezen en voor me bukken. En misschien zal
ik dan nog wel eens een prim? trouwen, Of een
heel dapperen ridder, die er op uit getrokken
la om groote daden te doen. En dan kom ilc
wellicht nog eens terug, om te zien wat jij do-et;
en dan zul jo nog steed-s op den muur zitten,
en droomen, met je krullen die weer lang .ge
worden zijn, terwijl je er wierookbioesems in,
gestoken hebt. Dat vreet ïk.
Als zij de bedoeling;had gehad sêha-p te-zijn,
smaakte ze toch niet de voldoening hem t-j
zien terugschrikken. En .kon zij qp dit oogen
blik in zjjn ©ogen gekeken hebben, dan zou :;ij
.er dat kleine, dieps fütsje in ontdekt hebben,
dat Olivia ?.ao djkwjjls bemerkte.
Het zal me benieuwen, zei hij weer lang
zaam.
Zij draaide zich,plotseling als een.kleine wer
velwind om.
C-arlos, ik zóu je door elkaar willen, schud
den!
Ga je gang.
Maar zij slaakte alleen ©en ongodultligeii
zucht, terwijl zij zich van den muur diet
glijden.
'Het is van binnen, dat ik je door elkaar
zou willen rammeien, ea daar kan ik niet
komen. Maar, Carlos, als ik terug kom, ea.-alï
je .dan nog' geen groot e daden wilt doen-en er
alleen maar over wilt peinzen, -zal ik erg boos
op je zijn.
Hij sprong naar benesden en gaf baa-r --een
band.
Hét is bijna onze iaat3te dag, Olivs. Laat
ons vrienden 'blijven.
Zul je me -schrijven, als je weggegaan ban!?
- Dat weet ik nog niet. Ik ,-hau niet vam
sehrijven. Hat gaat zoo langzaam. Mummy
■schreef vroeger altijd voor me, maar dat vind
ilc nu niet goed meer. Je kunt eigenlijk n-iele
belangrijks ■sohrijvon.
Dat'zag liij ook in, en daarom-deed hij-een.
ander voorstel.
Daar ik nooit precies zal weten, vaar jullie
uithangen, kan ik nooit schrijven. Maar ik zon
•een beek kunnen namen.eo daar alles in. <zet-
'ten, v/at ©r veer belangwekkends gebéurt. En
-als je dan terugkomt-behoef je fiat maar «ven
door -te lezen om te weten, wat wij al dien-tijd
-beleefd hebben. Daarbij zou ik je dan natuur,
lijk nog vél© dingen vertellen, die je toch niet
kun-t schrijven.
Dat zou Ik ook wel kunnen en willen
doen. 'n Soort dagboek dus alleen voor jou
en voor mij.
Ze kregen er allebei schik in. Het verzacht
te de gedachte aan de scheiding. Den morgen
van het .vertrek reed Carlos naar beneden naar
San Marco en mrs. Arbuthnot cn Olive vonden
hun rijtuigje vol bloem-en e-n Juan's muildieren
mot bloemen opgetuigd, als gold het een ko-
ninklijkeii stoet. Carlos had een pakje bij zich,
dat hij Olive overhandigde.
Het boëk om alles in op te schrijven
alleen voor mij, fluisterde hij.
To-en .gaven ze elkander een. zoen en in een
wolk van stof verdween zij onder het geklepper
yam d-e hoeven ,eu -het ge klak van de zweep en
de kreten van den koetster uit het oog van
den -nog lang wuivend-en jongen, A'- «ens too.
venaar wilds worden
Zou zij nog ooit terugkomen?
XVII.
'D.a .drie volS'Ot1^® laren waren voor Olivia
ChfUEont, terwijl ze nog steeds onder de wie-
.rookboomen iag> vot nieuwe interessante ge-
'beuetenissen. Mot telkens grooter aandacht en
als het -ware met ingehouden adem scheen zij
de ontplooiing van het nieuwe leven in een pas
geboren schepsel, van welks natuur en eigen
aardigheden zij slechts een beperkt begrip had
gekreger), te volgen- Twee jonge harten ont
waakten als he.t ware onder -haar oogen, onder
de mikroskoop van haar diepe en teedere lief
de. .Elk hart zocht zich hij haar te ontdoen van
al zijn moeilijkheden; en tocjj bemerkte zij
steeds die onvermijdelijke terughoudendheid,
die .noodzakelijk -een afgrond tussahen ziel en
ziel oprc-ept. Osei' dien afgrond mag hand ln
hond .grijpen, en het oor mag zelfs den harte-
klop van do beminde aan den anderen kant
kunnen beluisteren, maar de kloof blijft, en
het uitstrooien van bloemen over den afgrond
zal voor de grage vo-eten geen brug bouwen.
Carlos kwam bijna dagelijks; daar den Jaat-
steu tijd zijn tijd eebter meer en meer gevuld
werd door .studio en door het aanleerem van
wat bedrevenheid in lichaamsoefeningen, wa
ren zijn bezoeken soms zeer ko-rt, en werden
zo -even haastig afgebroken, als een moolo
bloem langs den weg.
In h-et karakter van den jongen voltrok zich
een vlugge ontwikkeling. Die kwam tot uiting
in ©en grootien dorst naar kennis, die hem en
zijn vade-r nog sterker tot elkander deed ko
men; in een steeds helderder begrip betreffen
de al do donkere levensproblemen, die hem
soms -naar Pauline's lcam-er deden loopen, waar
■op dezelfde plaats, waar Carlos nu zat te luiste
ren, destijds Laurence Edg-eriey had gezeten.
Of ze manifesteerde zich in zijn onverwoestbare
aanhankelijkheid aan de gouden idealon, wat
gekleurd nog met geheimzinnigheid, die voor
zijn oogen werden ten toon gespreid, als hij
aan Olivia's voeten zat cn naar haar woorden
luisterend, langs de gewelven der wierookbo-o-
men staarde naar het overhangende blauw en
goud van den hemel, terwijl zijn zintuigen soms
oververzadigd, werden door den fijnen doordrin
genden geur van de wierookbioesems, die nog
steeds zooals hij dat haar verteld had op
zijn allereerste bezoek naar den hemel roo-
ken
Olivia was voor hem nog immer de Konin
gin van de wolken en van de sterren; een vaste
ster in heit firmament, wier zachte schijnsel
zijn leven met een heerlijk mystiek licht had
getroffen en steeds de vage onbegrepen verlan
gens had weten te verzadigen, die hij niet onder
woorden had kunnen brengen.
De kleine Olive schoot als een meteoor over
zijn pad, gloeiend, verleidelijk, aüstootend, en
betooverend hij kon zelf niet goed zoggen,
wat het eigenlijk was. Hij wist alleen, dat a'.s
zij weer gekomen was, gedurende de maanden
van haar bezoeken h-et leven voor hem meer
kleur begon te krijgen, zooals stormachtig
weer den hemel ook met prachtige en magische
wolkentafereelen kan vullen. Haar komst be-
teekendé voor hem voortaan het woelige sei
zoen van zijn leven. Een geheim genot 'loot-
drong in die dagen zijn gedactotenlev-eu. Eiken
dag vroeg hij zich af of zij elkaar zouden ttef-
fgjj of niet. Soms was ze een on al glim-
lach en bekoorlijke opgewektheid en can deed
bij niets liever dan, ann haar voeten, luisteren
naar alles, wat zij te vertellen wist en haar met
vele klein© attenties van dienst te zijn. Daarop
kon plotseling een dag volgen van aanmati
genden toorn, scherpe, verwondende, bijtende
opmerkingen én steken, die troffen als een
scherp rapier, die hij slechts wi&t te pareeren
door ze op zijn schild van stilzwijgendheid op
te vangen het wapen in zijn arsenaal, dat
zij het meest haatte.
Zoodra ze dan weer vertrokken was, opende
hij het boek, dat hij voor haar hield en elk jaar
werdén de gevulde bladzijden grooter in aantal
en levendiger en persoonlijker.
Hij schreef niet veel maar hij maakte
veel teekeningen voor haar. Hij had een typi-
schen aanleg voor vluggo Urijtt-eekening-en en
portretschetsen, zoowel van menschen als van
diefen. Of soms greep bij ook wel naar de
schoonheid van het heuvelland. Met forsehe
krijtlijnen kwamen dan de heuvels op het grau
we papier en een zonsopgang was voor hem een
heerlijk motief om al zijn levensvreugde uit te
gieten in een duizeling van vlammende kleu
ren. In avondstudies verdroomde hij zijn mil
dere stemmingen, en wilden zijn lippen wel
eens liet woord Madre verliezen, zoo zacht, zoo
jzacht uitgesproken dat niemand dan hij zelf
er door opschrikte. De wlMe ridderverhalen
van Sir Lauremtio dreven in zijn studies van
opkomend onweer en de blijde overwinning
zette hij als een schitterende regenboog tegen
den hemel, die lachte....
Ben kunstenaar zouden de menschen Carlos
niet genoemd hebben, maar hij was als die boel
benijdenswaardige zieltjes, die h&t mooie in
het leven hebben weten te bewaren, en dat
maar heel stuntelig kunn-em uiten. Te mooi
lijkt het hun om het in woorden, 1 Neuron o£
noten tc zeggen.
Dat alles deed hij voor Olive dat was zqn
dagboek van de dingen, die tijdens liaar af
wezigheid gebeurden in een streek „waar nooit
iets te doen ■.-as". Dat was altijd haar samen
vattende conclusie van Carlo©' leven, en met
een glimlach aanvaardde bij die. Maar Olivia
zag toet boek natuurlijk ook. Voegde er soms
enkele wo-ordea of een datum aan toe. En soms
schreef Carlo© er met heel kleine leittertjea
enkele versregels hij in het Engelsch of
Spaansch, m:t iets grappigs erin, dat Olivia
terstond opmerkte. De kleine Olive keek het
vluchtig door en zei dan met iets neerbuigends
in haar stem „niet zoo slecht voor een
jongen."
Telkens als Februari weer op den kalender
verscheen, bracht mrs. Arbuthnot haar kleino
nicht naar «Pauline's prettig huis. Tegen Olivia
gaf ze eens de volgende verklaring voor het
geval:
Het kind is gewoon dol op je. Eu dat ver
wondert me natuurlijk niks. Telkens als ik
je zie, vind ik je aardiger. Maar toch geloof
ik niet, dat ik hier elk jaar terug zou komen,
als zij er niet zoo definitief op stond.
Ofschoon rnirs. Arbuthnot .uit het Zuiden af
komstig was, had zij toch reeds echt dat afge
beten scherpe der Noorderlingen in haar spre
ken. Zij had dat heldere en hooge accent, niet
geheel verstoken van iets vriendelijks, dat zoo
veel Amerikaanschen vrouwen eigen is. Olivia
had gehoord, dat Lady Edgerley een scherp
contrast met haar zuster had gevormd, die
haar zoo verafgood had en haar dochter geheel
als kind had aangenomen. Laurence's vrouw v, as
z-eer slank, wat zwak en teer geweest, een
zeer lief en verfijnd karakter, geboren voor
lief-de en toewijding. Mrs. Arbuthnot was daar
entegen uitstekend geschikt om zich zelf een
■weg door het leven te banen en had dan ook
zonder eénig gewetensbezwaar de toekomst
van haar niebtje op zich genomen.
(Wordt vervolgd), j
st.
