-7:
VRIJDAG 1 JUNI 1928
EFRSTE 3LAD
PAGINA 3
rr
HET PROBLEEM" VAN MGR. DR. POEL^
„EEN BLOEIEND GODSDIENSTIG LEVEN O? KERKELIJK TERREIN"
TE MIDDEN VAN MAATSCHAPPELIJKE ONTKERSTENING
lÉf^*
-
LAATSTE BERICHTEN
DE „ITALIA"
ALLE HOOP OPGEGEVEN
HET GASBEDRIJF
De kwestie te Doetinehem
DOOR DE TRAM GEGREPEN EN
GEDOOD
WISSELKOERSEN TE ROTTERDAM
VAN DE L.EESTAFEL
Dezer dagen maakten wij melding van het
feit dat Mgr. Dr Poels r pinkster-Maandag
te Maastricht een redevoering heeft gehouden
over den Limburgschen R. K. Werklieden oom
Deze rede was niet in het officieele progiam-
maboek van den Katholiekendag aangekondigd.
In De Tijd", die deze rede noemt „een der
meest" inslaande, welke werden uitgesproken^
lazen wij een uitvoerig verslag, waaraan wi.i
de rede is zeer belangrijk (het volgende
hebben ontleend:
Mgr. dr. Poels, onder toejuichingen zijn rede
aanvangend, besprak het probleem, waaraan
velen onzer niet voldoende aandacht schenken.
Op kerkelijk terrein bloeit het godsdienstig
leven, dat valt niet te ontkennen; maar overi
gens in de maatschappij ziet men de ontker
stening steeds meer veld winnen.
Wie duft als, rondom haar, in de lachende
en zingende, tobbende en schreiende mensche-
lijke maatschappij het godsdienstig leven is
weggestorven, op de Kerk zelf de vlag uit
steken? Wie durft hoog van den toren bla
zen over den bloei op kerkelijk terrein, waar
millioenen Katholieken zelfs nog in de laatste
vijftig jaren aan de Kerk den rug toekeerden?
PASSIEF KATHOLICISME.
Waarom klaagt men thans op sociaal ge
bied bijna alom over wat men heet passief
Katholicisme? Waarom heeft de Kerk, die
woleer, tegen alle aardscke en helsche mach
ten in, millioeneu totaal verwilderde heide
n.en gekerstend heeft, in onze dagen den af
val niet kunnen keeren van millioenen eens
katholieke menschen? Heeft het Christendom
zijn vroeger weerstandsvermogen en zijn vroe
gere veroveringskracht verloren? Is het Chris
tendom dan inderdaad gelijk men beweert
een verouderde cultuur? Is het niet meer
opgewassen tegen de huidige zoo geheel nieu
we machten der moderne wetenschap? Is zijn
op liefde en zachtmoedigheid gebouwde leer
wellicht vergruizeld en vermorzeld tusschen
de alom wentelende kamraderen dei' moderne
grootindustrie?
Ziedaar een lange ris van vragen die
slechts voortdurend nieuwe vormen van het
zelfde vraagstuk zijn.
Maar toch, waarom, waarom, waarom dan
is de „znurdeesem" van het Christendom zoc
slecht doorgedrongen In de moderne samen
leving, dat men thans met volle recht kan
spreken van een in zeer veel opzichten inder
daad weer heidensoh geworden maatschap
pij? Moet dan, in den grond der dingen, de
kern van het probleem niet kieiin liggen,
dat er in werkelijkheid in de Kerk zelf het
een of ander hapert?
De oplossing van het probleem kan slechts
liggen in de tekortkomingen van de menschen
i aan wie in de laatste eeuwen de verdedi-
ging en verspreiding van het Christendom was
toevertrouwd.
Hoe willen wij, als wij over onze eigen
fouten en gebreken zwijgen, den modernen
ontkerstenden mieimch weer doen gelooven en
vertrouwen in de bovenaardsche macht en in
de onvergankelijkheid van een Kerk, waar
van hij in zijn moderne maatschappij reeds
thans nog slechts de ruïne meent te zien?
Hoe zullen wij overigens ooit aan de hui
dige ontkerstende maatschappelijke toestan
den een einde kunnen maken indien wij niet
ernstig onderzoeken, waar wij, Katholieken,
in het verleden hebben misgetast? Mogen wij
dan niet loeren inzien, hoe wij Katholieken
als wij durven zien tot op den bodem van
het probleem althans onrechtstreeks, door
van eigen schuld niet vrij te pleiten verzui
men, zelf mede-oorzaak zijn van de huidige
ontkerstening der maatschappij?
Ik zal u aanstonds toonen, dat men zoo
gaarne noemt eerbied voor de Kerk in wer
kelijkheid dikwijls heel wat anders en zelf
iets metterdaad beschamends is.
IVat ik hier vooral of eigenlijk bijna alleen
betoog, is, in zekere katholieke kringen be.
paalde geestesrichtingen signaleeren, die ze.
ker niet van ohristelijken oorsprong zijn. Ik
wil u toonen, hoe in de laatste eeuwen, en
speciaal in den allerlaatsten tijd, ook veel
Katholieken onder den invloed zijn geraakt
van valsehe geestesstroomingenen wat daar
van, ook in katholieke streken, waar op ker
kelijk terrein liet godsdienstig leven bloeit,
de gevolgen zijn geweest op wereldlijk gebied
ONGEZOND CONSERVATISME.
Een der ergste ongelukken,, die ons zitu
overkomen, is geweest het volstrekt ongezond
Conservatisme van veel Katholieken.
De eerbied, dien vooral ook de Katholie
ken aan het wereldlijk gezag verschuldigd
zTjn, belet niemand van ons, als de toestan
den op wereldlijk terrein niet* deugen, op tijd
en stond ons eigen persoonlijk oordeel eer
lijk en openlijk te uiten. Zoodra wij echter
staan voor verkeerde toestanden op een van
die gemengde terreinen, waarover zich niet
alleen het wereldlijk gezag, maar in een an
der opzicht ook het kerkelijk gezag uitstrekt
openbaart zich bij velen onzer een meutali
teit, die heel zeker niet van katholieken oor
sprong is.
Wij mogen niet alles aan den clerus ot
aan -den Bisschop overlaten! Waar die zoo
genaamde eerbied voor den clerus oorzaak
is, dat de behartiging der katholieke belan
gen op maatschappelijk terrein door de iee-
ken verwaarloosd wordt en waar dus niet de
speciaal ook op dit terrein gewensehte maat
regelen tijdig getroffen worden, daar kan het
niet verwonderen, wanneer men na eenige,
soms weinige jaren Voor sociale toestanden
komt te staan, die later missehien in geen
honderd jaren weer goed te maken zijn.
Die hoog geroemde zoogenaamde „voor
zichtigheid", waarvoor wij nu de aandacht
vragen, doet zich natuurlijk ook in veel ge
vallen gelden, die m< eerbied voor het ker.
kelijk gezag niets hebben uit te staan. Zij kan
zelfs, in geheel omgekeerde richting, een ge.
7'
MGR DR. POELS,
vaar worden voor de kerkelijk overheid zelf,
als zij niet tijdig weet in te grijpen,
In dezen tijd van lichtzinnige, volkomen
onbevoegde en vaak gewetenlooze kritikasters,
die aan geen stoel een poot nog heel laten
hooren wij dikwijls juist die mannen, die moes
ten spreken, zwijgen; en hooren wij zwijgen
over juist d'ie dingen, die moeten bespro
ken worden.
Waar niet de noodige vrijheid van spreken
en van beweging heerscht, daar komeD wij
vanzelf te laat met de door ons gebakkon
pannekoeken. Daar wordt vanzelf hel Katholi
cisme veel te zeer „passief".
Theologische handboeken hebben wij voor-
loopig genoeg. Wat wij aan onze katholieke
godgeleerden vragen, is de oplossing van de
moeilijke brandende quaesties van den dag.
Moeten ook onze eigen menschen dan niet
soms den indruk krijgen, dat de katholieke
geleerden geen weg weten met die moderne
moeilijkheden
DURVEN, NIET DRALEN.
Wij moeten durven, niet dralen. AU hef
noodige perspectief ontbreekt, dan kunnen
wij onze eigen menschen niet met de voor
eiken grooten strijd noodige geestdrift rueer
bezielen. Geestdrift in alen strijd moet steeds
de te bestormen vijandelijke wallen voor haar
oogen zien. Dralen, dralen, altijd dralen jaagt
soms de beste strijders i»it ons kamp. Leiders
die te lang aarzelen., verliezen het vertrouwen
van hun volk.
't Is dat eeuwig, eeuwig dralen wat dien
velen uwer welbekenden langen, langen lij
densweg heeft aangelegd, waarover zooveel
oprichters van katholieke werkliedenvereeni-
gingen, vakvereenigingen en coöperaties
dikwijls met lood in de schoenen en met
volgekropte harten zijn voortgeschreden
naar wat wij thans allen zien als een door
alle Katholieken na te streven ideaal.
Zeei' zeker, de katholieke leelcen, die op
een of ander sociaal gebied de leiding heb
ben, zouden zelf grovelijk hun plicht verzui
men,indien niet ook zij ja vooral ook zij
gedurig en met grooten ernst wezen op de
zoo veelvuldige verzuimen van onze katholieke
plichten op sociaal terrein. Waarvan ik hier
alleen een ernstig verwijt meen te moeten
maken is de toon, die soms door daartoe vol
komen onbevoegde leeken wordt aangeslagen,
als er een soort van openbare schuldbelijde
nis moet worden afgelegd. Wee, wanneet b.v.
in het een of ander katholiek dorp een op
sociaal terrein op touw gezette actie op mis
lukking dreigt uit te loopen! De aan deze
mislukking inderdaad niet geheel onschuldig",
iu de door de industrie geschapen nieuwe toe
standen nog niet genoeg ingeieefde katholieke
dorpsbewoners, krijgen dan door leeken soms
de Levieten gelezen op een manier, die aan
leeken volstrekt niet past. Mijn protest gaat
echter vooral hiertegen, dat het soms dsn
schijn krijgt als moest heel de af te leggen
openbare schuldbelijdenis dan worden afge
klopt op de borst van een braven en ijveri
gen, aan deze mislukking' volmaakt onscliul-
dlgen dorpspastoor
Zulke „katheder-Katholieken", die wij ge
lukkig' slechts zeer sporadisch in Nederland
ontmoeten, zouden vreemdelingen zelfs kun
neu doen denken aan een soort van „Laïc.'s-
me in ons daarvan zoo geheel afkeerig Ne.
derland
DE GEEST VAN HET LIBERALISME
Wat op de levensopvatting en wereldbe
schouwing van veel Katholieken een verderfe
lijken invloed heeft uitgeoefend, is de geest
van het vroeger ook op politiek terrein zoo
machtig Liberalisme.
De halfbloed Katholieken in Limburg en
N.-Brabant, die zelf op wereldlijk terrein zich
openlijk Liberalen noemden en dan ook op dat
terrein weldra één lijn trokken met de rasch-
echte volbloed Liberalen, hadden ook in ka
tholieke streken heel makkelijk spel. Zij, die
wij „clerikalen" noemden en voor wie, ouder
den invloed der heerschende liberale geestes
richting, „katholiek" en „kerkelijk een zelf
de begrip geworden was, hebben veel te laat
bespeurd, hoe de christelijke beginselen van
sociale gerechtigheid en christelijke liefde op
wereldlijk terrein onder de voeten giloopen
werden.
De heiligste rechten van ontelbare eenvou
dige, brave en hard werkende menschen zijn
geradbraakt onder de wielen van de steeds
zwaarder wordende wagens van het steeds
harder jagend winstbejag. Naarmate de geld
kostende machines een steeds betere verzor
ging vonden, werden, bij de opkomst der groot
industrie, zoowel db zedelijke als de stoffelijke
behoeften en nc.odcn van de met onsterfelijke
zielen geschapen menschen dikwijls zoo schan
delijk ve-rwaarlot j, dat velen hunner in hun
kroéten bijna - - vergeef me het woord
„beesten" moesten worden.
Ook van den kant. der „clerikaien" die
immers, ook als katholieke beginselen op we
reldlijk te/rein behartig# moesten worden,
achter „heeroom" gingen staan en dus in ze.
keren zin zelf halfbloed „liberalen" waren - -
was in de moderne door grootindustrie en
groothandel geschapen en beheerscüte maat-
icuappij, langen tijd geen sprake vau een
krachtdadig optreden tegen de volkomen on-
celijke opperheerschappij van het in zoo-
Tel ipzicliten met recht vervloekte geld.
«te I brutaal treedt deze mentaliteit neg al
le naar voren in zekere kringen van halï-
«losi katholieke werkgevers, die, al gevt.ii zij
op kerkelijk terrein misschien zelfs aan velen
een beschamend voorbeeld, op maatschappe
lijk terrein volslagen liberalen zijn. Zij zijn het
in wie wij de meest gevaarlijke propagandis
ten voor het Socialisme in katholieke streken
moeten zien.
Deze liberale mentaliteit heeft zich echter
in heel de moderne samenleving' zoo diep in
gevreten, dat het soms den schijn krijgt, als
had zelfs hier en daar de clerus zich ©enigs
zins blind gestaard op den, onder de nog ka
tholiek gebleven menschen, niet te loochenen
bloei op kerkelijk terrein.
Ook thans nog beseffen zelfs priesters niet
altijd volledig, hoe diep de ontkerstening iu de
moderne maatschappij is doorgedrongeu Dat
die ontkerstening uiteindelijk te wijten is aan
de tekortkomingen en verzuimen van onze
eigen katholieke leeken staat velen hunner
niet. duidelijk genoeg voor den geest.
Onder den invloed der liberale beginselen,
waaruit liet organisme zelf der moderne eco
nomische samenleving is gegroeid. Is tusschen
bepaalde maatschappelijke groepen een vol
gens onze christelijke beginselen zoo si-hoeve
rechtsverhouding ontstaan, dat deze verhou
ding zelf een zondige verhouding heelen moet.
Walt weten de jongens en meisjees, die uit
onze door priesters en religieuseu bestierde
kostscholen en andere soortgelijke katholieke
onderwijsinrichtingen komen, van wat thans
iu Nederland gedaan wordt of gedaan moet
worden op sociaal terrein?
Wal weten daarvan zelfs sommigen, dis
uit nog veel hoogere en zuiver clericale on
derwijsinstituten komen? Waar is men er ia
geslaagd een levend organisatorisch contact
te leg-gen tusschen de op wereldlijk terrein
werkzame katholieke stand ^organisaties en de
op haar eigen terrein werkzame kerkelijke
organisaties zelf?
Veel katholieke patroons beschouwen zich
in hun bedrijven eenvoudig wat wij noe
men „baas in eigen huis". Verkondigen
wij, priesters, hun wel duidelijk genoeg de
volkomen onrechtmatigheid vau de zoo totaal
onchristelijke opperheerschappij van het geld,
die in de moderne door naamlooze vennoot
schappij beheerschte maatschappij wor<lt na
gestreefd?
Alleen bet feit, dat wij, Katholieken, onbe
wust ook thans nog de zuigkracht ondergaan
van ©en op haar diepen bodem liberale geea-
tesstt'oomiug, kan een verklaring geven van
onze verwaarloozing van tal van middelen
die nu eenmaal volstrekt onmisbaar zijn om
den noodigen invloed uit te oefenen op de
levensopvatting en wereldbeschouwing vau
onze tijdgenooten.
Wat, baat ons de preekstoel nog, als de
boek- en dagblad-pers, de radio en de bios
coop in handen van onze tegenstanders zijn?
Ik weet het, op zeer veel terreinen staan de
Katholieken in de moderne maatschappij voor
bergen van moeilijkheden.
Maar ik weet ook dat in ons katholiek volk
krachten leven, di-e bergen kunnen verzetten
Wanneer zij zien wat de Katholieken op ker
kelijk en charitatief terrein weten op te boa
wen, staan onder onze tegenstanders de nnl
lionnairs zelf paf. Vooral als hij heel liet ver.
leden der laatste drie eeuwen overziet, moet
hef voor lederen Katholiek als een paal boven
water staan, dat de uiteindelijke oorzaak van
onze vele tekorten op wereldlijk terrein ge
zocht moet worden in die niet echt katholieke,
maar hetzij te zeer liberale, hetzij te zeer c'e-
ricale mentaliteit, welke ons- de groote betee-
kenis heeft doen ondorsehatten van de taak.
der katholieke leeken op wereldlijk terrein
Het gaat hier enkel, gelijk gij u herinner':,
over de verschillende wijzen waarop de Ka
tholieken zelf bewust of onbewust mede-oor
zaak zijn geworden van de ontkerstening der
moderne maatschappij.
ZUIGKRACHT VAN HET SOCIALISME.
Het staat vast, dat ook nu nog de geest van
het socialisme de mentaliteit van ontelbare
katholieke arbeiders infecteert, die zich daar.
van in den beginne niet volledig zijn bewust
en daarom nog tot de Kerk behooren Het
vijandg karakter van het socialisme springt
echter zoo duidelijk in het oog, dat ik het,
zonder meer, gerangschikt heb onder de vijan
delijke machten waarover ik u sprak bij
het stellen van het probleem - die- zelf de
ontkerstening der huidige maatschappij recht
streeks en welbewust veroorzaakt hebben
Er zijn tegenwoordig niet weinig ook ka
tholieke kringen, waarin zicli eert mentaliteit
verraadt, waarop de wereldbeschouwing van
bet historisch materialisme zeer sterken in
vloed heeft uitgeoefend. Men zoekt de oplos-
sing van het groot maatschappelijk vraagstuk
van onzen tijd als men het goed beschouwt
louter in het groepeeren en organise er en
vau de menschen zonder aan de zoo noodige
verbetering van de menschen zelf te denken.
SUPER-N ATURALISME.
Iu andere katholieke kringen daarentegen
openbaart zicli tegenwoordig een den moder
nen liberalen tijdgeest zeer vijandige, en toch
in haai' oorsprong daarmee min of meer ver
wante mentaliteit, waaraan men den naam
van „superuaturalisme" of „devotisme" zou
kunnen geven.
Waar men wel de heilige hostiën telt, maar
zich niet bekommert om de opruiming van
arbeiderskrotten es -de besti tiding van a,lier-
lei naaste gelegenheden tof. zonde waar
men niet tevens zoowel het stoffelijk als ze
delijk milieu verbetert waarin de menschen
in de verschillende maatschappelijke standen
leven -- daar zal en daar kan ook een eerst
diep christelijke bevolking op den duur geen
echt christelijke bevolking blijven.
Doch al droegen wij geen Noodkist van
Sint Servaas, goen reliekschrijnen van vroe
ger geleefd hebbende heiligen, maar „Het
Allerheiligste" zelf door alle gangen onzer
Limburgsche kolenmijnen en door al onze ar-
beidea'skolonies rond, zoo lang wij niet
daadwerkelijk naar best vermogen zorgen
voor ook het aaidsche welzijn en vaoi de
handhaving der rechten van de duizenden
daar wonende en werkende menschen, zal zt ifs
hef ijverig bevorderen van het veelvuldig
ontvangen dor Heilige Sacramenten de steeds
verder doordringende ontkerstening niet te
genhouden.
De Katholieken, die onder den invloed vau
dit „super-uaturalisme" staan, verkondigen
niet luid genoeg, waarom zoowel de arbei
ders als de patroons met volle recht ook
hier op aarde reeds gelukkig willen leven;
en waarom liet juist alleen op aarde reeds
de menschen gelukkig maken.
Pelgrimstochten naar ScUerpeubeuvel en
naar Wittem zijn uitingen van levendig geloof
en godsvertrouwen. Zij veufrissclien het ge
loofsleven van ons volk. Doch ook met water
uit Lourdes wasscben wij nooit de smetten af,
die niet alleen aan vele arme krotten, maar
,ook aan veie rijke villa's hieven
Iedereen moef zich verheugen in het steeds
toenemend gebruik vau liturgische kerkboeken,
waardoor de geloovigen onze kerkelijke dien
sten met aandacht leeren volgen. Maar ik zou
het diep betreuren, indien daardoor in de ver
getelheid geraakte het gulden boekste van
Thomas van Kempen, waarin wij lezen over
de Navolging van Christus, ook in het gewone
dagelijksch leven.
Er is nog een ander soort supematuralisme
en daarover ga ik thans spreken
Wij moeten ook den schijn vermijden, zoo
wel bij de opvoeding van de reeds halfvol-
wassenen, als bij de beoordeeling vau uit hun
aard geen zondige bijeenkomsten vau mannen
en vrouwen, dat wij te weinig rekening hou
den met het groot onderscheid tusschen lee
ken en priesters.
Leeken hebben natuurlijk niet alleen een
heel andere roeping en levenstaak, maar le
ven ook In een heel andere omgeving dan
priesters of kloosterlingen
De puntdraad rondom heel het terrein van
hef zesde gebod kan niet dik en sterk genoeg
zijn. Maar laten wij Katholieken, ook op dit j
terrein het gevaar vermijden van oveiai slechts
schade brengende overdrijving. Het mag nooit
den schijn gaan krijgen, dat. wij niet gaarne
zien wat God zelf zoo heeft gewild en dus wel
gaarne ziet: dat is, dat mannen graag vrou
wen en vrouwen graag mannen zien.
Willen wij vooral de nog jongeren niet ver
vreemden van rle Kerk, laat ons dan vooral
ook onzen diepen eerbied steeds doen uitko
men voor de kuische, den mensch ingeschapen
en tot zooveel en zoo zware offers bereide
liefde, waaraan Gad zelf den adelbrief schonk.
Het celibaat op zulke wijze vereeren, liet
zesde gebed op zulke manier handhaven, dat
nïen bijna vergeten zou dat een huwelijk een
der zeven Heilige Sacramenten is, verraadt
een mentaliteit van een wei heel ander soort,
maar toch ook zeer ongezond „supernaiura-
lisme".
Ten slotte nog dit: Wanneer „modern" be-
teekent, dat iets niet slechts nieuw maar te
vens in de moderne maatschappij broodnoodig
is, dan is niets ter wereld meer modern dan
onze retraitehuizen, onze katholieke st|ands-
organisaties en onze, althans voor de oudere
jongens, ook naar standen gesplitste katholieke
j ©ugdorgani saties.
BLIJDEN MOED.
Er is een „optimisme", wat ik uit den
grond van mijn hart verfoei. In plaats vau
door „idealisme" bezielden mannenmoed is
het juist gebrek aan moed om de oogen te
openen voor den toestand gelijk hij is. Het is
de vrees om bij scherp toezien zijn éigen me
deverantwoordelijkheid voor het verkeerde
van dien toestand te gevoelen. Het is het op
zetten van een heilig gezicht, waaraan ieder
een moet kunnen zien, met welk kinderlijk
vertrouwen in de Goddelijke Voorzienigheid
men in de toekomst blikt, terwijl men toch
zelf zeer goed gevoelt, dat men geenszins be
hoort tot de juist voor de groote en kleinen,
maar tot die slappelingen zonder fut, waar
mee ook in zijn eigen Kerk, God zelf niets
kan beginnen.
Om den „pessimist" op den proef te stellen,
die laatst genoemde „optimisten" blijkbaar in
mij zien, wil ik U hier mijn kijk op dat deel
vooral van Limburg geven, waaraan zonder
twijfel onze Bisschop het allermeest heeft
gedacht, toen hij, bij heit aanvaarden van
zijn bisschoppelijk ambt, met. de leerlingen
van Emmaus tot Jesus Christus de bede
richtte: „Blijf bij ons, want hef gaat tegen
den avond".
De gedachte, die bij mij bet eerst naar vo
ren dringt, als ik mijn blik'over het huidig
Limburgsch kolendistrict laat gaan, is voor
zeker deze, dat wij, Katholieken, „willen wij
Limburg honden", overal flink „poot aau'
zullen moeten slaan. Weten wij onze lessen
niet te trekken uit de gevolgen van liet dra
len en van de vele schuldige verzuimen ln
andere landen, waar kolenmijnen zijn gekomen
dan is, ondanks al de heilige gezichten, die de
zooeven genoemde, door mij verfoeide „opti
misten" kunnen zetten, Zuid-Limburg onher
roepelijk voor de Katholieke Kerk verloren.
Waf veel erger Is: dan gaan onherroepe
lijk in Zuid-Limburg voor het ons zoo dier
baar volk de zegeningen verloren, die alleen
een volk kan smaken, wat laving vindt in
de genademiddelen der Heilige Sacramenten
en leeft uit het christelijk geloof, gepredikt
in de ééne door God zelf gestichte, heilige,
apostolische, katholieke kerk.
Wars van alle witkalkerij en vleierij meen
ik echter te niogen durven en nèstt* vo'i
waarheid te kunnen getuigen, dat op e:t
oogenblik iu Zuid-Limburg zeer veel Katho
lieken metterdaad cok op sociaal cel:.'.!
hun plicht doen.
Op kerkelijk terrein .aal het! «:-■ Bis
dom, vooral ook waar dr kolcamijBcu liggen,
overal iu vollen bloei. Kerken lu kapellen
rijzen alom tijdig met tientallen uil ut-i, a.uii...
Kloosterlinge® van weidra niet meel' te «ui-u
religieus© orden en congregaties komen alom
de seculiere geestelijkheid te hulp. Het retrai-
tenhuis ta Spanbeek is voortdurend vol. rma
Bisdom in Nederland, waar in verhouding -ro-
veel katholieke inrichtingen zijn voor hrogor
en middelbaar onderwijs.
Met kerkelijke instellingen van liefdadig
heid met groote en kleine hospitalen, weeshui,
zen en oudemannenhuizen, is Limburg bezaaid.
Allerwegen komen wij onze liefdezusters te
gen die alleen in Limburg, als ik mij niet
vergis, overal op het rijwiel beginnen toud te
vliegen. Het is of die voor den hemel gescha
pen engelen van christelijke liefde zicli hier
in hief katholieke Limburg rec-ds bijna iu di-u
hemel voelen!
Ja al heeft de storm een stuk van flen
toren van Sint Christofl'el afgewaaid, de Bis.
schop van Roermond mag, wat betreft hot
werken van zijn clerus, op zijn kathedraal de
vlag uitsteken!
Met recht steken echter te Roermoru. op
het Landbouwhuis, onze katholieke Limlmrg-
sche boeren eveneens het vaandel uit Wat
ons evenwel, mei liet oog op de toekomst vau
Katholiek Limburg liet allermeest verheugt,
ook op hei Volkshuis waar in het hartje van
de mijnstreek, de Limburgsche Katholieke
Werkliedenboud zijn zetel heeft gevestigd,
wapperen en flapperen en klapperen en zui
len blijism wapperen en klapperen de two9
vlaggen van Kerk en Vaderland. Al wie ooit
Heerlen zag, heeft ook gezien, hoe op den
hoogeu witten gevel van „Ons Volkshuis",
boven het in een stevige werkmansknuist vast
geklemde kruis, in groote letters de strijd,
leus van den Liniburgscheu Katholieken werk
man staat: „Limburg aan Christus",
De plannen van Amundsen
In officieele kringen is thans alle hoop, dat
d-e „Italia" ergens een veilige noodlanding zou
hebben gemaakt, opgeheven.
Het ministerie voor de luchtvaart deelt mede,
dat de ramp moet hebben plaats gehad) tijdens
den tijd, dat het luchtschip Vrijdag te 10.30
een bericht heeft gezonden en den tijd, dat
het luchtschip niet meer geantwoord heeft op
den oproep van de „Citta di Milanio", tien
minuten later.
Het luchtschip moet daarom volgens het
ministerie van luchtvaart gevallen zijn binnen
gebied, blijkend uit de positie op het tijdstip,
dat bovenbedoeld bericht was uitgezonden.
Thans moet nauwkeurig worden vastgesteld,
waar het luohtisohip zich op dat tijdstip heeft
bevonden. Volgens het ministerie van lucht
vaart m-oet de „Italia" zich bevonden hébben
ten Noorden van Svallard, in een Z(jne tus
schen de Liede-baai en de Hinloopenbaai, dm
meer dan 50 doch niet verder dan 100 K.M,
vam Kingsbay. Het is in dit gebied, dat een
onderzoek zal moeten worden ingesteld.
Naar wij vernemen is gisterenmiddag door
de justitie te Arnhem hef grootste gedeelte
der voor twee maanden in beslag genomen
boekhouding van hot gasbedrijf vrijgegeven.
Alleen de bescheiden, betrekking hebbende
op den verkoop van toestellen der toonzaal,
zijn nog door de justitie behouden.
Donderdagavond werd te Roosteren nabij
het kruispunt Maeseijck—Susteren een wiel
rijder gegrepen door een tram uit de rich
ting Maeseijek. De man werd een 25-tal ïtte-
ters meegesleurd. Met moeite kon men zijn
zwaar verminkte lijk van onder de tram te
voorschijn lialen. Het slachtoffer bleek ta
zijn zekere J., 36 jaar oud en woonachtig te
Leijenbroek. Hij was weeduwuaar en vader
van 1 kind.
Londen 12.09%; Berlijn 59.28; Parijs 9.75%:
België (Belga's) 34.57'A Zwitserland 47.74%;
Amerika 2.47%; Oostenrijk 34.85; Denemar
ken 68.49%; Zweden 66.48; Noorwegen
66.35K' I Spanje 41.41; Italië 13.05%.
HET RECHTE SPOOR
Een mooi nummer bij het
zilveren feest
Het orgaan van dea Nederl. R. K. Bond van
Spoor- en Tramwegpersoneel „St. Raphael'
„Het Rechte Spoor", van 30 Mei, ziet er fees
telijk uit, naar aanleiding van het zoo luister-
rijk gevierde zilverfeest vau den Bond. op 18
19 en 20 Mei, te Den Bosch.
Het nummer is aantrekkelijk en waardevol
met zijn enthousiasten tekst en fraaie soepele
teekeningen van Herman Moerkerk. Als hoofd
artikel brengt hef hoofdbestuur nog hartelijke*
dank aan allen, zonder onderscheid, die he
feest deden slagen.
j
1
