feuilleton
Sifvsr""8'
l
ZATERDAG 1 EEPT^MRFR 192?
DE BAKRRMAT DEP. ORANGES
-5. ic BLAD
DOOR BOKSERS BELEGERD
Sten™' °m b°ter iU bl'and t0 kunnea
PAGINA 2
UIT DE PRAKTIJK DER WEENSCHE
HEERSCHERS.
rrin! Zife vro™. heeft het treurt
feit gepubliceerd, dat in Weenen, waar de
laatste jaren niet minder dan 27000 woningen
zun gebouwd, terwijl er 60.000 menschen min
der wonen dan voor den oorlog toet geval was
j™ H-rtattd® heerschen en dat, in denzelf
den tijd, waarin iemand zonder eenige gelde
DE DUITSCHE KATHOLIEKENDAG
Oranje en zijn oude geschiedenis
(Van onzen Parijachen. correspondent.
■0e heenreis is <le verrukkelijke vaart langs
de Rhone", de prachtigste riviertocht, die in.
Frankrijk te maken is.
Ginds, even voordat tiet meest schilderachtige
oord, het beroemde Avignon, het toeristiek ge
not het hoogtepunt doet bereiken, sluimert op
de heuvels, sinds een paar eeuwen, een stad,
die als uitgeput lijkt door zeventien eeuwen
van roemrijke geschiedenis.
Nog steeds wekt die naam herinneringen!
Van zon en goud en van de rossige sbeenen,
die spreken en eon Mistral ontroerd hebben.
Van historie vooral» die door de vermaarde
Romeinsche antiquiteiten wordt opgeroepen
en aan Gallië het Arausio toont, dat de Romein
sche overheerschmg weerstond en aan de Brit-
sche toeristen het prinsdom, waarvan het eens
een koTLing ontving. En Engelschen herinneren
zich dat, omdat ze nu eenmaal niet zonder
Boedeker in de hand kunnen reizen.
Hebben wij er meer van onthouden, dan dat
het legaat van René de Chülon onze dynastie
haar naam schonk?
De geschiedenis van Orange en van onze
eigen provinciën biedt een curieuse evenwijdig
heid ni den tijd, dat in hun dynastie beiden
meer dan in titel waren vereenigd. Maar bij
ons was de opstand reeds honderd jaar vieto-
rens, toen Orange in de Frahsche eenheid voor
goed werd opgenomen.
Van Pomponius Mela weten wij, dat onder
de Romeinsetoe nederzettingen van de Naribon-
nesischo stadihouderij: Avignen, Vaison, Nimes,
Alles, die ail© nog als „villes célëbveö" ons zijn
gebleven, Arausio Secundanorum af Orange de
meest weelderige is geweest.
Na dien val van het Romeinsche rijk hebben
Boergomdiërs, Westgothen, Franken en Sarrase-
nen verwoesting na verwoesting gebracht, maar
toen in de VIIIe eeuw haar oude luister vrijwel
verdwenen was, bleef de stad nog de hoofd
stad van het „comiltatus Arausioemsis" en de
graaf, die foeerscht is niemand minder dan
0 uillanme-au-Comet, die als een andere Roelant
de trouwe trawant van Charlemagne is, en den
Sarraseniemikoninig Theobald met heel zijn troe
penmacht vernietigde, waarvoor hij de stad
van den keizer tem geschenke kreeg.
Van de graven van Orange, van het tijdvak
839 1173 kent men ongetwijfeld meer legende
dan historie, Ramlbnud IV van Oranje was kin
derloos gestorven; zijn zwager Be.rtrand de
Baux ontving de erfenis en daardoor was de
titel Oranje, toen met het graafschap vereemigd,
overgegaan aan de machtigste families des
rijks, wier schitterende lotgevallen en gevrees
de macht echter een tragisch einde vonden.
Be.rtrand de Baux, die van keizer Frederilc
1 niet alleen he,t recht ontvangen had, munt te
e aan, „maar ook macht en recht, om met ont
plooide banieren van de Alpen tot de rivier de
Rh&ne te eneHea en van de Isère tot de Mid-
deilaiwteohe Zee", schenk Oranje zijn prinselij
ke waardigheid.
In 1181 werd echter de eerste prins van
Oranje vermoord (door toedoen van den graaf
van 1 onlouse)Het prinsdom was nog weinig
zeker van de dynastie, die met dè ridders van
at. Jan yan Jeruzalem moest regeeren én de
Hmoibjlcheden werden er niet geringer op, toen
van Oranje, de opvolger van den
vermoorden prins; uit haat tegen den graaf van
Tou.ouse, die zijn vader had vermoord, de partij
der Albigenzen koos en burgertwist en gods
dienstoorlog over Oranje bracht.
Hij werd verslagen en gevangen genomen en
te Avignon levend gevild en in riemen gesne-
öen.... zegt de legende, die over 1218 wel
luis tor ie kan bevallen.
De opvolgers onderwierpen zich wel aan Lo-
dewijk VIII, maar, omdat de oude Romeinsche
Steden langzamerhand de stedelijke rechten
hadden zien verdwijnen, wilden de prinsen van
u.anje die zelf doen respecteeren, waardoor
Oranges L v**1"
Oranje in den tijd, dat het aan het Huis van Nassau kwam.
nieuwe strijd, nu echter met het Fransche
rijk, ontstond.
Wie ook de prinselijke titel draagt, voor
Oranje blijft het strijd. En dat hield niet op,
toen in 1393 de dynastie slechts een dochter
liet en het huwelijk van Marie da Baux met
Jean de Ohdlon het prinsdom in de familie
brengt, die de derde is, welke heerscht, en een
buitengewoon moeilijken strijd heeft te voeren
met de dragers van de kroon van Frankrijk,
die er op uit zijn, het prinsdom met het kroon-
bezit te vereenigen, hetgeen meermalen ge
lukte.
Nog onder Philibert van Ckalon, beproeft
Frans I in 1515 het prinsdom weer terug te
nemen, en als Philibert de partij kiest van
Karei V, om zijn titel te redden, confisqueert
Frans I het prinsdom en geeft het aan maar
schalk de Coligny. Philibert sneuvelde boven
dien kinderloos in 1530 onder de muren van
Florence en zijn erfenis kwam aan zijn neef
René van Nassau en van Claude de Chalon,
eenige zuster van den prins van Oranje.
Riné van Nassau Is dus de eerste van de vierde
familie, die Oranje bezit en we weten, dat bij
zijn kinderloozen dood, met de erfenis van
René het prinsdom aan Willem van Nassau
komt, en met onzen Willem van Oranje de ge
schiedenis van toet prinsdom zelf tot in 1673
met die van onze dynastie zal zijn verbon
den.
Men moet niet denken, dat onze prinsen zich
niet aan het verre bezit lieten gelegen liggen.
Maurits van Nassau liet de arena en de oude
vestingmuren sloopen, om de stad van de ves
ting te voorzien en toet kasteel dat den grooten
bouwer van versterkte plaatsen eer zou aan
doen. Echter de versterkte stad diende in de
Fransche Midi vooral tot „boulevard voor den
gereformeerden godsdienst".
Maar die vesting m het hart van Frankrijk
moest niet alleen den Franschen koning een
doorn in het oog zijn, 0ok het stadhouder
schap over onze gewesten en het koningsschap
over Engeland van den opvolger, prins Willem
III moesten den machtigen koning ergeren
Reeds tijdens de minderjarigheid van Willem
III, die voor Oranje Willem XI was, had Bo
dewijk XIV zich met de zaken van het prins
dom pogen in te laten, 6n, ondanks de protes-
ten van de regenten, m Orange garnizoen doen
leggen. En weldra gaf Lodewijk XIV bevel, de
sterke vesting en het kasteel te slechten Die
slooping had plaats van 1661 tot 1674
Sindsdien was Oranje steeds het too'neel van
den godsdienstoorlog en hoewel bij den vrede
van Rijswijk het prinsdom nogmaals aan den
prins wordt teruggegeven, blijkt het practisch
voor hem verloren.
Het kinderloos overlijdeil Tan stadhouder
Willem bracht veel pretendenten naar het
prinsdom naar voren en Lodewijk XIV, die van
zijn meest geduchten tegenstander bevrijd was,
wist alle gegadigden tevreden te- stellen door
25 Maart 1701 het prinS(Iom te geven Tan "e
Conti s, die nooit anders dan nominaal ge-
regeerd h-ebben.
De autonomie van het Priusdorll had
honden te bestaan.
De talrijke oorlogen de godsdienstoorlogen
vooral hadden tot oaophoudeUJke vernielingen
van de stad aanleiding gegeT Met d6 inlii_
ving bij het Fransch kroonbezit werd hefer
met beter op. En als later de Franache reV(>
hi tie woedt, zal van Orange gezegd worden,
dat de daar zetelende revolutionnaire quasi-
vierschaar het grootste aaatal buTgers deed
ombrengen van alle Provincieplaatsen
HET INTERN. VAKPERS-CONGRES.
GENEVE 31 Augustus. (V.D.) Hét Interna
tionale congres voor -de vakpers is beden ge
ëindigd. Het volgende congres zal te Barcelona
worden gehouden. De Spanjaard Colomina werd
tot president van de vereeniging gekozen. Be
sloten werd een Internationale publiciteits-
centrale voor de vakpers te stichten.
Het congres heeft met algemeene stemmen
©en resolutie aangenomen, waarin de negeerin-
gen van Tsjecbo-SIowakië, Roemenië en Joego
slavië worden uitgenoodigd, het invoerverbod
voor Hongaarsche vakbladen ln de landen der
kleine ententcn op te heften.
.IET NIEUWE ALFABET.
Het voorstel van Ismed Pacha aangenomen.
COhSTANTINOPEL, 30 Augustus (B.T.A.).
De nationale vergadering heeft onder voorzit
terschap van Kenial Pacha, den president der
republiek, met algemeene stemmen een Voor
stel van Ismed Pacha aangenomen tot het in
voeren van het nieuwe alfabet van Latijnscbe
letters en hot afdanken van de Arabische ka
rakters, teneinde liet volk uit zijn eeuwenoude
onwetendheid te bevrijden.
n ertelling van Heinrich Tiaden.
18).
T,-rat Li0" dat .nu te heteekenen? bromde
Liitticken. Wat willen die kerels nu blusschen'
Laten we maar eena afwachten, wat voor
duivelswerk daarachter steekt, zelde Henry
Dat hoeragehuil van die bende beteekent niets
goed3.
Allemaehtig Die kerels schijnen te
denken, (Ut ze kogelvrij zijn! riep Lütticken.
Nee maar, nu kijk toch eens! Ze komen met
hun brandspuiten tot vlak bij de poort.
Des te beter voor onze kogels!
En de anderen houden met schieten op!
y at moet dathanu zie me toch, die
honden eens aan! Zo bespuiten de poort met
Inderdaad spoot uit. de slangen der brand-
seT uVdiei eIk d0°r on^veer twaalf Bok.
W, werden, een dikke straal petro-
raakte rVaE Eelukkig maar. weinig de poort
Aan die boosheid moet snel een einde
gemaakt worden anders kan die geschiedenis
voor ons tragisch worden! riep Henry. Jon
gens, snelvuur op de bedieningsmanschappen
van die brandspuiten!
Alle geweerloopen richtten zich op de lui
aan de spuiten. Binnen twee minuten waren
ze tot op den laatsten man weggemaaid. Onder
afschuwlijk gebrul stormden anderen naar
oren en namen hun plaats in. Boven op de
dooden staande pompen zij met petroleum
tegen, de zware poort van de Patang
Doch eek zij vielen. Langzamerhand stapel
rondom Ji™*
t n laatste was er niemand meer die deze
doodisporc wilde vervulUen. De spuiten stoT
.den mil; maar nu begonnen de brandbommen
en vuurpijlen weer te vliegen ommen
Op dit oogenblik echter hadden Henry en
zijn Dmtsche vriend juist gewacht. Schot op
schot knalde uit hun noodt missende geweren
en onder de brandstichters werd een vreese.
lijke .slachting aangericht. Voor den zooveel'
sten keer zagen de belegeraars zich gedwon.
gen terug te wijken voor de ijzeren, dapperheid
,©n kalmte-der weinige mannen die de Petang
.verdedigden. Op den avond van dezen dlag
Besteeg bisschop Favier den preekstoel en
toonde aan de hand der gebeurtenissen in
hartroerende woorden zijn geloovigen hoe Gods
hand en bescherming zichtbaar met hen waren.
En nieuwe hoop en wil bezielden allen, om
de zware beproevingen nog langer te door
staan ter glorie van God en grootere eer van
Zijn Heiligen Naam.
De wonde van den dapperen Joannic baarde
Dr. Liitticken groote zorgen. Hij had onder
chloroform den gewonde wederom onderzocht,
maar kon den kogel niet vinden. Na twaalf
uren begon de wondkoorts en ofschoon Lütti
cken en de religieuse verpleegsters alles deden,
om de koorts te doen afnemen, werd deze steeds
leviger. Joannic, die in de eerste uren na zijn
vei wonding kalm en geduldig te bed gelegen en
niettegenstaande de hevigste pijnen nog aller
hande echertswoorden gesproken had, werd nu
°°r de werking van de koorts onrustig en
begon te ijlen.
Nu eens meende hij, dat de vijand over de
muren van de Petang binnengedrongen was. Dan
weer, dat hij man tegen man met de indringers
hevig aan 't vechten was. Hij hield allen, die
rondom hem waren, voor Boksers en dikwijls
moest hij door 'n paar sterke mannen vast
gehouden worden om te verhinderen, dat de
koortslijder onheil zou aanrichten. Deze toe
stand werd in den nacht van 28 tot 29 Juni
in hooge mate erger.
Tegen 6 uur 's avonds was een heftige aanval
der Boksers begonnen.
Zonder ophouden werd de Petang met kanon-
en geweerskogels beschoten.
Dikwijls werden in een minuut meer dan
veertig zware schoten geteld. De vijandelijke
bende scheen met een woedenden ijver bezield
te zijn, om in dien nachfc de Petang te over
meesteren.
Steed.3 opnieuw werd stormgeloopen tegen den
hoofdingang, niettegenstaande de aanstormers
op 't laatst over de lijken der gevallenen strui
kelden. Tot op dertig meter rukten ze met hun
brandspuiten tegen de poort op en begoten deze
en de daarachter staande mannen met de licht-
ontbrandbare vloeistof.
Dezen keer schijnt het inderdaad ernstig
te worden, zei Henry tot Dr. Liitticken die
stom?h?md «ritieks momeatell> naast'hem
stand hield. De Boksers hebben met duivelschë
scherpzinnigheid bet middel gevonden, dat ons
op it einde den dood zal brengen. Als ze na be-
ginnen, met vuurbommen te werpen, dan wordt
do situatie zeer bedenkelijk. Er blijft ons niets
anders over, dan een uitval te doen.
Zal dat geen smartelijke verliezen JcostenT
vroeg Dr. Lütticken, Die kerels schijnen van
daag zeer vastberaden en hardnekkig te zijn
Dat Is waar. Maar ik denk toch, dat dia
vastberadenheid hen, verlaten gal pp he$ mon
ment dat ze den vijand te zien krijgen.
Ik heb een krijgslist uitgedacht. We laten
een zoo groot mogelijk aantal Cbineezen uit
de Petang naar hier komen en achter den muur
postvatten. Deze menscben zijn natuurlijk niet
te gebruiken bij eell uitVal. Maar nu bet donker
is zullen da vijanden op 't eerste moment niet
zien, hoeveel van ons aan den stormaanval
deelnemen. Dus alleen onze manschappen doen
den stormaanval anderen moeten brullen
zoo hard ze kunnen. De vijanden daar buiten
zullen dan naar de sterkte van het geschreeuw
het aantal der aanvallers afmeten.
Als dat nu maar n»et een al te gewaagde
speculatie op de lafheid der Chineezen is? ant
woordde Dr. Lütticken. lachend. Maar gelijk
hebt U, er moot iets tot afweer gedaan worden.
We zullen zien, antwoordde de comman
dant glimlachend en gaf een zijner manschap
pen een bevel. Deze lieP °P 'n dra£ weg en
kwam na eenige ©ogenblikken met meer dan
honderd Chineezen terug-
Een aantal van dezen had, naar 't scheen
wei zin, om den ujtval mee te maken. Da
meesten echter schenen met groote vreeze de
dingen tegemoet te zien, die gingen gebeuren.
Henry liet den memschen door een tolk aan
't verstand brengen, wat er te doen was. De
genen, die moed genoeg hadden, om het avon
tuur mee te maken, moesten naar voren treden,
de anderen werden'aan heide zijden van de poort
achter den muur opgesteld. Zij waren nu, daar
ze wisten, dat ze alleen maar hard behoefden
te brullen, volkomen gerustgesteld en verge
noegd bijna moedig geworden en beloofden aan
het succes van den uitval naar best vermogen
mee tewerken met hun stemkracht.
Het oogenblik was gekomen. De poort werd
opengerukt en de Franschen stormden eerst
met luid hoerageroep gevolgd door de Chinee
zen, die met sabels en lansen gewapend aan den
uitval deelnamen. De anderen bielpen dapper
meeschreeuwen en men moest toegeven, dat ze
hierin, zeer veel presteerden. De Boksers, door
den onverwachten aanvul volkomen, verrast,
stonden een paar seconden lang als aan den
grond genageld. Daarna begon de gewone
Vlucht, hals over kop!
Velen, die niet snel genoeg hun hielen kon
den lichten, vielen onder de slagen der woedende
Franschen of werden door de kogels der ver
dedigers neergelegd. Daarmee was de storm
aanval weer een keer afgeslagen, en met de
twee buitgemaakte brandspuiten die nog meer
dan honderd liter petroleum bevatten en m'at
verscheidene kisten kruit en lood keerden de
pverwinnaaTs luid jubelend in de Petang terug.
Maar rust zouden de dappere verdedigers
3ien nacht niet hebben, Voortdurend slopen Bete»
Prestige medeburgers
(Va.n onzen correspondent.
W e e n n, 2f Augustus 1928.
De rood® voormannen hebben zoo dikwijls
het paradijs hier op aaide beloofd, dat het wel
vermetel zou zijn er aan te twijfelen, o£ zij
hun beloften ook liou-d-en.
En inderdaad, er zijn enkelen onder de broede
ren, laten wij liever zeggen omler de elite der
internationalen, die alle geneugten van het
paradijs tot hun dispositie schijnen te hebben
voor wie inderdaad, voor zoover het eenigs'
zins mogelijk is, het aar^sche tranendal geme-
tamorphoseerd schijnt in een voorhal van het
verloren Eden.
Dat de leiders der beweging zich allen in
het gelukkig bezit mogen verheugen van auto,
villa en dergelijke heerlijkheden meer, spreekt
hier haast van zelf, en wij zouden daar niet
eens op tegen hebben, wanneer liet hooggeroemd
Princiep der gelijkheid er niet een beetje door
in liet gedrang kwam.
Het is te begrijpen, dat de verhouding tus-
scben hoogste en laagste godheden in de roode
internationale nogal eens iets aan broederlijk-
te wenschen overlaat; daar echter wordt
onophoudelijk gelijmd, eu zoo slaagt men er ln,
het gros der schapen, vrijwel bijeen te houden.
Bij de buitenstaanders echter, die alle voor
deeltjes langs hun neus zien gaan, is de stem
ming ten opzichte der roode bonzen natuurlijk
geheel anders; het behoeft wel geen betoog het
is verklaarbaar en begrijpelijk, dat er een ge
weldige scheidsmuur is opgetrokken tussclien
rood en niet-rood.
Daar zijn echter dingen, die kwaad bloed
zetten bij de niet-Marxisten en die de roode
heeren in ee:n steeds onaangenamere verhou
ding stellen tot de niet-rooden. Enkele dagen
geleden werd in de goede hoofdstad van Oos
tenrijk het gerucht verspreid, dat een ex-
hoofdonderwijzer van een plattelands-school,
na enkele maanden in Weenen, in een hotel,
te hebben gewoond, een groote woning had ge
kregen in het z.g. Cottage Viertel, in de wijk
der villa s en, dat wel, enkel en alleen om
dat hij indertijd het geluk had gehad, met den
burgemeester vau Weenen de zelfde lessen ter
voorbereiding op zijn beroep te volgen. En
het gerucht bleek waar te zijn. Nu zal men zich
gemakkelijk kunnen voorstellen, hoe woedend
de duizenden jonggetrouwde paren zijn, die
in weerwil van jarenlang wachten, van ver
zoekschriften en smeekbeden, er niet in ge
slaagd zijn, een woning, zij liet dan ook maar
woning, te bemachtigen.
Tiedp°n j!»8'' ^7*^ dle woede jegens de groot-
ond=r rt fl lPai'tij' toen bekend werd, dat
Tfnder brÜCke °Yer dcn D°aa« niet
Twit, ,zevcn huisgezinnen hun bivak
opgeslagen, waarbij het buisgezin is
van een kiem ambtenaar der republiek TLs
vrouw binnen enkele weken moeder hoogte
worden. De geneesheer, die ter hulp ge!
d« r6 if ,TS' enkeI en a»wn, omdat hij tot
meesTr1bU!hoo6rtVriendan We°nen'3 bui=e"
deMiSl0t hCt ^aangenaamste van alles Is
ual'0p de roode heeren, de reeht-
!agen .>!Tto in 2in trachten *e buigen; dezer
staaltje We daarvan weer een frappant
Iemand, die genoeg had van de roode partij,
de vroegere partijsecretaris Leopold Briinner,
had zijn lidmaatschap opgezegd en samen met
een ander voormalig socialist, een brochure
Het program
Aooals alle jaren, zal ook dit jaar een Duit-
sell© Katholiekendag worden gehouden en wel te
Maagdenburg. Hij zal staan in het toeken def
Katholieke actie.
Woensdag 5 September heeft in de groote
zaal der Stadthalle de begroetingsavond plaats,
waarbij o.a. de pauselijke nuntius mgr. Paceffl
©n de bisschop van Paderborn, mgr. Kas.par
Klem, het woord zullen voeren.
Donderdag te half negen wordt in de St. Se-
bastiaan een pontificale hoogmis opgedrag811
door mgr. Klein.
Te half elf begint de vergadering der afge
vaardigden, welke Vrijdag wordt voortgezet en
Zaterdagmorgen te 11 uur wordt gesloten. Des
avonds te half acht is er een groote vergadering
van den volksbond voor het Katholieke Duitsch-
land. Daar zal o.m. dr. Marx een rede houden.
e Vrijdagavond wordt doorgebracht in gezel
lig zamenzjjn.
Zaterdagmiddag wordt een bezoek gebracht
aan den Maagenburgschen dom. 's Avonds oni
■plaats''11 b'8'e'"': w,eeT €en algemeen© vergadering
Zondagmorgen te half tien celebreert mgr.
ace h een pontificale Hoogmis, waarbij msr'
ein de preek zal houden. Daarna is er proces*
™!fü!et Allerheiiligste, Te Deum en zegen
met het Allerheiligste.
8 Middags te half twee wordt een jengdbetoo-
Stw>gen<ÏUdea' t€Twi:iI de mann'en te twee uur
Te half vier vindt de groote slotvergadering
houdt Waarbij msr- Klein d« sluitingsredfl
G-E'WEIÖEiRD pas visum
„TA!HINaT0N- 31 Augustus. (RO.) Naar
aanleiding van vertoogen uit arbeiderskringen
heeft het departement van buitenlandsche za-
eai aan. den Amarikaanschen cousuLgeneraal
te Londen een telegram gezonden met de vraag,
ïasTis,lm wer,d geweigerd aan
11 r, een Egiqlsch vakvereemigiagslei-
z°odat deze verhinderd werd naar de Ver-
eonigde Staten te gaan.
NOODWEER in VOOR-INDIë-
BOMBAY 31 Augustus. (N. T. A. Draadloos).
De laatste 48 uur sbroomen voortdurend zwa
re regens neder, hetgeen gepaard gaat met een
hevigen storm. Indien de storm aanhoudt zal
de toestand een ernstige wending nemen.
EEN KOLENMIJN GESLOTEN.
Onze correspondent te Brussel meldt:
De „Charlonnages de la Meuse", nabij
Luik, waar onlangs vijf mijnwerkers den dood
vonden, is thans totaal opgegeven, ingevolge
een besluit van de hoogere overheid, daar een
nieuwe overstrooming zich heeft voorgedaan,
en er nog slechts kans bestaat enkele machi
nes te redden.
het licht doen zien, waarin een en ander, wat i
der partij juist niet tot eere strekte, werd ge
releveerd.
Het roode Burgenlandsche blaadje „Burgen-
landische Freiheit" genaamd, liet nu een zond
vloed van beleedigingen over de beide vroe
gere vriendjes los. Natuurlijk dienden deze
een aanklacht ln.
Enkele dagen nu, vóórdat de rechtbank zich
met de zaak zou occupeeren, legde de roode
afgevaardigde Probst zijn mandaat neer, waar
op als opvolger werd aangewezen de aanga-
klaagde redacteur, Bögl, die echter slechts door
dat een man of vijf werden gepasseerd tot de
vurig begeerde waardigheid kon avanceeren:
de roode collega's zorgden nu wel, dat Bögl
niet aan de rechtbank werd uitgeleverd.
gehuil uitstootend en voortdurend geweerscho
ten afvurend. En al kwam het niet tot een
hernieuwden stormaanval, toch moesten de
wachtposten versterkt blijven. Ook Lütticken
deed in dezen nacht geen oog dicht.
Door het rumoer van den stormaanval was
de arme Joannic zoo vreeselijk opgewonden, dat
hij telkens weer probeerde overeind te sprin
gen en zijn bewakers aan te grijpen.
Ononderbroken koelde men zijn hoofd met
koude compressen. Daar echter de noodige me
dicamenten niet aanwezig waren, hielp dat niet
veel. Eindelijk tegen den morgen werd het bui
ten stiller en nu werd ook de zieke kalmer en
viel in slaap. Nu konden ook de commandant
en Lütticken een paar uur gaan rusten, om
den zoo broodnoodigen slaap te vinden.
Den volgenden morgen vroeg was er een
Plechtige H Mis, want het was de feestdag van
Petrus en Paulus. Na de H. Mis feliciteerden
de beide bisschoppen in bijzijn aller geloovigen
den dapperen commandant Paul Henry ter ge
legenheid van zijn naamfeest. Met hartelijke
woorden dankte bisschop Favier den dapperen
fleren jongen man voor zijn moedig en zelf
opofferend werken, maar verzocht hem te ge
lijker tijd zich niet met zulk een doodsverach-
t en den moed aan alle gevaren bloot te stellen,
"aar °P zd'h ieven de hoop der geheele christen
gemeente gevestigd was.
3m^f Breton was diep ontroerd door deze
zoo plechtige en hartelijke eerbetuiging en ver
eerde dat die dag de gelukkigste zijns tevens
t,Paarna 11,°I> hü hog langen tijd met Dr. Lüt
ticken op een neer voor de kerk en sprak met
begeestering van het groote geluk, dat den
wTdt zitoTT' WaPneer hy waardig bevonden
.Z1JQ Isven te mogen wijden aan zulk
overVT iVeU 6n heilige taak- dag verliep
algemeen tamelijk rustig. Tegen den
BoWPaoSmTZreIden 2lch £r°otö benden
kwtn! L !L r®, g te be3torlQen. Maar er
°Gav,olsendel1 aa<*t had Dr. Lütticken weer
geen tijd, om te rusten. De toestand van Joannic
wa8 zoo slecht geworden, dat zijn trouwe ver
pleger des avonds naar den bisschop ging en
^T .me,d?(leeld0' dat do arme 3°neen ze]i:er den
7 i i t meer overleyen zou. Aanstonds begaf
zich de bisschop naar den gewonde, zette zich
bij zijn bed neer, en daar Joannio juist bijna
geen koorts had en helder van hoofd was, be-
gon hij met hem over het uiteinde van den
mensch te spreken. Hij vond den zieke vol
komen voorbereid tot den dood en gereed voor
3® laatste reis. -
Tegen den morgen, nadat b« de laatste H
Sacramenten Ontvangen had,"drukte hij d§ hand
der beid© bisschoppen, van zijn commandant en
landsman Henry, van de beide zusters die hem
zoo trouw en onvermoeid verpleegd hadden en
van Dr, Lütticken, die alles gedaan had, wat
in zijn vermogen was, om zijn leven te redden,
glimlachte nog eens en wendde dan zijn hoofd
naar den muur. Een uur later blies hij den laat-
sten adem uit. In den namiddag werd bij onder
ee neming der geheele christengemeente naar
zijn laatste rustplaats uitgedragen.
Da voorbereidingen, voor de begrafenis echter
moesten wel de opmerkzaamheid der steeds op
de loer liggende bespieders niet ontgaan zijn,
want nauwelijks waren de plechtigheden be
gonnen, of de Boksers en soldaten, die de Pe-
ang in een dichten kring belegerden, begonnen
het missiekwartier met kogels te beschieten.
Toch werd er en dat was wel een zichtbaar
wonder Gods niemand gewond.
Piotselihg echter - Bisschop Favier had juist
de laatste gebeden bij het graf uitgesproken
zweeg buiten het lawaai, alsof er een teekeu
gegeven was.
Wat mag dat beteekenen? Deze vraag
ging van mond tot mond.
Zouden de Europeanen gekomen zijn? ver
moedde iemand met bange hoop, en ook dit
woord verbreidde zich bliksemsnel.
Plotseling echter werd het. raadsel voor ieder
een opgelost. Op een afstand van ongeveer een
kilometer, midden tusschen de vijvers van het
keizerlijk paleis, bevond zich een kunstmatig®
heuvel, de „Heuvel van den witten toren", ge
noemd. Boven op die hoogte benverkten de be
legerden een gezelschap van ongeveer twint'S
personen. Zij waren in prachtige bonte, zijden
gewaden gekleed. Met groote opmerkzaamheid
en spanning keken ze naar de Petang en spra
ken druk onder elkaar met zenuwachtige, ge
baren.
Henry haalde zijn verrekijker voor den daS-
Nee maar, dat Is toch al te erg! riep bij na
eenige ooganblikken. 't Lijkt wel, of bet geliee-
'e daar verzameld is. De dames en heeren
willen, naar 't schijnt, eens zien in hoeverre
wij al murw gemaakt zijn! Als ik me niet ver
gis, dan zie ik daar de keizerin en prins Toean-
den president van het ministerie van buiten
landsche zaken! Alle donders, we moesten di®
dames en heeren eens met een goedgemikt salv®
begroeten.
Dr. Lütticken schudde het hoofd.
Ik betwijfel ten zeerste, of ons dat eenig
Toordeel zou kunnen opleveren. Ik heb het
gevoel, dat we eenmaal spijt ervan zullen heb*
ben, wanneer wij de gevolge» erva,a zullen
dragen krijgen.
(Wordt vervolgd).
- "V-\-
