FEUILLETON
het verborgen
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1928
1- „AL7^rATIE"
TWEEDE BLAD
WAAR DE H. MAAGD GEBOREN WERD
PAGINA 2
ALGEMEEN EEKEND WOEDT»
DAT IN DE KEYPTE WEEKELIJK
DE MOEDEEMAAGD TEE WERELD
KWAM",,
MARIA-GEBOORTE IN PALESTINA
EEN SPOOR VAN DEN INVLOED
DER MINDERBROEDERS
BENOEMINGEN
WEER 130 MAN WERKLOOS
PATERS DER H.H. HARTEN
DE OPENING VAN DE
STATEN GENERAAL
Ook
KLOPJACHT TE AMSTERDAM
HET NIEUWE BONDSGEBGUW VAN
DEN NED. R. R. ROND VAN
bouwpatroons
TESTAMENT
In Haarlem heeft een de'd van de Pro-
lestanten gemeend „op luisterrijke wijze"
(iet feit te moeten herdenken, dat drie en
»en halve eeuw geleden de oude St, Bavot
lian de katholieken Qntnofflen werd en door
ïe stedelijke machthebbers aan den dienst
ran het „zuivere Evangelie" werd gegeven.
Men noemt dat „alteratie", zooals men
llders spreekt van socialisatie, onteigening,
liquidatie, maar in elk geval vermijden wil
te zeggen waar het op aankomt: 'dat er
lamelijk andermans goed genomen wordt.
Op den kansel van de eertijds Katholieke
fcerk, door Katholieken voor den Katholie-
Pen eeredienst gebouwd, heeft een zekere
Ss. J. Weener over „onverdraagzaam" Rome
gesproken, Indien men dezen predikant
mocht gelooven, dan zijn de Protestantsche
beginners lammeren geweest. Als ze ooit
Ongeregeldheden hebben gedaan, dan is dat
tie schuld geweest van Rome. De moderne
herkvervolgers praten niet anders.
Wat nu aangaat den dag van 4 September
1578 deelde de spreker mede, dat dien dag
van de pui van het stadhuis namens de
V roedschap werd voorgelezen het besluit
lot toewijzing van de Kerk aan de Hervorm
den. Het hield in: ten eerste dat de Kerk
zou worden gezuiverd en ledig gemaakt,
ten tweede dat ieder wat zijn eigendom
was er uit kon halen en ten derde dat er
niets meer in mocht zijn wat naar afgoderij
riekte. Den avond van denzelfden dag had
de eerste Hervormde eeredienst in de Kerk
olaats.
De Roomschen zeggen, dat de Kerk aan
naar is ontnomen. Maar dat is niet waar,
ildus spr. De kerken waren in die dagen
v an de gemeenten, waarvan de stedelijke
Overheid de vertegenwoordigster was. Het
eit is alleen dat de eigenaren van geloof
djn veranderd.
Dat is pas onpartijdige geschiedenis!
Een brutale minderheid die de macht
leeft, onttrekt een kerkgebouw aan den
«eredienst waarvoor het bestemd is; laat er
ie altaren en beelden en kunstschatten uit
halen, vernielt alles was „naar afgoderij
'iekt en geeft het gebouw aan een minder*
leid van de bevolking. En dat noemt men
.alteratie".
Wij noemen dat „ontnemen".
Ds. Weener beweert, dat de Kerken in
lie dagen „van de gemeenten" waren. Staat
lat wèl zóó vast? En had de vroedschap het
'echt om zoo'n kerk zoo maar aan haar be
stemming te ontrukken? Als het alleen van
Je geloofs-verandering der „eigenaars" ai-
hing, waarom kregen de gereformeerden
lan niets, toen zij hun hervormde kerk uit-
'rokken? En waarom moeten de Geelkerkia-
(ven dan onmiddellijk hun pastoriën veria-
'.en als zij zich niet conformeeren aan de
beslissing der Asser synode?
De dominees deden beter de „alteratie"
(naar niet te gedenken. Zij mogen de oude
Roomsche kerkgebouwen houden; de onder
vinding heeft bewezen, dat er geen zegen
heeft gerust op het „gealtereerde" goed en
over een eeuw of zoo kon er wel eens een
andere alteratie plaats grijpen.
De kleinkinderen van hen die nu nog
alteratie vieren, kunnen dan allemaal wel
„gealtereerd" wezen en een alteratie
pan de oude kerken is dan niet eens noodig.
tiet altaar behoeft slechts opgeslagen en de
Schuttingen weggebroken en de oude ge-
Jouwen hebben hun oorspronkelijk Roomach
karakter weer.
Rome heeft den tijd en kan rustig wach
ten
MGR. J. D. J. AENGENENT.
Z, D. H. Mgr. J. D. J. Aengenent die Zondag
In Alkmaar zal vertoeven in verband met de
toediening van bet H. Vormsel zal door de
katholieken van Alkmaar op grootsehe wijze
gehuldigd worden.
Mgr. zal aan de grens der gemeente worden
pntvangen en hem zal een zang- en vaandel-
hulde worden gebracht. Na afloop zal een re
ceptie worden gehouden.
Men schrijft ons uit Palestina:
Voor ons, Nederlanders, die gewoon zijn,
onzen verjaardag te vieren in plaats van ons
naamfeest, mag de verjaardag onzer Hemel-
sche Moeder niet onopgemerkt voorbij gaan.
Eenige mededeelingen uit Jerusalem over het
huis, waar Maria geboren werd, mogen wel
licht de belangstelling van vele lezers vinden.
Opvallend is het, dat de kerk, die gebouwd
is over het geboortehuis der Moeder Gods, niet
als een Mariakerk wordt aangegeven maar
„Sint Anna" heet. Dit is te danken, of liever
te wijten aan de Kruisvaarders. Van de zesde
tot de elfde eeuw drdoeg deze kerk den naam
van Maria-Geboorte, maar, sinds de Latijnsche
heerschappij met de Kruisvaarders haar in
trede deed binnen Jerusalem, werd de naam
veranderd in Sint Annakerk, omdat de Latijnen,
misleid door het apocrief werk over de Ge
boorte van Maria (de ortu Virginis) van een
pseudo-hieronymus, Nazareth voor haar geboor
teplaats hielden.
De Oosterlingen moesten zich dus vergist
hebben, zoo redeneerde men. Het huis, naast
de zoogenaamde Probatica (den bekenden bad-
vijver uit bet Sint Jansevangelie) gelegen, kon
wel toebehoord hebben aan de heilige ouders
Joachim en Anna, die daarin wellicht ook ge
woond hebben vóór of na de geboorte van
Maria, maar het kon niet de plaats zijn, waar
Maria het eerste levenslicht aanschouwde. En
zoo kwam het, dat bedoelde kerk sedert de I2e
eeuw Sint Annakerk heet, welken naam zij ook
heden nog draagt, ofschoon algemeen wordt
aangenomen, dat in de krypte werkelijk de
Moedermaagd ter wereld kwam en de oude
naam dus juister was.
Met den nieuwen naam begon ook een nieuwe
periode in de geschiedenis van het heiligdom,
waarvoor de Kruisvaarders een bijzondere, of
schoon niet altijd prijzenswaardige belangstel
ling toonden. Aan de kerk was een vrouwen
klooster of abdij verbonden, waarin destijds nog
drie of vier arme sukkeltjes van kloosterzusters
(pauperes muliereulae) woonden. Koning Bou-
dewijn I liet in 1104 zijn gemalin daar opslui-
if. v iiï-7 i&fiUi i 4'H
4,.4- v:; 4 44:444
•"Gvx Zn
DE ZUIDPOOLEXPEDITIE VAN BYIID. Het
vertrek van de City of New-York. Commandant
Byrd neemt afscheid yan den kapitein.
ten, om een nieuw huwelijk aan te gaan. Vier
en twintig jaar later trad de dochter van Bou-
dewijn II in en bracht de abdij tot grooten
bloei. Een nieuwe kerk of ^ftisiliek werd ge
bouwd en een rijke bron van inkomsten verze
kerd. Het bloeitijdperk was echter van korten
duur. In 1192 kwam alles in de handen der
Mahomedanen, de Sint Annakerk werd veran
derd in een soort van school voor hooger gods
dienstonderwijs volgens den Koran.
Het valt niet moeilijk, hierin de straffende
hand Gods te zien. Maar God straft steeds op
eigen manier. Bijna 7 eeuwen, van 1192 tot 1856,
duurde de profanatie, die echter veel bijdroeg
tot herstel van den oorspronkelijken luister,
dien bet heiligdom in vroeger eeuwen gekend
had.
Terwijl de bovenruimte in die 7 eeuwen voor
de Christenen ontoegankelijk was, konden zij
tegen betaling toegang krijgen in de krypte,
die zoodoende steeds meer de aandacht trok.
De oude Oostersche overlevering leefde weer
op en de Minderbroeders wisten in de 15e eeuw
wettelijk verlof te bekomen, om de heilige ge
heimen te vieren In de grot, waar de Onbe
vlekte ontvangen en geboren werd.
Niettegenstaande de vele moeilijkheden,
wisten zij hun voorrecht te handhaven en hiel
den trouw de godsdienstplechtigheden op den
8sten September en den 8sten December. Hoe
lastig dit moet geweest zijn, kan men zich voor
stellen, als men het kleine venster in den bui
tenmuur ziet, waarlangs zij naar beneden
moesten afdalen, terwijl alles rondom allengs
in een puinhoop veranderd was.
In 1856 werden de ruïnen van kerk en kloos
ter door sultan Abdul Megid aan Frankrijk
afgestaan. De Fransche regeering liet het ge
bouw herstellen onder leiding van Mauss, die
de gelukkige idee had, om het te restaureeren
in denzelfden staat, waarin dé bouwmeesters
der 12e eeuw het afgeleverd hadden. In 1878
werd de kerk weer geopend voor den openharen
godsdienst en toevertrouwd aan de goede zor
gen der Witte Paters van Boxtel.
Nog altijd gaat de kloostergemeente van Sint
Salvator op 8 September de Hoogmis zingen
in dit heiligdom. Daarenboven vertoont de
krypte zelf ook nog een spoor van den invloed
der Minderbroeders, althans zoo wil het mij
voorkomen.
Op iederen bezoeker maakt het indruk, dat
op het altaar van Maria-Geboorte een beeld
prijkt der Onbevlekte Ontvangenis.
In de reisbeschrijving van Mgr. Laurentius
Janssens O.S.B., in 1921 na zijn dood uitgegeven,
leest men de volgende verklaring: „on a voulu
remonter h la source même des privilèges de
Marie". Zon het echter vermetel zijn, hier den
invloed te vermoeden van hén, die vier eeuwen
lang de plechtigeJH. Mis kwamen opdragen in
deze krypte, toen alles nog in het bezit der
Mohamedanen was? Wij weten, dat zij niet al
leen den 8sten September maar ook den 8sten
December daar kwamen vieren. Het waren trou
wens medebroeders van Joannes Duns Scotus
en ze lieten geen enkele gelegenheid onbenut,
om de leer der Onbevlekte Ontvangenis te ver
kondigen.
Wat hiervan ook moge zijn, vast staat in elk
geval, dat zij machtig veel hebben bijgedragen
om de oude Oostersche overlevering, die deze
krypte aanwees als de plaat?, waar de wieg van
Maria gestaan heeft, te doen zegevieren.
Dit ging niet in eens, zooals o.a. blijkt uit den
bekenden schrijver over Palestina omstreeks
het jaar 1600, den Delftenaar Christiaan van
Adriehom, die nu eens Jerusalem, dan weer
Nazareth als geboorteplaats van Maria opf
geeft. De Roermondenaar, pater Bernardinus
Surius O.F.M., geeft in zijn reisbeschrijving
van 1650 zonder meer het Fraueiscanerklooster
van Nazareth als geboortehuis van Maria aan.
Langzaam aan echter heeft de oude Ooster
sche overlevering gezegevierd. Algemeen wordt
thans erkend, dat Maria geboren werd in de
krypte der Sint Annakerk te Jerusalem, naast
de Probatica, vlak tegenover den ouden Jood-
schen tempel.
Ondergeteekende geniet dus het voorrecht, in
do onmiddellijke nabijheid te wonen van Maria's
geboortehuis.
C. v. d- E. O.F.M.
In het Bisdom Haarlem
Z. D, H. de Bisschop van Haarlem heeft
eervol ontslag verleend aan den Weleerw, Pa
ter J. de Graaf O, F. M., als kapelaan te
's-Gravenhage (H.H. Ant. en Lod.) en heeft
benoemd tot kapelaan te 's-Gravenhage (H.H,
Ant, en Lod.) den Weleerw, Pater F. J. Jansen
O.F.M., tot kapelaan te Rotterdam (H. Ant.)
den Weleerw. Pater W. F. van Scheijndel
O.F.M.tot kapelaan te 's-Gravenhage (H.
Pasch.) den Weleerw. Pater A. van der Vugt
O.F.M* tot kapelaan te Delft (H. Joseph) den
Weleerw, Pater A. J. Th. Góldenberg O.F.M.
en den Weleerw. Pater A. J. Verge-.
De Plateelbakkerij „Zuid-Holland"
te Gouda, zet het bedrijf stop
TENGEVOLGE VAN DE STAKING
Nu tengevolge van de uitgebroken staking
de werkzaamheden in de plateelbakkerij Zuid-
Holland geen geïegelden voortgang kunnen
hebben zal de fabriek met ingang van Maan.
dag 17 dezer worden stopgezet. Behalve de ruim
160 stakers zal dan ook het nu nog aan het
werk zijnde personeel, groot 130 man, werkloos
worden. (Crt)
ALGEMEEN KAPITTEL.
Op 1 September werd bet Alg. Kapittel ge
opend van de Paters der H.H. Harten van
Jesus en Maria (Piepus) in hun Moederhuis
te 's-Gravenbrakel in België. Uit Nederland
namen rechtens deel aan deze vergadering de
HoogEerw. Pater Sigismundus v. d. Berg, lid
van den Gen. Raad, Overste van Nieuw-Ypelaar
te Ginneken, de HoogEerw. Pater Norbertus
Poelman, Provinciaal der Ned. Provincie, en
als gekozen afgevaardigden de Z.E. Pater Aloy-
sius Ceelen, Overste van het Scholasticaat der
H.H. Harten te Valkenburg, en de Z. E., Pater
Koenraad van Kessel, Overste der Damianus-
stichting te St. Oedenrode.
mariniers tegenwoordig
Naar vernomen wordt moet het in de be
doeling liggen om ditmaal bij de opening van
het nieuwe zittingjaar der Stateo-Generaal
ook troepen te betrekken uit het korps mari
niers te Rotterdam voor de afzetting, door
militairen, van den weg langs welken de
stoet zal trekken.
LIBERALE RADIO-VEREENIGING.
De V-L.R.A. opgericht.
Gemeld wordt:
Ten overstaan van notaris H. L. Morra te
's Gravenhage heeft vanwege het comité dat
zich ten doel stelt zoo spoedig mogelijk een
verspreiding van de liberale beginselen langs
radio-telefonischen weg te verkrijgen de op
richting van de yereeniging van Liberale
Radio-Amateurs (VX.R.A.)
Namens genoemd comité traden als oprich
ters van de vereeniging op de heeren mr. D.
Fock, Wt. J. Bastiaan, mr. G. A. Boon, H. p!
Gelderman, prof. mr. G. M. Verrijn Stuart en
S. Wijnbergen.
Blijkens haar statuten stelt de vereeniging
zich ten doel, de belangstelling voor de radio-
wetenschappen op te wekken hij de Nederland-
sche bevolking en haar leden door middel dei'
radio-telefonie en -televisie nuttig en aange
naam bezig te houden en door middel van
bovengenoemde wetenschappen de beginselen
te verspreiden van de Liberale Staatspartij, den
Vrijheidsbond.
Plechtig ingewijd
Na oen tienjarig bestaan is de Ned. R. K.
Bond van Bouwpatroons er toe overgegaan
zich ook door zijn huisvesting waardig te de-
monstreeren.
Het bestuur werd m staat gesteld, door
een bijna geheel volteekende obligatielening
een riant hoerenhuis te keepen aan de le
Const. Huygenstraat 107 te Amsterdam, waar
in een drietal lokalen voor den Bond konden
worden ingericht en het overige deel als wo
ning voor den secretaris kon worden ge-
bruikt.
Deze week is hef geheel gereed gekomen en
heeft de plechtige inwijding plaats gehad. De
heer W. P. de Vreede uit Lisse bood als voor
zitter der commissie de inrichting der be
stuurskamer het bondsbestuur aan en gaf
daarbij uiting van de waardeering voor het
energieke werk der bestuursleden en van de
dankbaarheid der commissie voor de' milde
schenkingen der afdeelingen.
De pastoor der parochie, de zeereerw. heeT
A, J. Melkert heeft hierna het gebouw inge
zegend en volgens het gebruikelijk ceremonieel
het beeld van het H. Hart geintroniseerd.
Maar het vaatje boter was toch
verdwenen
Een 24-jarige man maakte Donderdag van da
gelegenheid gebruik om te Amsterdam van een
vrachtfiets, die de eigenaar onbeheerd had laten
staan, een vaatje boter mee te nemen.
Zijn daad werd reeds enkele oogenblikken
later ontdekt en verschillende voorbijganger?
begonnen den dief na te zetten.
Met veel moeite slaagden zij er tenslotte Ia
hem te grijpen en aan de politie over te leve
ren. Het vaatje boter was ondertusschen ver
dwenen.
De man had het tijdens zijn vlucht wegge,
worpen.
AANGETEEKENDE stukken
THUISBEZORGD?
u pi'orf van de Posterijen
Het Hoofdbestuur van P.T.T. moet voor
nemens zijn, zoo wordt gemeld, eerlang een
proef te nemen met het bezorgen van aan-
-geteekende stukken aan huis. Daarvoor zijn
uitverkoren de steden Dordreeht en Maas
tricht.
Men wacht evenwel nog op de goedkeuring
vr.n den postraad.
R. K. HANDELSïIOÜGESCHOOL
De inschrijving voor studenten der R. K.
Handelshoogescbool wordt gehouden op 10 en
11 September a.s. van 1012 en van 24 uur
in bet Collegegebouw, Boeschtweg 95 Tilburg
31)
„T Liave nicht, ik heb de eer u voor te
«tellea baronesse van - bij had den naam
On w fu,- Tde 200 iets van Arundton.
Op beleedigende, minachtende manier keek
muss Ellen de jonge dame aan, maar zij
verwaardigde zich niet één woord te spreken
Bir Arthur was woedend over die onbe
schaamdheid van zijn nicht, maar hij dwong
rich kalm te blijven. Alsof er niets aan
de hand was stelde hij de andere dames voor
en verzocht ze plaats te nemen.
Tot zijn geluk zette de muziek een nieuwen
flans jn> Zoodat de gedwongen, onvriende
lijke stemming van miss Ellen niet al te erg
ferwln Jfir U?thur <latlate weer met Asta,
terwijl de drie andere dames door de offi
tieren gevraagd werden.
rem-iki.^r\KOn<Jel" het te weten, mijn nicht
geprikkeld, barones, zei Arthur onder bet
™™irt d° °,°S,cn Tan veel Gamess is het
namelijk een misdaad als men schooner en
eleganter is dan zij zelf,
Het zou me spijten, antwoordde miss
A.sta, als ik door mijn costuum de jaloersch-
lieid van uw nicht opgewekt heb.
O, maak u daar maar geen zorg over!
Mijn nicht zal wel eeuwig den bokkeprulk op
hebben tegen mij en tegen iedereen, wien ik
een attentie bewijs. Daar zou alleen een
Jiud aan komen als ik, als gehoorzame
toon, zou doen wat zij en de heele familie
oo graag zouden willen, namelijk een offi-
aoe! ncn^orif dv-i om hü-'i
DE BUPIOEMEESTEIIESSE VAN SOUTHAMP
TON, Mrs. FOSTER, vertoeft momenteel in
New-York en bracht baar collega Walker, New.
Yorksch burgemeester, een bezoek.
Asta kleurde. De baron vreesde, dat hij
haar gekrenkt had en praatte daarom over
die kwestie heen en bracht het gesprek op
andere onderwerpen.
Toen de dans ten einde was en allen
weer in het prieel vereenigd waren, ver
telde Asta van haar geboorteland Indië. Zij
deed, alsof zij niets merkte van de onbeleefde,
bijna beleedigende houding van miss Ellen;
zij sprak op de onderhoudende, gezellige ma
nier, die haar eigen was. Zij vertelde van
haar vader en dat zij, ingevolge de betrek
king die bij bekleedde, veel met officieren
in aanraking was gekomen. Zij verheugde
zich zeer, weer in zulk aangenaam gezelschap
te zijn.
Miss Ellen had bevel gegeven de paarden
weer voor haar wagen te spannen zij stond
op om den terugtocht naar Londen aan te
vangen. Ook de officieren stonden van bun
stoelen op wel is waar waren zij nog graag
een poosje gebleven en later met de dames
van bet andere gezelschap naar de stad terug
gegaan, maar toch volgden zij miss Ellen,
die zonder den vreemden dames een blik
waardig te keuren den weg naar haar rijtuig
insloeg.
Doze, of anders geen, dacht Arthur, ter
wijl hij zijn paard besteeg en een paar meter
achter het vierspan van zijn nicht aan reed.
Niet lang daarna stapten ook de vier
dames in haar rijtuig en reden naar Londen
teiug. Oogenschijnlijk hadden zij zich koste
lijk geamuseerd.
HOOFDSTUK V
Sir Athur Arleigh
De terugtocht van de jaarmarkt In Kei
worth naar Londen, was voor de officieren
uiet zoo aangenaam en pleizierig als de
heenweg geweest was. Miss Ellen leunde
achterover in de kussens van haar rijtuig
zenr'-::' -c >.-•vevjrveeta
trachtten de jongemannen, die naast de
koets reden een gesprek met haar aan te
knoopen; meestentijds antwoordde zij heele-
maal niet en door het bevel, dat zij haar
koetsier gegeven had om zoo snel mogelijk
te rijden, was het bovendien onmogelijk een
geregeld gesprek te voeren. 'Maar dat was
toch niet in staat den goeden luim van de
opgewekte militairen te bederven; wat trok
ken zij zich eigenlijk van miss Ellen aan,
als die zonder oorzaak een booze bui had?
De verwende jonge gravin zocht tevergeefs
naar een reden om tegen de heeren, die
haaT begeleidden uit te vallen en de be-
leedigde onschuld te spelen. Dat de heeren
met de vreemde dames gedanst hadden, zonder
haar bij het dansen te veronachtzamen, was in
den grond van de zaak niet iets, waar
aanmerking op te maken was» daar het dames
waren van voorname afkomst. Maar de
schoonheid van Asta, dat was het, zooals
sir Arthur heel juist opgemerkt had, de
oorzaak van haar misnoegen
De baronet voelde zich echter met recht
beleedigd. Zijn nicht had een dame, die hij
aan haar voorstelde, op onbeleefde manier,
bijna beleedigend behandeld en alleen uit
respect voor die vreemdelinge had hij zich
Ingehouden om zijn meening onomwonden te
zeggen, daar hij er geen zin in had, zich
alles van wispelturig® jongedame te laten
welgevallen.
Den anderen dag zweefde den officier
voortdurend de verschijning in de Indische
kleeding voor oogen. Het speet hem nu, dat
hij niet gevraagd had, waar zij woonde om
zoodoende de kennismaking voort te kunnen
zetten, die hij onder zoo eigenaardige om
standigheden aangeknoopt had. Hij kwam
er Gok openlijk voor uit, dat van alle
dames, die hij tot nu toe had leeren kennen,
er niet een was, die zoo'n indruk op hem
gemaakt had, als die vreemdelinge.
Deze en geen andere, zei hij bij
zicb zelf; en dat klonk als een onverander-
Tl.-»
Het moeilijkste van het neeie geval was
vooreerst om uit te vinden, waar bij de
schoone Indische weer zou kunnen ont
moeten. Waar zij woonde bad hij haar niet
gevraagd en haar naam had hij nauwelijks
verstaan: in ieder geval was hij dien weer
ice emaal vergeten. Zijn vrhnden dreven een
beetje don spot met liem, omdat hij voort
durend in zijn gedi chten met de schoone
vreemdelinge bezig was. Hij deed niet de
minste^ poging om de oorzaak van hun
plagerij weg te nemen, integendeel, hij zei
openlijk, dat hij het vaste besluit genomen
had alle pogingen in het werk te .stellen
om haar terug te vinden en dat hij daarbij
op hun hulp rekende.
Allen zeiden hem graag hun hulp toe,
maar niemand wist'raad. Zooals het meestal
gaat, wanneer iemand zich voorstelt, had
geen van hen den naam goed verstaan. Som-
migen meenden, dat de eerste letter van
den naam een a was, terwijl anderen vast
geloofden een e verstaan te hebben. Dat de
eerste letter een klinker was en de laatste
een medeklinker, daarin kwamen de mee
ningen overeen; ook was het buiten twijfel
dat het een barones was.
Een jonge luitenant, gaf tot groote vroo.
Jijkheid van allen, zijn verliefden vriend den
raad, zich tot miss Ellen te wenden het
■was toch minstens de plicht van bloedver
wanten om elkaar zooveel mogelijk te hel
pen. Een ander meende, dat ter verkenning
van het terrein de jonge gravin van Alven-
hill als bondgenoot niet onderschat moest
worden, want de vrouwelijke scherpzinnigheid
overtreft die van den man verre, vooral
wanneer het, zooals In dit geval, om een
mede-minnaar gaat.
Slechts één ding wieten' allen met on
twijfelbare zekerheid, namelijk dat de vreem
de dame een barones was, de dochter van
een officier, die in Indië gesneuveld, of la
leder geval gestorven was. Verder vermoed
den zij, dat zij met haar tante en haait
I"pc vriendinnen alV»n woonde, want an
ders zou wel een heer haar op den tocht
naar de jaarmarkt van Keiworth vergezeld
hebben. Dat zij rijk was, kon men duidelijk
uit baar heele manier van doen opmaken.
Het zou wei mogelijk kunnen zijn, dat de
eigenaar van de uitspanning in Keiworth
de dames kende; misschien waren zij daar
vroeger al meermalen geweest. Om dat te
weten te komen, reed het heele gezelschap
des middags weer naar Keiworth.
De resultaten van de onderzoekingen in
het dorpje waren zeer gering. De eigenaar
van de buitengelegenheid kende de dames
niet; hij had haar tot dusver nog nooit ge*
zien; het was de eerste maal geweest, dat
zij hem met een bezoek vereerd hadden. De
koetsier en de palfrenier waren direct nadat
zij aangekomen waren naar de jaarmarkt
gegaan en pas kort voor den terugtocht
teruggekomen, zoodat hij geen gelegenheid
gehad had om, zooals zijn gewoonte was,
naar den naam van hun meesteres t© vragen.
Die schade zou hij echter inhalen, als de
dames misschien nog eens zouden komen;'
hij zou dan den heeren daar direct bericht
van sturen. Met het oog daarop, gal Arthur
den waard zijn adres.
Voorloopig was het nu onmogelijk nog
iets te doen. Sir Arthur keek wel is waar
bij alle wandelingen, die hij deed, bij uit
stapjes en zelfs in bet straatgewoel van
Londen oplettend uit, of hij zijn schoone
danseres niet kon ontdekken, maar noch in
de schouwburgen, noch in de gezelschappen
kon hij of zijn vrienden een spoor van haar
ontdekken.
(Wordt vervolgd).
