IN DE IJSWOESTIJN VAN HET
NOORDEN
FEUILLETON
EEN ONGELUKSDAG; EEN ONHEILSPELLENDE
WAARHEID BEGINT DOOR TE SCHEMEREN
Een onverwacht verlies. - De hoogte bereikt. - Pogingen
tot orienteering - Slachtoffer van een groteske vergissing?
MAANDAG 26 NOVEMBER 1928
VIERDE BLAD
PAGINA 2
BROODGEBREK IN ZUID-RUSLAND
EDWARD, IK EN JUFFROUW
HONINGZOET.
'n Romance van een huwelijksleven,
r
Droevige tooneelen bij den graanuitvoer
OPSTAND TE WACHTEN?
Man schrijtr. ons uit Praag:
Vóigaas privS-berichten uii Zuid-Rusland
Wij al het nijpend broodgebrek, hetwelk al veel
v-ng heart van een hongersnood, toegenomen
ta ïijn. 'Je bevolking kan nog maar brood
irSJgen <>p broodkaarten en moet zich dikwijls
tovredou teil-at; met onappetijtelijke, surro
gaten, ut» al ui-et wordt afgescheept met
appels iin baaiwol t©U.
Het treur!©*:© is, dal de tevoüfias van
Odessa dag In dag uit zwaar beladen graan
schepen naar het buitenband ter export moet
zien vertrekken, zo-o-.iat a»i licht, te ba-grijpen
valt, dat -de hongerende menist» een .formeel
gevecht heeft aangebonden met de matraden.
Sterke escadrons, in allerijl uit Moskou ge-
ïequireerd, trachten de razende menigte in
bedwang te houden. Da demonstreerende eu
protesteereude massa beslaat v<aov het groot
ste deel uit vrouwen, die onder snikken, wce-
nen en vervloekingen de graan-exportschepen
uitgeleide doen.
Intusachen speculeert de reehtsche oppositie,
onder leiding van Kalinin en Rykov, op dié
gespannen volksstemming: duizenden agitatie
vlugschriften worden er verbreid onder de
havenarbeiders en matrozen.
De plaatselijke roode garde krijgt geregeld
Versterking van cavalerie en infanterie uit
het Noorden.
In Odessa zelf verwacht men als zeer aan
staande een algeineenen anti-communistischen
opstand.
En Stalin redevoert
BERLIJN, 24 November (H. N.). De te
Moskou verschijnende bladen geven een over
zicht van de rede, die Stalin voor de vergade
ring der centrale executieve commissie der
communistische partij beeft gehouden en waar-
in bi-: J»r industrialiseering van
11- -an liet herstel van den landbouw
er i den toestand in da partij besprak.
Hij. verklaarde daarin o.a. dat in het loopen-
de jaar 1650 millioen roebel in de industrie
zullen worden belegd, wat 330 roilüoeri roebel
meer dan verleden jaar is.
Teneinde de definitieve overwinning van
het socialisme te verzekeren, moeten de kapi
talistische landen zoowel in technisch als in
economisch opzicht ingehaald en overtroffen
worden.
De onafhankelijkheid dei- sovjet-unie kan
niet worden verzekerd, indien geen voldoende
industrieele basis voor de verdediging voor
handen is. Ook het herstel van dien landbouw
en de wederopbouw op technischen grondslag
hangt geliee! van de ontwikkeling van de In
dustrie- af.
ALTIJD SNELLER
Bevredigende proefrit met een nieuwe
Rakettenwa gen
BERLIJN, 23 November (W. B.y. Zonder
dat men. er eenige ruchtbaarheid aan had ge
geven, heeft vanmorgen om half negen op de
Zuidelijke Avusbaan de proefrit van den nieu
wen raketwagen van den Düsseld-orfechen con
structeur Curt Volkart plaats gehad.
De wagen werd door Volkart zelf bestuurd
en bereikte een maximumsnelheid van onge
veer 60 K.M., op een traject van 400 meter.
De rit verliep zonder incident en werd bij
gewoond door ongeveer 25 personen, onder wie
Regierungsrat Schuprjan van de verkoersal-
deeiing van het poiitiepresidium.
De beginsnelheid was die van een normaal
rijdenden wagen, doch klom snel op- tot 50 en
ten slotte tot 60 K.M. Men had algemleen be
wondering voor het betrekkelijk gerulechloos
ontploffen der raketten bij het nieuwe model.
Nj» vierhonderd meter stopte Volkart om te
HET TESTAMENT VAN RASPUTIN.
Een gefantaseerde profetie?
Men schrijft ons uit Praag:
De privé-secretaris van Rasputin (den ver
maarden z.g, „boozen geest" van het tsaren-
huis; overigens alreeds gedramatiseerd in de
Hasputin-film, welke geënsceneerd is volgens
de memoires van Rasputin's moordenaar, vorst
Jusupov) haalt, in zijn pas verschenen boek,
„Rasputin en de J-oden" een merkwaardig tes
tament aan, dat Rasputin vóór- zijn dood zou
hebben geredigeerd in den vorm van een pro
fetie. Vooraf zij. bemerkt, dat genoemde se
cretaris, genaamd: Aren Slmano-vic, <fe eenig-
ste overlevende is van degenen, die van. dat
testament afwisten. Het luidt aldus::
„Do Geest van Grigori Efimovic Rasputin
Not ych. (dit laatste is de eigenlijke, familie
naam vau Rasputin Red.), geboortig uit bet
dorp Pokiovsky.
Dit gecchri't stel ik samen en laat het achter
ta Petersburg. Ik voel reeds, dat ik nog vóór
den eersten Januari uit het leveu zal treden.
Ik wil ban liet Russische volk, aan de vaders,
moedors, kinderen en aan de Russische lan
den toonen wat zij to doen hebben.
Als ik zal ged-ood worden door gebuurde
moordenaars, door Russische boeren, mijn
broeders, dan hebt gij, a tsaar, niets te vree
zen, B'lijf rustig op uw troon en heerseb. En
gij, Russische tsaar, maak u niet bekomjnerd
over uwe kinderen: nog honderden jaren zul
len ze Rusland regeeren.
Doch indien ik zal gedood worden door
adellijken en hovelingen en zij mijn bloed
vergieten, dan zullen hun handen besmeurd
blijven met mijn bloed en vijf en twintig jaren
zullen ze hun handen daarvan niet kunnen
reinigen. Zij zullen Rusland verlaten. Broe
ders zullen tegen hun broeders opstaan en de
een den ander dooden en heel een tijdperk
van vijfentwintig jaren zal er in Rusland
geen aristocratie zijn.
Tsaar der Russische aarde! wanneer ge de
klokken zult booren, die u den dood van
Grigori melden, weet dan: indien de moord
zal gepleegd zijn door uw verwanten, dan zal
geen uwer kinderen en van uw naaste ver
wanten langer leven dan twee jaren. (Intus-
schen heeft do keizerin moeder het tot voor
een paar weken gerekt. Of dit een opzettelijk
foutje is, om der profetie meer waarschijn
lijkheid te geven van authenticiteit? Red.) Het
Russische volk zal hen dood-en.
Ik ga weg en ik voel in mij een goddelijken
drang om den Russischen tsaar te zeggen, hoe
hij zijn leven na mijn verdwijnen heeft in te
richten. Gij moet alles goed overleggen, alles
wegen en voorzichtig voorgaan. Gij moet zorg
dragen voor nw heil en aan nwe verwanten
zeggen, dat ik voor hen beet met mijn le-ven.
Mij zullen ze vermoorden; alroe behoor ik
niet meer tot de levenden. Bid, bid! Wees
sterk. Bekommer u om uw uitverkoren stam.
(wg.) GRIGORI.
BANDITISME IN CHINA
De doodstraf op vrijheidsberooving
Uit Nanking wordt gemeld, dat de Nan-
king-regeering, in verband met het steeds
grooter wordende aantal gevallen van vrij
heidsberooving met het doel, losgelden af te
persen, besloten heeft, tegenover deze benden
de doodstraf toe te passen.
toonen, dat de raketwagen, net als iedere an
dere auto, naar believen van den bestuurder
kan stoppen. Op ongeveer de helft van den af
stand ontbrandde een raket niet goed, blijkbaar
omdat zij vochtig was geworden, doch bracht
niet gelijk men in een dergelijk geval gevreesd
had, den geheelen wagen in gevaar. Zij rukte
los on vloog ongeveer twee meter achter den
wagen, welke door dit incident geenerlei scha
de heeft opgeloopen.
(Van onzen Spitstoepgen-eiOTrespoincLint)
NAAR DE CATASTROFE.
In dan loop vaai den „maakt" kwam soms
©en heeil gordijn van steengruis «mtlaiag ge
schoven van de tooic-gere randen aff, maar de
stukken steen gingen alle veilig over de- plaats,
waar ilk la®. Bovendien schamen eeniiig-e z©e-
-meauwen er pleiizter in te hebben, mij met bun
geschreeuw wakker te hieuden en de- wind
klappende -af en toe met het Rasls- bemtzieiil, alsof
liet er afgetrokken, moestt wonden.
De verleiding was groot om voiiliig te M-ijrven
liiggistt, t-oiüdiait 'het de zon zo-u toeliievem, d-ece
Westzijdle dier rotsen te ontlasten van die koude
Ölaiuwe sohajdiuw, welke er sands het uur der
maidldiermiachtznn heensehte. Maar die beperkte
voorraad levensmiddelen g-edioogdie een dierge
lijke luxueus® levenswijze niiet.--Ek g-umde me
dien tijd voor een goeden .hernieuwden aanval
op het groot© brood, rolde tent en slaapzak op
en was gereed voor don nieuwen dag.
Natuurlijk had ilk met kteeren en all geslapen,
behalve schoenen en kousen. Op de voetlbedek-
kiinig 'khn man mimimer te zorgvuldig zijn, daar
hangt allies immers van af. D-us had lik 's nachts
een paiar andere sokken aangetrokken en. mijn
vocithuid goed droog gewreven. Ik voelde me
a.1 gehee-I thuis in mijn arendsnesit. N-a zooveel
uran slapens miste ik geheel alle gevoel van
inatinicitimatii-g-en afkeer voor de diepte rondom
mij. Eigenlijk toch vreemd, als men de laiatóte
twee jaren niets dan hulzen en vlakke straten
heeft gezie-n.
Opnieuw moest de beklimming worden voort
gezet op dezelfde wijze als gisteren.
Langzaam steeg ik van torentrans tot toren
trans, stetedis dichter bij de rondcirkelende
vogels.
-Den groot seen last veroorzaakte de losheid
van het gesteente. Geen enkel aangrijpingspunt
wais betrouwbaar dan na een zorgvuldig ander-
zoek. Sours trok ik ©enige leiplaten uit den
wand. om bet steunvlak te vergrooiten. Het
gevolg was dan. wel eens, dut de heele boel'
instortte en die zware zich in benedenwaartBche
richting In beweging zettende massa onweer
staanbaar mijn voet uit het houvast drong.
EEN PLOTSELINGE RAMP.
Reedis had ik gipede hoop, binnen een uur
den bovenrand te bereiken, toen de catastrofe
plaats greep.
J-u'ist was w-etder een nifihd overwonnen en
werden de uitrustingspakken nagahesefhsn, toen
de lijn valn het laatste puk zich. begaf. Met
een knaip en een schok v loiog de spanning uit
hat strakke touw, em al& een bal rolde de zak
omlaag. Butsend van trans op trans met ver
vaarlijke luchtsprongen in de richting van het
ravijn.
Jawel, eindelijk viel het neder op de steen
klompen van den waterval, volgde, over sneeuw
en ijsmassa's snellend, de stroombeddüng en
botste met een klap, welken ik boven booren
kon, neder tegen den groenen ijsmand, waar ilk
Van Mar af nog het spierwit adh-udanendie smelt
water onder zag verdwijnen. De zaik bewoog
even omlaag tot in het wit, en was verdwenen
cp weg naar zee onder bet sneeuwdak dbor, via
den ijistuinnel.
Een vaag gevoel van opluchting, ten minste
één van die gehate zware pakken kwijt te zijn,
overweldigende schink wegdans verlies van
animtiabarie zaken, streden bij mij om dieai voor
rang gedurende die- eerste ocgenfeLlkksn.
Dit was een plechtig mtoraeuit, fcet-geen wel
esn extra rusitpooze waard was. Dus installeerde
ik me tusischen mijn overigen rommel eu
trachtte ©en juiist inzicht in den. uieuwiem stand
van zaken te krijgen. De lijn was ebroken op
een vrij afgeschaafd gadeielte, blijkbaar door
het sfeföpan langs de scherpe leisteenranden
gedurende het hij'söhen. Het was de zwaks-to
lijn, waaraan het momat waardevolle pak, be-
V'aititeniidle resieirvekteedling, 3 K.G. ©emimjoan,
zialksextant, tkenmo meter, hooate-baronniefer, 3
filmipaicks en wat papiergeld en diergelijke. Ook
het Ibnorad was verdwenen.
Zeeir onlogisch toesloot ik mijn gevoel van
teleurstelling te onderdrukken in den vorm van
een „feestmaaltijd" met de andere extra pro-
vtilamd. om pas dlaaraa een soort rantsoemeertng
in te stellen. Br werd een diner aangericht van
boschJbessen met suiker en kv-e-rcas* el. waarvan
lik niet had kunnen nalaten, een ktoinsn voor
raad alls toelage voor du wenste dagen uit
Tnomsö mede te nemen.
REDENEN TOT «VERTROOSTING.
Een dergelijke veuziadigiing deed goed, ver
'li'cihltte de. toekomst. De overige 7 kilo- proviand
zou oveir 14 dagen worden verdeeld en ©enige
aigzagtnajiscten van deu 'Ontworpen tocht zouden
vervallen.
Het verlorene vertegenwoordigde wel een
geheele waarde, maar het was een te overkomen
Verlies. Van de Instrumenten Behield ik immers
het kostbaarste, mil. het kompa», en ók prees
dei vooTzdohtigheiid om aan die zrwslkate lijn
aleelhts geen andere artikelen dan de nu ver
lorene te hebben toevertrouwd. Bovendien was
de 22 K.G. bepakking veel te zwaar woo-r een
tocht met dergelijke niet voorziene terrein-
maeilijlkheden, zoodat nu alles betrekkelijk was
verbeterd en mij het besluit om een gedeelte
achter te. moeten laten daarmede, werd bespaard.
Op deze. wijze traich'tte ik mijzelf de gebeurtenis
zoo rooskleurig mogelijk vooir te. stellen.
Nu werd ide bestijging aadianraial voortgezet
en do hoogten, waarop de zeevogels (hun nesten
hadden, was spoedig bereikt. Ze huisdtem inder
daad zeer omgemaakbaar. Hun. witte duizend
tallen spikkelden de rotsranden in do bumnt.
Badirijvig vlogen z© af en aan, zich om. mijn
nabijheid vreemd genoeg, niet bekommerend.
Hat leven, dat zij 'brawhtbn. rondom d» toppen
der bergen, verscheurd© bijna don mantel van
eenzaamheid, waarin deae streken zich hullen.
Nog een paar ramdien, en daarmede was bet
gevaarlijke gedeelte overwonnen. Minder en
ndnidter werd de steilte.
EINDELIJK BOVEN OP DE SKI'S
VOORWAARTS.
Meer en meer -werd het blauw des homels
zichtbaar en weidra bevond ik me op ©en bol
vormige helling, met platte steenan en mos
bedekt. Een toreede vallei, met sneeuw gevuld,
daalde langzaam af naar de kloof. Ben oeekjé
hraik daar slingerend doorheen.
Haastig w.ilde ilk verder gaan om van een.
hoog purnt Noordwaarts te kunnen ziien, maar
d'e geaardheid van don bcdenn ma,akite zulks
onmogelijk. Niettegenstaande sit.eie.nipn en mos,
zonk. dia voet bij eiken stap toit aan den enkoi
in een taaie zuigemde oppervlakte. De niicGpolle»
waren niat beter dan sponsen.
Hot telkens uittrekken va.n den voet. was een
ellendig karwei. Ik besloot dus maar liever den
langen makkelijken weg te nemen via d© sineeii w
langzaam door het vaileiitje omboog. De sneeuw
aan den rand was één en al water van het
uit de moiddierhe®imgen loop'end© voclit.
Dus weirdeu de alci's aangedaan. Dat was nog
e-eus een andere voortbeweging! Nietteigenstaan.
ie ihat ge wacht, ging het snel voorwaarts. In
Tronnso was het sfci-materiaal goed nagazien,
bijgasehaiafid en wau andere riGuion voorzien;
Na twee iarein nion-activiteit was dlat het. zeker
ste. Hat 'bieHLeder was echter van inférieure
kwaliteit. Telkens moest worden gestopt om
den riem toij te stellen, d'i© door het sneeuw
water tot ulibellen omvang wais opgezwollein.
Zigzag ging hat omhoog tusiscihen twee
snceuwhellinigen do# Noordwaaa-ts naar het
scherp tegen de .blauwe lucht afstekende hoogst©
gedeelte. Dadr was een prachtig ruim uitzicht,
naar Oost en Vteat, zee en palkijs.
Zuidwaarts strekte zich hat plateau uit van
een^ massieven berg, waarover heen ook de:
horizont was te ziien, mat pakijs en zee. Naar
het Noorden was het plateau door een dal
begrensd, waarachter ©en heng zichtbaar was,
hoogier dan die, waarop ik mjj bevond en dia
a'llle verdler uitzicht in die richting helemmenle.
ANGSTIGE TWIJFEL WAS DIT j,
ZUIDKAAP 7
D© voirm van het zichtbar© land stomd©
geenszins overeen mot de Engeteche eeekaart,
welk© ik als e©nig© kaart had miedegenomen.
De kaap hier was minstens tweeimaail zoo lang
als ba-eed, terwijl z© op de kaart ongeveer als
een vierkante formatie stond aangegeven.
Er bestaan van Spitsbergen, geien geheel te-
trouwbare kaarten en deze staat nog het beat©
aanigesoiiTeven. Een dergelijk© omnauwkeurtg-
heüd was echter genoeg oim iemand de geheel©
Engelsche admariaflii'tie'it te doen verwenschen, en
ik besloot baar een niet-malschen brief daarover
te sturen.
Uitigekloiten wias een dergelijke Qomauwk-eurtfr
Iheid geenszinis, want stand hot eiland Hope niet
oip de kaart als. een eii aangag©vien, terwijl d©
werkelijke v.vrm omgeveer als een potlood ls?;
Weinig vermoedde iik, op het zelfde Hope-eliland
te zijn aangeland
Reden tot overdenking gaf het uitzicht
N.'N.W.-waairts. Inderdaad was daar flauw land
te zienen roetos bergen en. gletachers op een
200 K.M. afstand, overeenkomende mföt het
verloop dfer kust van W-Spitsbergen, Echter
scheen die kust zich eerder N -waarts te ven-
wij-deran dan zicih hierheen aan te sluiten,. Alles
tezamen kwam mij zeer verdacht voor- een
VE'Hlartag wais niet te vinden.
Alvorens de aifidialing >,"oordwaarts aan te
vangen, constateerde ik, dat de Oostltsnt van
den volgendien berg loodrecht afdaalde met
gdheell geen strand.
Het was maar te hopen, dat de Westkust,
welke nog achter de toolloopende helling ver
borgen was; als onder den horizont, toeter
bogaanlbaar was, anders zot er nic' 3 anders oip
'd!an. 'boven over het volgende plateau den tocht
ta vervolgen.
Jammer genoeg was de volgende top hooger,
het zicht Noordwaarts bleef ©en geheim tot den
volgenden dag.
naar het Engelsch
van
KATE HORN.
22.it
Maar tegelijkertijd werd het duidelijk in me,
- dat mijn man overboord was gesprongen om
dun man te redden, dien liij niet uit lion staan,
uit schaamte, dat hij mij zoo had gewantrouwd
en ik hield nog meer van hem, als dat ten
minste nog mogelijk was.
In het gouden licht van den laten namid
dag zeilden we in alle pais en vree langzaam
naar King's Chevrai terug, terwijl de wind te
gen zonsondergang bijna geheel ging liggen
Dover bad zich van den schok van dien mid
dag weer hersteld en mijn moeders kleed was
heel zorgvuldig uitgesponst, en dank zij de
wanne zon geheel gedroogd. Maurice Boyd was
de eenige, die door het noodlot en een slecht
houdend haarmiddel gedwongen werd om die
kostelijke uren in een duffe hut te blijven en
toen bij met den avondtrein naar Londen ver
trok, onder het voorwendsel van dringende za
ken, had niemand medelijden met hem.
Edward en ik zaten samen op de voorplecht
van de wherry en keken naar het licht dat over
de rivier gleed. Hier en daar daalden de tak
ken der zware eiken met hun spiegelbeeld heel
diep in bet heldere water, dat door de wind
even bewogen, aan die homogene massa iets
vluchtigs, iets vliedends wist te geven. Een
reiger droeg zich met lange slagen van de eene
bank naar de andere, zijn veeren vingen het
zonlicht op en schitterden. Voor ons lagen de
daken van King's Chevrai tegen de heuvels
aangeplakt en van den ouden, toren beefden de
tonen op de rivier, als de zware stem van een
ouden profeet. Na deze zware stem, die het
,verloopea van den tijd verkondigde zongen de
^temmen van hert carillon een hymne, die men
.•lechts vier maal per dag hoorde en Edward
•n ik luisterden met ingehouden adem.
Leer mij het leven zoo te zien
dat dood en bed gelijk mij zijn;
L leer too te sterven, dat ik -rtj
E kerheugd herrijzen mag
op den yerschrtkkelljken dag.
t
O, Edward! als jij toch eens verdronken
was, zei ik, terwijl ik mijn snikken niet meer
kon onderdrukken. In den. beschermenden
schemer sloeg mijn man z'n armen om me heen.
HOOFDSTUK X.
Geboerde liefde.
Boeien, al .ijn ze ook. van
goud, blijven o oei en.
IVe namen juist afscheid van Lord Avon en
mijn moeder. Den volgenden dag hadden ze
weer bij ons. geluncht en met verlichting za
gen we ze veilig en wel naar Chevrai Broad
vertrekken. Mijn moeder deed haar uiterste
best om nog eens te bevestigen, dat ze npoit
begrepen zou worden, gaf me toen de illusie
van een zoen en stapte in den wagen.
Op dat zelfde oogenblik zag ik de zwaar
wichtige verschijning van mrs. Spink opdagen.
De auto's stonden nog voor het hek en mijn
moeder zag er zoo jong en elegant uit, dat ze
op een afstand althans best mijn zuster
kon zijn. Ze was nog even terug uit den auto
gestapt tot onverholen ergernis van mijn
stiefvader, maar nog grooter woede van Ed
ward, wien de komst van Mrs. Spink ook niet
ontgaan was.
Lieveling zei ze op baar niet te evenaren
valsch-vriendelijken toon, ik kan gewoonweg
de gedachte niet meenemen, dat jij bet hier
zoo onmenschelijk bekrompen hebt. Inmiddels
waagd-e ze nog een oog naar Lord Avon en
toen ze zich verzekerd had, dat hij haar niet
hooren zou, ging ze verder. En ik geloof zeker,
dat jij en Edward denken, dat we in overvloed'
leven, maar werkelijk lief kind, het leven is
zoo enorm gestegen in alles, in alles, dat wij
dikwijls zuinigjes aan moeten doen. Ik weet,
dat jij volkomen begrijpt, dat je ten slotte geen
familie van Lord Avon bent en dat het jou ook
niet onbekend is; dat je arme vader, zaliger
o, bij kon zoo elegant zijn dassen strikken,
lieve Gabrielle mij werkelijk al te weinig
heeft nagelaten om jou met iets van dienst te
kunnen zijn.
Spaart u zich verdere moeite, mama, brak
ik haar snel af, ik begrijp alles.
Maar als jjj of Edward soms ziek mocht
worden, of werkelijk in ernstige ongelegenhe
den zouden geraken, ratelde mijn moeder
weer door.
We zullen nooit de liefdadigheid van een
onzer familieleden inroepen, wie het ook zij,
sneed ik haar hartelooze verontschuldigingen
af. Daar is Edva-rd te trotsch voor en. ik
ben zijn vrouw.
Ik keek naar zijn breeden rug, terwijl bij
met mijn stiefvader in gesprek was, die zich
heel gewillig liet inlichten over de cultuur van
tomaten, waar hij niet het minste verstand
van had en die hem niet verdei- interesseerden,
dan zoover 't haar vlotte aanpassingsvermo
gen betrof aan allerlei sausen en vleezen. Dat
heb ik altijd in een tomaat bewonderd. Ze zijn
als mosterd. Alles maken ze fijner, pikanter
en toch blijven ze eeir ondergeschikte rol
spelen.
Het was mij ter oore gekomen, dat hij Jon
twee meisjes in de keuken een vol jaarloon
vooruit had betaald en verder een voorraad
levensmiddelen had laten komen, waar we de
eerste maanden genoeg aan zouden hebben. Al
lerlei soorten blikken, vleezen en wijnen had
DoveT met behulp der meisjes in onzen kelder
gestapeld en toen ik daartegen protesteerde,
gaf hij me vriendelijk ten antwoord:
Lieve Gabrielle ik vond het zoo'n aan
gename gedachte hmdat ik jullie prettige
leven op bet Witte Huis..-- hmwat kon
ontdoen van de hm.... harde noodzakelijkhe
den der dagelijkschen levens, en ik zou daar-
gaarne een geregeld genot in willen vinden-
maar je moeder heeft me stellig verzekerd....
met veel nadruk hm.verzekerd, dat Ed
ward hm..,, zich door die geste be.... hm....
beleedigd zou voelen.
En ik was hem dankbaar, dat hij mijn moe
ders lage intrigue door een beroep op haar
scrupuleus geweten had weten te verbloemen.
Lieveling, wie is dat verschrikkelijk
mensch, zei mijn moeder, toen effect van
mrs. Spink's zware voetstappen op het grint-
duidelijk merkbaar werd. Probeert ze die an
dere werkster te komen vervangen, dan wensch
ik je geluk met die drommedaris.
Lieve mama, zei ik, geheel uit het veld
geslagen door die juiste karakteriscering, dat
is mijn naaste buurvrouw. Maar mrs. Spink
kwam mij reeds met uitgestoken band tege
moet en verdere explicatie bleek al spoedig
overbodig.
Beste mrs. Estcourt, wat spijt het me ge
ducht, dat ik vanmorgen pas hoorde, dat u
bezoek hebt gehad, en dat mejuffrouw Honing
zoet zicli weer eens als. «en loeder heeft aan
gesteld.
Bij het vernemen van dit woord zag Lord
Avon geen kans meer zijn aandacht op Ed
ward's tuinbouwkundige college te concentree-
ren en mijn man bij den arm nemend, kwam
hij heel langzaam naar ons toe.
Herinnert u zich nog, daasde mijn naaste
buurvrouw door, dat ik u terdege gewaar
schuwd heb tegen die dronkeniap. U weet, hos
het in kleine plaatsjes gaat en zoodra ik hoor
de dat meneer en mevrouw de graaf en gravin
aangekomen waren, zei ik tegen mezelf, die
arme stakkerd van een mrs. Estcourt zal müu
hulp terdege noodig hebben om ze een beetje
aan den gang te kunnen houden. U hebt maar
te zeggen, waarmee lk u van dienst kan zijn,
buurvrouw en het staat tot nw dienst. Ik had
gedacht vanmiddag het gezelschap op de thee
te vragen en eens te polsen of het niet het
beste zou zijn, als we alle zwarigheden betref
fende een voor dergelijke gasten passenden
maaltijd oplosten door op de Hall te dinecren.
Voelt u er meer voor op het Witte Huis te blij
ven dan staan al mijn bedienden en mijn ser
vies tot nw beschikking. Och mensch praat er
niet van, ik weet zelf veel te goed hoe 'n plot
selinge visite van geheel vreemde gasten je
in de pinarie kan. brengen
Mijn moeder richtte door een schildpaJbril
op mrs. Spink een paar staalharde oogen en
nam toen heel die omvangrijke gestalte op,
van haar hoed met roode rozen tot haar zwart
zijden kousen en lichtbruine schoenen.
De moeder van mijn dochter kunt u toch
moeilijk als een vreemde beschouwen zei mijn
moeder op haar gemeen zalvenden toon. Maar
lieve Gabrielle, ik ben er heelemaal uit. Zou je
me even voor willen stellen? Ik geloof niet,
dat we elkaar ooit in de stad bobben ontmo-et.
Mrs. Spinkmijn moeder, mompelde
ik, met. heel wat tegenzin, daar ik nu voor
goed de mogelijkheid onzer maskerade in het
water zag vallen v°rgeef me deze manke
beeldspraak, die door het avontuur van den
vorigen dag werd geïnspireerd en dat het
einde van onze vermomming, zich vlugger dan
wij wenschelijk hadden geoordeeld was inge
treden.
Nou weet ik heelemaal niet meer waar ik
het heb, deed mrs. Spink uiterst verbluft, ter
wijl ze onder mijn moeders onderzoekenden
blik vuurrood werd van schaamte. Ik sliep
toch niet, toen U me zei, dat gravin van Avon
uw moeder was, mrs. Estcourt?
Ik begrijp niet, waarom, u zoo obstinaat
weigert kennis te nemen van den adellijken
titel, dien mijn dochter voert, zei mijn moeder
bits. Ik geloof toch, dat ze gewoonlijk als lady
Estcourt wo-rdt aangesproken.
Ik had werkelijk met mrs. Spink te doen,
want elk atoom geest was uit haar hersens
verdwenen en ze zag er als een opgeblazen bal
lon uit, rood en omvangrijkmaar ledig.
Dan bent u dus
Mijn moeder wendde zich met groot© erger
nis tot mrs. Spink en brak haar als volgt In
de rede:
Beste vrouwtje, daar staat Lord Edward
Estcourt en bier staat zijn vrouw, lady Ed
ward Estcourt, geboren Lady Gabrielle
Vereist.
Groote genade, zei mrs. Spink en zonder
nog iets te zeggen, liet ze zich op de tuinbank
P"-ry1
Zijn al de lew oners van Chevrai piaaa-
ziek, zei mijn moeder; terwijl ze me zorgvul
dig zoende. Het is werkelijk interessant om
hier enkele dagen door te brengen. Enkele da
gen wel te verstaan. Maar tusschen twee
haakjes, lieve kind, ik dacht dat jij je nooit
zou schamen voor je naam. Edward heeft tea
slotte niets uitgevoerd, wat hem de minach
ting van zijn omgeving kan bezorgen en daar-
om zie ik niet in, waarom jullie je achter dien
burgerlijken naam hebben, verscholen.
Op dit oogenblik kwam Edward me met zijn
vermaarde geestigheid te hulp.
Laat ik aan het geheele dorp in uw per
soon mijn verontschuldiging aanbieden, mrs.
Spink, sprak hij met een buitengewone harte
lijkheid. Mijn vrouw en ik waren tot de con
clusie gekomen dal voor het practisch gebruik
onze titels ia onze huidige positie slechts na-
deelig zouden zijn.
Tut, tut, zei mijn moeder scherp, terwijl
ze weer insteeg, kom Avon. Als Gabrielle zich
met alle geweld als een gans wil aanstellen,
dan denk ik er niet meer aan, haar met wat
dan ook te hulp te komen.
Voordat ik me nog kon herstellen van de
verbijstering, die deze woorden op mij uitge
werkt hadden, reed het geheele gezelschap meb
handgswuif en zalcdoekengezwaai de laan uit.--,
Toen ik daar alleen met mrs. Spink achter
bleef bad ik werkelijk met haar te doen. Ed
ward was na zijn galante poging dermate uit
geput, dat bij zich ijlings uit de voeten had
gemaakt. Die arme mrs. Spink had het zoo
benauwd cn was zoo geheel op van de zenu
wen, dat ik niet wist, hoe te beginnen.
- Het spijt me, begon ik op een akelig lam-
lendigen toon, die het gevolg was van den.
meer dan penibelen toestand waarin mijn
buurvrouw c-p die bank ifras ineengezonken. Ze-
sprak geen woord-, doch bette haar hoofd met
een sterk geparfumeerden zakdoek.
Het spijt me, zei ze. Wat heb ik daaraan?-
En wijl haar gedachten gelijken tred hielden
met haar teleurstelling en ergernis, gaf ze in
eens in den volgenden woordenstroom aan
haar verontwaardiging lucht. En dan te den
ken, dat ze me al dien tijd voor den aap heb
ben gehouden. De heele buurt zal me uit
lachen. Ik kan gerust zeggen, dat jé me leolijk
hebt behandeld, mrs. Estcourt lady Gabriel
le, dat past voortaan beter, of moet ik lady
Edward zeggen, idioot, een vrouw, die zich
lady Edward laat noemen. Maar ik heb me
nooit met die poppekast bezig gehouden, mijn
hoofd stond meer naar stokvisch
(Wordt vervolgd)
