FEUILLETON
NEDERLAND IN 1928.
HET VATICAAN
IN 1928.
DE VIJFDE VINGER
MAANDAG 31 DECEMBER 1928
VIERDE BLAD
PAGINA 2
EEN AVONTURENVERHAAL.
tr/
Het jaar 1928 zal ia de geschieden Is van ons
land niet als een van bijzondere beteekenis
worden aangeteekend. Rustig, zonder dat hier
wereldschokkende gebeurtenissen plaatsgrepen,
zelfs niet te midden van een regeeringscrisis,
zooals anders nog wel eens het geval placht te
zijn, deed het zijn intrede. De Tweede Kamer
was gereed met haar begrootingsarbeid, zoodat
ook in het politieke leven rust heerschte.
Het eerste belangrijke vermeldenswaardige
feit in het nieuwe jaar was de benoeming van
de centrale Keuringscommissie, ingevolge de
Bioscoopwet op 9 Januari, welke commissie
op 24 Februari door den minister van Binnen
landsche Zaken en Landbouw geïnstalleerd
werd. Dit feit werd op 12 Januari gevolgd
door een algemeene verlaging van de sedert
den ooTlog met honderd procent verhoogde
binnen landsche poettarieven. Wel kwamen
deze nog niet op bet oude peil, maar het was
een eerste stap op dit gebied naar het' herstel
van oude toestanden. Geheel in dezelfde lijn
gingen ook de wetsontwerpen tot verlaging
van de inkomstenbelasting en tot wijziging van
de vermogensbelasting door de Eerste Kamei
aangenomen op 15 Maart.
Op 17 Februari was eindelijk na langen strijd
do beslissing gevallen over een punt uit het
regeeringsprogram voor verschillende kabinet
ten, doordat de Eerste Kamer op dien dag het
wetsontwerp goedkeurde tot instelling van een
departement van Defensie.
Dit geschiedde op 1 September, waarbij de
minister van Oorlog en tevens van Marine ad
Interim benoemd werd tot minister van De
fensie.
Het intermezzo kabinet-de Geer werkte ootk
In dit jaar gestadig voort, al was het daarbij
niet altijd even gelukkig. De minister-president
moest voor zijn wetsontwerp inzake belasting
voor nalatenschappen en schenkingen van
Nederlanders in den vreemde tot tweemaal toe
schorsing van de beraadslaging vragen, voor
de Tweede Kamer er haar goedkeuring aan
hechtte, maar in het Staatsblad kon hij het
ontwerp niet krijgen, want de Eerste Kamer
verwierp het op 23 November.
Zijn wetsontwerp tot steun aaai de kerami
sche industrie boorde hij door zijn antwoord
op de algemeene beschouwingen daarover zelf
dn den grond, zoodat het geen verwondering
baarde, dat de Tweede Kamer het op 8 Maart
verwierp.
Gelukkiger waren in dit opzicht de heeren
Fleskens en Smeenk met bun initiatief-voorstel
tot steun aan de klompenindustrie, dat op 12
Juli door de Eerste Kamer werd aangenomen
en daarna door de Kroon werd bekrachtigd.
De minister van Defensie was na zijn succes
met het ontwerp tot instelling van een departe
ment van Defensie evenmin gelukkig. Niet
alleen moest hij schorsing van de beraadsla
ging vragen voor zijn ontwerp Capitulanten-
wet op 28 Februari en zijn wijzigingsont-werp
Bevorderingswet op 24 October, r aar ook zijn
■wijzigingsvoorstel Diensplichtwet kon hij
slechts zeer gehavend in het Staatsblad krijgen.
Hierbij werd. op 14 Juni van sociaal-democrati
sche zijde een poging gedaan, die gelukkig
mislukte om de vrijstelling van geestelijken en
a-s. geestelijken uit de dienstplichtwet te
schrappen.
Tal van wijzigingen moest zich den minister
van Waterstaat laten welgevallen wilde hij
rijn Radlowet op 25 Februari doer de Tweede
Kamer zien aangenomen, evenals de minister
van Arbeid, Handel en Nijverheid ten opzichte
van zijn op 8 Juni aldaar aangenomen wet op
de besmettelijke ziekten.
Op den weg naar geleidelijke opheffing van
bezuinigingsmaatregelen werd langzaam voort
gegaan. Nadat de wet tot invoering van den
zevenjarigen leerplicht was aangenomen, de
den de Kamers hetzelfde met het initiatief
voorstel van den heer Zijlstra, dat ten doel had
den kleinen schelen meer leerkrachten te bezor
gen. Dit wetsontwerp werd echter niet door de
Kroon bekrachtigd. De minister van Onderwijs
diende echter een ontwerp in, waarbij de Ieer-
lingenschaal uit de wet van 1923, inplaate van
automatisch terug te keeren op 1 Januari 1930,
reeds bij bet begin van een nieuw schooljaar
in 1929 zou gelden. De Tweede Kamer nam dit
ontwerp aan in haar zitting van 22 December,
en de Eerste Kamer in die van 28 December.
Door taai volhouden kreeg de minister van
Financiën gedaan dat, na een jaar werken, de
centrale commissie voor Georganiseerd over
leg op 31 October zich vereenigde met bet op
20 October uitgebrachte advies van de sub-com
missie, waardoor zoodoende dezen bewindsman
een eenstemmig advies kon worden voorge
legd inzake de technische herziening van bet
Bezoldigingsbesluit.
Dat bet kabinet bard werkte en nog veel tot
stand hoopt te brengen op legislatief gebied
bewees het, door de indiening van tal van be
langrijke wetsontwerpen, zooais het wetsont
werp Winkelsluiting, op 17 Juni, Regelen be
treffende den rechtstoestand van ambtenaren
op 21 Juli, het wetsontwerp tot herziening van
de finantieele verhouding tussehen Rijk en
Gemeente, op 30 September en een Herziening
van de Gemeentewet op 21 November.
Op 11 September hebben er te Genève bespre
kingen plaats gehad tussehen minister Jhr.
Beelaerts v. Blokland en.den Belgischen mini
ster Hijmans over het Nederlandsch-Belgisch
verdrag. Dit hernieuwde overleg is midden Oc
tober gevolgd door een bespreking van deskun
digen van beide landen, te 's Gravenhage, maar
tot een goed resultaat is men nog niet gekomen.
Voor de verspreiding van den naam en de
kennis van ons land over de geheele wereld,
was het afgeloopen jaar belangrijker dan vele
andere. In de eerste plaats omdat de Olym
pische spelen hier plaats hadden. Deze namen
op 18 Mei een aanvang, werden officieel ge
opend door Z. K. H. Prins Hendrik en in
Augustus gesloten doer H. M. de Koningin,
die persoonlijk de prijzen uitdeelde. Een enorm
aantal vreemdelnigen bezocht ons land, waar
toe ook medewerkten de verschillende congres
sen, die hier gehouden werden.
Op 30 Januari werd de telefoonverbinding
Nederland-Amerika geopend met een gesprek
van onzen minister van Buitenlandsche Zaken
en den Staatssecretaris Kollogg. Hierbij aan
sluitend werd op 11 April de telefoonverbinding
Nederland—Canada geopend. In Europa zelf
werd ons telefoonverkeer* op 3 Februari uitge
breid tot Noorwegen door een gesprek met Oslo
en sedert 16 Juni kan ook met Spanje per tele
foon gesproken worden.
Sedert 25 Februari hebben we een rad m-te
lefonische r dieu<ït tussehen Nederland e In-
dië door middel van den korte golf-zender van
de Rijkstelefoon te Kootwijk, al is deze dienst
nog niet voor het publiek opengesteld, terwijl
op 20 December van het gebouw der P. T. T.
te 's-Gravenhage uit een geslaagd kruisgesprek
is gevoerd met Sydney in Australië. Op 26 De
cember werd bovendien in verband met bet
verblijf van den Belgischen Kroonprins en zijn
gemalin Prinses Astrid via Kootwijk 'n kruis
gesprek tot stand gebracht tussehen Stockholm
en Bandoeng.
Niet minder dan 6 vliegmachines van de
Ken. Luchtvaart Maatschappij, waarvan er
vier bestemd waren voor den luchtvaartdienst
in Indië, vertrokken, met regelmatige tussehen-
poozen van 13 September af. naar dit deel van
het Nederlandsche Rijk. Eén vliegmachine
keerde met post terug.
Onder do herdenkingsfeesten, die dit jaar
getvierd werden, staat dat van bet 600-jarig
bestaan van Rotterdam bovenaan. In verband
echter met het overlijden op 12 Juli van bur
gemeester Wytema is het in stilte herdacht.
Anders was het gesteld met het op 27 Septem
ber gevierde 150-jarïg bestaan van het Depar
tement Rotterdam van de Ned. Maatschappij
van Nijverheid en Handel en het 100-jarig be
staan van de Kon. Militaire Academie, waar
van de rij van feestelijkheden te Breda op 18
October werd ingezet. De Hoogere Krijgsschool
had op 27 April feestelijk haar 60-jarig be
staan herdacht.
Vermelden we nog, dat op 23 Augustus aan
Mr. N. J. L. Brantjes eervol ontslag is verleend
als gouverneur van Curasao en dat tot zijn op
volger is benoemd ir. L. A. Fruijtier.
Ten slotte zijn ook dit jaar ons land de
storm- en waterrampen niet bespaard geble
ven. Het getal slachtoffers, dat de storm voor
al op onze kusten In de laatste week van No
vember geëischt heeft, was zelfs bijzonder
groot.
Voor de R. K. Staatspartij was bet afgeloo
pen jaar van bijzondere beteekenis. Op 13 Ja
nuari richtte het bestuur der R. K. Staatspartij
zich met een manifest tot de kiezers, waarin
de noodzakelijkheid bepleit werd van een par-
tijbureau, waarvoor een fonds noodig was, dat,
naar den groeten leider, den priester-Staats
man, wiens 25ste verjaardag van zijn overlij
den, op 21 Januari werd herdacht, het Dr.
Schaepmanfonds zou heeten. Op de vergadering
van den Partijraad op 23 November, kon wor
den medegedeeld, dat voor dat fonds reeds
400.000 was opgebracht.
In alle steden en dorpen van ons land werd
in de verschillende kiesvereenigingen Mgr. Dr.
Schaepman herdacht. Op 20 Januari geschiedde
het te Utrecht, 24 Januari te Nijmegen in een
openbare zitting van den Senaat der Katholieke
Universiteit, 22 Februari te 's-Gravenhage, 13
Maart te Amsterdam, terwijl Schaepman-ten-
toonstellingen werden gehouden te Nijmegen,
Arnhem en Delft.
Daar 1929 een verkiezingsjaar is voor de
Tweede Kamer moesten voor het eerst de be
palingen worden toegepast van het nieuwe par
tijreglement inzake de opstelling van het pro
gram voor de nieuwe wetgevende periode.
Reeds op 7 Augustus werd als gevolg daarvan
het ontwerp-program, dat door 't Partijbestuur
op voorstel van het dagelijkseh bestuur in over
leg met den voorzitter van den Partijraad was
vastgesteld( gepubliceerd en ter bespreking aan
de kiesvereenigingen gezonden.
In de vijfde Partijraad-vergadering, gehouden
te Utrecht op 23 en 24 November, waar mgr. dr.
W. H. Nolens de openingsrede hield, werd het
concept-program met algemeene stemmen aan
genomen.
Op 23 November waren ook de kwallteits-aan-
duidingen volgens het kiesreglement en de ver
deeling der kwaliteitszetels over de kieskringen
en kieskringgroepen bekend gemaakt.
Over de aanduiding ontstonden vooral met
den kieskring 's-Gravenhage eenige moeilijkhe
den. Op 28 December verklaarde het dagelijkseh
bestuur van de R.K. Staatspartij zich op for-
meele gronden niet bevoegd over de geopperde
bezwaren te oordeelen, zoodat het jaar eindigde
zonder dat de bezwaren uit den weg waren ge
ruimd.
Op kerkelijk gebied memoreeren we allereerst
het bezoek aan ons land op 29 Januari van
Mgr. Hayasaka, den eersten Japanschen bis
schop èn de benoeming van pater C. Jurgens,
rector van het Mgr. Hamer Missiehuis te Nijme
gen op 11 Februari tot bisschop van Tuguega-
rao op de Philippijnen.
Op 3 Maart herdachten we hier te lande het
herstel der Bisschoppelijke Hiërarchie voor 75
jaar.
Zal het komende jubeljaar van onzen H.
Vader Pius XI de oplossing van liet geweldige
vraagstuk, dat de geheele Katholieke wereld
sinds meer dan een halve eeuw met bezorgd
heid vervuld heeft, brengen? Wij willen in dit
korte overzicht, dat bijzonderlijk als een terug
blik over hetgeen het afgeloopen jaar gebeurde,
bedoeld is, geen toekomst-beschouwingen hou
den, maar toch mogen wij zeggen, dat, naar
alle uiterlijke teekenen te oordeelen, de
Romeinsche kwestie momenteel nader bij een
beslissing staat dan ooit te voren.
Terwijl de H. Stoel, met volle handhaving
van zijn onvervreemdbare rechten, steeds door
den wensch bezield is geweest tot welzijn rirfi
Kerk en staat met de Italiaansche regeering
tot overeenstemming te komen, beseft Musso
lini volkomen, welk succes bet voor hem per
soonlijk en walk een propagandamiddel het
voor het fascisme zou zijn, als hij de Romein
sche kwestie oploste. Wie daarin slaagt, is niet
zonder reden gezegd,, zal de groote staatsman
van zijn eeuw zijn. Mussolini zal niets nalaten
om dit eervol praedicaat be verwerven.
Het geheele jaar zijn reeds, in de stilte der
diplomatie, onderhandelingen over de Romein
sche kwestie gevoerd en het feit, dat dezer
dagen gemeld kon worden, dat de preliminaire
besprekingen ten einde waren en ter beoordee
ling aan de hoogste instanties konden worden
voorgelegd, stemt wel hoopvol, dat eindelijk
een schrijnend onrecht, der kerk en haar
Opperste Hoofd, d.en Plaatsvervanger van
Christus op aarde, aangedaan, heTsteld zal wor
den. Geve God, dat een volgend jaaroverzicht
de blijde verwezenlijking van deze verwachting
aller Katholieken zal mogen melden.
Geheel afgescheiden van de Romeinsche
kwestie staat het vraagstuk van de verhou
ding van kerk en fascisme. Dit laatste is een
levenslbesahouwing, welke naast den staat, geen
gelijke, om niet van een hoogere maatschappij
te spreken, dulden kan. En al heeft de H. Vader
28 April werd vooral voor het Bisdom Haar
lem een dag van rouw, omdat op dien dag de
reeds lang verwachte slag viel door het over
lijden van Mgr. A. J. Callier. Mgr. H. J. M. Tas-
kin, president van het Groot-Seminarie te War
mond werd benoemd tot vicaris-capitularis van
het verweesde Bisdom. Na de plechtige uitvaart
op 3 Mei te Haarlem, werd het stoffelijk over
schot van Z. D. H. Mgr. A. J. Callier bijgezet
in den bissehoppelijken grafkelder te Overveen.
De 4e Nederlandsche Katholiekendag op 28
Mei te Maastricht geopend, werd een groot suc
ces niet het minst ook door de luisterrijke of-
ficieele ontvangst H.H. D.D. H.1I. den bisschop
pen en leden van het eere-comité en hoofdbe
stuur bereid.
29 Juni werd de benoeming van Mgr. J. D. J.
Aengenent tot Bisschop van Haarlem bekend.
Z. D. H. koos als wapenspreuk: Justitia et pax;
Gerechtigheid en vrede. De plechtige bisschops
wijding had op 25 Juli plaats in de Kathedrale
kerk van Haarlem; den daarop volgenden Zon
dag 29 Juli werd in alle kerken van het bisdom
het eerste herderlijk schrijven van Mgr. Aen
genent voorgelezen. Ter gelegenheid van zijn 40-
jarig priesterfeest werd Mgr. Tasldn benoemd
tot Protonotarius Apostoiicus en bracht de
Haarlemsche geestelijkheid een studiefonds voor
priesters bijeen, dat op den dag van het feest
15 Augustus reeds 30.000 bezat.
Een groot verlies leed Katholiek Nederland
door het overlijden van mgr. dr. Alph. Ariëns.
Op 20 Augustus is een comité opgericht dat
zich ten doel stelt een blijvend gedenktecken
te Maarssen op te richten.
vaak fascistische voormannen kunnen prijzen,
wijl zij de beteekenis der kerk op da juiste
waarde schatten en diensvolgens handelden,
dikwerf ook heeft Hij Zijn stem moeten verhef
fen tegen de suprematie-strevingen, welke het
fascisme de hand ook aan de kerkelijke instel-
Iïn©em deed slaan. Daartegenover heeft de
Paus steeds gewezen op den plicht der Italiaan
sche Katholieken om zich, boven de politiek,
in godsdienstige vereenigingen aaneen te slui
ten. Geen gelegenheid Het de H. Vader voorbij
gaan om de Katholieke Actie als hst nood
zakelijke heilmiddel voor onze moderne samen
leving aan te prijzen, verplicht te verklaren.
Deze noodzakelijkheid werd niet alleen voor
Italië, maar voor de geheele wereld betoogd.
En het is wel een der meest kenmerkende
karaktertrekken van de Katholieke geschie
denis van het afgeloopen jaar, hoe op het
steeds aandringen des Pausen de bisschoppen
der geheele wereld alom in hun diocesen de
Katholieke Actie organiseeren, niet alleen al»
defensief tegen het om zich heen grijpende
ongeloof en de verwildering der zeden, maar
ook, wij zouden bijna zeggen vooral, als offen
sief om de wereld voor den Christus-Koning,
den Vredevorst te heroveren.
Dit heerlijke offensief om zielen te behouden
en zielen te wiinnen gaf den H. Vader de heer
lijke Encycliek van 8 Med „over het gemeen
schappelijk eerherstel, aan het Allerheiligst®
Hart van Jesus verplicht" In de pen. Daarin
houdt Pius XI de devotie tot het H. Hart al»
het baste middel om de vurigheid van het ge
loof in de zielen te herstellen aan alle men-
schen voor. Aan deze bron van liefde moet
een ieder de liefde putten om de heideusch®
liefdeloosheid te overwinnen.
En in die lijn liggen ook de twee andere
Encyclieken van dit jaar, van 6 Jannari „oveor
het bevorderen van de werkelijke eenheid van
den godsdienst", van 8 September „over heit
bevorderen vaa de studie der Ooetersche aan
gelegenheden". Da Vaderlijke bezorgdheid de»
Pausen gaat uit tot de trouwe kindereu, maar
niet minder tot zijn afgedwaalde zonen. Hij
organiseert de hereenigingsaetie, godsdienstig
en wetenschappelijk. A.la de kerk tot hen gaat,
die zij weder in haar sloot wil opnemen, treedt
zij hem tegemoet met het volle toegrip van hun
mentaliteit en van hun moeilijkheden. Dan
eiceht zij eerst van haar priesters en missio
narissen, dat dezen tot de ziel van do Ooster
lingen zullen doordringen. Op alle seminarie»
moet de kennis der Oostersche godsdiensten
gedoceerd worden en te Rome zelf is een
centrum van kennis en wetenschap ingesteld,
Den 30sten September publiceerde de H. Vader
een Motu Proprio, waardoor het PausedijJl
bijbelinstituut en het Pauselijk Qootersch in
stituut met het Gregorlanum, dat ia. een nieuw;
grootsch gebouw ondergebracht wordt, var-
eenigd werden.
De Paus der Katholieke Aelie, de Paus den
hereeniging, de Paus dee Vredes.
Welk een heerlijk document ia* de brieft
welken de H. Vader den- 1st en Augustus, toen
de burgeroorlog in China beëindigd was, aan
den Apostolischen Delegaat in Ohina, mgr.
Costantlnl zond, om het Chineesche volk ma#
het herstel van den inwendigen -vrede geluk t®
wensehen en ook om het den weg te wijzen,
welke naar een gelukkige toekomst zal voeren.
Terwijl alle mogendheden nog aarzelend naaf
een modus vivendl zochten, erkent het VutiV
caan, het heat ingelichte diplomatieke centrum'
ter wereld, de nieuwe Chineesche regeeringfc
wijst missionarissen en katholieken op den'
plicht van gehoorzaamheid jegens het wettig
gezag, maar elischt ook van dit gezag, dat he#
de rechten van God en mn de kerk zal erker*
nen. Het heerlijk resultaat van deze echt Vadem
lijke daad erkennen wij In de brieven der mlm
sionanissen in China, die algemeen van eer#
verheugende welwillende gezindheid der hum
gerlijke autoriteiten tegenover de Katholiek®
kerk gewag maken.
naar het Egelsch van WILLIAM LE QUEUX.
7*1
De ongewone weelde, waarover ze nu de be
schikking had gekregen, was de eerste aanlei
ding voor haar geweest, om zich hals over kop
in de onzinnigste vroolijkheid te dompelen,
•waarin ze danig werd bijgestaan door een vroo-
lijken troep steeds jazzeude pretmakers, die
meest allen van haar leeftijd waren. De man
nelijke leden van den kennissenkring, die na
de hel van den oorlog zich met verdubbelde
woede op het plezier hadden geworpen, zochten
hierin alle leed en alle ontberingen te verge
ten. Het was een koorts geworden om luid
ruchtig en opgewekt te doen, niet uit recht-
etreeksche behoefte naar ontspanning, doch
alleen en uitsluitend als reactie op wat men
al die jaren ontbeerd had. De jazz moest hun
al 't andere doen vergeten. In den roes van de
muziek meende men af te kunnen dalen naar
het dal der vergetelheid.
Daphne dToeg nog immer de zwarte rouw-
kleeren, die haar trouwens uitstekend etonden,
jdleen als ze dauste ontdeed ze zich van deze
charm-eerende dracht. Daardoor kwam het dat
velen haar nog nooit in den rouw hadden ge
zien, want in den middag begon men al te
jazzen, en tot vroeg in den morgen duurde de
pret soms dQor.
Ze was nu juist achttien en het is te ver
klaren, dat er heel wat zorgen op haar druk
ten. Het valt werkelijk niet mee zoo jong, zoo
knap te zijn met de herinnering aan enkele
weken volkomen huwelijksgeluk om op te te
ren, en een vermogen, waar Je eigenlijk geen
weg mee weet.
Haar tranen waren aanvankelijk gemeend,
maar haar ijdelheid was grooter dan haar
smart en zoo kwam het dat ze na enkele we
ken besloot „maar woer mee te doen". Ze wist
echter zeer handig den kring van al te voor
komende huwelijksaanzoeken te vermijden,
daar ze maar al te juist vermoedde dat haar
énorme bruidschat een behoorlijk gewicht in
de schaal legde.
De Honourable Neville Tyneville, D.S.O. was
de Jongste zoon van een man, die ia de moei
lijke jaren het land geholpen had met den
aanbouw van schepen en voor zijn diensten
beloond was met een baronetitel. Lord Tyne
ville gaf de voorkeur aan zijn geld boven zijn
titel en hield zijn kinderen tamelijk strak aan
het lijntje. Neville was een der favorieten van
Daphne en eigenlijk leider van al haar feesten.
Op het oogenblik dat wij juist met deze noo-
dige uiteenzettingen gereed zijn, kwam hij met
twee tumblers zeer heldere limonade aange
dragen, met twee lange rietjes in elk glas. Hij
ging zelf in den leunstoel naast haar zitten en
bood zijn cigarettenkoker aan, die het meisje
met een ongeduldig gebaar van zich af duwde.
Toen stak hij zelf aan en eenige minuten za
ten ze samen, zwijgend.
De groote sa. on boot, lag daar wit te blinken
in het water. Overal vlekten roede geraniums
langs hst boord. Dien avond was ze vol gasten.
De naan was heel goed gekozen: Joy Note.
Al dat jonge vo'k deed werkelijk zijn uiterste
best om de illusie te scheppen dat het op de
wereld zoo slecht nog niet was. De jonge we
duwe had zelf het schip gedoopt door tegen
den teven een tlesch champagne stuk te slaan
en toen ijverig deel genomen aan de gemeen
schappelijke pogingen om enkele kisten van
dat zelfde vocht aan boord te verwerken.
Het ging er tamelijk vrij en ongedwongen
naar toe. Niemand zou eigenlijk kunnen ver
tellen waarom eu lioe bij er voor het eerst was
gekomen. Hoeveel malen hij er gegeten of ge
slapen had. Alles schoen er vanzelf te spre
ken. Een vriend die ging dansen op de Joy
Note bracht zijn vriend of vriendin mee, stelde
ze aan de jonge gastvrouw of Lord Neville
voor en de zaak was gezond. Een gemiste trein,
een opkomende regenbui of een heel goede
luim van de gastvrouw waven dan weer vol
doende voor een uitnuodiging om aan het di
ner deel te nemen of een der vele hutten voor
lief te nemen, kortom er was een gastvrijheid,
die t buiten Londen vermaard was gewor
den. aien wist zich soms schitterend te behel
pen. Loopgraven en kolen uocd hadden de men-
schen geleerd zich in moeilijke omstandighe
den te schikken en zoo" Kwam het, dat nooit
iemand teleurgesteld werd op de Joy Note. De
vele gordijntjes der hutten waren van een ka
nariegele kleur. Nu hingen nog festoenen gera
niums langs de bakken die te allen kant van
het boord afhingen. In de zachte herfstlucht
deed het alles zeer weldadig en bijna sprookjes
achtig aan. Geen woh-der, dat velen de gelegen
heid zochten om met deze hypermoderne ver-
maakinrichting kennis te maken.
Dezen avond was een geheel flotilje van
roeibootjes, wherry» en kano's zich tegen de
boot aan komen vlijen eai 'n paar sterke dek-
lampen wiegden heel zacht heen en weer boven
het even rimpelend water, dat de kleurenschit
tering weerkaatste van de kleurige lampjes
waarmede het dansdek was versierd, en die
verder de geheele omlijning van het schip
volgden.
Wat den gewonen vacantieganger betrof, was
het seizoen op het water reeds voorbij en uit
gezonderd de Joy Note was er dan ook niets
op de rivier te bekennen. Zwart en geruiseh-
loos stroomde ze verder, maar matig tevreden
over dit ongewone vertier.
De klok van de Cookham kerk sloeg twee
uur. Plechtig beefden de tonen over bet water.
Verschillende gasten schoot het ineens te bin
nen, dat zij reeds een nur waren over den op
hun uitnoodiging bepaalden tijd, maar het is
nu eenmaal erg moeilijk om zich aan den tijd
te houden als de jazzmuziek telkens weer in
zet, En nog moeilijker wordt het als de zeer
jeugdige en levenslustige gastvrouw zelf het
teeken tot verlenging van de pret geeft. Even
later droeg de wachtende rivier echter het mee-
rendeel der gasten in de gemeerde bootjes naar
den oever. Groote cirkels liepen tegen de kan
ten dood. Soms rolde een lach over het donkere
water en langzamerhand verstierf alle geluid.
Men had de groote lampen gedoofd. De vroo-
lijke kleurige lichtjes waren n - uitgedraaid en
ook op de boot viel de rust in. Enkele gasten,
die men tot Intime kon rekenen, hadden er de
voorkeur aan gegeven van de hutten gebruik
te maken.
De Joy Note was nu een groot grijs fantoom
in bet schijnsel van den nacht, waaruit de
maan reeds gevlucht was.
Terwijl de gasten langzamerhand aftrokken
waren Daphne en Neville zwijgend achteraf
blijven zitten. Niemand had het gevraagd hen
te storen. Het was trouwens een ongeschreven
wet aan boord, dat men al het copventioneele
over boord had geworpen. Handjesgeverij had
men radicaal afgeschaft.
Ben ik al vergeven? vroeg de jonge man,
terwijl hij even zijn hand op den arm van het
meisje liet rusten.
Natuurlijk, Neville, was het korte ant
woord. Som3 weet ik heelemaal niet meer wat
ik doe of zeg, dan vind ik het allemaal zóó
vreemd en plotseling, dat ik mijn zelfbeheer-
sching verlies. Och, ik ben zoo vreeselijk jong,
maar o
Zij aarzelde.
O.... wat O.... Daphne? heb je geen
vertrouwen meer in me? vroeg Neville.
Er lag een zacht smeeken in zijn toon, die
reeds bij menige vrouw de slagboomen der
gereserveerdheid had gebroken.
Nee, Neville! antwoordde ze afwezig. Ik
voel me zoo oud, ofschoon ik heelemaal niet
oud ben. Ik durf eigenlijk niemand meer te
vertrouwen. Trouwens
Trouwens wat? vroeg hij snel!
Soms ben ik erg bang van je, antwoordde
ze droomerig.
Waarom ben je bang van me, Daphne,
waarom lieve?
Hij had. den teerling geworpen, de kansen
gewaagd en het antwoord kwam snel en droog.
Daar ben ik juist bang voor. Hoe durf je?
Je hebt niet het. recht me „lieve" te noemen.
Ik dans met je, ik wensch je als mijn vriend
te beschouwen, ais den vriend vara mijn
man en.
Ze was haar stem niet meer meester, en
besloot:
En nu probeer je telkens mij het hof te
maken.
Het was zeer onvoorzichtig van me,
Daphne, dat geef ik toe, en ik heb er werkelijk
spijt van, maar ik beloof je.
Hij maakte zijn zin niet af, toch scheen hij
in vollen ernst gesproken te hebben.
De jonge weduwe stond uit haar sto< op.
Ik ben erg moe vanavond, Neville. Btbrgen
zien we eilkaar wel weer. Misschien voel ik me
dan wel wat beter.
De jonge man glimlachte en begon wat na
te denken, toen Daphne weer weg was. Het
was nu volkomen stil op de salonboot en klaar
blijkelijk hadden alle gasten zich terug getrok
ken in hun .hutten om weer wat krachten te
verzamelen voor de genoegens <We hen den
volgenden dag zouden wachten.
Daphne is toch een wonderlijk kind, zat
hij te piekeren. Ik. vraag me altijd af, of ze
ooit wel echt verliefd op hem geweest is....
zou ze misschien even goed tooneelspelen als
dansen?
Hij daalde naar het benedendek af en leunde
over de reeling. In de schaduw ontwaarde men
den omtrek van een punt en er vielen nu drie
zware slagen van de kerk in Cookham.
Wie kan dat zijn? Franklyn? Dat is on
mogelijk. Toch sturen ze regelrecht op ons af.
Misschien een der bedienden, die terugkomt,
mompelde hij.
Oudertusschen greep hij een bootshaak om
de anderen te helpen bij het vastleggen, van
het bootje. Met enkele korte slagen, die ge
tuigden van veel bedrevenheid In deze manoeu
vre kwam de roeiboot langszij liggen. Een lan
ge, lenige kerel kwam rechtop staan en richtte
zich op naar het dek van de boot. Door een
spleet van een der hutten viel er wat licht op
zijn gezicht. Niets anders dan zijh gezicht
scheen door dit licht opgevangen te worden.
De rest van het lickaam bleef In het duister
verborgen. In de donkere schaduw van de
boot had alles diepte en omtrek verloren.
Maar dat gezicht maakte iemand bang. Een
echt boeventronie. Wie er voor het eerst ken-
nüs mee maakte kreeg geen andere woorden
over de lippen. En vooral nu ze ala het waxe
in het donker scheen te zweven, kwam het den,
ander daar aan dek zieer luguber voor.
Bent u inr Tyneville? werd er fluisterend
gevraagd.
Ja, was het even zachte antwoord. Ben jij
dat Franklyn? Je bent laat. Ik heb je al uitge
schrapt. De afspraak was toch, dat je om
twaalf uur hier zou zijn.
't Spijt me, sir, ik heb mijn uiterste bast
gedaan om mijn woord te honden Hier is een
brief voor u, sir. Ik bad nog zoo gehoopt, dat
alles voor mekaar zou komen, omdat ik tegon
den morgen bij Raslar besteld ben.
Dank je, Franklyn en toen de boot, wee?
even geruischloos verdween: met richting Mar»
low, wat vriendelijker:
Goeden nacht! f;
i
HOOFDSTUK IV.
Zeer vreemde omstandigheden.
Neville Meet toezien, hoo vlug de roeiboot
zich uit de omgeving van de boot wist te vem
wijderen. Lang kon hij de boot niet volgen-
want het was nog te vroeg in den morgen»
Van ochtendlicht was nog geen spoor te beken
nen alles was vaalzwart.
Hij stak den brief in zijn zak en zocht toen
da hut op, die men hem had aangewezen. Of
liever hij zocht zijn hut op, want hij deelde met
de gastvrouw het voorrecht, dat de twee groot
ste hutten steeds voor ben beschikbaar werden
gehouden. Hij liet zich in minder aangename
stemming in de clubfauteuil vallen etak het
lampje aan, dat een fijn citroengeel kapje
droeg en zonder op te staan schonk hij zich een
sterke whisky in. Op zijn tafel stond steeds een
karaft met syphon, in zijn but trof men een
tafel met fauteuil, in zijn hut was er plaat»
voor een boekenrekje met zijn Hevclingschrij-
vers, en toch
Toen scheurde hij den brief open en las:
Woledele Heer.
Ze is teruggekomen. Ik heb haar vijfhonderd
pond gegeven. Zij vroeg er om. U weet hoe ze
dat kan „vragen". Ze heeft niet naar u geïn
formeerd, daarom heb ik n een telegram ge
zonden, dat ik u schrijven zou. Hoop maar, dat
u dit in tijds zult ontvangen.
Met alle hoogachting,
W H.
De jonge man keclc zeer verbaasd op, .Led
toen een oogenblik niets en liet dia bet
i loosheid volgen door het eenige logische m
zulk een toestand: een slok aan zijn gin- en
wa,t vuur in een versche sigaret.
L.eve deugd! dus Betty is weer op Ko
men dagen! Ik dacht, dr.t we haar voor het
laatst gezien hadden!
(Wordt yerraigd). J
