NEDERLAND VERLIEST VAN
Maandag 6 Mei 1929 Tweede Blad Pagina 1
DEB1E EN VAN DIK MEULEN.
EEN WEDSTRIJD MET ZEER VARïEERENDE PERIODES.
DE FATALE STRAFSCHOP
TWEE SCHIER ONNEEMBARE FORTEN:
-o-
DOOR EEN NIET TE CONSTATEEREN
OVERTREDING VAN v. HEEL
DE ELFTALLEN.
DE WEDSTRIJD.
ANTWERPEN—ROTTERDAM
-0-
-O-
ALGEMEENE INDRUKKEN
Het tafereel Is al duizend maal beschrevende
lawine van oranje en rood-wit-blauw bestrilcte
Nederlanders van boven, maar vooral van onder
den Moerdijk, die zich gemeenlijk op België-
Holland-Dag over Antwerpen pleegt uit te stor
ten, en aan die havenstad dan zulk een onge
meens kleur en charme geeft. Er waren er ge
komen reeds Zaterdag, maar het gros verscheen
op Zondag, aangevoerd door speciale treinen
Er waren er met dure en minder dure wagens,
groote auto-cars, allen gewikkeld geweest in de
gebruikelijke race om de pont, met meer of min
der succes. Het elftal is ook eerst Zondagmor
gen gearriveerd, doch als gold het een Cup
Final-team zijn verblijfplaats was geheim ge
houden, om overlast voor de spelers te vermij -
'Jen Het hush-hush-systeem was tot in de per-
Sectie doorgevoerd!
In tegenstelling met vorige jaren werd deze
Ontmoeting gespeeld op het oude Olympische
Stadion (Beerschot-veld) dat 20.000 man minder
bergen kan het Deurne-terrein, maar tenminste
voor een fatsoenlijk mensch met normale ver
voermiddelen bereikbaar is. Dit zal anders waar
schijnlijk de laatste maal wezen dat de tradi-
tioneelo België-Holland-match in Antwerpen
wordt gespeeld, want als de volgende week de
Koninklijke Belgische Voetbalbond besluit om
alle internationale wedstrijden in Brussel te
spelen, zal Brussel als tegenprestatie dadelijk
een stadion gaan bouwen voor 80.000 toeschou
wers en wordt reeds het volgend jaar dat Sta
dion in gebruik genomen.
Die laatste vertooning op dezen grond is ge
worden een wedstrijd met zeer varieerende
jjeriodes. Een enthousiast begin, met daarna een
f .slapping en veel ping-pong-voetbal, tot tien
jrnnuten voor de pauze, toen er ineens een heilig
Vuur vlamde, in welker hitte België's eerste
doeltreffend schot werd afgevuurd. Men had
misschien gevreesd dat men na de hervatting
weer ingedommeld zou zijn, doch neen, ook toen
knetterden de kartetsen en pangden en knal
den van weerszijden de schoten, werden er ko
gels afgevuurd door de machine-geweren: Brai-
ne en Bakhuys. Doch daar stonden twee schier
onneembare forten, Debie en van der Meulen,
die zich hielden als Verdun. Wel trof een schot
van België's doel, maar ook Nederland liet zich
in deze periode, waarin het bliksem-licht niet
van den hemel was, niet onbetuigd en de vesting
van Debie was een gewillig mikunt voor onzen
aanval en de belooning, door een treffer van
Bakhuys, kwam niet onverwacht en niet onver
diend. Dat was het hoogte-punt van den kamp,
toen was de vonk er! En dergelijke salvo's aan
beide zijden hadden zonder twijfel ook in het
verdere verloop van de schermutselingen
resultaat opgeleverd, als
Doch toen kwam de strafschop, de fatale. De
scheidsrechter en hij alleen constateerde
een overtreding van van Heel, en Raymond
Braine velde het vonnis.
Dit was de aanvang van de derde periode: het
inzakkend kaarten-huis oftewel het uitgaande
waxine-lichtje. De strijd was gestreden met alle
heftigheid op zijn hoogte-punt, maar na dien
vraagteeken-strafschop was het dan ook meteen
finaal afgeloopen en vervielen we weer in het
heen-en-weer getrap, zonder zin, zonder doel.
Holland had den strijd verloren, en man voor
man voelde het. België wist zich winnaar. De
ro^de duivels speelden zelf-bewust verder, maar
dot laatste kwartier zal geen indruk griffen in
onze geheugens. Het snel wns er heusch niet
lltUiLL
Eli S.s tie strijd gevoerd tot in alle finesses,
prettig, vriendschappelijk, en wij kunnen er
slecht:, verheugd om zijn. Alleen Landaal viel
zoj nu cn dan oen beetje uit den toon. Zijn spel
droog soms oen onbeholpen cn tevens onprettig
karakter, wat niemand past, en zeker een debu
tant niet. doch het publiek nam er niet te veel
aanstoot aan. Do enkele maal, dat de massa
„ociiii-do", ging het steeds tegen den scheids
rechter, die wel schitterend floot, omdat hij een
pracht von 'l fluit had, maar niet omdat hij op
Jtusto cn oordeelkundige wijze ingreep. Men
kreeg van dezen Brit tnr. lludd soms den indruk
dat bil graag «aar zijn cig.cn.solo luisterde en
daardoor heeft hij dat laatste kwartier den wed
strijd meer bedorven dan hij door den vermeen
den strafschop al gedaan had.
n groote trekken kunnen we tevreden zijn
o.r-r het Oranje-elftal, maar het verdiende een
nederlaag. Nimmer leken de onzen het winnen
de team. en steeds waren de Belgen sneller, als
bliksem-flitsen: zij plaatsten ook beter en tel-
jleu zij minder zwakke plekken. Die zwakke
plekken waren voor Nederland van den aanvang
af fnuikend en zij zijn dat niet te boven geko
men, ook niet in de railly na de rust. 1-Iet begon
ai niet een paar mistrappen van Wamsteker, en
desa speler raakte daardoor zóó zijn zelfver
trouwen kwijt, dat van Kol te werken had voor
twee. Wamsteker, hoe schitterend in zijn eigen
Vereeniging ook, was hier slechts zelden een
barrière voor Didens, Moeschal en Raymond
Braine, trapte herhaaldelijk hiaten in de lucht
en heeft zich geen moment los kunnen maken
van die akelige planken-koorts, die méér club-
sterren een snellen internationalen dood heeft
doen sterven. Vrijwel hetzelfde geldt voor van
der Griend, met deze clementie, dat hij wel veel,
maar zelden bruikbare centers kreeg. Ook Tap
heeft, onduiks zijn permanent weder-optreden
in het Nfderlandsche elftal op alle denkbare
voorn- .ntsen, een volgende herkiozing
niet gerechtvaardigd. Zijn dribbel-pingel-om-
draaien-methode past niet in het kader van
doorzetters als Bakhuys en Kools getoond heb
ben te zijn.
Er waren ook vele lichtpunten en van der
Meulen noem ik op de eerste plaats. Hij moge
dan een minder mooi speler zijn om in actie te
zien, zooals een Debie, maar hij houdt ze! In
die flash-light-periode heeft hjj op bijna boven-
menschelijke wijze een paar kanjers uit alle
richtingen en van alle afstanden onschadelijk
gemaakt. Kranig, zeer kranig werk! Reeds ver
meldde ik van Kol als één-mans-back, daar hij
in de meest hachelijke momenten niet kon reke
nen op volle assistentie van zijn partner. En
voor. hem stond een middelmatige middenlinie,
niet goed, niet slecht. Dat is nu juist het leelij-
ke! Immers wii een elftal goed zijn, dan moet
de middenlinie goed zijn. Van Heel was minder
machtig dan anders, Ha.lle was vrij goed, van
Kesteren was ook vrij goed. Maar een ster,
zoo'n vent die je bij elke bedreiging triumphan-
telijk met het leder te voorschijn ziet komen,
neen, die huisde er niet in de middenmoot.
Daarbij mankeerde het vooral aan het juist
plaatsen van den bal, een zoo allos-beheerschen-
de factor.
Met genoegen hebben we Bakhuys weer aan
het werk gezien. Hij is een opportunist. Een
soort Woutje Buitenweg, maar dan wat langer.
Deze Bakhuys is een speler die het spel snapt,
die daarenboven handig is, niet veel ruimte noo-
dig heeft om een center te geven en zoodra hü
de kans schoon ziet, meteen een kogel afvuurt
op de vijandelijke veste. Een dergelijk type is
Kools, alleen misschien tets minder in kwali
teit. Ook hij heeft menigmaal van een onbe
waakt moment gebruik gemaakt om uit den
hoek en in den hoek! te schieten en te
vens marcheerde 't tusschen hem en zijn rechter
buurman heel aardig. Landaal is in ieder geval
een goed voetballer, wiens spel alleen nog wat
gepolijst moet worden en daarbij vooral dient af
te leeren met handen en ellebogen te werken.
Het drietal Bakhuys-Kools-Landaal kan in elk
geval op een eervollen wedstrijd terugzien, de
malaise-periodes, waarin allen, zelfs de Belgen,
deelden, natuurlijk buitengelaten.
Die Belgen hadden wèl sterren. Een Raymond
Braine te zien spelen is „a joy for ever." Altijd
daar waar de tegenstander niet is, altijd het
leder pasklaar vóór zich leggend, snel, juist en
laag doorgeven naar een mede-speler en ten
allen tijde gereed om een vlijmscherp schot te
lossen! Razend vlug van denken, beschikkend
over een flinke dosis intuitie, onmiddellijk daar
naar handelend, is hij een voortdurend gevaar
voor een vijandelijken doelman mede door zijn
oordeelkundig opstellen. Dan een speler als Did-
dens, kwiek, haast niet houdbaar voor een wat
loggen achterspeler, en daartusschen Moeschal
en erachter een spil als van Halme, tjonge, dat
legt zulk een gewicht in de schaal! Schitterend
wa3 ook Hooydonkx, eon Harry Denis-type. En
het öUiio paard van stal gehaald: Debie! Maar
een die in pracht-stijl en met een ongelooflijke
bravour zich meester maakte van het leder,
wanneer hot hem benaderde.
De wind woei van twee kanten. Niet figuur
lijk, maar letterlijk. De vlaggen wezen allemaal
naar het veld, blijkbaar omdat het rondom be
bouwd is en dus in een draai-kolk ligt. Derhalve
was het winnen van den toss geen bijzonder
voordeel voor van Halme en zijn volk.
Om precies half vier stonden toen de volgende
partijen slagvaardig:
ruim te sijpelen toen het spel naar rato werd.
Beide partijen speelden stuivertje-wisselen met
den bal, die steeds van tegenstander naar tegen
stander ging, welk soort voetbal oversloeg in een
onbenullig ge-plng-pong, afgewisseld door een
rekenkundige reeks van oud-bals, zoadat van
Kol en van der Meulen als generaals op de bres
hun commando's uitdeelden van „vlugger, lui!"
en „schiet nou toch op, Wim!" welke termen u
wel ongeveer en beeld kunnen geven wat er dat
half uurtje op de Beerschot te genieten viel. Nu
zij het gezegd, dat de Belgen, die in deze malaise-
perlode de overwinning voor het grijpen had
den, daarvan hardnekkig weigerden te profitee
red Eenige hoekschoppen, door Holland te ne
men, hadden evenmin een definitieve uitwerking.
Toen Halle een door hem genomen vrijen schop
pal op het hoofd van Kools mikte en deze keu
rig in den doelmond kopte, waar Debie slechts
met groote moeite kon redden, kwam er ineens
weer wat leven in de brouwerij en werden de
partijen wakker geschud. Het noodlottig gevolg
hiervan was dat Diddens het op zijn heupen
kreeg, langs de lijn rende, voorzette, en toen
Raymond Braine door onzen rechts-back werd
losgelaten, stond hij alleen voor van der Meulen
en joeg het leder langs den doelman. (10.)
Het eerste Belgische doelpunt.
Vlak daarop kwam Tap in actie en het had
geen haar gescheeld of hij had de partijen weer
in evenwicht gebracht doch Debie voorkwam ver.
dere ongelukken. Even voor de rust bracht Did
dens het heele publiek nog eens overeind toen hij
hard op van der Meulen inschoot, die wel stop
te, ,maar niet meer weg kon werken, doch nu
kwam van Kol ter hulp.
In de koffiekamer en de wandelgangen van
het Beerschot-Stadion was tijdens de pauze de
groote vraag of de ontmoeting in het juist be
sloten tempo kon worden voortgezet, maar de
bevestiging ervan volgde al dadelijk. Eerst nam
Moeschal van der Meulen onder vuur en daarna
kogelde Kools precies in den hoek, maar Debie
stopte méér dan schitterend.
België vergroot den voorsprong.
Toen Wamsteker, die in zijn maiaen-match al
bijster onfortuinlijk was, weer mis-maaide, kreeg
Raymond Braine den, bal te pakken; hij center
de naar rechts en Vandenbouwheden raakte in
duel met van Ileel. De Belgen appelleerden voor
strafschop, doelt, toen de arbiter liet doorspelen,
werd va"h een moment van verwarring door Van
denbouwheden gebruik- gemaakt om keihard in
te schieten, een doelpunt dat ook zonder het
appel wel onvermijdelijk was geweest. (-20.)
Zij, die gedacht hadden dat het Nederlandsch
elftal nu den strijd gestreden en verloren zou
hebben, vergisten zich deerlijk. De pret begon nu
pas goed en het is eenvoudig ondoenlijk de tal-
looze met keiharde schoten besloten aanvallen
van weerszijden op te sommen. Bil een der vele
Hollandse!)e stormloopen gaf Landaal door aan
Kools, deze direct aan Bakhuys en in een on
deelbaar vrij oogenblikje richtte de Zwollenaar
precits in den hoek; Debie viel, stopte het leder
met de vuisten, doch de bal had zooveel vaart,
dat hy niettemin in de netten verdween.
De staud 21,
Het daagde in het Oosten! Snel verplaatste
zich het spel aan beide zijden en de doelverde-
digers hadden drukke momenten. Toen van Kol
een moment weifelde weg te trappen loste Ray
mond Braine altijd maar diezelfde Braine!
van twee meter afstand een keihard schot dat
van der Meulen meesterlijk stopte! Geen minuut
later was het weer Debie, die een kanjer van
Kools uit den hoek sleepte.
Een strafschop tegen Nederland.
Toen eindelijk de scheidsrechter den bewusten
strafschop gaf tegen Holland, was de strijd ge
streden. Braine schoot, zonder merkbare moei
te, niettemin vrij hard en laag in den rechter-
NEDERLAND:
VAN DER MEULEN.
(H.F.C)
LANDAAL
(A.G.O.V.V.)
DIDDENS
(Mechelen)
WAMSTEKER
(H.F.C.)
VAN KESTEREN HALLE
(H.B.S.) (Go Ahead)
KOOLS BAKHUY3
(N.A.C.) (Z-A.C.)
VAN KOL
(Ajax)
VAN HEEL
(Feijenoord)
VAN DER GRIEND
(II.D.V.S.)
TAP
(A.D.O.)
Referee: RUdd (Engeland)
BELGIë.
MOESCHAL
(Racing)
BOESMAN
(Gatltc'se)
HOOYDONKX
(Excelsior)
R. BRaINE
(Beerschot)
van halme
(Brugge)
DE jie
(Racing)
VANDENBOUWHEDEN
(Brugge)
VAN AVEBEKE
(Beerschot)
NOUWBN
(Mechelen)
P. BRAINE
(Beerschot)
DE JUNIOREN-MATCH
In groote lijnen ga ik u het verhaal doen van
dezen kamp die direct enthousiast begon, waarbij
beide doelwachters al direct werk kregen. Het
beloofde veel. Over een onverwachten verren
snoei van Bakhuys ontfermde Debie zich, ter
wijl van der Meulen als mikpunt diende voor een
schot van Vandenbouwheden. Reeds namen de
Belgen de overhand, doch de paar minuten dat
dit overwicht duurde, lieten de heeren de eer van
schieten aan elkaar over en werden we daaren
boven getracteqrd op een serie mistrappen om
van te rillen. Toen Wamsteker, die zich al da
delijk thuis voelde als de meer en meer bekende
poes in het pakhuis,, tot overmaat van ramp
ook nog een vrijen schop wegens hands veroor
zaakte! was het van der Meulen die een kei van
Raymond Braine kalm en netjes onschadelijk
maakte. We kropen door het oog van den naald
toen diezelfde Braine ineens met den bal voor
het Hollandsche doel opdook, doch zijn schot
ging naast. Nóg was het voetbal goed. Bakhuys
lcanjerde vlak over de dwarslat uit moeilijken
stand. Tap schoot ineens hoog in en Kools loste
een schot, maar Debie sprong, dook, viel,
redde.
Een miezerig regentje begon uit. het hemel-
hoek, en van der Aleulen, wiens heele actie naar
link3 gericht was, stond machteloos tegenover
dezen goal, zoodat het den buitenstaander toe
scheen of hij geen moeite deed het schot te
stoppen, wat natuurlijk geenszins het geval was.
Behalve een paar kranige safes van onzen
keeper leverde het laatste kwartier niets bijzon
ders meer op, en ik zal u derhalve een eentonig
verhaal besparen. Het publiek verliet allengs het
terrein en spoedde zich naar de diverse vervoer
middelen, die hen standswaars berachten. De
velen, die vroeg weggeloopen zijn, hebben niets
gemist.
Awei-zulle: de.„mênnekens van 'Oiiand" zijn
verslagen.
Maar overwonnen niet!
Moeder, Iaat Uw kleintje niet over den
grond kruipen Deze is vuil en stoffig en de
kans, dat het vallen en zich bezeren zal,
Is groot Een looprek, kinderbox, is een
geschikte verblijfplaats. Zet deze neer op
een zonnige plek tegen tocht beschermd en
leg op den grond een moltondeken, met een
schoon laken bedekt.
GEZONDHEIDSRAAD.
Nederland wint met 32.
Vóór den titanen-kamp zagen we de bloem
van beide naties de jeugd, nietwaar? ge
wikkeld in een gezellig partijtje voetbal, hetwelk
aanschouwd en geapprecieerd werd door een in
steeds grooter aantal binnen-stroomend publiek,
en de Instelling van deze ontmoeting van jonge
menschen bleek weer eens te meer een aange
name afwisseling te wezen voor de uit den
aard der zaak steeds saaie ongevulde kwartieren,
die de hoofd-kamp eertijds vooraf gingen. Bo
vendien was er nog gramafoon-muziek, en tij
dens de mooiste omhalen van Duif en de ver-
vaarlijkste schoten van van der Vaart zong
Galll-Curci haar hoogste melodie en zag je in
verbeelding hoe Paul Whitemann zich uitsloofde
voor zijn Jazz Band. Zoodat ik maar zeggen
wil, dat zij, die 45 Franken neertelden voor een
pracht-plaats op de „overdekte", met twee wed
strijden één begeleid met luidspreker-muziek
van Philips en één begeleid met een schitterende
fluit-solo van Rudd wSAr ontvingen voor hun
duiten.
Het was een aardig spelletje „kicking" aan
weerszijden, maar we hebben helaas ontbeerd dat
fijne, verstandelijke voetbal, dat hersen-werk,
waardoor vroegere wedstrijden tusschen deze
uit de kluiten gewassen zonen des volks veelal
zoo uitmuntten. Mooi combinatie-spel, systema
tisch opgezette aanvallen, driehoekpasses of W-
formatie, we hebben het niet mogen aanschou
wen, Zoowel de jongens uit het Zuiden als die
uit het Noorden demonstreerden een soort
„soccer" waar je glad door heen keek, zóó door-
zichtelijk was het, en waar elke te maken
lichaamswending of elke been-beweging reeds
van verre kenbaar was. De periode, dat men
zich speciaal toelegde op schijnbewegingen,
schijnt blijkbaar achter óns te liggen.
De Hollandsche boys wonnen, maar de Bel
gische deden zeker niet voor hen onder. Doch
onder de Nederlandsche dwars-lat stond een
keepertje dat tegen het einde twee zekere doel
punten op meer dan buitengewone wijze voor
kwam en die daardoor alleen reeds een groot
aandeel had in de zege. In de achterhoede stond
van Loon te maaien als een gras-machine, bij
ontstentenis van van Renesse, welke niet ter
plaatse verschenen was. Zijn buurman Koldewyn
kwam niet aan het front, bleef op den achter
grond. Er was een middenmoot, die sterk was
in defensie, maar niet met de stormlinie mee
optrok. Alleen de "Willem Twee-er de Leeuw
verscheen alet alleen steeds op de bedreigde
punten, maar hield bovendien keurig contact met
zijn voorwaartsen, wat op deze laatsten enta
meerend werkte, zoodat het groote gevaar voor
België dreigde van onze rechter-flank. In het
centrum van den aanval was van der Vaart
van Hermes als gebruikelijk zeer gevaarlijk,
maar door het gebrek aan zuiver positie-spel
en het gemis van „georganiseerd overleg" kreeg
hij zelden een bal vrij door zijn voeten gespeeld
en bestond zijn aandeel in de winst slechts uit
een keurig opportuniteits-goaltje, annex vele
vergeefsche pogingen om door een wir-war van
beenen de netten te ontdekken. Van den linker
vleugel valt weinig te zeggen omdat de voeding
slecht was en bovendien de IIB.S.-er Graafland
na de rust onschadelijk werd gemaakt, terwijl
zijn opvolger en clubmaat von Seecka niet ver
mocht te treden in de voetsporen van zijn voor
ganger, zoodat dit jeugd-elftal in die periode
voel leek op een overigens zeer levendig schep
sel, doch met een lam linker-handje.
De Belgen waren zooals schijnbaar alle
Belgen sneller. Je zou haast gaan denken dat
het een optisch bedrog is, maar een onmisken
baar feit is 't, dat Belgen, jeugd of volwassen,
zich steeds schijnen te verplaatsen als verschie
tende sterren. Zoolang ze niet aan het spel deel
nemen loopen ze natuurlijk met een lauw gan
getje, maar het leder is nog niet in de buurt
of ze springen rond als verschrikte konijnen en
nét zijn ze even eerder bij den bal. Dat ze het
desondanks niet tot de cijfer-meerderheid wis
ten te brengen, pleit voor onze stoere achter
hoede.
De ploegen waren deze:
BELGIë:
Corin
Devos Hamers
Verloof Mortelmans Lefevre
Ruysschaert Voorhof Petit Frankignaille Verleyen
O
Graafland Schoemaker Van der Vaart Duif Alom
Rieken Spaans de Leeuw
Koldewyn van Loon
Bouwman
NEDERLAND:
De Hollandsche broekjes speelden ln Oranje
dito en witte chemises, de Belgen waren op z'n
Belgisch: roode trui, zwarte pantalon. Daar men
vergeten had een keepers-trui mee te nemen,
speelde doelman Bouwman aanvankelijk in de
zelfde tinten als de rest van het elftal, maar bij
een expeditie op zoek naar truien ontdekte
men iets in het llcht-hlauw zoodat daarna het
kleuren-effect volledig was. Reeds na 10 mi
nuten spelen dreef de Hollandsche aanval tot
voor het Belgische heiligdom, waar vlak voor
goal van der Vaart ln moeilijken stand het leder
te pakken kreeg en met een draaibeweging
schoot hij den lial Juist in den Tioek, waar de
keeper hem menschelljkerwijze gesproken niet
kon verwachten (01). De partijen hielden de
balans op het nul-punt en weer tien minuten
later werd zulks bevestigd door een doelpunt
van België's rechtsbinnen (1—1). Vlak daarna
vloog Duif weg en met een mooi schot werd de
stand op 12 gebracht. Het zal acht minuten
voor rust geweest zijn, dat een der Oranje-
achterspelers een geheime hands veroorzaakte
dat door den- arbiter genegeerd werd, doch de
goede man kreeg berouw van de zonde en dertig
seconden later l'loot hij voor een door niemand
geconstatoerde overtreding, welk misdrijf volgens
zijn zeggen binnen de fatale strepen zou zijn
begaan, zoodat een strafschop volgen moest,
welke door Voorhof werd ingekanjerd (22).
In het volste bewustzijn dat hij den eenen blun
der met een tweeden gecorrigeerd had, floot hij
voor rust.
De tweede helft bracht Holland de zege door
een magnifieken kop-bal van den Quick-speler
Schoemaker en door de reeds gemoreerde schit
terende saves van den Philips-man Bouwman,
daardoor blijkbaar geïnspireerd door den Phi-
lipsloudspeaker letterlijk: His Master's Voice,
nietwaar? welke staaltjes van durf en kunnen
luide werden toegejuicht.
Een aardige wedstrijd. Aardig, maar meor
ook niet!
Om den Maas- en Scheldebcker
ROTTERDAM VERLIEST MET 4—1
Zaterdag werd te Antwerpen op het terreip
van- Berchem Sport de jaarlijksche wedstrijd
AntwerpenRotterdam gespeeld. Een groote me.
nigte omringde het kleine terrein
Even half vier stelden de onderstaande elf
tallen zich op onder leiding van den Belgischen
scheidsrechter van Praag.
ANTWERPEN:
Somers
(Antwerp)
van Ruijsseveld De Deken
(Beerschot) (Antwerp)
Pelsmaecker Meljado De Clercq
(Beerschot)
Ulens
(Antwerp)
(Beerschot)
van Goethem
(Berchem)
Lodts
(Antwerp)
(Antwerp)
Thijs
(Beerschot)
v d. Einde
(Beerschot)
Nolet
(H.D.V.S.
Barendrecht Pijl
(Feijenoord) (Feijenoord)
Scheffer Bul Sr.
(H.D.V.S.) (Feijenoord)
Sinke
(Feijenoord)
Koonings
(Feijenoord)
Den Hoed
(H.D.V.S.)
Dijke De Bruin
(Feijenoord) (H.D.V.S.)
Dekker
(Feijenoord)
ROTTERDAAI:
Bij Antwerpen is dus Bastin, die heden reserve
is van de Belgische ploeg, vervangen. Bovendien
ontbreekt Stijnen voor wien Thijs speelde
In den aanvang is het spel op het kleine en
effectvolle terrein zeer onzuiver. Zoo zien wij
b.v. de Bruijn eens royaal over den bal heen
trappen, doch Dekkers kan gemakkelijk weg
werken.
Het spel beweegt zich hierna geruimen tijd
voornamelijk op het middenterrein. Na ruim
een kwartier spelen krijgt Pijl uit een voorzet
van Nolet een goede kans om de score te openen,
doch hij trapt tegen De Deken aan.
Overigens wordt aan beide kanten herhaal
delijk naast en over geschoten.
Ulens slaagt er eindelijk in alleen voor Dek.-
ker te komen, maar juist op het moment, dat lm
zal schieten weet Bul den bal corner te werken.
Kort hierop mist Dekker een hoog voor 't doel
geplaatsten bal van Lodts. Nu echter schiet v.
d. Einde hoog over.
De Antwerpenaren krijgen in deze periode wel
de beste kansen, want wanneer Lodts het leder
vrij voor de Rotterdamsche goal krijgt verdach
ten we andermaal een doelpunt maar nu ver
knoeit de Antwerp-speler deze kans door hoog
over te schieten.
Het loopt al aardig naar rust', wanneer de score
nog dubbel blank ls. Toch krijgen de Rotter
dammers ook nog eens de gelegenheid de leiding
te nemen. Uit een algemeenen aanval komt n.l.
Nolet alleen voor Somers, die den goed ge
plaatsten bal echter op een bijzonder zekere ma
nier weet te stoppen.
Vijf minuten voor het verstrijken der eerste
helft némen de Antwerpenaren de leiding. Lodts
plaatst voor de goal waar Ulens het leder langs
Dekker zendt. Er ontstaat een scrimmage voor
het Rotterdamsche doel, waaruit de bal ten
slotte, wij meenen via een Rotterdamsch li
chaamsdeel, in de goal verdwijnt.
Zonder schokkende gebeurtenissen verstrijkt
verder de eerste helft.
Rust 10 voor Antwerpen
Na de hervatting begint Antwerpen een sterken
druk uit te oefenen op de Rotterdamsche veste.
Lodts moet driemaal achtereen een corner nemen
terwijl de vierde onmiddellijk hierop volgt. Geen
dezer hoekschoppen levert den gastheeren echter
succes op. Bij een snelle doorbraak van Rotter
dam passeert Nolet hierop den uitloopenden
Somers, maar er ls geen enkele Rotterdammer
voor 't doel om den hal het beslissende tikja
te geven.
De Rotterdammers gooien er dan oen schopje
op. Uit een scrimmage wordt de bal ettelijke
malen tegen de Antwerpsche verdedigers ge
schoten.
Elf minuten na rust brengt uitstekend kjrt
samenspel tusschen Pijl en Barendrecht den ge
lijkmaker. Laatstgenoemde krijgt het leder even
vrij en hoog vliegt de bal onhoudbaar langs
Somers in het Antwerpsche doel. De stand ls
gelijk 1—1.
Dit Rotterdamsche doelpurN brengt er den
gang in. Bijna gelukt het Rot.A.Ham de leici-g
te nemen, maar Somers tipt den tal op liet
laatste moment uit het boeltje van zijn doel.
De strijd wordt nu aantrekkelijker. Het publiek
moedigt zijn favorieten luide aan. Wel komt
Antwerpen weer Iets meer in den aanval, doch
van een bepaald overwicht is geen sprake.
Koonings krijgt uit een laag door Barendrecht
aangegeven bal een prachtkans, welke Somers
echter uitstekend onderschept.
Na ruim 20 minuten spelen herneemt Antwer
pen vrij onverwacht de leiding. De Bruijn speelt
op den uitloopenden Dekker terug, waarhij het
leder met veel effect over de handen van den
Rotterdamschen keeper ln het doel verdwijnt.
2t voor Antwerpen.
Het blijft verder een spel met wisselende kan
sen, heel wat aantrekkelijker dan voor de rust.
De Antwerpenaren blijven de gevaarlijkste aan
vallen ondernemen. Vijf minuten na hun tweed-»
doelpunt krijgt van Goethem den bal goed toe
gespeeld en van flinken afstand passeert hij
Dekker met een hard verraderlijk schot voor
de derde maak
Dit doelpunt blijkt spoedig het beslissende te
zijn. De Rotterdammers krijgen nlet| meer zoo'n
mooie kans als Koonings vlak na den gelijk
maker. Er wordt nu meerendeels op de Rotter
damsche helft gespeeld.
Kort voor het einde slaagt Thijs er nog in een
goed aangegeven bal van Ulens met een na-d
schot ln het Rotterdamsche doel te plaatsen.
Zoo winnen de Antwerpenaren ten slotte "er-
diend met 41.
Spel en spelers
Over de beoordeeling van spel en spelers kun
nen wij kort zijn, In de eerste helft had de strijd
al bijzonder weinig te beteekenen, hetgeen o. i,
voor een belangrijk deel is toe te schrijven aan
het feit, dat het kleine Berchem-veld uiterst
moeilijk te bespelen bleek.
Eerst in de tweede helft stond het spel op
een behoorlijk eerste klasse peil. Antwerpen kreeg
de beste en de meeste kansen, tof dat het te*
