FEUILLETON
DE IDEALIST
jm
Nagekomen berichten uit
de vorige Editie
-»Pagina 2
DE STRAFZAAK VAN DE VEENDAMMER HYPOTHEEKBANK
AI
ZATERDAG 22 JUNI 1929
TWEEDE BLAD
■44
HET PROCES TEGEN SALOMON LIEBERMANN
BLOEMEN BIJ BEGRAFENISSEN
BEROOVING IN EEN TREIN
WELDOENERS DER MENSCHHEID
NED R. K. BOND VAN ZIEKEN-
VERPLEEGSTERS
KIEZERS EN STAKERS
DE H. PASTOOR VAN ARS
AMERIKA'S BEWAPENING IN
DE LUCHT
KERK EN STAAT IN MEXICO
BRAND EN ONTPLOFFING IN j'
CHINEESCH ZIEKENHUIS
r^S?V'
**4pJSKp®l
DE REPLIEKEN
De behandeling voor de A'damsche Rechtbank
Gisteren werd de behandeling van 't proces
Salomon Liebermann door de vierde kamer van
de Amsterdamsche Rechtbank voortgezet.
Onmiddellijk na de opening deelt de officier
van justitie mr. D. Reilingh mede aan de recht
bank te willen overleggen een verslag van de
vergadering van aandeelhouders in de Discon-
tt-bank voor crpdietinstellingen te 's Graven-
Lage, gehouden op 12 Mei 1927.
De president lest dit verslag voor en merkt
dan op, dat het vreemd is, dat daarin niet de
namen worden genoemd van de aanwezigen.
De verdachte: Mr. van Gigh heeft het opge
steld.
De president: En toen heeft de notaris het
oaderteekend. Nu dat is dan een mooie vergade
ring en een mooi verslag.
De officier van justitie repliceerende, merkt op,
dat hij in zijn eerste dagvaarding tegen Lieber
mann wel niet de transactie met Paardenkoo-
per heeft genoemd, doch alleen gesproken
heeft over het vervreemden van „andere waar
den". Onder deze andere waarden mag men dan
ook rekenen de vordering van de Veendammer
op de DiscontotTank.
Een groot deel van het pleidooi van den ver
dediger is gewijd geweest aan Liebermann's
persoonlijkheid. Wat de opmerkingen van den
verdediger betreft, aangaande de raadgevers
van Liebermann, merkt de officier op, dat het
Liebermann's geheele streven is geweest zich
zooveel mogelijk buiten schot te houden. Met
behulp van de advocaten wilde hij het misdrijf
in een vorm gieten, die juridisch onaantastbaar
was. Ditzelfde streven blijkt voorts ook wel uit
het feit, dat Liebermann alle handelingen zoo
veel mogelijk heeft doen uitvoeren door an
deren.
Het is, volgens spr„ voldoende gebleken ter
terechtzitting, dat Liebermann een zeer scherp
zinnig zakenman is. Het is daarom niet aan
te nemen, dat hij alle mogelijkheden die hem
werden voorgespiegeld, critiekloos heeft aan
vaard.
Wat de raededeelingen van dr. K. Friedmann
betreft, spr. kan daaraan geen al te groote
waarde toekennen, omdat dr. Friedmann op de
hoogte was van slechts enkele transacties van
Liebermann. De sympathie, die Liebermann in
Finland heeft verworven berust hoofdzakelijk
op krantenartikelen, waarin het werd voorge
steld of J. 3, Woltman feitelijk onschuldig was
en Liebermann de schuld van alles droeg en
waarin gesproken werd van „barbaarsche" Ne-
derlandsche rechtstoestanden. De verdediger
heeft zich hoofdzakelijk beroepen op Lieber
mann's onwetendheid, -dat de pandbriefhouders
werden benadeeld. Het is aan geen enkelen
redelijken twijfel onderhevig, dat Liebermann
dit heeft geweten.. Als de pandbriefhouders
immers nd de overdracht van de aandeelen hun
pandbrieven hadden gerealiseerd, zouden zij
daardoor belangrijk minder ontvangen hebben,
dan waarop zij eigenlijk recht hadden.
Tenslotte deelt de officier van justitie mee,
zijn requisitoir ongewijzigd te handhaven, ook
wat de strafmaat betreft.
De verdediger, mr. H. Giltay Veth repliceert
en merkt op, dat men veel gesproken heeft
over de slachtoffers van Liebermann. Pleiter
gelooft, dat Liebermann in zeer sterke mate
een slachtoffer is van zichzelf. Hij mist door
zettingsvermogen en gevoel voor proportie.
Wat Liebermann's adviseurs betreft, pleiter
heeft niet beweerd, dat zij Liebermann tot het
misdrijf hebben aangezet, doch zij waren zijn
natuurlijke beschermers en toen zij van de
voergenomen transacties hoorden, hadden zij
hem daartegen moeten waarschuwen. En dit
is niet gebeurd. Nogmaals komt pleiter terug op
de goede trouw va?. Liebermann en zijn onbe
kendheid met het feit, dat de pandbriefhouders
benadeeld zouden worden.
Hierop komt de verdachte nog aan het
woord. Hij betoogt met nadruk, dat hij tot
het laatst toe aan Woltman heeft voorgesteld
de koopsom geheel in contanten te betalen.
Wat betreft de Atlas-plannen, men heeft den
verdachte verweten, deze plannen niet genoeg
bestudeerd te hebben. Verdachte had echter
gehoord, dat de Nederlandsche en de Amster
damsche Bank haar medewerking bij de op
richting van de Atlas-Bank zouden verleenen.
Verdachte kon toen toch moeilijk aan de be
sturen van deze banken gaan vragen, of de
zaak wel in orde was.
De officier van justitie: Maar u wist toch
wel, dat deze lichamen de plannen niet goed
kenden?
Verdachte: Dat wist ik niet. Dergelijke li
chamen gaan niet op een zaak in, zonder de
finesses er van te kennen.
Liebermann eindigt met de woorden tot den
president: Ik kan niet meer, ik ben op.
Hierna bepaalt de president de uitspraak van
de rechtbank op Vrijdag 5 Juli a.s. 's morgens
te tien uur.
Een poging tot wering van overdaad
STICHTING VAN EEN
„HERDENKINGSFONDS"
Naar wij vernemen, heeft zich een voorloopig
Comité gevormd onder den naam „Herdenkings-
foxyis, met het doel de overdadige bloemen
hulde bij begrafenissen tegen te gaan.
In Zweden, waar in het jaar 1921 de Stichting
„Blomsterfonden" werd opgericht, gelukte het
de publieke opinie in dier voege te leiden, dat
aanzienlijke bedragen ter beschikking kwamen,
vroeger voor bloemen besteed, waarvan nu een
tehuis werd opgericht voor „ouden van dagen"
plaats hledende aan meer dan 100 personen,
terwijl een tweede huis in wording is.
Bewijzen van instemming met dit streven te
zenden aan 't Secretariaat van het voorloopig
Comité „Herdenkingsfonds", Jacob Obrecbt-
straat 23 boven, Amsterdam.(Z.)
R.K. KOLONIEHUIS VOOR ZWAKZINNIGE
KINDEREN.
Op initiatief van den R.K. Bond voor Buiten
gewoon Onderwijs is te Eersel (N.B.i geopend
het R. K. Koloniehuis voor Zwakzinnige kinde
ren.
Ook voor Katholieke ouders, wonend in plaat
sen, waar nog geen school voor buitengewoon
onderwijs gevestigd is, zal nu de gelegenheid
geopend zijn hun kind eenigen tijd naar een
herstellingsoord te zenden, speciaal voor hen
ingericht
Het Koloniehuis wordt bestuurd door de
Eerw. Zusters van Liefde, die haar Moederhuig
hebben te Sclaijndcl. (N.B.)
Een Antwerpenaar voor 7500 aan diamanten
bestolen
HET SLAPEN IS GEVAARLIJK
De 21-jarige S. B., diamant-handelaar van
Poolsche nationaliteit en In Antwerpen woon
achtig, heeft Donderdagavond bij de Haarïem-
sche politie aangifte gedaan, dat hij in den trein
rijdende van Bergen op Zoom naar Amsterdam,
is beroofd van een portefeuille welke o.a. in
hield eenige papieren, zijn pas en een in
papier verpakte partij diamanten, ruwe en be
werkte, ter waarde van ongeveer 7500.
Donderdagmiddag was de bestolene per auto
bus van Antwerpen naar Bergen op Zoom ver
trokken, daar hij geen visum bezat. In Bergen
op Zoom had hij den trein genomen naar Am
sterdam, waar hij de diamantbeurs wilde be
zoeken. In den trein heeft hij echter geslapen
en gedurende de reis LeldenHaarlem was er
niemand in zijn coupé, voor dien tijd wel. Toen
hij dienavond om 11,41 uur te Haarlem aan
kwam, meende hij dat hij te Amsterdam was
en stapte uit. Toen ontdekte hij dat zijn porte
feuille met Inhoud, die ln zijn vest geborgen
was, was ontvreemd en dat zijn vest was open
gesneden.
Het vest is in beslag genomen. De persoon
kon niet precies zeggen met welke personen hij
gereisd had. De diamanten behoorden aan hem
toe en aan een broer, die te Antwerpen woont.
Ze zijn niet tegen diefstal verzekerd en B.
reisde voor 't eerst naar Amsterdam voor
zaken terwijl vroeger zijn broer dit altijd deed.
De Haariemscbe politie heeft zich in verbin
ding gesteld met de politie van Antwerpen,
Amsterdam, Den Haag en Rotterdam.
Het oude heertje en de erfenis van
600.000 pond
GERAFFINEERDE OPLICHTERIJ
Dinsdag heeft een heer, die tijdelijk te Den
Haag verblijf houdt, hij de Haagsche politie
aangifte gedaan, dat hij het slachtoffer ge
worden is van een geraffineerde oplichterij.
Bedoelde heer was eenigen tijd in Londen en
had daar kennis gemaakt met een jongmensch,
van Canadeesche origine. Daar beiden een
zaam waren, werd overeengekomen samen
Londen te bekijken en gezamenlijk eenige ge
zellige dagen door te brengen. Op zekeren
dag wandelden beiden langs de Theems en
stonden het Cleopatra-monument te bewonde
ren. Door een samenloop van omstandigheden
kwamen zij in gesprek met een bejaarden heer,
die zich bij hen aansloot en met hun drieën
zouden zij zich nog korten tijd in de Engel-
sche hoofdstad amuseeren.
Het oude heertje kwam al spoedig voor den
dag met een verhaal, volgens hetwelk hij de
erfgenaam zou zijn van een reusachtig vermo
gen, dat hij maar behoefde te gaan halen om
het in zijn bezit te hebben. Hij staafde zijn
beweringen door aan zijn metgezellen een
krantenuitknipsel te laten lezen waarin de erf
genamen opgeroepen werden voor een vermo
gen van 600.000 pond sterling.
Hij vond dit kapitaal echter veel te groot
voor een alleenloopend persoon. Volgens zijn
zeggen, zou hij niet weten wat er mee te be
ginnen. Daarom had hij het plan opgevat zijn
vermogen te verdeelen onder de armen. En
nu was zijn verzoek of zijn beide vrienden
hem daarbij behulpzaam wilden zijn.
Beiden stemden toe.
De oude heer stelde daarop voor, dat hij zou
beginnen met aan elk 1000 pond te geven, dat
zij dan naar eigen inzicht zouden verdeelen.
Voor hun bemiddeling zouden zij elk 100 pond
ontvangen.
Met deze regeling gingen heide personen
accoord.
Een zekerheid, dat zij de 1000 pond inder
daad onder de armen zouden verdeelen, ver
langde de oude heer niet. Hun woord, op hand
slag gegeven, was hem voldoende.
Maar hij zou het wel een sympathieke geste
vinden, als beiden hem een bedrag gaven, dat
tegelijk met dé 1000 pond voor de armen en
de 100 pond belooning zou teruggegeven wor
den.
Een en ander zou als volgt plaats hebben.
Beiden zouden opgeven, waar zij het bedrag
wenschten te ontvangen. Xn hun tegenwoor
digheid zou het dan per aangeteekenden brief
worden verzonden naar het adres, dat zij
wenschten en waar zij het later zouden kun
nen afhalen.
Het door hen gestorte bedrag dat dus
louter een formaliteit was zou gelijktijdig
ingesloten worden.
Op een middag kwamen de drie weldoeners
dor menschheid bijeen in een der Londensche
café's.
De enveloppen waren geschreven, één voor
Berlijn, waar de Canadees heen ging en één
voor den Haag, waar de andere vreemdeling
heen zou gaan.
In bijzijn van de betrokken personen stopte
de oude heer een stapeltje bankpapier, dat
volgens zijn zeggen 1100 pond, inhield in elk
der enveloppen.
De Canadees en de andere heer deden er uit
hun portefeuille* nog een aanzienlijk bedrag
bij, de enveloppes werden dichtgemaakt en ge
zamenlijk ging men naar het postkantoor
waar de beide brieven als „aangeteekend"
werden afgegeven.
Den volgenden dag vertrok de heer naar
Holland.
Donderdagochtend arriveerde hij in den
Haag en begaf zich naar het postkantoor om
den aangeteekenden brief af te halen, welke
inmiddels reeds aangekomen was.
Hij verkeerde in de stellige overtuiging,
daarin te vinden het bedrag dat hij gezien
had, dat er in gedaan was, n.l. 1000 pond voor
de armen, 100 pond voor hem en nog het- be
drag door hem zelf gefourneerd.
Wie zal echter zijn verbazing schetsen, toen
bleek, dat de brief niets anders bevatte dan
closetpapier.
Door de een of andere handige truc waren
de brieven verwisseld, er was een brief met
waardeloozen inhoud, afgegeven, terwijl de
brief met het bankpapier vermoedelijk in han
den is van het oude heertje, dat zich met den
Canadees wel vroolijk gemaakt zal hebben
over de goedgeloovigbeid en onnoozelheid van
den vreemdeling.
Algemeene vergadering
Donderdag is in het Paviljoen Vonderpark te
Amsterdam de algemeene vergadering ge
houden van den Nederlandsehen R. K. Bond
van ziekenverpleegsters onder leiding van
Dr. Damen. Na de opening werden de rekening
en verantwoording over het jaar 1928 en de
begrooting goedgekeurd. Als leden van het
hoofdbestuur werden vervolgens herkozen
mevr. J. van Lent-v. d. Schrieck te Nijmegen
en zuster L. Siebers te Utrecht.
In behandeling kwam dan het voorstel van
de afdeeling Arnhem, welke gevraagd had of
het hoofdbestuur geen maatregelen zou kunnen
treffen, waardoor bereikt worde dat gediplo
meerde verpleegsters, die werkzaam zijn in de
algemeene praktijk, in de gelegenheid gesteld
worden, haar theoretische kennis aan te
vullen.
Besloten werd een commissie in het leven te
roepen die deze aangelegenheid zal bestudee-
ren.
De voorzitter deelde daarop mede dat hem
onlangs ter oore was gekomen, dat men in
Amsterdam streeft naar de oprichting van een
afdeeling van het „Wit-Gele Kruis". Aan den
Zeereerw. rector J. F. Bots, die met de leiding
van deze organisatie belast is, had spr. reeds
zijn verwondering doen blijken dat men den
bond van R. K. Ziekenverpleegsters in het ge
heel niet in deze aangelegenheid heeft gekend,
maar alleen in onderhandeling is getreden met
religieuzen.
Onder acclamatie van de vergadering stelde
de voorzitter voor een schrijven te richten aan
het voorloopig comité dat zich met de oprich
ting van een afdeeling van het Wit-Gele Kruis
bezig houdt. In dit schrijven spreekt de ver-
eeniging, er haar verwondering over nit dat
men blijkbaar den R. K. Bond van leeken-ver-
pleegsters over het hoofd heeft gezien. In het
schrijven komt de bond voorts op voor de
rechten van zijn leden, die in geen enkel opzicht
ten achter staan bij -de religieuzen. Wanneer de
katholieke leekenverpTeegsters, aldus besluit
het schrijven, huiten de nieuwe afdeeling van
het „Wit-Gele Kruis" worden gehouden, is het
gevaar geenszins denkbeeldig, dat spoedig
verpleegsters, die niet katholiek zijn en er geen
katholieke principes op nahouden, de katho
lieke gezinnen zullen binnendringen.
Dit schrijven zal ook gezonden worden aan
Z. D. H. den Bisschop van Haarlem en aan
den Hoogeerwaarden deken van Amsterdam.
Hierop kwam de Zeereerw. pater Prof. J.
Salsman S.J. uit Leuven aan het woord tot
het uitspreken van een rede over grondstel
lingen der moraal voor de R. K. ziekenver
pleegster.
Aan het slot van Zijn rede riep spr. de ver
pleegsters op tot een kruistocht tegen het Neo-
Malthusianisme en tegen de abortus.
Een hartelijk applaus bewees hoezeer spre
kers zeer talrijk gehoor onder den Indruk was
van zijn boeiend en overtuigend betoog.
De leden van den bond vereenigden zich
des avonds aan een gemeenschappelijken maal
tijd in het paviljoen Vondelpark.
i e criticke toestand te Zaandam
Men meldt ons uit Zaandam:
Van de mogelijkheid om te stemmen builen
de gemeente hunner inwoning, zal op advies
van den commissaris van politie, door de
werkwillige Elburgers, Spakenburgers en
Zeeuwen, momenteel in Zaandam werkzaam,
geen gebruik worden gemaakt. Er beeft zich
ten dien einde op de secretarie te Zaandam
niemand vervoegd. Wel hadden zich vele sta
kers voor het stadhuis verzameld, om acte de
presence te geven, bijgeval sommige werkwil
liggen zich mochten melden.
De werkwilligen van buiten zullen nu op 3
Juli vermoedelijk naar hun Heimat trekken,
om hun stemplicht te vervullen.
Uw haar houdt op uit te vallen en wordt
dikker en voller, indien gij des morgens slechts
een weinig Parol goed in de hoofdhuid wrijft
en overigens stevig door do haren uitstrijkt.
Roel. 27155 VM 7
Patroon aller Pastoors en Zielzorgera i
Z.H. de Paus heeft bij apostolische breve deal
heiligen Pastoor van Ars tot patroon van f414
pastoors en zielzorgers verbeven.
162 vliegtuigen voor 5 millioen dollar
NEW-YORK, 21 Juni (V.D.). Het Amerikaan*
echo departement van oorlog deelt mede, da(|
het contracten voor den houw van 162 vlieg*
tuigen kostende 5 millioen dollar, heeft geteé*
kend.
De houw is aan vier verschillende maat*
schappijen opgedragen.
HET ANTWOORD VAN DEN PAUS
TELEURSTELLEND? j
Een Reuter-bericht uit Mexico meldt:
Naar verluid, is er een antwoord van den
Paus ontvangen betreffende den voorgenomen
grondslag tot regeling van het conflict tus-
schen Kerk en staat in Mexico.
De boodschap van den Paus schijnt echter
niet van dien aard, dat de onderhandelingen
daardoor vergemakkelijkt zullen worden en er
bestaat dan ook groote bezorgdheid, dat de on
derhandelingen op het doode punt zullen
komen, aldus Reuter, voor wiens rekening wij
overigens deze bijzonderheden laten.
100 pati'ênten gedood?
In het ziekenhuis te Kanton vond tengevolge
van een brand, die er was uitgebroken, een
hevige ontploffing plaats. Ongeveer honderd
personen werden gedood.
Onder de slachtoffers bevinden zich dertig
patiënten, die in het ziekenhuis verpleegd wer
den.
HET CONFLICT TE WAALWIJK
Overeenstemming na een conferentie
TOCH NOG KANS OP STAKING
In het to Waalwijk dreigende conflict in de
bouwvakken is thans, na een conferentie tus-
sehen patroons en de vrijgestelden der
RooEU6Ch-Katholieke en Prot. Christelijke bon
den door bemiddeling van Burgemeester Mener,
overeenstemming bereikt en zijn de eischea
der werknemers volgens het locaal contract
met de sociale bepalingen van het landelijk
conflict ingewilligd.
Een viertal patroons hebben echter de in
williging in beraad gehouden zoodat, moch
ten de .eischen der werknemers niet voor
Maandag a.s. zijn ingewilligd, bij de bewuste
patroons de staking zal uitbreken.
BEROOVING VAN EEN WISSELLOOPEK
Vier jaar geëisch-t
Voor de rechtbank te 's Hertogenbosch stond
terecht de 24-jarlge arbeider H. B., uit Eind-:
hoven, terzake dat hij op 13 Maart 1929 te
Best -den wisséllooper der Ineassobank te Eind
hoven A. Ververt onder bedreiging met een
revolver heeft beroofd van t .850.
Verdachte ontkende. De .aangevallene her
kende zijn aanvaller echter positief.
Ean getuige verklaarde daarentegen, dat
verd. de aanvaller niet was. Die was kleiner
en tenger.
Het O.M. bracht in herinnering dat verd.
ook betrokfcau was bij de vroeger door de
rechtbank behandelde diefstalzaak in ,,pe
Ploeg". Spr. achtte het len laste glegde be
wezen en eischte 4 jaar- gevangenisstraf.
36)
VRIJ NAAR HET ENGEL6CH
VAN
E. P. TSPHILL
Benedem hen strekte bet landschap zich uit,
en ontrolde zich als een mozaïek, dat vaag te
zien was doorr een sluier van nevel. Wlllielmiua
wendde zch lachend tot hem. Er was nu meer
kleur op haar wangen. Zij was buiten adem,
vóór zij den top bereikten.
Beken het maar, zeide zij, u ziet me liever
zóó dan in Londen, is 't niet?
U bent hi ei' natuurlijker, antwoordde hij,
en meer, zooals ik u graag zou zien.
Zij stonden nu op den top van de heuvelreeks.
Ondar hen lag het groote huis, met zijn prach
tige lanen en parken, en opzij daarvan bef nie
tige dorp. Verderop spreidde zich een landsehap
uit van golvende welden, en welverzorgde
akkers. Dezelfde gedachte rees bij hen beiden
op.
Ziedaar mijn bezittingen, zeido zij.
Hij knikte.
U moet er wel boel trotsch op zijn, zei
hij bedaard. Het ia bijzonder mooi.
Zij wendde zich tot bem. Haar gelaat was
•ven koud en ongevoelig als de rotssteen waarop
tij stond.
Msschien vraagt u zich af, waarom ik altijd
aLeeu gebleven ben? zei ze.
Een kwestie van temperament misschien,
zei hij. U hebt een neiging, om onafhankelijk
te zijn, is 't niet?
Er zijn zekere dingen geweest in mijn
leven een diep geheim, ze4 ze langzaam. Ik
dank, dat ik u dat op Bekeren dag vertellen
zal, want het kan wezen, dat ik hulp noodig
heb. -
Daar zal ik blij om zijn, antwoordde hij
eenvoudig. Dat weet u.
Laten we nu gaan, zei ze, zich afwendend.
Het is te koud, om hier te blijven staan. Ik
zal u naar de Onetree-hoev© brengen. Daar heb
ik een reden voor, voegde ze er langzaam aan
too.
XXIV
Zoodra ze bij Mrs, Fouton binnenkwamen,
begreep Macheson, dat Wilheliniua hem Inder
daad daar voor een bepaald doel gebracht had.
Want Mrs. Foulton richtte zich in alle stijfheid
op, toen ze hem in het oog kreeg, en vergat
zaifs haar gewone eerbiedige beleefdheid jegens
de meesteres van Thorpe.
Ik heb Mr. Macheson hier gebracht, zooals
u ziet, Mrs. Foulton, zei Wilhelmina. Geeft u
ons alsublieft wat thee. En .eh, u most hem
een vraag stellen, geloof ik.
De vrouw beefde. Zij scheen voor het oogen-
blik haar spraak verloren te hebben.
Als u het liever hebt, ging Wilhelmina
kalm voort, zal ik het voor u vragen. Wist u,
Mrs. Macheson, dat Letty weggeloopen is, en
naar Londen is gegaan, zonder een woord aan
haar moeder te zeggen?
Neen, dat wist ik niet, antwoordde Mache
son ernstig. Het spijt me erg, dat lk dat hoor.
U wist het niet. U weet niet, waar ze is?
vroeg de vrouw heftig.
Zeker niet, antwoordde Macheson. Hoe zou
ik dat weten.
De vrouw was geheel in de war. Zij wendde
zich tot Wilhelmina, als wilde zij haar om
uitleg vragen.
Mr. Macheson heeft het aan hemzelf te
wijten, zei Wilhelmina, als het feit, dat hij
uw dochter dien avond bij mij bracht, verkeerd
is opgevat. In ieder geval kan hij niet weigeren,
cm u nu te vertellen, wat hij weigerde, mij
te verteilen. Ziet u, Mr. Macheson, voegde zij
erbij, zich tot hem wendend, Mrs. Foulton wil
beslist weten, mét wiou u dien avond haar
dochter aam tafel hebt gezien In Londen.
Macheson aarzelde slechts een oogenblik.
Uw dochter zat naast Mr Stephen Hurd,
Mrs. Foulton, zoido hij.
Do vrouw borg haar gelaat in haar boezelaar,
en sceldo heen. Zij hoorden haar snikken in
de keuken. Y/Ilheliuiua haalde haar schouders
op.
AVat vervelend! zeide zij. Nu krijgen we
geen thee. Menschen van dien stand hebben
geen zelfbeheersching.
Machescu zag haar streng aan.
Hebben de menschen hier mij in verhand
gebracht mot de verdwijning van dit kind?
vroeg hij.
Ik denk het wel, antwoorüdo zij onver
schillig, Ean nieuwe rol voor u, niet? Maar
het is uw eigen schuld. U moet niet zoo ge
heimzinnig zijn.
Maar U geloofde het toch niet? zei hij
kortaf.
AA7at zal ik u zeggen?
U geloofde het toch niet? herhaalde hij,
terwijl hij zijn ocgen vast op haar gevestigd
hield.
Zij wendde haai- bleek gelaat naar hem toe.
Hij meende een verandering in haar houding te
bespeuren,
Natuurlijk niet, antwoordde zij. En als
iemand anders dat geloofd heeft, dan zal men
nu gauw de waarheid hooren.
Met dat al Is het afschuwelijk, mompelde
hij. We moeten iets deen.
Zij wendde zich moe van hem af. Zijn ge
dachten waren vol van de tragedie van Letty
Foulton's verdwijnen. Hij dacht aan niets an
ders
Hij riohtte zich plotseling tot haar.
Ik zal teruggaan, zeide hij, om nóg eens
met Stephen Hurd te spreken.
Zij keek hem in het gelaat, en las daar din
gen, die haar deden :schrikken. Hij had zich
reeds naar de deur begeven, maar zij plaatste
zich in den weg.
Neen! riep zij. Het is uw zaak niet. Laat
mij met hem praten!
Hij schudde het hoofd.
Dat is geen zaak voor een vrouw, om zich
mco to bemoeien, zei hij.
Hij zal niet naar u luisteren, ging zij met
aandrang voort. Kij zal u zeggen, dat u er niets
mco te maken hebt
Als fatsoenlijk menseh heb ik er wel mee
te maken, viel hij haar in de rede. Laat me
gaan, alsublieft.
Zij ging niet weg van de deur. Toen kwam
Mrs, Foulon terug. Zij had beur haar weer
in ordo gebracht, en droeg ©en theeblad in de
hand. Zij keken allebei naar .haar als betooverd.
Ik hoop, dat ik u niét lang heb laten wach
ten, juffrouw, ze ze kaim. Ik moest Ruth
heensturen, om melk te halen. Mijn zoon Is
naar de markt, in Loughborough en ik kom
een beetje handen tekort.
Ik o het spijt me, dat u over die thee
getobd hebt, Mrs. Foulton, zei Wilhelmina, zich
tot kalmte dwingend. Wat ziet het er allemaal
heerlijk uit! Mr. Macheson, ik weet niet, of
u al geluncht hebt, maai- i-k niet. Ik verga
van den honger.
Ik heb een paar sandwiches in mijn zak,
antwoordde Macheson, langzaam op de tafel
toegaande, maar om u de waarheid te zeggen,
lk had ze vergeten.
Zij trok haar handschoenen uit, en nam plaats
voot de theepot. Haar oogen waren op Mache
son gevestigd. Zij was bijzonder verlangend,
dat hij óók plaats .zou nemen, en hij kon ter
nauwernood zijn oogeai afwenden van de
vrouw, die, miet een gelaat als een masker, be
daard de dingen van het blad op de tafel hij
elkaar zette. Toen «ij de kamer uitging, haalde
hij even adsm.
A7oe!en zenu werkelijk, die menschen,
vroeg hij, of zijn het Stoïcijnen?
- We voelen door onze zenuwen, antwoordde
zij, en zij hebben niet veel zenuwen. Is dat
tevcal melk? En geeft u me alsubUeft even de
aardbeien-jam ,aan.
Hij at en dronk werktuigelijk. Zij sprak tot
hem op luchtlgon toon, en hij antwoordde,
wat,, dat wist hij zelf nauwelijks. Opeens wierp
hij er een vraag tussehen.
Wanneer is dat meisje, Letty, van hois
weggeloopen? vroeg hij.
Ik weet het niet zeker, antwoordde zij-
We zullen het Mrs. Foulton vragen.
Mrs. Foulton kwam zwijgend binnen.
We zouden graag weten, Mrs. Foulton,
wanneer Letty is weggegaan, vroeg Wilhelmina-
Morgen een week geleden, juffrouw,
antwoordde mrs. Foulton. ïs er nog iets amderS»
dat u misschien wenscht?
Neen, niets, dank n, antwoordde Wilhel
mina.
En toen zij zag, dat de vrouw draaide, ginl?
zü voort;
Wilt u ons mUzchleo graag kwijt?
Do vrouw aarzelde.
- Dat is het niet, juffrouw, cel ze, maar llt
wil eruit, zoo gauw als ik maar even kan.
Wilhelmina en Macheson kregen opeens de
zelfde gedachte, allebei.
U gaat naar het dorp, Mrs. Foulton? vr<*£
Wiihelmiina ernstig.
Ik ga een woordje praten met Mr. Stephen
Hurd, juffrouw, antwoordde zij grimmig-
zou er graag tussehen nit gaan, zoo gauw
gelegen kwam.
i i (Wordt vervolgd)
IK
liet
