doodt het haar
Roos
1
ZIJNE MAJESTEIT VOETBAL IN ENGELAND
FEUILLETON
Een van overheidswege opgelegd tram- en treinmonopolie
ENGELAND-IERLAND TE BELFAST
DE VALSCHE MUNTER.
SPORT EN SPEL.
a
LUCHTVAART.
Ui DOCHTERS VAN DEN
DWANGARBEIDER,
DONDERDAG 17 OCTOBER 1929
PAGINA
Er wordi v. ngd raar een daad v n w'jfl beleid
PAARD OP HOL
De gestoorde Radio rede
DE ALASTRIM
KINDERVERLAMMING
ENCEPHALITIS
r E OUDSTE VOETBALLER
GEEN UITBLINKERS EN ZWAKKEN IN DE
EERSTE DIVISIE.
a
H-
a
10
OM 'T WERELDKAMPIOENSCHAP
SCHAKEN.
HET LANGE AFSTAND-RECORD
HET WERELDRECORD LANGE
AFSTAND.
Negatieve verkeerspolitiek en positieve rv"'caartB*
bevor dering.
Da Llmburgsche Auto-Dienst is zonder twij
fel een voorbeeld van een gced-geregelde, stipte
en welverzorgde verkeersonderneming.
Maar wie de verhoudingen in Limburg kent,
begrijpt zonder moeite, dat Juist deze uitmun
tende eigenschappen haar tot een doorn in het
oog maakten van de Nederlsndsche Spoorweg
maatschappij, (N. S.) die zich op ditzelfde tra-
Jekt Maatstricht-Valkenburg-Heerlen bijna tien
Jaar lang in een nagenoeg volledig vervoer-
monopolie had mogen verheugen.
Aanvankelijk heeft de NS. beproefd, zich
van den lastigen concurrent te ontdoen, door
het invoeren van een veelverbeterde dienstre
geling.
Het aantat treinen werd verdubbeld, alle ar-
beiderstreinen werden ook voor gewone reizi
gers toegankelijk gesteld, de rijtijd werd aan
zienlijk versneld en met behoud van het be
staande buurtverkeer werden een aantal snel
treinen ingelascht.
Maar deze prijzenswaardige pogingen om het
publiek te trekken bleken niet in staat de rei
zigers te bekeeren: zij bleven in grooten getale
halsstarig de voorkeur geven aan de autobus
onderneming.
Toen wierp de spoorwegmaatschappij het
over een anderen boeg.
Op grond van de pas-ingevoerde verbetering
in den treinenloop kwam zij bij de Kroon in be
roep tegen de vergunning, die Gedeputeerde
Staten van Limburg, krachtens art. 2 van de
Wet op de openbare middelen van vervoer, aan
de L. A. D. hadden verleend.
Dit beroep werd door de Kroon (d.i. feitelijk
de Minister van Waterstaat, gehoerd het advies
van den Raad van State) formeel afgewezen.
En de vergunning werd ..definitief verleend",
maar onder toevoeging van n negende, uiterst
bezwarende, voorwaarde aan de acht condities,
waaronder zij door Gedep. Staten was toege
staan.
Bij deze negende voorwaarde werd verboden:
„A. In de richting Maastricht-Heerlen, te
Maastricht en verder in de autobussen der on
derneming reizigers op te nemen voor het ver
keer niet verder dan het punt van splitsing der
wegen van Valkenburg naar Nuth en Heerlen,
gelegen op ongeveer één kilometer ten Noorden
van den spoorweg Maastricht-Schin-op-Geul,
in de gemeente Hulsberg.
„B. In de richting Heerlen-Maastricht op het
punt van splitsing der 'wegen van Valkenburg
naar Nuth en Heerlen, gelegen op ongeveer
één kilometer ten Noorden van den spoorweg
Schin-op-Geul-Maastricht, in de gemeente Huls
berg, in de autobussen der onderneming reizi
gers op te nemen".
De bedoeling van deze breedsprakige verbods
bepaling, die de grens der onbegrijpelijkheid
1. .denkelijk dicht nadert, is in één woord: de
uitschakeling van Valkenburg uit het bus-ver-
keer met Maatstricht.
Van Valkenburg naar Heerlen en omgekeerd
blijft het passagiers vervoer geoorloofd, maar
van Maastricht en verder let Valkenburg en
vice versa, is het verboden.
De lamentabele geschiedenis is met deze on
gelukkige beslissing niet g ëindigd, maar nog
steeds in vollen gang.
Want kort na het verleentn van deze „defi
nitieve vergunning die maar al te veel op een
verkapte weigering geleek, kwam de toenma
lige minister van Waterstaat naar Maastricht,
om de plechtige opening van de Staalwerken
„De Maas" bij te wonen.
Van deze ongezochte gelegenheid maakten
de drie burgemeesters van Maastricht, Valken
burg en Heerlen gretig gebruik, om hun op
wachting te maken bij Zijne Excellentie en
hem om herziening te vragen van het Kon.
Besluit, waardoor de L. A. D. ernstig in zijn
bestaan werd bedreigd, tot besliste schade en
groot ongerief van de ingezetenen hunner ge
meenten.
Zijn wij wél ingelicht, dan gaf de minister
bij die gelegenheid den raad een nieuwe ver
gunning aan te vragen voor een gewijzigd tra-
jekt.
Aldus geschiedde: en reeds eenige weken
later gaven Gedep. Staten opnieuw concessie
aan de L. A. D. voor een geregelden dienst-om-
het-uur tusschen Heerlen en Maastricht, zon
der bezwarende voorwaarden.
Alleen bij Meersen werd de route verlegd en
in plaats van den weg naar Rothem, dien naar
Bunde gevolgd, waar aansluiting werd verkre
gen met de bus op Slttard.
Maar weer kwam de N. S. bij de Kroon in
beroep. En toen de dienst bijna een vol jaar
tot ieders tevredenheid had gefunctioneerd
volgde eindelijk uit den Haageen botte
weigering.
Aanvankelijk meende het reizend publiek,
dat hiermede een onherroepelijk vonnis over de
L. A. D. was gestreken.
Maar weldra bleek, dat n.cn zich vergiste.
Immers naast de geweigerde concessie van
dit najaar, bestaat nog altijd de toegestane ver
gunning van den vorigen Herfst, natuurlijk
mèt de bezwarende voorwaarde, die er onaf
scheidelijk aan vastzit.
En de L. A. D., die blijkbaar maarschalk
Foeh's leuze huldigt: „Een veldslag is eerst
dan verloren, wanneer men hem gewonnen
geeft", tracht met den moed der wanhoop het
veege lijf te redden.
Ziehier de vermakelijke kunstgreep, die de
directie verzonnen heeft, om ondanks het
Haagsche verbod, het buurtverkeer tusschen
Maasstricht en Valkenburg voort te zetten.
Wie van Valkenburg naar Maastricht wil rij
den, stapt op de bus naarHeerlen, die
hem meeneemt tot bij „het punt van splitsing
der wegen van Valkenburg na ar Nuth en Heer
len".
Bij dit splitsingpunt komt hem de bus naar
Maastricht tegemoet, die hem eerst terugvoert
naar Valkenburg en dan via Houthem en
Meerssen op de plaats van zijn bestemming
brengt.
Om van Maastricht naar Valkenburg terug
te keeren, neemt hij een p'natsbewijs tot aan
het veelbefaamde „punt van splitsing", maar
daar niemand hem kan dwingen het trajekt
tot het einde toe af te leggen, stapt hij te Val
kenburg uit en laat de bus vreedzaam haar weg
vervolgen met nieuwe reizigers voor Heerlen
en voorMaastricht.
Ondanks deze gecompliceerde wijze van ver
voer duurt de rijtijd niet langer dan voorheen,
terwijl ook het tarief ongewijzigd is gebleven.
En aangezien het Limburgscbe volk zeer vat-
baat is voor humor, zou eenieder in zijn schik
zijn met de wijze, waarop de Haagsche Oekase
wordt ontdoken, wanneer de inwoners van
Houthem niet de dupe waren geworden van
het „horribele decreet".
Wil men weten tot welke kcokhitte de Hout-
hemsche verontwaardiging is gestegen, dan
neme men „De Geulbode" ter hand, de „Semaine
Rëligieuse" van Zuid-Limburg, het „officieel
orgaan van tal van parocuieën, verschijnend
iederen Zaterdag", zooals de volledige titel
luidt.
Reeds meermalen hebben wij gewezen op den
onduldbaren verkeersdwang. aan Limburg van
uit den Haag opgelegd, die de plattelandsbe
woners maar al te levendig herinnert aan den
veelgehaten maaldwang" van 'net oude Régime,
toen alleen de „heerlijke" oanmolen recht van
bestaan had, al maalde hij nog zoo traag en
nog zoo slordig.
Een terugkeer naar de misstanden van dit
Régime zal stellig wel niemand begeeren. Wel
nu, dan behoede men ons in de twintigste eeuw
voor een van overheidswege opgelegd tram-
en treinmonopolie.
Dan vergete men niet, dat de verkeersmid
delen er zijn voor de reizigers en niet omge
keerd de reizigers voor de verkeersmiddelen.
Als de nieuwe minister van Waterstaat, die
blijkens zijn sympathieke houding bij zijn eer
ste officieel bezoek, Zuid-Limburg een goed
hart toedraagt, den blijvenden dank der inwo
ners van dit gewest wil oogsten, dan traehte
Zijne Excellentie te voorkomen, dat door een
negatieve verkeerspolitiek worde afgebroken
hetgeen door zijn positieve welvaartsbevorde
ring wordt opgebouwd.
De Limburgers zijn ongetwijfeld trouwe on
derdanen en goede vaderlanders, maar zij voe
len er niets voor, om vanuit den Haag „bemoe
derd" te worden. Zij staan liefst op eigen bee-
nen en rijden bij voorkeur met zelfgekozen ver-
voèrmiddelen.
Als men met dit simpele feit en deze billijke
aanspraak in den Haag voortaan rekening
houdt, dan zal men een daad van wijs beleid
stellen, die nog vele jaren bij het Limburgsche
volk in dankbare heugenis blijven zal.
R. L.
De koetsier bekneld geraakt en
aan de gevolgen overleden
Dinsdagmiddag reed een Haarlemsche brui
loftstoet in Aardenhout toen plotseling een
paard van een der rijtuigen schichtig werd en
op hol sloeg. De koetsier viel van den bok en
geraakte met het hoofd bekneld tusschen een
boom en het rijtuig. In bewusteloozen toestand
werd hij vervoerd naar het St. Elisabeths-Gast-
huiis te Haarlem, waar hij des nachts aan de
gevolgen is overleden.
Met de gestelde voorwaarden
in strijd
„GEEN AANRANDING VAN EEN
GRONDWETTELIJK RECHT"
Op de vragen van den heer Wijnkoop inzake
het verbreken van de radio-rede van een lid der
vrijdenkersbeweging op Zondag 29 September
1929, heeft de heer Reymer, Minister van Water
staat geantwoord als volgt:
Ambtshalve is het uitzenden per radio van
een redevoering, op Zondag 29 September j.l. in
het theater Tusehinsky, te Amsterdam, gehou
den, na verloop van eenigen tijd verbroken.
Voor de door den steller der vragen verzochte
wettelijke motieven wordt verwezen naar arti
kel 3ter der Telegraaf- en Telefoonwet 1904
(Staatsblad no. 7) zooals deze wet laatstelijk
is gewijzigd bij de wet van 12 Mei 1928 (Staats
blad no. 169.). Op grond hiervan is de Overheid
verplicht te waken tegen inbreuk, door middel
van radio-uitzendingen, op de veiligheid van den
Staat, de openbare orde of de goede zeden. Ten
einde dezen plicht te kunnen nakomen, zijn bij
de voor de uitzending verleende vergunning
voorwaarden gesteld. Deze vergunning is aan
vaard.
Daar de uitzending met de gestelde voorwaar
den in strijd kwam, is zij verbroken.
De vraag of de minister niet in dit geval
een aanranding aanwezig acht van het grond
wettelijk recht om in volkomen vrijheid gods
dienstige meeningen te belijden, wordt ontken
nend beantwoord, daar noch de aanvraag tot
vergunning, noih het programma, noch de
redevoering zelf tot onderwerp hadden hetgeen
in artikel 168 van de Grondwet wordt gewaar
borgd.
Een ingrijpen, als op Zondag 29 September
plaats had, geschiedde op grond van andere
overwegingen dan die, die blijkbaar wordt
ondersteld dat dergelijk ingrijpen uitsluitend
of bij voorkeur geschiedt tegen de vrije ge
dachte en tegen deze gezindheid ten aanzien
van den godsdienst.
REDUCTIE VOOR VLASBEWERKERS Ot*
ELECTRICITE1TSTARIEF.
Vragen aan den Minister
De heer Lockefeer heeft aan den Minister
van Binnehlandsche Zaken en Landbouw de
volgende schriftelijke vragen gesteld
1. Is het den Minister bekend, dat sedert 1
April j.l. aan de viasbewerkers te St. Jansteen
(Z. VI.) niet meer is uitbetaald de bekende
5 cents per K.W.U. reductie op den betaalden
prijs der electrlsche energie, benoodigd in hun
bedrijf, terwijl de uitbetaling er van wel zou
geschied zijn aan de vlassers in gelijke bedrij
ven te Koewacht, Clinge, Westdorpe en Axel
2. Indien de bovenstaande vraag bevestigend
moet worden beantwoord, kan de Minister dan
de reden meedeelen waarom sinds April geen
reductie als bovengenoemd is verleend noen uit
betaald 1
3. Is de Minister alsnog bereid de vroeger
genoten reductie van 5 cents per K.W.U. op
nieuw te willen toestaan en zulks met terug
werkende kracht van af I April 1929
DRIE VROUWEN GEARRESTEERD
Wegens bcrooving van een
buitenman
Te Venlo deed Dinsdag een buitenman bij
de politie aangifte, dat hij in de Jodenstraat;
aldaar voor een bedrag van 300.beroofd
was.
Na onderzoek arresteerde de politie een drie
tal vrouwen, die inderdaad de berooving had
den gepleegd; een gedeelte van het gestolen
geld kon nog in beslag genomen worden.
DIEFSTAL VAN 1500 GULDEN.
„IK BEN ONSCHULDIG"
Een wethouder bedreigd
De Arnhemsche rechtbank veroordeelde Dins
dag N. R., die beschuldigd was eenige maanden
geleden ƒ1500 te hebben ontvreemd uit een
directiekeet der Gemeentewerken te Arnhem,
tot twee en een half jaar gevangenisstraf.
R. is een berucht persoon, die thans een
straf ondergaat wegens het bedreigen van een
der Arnhemsche wethouders met een bijl. Toen
het vonnis was uitgesproken riep R. „Ik ben
onschuldig", terwijl b(j het overbrengen naar den
celwagen door den veroordeelde herhaaldelijk
werd uitgeroepen „Twee en een half jaar zal
ik onschuldig zitten".
BRANDSTICHTING?
De landbouwer P. te Noordwijkerhout, wiens
boerderij, gelijk Vrijdag gemeld, is afgebrand,
is op vermoeden van brandstichting gearres
teerd en in het Huis van Bewaring te 's-Gra-
venhage ingesloten.
on patiënte te 's Gravenhagc
overleden
HERINENTING WORDT DRINGEND
AANGERADEN.
De Directeur van den Geneeskundigen Ge
zondheidsdienst te 's Gravenhage meldt ons:
De patiënte uit de Wateringschestraat, die
ruim een week geleden wegens alastrim in de
barakken werd opgenomen, is thans overleden.
Zij had geen herinenting ondergaan.
Hieruit is te zien, aldus de Directeur
van hoe groot belang het geacht moet worden,
zich in deze dagen te laten revaccineeren.
De ziekte, genaamd alastrim, blijkt allerminst
onschuldig te zijn. Nogmaals moeten wij dus
op herinenting aandringen.
Twee gevallen te Schiedam
In de gemeente Schiedam hebben zich een
tweetal gevallen van kinderverlamming voor
gedaan, een bij een zoontje van den heer Br.
in de Mathenesserstraat en een bij een 6-jarig
dochtertje van den agent van politie J. J. v.
A. uit de Oosterstraat.
Het eerste is in het gemeenteziekenhuis, het
tweede in de Dr. Noletstichting opgenomen.
Te Roermond
Eij het 2 <4 jarig kindje van K. wonende in de
Veldstraat te Roermond is een geval vap kin
derverlamming geconstateerd.
Het kind werd naar het ziekenhuis overge
bracht.
Doodelijk gevolg te Stramproy
Te Stramproy is het 8-jarig zoontje van den
landbouwer J. B., aan kinderverlamming over
leden.
Te Delft
Bij een vierjarig knaapje te Delft werd na
inenting encephalitis geconstateerd.
KIND GESTIKT-
Een olienootje in de luchtpijp
Het ruim 1-jarig kindje van V. te Druten
had het ongeluk een olienootje door te slik
ken, dat in de luchtpijp geraakte. Hoewel het
kind in allerijl naar het ziekenhuis te Nij
megen vervoerd werd om daar geopereerd te
worden, is het aan de gevolgen overleden.
Wrijf met de vingertoppen wat Purol
n Uw hoofdhuid en wasch daarna Uw
hoofd met waim water en gewone zeep
of nog beter met Puroheep Herhaal dit zoo nu
dan. Uw hoofdhuid wordt daardoor roosvrij, het
haar schoon en zacht en valt niet uit
Reel-; 80 MSDCU1
ax
107 jaar oud
In Villach (Oostenrijk) ls waarschijnlijk 's we
relds oudste voetballer ten tooneele verschenen.
Het was een rasechte Amerikaan, al noemen de
moderne Yankees deze lieden juist vreemdelingen
hoewel hun groepanaam Vmerican Indians" Is.
Deze Indianen, die hun hoofdgroep hebben In
den staat Arizona, staan echter in de offlcieele
Amerikaansche stukken als huitenlanders geno
teerd. Welnu, een der opperhoofden, Big Chief
White Horse Eagle, vertoefde- in Villach om er
een lezing te houden over de cultuur der India
nen, toen de voorzitter op het lumineuse idee
kwam om dezen heer te vragen den aftrap te doen
voor een jubileum-wedstrijd van de yillachcr
Sport Verein. Aldus geschiedde. Veel publiek was
op dit evenement afgekomen en inderdaad deed
de Big Chief den aftrap, met gewone Westersche
schoenen. En dat dit de oudste voetballer was,
behoeft verder geen twijfel wanneer u medege
deeld wordt dat dit opperhoofd den formidabelen
leeftijd had van 107 jaar!
LANDENWEDSTRIJDEN VAN ENGELAND
Het bestuur van de Engelsche. Football As
sociation vergaderde te Londen en besloot, in
dien het mogelijk, was, een Engelsch elftal te
doen spelen tegen Duitschland en Oostenrijk.
Men zag ziGh echter verplicht een uitnoodiging
van de Ver. Staten af te wijzen, terwijl ook dit
seizoen niet tegen België en Frankrijk zal wor
den gespeeld.
Richten we onze blikken allereerst op de
Eerste Divisie van de Engelsche League, dan
blijkt daaruit zonneklaar, dat er in dit seizoen
een strijd op leven en dood zal worden uitge
vochten, omdat het in deze regionen mankeert
aan uitblinkers en zwakken. Zoo zijn de erva
ringen bij het nasnuffelen van alle uitslagen
der tot op heden gespeelde wedstrijden en de
cijfers van Zaterdag hebben die stelling nader
bevestigd. Er is eenvoudig geen peil op te
trekken. Wel zijn er ook hier uitzonderingen
ter staving van den regel, doch in groote lijnen
is alles één pot nat, of je nu bij den kop begint
of bij den staart. De excepties zijn ten eerste
Leeds United, dat van den beginne d ezaken
terdege aanpakte en ondanks zwaren tegen
stand toch een prachtig record handhaafde, ter
wijl de spelqualiteit nog beter is dan de cijfers
zouden doen vermoeden. Leeds United speelde
tot heden het meest constante voetbal. Maar,
hoe onevenwichtig de rest is, blijkt eigenlijk
nog het beste uit het nuchtere feit, dat Leeds
United de eenige club van de bovenste tien
was, die vorige week te winnen wist
De exceptie ter andere zijde is Portsmouth.
De eenige club zonder zege. Maar wij kennen
allen Portsmouth van vroeger. Het was de club
die op drie kwart van het seizoen steeds zóó
ten doode stond opgeschreven, dat het graf
schrift al gebeiteld was en wij al een concept
en memoriam" op klad hadden staan om te
juister tijd te worden benuttigd. Maar juist als
men de klokken zou gaan luiden, herrees dat
Portsmouth, de schijn-doode. En triomfantelijk
hief het zich op. En het vorig jaar was die
opstanding tweeledig, want zij rees van uit de
diepe duisternissen der laagste plaats omhoog
naar de vrijheid en sleepte zich tegelijkertijd
nog de Wembley-arena binnen voor den Cup-
Final. We hebben toen allen in extase gestaan,
perplexed
Zoo zijn we ook thans nog niet bang voor
Portsmouth, omdat we niet beter weten of de
krachten worden in reserve gehouden voor de
eindspurt.
Maar die groote middenmoot, van nummer
twee tot en met nummer een-en-twintig, het
zullen mysteries blijven. Onderstaand geef ik
U ergens (Jen volledigeu stand en aan de hand
hiervan volgen deze algemeene beschouwingen.
Zal Sheffield Wednesday opnieuw een gooi
doen naar de Soecer-kroon Hun cijfers zijn
goed, maar niet brillant9 matches, 12 pun
ten. Doodgewoon, nietwaar Maar er is één
factor, die meetelt en wel het feit, dat Sheffield
Wednesday in de vijf gespeelde uit-wedstrijden
9 punten boekte, wat al een zeer merkwaardige
stand van zaken is.
De goede plaats van Arsenal valt op. Doch
iri het begin waren de verwachtingen nóg hoo-
ger, maar er kwam een kleine lapsus, die de
eerste plaats deed ontglippen, Niettemin kunnen
we aannemen dat de paar ton, die Arsenal de
laatste jaren aan nieuw „materiaal" heeft be
steed, toch nog wel de moeite waard zijn geble
ken. In ieder geval heeft Londen thans een
waardig vertegenwoordiger, sinds Chelsea en
de Hotspurs van het hooger plan zijn verdwe
nen, want West Ham zweeft als gebruikelijk
tusschen hemel en aarde, zoo'n beetje vleesch
noch viseh: 10 punten uit 10 wedstrijden.
Ook Grimsby ho'udt zich keurig in de nieuwe
omgeving. De trawler-gasten hebben blijkbaar
minstens evenveel verstand van voetbal als
van tarbot en ze hengelen al aardig naar een
der topplaatsen. Vervolgens komt de ltleurlooze
middenmoot, met het in Holland zeer geliefde
Aston Villa en het eens ongenaakbare New
castle, om over de kampioen-recordhouders
Huddersfield maar niet te spreken. En de staat,
op welks onheil liet komende geslacht van de
tweede divisie met smart staat te wachten, en
waar een Sunderland, dat het vorig jaar de
vierde plaats in den eindstand innam, thans,
zooals U ziet, toch wel bar slecht botert
De stand in de le afdeeling is nui
gesp. gew.
>1. verb v.—t. gem.
Leeds United
10
7
1
2
19-
-11
16
Hlieff. Wedn,
9
5
2
2
19-
11
12
Manchester City
9
5
2
2
22-
-16
12
Arsenal
10
5
3
22-
-15
12
Derby County
10
5
o
3
18-
-la
12
Grimsby Town
10
4
3
3
2t-
-19
11
BhwCf. United
10
3
3
20-
-19
11
Astun Viila
10
5
1
4
22-
-23
11
Le cester City
9
4
2
3
18-
-14
10
Birmingham
9
4
2
3
24-
19
10
Middlesbrough
10
4
2
4
23-
-18
J0
West Ham Un.
10
4
2
4
23-
-20
10
Blackb. Rovers
10
3
4
3
21-20
10
Newcastle Un.
10
5
0
ft
22
-25
)0
Huddersf. Town
10
4
2
4
-21
10
Liverpool
10
4
2
4
13-
-17
10
Everton
ii
5
4
21-
-21
9
Bolton Wand.
10
8
2
ln-
-17
8
Burnley
10
3
2
5
17-
-23
8
Mamh. Un.
3
0
7
14-
-26
6
Sun Ierland
9
1
3
5
U-
-18
5
Portsmouth
10
0
4
6
9-
-13
4
1 Door deze regelen heeft U derhalve een korf
overzicht van den stand van zaken voor het,
oogenblik. Alvorens te sluiten vraag ik echte'
even Uw welwillende aandacht voor de eerste
„International", a.s. Zaterdag tusschen
land en Ierland, te Belfast, zijnde de eerste onv
moeting van de halve competitie, welke J*at'
lijks tusschen die vier landen, vertegenwoord''
gende het Vereenigd Koninkrijk Groot Britta®'
je en Ierland, wordt gespeeld. Misschien herl®*
nert U zich de misère van Engeland in deze 0*
rie gedurende de laatste jaren, waarbij '0°
prestige aanmerkelijk leed. Nu kan men bij 4e°
Engelschman doen wat ipen wil, raak 'm ®'e'
aan z'n prestige. Maar het feit blijft bestas®
dat Engeland al die jaren een zeer poover
guur geslagen heeft en dat het moet terugga411
tot het seizoen 1912/'13 om geboekstaafd te z'4®
dat Engeland aan het eind van de spelen-re®^
nummer één stond. Dat was dus twee jaar vd"
den oorlog, hetgeeen ons in dezen hoogst
exalteerden tijd toeschijnt als de prae-historl'
sche grijze oudheid, eeuwen har, aan het rad'0-
looze tijdperk, aan de periode, dat de wage®
met acht-cylinders-in-lijn, de „talkie" en de
bewaakte overweg nog moesten worden uH3e'
vonden. Sindsdien was Engeland nooit aan ds
spits van het Britsche quartet, al was het
ook honderdmaal de hooggeroemde baker®4
van het voetbalspel en had het nu ook duizeP0'
maal meer prestige op te houden dan de and4'0
drie samen.
Van het zwakke Ierland won het nooit
Ierland sinds den helschen mensehen-krijg.
terdag staan ze er weer. Zij construeerden vo°
dien kamp een team, dat aan heftige crit'4
bloot stond. Nu puntje bij paaltje komt, b'®
den de Britsche bladen wat in. Ze herkrijg0
hun zelfbewustheid, welke zieh demonstreert
zeer korte prognostics als "England sho®'
win". Zij zeggen dat als iets vanzelfsprekend4'
Zoo plachten ze het al die jaren te zeggen, vdd
de match. Daarnd kwamen dan de excuus-k0?
lommen in den "why we lost"-stijl, waarf5®1
slechte velden, een woelige zeetocht en b® 1
luck altijd voorname figuren waren. Maar da®
er toch eenmaal een kentering moet komen e I
Ierland na rijp beraad afstand gedaan heeft va®
den Bok de Korver van het Iersche nation4'
voetbal, William Gillespie, en hiermee de lood4'
die het scheepje altijd veilig thuis bracht, va®
boord heeft gezet, konden de rollen ditmaal *e
eens omgekeerd zijn. Wij hopen het voor Eng4"
land.
Volgende week zal Ik U ervan verhalen. P'
epistel diende slechts als een vluchtige in"0-
ductte. Het pretendeerde niet meer te zijn da®
dht.
Bogoljubow wint de veertiende partij
Gisteren is te Berlijn de veertiende par1
tusschen A'jechln en Bogoljubow, die Dinsd"^
na den veertigsten zet werd afgebroken, voo'
gezet. Nadat nog 31 zetten door Bognljua0
waren gedaan, gaf Aljechin op.
De stand is nu: Aljechin 6 gewonnen Vnt'
tijen; Bogoljubow 4 gewonnen partij4®'
remise 4.
Poging tot verbetering
Dinsdag is de vlieger Van Loudenberghe aa®"
een klein vliegtuig van Le Bourget gestart 4
het wereldrecord voor den grootsten afstan'1
breken. Hij zal ln de richting van Mop"0
vliegen sn hoopt 3000 X.M. zonder anderbr
king te kannen afleggen.
Van Loudenbsrghe's poging
mislukt
Het vliegtuig, dat Dins'" -itend te 10
uit Parijs is vertrokken c het wereldreoe'
op don langen afstand te breken heeft
avonds te acht uur in de nabijheid van
leithen in Saksen in een bosch een noodland'®®
gemaakt. Het vliegtuig werd vernield. De vH
ger was, op weg naar Rusland, tengevolge v
den dichten nevel verdwaald. Piloot van L°
denberghe kreeg slechts lichte verwonding4
Door R. DOMBRE.
Vertaald door A. VERSCHUUR
Eerste Deel
16)
Tante Valécourt houdt veel van ens, waar?
zai ze en klapte in de handen. En gaan we
nu ln haar mooie huis wonen?
Ja lieveling.
Geeft ze ook speelgoed?
En klappen er bij! mompelde Madeleine
op zoo'n vreemdten toon, dat tante Beatrix er
om moest lachen.
Opeens sloeg ze haar armen om den hals
van haar tante, zei smeekend:
Ik wil bij u blijven en niet daar ginds
heen gaan. Ik houd van u 't meeste en zou u
nooit willen verlaten.
Helaas, zuchtte juffrouw Carbriant, daar
zal het todh van moeten komen.
Gaat u weg, net als moeke?
Nee, niet zooals zli
Bn zou u ons dan alléén laten. Wil dan
niemand bij ons blijven? deed 't kind bij-na
schreiend.
Beatrix vleide haar kopje tegen zich aan om
haar te troosten
Madeleine toonde dat ze een gevoelig hart
had; zij zon ecnmral een uitstekend© vrouw
zijn als ze zich in dien geest bleef ontwik
kelen.
De dag kwam echter, waarop de eindbesiis
sing genomen moest worden.
De huurceel zou weldra vervallen en in de
huidige omstandigheden kon ze niet hernieuwd
worden.
Baatrix dacht nogmaals lang na, dacht dat
haar tegenwoordigheid onontbeerlijk kon zijn
als de kinderen eenmaal bij tante Valécourt
waren. En Jeanne had haar geemioekt over de
meisjes te blijven waketn; kon ze zich dus wel
aan dien plicht onttrekken?
Zij liet d© familie Valécourt derhalve weten
dat zij met de kinderen mee zou komen.
't Was haar droef te moede toen ze het
klein© appartement moest verlaten waar ze zoo
veel gewerkt en geleden had, waar ze een
schoonzuster had verpleegd die ze ondanks
alles innig beminde, waar de dood was binnen
geslopen, maar niet om een einde te maken
aan een leeg, lichtzinnig bestaan, doch om de
bekeerde, boetvaardige vrouw van het eeuwig
geluk te verzekeren.
't Was niet zonder ©enige vrees en bang©
voorgevoelens dat ze den broeden drempel over
schreed van de rijke woning ip de Rue d'Assas.
Daar waren verscheidene kamers in gereedheid
gebracht voor haar en de kinderen.
En a'les was zoo weelderig, aantrekkelijk
ingericht!
Madeleine deelde de gevoelens van tante
Beatrix, dacht met helmwee terug aan de
kleine, eenvoudige kamers waar ze zulke In
tieme oogenblikkeo doorgebracht had.
Hier is pa ©n ma nog minder, fluisterde
ze aan tante's oor.
En deze begreep wat er lag in die weinige,
naïeve woorden.
Juliette voelde zich overgelukkig in de nieuwe
omgeving, streek met bewonderende blikken
over het fluweel der stoelen, over de zacht-
kleurige kussens, over 't dikke tafelkleed.
Met ingeboren ijdelheld hield zij zich hij de
spiegels op, wat Beatrix deed zuchten en me
vrouw Valécourt lachen-
Beatrix zag spoedig ln dat alleen Juliette
ongunstig beïnvloed werd door de nieuwe om
standigheden, welke haar verkeerde neigingen
ongestoord deden uitgroeien.
De feiten gaven haar gelijk.
Het duurde niet lang, of het kind dacht niet
meer aan haar moeder, die toch nog eerst kort
geleden gestorven was.
Bn vader was reeds laag uit haar herinne
ring verdwenen.
Wanneer Beatrix den naam van den armen
banneling vernoemde ging zij heen.
Die herinneringen aan het verleden wekten
te droeve stukjes geschiedenis op en Juliette
had een hevigen afkeer van treuren.
Zij hi-eld van lachen, zingen en spelen, van
lekker eten en mooie dingen om zich heen.
Dr. Méralde -had met leed© oogen gezien dat
Beatris, het bekoorlijke meisje, in zoo'n we
re! dsche omgeving kwam. Hij vreesde iets..,,
en daar was reden voor.
Mijnheer en mevrouw Valécourt bejegenden
haar met uiterste beleefdheid, maakten haar
het leven zoo gemakkelijk mogelijk en wanneer
zijn nu en dan, een oogenblikje in het salon
doorbracht, was zij het voorwerp van ieders
bewondering en hoogschatting om haar waar
dig© houding, haar beschaafde manieren, om
haar innemende zachtheid en aangenaam, beval
lig uiterlijk.
Kon zij lang im dia omgeving verkeerem
zonder de aandacht be trekken der jongelui?
Maar hoe comfortabeler het leven daar was,
hoe minder Beatrix er zich thuis voelde. En
niets was in staat haar te ontrukkein aan den
ernst en zedigheid waarmee ze haar zielsleven
ommuurde.
Als allen 's morgens nog sliepen begaf zij
zich naar de kerk, zorgde bij haar thuiskomen
voor de beide meisjes.
Op dat oogenblik kon zij zich rustig bezig
houden met de kinderen, als mevrouw ten
minste nog sliep en haar niet hinderen kwam
met haar ijdel, druk gedoe.
Er kwam intuss-chen een tijd waarop Beatrix
begreep, dat ze te veel was onder het dak der
familie Valécourt,
Uitwendig bleven mijnheer en mevrouw zeer
beleefd en vriendelijk tegen haar, spaarde hun
lof niet, schenen nog altijd zeer voldaan over
die beslissing welke het meisje nam toen ze
besloot naar de Rue d'Assas te verhuizen.
Juffrouw Carbriant nam zicih eindelijk voor
haar eigen weg te gaam en de dag van 't vertrefc
werd vastgesteld.
Nadat ze de kinderen gewaarschuwd had,
moest ze oom en tante insgelijks waarschuwen.
Deze hielden zjch onaangenaam verrast, doph
wapen inwendig uiterst voldaan over haar be
sluit.
Mevrouw Valécourt kon er echter niet toe
komen zich zelf met da opvoeding der kinderen
te belasten; dat varaischte te veel zorg en
moeite. Daarom was haar laatste verzoek aan
juffrouw Carbriant een geschikt Iemand te
zoeken om de meisjes te onderwijzen en te
leiden.
Beatrix slaagde er in een onderwijzeres te
vinden aan wie za haar beschermelingen faet
een gerust hart kon toevertrouwen.
Een nieuw leven begon voor Madeleine en
Juliette. Reeds werd hun naam Carbriant nau
welijks meer geteld en nog minder genoemd.
Toen Beatrix de woning eenmaal verlaten
had, kwam de naam van hun vader nooit meer
over de lippen. Vrienden en kennissen spraken
nog slechts van „de kinderen van Valécourt"
en eenige jaren later werden ze eenvoudig
genoemd de jongedames Valécourt!
Tweede Deel
i.
DE TROUWE VRIEND.
Oef! wat heerlijk als je eindelijk je voeten
in de pantoffels kunt steken en wat rustig
genieten van het lustig knetterend vuur en
het opwekkend glaasje wijn. Vooral als je den
ganschen dag op de been bent geweest om
zieken te bezoeken en te verplegen en menig
dToef, hartverscheurend tooneeltje hebt moeten
bijwonen.
De goede dokter Méralde was vaak getuige
van zulke scenes, maar steeds ook wist hij de
vertrekkende ziel te bemoedigen, de aahter-
büjvenden te troosten. Hij verdiend© zijn rust
en bescheiden welvaart dan ook wel.
Vanuit d© kamer waar de dokter zat, had
hij uitzicht op de zee, tot voorbij den vuurtoren.
Maar, zal men zich afvragen, waarom woon
de Dr. Méralde, die altijd in Parijs geweest
was, en daar zoo tevreden was, thans in Mar
seille?
De reden daarvan was heel eenvoudig. Een
bejaarde collega uit Marseille had hem ver
zocht zijn cliënteel© over te willen nemen, want
deze was bijzonder gesteld op een gewetens
vollen, goedhartige®. geneesheer.
Er was nog een andere reden, maar deze
durfde hij nauwelijks aan zich zelf bekennen.
Hij had vernomen dat Juffrouw Carbriant na
haar noviciaat overgeplaatst was naar Mar
seille, waar haar de verzorging werd opgedragen
van een aantal verwaarloosde kinderen.
Het was als een balsem voor zijn gewo®
hart nu hij zoo dicht bij haar woonde m A
zelfde lucht inademde als zij.
Hadden de nichtjes van Beatrix Carbriai®
dan niet geprobeerd Dr. Méralde in Parti4
weerhouden? Och de meisjes waren hem r&®^,
vóór zijn vertrek ontsnapt. Mevrouw Valéco®
was nooit erg gesteld geweest op het bez°e
van diiein getuige van het verleden. Die
was inderdaad de eenige om de herinn©"0
aan den banneling levendig te houden.
Hij zag wel ln dat d© kinderen voor hem v4^
loren waren, vociral de jongst© met haar j
vlakkige, genotzieke natuur. Maar God
hoe vaderlijk veel en teeder hij van die kh'®^
hield, omdat zij nichtjes waren van Beatrix
hem herinnerden aan den armen vriend
vertrokken was.
Terwijl de dokter doorging met het kr4®|
lezen, klonk plotseling het doordringend gel®
van een sirene. (0)
Daar komt weer een boot de haven
zet hij bij zich zelf, terwijl hij opstond en n4'
het bal con ging dat nog blakeTde in de he®1
zuiderzon.
Hot in- en uitioopen van schepen was h®
een aangename verstrooiing na de vermoeien
sen van den dag en hoe vaak hij daar
reeds naar gekeke nhad, toch bleef dat schou
spel voor hem dezelfde aantrekkelijkheid
houden.
De Orénoque naderde langzaam de a®"
zocht zich een weg tusschen een aantal ande
schepen. Eindelijk bleef het vaartuig
weeglijk liggen.
Do passagiers haastten zich om aan waI
komen. Een der laatste-n was een man van w'
de leeftijd Biet gemakkelijk te raden waa
(Wordt vervolgd)'
