1
(Rruine-boonen-met-spek
Gezellige St. Nicolaas-pakjes
Origineele
Kinderjurken
St. Nicolaas-gebak
Elf geboden
Als een Japansche trouwt
SDe slaap
CsVfeubels voor meervoudig
gebruik
flffll
LiLI^WA^n^'
p~| /fflftl|||i p]
VRIJDAG 29 NOVEMBER 1929
m KU5S£ is
J Nil LAP.
Wat niet gestoord mag worden
t
G(^0NJ75 TOT
m w. p.]
OVERNEMING GIT DEZE RUBRIEK ZONDER TOESTEMMING VERBODEN
Wjj ontvangen zoo nu en dan uit den kling de man overdag op zijn werk moet zijn, óók
0tizer lezeressen bewijzen van instemming met al is hij jarig feestelijk in te zetten. En
^at wij haar in onze bladzijde voor de vrouw dan kunnen we ons best voorstellen, dat ze, al
al zoo geven, maar daartegenover staat, dat
ook wel eens ontevredenheidsbetuigingen
«reiken.
Net feit alleen reeds, dat de een afkeurt
*at de ander prijst, bewijst wel, hoe moeilijk
voor ons is, het iedereen naar den zin te
^aken.
Toch streven wij naar dit ideaal, al zal het,
elk ideaal, wel nooit bereikt worden.
Gok al dóórom niet, wijl ons blad een Room
de krant is, een krant dus, die zoowel door
Milder als door meer gegoeden wordt geie-
omdat iedere katholiek nu eenmaal zijn
^Mnsche krant wil hebben.
Geven we een patroon voor een avondjapon-
«tje, dan zijn er, die zeggen: waarom niet
"®ser een van een werkschort; geven we een
Mddel om bruine schoentjes mooi te houden,
Mn vraagt iemand, liever te vertellen hoe je
Mieeren laarzen zacht moet houden; deelen
M een recept mee om patrijs of snip te bra-
Mh, dan komen er beweren, dat we beter
Wden gedaan aan te geven, hoe bruine-
Monen-met-spek lekker klaar gemaakt moeten
Mrden.
Nu gelooven we graag dat er vee! menschen
die vaker bruine-boonen-met-spek eten
öan patrijs of snip en dat tal van vrouwen.
He maar zelden een avondjapon noodig heb-
Mh, alle dagen een werkschort gebruiken, en
°°k wel, dat er enkele zullen zijn maar in
Mh tegenwoordigen tijd toch niet veel die
"teer met vetleeren laarzen te doen hebben
Mn met sierlijke bruine schoentjesmaar
Mch meenen wij, dat die klagers ongelijk heb
ben.
In de eerste plaats zouden we niet graag
°hze lezeressen zóó laag aanslaan, dat we
baar niet eens in staat achtten, bruine-boo-
Mn-met-spek of boerenkool-met-worst behoor
lijk toebereid op tafel te brengen, of dat ze
Met wisten hoe een werkschort te maken, of
bat je leer zacht houdt door het met vet in
M smeren het zou al heel gauw klachten
Mgenen, dat we die dingen, die iedereen weet,
Wet in de vrouwenpagina behoeven te zetten.
En daar te onze eigen bladzijde dan cok
tMet voor.
Oók in het gezin van de bruine-boonen-met-
sPek is vader wel eens jarig en het zou toch
®Wn wonder niet zijn, als dan moeder eens
iets anders, eens iets extra's zou willen koken,
°m den avond want dan zal toch waar
«bijnlijk het feest wel gevierd worden, omdat
is ze misschien ook nog zoo kranig in het
klaarmaken van den gewonen dagelij kschen
pot, nog niet weet, hoe ze zoo'n bizonder
kostje moet toebereiden. Daórom geven wij,
naast de eenvoudigere, ook wel eens recepten
voor gerechten, die in de meeste gezinnen
alleen maar bij feestelijke gelegenheden eens
op tafel kunnen komen.
Ook in het gezin van de vrouw met het
werkschort werkt moeder toch niet altijd en
als ze dan 's-avonds, als de kleine kinderen
naar bed zijn, nog een uurtje rustig in den
familiekring te zitten, om wat te lezen of
een handwerkje te maken, of desnoods, als
daarvoor anders met geen mogelijkheid tijd te
vinden is, wat verstelwerk te doen, dan zullen
man en grootere kinderen haar toch zeker
liever zien met een aardige frissche japon aan,
dan in een werkschort. Daarom geven we
daar patronen voor. En een eenvoudig avond
japonnetje och, in den tegenwoordigen tijd
willen ook de meisjes uit de eenvoudige ge
zinnen de enkele keeren dót ze dan een uit
gaan naar een partijtje of naar den schouw
burg, er ook graag aardig uitzien. En opdat
ze dat zullen kunnen zonder dat vader en
moeder dieper dan hun schikt in de beurs
behoeven te tasten, dóórom geven we haar
aan, hoe ze zich zelf zulk een avondkleedje
kunnen maken.
Een ongezellige huiskamer jaagt vader en de
groote jongens en tegenwoordig helaas ook
wel de meisjes het huis uit. Daórom geven
wij aan hoe men zijn huis kan vermooien en
gezellig maken, zonder dat dit nu jutet altijd
hoopen geld hoeft te kosten. Men hoeft heusch
niet rijk te zijn, om op het laken, dat de kof
fietafel dekt, een fleurig bloemetje te bordu
ren, of achter den divan een aardig gekleurd
lapje te hangen, dat de heele kamer opfleurt,
of om de slaapkamer met enkele meters cre
tonne een frisch en vriendelijk aanzien te
geven.
Bruine-boonen-met-spek te een goed eten,
maar u kent wel het liedje van Maandag boo-
nen, Dinsdag boonenenzoovoort.
Welnu, wij beschouwen het juist als onze
taak, ervoor te zorgen, dat men niet altijd
letterlijk zoomin als figuurlijk bruine-boo
nen-met-spek zal hoeven te eten. Alleen dan
kan ook dit eenvoudige gerecht een feestmaal
blijven.
DE REDACTIE.
Donkere regendagen, lange avonden duiden
°D 't naderen van den wintertijd, die weer als
Ieder jaar zal opgelucht worden door genoeg
lijke huiselijke feesten.
■■Wat zullen w«, nu eens voor Oom, voor
Tante, voor Jantje, Pietje of Klaasje maken?"
Is een telkens weer gehoorde vraag.
Heerlijk als moeder dan, als al-ijd, overal
Mad op weet:
„Dat dacht ik wel hoor jongens kijk maar,
Ik heb er al op gerekend, dat jullie om werkjes
ifagen zoudt. Ik heb gisteren in de stad 'n paar
^afeldoeken gekocht en verder zullen we maar
eens in de rommeldoos kijken."
En dan volgt er een heerlijk kiezen en uit
keken tot ieder voldaan is en het echte werken
beginnen kan.
Wat er nu alzoo gemaakt werd? Kijk, van
de wafeldoekjes werd voor Tante een theemuts
kemaakt en voor Oom een kussen voor in zijn
staei, voor Jantje een eierwarmertje, voor Pietje
een inktlap, want die is juist met schrijven met
Mkt begonnen en voor kleinen Klaas, die nog
Ih den kinderwagen uitgaat, een genoeglijk
Mutsje.
om de draden mee door te halen. Daarna werd
de tweede kleur gebruikt om dwars over de
eerste kleur heen te stoppen.
Toen werd er uit de rommeldoos een geschikt
lapje gezocht, dat voor den achterkant van
het kussen dienst kon doen en moeder hielp
een handje bij het afwerken.
Voor de theemuts werden drie kleuren ge
bruikt, die afwisselend in dezelfde volgorde
werden doorgehaald, één donkere draad en
Moeder vond de geelwitte grondkleur van de
Roeken niet mooi voor een theemuts en een
bussen. Maar ze wist er raad op; de lappen
Mrden gekleurd in een bad van sterke koffie
M sterke thee en te drogen gehangen in den
barden November-wind, zoodat ze 's middags
Mor 't gebruik gereed waren. Ondertusschen
^aren er twe mooie kleuren dikxe wol uit de
^oldoos gezocht en vast draden op de lengte
Van de lap geknipt. Eerst werd in één richting
Natuurlijk zijn we in de keuze van de
jurken voor onze meisjes altijd veel
vlugger klaar dan voor onszelf.
Hun slanke lijfjes passen in bijna
ieder confectSejurkje en hun gezonde
wangen harmonieeren met elke frissche
tint. Toch kunnen we, als we een beetje
handig zijn, zelfs soms uit 'n paar oude.
costumes of stukken uit de lappenmand,
iets veel origineelers maken. Het eerste
modelletje b.v. is bij den allergrootsten
eenvoud toch alleraardigst. Het lijfje oe-
staat uit twee stukken die kruislings
over elkaar liggen en met 'n smalle bies
zijn afgewerkt, terwijl het rokje 'n beetje
klokkend daarbij aansluit.
Ons tweede jurkje is hier geheel uit
dezelfde stof gemaakt, doch leent zich
juist bizonder voor zoo'n opknappertje
van twee verschillend gekleurde lappen.
Het voorstuk nemen we b.v. van blauw
en de zijstukken met mouwen van beige.
De verbinding maken we van een kleu
rig biesje of 'n festonsteek. Staat zoo'n
aardig klein shawlkraagje er niet grap
pig bij?
En nu ons derde jurkje.
Het doet ons even aan een manteltje
denken, maar is slechts 'n practische
hernieuwde uitgave van het model van
het vorig jaar. We knippen het van
voren open. Hierdoor en ook onderaan
wordt dan de donkere stof zichtbaar, die
we er bij gebruiken. De armsgaten moe
ten zoo wijd zijn, dat de mouwen, die
we er om te verlengen, met een bies
inzetten, kimono-model lijken, 'n Paar
smalle bandjes in de kleur der versie
rende stof maken een en ander tot een
geheel.
En is onze laatste jurk met de drie
ceintuurtjes geen allervernuftigste uit
vinding voor een bakvisch die „als
maar" grooter wordt en daarbij toch
graag 'n beetje met de lange rokken
mode wil meedoen.
POLA.
BANKETLETTERS
(voor 2 groote letters).
Voor het deeg:
250 gram bloem
175 gram boter
pl.m. iy2 d.L. water
iets zout.
Voor het vulsel:
250 gram amandelen
250 gram suiker
2 eieren
de geraspte schil van Y, citroen.
Bereiding:
Maak feuilleté deeg op de volgende manier:
Zeef de bloem, doe hiervan de helft in een
kan met 2/3 van de boter en iets zout. Verdeel
met een mes de boter in stukjes in de bloem
en voeg zóóveel koud water toe, dat bloem en
boter, steeds omscheppende, juist aan elkaar
blijven hangen. Zorg er echter voor, dat het
deeg niet te vochtig wordt, het uitrollen zou
dan heel lastig gaan en door 't vastkneden van
het deeg wórdt de luchtigheid verminderd.
Bestrooi deegrol en deegplank of tafel met
wat van de rest der bloem, wentel den bal deeg
hier luchtig doorheen en rol hem dan voor
zichtig uit tot een dunnen lap. Keer het
deeg telkens, om vastkleven te voorkomen.
Verwijder de restjes deeg van plank en rol.
pestrooi beide af en toe opnieuw met bloem.
Rol het deeg, na 't eenige keeren uitgerold en
opgevouwen te hebben, uit tot een lap en verdeel
hierop de overgebleven boter in kleine kluitjes,
op eenigen afstand van elkaar. Rol het deeg op
en zorg, dat de klontjes elkaar niet raken.
Laat het deeg rusten, d.w.z. leg het op een
met bloem bestrooid bord, bedekt met een
ander bord en zet het op een koele plaats. Laat
het minstens 10 minuten rusten. Rol het deeg
vervolgens weer uit, vouw het op, rol het weer
uit en bestrooi het telkens met bloem. Herhaal
deze bewerking eenige malen en laat het deeg
weer rusten.
Verdeel het deeg in twee stukken (2 letters).
Rol deze stukken uit in reepen van pl.m. 18
c.M. breedte, die overal even dik moeten zijn.
Leg hierop in het midden de rolletjes vulsel op
kleine afstanden van elkaar. Vouw het deeg hier
omheen, zóó, dat de randen elkaar bedekken,
doch trek het deeg niet om het vulsel. Plak de
randen met een Kwastje met water op elkaar.
Sla de uiteinden van iederen reep, zonder vulsel,
naar boven om en plak deze eveneens vast.
Leg de rol op een met bloem bestrooid bakblik
en geef de letters nu den gewenschten vorm.
Zorg, dat de geplakte kant onder ligt. Bestrijk
den bovenkant met geklopt ei. Laat de letters
in een warmen, doch niet te heeten oven licht
bruin en gaar worden.
Neem ze pas van het bakblik als ze bekoeld
zijn.
Vulsel:
Maal hiervoor de gebroeide en gepelde aman
delen twee maal. Vermeng ze met de suiker,
de geraspte citroenschil en de heele eieren.
Kneed de massa met een stevigen lepel, zóó, dat
de massa aan elkaar blijft kleven. Vorm van
deze massa gelijke rolletjes met de handen, die
met bloem bestrooid zijn.
N.B. Het vulsel is geuriger, als het eenige
dagen of een paar weken van te voren wordt
gemaakt.
BORSTPLAAT
200 gram suiker
d.L. melk
1 lepel poeder cacao of deel van een fleschje
essence.
Bereiding:
Doe de suiker met de melk en de poedercacao
in een steelpan. Laat dit op een zacht vuur
smelten en inkoken, zoolang, tot een druppel
in koud water onmiddellijk een balletje vormt.
Laat de massa dan steeds roerende afkoelen,
tot ze zóó dik vloeibaar is geworden, dat ae
nog juist uitgegoten l:„n worden. Giet ze dan
zeer vlug uit in vormen, die door bloem gehaald
zijn en op een met bloem bestrooide tafel
liggen.
N.B. Bij gebruik van essences wordt suiker
en melk ingekookt en eerst van het vuur ge
nomen wordt de essence toegevoegd.
CATHARINA.
k
tweemaal twee lichtere kleuren. Moeder hielp
weer bij het in elkaar tooveren van de thee
muts.
Voor de kleine werkjes werden van een doek
stukjes geknipt, die juist groot genoeg waren,
voor het eierwarmertje een rechthoekje, twee-
en-een-half maal zoo lang als breed voor de
Wanneer een Japansche trouwen gaat, krijgt
zij op den dag van haar huwelijk van haar
moeder wijze lessen mee, welke haar plechtig
worden ingeprent en voor oogen gehouden. De
nadruk wordt er op gelegd, dat de bruid alleen
gelukkig kan zijn, wanneer zij die geboden
goed onderhoudt. Het zijn elf geboden, welke
sedert eeuwen van geslacht op geslacht zijn
overgegaan. De moeder kreeg ze mee ten hu
welijk, toen zij trouwde en de dochter zal ze
later op haar beurt weer in het leven mee
geven aan haar eigen vrouwelijke nakomeling
schap. Alle Japansche vrouwen, die de tradi
tie getrouw blijven, nemen ze heden ten dage
nog ter harte. De elf geboden van moeder aan
de huwende dochter luiden:
1. Van stonde af aan, dat je getrouwd bent,
ben je niet meer mijn dochter. Aan je schoon
ouders moet je daarom voortaan even goed
gehoorzamen, als je het tot heden deed aan
je eigen vader en moeder.
2. Denk er altijd aan, dat je vriendelijk moet
zijn tegen je schoonmoeder.
3. Als je getrouwd bent, is je man je eenige
heer. Wees jegens hem bescheiden en gewillig.
De edelste deugd der vrouw is gehoorzaam
heid aan den echtgenoot.
4. Wees nooit jaloersch, want jaloerschheid
zal de liefdé, welke je man je toedraagt, doo-
den.
.nktlap, twee vierkanten van ongeveer 10 c.M.
en voor het mutsje een lap, die eigenlijk vier
vierkanten groot was. Alle lapjes werden door
geregen en netjes afgewerkt.
5. Als je man je onrecht aandoet, zorg er
dan voor niet toornig te worden. Luister met
geduld en geduldig naar wat hij te zeggen
heeft. Spreek hem vriendelijk toe, wanneer hij
kalm geworden is.
6. Praat niet veel. En vooral: lieg nooit.
Spreek nooit kwaad van je buren.
7. Loop nooit naar een waarzegger.
8. Wees zuinig in de huishouding en behartig
daarin alles zoo nauwkeurig mogelijk.
9. Ook al ben je zelf jong, kies toch je ge
zelschap niet onder jonge menschen.
10. Met den rang of den rijkdom van je man
moet je nooit pronken. Over je eigen rijkdom
moet je nooit spreken in tegenwoordigheid van
de bloedverwanten van je man.
11. Ga steeds zindelijk en bescheiden ge
kleed. Draag nooit te schitterend gekleurde
gewaden.
Zooals men ziet, zijn de Japansche moeders
lang niet van wijsheid ontbloot. En boven
dien het zijn beproefde geboden, oud van
wijsheid door de eeuwen heen, en toch jong
gebleven.
K. W.
de doek volgeregen met één kleur draden. Dat
®Ihg heel gemakkelijk, omdat moeder een sta-
ka vlechtpen van matjes vlechten had gegeven
Tegen St. Nicolaasavond waren de geschenk
jes kant en klaar en kwam er weer een prettig
werkje: het inpakken. Vader had er al op ge
rekend en den lar.tstcn tijd zorgvuldig alle pa
pieren en touwtjes bewaard; en vaardig met
de pen als hij was, wist hij overal een rijmpje
bij te bedenken. Heerlijk, die voorpret!
Van de vijf losse p; kjes werd één reuzen pak
gemaakt, waarin vader 'en moeder nog wat lek
kers voor klein en gro->t stopten en natuurlijk
stond op het groote pak met dikke letters, dat
't „van St. Nlcolaas" kwam.
En toen volgde de spanning: „Zouden oom
en tante raden, dat 't van ons komt?"
O, genoeglijke voorbereiding van het St. Nl-
colaasfeest!
J. A.
Het is te allen tijde als een groote onbeta
melijkheid beschouwd en als een gemis aan
tact, iemands slaap te storen, daar er geen
groctere lichamelijke weldaad bestaat dan
slaap. Evenmin als een teedere moeder in
haar huis op en neer draaft als haar kinderen
slapen, evenmin zal een liefhebbende vrouw
haar man in zijn slaap storen en hem onge
hinderd ook overdag eenige oogenblikken rust
waarborgen. „Het is beter," zegt een Oostersch
spreekwoord, „dat de mensch zijn vermogen,
dan een uur slaap verliest, en een brave
vrouw wekt niet eerder haar man, dan wan
neer zij overtuigd is, dat haar eigen huis in
brand staat."
Bij de ouden was niets zoo heilig als de
slaap en het werd als de allergrootste misdaad
aangemerkt, een mensch in zijn slaap te
dooden. Een oud. Chaldeeuwsch werk verhaalt
van een lief sprookje, dat betrekking heeft op
de heiligheid van den slaap. Het is ongeveer
van dezen inhoud:
Een oude Chaldeeuwsche wijze bezat een zoo
kostbare diamant, dat er in zijn woonplaats
niemand was, rijk genoeg om dien 'steen te
koopen. En daar de wijze een deskundige was.
wilde hij den diamant niet onder de waarde
van de hand doen en leed liever gebrek met
zijn zoon. De roep van den kostbaren steen
en den hongerenden wijze verbreidde zich
door geheel het land. Op zekeren dag kwam
een groote karavaan adn, hield halt vóór zijn
hut, en een rijk gekleede Perziër. trad binnen
en verlangde den ouden man te spreken.
„Wat wilt gij van mijn vader, dien God
behoeden moge?" vroeg de zoon van den wijze,
nadat hij den Perziër voor zijn groet bedankt
had.
„Ik wil met hem handelen!"
„Hij slaapt!"
„Ik wil den kostbaren diamant van hem
koopen!"
„Hij slaapt, heer!"
„Ik wil hem de schatten van Perzië brengen
voor een steen, bij wiens glans hij verhongert!"
„Heer, ik zeg u nogmaals, hij slaapt!"
„Wek hem dan!"
„Niet voor al de schatten van den Sjah!
„Bedenk, knaap, de koopsom is voor de
deur en ik kom nooit terug!"
„Ga dan met God!"
En de Perziër ging. De knaap bewaakte den
slaap van zijn vader, en toen deze na uren
ontwaakte, zegende hij den zoon, omdat hij
hem niet gewekt had om over gewone zaken
van aardsche beteekenis te spreken en te
onderhandelen.
Spoedig echter verspreidde zich het gerucht,
dat het de rooverhoofdman El Afarit was ge
weest, die gekomen was om den wijze van zijn
kostbaar kleinood te berooven en hem te doo
den. Maar de slaap en de gehoorzaamheid van
zijn zoon hadden hem het leven gered, en ook
den steen, dien later de Sjah van Perzië
kocht.
Tegenwoordig heeft men niet zulk een hooge
opvatting van den slaap. De moderne mensch
gunt zich nauwelijks den tijd om voldoende
slaap te genieten. En toch hadden de oudeu
het niet zoo heel mis, toen zij aan den slaap
een soort van heiligheid toeschreven—
Eerst kregen we de opklapbare bedden,
welke overdag met een gordijn er voor
voor het oog weggewerkt werden.
Thans komen er dergelijke meubels niet
alleen voor bedden, maar ook voor andere
doeleinden, zonder dat men de wegwer
king van het niet in gebruik zijnde deel
bemerkt.
Het is bijna niet te gelooven, dat door
een boekenkast eenvoudig om te keeren op
rolletjes, speciaal ontworpen, om haar ge
makkelijk te
laten draaien,
zij omgetoo-
verd kan wor
den in een op
gemaakt bed.
Iets derge
lijks zien we in
de gecombi
neerde toilet-
schrijftafel.
Het voor
beeld toont
ons de draai
bare kast, als
meervoudig
gebruiksmeu-
bel. Overdag is
het een ge
combineerde
hang- en boe
kenkast, cn
schrijftafel
met nog een
diepe lade, met
kastje er onder. Zon
der moeite draaien we do
kast om en we kunnen een
opgemaakt bed naar bene-
den klappen met
een springmatras
van 1.30 breed.
De tweede teeke-
ning geeft een
schrijftafel weer,
welke opengeklapt,
een mooie toilet
tafel met spiegel is.
Ten slotte een
moderne kast van
glimmend wortel
noten, een buffet,
mooi van Hjn en
nuttig, daar het
tevens een schrijf
bureautje vormt,
hetwelk onzicht
baar, zonder ook
maar eenigszins het
geheel te storen,
kan worden wegge
werkt.
Dit is een werke
lijk mooi meubelstuk, ciat
in zooverre van 't boekea-
kast-bed afwijkt, dat net
steeds hetzelfde meubel
blijft en alleen maar een
deel ervan wordt „wegge
werkt", dat deel namelijk,
dat een andere bestemming
heeft dan het geheel en
daar dus eigenlijk niet bij
past. Maar praktisch is het,
en mooi tevens.
LEONTINE.
v
