Mei leven vol contrasten
Kabouter^
zlin:
V
1% -
Cf)
merkwaar^ ige genezing
ta Ma-den (V.$.)
Een charmante stad
m
De helpende hand
SPORT EN SPEL
EERSTE BLAD.
PAGINA
3
L TRIESTER VAN DEN REGEN"
Barre rijkdom en vreeselijke ellende
EN ER WORDT ZOOVEEL GEDAAN OM HET BETER TE MAKEN
doelm atige
advertentiën
KORTE BERICHTEN.
ONZE HARDRIJDERS OP DE
SCHAATS.
DE „CLUB" VAN RIJDERS TEGEN
DEN K. N. S. B.
MODEPRAATJES
nnmi
IETS UIT HET LEVEN VAN
FATHER POWER
Hon ln Amerika werkend geestelijke schrijft
i s het volgends in verband met de merk
1 aardige genezingen, die op het graf van Fa
er Patrick Power zich hebben voorgedaan
ti. waarvan wij reeds gewag hebben gemaakt:
Devotielichtjes in kleurrijke glaasjes flik
keren door de kille nachtelijke stonden boven
een priestergraf op het kerkhof van bet H.
Kruis te Malden, een geannexeerde stadswijk
van Boston (V. S.). Die vlammetjes wijzen
den weg naar een nieuw genade-oord, mis
schien eens de eerste Heilige Stede van Mira
kei in de Vereenigde Staten van Noord-
Amerika?
Het is het graf van den Weleerw. Hoer Pa
trick J. Power, die stierf voor ongeveer 60
jaren en aan wiens voorbede dagelijks merk
waardige genezingen worden toegeschreven.
Dag aan dag en zelfs in de nachtelijke uren
komen er duizenden en honderdduizenden:
lammen, kreupelen en blinden komen om door
gebed verlichting te vinden in hun lijden.
Vanwaar deze plotselinge faain? Wat is d"
oorsprong van dit geloof? Wie was deze Wel
eerwaarde Heer Power, gestorven twee iaar p:
zi;n priesterwijding en begraven in 1369 op
dit kerkhof van 't gure Noorden?
Uit stoffige boeken, vergeten notitie-schrif
ten en van de lippen van een paar levende we
zens komen de verhalen van zijn kort leven,
zijn onbekend priesterschap en zijn nooit-ge-
hcord werk.
Een gedichtje als zijn doodsaankondiging,
opgedolven in de vergeelde jaargangen van de
oude stadscourant, de „Boston Pilot", twee
eigenhandig geschreven boeken met lessen en
voordrachten in de godgeleerdheid, herinnerin
gen van een verren bloedverwant, van een
koorknaap, een meisje, dat bij zijn ziekekamer
oppaste, een kind, dat getuige was van zijn
begrafenis deze verspreide fragmenten wor
den vergaard en samengepast tot een levens
tafereel.
Waarom ik er van houd?
LANGE RIJEN PELGRIMS WACHTEN GE HULDIG tot het liu-n beurt wordt, om te
naderen tot 't graf van Father Patrick Power op 't Holy Cross kerkhof te Malden (Mass.d
Mi op een Lieve Vrouwedag geboren was.
Zijn biographie, n.I. da brokstukken ervan,
vertelt ons, dat hij geboren is in Bantry, pro
vincie Cork, Ierland, op 8 December 1841. Zijn
ouders stierven, toen hij vier jaar oud was.
Zijn broeder Jan, bracht hem naar Amerika.
Hij werd priester gewijd in 1867. Hij stu
deerde nadien in Leuven. Misschien was hij
voor een poosje kapelaan in de Sint Mattheus-
kerk in Chicopee. Dan werd hij ziek. Hij had
een longziekte.
Een fotografie, een paar notitie-boeken
dat is alles wat Father Power heeft achterge-
tieme w'Jte misschien, zijn dood. En roovele
jaren zijn over zijn dood heengegaan.
Maar de rijen schuiven langzaam en zacht
jes voorbij zijn graf. Mannen bidden het ro
zenhoedje. Vrouwen dragen kleine kinderen,
of helpen ongelukkigen,hopend, dat de
hand van den alwijzen en algoeden Vader hen
zal zegenen.
Niets is tot nu toe authentiek vastgesteld
door kerkelijke overheid of medische weten
schap. daar is alleen geloof en hoop.
En de meest hartbrekende samengroeping
van ongelukkigen, die Amerika ooit gekend
heeft. Ook een gebed en een geloofsdemonstra-
tie, zooals Amerika nooit heeft aanschouwd.
Father Patrick Poteer in de eerste dezen
van zijn priesterschap.
Het kan zijn, dat hij. de Amerikaanse!.- h i
lige wordt „de priester van den regen op
wiens graftombe de druppels van omhoog ge
schat worden als wateren des zegens van de
hand van God.
Dit zijn de feiten.
De traditioneele hoogachting en liefde van
de Katholieken voor hun priesters, geconsa
creerd voor God, verklaart natuurlijk hun bij
zonderen eerbied voor een priestergraf en ver
klaart ook, waarom bij Father Power's graf,
als bij andere graven van Gods levieten, me
nig vroom gebed gepreveld is.
Maar bovendien trok de eigenaardige con
structie van het tafelachtige monument hoven
Father Power's graf de speciale aandacht.
In dien steen is de afbeelding van dsn gou
den kelk, waarmede kapelaan Power zijn en
kele H.H. Missen in deze wereld opgedragen
heeft, diep uitgehouwen. En in dezen steenen
kelk vielen de regendruppels en vormden een
kleinen plas, zoodat vrome Katholieken ter
stond dachten aan het wijwatervat, dat zij bij
dc intrede van iedere kerk, waar ter wereld
ook, zien.
De associatie van ideeën en de groote over
eenkomst tusschen het wijwatervat der kerk
en den regen-kelk boven het graf, was onge
twijfeld de aanleiding tot het gebruik orn zich
te zegenen met het water uit den steenen kelk.
Er deden zich bijzondere gebeurtenissen
voor. Geruchten kwamen van verhoorde gebe
den, gestort op het graf, genezing van kwafen,
waar .alle medische wetenschap en kennis en
hulp gefaald hadden. Joseph Walsh, assistent-
opzichter van het kerkhof, hoorde van die ver
halen. Andere vertelsels kwamen den Weleerw.
Heer Patrick Walsh, pastoor der St. Joseph-
kerk, in welks parochie het kerkhof is gele
gen, ter oore, evenals E. O'Connell, den broe
der van kardinaal O'Connell en opzichter van
het kerkhof.
Geen publiciteit was ooit aan deze genezin
gen gegeven, ofschoon het geruclit, dat gebe
den, gestort aan het graf van dezen jeugdigen
priester, een uitwerking hadden als nooit in
«enige andere plaats, zich hardnekkig stand
hield.
Dan kwam Allerzielendag 1929. Een gene
zing! Ze werd pubiiek, en tevens werden het
de genezingen van vroegere jaren. En met dit
nieuws kwam ook de groote stroom van zie
ken, verlichting zoekend in aardscha lijden.
In het begin kwamen ze bij honderdtallen,
dan duizenden. Op Zondag en Wapenstilstands
dag, 11 en 12 November,, baden twee honderd
vijftig duizend pelgrims aan het graf.
Over het millioen is het getal der nldden-
den, dat nu bereikt is. Van verre en nabij ko
men ze, in ambulances, op draagbaren, op
krukken, hinkend in metalen beenstukken.
Blinden worden geleid, babies gedragen.
\an de losse klei van het graf nam menigeen
een handvol mee. Als symbolen van vroeger
lijden werden krukken en ijzeren beenstukken
achtergelaten in de Allerzielen-kapel. Exvoto's
van dankbaar geloof!
De Kerk bewaart het zwijgen. Het geloof
van haar kinderen houdt aan, biddend, ho
pend, voj vertrouwen, dat een bovennatuurlijke
macht aan het werk is door de voorbede van
dezen sinds lang gestorven jongen priester.
Wie was deze jonge priester?
Uit den aard der zaak meet z"n levensge
schiedenis kort zijn. Bijna allen, die ons deze
verhalen doden, zijn dood. En de enkelen,
die hem in hun leven gekend hebben, herin
neren zieh niets, of tenminste niets buitenge
woons.
Het gedicht op zijn overlijden zegt, dat Fa
ther Power een stille lijder was, dat hij een
mannelijk, sympathiek, kinderlijk-rein, inne
mend, loyaal karakter bezat. Hij stierf op het
feest van de Onbevlekte Ontvangenis, evenals
laten. En haast allen die hem kenden, op In-
H-t heeft nooit ontbroken aan contrasten iu
dit onibrtuaausche. Het woord „bont" geeft in
derdaad em eigenschap aan, waarop onze we
reld steeds groot kan gaan.
Daar is b.v. de verdeeling van de aardsche
goederen. Als men enkeie tientallen eeuwen
terug gaat, dan komt men te land in de tijden
toen een koning Croesus zijn gouden scepter
zwaaide, en op zijn boordevolle geldkisten
troonde. Zijn rijkdom contrasteerde ai heel
sterk met de armoede van velen zijner 'onder
danen, om heelemaal niet te spreken van de
slaven, die niets bezaten en niet eens hun
hemd, als zij er tenminste een droegen, als hun
eigendom mochten beschouwen.
Dat in die dagen de niet-bezittenden allen te
vreden waren met hun lot, zou ik niet gaarne
willen beweren; het zal wel hoofdzakelijk aan
het bruut geweld zijn toe te schrijven, dat de
proletariërs van die dagen, uiterlijk althans iu
de verdeeling der goederen, die zij zeker niet
billijkten, moesten berusten.
Dus heeft de wijze Salomon weer gelijk:
reeds ecuwen geloden zag het er juist uit als
tegenwoordig, en wat wij in onze dagen he
ieven, is niets als een generale repetitie van
hetgeen in lang vervlogen tijden geschiedde.
Dat alleen is een beetje opvallend, dat men
er in onzen tijd nog niet in geslaagd is, het aan
schijn der wereld te veranderen.
Zooveel dokters zijn aan het werk, om den
boel beter te maken, dat men er eigenlijk over
verbaasd staat, dat ze bij hun pogen nog zoo
weinig succes hadden. Reeds jaar en dag zijn
b.v. de socialisten, naar ze althans beweren, de
waereld aan het verbeteren; keizers en konin
gen heeft men onttroond en heel wat bourgeois
van hun geld af geholpen; vooral in het roode
paradijs, in Sovjet-Rusland, maar ook bij de
90 communisten in de onvolprezen repu
bliek aan den Donau; en toch blijven de con
trasten zoo groot als vroeger.
Een sterk staaltje van zoö'n contrast in Oos
tenrijks hoofdstad zij hier geregistreerd.
Daar leefde een jongmensch, wiens wieg eens
had gestaan op het dierbaar plekje grond-in de
lago landen aan de zee. Een Hollandsch fabri
kant had hem als réprésentant géneral naar
het sehoone Weenen gestuurd, met het doel
daar de zaken van bedoeld instituut naar be-
hooren te behartigen. De zaak ging als ge
smeerd, overigens geen wonder, wijl men in
vet en olie deed; en het inkomen van den ver
tegenwoordiger scheen niet gering te zijn. De
uitgaven tenminste, die de man deed, waren
van dien aard, dat men wel een heel groot in
komen moest aannemen om een en ander nader
te verklaren.
Een aantal klaploopers en beunhazen, die bet
zaakje al heel gauw in de gaten hadden, wa
ren er natuurlijk als de kippen bij, om ook een
beetje te profiteeren. Minder bedeeld als zij wa
ren met aardsche goederen, sloten ze zich bij
den Croesus aan, met het doel op deze gemak
kelijke manier hun positie op dit ondermaan-
sche een beetje te verbeteren. Het spreekt van
zelf, dat onze goede landgenoot zich geflatteerd
voelde door de wijze, waarop z'n nieuwe vrien
den hem behandelden; voor niets ter wereld
wilde hij het aureool, dat ze om het hoofd van
den reichen Hollander hadden gestrengeld,
laten verbleeken of aan glans doen verliezen.
Met voile handen smeet bij liet geld weg, dat
scheen terecht te komen in een groot vat zon
der bodem; althans, telkens stond hij weer,
zooals de Weener het zoo plechtstatig uitdrukt,
voor den reinen NichtsEr werd dan
maar een leeninkje gesloten bij de firma, voor
wier belangen onze vriend had op te komen;
een en ander werd echter zoo dikwijls gerepe
teerd, dat de leeninkjes een groote leening wa
ren geworden en onze landgenoot niet meer in
staat was, het geleende aan den eigenaar te
retourneeren.
Nu begon der reiche Hollander zijn toe
vlucht tot andere middelen te nemen; hij de-
fraudeerde het geld van zijn lastgever, vergat
geïnde sommen te boeken en dergelijke fraaiig
heden meer.
Het bekende Hollandsche spreekwoord van
het kruikje, dat wel lang te water kan gaan,
maar eindelijk toch breekt, werd weer bewaar
heid. Op zekeren dag kreeg de firma in het
lieve vaderland de lucht van de gedragingen
van den réprésentant en mengde de politie in
de zaak.
Nu hebben de roode broederen wel heel wat
afgegegeven op de Weensche politie, maar men
kan er staat op maken, dat het politiecorps van
Oostenrijks hoofdstad op een heele dosis voort
varendheid kan bogen en, zoo noodig flink ham
delend kan optreden. In ieder geval, onze goede,
zser splendiede landgenoot zat heel spoedig ach
ter slot en grendel. Als apotheose kwamen nu
de ellenlange artikelen in de diverse dagbladen
eti couranten, die alle mogelijke finesses wisten
mee te deelen over de absoluut noodelooze
wijze, waarop de man het geld over den balk
gooide. Er werden cijfers genoemd, in het be
gin natuurlijk overdreven, totdat eindelijk vast
stond, dat in. een betrekkelijk zeer korten tijd,
meer dan 60.000 S.^ oftewel een kleine 25.000
goede Hollandsche guldens naar de maan wa
ren geholpen
Op denzelfden dag, waarop bet bovenstaande
bericht in Weenens pers de ronde deed, was in
enkele bladen een advertentie te lezen van den
volgenden inhoud
„Aan alle geneesheeren en instituten ter
uitvorschlng van ziekten in het binnen- zoo
wel als in het buitenland
Een ontwikkeld man, 29 jaar oud, gezond
naar ziel en lichaam, vader van twee kinde
ren, stelt zichzelf ter dispositie voor het on
derzoek van ziekten, die nog niet zijn uitge-
vorscht, als kanker, lupus, etc.
HU is opk bereid alle mogelUke ook zeer
gecompliceerde operaties te ondergaan.
Een en ander tegen een som gelds ineens
of een kleine lijfrente voor zijn nabestaan
den."
Wat een ellende, wat een leed spreekt uit
deze kleins advertentie Een nood, tot wan
hoop en vertwijfeling opgedreven Een man,
een huisvader verkoopt zijn leven aan den dood,
opdat zijn gezin niet den hongerdood worde
prijsgegeven Een mensch verkoopt zijn leven
om een handvol geld. dat de andere met volle
handen wegwierp! Wat een contrasten brengt
het leven!
Waoneer de fabricatie, of de
voorraad uwer artikelen, den
omzet, den verkoop over
treffen, geeft aan een aerie
dan eem de kans U te
helpen, den aftrek uwer
producten te vergrooten.
Voor deelneming aan de Davis Cupwedstrijden
van het volgend jaar hebben zich bi) het be
stuur van den Franschen Lawntennisbond reeds
opgegeven Engeland, Australië en ederland
voor de Europeesche zOne en de Ver. Staten voor
de Amerikaansche zOne.
De Belgische Wielerbond heeft tot voorzitter
gekozen den heer F. Coljgnon.
Volgens Engelsche bladen heeft het gouver
nement van het Engelsohe eiland Man een be
drag van 5000 pond ter beschikking gesteld
van de Auto-Cycle Union om de deelnemers aan
de jaarlijksche motorwedstrijden om de Tourist
Trophy op dat eiland tegemoet te komen in bun
reis- en verblijfkosten.
Uit Miami wordt gemeld dat de Duitacher von
Benz in Maart op Daytona Beach een poging zal
doen om het snelheidswereldrecord voor auto-
renwagens, dat op naam staat van sir Henry
Seegrave, te verbeteren.
Zaterdagmiddag werden in Amerika 8 rugby
wedstrijden gehouden, die samen 400.000 bezoe
kers trokken. Alleen in Chicago waren er 122.000
toeschouwers, die 850.000 dollar aan entrés be
taalden.
De Zaterdag en Zondag te Stuttgart gehouden
zwemwedstrijden tusschen Rijnland en Zuid-
Duitsohland zijn in totaal door-West-Dultschland
gewonnen en wel de heerennummers met 8072
en de damesnummers met 4628 punten.
ENTHOUSIASME IN EXPRESSE-TEMPO
Brussel is een charmante stad.
Het heeft maar een ongeluk en dat bestaat
hierin, dat het de stad is waar op straat het
meest lawaai wordt gemaakt van al de groote
steden van Europa, zoodat de Brusselaars zelf
het den veelbeteekenenden bijnaam van „Bou-
canville' hebben gegeven.
Dat belet de „Klekefretters' echter niet, veel
van hun stad te houden en zU beschouwen het
als een groote eer, als zij enkele geslachten
terug kunnen wijzen op een ongerepten stam
boom van erf-Brusseiaars.
Inwijkelingen uit Vlaanderen of uit Wallonië
zijn maar „bastaards" in [iet oog van den gch
ten Brusselaar, die de pretentie heeft te den
ken, dat gueuze en kriekenbier en lambiek
alleen door hem naar behoor^n kunnen wor
den gewaardeerd.
Vraagt aan een echt Brusselaar, waarom hij
zooveel van de stede van Sinter Goedele en
Mijnheer Sint Machiel houdt en hij zal u in
oen expresse-tempo met zooveel enthousiasme
over zijn geboorteplaats vertellen, dat gij er
werkelijk door ontroerd wordt en niets andérs
doen kunt, dan het op straat begonnen verhaal
in een estaminetje te gaan voortzetten want
Brusselaars hebben verbazend gauw dorst, zij
hebben eigenlijk altijd dorst in de prik
kelende tegenwoordigheid van dat rinsche bier,
dat een niet-Brusselaar doet rillen als het, koud
als ijs langs zijn „mollepijpje" naar den maag
stroelt.
Waarom ik van mijn stad houd, zal de
Brusselaar zeggen, terwijl hij u met zijn lobbes
achtige uitpuilende eogen goedig zal aankijken,
awel, dat zal ik u dan eens gauw gaan vertel
len.
Welke groote Europeesche stad heeft haar
tradities bewaard, zooals de onze
Brussel, city van internationale financie,
doorgangspoort naar alle streken van bet vas
teland, is anderzijds intens gebleven het land
van belofte van de beuling- en andere kermes
sen, van de „scholle' en den „goeden zuip", van
den Meiboom, van duizenden „sjossetaïten".
Te Brussel wonen vraag bet maar eens aan
Felix Timmermans de grootste baskonters
in bet drinken, de beste fijnproevers van stevi-
gen kost, de lik-mijn-lipjes van alles wat uit de
keuken komt of uit de flesschen.
Kent gij ergens grooter virtuozen in de moei
lijke kunst van „vogelpik" spelen, dan die van
Brussel
Het is nog niet zoo lang geleden, dat ons
laatste poesjenellenspel van het tooneel is ver
dwenen en als het gestorven is, dan is het zeker
niet door een tekort aan publiek.
Het zal trouwens wel weer spoedig uit zijn
asch verrijzen.
Is er iets schooner, voor een echten zoon van
St. Machiel, dan de kermis-revue der Brussel-
schesche „sjossetaRen" in het middeleeuwsche
kader van de Groote Markt En wie zou er dan
geen heete tranen storten van ontroering als
burgemeester Max die stilaan op een Brus-
selsch griffonske is gaan gelUken een „bal
seke" geeft op de gepoeierde fajades van de
markentensters der visschersvereenigingen, na
dat zy samen den „eerewUn" hebben gedron
ken in de gedaante van groote glazen parelende
gueuze
Hebt gij ergens al betere mossels geslöeberd
dan aan de karretjes van de mosselwijven bij
de Kapellekerk, gij weet wel, die sehoone oude
kerk, waar Pieter Breughel onder een biecht
stoel ligt begraven
Nu wij in de Marollen zijn, kunnen wij daar
wel even blijven.
Daar dragen de onoogelU'kste en kwalijkrie-
kende stegen namen, die eiken dichter met
succes zou kunnen gebruiken, of kent gij soms
poëtischer benamingen dan Camelia-, Lelietje
van Dalen-, Akkelei-, Ste Cecilia-, Nachtegaal-,
of Liederensteeg
Alles is gracieus en edele en.., evangelisch
in de Marollen.
In de Zwaardstraat zie ik psrmintelU'k rid
ders draven met schildknapen en soldeniers
Of zij begeven zich, alleen, naar de Waaierstraat
om er hupsche markiezinnen te zien paradee
ren.
In de Voorzienigheid-, de Heilige Geest-, de
Capucijnen-, de Tempel- en de Samaritanen-
straat wonen natuurlijk niets anders dan brave
menschen.
Indien Breughel ooit op de wereld kon terug
komen, dan zou hij beslist weer in de Hoog
straat gaar wonen, waar bU'na niets is veran
derd sedert hü daar aan de Roode Poort zijn
schildersleven leidde.
's Morgens, als de deuren open gaan van de
kaberdoeskens, zou hij met welgevallen den
zuren biergeur opsnuiven en hier en daar bin
nen gaan, „om er eentje te snoepen",
Brussel, mijnheer, dat is nog een heele boel
andere sehoone en goede dingen. Dat is de ker
mis van de Miniemen en deze van de Roode
Lieve Vrouw, om over de vele andere maar niét
te spreken; dat zijn de oude gebouwen, de loka
len van kruisboogschutters, de amateur-tooneel-
voorstellingen waar men tusschen de tremoloos
der spelers door, nog „scharretjes" mag eten
en noten kraken.
Als onze stad zich noodgedwongen moet mo-
derniseeren, dan doet zü dat met een duidelijk
uitgesproken smaak voor het pittoreske. Want
waar zult gij straten en wüken, zooals onze
Putterij en het Dag-en-nacht-straatje en nog
vele andere weten onteigenen en afbreken om
er, al bijna twintig jaar lang, in volle centrum
eclite jungles van te maken, waar onze ketjes
en krotjes die altijd een gescheurde broek
en een snotneus hebben naar hartelust ravot
ten, ln afwachting dat op die plaatsen eens het
station zal komen en de verbindingsspoorwegen,
waarover men nu al Jaren in het parlement aan
het redetwisten is.
Brussel is nog: de hooge hoed ofte de buis
of kachelpijp en de redingote van de voorzit
ters der „sjossetaïten"; het is ook de stad van
concerten, karnavals en gecomstumeerde ver-
eenigingen, want een Brusselaar figureert
graag eens in de gedaante van eèn Sioux, een
neger, een admiraal, een fellah of een „vuil-
jeanétte'. Dat is kwestie van eens een andere
plooi op zijn anders nogal onnoozel gelaat te
mogen schminken.
De „Klekefretters" zijn een volk dat zwaar
over onbenullige dingen boomt en dat humoris
tisch de ernstigste gebeurtenissen opvat.
Toen in 1830 Brusselaars en Hollanders met
elkaar aan het kibbelen waren en daarbij meer
knal-argumenten gebruikten, dan eigenlUk noo
dig was, aarzelden de eersten niet, op geregelde
tijden van den dag een wapenstilstand te vra
gen, om „op hun pintjes te gaan". En nu ge
beurt het niet zelden, dat bun kleinkinderen
te laat in de mis komen of op den hoek van een
óf andere straat hun „slropekrotje" laten wach
ten, omdat zij te lang in de lucht blijven staren
naar hun duiven, die „concours vliegen".
Also sprach de rasechte Brusselaar.
En liet hij een nieuwe flesch gueuze aan
rukken.
Brussel Is inderdaad een kolossaal
charmante stad......
Brussel, B.
Een nieuwe richting die tot tweespalt
leiden moet.
Een medewerker schrijft ons:
Zullen wij weer winter beleven, dan hopen
wij toch van harte, dat dit geen winter moge
worden zooals het vorige jaar. Sport is goed
en dat we ook pu weer gelegenheid tot ijsver
maak mogen krijgen, is de hartewensch van
tienduizenden landgenooten, is ook voor het
sportief evenwicht te hopen, maar afgezien
van andere en belangrijke overwegingen een
winter als we In den aanvang van dit jaar
hier moesten meemaken is ook uit sportief
oogpunt fataal. Doch niettemin hopen we op
winter, op een mooien, Hollandschen winter,
zooals men dat gemeenlijk pleegt te noemen.
Intusschen heeft onze nationale organisatie
op het gebied der schaatssport hare eerste pre
paratieven getroffen voor den mogelU'k aan
staanden winter. De Koninklijke Nederlandsche
Schaatsenrijders Bond vergaderde, zooals ge
meld, te Deventer, koos zich daar op de plaats
van wijlen dr. Schutter en den heer G. J. M.
Couvee een nieuwen president, stelde het wed
strijd-programma vast, regelde de trainings
kwestie voor de hardrijders en bepaalde zijn
positie tegenover de vereeniging van hard
rijders.
Dat laatste was eigenlijk het cardlnale punt
van deze vergadering en bU de uitvoerige be
handeling dezer kwestie is wel afdoende ge
bleken, dat de Nederlandsche Schaatsenrijders-
bond niets te maken wil hebben met de gestie
van de „Vereeniging tot bevordering van het
hardrijden ep de schaats". Een voorstel om
deze club van ontevredenen, zooals men haar
niet geheel ten onrechte noemde, een zeer be
scheiden subsidie te verleenen, werd door den
voorzitter van die club. den heer Adrian, met
klem verdedigd, doch niet eens in behandeling
genomen. Deze afwijzing geschiedde met 86
tegen 10 stemmen en zelfs deze 10 zouden zich
niet eens alien voor het subsidie uitgesproken
hebben, doch wilden alleen behandeling van
het voorstel n'et afwUzen. Waar deze kwestie
echter zonder eenigen twijfel nog tot ernstige
conflicten leiden zal en natuurlijk algemeene
belangstelling in het wereldje der amateur
hardrijders op de schaats ondervindt, willen
wü er even nader aandacht aan w! len.
Hoe men in den K. N. S. B. over de nieuwe
„hardrijdersclub" denkt, is dU3 wel duidelijk
gebleken en werd wel het best vertolkt door
mr. C. P. Eecen, die verklaarde, toen hij des
tijds de circulaire van „de club" omtrent een
demonstratie te Alkmaar ontving, zich te
hebben afgevraagd, waarom die vereeniging
werd opgericht en waarom deze demonstratie
gehouden werd. Het is een terrein, dat door
den Bonrl hoheorscht wordt en geenszins braak
gelaten. D" vereenigingen bij den bond aange
sloten staan dan ook geenszins sympathiek te
genover de nieuwe vereeniging, die slechts
verwarring en ontevredenheid brengt en de
rüders op een dwaalspoor voert.
Deze woorden die we aan de notulen der
vergadering ontleenen, hadden algemeene In-
stemming eu hetzelfde geldt voor de woorden
van den heer Bakker, den afgevaardigde der
Nijmeegsche IJsclub, die het bestuur en spe
ciaal den leider van de training, den heer
Van Laer, warme hulde bracht voor hetgeen
zij tot stand brachten. Hij Is er aldus lezen
we weer in de notulen enthousiast over en
wijst erop. dat het H. M. de Koningin be
haagd heeft den heer van Laer te benoemen
tot Ridder ln de orde van Oranje Nassau we
gens zijn verdiensten bij het organiseeren der
Zwitsersche Winterspelen en het succes der
Nederlandsche hardrijders in het buitenland.
De nieuwe vereeniging brengt noodelooze con
currentie die door niemand in deze vergade
ring gewenscht wordt dan door het groepje
ontevredenen.
Deze uitingen geven voldoende blUk hoe de
groote nationale organisatie op het gebied van
het schaatsenrijden tegenover de nieuwe rich
ting, die door de club van hardrijders ingesla
gen is, staat.
Maar intusschen hebben we met de feiten
rekening te houden en die feiten komen hier
op neer, dat zich onder de leuze „behartiging
van de belangen van hardrijders op de schaats",
een club gevormd heeft, die hardrijders uit
zendt om hen te bekwamen. Op het eerste oog
zal men zeggen: Wat is er tegen? Hoe meer
jonge rijders gelegenheid krijgen zich elders
te bekwamen, hoe meer kans is er dat het al
gemeene peil verhoogd kan worden
Maar zoo eenvoudig is dat toch niet. D°
nieuwe club heeft óók geld noodig en dat geld
krijgt zij van liefhebbers van de mooie ijssport.
die denken met deze offers een goed werk te
doen. Die weten van kwesties niets af, doch
toonen hun mildheid voor het sportieve doel.
Maar ook de IC. N. S. B. pleegt een beroep op
hen te doen. De kas van den bond aldus
de penningmeester, de heer Van Laer heeft
zelf bijdragen noodig om de uitzending der
rijders te kunnen bekostigen. Andere jaren
zijn ÏÖOO uit de bondskas beschikbaar ge
steld. Dit jaar zijn twee duizend gulden uitge
trokken. Het is echter lang niet voldoende en
zonder bijdragen van anderen zon men er niet
komen. Vervolgens kunnen zij, dip geheel of
gedeeltelijk voor eigen kosten In het buitenland
ln training gaan, zich bij het bestuur van den
K. N. S. B. aanmelden. Nog nooit is een rijder
teleurgesteld. Uit de kas kan dus voor dit doel
niets gemist worden en het is onmogelijk voor
den bond, giften van anderen te besteden voor
een doel, waarmee de gevers het wellicht niet
eens zijn. Hij verwacht 3000 van anderen, do
bond geeft zelf 2000 en met die 5000 hoopt
men er te kunnen komen, waarbij dan nog
vele particulieren aanzienlijke bedragen uit
eigen zak betalen.
Ziedaar het, zakelijke conflict, waar nog bij
komt, dat de K. N. S. B. bestaat uit amateurs
en geen controle uitoefenen kan als leden on
der leiding van personen bulten den bond
weken lang In den vreemde toeven geheel of
ten deele op kosten van derden, die men zoo
noodig niet ter verantwoording roepen kan.
De verklaring van den heer Adrian, dat hij
als leider optreedt, is toch zeker niet als een
waarborg te beschouwen, wanneer men zich
slechts herinnert, dat 't deze heer Adrian was,
die met de heeren Moeskops, v. d. Bergh. Swaap
en nog enkelen den Ned. Wielerbond voor de
Wlelren Unie „inruilden".
Tenslotte is er nog de technische kant. van
de zaak. De K. N. S. B. volgt zijn eigen ziens
wijze en „de dub" de hare. die afwijkt, sterk
afwijkt. Waardeering is er over en weer niet
het minst. De K. N. S. B. neemt de beste rü
ders mede naar Davos en ..de club" de rest
naar Oslo. Die rest wordt vijandig gestemd te
genover den K. N. S. B. en zoo ontstaan er
onder onze jonge hardrijders twee groepen,
die tegenover elkaar komen te etaan.
Het spreekt van zelf, dat leder graag zulk
PARIJS 24 Novemt*'
Nog meer dan 's zomers wiordt 's wintel'*
gemakkelijke en gezellige huisjapon ge*''
deerd, vooral op dagen, dat kille mist en
regenvlagen tot huisarrest dwingen. Wij 2e
hieronder een heel modern en sierlijk
voor zulk een japon weer.
Da japon is gecombineerd uit een dunne
mat kleine dessins en een garneering van f'1
wol, Men kan voor de garneering ook
kiezen, waarvoor men mogelijk gebruik 1
maken van eeji ouden japon, die in tint me1
gekozen stof harmonieert. De japon maakt
eenvoudig en toch zeer aantrekkeJUk a»
van ouderen loopt hij wijder uit, de jno#
blyven heel ruim, een ceintuur is ter h"0-
van de heupen gestrikt, waardoor een bloeze'
effect verkregen wordt.
Ook kan men als stof bedrukte crêpe klei;
gegarneerd met effen crêpe, of wei twee el
tinten, waarvan een licht, de ander donker-
of-
een uitstapje naar het buitenland maakt-
K. N- S. B. meent hierbij echter een ST°.
beperking aan den dag te moeten (eggen-
kiest alleen rijders waar hij wat in ziet,
ook alleen jongelui die zonder bezwaar
tijdje aan studie of werkkring onttrokken
nen worden. De IC. N. S. B. toonde steeds 1
de verantwoordelUkheid ten volle bewust
sijn die hij draagt als een groep zeer J0":
sportlui in den vreemde aan zijn hoede to®1
trouwd worden. Wij hebben af te wachtel
„de club" die zich verantwoordelijkheid
wust zal blijken te zijn. Het spreekt van 1
dat zij wel liefhebbers vindt om zoo'n uitst^
te maken. Wie door den K, N. S. B. niet
verkoren worden, nemen de uitnoodiging 1
„de club" gaarne aan en het is de vraa?
b.v. de ouders van) de jongelui zich wel re*
schap gaven onder welke omstandigheden
uitzending geschiedt. v led
Maar !n elk geval hebben we de fèlté®.
aanvaarden, vertrekken eerstdaags detf
ren Couvee en Van Laer in opdracht va#
K. N. S. B. naar het Zwitsersch ijsiust'
Davos en gaat een tweede groep onder leid
van den heer Adrian in de nabijheid van *-
een tijdlang voor anker liggen.
Wij betreuren deze splitsing in hooge O11
omdat voor ons vast staat dat zij het ge*.
is van een streven naar macht van enk6'1
die hier onder schoon klinkende leuzen
fiteeren van de omstandigheid, dat een
schaatsenrijder uit den aard der zaak er ga3(
voor te vinden is al| men hem een pfe
reisje aanbiedt of tenminste in de kosten
moet komt. De vraag is of de K. N. S. B-
standig deed, door „de club" zelfs als lid
te laten, of de heeren Couvée, v. Laer c.s.
verstandiger gedaan hadden, wanneer zij
meet af aan hun rijders de kans ontnomen
zich in het andere kamp te begeven. Dat k3
staat vijandig tegenover den K. N. S. B., 1®
geval tegenover zijn huidige leiders, die
het bleek op de algemeene vergadering 1
afdoende het volste vertrouwen hebben
den ganschen bond. Mogelijk zal men bet
treuren niet aanstonds krachtiger stelling
kozen te hebben tegen de scheurmakers, co'
lijk ook zien wij het niet juist in en getlI!,i
de zeer lankmoedige houding van een ,fi".
matiek inzicht" in de situatie. Maar in elk
val dc tweestrijd is er'. De loopgrav®"
Davos worden door de K. N. S. B. betrokk®3
de ciub verschanst zieh voorloopig bij O*®,
En dan keert men in Januari in het
land terug.
De toekomst zal moeten leeren hoe die
kamp want dat wordt het! eindige®
of het een wedstrijd op de lange of op de
baan zal worden, kunnen we op het oog0®
ook niet beoordeelen, wij betreuren bet 9Y
dat na de verblijdende prestaties van de 1®"
jaren dit negatief resultaat Is ontstaan.
onovertroffen
onversaagde
handige
i!pt>uren
harde
trouwe
bijdehand#
pientere
knappe
goedkoops
machtige
kwieke
onuitputtelijke
oitnemende
vurige
kundige
moedige
duidelijke
endle
speurders
onderzoekers
bemiddelaars
verknopers
werkers
vrienden
ondernemers
veilingmeesters
koppen
krachten
strijders
reizigers
raadgevers
toezichthouders
aanhangers
publicisten
handlangers
omroepers
succes-behalers
Bedenkt (n al uwe moeilijkheden,
dat er nos KABOUTERS zijn
