WAAR DE AARDE BEEFDE
H
1
m
Het zwaar geteisterde
Ariano di Pugiia
DE KERKELIJKE EENHEID IN
ENGELAND
KPHIBHpi
Het eeuwfeestschrijven van
het Belgisch Episcopaat
"Rl V ff
DONDERDAG 31 JULI 1930
rüw 4- fi
FRANKRIJK GEREED VOOR
DEN OORLOG
OVERVAL OP EEN AMBTENAAR
DE WERKLOOSHEID IN AMERIKA
MU550LINIP
EEN ACHT VOL VERSCHRIKKING
(Van onzen H-correspondent.)
Ariano dl Puglia, 26 Juli.
Het is een aanblik, dl© aan een oorlog doet
denten. Alsof er een stad Is leeggestroomd,
©en stad, weiter bevolking nergens onderdak
beeft kunnen vinden en nu maar in bet open
veld legert, ln afwachting van hulp.
Overal langs den weg schemeren tenten tus
schen het bestofte geboomte. Maar wat voor
tenten Soms is het een wagen, waarvan aan
weerekanten stukken zeil afhangen, aldus be
schutting leverend aan een heel gezin. Soms
zijn het enkele palen, tusschen twee boomen
bevestigd, die tot steun dienen aan een bonte
verzameling van doeken, vloermatten en plan
ken.
iln meestal staat naast zulk een tent een half
ineengestort huis. Nu eens is de voorgevel als
het ware er van afgestroopt, dan weer blijkt
het dak weggeschoren. I>euren en vensters zijn
uit hun fatsoen gerukt. We bevinden ons Intus-
Bchen nog slechts op den landweg, die naar
Ariano dl Puglia voert. Het zijn maar afzonder
lijk staande boerenhuisjes, die we hier zien
De chauffeur waarschuwt zijn passagiers:
attenzione, ATiano di Puglia. OpgeletWe
rijden door een opgaande straat, waarlangs
alleen nieuwe huizen staan. Deze zijn bijna niet
beschadigd. Doch spoedig bereiken we het
eigenlijke stadje met zijn steil stijgend en
dalend stratennet.
Het puin komt ons tegemoet; elk huls is
verminkt. Gescheurde daken, gescheurde mu
ren, gescheurde plafonds. Telkens biedt een
weggevallen gevel ons een blik in een binnen
huisje. Een tafel, een bed, een paar stoelen,
enkele heiligenplaatjes tegen den muur, soms
een kruisbeeld. Geen bewoners echter. Het is
op elke verdieping levensgevaarlijk. Overal
moeeten muren worden gestut, opdat ze door
hun val het verkeer niet onmogelijk zullen
maken. Er is een huis, welks toegangsdeur in
een is geperst, zoodat de bewoners door de
vensters moesten ontvluchten. Een enkelen
keer lijkt het, alsof een pand totaal onbescha
digd is, maar binnen blijkt het een chao3 van
meubelen, balken en puin. Zoo is het heele
stadje, welks bewoners in de openbare gebou
wen kampeeren, voorzoover ze althans niet
dood of gewond naar elders werden gevoerd
of naar de groote steden als Napels en Foggia
zijn getrokken, naar hulpvaardige en gast
vrije familie of hekenden.
Ariano di Puglia telt op zijn minst honderd
dooden. Honderd dooden in nog geen minuut
tijdToch nog niet zoo'n groot getal als ln
andere stadjes. De voorloopige opgave geeft
voor Villanova del Battista vier honderd doo
den aan, evenzoo voor A^uilonia en voor Lace-
donia twee honderd dooden. Het aantal gewon
den wordt in Ariano di Puglia op ongeveer
twee honderd geschat.
Langs de zwaar beschadigde kerk komen we
op het voornaamste pleintje van het stadje
Hier is eenig vertier, niet het minst door
groepen, soldaten van allerlei wapens: infante
risten, bersaglieri en fascistische militie. De
meesten hebben gescheurde uniformen. Ze
hebben allen in de puinhopen gewerkt, op zoek
naar slachtoffers. Nu hebben ze nog slechts
de wacht bij de ingangen van wegens op in
storten staande huizen gevaarlijke straten.
Vertellen kunnen ze niet veel. Ze zijn van het
Napolitaansche garnizoen, werden hierheen ge
dirigeerd, hebben overal hulp verleend, maar
hadden geen tijd om de menschen te onder
vragen. Alles moest snel gaan, want er kwam
materiaal te kort in de eerste uren.
Het is een geluk geweest voor het gebied,
waar de aardbeving woedde, dat het door gar-
zoensplaartsen omgeven is en dat in deze gar
nizoensplaatsen, zooals b.v. Napels en Caserta
slechts betrekkelijk geringe gevolgen van de
aardschokken warden ondervonden. Daarcloo
niet zoo groot is als b.v te Melfi, waar dit,
ofschoon nog geen cijfers bekend zijn gemaakt,
tegen de vijf honderd of meer moet beloopen,
is in het bijzonder te wijten aan het feit, dat
de meeste huizen weliswaar zwaar beschadigd
zijn en daardoor onbewoonbaar werden, maar
niet ineen stortten .hetgeen te Melfi wel ge
beurd is. Daar zijn twee wijken praetiseh met
den grond gelijk gemaakt.
Ondertusschen, het is al erg genoeg. Overal,
waarheen we gaan, ontwaren we een droevig
beeld van verwoesting. Als we een groepje men-
scben naderen, staan we plotseling voor een
eerwaardige gestalte: den bisschop van Bene-
vcnto, die gekomen is, om zijn zwaar beproefde
diocesanen moed in te spreken. Het is aandoen
lijk te zien, hoe de menschen hem dankbaar,
volgens 's landsgebruik, de handen kussen.
Z. D. H. wordt begeleid door een kolonel, door
een fascistisch officier en den podesta van het
stadje. Het gezelschap levert een treffend beeld
van de eendrachtige samenwerking, die allen
en alles in het verwoeste gebied heeft ver-
eenigd, ter leniging van den materieelen en
geestelijken nood.
We keeren na onzen triesten inspectietocht
naar het pleintje terug, waar juist een aantal
militaire camions met dekzeilen zijn gearri
veerd. Ze worden afgeladen en weder met wat
schamel huisraad beladen. Het behoort aan lie
den toe, die tenslotte besloten hebben, hun ge
boortestadje te verlaten en er misschien nooit
meer terug zullen keerenWat dit voor
hen beteekent, kan men beseffen, bedenkend,
dat de bevolking, ondanks vroegere, ernstige
aardbevingen, die toch evenzoovele waarschu
wing waren en ondanks de nabijheid van uit
gedoofde vulkanen, als de Vulture, steeds trouw
is gebleven aan deze streek, die Waarlijk geen
land van melk en honing is
Het is tijd voor ons, om dit oord van droefe
nis te verlaten, na een bezoek aan de begraaf
plaats met haar talrijke versch gedolven gra
ven. De auotbus is reeds overvol en brengt In
woners van Ariano, die reeds elders een onder
dak vonden en even terugkeerden, om te zien,
hoe de zaken stonden, naar het station. Enkelen
zijn er ook, die het stadje verlaten, teneinde
een dierbare(n) gewonde te Benevento of te
Napels te gaan bezoeken. Stille beru~' 'ng staat
op hun gezichten te lezen, maar ook '11e wan
hoop bij een enkele. Een man met twee kleine
jongens zit verslagen in een hoek. Af en toe
bedekt hij zijn betraande oogen met een paar
ruwe handen. „O, quando muore „O, als ze
toch sterftzucht hij telkens met een aangrij
pende tragiek in zijn schorre stem. Zijn vrouw
ligt in een ziekenhuis te Napels, zwaar gewond.
Terwijl de vader als een toonbeeld van ellende
en schier wezenloos tusschen pakken en man
den zit, vechten de jongens kibbelend om de
flesch water, die moet dienen voor de reis, maar
waaruit ze nu reeds allebei tegelijk willen drin
ken
We zitten naast een grijsaard, die met zijn
dochter naar familie in Rome trekt. Zijn huis
is heelemaal verwoest en hij zou liever niet
naar Rome willen. „De eerste dagen" zegt hij,
„ben je welkom, maar dan Dan mompelen ze
steeds luider: „Of die oude kerel met z'n doch
ter nooit weggaat
Iemand spreekt hem moed in. De staat zai
tusBchenbeiden komen en helpen. Zijn huis zal
weder worden opgebouwd. „De staatde
staatantwoordt de grijsaard bitter, „die
zegt dat het heel erg is en doet verder niets".
Maar nu krijgt hij een ernstige vermaning.
Tegenwoordig is het niet meer de oude staat.
De nieuwe, fascistische staat laat het niet bij
woorden. En de regeering heeft nu reeds ver
klaard, dat er geen barakken zullen worden
gebouwd, die een noodtoestand van jaren in het
leven zouden roepen, maar dat zoo gauw moge
lijk nieuwe, moderne, tegen aardbevingen be-
stande huizen zullen worden gebouwd.
„Ik hoop het, ik hoop het!" antwoordt de
grijsaard twijfelend en vervalt daarna ln som
ber gepeins.
Terwijl we Ariano verlaten, begint de lucht
te betrekken. Diep-zwarte wolken bedekken het
uitspansel en schijnen op de heuveltoppen neer
te vallen. Onweer op komst. „Ook dat nog!"
hoor ik schamper zeggen. Het blijft droog, tot
we het stationnetje bereiken, waar allen ijlings
ER WORDT SPOED ACHTER GEZET
Tegen Rome?
(Van onzen correspondent.)
Londen, 23 Juli 1930.
een schuilplaats zoeken in een berghok, dat den
konden, zoodra de ernst van de ramp bekend stationschef tot bureau dient, nu het stations
gebouw half verwoest is. Op hetzelfde oogen-
blik breekt een ware zondvloed los. Arme men
schen, die thans in tenten levenEen
half uur lang zwiept een striemende regen. In
dien regen daagt de trein op. Ik moet tien pas
sen loopen en ben doornat
De trein is vol met lieden, die het verwoeste
gebied verlaten. Huisgezinnen. Moeders met
kleine, angstige kinderen. Ouderen en jongeren,
die voor het eerst van hun leven in een trein
zitten en naar de groote, vreesaanjagende, on
bekende stad gaan. Gewonden ook. Licht-ge-
wonden, die zich zelf kunnen helpen. Sommi
gen komen van Melfi en ze vertellen, dat het
daar gisteren reeds ontzettend geregend
heeft
werd, alle beschikbare manschappen, speciaal
Roode Kruissoldaten, direct naar de diverse
stadjes en dorpen worden gezonden, waardoor
de hulpverleening aanmerkelijk aan doelmatig
heid won. De bevolking, geheel overstuur door
den ondervonden sohrik en door den in de
open lucht doorgebraehten nacht, in angstige
afwachting van nieuwe verschrikkelijkheden,
wefrd door de komst der troepen eenigszins
gerust gesteld en het aangevoerde materiaal
maakte het mogelijk, ook dkèr hulp te ver-
leenen, waar de menschen niet onmiddellijk
in staat waren geweest, het puin op te ruimen,
om ingesloten slachtoffers -te bevrijden.
Het is nu volmaakt rustig in Ariano di Pu
glia. De enkele winkels en huizen die niet of
slechts licht beschadigd werden, zijn gesloten.
De twee hotelletjes van het stadje liggen half
in puin. Het heele vertier is op het voornaam,
ste pleintje gecentraliseerd. Daar bevinden zich
de verschillende militaire commando's, de bu
reaux voor hulpverleening en approviandee
ring. Hier groept de rest van de bevolking
bijeen, nieuwsgierig naar nieuws uit andere
plaatsen, nieuws, dat allesbehalve opwekkend
is. Het aantal dooden stijgt immers met het
uur. Wat de menschen overigens te vertellen
hebben, Is eveneens weinig opwekkend en uit
alles spreekt de bezorgdheid voor de toekomst.
Men is immers nog steeds aan den weder
opbouw van Massina bezig.
Over den aardbevingsnacht spreken ze eigen
lijk liever niet. Waartoe dient het, al die ellen
de weer op te halen? En bovendien, er valt
weinig over te vertellen. Het was slechts een
oogenblik, maar een oogenblik van ontzettende
vertwijfeling. De wereld leek te vergaan. De
aarde schudde en beefde. Toen een gekraak en
een gegil van alle kanten. Niemand wist pre
cies wat er gebeurde
Iemand vertelt, dat zijn buurman, wiens huis
ïrijna niet beschadigd werd, uit louter schrik
wan het balcon sprong. Hij ligt nu ergens met
een gebroken been In een ziekenhuisVoor
al voor de vrouwen was het iets vreeselijks.
Ze hebben een moeder gevonden, die levend
onder een balk bekneld lag, met twee kinderen
dood ln haar armen.
De aardbeving vond om tien minuten over
êénen 's nachts plaats, zooals de klok van het
gemeentehuis, die op dit tijdstip stil is blijven
staan, nog steeds aanwijst. Nadien dorst aan
hankelijk geen mensch de plaats verlaten, waar
hij een toevlucht had gezocht. Iedereen ver
krachtte nieuwe schokken en was bang voor
kallend gesteente, dat inderdaad ook de meeste
Machtoffers heeft gemaakt in de nauwe, kron
kelende straatjes. Maar het was een roepen
en een schreeuwen van namen. Vaders riepen
hun kinderen, mannen hnn vrouwen, die geen
antwoord gaven en nu voor al-tijd zwijgen.
Tenslotte gingen velen op zoek naar hun dier
baren en de tooneelen, die volgden, laten zich
plet beschrijven.
Dat het aantal dooden in Ariano di Puglia
Een boeteprediker gearresteerd
ROME, 29 Juli (V.D.) Zooals reeds gemeld
werd, heeft de regeering besloten, een som van
100 millioen lire uit te trekken voor den weder
opbouw der verwoeste gebieden. Bijna de geheele
som zal worden besteed voor den bouw van
nieuwe huizen, die alle van een type zullen
zijn, dat volgens berekeningen aardbevingen zal
kunnen doorstaan. Zij zullen niet hooger dan
een verdieping worden opgetrokken.
Alle krachten zullen worden ingespannen, om
de herstelwerkzaamheden voor den komenden
winter gereed te hebben. In sommige gevallen
zullen geheel nieuwe dorpen moeten worden
gebouwd, hetgeen zal geschieden op korten
afstand van de puinhoopen, die voor een-ige
dagen nog de dorpen vormden.
ROME, 29 Juli (V.D.) Te Napels werd door
de politie een 25-jarige spoorweg-employé ge
arresteerd, die temidden van een groote massa
belangstellende vrouwen allerlei rampen stond
te voorspellen en boetedoening predikte. De
polltleprefect van Napels heeft bepaald, dat een
ieder, die het waagt dergelijke geruchten in
omloop te brengen onmiddellijk gearresteerd
moet worden.
Te Benevento heeft een bejaarde man, die
tijds de aardbeving zün verstand had verloren,
een jongeman doodgeschoten, dien hij zonder
eenigen grond aanzag voor den minnaar van
zijn vrouw. Toen de carabini-ri daarop zijn wo
ning omsingelden, schoot hij zün vrouw eer3t
dood en bracht vervolgens zichzelf door een
doodelijk schot om het leven.
Het reeds gebubliceerde bericht van den mi
nister van openbare werken verklaart, dat In
vele gemeenten het dagelijksch leven zijn nor
malen gang herne3mt.
Na zijn terugkeer heeft de koning een on
derhoud gehad met Mussolini, waarin hij met
hem van gedachten wisselde over de door hem
opgedane indrukken. De Duce heeft persoonlijk
een bedrag van 30.000 Lire voor de geteisterde
gebieden beschikbaar gesteld.
Heden is te Rome het eerste transport wees
kinderen aangekomen uit het aardbevingsge-
bled. Al deze kindei en zullen, in de h-oofdstad
verzorgd worden.
De „Daily Telegraph" spreekt van de moge
lijkheid, dat de Lambeth-conferentie de laatste
zal zijn. en dat in de toekomst Anglikaansche
bisschoppen met orthodoxe bisschoppen in
oecumenischen raad zullen bijeenkomen.
Zóó groot zou dan de vooruitgang zijn, welke
de beweging ten gunste van Christelijke een
heid gemaakt heeft.
Maandag hebben de patriarch van Alexandrië
en de andere gedelegeerden van de orthodoxe
kerken in het Oosten Londen verlaten, en met
hen en met de vertegenwoordigers van de kerk
in Servië en Roemenie heeft de commissie voor
Christelijke eenheid, onder leiding van den bis
schop van Gloucester, onderzocht in hoeverre
de vriendschappelijke betrekkingen tusschen de
Anglicaansche en orthodoxe kerken versterkt
kunnen worden. Gelijk in zulke gevallen ge
bruikelijk is, heeft de commissie prachtige vor
deringen gemaakt, en (ik citeer de „Daily Tele
graph") „het is niet te veel indien men ver
wacht, dat als resultaat volmaakte inter-com-
raunie tusschen de Anglikaansche en orthodoxe
kerken veel nader tot practlsche verwezenlij
king gebracht zal worden dan kort geleden mo
gelijk zou geschenen hebben".
Mooi gezegd Het komt neer op: het is mo
gelijk, dat waarschijnlijk ten naasten bij onge
veer dit of dat bijna misschien gebeuren zal.
Het blad kondigt de dingen aan met een bijna
ontstellende bruuskheid,
In den oecumenischen raad zouden bovendien
nog de oud-Katholieke diocesen van Nederland,
Duitschland, Zwitserland, Oostenrijk, Tsjecho-
Slowakië en Kroatië vertegenwoordigd zijn.
Dit zal den raad dus nog oecumenischer ma
ken. want alleen in Nederland bedraagt het
aantal „oud-Roomschen" niet minder dan bijna
elf duizend.
Wanneer alles, wat misschien gebeuren zal,
ook werkelijk heusch gebeurt, dan zal (ik ci
teer thans uit een hoofdartikel van de „Daily
Telegraph") de Christenwereld ten slotte nader
bij komen tot een zoodanige mate van eenheid
als niet bestaan heeft sinds het groote schisma
tusschen Oost en West In de twaalfde eeuw.
Het feit, dat reeds schikkingen getroffen zijn
voor het houden van een Pan-Orthodoxen raad
te Mont Athos is van de grootste beteekenis,
want het is meer dan duizend jaren geleden, dat
al de bisschoppen van de Oostersche kerken bij
eengekomen zijn. De veronderstelling, dat in de
toekomst de Lambethconferentie vervangen zal
worden door een oecumenische conferentie van
bisschoppen van de Anglicaansche, Oostersch-
orthodoxe en oud-Katholieke kerken moge ver
bluffend schijnen (ja, ik wist niet wat ik hoor
de Corr.), maar zij kan zeker niet als on
mogelijk worden verworpen. (O, dat klinkt al
weer minder woestCorr.) Gedurende vele
eeuwen heeft de wil tot eenheid niet bestaan,
maar nu deze (wil) teruggekeerd is, en de
schande van gescheidenheid beseft wordt, zou
er een vermetel man toe noodig zijn om te wa
gen een categorische (zie vlootconferentie
Corr.) grens te stellen aan wat de toekomst op
dit gebied wellicht bevat."
Of deze beeldspraak Anglicaansch dan wel
oud-Katholiek is, zou ik niet kunnen zeggen,
maar orthodox lijkt ze mij in geen geval.
Tenslotte nog de mededeeling dat (naar het
blad verneemt) „de mogelijkheid van hereeni-
gïng met nonconformïstische gemeenschappen
in het binnenland eveneens aanmerkelijk groo-
ter geworden is."
Napoleon had eens een ambtenaar ontboden
om hem in te lichten omtrent den stand van den
aardappel-oogst. De ambtenaar hield een be
toog, dat ongeveer twintig minuten duurde. De
keizer bedankte hem en vroeg: „Wilt U me nog
even zeggen, hoe het met den aardappelen
oogst staat
Hieraan dacht ik, toen ik in de „Daily Tele
graph" en de „Morning Post" de vier kolom
men doorworsteld had, waarvan een groot deel
ingenomen wordt door een „gezaghebbende ver
klaring".
Toen het Frankrijk gedurende den oorlog
slecht ging, maakten ze van generaal Joffre een
maarschalk. En nu wil men van de Lambeth
conferentie een oecumenischen raad maken.
Dit alles, en veel meer nog, lijkt eenigszins
wonderlijk, wanneer men het beschouwt in ver
band met den toestand, waarin de Anglicaan
sche kerk verkeert.
Wanneer men een kerk, die in alle richtingen
verdeeld is, en een andere kerk, die ook in al
lerlei richtingen verdeeld is, vlak naast elkaar
plaatst, krijgt men dan eenheid Wanneer men
de scherven van een gebroken glas, en de scher
ven van nog een gebroken glas naast elkaar
legt, krijgt men dan een heel glas Neen, men
krijgt de scherven van twee gebroken glazen.
Dit ziet men toch gemakkelijk in, zelfs waan
neer men tot de weinige leeken behoort, die
geen theologen zijn.
Maar er zijn eenige regels in bovenbedoelde
„gezaghebbende verklaring", die ons eenigszins
opweg kunnen helpen. Ik ontleen ze aan de
„Morning Post".
„Een krachtige stoot is gegeven aan de alge-
meene beweging voor hereeniging onder niet-
Romanisten (en, men lette wel, in belangrijke
Roomsch-Katholieke kringen) door de weder
opleving van de politieke activiteit van het Va-
tlcaan, zooals deze blijkt uit het Mussolini-ver-
drag en het Malta-geschil.
Tusschen het Vaticanisme en het Anglo-
Saxonisme bestaat hetzelfde fundamenteele ge
schil, dat leidde tot het groote schisma met de
Oostersche kerken in de dagen van Eduard den
Belijder en, vijfhonderd jaren later, tot de
hervorming.
Het Vaticanisme stelt vast dat de vrijheid
van het individu een herroepelijke gift is van
een goddelijk ingesteld centraal gezag, en dat
niets wettig is dat niet aldus veroorloofd Is. 1)
Het Anglo-Saxonisme daarentegen komt op
voor hetgeen lijnrecht hiertegenover staat
voor de Grieksche politeia (staatsregeling) in
tegenstelling tot de Latijnsche n.l. dat „de
glorierijke vrijheid van de zonen van God" de
gave is van den Heiligen Geest, door Dezen
overeenkomstig Zijn wil verschillend verdeeld,
en dat alles wettig is wat niet verboden is door
de algemeene inwilliging van de Kerk vap
Christus.
De eene postuleert een geestelijk rijk; de
andere een geestelijke republiek. Met het oog
op de hernieuwde poging om het eerste te her
stellen. is het niet onnatuurlijk, dat al datgene,
wat hen verdeelt, een bijzonderen tegenzin
moet inboezemen aan allen, die de andere op
vatting huldigen van de broederschap in Chris
tus, en dat zij ernstig verlangen naar eenheid
in geloof en geloofs-uitoefening."
Er bestaat dus veTband tusschen Mussolini en
lord Strickland eenerzijds en de hereenigings-
pogingan anderszijds. Interessant, gelijk meer
verwarde dingen Want wanneer wij dit ont
warren, dan is het duidelijk dat de energie,
welke plotseling echter de actie voor z.g. een-
DE PRINS VAN WALES arriveert op het
vliegveld te Brussel, vanwaar hij een be
zoek brengt aan de tentoonstellingen van
Luik en Antwerpen
heid wordt gezet, haar oorzaak niet vindt in
een vurig verlangen naar die eenheid zelf, maar
in vrees voor wat aangeduid wordt als „Vati
canisme". En wat voor eenheid doorgaat, is
dus in werkelijkheid niets anders dan een hond
genootschap, gelijk in een oorlog bondgenoot
schappen gesloten worden, niet omdat de bond-
genooten zooveel van elkaar houden, maar om
dat ze zoo gezellig het land hebben aan den
vijand
Móói is dat
1) Ik ben nog altijd niet meer theoloog dan
een paar dozijn regels hooger, maar in mijn
kwaliteit van „Vaticanist" weet ik toch, dat dit
in flaganten strijd met de waarheid is. Niets is
wettig dat door het „goddelijk ingesteld cen
traal gezag verloden is. Maar dit is heel iets
anders. Verkeert het individu in twijfel, dan
vraagt hij of iets veroorloofd is, maar bedoelt
hiermede of iets „niet verboden" is.
LUCHTMANOEUVRES TE LYON
Verweer tegen gasaanvallen
Omtrent de manoeuvres te Lyon, welke ten
doel hebben, de bevolking voor te bereiden op
gasaanvallen van vijandelijke vliegers, wordt
gemeld, dat het der hoorstations geregeld geluk
te, de nadering van de vijandelijke vliegers
vast te stellen en de stad te alarmeeren.
Het bleek echter ook, ondanks de krachtige
afweermaatregelen van de verdedigende vlieg
tuigen, niet mogelijk alle vliegers te beletten
de stad te naderen. Vooral als de vijandelijke
vliegers op een hoogte van 3000 M. vlogen,
slaagden zij er in de stad onbemerkt te naderen,
en bommen te laten vallen.
Omtrent het succes van de maatregelen tot
bescherming van de burgerlijke bevolking en
andere waarnemingen worden geen nadere bij
zonderheden gemeld.
Te Colmar is gisteren een Duitsch vliegtuig
van de vliegerschool te Böblingen in Wurttem-
berg geland, dat opgesteven was voor een vlucht
naar Frankfort a.d M., doch hij gebrek aan
geode kaarten den weg kwijt geraakt was. Het
vliegtuig is voorloopig onder bewaking gesteld,
totdat aan de formaliteiten voor een terugkeer
naar Duitschland zal zijn voldaan.
HOTEL CECIL WORDT GESLOOPT
Onze Londensche correspondent schrijft ons:
Toen het vorige jaar de Shell Mex, het be
roemde hotel Cecil aan het strand kocht om er
haar bureaux te vestigen werd medegedeeld,
dat het gebouw uitsluitend inwendige verande
ringen zou ondergaan. In de 34 jaren van zijn
bestaan had Cecil zulk een rol gespeeld in
het Londensche leven, het nam zulk een aparte
plaats in onder de hotels van het Westend, dat
sentimenteele Londenaars dankbaar waren
dat het gebouw uiterlijk althans intact zou
blijven.
Het was voor den niet al te gedistilleerden
smaak, die tegen het eind der vorige eeuw
heerschte, in zijn soort een mooi gebouw, al
kan de soort misschien niet veel geestdrift
verwekken. Het was bovendien een „landmark"
geworden, een gebouw dat zijn stempel druk
te op een van Londens vermaardste stadsge
zichten. Bovendien was het waarschijnlijk het
grootste hotel van Londen. Het telde, de on-
dergrondsche meegerekend, dertien verdiepin
gen.
De Shell Mex Ltd., betaalde voor het gebouw,
de electrische installatie en het terrein
1.522.000, hetgeen niet minder is dan
18.270.000 Hollandsche guldens. Het terrein is
ongeveer 9100 vierkante meters groot. Rekent
met 2 millioen guldens voor het gebouw, dan
werd de vierkante meter grond met ongeveer
1760 guldens betaald. Toch is de grond in de
City van Londen nog veel duurder dan die aan
het Strand.
Maar welk bedrag ook voor het hotelgebouw
betaald moge zijn, thans blijkt dat liet voor af
braak gekocht is. De nieuwe eigenaars hebben
besloten het te slopen en te vervangen door
een nieuw gebouw, dat honderd voet hoog zal
worden ,en zich zal uitstrekken over het geheele
terrein. Het zal een der weelderigste kantoor
gebouw van Londen worden, weelderig al
thans wat betreft ultra-inoderne installaties.
Het Strand, dat de laatste jaren meer veran
deringen ondergaan heeft dan eenige andere
Londensche hoofdstraat, met uitzondering van
Regentstreet, zal door de verdwijning van Ce
cil ,een van de laatste schakels met het eind
der vorige eeuw, toen zijn geleidelijke moderni
seering een aanvang nam, verliezen.
Ondersteuningsgelden geroofd
BERLIJN, 30 Juli (W.B.) Gisterenavond werd
te Frankfurt a. M. een districtshoofd in zijn
woning overvallen en door een schot in de
hartstreek levensgevaarlijk gewond.
Het slachtoffer had een bedrag van 8 tot 12
duizend mark in huis, dat Woensdag aan de
ondersteuningskas voor armen moest worden
afgedragen. Het geld werd geroofd, van de da
ders ontbreekt elk spoor.
EEN MANIFEST VAN 300 GEDOCTO-
REERDEN VAN LEUVEN
Onze Brusselselie correspondent meldt ons:
De R.K. Vlaamsehe oudboogstudentenbond
van de provincie Antwerpen, die, naar verluidt,
ruim driehonderd advocaten, dokters, ingeni
eurs, enz. van Leuven zou groepeeren, heeft
een manifest verspreid, als antwoord op het
bekende eeuwfeestschrijven van het Belgische
episcopaat, dat vorige week in al de kerken des
lands werd voorgelezen.
In het manifest der oudstudenten wordt o.m.
het volgende gezegd:
„Die brief, Eminentie, Hoowaardige Heeren,
heeft heel wat ontroering verwekt.
Niet om de lofwoorden waarmede het stof
felijk welvaren wordt begp.q; j:waarin België's
onderdanen zich na 1830,l#n /u te verheugen.
Ook niet om de uitbundige,j93idc waarmede de
Dynastie wordt overstelpt.jaaï
Een dithyrambe is geehyeluk geschiedenis
En wij begrijpen te goed én in zijne bezorgd
heid om, in overeenstemming met de wereld
lijke overheid, rustig en met vrucht zijne ver-
hevenen zending te kunnen volbrengen, het
Episcopaat bij voorkeur de aandacht vestigt
op de lichtzijde van het Belgisch regime en
den mantel der vergetelheid, in dit jubeljaar
vooral, over feiten en gedragingen spreidt die
ergernis en verbittering kunnen opwekken.
Maar wat óns, en met duizenden aan hun
taal, hun volk en hun vaderland gehechte Vla
mingen diep en grievend heeft getroffen, ja
geërgerd, het is de plechtige bekendmaking:
„Als herders Uwer zielen verklaren en onder
wijzen wij dat voor allen, zoowel Vlamingen
als Walen, België het vaderland is."
Dat klinkt als de plechtstatige, apodictische
verkondiging van een nieuw dogma.
Een dogma, werd ons nochtans steeds ge
leerd, is „een waarheid, uit den schat der
Openbaring door de Kerk bepaald en vastge
steld".
En „alleen de Paus is onfeilbaar, dit wil
zeggen ,dat hij niet kan missen wanneer hij
als hoofd der Heilige Kerk verklaart wat alle
christenen in zaken van Geloof en Zeden ver
plicht zijn voor waarheid te houden".
Dat de staat België ons Vaderland zou zijn
is een bewering die, naar ons weten, nooit tot
een dogma werd verheven. En het schijnt ons
onmogelijk, dat zulks ook gebeuren zal, omdat
die bewering niet is een eeuwige waarheid in
de Heilige Schrift of in de Overlevering beslo
ten of er mede in -nauw verband staande.
Uwe verklaring, Eminentie, Hoogwaardige
Heeren, zal dus wel niets anders zijn dan een
persoonlijke opvatting die wij als de rechtzin
nige meening onzer vereerde en geliefde Gees
telijke opperherders wel eerbiedigen maar die
ons geweten en ons verstand ons weerhouden te
beamen: voorzeker zou iedereen de opvatting
deelen indien werkelijk zooals Uwe Hoogwaar
digheden nog schrijven „België een soort Va
derschap uitoefende tevens scheppend en be
schermend", „-den waarborg der belangen en
den eerbied der persoonlijke en gezamenlijke
rechten" verzekerde, en op den „normalen gang,
de ontwikkeling en de verdediging van het stof
felijk en zedelijk leven der personen, der fami-
liën en der maatschappelijke eenheden" waakte
en „de ziel vormde zijner kinderen", zooals
het behoort.
Maar -daarvan zijn we verre. Het is niet een
voudig over „onvolmaaktheden en leemten" dat
het Vlaamsehe volk zich te beklagen heeft, het
is over een honderdjarige verdrukking, die het
-er op aanlegt de taal van het Vlaamsehe Volk
uit te roeien en zoo zijn ziel zelve te dooden.
Staatsvorm de Geschiedenis bewijst het,
Eminentie, Hoogwaardige Heeren is voor
de Katholieke Kerk bijzaak. Op eene voorwaar
de -dat de ware Godsdienst volle vrijheid ge
niete en geëerbiedigd worde, past zij zich aan
bij elk regime, aanvaardt zij elk staatsverband,
huldigt zij eiken regeeringsvorm.
Het optreden Uwer Hoogwaardigheden ln
deze heeft dan ook vreemd aangedaan.
De verschillende volkeren die deel uitmaken
van de Oostenrijksch-e Monarchie en er wat
betreft hun -taal -namelijk heel wat meer recht
bezaten dan de Vlamingen in Belgë hebben,
om zich -tot zelfstandige Staten in te richten,
zich afgescheurd -te midden van den wereldoor
log, aldus verraad plegende tegenover hun wet
tigen Vorst den Keizer, hu-n Groote Vaderland,
Qostenrijk-Hongarije.
Z. H. de Paus heeft die volksbewegingen
zoo met goedgekeurd, dan toch niet veroor
deeld.
België zelve, Eminentie, Hoogwaardige Hee
ren, dat nu ais eenig Vaderland wordt geroemd,
is toch ook uit den opstand geboren eener ver
dwaalde massa, opgehitst en aangeleid door een
handvol uitlanders en een van 't volk vervreem
de minderheid tegen het toen ook door de
Geestelijke Overheid als wettig erkend gezazg
van den Koning der Vereenigde Nederlanden.
Wij bidden God, Eminentie, Hoogwaardige
Heeren, dat Hij Ued. dat alles moge doen in
zien en overdenken opdat U over de volksbe
weging tot zelfstandig maken van Vlaanderen
en over hare voorstanders Uw oordeel zoudet
wijzigen, zooals het Belgsch Episcopaat reeds
op zijn oordeel over de vornederlandsching van
het Universiteitsonderwijs terugkwam, deze in
1906 bestreed en in 1921 goedkeurde en zelfs
beloofde te verwezenlijken.
Dan wordt het geweten gerustgesteld van die
genen welke zich nu wanen voor het dilemma
gesteld:
Ofwel Vlaanderen ofwel de Katholieke Kerk
ontrouw worden.
Dan worden de handen van eerbied en liefde
die door de eeuwen heen het Vlaamsehe volk
met de Roomsch-Katholieke Kerk en hare Ge
zagvoerders verbinden, nauwer toegehaald en
zullen allen, in volledige eensgezindheid over
wat Godsdienst en Zeden niet alleen moor oolc
over wat alle andere vraagstukken betreft, sa
menwerken voor Godsdienst, Taal en Vader
land."
DE FEESTEN TE ANTWERPEN
Nachtfeest en optoeht
Onze Antwerpsche correspondent schrijf'
d.d. 27 Juli:
Het driedaagsch verblijf der Belgische ma
jesteiten te Antwerpen, heeft de Schelde sta"
aanleiding gegeven om naast al de feestelijk
heden, welke de tentoonstelling al meebreng',
nog iets bijzonders te doen.
En zoo heeft zij getracht, een grootse»
nachtfeest op het water te geven. Er was a'
dagen over de komende glorie van dezen nach
gesproken en het verwonderde dan ook nie
mand, dat gisteren-avond zoowat heel Ant
werpen leeg liep naar het nieuwe Kanaal
dok aan de Krimschans.
Maar het waren niet alleen de Antwerpe
naren; uit alle steden van België en ook ui'
Nederland kwam men toegestroomd, om bet
schitterende #houwspel te genieten.
Er heerschte een onbeschrijflijke verwar
ring langs de afgelegen wegen, vooral na af
loop van het vuurwerk. Vele automobilisten
hadden anderhalf uur noodig, om terug in de
stad te geraken; van de tienduizenden voet
gangers spreken wij maar niet..
Het lichtfestijn, voor zoover het drijvend
materiaal betreft, was ontworpen door he'
lichtbureau der Philipsfabrieken en door d0
havenbedrijven van Antwerpen, onder leiding
van bestuurder Kinart met medewerking van
Philips-ingenieurs uitgevoerd.
De verlichting der schepen bood een pracb'
tigen aanblik en wekte alle bewondering.
De „zeemonsters", waaromtrent de verwach
tingen al dagen te voren hooggespannen wa
ren, voldeden minder goed.
De vertooning zelve, welke, gelijk men weet.
door de majesteiten werd bijgewoond, lie?
niet al te vlot van stapel, zoodat eerst te
half twaalf met het vuurwerk begonnen werd.
Het was bepaald schitterend, maar de nach
telijke terugtocht van verscheidene kilometers
door de polders van Eeckeren was, het spreek'
van zelf, minder glanzend.
Vandaag Zondag, een zeer gewild program
ma. Na de hij woning van de H. Mis met pon
tificale assistentie in de kathedraal, brachten
de majesteiten bezoeken aan het Plantin-mu-
seum en aan het stadhuis.
Des namiddags bezichtigden zij van de tri
bune op de Markt den historischen stoet van
Antwerpen, welke vandaag voor den eersten
keer uittrok.
De optocht, waaraan verschillende Antwerp
sche kunstenaars hebben meegewerkt en wel
ke was optouw gezet door de Antwerpsche
maatschappijen en kringen, beroemd om hun
stoeten-inrichting, werd een waar succes.
Hij bestond uit vier deelen, eerstens de
Antwerpsche legende, zooals Scaldis, Brabo
enz., het tweede was gewijd aan de geschie
denis van „Scheepvaart en handel" het
derde aan „Kunst- en Geestesleven", het vier
de over het latere Antwerpen o.a. van 1830.
HET BEZOEK DER MAJESTEITEN
Een paar incidenten
Onze Antwerpsche correspondent meldt dt.
28 Juli:
Het driedaagsch bezoek der Belgische majes
teiten te Antwerpen is over het algemeen in
geestdriftige stemming verloopen. Alleen zijn
er een paar incidenten voorgevallen, welke een
oogenblik een ernstig karakter dreigden aan te
nemen.
Zaterdagnacht toen de koning en de konin
gin terugkwamen van het nachtelijk waterfeest
hielden de Vlaamsehe fronters een kleine tegen-
manifestatie. Het gevolg was dat de politie
met blanke salmi het gebouw der Vlaamsehe
nationalisten binnendrong en nog al hardhan
dig te keer ging.
Do jeugdige frontwaohters waren niet wei
nig verbitterd en toen de majesteiten gisteren
avond de verlichting gingen bezichtigen bij de
Vlaamsehe Opera hielden de fronters van hun
gebouw Malpertuus uit een roerige manifesta
tie.
De politie deed het gebouw sluiten, vooral
omdat bulten onder het publiek de tegenmani-
festatie tegen de fronters groeide. De nationale
frontwacht, welke op het bovenverdiep haar
lokaal heeft, legde zich daarbij niet neer. Zij
opende het gebouw en voerde met zwar®
knuppels een geweldige charge uit op de tegen-
manifestanten, die ijlings op de vlucht sloegen.
Toen de wachters zich in het gebouw terug
trokken ontstond er In den groeten gang van
het gebouw een botsing met de politie, tijdens
dewelke enkele tegen-manifestanten een paar
stoelen en een klein zeildoek beschadigden. Er
hadden geen arrestaties plaats.
Hedenmorgen geven sommige Antwerpsche
bladen een zoodanig verslag van de gebeur
tenissen, waaruit men den indruk zou krijgen
als zou de Antwerpsche bevolking in haar
woede over het gedrag der fronters, alles kort
on klein hebben geslagen.
BOND TOT BESCHERMING VAN HET I
KIND
Congres te Luik
LUIK, 30 Juli. (B.T.A.) In het stadhuis alhier
is het congres geopend van den internationalen
bond tot bescherming van het kind.
Gedelegeerden van 28 regeeringen waren aan
wezig. Minister Jaspar hield een rede, waarin
hij herinnerde aan de oprichting veertig jaar
geleden van den hond en aan zijn ontwikkeling
sindsdien.
Het vraagstuk wordt door een
commissie bestudeerd
„HallohU spreekt met Mussolini
SAMENWERKING TUSSCHEN REGEERING
EN INDUSTRIE
Volgens een bericht uit Washington heeft
President Hoover een blzondere commissie be
noemd voor de bestudeering van het vraagstuk
der werkloosheid en het opstellen van een ge
meenschappelijk program voor de samenwerking
tusschen de regeering en de industrieën des
lands.
Deze commissie bestaat uit vertegenwoordi
gers der vakvereenigingen, der ondernemers en
der regeering, benevens uit vertegenwoordig®1,8
der wetenschap.
Zij zal ook nagaan, of wijziging moet wor
den gebracht in de statistische methoden voor
het vaststellen van de werkloosheid.
OPIUMSMOKKELAARS GEARRESTEERD
NEW-YORK, 29 Juli (V.D.) In de laatste tw««
dagen hebben ambtenaren 26 leiders van eeI1
groote, over do geheele Oostkust van de Veree-
nigde Staten verbreide, bende smokkelaarsfva®
bedwelmende middelen gearresteerd.
Er werd een groote hoeveelheid, opium
beslag genomen.
