0PPER-S1LEZIË
1
SPORT IN ENGELAND
Een praatje over ooievaars
DE BOAT.RACE.
raijJAG 27 AÏAaRT i9si
•MEN MOET ER WAT VOOR OVER HEBBEN
SCHOTLAND—ENGELAND.
m
BILJARTKAMPIOENSCHAP
WAS ENGELAND INGELICHT?
De lafcour-regeering niet-
rcïntcresoeerd
f) an onzen correspondent.)
LONDEN, 23 Maart 1931.
De meeste bladen onthouden zich nog van
cnrecten commentaar op de douaneovereen-
1-omst tus3Chen Duitschland en Oostenrijk,
maar de correspondenten te Berlijn en Weenen
weiden er in den breede over uit, en die te
Parijs geven Fransche persstemmen en op
vattingen weer. Bij vorige gelegenheden heb
ben wij de opmerking gemaakt dat een groot
deel van de Engelsche pers zijn meening over
internationale gebeurtenissen, waarbij Enge
land niet direct betrokken is, pleegt te ver
zwijgen tot de Fransche pers haar oordeeluit
gesproken heeft. Aldus verzekert zij zich van
een tactisch oordeel.
Ik heb de meening hooren uiten maar
geef deze onder alle voorbehoud weer dat,
terwijl de Duitsch-Oostenrijksche overeenkomst
voor Parijs, Rome en Praag een volmaakte
verrassing was, het Foreign Office sinds kor
ten tijd reeds wist wat er zou gebeuren. Zoo
wordt beweerd dat zoowel te Berlijn ais te
Weenen de Britsche gezant van te voren gepolst
geworden was, en dat deze verklaard had dat
Fingeland, zich in deze zaak als niet-belaugheb-
bend beschouwde.
Het is mogelijk dat deze lezing niets anders
is dan een conclusie, getrokken uit het feit,
dat de Britsche gezant te Weenen, in tegenstel
ling tot de Fransche, Itallaansche en Tsjechi
sche gezanten, geen stappen gedaan heeft aan
de Ballplatz. Overigens houdt men natuurlijk
ook rekening met de omstandigheid dat sinds
1923 Duitschland nimmer op het gebied der
internationale politiek iets van belang gedaan
heeft zonder zich eerst er van vergewist te
hebben, dat eventueele protesten van Fran
sche of andere zijde niet doof Engeland ge-
steund zouden worden. Er is dus geen reden
aan te nemen dat ditmaal van den gebruike-
lijken weg afgeweken is, en dat het labour-
kabinet gebroken zou hebben met de diploma
tie van het kabinet-Baldwin, dat zijn Europee-
sche politiek onveranderlijk baseerde op een
voorafgaand overleg met Duitschland.
Maar het blad, dat van 1924 tot 1929 als dé
spreekbuis van het Foreign Office gold, de
„Daily Telegraph", en dat 'ook thans als het
meest bevoegde orgaan der conservatieve partij
in buitenlandsche aangelegenheden doorgaat,
is in het geheel niet te spreken over den door
Duitschland ondernomen stap. Zoowel de Ber-
lijnsche en Weensche correspondenten als de
diplomatieke medewerker en de hoofdartikelen
schrijver van het blad slaan een weinig welwil-
lenden toon aan. Moeten wij hieruit afleiden,
dat, indien mr. Baldwin en sir Austin Cham
berlain nog in Downingstreet gezeteld hadden,
do Britsche gezant te Weenen wèl opdracht
gekregen zou hebben -tot het indienen van
een protest? Of dat de Britsche regeering, zoo
zij van te voren gepolst geworden was, Duitsch
land en Oostenrijk den stap ontraden zou heb
ben? Dit is mogelijk. Maar zelfs indien deze
veronderstelling juist is, hebben wij rekening
er mede te houden, dat de conservatieven zich
da gelegenheid, om uit een Duitsch-Oostenrijk
sche aangelegenheid munt te slaan tegen de la-
Uoiut-regeeriBg, niet zullen laten ontgaan, en dat
dus overwegingen van binnenlandsch-poiiiieken
aard aan de houding van dê „Daily Telegraph"
wel niet geheel vreemd zullen zijn.
Maar hierbij komt nog een andere factor.
Briand's denkbeeld met betrekking tot
een Europeeschen economischen bond is hier
onpopulair. Het is vooral ook onpopulair, door
dat Engeland niet aan zulk een Europeesch
hondgenootschap zou kunnen deelnemen, zon
der zijn positie als voornaamste lid van een
wereldrijk hopeloos te compromitteeren. De
correspondenten der Telegraph doen uitkomen,
dat het beroep, van Duitsche zijde op Briand's
idealen gedaan, huichelachtig is; de Berlijn-
sche correspondent drijft hitteren spot met het
Duitsche communiqué: „Oostenrijk", schrijft
hij, „zal economisch door Duitschland opge
slokt worden, en ieder ander land dat dit lot
wenscht te deel en, wordt verzocht zich aan te
bieden". Maar huichelachtig of niet, het beroep
op Briand's politieke idealen is minder geschikt
om de openbare meening in Engeland gunstiger
te stemmen voor een stap, waardoor in ieder
geval een precedent geschapen wordt.
Toch bestaap er alle redenen om aan te ne
men dat zelfs de conservatieve pers haar critiek
zooveel mogelijk binnen de perken zal houden;
de ontstemming, te Parijs, Rome en Praag,
verwekt, is voor Engelsche politici en publi
cisten reeds een afdoende reden om de zaak
zoo rustig mogelijk op te vatten. Iedere schijn
van solidariteit met Frankrijk in een aange
legenheid, waarin Duitschland betrokken is,
wordt immers sinds een lange reeks van jaren
reeds zorgvuldig vermeden.
Wij zien dan ook in de vrij bitse uitlatingen
der „Daily Telegraph" niet zoozeer een directe
manifestatie tegen de Duitsch-Oostenrijksche
politiek als wel tegen de onverschilligheid van
het kabinet-Mac Donald, welke hieruit blijkt,
dat het niet solidair met de drie andere mo
gendheden opgetreden is. Zoo dit ióderdaad een
bewijs mocht zijn van de opvatting dat Enge
land niet geïnteresseerd is in het Duitsch-Oos
tenrijksche verdrag, dan zal die opvatting hier
ongetwijfeld op krachtig verzet stuiten, of
schoon dit niet noodzakelijkerwijze wil zeggen,
dat de conservatieve oppositie verlangen zou
dat de Britsche regeering eveneens te Weenen
en Berlijn protesteert
Indien thans de „Daily Telegraph" vrij luid
misbaar maakt over de Duitsch-Oostenrijksche
overeenkomst, dan gelooven wij, dat dit mis
baar gedeeltelijk de overeenkomst zelf treft,
maar dat het toch vooral beoogt, zij het indi
rect, de passiviteit der Britsche regeering on
gunstig te doen uitkomen Die passiviteit valt
des te meer op door haar tegenstelling tot het
onmiddellijke optreden van drie andere regee-
ringen.
„Het feit", schrijft de „Daily Telegraph",
„dat deze protesten zoo onmiddellijk Ingediend
zijn, is een afdoend blijk van den argwaan,
door de overeenkomst gaande gemaakt". Het
blad spreekt van „Germany's dïquieting move"
{Duitschlands verontrustenden stap, en van een
„gebeurtenis, die rijk zal zijn aan verstrek
kende economische, en wellicht politieke, ge
volgen voor Europa en de wereld".
Aan alle politieke berekeningen, welke aan
de commentaren ten grondslag liggen, paart
zich klaarblijkelijk een gevoel van onbehaag
lijkheid en wantrouwen. Engeland heeft nooit
dezelfde redenen als Frankrijk en de kleinere
staten van Middel-Europa gehad om de „An
schluss" zelf tegen te gaan, maar het maakt zich
daarom niet.minder bezorgd over de mentali
teit, waarvan de „Anschluss"-beweging een
uiting is. En dat Briand's plannen niets, maar
de Anschluss-verwachtingen alles met de
Duitsch-Oostenrijksche overeenkomst hebben
uit te staan, is een meening, welke ,de „Daily
Telegraph" onomwonden, en anderen meer of
minder duidelijk te kennen geven.
,EEN ECONOMISCHE MISDAAD"
Geen onvermengde vreugde
(J an onzen correspondent
B e r 1 ij n, 23 Maart 1931
Men verwijt dsn Duitschers veelal, dat het
probleem van hun grenzen met Polen In het
algemeen, en het Opper-Silezische Vraagstuk
in het bijzonder, slechts waards voor hen heeft
in zoove,rre er zij mee agiteeren en de wereld
er mee in onrust houden kunnen. De waarheid
van die stélling begint echter te wankelen
wanneer men aan hun houding ten opzichte
van Elzas-Lotharingen, Eupen en Malmedy en
bun koloniën denkt. Over het yerlies van deze
gewesten zijn zij heen. Er is geen enkele leven
de Duitscber, die eiken dag, laat ons zeggen
één minuut piekert over de nieuwe gren
zen in het Westen. Zij hebben zich met den
staat van zaken aldaar verzoend en de hier
verloren gegane gewesten spelen geen rol meer
noch in het emotioneel, noch in het staat
kundige of economische leven van de republiek.
"Wanneer dat nu in het Oosten precies om
gekeerd het geval is, dan moet daar wel een
reden voor zijn en lean men kwalijk aannemen,
dat de wonden aldaar expresselijk open wor
den gehouden om een doodmoe volk, dat naar
niets zoo zeer als naar rust, arbeid en orde
snak0, op voet van latenten oorlog met de rest
van Europa te houden.
Inderdaad bestaat ér dan ook een groot ver
schil tusschen de Oostelijke en de Westelijke
grensregeling, zooals deze te Versailles werd
vastgesteld. Het verlies van de Elzas was een
zware slag voor Duitschland, maar toch niet
zóó zwaar of hij was wel te boven te komen.
Maar toen de Franechen een beetje later de
Roer bezetten, was Duitschland in een omme
zien tijds failliet.
Wat nu echter in het Roergebied in het
groot geschiedde, geschiedt in Opper_Silezië in
het klein. Duitschland zal aan de verdeeling
van Opper-Silezië niet failliet gaan, maar het
gewest zelf kwijnt langzaam weg. Het heeft
bereids den vorm van een etterbuil aangeno
men en hier aan zal dé Duitsche republiek
niet sterven, maar wel kronisch blijven lijden.
Zoo lijdt het ook aan den Korridor, aan de
afsnoering van Oost-Pruisen en aan een paar
anders grensproblemen. Deze kwaal noopt de
Duitschers er toe altijd maar meer hun vin
gers op deze wondeplekken te leggen. Zij doen
dat echter niet om Europa in onrust te hou
den.
Toen de verdeeling van Opper-Silezië voor
het eerst ter sprake kwam, hebben de Engel-
schen zich daar met zekere kracht tegen ver
zet. Wat Lloyd George er over zei, hebben wij
de vorige maal bereids aangehaald. Kennwor.
thy noemde do vc-rdeeling een „economische
misdaad" die begaan ging worden tegen het
gewest zelf, tegeh Duitschland, tegen Polen en
tegen de successie-staten. Deze kenschetsing
blijkt achteraE zeer ter zake geweest te zijn,
want nu, tic-n jaar na de deeling,'zoekt men
nog altijd, naar den man, welke bij deze opera
tie ook maar do geringste. bgat .gevonden
hóeft. Millioeuen menschen werden er door ge
schaad en worden dat nog, maar geprofiteerd
heeft nog geen sterveling.
Opper Silezië vormde vroeger een geheel,
zoo hecht in.pl.kaar gevlochten, dat het slechts
met geweld uiteen te rukken was. Het had een
gemeenschappelijke watervoorziening, gemeen
schappelijke electrische centrales en een zeer
ontwikkeld net van verkeersmiddelen. Dit ge-
liee! werd nu van elkaar gescheurd niet alleen,
maar de twee stukken werden door onbeklau-
terbare mure^ omringd. Dat geldt bijzonder
van het Poolsche stuk en wij bedoelen met die
muren niet louter douane-tarieven, maar meer
in het bijzonder ook den onwil van Foolsche
zijde om met do Duitschers tot een verstandige
oplossing van allerlei hangende geschillen te
komen, zooals de Fransche industrieelen uit
Lotharingen, dat met de Roermagnaten ge
daan hebben.
Hier komt nog bij, dat de verdeeling plaat
selijke wonden sloeg, die voor geen genezing
vatbaar zijn. Meerdere kleine stadjes werden
namelijk van hun onmiddellijke omgeving af-
gewurgd en hebben nu, zooals Ratibor b.v.,
geen kwadraat mijl achterland meer. Op dit
gebied stond men eigenlijk voor niets, ook
niet voor de grootste dwaasheden. Was er
ergens een hospitaal, een school of een soort
gelijk etablissement, dat de Polen meenden
bijzonder goed te kunnen gebruiken, dan trok
men de grenslijn eenvoudig zoo, dat het be
geerde object onder de vleugelen van den
Rooden Adelaar tereoht kwam. Aldus kreeg
Polen de krankzinnigen-gestichten van Rybnik
en Lublinitz, het tuberculeusenhosnitaal van
Loslau, het lazeret van Rudahammer, de mijn-
werkersschool van Kattowitz en alle gebouwen
van de spoorbaandirectie in dezelfde stad. Men
begrijpt natuurlijk, dat deze inrichtingen niet
midden in de wei fcigeii, waar ze niemand
kwaad konden doen, maar dat ze hecht aan de
gemeenschap verbonden waren, die aldus op
z'n willekeurigst in flarden uit elkaar werd
gescheurd.
Op deze wijze moest Duitschland 9SO.OOO
menschen aan Polen afstaan en nog 50.000 aan
Tsjecho-Slowakie, want het landschap Hut-
schin werd er passant ook maar aan laatst
genoemden staat overgedaan. Overigens werd
de nieuwe grens zoo getrokken, dat Polen 53
van de G7 steenkoolmijnen kreeg en 48 van de
5G milliard ton aanwezige kolen. Dank zij eene
geologisch^ vergissing kon Duitschland van de
21 millioen ton lood en zink onder de aarde
er 11 millioen redden,- maar alle bestaande
lood- en zinkmijnen werden aan Polen toege
wezen. Van de 37 hoogovens behiel 1 Duitsch
land er 15, maar de ijzerindustrie werd hier
door toch zóó zwaar getroffen, dat zij aan
beide zijden van do grenzen kreupel gaat.
27 spoorwegen werden doorgeknipt en dat lot
trof natuurlijk een nog veel grooter aantal
landwegen.
Een en ander resulteerde daarin, dat het
Duitsch-gebleven gebied van Opper-Silezië op
net stuk van records slaan alle records slaat.
Het land brengt aan belasting minder dan do
helft op van eenig ander landsdeel. Het heeft
de grootste kindersterfte en de hoogste alge.
meene sterfte, maar tegelijk ook bet hoogste
aantal geboorten van Duitschland. De spaar
banken wijzen de geringste cijfers van het
lieele land aan en de loonen en tractementen
zijn er lager dan ergens elders in Duitschland.
Het getroffen gewest souffreert aan den groot
sten woningnood en verheugt zich tegelijk in
het bezit van het grootste aantal één-kamer
woningen. Maar voor credieten moet in Opper-
Silezië ongeveer 2 pCt. meer rente betaald
worden dan in het overige Duitschland.
Inmiddels is het gewonnen gewest voor Po
len ook geen boon van onvermengde vreugde
geworden. Daar zijn b.v. die steenkolenmijnen.
Om redenen van prestige kon Polen de produc
tie van die mijnen natuurlijk niet la,teit. zin. v
ken, maar anderszins zit het met zijn opge
graven delfstof geweldig in zijn maag. Om den
rommel kwijt te raken wordt een dumping op
groots schaal toegepast, voorloopig nog maa:
alleen naar de Scandinavische landen, waar de
Poolsche steenkool bezig is de Engelsche te
verdringen. Een tijd lang heeft men ook met
het plan rondgeloopen een afzetmarkt in Italië
te forceeren, maar dat plan bleek toch wel wat
al te duur. Maar Polen vervoert nu de ton
steenkool van Kattowitz naar Gdingen voor
3,39 mark, terwijl de Duilsche spoorweg
voor rlen afstand BeuthenStettin bijna drie
maal meer moeten vragen om haar transport
kosten te kunnen dekken. Op dit kolentran-
sport hoekt de Poolsche spoor dan ook een
verlies van rond 200 millioen zloty. Op den
verkoop zelf van de zwarte diamant wordt ook
een verlies van 200 mihioeu zloty geleden en
dan betaalt de staat nog eens een tekort van
100 millioen zloty voor het zeevervoer van
Gdingen naar den overwal, zoodat Polen alleen
aan zijn steenkoolmijnen van Opper-Silezië
e-en strop van een half milliard zloty heeft. Zoo
de arbeiders daar tenminste garen bij sponnen,
zou men met den toestand nog vrede kunnen
hebben, maar de loonen in Poolsch Silezië
liggen 40 pCt. lager dan in Duitsch-Silezie en
daar zijn ze weer lager dan in eenig ander
deel van Duitschland. Een voordeel is het na
tuurlijk, dat de haven Gdingen doo~ deze ma
noeuvre aan het bloeien slaat, zij het dan al
ten koste van Danzig. In 1930 werden er uit
dit Gdingen b.v. 1,2 millioen ton kool naar
Zweden verladen, 445.000 ton naar Denemarken
en 498.000 ton naar Noorwegen.
Met de Poolsche ijzerindustrie staat het niet
veel brïllanter geschapen. Vroeger kon het be-
noodigde erts goedkoop den Oder opgevaren
worden, zij het dan al, dat die waterweg een
en ander te wenschen overliet. Maar Poolsch
Opper-Silezië is nu van deze heirbaan afge
sneden en op den veel duurdereu trein aange
wezen. De ijzer en staalindustrie moet echter
natuurlijk blijven leven, welke offers dat ook
kost. Momenteel heeft deze nijverheid nog een
afzetgebied in Rusland, maar mocht het vijf
jaren-plan verwezenlijkt worden, dan zal Polen
met zijnijzerproductie geen raad weten. De
binnenlandsche markt is van bijna geen be-
teekenls en de omliggende landen moeten met
veel kunst- en vliegwerk een eigen industrie
in het leven houden.
Wat hier van de Poolsche helfc van Opper-
Silezië geldt, is m.m. ook op de Duitsche helft
van toepassing. De münen en de staa' en ande.
re fabrieken zijn er nu eenmaal en er wonen
veel menschen omheen, die ook leven moeten
en daarom wordt de zaak maar aan het draalen
gehouden. Maar de verdeeling heeft den dood
steek aan haar levenskracht toegebracht. Alles
kwijnt, alles gaat mank en slechts met kunst
middelen wordt een algemeene in-eikaar-zak-
king verijdeld.
Zoodat Tomassinni, de vroegere Itaiiaansche
gezant in Warschau, misschien toch wel gelijk
had, -toen hij de verdeeling en alle3 wat daar
mee samenhing een „dftad van misdadige razer
nij" noemde.
KLEURENFOTOGRAFIE
Vanochtgnd zijn een goede vijf-en-twintig
ooievaars, over mijn Fransch dak overgevlo
sen en der traditie getrouw heb ik ze de Vste
wenschen. voor 't vaderland meegegeven.
De statigs langbeen reinigt evenwel hoe
langer hoe minder onze Hollandsche stof
kanten.
roeger was het nu wel niet een .heilige
vogel zooals de ibis voor tal van volken, maar
hij was rle zomergast, die tot de familie be
hoorde. Een geluksbode zag men minstens in
onzen eiber en de oude Drentenaren noemden
hem zelfs „EiUèver", wat inderdaad heil-be-
lover beteekent. Ook bekende broedplaatsen,
waai zelfs de zwarte ooievaar voorkwam, zoo-
ais het Schollevaarseiland, zijn verdwenen. En
al die inpolderingen en verveningen hebben er
ook gaan goed aan gedaan om den ooievaar
te doen terugkomen. Omstreeks de zeventiger
jaren schijnt het aantal ooievaars bij ons
plotseling zeer verminderd te zijn. doordat de
vluchten die op de terugreis uit Afrika naar
ons vaderland waren. in Noord-Spanje en
Zuid Frankrijk door een verschrikkelijken
storm zijn overvallen, waardoor een groot deel
van de vluchten is omgekomen.
Maar de eigenlijke- vijand van den ooievaar
is het verdwijnen van het groot grondbezit,
de verkaveling der buitenplaatsen en het ver
dwijnen der moerassen. Want hoe nuttig de
ooievaar ook is, liij is zeer gulzig en heeft
heel wat muizen, kikkers, aaltjes, en insekten
noodig om voor zich en zijn gezin te zorgen.
Vroeger waren de groote boerderijen zoo ver-
tandig een oud wiel in bet rietendak te plaat
sen en de ooievaar was de meest gemoedelijke
der gevleugelde medebewoners. In d-e groote
blutenplaatsen werd het wiel op een hoogen
mast geplaatst of lu den kruin van een ouden,
hoogen boom. In beide gevallen had het ooie-
vaarspaar een uitgebreid en rustig jachtgebied.
Maar nu zijn die wielen zeldzaam geworden
en hoewel de ooievaars wel in zeer liooge
booineu nestelen, heeft hij zich niet genoeg
aan den woningnood aangepast om uitsluitend
de bootaen te gaan bewonen. En de sehaarsch-
tc van geschikte jachtvelden heeft hem ook
genoodzaakt elders zijn kansen te beproeven.
In den Elzas is het precies zoo gegaan en
daar zijn ook de ooievaars danig aan het uit
sterven. In Polen, Hongarije en Roemenie waar
de moerassen nog talrijk zijn, vinden de ooie
vaars nog altijd hun element en misschien
zijn vele van onze ooievaars naar het oosteft
verhuisd. Want dat er nog veel ooievaars zijn.
bewijst een telegram uit Agadir dat daar een
leger van 15000 ooievaars de Sprinkhanen zijn
komen overvallen. Misschien heeft dat gemaakt
fiat ook bij ons de ooievaars dit jaar nog al
met vertraging zijn aangekomen.
Een nieuw procédé
Reeds lang houden de deskundigen zich bezig
met liet vraagstuk der kleurenfotografie. Het
wordt door allen, die fotografeeren, als een
gemis gevoeld, dat de gewone fotografische
afdruk slechts .een zwart-wit beeld geeft van
hetgeen .men vaak om zijn kleuren mooi vond
om op de gevoelige plaat vast te leggen.
Op velerlei wijze is reeds getracht te komen
tot kleurenfotografie en er zijn resultaten in
die richting bereikt. Een nieuwe vinding brengt
de oplossing thans weer een stap nader zij zal
onder den naam „driepak Golorama" in den
ban-del worden gebracht en berust op een een
voudig procédé.
Coloramu. is een driepak, bestaande uit drie
op elkander liggende films, die aan een smalle
zijde tezamen geplakt zijn en aan de achterzijde
voorzien va,n een schutblad in den vorm van
de filmbiaadjee. Dit „driepak" kan in elk nor
maal chassis voor zwart-wit fotografie ingelegd
worden. Achter het driepak komt een pers-
b laad jé, van fluweel voorzien, dat het pak tegen
een er voor liggende glasplaat drukt.
De opname van het beeld kan geschieden
met elk gewoon fototoestel. Het instellen ge
schiedt op dezelfde wijze als bij zwart-wit foto
grafie, echter met omgedraaide matte schijf,
ter oompenseering van den brandpuntsafstand.
De gevoelige la,gen liggen nJ. evenals bij het
bclkende procédé achter en niét vóór de glas
plaat.
De belichtingsduur is hot .twee- a drievoudige
van den tijd, noodig voor een zwart-wit opname
met eeii plaat van 17 gr. Soheiner.
Het p-océdé, waarvan wij zeer goede resul
taten hebben gezien, heeft in onderscheid met
vroegere uitvindingen op dit gebied, dat men
drie bij elkaar beboerende negatieven verkrijgt,
waarvan men een zoo groot aantal afdrukken
kan maken als men zelf wenscht. De methode
13 gebaseerd op de zoogenaamde subtractieve
driekleurensynthese, hetgeen daarop neerkomt,
dat men door het gezamenlijk afdrukken van
drie monochrome beeldgedeolten één rood,
één blauw en één geel alle in de natuur
voorkomende kleurnuanceeringen verkrijgen
kan. Op grond van de selectieve gevoeligheid
der verschillende films voor de verschillende
kleuren, verkrijgt men met de betichting van
het driepak en met de ontwikkeling daarvan
de drie benoodigde negatief-gedeelten. Het prin
cipe van drie selectief gevoelige en tot één pak
vereonigde films is zeker niet nieuw, maar dit
heeft pas met de hierboven genoemde nieuwe
uitvinding een zoodanige volmaaktheid bereikt,
dat men daarop een practisoh bruikbare
mebhede opbouwen kan.
De nieuwe uitvinding heeft alleen dit be
zwaar, dat de aihateur-fotograaf op het oogen-
blik de afdrukken zelf nog niet kan maken,
doch deze aan zijn leverancier moet overlaten.
„Is er Iemand van jullie soms muzi
kaal aangelegd?"
„Ik... ik... ik...
„Nou, jongens, doe me dan een
plezier en help even bij mij thuis de
vleugelpiano verzetten 1"
Tegenwoordig weet men van dat reizen en
trekken van de vogels heel wat meer sinds
men een aantal dieren is gaan merken en de
ornithologen over den gelieelen aardbol hun
waarnemingen doen. Het is typisch dat de
ooievaars die het moest Oostelijk gaan, in
Polen bijvoorbeeld, niet verder daji Nooni-
Afrika trekken om het winterseizoen te ont
vluchten. Die welke 's zomers West-Europa eu
zélfs Noord-West-Europa tot in de Scandl-
i navische landen toe, bezoekeq, vliegen ver
den evenaar over en nemen een tropisch ver-
j blijf ergons tnsschon het meer Tschad en Knap
do Goede Hoop. Als het bij ons dan lento be
looft te worden, komen ze naar Marokko en
Algiers en daar houden -ze nog eens ecu groote
vergadering voor het afscheid naar de broed
plaatsen.
Die reis naar de broedplaatsen duurt niet
zoo lang als men zou gelooven. De dieren
zoeken niet langzamerhand nieuwe jachtvel
den op om tenslotte bij ons uit te komen. De
reis van do Afrikaansche Noordkust tot bij
ons, duurt waarschijnlijk slechts enkele dagen,
want de ooievaars zijn reuzenvliegers. Enkele
aanwijzingen staan ons ten dienste. Zoo heb
ben Engelsche ornithologen in Augustus in
Rusland ooievaars geringd. De trek ving eerst
ruim een week later aan en in den loop van
September kregen zij reeds bericht uit Kaap
stad dat van die geringde ooievaars er in
Zuid-Afrika waren 'geschoten.
Maar om op den oorlog tusschen do ooie
vaars en de sprinkhanen terug te komen, de
telegrammen uit Agadir over de ontzaglijke
wolken sprinkhanen wezen er op, dat d©
Egyptische plagen niet louter tot de historie
behooren. Vooral in de richting van Souss wer
den verschrikkelijke verwoestingen aangericht.
Maar ziet hoe plotseling uitkomst kan worden
gemeld. Men heeft voor de verdediging een
uitstekenden bondgenoot gevonden in de ooie
vaars die zich voor den trek naar broedplaat
sen in Noord-Afrika hadden verzameld. 15000
steltloopers vertrokken onmiddellijk naar de
streek van Souss en vielen op de eerste wolken
sprinkhanen aan. Do sprinkhanen vervangen
de kikkers. De gulzigheid der ooievaars is
wel bekend en de inlandsche bevolking ziet
dan ook de ooievaars gaarne komen. Vermoe
delijk omdat de ooievaars zich alleen in
gansche vluchten hij hen vertoonen, want een
andere vogel de behaarde Ibis, die bij de In
diërs een heilige vogel is, en die ook sprink
hanen eet, en in de plantages van Marokko
dezelfde groote diensten bewijst als de ooie
vaar bij ons, wordt door die inlanders zonder
mededoogen vervolgd en gedood, 't Gebeurt
meer dat de mensch tegen zijn eigenbelang is.
Het is niet zoo algemeen bekend dat deze
groote reizigers onder de vogels nog niet hun
Columbus hebben gevonden. De weg naar
Amerika is hun onbekend, want dat is het
eenige werelddeel dat ze niet bezoeken. Ook
in Engeland zijn ze schaars en worden er zel
den broedend aangetroffen. Misschien houden
ze niet van de zee.
Ze kunstmatig wat meer gelegenheid te
geven zich in ons land te vestigen is natuur
lijk niet mogelijk, want een wiel op een paal
te plaatsen is niet voldoende; ze moeten ook
een jachtterrein hebben. En zelfs met enkele
bescherming is men er nog niet, want zoo heel
snel vermenigvuldigt de ooievaar zich niet.
Nesten met twee ft drie jongen zijn regel, met
vier of vijf een uitzondering. Als men dan
denkt aan de gevaren van de lange reis dan
kan men zich wel voorstellen, dat het aantal
ooievaars dat van onze broedplaatsen kan ver
trekken, maar weinig grooter is dan dat het
welk de lente is komen aankondigen.
Maar we zouden kunnen beginnen met de
bekende bij ons zeer eenzame broedplekken,
instand te houden.
En voor een ooievaar moet men wat over
hebben. Bij onze voorvaderen werd bij zeer in
eere gehouden, plaatste men hem op het stads
wapen als liet symbool van burger- en familie-
deugd. De oude Egyptenaren hadden hem al
evenals de Grieken, gewijd aan Juno. De
Romeinen beschouwden onzen steltlooper als
het zinnebeeld der kinderlijke liefde; in mid
den-Europa, in den Elzas, langs den Rijn en
bij ons brengt hij, zoo al niet het geluk aan
den hulselijken haard, dan toch wat vreugde
op het dak. Laten we hem dus in eere houden.
E. IC.
Komkommertijd in de
voetbalsport.
„Row, row, Roeie is weer in acitie geweest.
Negen, knappe jonge mannen uit Oxford, ver
afgood en aanbeden door de „jeunesse dorée"
uit het studenten-plaatsje, hebben weer geploe
terd met hun spanen in bet woelige water van
de Thames om, zooals meer en meer gebruike
lijk wordt, te aanschouwen hoe de kranige
kerels van Cambridge als eersten door de finish
gingen. Toen ik nog heel jong was en niet
gehuwd, ging Cambridge al het eerste door de
finish, dat was na den oorlog.van zeventig.
Dat is nu nog zoo. OxEord is echter steeds
onbedreigd tweede en dat moet haar tot troost
strekken. Het verschil tusschen Oxford en
Cambridge varieert echter meermalen aanmer
kelijk. Wij herinneren ons nog nederlagen van
tien en twaalf lengten, en één jaar waarbij ze
beelemaal niet meer óp kwamen dagen, omdat
zo niet zoo laat op mochten blijven van thuis.
Ook is het geschied dat ze midden in de Thames
om waggeldennog zoo gek niet.
Dit jaar verloor Oxford voor de zooveelsite
achtereenvolgende maal en geen sterveling vond
het eigenlijk wat bijzonders. Ze startten gelijk
tijdig, maar dat was rook liet ©enigste. VlaK.
nadien nam Cambridge de overhand en de
riemen pikten het water met ongekende regel
maat. Op dat moment was het weer duidelijk
dat de race weer liet beste te volgen zou zijn
door den stuurman van de Oxford-boot, die
inderdaad een luxe-plaats had. Getrokken door
acht galei-roeiers, die zichzelf de armen uit het
lid sjorden, zat Z. M. de stuurman van Oxford
daar op zijn zetel en trok aan de touwtjes om
toch maar vooral niets te missen van het
gezicht van een perfect roeiende Canibridge-
machlfie. Bij de Mile Post was er al méér licht
tusschen de booten dan zonder zonnebril was
te bekijken en bij Harrod's was Cambridge de
bocht al om. zonder dat Z. M. de stuurman van
Oxford ze kou zien en dus liet hij de Oxonians
wat bijtrekken. Cambridge roeide op dat mo
ment oen kalm gangetje maar er bleef een
ordentelijke afstand tusschen beide vaartuigen.
Onder groot gejuich van de massa schoot de
Cambric!gé-acht, die zich schijnbaar niet al te
veel inspande, niettemin in record-tijd onder
Hammersmiitlibridgedoor en, het duurde niet
al te lang of.ook do Oxford-schuit naderde de
pijlers, informoerend hoe lang hot geleden was
sinds Cambridge was gepasseerd. Bij Chiswiclc
Step3 gaf Oxford nog even vol gas, doch enthou
siasme bedierf hier liet weinige goede w at er-
et k, en de heele ploeg leek wel op 'n stel
Zondagsvaarders in een pieremaggoggel in Hyde
Park. Cambridge won in 19 minuut, en Oxford
kwam net te laat om de spontane vreugde mee
te maken.
Zoo verloopt dit evenement nu jaar op jaa.r.
Het is een merkwaardige geschiedenis. Weken
van te voren is heel Brittanje er vol van,
behalve de plaatsen Oxford en Cambridge.
Immers in die universiteits-stadjos is de Booit-
raco een secundair nummer op liet roei-pro-
gramma. Wèl zijn de acht deelnemers in con-
stanto actie, wel raken de diverse Pa's, Ma's
en Verloofden van de rooiers tegen dien tijd
hun hoofd kwijt, maar de gewone studenten
van Oxford on van Cambridge bemoeien zich
eigenlijk nauwelijks met de Boat-race. Voor een
plaats als Oxford zijn de „Torpids" en de
Eight-week", waarbij in eigen veste de diverse
Universiteiten legen elkaar roeien, veel belang
rijker. Do Boat-race is goed voor de buiten
wereld, is een met veel reclame aangekondigde
show, en de afgestudeerden van de beide Univer
sity's hebben bun lia-rt verpand aan de ploeg
van hun oude Alma Mater:
Trouwens met alle respect voor Cambridge
en Oxford, het zijn lange na niet de beste roei-
ploegen van Engeland. Wanneer men bedenkt
dat een paar honderd duizend menschen langs
do boorden van do Thames staan opgesteld om
pprjw 4t 'i
CHARLIE CHAPLIN IN EEN NIEUWE ROL:
een morgenrit in de tuinen van den hertog van
Westminster te Saint Saëns, waar hij logeert
de rekening wenden, want ze hebben sinds den
oorlog een roemrijke geschiedenis, vooral op
beker-gebied. Chelsea, waar we het deze week
nu eens niet over zullen hebben (ze kregen
juist klop van Manchester City) is nog niet
Ueolemaal veilig, doch daar ze Birmingham wel
zal afslachten vanwege de Cup-revanche, honden
we met eventueele degradatie geen rekening
meer. (Chelsea won gisteren van Birmingham
met 10. Red. Msb.).
Tegen dit jaargetijde houdt de Cup-FInal dan
meestal de gemoederen bezig maar waar de
Tinal gelimiteerd is tot twee Birmingham-olubs,
i? er alleen in die Midlands-stad nog spanning.
Niet alleen om de match, zelf, maar ook om
de'plaatskaarten. Er zijn alleen bij Birmingham
100.000 plaatsen aangevraagd, dus Birmingham
zou heel Wembley hij de Final kunnen vullen
Stel je voor die risten extra-treinen. Bij Weet
Bromwich is het al niet anders. De zaak is
echter dat beide club3 samen 14.000 tickets
ontvangen en de rest wordt over het laad ver
deeld. U kunt zich anders de rage wel voor
stellen. Wanneer Wembley 250.000 plaatsen had,
met drie-dekklge tribunes, zou het ook vol
wezen
Behalve de Cup-Final lokt ook de komende
Internationale matoh aller belangstelling. Het
was immers zeventien jaar geleden voor Enge
land er het vorig seizoen in slaagde de inter
nationale kroon te verwerven boven Schotland,
Ierland en Wales. Momenteel zijn ze weer zoo
ver dat ze slechts Zaterdag op Hampden Park
in Glasgow behoeven gelijk te spelen om'tnees-
tcr te wwden van den. zoozeer begeerden, maar
zoo zelden verkregeu titel. De s<-Ieotie-cwmtqiis-
sïë heeft zich z'n h'oofd suf 'gepiekerd onr"een
ordentelijk tearn in. het veld te sturen wat met
eenige kans op succes zou kunnen opereeren.
Ze heeft daarvoor ettelijke oefenwedstrijden
georganiseerd en toen de twee lieste teams nog
eens" tegen elkaar in het veld gebracht om
daaruit een elftal te distllleeren. Lang voor
gisteren wist men dus al zoo ongeveer hoe het
team worden zou, maar niettemin is het elftal
op een paar plaatsen een volkomen verrassing.
Houghton van Aston Villa scheen een zekere
keus voor de linksbuiten-plaats, maar tot veler
verbazing koos de commissie onzen vriend
Crawford van Chelsea. Dit doet ons een waar
genoegen, want deze knaap moest in hot begin
van het jaar het veld ruimen TOor
Alec Jackson, werd ternggezet naa.r de resery^^.
en noodgedwongen mocht hu toen
meedoen als linksbuiten in plaats van
Oxford te Zien Iangs-paddelen, dan zou men zoo
denken dat deze roei-racers nu wel het summum
van het summum moesten voorstellen. Verre
van dat. De massa komt voor de eeuwen-oude
traditie. Het hoort er nu eenmaal bij- Maar r.et
zoo min als bij de Cup-Final de sterkste voetbal
teams zijn ét wordt doorgaans heel si echt
gevoetbald net zoo min zijn hier de beste
roeiers. Heel die massa komt ouder gewoonte
getrouw. En practise!» genomen niemand beeft
eenige relatie met oen van de beide zeer selecte
Universiteiten, waar sleohts de crème van
Engeland studeert. En toch heeft ieder op zoo'n
race een van de twee als favoriet uitgekozen.
waarom mag Joost weten.
Enfin, deze tocht is weer voorhij en Cam
bridge won. De aardigheid raakt er zon men
zoo zeggen langzamerhand vanaf. In andere
landen zou men het wel gelooven. Maa.r Enge
land is een raar land. Daar heeft een dusdanig
groote schare telken jare een tocht naar het
xerre Mortlake over om twee ploegen1 mijlen
van elkaar te zien passeeren. Het „genot" duurt
nauwelijks ©en minuut. Srfiaken verschillen
blijkbaar. Doch er valt daarover niet te twisten,
nietwaar. We zullen den Britten het pi ei zier
niet misgunnen.
In voetballand is het komkommertijd. Welis
waar zijn kampioenschap, promotie en beker
nog niet beslist, maar de meeste clubs hebben
bij geen van de drie gebeurtenissen meer belang
en men speelt dus in het algemeen slechts
omdat de contracten dat nu eenmaal zoo hebben
bepaald en daarmee basta. Het League-leider-
schap is gelimiteerd tot Arsenal en Aston Villa,
de degradatie van Manchester United is een
feit, de promotie van Everton dito en de beker
is gereserveerd voor een van de twee clubs
uit Birmingham. Wèl heel vroeg in het seizoen
zijn zooveel belangrijke gebeurtenissen gereser
veerd voor zóó weinig cluns.
Passeeren we nog even de revue, dan consta-
teeren we dat de suprematie van het Vereenigd
Koninkrijk wat dichter in het bereik van de
Arsenal gekomen is, want ze sloeg Sheffield
"Wednesday en raakte daarmee een lastigen
tegenstander kwijt, terwijl terzelfder ure de
naaste rivalen, Aston Villa, een punt verspeel
den tegen Derby County. Arsenal heeft nu drie
punten meer dan de Villa en bovendien nog
'a wedstrijd minder gespeeld. De Villa heeft
nog zeven matches voor den boeg en als wo
Arsenal's resteerende ontmoeting als een zege
noteeren, blijft do groote vraag of de Villa lil
die zeven matches acht punten op Arsenal zal
kunnen inloppen. Immers dat is noodig, daar
het doalgerntddelde van Arsenal altijd nog beter
is dan dat van de Birminghammers. Zoo lang
zamerhand ga ik er inderdaad aan twijfelen
of de Villa, dat momenteel gedecideerd sterker
is dan de Lontlenaars, liet nog wel halen zal.
Onderaan do ranglijst kunnen practisoh ge
nomen nog een stuk of vijf clubs mot Manches
ter United meegaan naar de Ia,gore afdeeliug,
te weten Leeds United, Blackpool, Bolton Wan
derers, Grimsby en Birmingham. Heit zou zielig
zijn voor Bolton Wanderers als ze liet kind van
ergens op liet zeven kilometer lange traject j keertje m11 e! In luttel aantal
eerst Cambridge en een heelen tijd (lciarua z«n out 01 hi- echter als internationaal
nx'fftwl rnon Tnnp"5-rvt)drlci'pn iJtvnAWVll ÏTifT! ITUiJlll'C
gekwalificeerd.
Plet elftal is thans Hibbs (Birmingham)
GoodaÜ (Huddersfield) en Blenkinsihop (Shef
field Wednesday); Strange (Sheffield Wednes
day), Robert® (Arsenal) en Campbell tlludxienv-
t'ield)Crooks (Darby County), Hodgson (Liver
pool!, Dean (Averton), Burgess (Sheffield
Wednesday) en Crawford (Chelsea).
Wij wenschen den lieeren tegen de mannetje»
van Alec Jackson, Hugh Gallaoher en Alan
Morton veel geluk. Wi) geven hun tevens de
beste kans.
ZESDAAGSCHE TE PARIJS.
Het Nederlandsche koppel op de derde
plaats.
PARIJS, 20 Maart. (H. N.) In de zesdaagsche
gelukte bet vandaag enkelen achterliggenden Kop
pels rondewinst te behalen, doch overigens is
stand niet veel veranderd. n.
De spurts werden gewonnen door: Boucheron,
Blanchonnet, Boucheron, Merviel, Souche*»™»
Pijnenburg, Bresciani, Linari, Broccardo,
SCN™68guur, waarin 1525.75 K.M. werden afge
legd ,was de stand als volgt: 1. Boucher
pry 115 punten. 2. Charlier—Deneef P
I Van Kempen-Pijnenburg 115 ®u"
schenhagenBroccardo 87 punten: S. «aynaud—
Day en 67 punten; 6. Mouton—Brescian bl pun-
U'op 1 ronde: 7. Linari—Dinale 54 P^pN. 8. Mer"
viel—Foucaux 47 punten; 9. Leducq elissier 46
rTpte2n ronden: 10. Choury-Febre 81 punten; 11.
Blanchonnet—Marcillac 57 pu"1™'
op 5 ronden12. Lemoine—Guimbrettere 83 pun
ten; 13. OppermanLamb 38 punten;
op 6 ronden14. Pecqucux—Renaud 115 pun
ten'; 15. Decorte—Raes 43 punten.
Tweede klasse drie banden
Het programma van den wedstrijd om het kam.
piocnschap van Nederland tweede klasse dria
banden, dat onder leiding van de Biljartvereni
ging Rotterdam in 't Gouden Hoofd alhier wordt
gehouden, is als volgt samengesteld:
Vrijdag 27 Maart: 1 uur B. BuitekantJ. Druk'
ker, J. C. Wittebol—J. van 't Hooft; 2.30 uur D.
H. van Eymeren—W. L. H. Penning P. de Moet—
j. Drukker; 4 uur B. Buitekant—J. C. Wittebol,,
J. van 't Hooft—W. 'U H. Penning; 7.30 uur J.
KjeerekoperJ. Drukker, J. C. Wittebol—D. H,
van Eymeren9 uur J. KleerokoperB. Buite
kant.
Zaterdag 28 Maart: 1 uur J. Kieerekoper—J .C.
Wittebol, J. van 't Hooft—D. H. van Eymeren;
2.30 uur P. de Moec—W. L. M. Penning, J. Druk
kerJ. C. Wittebol; 4 uur J. van 't HooftB.
Buitekant, J. KieerekoperW. L. H. Pennng;
7.30 uur B. BuitekantD. H. van Eymeren, J.
Kieerekoper - P. de Moet; 9 uur D. H. van Eyme
renP. de Moet, J. DrukkerW. L. H. Penning.
Zondag 29 Maart: 1 uur B. BuitekantP. de
Moet; J. C. Wittebol—W. L. H. Penning; 2.39
uur J. DrukkerD. H. v. Eymeren, J. Kieere
koperJ .van 't Hooft; 4 uur B. BuitekantW.
Li. H. Penning, J. C. Wittebol—P. de Moet: 5.»
uur J. DrukkerJ. van 't Hooft Kieerekoper—
D. H. van E*-meren.
