DE POSITIE DER MODERNE VROÜW.
MATER DOLOROSA.
MAATSCHAPPELIJK
WERKEN.
DE KOMENDE FEEST
DAGEN.
KALENDER VAN DE
.WEEK.
MODEPRAATJES.
mNSDAG 31 MAART 1931
RECHTEN OF PILCHTEN
Permannt wives.
.^ft a,s de onsehuwde-
Eenigen tijd geleden verscheen in de „Avond
post een drietal artikelen over de positie van
de moderne vrouw.
Deze artikelen trokken niet alleen de aan
dacht, omdat daarin zoo scherp de feitelijke
resultaten van de vrouwenbeweging worden be
licht en wordt geconcludeerd, dat de plaats
van de vrouw boven alles en allereerst is in
het huisgezin, doch vooral ook omdat dit geluid
klinkt van een zijde, waar men voorheen nog
al eens andere beginselen huldigde
Do schrijver kant zich vooral tegen het prin
cipe der vrouwenbeweging, dat te weinig onder-
scheid maakt tusschen de gehuwde en de onge
huwde vrouw, den natuurlijken aard en de nor
male bestemming van de vrouw; en dat het
recht-op-arbeid voor de gehuwde vrouw gelijk
stelt met dat voor de ongehuwde.
„Een beschouwing en bepaling van de positie
en de rechten der vrouw in de samenleving kan
en mag voor de gehuwde en de ongehuwde
vrouw niet gelijk zijn, zegt het blad
De normale plaats der vrouw is het gezin, de
normale bestemming der vrouw zijn het huwe-
lijk en het moederschap. De betreurenswaardige
omstandigheid, dat een aantal vrouwen ge
dwongen of vrijwillig, tot die normale plaats
bestemming niet toekomen, verandert niets
aan de aigemeene waarheid van de stelling aan
de algemeene geldigheid van de norm Maar
wanneer dit als waarheid wordt aangenomen
srofthT1°mdat het hUWe,ök va" zulk een
groote beteekems jg) dat men de positie de
Plaats en de rechten der gehuwde vrouw niet
nTLllh Se'IJk'Stel!en met die der ongehuwde
fn haar'ï™1 Vindt 313 rCgel haar taa*'
arbeid haaJ g in haar economisclien
ai he d, haar beroeps-plichten, die voor haar
ÏStdtaüL Zijl': de gehuwde vrouw
-dl die taa.i en bestemming als regel in haar
gezins-arbeid Hieruit volgt dan ook dit
je beroeps-arbeid van de gehuwde vrouw is
tlwo"aal V€rschijnsel- "at bestreden dient
J"',1" "tn 61 nstige fout van de vrouwen-
e egiug dat zij, jn stede van dit in te zien
het recht ^oeps-arbeid
ook voor de gehuwde vrouw blijf{ verdedigen,
*rlZ\ -dlt FeCht tot ee:i verstard en
versteend dogma is geworden."
Het beginsel, dat de gehuwde vrouw even-
„Dit is eenerzijds een miskenning van het
erschil in positie en van de natuurlijke taak
en bestemming der vrouw in het algemeen
anderzijds een benadeeling van de positie der
ongehuwde vrouw en van de mogelijkheid tot
gezms-vornung door den man
De gehuwde ambtenares, de gehuwde kantoor-
dame, de gehuwde secretaresse is in dubbelen
zm een concurrente voor de ongehuwde vrouw
n de eerste plaats, omdat zij een betrekking
vervult, die anders een ongehuwde v.rouw zou
kunnen innemen. Vervolgens, omdat zij een
betrekking bekleedt die een man zou kunnen
vervullen en die, als hij haar vervulde, öf zijn
gezms-omstandigheden zou kunnen verbeteren
of in het huwelijk zou kunnen doen treden Zoo
J" l00ndienst werkende gehuwde vrouw
waves dan permanent wives zijn. Er ligt een
groote waarheid iij deze scherts, maar zij duidt
in ieder geval op een belangrijk tekort bij onze
vrouwen en meisjes.
De schrijver van de artikelen in de liberale
vondpost" besluit zijn beschouwingen met
de opmerking, dat de strijd thans eerder gericht
dient te worden op de plichten dan op de rech
ten van de vrouw.
De gedachten, die de liberale schrijver in
Zhne puntige artikelen neerschreef, zijn' ook
de onze, J
Wij hebben dezer dagen kunnen lezen hét
rapport, dat door 'n R.K. Studieclub, die zich
Iloudt met d® bestudeering der sociale
en economische verschijnselen; over den
faWeksarbeld van vrouwen en meisjes is uit-
neergelegd"0' °°nClUSieS'
valTnrM genomen de lenze
fabriek?" Koenraadt: -Het meisje uit de
opn'Lvv8 r Verschil!ende onverholen
vraagstuk t "T""6 dW °plossi^ vaa
!f,Uk ,vaa deu vrouwenarbeid wordt be
toogd, bevelen wij aan haar, die aan het sociale
en organisatieleven actief deelnemen do hieï
boven ontwikkelde gedachten no
ter overweging aan
eens extra
R.
o<m
ter
ons te
wereld
Do Goede Week, maar ook de oneindig droeve
week nadert, waarin wij het grootste leed het
smartelijkst lijden, den wreedsten dood óver
wegen.
De week niet alleen van het Lijden van den
gekruisten God, maar van het hartverscheurend
lijden Zijner teedere Moeder
Maria Mater Dolorosa
Nog geen week geleden vierden wij in Rooxn-
sche Blijdschap den dag Harer uitverkiezing
tot de glorie van liet Goddelijk Moederschap,
thans gaat naast den Zoon ons geheele hart
uit naar die droeve, tengere gestalte onder het
Kruis, de Moeder van den stervenden Verlosser.
Het was om ons en voor ons,
zaligen, dat Haar dierbaar Kind
kwam.
Geheel haar leven, in haar zoetste uren van
geluk, om en met Haar dierbaar Kind, moet
de schaduw van het Kruis, haar zou verduis
terd, haar weelde getemperd hebben.
En dat alles omdat Zij als de Moeder van
den Godmensch, ook onze Moeder wilde zijn.
Hoeve]e Mater Dolorosa's hebben haar angst
en vreeze, baar ontzetting en vertwijfeling, uit
gesnikt aan de voeten der „Piëta" om daar een
droppel balsem in de diepe wonde des harten
te voelen dalen. Hoevele moeders, wier ver
raderlijke ziekte, een ramp, een ongeval van
haar liefste kind, zoon en dochter beroofden.
Zij hebben t niet kunnen gelooven, de waar
heid niet begrepen, en gesmeekt, gebeden om
een woord, een blik, tevergeefs
Dan staat alle menschelijk kunn'en als ver
lamd, dan baat geen aardsche troost, dan
breidt alleen een Mater Dolorosa haar annen
uit, o-ra de verlaten Moeder te omvangen en te
troosten.
Schreit dan uit aan Maria's hart, Zij die
liefhad, oneindig dieper en onbaatzuchtige* dan
gij, Zij, die leefde can cn voor Haar Kind
Als de zon het maar even toelaat wordt J
de mantel uitgetrokken en gaan de dames
U'andelen, gekleed in de wollen nauw slui
tende robe, die gecompleteerd wordt door
een kleinen boni sjaal of een mooien vos.
Sober waren deze voor de middaguren bc
stemde toiletten; ze blijven sober, zoowel wat
de coupe als het materiaal betreft Fantasie
stoffen, doch deze immer bescheiden, heb
ben de meeste belangstelling. 11 'il men een
robe, elegant genoeg om reeds bij den aan
vang van den namiddag gedragen te wor
den, dan moet echter zonder cenig voorbe
houd de keus worden bepaald op wollen
crêpe of toilc-de-laine in donkere kleuren
ook al staat de zomer voor de deur.
Op het oogenblik gaat de voorkeur, wat
betreft de effen sloffen in de richting van
zwart, marineblauw, doch vooral van kas
tanjebruin; de lichtere en pastelkleuren blij
ven gereserveerd voor de fantu sic stoffen.
Wc wezen er reeds op, dat dit genre robes
vooral eenvoudig snoet zijn. De tamelijk
lange rokken, die aan de voorzijde hoogstens
een paar plooien hebben, of aan de achter
zijde een verwijding, zijn niet zoo wijd, dat
ze aan de gedistingeerde Ijn van het ge
heel afbreuk dooi. Zelden of nooil ontbreekt
een garneering van knoppen, die te begin
nen op het bovenljf in min of meer regel
matige, soms elkander kruisende rijen, loopt
lot aan of tot op den rok.
Het spreekt van zelf, dat de hnoopen met
de stof in overeenstemming moeten zjn en
volkomen harmonieeren met het lederen
ceintuur.
een concurrente geworden en var, e» „i V' I 0116lndi= opofferender dan gij, Zij die- dagen en
vrouw ên voor den gehuwden nfnnwiT manden en jaren vooruit heeft geleden, ge-
man, en terwijl zii zM en VOeW' doorsta-an. wat eenmaal onder Haar
eigen gezin een dnlhM i °m haar Moederoogen zou gebeuren, wier harte even veel
benadeelt zh de 1 aTT? verscl»«en, W0Qden drt*« a!» bet Lichaam van Haar Zoon.
gezinnen on a oni8landlSheden *an andere Mater Dolorosa, moeder van Smarten, onder
Bezmnen en andere vrouwen en houdt de vor-
mmg van nieuwe gezinnen tegen."
De beroepsarbeid der gehuwde vrouw is een
kwaad, dat moet worden tegengegaan. En waar
Bij hier en daar een droeve noodzaak is, dienen
do economische toestanden zoodanig te worden
"verbeterd, dat die noodzaak vervalt.
Als tweede fout der vrouwenbeweging wordt
aangemerkt, dat zij, zonder te letten op de
(mindere) geschiktheid der vrouw voor be
paalde functies, het stellen van haar eisehen
te algemeen heeft opgevat.
Als voorbeeld noemt de schrijver o.m de
jongste wijziging der Gemeentewet, waarin,
tegen den zin der regeering, door de meerder-
eid der Kamer is bepaald, dat de vrouw
benoembaar zal zijn tot burgemeester.
„Het is een schitterende overwinning niet-
^aar; VN' de vrouwenbeweging, van den
Kruistocht der vrouw.
Maar iedereen is overtuigd, dat er in onafzien-
baien tyd van de benoeming eener vrouwelijke
burgemeester niets zal komen, en men kan afge
vaardigden, die er voor gestemd hebben, nuchter
hooren opmerken, dat ze het trouwens niet
gaarne zouden willen oolc. Zoo is de politiek'"
Terwijl de beweging voor de „rechten" van
de vrouw strijdt, rechten, die veelal ln de prac-
tijk niet meer dan papieren rechten zullen zijn
heeft de vrouwenbeweging geen oog voor een
heel ander vrouwen-vraagstuk, dat zich in het
dagelijksche volle leven voordoet
„Door de ontwikkeling der na-oorlogsche toe
standen wordt het gezin hoe langer hoe meer
uiteengerukt; niet alleen het meisje, de jonge-
vronw, maar in vole gevallen ook d« gehuwde
vrouw zoekt liaar vermaak en ontspanning hoe
langer hoe meer buitenshuis, en verwaarloost
de Blijde Boodschap van het gezinsleven Kan
het anders?"
De vrouwenbeweging, die, naar het oordeel
van den schrijver, haar besten tijd geliad lieeft,
zou voortreffelijk werk kunnen doen, indien zij
haar arbeidsveld eeulgszins verschoof.
„Zij zou, bijvoorbeeld, een actie kunnen gaan
voeren tot versterking van het gezinsleven Zij
zou tot de moeders en tot de dochters, die
het noodlg hebben, kunnen roepen: „Terug
naar het gezin!' Zij zou eens een studie kun
nen maken van de maatschappelijke gedragin
gen der vrouw. Wanneer wij denken aan de
levensverhouding van vroegere vrouwe- -genera
ties, dan kunnen wij ons onmogelijk onttrekken
aan den indruk dat die heel wat waardiger en
vrouwelijker was dan die van een groot deel
der tegenwoordige. Toen eenige jaren geleden
bij onze spoorweg-maatschappijen verschillende
vrouwelijke ambtenaren werden ontslagen en
Johanna Naber daarnaar een onderzoek- in
stelde, moest deze hoogstaande vrouw deze
bekentenis in het openbaar afleggen: „Ik en
de secretaresse met mij gevoelden geen vrij
moedigheid om bij de Directie der Nederland-
sche Spoorwegen aan te dringen op herroeping
va» haar besluit, gezien het al te veelvuldig
voorkomen van verzuim en van simulatie, het
provoceerend optreden in wijze van doen en
jroorsJ in kleeding der vrouwelijke beambten.""
'n Geestig maar grimmig Engelschman heeft
gezegd, dat er tegenwoordig meer pennauent
het Kruis van Haar Zoon 1
Eén troost, één lichtpunt restte Haar, het
was slechts een lichamelijke dood, dien Haar
Kind onderging.
Droef, oneindig droef en rampzalig zijn zij,
wier kind naar lichaam en ziel verloren dreigt
te gaan
Menig vrouw, die haar liefde, ja haar leven
zou willen geven om 't kind, dat zij eenmaal
ter wereld bracht, van den weg des verderfs
terug te houden.
Ook dat is een verdriet, een angst, een doods
strijd, dat worstcflen om de ziel van een afge-
dwaalden zoon, een verdwaasde verloren
dochter
Mater Dolorosa, Zij door wier ziele een zeven
voudig zwaard vlijmde, die drie uren, als drie
eeuwigheden, het sterven van Haar Kind moest
aanschouwen slechts zij kan begrijpen wat
Moedersmart beteekent, Zij stond onder liet
Kruis, machtelocs tot helpen, tot laven, tot
lenigen.
1\ ant Zij wist 't, hier brat te geen moederlijk
ingrijpen, hier werd een Goddelijke gerechtig
heid voldaan.
Maria leed, onnoemelijk en naast Haar Zoon.
gaan tot Haar onze Innige gedachten van on
zegbaar medelijden en kinderlijke liefde, die
troosten wil.
Tot Haar heffe de moeder, de beroofde armen,
waar het dierbaar wichtje niet meer sluimert,
tot Haar de handen, die zoo gaarne verpleegden,
liefkoosden en verzorgden, en nu in gedwongen
rust, smeekeiul gevouwen, slechts bidden mo
gen voor do ziélerust van een braaf eerbaar
kind, dat God vroegtijdig opriep, omdat Hij
het noodig had in Zijn Kemel.
Arme moeder, die v/e-I beseft, hoe God slechts
uw kinderen leent om ze te Zijner-tijd terug te
vorderen.
Het leven van een moeder is grootseh en
rijk aan zegan, maar ook rijk aan teleurstel
lingen. Leggen wij dan allen, dat moederhart
da.t zoo warm en innig in ons klopt, neder aan
den voet van 't Kruis, daar waar de Mater
Dolorosa treurt en weent en in de bitterste ure
haars levens, toch haar armen, haar ha-rt o-p
het woord \a.-i Haar stervenden Jesus, voor
ons allen opent.
Vereenigen wij ons met Haar, deelen wij Haar
verzuchtingen, van liefde en rouwe, opdat onze
tranen als zachte dauw, de gloeiende wonden
des Zaligmakers verkoelen mogen.
Mater Dolorosa, wij mèt U onder het Kruis
van Uwen Zoon
Mater Dolorosa, Gij mèt ons onder den looden
last van veler gekruisigde Moederliefde.
Behalve hnoopen wordt ter versiering wél
effen wit piqué aangewend of Engelsch bor
duurwerk van fijn linnen.
Dit laatste werd toegepast op do chemi
sette en de mouwen der robe, die onze eerste
figuur te zien geeft.
Deze garneering vrooljkt dit met donker
blauwe hnoopen bewerkte model van blauw
cn wit geruite wol, niet weinig op.
Het middcnbeeld draagt een elegante
zivarl wollen jersey-robe, die op het boven
lijf en op den rok met hnoopen is versierd.
Een wit bont sjaaltje, dat desnoods door een
wit piqué kraagje kan vervangen worden,
maakt dit model tot een volmaakt kleeding-
stuk.
Beige en kastanjebruine kleuren, die be
halvedat ze practisch ook een streeling
voor het oog zjn, blijven steeds modern. De
oude „stempel" deert haar niet, want de
nieuwste mode brengt weer ontwerpen, op
gebouwd siit stoffen van 'n gemengde beige
en donkerbruine tint, waarvan het effect ver
hoogd wordt door effen bruine knoopen en
dito ceintuur, (afb. 3)
Menig huismoeder duizelt 't nu reeds in 't
hoofd Goede Week, Witte Donderdag, Goede
Vrijdag, Paasch-Zaterdag, Paaoheu, vacantie,
logeetjes
t Staat zoo weer voor je neus Kerstmis
en alles wat daarmede samenhing is nauw voor
bij en 't is a! weer Pascheu.
In de Goeds Week is er veel, heel veel te
doen, veel kerkbezoek vooral. Maar een ver
standige huismoeder, zorgt wel ervoor, dat er
niöt veel puts in huls is, en er tusschendoor
nog genoeglijk door de grooteren voor de klei
nen, of de kleintjes zelf getooverd kan worden
met eieren, verf, of gekleurde lapjes, plaatjes,
enz.
HELLENEN.
Ook een voorlichter-
Een politiek deskundige, d-ie iu „de Socia
list" van 13 Maart 1931 zijn licht over onze
Eerste Kamer Iaat schijnen, schrijft doodge
moedereerd
„Het gezelschap is misschien wat adellijker sa
mengesteld dan de Kamer van 100 maar in
wezen maakt het niets uit. Dddr een priester
voorzitter, hier een edelman."
Voor zeer geringe kosten, kunnen wij na de
Paasohmis op onze ontbijttafel, een keurig stil
leven van gedecoreerde eieren vinden.
De enveloppo's met de daartoe benoodigde
ingrediënten zijn overal te koop en onze fan
tasie heeft vrij spel.
De eieren omwikkelen met bovengenoemd
materiaal en met wat azijn in 't water flink
laten koken.
We tooveren er gewoon mede
En 't ls zoo'n voldoening, al die lachende,
erraste snuitjes, aan de ontbijttafel.
Vaardige handen teekenen gezichten op de
eieren, plakken hoedjes of steekjes om ze erop
te zetten, 't is alles zoo leuk.
Een grappige versiering is altijd, kuikentjes
en kippetjes, die donzige gele gediertetjes, die
de kleinen ln verrukking brengen, en de gi-ooten
doen terugdenken aan de dagen hunner jeugd,
toen zij met 'r rose suikeren ei, of de eenvou
dige kleine eitjes in een netje a.1 zoo blij waren.
Vele zijn de Paaschgebruiken altijd geweest,
en vooral waren 't eierenzoeken, en de slerdans,
twee der meest geliefde gewoonten.
Wie immers zijn meisje veilig tusschen de
verspreide, versche ongekookte eieren wist te
geleiden, mooht meestal haar gids voor het
leven zijn. Het glibberige leven, dat vaak veel
op een eierdans gelijkt
Niet zoo somber, nietwaar huismoeders, en
aan den slag
Genieten wij reeds In stilte bij 't in orde
brengen onzer eenvoudige kleine Paaschversie-
ringen, en menu's voor den feestelijken disch,
die evenals Kerstmis, alle huisgenooten in vrede
en liefde vereent.
Immers voor wie het niet gegeven is een
week-end te houden, is thuis de bron van stil
genoegen, rust en ontspanning te vinden.
H.
Het artikel onder dit opschrift in het num
mer van 15 Maart gaf tot heel was correspon
dentie aanleiding.
Daar 't haast allemaal dezelfde vragen^ op
merkingen, enz. zijn, en e'r meer werk aan den
winkel is, zullen allen het billijk noemen om
saam hier 't antwoord te vinden. Een van de
dames vraagt dit zelfs, „opdat ook anderen er
wat aan mogen hebbenVele lezeressen toch
wonen werkelijk te ver van wetenschappelijke
centra om er connecties te bereiken, die haar
in zouden lichten. Eu hoeveel dames die het
tegenwoordig niet past een apart en GOED
vrouwenblad te lezen.' of een periodiek.
Twee moeders van groo'e gezinnen, twee
ongehuwde dames en een jongere, en een heele
groep II. B. S.'ers, toch bij al deze verschillende
briefschrijfsters eenzelfde doel. Ook haast de
zelfde vragen, klachten, enz. Wel vind ik het
een verblijdend iets. dat ook de jongeren
tegenwoordig toonen reeds vroeg den ernst van
het leven, de waarde van een goede toekomst
in te zien. Vandaar immers haar brieven, enz.,
terwijl de meesjes uit den meer beschaaf
den middenstand, waaruit immers meestal het
ntellect voort komt, eenige jaren geleden op
zoo'n leeftijd zich vauk nog niet om haar toe
komst bekreunden, en deze daardoor, door het
niet op tijd nadenken, studeeren of zich ont
wikkelen herhaaldelijk een fiasco werd. Is ge
worden. Ik heb van menig jongmeisje gehoord:
O, maar mijn ouders zijn welgesteld, ik kom er
wel zonder ai die moeite Vrn meisjes die uü..„
ervoor stadn heit eigen brood te verdienen. En
hoe gaat dat nu?
V ij, Katholieke vrouwen, hebben nog een
tekort aan afgestudeerden, vooral wat betreft
de hoogere posities, die later leiding moeten
geven, zoo ia er vorige week in de „Maasbode"
gezegd. Maar oogensenjnlijk hebben vooral wij
katholieken al een teveel aan diploma's voor
het onderwijs. Heuscli, oógei.schijnlijk, of zoudt
dit aan 't slot niet met me eens zijn? En
waarom ik er „vooral" bij gebruik?
Elke medaille heeft haar keerzijde, zoo ook
dat ons katholiek onderwijs grootendeels in
handen van religieuaen is. Toch is dit bcgrjpe-'
lijk, en haar (en luin) ondir-wijs zeer te svaar-
deeren. Om nog niet te vragen: Wat hadden wij
katholieken, aangevangen in onzen nog maar
pas voorbijen strijd om de gelijkstelling met
de openbare school als we destijds die religieu-
sen-voor-de-klas niet hadden bezeten? als do
verschillende congregaties toen niet vaak zoo
belangeloos het katholiek onderwijs hadden
gediendHebben wij allen niet onze opvoeding
geheel of gedeeltelijk aan hen te danken?
Wordt dit tegenwoordig niet soms vergeten,
als het heet: Nü is er voor ons, loeken, geen
plaats meer bij ons eigen onderwijs?
Ik weet best, dat deze zaak zéér penibel is.
En daarvoor een oplossing" zoeken, zooals twee
dames me vragen, gaat dat niet buiten mijn
macht? Laten we het daarom allemaal samen
doen, want waar een goede wil isOok
onzs religieusen zien best in, dat er wat ver
andering, een verademing voor velen moet ko
men. Maar juist als sommige heel correct voe
lende briefschrijfsters zeggen: Dat gaat zoo
maar niet ineens. Vooral die beide mij schrij
vende moeders zien dit in, en blijken bij ai haar
zorg voor haar meisjes töch zeer dankbaar voor
dien steeds van de zusters ontvangen steun in
de opvoeding. Dit detd mij even sympathiek
aan, als een van haar beweert: Het deed mij
zooveel genoegen, dat u tenminste één weg
méér voor onze dochters in uitzicht stelde. Ge
woonlijk wordt er maar gepraat. Doch gehol
pen? Op weg geholpen?
Mag ik mevrouw echter opmerken, dat onze
congregaties ook altijd nog een uitkomst zijn
duar waar een parochie, genoodzaakt is „op
een koopje" dit of dat goede werk tot stand te
brengen. Een tijd geleden vernam ik nog van
een zeer zeker op de hoogte zijnd en hooger
geplaatst priester uit uw eigen Haarlemsch
bisdom, dat het gebeurt, dat zulke zusters te
vreden moeten zijn (en óók zijn) met b.v. ieder
200 salaris, voor levensonderhoud, al hebben
ze zoogenaamd dak bovendien. Welk meisjes
zou dat kunnen? daarvan eten, drinken, zich
kleeden?
En nu gaat het niet op te zeggen: Ja, maar
zulke orden zijn toch wei rijk genoeg. Zoo rede-
neeren buitenstaanders, die niets weten van
ons geloof en doen. Hoeveel goede weriien, hier
en b.v. in de missies, worden door zulke congre
gaties in het leven geroepen, gesteund, onder
houden op eigen kosten, enz. Zie, ook daarvoor
wordt het kapitaal gebruikt, wat enkele non
netjes (hoeveel zullen er dat tegenwoordig nog
zijn?) bij haar intrede of door erven meebren
gen. Ofwel wat ze verdienen als onderwijzeres.
Persoonlijk kozen ze immers de vrijwillige ar
moede.
Een van de dames ziet dit in, waar ze zegt:
Neen, het gaat niet ora nu onze religieusen met
diploma's, die óns hebben opgevoed, maar ter
zijde te willen schuiven. Hoeveel hebben ze
buitendien nog tot stand gebracht, in stand ge
houden? Maar u zal moeten toegeven, flat ook
wij haar hebben gesteund, door (vaak voor ons
huishouden) zelfs dure lessen te nemen, door
de klaszusters of verpleegsters later te assistoe-
ren, en nog wel kosteloos enz. Nü we onze
actes hebben, zitten we er echter mee, want nü
blijkt altijd alles en alles voor de zusters zelve.
Een andere moeder van twee dochters met
diploma voor fröbelonderwijs en hoofdacte, ter
wijl ze al twee oudere meisjes in het huishou
den heeft, ee« dame, die de zaak «eer tactvol
en met alle achting voor de zusters beschrijft,
zij heeft de volgende ervaring opgedaan: Haar
fröbelonderwijzeres kreeg I Jan. congé, met de
beste getuigschriften erbij, omdat ook een zus
ter het diploma had en deze plaats kon Inne
men. De hoofdonderwijzeres werkte onder het
zoogezegd afstudeeren twee jaren op half trac-
tement aan een zusterschool. Toen ze in Oct.
1.1. slaagde, ontving ze met een felicitatie tege
lijk haar ontslag aan die school. De eerw. moe
der moest dit ontslag geven, schrijft mevrouw,
want anders had ze het meisje 200 meer sala
ris moeten uitkeereu En wel terwijl er' een
zuster was met acte A, die de ontslagene kon
vervangen.
Dit alles, terwij! ook deze hoofdonderwijzeres
schitterende getuigschriften ontving.
Weet u een aanwijzing voor een werkkring
voor beiden? luidt het weer.
't Is allemaal uiterst penibel, en voor ons
katholieken eigenlijk oudnieuws: Maar erkend
moet ivorden, wat die eerste moeder haast uit-
schreit: Wat hebben wij greotere gezinnen aan
alle gepraat, als de daad er niet op volgt, de
hulp voor ons?
De daad voor onze groote gezinnen! Menige
religieus, gewoonlijk zelf uit 'n dergel jk huis
houden gesproten, zal er graag aan meewerken
Móéten brood verdienen en niet kunnen is
vreeselijk, maar is vooral vreeselijk voor onzen
middenstand, die om alle mogelijke redenen
niet voor steun (geldelijke) in aanmerking komt,
En wellicht ook niet in aanmerking zou willen
komen. Dat is begrijpelijk.
Wat moeten onze vele meisjes en jongeman
nen met onderwijsdiuïoma en zonder aanstel
ling in vooruitzicht?
Daar ik'deze vraag in Den Haag zelfs eens
van een religieuse hoorde, van een die ze
stelde met groote zorg voor haar ouders en
zusters, daarom geloof ik vast, dat ook onze
ordeshuizen graag meehelpen -om een uitweg
te zoeken- Zou het volgende er misschien toe
kunnen meewerken?
We weten allemaal, dat juist de congregaties
nog steeds klagen over te weinig krachten voor
dit of te weinig krachten voor dat. Men hoort
het in ziekenhuizen, waar onze zusters ül te
veel nachtwaken, men hoort het in de vele
tegenwoordig door zusters bestuurde grootere
pensions (gestichten ook), men hoort die klacht
van onze missieorden enz.
Daar de religieusen ook op overzeesch ge
bied gewoonlijk in eigen kloosters en ten min
ste in onderling verband blijven leven, kunnen
zij daar makkelijker gaan arbeiden dan alleen
staande vrouwen, dit zal ieder Inzien. Welnu,
als aan bovengenoemde tè kort, ook in de
Missie eens méér werd gedacht? Het is mis
schien zelfs een wensoh van vele onzer reli
gieusen om naar overzee te mogen gaan, zij
kozen immers het klooster om zich geheel te
offeren. Als de vele zusters met onderwijs-
diploma eens naar dié missielanden werden
overgeheveld? Langzamertiand ook naar de
posten, die hier in ziekenhuizen, pensions, enz.
nog dienen bezet? Terwijl de leeg gekomen
plaatsen konden ingenomen door de ongehuwde
onderwijzeressen, die nu geen raad weten ötn
aan èen betrekking te komen? Door meisjes
uit groote families, die eigen brood moeten
veroveren.
Wat voor dit beroep geldt, kan meteen ge
zegd voor alle andere. Zoo kwamen dan vele,
vele plaatsen vrij! Een weldaad zeer zeaer
voor het groote gezin. Een weldaad tevens voor
déür, waar nu de congregaties klagen over te
weinig krachten. Of niet?
Onze hoogere geestelijkheid «al eer zeker
dit vraagstuk ("één édel' fün' de imlp tóffr ons
groote gezin) reeds lang oudei de oogen heb-
Jpen gezien. Mijn artikeltje is dan ook slechts
pen antwoord aan wie mij vroegen en mets
meer. Wie beter oplossing kent, geef ik graag
de mijne cadeau.
Er zijn'trouwens nog wel andere nieuwe
wegen voor haar, die me ernaar vroegen. De
twee ongehuwde dames wijs Ik op De Vrou
wen van Nazareth, eesf congregatie van leeken.
Doel is vooral het organlseeren van de R. K.
schoolvrijs Jeugd- Graalhuizen zijn al in Am
sterdam, Den Haag. Rotterdam. Te Lutterade
heeft de orde ecu erecne of kinderbewaarpraats.
Ze beweegt zich verder ook op maatschappelijk
terrein, hulshoudonderwijs, enz. Informeert u
beiden eens aan.: lluize De Voorde te Rijswijk.
Of aan het St. Catliarhiahul? „Frisia State"
to Zwolle, dat zich opk beweegt op sociaal en
charitatief gebied r jeugdwerk, enz.
De H.B.S.'ers te T. noem ik het St. Melania-
werk, bedoeld voor opvoeding van de Inland-
sche vrouw in onze Oost. Het bestuurt inter
naten van studee.reudo en werkende meisjes.
Misschien dat een abonnement op het St. Me-
laniablad u voorloopig beter op de hoogte
brengt. Ik meen dat er leekerihulp wordt aan
vaard- Of er gesalarieerd wordt, kan u nader
informeeren. Maar schoon is die arbeid in elk
geval.
Een modern lentehoedje van het modehuis
Marcelle Lely. Het is twee-kleurig van
blauw en rose charmeuse.
wegen zijn, die leidt naar eer betere toekomst
voor uw dochters?, voor velen van ons?
Nog een aanwijzing wenscht u? Voelen de
zusjes er niet voor om b.v. saam iets aan te
pakken? Alles van uw brief vertelt immers,
dat ze van uw kant eerst terdege kunnen wor
den voortgeholpen. AI vaak zag ik b.v. fröbel-
of kleuterscholen, kleinere en gevormd door
kinderen uit meer gegoed milieu, die door
eenige dames saam werden opgerioht. Is dat-
niets voor uw dochters?
Ofwel een positie als gouvernante. Of als
hulp bij gezinnen met studeerende kinderen
die buiten wonen, vaak tevens hulp voor de
huisvrouw, posities die telkens ln de dag
bladen worden aangeboden. Voor iemand met
akte fröbelen lijkt juist zooiets me mooi
ze is dan intern, krijgt salaris bovendien, en
kan recht vrouwelijk werk doen.
De dame te 311volde wende zich eens tot dr.
Coppes te Enschedé, zoo makkelijk voor haar
te bereiken. In O. D. van 22 Febr. 1931 noodigt
deze werker van het Kleuterhuis aldaar ieder
belangstellende het huis, dat nu al uitbreiding
behoeft, te komen kijken. En verder vervoege
deze Maasbodelezeres zich ook aan de schooi
voor R. K. Maatschappelijk Werk te Amster
dam of Heerlen, de directies zullen ook haar
graag verder van dienst zijn. Adressen voor
kolonies noemde Ik boven al.
MARIE KOOPMANS.
Deze jongedames en mèt haar mevrouw de
wed. G. verwijs ik tevens naar de Reinilda-
stichtingen, reeds, werkzaam te Den Haag,
•Amsterdam, Rotterdam, en elders wellicht ook
al. Moederhuis: Huize Betanië, Bloemendaai.
Hier verblijven de comtemplatieve leden van
de congregatie (want dat ls het, mevr. G„ en
niet wat u meent) wier taak feitelijk is de
actieve leden, de niet.religieusen op te leiden
en te steunen bij haar werk. Ik meen, dat er
leekenhuip wordt geaccepteerd, de rest hoort
u wel uit Bloemendaai. Maar ik kan uw drie
meisjes wel vast gerust stellen: De dames
Reinildas behouden haar wereldsche dracht,
dat is een zeer wijs iets, juist in haar werk
kring. Een arbeid, die ik van ver vaak heb
'bewonderd: Het redden van het moderne hel
denkind onzer steden Wat daardoor en daar
naast valt te bereiken, begrijpt uzelf wel.
F. te Gr. Was m'n stuk soms in jullie klas
voorgelezen? I-Iadt je het dan wel goed ver
staan? Het ging niet over de kleuterschool,
maar het kleuterhuls. iets héél anders. Je plan
van fröbelonderwijzeres?ik weet niet
een van de dames-boven schrijft me juist:
Raad dat ieder af. Maar ik raad jou: Laten
je ouders eens informeeren 'aan de R. K.
School van Maatschappelijk werk te Amsterdam
of Heerlen. In Amsterdam weet ik zelfs een
heel goed pension voor de meisjes, die aan „R.
IC Maatschappelijk werk" studeeren, naar Ilc
meen een niet-duur pension. In eik geval kun
nen je ouders zulks het Best regelen met de
directrice van een van die scholen. Héél flink,
dat je nu. al zoo om je toekomst denkt, maar
al te velen doen dat nog niet.
Voor mevrouw S. te A. ten slotte de adres
sen van onze meest bekende vacantiekolonies:
Eergel (N.Br.) is 70or jongens èn meisjes.
Daar ls ook het Koloniehuis „Don Bosco" Of
wel wendt u tot pastoor A. Kerckhoffs te Eg-
mond aan Zee, waar een heel bekend vacantie-
oord bestaat. Mr. A. J. Leesberg is er de voor
zitter van het bestuur. Voor Schiermonnikoog
kan u zich wenden tot pastoor Spitzen. En als
u uw (speciaal?) geval eens vooriei aan Z. II.
Exc. Mgr. Aengenent, die immers bekend staat
als dè sociaal voelende, denkende en werkende
bisschop? AJs u dit eens deed even correct en
met hetzelfde Sowijs win achting voor geeste
lijk gezag als u toonde in dien door mij ont
vangen brief? Zou dat ook niet een van de
31 Maart 1931.
Zoek alleen zulke vreugde, waarvan de her
in nar iing enkel vreugKie kan zijn.
1 April 1931. --.„-o
Spreek niet over Uzelven, noch goed, noch
iets onverschilligs. Geen goed, want dit is
ijdelheid, geen kwaad want dat is on-oprecht,
niets onverschilligs, want dat is onbeduidend,
2 April 1931.
Een klein stukje suiker van Christelijke
deugd maakt het leven aangenamer dan een
schotel vol Attisch zout
3 April 1931.
De meeste menschen zouden voor de ellende
van een kwijnend bestaan» en een oerloozen
dood gespaard blijven als ln hun A. B. C. de M.
de eerste plaats innam en gelezen werd „moet".
4 April 1931.
Er is meer moed en kracht noodig voor het
leven dan voor een veldslag.
5 April 1931.
Naarmate onze ziel meer leeft, moet onze
•levensbeschouwing IndDidueeler zijn.
6 April 1931.
Spreek over de afwezigen altijd zóó, dat gij
U niet behoeft te schamen als zij het hoorden.
PARIJS, 24 Maart 1931.
Een zeer channant lentetoiletje, dat *1 nie
mand ontkennen, geeft het hiernaast weerge
geven teekeningetje weer. Men heeft voor dit
toiletje een van die dunne, lichte gechineerde
stoffen gekozen in zwart
en wit, die op het oogen
blik buitengewoon mo
dieus zijn. En men heeft
het versiersel met een
aardige lingerie-parure,
eeu frivolité, waarop
men op het oogeJ1'b^'c
verzot is.
Het model vormt een
soort deux-pièces door
de robe. waarvan de rek
met enkele plooien van
voren en met een sclioot.
effect, dat maar heel
weinig uitloopt, gegar
neerd ia, gecompleteerd
wordt door een kleine
boléro, die ook onafhan
kelijk kan blijven. Men
kan deze boléro met of
zonder mouwen kiezen;
in liet laatste geval zijn
de mouwen van de robe
zichtbaar.
Wij hebben er reeds
vroeger op gewezen, dat
deze bolêro's op 't oogen
blik heel erg gewild zijn
zoowel voor de ochtend
uren, als voor de mid
dag- en avondtoiletten. Bij de laatste toiletten
worden ze dan gewoonlijk heel kort gedragen.
Wal het weergegeven model betreft, men
kan dit ook combineeren met een lichte blouse
van een andere stof, hetgeen ook een aantrek
kelijk effect geeft; de blouse is op 't moment
bijzonder ln trek. Bij het model kan men een
blouse riezen van crêpe-de-chine, tojle-de.sole,
of shantcmg van wit, ivoor, of rose.
Voor het \:eer elegante genre, kan men het
toiletje doen vervaardigen uit effen marocala.
de-soxe in een donkere tint, in dit geval kiest
men de blouse, of de parure in een aardig»
zacht-biauwe, of xnat-gele tint,
