„CAMMO.iRA EN MAFIA"
IN AMERIKA
BEUL ELLIOT HEEFT
DRUK WERK
KARD. HAYES IN DEN SENAAT
VAN TEXAS
ZOMERTIJD
WILDEMANNEN IN EEN
BESCHAAFDE WERELD
ER WACHTEN ER TIEN OP DEN
ELECTRISCHEN STOEL
ZATERDAG 25 APRIL 1931
Gangsters en helden
(Van onzen H-correspondent.)
NEW-YORK, Maart 1931.
In zijn levensbeschrijving van Al Capone
vertelt Fred Pasley het een en ander over de
organisatie waarmede deze Chicago's drank
industrie beheerscht. Al Capone's syndicaat
werkt met de efficiency van een modern op
gezet bedrijf. Op het thans ontruimde hoofd
kwartier, dat herhaaldelijk door de politie
werd doorzocht, werkte een staf van vijf en
twintig kantoorbedienden, voorzien van het
meest doelmatige kantoormateriaal. Er waren
kaartregisters, losse bladensystemen, journa
len en memorieboeken. Alles werd er nauw
keurig geboekstaafd. Bij een raid vond de po
litie op een keer een keurige lijst met do na
men van twee honderd bekende burgers van
Chicago en de adressen van talrijke -hotels en
drugstores, allen en alle klanten van het syn
dicaat. Er bleek tevens 'precies aanteekenin
gehouden van de bedragen, waarmede politie"
agenten en prohibitieambtenaren waren omge
kocht. Voorts vond men een volledige opsom
ming van alle wegen, waarlangs sterke drank
van de kust naar het binnenland werd ge
smokkeld. Een kaart wees elk centrum aan
van New-York tot Chicago, Miami en New-
Orleans. In een speciaal archief waren de re
keningen opgeborgen van de vier groote clan
destiene brouwerijen, die door het syndicaat
werden geëxploiteerd en tenslotte vond men
berekeningen aangaande den omzet van alle
speakeasies in Chicago en omstreken
Al Capone's syndicaat geldt als voorbeeld
voor de andere en door de uitstekende leiding,
waarin het zich mocht verheugen, wist het
andere te overvleugelen en te verdringen.
Toen Al Capone Chicago controleerde, wendde
hij z n Wikken elders heen en als gevolg daar
van ontbrandde verleden jaar in New-York de
..gangsters -oorlog, waarin de vlucht naar
Europa van Jack Diamond en na zijn terug
zending diens neerschieten de voornaamste
episoden zijn geweest. Jack Diamond, om zijn
lange beenen „Legs'" bijgenaamd, beheerschte
in New-York de drankindustrie, in zooverre
dan, dat eir geen whiskey of bier zonder zijn
toestemming of hulp vervoerd kon worden en
toen Capone in zijn gebied binnendrong en
Jack niet voor hem wilde wijken, werd het
een strijd van leven en dood, die nog niet
uitgevochten is. Op ene dag in Februari vie
len vijf personen in dezen oorlog, bijna allen
in hindernissen die blijkens bet onderzoek van
de politie van de voren met de grootste zorg
waren gelegd en zóó, dat de ten do ode gedoem-
den in een kruisvuur van mitrailleurs raakten.
Door deze metbode is de ,,gan3hers"-oorlog
telkens noodlottig voor menschen, die er niets
mede hebben uit te staan en door de opeens
in het rond vliegende kogels getroffen wor
den.
De politie beeft weinig vat op de „gang
sters", omdat ze te allen tijde het stilzwijgen
bewaren, zelfs als ze stervend worden opge-
'hemen. Een der slachtoffers, die 's morgens
vroeg door een taxi-chauffeur op den hoek van
de negen en twintigste straat en de Vierde
Avenue Uit vijf schotwonden bloedend gevon
den werd, weigerde in hst ziekenhuis iets aan
de hem ondervragende detectives mede te dee-
len. „Als ik beter word", zei hij, „zal ik voor
me zelf zorgen en als ik sterf, gaat alles met
-me in het graf.Door de syndicaten heb
ben de „gansters" hun eigen doktoren, die,
wanneer ze in een gevecht gewond zijn, hen in
het geheim behandelen, zoodat ze zich niet tot
een ziekenhuis behoeven te wenden, wat uiter
aard gevaarlijk zou zijn. De politie kent ver
schillende doktoren, die in dienst van de syn
dicaten staan, maar het is natuurlijk uiterst
moeilijk voor haar, deze medici op heeterdaad
te betrappen. Vaak worden ze bij een gewon
den „gangster" aan huis' ontboden en komen
er door geheime ingangen binnen.
Hoe de appartementen der goed betaalde
„gangsters" zijn ingericht kon de politie er
varen, toen ze het hotel doorzocht, waarin de
reeds genoemde Al Wagner vermoord werd ge
vonden. De suite, die de vermoorde daar tot
zijn beschikking had, was keurig gelambrizeerd,
zóó keurig, dat de politie argwaan kreeg en
toen een ge-heime deur ontdekte. Achter die
deur bevond zich een closetruimte, vanwaar
een tweede deur naar een in een dónkeren
hoek hangende brandladder voerde, welke op
en kleine binnenplaats uitkwam. Deze binnen
plaats stond door nauwe gangen met de twee-
en met de drie en twintigste straat in verbin
ding. De geheime deur, door Wagner waar
schijnlijk herhaaldelijk benut als bij voor de
politie vluehtte, is hem noodlottig geworden.
Blijkens het onderzoek zijn z'n moordenaars
er door in zijn kamer gedrongen en nebben
ze van de closetruimte uit het vuur op hem
geopend. Hij zeif werd door vier kogels doo-
delijk getroffen, terwijl de muur, waartegen
zijn bed stond, met kogels doorzeefd was.
Hoe me-edoogenloos een „gangsters''-oorlog
wordt gevoerd, zegt ons het Wickershamrap-
port, dat de namen bevat van 330 Chicagosche
racheteers" (onder dezen titel worden alle per
sonen hegrepen, die van diefstal, roof, moord
enz. levep) van wie er tot dusver 133 het
leven hebben gelaten. Het rapport maakt er
tevens melding van, dat in Al Capone's hoofd
kwartier kogels werden gevonden, waa-rvan
da punten in vergif gedoopt waren. In New
York hebben bet vorige jaar 310 „racketeers"
etc. bet leven gelaten.
De onderwereld is in „rackets" verdeeld.
„Rackets" zijn ondernemingen, waarin op on
wettige wijze door afpersing en anderszins
geld wordt verdiend. De drank-„raeket" is van
deze rackets de voornaamste, de maehtigste
en de gevaarlijkste. Volgens prof. Walter
Spahr, docent in de economische wetenschap
pen aan de New York University, bestaan er
in de Vereenigde Staten ongeveer twee hon
derd „rackets", waarbij niet minder dan vijf
mililoen personen betrokken zijn. De drank.
„racket" betaalde verleden jaar aan de „boot
leggers" 3.000.000.000 dollar en de zestig
grootste „rackets" van Chicago kostten deze
stad 136.000.000 dollar.
De „rackets" zijn in menig geval instituten
van afpersing, die levendig aan de Napolitaan-
uobe camorra en de Siciliaans-che mafia herin
neren, waarnaar ze, gezien het groote aantal
Italianen in 4e onderwereld, vermoedelijk zijn
gecopieerd. Talrijke bedrijven vormen voor
menigen „gang" een winstge-venden „racket".
Wie den een of anderen handel of industrie
wil uitoefenen, moet aan een „gang" een
zekere schatting betalen. Menschen, die wei
geren, worden op allerlei manieren lastig ge
vallen en geïntimideerd. Ze zien een terreur
over zich uitgeoefend, die hen gauw doet toe
geven. Prof. Spahr deelde aan de ^New-York
EEN PERSOONLIJK SCHRIJVEN VAN DEN
PAUS AAN DEN KARDINAAL
Onze H-correspondent schrijft ons:
De groote bladen als „The Sun" en „New
York V. orld Telegram" maken melding van een
persoonlijk schrijven van den Paus, dezer
dagen door Kardinaal Hayes van New York
ontvangen.
Kardinaal Hayes is ko-rt geleden terugge
keerd van een reis naar Texas, waar hij deel
heeft genomen aan de stichtingsfeesten van
San Antonio. Hij was er heengetogen op uit-
noodiging van den aartsbisschop van Texas en
toen bij in den staat vertoefde, werd hij door
een speciaal comité van drie senatoren uitge-
noodigd, voor den senaat in het Kapitool te
Austin een rede te houden.
Smokkelsyndicaten in conflict
(I an onzen II.-correspondent)
DR. SAHM, de nieuwe burgemeester van
Berlijn, braidhit een bezoek aan von Hindenb urg
Herald Tribune" mede, dat een „racketeer" te
Chicago uit zijn wasehbazen-„raeket" duizend
dollar per week baalde. Tien duizend garages
betalen er een dollar voor eiken auto, dien ze
stallen en bet is te Chicago voorgekomen, dat
de prijs van het vleesob met vijf en twintig
cents per pond steag, doordat de slagers aan
een „racketeer" een bepaalde schatting moes
ten betalen. Sommige schoenpoetsers brach-
ten aan „racketeers" twee. dollars per maand
op, om bun beroep op een be-paald punt te
mogen uitoefenen. Een „racket", die zich op
da bouwindustrie had geworpen, heeft in de
Bronx van New York in een jaar tijd voor
drie millioen dollars schade aangericht bij
bouwers, die geen schatting wilden opbren.
genDit alle-s kan voorkomen, omdat re-
gsering van stad en land onmachtig is, de
burgerij naar bebooren te beschermen.
Een andere professor van de New York
University, d-r. Douglas Fryer, vertelde dezer
dagen iets over de mentaliteit van den „gang
ster". Hij wees er op, dat een „gangster" en
diens lastgever, de „racketeer", eigenlijk indi
viduen zijn, die in de beschaafde weredd vol
gens de beginselen van den wilde leven. Onder
de wilden zouden ze echter niet kunnen leven,
want hun methoden zouden ze op dezelfde
wijze beantwoord zien. In deze maatschappij is
dit niet het geval. De gemiddelde burger is
weerloos en niet tegen een bruut opgewassen.
Zijn normale levenswijze doet hem slechts in
den uitersten nood naar een wapen grijpen of
zijn vuisten tot zijn verdediging gebruiken. En
bij in die verdediging niet georganiseerd.
B3 beeft van zijn buurman geen. hulp te ver.
wachten, want die is zelf te bang voor zijn
goed of voor zijn leven. Wanneer de wet hem
niet blijkt te beschermen, geeft hij zich over
en doet gedwee, wat de tyrannen van hem
verlangen. Op te treden als zijn eigen rechten
vindt hij te riskant en het is dit ook,wan-
neer men de vigeerende toestanden in aan
merking neemt.
De „racketeers" weten dit maar al te goed
en ze weten tevens dat politie en rechterlijke
macht voor hen geen bedreiging beteekenen,
integendeel, hen behulpzaam zijn, hierdoor in
staat gesteld' door de onverschillige houding
van het publiek, dat de heele onderwereld als
een -fait accompli aanvaardt en er zelfs ver
maak in schept, omdat ze een schier dagelijk-
scho gelegenheid geeft tot het ondergaan van
een „thrill", een sensatie.
Al Capone en Jack Diamond zijn voor de
massa in de Vereenigde Staten even goed hel
den als Lindbergh, ds golfapeler Bobby Jones
of de baseballspeler Babe Ruth. En bet is
kenschetsend voor de situatie, dat de biogra
fieën van Capone in de meeste etalages naast
die van ex-president Coolidge en ex-gouver
neur Al Smith staan uitgesteld.
De jeugdige, pas 'beginnende „gangster"
weet precies, wat bij is en wat bij worden
kan. Zijn ideaal is het, zich op te werken tot
luitenant of „body-guard" van een onderwereld,
koning en hij voelt zich door een geheimzinnig
waas omgeven, een heelen Piet, den vermetel en-
apache, dien hij als kind in de „movies", de-
bioscopen, heeft leeren bewonderen en toejui
chen. Hij maakt deel uit van een maatschappij,
die even hecht in elkaar zit als de gewone
samenleving en die door de massa met een
zekere sympathie wordt aangezien. Hij is als
„gangster" absoluut geen verachte en gehate
verschijning voor den ru-stigen burger, even.
min als dit met den bootlegger het geval is.
Zijn verblijfplaats, de onderwereld, is geen
streng afgesloten oord, waarin een gewoon
mensch zich niet waagt. Neen, elk gewoon
mensch komt te zijner tijd met de onder
wereld in aanraking.
DE VERDEDIGING DER INDISCHE
OLIEHAVENS
Verplichtingen tegenover den Volkenbond
In een interview, bij z'n terugkomst te New
Yórk aan de pers verleend, heeft de kardinaal
zijn groote voldoening over deze uitnoodiging
uitgesproken. Ze was hem te meer sympathiek,
omdat in den senaat van Texas geen enkele
Katholiek zetelt. „Men begrijpt", aldus de kar
dinaal, dat ik me eenigszins vreemd te moede
gevoelde. Maar ook de leden van den senaat
voelden zich eenigszins vreemd te moede. Zij
en ik wisten van elkander niet. wat we zouden
doen, wat we zouden zeggen. Doch de harte,
lijkheid van de ontvangst bracht direct een
goede atmosfeer en tijdens mijn rede, die ge
heel. onvoorbereid was, voelde ik de sympathie
van mijn toehoorders groeien en hun warm
applaus zeide mij, dat mijn woorden een goe
den indruk hadden gemaakt".
De kardinaal geloofde, door zijn bezoek aan
Texas en zijn visite aan den senaat in het bij
zonder de goede verhouding tusschen Katholie
ken en protestanten in den senaat te hebben
bevorderd. „Toen ik den leden van den senaat
vertelde, dat ik eigenlijk ook een senator was
en een senator Van den oudsten senaat ter we
reld, die der Roömsch Katholieke Kerk, aldus dé
Kardinaal, werd ik als een goede collega be
groet en ik moét erkennen, dat ik diep ont
roerd was, want het gebeurt een kardinaal
niet allen dag, dat bij door een -baptist (de
vice-gouverneur Erward "Witt) aan den senaat
van een Zuidelijken staat wordt voorgesteld.
Zoover ik weet, is nog nooit een Katholiek
hoogwaardigheidsbekleed-er in de Zuidelijke
Staten door een senaat uitgenoodigd".
Uit het feit alleen, dat er geen Katholiek in
den senaat van Texas zetelt, moet men niet af
leiden, dat er slechts weing Katholieken zijn.
Integendeel, ze vormen de belijdenis met het
grootste aantal geloovigen, n.l. 555.800 tegen
465.274 baptisten en 380.453 methodisten. De
Protestanten vormen gezamenlijk echter een
meerderheid en daardoor komt het, dat er in
den senaat geen Katholiek zetelt en Texas in
1928 tegen den Katholieken Al Smith stemde).
De kardinaal had den senatoren van Texas de
verzekering gegeven, dat hij, zich temidden
van de kardinalen der Katholieke Kerk be
vindend, er altijd trotsch op was, Ameri-
kaansch burger en onder de sterren en strepen
geboren te zijn.
Dit laatste zal wel bedoeld wezen als een
officieel antwoord op een vraag, die onlangs
in verschillend-a weekbladen werd gesteld en
die voortkwam uit de opvattingen, ook buiten
Amerika door andersdenkenden bier en. daar
gehuldigd, welke veronderstellen, dat een Ka
tholiek priester geen burger van zijn land kan
Zijn, omdat hij aan den Paus ondergeschikt is.
Kardinaal Hayes verzekerde daarom openlijk
en zijn rede is door heel de pers gegaan
dat onder - zijn rooden kardinaalsmantel een
hart klopte, vol dankbaarheid tot God, dat hij
behalve prins der Katholieke KeTk, tevens
Amerikaansch burger is.
Wat nu den brief van den Paus aangaat, de
kardinaal ontving hem als antwoord op zijn
rapport aangaande de organisatie der Katho
lieke weldadigheid in de Vereenigde Staten.
Dit rapport heeft den Paus buitengewoon ge
troffen en na lezing er van beeft Hij voor de
eerste maal in de geschiedenis der Katholieke
Kerk in de States zich in een administratieve
aangelegenheid persoonlijk tot een lid van het
episcopaat gewend. In het interview vestigde
kardinaal Hayes hierop speciaal de aarndacht,
er bij voegend, dat 's Pausen belangstelling
voor het rapport in niet geringe mate voort
vloeide uit Zijn interesse voor alles wat. mo
dern is.
In het voorloopig verslag der Eerste Kamer
over de ontwerpen van wet tot goedkeuring
van besluiten van den Gouverneur-generaal
van Ned.-Indië tot nadere aanwijzing en aan
vulling van de afd. IX en X van de be
grooting van Ned.-Indië .voot 1930 worden na
dere inlichtingen gevraagd met betrekking tot
de volgende verklaringen van den minister in
de vergadering der Tweede Kamer van 6
Maart J.I.:
Wat aangaat den maatregel, hier aan de orde,
betreffende de twee oliehavens Tarakan en
Balnikpan, heeft men meer in het hijzonder
nog te doen met een andere omstandigheid, na
melijk met de verplichting van het Rijk tegen
over den Volkenbond, als lid immers van de
Volksgemeenschap, tot handhaving, binnen de
grenzen van onze krachten, van een strikte
neutraliteit in geval van een strijd tusschen
andere machten.
Dit is het punt, waaraan wij in beginsel
ten aanzien van die twee oliehavens hebben
te voldoen.
Eenige leden zouden gaarne vernemen,
welke artikelen in het Volkenbondsverdrag den
plicht voorschrijven, waarop de Minister zich
beroept. Mochten deze verplichtingen haren
grondslag vinden dn andere volkenrechtelijke
regelen, dan zouden deze leden het op prijs
stellen te mogen vernemen, welke regelen dit
zijn.
Andere leden vroegen zich af, waarom eerst
thans de oliehavens worden verdedigd. Vroe
ger stonden deze havens aan dezelfde gevaren
bloot. Gevraagd werd of hierin een verzuim
van vorige Regeeringen moet worden gezien.
Kardinaal Hayes nu, die in de States als
de kardinaal der weldadigheid bekend is, heeft
in de Katholieke Charitas geheel nieuwe me
thoden ingevoerd en haar volgens de nieuwste
eischen gereorganiseerd, hierbij een vergaande
centralisatie doorvoerend, 'waardoor elke
krachtsversnippering vermeden wordt. Zijn
tien jaar geleden te New York gestichte „Ca
tholic Charities" is thans het voorbeeld voor
alle .diocesen van het land. De .Catholic Cha
rifles" is momenteel een organisatie van twee
honderd diocesane vereenigingen, die vroeger
onafhankelijk van elkander werkten en lang
niet zoo effectief waren als ze wel konden zijn.
Kardinaal Hayes vestigde ze op zakelijken
grondslag, zich op in het zakenleven sinds
lang gevolgde principen inspireerend. De „Ca
tholic Charities" is nu een organisatie, die
ziekenhuizen, armbesturen, jeugdvereenigin-
gen, kortom elke actie van de Katholieke Cha
ritas in haar ressort heeft. Zooals de Paus in
Zijn persoonlijken brief opmerkte „ontgaat er
geen enkele vorm van menscbelijke ellende aan
haar aandacht".
Hoe uitstekend de „Catholic Charities"
werkt, toonde kardinaal Hayes aan door de
wijze, waar ze actief is in het probleem der
werkloosheid. De organisatie werd door het
neutrale Prosser Comité ie hulp geroepen en
dit wees haar 12 toe van haar fonds, of wel
bijna een millioen dollars. De „Catholic
Charities" zelf kreeg het vorige jaar ruim
anderhalf millioen dollars bijeen en ze hoopte
in April, waarin de jaarlijksche week voor het
verwerven van fondsen plaats heeft gehad, nog
meer bijeen te brengen.
De „Kardinal of Charity", (die de zoon van
arme ouders is) verzekerde den journalisten,
dat hij bevreesd was geweest, dat de Paus zijn
wat hij zelf noemde „pioniers- of eigenlijk re-
volutionnair werk" op het gebied der Katho
lieke Charitas, niet met enthousiasme zou ont
vangen. Zijn vreugde was daarom des te groo-
ter, toen hij van den Paus een hoogelijk waar-
deerend. schrijven ontving, waarin Z. H. de
door hem toegepaste moderne methoden prees.
Kardinaal Hayes wees de journalisten er op,
dat ook deze brief er een bewijs van is, dat
Paus Pius XI modern denkt en modern voelt
en ailes, wat nieuw en.goed is, van harte ver
welkomt. In dit verhand herinnerde hij aan
's Pausen radiorede en aan de instelling van
een radioomroep in de Vatikaansche Stad.
De brief van den Paus aan Kardinaal Hayes
dateert van het vorige jaar, maar de kardinaal
heeft den inhoud ervan zoolang geheim ge
houden en hem eerst thans gepubliceerd, om
•de campagne voor „Catholic Charities" te on
dersteunen.
New York, Maart 1931.
He „gangsters blijven schieten.... Alleen in
Chicago hebben ze zich deze week rustig ge
houden. De verkiezingen hebben vermoedelijk
al hun aandacht in beslag genomen. In New
ork daarentegen heeft het gespannen. Terwijl
de Winderige Stad slechts één moord kon
boeken en haar Walters Stevens, de deken der
Chicagosche „gunmen" ontnomen werd, door
dat de man, zeventig jaar oud. aan longont
steking overleed liij heeft waarschijnlijk te
lang op een winderigen boek gestaan was
liet hier eiken dag raak. Op den eersten dag
van de vorige week werd in de bihiienstad
bet lijk gevonden van Franc Marco, alias
Callahan, een „gangster", die verdacht wordt,
Tony Lombardo, leider van een Siciliaanschen
„gang" te Chicago te hebben vermoord. Marco
was met zeven kogels doorzeefd en zijn hoofd
bovendien met een slagersbijl bewerkt. Den
volgenden dag liet in een klein hotel aan de
East Side van Manhattan de dranksmokkelaar
Al Wagner het leven. Kort tevoren had zijn
broer, hoofd van een alcohol-ring, kogels van
onbekende schutters om zich heen hooren flui
ten. Een ander slachtoffer was John Mazza.
bijgenaamd „Aces", die in een zijstraat van
Manhattan werd vermoord. Aan de beurt was
toen John Franzione, wiens lichaam op een
vuilisbelt ergens in de Bronx gevonden werd
Pranzione werd door de politie gezocht, omdat
hij in Juli samen met vier kameraden een
detective heeft doodgeschoten.
Op het eind van de week volgden twee
dedective-s twee hun bekende ,;gunimen" in
een speakeasy op Lexington Avenue." Ze kwa
men opeens voor een onverwachte situatie te
staan. De „gunmen" hadden hen in de gaten
gekregen en ze „schoten het uit", zooals de
term luidt, met 't gevolg dat één hunner,
maar ook de detective Sheling, er h-et leven
bij lieten. Last not least drie gewapende roo-
vers overvielen een juwelier op de vijfde Ave
nue, New York's beroemde winkelstraat, waar
bet altijd een druk verkeer is. De politie werd
gewaarschuwd en de roovers moesten met een
buit van acht duizend dollars aan juweelen
een naburig pand in vluchten. Honderd politie
agenten en detectives hielden een razzia en
twee der roovers konden worden gearresteerd
Een interessante bijzonderheid bij dit laatste
gebeuren is, dat één der aangehoudenen Roy
H. Sloane was, voorheen nummer één van de
Carnegiesehool en van de Columbia Universi
teit, die vijf jaar geleden voor tien jaar de
Sing-Sing gevangenis als verblijfplaats kreeg
aangewezen,*wegens diefstal van een automo
biel. Het wonderkind Sloane studeerde in de
gevangenis rechten, met de bedoeling, zich er
Uit te kunnen werken. Hij slaagde er in, te ver
krijgen, dat zijn proces herzien werd en kwam
negen weken geleden op vrije voeten.
Het gaat in New, York bij vlagen,, maar pp
het moment beschrijft elke pagina der sensa
tiebladen een moord, een roofoverval 'of een
schietpartij. En in de Sing-Sing, de strafge
vangenis van den Staat .New York, wachten
tien ter dood veroordeelden op hun beurt voor
den electrischen stoel. Beul Elliot heeft het
bijzonder druk, aangezien hij ook in andere
staten zijn luguber beroep moet uitoefenen.
New York en Chicago staan in de States
overigens niet alleen. Van-daag wordt er een
moord gerapporteerd uit Cleveland, waar het
voormalige lid van den gemeenteraad Wil
liam E. Potter, die in 1929 wegens knoeierijen
uit het openbare leven moest verdwijnen, met
verbrijzelden schedel in een achterbuurt van
■de stad werd gevonden. Aanvankelijk nam men
aan, dat Potter door „racketeers" van het leven
was beroofd, omdat hij bij den dranksmokkel
betrokken was geweest, maar later meende de
'politie het niet onmogelijk te achten, dat zijn
dood als waarschuwing was bedoeld voor een
zekerea Listen Scholier, die dezer dagen voor
een jury moet verschijnen, om in de laatste
fase van de corruptie-affaire, die aan Potter
z'n baantje kostte, diverse verklaringen af te
leggen. Andere belanghebbenden schijnen te-
vreezen, dat Scholley wel eens te. veel zou kun
nen zeggen. De politie acht het niet uitgeslo
ten, dat Potter gedreigd heeft, onthullingen te
doen, weshalve de aldus bedreigden er toe ge
komen zijn, de onderwereld met een „opdracht"
te verblijden. De moord op William Potter -toont
eens te meer aan, welk een verband er bestaat
tusschen corruptie en misdaad. Aangezien we
echter over het eerste kwaad al genoeg heb
ben gezegd, zullen we thans trachten, den le
zer een inzicht te geven in wat we -tot dusver
met den naam van onderwereld hebben aan
geduid, in het broeinest dus van de misdaad,
■dat bevolkt is met lieden van allerlei slag,
waarvan we de voornaamste „genres" reeds
hebben aangeduid, als we bet over „racke
teers", „gansters", „gunmen" etc. hadden.
De onderwereld wordt gevormd door een le
ger personages van verdacht allooi en de Ame-
rikaanscbe zou in wezen niet zoozeer verschil
len van wat men in Londen of Parijs en an
dere metropolen op gelijke wij-ze aanduidt," in
dien daar niet de prohibitie was. De prohi
bitie heeft bier de onderwereld aan een bron
van inkomsten geholpen, die ongekend rijk en
onuitputtelijk is. De prohibitie heeft voorts de
ouderwereld, die elders in slecht befaamde
kroegen en dergelijke gelegenheden haar hoofd
kwartieren heeft, tot elke'speakeasy, tot elk
clandestien café uitgestrekt. Wie in Amerika's
groote steden een speakeasy -bezoekt, komt om
zoo te zeggen in direct contact met de onder
wereld. De drank, dien hij drinkt, is gemaakt
door „bootleggers", verhandeld door „racke
teers", getransporteerd door „liquor peddlers",
die bij bun tochten langs sluipwegen d-oor
„gangsters" werden beschermd. En de speek-
easy zelf staat weder onder bescherming van
een „gang", indien de eigenaar tenminste niet
op goeden voet staat met de politie. Behalve
d-e drank, vormen het smokkelen van verdoo-
vingsmiddelen en het onderhouden, bevolken
en bewaken van speelholen voor' menig be
woner van de onderwereld een meestal over
vloedige bron van inkomsten.
Tenslotte is er de prostitutie, die door de
uiterst strenge wetten op de openbare zedelijk
heid de wijk naar de onderwereld beeft geno
men. Vijf en twintig jaar geleden werden be
paalde gedeelten van Manhattan, b.v. de be
ruchte Bowery, door duizendeu vrouwen van
verdachte zeden openlijk bewoond. Officleele
gegevens gewagen van getallen tusschen de
vijf en twintig en de dertigduizend. Tegen
woordig zijn Nw York's straten vrijwel schoon.
Niemand wordt er door nachtvlinders lastig
gevallen. Maar daartegenover staat, dat do
HAl HA! HA!
HET SPOOK VAK VORSTENBOSCH, een
eigenaardige boom, getooid met de nationale
driekleur, bij gelegenheid van het gouden
jubilé van. den organist der R. K. Kerk.
prostitutie overal in het verborgen -bloeit en
een heirleger parasieten om zich heen heeft
verzameld, parasieten, die wanneer de kans
gunstig is, niet aarzelen, aan de misdaad hand
en spandiensten te verleenen. En in een stad
als New York, waar speculanten vandaag mil-
lionnair, morgen straatarm zijn, krijgt de on
derwereld ,ook van dien kant haar roeraten.
De millionnair, die gisteren zijn vriendinnetjes
met biljetten van duizend dollar gelukkig
maakte, is morgen in de onderwereld opge
borgen en vindt er een. nieuwe -broodwinning.
Duizenden speakeasies, geven gelegeta-heid tot
wat men hier noemt extra-marital sexuality
en welk een invloed de echtscheidingen op de
prostitutie hebben, vertelt ons schier elk
rechtbankverslag van dien aard.
Een moordzaak als die van Vivian Gordon,
waarop we reeds hebben gezinspeeld, doet af
en boe aan het licht komen, wie en wat er zoo
al bij de onderwereld betrokken zijn. Oplich
ters, beroepsspelers, beroepsd-ansors, ar tieten
van het zooveelste plan, smokkelaars, chantage-
plegers, politieke „grafters" men zal zich
de beteekenis van dit woord wel herinneren
advocaten van kwade practijken, bankroetiers,
prostitué's, kortom een eindelooze variatie van
personen zonder eer en geweten maken er deel
van uit.
De kapitalen, waarover de koningen van de
onderwereld speciaal door de drankbusiness
beschikken, maken hen, die er deel van uitma
ken, yoqr de.wet ongrijpbaar. Is de politie mis
schien onvermurwbaar, dan blijkt de rechter
het en anders de cipier. Er wordt beweerd, dat
A1 Caponp over. een fonds van vijftien millioen
beschikt, oiri zijn „onderhoorigen" tegen d«h
wrekenden arm der gerechtigheid te bescher
men- Indien de onderwereld een gewaardeerd
lid de 'hand -boven het hoöfd houdt, is hij vei
lig cn voor de politie onvindbaar. Slechts bij
toeval kan ze hem te pakken krijgen, gelijk
het dezer dagen met den „gang-ster" Higgins
gebeurde, die door de politie van New Yersey
wegens te hard rijden werd gearresteerd. Aan
gezien men in dezen 'staat Higgins als een
■berucht New Y-orksch individu kende, stelde
men New York telefonisch met de arrestatie in
kennis, vragend, of het noodi-g was, Higgins
vast te houden. Het antwoord was evenwel, dat
hierop geen prijs werd gesteld. Dit antwoord
kan niet anders dan hoogst eigenaardig worden
genoemd, temer, omdat de New York-sche po
litie op dat oogenblik zoo goed als zeker wist,
tikt Higgins bij de ,Gordón"-affaire betrokken
moest zijn. Welke machten de politie van
New York eventueel tot haar zonderling neen
hebben bewogen, laat zich slechts bevroeden
Door het gld van de magnaten der onderwe
reld loopt menig misdadiger dieain elk ander
land angstvallig achter Slot en grendel zou
worden gesloten, op vrije voeten rond, in af
wachting van -zijn „trial'', zijn proces, dat zoo
lang nyogeilijk op de lange -baan wordt gescho
ven. Hiertoe stelt het in ónze brieven over de
oo-rruptie reeds besproken stelsel der -borg
tochten de heeren in staat. Deze -borgtochten
loopen vaak tot vijftig duizend dollar.
Het spreekt vanzelf, dat niet alle „gang
sters", „gunmen" etc. op een dergelijke bescher
ming kunnen rekenen. Zij, die dit wel kunnen
doen, zijn de knappe koppen, de initiatief-rijke
bedrijfsleiders, de toffe jongens, waaraan de
onderwereld in vele opzichten haar bloei
dankt. De eigenlijke misdadigers zijn dikwijls
maar huurlingen en heel wat „gangs" in de
verbeelding van publiek en sensatiereporters
indrukwekkende organisaties van desperado's,
blijken in werkelijkheid uit twee, drie of vier
meestal jeugdige en onervaren „gunmen" te -be
staan, die af en toe tot werktuigen van de
.bosses" (leiders) worden uitverkoren, wan
neer de concurrentie tusschen smokkelsyndica
ten tot conflicten voert-
DE DRINKBEKER VAN DEN
H. THOMAS BECKET
In de „Times" brengt een Anglicaansche
geestelijke in een ingezonden stuk de vraag
ter s-prake, of „de onschatbare relikwie" de
drinkbeker van den H. Thomas Basket, een
van Engeland's kanseliers, die den 29sten
December 1170 op de trappen van de kathe
draal van Canterbury vermoord wer.d, niet
voor Engeland behouden blijven.
Dit kostbare stuk, een ivoren beker, waaruit
Becket steeds dronk, komt de volgende maand
den 12den Mei, bij Christie's in veiling. De
geestelijke meende, dat de regeering den beker
voor het South Kensington-museum zai lsoo-
pen.
BIOSCOOPBRAND TE LONDEN.
In 't Empire-Theater te Londen is Donderdag
tijdens een bioscoopvoorstelling brand uit
gebroken, tengevolge van het wamloo-pen van
een ventilator.
Het publiek verliet in volmaakte orde de met
rookwolken gevulde zaal, waarvan kort daarop
het dak instortte.
De brandweer kon slechts uitbreiding to-t
de belendende perceelen voorkomen. Mensehen-
levens zijn niet te betreuren.
Van onzen correspondent
Londen, 21 April 1931.
Noord-Oostenwind, m-et onmiskenbare storm-
symptomen, ijskoude regen, zich eenige malefj
per dag veredelend tot hagel, zijn zelfs onljg
de gunstigste omstandigheden onaangename
meteorologische verschijnselen. Gaan zij samen
met de intrede van wat wij den „zomertijd"
plegen te noemen, dan geven zij het aanzijn
aan een ramp.
Sinds Zondagvoormiddag, 2 uur, beleven
wij, hier -met de andere leden der Anglo-La-
tijnsehe Zomertijd-Unie, zomertijd. En sinds
Zondagvoormiddag, 2 uur, is het weer zoo
moorddadig als het h-eel den winter niet ge
weest is.
Een ramp Twee dagen lang door een ieder,
dien men het geluk heeft te ontmoeten, té
hooren zeggen: „Ha Ha dat n-oemen ze nu
zomertijd Twee dagen lang in kranten van
alle mogelijke richtingen alle mogelijke varia
ties te moeten lezen de antithese „zcunertijd-
winterweer".
Ik moet met schaamte bekennen, dat ik de
„geestigheid het eerst gehoord heb van me
zelf. Toen ik Zondagvoormiddag tegen den
Noord-Oosten-wind met onmiskenbare storm-
symptomen door water en ali-k baggerde in de
vage hoop dienzelfden voormiddag n-og mijn
kerk te mogen bereiken, werd ik in mijn held
haftig pogen gesterkt door den aanblik van
een weinige meters voor mij tegen de ont
ketende elementen strijdende regenjas, die ik
herkende als een parochiale notabele. Weinig
conversabel als wij, Engelsch-en van alle ge-
nu ®enmaaI zi3n, begroeten wij elkaar
meestal met een „Nice day!" of - erger nog
met een „Gaat u ook naar de kerk 7"
hetgeen eergisteren al bijzonder zouteloos ge
weest zou zijn, daar bet niemand zou zijn in
gevallen zijn huis te verlaten om een andere
reden.
Ik kreeg een geestigen. inval. Het zou dit
maal eens niet „Nice day!" zijn, en evenmin-
Gaat u_ ook naar de kerk 7" Bij voorkeur
gaan w ij het noodlot tegemoet met galgen-
humorist-i-schen spot, die niet vrij is yan de
ergste hypocrisie: zelfbedrog. Wij geven ons
hierdoor een air tegenover elkaar.
„Zomertijd, ha! ha! ha!" schaterde ik,
toen ik den n-otaibele ingehaald had.
„Zomertijd, ha! ha! ba!" schaterde de
notabelle, maar hij moest vlug zijn mond slui
ten, want zijn kostbaar valsch gebit w-oei bijna
weg.
„Ha! ha! ha!" schaterde ik nog even, en
daarna vervolgden wij, zwijgend maar vast
beraden, onzen weg.
Toen ik een uur later de kerk verliet, hoor
de ik den koster tot een vergeetachtige dame,
wie hij -haar paraplu nadroeg, zeggen: „Zo
mertijd, ha ha ha en de dame antwoord
de: „Hi hi hi en het deed mij veel ge
noegen dat mijn geestigheid, klaarblijkelijk
door den notabele geënt op deii. koster, zoo
welig tierde.
Het is merkwaardig hoe snel uitingen van
waren geest zich onder een daarvoor'vatbare
natie versprei-den. De terugtocht naar huis
duurde maar kort want ik had den NoordOos-
ten-wind ditmaal achter anij, ofschoon ik. tot
die -burgers behoor die maar niet kunnèn be.
grijpen waargm zij zoowel op den heen- als op
den terugweg 'meestal den wind van voren
hebben. D-e eenige toer was mijn va&rt vol
doende in te houden ibij het haderen van mijn
woning, zoodat ik deze niet voorbijwoeti. Dit
lukte vrij goed, zoodat ik In het geheèl niet
langer dan zes minuten onder weg geweest
kan zijn. Maar in die korte spanne tijds h-eib
ik een half dozijn menschen -tot elkaar of zelfs
tot mij (den uitvinder) hooren zeggen: „Zomer-
tijd.Ha ha ha
Maar ;stel u mijn verbazing voor toen ik
Maandagvoonrniddag ontwaarde, dat de heele
pers er vol van was. Alle bladen kwamen uit
met gee-stige beschouwingen over de antithese
„Zomertijd-winterweer". Niet één bad de. be
leefdheid, de eerlijkheid, het journalistiek fat
soen erbij te vermelden, dat de grondgedachte
van mij afkomstig was. Allen deden alsof zij
zelf op het denkbeeld gekomen waren.
Daarna in de tube: iedereen wist ervan.
Iedereen was er propvol van. Ik zat weerloos
te midden van de volksmenigte druipende
quasi-forensen, die het allen had-den over:
Zomertijd. Ha! ha! ha!"
En die ram-p duurt voort. Zij duurt nog altijd
voort. Had ik dien Zondagvoormiddag maar
gezwegen, want nu spreekt h-eel Engeland
over den Zomertijd-ha-ha-ha, en het Winter-
weer-hi-hi-hi. Zelfs de secretaris van onze
plaatselijke Liga van Puriteinen, die ju-ist een
rekwest aan het lagerhuis verzonden had. in
zake den deprimeerenden invloed, welken het
Cinema-bezoek op Zondagavond uitoefent op
het dividend der brouwerijen, kon niet na
laten gisteren in de tube een soort lachje ten
beste te geven, toen iemand den oarsipponke-
lijken (althans mijn oorspronkölijken) inval
kreeg op te merken, dat heit zomertijd was,
ha 1 ha ha
Gisterenavond kwam ik, op weg van het
tube-station naar huis onzen plaatselijken
medicus achterop:
„Zomertijd! Ha! ha! ha!" bulderde hij.
Hij heeft ten minste een gezonde reden tot
lachen. Want onze halve voorstad is opgelegd,
wegens den Zomertij-d-ha-IUa^ha. Van-morgen
vernam ik, dat hij door een nieuwen politie
agent, die nog niet liet genoegen had hem te
kennen, gearresteerd is geworden, om-dat hij
huis aan huis aanbelde zonder vergunning van
den burgemeester. Ha ba ha
VANDERVELDE NAAR SPANJE
Onze Brussels-die correspondent meldt ons:
De hee-r Em. Vandervelde, leider van de Bel
gisch-a socialistische partij, zal Zaterdag naar
Spanje vertrekken.
„Wat nu te doen? Moet ik nu' na fc«t
aanbranden het vieesch nog langer
in den oven laten, want de tijd, ln het
kookboek aangegeven, ia nog lang
niet om"
