Si T
E
91
ONZE 17e PRIJSVRAAG.
VAN GKOOTE DADEN EN GJROOTE
PERSONEN.
fpnBlj^/E)
t
DONDERDAG 1 OCTOBER 1931
OCTOBERüBQZEN.
WISTEN JULLIE .DAT
EIGEN WERK.
"t
t
t
t
t
'Een r einzen #r etuis.
HAD JAN DE WITT 'T MIS
DUIZEND BOMMEN EN
GRANATEN
'm Groot missionaris,
in.
HOE KOMEN WE AAN
ONZE PARELS
PASSEN EN METEN
BOOTLEGGER.
De potjes met leragemzalf,
Woensdag of Donderdag
Raadsel.
p
r
ALLERLEI.
WIE BLAFT DAAR ZOO
LETTERRAADSEL.
Oplossing vorig letterraadsel.
Oplossing der vorige ïegpuzzle.
Oplossing der vogelserie.
Oplossing van den vorigen
reibus.
U laat toch geen gelegenheid
passeer en om De Maasbode aan
te bevelen?j
Na 'n klein poosje gerust te hebben ge
durende de zomer-vacantie van al het gepuzzi
en geraadsel zijn Jullie al wel weer zóó frlscö
en flfcsch om dezen reuze-rebus voor je reke.
ning te nemen, die eigenlijk 'n gedichtje ls,
waaruit nog wel wat te leeren valt!
Die drie lijnen in het midden ongeveer hou
den met den rebus géén verband, die staan er
alleen maar voor de vers-maat, dóór hoeven
jullie Je hoofd dus niet mee te breken!
Wie er 'n leuke teekening bij doet, maaki
nog kans op één der twee prijzen van den
teekenaar bovendien!
Voor de rebus, waarvan je de oplossing tot
18 October aan mijn adres, Jeugdredacteur,
postbus S, Hilversum, kunt inzenden, stellen
we bovend'en drie prijzen beschikbaar en éér
troostprijs Bij de inzending wil je wel zoo
goed zijn je vóórnaam en leeftijd duidelijk op
te geven, de rebus zélf hoeft niet mee te kn
men.
De oplossing komt 25 October en de uitslag
'n week >ater, óók voor de prijzen
En nu gauw opschieten anders'komen alle
anderen k> vóór!! Moeilijk? Wees wijzer! 'k
Lees 'm zóó op:
„Potgieters muze heeft een dicht aan Hol
lands
En nu jullie maar verder! Van 'n leien dakje
Zóó van 't blad af! 't Moet brieven en brief
kaarten storten! Maken jullie er 'n daverend
succes van!
't Geel boombosch lijkt een stad van
goud-bespannen tenten
een mystisch fteestpledn, overstrootd
met loovergoud,
waarlangs de zonvorstin haar korte
najaars-lente
fl«r nitfeeeteert en statie houdt.
De Oktober.roos omzwiert In gele feeat-
gulrlanden
de gouden tentpoort en doorgeurt de
blauwe lucht;
Zóó werd nooit Konlngsvrouw bewulfd
van maagdenhanden,
noch toegejuicht met luid gerucht!
Zóó als de Zon door roaenpoort en gouden
drempels
bewelkomd, kwam alleen op Haar Iaat
Rozenfeest
de Moeder Gods, die daar In duizend barte-
tempels
Haar lieve Oktober-rozen leert!
B. H. MOLKBNBOER, 0. P.
De „lange Witt*", zóó was de bijnaam van
onzen beroemdsten raadpensionaris; tegen
woordig zouën ze zeggen: „lijn elf!" had tot
zinspreuk: „ago quod ago, ik doe, wat lk doe,
dus: lk doe maar één ding tegelijk.
De vraag Is nu, of het ook mogelijk is twéé
dingen tegelijk te doen, die op hetzelfde oogen-
blik 'n stukje van onze aandacht vragen
Nogal glad! Moeder neemt heel gezellig deel
aan 't gesprek, terwijl ze aan 'n handwerkje
bezig is. Vader leest de „Maasbode", terwijl
hij zijn ontbijt gebruikt; Caesar dicteerde zes
of meer brieven tegelijkertijd en Capablanca
speelt tegen twintig schaakborden „simul
taan". De geleerden beweren evenwel, dat
men géén twee dingen tegelijk kan doen, die
leder apart een brokje van ons bewustzijn ln
beslag nemen. Dat breien van moeder gaat
automatisch, het vraagt haar aandacht niet;
de kadetjes van vader vinden automatisch hun
weg en zijn aandacht blijft vrij voor zijn Ka
tholiek* lijfblad enz. Jan de Witt had dus wél
De „bommen" doen den laatsten tijd weer
véél van zich spreken! Bommen onder 'n trein,
'n bom in Sint Pieter, bommen hier en bommen
daarom nog niet eens te spreken van
de menschen, die zeggen, dat het hün niets
bommen kan
Het eiland Sicilië is het vaderland van dit
gevaarlijke goedje. SIcillaanscbe bommen
makers boden vaak hun diensten aan bij wie
er maar tegen idem zooveel van gebruik wil
den maken! Bommen worden er afgeschoten
bij de viering van de talrijke heiligen-dagen,
zooals bij ons zevenklappers op Koninginnedag,
en bommen komen daar te pas bij de eindelooze
bloed-veeten, vendetta's, die het schoone eiland
verontrusten. Kinderen leeren ze vervaardigen
dikwijls nog vóór ze den grooten katechismus
onder den knie hebben!
Bommen zitten soms ln doodonschuldige reis-
koffertjes, die er heelemaal niet gevaarlijk
uitzien; zoo'n koffertje is dan opgevuld met
rollen of buizen dynamiet of 'n andere spring
stof van hooge werking, meestal bevindt er
zich een wekkerklokje ln, dat het tijdstip der
ont ploffing regelt, wanneer deze tenminste niet
langs eiectrischen weg geschiedt.
De bom, die Victoria Mariano in de Opera
van Milaan plaatste, kostte aan 39 menschen
het leven!
Een apart soort „bom" is de handgranaat,
die veel in den wereldoorlog (19141918) werd
gebruikt, maar ook vroeger wel werd toege
past. De Dultsehe politie is er onder omstan
digheden mee bewapend; er zit in leder zoo'n
„bom" een sprlngetoflading tot 200 «run.
Charles Lavigerie, de zoon der Pyreneeën,
was missie-bisschop geworden van Algiers in
Afrika!
Algiers, dat was voor hem de door de Voor
zienigheid ontsloten poort om 'n volk van
ea honderd millioen niet-Christenen gelei
clelijk te kerstenen! Het was een zeer wijd en
hoopvol verschiet het apostolisch hart van
den bisscoop van Nancy waardig! Hier was het
domein geweest van Sint Cyprlanus, Augus-
tinus, Fu:gentlus; Loudewijk de Heilige en
Sint Vineentius Paulo hadden er vertoefd:
de Mohammedanen hadden de voetsporen van
deze vrome mannen uitgewischt. Toen de éér
ste Fransche bisschop van Algiers gewijd werd.
zei 'n hooggeplaatst ambtenaar tot hem: „Mon
seigneur, zult wel eens Christenen tegen
komen, dia om de hèb Mohammedaan zijn ge
worden, maar 'n Mohammedaan, die Christen
wordt, zult Ge nooit ontmoeten!" Het voor
uitzicht was derhalve niet bizonder bemoedl
gend! Daar kwam nog bij, dat de Fransche
Overheid het beter wou weten dan Onze Lieve
Heer! Die had geboden: „Gaat en onderwijst
alle volken", maar de bestuurder Mac Mahon
versmalde die lastgeving door eraan toé te
voegen; „behalve de Mohammedanen!" Hij
was doodsbenauwd, dat er een godsdienstoor
log zou uitbreken, wanneer bgr. Lavigerie het
bevel des Heeren Al te letterlijk zou gaan
volvoeren Men moet Gode evenwel méér ge-
hoorzaamen dan de menschen! De nieuwe aarts
bisschop was er de man niet naar om water bij
den wijn te doen, hij ging onverzettelijk zijn
eigen weg, als boodschapper van de Waarheid,
van de liefdadigheid en van den vrede. Het
Chris tel ijs Afrika uit de dagen der groote
kerkvaders zou hij weer uit zijn graf ten leven
wekken gaan!
Maar dat ging niet zonder zéér veel strub
beling en tegenkanting Er stond wel geen
schildwacht meer voor de deur van de Alge.
rijnsche cathedraai om de inboorlingen tegen
te houden, die de kerk wilden bezoeken, doch
de Fransche regeerders zaten heel den dag
op het vinkentouw om den ijverlgen prelaat
in zijn jacht naar de onsterfelijke zielen te
dwarsboomden. 'n Verschrikkelijke ziekte brak
uit. de chólera, twee jaren van aanhoudende
droogte en zwermen sprinkhanen hadden den
geesel voorbereid Overal vond men dooden of
stervenden: menschen aten gras, zelfs afgrij
selijkheden als krengen van dieren©r kwa
men berichten binnen van kannibalisme. De
Franschen probeerden al deze ellende weg te
moffelen voor de buitenwacht, maar mgr
Lavigerie deed een beroep op het moederland,
op de heele wereld, om steun. Kinderen, die
geen ouders meer hadden, verpleegde hij in
weeshuizen, 'n duizend genoten voortdurend
zijn vaderlijke zorgen Oók op geestelijk gebied,
want de ziel ls méér dan het lichaam. Dóór
hadden de regeerders nu net op gewacht. Nu
zouden zij wel eens laten zien, hoe erg mon
seigneur zijn boekje te buiten was gegaan; Al
die weezen moesten weer aan hun stam worden
teruggegeven, eisohten ze! 'n Mooie geschie
denis, den menschen hun Mokammedaansch
geloof afnemen in ruil voor 'n dak boven hun
hoofd of onderstand, dAAr zouden zij wel eens
'n stokje voor steken
De aartsbisschop was heelmaal niet naar de
missie gekomen om met het bestuur ruzie te
gaan maken, maar om de dreigende ongenade
lachte hij toch wat; ,,'k hou tóch de blijd
schap van 'n zuiver geweten er bij over!" was
zijn overweging! De pleegvader zou zijn pleeg
kinderen niet afgeven, dan bukkend voor het
geweld „Ia force seule les arrachera de leurs
asiles!" Dat was duidelijke taal! Dat was 'n
oorlogswerktuig!De hooge heeren stonden
op hun achterste beenen! Wie had er ooit
zooveel moed, zooveel zelfvertrouwen onder
vonden bij een priester en een aartshlsschcop?
De K.izer was er heelemaal niet over gesticht
en liet dat duidelijk merken ook, want toen
monseigneur hem In Frankrijk bezocht, bleef
de deur van het paleis voor hem gesloten!
Napoleon III reisde weg naar de badplaats
Biarritz! De missionaris hem achterna!De
ontvangst was ijzig; 'n lastpost, die Lavigerie,
was hij maar veilig en wel kardinaal van
Lyon geworden! Had hij er nóg geen idee in?
Neen? Wat dan wèl? „De vrijheid om mijn
plicht te volbrengen!" luidde het fiere ant.
woord en daaraan werd toegevoegd: en als
ik die niet krijg, dan zal ik die nemen!" Waar
sohljniijk was in de omgeving van Napoleon
III zoo'n stoute taal nog nooit gehoord! 'n
Bisschop van de Roomsche Kerk sprak zóó te-
gen den Keizer der Franschen, Nazaat van Na.
poleon T, die eens het Hoofd dier Kerk zoo diep
vernederd had?
Maar vier en twintig uur later bracht de
.„Officie!" de Staatscourant, het bericht (18
Mei 1868.) dat de Aartsbisschop van Algiers
zijn weesjes houden mocht en dat niemand er
ooit aan gedacht had hem in zijn bisschoppe
üjke rechten te krenken! De slagboom was
verbroken! Het pionierswerk in Afrika kon
zich vrij gaan ontwikkelen. Door het goede
voorbeeld, door allerlei weldaden, door bet
mededoogen, zouden de Arabieren eerbied krij
gen voor den onbekenden godsdienst en de
leiding van dit alles werd gevoerd door den
aartsbisschop, die zich tegenover een Keizer
niet had willen maken tot den gemijterden
kapelaan eener Europeesche kolonie! De Mo
De „juweelen der zee'' komen meest van
de kusten van Australië, maar ook rond Ceylon,
in de Roode Zee, en de Perzische Golf worden
parels gevischt. Het „paarlmoex" 'n soort
mosselschelp, vindt men In twee verschelden
heden, die we gemakshalve de „groote" en de
„kleine" zouden kunnen noemen; wie daar
niet mee voldaan is, kan ervoor onthouden:
„meleagrina margarltlfera" en „meleagrina
margaritifera radiata!"
Er bestaan vier manieren om de parel
mossels do ven water te brengen: met tangen,
door duiken, dreggen en in een duikerpak af
dalen naar den zeebodem. De Arabieren aan de
Perzische Golf Bahrein eilanden diepen
soms we) voor n vijf millioen gulden aan pa.
reis per jaar op! Maar de Japanneezen ver
staan het kunstje óók en onder hen nemen
de „zee-meisjes" 'n voorname plaats in; wan
neer die n minuut onder water zijn geweest
brengen ze soms voor 'n heele waarde naar
boven!
De mooiste parel ter wereld moet de „Pel
legrina'1 zijn, in het Zosima-museum te
Moscou. De gróótste zou zich in het Victoria
Albert museum te Londen bevinden. „Kunst
parels" sftjj door de Japanneezen gekweekt,
maar zij hebben de „juweelen der zee" niet
kunnen verdringen hoewel zij zéér listig wa
ren nagebootst. De gewone juweliers konden
het verschil van Ceylon, Australië, Japan aan
kleur en vorm, maar op het óóg uitmaken of
ze met 'n gekweekte dan wel met 'n echte
parel te diien hadden, dat konden ze pas, wan
ner ze het kleinood halveerden, een tame
lijk kostbare manier van onderzoek! De na
tuurkunde ls toen te hulp gekomen met ultra
violet licht, dat óók door de dokters wordt
aangewend, onder dit licht is de cultuur-pa
rel spiegelend en doorschijnend, maar de echte,
natuurlijke parel blijft ondoorschijnend.
Parels verliezen op den duur hun glans; zij
zijn slecht bestand tegen den invloed van het
weer.
't Geheel wordt een der populairste huisge.
nooten geboeid door de verschijning van dt
Zepp i
Heeft niets met „boot'', wel iets met „leggen'
te maken! 'n Amerikaansch woord, uit te apre
ken: boet leggê de „g" van gargon), en het
beteekent: „dranksmokkelaar". Het wordt
veel gebruikt in kranten en verhalen uit
Amerika, waar het drinken van sterken drank
verboden is, en geweldig veel gesmokkeld
wordt.
hammedanen zouden niet levenslang woor-afkomstig uit den tijd, toen
deem VI 'de -Amerikaansche overheid verbood het „vuur.
deeld women afzijdig te blijven van do hoogste
Waarheid, een Waarheid, die Sint Franciscus
van Asslsiè en Sint Antonius van Padua hun
reeds hadden willen brengen! „Seïd Ai'ca
zoo noemen zij Christus zou voor het ge
weten der Afrikaansahe volken worden ge
steld ln de werken van overvloedige 'Wdadig
keld, die aan den stoerem eik van den Katho
Heken godsdienst overal en altijd ontluiken!
(Wordt vervolgd.)
water" aan de Indianen te verkoopen, die door
het gebruik ervan soms erge gevaarlijke dingen
gingen doen. Smokkelaars stopten dan 'n
flesoh jenever in de schacht hunner laarzen
(„boots") en deze handelwijze werd genoemd
„boot-legging" (to leg is „erin doen"), 'n
woord, dat thans weer herleeft.
LEEUWENDEEL.
Wie zich het „leeuwendeel' of
.leeuwenaan
het voornaamste, het
die
gelijk inaar 'n Dultsehe juffrouw, Thea
Alba, had hem haast in 't ongelijk gesteld!
Ongelooflijk, wat die allemaal verrichtte!
En niet voor 'n zaal met boertjes, neen, ten
overstaan van allerlei heeren doctoren! Ze
speelde plano met de eene hand en schreef
tevens met de andere. Ze schreef met drie stuk
ken krijt, het derde hield ze vast met haar
mond. Ook met drie potlooden, een twee rechts,
tnsschen wijs- en middelvinger één en het
ander tusschen ringvinger en pink. Doe het
haar maar eens na! En dat in drie vreemde
talen en antwoord gevend aan haar geleerde
ondervragers op 't zelfde oogenblik! Om vlug
ger klaar te zijn met haar brieven, schreef zij
deze met beide handen, het le, 3e en 5e woord
met de linker, de „even" woorden met de rech
terhand 'n mooi middeltje om gauw klaar
te zijn met Je strafregels!
(Inzender W. D. TE WIJK a.D.)
Er woonde in een land eens 'n koning,
veel geld had. Zijn marmeren trappen glinster
den in het zonnelicht. Alles, alles blonk van
goud en zilver. Op zekeren dag was de koning
drie lepels kwijt. Hij ging naar den kok en
vroeg hem waar de lepels gebleven waren?
Die wist er eohter niets van! De koning was
erg kwaad. Daar kwam een koo-pman aan.
„Laat hem binnen', zei de koning met'bar
sohe stem De koopman kwam binnen en maak
te zijn koffer open. Daar lag eeh heeleboe!
moois in, wat de koning nog nooit gezien had.
Hij kocht heel wat voor zijn dochter. Onderaaa
lagen vier oude potjes.
„Laajt 'ns kijken", zei de koning „wat is
dat? „Dat ls leugen zalf" zei de koopman.
Juist" zei de koning „dat kan Ik best gebrul
ken''. Kom morgen maar terug. Dan zal ik
wel zeggen of 't helpt of niet"! En toen las de
koning op het doosje. „Als Je Je neus besmeert
en je jokt, dan wordt je neus blauw".
,Ha!" riep de koning „kom eens hier, rech
ter en smeer je neus eens in met deze zalf"?
Dat deed de rechter. ,Jok nu eens" zei de ko
ning. „Ik zag gisteren een olifant die aan 't
touwtje springen was''. En meteen werd z'n
neus blauw. De koning viel tegen den muur van
't lachen, zoodat zijn kroon van zijn hoofd
viel. „O neen", zei de rechter gauw. „Ik zag
gisteren een olifant die langs de straat liep"
En meteen kreeg z'n neus weer de gewone
kleur. Wat hadden ze 'n schik. Toen riep de
koning de kok en de twee knechten. „Kom eens
hier", zei hij tegen den eerste. „Heb je de drie
lepels gestolen?" „Neen Sire", zei hij en zijn
neus bleef blank. Toen de tweede! Maar diens
neus bleef óók blank. Toen tegen den kok.
,Heb jij de drie lepels gestolen"? „Neen Sire
zei de kok, maar tegelijkertijd werd zijn neus
heelemaal blauw.
„Zie je het wel", zei de koning kwaad. „Jij
bent hét' en hij duwde hem met zijn neus te
gen een spiegel. Wat schrok de kok, toen hij
zag, dat zijn neus heelemaal blauw was. „En
ga nu maar de lepels halen" zei de rechter
De koning ging met den kok mee.
„Waar zijn ze?" zei de koning.
„Daar Sire", zei de kok Toen ze bij bet
boseh kwamen, moest de kok gaan graven.
Eindelijk vond hij ze; Drie meter onder de
grond!" „Zoo", zei de koning, „En kom nu
maar eens mee."' De arme kok moest voor straf
drie maanden ln de gevangenis zitten. En de
koopman? Die hebben ze nooit meer gezien.
Ze hebben de potjes net zoolang gebruikt tot
ze leeg waren.
Voor ons geen moeilijkheid, maar de reis-
genooten van Magelhaens, bij het einde van
hun eerste reis om de wereld, hoorden 9 Juli
1522 bij de Kaap-Verdische-eilanden, dat de be
woners er Donderdag schreven, en volgens hun
scheepsboek was het pas Woensdag 8 Juli!!!
Algemeens verbouwereerdheid aan boord! Op
Goeden Vrijdag niet gevast en het hoog
feest van Paschen eerst op Maandag gevierd'
De journalist Pigafetta, die de reis had mee
gemaakt, schreef dan ook: „Mijn verbazing
was des te grooter, omdat ik onderweg nooit
ziek was geweest en zonder eenige onderbre
king alle dagen had opgeteekend!" Later
bleek hun, dat 't een heel gewoon verschijnsel
was: door steeds naar het Westen te varen en
den loop der zon te volgen, hadden ze bij hun
terugkomst op de plaat* van uitvaart 24 uur
gewonnen. Het ls tegenwoordig nog niet an
ders; de matrozen, die om de wereld varen
naar het westen, worden telkens door de zon
ingehaald en schrijven dan 'n dag verder,
maar toch eenmaal minder dan wanneer zij bij
moeders pappot waren gebleven! Hun dagen
zijn langer dan de werkelijke dagen, maar
hun getal is één minder! Wie naar het Oosten
reist, telt 'n dag te veel, omdat zjjn dagen
in werkelijkheid te kort zijn. De reizigers naar
de West laten daarom bij hun wereld-kruis
tocht 'n datum uitvallen, die naar de Oost
schrijven 'n datum twee maal!
(Inzender B. te R.).
Plaats in de horizontale rijen zulke woor
den, dat een zéér bekend Katholiek Neder
lander in de verticale kruis-vakjes wordt
gevormd.
1
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Ander woord voor kameel.
Een cijfer beneden de 10.
Koning.
Nekharen van een paard.
Ligt op den waterspiegel.
Erger dan kaal.
Ligt op den vloer.
Regende 't in den woestijn.
Bekende stad aan den RUn, niet in ons
land.
'N WATER-STAD is de „Atlantique", een
oceaanbo.)t met drie schoarsteenen, 227 M.
lang en 30 M. breed, varende tusschen Bor
deaux en Zuid Amerika. Br zijn twaalf dek
ken, vijf volledige en zeven gedeeltelijke. Er
kunnen 1208 passagiers mee; de équipage be
staat uit (i00 man. De electrische centrale van
dezen oceaanreus zou een stad van 150.000
zielen kunnen verzorgen,iedere schoorsteen
zou twee expressetreinen kunnen doorlaten
neven elkaar. 30000 Pond vleeech wordt voor
Iedere reis Ingeslagen, 12000 pond gevogelte,
100000 eieren, 4000 fresschen champagne, 10000
flesschen wijn, 40000 liter gewonen wijn, 12000
flessohen mineraal-water en 15000 liter bier.
GANDHi, de Indische leider voor onafhan
kelijkheid van Engeland, heeft al gedurende
twaalf jaar des Maandags niet gesproken, be
halve ln buitengewone omstandigheden. Zelfs
een zeer gewichtige vergadering onlangs te
Londen, die op Maandag viel, was hem niet
gewichtig genoeg om deze gelofte te breken.
Wanneer hij töch werd aangesproken, ant
woordde tij ls gebarentaal
deel" toeeigent, neemt
grootste deel voor zich.
De uitdrukking (komt van de fabel, die den
leeuw met verschillende andere dieren uit Jagen
doet gaan. Als de gezamenlijke buit zal ver
deeld worden, schrokt de leeuw allee alléén
op!
'N SALVO.
Het gelijktijdig losbranden van een groot
aantal geweren of kanonnen heet 'n „SAlvo"
Dit kan geschieden als eerbewijs, over het
graf van een milltaiT b.v., maa.r ook heelemaal
niet ter begroeting, b.v. bij een terechtstelling
door een vuur-peloton. De ongelukkige, de
dan tegen den muur staat, meestal geblind
doekt, en aan het ophanden zijnde „salvo'
denkt, zal ln dit woord weinig terugvinden
van het vrome, Latijnsche „Save", „wees ge-
gToet", waaruit het is ontstaan!!
'N SUISSE.
'n Suisse (epr.: swles) kennen we allemaal
wel uit onze kerken, waar hij rondgaat om een
oogje In het zeil te houden, dat ln Gods huls
allen zich eerbiedig gedragen. In de protestant
sche kerken van vroeger liepen „hondensla
gers" rond om de iosloopende straathonden
uit het gebouw te meppen. Maar déérmee beeft
onze Suisse niets te maken. Het woord betee
kent eenvoudig; Zwitser; vroeger traden de
Zwitsers veel in vreemden dienst ook als sol
daten: „gjeen geld, geen Zwitsers!, en zoo
zijn de Franschen aan hun suisse, de Russen aan
hun switzar, de Duitschers aan hun schweizer
en wij aan onzen „suisse" gekomen!
HET LEVENSLICHT.
Aan den wieg van ieder menschenkind staan,
volgens de Noorsche godenleer, de drie nomen
of schikgodinnen. Ward (verleden), Werdand!
(heden), en Scult (toekomst). Zij flusterden hem
zijn levensgang in, waarvan zij het geheim
putten aan de bron van den wereld -esch, zij
spinnen zijn levensdraad, dien zij wanneer het
daartoe tijd is, afsnijden; ook steken zij een
lichtje aan voor iederen nieuw geborene, zijn
levenslicht, dat zij uitblazen wanneer de mensch
sterft. De herfetdarden werden naar deze
nornen genoemd. Sedert de prediking van het
Christelijke geloof heetten zij naar de H.
Maagd: .Heve.Vrouwedraden", bij de Duit
schers: „Marienfaden".
Wie ZIJN SPOREN HEEFT VERDIEND,
heeft bewijzen van bekwaamheid of geschikt
heid voor iets geleverd, maar hoeft overigens
heelemaal geen prikkels aan den hiel te dra
gen! Oudtijds kreeg een Jonker, na het dapper
bijwonen van den eersten veldslag of na het
ontvangen van den ridderslag, werkelijk spo
ren aan de voeten en de uitdrukking is bewaard
gebleven, ook al is de ridderstand verdwenen.
Met PERSOON onze ouë knecht sprak
altijd van ,,'n net per-zoon!" IS 'T AL HEEL
RAAR GEGAAN! Dit woord komt van 't La-
tijnsche „pereona", dat is natuurlijk niks raar!
Maar: dat „persona" houdt verband met 'n
werkwoord: „personare" en dat beteekent:
.overluid brullen, schreeuwen!" Dit laatste
dedem de Grieksche tooneelspelers door een too-
neelmasker, hetwelk het gelieele hoofd bedekte
en waardoor het geluid der stem ging.
„Persona" beteekent oorspronkelijk niet anders
dan: tooneelmasker'.Later werd dit, door
„verschuiving", (metonymia!de rol van een
tooneeispeler en toen: de rol van hetgeen
iemand op het groote schouwtooneel der we
reld is of zich verbeeldt te zijn, zijn uiter
lijke verschijning, zijn: persoon'.'. Het Latijn-
sche „personatus" beteekent als bijvoeglijk
naamwoord nog altijd: nielt „persoonlijksch",
maar: gemaskerd!
En ten laatste: Ale we zeggen, dat ons hor
loge „AFGELOOPEN" is, denken we daarbij
niet meer aan de oude tljdaauwijzers, de zand-
loopers, die je om koeren moest, wanneer het
zand „afgolocujea" waait.
,,'n Hond!"
„Ja, nogal glad, maar wat voor sóórt van
'n hond, 'n pekinees of 'n herder of 'n Dober,
mann? Zotken jullie dèt nu eens uit!!"
Er komen er nu nog vier!
Na no. 5 verwacht lk de oplossingen aan mijn
adres. Onder do goede Inzenders wordt 'n
boek verloot!
Het geheel stelt voor naam en voornaam
van 'n beroemden Hollandschen schilder der
17e eeuw.
X 1
X 2
X 3
X 4
••X... 3
i X r 6
•••X*..- 7
- X 8
- X 9
X 10
X 11
X 12
1. ls afkorting voor „zacht" ln de muziek.
2. is vóórnaam, gemaak uit Sebastiaan.
3. is ander woord voor saus.
4. is huiverde.
5. ls 'n meevallertje, 'n fortuintje.
6. dient om mee te roeien.
7. is met spelen doorbrengen, verbeuren.
8. is niet glijdende, ruwe, verroeste.
9. is zinspreuk, kenspreuk als opschrift.
10. is zéér bekend woord voor „gaat" bij het
het einde der H. Mis.
11. is bewoner van Ierland.
12. is 80-deelige thermometer.
PAUL VERLAINE.
1. p voor piano, zacht; 2. Aar; 3. gul; 4.
balen; 5. aanvoer; 6. aanzetsel; 7. afgericht)
8. ballade; 9. baard; 10. bis; 11. Ini; 12 e.
1. Ekster; 2. Snip; 3. Zeemeeuw; 4. Reiger;
Fazant.
Uitslag de volgende week
Niet in onze hoofden, maar in onze harten
ligt de macht, die ons tot groote daden
brengt.
HUISWERK.
Jantje moet huiswerk maken en zit met wat
anders te klungelen veiligheidshalve houdt
hij zijn boek vóór zich liggen.
Z'n vader komt binnen.
„Zóó, domkop, zie je niet dat Je Je boek on
derste boven houdt
„Of ik dat zie, vader en 't ls moeilijk genoeg
om zoo te lezen
