„DE EERSTE IN KRIJG If DE EERSTE IN VREE".
OP WEG NAAR EEN
TWEEDE EEUWFEEST.
mi
H -
/.mA, ~i
W AMëM
IS'tT"
iilililSiii
imriAAMSiaiir,
"hF&SWirf?*
80STOHITO
■s. an.
GEORGE WASHINGTON.
De beeldenaar der Washington-medaille,
in 1776 geslagen.
No man, I believe, ever had a
greater choice of difficulties, and
less means to extricate himself
from them.
WASHINGTON.
In de geschiedschrijving van de Vereenigde
Staten komen nog al wat „vaders" voor. Wordt
Samuel Adam» de vader der revolutie ge
noemd, aan James Madison is de eere-titel
van vader der constitutie te beurt gevallen'
een beetje ten onrechte eigenlijk, want het
plan ,,the Virginia-Resolution" dat hét groote
probleem in die dagen voor de Staten: bond
staat of statenbond een oplossing poogde te
geven, was al eenige jaren tevoren door
één stad of staat. Men is besloten Wakefield,
de geboorteplaats van Washington, te restau-
reeren, en men is bezig al de geschriften
van den eersten president uit te geven. Niet
minder dan zestien boeken zullen de verschil
lende kwaliteiten van Washuigton belichten;
zijn reizen worden opnieuw op de kaart ge
bracht; de notenboomen rond;m 't oude huis
van den president, waar hjj echter maar be
trekkelijk kort getoefd heeft, doch waarheen hij
altijd verlangde, Mount Vernon. zullen voort
geplant worden op den grond van alle regee-
ringspaleizen der verschillende Staten en op
domlniaal terrein. Washington-spelen worden
geschreven; kranten en tijdschriften zijn begon
nen uitgebreide studies te puoliceeren; wij
voegen ons in de rij, zooals u ziet er worden
sub-comité's samengesteld van meer dan twee
honderd man; postzegels en medailles zijn
ontworpen; tien millloen kinderen en veertig
millioen volwassenen hebben zich voor deze
festijnen al hechter aaneengesloten; de stad
Washington heeft der waereld reeds het har
telijkste welkom toegeroepen, en een voorloo-
pig program laten omroepen, dat klinkt als
een klok. En zoo voort en zoo verder.
Feitelijk is de ouverture van dit Ameri-
kaansehe gedachtenisfeest al ingezet en uitge
speeld. Want 19 October j.l. was het 150 jaar
geleden, dat de Engelschen zich in den man
van Lord Cornwalls bij Yorktown gewonnen
gaven. Dat was voor de Amerikanen het slot
van een langdurigen hardnekkigen, door
Washington in de ongunstigste omstandighe
den gevoerden strijd. Om het resultaat was
De capitulatie van Yorktown, naar een oude prent.
Webster, een koopman uit Philadelphia, In
een brochure aan de hand gedaan.
Onaantastbaar is evenwel het eere-attribuut
van George Washington, als wij hem „de
vader der Staten" heeten. Wanneer de Ameri
kaan uit Virginia of uit Massachussets, uit
Kansas of New-York, uit het Noorden of uit
het Zuiden het nog eens is met de woorden
van Patrick Henry op het eerste congres der
staten te Philadelphia in 1774: „Heel Amerika
ls uit één stuk gegoten; onze grenzen zijn
neergehaald; ik ben geen Virginiër, maar een
Amerikaan", ofwel met de woorden van
Thimotheus Ruggles, die nog uit de voor
geschiedenis van den afval der Vereenigde
Staten dateeren, uit het jaar j.765: „Dit conti
nent moet geen nieuw-Engelsehen, geen New
Yorkers meer kennen, maar ons allen slechts
als Amerikanen", dén worde George Washing
ton ook met volle recht genoemd de vader des
vaderlands, in welken titel al de waardigheid
en al die zin en alle ideolog,sche beteekenls
verborgen mogen zijn, die wij oude-wereld-
lingen met onze romantische illusies en ge
voelige reminiscenties daarin kunnen steken.
De Vereenigde Staten maken zich momen
teel op om het tweede eeuwfeest van Was
hington's geboorte zoo grandioos mogelijk te
vieren, om het kort en raak te zeggen, zoo
Amerikaansch mogelijk.
Washington's verjaardag, 23 Februari, zal
straks in 1932 de rij der feestelijkheden en
herdenkingen openen, die niet eerder dan 24
November, met Thanksgivings Day, zullen ein
digen. 1932 moet in America het „George
Washington"-jaar worden. Alle staten en lan
den worden opgeroepen om het hunne te doen,
nochtans niet zóó, dat er een wereldtentoon
stelling georganiseerd wordt, of de feestelijk
heden gecentraliseerd worden op één plaats,
George Washington, naar het standbeeld
te Richmond,
deze overwinning zeker de belangrijkste, hoe
wel men zich hierbij moet herinneren, dat
deze victorie behaald werd met behulp der
Franschen, die daadwerkelijk de Amerikanen
bijstand waren gaan verleenen, toen zij ge
troffen werden drie jaar te voren door de
overwinning bij Saratoga. Op het droevig be
richt te Londen, vijf weken na de capitulatie
van Yorkstown, moest Lord North uitroepen:
,,'t Is alles nu voorbij"; intusschen kon Was
hington afscheid nemen van zijn leger, dat hij
op een treffende manier deed, en teruggaan
naar zijn landgoederen en uaar Mount Ver
non.
De beperkte plaatsruimte iaat het niet toe
om den onafhankelijkheidsoorlog der Veree
nigde Staten te verhalen in verband van tijd
geest en -streven, om van den kolonialen oor
log, den strijd van Engelanu en Frankrijk
uitvoerig te gewagen, om vervolgens bij den
financieelen nood van het moederland te ge
raken, en via de opgelegde belastingen, via
de leuze: geen tarieven zonder vertegenwoor
diging in het moederlandscho parlement, via
de bekende theepartij van Boston, en het
stage en trage saamhoorigheid kweeken bij de
staten onderling eindelijk te geraken tot de
actie en de persoonlijkheid van George Was
hington.
De stille, zwijgzame figuur van Washington
is veelomvattend genoeg, om alle beschikbare
plaats te overschaduwen met zijn schim. Hij
reikt naar polen, die wel ver uit elkander lig
gen, want, zooals het in de lijkrede over hem
gezegd wordt, was hij de eerste in de dagen
van oorlog, en werd hij de eerste, in dagen
van vrêe.
Hij was militair in merg en been, vroeg en
duchtig geoefend: „Ik heb de kogels hooren
fluiten; er is iets in dat geluid, dat charmant
is"; nimmer tevreden was hij, met wat het
Congres, waarin naar zijn zin veel te veel
sprekers, en veel te weinig doeners zetelden;
(„talkers, no doërs")hem toezegde voor zijn
legers, die alles behalve met ammunitie en
proviand verwend werden.
Hij was daarentegen pacifist na den vrede
en de onafhankelijkheidserkenning, tot het
fixe idee toe, dat Amerika zich pas geconsoli
deerd mocht achten, wanneer het twintig ja
ren alle gekrakeel met anderen had kunnen
ontwijken.
Washington en de geschiedenis waarin hij
optrad steken uit dat deel der historie, waar
in het absolutisme zijn stempel gedrukt heeft;
de laatste Lodewijken, Jozef IIWas
hington en zijn land passen in den volgenden
band van revolutie en republiek. Het ideaal
van de Vereenigde Staten verlokt een La
fayette en een Kossiusko. Wanneer hij nog
jong is, en boeken bestelt uit het moederland,
dan vraagt hij om Alexander den Groote, Ka-
rel XII, Frederlk den Groote, prins Eugenius,
Duke of Marlborough; van zijn president
schap verhaalt een levensbeschrijver, dat hij
de eerste was die de wereld toonde, dat een
goed president een soort goed monarch is.
President Washington gaf nimmer een hand,
maar hij maakte voor een ieder zijn diepe bui
ging.
Hij was aristocraat, en van aristocratische
afkomst, en hij was democraat tevens.
Toen kolonel Humpkreys, die groot-cere-
moniarius was, en met zorgvuldigheid en
nauwkeurigheid de vertooning van 's presiden
ten eerste audiëntie had ontworpen en ge-
ensceneerd, toen hij op een zeer
psychologisch moment ae vleugeldeuren
opengeworpen had, als ware hij een lakei van
den Zonnekoning, met een gepoederde pruik,
in kuitbroek en in een frak die stijf van het
goud stond, toen hij met een prachtig ge
luid aangekondigd had: „de president van
Amerika", zooals het ons van oude tijden in
de ooren klinkt: „de Keizer en toen
Humpkreys met zeer afgemeten stappen voor
liep, toen volgde Washington gedwee en in den
vorm, maar na afloop zei hij boos: „dat is
één keer, maar nooit meer".
Als echter op een der drie triumphale rei
zen, waarop de president zich zelf aan zijn
land en zijn land aan zich zelf bekend maakte,
de gouverneur van Massachussets meent, de
eerste te- wezen, boven den eersten burger,
brengt Washington het tegenovergestelde den
man kort en goed aan het verstand.
Washington was geschikt voor elk lot, dat
hem voorbestemd was, zijn opperbevelheb
bersschap en zijn presidentscnap hebben het
bewezen, nochtans de vonk van het genie
bezat hij niet.
Schitterende eigenschappen bezat hij niet;
en de leergierigheid was hem geen harts
tocht; alleen hield hij van wiskunde.
Terwijl het oratorisch talent hem ten eenen-
male ontbrak. Met Napoleon en Mussolini
valt hij bezwaarlijk'in dit opzicht te vergelij
ken. In zijn jeugd ging hij op jacht en ter
vischvangst en hij hield van het plantagele
ven. Dat leven van jongsaf had hem sterk
gemaakt en gehard, zooals hij zelf schrijft:
„Ik mag zeggen, dat ik een robuste consti
tutie bezit om de meest barre beproevingen
te doorstaan, en genoeg vastberadenheid, vlei
ik mij, om alles, wat een mensch kan durven,
te trotseeren
Maar wat Washington aan geestelijke waar
den wel had, dat waren twee prachtige en
krachtige eigenschappen: vooreerst een sterk
geloof in eigen Ideeën, en vervolgens den wi
om te handelen, zonder vrees voor de verant
woordelijkheid.
Om de onafhankelijkheid van zijn land,
welke zaak hij rechtvaardig wist, te bevech
ten met een oorlog, gebruikte hij negen jaar,
tien had hij er noodig om ljet gouvernement
door de politiek te grondvesten Ondanks de
belemmeringen van vijandschap, van verraad,
van dwalingen en een destijds reeds hoogst
eigenaardige, inferieure campagne van de
Amerikaansche pers, versaagden zijn hoop en
vertrouwen niet één maal. Wanneer hij zich
op kwade dagen te verdedigen had tegen
eigen troosteloosheid, dan bleef hij zich zelf,
zooals blijkt uit zijn brieven aan Lafayette,
Lincoln en anderen, met zulke woorden: „Het
is mij onmogelijk om niet te verhopen en om
niet te gelooven, dat de goede geest van het
volk het tenslotte winnen zal op de bevoor-
oordeeldenIk sou mij niet kunnen voor
stellen, dat de Voorzienigheid zooveel voor
niets gedaan zou hebben
Terloops kan hier worden opgemerkt, dat
Washington liever het woord Voorzienigheid
gebruikte dan God, omdat, zooals een zijner
levensbeschrijvers zegt, het eerste woord een
vager aanduiding van het Opperwezen gaf!
Intusschen hebben wij van Washington een
standbeeld gegoten op de plaats, die een be
langrijk deel van zijn leven afsloot, bij York
town. Hij gaat met de overtuiging, dat hij
zich uit het publieke leven terug kan trek
ken, en met de herinnering, aan zijn wel mak
kelijk verkregen, maar moeilijk gebleken car
rière als militair naar Mount. Vernon terug.
Op zeventien jarigen leeftijd werd hij door
Lord Fairfax al aangezocht om opziener te
worden over diens landgoederen. Washington
had dienst willen nemen op de vloot, maar
zijn moeder, die weduwe was geworden, toen
George, de eerste uit een zevental, twaalf jaar
was, verijdelde zijn plannen.
Het oppertoezicht over de uitgestrekte lan
derijen, en de groote plantages, had
een buitengewonen invloed op heel de
persoonlijkheid van Washington. „De land
bouw is altijd een buitengewone training voor
staatslieden geweest", schrijft Tailer, en wij
denken natuurlijk, dit toepassend op Washing
ton, aan Laval.
Het leven op Mount Vernon staalde den
grooten, sterken man niet alleen, hij was
langer dan zes voet, maar maakte hem ook
vertrouwd met een omvangrijke administra
tie, waarbij hij een strenge accuratesse aan
den dag legde. Deze nauwkeurigheid treedt
bijv. aan den dag In 1782, dus na de overgave
van Yorktown, als hij alle giften en beJoonin
gen afslaat en van eerbetoon niets wil weten,
en alleen een declaratie indient voor door hem
zelf betaalde onkosten, loopende over de ja
ren 17751782, waarvan hij nauwkeurig boek
had gehouden. Deze beliep 75.000 pond.
Buiten den moreelen invloed van 't noeste
plantersleven, gaf het hem inzicht op de ont
wikkeling van Virginia en naburige Staten,
en men vermoedt, dat toen reeds het Idee van
een bond vrucht bij hem begon te zetten. Op
dien jeugdigen leeftijd deed ht) reeds een in
spectietocht over het Allighanie-gebergte, wat
hem in contact bracht met de Indianen. Toen
hij twee-en-twintig jaar was, was hij meester
van Vernon. Maar spoedig ruilde hij den ploeg
tegen het zwaard, toen hij in 1753 opdracht
kreeg om tegen de voortdringende Franschen
op te trekken in het Ohiodal.
Blijven wij evenwel op het ruime landgoed
achter, velen zullen het heropgebouwd op
de Koloniale Tentoonstelling gezien hebben.
In 1759 huwde Washington de 26-jarige we
duwe Daniel Parke Custis, geboren Martha
Dandridge; zij bracht twee kinderen mee,
waarvan Nelly Custis, de dochter, in later
dagen, toen Washington moe en oud werd en
„even na het opsteken van 't kaarslicht' naar
bed ging, zijn bijzondere opbeuring en vreug
de was, en zijn hartelijke genegenheid genoot.
Martha Washington was een sterke vrouw,
en haar portret van Stuart vormt een tref
fend pendant met dat bekende van haar man
(Dit portret illustreert deze pagina niet).
Zij wachtte hem, totdat ht) van Yorktown
kon terugkeeren; en zij vergezelde hem naar
Philadelphia, de stad, waar Washington als
president zou zetelen, in afwachting van de
nieuw op te trekken regeeringsstad, die den
naam Washington zou krijgen. Zij hield, in
navolging van haar man, die trouw lederen
Woensdag recipieerde, Vrijdags haar ontvang
dag, en volbracht haar plichten als presidents
vrouw met zorg en offervaardigheid.
En door haar was het, dat Washington aan
een der vele getrouwen kon schrijven, toen hij
na 1781 meende z(jn verder even te Mount
Vernon stil te kunnen slijten: ,Ik ben het met
u eens, dat het leven van een echtgenoot
thuis te verkiezen is boven alle andere".
Toen Washington, bewust en onbevreesd
den dood was ingegaan, en zij aan het voeten
eind gezeten, den dokter en den secretaris
vroeg, of hij dood was, antwoordde zij op het
bevestigend teeken: ,,'t Is goed, spoedig zal
ik volgen". En zij liet In het familiegraf,
waarop zij uitzicht had, een deur maken, om
dat het des te makkelijker kon geopend wor
den, wanneer zy straks zou volgen.
Op Mount Vermon kon Washington zijn re
gelmatig leven leiden; voor zonsopgang op
staan, lezen en studeeren tot aan het ontbijt;
daarna te paard een tocht langs de hoeven
om te inspecteeren en zijn orders te geven.
Tot aan het diner, des middags om 3 uur,
studeerde hij weer. En na^on maaltijd bleef
hü In gezelschap van zijn gezin en gasten.
Gasten op Mount Vernon. „Hospitality was
not a duty but a passion". Hij ontving ieder
een en naar ieder wilde hij luisteren en van
ieder wilde hij gedachten en ideeën ontvan
gen, ter versterking van eigen overtuiging.
Tegen het einde van 1784 was Lafayette de
gast, dien Washington een vaderlijke ge
negenheid toedroeg, en wiens offer, om land
en volk te verlaten voor de Amerikaansche
zaak door den heer van Mount Vernon hooge
lijk gewaardeerd werd; Washington had
altijd een waardig respect voor de dappere
prestaties van anderen, ook van zijn onder
geschikten In het militair commando.
„Op het oogenblik van onze scheiding",
schryft hij later eenigszins neerslachtig, „on
derweg, gedurende de reis en verder voortdu
rend, heb ik diep gevoeld alles wat de loop
der jaren, een nauwe vriendschap en uw ver
dienste mij aan genegenheid, aan eerbied en
aanhankelijkheid jegens u verschaft hebben.
Terwijl onze rijtuigen zich van elkander ver
wijderden, vroeg ik mij herhaaldelijk af, of
het voor de laatste keer was, dat ik u had
De medaille vereeuwigde de verdrijving
der Engelschen uit Boston.
Het Washington-monument.
gezien. Ondanks mijn verlangen om „neen" te
zeggen, antwoordden mijn bange voorgevoe
lens „ja".
En niet veel later schreef hij aan John Jay:
Teruggetrokken als Ik van oe wereld leef,
beken ik vrijmoedig, dat ik me geen onver
schillig toeschouwer voel", zoodat hij drie
jaar later in zijn dagboek noteeren moest:
Vandaag, 16 April, (1789), om 10 uur
heb ik vaarwel gezegd aan Mount Vernon, aan
het huiselijk geluk. Ik verlaat een vreedzaam
huis, om mij in een oceaan van moeilijkheden
te dompelen".
Washington begaf zich op weg naar Phila
delphia, waar hij het presidentschap zou aan
vaarden. HU aanvaardde een zegetocht, zooals
al zijn reizen triomftochten waren. In New-
York werd hij afgehaald in een vergulde
bark, bemand met dertien matrozen, naar de
dertien Staten.
De triomfantelijke intocht van Washington in New-York. Naar een ets van het
origineel schilderij van F. O. C. Darley.
Mount-Fernon, het oude huis van Washington, waar hij maar betrekkelijk kort
toefde, doch altijd near verlangde-
ver-
Al de krijgsverrichtingen en heel het be
leid van Washington worden het scherpst ge
karakteriseerd door de moeiliikheden waarin
zijn land zich bevond.
Vermeld werd reeds, dat Washington op
nauwelijks 22-jarlgen leeftijd tegen de Fran
schen oprukte. Aanvankelijk streed hij met
succes, maar in 1754 moest hij zich overge
ven. Het jaar daarop nam hij weer deel aan
een aanval oF Rort Dequesne, dat in handen
van de Franschen was. Toen de afdeeling van
Braddock, met wien hij optrok, in een hinder
laag viel en grootendeels vernietigd werd,
wist hij zich te redden. Het volgende jaar
wist hij met Forbes het fort in handen te
krijgen. Intusschen was de 7-1arige zee-oorlog
begonnen en streed Washington dus nog on
der den standaard van het moederland.
Hoewel lid der volksvertegenwoordiging
van Virginia geworden, raakte Washington
op tweede plan; hu was immers in het geheel
geen spreker. Tegen den tijd, dat de moeilijk
heden met Engeland beginnen, komt hij weer
te voorschijn; op het eerste Continentale Con
gres van Philadelphia, waar alle staten, met
uitzondering van Georgië, voor de eerste
maal vergaderden, vléj hij op; waarschijnlijk
had zijn radicaal oprukken met 1000 zelf ge
wonnen en op eigen kosten uitgeruste solda
ten naar Boston, indruk gemaakt. Op het
tweede Congres, 19 April 1775, werd hij tot
opperbevelhebber gekozen.
In het begin was hij niet fortuinlijk; in
1776 moest hij uit New-York wijken, dat
loyalist was en aan Britsche zijde stond, en
een jaar later leed hy zelfs een gevoelige ne
derlaag bij Brandywine. De groote tuchte
loosheid der onervaren Ame>ikaansche troe
pen, was voor een groot deel daaraan te dan
ken, bulten de weinig coulante medewerking
die hij van het Congres genoot. Omstreeks
1778 worden de Amerikaansche troepen ge
lukkiger; wel delven ze nog menig keer het
onderspit, maar het moreel stijgt zoo hoog,
dat voor de vredesonderhandelingen geen ba
sis gevonden wordt. Niettemin toonde Was
hington zijn strategisch kunnen. Hoewel hij
ook bij Battle Plains verloor, wist hij met
600 man meesterlijk naar New Yersey terug te
trekken.
De strijdkrachten waren zeer ongelijk, bet
geen nauwelijks behoeft te worden betoogd.
Het kwam toch zoo ver, dat het Congres naar
Baltimore moest verhuizen, omdat Trenton,
waar de Engelschen al hun strijdkrachten sa
mentrokken, te dicht bij Philadelphia lag.
Romantisch maar ellendig was zijn tocht
over de Delaware in den Kerstnacht; ook van
deze gebeurtenis geldt, wat van de overwin
ning van Valley Forge geschreven staat: dat
is een van die namen in de historie der
mensohem, waar het maximum van lijden en
ontlbering gepaard gaat aan grootsohheid van
geduld, offer en glorie.
De omstandigheid dat Howe, de Ëngelsch-
man, alle orders moest verwachten van Lon
den, zooals Washington van Philadelphia, rek
te den strijd erbarmelijk. Van tijd tot tijd
kreeg Washington te kampen met muiterij en
desertie op groote schaal. Maar na een mees
terlijke verrassing van de Hessen, gevolgd
door de overwinning van Prlncetown, werd hij
hoe langer hoe meer de „ntcessary man";
totdat door de victorie by Saratoga de hulp
van de Franschen verzekerd werd.
De Fransche vloot, met het feit, dat Enge
land zijn basis naar het Zuiden verlegde,
bracht de gelukkige en hoogst welkome ver
ademing, die uitliep op de reeds gemelde zege
bij Yorktown.
Dit is het kort relaas van Washington's
heldhaftigheid. Wat evenwel zijn aparte nuan
ce pas krijgt door de belichting van het land,
waarvoor de stille planter de onafhankelijk
heid bevocht.
Het land zelf was gezonken in diep verval;
de politieke organisatie teekende zich nauwe
lijks af; integendeel, misschien in nog groo-
tere mate, dan ten onzent in 1795 de provin
ciale, onderlinge napver, werkte de Jalousie
der Staten onder elkander, oude gewoonten en
democratische vooroordeelen, een centrale or-1
ganisatie van hoogere orde in den weg. Mo
reels zwakheid ging met de politieke onzeker
heid hand in hand. Het groote onderscheid
tusschen de Noordelijke en de Zuidelijke Sta
ten miste zijn invloed niet. In het Zuiden,
vooral in Virginia en de Carolinen, behoorde
de grond over 't algemeen aan groote bezitters,
die slaven en pachters hielden De sociale or
de was er sterk aristocratisch getint, terwijl
in het Noorden daarentegen, de gevluchte pu-
riteinen met godsdienstigen ijver hun demo-
cratischen geest verbreid hadden; hier geen!
slavernij, noch grootgrondbez.tters temidden
van een lage bevolking, en geen verstarring
in het bezit van den bodem; geen staatskerk
hier; vrijheid en gelijkheid gingen hier de I
leuzen van de Fransohe revolutie vooraf. Of- 1
schoon ook hier godsdienstvrijheid volstrekt I
geen neiging direct tot politieke vrijheid ver
ried.
Intellectueel en sociaal heeft de onafhanke
lijkheids-idee hier groote, maar vooral snelle
vorderingen gemaakt.
Ten slotte vallen de twee partijen te ver
melden: de foederalisten en de democraten,
die nochtans anders dan in onze geschiedenis,
in wezen weinig verschilden. De democraten
noemden zich republikeinen, en behandelden
de tegenpartij als monarchaal, monoeratisch
althans geneigd. De foederalisten scholden
hun tegenstanders anti-unionisten. De een zoo
wel als de ander wilde evenwel de republiek
en den bond der staten. De mannen, die Was
hington in zijn eerste kabinet koos, waren
met wys beleid gekozen. Hamilton en Knox
waren foederalisten, Jefferson en Randolph
democraten, allen ijverige, ernstige, maar oofc
geen geniale werkers.
Washington heeft zijn moeilijke en veel om
vattende taak kunnen volbrengen, doordat
iedereen in hem vertrouwen kon stellen. Het
sterkste is dit gebleken bij zijn tweede
spontane herverkiezing.
Hij wist den middenweg te houden, die in
dit verband waarlijk gulden geplaveid bleek.
Washington te Trenton in 1772, naar het
schilderij van Colonel Trumbull.
Zooals hij in het uiterlijke vertoon het mid
den wist te vinden tusschen pompa en huise
lijkheid, zoo wist hij dit midden te vinden op
alle terrein.
Hij verkreeg een betrekkelijk onaangetaste
macht, bekleed met een onmetelyken invloed,
aanvaard en gewaardeerd ook door zijn tegen
standers. Hij zelf was echter overtuigd, dat
„invloed hebben geen regeeren beteekent."
Een philosophische oplossing voor de hoog
te, die hij bereikte, was, dat nij weinig fami
lies om^ Meh heen had met voldoende weten
schappelijke en
contemplatieve ervaring
Maar de inoreele verklaring schuilt in zijn
oprecite eerlijkheid, en in de lofprijzing van
Je erson; „Hij was de eenigste man, die
ieders vertrouwen genoot".
Deze figuur wil het Amerikaansche volk ge
denken.
WASHINOTON'S COAT-QF-ASM*
Washington's wapenspreuk: de uitkomst
beproeft de daad.
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllM
