UIT EUROPA'S ECONOMISCH
CENTRUM.
idiïi
'ffÏ
ROTTERDAM—LEIPZIG.
DONDERDAG 16 MA \RT 1032
TOESTAND DER ARNHEMSCHE
ORKESTVEREENIGING.
DE FUSIE MET HET U. S. O.
HP
- -
EEN JAN STEEN ONTDEKT.
LEO H.
CURSUS VOOR OPLEIDING VAN
LEERKRACHTEN IN PLUIMVEETEELT.
AMSTERDAM KRIJGT EEN
BOSCH.
Groote plannen van de commissie.
POLDERSCHOON EN BOSCH-
VRIJHEID.
iNLANDSCHE ONDERWIJZERS VOOR
DE KLAS.
„ZIEN, HOOREN EN LEEREN".
DE KWESTIE VAN DEN
DERDEN KRUISER.
Waarom Z. Ex. in het zwart aan
land stapte.
OPBRENGST DER LANDS-
MIDDELEN.
Verlaging der salarissen der orkest
leden onvermijdelijk.
In de vergadering van den Raad der gemeente
Arnhem van 19 October jl. werd bij het voor
stel tot verhooging der subsidie aan de A. O.
V. besloten tot het instellen van een commis
sie, welke tot doel had middelen aan te geven
die het noodlijdend orkest weer tot nieuwen
bloei kunnen brengen.
Deze commissie is onmiddellijk aan het werk
getogen en mocht als direct resultaat boeken
de aanwerving van een groot aantal nieuwe
leden en abonné's, benevens een bate van
f 1500, dat een extra concert afwierp. Voorts
heeft deze commissie een rapport aan het be
stuur der A. O. V. doen toekomen, waarin ver
schillende middelen worden aangegeven, die
h.i. zouden kunnen leiden tot verbetering van
de financiën der A. O. V.
Het bestuur der A. O. V. heeft thans aan
het College van B. en W. eenige beschouwingen
doen toekomen, waartoe het rapport der com
missie aanleiding heeft gegeven.
Genoemd bestuur komt tot de conclusie dat
geen anti ere oplossing om de A. O. V. te be
houden mogelijk is, dan een drastische bezui
niging, die slechts door een verlaging van den
voornaamsten uitgaafpost de salarissen
te bereiken valt, maar dat dan ook, wanneer
men daartoe overgaat en zich natuurlijk ook
overigens blijft inspannen om de financiën nog
verder te saneeren, de toestand der vereeniging
geenszins hopeloos valt te noemen. Elke ach
teruitgang van de geldelijke positie der ver
eeniging kan op dit oogenblik haar bestaan be
dreigen.
Bij het plan om de A. O. V. te maken tot
een GelderschOverijsselsche instelling tee
kent het bestuur aan, dat reeds op dit oogen
blik de vereeniging wegens het geven van con
certen steun ontvangt van verschillende ge
meenten in beide provinciën (Nijmegen, Rke-
den, Zutphen, Deventer). Het bestuur vreest,
dut het vooral in dezen tijd niet gelukken zal
provinciën of gemeenten sterker voor de ver
eeniging te interesseeren.
Het denkbeeld, dat Mr. Huges in een bij het
rapport gevoegde nota aan de hand doet, de
fusie namelijk van U. S. O. en A. O. V., heeft
mede de volle aandacht van het bestuur ge
had. Het meent echter dat het na de critiek,
die daarop van vele zijden is geoefend, niet
diep op het denkbeeld behoeft In te gaan. Het
bestuur is het eens met hen die daarin prac-
tisch het einde van de A. O. V. zouden zien;
met broodeloosheid voor een aantal verdien
stelijke leden der A. O. V., achteruitgang van
bijverdiensten van hen, die over zouden gaan.
Tenslotte wordt betoogd, dat aan liquidatie
nog niet gedacht behoeft te worden.
li?-! P& m ft IpWrxS vVx, ft ft
EEN NIEUWE 8PAAN8CHE SCHOOL VOOR CERAMtEK. Vam Regeeringsweg© is to Madrid een nieuwe school opgericht waar begaafde jongelieden gratis worden opgeleid. Links;
leerlingen teekeoen naar het model gedurende een des in de open lucht. Rechts: Meer gevorderden leggen zich toe op het maken van vazen en goootene kunstwerken.
Men meldt ons:
Nog niet lang geleden hebben we melding
gemaakt van de ontdekking van een schilde
rij „De kegelaars, van Jan Steen", op bet
kasteel "Wisch, dat oorspronkelijk afkomstig
was van het slot Brise van Graaf von Kos-
poth in Silezië. Thans is daar een niet min
der important en eveneens geheel onbekend
doek van dezen populairen meester voor den
dag gekomen. Het behoort tot een genre, dat
hij zelden beoefende, maar dat er ongetwijfeld
toe heeft bijgedragen de overtuiging te vesti
gen, dat hij niet alleen kon lachen, maar ook
ztin buien van ernst kon hebben.
Het onderwerp is ontleend aan het Nieuwe
Testament, in een gloedvollen toon van een
prachtig coloriet geschilderd en geheel intact
gebleven. Christus zit, in een grijs kleed, een
rooden doek los over een schouder geworpen,
aan een met een proper wit kleed gedekte
tafel, waarop een roemer met brood en fruit
staat.
Martha staat bij de schouw, waaronder een
vuur brandt, waarop men voornemens is
visch te braden. Van deze rivlervisch op rood
aarden vergiet heeft Jan Steen een niet min
der mooi stilleventje gemaakt en wanneer hij
een poes, zich aan den afval te goed laat doen,
dan typeert zoo'n huiselijk trekje hem ge
heel. Maria zit, iu een goudgeel kleed ge
huld, aan de voeten van Jesus en overpeinst
diens woorden. Naast haar staat een Bijbel.
Op den achtergrond, half in het duister, bij
een gebrandschillerd venster, ontwaren wij
een tweetal discipelen. Door de open deur is
een bergachtig landschap zichtbaar, waarover
zich een wolkenhemel welft. De Christus-fi
guur munt uiit door een groot© waardigheid
van houding en gebaar; de discipelen, Martha
en Maria, leven geheel mee in de mooi ge
sloten handeling, die meesterlijk in scène is
gezet.
Naar wij vernemen Is ook dit sehllderti oor
spronkelijk eigendom geweest van Graaf von
Kospoth.
Dr. Wiese, de directeur van het Breslauer
Museum, roemt het schilderij als een der im-
portantste werken van den meester. De res
tauratie ervan is toevertrouwd aan den restau
rateur C. B. van Bohemen.
BOND VAN TOONEELSPELERS.
In de ledenvergadering te Amsterdam van
den Bond van Tooneelspelers is de volgende
motie aangenomen
De ondergeteekenden, ter ledenvergadering
aanwezig in Hotel Schiller op 7 Maart 1932,
met verontwaardiging kennis genomen heb
bende van het feit, dat door de directie der
Kon. Ver. „Het Ned. Tooneel" aan een der ge-
engageerden bij de teekening van zijn contract
tevens een stuk ter teekening is voorgelegd,
waarin de volgende clausule is vervat
„Mocht de Kon. Ver. „Het Ned. Tooneel",
door welke omstandigheid dan ook in moeilijk
heden geraken, wat betreft de uitbetaling van
salarissen aan de door haar geëngageerden,
zoo verklaart bij voorbaat afstand te
doen van alle vorderingen en geen handelingen
•te verrichten door de Kon. Ver. „Het Ned. Too
neel" nadeelig te noemen, daarmede afstand
doende van al zijn uit deze overeenkomst voort
spruitende rechten" achten een dergelijke han
delwijze in strijd met de goede zeden en gaan
over tot de orde van den dag.
W. g. Ko Arnold! (voorz.), Henri Eerens
(Seer.), Else Mauhs (penningmeester), Johan
Kaart, Magda Janssens, Flor la Roche, Con
stant van Kerckhoven, Gusta ChrispijnMul
der, Oscar Tourniaire, Adolf Bouwmeester,
Theo Frenkel, Sam de Vries, Sophie de Vries,
Jacques Reule, Mien van KerckhovenKling,
Lily Bouwmeester.
DR. STEIN IN ONS LAND.
De bekende historicus en econoom Dr. W. J.
Stein, uit Stuttgart, zal op Donderdag 31 Maart
ln de kleine zaal van het A. M. V. J.-gebouw te
Amsterdam een openbare voordracht houden
over„Der Sinn der heutigen Weltkrlse".
I.
Leipzig, 7 Maart 1932.
Op een „zoimersohen" Februaridag hadden wij
een dame uit Hongarije op bezoek, die zich
bovenmate interesseerde voor het Rotterdam
sche havencocnplex. Sinds het verdrag van
Trianon heeft het Hongaarsche grondgebied
geen uitgang naar de open zee en van nabij
had onze gast nog nooit een modern zeekasteel
aanschouwd.
Met een haven-taxi hehben wij met haar door
Maas en Waalhaven rondgetoerd en zij was één
en al bewondering voor het grootsche schouw
spel dat de rivier en haar dependenties den
vreemdeling ook nu nog schijnt te bieden;
doch wij willen wel zeggen, dat wij op onze
beurt ons hart voelden ineenkrimpen van ont
zetting om het beeld van verlatenheid en troos-
telooze ellende dat we zoo onverwacht te zien
kregen.
Want beter dan alle statistieken en cijfer-
groepeeringen leert een tochtje door hetgeen
eens de Rotterdamsche haven was, hoe fel de
Maasstad de gevolgen ondervindt van de
wereld-déconfiture.
Wie ooit in Hamburg was en het beroemde
kerkhof bezocht van Rotterdams rivale aan de
Elbe zal over de uitgestrektheid van dezen
doodenakker verbaasd hebben gestaan als hij
bemerkte dat twee autobuslijnen dienst doen
om de bezoekers van het eene "einde naar
het andere te vervoeren. Wij moesten onwil
lekeurig aan den Hamhurgschen Friedhof den
ken toen we met onzen water-auto dobberden
over den hreeden rug van onzen statigen Maas-
troom en om ons heen nagenoeg niets anders
meer konden ontwaren dan de teekenen van
den dood. Niet alleen de havenhoek waar tal
van trotsche zeeschepen werkloos liggen te ver-
weeren en die reeds in den volksmond den
naam van kerkhof heeft, maar heel het com
plex, dat voorheen de bedrijvigheid toonde van
een bloei enden transito-handel, ligt vereen
zaamd en als uitgestorven. Niets bijna dan één
doodsche watervlakte, waarlangs te allen kant
de spooksels van kraan-geraamten in wanhoop
verstard de armen ten hemel heffen.
Ter eene zijde lag op dien middag het mo
derne drijvende hotel van de „Dempo" op nieuw
emplooi te wachten: in den Amerikaanschen
hoek maakte de trotsche liner, voor oud roest
naar Japan verkocht, den desolaten Indruk
nog schrijnender. Waar vroeger op de midden-
rivier de schepen van alle nationaliteiten zich
rijden, niets nagenoeg dan onwillig aan haar
kettingen rukkende boeien. En wat er dan nog
over was van de eertijds zoo beweeglijke stof-
fage der Rotterdamsche haven scheen mede
slachtoffer van de alles lamleggende werkloos
heid. Alleenop een boot der sovjet-unie
konden we een restje van de oude bedrijvigheid
bespeuren.
Van Rotterdam naar Leipzig, 11 n'y a qu'un
pas. De internationale trein jakkert u er in
nog geen dertien, uren heen en dank zij mede
de goede zorgen van het Messamt en zijn ver
tegenwoordiging in Nederland op de gerief
lijkste wijze. Zoo zagen wij ons met een der
extra-treinen die het mag wel even ver
meld onder „commando" stond van een dame,
mej. M. Uljée tusschen ontbijt en avond
maal weer verhuisd naar de aloude Messe-stad.
Maar hier trof ons aanstonds het verschil met
de stad onzer inwoning. Ligt op het uiterlijk
van Rotterdams havencomplex duidelijk de
stempel gedrukt van de stagnatie in den in
ternationalen ruilhandel, in Leipzig zou men,
althans naar het uitwendige te oordeelen,
nauwelijks vermoeden, dat een zoo heftige
crisis-toestand in de wereld-economie la inge
treden.
Weliswaar is de deelneming aan de eenwen-
oude internationale jaarmarkt dit keer kleiner
an sedert jaren; maar, de bijna catastrophaJe
omstandigheid in aanmerking genomen, mag
men met anders zeggen dan dat Leipzig zich
sc..i erend handhaaft. Men moet wel veel
respect hebben voor het Duitsche volk, dat
oor a. e tribulatiën van de laatste drie de-
cennia zich nog altijd niet heeft laten uit het
veld slaan en zich met deze nieuwe Messe, die
klinkt als een klok, andermaal moed insprak
m de stellige hoop op het eindelijk dagen van
een betere toekomst.
Het stadsbeeld van Leipzig verschilt bijna
niet van dat, hetwelk iedere voorjaarabeurs
opnieuw te zien pleegt te geven. Er mag dan
plaatselijk misschien wat minder beweeglijk
heid te constateeren vallen, over het algemeen
is het een en al bedrijvigheid op straat, waar
het mooie weer tal van nieuwsgierigen lokt
tusschen de duizenden Messe-gangers en in de
talrijke Messe-huizen en immense hallen der
technische afdeellng. Hier klinkt nog in torsehe
klanken de symphonic van den internationalen
handel door de druk-bevlagde en feestelijk ver
lichte stad waarover bij voortduring reclame
vliegtuigen rondcirkelen; en als we het moe
deloos ter neer liggende Europa mogen verge
lijken met een reus, wiens uiterste ledematen
door en door ziek zijn, dan mag toch ter door
voering der vergelijking met het oog op Leip
zig getuigd worden, dat zijn hart nog in kern-
gezonden staat verkeert en het den strijd te
gen de voortwoekerende kwaal niet opgeeft.
Men heeft op den gebruikelijken Presse-abend,
waar zoo een 300 vertegenwoordigers van de
Koningin der Aarde plegen saam te komen op
den openingsdag, de twee M's. die samen het
woord Mnster-Messe aanduiden, gebezigd Ia de
1 duiding van: Mehr Mut. Ons dunkt: het feit
alleen, dat in dit tijdsgewricht met onbezweken
energie aan de Messe is vastgehouden, maakt,
voor haar ondernemers althans, een aansporing
om meer moed te toonen, volkomen overbodig;
levert integendeel het klaarste bewijs, dat zij
in onverschrokken doorzetten vooraan gaan.
Zoo kon dan ook dr. Raimond Kohier, de
Messe-president, met een toespeling op Leipzigs
locale politiek, de verwachting uitspreken, dat
de buitenlandsche pers deze Messe niet zou
vinden als een „Naschmarkt" een stil
pleintje midden tussohen het drukke verkeer
der middenstad, waaraan Leipzigs vroede vade
ren blijkbaar veel woorden vuil maken doch
waaromtrent een forseh besluit en stevig in
grijpen tot nu schijnt te zijn uitgebleven (adres
aan ons wat drukkere Hofplein
Voor het overige bedoelde het M. M.-grapje
ook allerminst den Leipzigers een hart onder
den riem te steken; het gold uitsluitend de
krwestie der internationale samenwerking, welke
nog steeds blijft hokken. Op haar noodwendig
heid als eenige uitkomst uit den doolhof
der huidige crisis wees ook de doorwrochte
rede van Leipzigs burgemeester dr. Gördeler,
die het pièoe de résistance vormde van be
doelden persavond. De lezer zal van den hoofd
inhoud dezer „toespraak", welke met tal van
cijfers den deplorabelen toestand der wereld
economie bloot legde, reeds hebben kennis ge
nomen. En er ook uit vernomen hebben, hoe
slecht het arme Duitscbland er eigenlijk voor
staat.
Want we mochten er hierboven wel den na
druk op leggen, dat we doelden op het uiterlijk
aspect der dingen rond de Messe. Achter die
moedige uiterlijkheid schuilt veel wat tot deer
nis stemt met het Duitsche volk.
Dit êéne feitje: de financleele toestand der
stad Leipzig gedoogde niet dat ln het afgeloo-
pen jaar de schoollokalen meer dan eens met
water en zeep geboend werden spreekt eigen
lijk reeds boekdeelen.
De Duitsche productie is sedert 1927 op
1928 van 100 op 65 gedaald, een teruggang dus
van 43 procent; het volksinkomen van 76 op
55 milliard gedaald (30 pet.), het Inkomen
der arbeidende bevolking van 43 op 33 mil
liard teruggeloopen (25 pet.)het aantal werk-
loozen van 1.7 millioen op 5.7 millioen geste
gen. Meer dan een kwart der Duitsohe werk
nemers is zonder arbeid, terwijl nog ongeveer
3 millioen zich in hun arbeidstijd gekort zagen.
Over 1932 bedroeg de geraamde belasting
opbrengst in Leipzig volgens dr. Gördeler
is de uiterste grens voor de belasting bereikt
38 millioen; waartegenover staat dat de
stad aan ondersteuning van werkloozen niet
minder dan 34 millioen zal hehben uit te kee-
ren! negentig procent van het belastinggeld
gaat dus heen aan een o zoo bescheiden
ondersteuning van de vergeefs naar werk
uitziende bevolkingsgroep!
Geen wonder, dat bij zulk een stand van
zaken velen de moed in de schoenen dreigt
te zinken. En toch blijft het vertrouwen leven
dig, dat het Duitsche volk het hoofd er niet
bij verliezen zal. Dr. Gördeler is behalve Ober-
hürgermeister van Leipzig ook de Rijkscom
missaris voor de „Prelsüberwachung"; degene
die ingevolge de Noodverordeningen reeds di
verse beslissingen heeft getroffen inzake prijs
regeling: de man, die op het oogenblik in
Duitschland de zuinigheid dicteert en de prij
zen op lager peil dwingt.
Toch al zong hij ook nu weer den lof der
bezuiniging hij moest erkennen, dat daar
mee alleen het vurig begeerde doel niet te
bereiken valt. De oplossing is en blijft de
samenwerking in internationaal verhand en
daarop deed de burgemeester van de Messe-
stad een krachtig beroep tegenover het inter
nationaal pers-gezelschap.
Mogen alle pers-mannen het wèl begrepen
hebben en naar vermogen die oplossing helpen
bevorderen, opdat ook den moedigsten in
Duitschland het water niet hoven de lippen
stijgt.
Van de spanning, op politiek gebied heer-
schend, is hier overigens zoo goed als niets
te merken. Terwijl in Berlijn Zondag een doode
vlei, kwamen we er hier met een bokspartijtje
af. Alleen de reclamezuilen, die in allerlei toon
aard Hindenburg, Hitier enden commu
nist Thalmann aanprijzen voor het stembiljet
geding van a.s. Zondag, verraden een ietsje
van den feilen strijd die op komst is. Den
candidaat der nazis geeft men intusschen
algemeen weinig kans.
In één der lokalen van de Rijkslandbouw-
winterschool te Utrecht zal dezen zomer een
cui sus gegev©n worden aan onderwijzers met
and- ot tuinbouwakte en onderwijzeressen,
met akte landbouwhuishoudkunde, onderlei-
mg van den heer B. van Asperen Verven,
ne, am tenaar Rijksvoorlichtingsdienst voor
pluimveeteelt, Kamperfoelie^ 2 te 's-Gra-
venhage.
Gegadigden, voor zoover zij zlch nlet j^eds
aangemeld hebben, kunnen zich opgeven bij
den leider van den cursus.
De cursus zal worden gehouden des Zater
dagsmiddags van 1.30 tot 4.30 te beginnen 9
AarU
Wij hebben reeds de conclusies van het rap
port, dat door de commissie voor het boschplan
is uitgebracht, gepubliceerd.
Het loont echter de moeito om iets naders
mede te deelen omtrent de redeneeringen welke
tot deze conclusies hehben geleid en welke zijn
neergelegd in het bijzonder uitgebreide en
rijk geïllustreerde rapport
Wij kunnen niet het geheele rapport over
nemen en beperken ons daarom tot enkele
citaten, die wij aan de inleiding ontleenen.
Bij de installatie der commissie deelde de
voorzitter, de heer E. J- Abrahams, mede, dat
voor het boschplan slechts enkele lijnen zijn
aangegeven, zoodat de commissie over een
groote mate van vrijheid zou beschikken.
De commissie meende echter, dat het niet
op haar weg lag zelfstandig een ontwerp te
maken, omdat men den toekomstigen ontwer
per zoo weinig mogelijk moet binden. In ver
band daarmede heeft de commissie ook afgezien
van een kostenraming.
In het algemeen zal de raming van kosten,
aangegeven in' de raadsvoordracht voor het
boschplan tot aanwijzing kunnen dienen, al zal
waarschijnlijk het totaalbedrag eenigozins hoo-
ger zijn dan oorspronkelijk werd aangenomen.
Oolc meende de commissie geen bepaalde
uitspraak te moeten doen ten aanzien van de
wijze waarop het ontwerp voor het bosch tot
stand zou komen.
Ongetwijfeld zou het de voorkeur verdienen,
het iKischplan door Nederlandsche kunstenaars
en deskundl£en te doen ontwerpen. Echter zijn
in Nederland bosch-parken van een dergelijken
omvang nog niet tot stand gekomen. Het is
dus uiterst moeilijk om bepaalde personen in
Nederland als ontwerpers aan te wijzen. Wel-
;;cjjt zou een prijsvraag, eventueel internatio
naal, in deze een oplossing kunnen brengen.
Wat in Amsterdam ont
breekt
De commissie achtte het een groot voorrecht
het hare te hebben mogen bijdragen in de ver
wezenlijking van het Boschplan, omdat hare
werkzaamheden haar de overtuiging hebben
geschonken, dat hiermede aan de Ainsterdam-
sche bevolking niet alleen een ontspannings-
gebied wordt geboden, maar dat er bovendien
aan de stad en haar omgeving elementen wor
den toegevoegd, die er, tot bepaalde schade
voor een gezond physich en psychisch leven
der inwoners, thans ontbreken.
Het polderland om Amsterdam, hoe mooi
het ook is met zijn wijde en stille wateren, zijn
wazige verten en hoezeer men er de schoonheid
van kan genieten, onthoudt zijn bewonderaars
belangrijke en essentieele elementen, die het
verblijf in de vrije natuur elders zoo weldadig
maken.
De recreatie die de stedeling in de natuuT
ondergaat is niet alleen gelegen in het genot,
dat haar schoonheid voor het oog biedt en in
de gezonde beweging in de buitenlucht, maar
ook in de vrijheid te kunnen gaan waar men
wil, in het contact met planten, dieren en
bodem, in de weldadigheid van de stilte, in
de zuiverheid van het leven, dat men rondom
zich voelt en ten slotte in dé tegenstelling
van de vrije groepeering der voorwerpen in
de natuur met het sterk geordende leven in de
stad.
Het polderland nu kan buiten de wegen In
het geheel niet worden betreden. Iedere vier
kante meter is voor bedrijf in gebruik, de sloo-
ten bannen den wandelaar binnen enge gren
zen.
Sedert de opkomst van het taotorverkeer Is
rustig genot op de wegen, die uit de stad voe
ren, uitgesloten en de stilte slechts op eenige
zijpaden te vinden.
Alleen op het water is (wanneer men het
wil zoeken) vrijheid, stilte en contact met de
natuur. Daar komt bij dat in de naaste om
geving der stad het landschap sterk door be
bouwing en andere invloeden van de groote
stad is bedorven.
Dat de bevolking het ln al haar lagen als een
werkelijk gemis voelt, dat er bij Amsterdam
geen vrij ontspanningsgebied is te vinden, be
wijzen de drommen, die er 's Zondags de kos
ten en de moeite van een reis naar het Gooi
of de duinen voor over hehben, bewijzen ook
de talrijke forensen, die in de nabije zand
streken wonen.
Wat kan het Boschplan bieden Zijn Sr0° e
beteekenis is, dat hier in de onmiddel ij
nabijheid der stad een zeer groot t-errein, r"
kan wel zeggen een heele streek, uits u
voor ontspanning vrij beschikbaar wor
steld. Zonder eenige beperking zal de to
king dit gebied als.voor haar bestem mdsen
beschouwen. Zij zal er niet het gevoel hebben
geduld te worden tot weder-opzeggens, zooals
in zoovele bosschen in Westelij et ei and.
Tot nu toe was voor een Am» ere ammer een
verblijf in de bosschen een uitzondering. Wan
neer het bosch er zal zijn, zal de Amsterdam
mer er reeds als kind op vrije middagen heen
kunnen trekken en in de vacanties zal hij er
vele dagen doorbrengen. De geheele bevolking
zal van het bosch profiteeren. Dichtbij de stad
vangt het aan. Dit gedeelte zal voor leder
gemakkelijk bereikbaar zijn, voor oude men-
schen, voor families met kleine kinderen en
voor hen, die tegen een wandeling opzien.
Het boschterrein is lang gestrekt. Het ver
ste punt ligt vijf kilometer van het begin
verwijderd. De fiets, de spoorweg naar Aals
meer, de autobnsdiensten geven hun, die den
dag er willen doorbrengen, ruimschoots ge
legenheid de verafgelegen deelen vliw te b«-
nma.
Te voet zal men vrij groote tochten kunnen
maken.
De omtrek van het terrein is ruw gemeten
twaalf k vijftien kilometer.
Hoe 't bosch er uit zal zien
Tochten door het bosch «uilen genoeg af
wisseling bieden. Allereerst reeds door de
ligging. Aan één zijde grenst het aan de Nieu
we Meer; zeker zal een deel van den oever
toegankelijk worden gemaakt en zal er ook
gelegenheid zijn om er met bootjes te liggen;
een ander deel van het oeverland zal kunnen
worden tot een landschap als in de plassen
van Nieuwkoop wordt gevonden.
Aan de andere zijde van het bosch ligt de
Poel. In het Zuidwesten grenst het aan de
luchthaven Schiphol, thans reeds een geliefd
doel voor tochten uit Amsterdam.
Watersport onder de hoo
rnen.
In één opzicht zal het Amsterdamsche
bosch verschillen van alle andere groote bos
schen bij steden. In vele van deze bestaat
gelegenheid op de vijvers te varen; hier zal
het heele bosch doortrokken zijn van water-
loopen, waar geroeid zal kunnen worden.
Deze wateren zullen door sluizen in gemeen
schap staan met de Nieuwe Meer en daardoor
direct met alle Amsterdamsche roeiwateren.
Het bosch zal de eigenaardigheden vertoo-
nen van den bodem, waarop het wordt aan
gelegd. Het zal vochtiger zijn dan een bosch
op zandgrond en de bodem zal meestal wei
nig geschikt zijn er op te liggen.
Ook de water loopen, noodig voor de ont
watering, zullen de gelegenheid het bosch te
voet in alle richtingen te doorkruisen beper
ken. Minder mooi zal het er echter niet door
worden: het zal alleen een ander karakter
vertoonen dan de meeste andere bosschen.
Sportterreinen en speel.
loeiden.
Maar het boschplan biedt nog meer. In de
eerste plaats staat wel vast, dat het geheele
terrein niet zal worden volgeplant met een
ononderbroken bosch. Et zullen zeker vele
ruime, zonnige plekken in voorkomen.
Bovendien zal er ruimschoots terrein be
schikbaar worden gesteld voor sport en spel.
Er zullen dus voetbal-, hockey-, korfbal- en
tennisvelden komen.
Maar vooral ook zal de vreugde, die de be
volking ln het bosch zal vinden, worden ver
hoogd, indien er speelweiden worden aangelegd
en speelvijvers, waar de kinderen zonder ge
vaar in het water kunnen plassen. De com
missie beveelt ook een wedstrijd'baan voor de
roeisport aan. Gaarne had ze ook de totstand
koming van een strandbad langs de Nieuwe
Meer gezien; helaas zullen de hooge kosten
en de vrees voor verontreiniging van het water
dit beletten.
Wat de ligging van het bosch ln het stads
plan betreft, deze Is reeds thans zeer gunstig.
Amsterdam heeft zijn grootste uitbreiding naar
het Westen en Zuiden. Een bosch in het Zuid
westen is dus door het grootste aantal in
woners gemakkelijk te hereiken.
Bovendien Is reeds thans de tramverbindins
er heen uit alle wijken aanwezig, doordien he'
Stadion met alle stadsdeelen is verbonden.
in de toekomst zal de groei der stad ^°^us
naar Zuid en West gaan. Het bosch
op den duur meer omsloten worde® d°
beide voornaamste woongebieden.
NOS JUNGUNT ROSAE-
Tentoonstelling Lij Let 4D jarig bestaan.
In Artis te Amsterdam w«rd een buitenge
wone ledenvergadering 11 Yah de ver
eeniging ter bevordering uer r0zente6lt Nos
Jungunt Rosae. ^7°°!^ Jbr' P' P" de
Beaufart deelde m öeze vergadering
was
bijeengeroepen' at het bestuur meen
de, dat het besIU dn 6 vorige algemeene
vergadering °m Sroote jubileum rozen-
tentoonstelli»s 5 17 Juli te Utrecht
in heit jaarbeu o oiiw te houden niet uitge
voerd moest wor en. Het zijn voornamelijk de
tijdsomstan ig mden, die het bestuur tot dit
besluit be en geleid. Onder de leden heeft
het bestuur een enquete gehouden. De ant
woorden zijn karig binnengekomen.
ff et besuur tvenscht echter w-el aan de leden
gelegen eid te geven tot het vertoonen van
hun producten. Daarom heeft het bestuur zich
in verbinding gesteld met „Pulehri Studio" in
Den Haag. Deze tentoonstelling zal dan een
week later worden gehouden dan die te
Utrecht was bepaald.
Ook heeft het bestuur nog een uitnoodiging
bereikt van „Prima Vera" te Rotterdam om
daar mede te weTken aan de bekende groote
voorjaarstentoonstelling. Het bestuur heeft
,die uitnoodiging aanvaard. Uit de hierop vol-
'gende discussie bleek, dat de onkosten van
een groote of kleine tentoonstelling niet veel
verschillen. Alleen voor de kweekers worden
de kosten grooter.
Nadat nog enkele opmerkingen waren ge
maakt, werd met algemeene stemmen het be
stuursvoorstel goedgekeurd.
De tentoonstelling ter gelegenheid van het
40-jarig bestaan zal dus gehouden worden in
Pulehri Studio op 22, 23 en 24 Juli in Den
Haag.
"BATAVIA, 9 Maart (ANETA).
De Regeering besloot tot geleidelijke Indiani-
satle van het onderwijs voor Inlanders Het
gevolg hiervan zal zijn, dat 1300 Nederlandsche
onderwijzers vervangen zullen worden door In-
I iandsche.
De miinfeteir van Defensie, dir. L. N. Deckers,
'dlie gastar ochtend uiit Inidlië in den Haag is
teruggekeerd, heeft gistermiddag een redacteur
van het Nedertandeche CorreepandentieibuireaU
voor Dagbladen ontvangen en hem een onder
hond over zijn Indische reis toegestaan.
,»Het doeil van ujw reis, Excellentie, was voor
uw vertrek gefouimuflieeird als het bezoeken van
de insteiilinigen der marine in onze Oost en het
voenen vatn •verschillende (besprekingen. Kunt
u dit thans wellicht iets meer preciseerem?"
„Het doel van mijn refis was: alen, hooren en
Iearen", antwoordde de minister, „ik ging naar
Inidlië em die marimelnstelllingen te zien en heb
natuurlijk tevens van de gelegenheid gebruik
gemaakt onderworpen, welke met de marine
verband hoorden, te 'bespreken met die heereo,
met wie ik telkens schriftelijk in aanraking
kom. Dit is in de eerste plaats de commandant
der zeemacht. Dank zij het feit, dat hij mij tot
Medain is tegemoet gereisd, konden onze be
sprekingen reeds aan boord een aanvang na
men. Ik voed dikwijle ibij mijn werk, dat eea
belangrijk dieed van die verantwoordelijkheid
van den minister vam Defensie in IndSë ligt en
om mij persoonlijk van de verhoudingen oip d»
hoogte te stellen heb ik de reis gemaakt. Ik
hem im Soeraibaja, in de opleddlimigschood te Ma
kassar en te Batik Papan geweest en heb ook
het practtoche werk onzer marine van nabij be
schouwd. En dit moet Ik zeggen: Br wordt in
Indlië hard en met toewijding gewerkt, zoowei
door officieren als door mdmderen.
Mijn reis was goed voorbereid en dank zij
deze goede voorbereiding was het mij mogelijk
ln drie weken «eer veel van Inidië te zien, zon
der dat het een oppervlakkig stukje werk is
geworden. Wat ik gezien heb, heb Ik goed ge
zien. Maar daarom llieb ik ook veel, van wat
die gewon© toerist doet en ziet, moeten laten
rusten."
„Mogen wij Informeerem, Excellentie, hoe bet
thans staat met de kwestie van den derden
kruiser?"
„De bewering, ook in de HoMamdeche pers
geuit, dat ik alleen of in hoof cl naak in verban-l
met deze kwestie naar IndSë gegaan ben, is
absoluut onwaar. Natuurlijk heb ik er over ge
confereerd, maar aangezien er vanuit de Kamer
aan de Regeering vragen over dieze aangelegen
heid zijn gesteld, acht ik het minder correct,
daarover thans reeds mededeoldngen in de per3
te doen. Over de noodzakelijkheid en wensche-
lijkheid had ik natuurlijk al mijn meening,
vóór dat i:k mar Indië ging."
„Is er in het vraagstuk der koetenrverdieeMng
nog eenige wijziging gekomen?"
„Dit vraagstuk is natuurlijk niet beperkt tot
den kruiser. In. het algemeen kan men hier
twee stroomlnigen ouidemsichedlden. De eene zegt:
Laat Imdiië alles betalen, maar daar behoor ik
niet toe. De andere richting wewsoht, dat Hot-
land alles betaalt, dat wensch Ik natuurlijk
evenmin. Het is de moeiiijk'beld hier den gul
den middenweg te vinden. Kort na mijn optre
den ben ik begonnen met een voorontwerp in-
aaike deze materie. Dit ia nu zoowel hiier alis iu
Imdië ln onderzoek en de oftioioele adviezen
auiiien wea Wnmen niet te langen tijd tegemoet
gezien kunnen worden."
„Gaarne zouden wij no-g uw oordeel vernemen
over den. aigameenen toestand van Indië?"
„Daar kan Ik eigenlijk moeilijk iets over
zeggen. Wanneer ik zeg: Indië komt er wel
weer boven op, don wordt mij verweten, dat ik
na een bezoek van 3 weken daar niets van we
ten kan. En als ik een under pessimdstischen
indirufc gekregen had, dan beweert men natuur
lijk dat zoo'n kort vent»1^ Sèen grond kan zijn
om zoo donker die toe^0®11^ in te zien. Maar
uit besprekingen, wefke; met particulieren,
ook uit de indiustr!®> ®eb gevoerd, heb ik sterk
gevoeld, dat d0 ^^-öniisohe omstandigheden
zeer moeilijk rMn. Men heeft zich 'zeer veel
moeite gag®*'®11 6r van te doordringen
voor zoover ik diU nog niet wist dat het in
Indië ■«We^b|i,1®ci'i;eilijk slecht is. Maar daarnaast
stonde® weer anderen diie vol vertrouwen wa
ren, d£lt eir 'Ji|nnèn zekeren tijd verbetering zou
Icc«nen' i'n 'het algemeen bewaart amen wed zijn
^ptdcni'sme".
„Is u het tropische klimaat nogal meegeval
len? Wij boorden, dat u zelfs den moed had in
een zwart casfcuuim aan land te gaan".
„Natuurlijk (had ik het warm, vooral toen ito
in het zwart was. Daar heeft men wel eens
Stapjes over gemaakt, maar het was een kwes
tie van beleefdheid jegens Indië en jegens den
'Souverineur-geneiraal. Dat kleine offer van een
zwart pak en hoogen hoed heb ik gaarne aan
de wellevendheid gebracht.
In het algemeen zoo eindigde minister
Deckers het onderhoud Js bet een mooi be
zoek gewonden. De ambtenaren en de bevolking
en in .het 'bijzonder de leidende personen hebiben
het gewaardeerd. Ook bekend© personen uit de
nationalistische beweging hebben mij er bun
ingenomenheid mede (betuigd.
Juist in dezen tijd, nu het geen couleur dé
rose is, beeft men dit 'blijk vam medeleven d«w
Nederiaindisébe Regeering op booee» p1"1!®
steld."
BATAVIA, 9 Maart (ANETA).
De opbrengst der londsmM'delen bedroeg I®
December 1931 totaal 49.200.000.tegen ih
December 1930 63.100.000 waardoor de totale
opbrengst der middelen over 1931 bedroeg
517.700.000 tegen 631.500.000 over 1930.
Procentsgewijze zijn de opbrengsten in 1931
vergeleken bij 1930 als volgt verminderd: in
voerrechten 19,9 pet., uitvoerrechten 4,7 pCt.,
statistiek-recht 1,8 pCt., accijnzen 5,5 pCt., ze
gelrecht 2,4 pCt., overschrij vIngsrecht 0,4 pCt.,
slachtsbelastiiiijgen 0,4 pCt.
De waaide van den invoer bedroeg ln 1929
1.059.000.000 over 1930 834.000.000 over
1931 549.000.000.
De waaide van den uitvoer bedroeg in 1929
1.443.000.000 over 1930 1.203.000.000 en
over 1931 810.000.000. Behalve de prijsver
mindering werd hierbij ook vermindering van
de quautiteit opgemerkt. Slechts de opbreng
sten van mijnconcessies, weeskamers, school
gelden, waterleiding en ijkwezen, stegen in
1931 boven de opbrengsten van 1930.
TOURNéE MüNCHENER OPERA EN
HOLLANDSCHE MUSICI.
Het Hoofdbestuur van den Ned. Toonkunste-
naarsbond heeft zich gewend tot de leiding der
Münchener Opera en haar vertegenwoordiger
in Nederland, het internationaal concertbureau
Ernst Krauss, met het verzoek bij de komende
uitvoeringen in Nederland, in plaats van een
orkest, samengesteld uit leden van het Beier-
scke Staatsorkest, gebruik te maken van een
uit. Nederlandsche musici gevormd orkest.
