ÏS
OM NA TE KIeuren!
w
1
Iff.
««it? ™riK°
Irtó;sX i
WOENSDAG NA
PASCHEN-
VOOR KNUTSELAARS.
UIT HET WORMHAND
CHILI
BEMGEN IN DEN BIJBEI.
RECEPTEN UIT
VROEGER TIJD.
letterraadsel.
ZATERDAG 26 MAART 1932
Sails 1
PASCHEN.
p
HET BORSTKRUIS DER
BISSCHOPPEN.
BIJ WELKE FABEL?
v.
HERSEN*GYMNASTijrK/
De oplossing vaB vo"Be Ve'ek.
DE ECHOPUT.
ONDER DE PAASCH*
VACANTIE.
WIE DOOLT ER MEE?
Oplossing spreekwoordraadsel.
Oplossing van den vorigem
refons.
:H flTHil
Heel stil klinkt de zang in het Credo onder
de plechtige Hoogmis, waarin van de geboorte
des Verlossers wordt verhaald. De priester
knielt vóór het altaar het is, alsof men de
zachte tonen van avondlijke herdersfluiten
hoort, en het ritselen van het stroo in de
kribbe van den Kerstnacht„et incarnatus est
et Homo factus est". De stilte van den
stillen nacht gloeit als oud-kerkegouw door het
bedehuis In het kleine kapelletje aan de zee
kust, waar 'k m'n jonge jaren sleet, hoorden
duidelijk aan het einde van dezen Kerst-
zin nit het Credo de oud-organist 'n paar re
gisters van het orgel naar voren trekken,
want nu moest het zóó dreunen als bij de
aardbeving op den Paasch morgen, die den
zwaren steen van het graf wegrolde„Et
resurrexit tertia die secundum scripturas"
„En ten derden dage is Hij verrezen, zooals
de Schrift zegt."
Toch was het op dien Paaschmorgen in den
tuin van Joseph van Arimathea heelemaai niet
druk. Slechts het schuifelen van vrouwevoeten
werd er gehoord, Maria Magdalena. d'e
Graf van haren Vriend bezoeken wilde.
Zaterdags had ze niet gekund op Sabbat Mag
mocht geen enkele Joodsch-geloovige
lange wandeling maken als van 7j1
den hof van den rijke, bij wien jj'
nen dood wilde zijn. Maar nauwelijks is die
rustdag voorbij, M het bInnen de
gen, of de vrome Joouscuv
Jerusalemsche muren de
spoedt zich, haast nog in het duister, naar de
"wa^was'dat De zware steen weggerold i
Haar Meester gestolen Dat moeten Petrus en
Johannes weten. Van de beide Apostelen snelt
Johannes vooruitde zooveel oudere Petrus
kan hem niet bijhouden. Zij vonden Jesus niet
meer slechts de zorgvuldig opgevouwen kos -
hare grafdoeken bewezen, dat hier géén ieven
hun slag hadden geslagen die hadden e g
waden meegenomen of zich zéker geen
gegund ze zoo netjes in de plooien te doen
De Apostelen verstonden de Schrift nog niet
dat Hij van de dooden zou opstaan, zegt Jo
hannes.
Dan moeten we ons ook maar niet verwon
deren, dat aan de gebeurtenissen in den tuin
van den Arimatheër nog tegenwoordig vele
menschen geen geloof hechten, als de twee
heste vrienden des Heeren al zoo n moeite
daarmee hadden. Jesus had half Jerusalem op
Zijne Verrijzenis kunnen vragen notarissen
hadden een plechtige acte ufT'nen schrijven
de Romeinsche overheid een u ieel stuk voor
den Keizer te Rom® e hadden alle
toeschouwers een unnen afleggen van
hetgeen zij hadden ®°,gen aanschouwen maar
met die zielige zucht naar menschelljke be
wijzen houdt de Zoon uods heelemaai geen re
kening, 'n bewijs te méér, dat Hij niet van deze
wereld is. Ne®B' de ve'dwachters zult ge aan
het open graf zoeken voor het opma
ken van eeU ambtel«k proces-verbaal, maar
den Engel tfe^ ge er met de goede tijding
Hij is verrezen, Hij is niet hier en dat
is méér-
Uet Hart, Dat op Goeden Vrijdag had opge
houden te kloppen, slaat nu voor ons opnieuw
en in Zijn eindeloos erbarmen over de men
schen. die bet omwonden met een doornen
kroon vóór de eerste zonde wéren er geen
doornen op aarde Btelde Het na de Verrij-
zen is nog twee jj jj Sacramenten in, het
ééne, dat ona van de erfzonde ontslaat en het
a^eIfge~ledenPaaSchgrroet' 'n Opstandingsgroet
„hLi™ Zondaren de Biecht. Als een
Fartc den Jods dIe vlamt als de vuurzuI1-
eeft de verrVÓÓTffing door d0 Roode Zee'
„n de aardJeZen Heüatld nog veeTtig da"
vfner^mwandelinri£oefd' de laat8te S!™
5fde genade af.
niet meer uithouden en
wij de
°ns hart tot een durende
lk® morgen voor Z* de ZU Tlam
•ouwde »eMe en arbe^ fallgmaker met ver'
in deze dagen naar „U8t straalt- Wij ,uia-
ter .B.Mnmrs ^et H. Evangelie der
aen"1 zoodat zij het niet""gen werden gehou-
oogén zijn „gehouden", dat^V" d"ze
ombuigen van onzen weg nizj ^et Plotseling
bet eenmaal zóóver is, m 1 zien. Wanneer
[aüsgangers, „wier
De Paaschkaars, gewijd op Paasch-Zaterdag,
brandde vroeger niet gedurende heel den Paasr-h-
tijd, maar slechts gedurende-de Paaschweek.
's Zaterdags na het feest van 's Heeren Opstan
ding werd de kaars in kleine stukjes gesneden
en aan de geloovigen uitgedeeld, om en van
tegenslag en ongelukken te vrijwaren. Er was
altijd veel navraag naar deze stukjes en gere
geld bleek de Paaschkaars te klem, om alle
menschen tevreden te stellen. Toen namen ze
gewone was en mengden daaronder wat van
de Paaschkaars was overgebleven. Later kwam
het voorschrift héél den Paaschtijd door de
kaars te laten branden en toen was het na
tuurlijk met het uitdeelen of versmelten der
stukjes afgeloopen.
Aan dit gebruik herinnert nu de wijding der
wassen „Agtius Dei"-medail.les, welke de Paus
verricht op Woensdag na Paschen in het éérste
later in elk zevende jaar van Zijn bestuur. Het
zijn dunne, ovale schijfjes, vijf centimeter
lang en iets minder breed. Het Lam Gods
(Agnus Dei) staat er 0p afgebeeld, liggend,
met een vaantje tusschen de voorpooten
daarom heen de zoo bekende woorden „Ecce
Agnus Dei, Qui tollis peccata mundi „Ziet
het Goddam Dat de zonden der wereld weg
neemt Onder het boek, waarop het Lam
rust, staat de naam van den regeerenden Paus
en soms het jaar zijner regeering. De andere
zijde vertoont het beeld van een Heilige even
eens met een om-schrift.
De wijding geschiedt zóó, dat de Paus water
vermengt met balsem en H. Chrysma. Hij ze
gent de Agnus Dei, doet 'n linnen doek voor en
dompelt de wassen schildjes in het water. Daar
na worden zij ,joor de helpende geestelijken
OP een linnen tafelkleed gelegd en wéér geze
gen Al deze gebeden vragen voor de bezitters
nulp tegen de listen van den booze en tegen
het soms kwade geweld der natuur, bescher-
Pnng voor moeders en haar nog jeugdige
kleintjes en Gods heilige bescherming voor
alles in hét bijzonder.
Al sinds de negende eeuw kende men te
Rome het gebruik dezer sacramentaliën d§.
Wassen medaillons mogen wèl gedeeld, maar
niet beschilderd worden, 's Zaterdags na de
wijding overhandigt Z. Heiligheid de Paus één
Agnus Dei aan ieder der aanwezige kardina
len en aan de leden van Zijn hofstoet.
Het Oosten straalt in purperglans
Het loflied davert langs den trans,
De wereld viert haar zegetij d,
De ontstelde afgrond knarst van spijt.
Nu de Opperkoning door Zijn kracht
Uit voorgéborchtes donk'ren nacht
In t licht der eeuw'ge zaligheid
Den raad der vaad'ren binnenleidt.
Nu Hij, wiens dicht verzegeld graf
Een drom van wachteren omgaf,
Verwinnend uit de boeien rijst,
Den dood in 't eigen graf verwijst.
Weg dan met rouw ed tranenvloéd,
I Is lang genoeg de smart gevoed,
De schitterende Engel kondigt aan:
De Heer is zeeg'rijk opgestaan.
Zij God den Vader eerbetoon.
Met Zijn uit 't graf verrezen Zoon,
Alsmee den Geest der heiligheid,
In aller eeuwen eeuwigheid.
I 'J
Wie doet er mee om de ontbijttafel met
Paschen een feestelijk aanzien te geven?
Bij Paschen hooren eieren, vanouds zinne
beeld der Opstanding, luister maar:
Onlangs hebben we in „De Maasbode" kun
nen lezen, dat edel-smeden een borstkruis aan
het maken waren voor den Llmhurgschen bis
schop, mgr. Lemmens. Zoo een borstkruis of
pectoréél-kruis dragen sinds de Middeleeuwen
kardinalen, bisschoppen en abten er zijn ook
wel andere geestelijken van rang, gerechtigd
tot het dragen van het pectorale, maar dan ge
schiedt dit alleen tijdens godsdienstige plechtig
heden, dus niet daar buiten.
De oud-Romeinsche kinderen droegen zicht
baar op hun borst of onder hun kleeren een
soort mectei"011 °f „bulla", uit leer of metaal,
soms ook uit goud vervaardigd, waarin zich
allerlei middeltjes tegen tooverij bevonden; de
jongens hielden' dit amulet om, tot dat zij
mannekleeding mochten gaan dragen. Deze
gewoonte nu werd door de Christenen gedeel
telijk overgenomen, maar zij gebruikten deel
tjes van het H. Kruis of reliquië'n van marte
laren, om zich aldus onder de bijzondere
schutse van God en Zijn lieve heiligen te stel
len ook doopten zij wel zulk een medaillon
in het bloed van een martelaar, dan wel in de
lampolie van diens graf. Zij namen deze voor
werpen zelfs wel mee ln hun laatste rustplaats
en Kerk en Keizer kwamen soms er aan te
pas, om allerlei bijgeloof, dat rond deze me
daillons ontstond, den kop in te drukken.
Het medaillons werd langzamerhand een
kiruis, en dat kruis 'n irangteeken voor de
liooge geestelijkheid.
Gewoonlijk wordt het uit een kostbaar me
taal (goud) vervaardigd, en met edelsteenen
versierd we lazen immers, dat mgr. Lem
mens' borstkruis verrijkt zou worden met „la
pis lazuli", dat wil zeggen lazuursteen, reeds
den Romeinen bekend en in de Middeleeuwen
aangewend in mozaïekwerk, je weet wel, alle
maal van die kleine, kleurige steentjes, om
door zijn blauwen schijn den hemel aan te
duiden. Soms wordt dit kruis aan 'n zijden
snoer op de albe gedragen verschillend van
kleur naar gelang den rang van den drager;
dit vindt plaats, wanneer deze eene plechtig
heid verricht. In dit bisschopskruis nu bevin
den zich altoos reliqulën, meestal van het H.
Kruis, doch ook wel van martelaren, hetgeen
duidelijk blijkt uit de woorden van den drager,
als hij zich dit kleinood omhangt bij pontificale
plechtigheden
„Gewaardlg U, Heere Jesus Christus, mij
door het teeken van Uw allerheiligst Kruis te
beschutten tegen elke overrompeling mijner
vijanden en wil mij, Uw nederigen dienaar,
verieenen, dat, zooals ik dit kruis, waarin de
relieken Uwer Heiligen besloten zijn, op de
borst draag, ik gelijkerwijs mijn ziel geves
tigd moge houden op de herinnering aan Uw
Lijden zoowel als op de zegepraal der heilige
bloedgetuigen."
,Een ei, dat is een nieuw steenen graf. Dat
er in is, schijnt dood, maar 't kan weer
levende uitbreken, 't Is het beeld van Onses
Heeren Verrijsenisse", zegt 'n ouë almanak!
Wij gaan de eieren versleren, waarvoor ik
twee plannetjes aan de hand doe.
Het eerste eierdopje is gemaakt van twee
rolletjes serpentine. Druk ze uit, ijjm ze op
elkaar en zet ze even in waterglas (drogist),
hetgeen iets anders is dan 'n glas water, hoor!
Het tweede maak je van twee stukjes karton,
die onderstaand staan afgebeeld. Je schuift die
eenvoudig in elkaar en klaar is Kees! Kleur
de eieren en zet ze 'n steek op!
Veel succes!
Ken je deze put, aan den mooden straatweg
van Apeldoorn naar Amersfoort, bij dat kleine
cafétje? Over de honderd jaaf oud, want ge
graven in 1809 door des goeden konings Lode-
wijks bevel, die de boeren uit de buurt aan
■water wou helpen. Zoo diep als 'n kerktoren,
baast 80 meter! De Dom van Utrecht is maar
meter hooger! Het water is er misschien
buik, ik heb het nooit gedronken, maar de
eebo is nög puiker! Er hangt een ketting aan
rol over de put van méér dan 150 meter;
^®-araan hangen twee emmers; in één ervan zet
jj^kum-In wel 'n kaarsje, laat het omlaag en
'n
Worm-land. Levért dat dan zooveel wormen
op, om mee te gaan peuren? Welnee, maar het
ligt, lang-gerekt als 'n worm, tegen de halve
Westkust van Zuid-
Amerika aan, en is
gemiddeld slechts
veertig uur gaans,
200 K.M. breed! Toch
hoef jë heusch niet
te denken, dat 1
maar 'n klein zee
meeuwennest aan
den Groeten Oceaan
is! Dat valt genoeg
mee! 't Is altijd nog
tweemaal zoo groot
ais Duitschland, doch
slechts 'n zevende
deel daarvan is be
bouwd.
De naam van de
republiek beteekent
volgens menschen,
die het weten kun
nen, „koud", hoewel
het met die kou
nogal aardig los
loopt; alleen in het
uiterste Zuiden valt
nog wel eens sneeuw,
maar verder is het
daarginds, ook wat
de hitte betreft, best om uit te houden! Héél
vroeger woonden de krijgshaftige Indianen van
den Araukanen-stam in deze streken; de
veroverende Spaansche ontdekkingsreizigers
(pl.m. 1550) hadden met deze ongemakkelijke
heeren hun handen méér dan vol en gehéél
d'ronder gekregen hebben de indringers dit
fiere volk nooit. De Spaansche taal is geble
ven hetgeen ook duidelijk blijkt uit het Chi-
ieensche wapen: 'n vijfpuntige ster waarboven
drie struisveeren, vastgehouden door 'n soort
hert, dat in Chili leeft, en 'n condor, den roof
vogel van de bergketens; het Spaansche onder
schrift luidt: „por la razón la fuerza", het
geen onze Pransch-leerende kameraadjes direct
omzetten in: „pour la raisón ou la force", „voor
redelijkheid of kracht
Pas merk je goed hoe diep de put wel is.
Be*oek
tijdens de vacantie?
VT-ttt'
De Condor.
Het is te hopen, dat de eerste het altijd moge
winnen van de laatste; zou het ooit op geweld
aankomen, het CMleeensclie leger is het beste
van heel Zuid-Amerika en de vloot is ook niet
mis, want geen knapper matrozen dan Chile-
nen! De menschen uit het aangrenzénde Bolivia
mogen wei goed daarop bedacht zijn, indien
ze door middel van de wapenen een doortocht
naar den Grooten Oceaan, dwars door Noord-
Chili zouden willen afdwingen, een punt, dat
nog al eens tot ruzie tusschen de beide warm
bloedige buren aanleiding gaf. Het geheele
land heeft maar de helft van het aantal inwo
ners van het onze, amper vier millioen, maar
ook dit kleine getal zou 'n geducht vijand
kunnen worden voor Indringers!
Niet de heerlijke boomgaarden met vruchten
allerhand, niet de rijke boerenhofsteden en de
wijnvelden maken den rijkdom van de repu
bliek uit, doch het bezit van dat witte zout,
salpeter, dicht onder de aardoppervlakte op
de hooè-gelegen pampa's (vlakten) vóórko
mend. Dit goedje werd 'n honderd jaar geleden
daarginds ontdekt, in het Noorden. Erg aan
lokkelijk zag dat woestijngebied tugschen de
bergrijen der Andes Cordilleras de los Andes
(spreek uit: Cor-diel-je-ra's) er niet uit,
het was er droog en planten waren nergens
te bekennen, maar dat schrikte de menschen
niet af! De „caliche" (ka-lièt-sche), de eigen
lijke, derde zoutlaag waar het op aankwam,
Werd ontgonnen, gereinigd in kokend water
en verscheept. De ingenieurs gebruikten den
Chili-salpètër als ontplof fa ngsmiddel voor
kanonskogels en zoo; de boeren maakten er een
vëei- vreedzamer gebruik van, wamt strooiden
het zout over hun akkers bij wijze van kunst
mest.
Tegenwoordig weet tnen die kunstmest in
fabrieken te bereiden en heeft men Chili niet
mieer noodig, maar de Noord-Amerikaansche
handelaars, die in deze mijnen hun centen sta
ken, weten er nog aardig wat aan te verdie
nen. Gelukkig voor den staat, die zijn inkom
sten langzaam zag achteruitgaan door mede
dinging van den kunst-salpeter, wordt er nu
ook koper gewonnen, zoodat Chili tot het
tweede koperland van heel de wereld werd.
(Noord-Amerika het eerste).
De hoofdhaven is Valparaiso, 'n Europeesche
stad met 200.000 inwoners, waar je alles kunt
koopen, wat ook hier te koop is. 'n Paar uur
het land in ligt de hoofdstad Santiago, genoemd
naar den door den Spanjaard zéér vereerden
apostel Jakobus, denk maar aan het beroemde
Spaansche Lourdes: San Jago di Campa stella.
in Noord-Span je campa beteekent: veld en
estrèlla (spr. estreilja): ster, 'n ster wees n.l.
de ligging van het stoffelijk overschot van Sint
Jakobus aan, ergens in een veld. 'n Merkwaar
dige stad, dat Santiago, half verleden, half
heden, half Europeesch, half Indiaansch,
's nachts op 'n ster gelijkend, zóó schitterend
verlicht, fonkelenden als welke stad van ons
werelddeel ook. Groot en plechtig houden de
Cordilleras hier de wacht en hun witte sneeuw
kleed steekt lichtend af tegen het frissche
groen van de renbaan, waar 's Zondags half
Santiago heenstroomt.
De meeste Chilenen zijn Katholiek en de
staat heeft een ambassade (gezantschap) bij het
Vatikaan, Santiago en Valparaiso bezitten 'n
Katholieke hoogeschool. Véél Duitsche missio
narissen zijn er werkzaam.
De berg Moria zal eeuwig in aandenken
blijven door de opoffering van Izak. De berg
Horeb was de plaats, waar Mozes zijn zending
ontving en waar hij met zijn staf water uit
den steen sloeg, een ongehoorzaamheid door
God zwaar gestraft. De wetgeving vond plaats
op den Sinaï, terwijl de berg Nèbo de laatste
rustplaats voor Mozes wérd, den knecht des
Heeren. Mozes was honderd en twintig jaar
■toen hij stierf en nog in zijn volle kracht
God zélf begroef hem en niemand heeft zijn
graf geweten...... behalve.de duivel, die het
lijk van den Nebo wou koimen weghalen om
er zijn onheilig spel mee te drijven over de
wereld gelukkig dat Michaël, de aartsengel,
tussohenbeide kwam en den satan het lijk
afhandig maakte. David bouwde zijn burcht op
den berg Slon en hier stond eveneens de Arke
des Verbonds later werd deze berg de plaats
voor het laatste Avondmaal. De berg Karmel
is bekend als wijkplaats der profeten Eli as en
Elizeüs en op den Koroen-top sprak Jesus de
moeilijke Bergrede uit met de zoo bekende
acht zaligheden. De Verheerlijking werd door
drie apostelen aanschouwd op den Tabor, waar
Mozes en Ellas met den verheerlijkten Verlos
ser spraken, terwijl aan den voet des Olijfbergs
's Heeren gevangenneming plaats vond en later
Zijn hemelvaart Op Golgotha de kruisiging,
dat bloedige offer der verlossing. De bergen
spelen in het Oude en Nieuwe Testament ©en
groote rol om ons erop te wijzen, dat wij het
Goddelijke moeten naderen met een boven het
lagere aardsche leven verheven geest.
De ouderwetsche dokters konden soms raar
met de zieken omspringen, gelijk uit de aan-
teekeningen van den Zwitserschen arts, dr.
Konrad Gessner, die vóór 350 jaar leefde, dui
delijk blijkt. Zijn geneesmiddelen leer werd in
-1557 uit het Latijn in het Duitsch vertaald,
waarbij men met 'n stalen gezicht verkondig
de, dat 't nijlpaard onder de vlsschen moest
worden gerekend en de vleermuis tot de vo
gels! Zeker omdat 't griezelige dier zoo
schoon zingen kan!
Zieke armen en stijve beenen werden 't best
genezen met eksters! Deze arme dieren
m-oesten Jevend in stukken worden gesneden
en die stukken dienden dan op de zeere plek
ken te wo-rden gelegd. Hielp dat niet, dan
ondergingen de zwaluwen hetzelfde wreede
lot; vossen werden levend gekookt, vleermui
zen in kokend pek gedompeld, levend natuur
lijk, jonge ooievaars verbrand in aarden va
ten! Gieren werd de huid afgestroopt en wat
dan nog overbleef op wijn gezet, om te „trek
ken!" Den hoorn van den éénhoorn kon men
gebruiken als tegengif bij slangenbeet; nu
deed zich hierbij het ongerief voor, dat nog
nooit iemand, ook dr. Gessner niet, zoo'n een
hoorn gezien had, laat staan: 'n hoorn eraf
genomen om daarvan medicijn te bereiden.
Over zulke kleinigheden vielen die oude ge-
neesheeren evenwel niet. Spuw van paarden en
ezels werd als 'n kostelijk drankje verzameld
en de veeren van sommige vogels deden den
zieken zeer vee] goed!! Zoo werden pauwe-
veeren verbrand en de walmen ervan in zeere
of ontstoken oogen geblazen! Vond men hij
dit middeltje geen haat, dan moest warm
duivenbloed in de oogen worden gedruppeld,
dan wist je zeker, dat je gauw blind, 'k bedoel:
gauw beter was!
Meisjes, die niet bepaald knap waren om te
zien, moesten zich maar flink inwrijven met
vleermuizenbloed, dan ging het leelijke van
zelf wel weg. Moedervlekken verdwenen als
sneeuw voor de zon door besmeren met den
gal van een pelikaan en rotten-bloed deed lik
doorns slinken. Wie 'n kalen knikker meende
te zullen krijgen, moest zich met berenvet de
hoofdhuid wrijven en wie graag zwarte haren
had, kon zijn rooie verven met het bloed van
den raaf!Het hart van 'n aap, ingenomen
bij wijze van 'n poeder, maakte, dat dommen
knap werden en idioten geestig, en wie een be
ker van éénhoorn-hoorn kon te pakken krij
gen was bon af: hij zou nooit van z'n leven
dronken kunnen worden! Wit haar gold in
die- dagen als iets schoons, denk maar aan
de wit-gepoederde pruiken die later ook om
het mooie ervan gedragen werden. Wie nu
graag wit haar had, moest 'n kraai vangen
en z'n bol inwrijven met den maag van dit
dier, hij kon dan op succes rekenen! Het
bloed van jonge uilen diende om te permanen
ten, want je haar ging er van krullen, en wie
een gore kleur had, moest in den buik van
een jongen ooievaar, die nog niet kon vliegen,
barnsteen en kamfer stoppen en er net zoo
lang onder stoken, tot er vocht uitkwam- Dit
vocht gaf je 'n fraaie huid als van 'n school
meisje!
't Is te probeeren
Op welken dammen boer slaat deze fabel?
En waar zijn. de eieren van gemaakt ln de
mand?
De oplossing van alle vijf de fabels komt vol
gende week!
Je kunt'nu dadelijk beginnen aan mijn adres,
postbus 8, Hilversum, de oplossingen in te zen
den (no. II hoeft niet); wie doet er 'n leuk
gedichtje of verhaaltje bij?
Verloot wordt 'n mooi boek.
Snij dit kwadraat oftewel vierkant langs da
zwarte lijnen uiteen, en leg er 'n nieuw vier
kant van, echter zóó, dat er géén halve manen
meer in voorkomen
Oplossing den volgenden keer.
Volg slechts het stippellijnt^e.
Stille Omgang.
1. S. van Solo, alléénzang; 2. sta; 3. dik?
4. holen; 5. velen-; 6. heresie; 7. hoogovens?
8. koomenlj; 9. kegel; 10. hak; 11. enz.; 12. G.
van Gram.
Als de kat van huis is, dansen de muizen tj
H. v. d. H„ Venlo.
De groote mannen op het gebied van (kunst,
uitgevallen) en wetenschap hebben nooit de
hoogte van hun roem bereikt zonder de zorg
vuldigste oefening en de grootste inspanning
van krachten.
