I
JA, JUIST NU!
ALEXANDRA FEODOROWNA.
HANDWERKRUBRIEK.
DE VROUW EN DE
POLITIEK.
KUNT U MIJ OOK
ZEGGEN.
MODEPRAATJES.
ZATERDAG 15 OCTOBER 1932
'tl
lit
ACTIE IN EN VOOR DEN R. K.
VROUWENBOND.
RECTIFICATIE.
Zet Uw sympathie voor De Maas
bode om irt een daad. Vergeet
niet te zorgen voor UW nieuiven
abonné.
8. Bankjes in het Vondelpark.
DE LAATSTE KEIZERIN VAN
RUSLAND.
CORRESPONDENTIE.
EEN GOEDE GEDACHTE VOOR
ELKEN DAG.
iM
„We dr-ongen aan op een Katholiek reveil
voor en van den R. K. Vrouwenbond, om re
denen, die nu bijzonder knellen", zoo schreef
pater Damasus aan 't slot van zijn artikel In
de „Maasbode" van Woensdag 28 Sept.
Ja, juist nu 'n reorganisatie. Als immers
straks de zoo geheel anders „psychisch juister"
georiënteerde jonge vrouwen uit de R. K.
Meisjeebeweging over m<tóten gaan uit haar
Jeugdbeweging in den R. TC. Vrouwenbond, en
zij zich misschien iaf zullen keeren van een
organisatie, die zoo geheel in strijd is met
de eischen van onzen democratischen tijd. dan
ligt een der groote oorzaken daarin, dat de
meeste vrouwen, schoon ze lid zijn, zich er
„niet thuis"' in voelen.
Neen, niet in het afzonderlijk georganiseerd
zijn van gehuwde en ongehuwde vrouwen zoekt
ondergeteekende de oplossing van het vraag
stuk: hoe krijgen we meer activiteit in onzen
R.K. Vrouwenbond.
Ik heb hier naast me liggen de brochure van
pater Damasus „De toekomstige moeders".
„Elke goede en doeltreffende opleiding van
een meisje moet leiden naar het lichamelijke
of geestelijke moederschap".
En t is juist dat geestelijk moederschap, dat
ook de moeder van het gezin doet optreden
naar buiten, naar dat sociale werk bij uitne
mendheid, de verzorging van het kind zoowel
psychisch als physiscB, van het meisje en
„last not least" van de moeder in haar gezin.
't Is datzelfde geestelijk moederschap, iedere
■ware vrouw ingeboren, een stuk van haarzelf:
dienende liefde, dat is het diepe wezen van
d vrouw, 't Is juist deze dienende liefde,
die onze Roomsche vrouwenbeweging zal doen
bereiken haar doel: de opheffing van de vrouw
vooral naar geest en hart: zij zal de ongehuw
de vrouw doen samenwerken mèt de moeder
uit het gezin, dus één arbeidsterrein, één or
ganisatie.
Op dit terrein, waar vele punten verzorging
eischen, zullen zij, die de zorg voor een ge
zin niet hebben, haar overvloedigen tijd dienst
baar kunnen maken, daar zal ook de ongehuw
de vrouw hare ware vrouwelijkheid uit kunnen
leven op 'n terrein, dat zij samen zal betreden
met de moeder van een gezin, die haar tot
steun kan zijn bij een misschien moeilijker
inkomen in huiselijke omstandigheden.
Zij, zij kan in het sociale werk bij uitstek
geven, wat de moeder op de allereerste plaats
aan haar gezin moet geven, anders blijft zij
op hare beurt niet meer: de moeder d.i. 't
middelpunt van haar gezin.
"k Zeg niet, dat de getrouwde vrouw mis
schien beter geschikt is voor bepaald sociaal
werk, maar toch een samenwerken van ge
huwde en ongehuwde vrouw, dunkt mij, voor
,,eeji goed slagen van de actie voor den Vrou
wenbond allereerst noodzakelijk. Deze samen-
jerking is 't best verzekerd in één vereeni-
ging, in één bestuur. Daar is op dezen grond
slag eenvoudig geen splitsing mogelijk, het
werk der beide categoreën is één.
Bij de invoering van het zeer wenschelijke
clubsysteem in den R. K. Vrouwenbond heeft
een club van gehuwde vrouwen voor eiken
stand allereerst haar bestaansrecht. Onder
een club verstaan we toch enkele menschen,
in milieu, die zich bij elkaar „thuis" voelen.
Maar ik meen de oorzaak van het niet op
gaan der vrouwen in den R. K. Vrouwenbond
op een heel andere wijze te moeten verklarën.
Over het algemeen staat de massa altijd zeer
critisch tegenover „de bestuursters" en de
heiligste bedoelingen worden dikwijls aange
voeld als een commando van de meerderen
aan de minderen.
Dit zou mijn voorstel zijn: laten afgevaar
digden uit de vrouwelijke standsorganisaties
zitting nemen in het bestuur van den R. K.
Vrouwenbond, late zoo lederen stand zijn ver-
trouwensafgevaardigde hebben; het feit ligt
er nu eenmaal, dat men slechts bij hooge uit
zondering eigen belangen „safe" voelt, als
(menschen van niet eigen etand ze vertegen
woordigen.
"We zouden aldus een bestuur (plaatselijk of
parochieell-kunnen samenstellen: b.v. twee uit
de vrouwelijke werkliedenvereeniging, twee uit
den middenstand, twee uit de boerinnenorgani-
satie, twee uit de hoogere standen gehuwd
of ongehuwd desnoods van ieder één).
Laat dan de vergadering van alle vrouwen,
van alle standen vereenigd b.v. drie personen
kiezen, die ik zou willen noemen: een commis
sie van samenwerking. Een dezer drie zou
presidente, één secretaresse en één penning-
meesteresse zijn van den algemeenen R. k.
Vrouwenbond.
We krijgen dus, dat iedere etand voor zich
bet initiatief kan nemen voor cursussen,
spreekbeurten enz. Deze geven echter kennis
aan wat ik noemde de commissie van samen
werking. Andere standen willen misschien ook
van de tdee's dezer afdeeling profiteeren; des-
gewenscht kan ér dan. 'n vergadering belegd
worden van 't heele bestuur der algemeene R.
K. Vrouwenorganisatie. En, al zijn dan de be
sluiten misschien hetzelfde als wanneer ze
onder de tegenwoordige samenstelling der be
sturen geschieden,.... de massa zal toch meer
voldaan zijn; laat, zooals pater Damasus wil,
desnoods een commissie benoemd worden van
goedwillende dames, die de verschillende ziens
wijzen kunnen toetsen, maar laat deze in ieder
geval trachten den democratischen geest over
te nemen, die ons zoo gezond tegenwaait uit
onze meer moderne georiënteerde jeugdorgani
satie, die wel een geheel vormt, maar waar
iedere psyche geëerbiedigd wordt.
Men zal opmerken, dat op vele plaatsen
een dergelijke oriëntatie bestaat: 'n afvaardi
ging van bestuursleden der bestaande stands
organisaties van vróuwen naar het bestuur van
den R. K. Vrouwenbond. (Dat is mogelijk, ten
minste zeker volgens de statuten van den R.
K. Vrouwenbond van het bisdom 's Bosch, al
lerwaarschijnlijkst dus ook wel voor de andere
bisdommen.)
Maar mij is ook bekend, dat men zich daar
wel eens een „aanhangsel" voelt, terecht of
ten onrechte, dat zelfs bij 'n vacature geen
plaatsen worden aangevuld, omdat men daar
niet als „stroopop" wil zitten.
Nog eens ik laat in 't midden, of er eenige
grond van waarheid in deze opvatting zit, maar
dat is iets, wat zeker is, als iedere stand voor
zich de belangen van zijn vrouwen en oudere
meisjes verzorgt, dan zullen wij toch zeker
'n groot vertrouwen in haar afgevaardigden
stellen.
De commissie van drie zal de schakel zijn
tussichen de afgevaardigden der verschillende
standsbesturendie mèt bovengenoemde drie
hèt bestuur vormen. Het is te begrijpen, dat
deze vooral menschen moeten zijn met ruimen
blik door hun qualiteiten aangewezen leidsters;
geschoold in theorie en praktijk.
„De" leidsters, die volgens pater Damasus
klaar moeten staan, om het meisje komende
uit de groote verbanden: K. J. V. en Graal
onder te brengen, over te hevelen in het groote
verband, den R. K. Vrouwenbond, maar op
prof. Frencken's manier van Bouvigne gegroe
peerd in standen, onderverdeeld in clubs.
Bij 'n dergelijke reorganisatie van den R. K.
Vrouwenbond zou, dunkt me, met Gods hulp
onze R. K. Vrouwenbond meer activiteit kun
nen ontwikkelen en o.a. 't groote vertrouwen
vooral in de plaatselijke leiding herleven.
Ik schreef deze regels neer uit het intense
verlangen, dat 't leeken-apostolaat onder en
door onze Roomsche vrouwen in „haar bond"
met een nieuw vuur tot heil der Kerk en van
onze maatschappij zal ontbranden.
J. J. M. SWEENS.
Udenhout, October 1932.
e laatste keizerin van Rusland
Van bevriende zijde werd ons gewezen op
eene fout geslopen in ons bericht over de R.K.
Kraamverzorging te Rotterdam.
Wij noemden daarin de verpleegsters dit
moest zijn: „kraamverzorgsters en bakers"
Wij vertrouwen hiermede onze slip of the
pen tot ieders bevrediging hersteld te hebben.
HELLENEN.
De gesprekken, die wij vroeger en nu te
hooren krijgen, verschillen zoo hemelsbreed van
elkaar, dat ik, een van de vele banken die het
Vondelpark bevolken, niet kan nalaten eens
eenige afgeluisterde gesprekken weer te geven.
Vroeger
„Of u er nog bij kunt Nou, dat Is te zeg
gen (dikke Oma schuift een eindje op
zij) „Ja, hier is nog wel een plekje. Bent u
moe van 't rijden
Ma neemt zoontje uit den wagen. „Ach ja,
zoo eens even rusten. Ga maar een beetje
spelen vent
Oma: „Hoe oud is uw jongen
M^a: „Twee jaar bijna",
Oma: „Net zoo oud zoowat als mijn klein
kind. Maar dat is een jongenzoo flink
en bij-de-hand En een leuke suuit
Ma: ,,Mijn jongen
Oma: „Mijn kleinkind is buitengewoon. Liep
al prachtig met een jaar. Zit nooit meer in
den wagen. Heeft wat kromme beenen uw
zoontje hè
Ma: „Kromme beenen
Oma: „Zeker rachitis gehad. Mijn kleinkind
heeft beenen als kaarsen
Ma: „Zoo krom zijn ze niet. Hij stond erg
vroeg, daarom zijn ze misschien een ietsje
krom. Maar Engelsche ziekte heeft hij nooit
gehad".
Oma: ,,'s Avonds in een badje met zout-
waten doen. Uitstekend middel tegen Engel
sche ziekte, moet u zéker doen
Ma: „Maar 't kind. hééft geen Engelsche
ziekte
Oma: „Toch maar doenMijn kleinkind
zegt al van alles. Uw zoontje ook Met ander
half jaar zei hij al alles".
Ma: (schamper): „Een schrander kind, dat
kleinkind van uKom Janneman, we gaan
weer verder". (Stijve knik tegen Oma).
Oma: (tot dame naast haar)„Loopt slecht
hè, dat kind. Mijn kleinkind...." (Enz. enz).
Een anderen keer:
„Hier hebben we een praohtbank, kinderen!"
Drie moedertjes ploffen neer. Drie wagens
worden naar de zon gekeerd. Drie babies wor
den toegelachen.
„Kijk Elske eens leuk spelen met mijn
jo-jo".
„Een dot hè 2"
„Wimpje is zoowaar toch ingedut!"
„Is jouw Annemieke nu niet zes maanden?
Ze heeft al twee tandjes hè
„Och, kijk Elske toch eens lachen. Dag
Elzekind Dag ElzevrouwHoe oud wordt
Elske
„Zegt ze dat al
,,0 ja Hoe oud wordt Elske Hè toe, hoe
oud wordt Elske dan Ze zegt het toch
heusch
„Ja, Wim zegt het ook. En hoe de hanen
kraaien en hoe de koetjes loeien, doet Wim
allemaal
„Schattig worden ze op dien leeftijd hè".
„Eet Wim al met de pot mee
,,Ja, Elske ook. Is Wim al zindelijk
„Nee, Els ook niet".
„O zeg, moet je hooren"
(Enz., enz., tot in het oneindige!)
Zoo waren de gesprekken vroeger.
Maar nu luiden ze:
„Slechte beurs, hè meneer
„Wat een tijden, hè meneer
„Heb jij al een baan
„Heb je werk
„Kijk, daar komt een kinderwagenWa/t
doet die nou In 't Vondelpark
De bankjes zitten vol met werklooze, praten
de, alsmaar pratende mannen. Er wordt ge-
Vloekt en geraasd en getierd, en de arme, ver
moeide moeders kunnen slechts met veel
moeite een plaatsje bemachtigen, 't Is saai
voor ons, banken We hebben veel liever ge
zellige, vroolijke moedertjes op onzen houten
schoot
Wij zullen dit jaar weer eenige aardige
werkjes geven voor Sint Nicolaas en we begin
nen er al vroeg mee, zoodat er ruimschoots
de tijd is, om ze te kunnen maken.
Voor St. Nicolaas.
Tegenwoordig gebruikt men dikwijls twee,
soms meer kleuren wol in één handwerk, het
zij haak- of brei wei k. En deze kluwens raken
onder het breien of haken zoo gemakkelijk in
de war.
Om dit nu te voorkomen geven we allereerst
een aardige doos om onze verschillende klu
wens wol in te doen.
Hiervoor nemen we een oude doos, b.v. een
schoenen- of zeepdoos, en verdeelt deze in
drieën. Tusschen de drie vakjes maakt men
twee tusschen schotjes en aan de voorkant
van de doos, maakt men in elk vakje in het
midden een mooi rond gaatje om de wol door
te halen. Nu beplakt men de heele doos met
kleurige creonne of papier en onze wol-doos
is klaar.
De „Avondpost" driestart
De candidaten-lijsten, der vrijzinnig-democra
ten brengen deze zekerheid
dat de fractie in de Tweede Kamer voortaan
slechts één vrouw in haar -midden zal tellen.
Thans heeft zij er twee, maar mevr. Van
Itallie-van Embden wenscht geen nieuwe can-
didatuur. Heeft men in haar plaats een andere
vrouw gesteld
Neen.
Candidaat, voor haar zetel, is geiworden (wij
gaan hierbij uit van de gedachte, dat de alge
meene vergadering de lijeten zal goedkeuren)
de heer Jan Sohilthuis, te 's-Gravenhage.
Mochten de vrijzinnig-democraten een zetel
winnen, dan valt deze toe aan den heer D.
Kooiman, te Furmerend. Wel staan er nog en
kele vrouwen op de groeps-lijsten, maar ze zijn
kansloos. Trouwens met het plaatsen van.
wen op de lijsten zijn de vrijzinnig-democraten
uitermate schriel geweest. Niet alleen, dat de
zetel van mevr. van Itallie door een man zal
worden ingenomen, maar onder de 47 candi-
daten, die (na de 3 vaste plaatsen) op de lijs
ten voorkomen, zijn niet meer dan 3 vrouwen.
Klagen wij over deze dingen? In geenen
deele. Zij stemmen ons tot voldoening.
Want
zij bewijzen de juistheid van het standpunt,
altijd door ons ingenomen, dat men van de
politieke vrouw over het algemeen bitter wei
nig moet hebben. Wanneer in een democrati
sche partij, die altijd hoog van den toren heeft
geblazen over het recht der vrouw, en de vrij-
I.
De bekende Fransche historicus Maurice Pa-
léologue, die mede in de laatsto jaren van het
czarisme ambassadeur van Frankrijk in Pe
tersburg was, heeft nu, aan de hand van zijn
eigen ervaring en vele onuitgegeven officieele
documenten een volledig levensbeeld trachten
te schetsen van de beklagenswaardige en deer
niswekkende figuur van Alexandra Feodo-
rowna, de laatste keizerin van Rusland.
Alexandra Feodorowna werd 6 Juni 1872 ge
boren als dochter van Ludwig IV, regeerend
groot-hertog van Hessen en van groot-hertogin
Alice, die zelf een dochter was van koningin
Victoria van Engeland.
Op zesjarigen leeftijd verloor het jonge kind
haar moeder en vertrok daarna naar Enge
land, waar haar grootmoeder, koningin Victo
ria zelf haar opvoeding wilde verzorgen.
Op 22-jarigen leeftijd verloofde zich de Duit-
sche prinses, die door opvoeding een echte En
gelsche was geworden, met den Russischen
troonopvolger, Nicolaas, zoon van Alexander
III. 'tWas een verloving uit zuivere weder-
zijdsche liefde van twee edele, elkaar oprecht
genegen zijnde jonge menschen, buiten elke ge
wone politieke berekening om. Het jonge vor
stelijke paar zag voorloopig nog een onbekom
merde toekomst voor zich, de vader, czaar Alex
ander, nog geen vijftig jaar, stond nog in de
volle kracht en bloei van zijn leven.
Maar amper een paar maanden verloofd,
werd het jonge paar, gelukkig in zijn eerste
steeds groeiende liefde opgeschrikt door den
onverwachten dood van czaar Alexander, die op
den lsten November 1894 na een kortstondige
maar hevige ziekte overleed.
De gebeurtenissen volgden nu voor de jonge
prinses in een snel verloop.
Alice, zooals zij hij haar geboorte gedoopt
was, ging als de a.s. keizerin van Rusland of
ficieel tot de Russische orthodoxe kerk over en
zij kreeg daarbij den naam van Alexandra
Feodorowna.
Nog aan het einde van dezelfde maand zou
zij ook in het huwelijk treden met den gelief
den man, die opeens de alleenheerscher over
150 millioen Russen was geworden. Hof en
volk hadden nog weinig gelegenheid gevonden
om de keuze van den jongen troonopvolger te
leeren waardeeren.
Na de pompeuze huwelijks- en kroningsfees
ten, welke te midden van een Byzantijnsche en
Aziatische pracht en praal werden gevierd,
kwam de jonge keizerin tot de teleurstellende
ontdekking, dat zij, zoowel aan het hof als in
het openbaar meer ontzag dan sympathie in
boezemde. Het Russische volk iu zijn graag
gekweekt bijgeloof, meende dat huwelijken, zoo
spoedig na een begrafenis gesloten, niet anders
dan ongeluk konden brouwen.
De sympathie voor de jonge vrouw werd er
al niet grooter op, toen Alexandra Feodorowna
de eerste vier huwelijksjaren ook slechts doch
ters het leven schonk, terwijl het volk, zooals
gewoonlijk, met ongeduld op een mannelijken
troonopvolger wachtte.
De jonge vorstin leed zelf niet weinig onder
de kennelijke ongunst van haar onderdanen, en
in haar toch al overdreven aanleg voor het
bovennatuurlijke verdubbelde zij voor zich zelve
alle mogelijke regelen der Russische devotie, als
gebeden, boetplegingen en pelgrimsvaarten om
den hemel de geboorte van een mannelijken
telg af te smeeken. Zelfs zocht zij, in overdre
ven ijver om haar gemalin en volk aangenaam
te zijn, den weg naar haar bijzonder aangepre
zen wonderdoeners, ln de hoop in deze richting
van hen eenige raadgeving, voorspelling of aan
wijzing te ontvangen.
Een eerste stap op den gevaarlijken weg, die
later deze overgevoelige en voor hysterie zoo
ontvankelijke vrouw tot haar eigen verderf on
der den fatalen invloed van den avonturier Ras-
poetin zou brengen.
Begin 1904 brak de ongelukkige Russisch-
Japansche oorlog uit, die Rusland niet anders
dan teleurstelling, vernedering en ongeluk
bracht. Door zwakheid en kwade raadgeving
had de, het toch zoo goed bedoelende,- czaar
Nicolaas zich laten verleiden tot een noodlottig
avontuur. De groeiende ontevredenheid van
het volk richtte zich allereerst tegen den
zwakken czaar en de dynastie der Romanows.
Midden in dit rampjaar, tien jaar na haar
huwelijk en troonsbestijging, schonk Alexandra
Feodorowna haar gemaal en haar volk einde
lijk een troonopvolger. De langverwachte blijde
gebeurtenis dempte een oogenblik de groeiende
ontevredenheid en deed het nationale gevoe
len weer oplaaien.
Maar deze opleving duurde niet lang. Op het
einde van dit jaar 1904 moest Rusland een ver
nederenden vrede sluiten. Alom in den lande
barstten, revolutionnaire betoogingen los, op
roer, samenzweringen, aanslagen waren aan de
orde van den dag. In den herfst van 1906 na
men deze woelingen zulk een ernstigen omvang
aan, dat heel het eeuwenoude gebouw vau het
czarisme dreigde ineen te storten,
making der vrouw, en den gezegenden polltie-
ken invloed der vrouw, zich het verschijnsel
voordoet dat, bij het bedanken van een. vrouwe
lijk parlements-lid, de officieele partij-instan
tie haar zetel door een man laat Innemen, en
onder de 47 ovèrige candidaten slechts aan 3
dames een (kanslooze) plaats geeft, dan behoeft
dit feit geen enkel commentaar meer.
Het artikel „vrouwen in de politiek" is niet
erg gewild. Bij de mannen niet. En bij de
vrouwen zélf niet. Gelukkig.
Mevr. 8. v. H. II. Brief ontvangen. Punt
één wordt de volgende week beantwoord. Met
punt 2 ben ik doende, gaat niet gemakkelijk.
Geloof de veronderstelling juist is, doch incog
nito blijft. Zal U na gewonnen inlichtingen
schrijven.
Mevr. E. de B. V. Vraag I: Een wit vachtje
kunt U het best reinigen door er flinke ver
warmde zemelen, of meel in te wrijven, telkens
vernieuwen, tot 't meel schoon blijft.
Flink uitkloppen aan de achterzijde en zoo
mogelijk met een specialen kam uithalen.
Eén lux of flox-sopje gaat ook, doch is veel
bewerkelijker. U moet 't vachtje dan opspan
nen tot het droog is. Daarna behandelen als na
de meelkuur.
Punt II. Probeert U eens de vlekken met
een in salmiak-splritus gedoopt watje te be
handelen. Lukt dit niet, laat uw schilder of
glazenmaker-er even naar zien.
HUISMOEDER.
Gebreide directoire.
Mevrouw J. te R. vraagt een patroon voor
een gebreide directoire met aansluitende pij
pen (zonder elastiek.)
Het beste doet u een papieren patroon te
knippen zooals figuur 1 aangeeft.
Het linker deel van dit patroon ls het halve
voorpand; het rechter deel het halve achter
pand van de directoire.
Men begint te breien aan den onderkant van
de pijp. Mij zet ongeveer 120 steken op; en
breit twee steken rechts, twee steken ave
rechts tot men een rand heeft van ongeveer
6 c.M. Daarna breidt men telkens één toer
rechts, één toer averechts. Men meerdert nu
aan beide kanten volgens het model, tot men
aan a is; dan breidt men een stuk rechts en
averechts zonder te meerderen tot b. Daarna
kant men aan de eene kant van het werk tel
kens eenige steken af, zooals het model aan
geeft, -tot men aan c is.
Dan Is de helft van de dir-ectolr-e klaar. Ver-
votgens ïyreidt men de andere helft; en dan:
Het kruis:
Men begint aan den onderkant met 3 steken
en meerdert aan beide kanten tot het midden,
waarna men weer mindert om met 3 steken
te eindigen.
Nu naait men eerst de twee korte naden
(a—b) aan eikaar; dan de twee lange naden
(ac), daarna naait men de pijpen gedeel
telijk dicht en ten slotte naait men er het
kruis in.
Aan den bovenkant van de directoire maakt
men een zoom van ongeveer 1 c.M. en rijgt
hierdoor een elastiek.
TANTE TOET.
Czaar Nicolaas II zag zich gedwongen zijn
volk het recht toe te staan een nationale ver
tegenwoordiging, de eerste Rijksdoema, te kie
zen. De macht van dit college was streng be
perkt en omschreven, zij droeg voornamelijk
een bijna uitsluitend consultatief karakter.
Maar meer dan de czaar zelf zag Alexandra
Feodorowna, gedreven door de onbegrensde
liefde voor haar gemaal, en niet minder ook
voor haar jongen zoon, in deze nieuwe instel
ling een aanranding van de autocratische
macht van het czarisme, aan welks heiligheid
evenmin als aan die van het orthodoxe Rus
sische geloof mocht gerept worden. Czaar Nico
laas had deze historische autocratie uit de
handen van zijn voorvaderen ontvangen, hij
moest haar weer ongerept overdragen op zijn
eigen zoon. Maar de zwakke Nicolaas korv
niet meer tegen de opdringende gebeurtenis
sen op.
Meer nog dan in haar bewuste autocraten,
hart zou Alexandra Feodorowna, straks getrof
fen worden in haar moederhart. Dat hart ging
uit naar den zoo vurig afgebeden zoon, dien
zij als met een dagelijksche vereering omring
de. En deze zoon, dit kind, op wien heel de
hoop en toekomst was gebouwd, vertoonde
vreemde ziekteverschijnselen, waarover de ge-
neesheeren geen preciese diagnose dorsten
stellen. Maar het moederoog zag het eerst,
zuiver en juist, gewaarschuwd ook door een
oude en schrikkelijke familietraditie. De
kroonprins Alexis leed aan de geheimzinnige
bloedziekte, die ln een familie erfelijk soms
een geslacht overslaat, maar gewoonlijk op de
mannelijke telgen overgaat.
De dokters trachtten de czarina hoop en
moed in te spreken, maar de onrust bleef
knagen aan haar hart, en niet weinig ook de
stille wroeging, dat het atavisme van haar ge
slacht haar persoonlijk; verantwoordelijk st®1"
de voor de schrikkelijke kwaal, waarmede baal
jonge zoon werd bezocht.
't Is deze zekere wetenschap, die binnen kor
ten tijd een volledige verandering brengt in
het diepste wezen van de beproefde moe ei
en keizerin. Een zeer gecompliceerd zenuw
lijden begint zich in haar te openbaren. r oo-
wel haar karakter als haar uiterlijk wor en
er door aangetast. Zij is nog een mooie vrouw
van vijf en dertig jaren, hoog en slank, maar
haar gelaat krijgt Iets hards, met beurtelings
plotselinge bleekheid of hoog roode kleur, haar
oogen hebben een vreemden glans, haar blik
wordt star en somber, zij kan den mond dicht
knijpen en haar wenkbrauwen peinzend samen
trekken. Een onoverwinnelijke vermoeidheid
kan haar plotseling komen overvallen. Elke
officieele plechtigheid of openbare ceremonie
schrikt haar te voren af. 't Liefst is zij ver
weg van Petersburg en het Hof, op een stil,
eenzaam buitenverblijf of paleis.
Jto czaar gaat er gemakkelijk gieg acaoard.
niet alleen, omdat hij een diep medelijden met
haar heeft, maar ook omdat zijn eigen smaak
en natuurlijke bedeesdheid zelve bij voorkeur
uitgaan naar een stil, teruggetrokken, huise
lijk leven.
Meer dan ooit wijdt zich Alexandra Fe^~
row na uitsluitend aan haar echtgenoot en ui-
deren, besteedt zij agelijks vele en lange 111 eu
aan ernstige lectuur, godvruchtig0 ovelwe
gingen, en vurig gebed Maar dit vaa we-
reld afgezonderde bijna rigortó"80^ lev0n
maakte de keizerin, gegeven 400 aar ge
ëxalteerd zenuwlijden, op den duul z"u ont
vankelijk voor invloeden van w<m 61 10 Per
soonlijkheden, die onder voorwending van
troost en bijstand haar tra°bttente naderen.
Onder dezen heeft de wondernjke e-n gevaar
lijke avonturier, de beruchte bedelmonnik Ras
poetin een fatale rol gesPee'
Jaren lang was deze man door heel Rusland
gedoold als een soort boe epre,(hker en wonder
doener, en de legendaire aam van zijn deug
den en daden SinS a s een échtend aureool
zijn fascineerende P0rs°onlijkheid vooruit. De
geslepen avonturier wist zioh in alle kringen
binnen te dring011' iedereen moest in die dagen
Raspoetin ge®ien en Sehoord hebben. Hij werd
geprezen als de man ^°ds, als de uitverkorene
des Heeren.
Ook binnen de omgeving va.n den keizer en
de keizerin weid over Raspoetin gesproken en
een van da 10°Sste hofbeambten waagde het
op een keer den Wonderlijken bedelmonnik, en
(juasi-pro^dt bij de keizerlijke majesteiten te
introduceeren.
„Gedenkwaardige 6n noodlottige datum ln de
geschiedenis van Rusland", schrijft Paléologue,
„want i] al de ernstige gevaren, die het kei
zerrijk leeds bedreigden, zou men van nu af
de czaar en czarina bezig zien met eigen han
den den ondergang te graven van de czaristi-
sche maoht".
Reeds bij de eerste ontmoeting wist Raspoe
tin een grooten indruk te maken op het czaren-
paar Juist jn dle dagen jee<j de kroonprins
Alex weer in ernstige mate aan zijn hopelooze
kwaal. De geneesheeren wisten niet wat te
doen. En in haar radeloosheid dacht de ge
kwelde moeder hulp en uitkomst te vinden,
hetzij door gebed, hetzij door een wonder, bij
den als van God gezonden Raspoetin.
De monnik schreed dan naar de sponde van
den lijdenden knaap, hief zijn armen biddend
omhoog. Plotseling hield hij op met bidden,
en met eon hooghartige verzekerdheid stapte
hij het vertrek uit. En 't gebeurde, dat ook
de crisis bij den jongen tot staan kwam. Bij
toeval. Maar de keizerin was meer dan ooit
overtuigd, dat de eenvoudige Siberische mon
nik door Gods gunst beschikte over boven
natuurlijke gaven.
PATER HYACINTH HERMANS.
Zondag j.I. is in de beantwoording van het
verzoek van mevr. R. te R. een fout geslopen.
„Semi officieel" moest officieel zijn. Wij plaat
sen deze rectificatie om vergissingen bij an
deren eveneens te voorkomen.
De dame, die onder letter B. H. een staaltje
beeft gezonden, kunnen wij alleen adviseeren
dit niet zelf te verven, daar het waarschijnlijk
kunstzijde is. Is er gelatine in aanwezig, dan
smelt dit en de zijde krimpt. Geeft aan de in
richting den aard der vlek op, dan houdt men
daarmede rekening bij het verven.
Wanneer er eenmaal mot in het bont is,
kunt U dit mogelijk redden door eulaniseeren,
het nieuwe, absoluut feillooze middel tegen
mot.
Recept van een zalmschotel zult U de vol
gende week vinden.
I
Mej. H. L. O. klaagt over de herhaalde aan
wezigheid van kleine, witte wurmpjes, met
d-onkere kopjes, welke het pluche van de meu
belen opsmullen.
Wij geven deze dame den raad de meubelen
herhaaldelijk en degelijk te kloppen, daarna be
spuiten met een onzer Hollandsche preparaten,
Sheii-tox, dat uitnemende diensten jjewijst.
Regelmatig behandelen .totdat geen enkel
diertje zich meer vertoont.
Mevrouw J. T. T. te A. kan nu reeds cou
pons linoleum koopen, die zij in 1933 gebrui
ken zal.
Antwoord. Wanneer de betrokken firma n
garandeeren kan, dat u zulks gerust kunt
doen, zou ik 't voordeel maar nemen. Dikwijls
uitrollen en zien of 't niet schimmelt of te
hard wordt, 't Beste is de coupons uit te leg
gen en geregeld te .behandelen alsof ze ln ge
bruik zijn. Gaat dit niet, zet ze dan op
koele en droge plaats niet bij verwarming o£
in kelder. De firma kan u daaromtrent 't
beste advies geven, misschien voor u bewaren.
Mep. v. R. te D. Deze dame klaagt over 'n
massa hout vorm in 'n jaren lang ongebruikte
tafel. Flink inspuiten met shelltox, dat den
laatsten tijd met zeer veel succes wordt aan
gewend en eveneens Hollandsch fabrikaat is.
Versch geschilde eikels op de plaatsen leggen
lokt de beestjes naar buiten en u kunt ze ge
makkelijk verwijderen, daarna inspuiten en
geregeld herhalen.
HUISMOEDER.
Ayfc-
.e
rol
Parf e, 12 Octobe'
Capes, ooiiets en pelerines vormen d
voornaamste onderdeelen van onze wint
tels van dit seizoen. En niet alleen vai
wintermantels! Eigelljk spelen zijn een
bij ons toilet den
heelen dag door,
van 's morgens tot
's avonds. Des
morgens slaat
men tegenwoordig
over de ehemise-
de-nult graag een
(kloir.o harmoniee-
rende cape, van
voren kruiselings
sluitend, heen. Men
beeft zelfs heel
mo-oie kanten pe
lerines voor dit
doel.. En 's avonds
ziet men de avond
toiletten weder
met dezelfde de
tails afgewerkt.
Met enkele soe
pele, kortharige
bontsoorten maakt
men op den win
termantel gaarne
petits collets, die
eenigermate her
inneren aan de
mode van het
einde der laatste
eeuw, maar die
toch een zeer modernen indruk maken. Som-
mise vau die collets zijn heel kort en loopen
nauwelijks tot de schouders, andere omvatten
h0 schouders en sommige hebben«zelfs het mo
del van een pelerine, of cape.
Men kan intusschen het cape of pelerine
effect in den stof van den mantel zelf, in
plaats van het bont, aan laten brengen.
In. andere gevallen blijven collets en pele
rines los van den mantel, d^e daardoor ook
twee aspecten krijgen kan, wat geen gering
voordeel is. Men kan bijv. een mantel van
eenvoudige coupe dragen met een kleinen col
van bont of stof, en men kan er een bijpassen
de pelerine bijdragen, korter of langer en meer
of min gegarneerd met hetzelfde bont. Het
aspect van het model is natuurlijk geheel ver
schillend.
Een mooi model wintermantel is hierboven
weergegeven. Hij is getailleerd uit roodaehtig-
kastanje wollen stof en gegarneerd met een
sjaal-col van caracul in dezelfde tint. Onder
dien col kan men een pelerine schuiven, die
het geheel verrassend completeert, en die heel
sierlijk met hetzelfde bont is afgezet.
Maandag.
De wereld is een worden en verworden
het hart vindt niets vasts, zich meê te
omgorden
toch altoos hunk-rend naar het raste goed.
H. R. H.
Dinsdag.
Er zijn drie wijzen, waarop de mensch een
waarheid weten kan; voorgevoel; klaar doch
krachteloos voelen; en levend voelen dat ter
zelfder tijd reeds daadkracht is.
D. C.
Woensdag.
Zij die gelooven: dat zij eenmaal lief had
den hadden in werkelijkheid nooit lief.
C. B.
Donderdag.
God is goed. Hij draagt een sluier van
hemel en aarde voor Zijn Gelaat. Zoo worden
uit liefde raadsels verborgen gebonden.
Vrijdag.
Wat een hart moet treffen
nvoet uitgaan van het kart»
