de moord in
MUSSOLINI BEPLEIT EUROPEESCHE
SAMENWERKING.
JIETfWüEB'
ITALIË BLIJFT IN DEN VOLKENBOND.
„VREDESPOLITIEK".
DINSDAG 25 OCTOBER 1932
ANNO DECIMO.
MUSSOLINI VOOR SAMEN
WERKING.
Een beroep op Amerika.
FRANKRIJKS VEILIGHEID EN
ONTWAPENING.
Het verzet der militaire leiding
tegen Let plan-Boncour.
DE HONGERMARSCH NAAR LONDEN.
ROOSEVELT CITEERT „QUADRAGE-
SIMO ANNO".
PRINSES HELENA WEER IN
ROEMENIE
Voor een bezoek aan kroonprins
Michael.
VREDE TE MANCHESTER
Het conflict met de spinners
geregeld.
boliviaansche nederlaag.
EINDE VAN GROOT SMOKKEL-
PROCES.
MOSKOU'S SUBSIDIES AAN HET
BUITENLAND.
Mrs. PAWLEY'S AVONTUREN.
Moed van een eenling tegenover
troep bandieten.
GEWAPEND CONFLICT TUSSCHEN
PERU EN COLUMBIA.
AUTO MET VOETBALLERS
VERONGELUKT.
DE GODSDIENSTHAAT IN SPANJE.
PLECHTIGE REQUIEM-MIS VOOR
KARD. VAN ROSSUM.
In de Sant Andrea della Valle.
250 OUDJES BIJ DEN PAUS.
Een roerende toespraak van Z. H.
ENGELAND EN BR. INDIE.
In November nieuwe ronde tafel
conferentie.
LONDEN IN HET DUISTER.
14 VROUWEN BIJ BRUILOFT GEDOOD
Mussolini heeft Zondag te Turijn het eer-
decennium van net rasclsme op een wel
*eel. bijzonder feestelijke wijze gevierd en
Urijn heeft den duce op een even bijzondere
*ijze gehuldigd.
Twee honderd duizend menschen zijn voor
d® Prefectuur bijeengekomen, door een sterke
troepenmacht op eerbiedigen afstand gehou-
deU- Maar één wenk van den leider is voldoen-
de- Het cordon beschermingstroepen trekt te-
rUg, de menschenmenigte nadert tot vlak on
der het balcon, van waar Mussolini spreken
zal. En als hij zijn geestdriftige toehoorders
geheel onder de charme van zijn eigen enthou
siasme gebracht heeft, breekt een ovatie los,
Welke over de massa deint en terugdeint. Tien
maal moet de duce op het balcon terugkeeren
®u telkenmale weerklinken, steeds opwekken-
der, dezelfde juichkreten. De geestdrift ver
flauwt niet.
Deze hulde gold Mussolini zelf, hem per
soonlijk. Hij had op dat oogenblik oorlog kun
nen verklaren of vrede sluiten, hij ware in
alle gevallen op dezelfde wijze toegejuicht.
„Turijn, grensstad, vreest den oorlog niet",
dat was het eerste woord, dat de toejuichin
gen onweerstaanbaar doet weerklinken. En
toch was Mussolini's rede geen oorlogstoe
spraak. Veeleer het tegendeel. Want er domi-
(li^rde dit staatsstuk een geest, welke, in-
feert werkelÜk ook in de practijk triom-
teeen^t^iuVOlken tot elkaar kan brengen; veel
ven hebben5ek;nWeeffkenetliePe afgr0nden Begra'
gesteld"1^"1 fafoEur°Pa zich de vraas
kenbond zou terVgTrVk*^ Zi°h V°'"
w „„f '"Strekken. Met vreeze zag
men het antwoord uit
zal talloos velen een 1 tegemoet' Het
dat irpvaur i eeruststelling zijn, dat
Ik II, tenminste Vforloopig afgewend is.
bond zal hH* Z6ide Mussolini, dl Italië in den
de Lk u len' V00ral op dit oogenblik, nu
de volkenbond ernstig ziek is; men moet een
ziekbed nooit verlaten. Alle volken moeten op
liet oogenblik te Genève tezamen blijven"-
Zoo kwam Mussolini aan het thema, dat
hem bovenal belang inboezemt: de samenwer
king der vier groote Europeesche mogen ie
den. Voor hem is de volkenbond te universee
„zijn besluiten verliezen te veel van ban
tiviteit, naarmate de afstand groo e
Zij kunnen uitwerking in Europa bebben-
Maar als het over het Verre os en o over
Zuid-Amerika gaat, blijven de woorden louter
woorden."
Maar voegde hij er aan toe, „als een poging
werd gedaan om Europa weer vlot te maken,
en wel op de basis van de erkenning der hei
lige rechten, een poging in de samenwerking
der vier groote Westersche mogendheden, dan
zou Europa zeer binnenkort rust genieten en
zou de economische crisis spoedig opgelost
.ziin'V
Zondag heeft Mussolini die „erkenning
der heiligen rechten" vooral gezien in het ver
band van de Duitschen eisch tot gelijkberech
tiging, waarin hij onvoorwaardelijk toestemt,
al maakte hij de beperking, dat Duitschland op
het gebied der bewapening dien eisch eerst tot
volle uiting mag brengen, als de ontwape
ningsconferentie inderdaad een ïasco is ge
bleken.
Maar reeds Maandag van de vorige wee
had de duce, bij de ontvangst van een on
gaarsche delegatie, een veel uitgebreider
strekking aan die woorden gegeven. Hij v®r
klaarde toen, dat Italië het onrecht, Hongarije
aangedaan nooit zou erkennen. Als de vrede
in Europa wederom hersteld, de Europeesche
gemeenschap weer werkelijkheid wil worden,
moeten tevoren alle ongerechtigheden goedge
maakt worden. Een hoogbeschaafd volk met
een rijke, eeuwenoude geschiedenis, zooals bet
Hongaarsche, dat in het Donaubekken een
grootsche zending te vervullen heeft, kan niet
tot levensonmacht veroordeeld worden. „Ik heb
het reeds meer gezegd, en ik herhaal het: de
vredesverdragen zijn niet eeuwig. Verdragen,
als dat van Trianon, kunnen niet eeuwig zijn,
want zij zijn op politieke berekeningen ge
grondvest, welke de toets van den tijd niet
hebben kunnen doorstaan".
Zoo duidelijk als hier heeft Musisoliini Zon
dag niet Sezegd, dat ook het verdrag mn
Versailles ten ondergang gedoemd is. Maar
de algemeene strekking van zijn betoog was
toch zeker, dat het nieuwe Europa niet op de
huidige grondslagen kan opgebouwd worden;
dat de Europeesche politiek haar basis 2ai
moeten herzien, willen betere tijden van wel-
vaart en bloei ooit aanbreken.
TURIJN, 23 October. (STEFANI). Mussoli
ni bracht heden een officieel bezoe
rijn, waar hij door de bevolking ge
ontvangen werd.
Van het balcon van bet regeer
hield hij de volgende rede:
Zwarthemden, burgers van Tun]
Ik had beloofd, vóór het^in bezQeken_
de jaar van het fascisme uw sr
Ik houd mijn belofte. Ik die
den te zijn en dank u voor verwacb_
mij ten deel is gevallen en
tingen verre had overtroffen wt de
Een jaar geleden e ft de gedragslijn
buitenlandsche politiek betr
van het fascisme uitgestippe - g die yan
dien gehouden conferenties
Lausanne tot besluiten geko Engelands pr0.
energieke stuurmansbeleid v huldenvaar.
mier is het reparatie- en o Wim
tuig veilig de haven van L and
loopen. Zou het groote verkrijgen, dit
Stripes" het over den angst van
vaartuig, dat met deho P de ToUe
zoovele volken is gelade
in te drijven. gspaieis verzamelde
(De voor het regeeringsp
menigte antwoordde
-r:: van harte wenschen vervolgde de
duCe dat dit „Neen" over den Oceaan zou da-
dëre; en in de edelmoedige harten yan het
Inierikaansche volk weerklank zou vinden.
Mussolini kwam vervolgens over de ontwa
peningskwestie te spreken. Met beslistheid
ontkende hij, dat de door Italië op de ontwape
ningsconferentie ingediende voorstellen door
Macchiavellistlscho berekening ingegeven wa
ren. „Allen, die te goeder trouw zijn, dienen
hun ooren open te zetten, maar speciaal diege
nen, die te kwader trouw zijn, dienen dat te
doen:
„Van deze grensstad uit, die nimmer den
oorlog heeft gevreesd (men roept „Neen"),
verklaar ik, opdat heel de wereld het hoore,
dat Italië een waarachtige vredespolitiek voert,
een vrede, gegrondvest op rechtvaardigheid,
een vrede, die aan Europa het evenwicht te
ruggeeft en die de menschheid opnieuw met
geloof en hoop vervult.
Nochtans aan de overzijde der grens zijn er
dwazen, die het aan het fascistisch Italië niet
kunnen vergeven, dat het waakzaam is. (Geest
driftig en langdurig applaus). Voor die afval
en resten van alle loges vormt trouwens het
bestaan van een fascistisch Italië een onge
hoord schandaal. Deze lieden zouden zelfs,
een wat men zou kunnen noemen doctrinairen
oorlog ontketenen tusschen tegengestelde prin
cipes, want niemand is een gevaarlijker vijand
van den vrede dan degeen, die er zijn beroep
van maakt, te strijden voor een vrede tot el-
ken prijs. Maar in den strijd tusschen de prin
cipes, die nieuw worden geboren en hun deug
delijkheid bewijzen en de principes, welke zich
in verval bevinden, is de zegepraal voor de
eerstgenoemde weggelegd. (Toejuichingen).
Wat den volkenbond betreft, verklaarde Mus
solini, dat Italië lid van den bond zal blijven
en vooral thans, nu de volkenbond ernstig ziek
is, mag men dezen kranke niet verlaten.
Daar echter de volkenbond een al te groote
universaliteit bezit, gebeurt het, dat zijn be
sluiten, die reeds voor Europa vaak zonder
effect blijven, volkomen zinledig zijn en alle
beteekenis verliezen, zoodra zij op Zuid-Ameri
ka of het Verre Oosten betrekking hebben.
Er zijn pogingen in het werk gesteld, om
Europa los te maken van deze constructie, doch
}k geloof, dat, wanneer morgen aan den dag
de basis van gerechtigheid en van erkenning
onzer heilige, door het bloed van zoovele jonge
Italianen geheiligde rechten, de grondslagen
zouden worden gelegd voor samenwerking tus
schen de vier groote West-Europeesche mogend-
pf]en> Europa in politiek opzicht kalmeering
1 ondergaan en dat wellicht zelfs de wereld
crisis, in welker greep wij allen gevangen zijn,
ten einde zou loopen.
Dan is er tenslotte nog die andere kwestie:
Ookten1 aaneen van dit probleem heeft het
fascisme bepaalde opvattingen en riebtsnoe-
In Turidisch staat Duitschland met dezen
eisch volkomen in zijn recht. Hoe eerder men
dat erkent, des te beter zal het zijn.
Echter kan Duitschland, zoolang de ontwa-
PARIJS, 24 October. (H.N.) De studiecom
missie van den oppersten raad voor de lands
verdediging heeft vanmiddag onder voorzit
terschap van Herriot opnieuw over het door
Paul Boncour ontworpen veiligheids- en ont
wapeningsplan beraadslaagd. Het is echter
nog niet gelukt, de meeningsverschillen, die er
tusschen Paul Boncour en generaal Weygand,
den chef van den generalen staf, over dit plan
zijn ontstaan, uit den weg te ruimen. Men
twijfelt er dan ook aan, of het zal gelukken,
het plan voor 3 November gereed te krijgen.
Naar verluidt, is wel overeenstemming be
reikt ten opzichte van de luchtvaart, op welk
gebied het plan volgens de opvatting van be
voegde kringen de veiligheid van Frankrijk
op geen enkele wijze in gevaar brengt.
Voor de ontwapening ter zee is slechts voor
waardelijke overeenstemming bereikt, daar de
aanvaarding van het plan door den minister
van marine hiervan afhankelijk is, dat ook
Engeland zich tot dezelfde maatregelen voor
de ontwapening ter zee bereid verklaart als
Frankrijk.
Onoverkomelijke moeilijkheden biedt echter
de ontwapening te land, aangezien hier de
voorstellen van Paul Boncour op een krachtig
verzet van den grooten generalen staf, gene
raal Weygand, maarschalk Pétain en alle leden
van den oppersten oorlogsraad, stuiten.
Stadhuis door groote politie
macht bezet.
LONDEN, 24 October. (H.N.) Het Londen-
sche stadhuis is vandaag door een groote po
litiemacht bezet, daar men voor onlusten in
verband met den hongermarsch bevreesd is.
De aangrenzende straten werden eveneens
afgezet, terwijl op enkele punten barricaden
opgeworpen zijn, die door de politie bezet zijn.
In het geheel is voor deze actie een politie
macht van 1000 man gerequireerd.
Een deputatie van werkloozen verlangde
van den gemeenteraad, dat deze maatregelen
zal treffen voor het onderbrengen en de ver
pleging van de ongeveer 3000 deelnemers aan
den hongermarsch, die morgen te Londen ver
wacht worden. De gemeenteraad zeide overwe
ging van dit verzoek toe.
Ook in het lagerhuis is deze hongermarsch
ter sprake gekomen. De minister voor de open
bare gezondheid, sir Hilton Young, verklaarde
op een desbetreffende vraag, dat, hoewel hij
wist, dat deze beweging door de communisten
op touw is gezet, hij toch den autoriteiten op
dracht heeft gegeven, niet scherp op te treden.
De deelnemers aan den hongermarsch zijn
voornemens, in Hyde Park en op andere open
bare plaatsen betoogingen te houden en het
lagerhuis een door een half millioen werkloo
zen onderteekend adres aan te bieden, waarin
hulp voor de werkloozen wordt verlangd.
Naar Kipa uit Detroit verneemt, heeft
Franklin Roosevelt, gouverneur van New-York
en candidaat der democraten voor het presi
dentschap, In een verkiezingsrede de encycliek
„Quadragesimo Anno" geciteerd en een groot
stuk daaruit aan zijn toehoorders voorgelezen.
Hij noemde de encycliek „een der grootste
documenten van den modernen tijd"
peningsconferentie duurt, in geen enkel op
zicht herbewapening eischen. Mocht evenwel
de ontwapeningsconferentie een negatief resul
taat hebben, dan zal Duitschland niet in den
volkenbond kunnen blijven, tenzij deze onge-
lijkheid wordt opgeheven. (Applaus).
Wij wenschen geen hegemonieën in Europa.
(Zeer juist). Wij zijn tegen handhaving van
hegemonieen van welken aard ook, vooral
wanneer daarbij de bedoeling voorzit, een dui
delijk aan den dag getreden onrecht te besten-
digen
Wat de binnenlandsche politiek betreft, wees
Mussolini er op. dat de fascistische partij, on
danks dit woord „partij", dat in haar naam
voorkomt, niets gemeen heeft met de oude par
tijen. De nationale fascistische partij is een
leger, of wanneer gij wilt een staatsorde. Tot
deze partij treedt men slechts toe om te dienen
gen) gehoorzamen- (Langdurige toejuichin-
Sprelter wilde zijn redevoering niet eindigen,
zonder een woord van diepgevoelde hulde en
toewijding aan Z. M. de koning (geestdriftige
toejuichingen) den koning, die de continuïteit
vertegenwoordigt, de vitaliteit en de heilig
heid van het vaderland" (geweldige ovatie)
En wat dan het ordewoord zou zijn voor'het
nieuwe decennium van het fascistisch regime?
Dit. Vooruitgang, opbouw, zoo noodig strijd
en overwinning! (Eindelooze ovatie)
Volgens de „Sunday Dispatch", de Zondags
editie van de „Daily Mail" zou prinses Helena
van Roemenië gisteren uit Florence, waar zij
sinds een week logeerde bij haar broer, Paul
van Griekenland, naar Boekarest vertrokken
zijn, om daar deel te nemen aan de feesten,
welke Dinsdag gehouden zullen worden ter
gelegenheid van den elfden verjaardag van
haar zoon, prins Michaël.
Te Triest zou de prinses, welke in den
Orient-expres reist, een telegram ontvangen
hebben, onderteekend door den nieuwen minis
ter-president Manioe en den minister van bui
tenlandsche zaken Titulescoe, waarin haar zou
zijn medegedeeld, dat koning Carol haar ver
biedt, de Roemeensche grens te overschrijden.
In tegenstelling met dit laatste bericht meldt
een Sud-Est-telegram uit Boekarest, dat een
koninklijke trein te Temesvar gereed staat,
om de prinses naar Boekarest te brengen. In
de Roemeensche hoofdstad doen geruchten de
ronde, dat Manioe hij de aanvaarding van het
minister-presidentschap de voorwaarde heeft
gesteld, dat nogmaals getracht zou worden om
een verzoening tusschen koning Carol en prin
ses Helena tot stand te brengen.
BOEKARST, 24 October (V.D.) Prinses He
lena is te Boekarest aangekomen. Zij heeft
haar intrek genomen in het kasteel aan de
andere zijde van de stad dan die waar de
koninklijke residentie staat
MANCHESTER, 23 October (V.D.) Dank
zij de bemiddeling van den minister van arbeid
is het conflict met de spinners in de katoen
industrie thans geregeld.
De bereikte overeenkomst behelst, behalve
een loonsverlaging van 1/6 tot 1/2 per pond
vanaf Maandag, de volgende punten.
De 48-urige werkweek, die in December werd
opgeheven, wordt hersteld. Er worden nog on
derhandelingen gevoerd voor het vaststellen
van een maximum-arbeidsduur.
Verder wordt een „verzoeningscommissie" in
gesteld, die vertegenwoordigers omvat van
beide partijen, benevens eenige onafhankelijke
leden en een onafhankelijk voorzitter heeft.
Bijzondere loonregelingen en arbeidsomstandig
heden zullen zonder verwijl in een conferen
tie van werknemers en werkgevers worden
onderzocht.
Het fort Arce door de Paraguanen
bezet.
ASSUNCION, 24 October (V.D.) Medege-
deeld wordt, dat het fort Arce in den Gran
Chaco in handen is gevallen van de Para-
guayaansche troepen.
De Boliviaansche bezetting is gevlucht ln
de richting van Liguata. Het fort Arce wordt
beschouwd als één der belangrijkste strate
gische punten in den Gran Chaco en Bolivia
had door het bezit van dit fort voortdurend
een sleutelpositie in dezen sector van den
Gran Chaco in handen.
De val van dit fort wordt dan ook beschouwd
als één der belangrijkste verliezen, die Bolivia
tijdens het conflict heeft geleden.
WUPPERTAL, 24 October. (V.D.) De recht
bank alhier heeft heden uitspraak gedaan in
een der grootste smokkelaffaires die de laat
st® jaren zijn voorgekomen. De beide hoofd-
beklaagden werden veroordeeld tot gevangenis
straffen van een jaar en zes maanden en een
geldboete van ieder 'n millioen mark, alsmede
resp. 100.000 en 50.000 Mark schadevergoe
ding.
Volgens berekeningen van deskundigen heb
ben de smokkelaars in twee jaar tijd ongeveer
25000 K.G. aan smokkelwaren ingevoerd en
daarbij den staat voor minstens 2% mil
lioen mark aan niet betaalde invoerrechten
benadeeld.
RIGA, 24 October. (R.O.) Volgens een hier
ontvangen bericht is te Moskou een uittreksel
gepubliceerd van het financieele rapport van
bet politieke secretariaat van het Komintern.
De totale uitgaven bedragen ongeveer 2.900.000
waarvan meer dan 1.800.000 als ondersteu
ning zal worden uitgekeerd aan de communis
tische partijen in het buitenland.
Uit Newtsjang wordt door Reuter gemeld,
dat mrs. Pawley na haar bevrijding een ern-
stigen aanval van zwakte heeft gehad. Zij is
met haar moeder naar Dairen vertrokken, om
daar weer op krachten te komen.
Omtrent het verblijf van mrs. Pawley bij de
Chineesche bandieten verneemt Reuter nog,
dat de beide gevangenen verschillende malen
opium hebben geschoven, om hun knagenden
honger te stillen en teneinde des nachts niet
te worden wakker gehouden door het lawaai,
dat de bandieten tijdens hun nachtelijke dob-
belpartijen maakten.
Den 20sten October kregen de gevangenen
des morgens vroeg plotseling het korte bevel,
hun bezittingen in te pakken. Hierop werden
zij overgebracht naar een donkere hut zon
der vensters, waar zij opgesloten bleven, tot
een Japansche onderhandelaar in het kamp
kwam, om hen te halen.
De gevangenen, die nog steeds door de
bandieten werden vergezeld, kregen bevel een
ponnie te bestijgen, doch zij konden maar niet
gelooven, dat zij vrij waren, tot zij Mandsjoe-
rijsche troepen zagen, die een Japansche vlag
bij zich hadden.
Met uitzondering van enkele incidenten
hebben de bandieten, van wie er sommigen
nog pas achttien jaar waren, hun gevangenen
goed behandeld.
Mrs. Pawley heeft veel te lijden gehad van
doorgeloopen voeten. Zij heeft zelfs haar kou
sen met een schaar moeten wegknippen, om
dat zij door het geronnen bloed aan haar voe
ten vastplakten.
De onderhandeling met de roovers over de
vrijlating der gevangenen gingen met groote
moeilijkheden gepaard. Een lid der politie
van den staat Mandsjoekoeo, waagde zijn leven
door geheel alleen het kamp der bandieten
binnen te gaan met geschenken. Vervolgens
trachtte de Japansche kapitein Kawahito,
wiens verslag van de bevrijding der gevange
nen wij reeds publiceerden, de bandieten te
overbluffen. Tot de tanden gewapend drong
hij het kamp binnnen en dreigde den bende
leider met zijn revolver. Een heftige woorden
wisseling volgde en beide partijen trachtten
elkander te ontwapenen. Ten slotte borg de
Japenner zijn revolver ver weg en begonnen de
laatste onderhandelingen, welke tot succes
geleid hebben.
BUENOS-AYRES, 24 October (V.D.) Uit
Bogota wordt gemeld, dat Peruaansche troepen
uit Puerto Arturo de Columbiaansche stad
Tarapaca hebben bezet.
Officieel wordt bevestigd, dat Columbiaan
sche troepen oprukken naar de Columbiaan
sche grens en havenstad Leticia, die onlangs
door Peruaansche burgers is bezet.
LIMA, 24 October (V.D.) In sommige Pe
ruaansche kringen wordt een oorlog met Co
lumbia over het bezit van de haven Leticia
onvermijdelijk geacht na de publicatie van
een nieuwe nota van Peru, waarin nogmaals
wordt betoogd, dat de bezetting van Leticia
door Peruaansche burgers in September j.l.
een internationaal conflict is, dat door be
middeling en overleg moest worden bijgelegd.
Beide landen concentreeren gewapende ver
sterkingen in de nabijheid van Leticia.
Een doode en verscheiden gewonden.
FRANKFURT, 23 Oct. (V.D.) Tusschen Koe-
nigstein en Mammolshain heeft Zondagmiddag
een ernstig auto-ongeluk plaats gehad.
Een vrachtauto, waarin de spelers van een
voetbalclub hadden plaats genomen, sloeg in
een bocht van den weg over den kop. De
spelers kwamen op den weg terecht, waarbij
eenige hunner werden gewond. De chauffeur
van den wagen is even laten overleden. Tien
verongelukte voetballers moesten direct wor
den geopereerd. Twee hunner zullen het leven
er wel niet afbrengen.
De chauffeur schijnt te snel te hebben ge
reden. De auto werd ernstig beschadigd.
Wederom twee kerken en een klooster
in brand gestoken.
SEVILLA, 24 October. (R.O.) Te Marchena
hebben onbekend gebleven personen de kerk
van St. Sebastiaan in brand gestoken, welke
kunstschatten van groote waarde bevatte, o.a.
een altaar-stuk uit de Renaissance en een
schilderij van de H. Maagd uit de zeventiende
eeuw.
Te Ecijo zijn de kerk en het klooster van
de zusters der Ongeschoeide Carmelitessen in
brand gestoken. De brandweer wist het vuur
evenwel bijtijds te blusschen.
Men meldt ons uit Rome d.d. 24 October:
Hedenmorgen werd in de Sant Andrea della
Valle een plechtige H. Mis van Requiem op
gedragen voor de zielerust van wijlen Z. H.
Em. kardinaal van Rossum.
De H. Mis werd gecelebreerd door den vice-
gerens van Rome, Z. H. E. aartsbisschop
Giuseppe Palica, die geassisteerd werd door de
minutanten van de Propaganda Fide, mgr.
Giulio Chiavon en Giuseppe Stanghetti.
De studenten van de Propaganda Fide dien
den aan het altaar en zongen de kerkelijke
gezangen onder leiding van den vice-maestro
perpetuo der Cappella Musicale Pontificia,
mgr. Antonio Rella. Gezongen werd de Missa
van Palestrina en Perosi.
Na de H. Mis verrichtte de kardinaaldeken,
Z. H. Em. Gennaro Granito Pignatelli di Bel-
monte namens den Paus de absoute ad tum-
bam.
De rouwpiechtigheid werd geleid door den
prefect der pauselijke ceremoniën, mgr. Res-
pighi, die geassisteerd werd door mgr. Dante,
mgr. Bonazzi, mgr. Calderari en mgr. Grano.
Men meldt ons uit Rome d.d. 21 dezer
De H. Vader ontving heden in audiëntie
twee honderd en vijftig arme oude mannen en
vrouwen. De oudjes arriveerden op den „cortile
di San Damaso" in vier autobussen, welke
hun door den gouverneur van Rome ter be
schikking waren gesteld. De ouderdom van de
meesten hunner varieert tusschen de 65 en 95
jaar en velen kunnen zich nog herinneren, in
hun eerste jeugd Pius IX gezien te hebben.
Nadat zij zich in de consistoriezaal hadden
opgesteld, las een hunner een adres van hulde
aan den H. Vader voor.
Z. H. hield daarna een roerende toespraak,
waarin hij eraan herinnerde, dat de ouden van
dagen in het gemeenschappelijk vaderhuis der
christenheid een eereplaats innemen en Hem
bizonder welkom zijn. Ook de Goddelijke Mees
ter, zeide Z. H. bezat niets en had zelfs geen
steen, om Zijn Hoofd op neer .te leggen en
daar Hij de groote vriend was van alle zieken
en bedrukten heb ook ik als Zijn Plaatsbe-
kleeder op aarde u allen innig lief. In werke
lijkheid, zoo besloot Z. H. zijn toespraak, zijt
gij noch oud noch arm, want in uw oogen lees
ik, dat ge nog jong van harte zijt en rijk aan
geestelijke goederen.
LONDEN, 24 October (H.N.) In het midden
van de volgende maand zal een nieuwe Britsch-
Indische round table-conferentie te Londen ge
opend worden teneinde nog verschillende vraag
stukken betreffende de Indische constitutie te
bespreken.
In tegenstelling met hetgeen bij de vroegere
conferenties het geval was zal het aantal deel
nemers beperkt zijn en ten hoogste 40 bedra
gen.
De uit te werken voorstellen zullen aan een
commissie uit het lagerhuis ter goedkeuring
worden voorgelegd.
ALS DE DRANK IS IN DEN MAN
LIMBURG a/d LAHN, 24 October (H.N.) De
afgevaardigde van den Pruisischen landdag
Palm is Zaterdagnacht met 3 andere nationaai-
socialisten wegens mishandeling van een café
houder, die hem niet meer wilde schenken, in
he.chtenis genomen.
Op het politiebureau stelden de heeren zich
zoo aan, dat zij in een cel moesten worden
opgesloten. Palm moesten zelfs handboeien wor
den aangedaan. Zondagmorgen zijn de heeren
weder op vrije voeten gesteld, doch hun auto
moesten zij als waarborg achterlaten.
LONDEN, 24 October. (R.O.) De stad was
hedenmiddag in algeheele duisternis gehuld
en de dag was donkerder dan de nacht.
Volgens een officieele verklaring is de oor
zaak van het verschijnsel een volkomen wind
stilte en de vorming van een dichte mistwolk
boven de stad.
LONDEN, 24 October (H.N.) Volgens een
bericht uit Cairo Is tijdens een bruiloft de
vloer ingezakt van de verdieping, waar de
vrouwelijke bruiloftsgasten aan den maaltijd
zaten. Het geheele gezelschap tuimelde naar
beneden. Niet minder dan 14 vrouwen kwamen
om het leven, terwijl talrijke andere gewond
werden.
door J. 8. FLETCHER.j
33).
Nadruk verboden
Is er absoluut niets anders, dat u zich
herinnert? vroeg Selwood
Barthorpe schudde het hoofd Neen, anders
niets, daar was hij zeker van. Dan begon hij
weer over Burchill, die wi»t ©r meer van, dat
geloofde hij bepaald. Hij was een slimme vos.
de politie moest toch zien hem gevangen te
nemen.
De tijd voor het bezoek was voorbij, Peggie
en Selwood moesten been gaan.Hun laat
ste indruk van Bartborpe was, hoe hij de han
den in de aakken stak en terugging naar zijn
gedwongen nietsdoen. Het jonge meisje voelde
aich temeer geslagen en Selwood dacht er
over na, wait beroo-vlng van vrijhei te ee ven
Voor een man, die te voren stee s ao ie en
krachtig was geweest.
Hebbem wij iets bereikt? vroeg eg^ie,
diep ademhalend, zoodra zij buiten de gevan-
genispoont waren.
Er is die kwestie met het bankbiljet, an
woordde Selwood. Misschien kan die nuttig
zijn. Ik ga dadelijk verslag uitbrengen.
Hij hielp Peggie in haar auto etappen en riep
voor zich een taxi aan, waarmede hij naar
het kantoor van Halfpenny reed, waar profes
sor Cox-Raythwaite en Tertius hem zaten op
te wachten.
HOOFDSTUK 27.
De laatste Cheque,
De drie bejaarde heeren, in het particulier
kantoor van Halfpenny gezeten, luisterden in
still.be maar met groote aandacht, naar het
relaas, dat Selwood gaf van zijn onderhoud
met Barthorpe. Het was niet veel, wat hij kon
mededeeilen, en twee van zijn toehoorders toon.
den al heel weinig gewicht eraan te hechten.
Maar professor Cox-Raythwaite was onmid
dellijk in vuur en vlam
Tertius, Halfpenny, riep hij uit. Dat
spoer moet gevolgd worden.en wel direct.
Dat bankbiljet kan oplossing geven.
De advokaat schudde ongeloovig het hoofd.
Dat zie ik niet in, zei hij. Wat voor oo-
'ossing kan het brengen, dat Barthorpe een
"nkbiijet van 100 pond wegnam van het bu-
Peau Van zijn oom? Lieve hemel, ieder van ons
'eren iveet heel goed> dat biljetten van 100
°'a voor Jaoolb zoo gewoon waren als ha ve
°®®n voor ons. Hij was noodt zonder een
L bedrag aan geld, dat hij zoo maar in zijn
daj,,enaaik droeg. Hoe dikwijls heb ik bem
beIiiuiVer °niderhouden! Kennen jelui die héb-
want -61 v Tiairi bem niet? Neen, dat zal wel,
schion 6 .Ilad mot bom alleen als vrienden. Mis-
rt« c. Zal ®Ün(heer Selwood, die zijn seereita-
«sfegeweest, het wH weten
feseor it <>0r hebbelijkheid? vroeg de pro-
Weet, dat hij verscheidene stok-
den zou wlpna hield- die men hebbelijkhe-
11,11 en noemen.
waarmede^hü te'T zaken on de menfhen'
Tmfob dreef n had' wisten dat ook wel
n hui Ultg®breide zaken in vaste goede-
rV tt„,. Zen.,en 1 eender ij en. Afgescheiden van
het Herapath Flatgebouw, verhandelde hij
eigendommen e„ landgoederen op groote schaal,
altij was lij aan het koopen en verkoopen.
B,n zijn hebbelijkheid1, als men dat zoo noe
men mag, bestond hierin, dat hij alle betalin
gen deed in contant geld, biljetten of goud, nooit
voor zoover dat mogelijk was, in cheques. Het
kwam er niet op aan, of hij voor honderddui
zend pon4 waarde had gekocht of voor twee
honderd duizend pond, de betaling moest ge
schieden, zooals hij dat wilde, in contant gek
Hoe dikwijls heb ik hem gewaarschuwd maar
hij lachte mij eenvoudig uit en zei, dat het zoo
de gewoonte was, toen hij zijn zaak had opge
richt en diat hij er hij zou hlij,ven tot de kist
in ging. Lieve hemel! riep de advokaat uit,
dat moet ik toch wel weten! Hoe dikwijls heli
ik Jacob aan deze tiafel zaken zien afwikkelen
en bundels bankbiljetten zien hanteeren! Zoo
als uk zei, het opnemen van een biljet van 100
pod van zijn bureau.wel, dat is precies het
zelfde, als dat iemand een paar stuivers van
dien schoorsteen zou wegnemen.
Je hebt gelijk, zei Tertius. Jacob was een
zeer rijk man.maar het geld zelf had voor
hem weinig waarde, als het niet was, dat men
er zaken mee kon doen.
Maar professor Cox-Raythwaite sloeg met de
vuist op de tafel en lachte:
Wat jelui zegt, dat is het (beste bewijs voor
hetgeen ik aanvoer. Jelui gaat niet die/p ge
noeg op de zaak in. Alles, wat Halfpenny set,
dat zijn bewijzen voor een soort theorie, die
zich in mijn geest begint te vormen. Eenvou
dig dit: Het is mogelijk, dat Jacob op den
avond van zijn dood een zeer groot bedrag aan
bankpapier bij zich had. Misschien heeft iemand
daarmee hem een betaling gedaan of heeft hij
ze van de Bank opgenomen om iemand an
ders daarmede te betaien. Een of andere schurk
kan dat opgemerkt hebben en is hem gevolgd
naar het flatgebouw.is daar op de een of
andere wijze binnen gedrongen om hem te be-
rooven. Vergeet vooral twee punten niet: ten
eerste, dat Barthorpe, als hij de waarheid beeft
gezegd, Ik voor mij geloof dat.bij de voor
deur van het kantoorlokaal en ook de deur
van het particulier kantoor open heeft ge
vonden, toen hij omstreeks middernacht daar
kwam en dat, volgens de verklaring vaa den
chauffeur, Jacob zich toen reeds twintig mi-
nuten daar [bevond. Tijd in overvloed om iemand
te vermoorden en te berooven! Ik herhaal het:
Jacob heeft waarschijnlijk een groot bedrag
aan geld bij zich gehad, de een of ander heeft
dat bemerkt en het motief van den moord is
eenvoudig berooving geweest. Als wij dat spoor
v0'gen, kunnen wij misschien de eer der fa
milie reddten.
Tertius knikte, maar Halfpenny bewoog zich
onrustig 0p zijn stoel.
De eer der familie.ja, natuurlijk, het
2011 iets ontzetttends zijn, als de neef werd
opgehangen wegens moord op zijn oom.
Het zou nog vreeeelijker zijn om er bij te
staan en een onschuldige te zien tenechtstel-
'an, zonder hemel en aarde bewogen te hebben,
om hem te redden, riep de professor uit. Ik heb
meegeholpen om het feit te oonstateenen, dat
Barthorpe dien nacht Portman Square bezocht
heeft.Tertius heeft geholpen door zoo spoe.
dig tie ontdekken, dat er in dien sandwich ge
beten ig door iemand, die twee voortanden
mist, hetgeen het'geval is ipet Barthorpe.het
minste, dat wij kunnen doen, dat is ons be
ijveren om te gelooven, dat hij in die verkla
ring do volle waarheid zei.
Hoe kunnen wij ons beijveren?
Ik stel voor een bezoek te brengen' aan
de bankiers van Jacob Herapath, antwoordde
de professor. Ik heb er niets van gehoord, dat er
bij hem eenig onderzoek heeft plaats gehad.
Deed jij het, Halfpenny?
Neen, amtwoordde de advokaat. Jacob's
bankiers waren Bitterstone en Stocks. Ik ben
wel bij hen geweest en heb den directeur van
het kantoor in Piccadilly gesproken. Hij ver
zekerde mij, dat er niets ongewoons was ge
weest, wat 'betreft de zaken en transacties
van Jacobs, den dag vóór zijn dood en dat er
ook in de bijzonderheden van die zaken niets
voorkwam, wat eenig licht op den moord zou
kunnen werpen.
Ja, lm zijn opinie, zei de professor sar
castisch. Maar je weet niet, wat onze meenimg
daaromtrent zou zijn. Laten wij nu maar da
delijk naar dien directeur gaan. Het is nog
tijd genoeg, eer de Bank voor vandaag geslo
ten wordt.
Goed, zei Halfpenny, maar ik bem bang,
dat mijnheer Faybourne, de directeur, precies
zal herhalen, wat hij mij zei.
Payboume, een typisch, eenlgszins ouder-
wetsch personage, ontving de deputatie van
vier heeren in zijn particulier kantoor en zei
hetzelfde, wat hij aan Halfpenny reeds ver
klaard had. Hij scheen ten zeerste verwonderd,
dat vanuit een zoo achtbaar instituut als de
Bank, waar hij een groot gedeelte van den dag
werkzaam was, eenig licht ln de duistere zaak
zou kunnen komen.
Ik kan mij niet vooretellen, zei hij een
beetje bits, dat er iets im onze transacties met
wijlen mijnbeer Jacob Herapath kan zijn, dat
een spoor van den moordenaar zou opleveren.
Tot op den dag va,n zijn dood waren de zaken
altijd dezelfde. Natuurlijk zal ik u alles too-
nen, wat u verlangt te zien. U handelt toch
met volmacht van juffrouw Wynne, niet waar,
mijnheer Halfpenny?
Ja, zij heeft mij volmacht gegeven, om
in haar plaats te handelen, antwoordde Half
penny. Zij heeft alles in mijn handen gesteld.
Misschien zal het dan het beste zijn, dat
ik u het kassdersboek van mijnheer Herapath
toon. Hij drukte op een bei-knopje naast zijn
bureau en ging voort: Het is bijgehouden tot
op den dag van ziju dood en natuurlijk hebben
wij het hier in bewaring gehouden, tot u het
zou opvragen. Daarin zult u het verioqp van
zijn zaken met ons vimden. Sellars, hernam
hij, toen een bediende binnenkwam, haal mij
eens het kassiersboek van wijlen mijnheer He
rapath. Ravensdale bewaart het.
De vier heerea groepeerden zich om het bu
reau, waarop mijnheer Faybourne het dikke,
in perkament gebonden boek had neergelegd. Hij
sloeg de bladzijden om, tot hij kwam aan die
het laatst wag ingevuld.
U weet natuurlijk, zei hij, u ten minste,
mijnheer Halfpenny en misschien ook mijnheer
Selwood, dat wijlen Jacob Herapath groote be
dragen omzette. Hij had altijd een zeer groot
saldo aan onze Bank. dat, voor menschen dia
niet aan zulke getallen gewoon zijn, reusachtig
moeten lijken. Hier op deze bladzijden kunt u
zien van welken aard onze zaken met hem wa
ren, maar, zooals ik reeds opmerkte, tk zie er
niets ongewoons in.
De professor liet zijn ga^n o17®1" bl
den, tot hij kwam aan 'de laatste, besc reven
op dien gewichtigen datum, 12 November. En o
eens tikte hij met zijn geel gevlekten vinger
op een post.
Daar, riep hij uit. Kijk maar. 1-
vember, uitbetaald aan den heer Herapath in
persoon 5000 p. st. Zien jelui dat?
Faybourne lachte spottend.
Beste mijnheer, hecht u gewicht aan (He
poet? Jacob Herapath liet zich bedragen uitbe
talen van vijftig, homderd-duiaen P
Vijfduizend! Een kleinigheid voor hem.
Mogelijk, antwoordde de professor e-
daard, ik zou alles willen weten, hoe dat be.
drag werd uitbetaald, welk soort bankbiljet
ten hij daar voor nam.
Best zei de directeur gelaten. Hij schelde
alweer ei keek terwijl hij de schouders op.
trok, den bediende aan, die bet kantoor bin
nenkwam. Ga eens nazien, zei hij, of wijlen
mijnheer Jacob Herapath op den 12den Novem
ber hier geld opnam en in welke waarden. Dan
zich tot zijn bezoekers wendend, voegde hij
eraan toe: Ziet u ln die omstandigheid som*
een spoor?
(Wordt vervolgd).
