iMSSS
%mn tij dwok.
tmtzoMDtru
umdim
QTUKKE.n ja.
SPORT EN SPEL
PEPERMUNT
DE ZACHTZINNIGE
INBREKER.
DINSDAG 6 DECEMBER 1932
RADIO-PROGRAMMA
Met de heerlijke, opwekkende
eigenschappen van het edele
natuurproduct en onder controle
van het laboratoriumDr. van
Hamel Roos Harmens, Adam.
RADIOBERICHTEN
WOENSDAG.
GEBRUIK VAN BEREID OPIUM.
radiozendstation te dajeuhkolot.
111
DE RAMPOKPARTIJEN.
Een der gewonde politiemannen
overleden.
Dessahoofd bij een ravijn aan een
boom vastgebonden.
DE KEULSCHE ZESDAAGSCHE
VISSCHERIJ.
MARKTBERICHTEN.
BILJARTKAMPIOENSCHAP 3e KLAS.
UITLOTINGEN.
-MwODEflOUÖÊ
WOENSDAG 7 DECEMBER.
Huizen (1875 NU 160 K. H.) Uit^lfnd
R C.R.V - programma. 8.00 Schriftlezing; 8.15Gra-
Jhofoonpl.; 10.00 Zang door het Oreliconcert
koor; 10.30 Morgen,wijding;
S/nJUrjTZ m£it vSh Hermann '(viool),
öon-Ongers (Sopr»an) 12^5 "H van der Horst
Jr der ,faaAr der Horst-Bleekrode
W> ot Serenam, Moszkowsky; 2.00
ReportMe v'/bileunivergadering „Het Hoogeland"
S ^el medewp van het N.C.KVdames-
koor Topjtnraak door Prof. Dr. J. R. Slotemaker
de Bnnr^ 4 00 Chr. lectuur; 5.00 Kinderuurtje;
6.00 Kinderzang: 6.30 Engelsche les: 7.00 Onder
wijsfonds voor de scheepvaart: 7.45 Ned. Chr.
Persbureau: 8.00 Evangelisatie; 10.00 Vaz Dias;
10.14 J Keessen (viool), H. Hermann (viola), P.
V. d Hurk (fluit), L. Werner (cello) en J. Mo-
ni^sen (piano), o.a. kwartet c-dur, Mozart; 11.15
<11.30 Gramofoonpl.
Hilversum 296 M., 1013 K. H.) V.A.R.A.-
uitzending, 6.307 R.V.U. 810 Gramofoonpl.'
10.15 Voordracht door J. van Oogen, V A.R.A.-
Kleinorkest, gramofoonpl en G J Zwertbroek
(toespraak); 12—1.45 De Notenkrakers en gra
mofoonpl.; 2.00 Vrouwenuurtje: 3.00 Voor de
kinderen; 5.30 V.A.R A -Balalaika-orkest o.I.v.
Powarjef; 6.00 De Notenkrakers: 6.30 R.V.U.,
Causerie door Otto v. Tussenbroek; 7.00 N.V.V.;
7.20 De Flierefluiters met medew. van A. de
Booy (zang) en E. Philipse (zang); 7.55 S.O.S.-
berichten; 8.00 P. Moltmaker: De vakbeweging;
8.20 V.A.R.A.-orkest, o.a. Scènes alsacienrtes,
Massenet; 9.00 „Artisten-examen", hoorspel; 10.00
Vaz Dias; 10.10 Orgelspel door Joh. Jong met
htedew van A. de Booy (zang); 10.30 Gramo-
foVipl.; 10.40 VARA-Kleinorkest; 11—12 Gra-
hiofoonplaten.
Daventry (1554 M.. 193 K. H.) 10.50 Tijd
sein en berichten: 11.05 11.20 Lezing; 12.20 Or-
Selspel Q. MacLean: 105 Leonardo Kemp's
orkest.; 1.50 Toespraak door sir Herb. Samuel;
2.10 Gramofoonpl.; 2.45 Voor scholen', 3.50 Sted.
orkest Bournemouth met medew. van J- Hunt
Piano): 5.05 Orgelspel S. Gustard; 5.35 Kinder-
bur; 6.20 Berichten; 6.50 Liederen van S. J. Bach;
7.10, 7.30, 7.50 en 8.20 Lezingen: 8.35 Elgar-con-
Cert door het BBC-Symphonie-orkest, o.a. Sym
fonie no. 2 in es, op. 63; 10.35 Lezing; 10.50—
l2-20 Dansmuziek.
P a r ij s („Radio-Paris" 1724 M., 174 K. H.)
8°5 Gramofoonpl.; 12.35 Omroeporkest; 12.50
Degelconcert; 1.25 Vervolg concert door het Om-
hoeporkest; 7.40 Omroeporkest; 9.05 Kamer
muziek.
Kalundborg (1153 M., 260 K, H.) 11.20
ï-20 Concert uit het Bellevue-Strandhotel; 2.20
2-50 Gramofoonpl.; 2.504.50 Mogens Hansen's
orkest; 7.20 Volksmuziek door het Omroeporkest
OJ.V. Gröndahl; 7.50 Radio-tooneel' 9.50 Kwartet-
Vfsn ^°0r h°b°' klarinet, hoorn en fagot; 10.20
Dansmuziek uit het Palacehotel-
Langenberg (473 M„ 634 K. H.) 6.25
Gramofoonpl.; 10.45 Muzikale uitzending voor de
scholen; 1.20 Concert, o.a. fragm. Walküre,
■Wagner; 12.20 Concert', o.a. 3e Noorsche rhapso-
d'e, Svendsen; 1.50 Gramofoonpl.; 4.20 Concert,
°a. suite „Neli Gwyn", Elgar; 7.20 Gramofoonpl.;
7.50 Li terair-muzikaal programma; 8.20 Concert
door het Weragorkest met medew. van viola en
cembalo; 9.50 Reportage van de zesdaagsche in
Keulen;10.1011.20 Dansmuziek.
R0me (441 M., 680 K. H.) 4.50—5.35 Con-
Cert; 8.05 Gevarieerd concert met medew. van
orkest, ^kwartet, tenor, sopraan en cello; 8.50
Radiotooneel; 9.20 Vervolg concert; 10.19 Berich
ten
Brussel (338 M., 887 K; H.) 12.20 Orkest,
°a. Russische rhapsodie, Nussbaum; 5.20 Viool-
piano-sonates; 5.50 Gramofoonpl.; 6.50 Dito;
8.20 Omroeporkest, intern, dansen; 10.30 Concert.
'508 M„ 590 K. H.) 12.20 Zie 338 M.; 5.20 Om
roeporkest; 6.35 Solisten-ensemble; 7.15 Vervolg
Concert; 8.20 Fragm. uit „La Passion" van A.
Dupuis, met medew. van orkest o.I.v. Kumps.
Hierna concert uit de Memlinezaal te Antwerpen.
Z e e s e n (1635 M„ 183.5 K. H.) 5.50—7.20
n°"cer': H 20 en 1.20 Gramofoonpl.; 3.50—4.50
Phnv,6' ,?'a: fant' «De profeet", Meyerbeer; 7.20
van Curt *E1 Stuttgart7.50 „Reineke der Fuchs"
8-50 Vervolg concert o Gustav Görlich;
Max von SchillWc Berichten; 10.20—11.20
componist uit Leipzig o.I.v. den
Programn- -f nn« P 'gem- radio-distributie)
terhaus^n- 9 sn genberg; 120 Königswus-
hause" 5 90 w Kal"ndborS: 3 50 Königswuster-
5^ V'- 520 Warschau; 6.35 Brussel (Fransch);
1.15 bigswusterhausen; 9.40 Parijs; 10.20 Kö-
bigswusterhausen.
Programma 4: 10.35 Daventry; 11.20 Köniss-
Visterhausen; 12.20 Daventry; 2.50 Londen R.'
-0 Daventry, 5.50 Brussel (Vlaamsch); 7.35
*arijs; 8.20 Daevntry.
Meer Engelsch dan voornoemde heer Holst
is de componist Elgar. Sir Edward Elgar bezit
de typische kenmerken yan den Angel-Sakser:
naast een vrij lyrische sentimentaliteit heeft
zijn muziek een voorliefde voor langgerekte uit
weidingen. Conservatief en correct van vorm,
heeft Elgar nooit op de barrières der voorhoede
gestaan, maar rustig den strijd rondom hem In
Europa laten strijden om er praktisch als
iedere Engelschman de vruchten, als gouden
appeltjes van den boom. van te plukken. Door
de variaties die nu gespeeld worden, is de aan
dacht van 't Engelsche publiek op hem getrok
ken geworden (1899). Hij verwierf daarna een
eere-doctoraat en de koning verhief hem tot den
adelstand met den titel van Sir.
Elgar schrijft boven dit werk: „dedicated te
my friends pictured within". Bij het thema zelf
schreef hij „Enigma" en omtrent de interpre
tatie van deze puzzle uit. den Engelschman zich
eens als volgt:
„The Enigma will not explain its .•da™
saying" must be left unguessed and I warn you
that the apparant connection between the a-
riations and the theme is often of the slightest
texture; further, through and over the whole
set another and larger theme „goes" but is not
played".
Xe 9.40 n.m. zet het concert zich voort met
Elgar's Tweede symphonie o.I.v. den componist.
Aanvaarding der internationale
overeenkomst.
Bij de Tweede Kamer is ingediend een wets
ontwerp houdende voorbehoud der bevoegd
heid tot bekrachtiging van de Overeenkomst
nopens het gebruik van bereid opium van 27
November 1931.
De aanvaarding van deze overeenkomst zal
wijzigingen medebrengen in de wetgeving van
Ned.-Indië t.a.v. de volgende punten:
le. Verhooging van de leeftijdsgrens, waar
onder het opiumverbruik aan een ieder is ver
boden, van 18 tot 21 jaar.
2e. Opening in de opiumwetgeving van de
strafbepaling als bedoeld in het tweede lid
van art. II der Overeenkomst.
3e. Vastlegging van het in de practijk reeds
bestaande voorschrift, dat regie-opium niet
anders dan tegen contante betaling mag wor
den verkocht.
Aangezien bovenbedoelde wetswijzigingen
nog niet tot stand zijn gekomen, is aan het
onderhavige wetsontwerp de vorm gegeven
van een ontwerp van wet tot voorbehoud der
bevoegdheid tut bekrachtiging van de overeen
komst.
Ter conferentie werd tevens een slotakte,
die een elftal aanbevelingen nopens de te vol
gen politiek bevat, aangenomen. In haar ge
heel geven deze aanbevelingen een gedragslijn
aan, welke door de betrokken regeeringen bij
het bestrijden van het opiumgebruik is te vol
gen. De regeering kan met deze gedragslijn,
die geheel aansluit bij de in Ned.-Indië gevolg
de opium-politiek, volkomen instemmen.
BUITENZORG. 5 December. (ANETA).
Machtiging is verleend tot het bouwen van
een radiozendstation te Dajeuhkolot bij Ban
doeng, waarvan de kosten worden begroot op
109.300
Bullens knipte zijn zaklantaarn aan. Toen keek
hij de kamer rond. Het bleek een klein vertiek
te zijn. Op een tafeltje stond een kistje sigaren
Niets voor hem. Dan besteedde hij zijn aandacht
aan de schrijftafel. Deze bleek niets van belang
te bevatten. Aarzelend keek de inbreker rond.
„Niets te halen hier", mompelde hij teleurge
steld. Als een schaduw bewoog hij zich naar een
andere deur, die hij achter zware portieres ver
moedde. Bullens bewoog zich absoiuut onhoor
baar, als een kat door de kamer. Zijn zenuwen
had hij, zooals altijd, volkomen in bedwang.
Vóór de portières stond hij een oogenblik dood-
stil en luisterde gespannen. Overtuigd, dat er nie
mand in de andere kamer was, stak hij zijn lm-
kerarm door de gordijnen. Op hetzelfde oogen-
blik voelde hij zijn pols omkneld in een ijzeren
greep. Met geweldige kracht werd hij éérst voor-
uitgetrokken en toen teruggeduwd in de kamer,
die hij op het punt was geweest te verlaten.
Plotseling ging het licht aan en Bullens keek
in het boosaardige, afstootende gelaat van een
zwaar gebouwden man.
Met zijn eene hand hield hij Bullen's pols om
kneld en in zijn andere dreigde een revolver.
Steek je andere hand omhoog", commandeer
de" de man. „Ben je gewapend?"
Bullens knikte ontkennend. Hij droeg nooit
wapens bij zich. Hij was een zeer goedaardig
mensch, die een hekel had aan ruw geweld en
zelfs geen vlieg kwaad deed.
De man met de revolver overtuigde zich, dat
Bullens inderdaad ongewapend was. Toen iiet hij
zijn gevangene plotseling los.
„Ga daar op dien stoel zitten", beval hij.
Bullens gehoorzaamde. Zelfs al zou hij anders
hebben gewild, hij zou niet hebben gekund. De
andere man was minstens tweemaal zoo groot
en bovendien gewapend.
Hij ging dus zitten en keek hulpeloos naar den
man in wiens macht hij zich bevond.
„Een inbreker! Een heusche beroepsinbreker!
En dat juist vannacht!" mompelde de geweldige
man binnensmonds.
„Wat 'n meevaller! Je bent natuurlijk door de
serre-deuren binnengekomen? Vond je het niet
eigenaardig, dat die openstonden?"
Bullens gaf geen antwoord.
..Een keurig uitgeruste inbreker ook", ver
volgde de ander, terwijl hij naar de handschoenen
van zijn gevangene keek. „Bang om vingeraf
drukken achter te laten? Je kwam zeker om de
Cortess diamanten te stelen?"
„Nooit van gehoord!" zei Bullens norsch.
En hij sprak de waarheid! Edgar Bullens stelde
geen hooge eisehen. Als zijn werk hem voldoende
opleverde om zijn kostgeld te betal- om kleeren
en sigaren te koopen, was hij al tevreden.
Hij was dit eenzaam gelegen huis binnenge
drongen op jacht naar zijn gewonen buit; wat
contanten als het kon, wat juweelen, die gemak
kelijk te verkoopen zouden zijn.
„Natuurlijk heb je wél van de Cortess diaman
ten gehoord", hield de ander aan. „Alle mannen
van jouw vak weten ervan! Ze zijn zestigduizend
Pond waard. Laten we nu eens aannemen, dat
je ze zou hebben gestolen. Hoe en waar zou je
ze dan ten gelde gemaakt hebben?"
De inbreker bleef zwijgen. Het begon tot hem
door te dringen, dat er iets vreemds was aan dien
grooten man, die, naar hij meende, avondtoilet
droeg. Een zwarte jas met slippen: een witte das.
Zijn overhemd echter was erg gekreukeld en zijn
das zat scheef. Zijn vest stond open. Ook zijn
haar zat heelemaal in de war. Hij had, een wree-
de uitdrukking in zijn oogen! Bullens voelde zich
heelemaal niet op zijn gemak.
„Waarachtig, meneer", zei hij plotseling, „ik
weet van uw diamanten niets af; op mijn woord
niet. Maar dat komt er ook niets op aan, want
u hebt me in uw macht. Stuurt u dus maar om
de politie, dan is het afgeloopen".
„Alles op zijn tijd", was het antwoord. „Eerst
moet ik je even op een vergissing wijzen, ik ben
niet de baas van het zaakje hier; ik ben William
Manderville, butler van sir John Cortess. Ga nu
eerst maar even mee naar sir John; hij is ;n zjjn
werkkamer".
Met den onverbiddelijken butler op zijn hielen,
de revolver op zijn hoofd gericht, werd Bullens
gedwongen een andere kamer binnen te treden.
Hij zag groote kasten vol boeken, een openstaan
de safe. In een gemakkeli.iken armstoel, bij den
vrooliilc brandenden haard, leunde een man ach
terover.
„Dat is sir John", zei Manderville lakoniek.
Bullens keek zenuwachtig naar den man in den
stoel. Opeens deinsde hij ontzet terug". Hij is
dood!" hijgde de inbreker. ..Vermoord, gewurgd!
En dat heb jij gedaan", besloot hij, plotseling be
grijpend.
„Neen. mannetje, jij bebt hem vermoord"
lachte Manderville vasch.
Eén oogenblik keken de mannen elkaar aan.
„Zeker, jij hebt hem vermoord", zei de butler
bedaard. „OP be een of andere wijze ben je er
achter gekomen, dat voor dezen ééneu nacht de
Cortess diamanten hier in huis zouden worden
bewaard. En dat sir John op zou blijven om er
een oogje op te houden. Je drong het huis binnen,
llilllr?
wurgde sir John, terwijl bij in zijn stoei zat ie
soezen, opende de safe en was op het punt te
ontsnappen, toen je door mij verrast werd".
„Dat is tenminste mijn lezing van het geval.
En wat jij er van zegt, komt er niets oj aan. De
politie gelooft toch niet, wat inbrekers beweren!"
Bullens had eensklaps zijn kalmte herkregen
„Ik begrijp je volkomen. Toch ben je niet zoo
slim als je denkt. Om te beginnen waar heb ik
dan de diamanten gelaten?"
„Die heb je, uoor het raam, aan een medeplich
tige gegeven!" antwoordde Manderville. „Help,
help", brulde hij, „om Gods wil, help! Sir John
is vermoord!"
Bedienden kwamen haastig toegeloopen. De
politie werd opgebeld.
Onder al deze bedrijven bleef Bullens zonder
ling kalm. Toen de politie arriveerde, bleek hij
den eenigen man in het vertrek, die zijn kalmte
bewaard had.
De butler gaf den inspecteur zijn lezing van
het geval.
„Wat hebt u daarop te zeggen", vroeg de in
specteur eindelijk aan Bullens.
Edgar Bullens had inderdaad iets te zeggen
Hij deed het op een kalme, bedaarde wijze, zon
der zich in het minst te storen aan de interrup
ties van zijn ongeloovige toehoorders.
„Ik denk, dat we nu lang genoeg geluisterd
hebben naar die fantastische praatjes", riep de
butler ongeduldig. „Het geval is zoo klaar als de
dag, inspecteur!"
„Een oogenblik", viel Bullens hem kalm in de
rede, op het oogenblik, dat een der agenten hem
de handboeien wilde aandoen.
Toen schoof hij, met zijn linkerhand, de mauw
van zijn rechterarm omhoog en met een plotse
linge beweging hield hij in zijn linkerhand een
halven kunstarm, waaraan een kunsthand.
„Wilt u mii eens vertellen", riep Bullens triom
fantelijk, „hoe iemand, die maar één hand bezit
en bovendien nog wel een linkerhand, een man,
die veel grooter is dan hijzelf, kan wurgen?"
Toen wendde hij zich opgewonden tot Mander
ville: „Kan jij me dat zeggen, moordenaar, hond
die je bent?"
De doodsbleek geworden butler moest op die
vraag het antwoord schuldig blijven.
(NADRUK VERBODEN.)
CHERIBON, 5 December. (ANETA).
De floor de dessapolitie gearresteerde ram-
pokker Hadji Rameli legde een volledige be
kentenis af. Hij noemde de namen van den
hoofdman en acht andere leden van de bende,
die allen uit het Batavlasche afkomstig zijn.
Door de activiteit van de veldpolitie te hra-
wang is Zondagmorgen een ander lid van de
bende gearresteerd, die in het bezit was van
een revolver en eenige sieraden, vermoedelijk
afkomstig van een rampokpartij. Ook deze be
kende. De rampokker Hadji Rameli verklaarde
nog dat in het Bataviasche verscheidene ben
den rampokkers werken, welke elk een eigen
hoofdman hebben. Zij opereeren overal waar
kans is op goeden buit. Zij zenden steeds
iemand vooruit voor opsporing van adressen en
verkenning van het terrein.
Rameli was ditmaal zoo iemand, zoodat bij
zijn bekentenis alle gegevens werden verkre
gen.
De tweede politieman die door een revolver
schot aan het hoofd werd gewond, kreeg slechts
een schampschot, doch den derden politieman,
welke een klewanghouw kreeg, werd een oor
afgeslagen. Deze overleed Zaterdagmiddag in
het Ziekenhuis te Cheribon.
SOLO. 5 December. (ANETA).
Zaterdagnacht overvielen 12 rampokkers een
dessahoofd in het Sragensche. Zij vonden geen
geld doch wel barang, welke werd medegeno
men. Het dessahoofd werd door de sawahs mee
gesleept en bij een ravijn aan een boom vastge
bonden. Hij wist zich los te werken en waar
schuwde de politie. De commissaris van politie
te Solo en de wedana van Gemolong zijn Zon
dag voor onderzoek derwaarts vertrokken. Zij
hebben echter geen sporen van de daders ge
vonden.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie)
ONDERWIJS-BEZU1N1G1NG.
Naar aanleiding van 'n „Ingezonden" van den
heer S. meen ik het volgende te mogen op
merken.
Als er iets funest is, mijnheer S„ dan is het
uw splitsingsplan. De onderwijzer mag werken
van: 8.30—12.30 en van 2—5.30. Dus 2'A uur
meer. Neen niet erg veel.
Maar u (als oud-onderwijzer) heeft toch ook
moeten werken na school.
Denkt u ook aan uw jonge collega's die zich
zitten af te pijnigen voor dat uitvindsel: Hoofd
akte.
Neen mijnheer S. ze werken niet alleen 2 Mi
uur langer. Maar wel 4 uur.
Ge voert immers het 1.1. aantal op tot 50. E11
die 50 1.1. laat ge per dag minstens 1 uur huis
werk maken.
Wie corrigeert dat?
Ik zal uw 'oud-collega's eens verzoeken huis-
werkschrifLen naar u toe te sturen bij wijze van
Sint Nicolaas verrassing.
Mijn woonwagenjongers die ik vroeger het
gehad en de soortgelijke kameraden uit de
slopjes zullen zeker keurig huiswerk inleveren!
O neen d'r is nog een ander middel;
Alle klassen onder toezicht 1 uur laten werken
Waar?
In 'n gymnastieklokaal banken neerzetten
Aanschafkosten? Of na half 6 alle 1.1. terug laten
komen
Ja Jan Ambtenaar zal z'n tijd wel beschik
baar stellen! Hij zal de Regeering nog dank
baar zijn voor z'n „behoorlijke" loon.
Mijnheer S., ik geloof werkelijk, dat uw plan
toch levensvatbaarheid heeft. Immers de onder
wijzer heeft nu 'n stimulans: 2 klassen op 't
zelfde niveau houden: wat vooral zou werken
als b.v. 'n onderwijzer 's ochtends de 2e en
's namiddags de 3e klas heeft.
Ja! Dat was iets!
Half 6, de school uit. Misschien nog 1 uurtje
toezicht op de studie. Och pas half 7. Half uur
eten! Lang genoeg! Ja niet rusten! Je hebt
immers vandaag nog niets uitgevoerd en je hebt
toch 'n stimulans! 7 uur. It's uur correctie; 'n
klein uur voorbereiding. Pas 9.30.
Wanneer moet ik naar bed? En 'k wil stu-
deeren, 'k moet studeeren! Anders laat Vader
Staat me verhongeren!
Het plan van mijnheer S. heeft levensvat
baarheid. Waarachtig!
Geen boventallige onderwijzers meer.
De meesten komen in 'n zenuwlijders gesticht-
Met dank voor plaatsing.
A. J. G.
KEULEN, 5 December. De Maandagmiddag
van de zesdaagsche had een kalm verloop. De
ver achterliggende koppels konden eenige ron
den ophalen, n.l. DammDumm en van Nevele
Depauw ieder twee en de Hollanders Clignet
Muller drie ronden. De sprints van twee uur
werden gewonnen door Zims. Thierbach, Broc-
cardo, Muller, Oszmella en Schorn en die van
vier uur door Pijnenburg, Schorn, Oszmella,
Maidorn, Perelaer en Maidorn. In 66 uur werden
1583 K.M. afgelegd. De stand van 5 uur luidde:
1. P. van KempenPijnenburg 175 pnt.; 2.
Richli—Broccardo 156 pnt.; 3. Rausch—Hürtgen
118 pnt.; 4. FundaMaidorn 100 pnt.; 5. Siegel—
Thierbach 67 pnt.; op 1 ronde: 6. Braspenning
Vroomen 64 pnt.; op twee ronden: 7. Vopel
Korsmeyer 64 pnt.; op 3 ronden: 8. Oszmella
Schorn 152 pnt.; 9. Zims—Perelaer 147 pnt.; op
5 ronden: 10. DammDumm 77 pnt.; op 6 ron
den: 11. van NeveleDepauw 65 punten en op
8 ronden: 12. ClignetMuller 55 pnt.
De andere nos. der honderdtallen van de nos.
uitgeloot met frs- 1.000 000. frs. 500.000. frs. 100.000
en frs. 50.0000 alsmede de vo'ger.de nos. zjjn elk
betaalbaar met frs. 6<:0: 148.801900. 245/201300,
344.801 900 427 201 300 47 901—475.000 783.101
200 838.501—600 1.577.9Ó1 -1.578.000. 1.7-11.701—800,
'1.396.301 -400, 2.280 401 800, 2.531.201—300 2 710.201
—300. 2.756.501- uÓO 2.938.41—500 3.125.601—700
3.2-2 001 -100 3.292.1Ö1—200. 3.474.SÖ1—900, 3.638.201
- 300 3.601.201 -300, 4.340.901—4.341.000. 4.530.801—
900 4.735 801—900 5.042.101- 200 5.080.401—500,
5.155.701-800, 5.1*76.901 -5.177 000 5 400.701—800.
5.429.201-300. 5 593.901—5.594.000, 6.073.801—900,
6.157.710 -800 6.273.601—700 6.320.501—600 6.384.101
—200 6.450.501-600, 6.499.001-100. 7.129 201—300,
7.194.001-700 7.287.301—400. 7.361 101—2O0, 7.549.801
—900, 7.599.601—700 7.609.001- 100 7.839.601—700,
7.S44.701-800.
CREDIT NATIONAL 1921.
Trekking van 1 December 1932.
De nos. 747076 der serie 03 miliioen zijn eik
betaalbaar met frs. 100.000, de andere nos. van
het honderdtal elk met frs. 518. de volgende nos.
van de series 0 illlioen elk met frs. 25.000:
20152 40791 58044 <*4 I 399382 419461 560179 695243
871360 944372 9916&C
De andere nos der bovenstaande honderdtallen
elk met frs. 518. Eveneens betaalbaar met frs. 518
de volgende nos. 81001—!00, 240001—100. 826201—300,
897301—400 en 901210—300.
VLAARDINGEN, 5 December. Binnen van de
haringvisseherij. VL. 190 met 40 iaat. Vu. 29
met 35, VL. 156 met 42, VL. 199 met 26, VL. sti
mei 12, VL. 198 met 21, VL. 114 met 31. VL.. 103
met 37, VL. 115 met 37, VL. 197 met 29. VL. 194
met 33, VL. 208 met 32, VL. 203 met 21. VL- 216
met. 38. VL. 217 bet 36. VL. 85 met 43, VL. Zul
met 19. VL. 205 met 9. VL. 207 met 44, VL 2U4
met 25. VL. 167 met 28, VL. 14 met 4, VL. oH
met 10. VL. 130 met 37, VL. 121 met 7, VL. 25 met
3. VL. 80 met 23e VL. 50 met 21, VL. 39 met 31.
L. 40 met. 22. VL. 3 met 11. VL. 193 met 22, RVV.
163 met 12. KW. 22 met 16. KW. 149 met 7 en
SCH. 370 met 17 last.
Betaald werd voor-volle haring Engelsche wal
10.1011.70. steurharing id. 9.3011.20, jjie
haring id. 9.60—9.80, volle haring Kanaal 9.80,
ld. hom en kuitziek 9.209.50, steurharing Ka
naal 8.50—8.60, id. hom en kuitziek 8.208.30
per kantje.
BERKEL. 5 December. (Coöp Groenten- en
Bloemenveiling Berkel Rodenrijs G. A.Ro
zen dame edith helen f 5.6016.95, rosalandia
2.50—8.60. briar cliff 1.95—8.60. mis. hoover
2.20—8.35, aug. noack f 4.10—8.20, Columbia, ƒ2
—7.70 per 100 stuks: chrvsanthenlouis g'erm
716 ct„ sax export 7—13 ót, William turner 4—7
et per stuk; tulpen: roode due 1117 ct per
dozijn (heden werden de eerste tulpen aange
voerd); diversen: tyoschrysanthen 822 ct per
bos, begonia 33—53 ct, cyclamen 2151 ct, bro-
melia 51 ct, cacteeën 7—29 ct per pot, calla's
717 ct per kelk.
ROTTERDAM, 5 December. (Veilingsvereen.
Vrjje Aardbeienveiling Charlois) Spruiten le srt
9—10.90, 2e srt 3.30—6.20. uien 2.90—4.20.
gele savoye kool f 1.702.30, roode kool 1.80
—3 10 peen 1.20—1 80. kroten 1.30—2.50, goud-
re'netten f 8.10—16 per 100 kg., groene savoye
kool f 2.80-6. andijvie 1.60—2.60. bloemkool le
srt 7.30—12, 2e srt f 3.20—5.40, 3e srt 1.20—
2.90. eieren 5.50—6.30 per 100 stuks, prei f 2.50
3, rammenas 1.101.70, knolselderij 810 per
100 bos, veldsla 3234 ct, boerekool 2132 ct
per kist.
ROTTERDAM, 5 December. (Coop. Tuinbouw
veiling Rotterdam en Omstreken G. A.) De prij
zen waren: Sla (Meikoning) le srt. 3.30 5.10,
idem 2e srt. 1.50—2.60 per 100 krop, slavellen
3—6 ct. per kg., prei per 100 bos 1.90—2.10, to
maten A 7.209.10. B 89, C 4.20
CC f 160 per 100 pond, postelein 30 ct. per 100
kg., selder;! 1.50—2.20 per 100 bos, boerenkool
6.10 per 10Ó kg., groene savoyekool striks 3
vspruiten le srt. 9—10 ct.. 2e srt. 5 ct. per kg-,
witlof le srt. 20, 3e srt. 15 ct. per kg-, uien 4,60
—5 30 per 100 kg. Hadlev 2.40—6.70, butterfly
1.40—7.30. Columbia 2.20—6.10. e, g. hill 2.20
—5.30, rose hill 2.50—6.70. augs. noack 2.30
5.S0. rosalandia 1.80—7.10. chrysanthen groot-
bloemig 5—14 ct., tros 3—37 ct. asp. plumosa
6—26 cent.
RIJNVRACHTEN.
G. v. d. Sluis degradeert.
De heer G. v. d. Sluis (K.R.A.S., Delft) die
deelnam aan het tornooi om het kampioen
schap der 3e klasse op groot biljart, zal we
gens het niet bereiken van het voor die klasse
benoodigde algemeen gemiddelde van 5.hij
speelde met een moyenne van 4.97, naar de 4e
klasse degradeeren.
CREDIT NATIONAL 1919.
Trekking van 1 December 1932.
No. 3.106.741 is betaalbaar met frs. 1 miliioen.
no. 2.757.874 met frs. 500.000, de nos. 1.540.662.
3.106.662, 3.417.469, 3.456.803 en 4.807.893 elk met
frs. 100.000.
De volgende nos. elk met frs. 50.000 309.553,
598.528, 787.49b 2.003.789, 2.221.953, 3.003.193, 3.383.426
5.517.953, 7.621.854.
Weekbericht van 27/11 tot en met 3/12 1932-
De aanvoeren van zeezijde bleven onver
anderd.
Voor den Benedenrijn bleef de toestand onge
wijzigd. Bij weinig vraag, was scheepsruimte
voldoende beschikbaar.
De ertsvrachten bleven genoteerd naar: Ruhr-
havens: f 0.25—0.35 per last met resp. 3—4 en
■6—8 losdagen; Horl—Grimberg: 0.30—0.40 per
last met resp. 34 en 68 losdagen.
Voor den Bovenrijn was matige vraag, ter
wijl de scheepsruimte beperkt bleef. De stem
ming bleef tamelijk vast; men betaalde naar:
Mannheim—Karlsruhe—Strassburg voor ruwe
producten gemiddeld resp. 0.7075. f 0.80 80
en 0.901.per last op 22.10 M. afladen.
Het sleeploon werd genoteerd volgens het 30
5 35 ets. tarief.
De staking onder het Rijnsleepbootpersoneel
duurde onverminderd voort, doch bleef zooals
tot heden zonder invloed op het bedrijf.
De waterstand was regelmatig vallend. Voor
den Bovenrijn werd minimum op 2 M. en maxi
mum op 2.10 M. en voor den Benedenrijn op
vollen diepgang afgeladen.
In de Ruhrhavens bleef de algemeene toe
stand stationnair. Scheepsruimte bleef vol
doende beschikbaar. De vrachten bleven onge
wijzigd. Voor exportkolen naar Rotterdam werd
Mk. 0.70 per ton inclusief sleeploon betaald.
DOOD
14)
..ïS'?® welbekende Toddy van Riter" (Ha!)
Ha>) erkende hoofdman en leidende geest (Ha!
bladen'Pet waS monsterJiJk, monsterlijk. Die
Wat rti Schenen er eenvoudlS niet om te geven
-- neerschreven.
JnoJ5 trein ratelde door, een woedenden Judson
neevoerend. Hij voelde, dat er iets geweldigs
V01 n m°est worden, en zonder uitstel Een
K,letterende en absolute wraak voor deze
wetoging kon hem alleen bevredigen. Maar
u.u u u?7 Wat te doen?
-jr nt even aan een rechterlijke vervol-
t» r daarvoor had hij geen geld. Hoe dan
e zorgen dat aan de rechtvaardigheid zou wor-
en voldaan en eere kwam aan wien eere toe
nam? Er was maar één manier: hij moest de
.facteur spreken en er op aandringen dat in
®t eerstvolgende nummer een absolute tegen-
j^raak, een rehabilitatie zou worden opgeno-
Rij keek de courant na, maar kon geen re-
^actie-adres vinden. Het eenige, dat hij er
las, was dat dit blad werd uitgegeven door
V Mammouth Uitgevers Mij, Tilbury House,
'bury Street E. C. Wel, dat was voorloopig
joeg.
Be trein stopte en hij steeg uit, vervuld van
|®weldige voornemens. En de Underground-
een0,Reiten verhoogden zijn woede door nog
p,iar,ITn'° van hem te eisehen, omdat hij een
k?;, '-tjei*olr"ls verder was meegereden dan zijn
boos gezichdig was' Nadat hij hun dit met een
en vroeg n gegeven had. ging hij de straat op
House. Har den naasten weg naar Tilbury
I 2.
^n°aln8 Clfarinf Crote U" ,te TStappen, i.nplaats
daan dan hij wist, want'de tiiw beter ge-
8taticm zei hem, dat Ti?bu??U«eagent voor het
verwijderd was van de'pleku^e
lh Hij begaf zich op weg en stond weldra
V- een smal straatje voor een groot, zwaar ec
l^w van verweerde steen. Dat dit het gezoch-
adres was, bleek hem uit het gedreun der
^"hines dat van binnen uit tot hem doordrong
ÏLjVerd bevestigd door de lucht van drukinkt.
besloot Judson zich absolute ?ekerheid te
verschaffen door bij de autoriteit die op de
stoep troonde te informeeren.
Is dit Tilbury House? vroeg Judson.
„Ur", zei de autoriteit. Hij was een som
bere, zwaarwichtig uitziende man met een
groote snor, een man die een geheim verdriet
scheen te hebben, dat door het gezicht van
Judson in het minst niet verlicht scheen te wor
den. Hij keek hem met galachtigen blik aan.
Wordt hier het „society Nieuws" uitgege
ven?
Ur.
Ik moet den redacteur spreken.
De autoriteit scheen zijn zorgen even te ver
geten.
Bedoelt ge mr. Pyke?
Ik ken zijn naam niet.
Mr. Pyke is de redacteur van Society-
Nieuws. Indien U hem wilt spreken, moet U
nier uw naam en doel van uw bezoek invullen-
Deze formaliteiten irriteerden Judson. Hij
raasde over al die strubbelingen. De geest van
Tilbury House was over hem vaardig geworden
en hij wilde het nu doen! Kokend schreef hij
zijn naam op het formulier. Een jongen vol
knoopen verscheen ergens uit het niet en be
keek hem, naar het Judson toeleek, vol leedver
maak. Hij mocht dien jongen niet. De jongen
zag er uit alsof hij in staat was mee samen te
spannen om Toddy van Riter ten koste van be
tere mannen omhoog te steken.
Geef dit aan mr. Pyke, zei hij uit de
hoogte. Heer wil mr. Pyke spreken, voegde de
portier er aan toe met het air van iemand,
die het geijl van een vreemdeling nader inter
preteert.
De jongen staarde afkeurend naar het docu
ment. Hij had de irriteerende manieren van een
onderwijzer, die het proefwerk van een leer
ling beschouwt.
U hebt het doel van Uw bezoek niet inge
vuld, zei hij laatdunkend.
Judson was niet in een stemming om litte
raire critiek van jongens in knoopen te aan-
hooren. Hij sprak geen woord maar maakte een
dreigend gebaar met zijn stok. De jongen uitte
een verschrikten kreet en verdween. De portier
pakte zijn avondblad.
U zult moeten wachten, zei hij.
Hij zocht het race-nieuws op en begon te
lezen.
Op de derde verdieping, in het kantoor van
Society-Nieuws, zat Roderick in een sombere
stemming, welke die van den portier bijna
evenaarde, naar Pilbeam te kijken, die aan het
nieuwe nummer bezig was. Het kwam Roderick
voor, dat er iets griezeligs school in den opge-
wekten arbeid van den ander. Zijn emoties
leken op die van een man, die in een klein ver
trek is opgesloten met een krankzinnige, welke
laatste met dynamiet-bommen is gaan jong-
leeren. Gesterkt door de gedachte, dat de recht
bank hun niets zou doen, liet de tweede redac
teur van Society Nieuws den vrijen loop aan
zijn ideeën van wat een blad dat schandaaltjes
beoogde te verwekken, behoorde te geven, en
de enkele zinnen, die hij er toevallig van gele
zen had, hadden Roderick in het diepst van zijn
ziel geschokt. Het kwam hem volkomen on
begrijpelijk voor, dat zelfs de makste van die
zinnen nog geen oorzaak was van een bestor-
m'n8 van zijn bureau door woeste burgers, niet
geladen revolvers in de hand. En toen hij zich
rIsaac Bullet's korte maar welsprekende op
merkingen over „de jongens herinnerde, zonk
net hart hem in de schoenen.
Als vrij geregeld bezoeker van de races in den
omtrek van Londen, wist Roderick alles van
„de jongens" af In benden n ct hamers gewa
pend, regeerden zij de wereld. Zandzakken en
boksijzers waren voor hen slechts gebruikelijke
,a VEUa hetgeen een goedgekleed gentleman
behoorde te dragen. Zij lagen op den loer naar
diegenen, wier handelwijze hun misnoegen had
opgewekt en rekenden daar radicaal mee af.
Kortom, Indien er een groep denkers was v/ier
meening gerespecteerd behoorde te worden door
iemand die medelijden had met de kas van zijn
levensverzekeringmaatschappij, dan waren het
die „jongens En daar was die Pilbeam er nu
kwetsei°°r 0p uit hun gevoel'Sbeden te
Roderick zuchtte diep en stak verstrooid zijn
P m for'uulier aan te nemen, dat
hem voorhield Pen' die was binnengekomen.
WcM ahÓiideJndVr°egT,hij' 2'Jn blikken nog altijd
gerlCw SS °P "beam, die in een hoek
rrll. 1 i-i ef.n machine zat te hameren.
Pilbeam zat verrukt te grinneken
bUjkbaar "k LOVe! ee" soed geslaagden
zin. Het klonk Roderick onheilsnellend in de
ooren. Hij werd heen een weer gesüngtrd tus!
schen het verlangen te weten, wat zhn jonge
assistent geschreven had en een sterk gevoel
dat het beter voor hem was dit niet te weten
Heer voor u, sir.
Roderick maakte met geweld zijn gedachten
los van den essayist in den hoek en bekeek het
papier. Zijn aandacht werd terstond getrokken
door dezelfde ontbrekende mededeeling, welke
de jongen had opgemerkt.
Hij zegt niet, wat het doel van zijn
komst is.
Wilde het niet invullen, sir, zei de jongen
geheimzinnig. Avontuurlijk van harte, leek dit
feit hem nogal sinister.
Het maakte op Roderick precies denzelfden
indruk.
Waarom niet? vroeg hij, weinig op zijn
gemak.
'k Weet niet, sir, hij wilde het niet doen.
Ik zei tegen 'em: U hebt het doel van 't bezoek
niet ingevuld, zeg ik en 't eenige wat hij dee,
was met z'n stok naar me slaan.
Met z'n stok naar je slaan, herhaalde Rode-
riek stamelend.
Met z'n stok naar me slaan, herhaalde het
kind met vuur. 'k Weet niet, wat hem scheelde
maar hij leek nog al woest, sir. Hij kookte haast
over.
Roderick zwichtte.
Zeg hem, dat ik bezet ben.
Bezet sir? Zeker sir, all right, sir.
De jongen verdween. Roderick viel in zijn
stoel neer en staarde met niets ziende oogen
voor zich uit. Het getik van Pilbeam's machine
klonk nog door de kamer maar hij hoorde het,
niet. Hij voelde, dat de bom eindelijk gebarsten
was en dat de Wreker was gearriveerd. Welk
van de artikelen onder zijn redactie gepubli
ceerd, dit over hem gebracht had, zou hij niet
kunnen zeggen maar hij erkende, dat ieder arti
kel daartoe voldoende aanleiding had gegeven.
Zijn nachtmerrie was bewaarheid geworden.
Uit de opmerkingen van zijn tante Frances
zal reeds duidelijk genoeg gebleken zijn, dat
Roderick niet van de stof was waaruit helden
gemaakt worden. Zooals zij eens tegen sir George
gezegd had, was hij een verlegen, gevoelige
jongeman. Er was eens een redacteur van een
leidinggevend orgaan, dat in de litteraire be
hoeften van een mijnwerkerskamp in de Far
West voorzag, toen hij op zekeren dag aan zijn
bureau zat, een kogel door het raam zag vlie
gen, welke vlak boven zijn hoofd in den muur
sloeg. Waarop er een blijde glimlach op zijn
gelaat verscheen. Kijk! riep hij uit. Heb ik het
niet gezegd? Ik wist wel dat die rubriek per
sonalia een succes zou worden!
Roderick Pyke was volkomen het tegenover
gestelde van dezen dapperen man. Hij hield van
rust en vrede en had een afschrik voor alle meer
onstuimige levensvormen. Terwijl een pittiger
kerel met genoegen het vooruitzicht van een
interview met een overkokenden vreemdeling,
die met z'n stok naar de menschen sloeg, be
groet zou hebben, werd Roderick bang. Hij zat.
bevangen door een soort panischen schrik, in
zijn stoel gezonken.
Hij was dien schrik nog niet te boven, toen
Flick arriveerde om met hem te gaan thee
drinken.
3.
Hoe duidelijk zichtbaar Roderick's bezorgd
heid ook was toch merkte Flick deze niet op
Zij voelde zich in een zonderlinge stemming.
Sedert zij bij Bill was weggegaan scheen er iets
vreemds met haar geschied te zijn, dat zich uitte
door een vage, algemeene ontevredenheid, ge
combineerd met een vreemde droomerigheid.
Automatisch groette zij Roderick en mechanisch
liet zü Pilbeam aan zich voorstellen, die, als
een vurig bewonderaar van haar sexe, bij haar
binnenkomst galant was opgestaan. Er ging niet
veel om in Tilbury House, waar Pilbeam de
lucht niet van kreeg en Jiet nieuws van Rode
rick's verloving was reeds lang geleden tot hem
doorgedrongen. Dit was dus liet nichtje van
den baas. En tip top meisje, veel te goed vöor
dien Roderick. Hij boog beleefd, glimlachte,
sprak een paar vriendelijke woorden en opende
de deur. Het jonge paar ging naar buiten. Pil
beam slaakte een mannelijke zucht en ging
weer aan het werk. Veel te goed voor Roderick,
daar was hij nu zeker van. Hij had geen erg
hooge opinie van zijn chef.
Roderick leidde Flick naar beneden. Hij
voerde haar langs geheime wegen, want hij was
niet van plan de hoofdtrap te gebruiken, welke
in de vestibule bij den portier uitkwam. Hij
hoopte dat de stok-zwaaiende bezoeker op het
bericht, dat hij bezet was, zou zijn vertrokken,
maar hij was niet van plan eenig risico te loo-
pen. Hij verliet met Flick het gebouw door een
zijdeur, verder in de straat, en voorzichtig rond
glurend ontdekte hij niets verdachts. Uitgeno
men de gebruikelijke fauna van de lokaliteiten,
waarin uitgeverszaken gevestigd zijn mannen
in hemdsmouwen met inktbosmeerde gezichten
en zoo was Tilburystreet geheel verlaten. Een
beetje gerustgesteld begaf Roderick zicb op weg
Ongelukkigerwijze gebeurde het, dat precies
op dit oogenblik de portier, die ziju racing-
nieuws had uitgelezen, besloot een luchtje te
happen, en, nog ongelukkiger, besloot Judson
vermoeid van het wachten en beseffend, dat
hij slechts tijd verspilde, naar huis te gaan. Zij
traden bijna gelijktijdig naar buiten en Judson
was nog maar een paar pas van den portier
verwijderd, toen hij dezen, die zijn activiteit
demonstreeren en zoo mogelijk een fooi verdie
nen wilde, de volgende gedenkwaardige woorden
hoorde spreken:
Zal ik een taxi voor u roepen, mr. Pyke?
Judson, dien naam hoorend, bleef met een ruk
staan.
Neen, laten we maar naar het Embankment
loopen, zei Flick, en dan naar het Savoy gaan
inplaats van naar Claridge. Het is zulk een
heerlijke dag.
De portier, die teleurgesteld was maar schijn
baar besefte, dat men in een wereld vol ellende
niet anders kon verwachten, trok zich terug
Flick en Roderick vervolgden hun weg in de
richting van het Embankment. En Judson, uit
zijn verstijving ontwakend, was juist op het punt
hen te volgen, toen hij door een grooten vracht
wagen, hoog beladen met rollen papier, even
werd tegengehouden. Toen hij die hindernis had
overwonnen, was zijn prooi reeds uit het ge
zicht verdwenen.
Maar Judson had het woord „Embankment"
opgevangen. Hij snelde in de richting van de
rivier en daar ontdekte hij, bij een juist voor
gereden taxi, den man dien hij zocht. Hij scheen
het meisje over te halen per taxi te gaan, terwijl
de laatste de voorkeur aan loopen scheen te
geven.
Judson snelde haastig op hem af.
Ben jij de redacteur van Society-Nieuws?
donderde hij.
Roderick draaide zich met een ruk om. Die
stem klonk in zijn ooren als de stem van het
noodlot. Hij had met zijn rug naar hem toege
staan en Judson dus niet bemerkt, voordat deze
hem aansprak; en de billijkheid gebiedt de ver
onderstelling te .uiten, dat het plotselinge en ge-
heel onverwachte van die vraag hem van
streek bracht. Want het valt niet te ontkennen
dat hij eenig excuus, de een of andere theorie
betreffende zijn gedrag, hard noodig had. Bij
het hooren van die woorden maakte zich n.l.
een paniek van Roderick meester. Zijn fatale
beschroomdheid, erfenis van „die arme Lucy
werd hem de baas. Hij wierp een ontzetten blik
op Judson en in één wanhopigen drang naar
zelfbehoud alle ideeën van mannelijkheid en
ridderlijkheid over boord werpend, sprong hij
van Flick vandaan, schoof in de taxi,, siste den
chauffeur iets in het oor en was verdwenen,
als de een of andere Homerische krijger door
een wolk uit het heetst van den strijd wegge
voerd.
Zijn vertrek wekte natuurlijk zoowel in Flick
ais in Judson een niet geringe verbazing. Jud
son was de eerste om zich te herstellen. Met een
woedenden kreet begon hij de verdwijnende taxi
achterna te snellen, Flick op het trottoir achter
latend.
Onbeweeglijk bleef Flick den wegsnellenden
Judson nakijken. Een donkere blos bedekte haar
wangen en een harden blik verdreef den blau
wen glans uit haar oogen. Daarna wenkte zij
een andere taxi en stapte in.
5 4.
Indien Flick één minuut langer gewacht had
alvorens in de taxi te stappen, zou zij Judson
buiten adem hebben zien terugkomen. Zelfs in
zijn Harvard-tijd, toen hij jong en lenig was,
was de athletiek nooit Judson's specialiteit ge
weest en nu v.ns een sprint van een meter of
twintig ongeveer de limiet van hetgeen hij
presteeren kon. Waar dit een bijzonder geval
was, had hij het zelfs tot een meter of vijftig
weten te brengen alvorens zijn nederlaag te
erkennen, maar toen hadden hart en longen zóó
duidelijk geprotesteerd, dat hij het niet negeeren
kon.
Maar hoewel schaak, was Judson nog niet
schaakmat. Terwijl hij met zijn rug tegen een
tuinhek geleund op het Embankment op adem
kwam, was hem een gedachte ingevallen. Wan
neer of als hij weer op adem kwam, zou
hij naar Tilbury-House teruggaan en daar zekere
informaties inwinnen. Hij begaf zich op weg om
zijn plannen te verwezenlijken.
(Wordt vervolgd).
