RUIM NEGENTIG PCT. SAARSTFMMEN
VOOR DUITSCHLAND.
1
JUBEL OVER DE
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
TTiSïïr A'
m prèc." ge'Üf
2
HITLER BIEDT VREDE.
57st#» JA
DINSDAG 15 JANUARI 1935
No. 1715Ü
BUREAU: KOEMARKT 4, SCHIEDAM;
TELEFOON INTERCOMM. No. 68085
De officieele uitslag van het Saarplebisciet volgens berichten uit Genève
en Berlijn (de berichten uit Saarbruecken en Parijs vertoonen een kleine
variatie) is aldus:
Aantal stemgerechtigden 539.542
Uitgebrachte stemmen 530.704
Aantal geldige stemmen 524.785
Voor terugkeer naar Duitschland. 476.089 (90.08
Voor status quo 46.613 8.87
Voor inlijving bij Frankrijk 2.083 0.4
Blanco en ongeldig 2.057
De gedetailleerde uitslagen voor
de volgende:
Saarbrucken Stadt
Saarbrucken Land
Saarlouis 95.955
Ottweiler
Merzig
St. Wendel
St. Ingbert 37.271
Homburg
Totaal Generaal:
de districten zijn volgens D. N. B.,
84.850
73.761
10.413
286
385
135.116
121.632
12.303
657
400
95.955
85.230
7.543
727
414
99.799
88.875
8.792
152
336
24.744
23.362
1.178
66
134
21.882
20.599
1.130
27
95
37.271
33.867
3.058
126
212
31.087
28.763
2.196
42
81
530.704
476.089
46.613
2083
2057
„DEUTSCH 1ST DIE SAAR".
DE NACHT IN DEN WARTBURG
Hél eindelooze tellen. Enerveerende
spanning. „Achtung, achturig"'
De uitzending.
WENDELL
v i l
OTTW-EILER
gingen
neunkirchecL
"VT ru
il l
iHOMBU
dAAQ
sSAAPBD UO^li^.vT
Aland)
SAAR- v'n
Geen territoriale eischen meer aan
Frankrijk na den terugkeer
van het Saargebied.
EEN OFFERVAARDIGE BIJDRAGE
JOT DEN VREDE IN EUROPA.
HET RIJK OPENT WIJD ZIJN
POORTEN
DE ABONNEMENTSPRIJS van de NIEUWE
SCHIEDAMSCHE COURANT bedraagt, franco
by vooruitbetaling:
Per drie maanden 3.25; per maand 1-10:
per week 25 cent.
Bij bezorging franco per post bedraagt de
abonnementsprys per drie maanden 3.75, 1
voo. uitbetaling.
LOSSE EXEMPLAREN zijn steeds aan ons
bureau Koemartk 4 verkrijgbaar
per stuk.
Postchéque- en Girodienst No. 81440.
Uitgave van dl N.V. de Courant De Maasbode
te Rotterdam.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
Da ADVERTENTIEPRIJS bedraagt:
Voor 16 regels 1.55, elke regel meer 25 cis.
By contract aanzieniyke reductie.
Geen prysverhooging voor den Zaterdagavond.
Reclames tusschen den tekst dubbel adv.tarief.
Liefdadigheidsadv. half tarief. Voor Liefdadig-
heidsadv. worden geen contracten afgesloten.
Kabouter-advertenties; 5 regels 0.50; 10
regels 1.—, 15 regels 1.50, bij vooruit
betaling. Porto voor opzending van brieven
gelieve men by te voegen.
Kiesdistricten:
gebrachte
Voor
Voor
Voor Blanco en
stemmen
Duitschland
Status quo
Frankrijk
ongeldig
Het zal van regeeringen en volken self
afhangen, of dit plebisciet een tijd
perk van vrede en welvaart, van
harmonische ordening sal
mogen inleiden.
Deutsch ist die Saar, deutsch immerdar
und deutsch ist unsres Flusses Strand
und ewig deutsch mein Heimatland,
niein Heimatland, mein Heimatland.
Zoo klonk het van alle Duitsche zenders,
enkele oogenblikken, vóór de voorzitter der
plebiscietcommissie in het Saargebied Rohde
het plechtige moment aankondigde, waarop
de Zondag geuite wil van het Saarland bekend
gemaakt zou worden.
De Saar is inderdaad Duitsch gebleken.
Ruim negentig procent der stemmen. 476.089
van de 524.785 geldig-uitgebrachte stemmen,
hebben zich voor den terugkeer van het Saar
gebied naar Duitschland verklaard; 46 513 heb
ben zich voor het behoud van den status quo,
nl. de handhaving van het volkenbondsregiem
uitgesproken; minder dan een half procent
heeft aansluiting bij Frankrijk gewenseht.
Waarschijnlijk heeft zelfs de meest optimis
tische Duitscher dit resultaat niet durven ver
wachten; de schattingen in Duitsche kringen
baaiden hoogstens 87 procent; en zelfs gister-
3v°nd, toen de journalisten in de Wartburg
.C1 m1?t stapels stembiljetten voor ocgen
aa en -eie ramingen konden wagen, bleef men
toch a aemeea en soms tamelijk ver onder de
negeni0 procent. den status quo werden nog
e6n ^hLdmUs Procent toegedacht.
L" i ■h'belt over zijn overwinning.
een sia0, een m reele nederlaag welke zelfs
bij een meerderheid v0or Duitschland lijk
was - zou worden, ls J
prestige is veer
vergroot mt de vo^temmj gekQmea De
mannen van den status quo hebben <r£en vol
doend cijfer kunnen opbrengen om
reele overwinning te behalen.
Toch is ook hier niet alles goud, wat blinkt
Want als Hitier niet aan het bewind ware be
komen, dan zouden er bijna honderd procent
voor Duitschland zijn uitgebracht. Maar te
Herlijn zal men de verloren tien procent niet
te zeer betreuren, men zal ze bijna geheel
°P rekening van communisten en socialisten
stellen, en daarmede is het onaangename van
zaak voor het Duitsche volk weggevaagd en
nok het buitenland zal niet verwacht hebben,
dat de marxisten hun liefde en aanhankelijk-
U» bhv* Duitschland op Hitier en diens Der-
Afs me°Uden overdragen.
veliikina"»"" hoezeer wij meenen, dat een ver
niet in allebei6" de twee stemmingen lang
laatste verkiezw °Pgaat CijferS VM de
Saargebied in i9f2V°or den Landesrat voor het
plebisciet van U Z<Z f
socialisten en com^?' d3n zlet+men' dat
120.000 Stemmen, !°en ,r"im
haalden, terwijl de status e nTsléchls
ben. Men kan dus veihg aannemen, dat de Ka
tholieken in hun bijna totaliteit voor den te-
tugkeer naar Duitschland gestemd hebben.
He hedenmorgen gepubliceerde cijfPrs zjjn
z°o afdoend-duidelijk, dat de taak van den
volkenbond aanmerkelijk vergemakkei.ik: is;
haar taak zal eenvoudig zijn te verklaren da:
het Saargebied Duitsch is, Duitsch begeert te
kijven en zijn nationaliteit in het Duitsche
taatsverband wenscht te beleven. Ook zijjj er
hergens compacte geografische gebieden, waar
de status quo zich aanmerkelijk boven de ne-
§en procent verheft. Zijn aanhangers blijken
ongeveer gelijkelijk over de kiesdistricten ver
deeld te zijn: zij zyn iets sterker in de groote
steden, en worden zwakker naar mate de kies
districten kleiner zijn. Een aanwijzing, dat in
de groote steden vrijer gestemd is dan in de
kleine plaatsjes, waar groot'er vrees heerschte
dat de geheimhouding niet volkomen gewaar
borgd zou zijn-
Het is eenvoudig uitgesloten, dat de volken
bond nog zou kunnen aarzelen over de toewij
zing van het Saargebied; het is ook buiten
gesloten dat er een verdeeling van het terri
torium zal plaats hebben. En we kunnen er
ons, van internationaal-politiek standpunt ge
zien, slechts over verheugen, dat de zaak er
in dit opzicht zoo simplistisch voorstaat. Men
kan zich het hoofd breken over de vraag, wat
er met de emigranten, die zeker in tamelijk
groote getale hun heil en toevlucht in net bui
tenland zullen zoeken, moet gebeuren. Er zul
len nog wel eenige moeilijkheden bij de over
dracht van het bestuur voorkomen. Maar de
Saarkwestie als zoodanig is opgelost.
Vijftien jaar lang heeft de Saarkwestie als
een molensteen aan de hals van Europa ge
hangen, schreef dezer dagen kolonel House in
een terugblik op hetgeen tijdens de vredeson
derhandelingen heeft plaats gehad. Van dien
loodzwaren last is Europa nu bevrijd. Wel
moet de volkenbond het laatste beslissende
woord nog uitspreken, maar dit kan heden of
morgen geschieden. En dan is de weg, ten
minste in dit opzicht, voor verdere vredesbe
sprekingen, wellicht zelfs voor een toenade
ring tusschen Frankrijk en Duitschland ge
baand.
Van de eerste gelegenheid om de naar het
vaderland terugkeerende Saarlanders te be
groeten heeft Hitler reeds gebruik gemaakt
om een woord van vrede tot Frankrijk te spre
ken. Het was inderdaad het geschikte moment,
nu volgens de verklaring van Hitier zelf geen
enkel territoriaal geschil meer tusschen de
twee nabuurstaten, die elkaar zoolang als vij
anden beschouwd hebben, bestaat.
1»
Er is feest en vreugde in het Saargebied.
Maar vreugde bij allen? Wij weten, dat het
niet het geval is.
En als het voor Hitier het geschikte oogen-
blik was om Frankrijk de hand ter verzoening
te bieden, dan is het nog meer het psycholo
gisch moment om den binnenlandschen tegen
stander, die zich wel Duitscher voelt, maar niet
naar Hitler-land wilde, met de edelmoedigheid
van een ridderlijken overwinnaar te behan
delen.
Wij zijn in dit opzicht door het rassen-
Duitschland niet verwend, daar wordt in bree-
d. kringen het évangelie van den haat ver
kondigd en gepropageerd. Het zal de taak van
een waren leider zijn om den tegenstander te
winnen. Hem vernietigen is geen staatkunde.
En dan denken we wel op de eerste plaats
aan onze Katholieke broeders in het Saarge
bied, die, wellicht met veel bezorgdheid in
het hart, de stem des bloeds gevolgd zijn. Zij
hebben hun plicht veryuld zooals zij meenden,
dat hun geweten dien voorschreef. Moge het
voor de regeering te Berlijn een aanleiding en
aansporing zijn om de Katholieke Saarlanders
en evenzeer de Katholieken in het overige rijk
hun geweten ook in de andere zielsaangele
genheden te laten volgen.
Herhaaldelijk is de vrees uitgesproken, dat
na den dertienden Januari, hoe de stemming
ook mocht uitvallen, in Duitschland een Kerk
vervolging zou losbarsten. Wij kunnen slechts
hopen, dat dergelijke bezorgdheid geheel on
gegrond zal blijken. De machthebbers in Ber
lijn hebben de beslissing in handen.
Er is feest en vreugde in het Saarland en in
Duitschland. Ook elders is een onomwonden
voldoening te bespeuren, dat er eindelijk hel
derheid en klaarheid is gekomen. Dat is de
sfeer, waarin Europa een nieuwe en betere
toekomst kan te gemoet gaan. De omstandig
heden lijken daartoe gunstig en het zal van
regeeringen en volken zelf afhangen, of dit
plebisciet een tijdperk van vrede en welvaart,
van harmonische ordening zal mogen inleiden.
(Van onzen v. D.-redacteur).
Saarbrucken, 15 Januari 1935.
Vier uur 's nachts.
Stralend verlicht staat de Wartburg in den
nacht. Achter alle ramen glanzen de helie lam
pen, een burcht van licht.
Ik moet onweerstaanbaar aan de reusachtige
Westfalen-Halle van Dortmund denken en die
idee wordt nog veel sterker, als men binnen
treedt.
Op de galerijen heerscht de sfeer, die den
laatsten nacht van een Zesdaagsche kenmerkt;
in de middenzaal de sfeer van 83 bij elkaar
gezette dagbladredacties, vlak voor het draai
en van de krant. Aan de telefooncentrale een
ontzaglijke drukte. Gesprekken naar alle kan
ten van de wereld worden aangevraagd
Ofschoon er niets anders gebeurt, dan dat
de tellers in groote bedrijvigheid hun werk
voortzetten en wij op de galerijen toekijken,
heerscht er in de zaal, in de gangen, in de
restaurants van het gebouw een enerveerende
spanning.
's Morgens zeven uur.
Ik heb enkele uren geslapen. In de straten
van Saarbruecken is een zware gele mist neer
gedaald, die het verhindert, dat men verder
dan tien meter voor zic.h uitziet."
De stad is nog volkomen veriaten. Een een
zame wandelaar, een eenzame Hakenkruisviag
uit het raam van een huis: voorlooper van de
straks losbrekende vlaggenorgie.
In den Wartburg zelf is de agitatie van het
tellen ten einde. Dt tellers hebben hun jassen
weer aangetrokken en zitten naast de rom
melige tafels en de leeggeschudde stembussen,
het ietwat slaperige gezicht naar het podium
gekeerd. Massa's papieren en leege enveloppen
liggen wanordelijk op den grond tusschen hun
stoelen. De galerijen voor de vele journalisten
en de weinige genoodigden zijn weer stamp
vol. De filmoperateurs hebben hun schijnwer
pers en groote camera's weer opgesteld Nu
en dan flitst een der Jupiterlampen aan en
zet het podium in een fantastisch hel licht.
Op het podium is weer de plebiscietcommis-
Het tellen van de stemmen na het Saar-plebisciet. Op het podium het presidium
van^de plebisciet-commissie.
THOLEy
J-
yöULINGJEy_,/
Het Saargebied met zijn acht districten, die alle in groote meerderheid zich voor
Duitschland uitspraken-
sie met haar voornaamste medewerkers vol
tallig aanwezig. In de zaal hangt een sfeer
van groeiende opwinding. Om kwart over
acht treedt de omroeper voor de rij van mi
crofoons, die bij de tafel der plebiscietcommis-
sie zijn opgesteld: ,Bitte um Kuhe. Over één
minuut begint de uitzending".
Een gefluister van spanning gaat door de
rijen van de zaal. De geweldige lampen van
alle schijnwerpers beginnen te gloeien Het
lichte ratelen der draaiende filmcamera's
klinkt reeds monotoon door de zaal.
President Rhode staat op achter zijn tafel.
In de zaal heerscht nu een uiterste stilte en
dan plots begint Rnode te spreken, afgemeten
en langzaam met een stem, die de voile be-
teekenis van het moment in haar accent tracht
te vangen. Na een korte rede geeft hij het
woord aan den secretaris-generaal der stem-
commissie, die voor iedere burgemeesterij af
zonderlijk den uitslag zou voorlezen.
Om acht uur treedt de omroeper voor de rij
van microfoons bij de tafel der plebiscietcom
missie, een stem weerklinkt: „Achtung, Ach
tung, es spricht zu Ihnen der Praesident der
AbstimmungsKommission".
Een gefluister van spanning loopt door de
zaal. President Rhode spreekt: „Het resultaat
van de volksstemming in het Saargebied zou
eerst om krwart over acht worden bekend ge
maakt".
Je opgevoerde spanning lost zich in een luid
ich op.
a
Acht uur veertien.
„Over een minuut begint de uitzending".
Acht uur vijftien.
President Rhode deelt mede, dat de volks
stemming in het Saargebied als gesloten kan
gelden, de commissie heeft haar taak beëindigd.
Zij zal nog heden met een extra-trein naar
Genève reizen, om den volkenbondsraad van
haar werkzaamheden op de hoogte te stellen.
Reeds bij het hooren der eerste getallen wordt
het iedereen duidelijk dat het Duitsche Front
een geweldige overwinning behaald heeft, die
de verwachtingen in alle opzichten overtreft.
Meer dan negentig procent van het totaal aan
tal uitgebrachte stemmen is voor de aanslui
ting bij Duitschland.
De Duitsche journalisten, die in de zaal aan
wezig zijn, breken in een donderend applaus los.
Wanneer dit niet door den voorzitter gestoord
wordt, roepen zij luid: „Sieg Heil".
Een volk keert naar zijn vaderland terug....
Feestvreugde in de stad.
Als wij buiten komen, zijn de straten nog
kalm. De mist blijft dicht en zwaar, maar aan
alle huizen zijn plotseling Hakenkruisvlaggen,
of de zwart-wit-roode Duitsche kleuren ver
schenen. Het is onbegrijpelijk waar al deze
vlaggen /plotseling vandaan komen. Het den
nengroen aan alle huizen is volgeplakt met
kleine Hakenkruisvaantjes. Overal is men bezig
met versieren. Overal staan menschen op lad
ders, om doeken, groen en Hitlerportretten aan
de gevels der huizen aan te brengen. Uit som
mige café's klinken reeds in koor gezongen
liederen op: „Die Saar kehrt Heim".
Ontroerend klinkt deze zang, die door vrou
wen aan open ramen wordt overgenomen. De
stad blijft zeer rustig, al worden tegen tien uur
de straten veel drukker. In alles draagt deze
Aag het karakter van den Zondag, van den
feestdag. Iedereen heeft zijn beste pak aange
trokken en wandelt de straat op. Op de hoeken
der straten worden extra-bladen verkocht met
de gedetailleerde uitslagen der stemming. Ze
worden den verkoopers gewoonweg uit de han
den gerukt. Het publiek geeft blijk van vreugde,
maar het gedraagt zich zeer gedisciplineerd. Bij
de bureaux der „Volksstamme", waar nog aller-
1 status-quo-kranten en schimpscheuten op
Hitier en het nationaal-socialisme voor de ra
men hangen, verzamelt zich nu en dan een
vrij groote menigte, maar zij uit zich meer in
verachtelijken spot dan in woede. De overwel
digende meerderheid van het 'Duitsche Front
stemt grootmoedig. Er is weinig reden tot
heftige wraaknemingen en het laat zich dan ook
niet aanzien, dat het daartoe zal komen. Ook
zal, ofschoon de dag van vandaag vanzelfspre
kend een feestelijk karakter draagt, deze feest
viering niet tot de door sommigen verwachte
deliriumstemming overslaan. Er is nog iets in
de situatie, dat den Duitsch-voelenden Saar-
lander hindert: de aanwezigheid der vele bui
tenlanders en der buitenlandsche troepen. De
groote feestviering zal waarschijnlijk worden
uitgesteld tot na de beslissing van den volken
bondsraad te Genève, een beslissing, die na dit
resultaat wel niet lang zal uitblijven. Wel is
e vanavond een groote fakkeloptocht en zal
Gedurende den dag der feestvreugde hooger
stijgen dan zij in de morgenuren is, maar een
sfeer van terughouding is toch duidelijk merk
baar. Voor het behoud van rust en orde is zij
natuurlijk uitstekend.
De socialisten en communisten zijn een ge
slagen partij. Om tien uur hedenochtend had
het Eenheidsfront een groote „Kundgebung"
uitgeschreven in een der stadszalen, maar niet
meer dan enkele armzalige van stille zwij
gende, gebogen menschen trokken er heen,
om de deuren gesloten te vinden.
In het groote gebouw der Arbeiterwohlfahrt,
het centrum van de socialistische organisatie
in de Hohenzollernstrasse verzamelen zich de
principieele socialisten. In de heele straat
vormt dit gebouw de eenige kale plek Alle
andere huizen zijn opgesmukt met vlaggei^ en
groen. Op de trappen van het gebouw ziet men
de jonge stevige knapen van den rooden
„Schutzdienst" bij elkaar hokken. Een gere
serveerde, van angst niet geheel vrije afwach
ting spreekt uit hun houding.
Ik ga naar binnen: daar heerscht de ver
slagenheid van menschen, die weten dat hun
partij is uitgespeeld.
„Wat bent u van plan?" vraag ik aan een
jonge vrouw, die altijd in de ieiding der be
weging heeft gezeten.
Ze haalt de schouders op. Met moeite houdt
ze tranen uit haar oogen terug
„Wir kampfen weiter" zegt zij verbeten.
„Wenn wir nur den heutigen Tag überstehen".
Hier is hij, de angst: als wij den dag van
vandaag maar overleven!
Er komen steeds meer socialisten aan. Zij
sluiten zich in het gebouw in, zij zoeken in
hun vrees kracht bij elkaar. Politie houdt voor
de Arbeiterwohlfahrt de wacht en voorkomt
iedere opstopping van mensahen. Het schijnt
mij toe, dat er voor den angst der socialisten
geen reden is. Zij hebben in de propaganda
voor de stemming de terreurschilderingen zoo
zeer overdreven, dat zij meer angst voor hun
eigen voorstellingen dan voor de werkelijkheid
hebben. Uit niets blijkt, dat zij gevaar ioopen,
ook op straat worden zij niet gemolesteerd.
Wanneer de discipline aan de zijde van het
Duitsche Front zoo blijft, als zij tijdens deze
morgenuren is, zal het Eenheidsfront wegster
ven op de wijze, waarop de flakkerende vlam
van een kaars langzaam wegsterft: binnen zeer
korten tijd zal er niets meer van waar te
nemen zijn.
De bevlagde Duitsche legatie na de publi
catie van den uitslag der volksstemming-
In de stad worden geestige rouwkaarten
verspreid: „Kennis wordt gegeven van het
zacht en kalm overlijden van den status quo".
Zij zullen waarschijnlijk aan de werkelijkheid
beantwoorden. Het gerucht gaat, dat Max
Braun in „Schutzhaft" is genomen. Op het
oogenblik, dat wij dit seinen, konden wij van
dit gerucht nog geen officieele bevestiging
krijgen.
Het is nu twee uur. De stad wordt steeds
drukker. De café's zijn vol menschen. Het is
hier volslagen een Zondag, maar een Zondag
met een bijzonder karakter.
Een volk keert terug naar zijn vaderland.
Fransch-Saarlandsche grens is
niet gesloten.
PARIJS, 14 Januari (V.D.) In het buiten
land is het gerucht in omloop gebracht, dat de
grens tusschen Frankrijk en het Saargebied
gesloten zou zijn. Dit gerucht is volkomen on
gegrond. De Saarlanders kunnen de grens over
en weer passeeren.
De eenige schikking, welke getroffen is,
heeft betrekking op een versterking van den
veiligheidsdienst voor een mogelijken toevloed
van emigranten, na de publicatie van den uit
slag.
BERCHTESGADEN, 15 Januari. (D.N.B.)
Na de redevoering van gouwleider Buerckel
heeft de „Fuehrer" en rijkskanselier van het
Duitsche rijk via alle Duitsche zenders de
volgende toespraak gehouden:
„Een 15-jarig onrecht loopt ten einde.
Het leed, dat honderdduizenden van volks-
genooten werd aangedaan, was het leed van
de geheele Duitsche natie.
De vreugde over den terugkeer is de vreug
de van het geheele Duitsche rijk.
Het noodlot heeft gewild dat niet het ver
stand aan dezen even zinloozen als treurigen
toestand een einde heeft gemaakt doch de let
ter van een verdrag dat beloofde de wereld
den vrede te brengen en toch slechts eindeloos
leed en ononderbroken onrecht tengevolge
had.
Des te grooter Is onze trots dat na 15-jarige
onderdrukking de stem van het bloed op 13
Januari 1935 haar machtige belijdenis uit
sprak.
Wij weten het allen, meine lïeben Volksge
nossen en -genossinnen von der Saar als over
weinige uren in het geheele Duitsche rijk de
klokken zullen luiden, om daardoor openlijk
den trots en vreugde, welke ons vervullen, te
verkondigen, dan danken wij dat aan u, Duit-
schers van de Saar, aan uw onwankelbare
trouw, uw offermoed, uw dapperheid. Geweld
noch verleiding heeft u aan het wankelen ge
bracht in de belijdenis, dat gij Duitschers zijt,
zooals gij het steeds geweest zijt en zooals
wij allen het zijn en blijven zullen.
Zoo spreek ik dan als „Fuehrer" en rijkskan
selier van het Duitsche volk in naam van alle
Duitschers, wier tolk ik op het oogenblik ben,
u den dank van de natie uit en verzeker u, dat
ik vervuld ben van geluk, daar gij thans
weder bij ons zult zijn als zonen van ons volk
en burgers van het nieuwe Duitsche rijk.
Het is een trotsch gevoel, door de Voorzie
nigheid bestemd te zijn tot vertegenwoordiger
van een natie. In deze dagen en in de komen
de weken zijt gij, Duitschers van de Saar, de
vertegenwoordigers van het Duitsche volk en
van het Duitsche rijk. Ik weet, dat gij, zooals
in het verleden, ook in de thans komende
weken van allergelukkigste overwinnings
vreugde niet vergeten zult, dat het de vu-
digste wensch van velen zou zijn, nog na uw
terugkeer in het groote vaderland een ge
brek in uw houding te kunnen constateeren.
Bewaart daarom ook thans de striktste disci
pline.
Het Duitsche volk zal u daarvoor des te
meer dankbaar zijn, aangezien wij allen in de
daad van 13 Januari een eersten en beslissen-
den stap willen zien op den weg van een ge
leidelijke verzoening van hen, die twintig
jaren geleden door het lot en menschelijke te
kortkomingen in den vreeselijksten en meest
onvruchtbaren strijd zijn geworpen.
Uw beslissing, Duitsche volksgenooten van
de Saar, geeft mij thans de mogelijkheid, als
onze offervaardige en historische bijdrage tot
de zoo noodzakelijke pacificatie van Europa,
de verklaring af te leggen, dat, na de voltrek
king van uw terugkeer, het Duitsche rijk geen
territoriale eischen meer aan Frankrijk stel
len zak Ik geloof, dat wij ook tegenover da
mogendheden onze erkentelijkheid mogen uit
drukken voor de, in vereeniging met Frank
rijk en cms, getroffen loyale organisatie van
deze stemming. Ons aller wensch is het, dat
dit Duitsche einde van een zoo treurig onrecht
moge bijdragen tot een grootere pacificatie
der Europeesche jnenschheid, want, zoo groot
en onvoorwaardelijk onze vastberadenheid is,
voor Duitschland de rechtsgelijkheid te be
vechten, zoozeer wenschen wij ook, ons niet
te onttrekken aan de plichten, welke bevor
derlijk zijn voor de solidariteit van het eene
volk tegenover het andere.
Gij, Duitsche volksgenooten, hebt grootelijks
bijgedragen tot de bevestiging van de over
tuiging inzake de onontbindbare gemeenschap
van ons volk. Duitschland dankt n hiervoor
uit millioenen overvolle harten. Weest be
groet in onze gemeenschappelijk, dierbaar va
derland, in ons eensgezind Duitsch rijk.
Dr. Goebbels verwelkomt de broeders
en zusters van de Saar,
BERLIJN, 15 Januari (D.N.B.) Na de rede
voering van den „Fuehrer" heeft rijksminis
ter dr. Goebbels een toespraak voor de Duit
sche radio gehouden:
„Duitsch volk,
De beslissing is gevallen. Onze Duitsche
broeders en zusters hebben in de steden en de
dorpen van het Saargebied met het stembil
jet ons Duitsch vaderland verdedigd.
Zij zijn pioniers van Duitsche trouw en
Duitsche nationaliteit geweest. Mannen en
vrouwen van alle standen en beroepen hebben
voor de heele wereld beleden: „Dit land is
Duitsch en Duitsch zal het eeuwig blijven".
Wij antwoorden hun: „Zooals gij ons trouw
gebleven zijt, zoo zullen ook wij in trouw en
broederlijke verbondenheid tegenover u staan".
Een 15-jarige strijd om Duitschland heeft
zijn roemvol en zegenrijk einde gevonden. Het
rijk opent wijd zijn poorten, om het Saarvolk
terug in het moederland te halen.
Diep bewogen verheffen wij onze harten tot
God, die onzen strijd om Duitschland zoo zicht
baar Zijn zegen geschonken heeft. Uit nood
en verdrukking is vaderlandsliefde en offer
vaardigheid, volksgemeenschap en nationale
solidariteit geboren, den Duitschers van alle
tijden een grootsche herinnering en plechtig#
vermaning".
