r.
VOLKSRAADSPRESIDIUM.
ffSSS
ZATERDAG 4 MAART 1939
Gouverneur Van der Plas
voorzitter
DE KERK TE DREMPT.
Blijkt vele eeuwen oud te zijn.
ROST EN WOUDENBERG OVER
HUN HELDENDADEN.
DOODELIJK ONGELUK OP
ONBEW AAKTEN OVERWEG.
BRANDSTICHTING.
ECONOMISCHE BETREKKINGEN MET
AMERIKA.
ZENDTIJD NED. HERV. RADIO-
OMROEP.
PASTOOR TH. ABELS.
HULP VOOR SPAANSCHE
KINDEREN.
OPSLAGPLAATS VAN STROO
UITGEBRAND.
VERBLIJDEND TEEKEN IN DE
R. K. UITGEVERIJ.
„Het Spectrum" te Utrecht
gaat uitbreiden.
HET GEVAARLIJK OVERSTEKEN,
GESTICHT VOOR ACHTERLIJKE
VOOGDIJ-JONGENS.
ERNSTIGE AANRIJDING.
VERKEERSVERBETERING TE SOEST.
MERKWAARDIGE VONDST.
cóui (kxxLOM otï&vrfcJ?
U2M V&iJxlcJ. \ogcA<m.
Vu. düM
Hij zag, dat de lamp het niet goed deed. „Hoe
zoo'n ding in orde te krijgen" vroeg hij zich af.
Het was Bill, die hem toonde, hoe het moest.
Jan Kedin draaide net als hij den pit op en
neer, veegde met zijn vingers het roet en het
vet weg en had in een ommezien een paar
handen, waarmee hij niets meer kon aanpakken.
Brrr, wat was dat een naar gevoelDe olie
kleefde tusschen zijn vingers. Hij veegde zijn
handen zoo veel mogelijk aan zijn broek af, met
het resultaat, dat hij even hard geurde als de
olielamp, ten spijt van den storm. Het natte touw
viel nu heelemaal niet mee. Jan Kedin voelde
zijn ruggegraat danig. Toch werkte hij verder,
tot hij een mooie tros touw naar Dick Kennedy
kon brengen. Deze gooide het achteloos in een
hoek.
„Go to sleep", bromde hij. Op weg naar zijn
logies zag hij in de hut van den kapitein licht
branden. Even weerstond hij het verlangen, aan
te kloppen. Hij bedacht evenwel, dat hij slechts
een scheepsjongen was en het bevel van den
boven hem staanden matroos zonder meer be
hoorde op te volgen. Hij was trouwens danig moe
en snurkte spoedig even hard als Kees Ypma en
Klaas Jansen, die al in hun kooi gekropen waren.
....en samen praatten ze over alles en nog wat
VIJFDE HOOFDSTUK.
ER stond een vliegende storm. Dat was
het eenigste, wat Jan Kedin uit den
mond der matrozen te hooren kreeg. De
zeilen stonden strak; zoo strak, dat ze wel
van ijzer leken. Het waren net zeilen, zooals
je die wel eens op een windvaan zag. Hij
wist zoo langzamerhand, wat aan boord
zijn werk was. Het aardappeljassen en
groenten schoonmaken gingen hem al tamelijk
vlug af, alleen moest hij er niets van hebben en
menigmaal plompte hij een kanjer van een patat
zóó hard in den emmer, dat het water in zijn
oogen spatte en hem bijna deed huilen van pijn.
Het ging er toch eigenlijk allemaal heel gewoon
aan toe, op zoo'n zeilschip. Aan de zeilen werd
slechts hoogst zelden iets veranderd en de roer
ganger stuurde altijd in dezelfde richting en de
horizon bleef steeds even ver weg.
Het schip schoot dan ook om zoo te zien heele
maal niet op en Jan Kedin moest goed naar het
water kijken, om te kunnen vaststellen, dat het
werkelijk flink vooruit ging. Toch dreven de wol
ken veel sneller.
Het was maar goed, dat er veel te doen viel.
Tjonge, wat moest er alxniet worden schoonge
maakt! De matrozen hadden, toen de „Esperan-
za" in de Rotterdamsche haven lag, naar het
scheen totaal niets uitgevoerd en Jan Kedin
werkte en werkte.«In den korten tijd varen was
alles weer vuil geworden.
Af en toe betrapte hij zich er op, dat zijn ge
dachten opnieuw naar huis zwierven. Nog had
hij niets van zich kunnen laten hooren en hij
geloofde nu wel, dat ze allemaal ongerust zouden
zijn.. Natuurlijk, ze zouden er niets van begrij
pen. Het was eigenlijk heelemaal niet mooi, wat
hij gedaan had.
Hij was zijn moeilijkheden ontvlucht. Hij zag
dit nu heel goed in en achteraf bedacht hij, wat
hem tevoren niet in zijn bol was opgekomen. Het
zou heel goed kunnen, dat de politie zijn fiets
ergens in beslag genomen had. Ook kon de dief
best zijn fiets even gebruikt hebben, om haar
daarna ergens te laten staan. Dan was hij eigen
lijk voor niets weggeloopen. En bovendien, het
was niet heëlêrfiaal zijri 'Schuld. Zoo zat Jan
Kedin te prakkizeeren. Het feit, zijn moeilijk
heden te zijn ontvlucht, begon hem opeens erg
dwars te zitten en hoe hij ook werkte, het ver
wijt kwam telkens terug.
Tegen den middag kwam Bill hem gezelschap
houden en samen praatten ze over alles en nog
wat. Het schoot Jan Kedin te binnen, dat hij nog
steeds niet wist, waar ze heen gingen. „Naar het
Noorden", antwoordde Bill, achteloos naar boven
wijzend, waar een zwak schijnsel van de zon even
tusschen de voortjagende wolken zichtbaar
werd.
„Het Noorden", zei Jan Kedin verbaasd, „dat
kan de Noordpool zijn, of Groenland, of Spits
bergen, of de Noordkaap". Billl achte. „Daar gaan
we in geen geval heen", bromde hij, „maar als
die wind zoo blijft, dan komen we er tegen wil
en dank. Je kunt echter zeker zijn, dat de schip
per naar het Zuiden wil". Jan Kedin krabde zich
achter het oor. Daar snapte hij niets van. Ze
moesten naar het Zuiden en vóèrén naar het
Noorden, nu al twee volle dagen en nachten;
straks zaten ze op IJsland. Maar natuurlijk, ze
moesten ook nog langs de Shetlandsche eilan-
den.
„Je kent de landkaart uit je hoofd, kleine land
rot", grapjaste Bill, „je moet eens naar den kapi
tein gaan en hem een lesje geven".
„Ik zal wel wijzer zijn", weerde Jan Kedin
af, „ofschoon ik graag zou willen weten, naar
welke haven in het Zuiden we bestemd zijn".
Het bleef voor hem in ieder geval een puzzle*
De „Esperanza" moest naar het Zuiden en voer
naar het Noorden en het zag er niet naar uit,
dat er voorloopig een eind aan dat varen naar
het Noorden zou komen. Bill verklaarde waar
om. Het was voor een zeilschip veel gemakke
lijker, Engeland in het Noorden te ronden, dan
zich bij tegenwind door het druk bevaren Kanaal
te wurmen. Over een paar dagen zou de „Espe
ranza" den heelen Atlantischen Oceaan tot haar
beschikking hebben. En hopelijk een gunstigen
wind opvangen, waarna de reis naar het Zuiden
zou kunnen worden aanvaard.
Bill dacht, dat ze naar Maltha zouden gaan om
aardappelen te halen, alhoewel hij het vreemd
vond, dat er zoo weinig proviand was ingesla
gen en nog op den dag van de afreis niets wees
op een tocht naar de Middellandsche Zee. Ieder
een aan boord had niet anders gedacht, dan dat
er een haasje-over-reisje naar Engeland zou
worden gemaakt, om in Londen of Huil de een
of andere lading op den kop te tikken.
Als de storm bedaarde, zouden ze misschien
nog naar Huil varen. Dat was me een stad, ver
zekerde Bill. Daar was het een genot, met je
beste spullen aan te gaan passagieren. En hij
had fijne spullen, een mooie, lichtgele Ameri
kaansche broek en een groen jasje en een lich -
grijzen hoed uit Parijs en groene handschoenen
en geweldig glanzende lakschoenen met neuzen
zoo spits als de kop van een zwaardvisch.
Jan Kedin stelde zich den langen neger voor,
op zijn mooist uitgedost. Er lag iets op zijn ge
zicht, dat Bill scheen te prikkelen. Hij daagde
Jan Kedin uit, mee naar het vooronder te gaan,
dan zou hij eens kunnen zien wat Bill allemaal
had. En samen gingen ze naar het vooronder,
terwijl Jan Kedin inwendig lachte, omdat de
mooie, woelige zee waar naar hij kort tevoren
uren én uren had zitten kijken, hem nu geheel
(Nadruk verboden).
en al onverschillig liet als iets dat hij dagelijks
zag.
In het vooronder was het half donker. Toch
kon Jan Kedin goed zien, dat Bill niet overdre
ven had. Die maakte zijn kist open en haalde
met een teeder gebaar zijn schatten te voor
schijn. Er was nog een das bij in alle kleuren
van den regenboog en het hoogste boord met
de langste punten, dat Jan Kedin ooit van zijn
leven gezien had.
„Je moet me zien, wanneer ik het allemaal aan
heb", pochte Bill ij del. Hij wilde met alle ge
weld indruk maken op Jan Kedin, keek naar
diens doodgewone kniebroek, witte hemd en
blauwe pullover, die aan een spijker tegen den
wand hingen en zei toen resoluut, even te laten
zien, wat een heer hij was.
En Jan Kedin moest toegeven, Bill zag er in
drukwekkend uit en hij was zoo beleefd om vol
een rotting wapende en toen half gebogen door
het vooronder begon te flaneer'en, vervaarlijk
met zijn oogen rollend, zoodat soms alleen het
wit zichtbaar was, terwijl zijn mond van het
eene oor tot het andere gaapte.
Even was Jan Kedin bang, dat de lange oor
lellen van de groote flapooren voorgoed in die
spleet zouden verdwijnen. Een oogenblik leek
dit werkelijk te gebeuren, toen Bill opeens van
schrik verstijfde. Boven klok de stem van den
kapitein, die Bill toebrulde, direct aan dek te
komen. Bill wist niet wat hij doen moest. „Ver
kleed je gauw", ried Jan Kedin hem aan, dan
zal ik wel even naar boven gaan en kappie ver
tellen, dat je direct komt".
Als een haas schoot Jan Kedin naar boven.
Nog voor hij iets had kunnen zeggen, duwde de
kapitein hem ongeduldig terzijde en brulde we
der een daverend „Bill". Tot zijn stomme ver
bazing kwam er een strooien hoed opduiken en
daaronder verscheen Bill in zijn fantasie,
costuum. Het was gewoonweg een idioot gezicht,
zooals de nikker daar naar lucht happend, voor
den kapitein stond zonder een woord te kunnen
utbrengen. Achter het roer begon een gelach,
dat zich over heel het schip voortplantte.
„Poes heeft al haar bellen aan", grinnikte er
een en toen brak er weer een lachsalvo los. Al
leen de kapitein bleef ernstig en gaf Bill bevel,
in het voorste ruim een kan olie te halen voor
zijn lamp, die net was uitgegaan, dank zij Bill's
nalatigheid.
(Wordt vervolgd.)
Het overleg tusschen Plein en Buitenzorg
over de functie van voorzitter van den Volks
raad is, naar het „Nieuws" meldt, nog steeds
gaande, zonder dat een definitieve beslis-
SJng genomen is.
Het staat echter, volgens het blad, vrijwel
vast, dat prof. mr. dr. F. M. van Asbeck het
^residajm van den Volksraad niet ambieert.
In zijn plaats zal naar alle waarschijnlijk
heid, de heer Ch. O. van der Plas, gouverneur
van Oost-Java,naar voren geschoven wor
den.
Te Drempt is een belangwekkende oud
heidkundige vondst gedaan. De Romaansche
toren van de Ned. hervormde kerk aldaar,
wordt momenteel gerestaureerd vanwege het
rijksbureau voor monumentenzorg, waarbij
rijk, provincie, de gemeente Hummelo en
Keppel en verschillende instellingen en par
ticulieren financieelen steun verleenen.
Deze toren is geheel uit tufsteen opgetrok
ken. Tijdens de restauratie-werkzaamheden,
welke worden uitgevoerd door de firma
Woudenberg te Utrecht onder leiding van
den architect N. de Wolf te Doesburg, die ook
de leiding heeft over de restauratie-werk
zaamheden van het historisch stadhuis te
Doesburg, merkte men op, dat bij kloppen de
buitenmuren van het kerkgebouw een hol
geluid lieten hooren. Nadat een onderzoek
was ingesteld, bleek, dat de bestaande be
pleisterde buitenmuren uit halvesteens
spouwmuren bestaan, die eerst lang na de
stichting van het gebouw moeten zijn aange
bracht. Daarachter kwam de oorspronkelijke
buitenmuur te voorschijn, die, op het kruis
van de kerk na, geheel uit tufsteen, in ro-
maanschen stijl, wat opgetrokken. De muur
van het kruisgedeelte bleek uit oude bak
steen te bestaan. Uit een en ander kan wor
den afgeleid, dat, zoowel de thans gerestau
reerd wordende toren, als het kerkgebouw,
dateeren van 800 tot 1100, aangezien vóór
1100 uitsluitend tufsteen werd gebruikt.
Vanwege het rijksbureau voor monumen
tenzorg is deze week een voorloopig onder
zoek ingesteld en men verwacht stellig, dat
pogingen in het werk zullen worden gesteld
om ook het kerkgebouw te laten restauree-
ren. Mochten deze restauratieplannen slagen,
dan zal een monument voor het oog worden
blootgelegd, dat voor ons land zeldzaam mag
worden genoemd, daar slechts zeer weinige
kerkgebouwen op zoo'n hoogen ouderdom
kunnen bogen. De kerk staat vlak aan den
verkeersweg DoesburgDoetinchem.
De heeren Rost van Tonningen en Wou
denberg hebben Woensdagavond te Bilthoven
gesproken en behandelden daarbij ook de
incidenten in de Kamer-vergadering van
Woensdag. Wij ontleenen een en ander aan
het Utr. Dagblad, met een korte opmerking
uit de „Avondpost".
De heer Woudenberg schetste de helden
daden als volgt:
„Toen sprekers partij-genoot, de heer Rost
van Tonningen de zedelooze toestanden van
Oss op het tapijt bracht, heeft men die kri
tiek willen smoren door hem „de Kamer uit
te dn" (aldus drukte de heer Wouden
berg zich uit) waarbij men hun beiden ook
nog een „pak op hun dr meende te moe
ten geven". De heer Rost van Tonningen
heeft iedereen, die hem in de Kamerzitting
van gisteren te na kwam, geducht in z'n
lurven gegrepen, waar spreker krachtig aan
mee heeft gedaan .En de Kamer zal nu wel
gemerkt hebben, dat wie in het parlement
aan een N. S. B.-er komt, óók raakt aan de
N. S. B. zélf. Eenige Kamerleden zijn oader
de banken terecht gekomen; daarin mogen
ze een waarschuwing hebben gezien om een
volgende maal hun handen thuis te houden,
anders zullen er nog wel eens méér onder
hun bank in de Kamer kunnen verdwijen!"
(De heer Woudenberg heeft hier op be
minnelijke manier zijn geachte verbeelding
laten werken, om zichzelf en zijn kameraad
als dappere vechtersbazen af te schilderen.
Red. Avondpost).
„Na de pauze werd het woord gevoerd
door den heer Rost van Tonningen. Deze
heeft, sprekende over de Tweede Kamer, dit
college betiteld als 'n verzameling ezel3. die
elkaar in stomheid eenvoudig na praten Als
de minister van Justitie mocht denken, dat
hij het spreker in de Kamer moeilijk kan
maken, dan kondigt spreker den minister
bij deze aan, dat hij het hem moeilijk zal
maken in de Kamer en den minister einde
loos in het parlement met Oss vervolgen zal,
omdat daarbij het belang van het volk be
trokken is. En dat zal spreker nét zoo'ang
volhouden, totdat hij den minister gekregen
heeft waai hij dien hebben wil. Als men
spreker er uitslingert, omdat hij voor de
waarheid opkomt, dan bereikt men er al
leen dit mede, dat voor hem dan een ander
inspringt, die in de Kamer „een nog groote
ren bek zal weten op te zetten".
Vrijdagmiddag heeft de onbewaakte over
weg achter de Hero-fabrieken te Breda we
derom een slachtoffer geëischt Door den
trein, welke uit de richting Tilburg kwam en
die óm 3.21 uur te Breda moet arriveeren,
is de ongeveer 66 jarige S., verpleegde in
het R. K. Gasthuis te Breda gegrepen en
een eind meegesleurd. Het totaal vermink
te lichaam van den ongelukkige werd na
politie onderzoek naar het lijkenhuis overge
bracht. De trein had ongeveer een kwartier
oponthoud.
G. K- uit Valthermond hoorde gisteren
voor de Asser rechtbank een jaar gevan
genisstraf tegen zich eischen, omdat hij in
den vroegen morgen van den Tweeden
Kerstdag opzettelijk brand zou hebben ge
sticht in zijn woning. Een te hulp gesnelde
buurman had den heelen brand met een em
mer water gebluscht.
De inboedel was vrij hoog verzekerd en
verdachte hoopte met de uitbetaling van
de verzekering maatschappij zijn schulden
af te doen.
De rechtbank zal over veertien dagen uit
spraak doen-
Het Holland House te New York.
Na afloop van het overleg met de Neder-
landsche Regeering en de Nederlandsch
Amerikaansche Kamer van Koophandel over
de verdere organisatie van het Holland
House, dat nu in aanbouw is in het befaamde
Rockefeller Center te New York, is de pre
sident mr. Fenton B. Turck, nog enkele da
gen voor privé-zaken hier te lande gebteven.
Het bestuur van voornoemde Kamer maakte
daarvan gebruik mr. Turck een afscheids-
lunch aan te bieden. Mr. E. H. von Baum-
hauer fungeerde als tafelpraeses.
In eene hoffelijke improvisatie memoreer
de deze het Nederlandsch bolwerk, dat eens
in de dagen van Nieuw-Amsterdam verrees
tusschen Batery Place en Wallstreet, hoe ook
de Rockefellers door den herbouw van Wil
liamsburg de herinering weer hadden o; ge
roepen aan den Koning-Stadhouder Willem
den Derde, terwijl nu aan diezelfde Rocke
fellers is te danken, dat Nederland weder
om 'n bolwerk in Amerika kan oprichten ter
manifestatie van zijn positie van eenio-
mische groote mogendheid. Nu niet meer
om daar territoir te veroveren, maar Ame-
rika's sympathie en samenwerking met Ne
derland hier en overzee.
Het verheugde spreker dan ook, dat zijn
Kamer en de Holland House Corporation zoo
juist een overeenkomst hadden kunnen tref
fen, die beoogt het Holland House niet
slechts als doel te zien maar veeleer als .en
trum en middel tot een belangrijker Soel, om
het te verheffen tot een der beide steun
punten voor een brug van economische en
cultureele samenwerking tusschen beide
naties.
Dank bracht spreker aan mr. Turck voor
al zijn medewerking reeds verleend en zijn
toezegging van voort té zetten steun, als
mede aan de Nederlandsche autoriteiten die
het hunne hebben gedaan voor de tot stand-
koming van dit huis, waarvan minister Wei
ter de geestelijke vader is.
Na de lunch was er gelegenheid tot een
nader personderhoud. Over een verder werk
program zijn mr. Turck en de beide stich
ters het reeds eens Men is doende een com
missie uit vooraanstaande Ned. Indische
kringen samen te stellen om een N. Ind ex
positie- en filmzaal in het Holland House op
te nemen, waarvan de heer Th. Cremer reeds
het secretariaat op zich heeft genomen. Een
andre commissie volgt met den architect
Cuypers als adviseur om mr. I. van Ier
Gracht, architect van het Holland House te
New York bij te staan ten aanzien der in
wendige aankleeding. Men hoopt fèvens wat
zich daartoe eigent, van de tentoonstelling te
New York en te San Francisco over te ne
men.
De Ned. Spoorwegen en de commissie voor
verkeerspropaganda, waarin o.a. de K. U. M.
H. A- Lijn en A. N. V. V., zitting hebben, zijn
voornemens weldra iemand uit te zenden ter
bestudeering, hoe deze propaganda valt te
ontwikkelen.
Dank zij prof. De Haas en andere hoog'.ee-
raret) aan de Harvard University, die reeds
een 15000 tal prospecti daartoe in Amerika
hebben verspreid, zal reeds dezen zo.ner
aan de Universiteit te Leiden met een „Sum
mer Institute" worden begonnen Verschil
lende Nederlandsche hoogleeraren hebben
reeds to«gtzegd, daar voordrachten te hou
den voor «tudenten. Deze voordrachten week
wordt door nuttige excursies door Neder
land gevolgd. De samenstelling van een ont
vangst-commissie onder presidium van Z.
Exc. jhr. Dr. H. A. van Karnebeek nadert
reeds haar voltooiing.
Verder wil men zoo mogelijk een pers
dienst aan het Holland House verbinden Het
gebouw kan in September a.s. worder be
trokken en plannen worden gemaakt om dan
een tocht van vooraanstaande Nederlan
ders te organiseereh ter bijwoning Ier ope
ning en persoonlijk contact met leidende
Amerikanen.
Naar aanleiding van de vragen van het
Tweede-Kamerlid Krijger in verband met het
vragen van zendtijd door den Nederlandsch-
Hervormden radio-omroep heeft de minister
van Binnenlandsche Zaken medegedeeld, dat
de beantwoording van deze vragen niet bin
nen den gebruikelijken termijn van 30 da
gen kan geschieden, aangezien het advies,
hetwelk hij terzake aan den radioraad vroeg,
nog niet door den" minister werd ontvangen
en de minister ook .overigens de overweging
van deze aangelegenheid nog moet voorbe
houden.
De ZeerEerw. Heer Th. Abels, pastoor te
Vianen, is gisteren in het St. Antonius Gast
huis te Utrecht opgenomen voor het onder
gaan van een operatie.
Uit het centrale comité voor hulpverleening
aan kinderen in Spanje is een commissie voor
de dagelijksche werkzaamheden gevormd, be
staande uit de heeren: A- G Verbeek, voor
zitter Kamer van Koophandel, district Den
Haag, voorzitter, M. Kropveld, dir. Ned. Mid-
denstandsbank, Den Haag vice-voorzitter, L.
Snoey Kiewit Azn, oud-adm. Deli Mij. te
Wassenaar, secretaris, C. J. L. Schueller, luit.
-kol. K N.I.L. b.d., den Haag, penningmeester,
F. A. Bedijn, koopman, Naarden, drs. G. v. d.
Burg te Amsterdam, mevr. KI. G. Groeneveld
-van Houweninge, arts te Amsterdam, ds. W.
A. Hoek, Ned. Herv. pred- te Amsterdam, G.
A. M. Hondius van Herwerden, oud-res. N.O.
I. te Voorburg, dr. K. H. Miskotte, Ned. Hen-
predikant te Amsterdam, dr. G- W. Oberman,
Ned. Herv. predikant te Utrecht en J. A. v.
d. Wetering de Rooy, arts te Amsterdam.
Gisteravond om zes uur is door het in
brand vliegen van een motor een groote
brand uitgebroken in de opslagplaats van
den stroohandel en perserij van de firma
Van Daal in het gehucht Smakt bij Venray.
Het gebouw, dat grootendeels van hout
was opgetrokken en aan de zijkanten niet
was afgesloten, was in korten tijd een vuur
zee De brandweer van Venray stond mach
teloos.
De opslagplaats is geheel uitgebrand. Ve
le duizenden kilo's stroo gingen verloren-
De omliggende huizen liepen geen gevaar.
In een nieuw pand in de Stationsstraat
te Utrecht heeft het R.K. Uitgeversbedrijf
„Het Spectrum" sinds eenige dagen zijn kan
toren ondergebracht. Het staat er nog vol
bloemen, hartelijke groeten van verre en
nabij.
Het is nog maar een paar jaren geleden,
dat er ergens in een kamer van een parti
culiere woning een paar jonge mannen het
hoofd bij elkaar staken. En toen zij weer
buitenstonden was er een Katholiek uitge
versbedrijf ontstaan. De jonge menschen, die
daar hun schouders onder zetten, wisten dat
er een achterstand op dit gebied moest wor
den ingehaald. Zij hadden er de energie en
de toewijding voor. En als een luttel paar
jaren nadien een keurig pand met een artls-
tieken ingang van smeedwerk en van schil
deringen door Otto van Rees is betrokken,
bateekent dat méér dan alleen maar goede
koopmanschap. Het beteekent ook, dat het
nu niet meer noodig behoeft te zijn, dat
Katholieke auteurs hun geesteskinderen bij
niet-katholieke uitgevers ten doop moeten
houden.
In een luttel paar jaren is bewezen, dat
er behoefte bestaat aan een katholiek uit
geversbedrijf. En met recht kon men van
het oude pand zeggen, dat daar de drempel
werd gesleten van denkers, kunstenaars, van
dichters en poëten. Het is geen slecht teeken,
als de auteurs zich thuis voelen in een uitge
versbedrijf. Dat was al in den tijd, dat het
bedrijf nog in het oude gebouw zat geperst.
Daar hebben de uitgevers maar niet genoeg
kunnen krijgen van hun „Lied van den He
mel", daar hebben zij hun „Bongerd-reeks"
geplant, al was het dan in den kelder; daar
moest „de Zonnewijzer" worden geplaatst
en toen zij- eenmaal den moed hadden ge
had, om de „Tienduizend baby's" van dr.
Aussems binnen te halen, ja, toen moest er
worden uitgebreid.
„Het Spéctrum" heeft zich zeer stijlvol ge
ïnstalleerd. Zelden zal men in kantoorver-
trekken een zóó uitgewogen kleurenverdee-
ling daar is het dan ook een spectrum voor
hebben aangetroffen. Doeken van Otto van
Rees sieren er menigen wand, en door het
geheele gebouw is de vaardige hand te be
speuren van een binnenhuiskunstenaar. Toen
het bedrijf nog in een dwarsstraat zat, wer
den er al stoute plannen voorbereid. De uit
werking daarvan zal in de ruimere, smaak
volle behuizing, heel wat gemakkelijker zijn.
Wielrijder aan gevolgen van aan
rijding gestorven.
Gisteravond om ongeveer 7 uur heeft op
den Tilburgscheweg nabij Breda een doode-
lijke aanrijding plaats gehad. De 56-jarige
V., wonende aldaar, stak per rijwiel den rij
weg naar zijn woning over, toen hij door
een uit de richting Tilburg komende luxe
auto werd gegrepen. De man werd tegen den
werd hem hier geestelijke en geneeskundige
hulp verleend. Per ziekenauto werd de man
daarna overgebracht naar het St. Ignatius-
ziekenhuis te Breda. Onderweg daarheen is
hij echter reeds overleden.
De auto, welke de aanrijding veroorzaakte,
was afkomstig uit Schiedam.
Het bestuur van de Savio-stichting ta
's-Hertogenbosch heeft van de gemeente St.
Michielsgestel een terrein van 22 hectaren
oekocht, gelegen tegenover de golfbanen van
huize Zege werp aldaar, met de bedoeling
hierop een gesticht voor achterlijke voogdij-
jongens te bouwen. Dit gesticht zal staan on
der leiding der fraters van Tilburg.
De heer Ed. Nijsten te 's-Hertogenbosch zal
als architect van dezen bouw optreden. Nog
iii den loop van dit jaar zal het eerste deel
«ereed zijn.
Gistermiddag kwart voor één vond op deiï
hoek Vest—Noorderbrug te Dordrecht een
ernstig ongeval plaats. Een motorrijder wil
de dit kruispunt over de Vest in volle vaart
passeeren, toen van de Noorderbrug een
met steenen beladen vrachtauto kwam aan
gereden. Het motorrijwiel kwam onder de
achterwielen van de vrachtauto terecht en
de berijder werd op de straat gesmakt. Dok
ter Delhez was spoedig ter plaatse en liet
den zwaar gewonden man naar het ge
meente-ziekenhuis overbrengen.
Naar wij vernemen, worden op het oogen-
blik tusschen het rijk en de gemeente S- est
besprekingen gevoerd over ruiling van een
gedeelte van den rijksweg nabij de Ned. Hei
kerk in die gemeente en de evenwijdigloo-
pende Torenstraat aldaar.
Aan de automobilisten, die van dezen,
zeer drukken rijksweg gebruik maken, is bet
bovenbedoelde weggedeelte, dat in het
overigens rechte tracé van den weg daar ter
plaatse een zak vormt, maar al te goed be
kend en velen is het tot een ergernis ge
weest. Wel kwam er jaren geleden een
kleine verbetering tot stand, toen het één
richtingsverkeer werd toegepast en het ver
keer uit de richting Amsterdam 'anga de
Torenstraat werd geleid, maar de situatie
bleef om een afdoende oplossing vragen
D eTorenstraat zal nu op dezelfde breedte
worden gebracht als de rijksweg, zoodat het
verkeer in beide richtingen over dezen weg
kan plaats vinden.
Door den wedana van Bajongbong i3
naar het „Nieuws" meldt op het erf van een
tani in den kampong Tjikoerai (desa Tjige-
doeg) in de buurt van hotel Tjisoeroepan
een platte steen van een omvang van pl.m.
1 M2 opgegraven, beschreven met Hindoesch
letterschrift, dat nog niet ontcijferd kon wor
den.
De steen moet dateeren uit het jaar 609 na
Chr.
De Oudheidkundige Dienst te Batavia ont
ving van deze vondst tot heden nog geen
bericht.
bewondering te knikken, toen Bill zich nog met
....en toen half gebogen door het voorondef-
begon te flane eren.
