JIMMY EN JOY.
öi
Netlerlandsch bouwwerk
in Bolivia.
(T
J
ONTDEKT
„TOOVENARIJ" OP DE
„LADYBIRD".
*f<
WOENSDAG 10 JANUARI 1940
DEZE WEEK GEEN
ELFSTEDENTOCHT.
De geheele route is nog
niet te berijden.
DE POSTVERBINDING MET DE
W ADDEN-EILANDEN.
AANGETEEKENDE BRIEF
VERDUISTERD.
SCHAATSEN VOOR DE SCHOOLJEUGD
EERSTE KAMER.
MINISTER VAN DEN TEMPEL
IN DEN BOSCH.
PATERS ASSUMPTIONISTEN VIJF EN
TWINTIG JAAR IN ON SLAND.
EEN VERHAAL VOOR ONZE JEUGD
V
Jimmy.
VEEVOEDERDISTRIBUTIE,
DE IJMUIDERVLOOT IN 1939.
Het is thans zeker, dat de elfstedentocht
langs de traditioneele route, met vertrek en
aankomst te Leeuwarden, in geen geval in
den loop van deze week zal kunnen plaats
Vinden. Bij doorgaand vriezend weer zal het
centraal bestuur zich nader beraden om den
tocht uit te schrijven. In ieder geval zal het
Vaststellen van den datum tijdig geschieden,
opdat liefhebbers uit andere deelen van het
land gelegenheid krijgen zich aan te melden
en voor te bereiden.
De route LeeuwardenHarlingen is tot
Eu toe voor de scheepvaart open gehouden.
LeeuwardenDokkum is gisteren gestremd,
doch men kan er niet rijden door de schot
sen. De verkorte route van Franeker naar
Dokkum is nog niet vertrouwd, hetgeen ver
oorzaakt wordt door de stroomingen. Trou
wens, het water is dezen winter zeer onrus
tig en dat is de oorzaak, dat niet overal het
Ijs mooi en betrouwbaar is. Wel overweegt
het centraal bestuur eën andere route te kie
zen, b.v. van Dokkum over Oudkerk naar
Leeuwarden, doch dit gedeelte moet eerst
geinspecteerd worden. Van Leeuwarden naar
Stavoren en van Stavoren naar Harlingen is
prachtig is; in Sneek echter kan men niet
rijden, zoodat hier de ijzers moeten worden
afgebonden. Ongetwijfeld kan men prachtige
tochten maken, doch de geheele route voor
den elfstedentocht is in ieder geval deze
week niet te berijden, wat zeer zeker
een teleurstelling zal beteekenen voor het
groot aantal liefhebbers, dat gehoopt had,
dezer dagen aan den traditioneelen rit te
kunnen deelnemen.
De „Xema" is nog voor vieren gistermid
dag in de hoofdstedelijke luchthaven Schip
hol teruggekeerd.
Parmentier was uiterst tevreden over de
landingsmogelijkheid op de beide Wadden
eilanden. In den zomer laat deze vaak zeer te
wenschen over door het- vele dry fzand, waar
op het landen voor een vliegtuig niet moge
lijk is; thans echter leverde een landing niet
de minste moeilijkheid op. Het strand was
een wijde, vlakke baan, welke een buiten
gewoon fraaien aanblik bood. Parmentier had
dan ook slechts oponthoud om de post uit en
in te laden, hetgeen uiteraard slechts weinig
tijd in beslag nam.
In Eelde, waar het toestel omstreeks twaalf
uur landde, kwamen een verpleegster en de
echtgenoot van een zieke vrouw uit Ameland
aan boord.
Kort na één uur steeg de „Xema" op met
in totaal 100 kg. vracht- en pakketpost. Het
toestel bereikte twintig minuten later Schier
monnikoog, waar het op het Zuid-Westelijk
gedeelte landde. Na korten tijd vertrok het
om enkele minuten na tweeën Ameland te
bereiken.
De machine keerde met de' post van beide
eilanden naar Eelde terug, van welk vlieg
veld om kwart over drie de terugreis werd
aanvaard.
Indien de vorst blijft aanhouden, is de mo-
gelijkheic1 niet uitgesloten, dat Donderdag a.s.
wederom een K.L.M.-vliegtuig naar de twee
Waddeneilanden zal vertrekken.
Jongmensch aangehouden.
Men meldt ons uit Amsterdam:
Bij een handelsfirma aan de Keizersgracht
Was een jongmensch in dienst, dat de laatste
dagen zeker bon-viveur-allures begon aan te
nemen, welke niemand in dezen tijd van
versobering kon verklaren. Het trok dan ook
sterk de aandacht, dat deze jeugdige bedien
de, zich na kantoortijd groote glazen port
liet inschenken en links en rechts rondjes
gaf.
Ht duurde echter niet lang of de chef's van
het vrijgevige jongmensch ontdekten, dat
alle consumpties betaald werden met het geld
uit een aangeteekenden brief, welke de fir
ma niet bereikt had. De politie werd ge
waarschuwd en nadat de bediende eens ter
dege aan den tand was gevoeld, bekende hij,
onlangs een bedrag van 190 uit een cou
vert, bestemd voor de firma, te hebben ge-
Stolen. Hij is aangehouden en ingesloten.
(Ingezonden).
Namens het „Oude-schaatsen-comité"
Schrijft ons de secretaris-penningmeester, J.
H. Boon:
Zooda het buiten wintert, ontwaakt bij
ons de lust tot het schrijven van ingezonden
Stukjes. Verwondert U zich daarover slechts
kort. Wij toch vormen „Het Oude-Schaatsen-
Comité". Wij verzamelen oude schaatsen,
oude riemen, oud band; oude schaatsen het
liefst; daar maken wij, schoolmeesters, be-
geerenswaardige schaatsen van, hetgeen voor
Vaklui een kleine kunst is. Die begeerens-
waardige schaatsen leenen wij uit, aan
schoolkinderen, die geen schaatsen hebben,
omdat vader ze niet kan koopen. En als het
Ijs dan sterk is, dan is de geheele klasse ge
lukkig. Zoodra de dooi invalt, komen de uit
geleende schaatsen op school terug en gaan,
netjes opgeknapt, den zomerslaap in.
Jammer, geachte lezers, dat Uw oude schaat
sen onder in die kist, boven, zoo weinig be
langstelling genieten. Een postpakketje aan
onderstaand adres en ze blijven tot in de
Verre toekomst in hoog aanzien. Duizenden
van U kunnen en willen ons helpen. Slechts
tientallen doen het. Waarom? Omdat U zich
morgen ons adres niet meer herinnert. Daar
om, lezers, stelt niet uit tot morgen, wat gij
heden doen kunt. En heeft U geen oude
schaatsen te missen en wilt U toch helpen,
stort dan 6 cent op gironummer 22363 van
J. H. Boon, te 's Gravenhage, de prijs van
een stel schaatsenband, of, zoo ge rijk zijt,
10 cent, slijpgeld voor een stel.
Voor het „Oude-schaatsen-comité",
De secretaris-penningmeester,
J. H. BOON,
Pioenweg 25, Den Haag, Giro:
22363.
De Eerste Kamer kwam gisteravond bij
een.
De VOORZITTER deed mededeeling van
het besluit der centrale afdeeling om on
middellijk na de openbare vergadering een
aantal wetsontwerpen in de afdeelingen te
onderzoeken.
Hierop volgde sluiting, vijf minuten nadat
de zitting was geopend.
Na zijn bezoek aan Eindhoven arriveerde
de minister van sociale zaken, dr. J. van den
Tempel, gistermiddag met hetzelfde gezel
schap in hotel Chalet Royal te 's-Hertogen-
bosch, waar burgemeester mr. F. J. van Lan-
schot in tegenwoordigheid van de overige
leden van het college van B. en W. den hoo-
gen gast begroette.
Nadat de lunch was gebruikt, begaf de
minister zich naar de centrale werkplaats
voor jeugdige werkloozen. Hier werd hij door
den algemeen leider, den heer van Kaatho-
ven, verwelkomd. Deze gaf een uiteenzetting
van de werkwijze in de centrale werkplaats,
welke bestaat uit de drie afdeelingen metaal
bewerking, timmeren en schilderen en waar
in op het oogenblik 112 jeugdige werkloozen
zijn geplaatst.
Daarna bezichtigde de minister het ge
bouw en tevens maakte hij van de gelegen
heid gebruik de onlangs geopende en geheel
door jeugdige werkloozen gebouwde Pascha-
lisstichting te bezichtigen.
Met den trein van 15.45 uur heeft minis
ter Van den Tempel s-Herlogeuboscn ver
laten, uitgeleide gedaan door burgemeester
Van Lanschot.
Op 5 Januari was het vijf en twintig jaar
geleden, dat de Paters Assumptionisten, zich
in ons land vestigden.
Te Boxtel werd het oude kasteel van Sta
pelen, toebehoorend aan de familie Malie,
aangekocht, en hier vonden de Paters hun
eerste onderkomen.
Het aantal leerlingen van het seminarie
der paters nam echter gestadig toe, zoodat
men tot uitbreiding moest overgaan. In 1927
werd daarom begonnen met den bouw van
een geheel nieuw klooster, in den kasteel
tuin, dat in 1930 voltooid werd. Eenige ja
ren later werd eveneens een klooster te
Bergeyk opgericht en werd op het kasteel
van Stapelen te Boxtel de Procure voor de
Nederlandsche provincie gevestigd. In de af-
geloopen vijf en twintig jaar zijn vanuit het
missiehuis St. Theiesia talrijke missionaris
sen naar de Missiegebieden der Paters ver
trokken, die voornamelijk in Bulgaije, Syrië
en Palestina liggen.
In verband met het zilveren jubileum van
hun vestiging recipieerde de alg. overste
Zondag jl. te Boxtel waar talrijke geestelijke
en wereldlijke autoriteiten hun gelukwen-
Naar het „R. K. Bouwblad" mededeelt
heeft de bekende architect N'.c. de Jong op
dracht gekregen om een ontwerp te maken
voor een klooster en internaat te Chulumani
in Bolivia (Zuid-Amerika), bestemd voor
de Zusters Augustinessen van St. Monica te
Utrecht. Deze zusters gaan daar de in die
plaats reeds werkzame paters Augustijnen
bij hun missie-arbeid helpen.
Naar de architect mededeelt, werd ge
vraagd een kapel met 120 plaatsen voor lee-
ken met een koor voor 30 zusters, een zuster
huis voor 30 zusters, met afzonderlijke
slaapcel voor iedere zuster, een internaat
voor 60 meisjes, met groote slaapzalen. Ver
der 3 leslokalen voor het internaat.
Het stuk grond waar een en ander op ge
projecteerd moest worden, ligt op een van
de hoogste punten van Chulumani, op onge
veer 10 minuten gaans van de stad en plus
minus 200 Meter hooger. De stad ligt op pl.m.
1700 M. boven den zeespiegel.
B. K. bespreekt de plannen van den archi
tect. Aan zijn bespreking ontleenen wij het
volgende:
„Er is een tijd geweest, waarin men meen
de dat de aangewezen bouwtrant voor ker
ken en kloosters in de missielanden de neo-
Gothische was. Zoo verrezen tusschen palm-
boomen en olijven, aan de randen der woes-
tijd en op open plekken in het oerwoud, in
Congo en op Java, in de vlakten van China
Het Zusterklooster met internaat, dat naar ontwerp van Nic. de Jong te Chu
lumani in Bolivia zal worden gebowvd. x
en in het bergland van Zuid-Amerika vari
anten op bestaande West-europeesche gebou
wen. De missionarissen namen, als uitgangs
punt, teekeningen mee van bedehuizen en
kloosters uit het moederland of maakten in
het missiegebied ontwerpen, gebaseerd op de
herinnering aan gebouwen in hun geboorte-
stfeek. In andere gevallen waren het missie
broeders, die met de eenvoudige kennis, op
(Nadruk verboden).
„Nou hijgde mr. Prout, terwijl hij tuurde
op den vreemden inhoud van wat een leege
kist had moeten zijn. „Nou, dan zal ik op een
slikbank verzeild raken
Met deze woorden kondigde hij geen akelig
ongeluk op de wilde wateren der rivier aan.
Zij waren, evenals zijn waterlaarzen, slechts
aan zijn beroep ontleende uitdrukkingen om
uiting te geven aan verbazing.
Het maanlicht, dat uit de wolken omlaag
sijpelde, verspreidde een gouden glans over
het haar van Joy, zooals zij daar uitgestrekt
lag op de zakken, haar geheele omgeving
vergeten, en in diepen slaap verzonken.
Jimmy vertoefde eveneens in het Rijk der
Droomen; hij lag naast zijn zuster, wier
hand hij in de zijne hield, alsof dit hem
troost en rust schonk.
Een volle minuut lang bleef de lichterman
doodstil staren op dit lieflijke, maar vreemde
tooneel. Langzamerhand drong het tot hem
door dat dit toch niet geheel en al een droom
kon zijn. Want Jimmy gaapte en liet een
licht gesnork hooren, terwijl hij even
rilde en zich dichter tegen zijn zuster aan
drong.
„Klein Duimpje en zijn zusje 1" bromde
mr. Prout, terwijl hij hen nog aandachtiger
gadesloeg. „Nou, ik wil mij als aas door een
visch laten opslokken, als die niet van de
cake gegeten hebben 1" Hij boog zich nog
wat dieper over hen heen. „Oizeide hij,
nu wat luider, en vervolgens vlak bij Jimmy's
oor sprekend, herhaalde hij „Oi
Jimmy opende de oogen, en toen hij het
gelaat zag, dat over hem heen gebogen was,
liet hij een verschrikt: „Oooo!" hooren.
Angstig ging hij overeind zitten, en schudde
Joy bij den arm.
„Word wakker", fluisterde hij. „Het is....
het is.de man 1"
Joy werd met een schrik wakker, en de
slaperige verwardheid van haar blik getuigde
van haar verbijstering.
„Wie zjjn jelui vroeg mr. Prout streng,
„en wat voeren jelui beiden op mijn schuit
uit? Waar komen jelui vandaan?"
Joy wees in groote verwarring stroomaf
waarts.
„Vandaar", hijgde zij.
„En hoe lang hebben
jelui hier in de kist ge
legen?" vroeg de lich
terman.
„Sinds vanmorgen",
stamelde Joy. „Och
wees als-je-blieft niet
boos op ons, mr. Prout"
smeekte zij hem. „Wij
konden nergens anders
heengaan."
De lichterman liet zijn blik van den een
naar den ander gaan. Hij trachtte ernstig te
kijken, maar het lukte hem niet best.
„Hoe weet jij dat mijn naam Prout is
vroeg hij.
„Zoozoo hebben wij u hooren noemen",
legde Joy uit, „toen het schip geladen werd".
„Wil je zeggen", riep mr. Prout verbaasd
uit, „dat je hier verborgen geweest bent, al
dien tijd sinds wij de werf verlaten hebben
Joy knikte, en een zittende houding aan
nemend waarbij zij "het. nogal erg benepen
had bracht zij er stamelend de waarheid
uit.
„Wijwij waren in moeilijkheden met
een politie-agent, mijnheer Prout", stamelde
zij, deze onaangename bekentenis afleggend.
„Hij zeide dat wij een tasch gestolen hadden,
maar dit was niet waar. Wij kwamen in het
pakhuis, en verborgen ons daar in de kist,
en toen nog voor wij wisten wat er
gebeurde kwamen er eenige mannen, en
werden wij hier in de schuit afgelaten.
„Maar waar willen jelui heen Wie zijn
jelui ouders Waar komen jelui vandaan
vroeg de lichterman, die er niets van begreep.
In weinige woorden vertelde Joy hem hun
geschiedenis, zoo goed als zij kon. Hun vader
was een vliegenier, die op zee verloren
gegaan was. Hun moeder was naar een zie
kenhuis gebracht, lijdend aan verlies van ge
heugen, en zij konden haar niet opsporen.
„Er is een vriend, naar wien wij op weg
waren", zeide Joy, „maar hij woont ver hier
vandaan, en wij hadden niet genoeg geld voor
den trein. Och, wees toch als-je-blieft niet
boos op ons, mijnheer Prout!"
„Boos riep de vriendelijke lichterman
uit, terwijl hij in zijn verbijstering nog steeds
zijn kin streelde. „Ik ben niet boos, lief kind.
Ik ben alleen maar verbouwereerd. Wij zijn
niet gewoon aan verstekelingen op deze
schuit. Hoe heet je
„Ik heet Joy Wallace, en dit is mijn broertje
Jimmy", antwoordde zij.
„En wil je zeggen dat jelui geen tehuis
hebt, en niemand om naar jelui om te zien?"
riep mr. Prout ongeloovig uit. „Waar hebben
jelui met je beidjes dan van geleefd Van
de lucht?"
„Neen, mijnheer Prout wij hadden zoo'n
honger dat wijwat eten uit uw provisie
kast genomen hebben. Toen u en mrs. Prout
aan wal warenbekende Joy, want zij
vond het beter hem meteen maar de volle
waarheid te vertellen en hem niet te laten
denken dat zij oneerlijk waren. „Wat brood,
en reuzel en cake, mijnheer Prout", voegde
zij er schielijk aan toe. „Wij waren van plan
het geld achter te laten vóór wij heengingen".
Een glimlach rimpelde het goedhartige
gelaat van den lichterman. Maar die glimlach
maakte' weer plaats voor een nadenkende
uitdrukking alsof heel langzaam een goede
gedachte haar intocht hield in zijn brein.
„Hm!" bromde hij. „JuistHm, hm!
Kijk eens", zeide hij plotseling, „misschien
kunnen wij een stel zooals jelui tweeën hier
op de Ladybird wel gebruiken. Zouden jelui
je voor een tijd willen laten aanmonsteren
„Aanmonsteren herhaalde Joy, die hem
niet begreep.
„WeljaAanmonsteren als twee van de
bemanning, en dan aan boord blijven met
mij en de oude framboos
„De oude framboos Joy begreep er
minder dan ooit van.
„De frambozenpudding", legde Sam uit,
maar hij vond ook dit niet duidelijk genoeg,
en deed een verdere poging: „Weet je
ik bedoel moeder de vrouwMrs. Prout".
Hij wees met zijn duim ongeveer in de
richting van de kajuit, en knipoogde heftig.
„Zij heeft zich de oogen droog gehuild om
gezelschap te hebben. Als jelui nu eens bij
ons aan boord bleven Zou dat niet beter
zijn dan maar over straat te zwerven, zonder
dat je weet waarheen je gaat moet, of je in
een houten kist te laten inpakken als twee
bussen spercieboonen
Joy glimlachte. Het was alsof haar hart
verwarmd werd door den vriendelijken glans
in de oogen van den lichterman. Inplaats van
boos te zijn over hun aanwezigheid, scheen
hij zich bijne erover te verheugen. Mijnheer
Prout hielp hen beiden uit hun schuilplaats,
en zijn opwinding scheen toe te nemen toen
hij met hen in het ruim van de schuit stond.
„Kijk", fluisterde hij. „Ik heb een idee.
Het is misschien een beetje dwaas, maar
enfin, luister eens".
Hij sprak op zachten, vertrouwelijken toon,
en Joy knikte glimlachend. Wat Jimmy aan
gaat, deze scheen zich zoo te vermaken, dat
hij grijnsde tot bijna aan zijn ooren toe.
Sam Prout zeide hun dat zij moesten wach
ten vervolgens daalde hij stil den ladder
af naar de gezellige kleine kajuit beneden-
deks. Daar vond hij de omvangrijke figuur
zijner vrouw in den leunstoel, zooals hij haar
verlaten had, maar slapende.
Beneden aan den ladder stond Sam Prout
een oogenblik stil, en glimlachte tot haar,
met een uitdrukking van bijna droefgeestige
toewijding op het gelaat. Op heel de rivier
voer geen man, die meer van zijn vrouw
houden kon dan hij, of die in zijn vrouw een
trouwer makker vond in het vreemde, zwer
vende leven dat hij gedwongen was te leiden.
En geen vrouw had een man kunnen vinden,
die haar toewijding waardiger was dan hij.
Met den gloed van een jongensachtigen
samenzweerder in zijn oogen, keerde Sam
Prout zich om, en sloop met de uiterste
behoedzaamheid den ladder weer op.
Na hun fluisterend en met veel vertoon
van gewichtigheid precies gezegd te hebben
wat zij doen moesten, voerde Sam Prout de
twee nogal verbijsterde verstekelingen uit
het ruim weg, en vervolgens langs het dek
der schuit naar het kleine luikgat, vanwaar
de steile ladder omlaag voerde.
„Voorzichtig aan", fluisterde hij. Maakt
geen gerucht, of zij zal wakker worden. Volgt
mij geruischloos naar beneden, en blijft staan
waar ik jelui neerzet".
Met groote behoedzaamheid daalde hij weer
af naar de kajuit, en Joy en Jimmy, eenigs-
zins buiten adem, volgden hem. Jimmy wierp
eenigszins zenuwachtig een blik op mrs. Prout
die nog op haar stoel zat te slapen. De kat
op het haardkleed keek even naar hen op,
en sloot toen haar oogen weer zij stelde
blijkbaar weinig belang in hen.
Mr. Prout, die voortdurend meer schik
kreeg in zijn samenzwering, sloop door de
kajuit, en schoof een gordijn terzijde, waar
achter zich een klein alcoof bevond. Hij
wenkte Joy en Jimmy, en dezen naderden
zonder eenig geruisch te maken.
„Daarin fluisterde hij, en zij gehoorzaam
den glimlachend, nog steeds hoogst verwon
derd. Het gordijn viel weer terug over het
kleine alcoof, en verborg hen.
Sam Prout grinnikte vergenoegd, en keek
naar zijn vrouw. Vervolgens deed hij iets
vreemds. Hij nam een stormlamp van een
plank, en zette haar op tafel, na het tafel
kleed ervan verwijderd te hebben. Jimmy,
die nieuwsgierig gluurde door een reet van
het gordijn, zag hoe de lichterman een hand
doek van een rek nam en deze, in een kleinen
spiegel kijkend, bij wijze van tulband om
zijn hoofd drapeerde.
Nadat hij zich aldus het voorkomen gege-
van had van een IndischenRadjah in een
blauwe zeemanstrui, schudde hij het witte
tafellaken uit, en sloeg het om als een mantel.
Wat mr. Prout precies voorhad, kon Jimmy
zich niet indenken, en Joy werd er niet veel
wijzer uit dan hij. Mr. Prout wierp over zijn
gedrapeerden schouder heen een blik naar
het gordijn, gaf een breeden grijnslach ten
beste en nam de lantaarn op. Vervolgens
trad hij op zijn vrouw toe, en klopte haar
op den schouder.
„Oe-oe-oe-loe-zoe-zargromde hij met
diepe basstem. „Open uw oogen, Asschepoes-
terOpen uw oogen
Mrs. Prout schrok wakker en opende de
oogen verschrikt, terwijl de krant van haar
schoot viel.
„Wat is dat riep zij uit, en toen slaakte
zij een gilletje, groote oogen opzettend bij
het aanschouwen van de gedaante met den
tulband.
„Oe-oe-oe 1" gilde zij, maar toen zij haar
echtgenoot herkende, uitte zij een kreet van
verontwaardiging. „Sam riep zij uit, „wat
moet je toch voorstellen, groote domoor, om
een vrouw zóó aan het schrikken te maken
Ik dacht dat je een geest was
„Dan ben ik dus een
geest!" verklaarde Sam
met zijn diepste bas
stem. „Ik ben Aladdin,
mrs. Prout. Ik ben de
Genius met zijn toover-
lamp, en ik ben geko
men om uw twee wen
schen in te willigen,
daar het uw huwelijks
avond is".
Mrs. Prout fronste- de wenkbrauwen, half
verstoord, en half geamuseerd.
„Sam", zeide zij. „Waar heb je het toch in
hemelsnaam over Leg dat tafellaken af,
en wees geen oude dwaas".
Inwendig grinnikend van plezier, richtte
Sam Prout zich in zijn volle lengte op. Hij
zette de lantaarn op tafel, en keek zijn
vrouw met over elkaar gekruiste armen aan.
„Vrouw", zeide hij streng, „zoudt gij de
Groote Machten van toovenarij en Wijsheid
versmaden? Ik ben de toovenaar met de
Lamp, en ik ben hier om uw wensch te
vervullen. Kijk mij in de oogen, en geef uw
hartewensch te kennen."
Mrs. Prout, nu van haar schrik bekomen,
lachte. Zij zeide dat als hij niet ophield
zoo mal te doen, zij hem iets naar het hoofd
zou werpen. Zij was zich ervan bewust ge
worden dat zij honger had, en begon er spijt
van te krijgen dat zij niet iets lekkers ge
kocht had voor het avondeten.
en goud haar. Zij is hier, in den aether, en
wacht, en 'ik behoef maar over mijn lamp
te wrijven opdat zij mijn oproep zal ge
hoorzamen."
Mrs. Prout stond van haar stoel op. Zij be
gon haar bekomst te krijgen van al dien
onzin.
„Sam", zeide zij, „als je die handdoek niet
van je hoofd neemt, en niet uitscheidt met
die dwaasheid, dan zal ik....-'
„Sst!" waarschuwde Sam, naar afwerend.
„Ik zie een nieuw visioen. Ik zie een jongen,
een kleinen jongen, met rond gelaat en roze
wangen. Ik zie hem vaag, als door een gor
dijn. Oe-loe-zoe-zar-sacra la bona!"
Met een armzwaai wendde Sam zich om
en tilde de lamp op, deze voor zich uit hou
dend, terwijl hij door de kamer sloop. Mrs.
Prout begon boos te worden, omdat haar
man zoo dwaas deed.
Maar daar liet Sams stem zich weer hoo
ren, diep en hol.
„Aanschouw de toovenarij van de Lamp",
fluisterde hij, de lantaarn met zijn vrije
hand wrijvend. „De Slaaf heeft gehoord, en
de wensch is vervuld.Aanschouw-de-
toovenarij-van-de-Lamp!"
Terwille van het effect liet Sam Prout
de lamp met een slag vallen, op gevaar af
van het glas te breken. Op hetzelfde oogen
blik rukte hij het gordijn open en plotseling
verdween de verstoorde uitdrukking van het
gelaat zijner vrouw.
Met oogen, die van verbazing bijna uit hun
kassen puilden, staarde zij naar de beide
kinderen, die van het alcoof uit haar glim
lachend aankeken. Zij zag een meisje met
heldere blauwe oogen, een weinig blozend,
en blijkbaar iets verlegen. Naast haar stond
een kleine jongen met frissche wangen, en
een breeden glimlach.
Mrs. Prout, die op de vaart al heel wat had
meegemaakt het leven te water is nu een
maal rijk aan avonturen en afwisseling
bleef stomverbaasd staan toekijken. Ze keek
van Joy naar Jimmy en van Jimmy naar Joy.
Droomde zij? Wat was dat nu voor fan-
tasterij? Ze bracht haar handen aan haar
hpofd. De twee kinderen bleven haar aan
staren en bewogen zich niet.
Er heerschte een volle minuut de aller
grootste stilte, dan
„Sam!" riep Mrs. Prout uit, buiten adem
terugdeinzend, en een hand tegen haar hart
drukkend, „Sam! Wie.... wie is dat?"
Sam Prout barstte in luid en vroolijk ge
lach los, terwijl hij het tafellaken wegwierp
en zjjn hoofd van den tulband bevrijdde. Hij
was zoo verrukt als een kind over het suc
ces van zijn eenvoudigen truc.
„Wie zij zijn, Clara?" riep hij uit. „Heeft
de Toovenaar je dit niet gezegd? Zij zijn het
antwoord op je wensch. Waarom kijk je nog
zoo verschrikt?"
Nog altijd lachend, nam hij Joy en Jim
my bij de handen, en voerde hen de kamer
binnen. Mrs. Prout liet geen woord hooren.
Zij staarde nog in stomme verbazing, alsof
zij nog steeds niet wist of zij waakte of
droomde.
Het was werkelijk alsof de kleine kajuit
betooverd was, maar de betoovering werd
verbroken door een plotselingen kreet van
buiten af.
ui ij i
,,De slaaf van de tooverlamp heeft uw wensch ingewilligd!" riep mr. Rout uit.
„Als je dan weten wilt wat ik zou willen
hebben, mijnheer Genius", zeide zij, „dan is
het een lekkere bokking met gebakken aard
appelen."
Sam Prout schudde plechtig het hoofd.
„Vrouw", Zeide hij streng, „waarom be
dreigt gij den Slaaf van de Lamp? Ik kan
in het hart lezen, en gij spreekt valschelijk."
Sam Prout, die zich geweldig scheen te
verkneuteren, liet op indrukwekkende wijze
de oogen rollen en strekte met breed ge
baar een arm onder het laken uit.
„Luister", zeide hij met holle stem, „de
Wijze Toovenaar van de Lamp heeft gespro
ken en mij uw hartewensch medegedeeld...."
Sam hield één hand boven de oogen, als
of hij staarde naar een visioen.
„Ik zie een kind", fluisterde hij op gespan
nen toon. „Een maagd met blauwe oogen
Wat zou er nu gaan gebeuren? Zou het
mooie festijn zoo spoedig worden verstoord.
Zouden de plannen, die zoo prachtig waren
opgezet nu al als een zeepbel uiteenspatten?
Alle vier waren met dezelfde gedachten bezig.
Er was echter weinig tijd voor nadenken en
raden. Want....
„A-hoi, Ladybird, iemand aan boord?"
klonk een rauwe stem.
„A-hoi!" brulde Sam, een paar treden van
den ladder opspringend. „Wie is daar?"
Maar toen hij achter zich om de kajuit
inkeek, zag Joy dat er plotseling een ver
andering in hem ingetreden was. Zijn glim
lach was verdwenen, en de waarschuwing
die hij snel en fluisterend uitte, deed Joy's
hart een oogenblik stilstaan.
,,'t Zijn twee politie-agenten", fluisterde
hij, „zij komen aan boord."
(W ordt vervolgd).
een ambachtsschool verworven, projecten
maakten en die daarbij eveneens bijna zon
der uitzondering in den „spitsboogtrant" ver
vielen, als de vormgeving bij uitnemendheid,
welke overal gelden moest waar het kruis
werd geplant.
Geleidelijk aan echter zijn de inzichten
zich aan het wijzigen. Net in het minst van
het centrale punt der missieaktie uit: Rome,
wordt het inzicnt naar voren gebracht, dat
het oprichten van kerktypen uit West-Euro
pa in landen met heel andere levensverhou
dingen, heel andere bouwmaterialen en
eischen ten opzichte van het klimaat, onna
tuurlijk is, met als gevolg, dat een conflict
ontstaat tusschen gebouw en landschap en
dat de architektuur en haar omgeving op
deze wijze nimmer tot een hechte eenheid
zullen samengroeien.
Is dit op zichzelf te betreuren, ernstiger
nog dan het feit, dat deze gebouwen altijd
vreemd en onwennig zullen staan in hun om
geving, is, dat de volkeren der missielanden
er zich niet vertrouwd, niet één mee zullen
voelen. Ze zijn niet van en behooren niet bij
hun land en bewust of onbewust zullen ze
verlangen naar Godshuizen, die in karakter
en vormgeving voortkomen uit de natuur
lijke gegevens van het eigen landsgebied.
Het is nu de groote verdienste van het
plan voor een zusterklooster met kerk en in
ternaat van architekt Nic. de Jong, hetwelk
nabij het stadje Chulumani in Bolivia ge
bouwd zal worden, dat het zich richt op de
bestaande bouwwijze ter plaatse. Als men de
luchtfoto ziet van La Paz, een stad welke
een dagreis van Chulumani afgelegen is, of
een détailopname van een pleintje te Chulu
mani zelf, dan valt die onmiddellijk zeer
sterk op. Het maken van langgerekte bouw
volumen en de wijze, waarop zij tegen elkan
der staan, de gekozen dakvorm en dakhelling
zijn eigen aan de streek; grootte van muur-
doorbrekingen en raamtypen, het in regel
matige reeksen plaatsen der vensters, enz.
evenzeer, en zoo zal ongetwijfeld dit klooster
zeer wel aansluiten bij het Zuidamerikaan-
sche Chulumani en als vanzelf passen in het
Boliviaansche landschap.
Hier stond een Nederlandsche architekt
voor een Boliviaansche opgave, en deze heeft
zich daar tegenover gesteld met een duidelijk
en gezond begrip van den aard en de moei
lijkheden welke daaraan verbonden zijn. Al
les bijeen toont dit schetsplan, dat eenmaal
het klooster van Chulumani, hoog gelegen op
een bergtop, 'een waardige en sierlijke be
kroning zal vormen van het stadje dat aan
zijn voet gelegen is."
De minister van Economische Zaken heeft
bij beschikking van 2 Januari 1940 een drie
tal commissies van advies voor de veevoe
derdistributie ingesteld.
Verschillende vertegenwoordigers van han
dels- en industriekringen hebben daarin zit
ting genomen.
De technische commissie van advies voor
de veevoederdistributie, bestaat uit: ir. J. G.
Tukker, Beekbergen, voorzitter; ir. W. F.
Gerhardt, 's-Gravenhage, secretaris; ir. A. H.
Boerma en dr. ir. M. J. L. Dols, beiden te
Voorburg; Th. C. Geudeker, 's-Gravenhage;
dr. J. Grashuis, Hoogland; mr. G. P. ter Ha-
seborg en ir. H. G. A. Leignes-Bakhoven, bei
den te 's-Gravenhage. Deze commissie brengt
advies uit over algemeene vraagstukken, de
veevoervoorziening betreffende, zoomede om
trent de vaststelling der voedernormen en de
samenstelling van het mengvoeder.
De commissie van advies voor de fabricage
van veevoeder, bestaat uit: Th. C. Geudeker,
's-Gravenhage, voorzitter, ir. A. H. Boerma,
Voorburg, secretaris; H. M. Abraham, 's-Gra
venhage; H. Balfoort, Wenum; J. F. Deelen,
Veghel; dr. ir. M. J. L. Dols, Voorburg, dr. J.
Grashuis, Hoogland; K. Koudijs, Rotterdam;
ir. H. G. A. Leignes-Bakhoven en H. Reinaud,
beiden te 's-Gravenhage; H. J. Spiele, Rot
terdam; ir. J. G. Tukker, Beekbergen en T.
J. Twijnstra, Bilthoven. Deze commissie ad
viseert in aangelegenheden, de mengvoeder-
fabricage betreffende.
De commissie van advies voor de veevoe
derdistributie, bestaat uit: Th. C. Geudeker,
s-Gravenhage, voorzitter, ir. A. H. Boerma,
Voorburg, secretaris; J. Abma, Broek in Wa
terland; A. M. Abraham, 's-Gravenhage; H.
Balfoort, Wenum; J. G. Benes, Hoogezand;
J. F. Deelen, Veghel; dr. ir. M. J. L. Dols,
Voorburg; A. L. van Eek, Zevenbergen; dr.
J. Grashuis, Hoogland; J. Hannema, Wels-
rijp; F. den Hartog, Hoog Blokland (post Ar-
kel); J. G. W. Huizing, Weerselo (O); J. P.
F. Janssen, Amsterdam; J. W. Koopmans,
Leeuwarden; ir. H G. A. Leignes-Bakhoven,
"s-Gravenhage; J. a. van Noort, Rotterdam;
H. A. M. Peters, Lobith; K. A. W. Peters van
Oyen, Venlo; H. Reinaud en J. Schilthuis,
beiden te 's-Gravenhage, G. van Stolk Jr.,
Rotterdam; H. Trouwen, Heeze (N.B.); ir. J.
G. Tukker, Beekbergen; T. J. Twijnstra, Bilt
hoven; J. D. Vis, Zaandijk; B. J. Voogd,
Zaandam en II. Weekhout, Borculo. Deze
commissie heeft tot taak het geven van ad
vies inzake de distributie der veevoeder
grondstoffen onder de mengvoederfabrieken
en der mengvoeders onder kandelaren en
veehr uders.
Gedurende het jaar 1939 is de IJmuider
Visschersvloot verminderd met zeven stoom
trawlers, waarvan zes schepen naar binnen-
landsche werven werden gesleept teneinde
te worden gesloopt. Een trawler werd ver
mist. In dezelfde periode werd de vloot uit
gebreid met 3 motorkotters, waarvan 2 sche
pen uit een andere haven naar IJmuiden
overgeschreven werden, terwijl een nieuw
schip in de vaart gebracht werd.
Op 31 December telde de vloot 95 schepen,
hieronder bevonden zich 86 stoomtrawlers, 4
motorloggers en 5 motorkot'mrs.
De IJmuider visschersv! ot telde in vroe-
ze jaren s ,0 schepen.
