vrouwenwerk
Carnaval m feesten
zonderlingen
^AARDEERING
CARNAVAL, der
van
J
DIE IN DISCREDIET RAAKTEN
PAGINA
MAANDAG 17 FEBRUARI 19^
Wij leven niet meer in
den tijd van Anna
Roemers
Een betoog voor vrouwen
en heel niet voor heeren
Het Vaticaan en China
t J
EEN PRINS VAN ORANJE
RUST IN DIEST
VALSCH GELD IN
FRANKRIJK -
tüen Engelsche commissie I»
een jaar berig geweest om te
onderzoeken, hoe het komt, dat
vrouwen, die hetzelfde werk
doen ais mannen, voor dat
werk meestal een lagere beloo-
inlng ontvangen dan haar man
nelijke collega's. Een van de
oorzaken vond de commissie in
de traditioneele opvatting, dat
men onderscheid maakt tus-
schen mannenwerk en vrouwen
werk, welk onderscheid zU in
de meeste gevallen kunstmatig
achtte.
Kan u dat niet veel scheien,
lezeres? Ja, dan heb ik het juist
tegen u. Want dan behoort u
Waarschijnlijk tot de gelukkige en
Ijroote categorie, die er heelemaal
geen behoefte aan heeft, zich in
Welk opzicht dan ook de gelijke
pan den man te toonen. Nietwaar?
JDe suffragettes zullen wei alle
maal dood zijn, en wat zij en haar
ttjdgenooten aan anti-conventio-
Weele dwaasheid opbrachten, is
W>t een onschadelijke nachtmerrie
gereduceerd.
Maar niet alle vrouwen behoo-
Ven tot uw categorie. Daar zijn
•jrrouwen, voor wie het 'n kwestie
'is van to be or not to be, dat zij
Whs gelijke van den man worden
Weschouwd, niet in uiterlijk of in
levenshouding of in opvatting of
la temperament, maar in presta
tie. Als wij straks vrouwelijke tni-
Wisters gaan kragen en vrouwe-
«Ske rechters (van Maaxsseveen
t* een man en leest het dus niet)
Wn vrouwelijke gezanten en vrou
welijke notarissen, dan zullen die
Wren knap moeten zijn als haar
mannelijke collega's. Ja zij zullen
misschien knapper moeten zjjn
Wan het gemiddelde van die col
fcgra's, omdat zij een onvriendelijk
■tuk conventioneelen weerstand
■moeten overwinnen.
Dat deze vrouwen gewaardeerd
Worden, is nog meer dan een per
soonlijk belang: het is een belang
9ran de menschheid, die veel te
Weel haat en concurrentie en
Slacht en zelfzucht kent, en veel
We weinig liefde en ontferming en
goedheid.
Het is ten slotte een belang van
jfcet rijjt Gods op aarde, waarin de
Irrouw de plaats moet mogen in-
Wemen, die de Paus haar gewezen
Weeft.
Wat doet gij, vrouwen van de
jKroote en gelukkige categorie, om
Wet die andere vrouwen mogelijk
We maken, dat zij den strijd om het
iWestaan voeren, zonder door de
Wwiventie gehandicapt te worden?
Als gij niets doet, is het heele-
Maar de werkende vrouwen van
thans willen wèl voor vol worden
aangezien, lieve lezeres, U hoeft
dat niet hoogmoedig te vinden. U
hoeft er ook geen moederlijke
vermaning aan te spendeeren. Zq
behooren niet tot de groote en
gelukljige categorie. Maar zij ken
nen haar capaciteiten, haar rech
ten en haar verantwoordelijkheid.
Gij moogt haar het leven niet zo©
verschrikkelijk moeilijk maken.
IN TE,
maal in orde. Als gij geen verga
deringen bijwoont van overjarige
feministen die hier en daar
nog gehouden worden dan is
dat alleen maar uitstekend. Gij
doet genoeg, als gij heelemaal dat
gene zijt waartoe God u geroepen
heeft: een lieve vrouw en een
goede moeder. Maar als u tijd
overhoudt, en u beijvert om dien
nuttig te besteden, dan: neem u
in acht want een groot aantal
vrouwen heeft geleerd, zich thuis
te voelen op den openbaren weg.
Maar dat wil niet zeggen, dat zij
er thuis zijn. De verkeersregels
van derf openbaren weg zijn na
melijk regels, zooals de man die
heeft gemaakt. Het zijn logische
ea strenge en soms meedoogen-
looze regels. Als gij ze niet kent,
of er niet naar weet te leven,
blijf dan thuis. Wie niet rijden
kan en tóch gaat spelevaren op
den openbaren weg, is een publiek
gevaar.
Waarom laat gij het niet, gfj,
die het u moet aantrekken?
Waarom laat gij rechten gelden,
die gij niet hanteeren kunt?
Waarom bederft gij de markt voor
andere vrouwen met uw lieftal
lige speechjes over opvoeding en
liefde? Waarom wilt gij hardnek
kig uw initialen terugvinden in de
vrouwenrubriek, waar, krachtens
een ongeschreven wet, dat groote
dingen worden teruggebracht tot
infantielee proporties, waar
krachtens dezelfde wet, alles dom
mer en kleiner moet zijn dan in
de kolommen voor de „groote
menschen?" Waarom spreekt gij
voor de radio met dat ietsje te
veel melodie ea parmantigheid in
uw stem, dat ons op de eerste
'plaats wil doen beseffen, dat de
voordracht een auteur heeft en
wat voor een en dat gq het,
zelf nog lang niet mis vindt?
Waarom spreekt gij op vergade
ringen, als het schema van uw
voordracht u water en bloed kost,
ais gij moet plagieeren, als gij
krampachtig uw best moet doen
om uzelf au sérieux te nemen?
Ken u zelf! Houd op met voed
sel te geven -aan de traditie, die
vrouwenwerk een paar graden la
ger waardeert dan mannenwerk.
Wq leven niet meer in den tijd
van Anna Roemers, die een knap
pe vrouw geweest moet zijn, en
die toch in alle gemoedsrust de
vleiende bewondering van de tijd-
genootefl over zich heen liet gaan,
wel wetend, dat zij als vrouw toch
niet voor vol werd aangezien.
De H. Vader tot den nieuwen
Chineeschen gezant
Bij de overhandiging van de ge.
loofsbrieven -door <len nieuwen
Chineeschen gezant bij het Vati.
caan. Vu Tch-ing Haiung, sprak de
Paus ©en rede uit waarin hij o.m.
zeide dat oneenigheid <en hela-n.
genconflicten de tragische gevolgen
zijn van de verschrikkelijke oor.
logs jaren. Doch in alle landen heb
ben de meest heldere geesten in de
school van het lijden geleerd, dat
-er ondanks alle gechillen een ge.
meen.se happeiijke zaak is, die men
met kan veronachtzamen zonder
d basis van welvaart van alle vol
ken aan te tasten.
Over China sprekend: „t land
met 400 millioen inwoners, -waar
eens üe wieg stond van de Ooster.
sche beschaving'\ wees de H. Va.
der erop, dat de Chdneezen na
duizenden jaren en alle soorten
van beproevingen en rampen tem
spijt hun kracht en jeugd hebben
behouden, hetgeen talrijke andere
landen hun benijden, en dat zij,
zich bewust van hun geestelijke
en materieeïe reserves, in rustig
vertrouwen de toekomst tegemoet
zien.
Feest"t W-oord alleen heeft al
'n heerlijken klank. Peest! 't Past
zoo echt ju onze Katholieke sfeer.
Geen grootere feesten dan in onze
Katholieke middeleeuwen. Chris
tus zelf deed Zijn eerste wonder
op een feest en 't rijk der hemelen
is een eeuwig feest-
Hoe komt het toch. dat onze
feesten in discrediet raakten? We
zouden haast zeggen: ..Wie niet
van feest houdt, zal zich in den
hemel niet thuis voelen".
Dan herinneren we ons plotse
ling de ernstige woorden, dat niets
wat bezoedeld is, het rijk der
hemelen zal binnengaan. En met
weemoed denken we. dat we
Christus, nóch Zijn lieve Moeder
op veel van onze feesten graag
zouden inviteeren. Maar dan
hooreaa wij er ook niet thuis- Wil
ieder meisje, elke vrouw niet
graag een levende copie van haar
Moeder Maria zijn? Ën we staan
toe, dat onze feesten meer en meer
heidensch worden.
Carnaval raakte in discrediet.
Jammer't Is zoo'n kostelijk pot
sierlijk Zuid-Nederlandsch feest
en wij Noorderlingen zouden dol
graag meedoen, als we niet moes
ten -bekennen, dat we er te stijf
voor zijn. Maar het Carnavals
feest weid op groote schaal be
zoedeld en heidensche bacchanalen
hooren niet thuis in een Katholiek
lafTd-
Wq Katholieken trokken ons hoe
langer hoe meer terug in intiemen
In verband met berichten, dat
de grafkelder en de kist van den
oudsten zoon van Willem van
Oranje in vrij slechten toestand
verkeerden hebben Graaf Dumon-
ceau. grootmeester honorair van
II. M. de Koningin en haar par
ticulier secretaris, drs. Kohnstam
een bezoek gebracht aan de Bel
gische gemeente Diest, waar in
het hoogkoor der St. Sulpitiuskerk
het stoffelijk overschot rust van
Philips Willem, prins van Oranje
heer van Diest.
Prins Philips werd op 19 Dec.
1554 te Breda geboren als zoon
van Willem van Oranje en Anna
van Egmont—Buren. Hij genoot
een katholieke opvoeding en was
sinds 1566 student te Deuven. Op
bevel van Philips II werd hij in
1568 naar Spanje gebracht, waar
hij aan een universiteit en aan
het hof in halve gevangenschap
verbleef. Hij -kon zoo ml- dienen
als gijzelaar voor zijn opstandigen
vader. Pas in 1596 kwam hij in
gezelschap van aartshertog AÏber-
tus naar Brussel Hij huwde met
Eleonora Charlotte de Bourbon en
werd in 1602 Heer van Diest. Van
dien tijd is prins Philips te groot
weldoener van Diest geweest, zoo
dat hij in groot aanzien stond bij
-de bevolking-
Vanwege de gehechtheid aan
huis en geboortegrond aan den
eenen kant en zijn Kath. geloof
en betrekkingen met de aartsher
togen aan den anderen kant koos
Philips Willem in het Spaansch-
Nederlaiodsch conflict geen party.
1618 stierf hij te Brussel en
omdat het de laatste wensch van
hem was, werd hij op 1 April van
dat jaar te Diest begraven
.In overleg met het kerkbestuur
van St. Sulpitius zullen maatre
gelen beraamd worden om het
graf weer in goeden staat te bren
gen. Het is niet waarschijnlijk dat
tot overbrenging van het stoffe
lijk overschot naar Nederland be
sloten zal worden, al is aan de
mogelijkheid daarvan gedacht. In
's prinsen testament ligt vast, dat
hij te Diest moest begraven wor
den en bovendien blijkt men er
te Diest zeer op gesteld te zijn de
nagedachtenis van den prins te
blijven eeren. Tenslotte zij nog
vermeld, dat de gemeente Diest
na de bevrijding veel heeft ge
daan ten behoeve van Ned kin
deren. die er tot herstel zijn op
genomen.
kring. Helaas achtervolgt oat
overal de heidensche geest. Ba
als wij niet te wapen trekken, zul
len we het verliezen, zelfs in ons
eigen gezin.
Zeker: van preutschheid is geen.
enkel gezond mensch gediend maar
preutschheid en reinheid wcnx
den ten onrechte in één adem ge
noemd. terwijl reinheid en hygiëne
dringende levensbehoeften zijn-
Helaas ontbreekt het vele» aaa
die innerlijke hygiëne.
Terecht zouden wf) beleedigd
zijn. als de gastvrouw tegenover
ons de égards niet in acht namj
als ze ons gebakjes presenteerde,
waar een vliegen zwerm zich aan.
vergastte, of likeur met bezinksel.
In zoo'n milieu voelen wij ons niet
thuis en wie ons daar inyiteert,
heeft geen hoogen dunk van onze
waardigheid.
Waarom moeten wij dan ver.
draagzaam zijn tegenover dengene,
die gewaagde geestigheden debi
teert? Waarom die eeuwige dood
doener. dat het er eigenlijk wel
mee door kan en we preutsch zijn,
als we protesteeren! Moeten onze
huiselijke feesten ook bezoedeld
worden door de bacillendragers?
Een blq feest is een rein feest
en wie ons niets beters weet te
vertellen dan gewaagde grappen,
is beneden onzen geestelijken
stand.
Wij vrouwen, die zoo graag een
levend beeld van onze Moeder
Maria zijn. wij moeten den eer
bied afdwingen dien Maria af
dwong op de bruiloft van Cana.
En als men ons dien eerbied niet
betoont, zullen wij ons verdedigen.
Niets wat bezoedeld is. zal het
rijk der hemelen binnengaan. Wat
zuilen wq heerlijk feest vieren in
de gemeenschap van alle heiligen!
L. VAN WIJK.
Een groote hoeveelheid valsch
bankpapier alsmede zeer" veel na.
gemaakt Amerücaansch leger,
„scrip".geld, waarvoor Amerikaan,
sche soldaten in geheel Europa ia
iagerw nkels terecht kunnen
blijkt den laateten tijd in Frank,
rijk in omloop te zijn gebracht.
Het valsche bankpapier is soms
pas na minutieuze onderzoekingen
te onderscheiden van echt. De
Fransche politie is in samenwer.
kng met Amerikaansche militai,
ren een uitgebreid onderzoek be
gonnen.
De Fransche politie heeft bo.
vendiea gedurende de laatste da.
gen goud ter waarde van twee.
en.een.haJf-millioen francs op de
zwarte markt ontdekt.
Juist an zijn rijfde spiegelei «tak
9acob van Kekerdum» m borstels
On huishoudelijke artikelen zijn
■uimen tuaschea zijn vest en Het
Sijs bulk bollen van het lachen.
*ijn weelderige wsungkwabben xak-
Ssn tot in zijn waivisschennek en
pit zijn vieezige keel klonk een
Vettige lach. de lach der genoeg-
namen Dit was zyn stereotype
houding, wanneer hij uitermate
lesleden over zichzelf v-as. Daartoe
!*ad hij dan ook alle reden Was
Hm, Jacob ran Kekerdum in borstels
«n huishoudelijke artikelen., niet
IB© juiste man op de juiste plaats?
"Was hij niet de man, van wien het
wel en wee van zoovelen afhing?
"Was zijn portefeuille in korten tijd
salet ééns zoo dik geworden, zoodat
liijzeif daarmee bijna geen gelijken
fcred kon houden? Was hij bovendien
niet de toekomstige candidaat voor
kerkbestuur ea gemeenteraad, om
aldus zoowel op geestelijk als tijde»
JHjk gebied een der steunpilaren t«
gorden?
Maar bovenal richtte zich zijn
vredenheid op zijn geweldig sociaal
oei! Jazeker zooveel inzicht
'Ibezat hy wel, dat hij besefte, dat
ar bulten zijn borstels, zijn schotels
an closetplankj-es nog andere ter-
fMetoen braak lagen, waarop hij zijn
aaorgie en ervaring in cultuur kon
Btongen! Ja, by was een sociaal-
Troelend man. Niet voor niets *at
Sm op de tweede bank in de kerk
Kop de eerste zat het kerkbestuur,
'iwaartoe hy spoedig zou behooren»
«n niet voor niets wierp hij zoo
dierlijk als zijn kort© armnjeg het
hem toelieten eiken Zondag een
rijksdaalder op de schaal voor de
bijzondere Nooden, niet voor niet»
Ook had hy zitting tn het bestuur
«ran de „Vereenlgitig tot wve*Me
^verbetering van de positie van cmUp-
aoldhrde baliekluivers** eee.
toftftls. in de
ingevoerd en stond op mitste*
fcerkden voet met den Minister van
Sociale Zaken.
Voor bet personeel van zijn zaak
in borstels en huishoudelijke artalko-
Ion waa Jacob van Kekerdum een
idealft patroon. Had hy zijn eersten
bediende niet onlangs nog looms-
verhooging gegeven (van f»W per
maand) en met de feestdagen al
zya personeel, 3 heeren en 1 dame,
een gratificatie van 5 geschonken?
Neen daarover had hij niet de
minste wroeging.
Zijn gulle lach bleef nog steeds
om zyn zwierige kwabben hangen,
zijn duimen gleden uit zijn vest
zyn worstige vingertjes met rase
kuiltjes als van een baby plocwdén
zich ha innige omstrengeling en
legden zich om z|jn bollenden buik.
Jacob "v n Kekerdum in borstels
en huishoudelijke artikelen meende
dan ook, dat hem, als hardwer
kend en sociaal aangelegd wezen,
ook wel eens Iets toekwam en daar
om had hy dan ook immer volop
genoten van het vette der aarde en
ook van .t geestrijke vocht was
hij nooit afkeermg geweest; tonners
zijn devies was: „Het is niet voor
de ganzen gebrouwen
Of het nu de mooie bijna voor*
jaarsche dag was, of zijn tevreden
heid, die hem het bloed sneller deed
stroomen, doch plots kreeg hij het
gevoel, dat hy iets buitengewoons
ja Iets abnormaals moest doen.
Bovendien was het, zoo drong het
tot hem door. Carnaval, en hy
wilde zich daarom nog eens extra
tw?oed doen aan culinaire geneugten
Hij sprong op, voorzoover zijn
omvang dat toeliet, dribbelde naar
het raam schoof het op erf* slingerde
verwonderlijk behendig zijn korte,
Mdralt&ge beentjes over den rand,
kleefde zijn kluivige handjes om
de afvoerpijp langs zijn raam en
t W zich v.*'-ken I>oor zijn gewicht
hy echter steeds sneller
ouuaag; en aangezien een vroeg
tijdige dood nog geen bekoring
voor hem had, welk een slag
zou dat zyn voor de wereld, voor
zyn wereld nam hy tn doodsnood
een tygerachtigen «prong en be
landde in het geopende dak van
een juist passeerende autobus en
kwam op onzachte wijze ia aan
raking met het borstelharen hoofd
van een eerzamen passagier, die
hem aldus liet voelen, dat zyn
borstels een fractie beter waren dan
de borstels, die Jacob van Keker**
dura, in borstels en huishoudelijke
artikelen placht te verkoopen
Als een malsche gebraden rollade
werd hy .aan de als stalen haar
dos geregen, maar de schreeuw,
dien hy gaf, geleek sprekend op
dien van een speenvarken
Dtan herinnerde een stekende pijn
ais van een fakir hem aan zyn
onnatuuriyke positie, geprikt aan
de haren van een fatsoenlijken
autobuspassagier. I>eze „anpiklcela-
texir" en ook de overige passagiers
schenen niet de -minste notitie te
nemen van zijn bovenmate uitzom-
deriyken toestand; blijkbaar von
den ze zooiets niets bijzonders
hetgeen bleek uit de zonderlinge
typen waaruit bovenvermelde
passagl rs bestemden. Twee kerels,
zóé weggeloopen uit een van
Dickens' romans., wat hun kleeding
betreft, stonden onder het «moren
van een „pyp toeback" met minia
tuur-hengeltjes In een kom goud-
visschesn te roeren, onder het
uitspreken van zeer zonderlinge:
formules, alsof ze aHe pogingen
aanwendden deze 34 karaatsvischjes
in schoone jonkvrouwen te verande
ren.
Twee personen schattig uitgedost
als jongen en meis-je van onge
veer zes jaar waren door middel
van een over een zitplaats gelegde
waschplank lustig aan het wippen.
Br was ook een zangkoortje, dat
varieerde van volwassen zuige
lingen tot aftandsche opoe'a, die
met happende mummelmondjes de
hiaten tusschen den tekst opvulden.
Jacob van Kekerdum. in borstels
en huishoudelijke artikelen, had
zich intusscheri van de prikkende
hoofdbedekking losge wo r st elfl en
stond met wijdopen mond ött
schouwspel te bezien,
Tang bleef hy sprakeloos, wreef
zich de oogen uit en kon eindelijk
een zin formuleeren, die hem in
lichtingen zou verschaffen. Als
zakenman maakte hy eerst zijn
compliment voor de robuustheid
van de haren van den heer, op
wiens hoofd h4j was terechtgekomen,
doch deze nam hem met vervaarlijke
blikken op en antwoordde, dat hy
de baas was van de bus en ver
stekelingen ver boord moest zetten.
Doch aangezien Jacob van Keker
dum in borstels en huishoude 1 ijke
artikelen, als luchtreiziger naar
binnen was komen zweven, wist
hij niet goed, of hy hem eruit zou
gooien, dan wel hem laten mee
rijden Bovendien leek het hem
een stout staaltje zoo'n bierton
naar buiten te wentelen.. Tenslotte
bood de baas hem aan te blyven,
wanneer hy donateur wilde worden
van „De Vereenigmg tot bevorde
ring van ongedwongen,, origmeele
en bizarre Carnavalsviering". Het
geen Jacob van Kekerdum, in
borstels en huishoudelijke artikelen,
gaarne toezegde, aangezien hy naar
zijn meening met den neus in de
boter of beter in de staaldraadharen
gevallen .was.
Hy voelde tn zyn binnenzak en
kwam t©t de gelukkige ontdekking,
dat zyn flank gevulde portefeuille
nog veilig in zyn bezit was.
De baas ging naar een kist en
haalde er een zonderling uniform
uit. ,,Trek dit onmiddellijk aan en
maak den wagen schoon!**
„Ja meneer", stamelde Jacob
van Kekerdum, in borstels en huis
houdelijke artikelen, voor het eerst
van zyn leven tot onderdanigheid
genoopt.
Benige minuten later stond hy
daar als Mina Bakgraag en begon
er lustig op los te schrobben. Allen
gingen intusschen door met hetgeen
ze bezig waren, de twee pijprooken-
de hengelaars, de twee wippende
volwassen kinderen en het zang
koor.
Plots stopte de autobus by een
donker uitziend gebouw. De baas
gaf een teeken en allen gingen
bus uit en het gebouw in met Jacob
var» Kekerdum. to borstel?! en
AbufefcoaMSk» artikelen. *n Mine
Bakgraag-uniform jn hun zog Allen
namen plaats om een groote tafel.
De haas ging roar Jacofc staan en
zei. in schoone bewoordingen, dat
hq, Jacob van Kekerdum, in bor
stels en huishoudelijke artikelen,
zyn oude leven had afgezworen en
als Mina Bakgraag tot eerevoorzitter
werd benoemd van ,De Vereenigmg
tot bevordering van ongedwongen,
origineel© en bizarre Carnaval*.
viering."
Een blijde blos ontsierde au bet
gelaat, van dE corpulente Mina, wat
kon hij nu zyn sociale en politieks
talenten in dienst stellen van de
menschheid en de eer en roem
verwerven die hem toekwamen
Daar werd een flesch champagne
opengetrokken en werd de nieuw»
benoemde toegedronken. Het heil-
geroep was niet van de lucht. In
een prachtigen stoel geplaatst aan
het hoofd van dg tafel, kreeg hy
een bokaal als een melkkan voor
zich, gevuld met de meest het go-
hemelte-streelende vloeistoffen, die
hy zich maar had kunnen droomen.
Hij. Jacob van Kekerdum, ia
borstels en huishoudelijke artikelen
dankte zyn voortreffelijk gesternte,
dat hjj op zoo'n manier een gratis
en feestelijke Vastenavondviering
kon meemaken
t Doch helaas, ook Jacob van
Kekerdum, in borstels en huishou
delijke artikelen's toch sterke con
stitutie bleek niet opgewassen tegen
de spiritualiën en na eenfgen tijd
was er een dreun tot ver ia den
omtrek hoorbaar, toen Jacob, alias
Mina, van zijn zetel wentelde en op
vrij onzachte wijze op do
houten vloer plofte, tot groot ge
grijns van zyn bont gezelschap..
De ochtend die vuilgrijs optrok
uit den nacht, zag een opvallende
gestalte door de straten waggelen,
wiens dikheid een haastig voortgaan
belemmerde.
Jacob van Kekerdum 1n borstels
en huishoudelijke artikelen, met
zwaar hoofd, teege portefeuille en
in Mina Bakgraag-kleedij heeft «ooit
meer Carnaval gevierd!!
Van verdriet nam hij maar het
laatste koud geworden spiegelei
JAN VAM T&BORG.
