De klop van Europa's hart HEDEN TE CONFERENTIE MOSKOU Ruim 35.000 ton gedolven DE MILITAIRE TOESTAND IN INDONESIË Chirurgen-beraad te Moskou DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN 09ste JAARGANG MAANDAG 10 MAART 1947No. 20259 «efc v "..I Geschil over instructies ah incidenten KAPITEIN VAN ..MAR ÏN BEERMAN" BLIJFT Jeugdbeweging in Duitsehland Angst is fataal bij operatie Uitlatingen van Marshall en Bidault Prachtig succes van den tweeden Zondag NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT ALGEMEEN ^REDACTEUR DIRECTEUR: J. KUIJPERS MGR FDRR jAv VI^LO X BURE' TJX VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: BROERSVEST 8, SCHIEDAM, TED. G8804 ABONNEMENTSPRIJS 3,25 P. KWARTAAL, 1,10 P. MND„ 0,26 P. WEEK Door den militairen woordvoer der te Batavia wordt het volgen de overzicht gegeven van den militairen toestand: De republikeinsche burgemees ter van Padang heeft Woensdag de Nederlandselie en republi keinsche delegaties uitgenoodigd om de conferentie, welke tenge volge van het niet tijdig aanwe zig zijn van de republikeinen vanwege een aardverschuiving werd uitgesteld, alsnog te doen plaats hebben. Bij de besprekingen bleek, dat de republikeinsche delega'ie vast hield aan de interpretatie dat bei de partijen zich op een sfstand van 2 km. van de demarcatielijn zou den terugtrekken. De delegatie ging accoord met de vastgestelde demarcatie-lij n. Van Nederl. zijde werd opge merkt dat men nog geen instruc tie had ontvangen, om zich terug te trekken, doch blijkens een ver klaring heeft de TRI deze instruc tie van het hoogste gezag wel ont vangen. Op de vraag van de Nederlan ders. waarom zij deze instructie dan nog niet hadden uitgevoerd, antwoordden de republikeinen: .,Ook de Nederlanders moeten zich terugtrekken". De betreffende in structies zijn op 14 Februari door het republikleinscCe legercom- mando aan kolonel Lengah door gegeven. Van Nederlandsche zijde werd er op gewezen, dat in de instruc tie wel wordt gesproken over het terugtrekken van de republikein sche troepen, doch niets wordt ge zegd omtrent de -'andsche troepen- De repu n deden vervolgens de toezegging deze kwestie te Batavia te zullen be spreken. Zes Nederlandsche kustvaartuigen zijn Zaterdag naar Ned.-Indie vertrokken, om in dienst der regeering de copra uit dé kleinere havens naar de groote zeehavens te vervoeren. De kustvaardrs zijn voor de vaart in de tropen geschikt gemaakt. Het vertrek van de kleine scheepjeuit de Schiehaven te Rotterdam, Het aantal leden van de Kath. jeugdbeweging in de vier bezet tingszones van Duitsehland be draagt ongeveer 750,000. Daar in de Sovjet-zone een krachtig door gevoerde organisatie van de Kath. jeugd niet mogelijk is, kan men het aantal leden slechts bij bena dering schatten. In de Britsche bezettingszone tellen de Kath. jeugdorganisaties 190,000 leden, de Evangelische jeugd 70.000. de sociaal democra tische ..Falken" 40-000. de commu nistische vrije jeugd 35,000. de bondsjeugd 30,000 en de spprtbe- weging 120,000 leden. Volgens officieele Ne erl nd- sche bron te Batavia is het be richt, dat de kapitein van ,1e .Martin Behrman" door de Ne derlandsche marine van zijn com mando ontheven is, onjuist. Wel is naar aanleiding van zijn weigering de orders van den haven,comman dant op te volgen- het sehip naar een andere haven overgebracht om een begin te maken met het lossen van de lading- De k»pitoin blijft echter het gezag over zij1» schip uitoefenen. Misschien is het een goed tee- ken, dat de conferentie van de Groote Vier, welke heden te Mos kou aanvangt met het doel de grondslagen voor een nieuw sta tuut van Duitsehland te leggen, en zoo mogelijk het staatsverdrag met Oostenrijk te ontwerpen, door geen der deelnemende partijen d.w.z. de groote, want de Kleine staten, die toch hun volle aandeel in den strijd tegen Duitsehland hadden, zijn door den wil van dic tator Rusland uitgesloten, zelfs hun journalisten worden niet toe gelaten met eenig optimisme wordt tegemoet gezien. Men is zonder illusies. Men beseft te diep de groote moeilijkheden, welke in de Russische hoofdstad zullen op rijzen; dezelfde, welke op alle voorgaande conferenties opdoem den; en waarvan men de sporen duidelijk waarneemt in de vredes verdragen met Italië en de as-sa tellieten; vredesverdragen, welke waarschijnlijk schromelijk on rechtvaardig in elk geval po litiek hoogst onverstandig en on redelijk zijn. Maanden- en maanden lang heeft men op deze conferentie ge wacht. Het is nu bijna twee volle jaren geleden, dat het Derde Rijk onvoorwaardelijk capituleer de, en te gronde ging; bijna twee volle jaren is het Duitsehe gebied door de overwinnaars be zet; en nog bestaat, in een wereld welke diep beseft dat zonder een herlevend Duitsehland Europa mede in den afgrond wordt ge sleurd, onder hen die de nieuwe structuur van het verslagen land moeten vaststellen, niet de ge ringste overeenstemming over de wijze, waarop zij hun doel willen bereiken. De klacht van den onlangs af getreden militairen gouverneur van de Amerikaansche bezet tingszone Mae Narney, dat de geallieerde controleraad in zijn eerste taak: Duitsehland te be sturen heeft gefaald, kan gemak kelijk worden uitgebreid tot de nog zwaardere aanklacht, dat de geallieerden hebben gefaald in hun plicht tegenover de geheele wereld om het verslagen en be zette Duitsehland te or.ganiseeren tot een element, dat een vrede lievende taak in eèn gepacificeer de wereld kan en wil vervullen. De diepere oorzaak van deze mislukking moet men ongetwij feld zoeken in het grenzenlooze wantrouwen, dat tusschen West en Oost bestaat, en dat eenvoudig niet kan worden overwonnen, wijl het ideologisch is. De angstfaetor, welke in dit wantrouwen is opge sloten, is waarschijnlijk een der gevaarlijkste gegevens van den tegenwoordigen tijd, en daarom zou reeds veel zijn gewonnen, als ten minste de angst kon worden weggewerkt. In dit verband is het zeker opmerkelijk, dat in vele Engelsche en Amerikaansche be schouwingen de kwestie van het door deze landen gepropageerde pact van de Groote Vier een veel belangrijker plaats inneemt dan de Duitsehe kwestie zelf. Zelfs de herinnering aan het beroemde, maar zeer kortstondige vooroor- logsche viermogendhedenverdrag kan nauwelijks de hoop temperen, dat, als nu zoo'n overeenkomst kon worden gesloten, de gunstige sfeer voor een meer vredelievende behandeling van het Duitsehe probleem zou zijn geschapen. Terwijl, zelfs onder de huidige omstandigheden, de kansen voor de opstelling van het Oostenrijk- sche staatsverdrag niet al te slecht lijken, blijven wat Duitsehland betreft enkele principieele vraag stukken nauw verband hou dend met het wederzijdsche wan trouwen en den Russischen angst welke we boven nader aanduidden nog steeds op een oplossing wachten. We denken daarbij niet op de eerste plaats aan denazifi catie, heropvoeding, opvattingen omtrent het partijwezen, herstel betalingen, wel echter aan con crete kwesties, rond welke de overige zich bijna automatisch scharen. Ze zijn in drie groepen onder te brengen: de politieke: het Westen stelt federalisme voor Duitsehland voor, zij het dat zelfs daar de meenin gen over bondsstaat of statenbond verdeeld zijn. Terwijl het Oosten niet alleen een economisch, maar ook een politiek unitarisch Duitsehland wenscht; waarbij de opvattingen over het één- of meerpartijenstelsel met het begrip omtrent de twee democratieën samenvallen; de territoriale: het Westen vraagt bijna niets en de Angel saksen staan zelfs aarzelend te genover „het bijna niets", dat Frankrijk, België en Nederland nog opeischen. Het Oosten heeft zich echter al van een 100.000 vierk Km. Duitsch gebied, met een diepte van een 200 Km. mees ter gemaakt, en heeft officieel te kennen gegeven, dat het deze an nexatie, welke bijna geheel aan Polen ten goede komt, als defini tief beschouwt; de economische: het Roergebied, dat onder een krachtigen vorm van internationale controle moet komen. De Russen eischen echter, dat zij deel kunnen uitmaken van het controleerend lichaam over dit geweldigste Europeesche ar senaal, zonder dat het Westen eenig recht in de Oostelijke Duit sehe gebieden krijgt. Het is ech ter lang niet zeker, dat Engel- schen en Amerikanen iéts voor het Russische desideratum voelen, ongetwijfeld in het geheel niets, als er geen uiterst belangrijke Russische concessies tegenover staan. De duur van de Moskousche conferentie is door Marshall tot ten hoogste vier weken beperkt. Het is wel kort, vooral wijl men in twee jaar tljds geen stap nader tot elkaar is gekomen. Maar tijd nood dwingt soms tot beslissingen. En dat de tijd dringt, wordt wel door niemand geloochend. De coiferentie van de vier ministers van buitenlandsche zaken, die zich zal bezig houden met de toekomst van Dui'sch- land en Oos'enrijk is heden Maandagmiddag om drie uur geopend in het gebouw van de Moskousche Luchtvaartclub. A!s voorzitter treedt de Russische minister van buitenlandsche za- ker., Molotof op. Naar men ver wacht zouden heden slechts de agenda en de werkwijze aan de orde komen. Men is in beginsel overeen gekomen dagelijks twee bijeen komsten te houden, om 11 en 5 uur plaatselijken tijd (9 en 3 uur Ned. tijd). De Amerikaansche minister van buitenlandsche zaken, George Marshall, heeft Zaterdag vóór zijn vertrek uit Berlijn naar Moskou medegedeeld, dat de Ver. Staten als het voornaamste doel van de conferentie beschouwen: een vier- mogendhedenpact, zooals voorge steld doör Bevin. Indien zoo'n ver drag tot stand zou komen, aldus .Marshall, dan zouden vele moei lijkheden met betrekking tot Duitsehland en Oostenrijk uit den weg geruimd zijn- Bidault zeide: „Gedurende den oorlog kwam ik naar Moskou om een verdrag van vriendschap en militairen bijstand te teekenen Nu is het doel van mijn komst, den vijand, tegen wien ons ver drag was gericht, te beletten ooi' weer oir te staan- Ik heb deze aan gename reis volbracht met volko men vertrouwen in het gunstige verloop van de conferentie." 'n Chineesche hulde. „De geheele wereld verheugt zich en viert feest ter ge legenheid van de geboorte van de kleindochter van de koningin der Ne derlanden", zoo stond in 't Chi- neesch op een Oranje-zijden oor konde die te Bata via plechtig over handigd werd aan dr. H. J. van Mook namens de Chinee sche gemeenschap van Indonesië. Ook de Spoorwegen werkten weer mee Bij den tweeden Zondagdienst hebben de Limburgsclie mijnen een productie gemaakt van 35.000 ton kolen, welke naar boven werden gehaald. Deze hoeveelheid is gelijk aan die van een normale dagproductie en ligt rond 9000 ton hooger dan die van den eersten werk- Zondag op 2 Februari. De werkindeeling was nu senigszins anders dan den eersten keer. In den nacht van Zaterdag op Zondag 12 uur, onmiddellijk aansluitend op de normale werk week, volgde een dienst van 8 uren (de z.g. ohtenddienst) en Zondagmorgen van 8 uur tot des middags 4 uur liep de tweede dienst (de middagdienst). De derde dienst begon Zondagavond om 10 uur. Voor den ochtend dienst verscheen 75 procent van het personeel vrijwillig op de mij nen, voor den middagdienst 69 orocent. Over beide diensten ge- ■ekend, was de opkomst gemid- leld 73 procent. Het stond 's middags reeds vast dat de productie hooger zou zijn dan de ruim 26.000 ton van 2 Februari; men rekende op on geveer 30.000 ton. Het resultaat was, gelijk boven gemeld, 35.000 ton. Er is weer ontzettend hard ge werkt, de individueele prestaties lagen stukken hooger dan nor maal. Iedereen gaf het uiterste tot leniging van den kolennood in liet Noorden. Op den tweeden Zondag van den kolenslag 1947 hebben de Ned. Spoorwegen van Zaterdag mid dernacht tot Zondagavond 8 uur 28 treinen met in totaal 1170 wa gons van gemiddeld 19 ton van de mijnenstations het land inge voerd. Op normale Zondagen zijn het slechts 7 treinen, zoodat tot 8 uur ondagavond reeds 21 extra kolentreinen hadden gereden. Tot Maandagmorgen 6 uur verwacht ten de Ned. Spoorwegen nog 11 treinen uit de mijnstreek. 26 Trei nen met 1300 leege kolenwagens zijn Zondag teruggekeerd naar de mijnen. De reizigerstreinendienst onder vond nauwelijks eenige vertra ging van dit zeer drukke kolen- vervoer. Geen stoffelijke blij ken van waardeering De samenwerkende mijnwer- kersbonden, vereenigd in de Vak- linie, hebben na den eersten werk- Zondag met groote genoegdoe ning vastgesteld, dat overal in het land behoefte bestond om blijk te geven van waardeering voor het vrijwillig werken in de mijnen. Niet alleen schriftelijke, maar ook stoffelijke blijken van waardee ring kwamen in velerlei vorm binnen. De mijnwerkers stellen deze waardeering op hoogen prijs, doch nu er gisteren nogmaals vrij willig een extra Zondagdienst is gemaakt, omdat de winer blijft voortduren, Verzoeken de sa menwerkende mijnwerkersbonden dringend niet over te gaan tot het zenden of toezeggen van stoffe lijke bewijzen van waardeering. De mijnwerkers brachten het of fer van hun vrijen Zondag, zooals alle goede Nederlanders een offer zouden brengen als daarmede een groot volksbelang kon worden .ge diend. De blijvende belangstelling voor het zware vak van den mijn werker ook in de toekomst is het eenige, dat de mijnwerkers met aandrang willen vragen.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1947 | | pagina 1