De klop van Europa's hart
HEDEN
TE
CONFERENTIE
MOSKOU
Ruim 35.000 ton gedolven
DE MILITAIRE TOESTAND
IN INDONESIË
Chirurgen-beraad te Moskou
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
09ste JAARGANG MAANDAG 10 MAART 1947No. 20259
«efc v "..I
Geschil over instructies
ah incidenten
KAPITEIN VAN ..MAR ÏN
BEERMAN" BLIJFT
Jeugdbeweging in
Duitsehland
Angst is fataal bij
operatie
Uitlatingen van Marshall
en Bidault
Prachtig succes
van den tweeden Zondag
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
ALGEMEEN ^REDACTEUR DIRECTEUR: J. KUIJPERS MGR FDRR jAv VI^LO X
BURE' TJX VOOR REDACTIE EN ADMINISTRATIE: BROERSVEST 8, SCHIEDAM, TED. G8804 ABONNEMENTSPRIJS 3,25 P. KWARTAAL, 1,10 P. MND„ 0,26 P. WEEK
Door den militairen woordvoer
der te Batavia wordt het volgen
de overzicht gegeven van den
militairen toestand:
De republikeinsche burgemees
ter van Padang heeft Woensdag
de Nederlandselie en republi
keinsche delegaties uitgenoodigd
om de conferentie, welke tenge
volge van het niet tijdig aanwe
zig zijn van de republikeinen
vanwege een aardverschuiving
werd uitgesteld, alsnog te doen
plaats hebben.
Bij de besprekingen bleek, dat
de republikeinsche delega'ie vast
hield aan de interpretatie dat bei
de partijen zich op een sfstand van
2 km. van de demarcatielijn zou
den terugtrekken. De delegatie
ging accoord met de vastgestelde
demarcatie-lij n.
Van Nederl. zijde werd opge
merkt dat men nog geen instruc
tie had ontvangen, om zich terug
te trekken, doch blijkens een ver
klaring heeft de TRI deze instruc
tie van het hoogste gezag wel ont
vangen.
Op de vraag van de Nederlan
ders. waarom zij deze instructie
dan nog niet hadden uitgevoerd,
antwoordden de republikeinen:
.,Ook de Nederlanders moeten zich
terugtrekken". De betreffende in
structies zijn op 14 Februari door
het republikleinscCe legercom-
mando aan kolonel Lengah door
gegeven.
Van Nederlandsche zijde werd
er op gewezen, dat in de instruc
tie wel wordt gesproken over het
terugtrekken van de republikein
sche troepen, doch niets wordt ge
zegd omtrent de -'andsche
troepen- De repu n deden
vervolgens de toezegging deze
kwestie te Batavia te zullen be
spreken.
Zes Nederlandsche kustvaartuigen zijn Zaterdag naar Ned.-Indie
vertrokken, om in dienst der regeering de copra uit dé kleinere
havens naar de groote zeehavens te vervoeren. De kustvaardrs
zijn voor de vaart in de tropen geschikt gemaakt. Het vertrek
van de kleine scheepjeuit de Schiehaven te Rotterdam,
Het aantal leden van de Kath.
jeugdbeweging in de vier bezet
tingszones van Duitsehland be
draagt ongeveer 750,000. Daar in
de Sovjet-zone een krachtig door
gevoerde organisatie van de Kath.
jeugd niet mogelijk is, kan men
het aantal leden slechts bij bena
dering schatten.
In de Britsche bezettingszone
tellen de Kath. jeugdorganisaties
190,000 leden, de Evangelische
jeugd 70.000. de sociaal democra
tische ..Falken" 40-000. de commu
nistische vrije jeugd 35,000. de
bondsjeugd 30,000 en de spprtbe-
weging 120,000 leden.
Volgens officieele Ne erl nd-
sche bron te Batavia is het be
richt, dat de kapitein van ,1e
.Martin Behrman" door de Ne
derlandsche marine van zijn com
mando ontheven is, onjuist. Wel is
naar aanleiding van zijn weigering
de orders van den haven,comman
dant op te volgen- het sehip naar
een andere haven overgebracht
om een begin te maken met het
lossen van de lading- De k»pitoin
blijft echter het gezag over zij1»
schip uitoefenen.
Misschien is het een goed tee-
ken, dat de conferentie van de
Groote Vier, welke heden te Mos
kou aanvangt met het doel de
grondslagen voor een nieuw sta
tuut van Duitsehland te leggen,
en zoo mogelijk het staatsverdrag
met Oostenrijk te ontwerpen, door
geen der deelnemende partijen
d.w.z. de groote, want de Kleine
staten, die toch hun volle aandeel
in den strijd tegen Duitsehland
hadden, zijn door den wil van dic
tator Rusland uitgesloten, zelfs
hun journalisten worden niet toe
gelaten met eenig optimisme
wordt tegemoet gezien. Men is
zonder illusies. Men beseft te diep
de groote moeilijkheden, welke in
de Russische hoofdstad zullen op
rijzen; dezelfde, welke op alle
voorgaande conferenties opdoem
den; en waarvan men de sporen
duidelijk waarneemt in de vredes
verdragen met Italië en de as-sa
tellieten; vredesverdragen, welke
waarschijnlijk schromelijk on
rechtvaardig in elk geval po
litiek hoogst onverstandig en on
redelijk zijn.
Maanden- en maanden lang
heeft men op deze conferentie ge
wacht. Het is nu bijna twee volle
jaren geleden, dat het Derde
Rijk onvoorwaardelijk capituleer
de, en te gronde ging; bijna
twee volle jaren is het Duitsehe
gebied door de overwinnaars be
zet; en nog bestaat, in een wereld
welke diep beseft dat zonder een
herlevend Duitsehland Europa
mede in den afgrond wordt ge
sleurd, onder hen die de nieuwe
structuur van het verslagen land
moeten vaststellen, niet de ge
ringste overeenstemming over de
wijze, waarop zij hun doel willen
bereiken.
De klacht van den onlangs af
getreden militairen gouverneur
van de Amerikaansche bezet
tingszone Mae Narney, dat de
geallieerde controleraad in zijn
eerste taak: Duitsehland te be
sturen heeft gefaald, kan gemak
kelijk worden uitgebreid tot de
nog zwaardere aanklacht, dat de
geallieerden hebben gefaald in
hun plicht tegenover de geheele
wereld om het verslagen en be
zette Duitsehland te or.ganiseeren
tot een element, dat een vrede
lievende taak in eèn gepacificeer
de wereld kan en wil vervullen.
De diepere oorzaak van deze
mislukking moet men ongetwij
feld zoeken in het grenzenlooze
wantrouwen, dat tusschen West
en Oost bestaat, en dat eenvoudig
niet kan worden overwonnen, wijl
het ideologisch is. De angstfaetor,
welke in dit wantrouwen is opge
sloten, is waarschijnlijk een der
gevaarlijkste gegevens van den
tegenwoordigen tijd, en daarom
zou reeds veel zijn gewonnen, als
ten minste de angst kon worden
weggewerkt. In dit verband is het
zeker opmerkelijk, dat in vele
Engelsche en Amerikaansche be
schouwingen de kwestie van het
door deze landen gepropageerde
pact van de Groote Vier een veel
belangrijker plaats inneemt dan
de Duitsehe kwestie zelf. Zelfs de
herinnering aan het beroemde,
maar zeer kortstondige vooroor-
logsche viermogendhedenverdrag
kan nauwelijks de hoop temperen,
dat, als nu zoo'n overeenkomst
kon worden gesloten, de gunstige
sfeer voor een meer vredelievende
behandeling van het Duitsehe
probleem zou zijn geschapen.
Terwijl, zelfs onder de huidige
omstandigheden, de kansen voor
de opstelling van het Oostenrijk-
sche staatsverdrag niet al te slecht
lijken, blijven wat Duitsehland
betreft enkele principieele vraag
stukken nauw verband hou
dend met het wederzijdsche wan
trouwen en den Russischen angst
welke we boven nader aanduidden
nog steeds op een oplossing
wachten. We denken daarbij niet
op de eerste plaats aan denazifi
catie, heropvoeding, opvattingen
omtrent het partijwezen, herstel
betalingen, wel echter aan con
crete kwesties, rond welke de
overige zich bijna automatisch
scharen. Ze zijn in drie groepen
onder te brengen:
de politieke: het Westen stelt
federalisme voor Duitsehland voor,
zij het dat zelfs daar de meenin
gen over bondsstaat of statenbond
verdeeld zijn. Terwijl het Oosten
niet alleen een economisch, maar
ook een politiek unitarisch
Duitsehland wenscht; waarbij de
opvattingen over het één- of
meerpartijenstelsel met het begrip
omtrent de twee democratieën
samenvallen;
de territoriale: het Westen
vraagt bijna niets en de Angel
saksen staan zelfs aarzelend te
genover „het bijna niets", dat
Frankrijk, België en Nederland
nog opeischen. Het Oosten heeft
zich echter al van een 100.000
vierk Km. Duitsch gebied, met
een diepte van een 200 Km. mees
ter gemaakt, en heeft officieel te
kennen gegeven, dat het deze an
nexatie, welke bijna geheel aan
Polen ten goede komt, als defini
tief beschouwt;
de economische: het Roergebied,
dat onder een krachtigen vorm
van internationale controle moet
komen. De Russen eischen echter,
dat zij deel kunnen uitmaken van
het controleerend lichaam over
dit geweldigste Europeesche ar
senaal, zonder dat het Westen
eenig recht in de Oostelijke Duit
sehe gebieden krijgt. Het is ech
ter lang niet zeker, dat Engel-
schen en Amerikanen iéts voor
het Russische desideratum voelen,
ongetwijfeld in het geheel niets,
als er geen uiterst belangrijke
Russische concessies tegenover
staan.
De duur van de Moskousche
conferentie is door Marshall tot
ten hoogste vier weken beperkt.
Het is wel kort, vooral wijl men
in twee jaar tljds geen stap nader
tot elkaar is gekomen. Maar tijd
nood dwingt soms tot beslissingen.
En dat de tijd dringt, wordt wel
door niemand geloochend.
De coiferentie van de vier
ministers van buitenlandsche
zaken, die zich zal bezig houden
met de toekomst van Dui'sch-
land en Oos'enrijk is heden
Maandagmiddag om drie uur
geopend in het gebouw van de
Moskousche Luchtvaartclub. A!s
voorzitter treedt de Russische
minister van buitenlandsche za-
ker., Molotof op. Naar men ver
wacht zouden heden slechts de
agenda en de werkwijze aan de
orde komen.
Men is in beginsel overeen
gekomen dagelijks twee bijeen
komsten te houden, om 11 en 5
uur plaatselijken tijd (9 en 3 uur
Ned. tijd).
De Amerikaansche minister van
buitenlandsche zaken, George
Marshall, heeft Zaterdag vóór zijn
vertrek uit Berlijn naar Moskou
medegedeeld, dat de Ver. Staten
als het voornaamste doel van de
conferentie beschouwen: een vier-
mogendhedenpact, zooals voorge
steld doör Bevin. Indien zoo'n ver
drag tot stand zou komen, aldus
.Marshall, dan zouden vele moei
lijkheden met betrekking tot
Duitsehland en Oostenrijk uit den
weg geruimd zijn-
Bidault zeide: „Gedurende den
oorlog kwam ik naar Moskou om
een verdrag van vriendschap en
militairen bijstand te teekenen
Nu is het doel van mijn komst,
den vijand, tegen wien ons ver
drag was gericht, te beletten ooi'
weer oir te staan- Ik heb deze aan
gename reis volbracht met volko
men vertrouwen in het gunstige
verloop van de conferentie."
'n Chineesche hulde.
„De geheele wereld
verheugt zich en
viert feest ter ge
legenheid van de
geboorte van de
kleindochter van de
koningin der Ne
derlanden", zoo
stond in 't Chi-
neesch op een
Oranje-zijden oor
konde die te Bata
via plechtig over
handigd werd aan
dr. H. J. van Mook
namens de Chinee
sche gemeenschap
van Indonesië.
Ook de Spoorwegen
werkten weer mee
Bij den tweeden Zondagdienst
hebben de Limburgsclie mijnen
een productie gemaakt van
35.000 ton kolen, welke naar
boven werden gehaald. Deze
hoeveelheid is gelijk aan die
van een normale dagproductie
en ligt rond 9000 ton hooger
dan die van den eersten werk-
Zondag op 2 Februari.
De werkindeeling was nu
senigszins anders dan den eersten
keer. In den nacht van Zaterdag
op Zondag 12 uur, onmiddellijk
aansluitend op de normale werk
week, volgde een dienst van 8
uren (de z.g. ohtenddienst) en
Zondagmorgen van 8 uur tot des
middags 4 uur liep de tweede
dienst (de middagdienst). De
derde dienst begon Zondagavond
om 10 uur. Voor den ochtend
dienst verscheen 75 procent van
het personeel vrijwillig op de mij
nen, voor den middagdienst 69
orocent. Over beide diensten ge-
■ekend, was de opkomst gemid-
leld 73 procent.
Het stond 's middags reeds vast
dat de productie hooger zou zijn
dan de ruim 26.000 ton van 2
Februari; men rekende op on
geveer 30.000 ton. Het resultaat
was, gelijk boven gemeld, 35.000
ton.
Er is weer ontzettend hard ge
werkt, de individueele prestaties
lagen stukken hooger dan nor
maal. Iedereen gaf het uiterste tot
leniging van den kolennood in liet
Noorden.
Op den tweeden Zondag van
den kolenslag 1947 hebben de Ned.
Spoorwegen van Zaterdag mid
dernacht tot Zondagavond 8 uur
28 treinen met in totaal 1170 wa
gons van gemiddeld 19 ton van
de mijnenstations het land inge
voerd. Op normale Zondagen zijn
het slechts 7 treinen, zoodat tot
8 uur ondagavond reeds 21 extra
kolentreinen hadden gereden. Tot
Maandagmorgen 6 uur verwacht
ten de Ned. Spoorwegen nog 11
treinen uit de mijnstreek. 26 Trei
nen met 1300 leege kolenwagens
zijn Zondag teruggekeerd naar de
mijnen.
De reizigerstreinendienst onder
vond nauwelijks eenige vertra
ging van dit zeer drukke kolen-
vervoer.
Geen stoffelijke blij
ken van waardeering
De samenwerkende mijnwer-
kersbonden, vereenigd in de Vak-
linie, hebben na den eersten werk-
Zondag met groote genoegdoe
ning vastgesteld, dat overal in het
land behoefte bestond om blijk te
geven van waardeering voor het
vrijwillig werken in de mijnen.
Niet alleen schriftelijke, maar ook
stoffelijke blijken van waardee
ring kwamen in velerlei vorm
binnen. De mijnwerkers stellen
deze waardeering op hoogen prijs,
doch nu er gisteren nogmaals vrij
willig een extra Zondagdienst is
gemaakt, omdat de winer blijft
voortduren, Verzoeken de sa
menwerkende mijnwerkersbonden
dringend niet over te gaan tot het
zenden of toezeggen van stoffe
lijke bewijzen van waardeering.
De mijnwerkers brachten het of
fer van hun vrijen Zondag, zooals
alle goede Nederlanders een offer
zouden brengen als daarmede een
groot volksbelang kon worden .ge
diend. De blijvende belangstelling
voor het zware vak van den mijn
werker ook in de toekomst is het
eenige, dat de mijnwerkers met
aandrang willen vragen.