De gevende hand van Amerika
VREES voor afhankelijkheid
„Dit is een weloverwogen risico"
e
Voor
millioenen kwam over.
de Belgische
grens
IN VLIEGENDE STORM EEN
DAG VOORGAATS
Het militaire terrein in Havelte
Op de I RIBUNE
Welkom in het
Vaderland
Drie
smokkelaarsbenden zijn
onschadelijk gemaakt
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
Inzinking moet worden
overwonnen
Pleidooi van
Marshall
A.{
IJmuider vissers in
zwaar avontuur
te'.
ion
70 ste JAARGANG
VRIJDAG 9 JANUARI 1948
No. 20512
Aan de terugkerende jongens
srij k ocht neme"van de eenv«u-
NAAR „V. ST. INDONESIË"
Agoeng naar Djokja,
genodigd
NEDERLAND WIL VRIJE
HAND
INDON. VERTEGENWOOR
DIGERS NAAR NEDERLAND
LAGERE TUINBOUWSCHOOL
TE BERKEL
N
DE INTERNATIONALE.
BANK
Amsterdam zetel voor Europa
Ik dacht, dat het mijn laatste
reis was
LICHTEND VOORBEELD LIT
DE LICHTSTAD
BEHOORLIJKE OEFENING
SPAART VELE MENSEN.
LEVENS
DE „ORANJE" HEEFT
MACHINESCHADE
Te Gibraltar binnengelopen
voor reparatie
VATICAANS PROTEST
TE BOEKAREST
DE kantoren van de Redactie en de Admi
nistratie van de ^.Nieuwe Schiedamsche Courant"
zijn gevestigd te Rotterdam, Kortenaerstraat 1,
Tel. 25270; te Schiedam, Broersvest 8, Tel. 68804.
De abonnementsprijs bedraagt t 3.45 per kwar
taal, 1.15 per maand, f 0.30 per week.
Directeur: J. KUIJPERS.
Hoofdredacteur: Mgr. Dr. J. WITLOX.
Algemeen Redacteur: H. A. PAALVAST.
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
DE ADVERTENTIE-PRIJS op gewone kolom
breedte bedraagt 15 ets. per millimeter hoogte.
Ingezonden Mededelingen op redactionele
kolombreedte 30 ets. per millimeter hoogte.
Contract-tarieven tegen gereduceerde prijs op
aanvrage bij de Administratie verkrijgbaar.
KAMPIOENEN tot 20 woorden 1.—Ieder
woord meer 5 ets. Maximum 50 woorden. Uit
sluitend bij vooruitbetaling.
Milliarden dollars, millioenen tonnen
Er gaat een duizelingwekkende beko
ring uit van die bijna onvoorstelbare ge
weldige getallen, welke door Amerika
over de wereld worden geslingerd, als het
enige middel om de na-oorlogse ontwrich
ting weer terug te brengen in de oude
banen van een normale welvaart Zoveel
krijgt als grant in aid dit zoveel dat land
En er wordt nauwkeurig berekend, wat
nodig zal zijn, opdat na 1952 de door de
oorlog geteisterde landen eindelijk weer
in staat zullen zijn op eigen economische
benen te staan.
Hier en daar wordt weieens de vraag
opgeworpen, of Europa waarmede dan
West-Europa wordt bedoeld niet door
eigen kracht zijn moeilijkheden zou kun
nen overwinnen.
Velen antwoorden met een resoluut
neen; de inzinking ig te diep, heeft te
lang doorgewerkt. Zij wijzen er op, dat de
crisis eigenlijk reeds in 1914, bij het uit
breken van de eerste wereldoorlog is be
gonnen; dat men in de tussenoorlogse
periode slechts een schijnwelvaart in en
kele landen heeft kunnen handhaven, ter
wijl andere naties toen reeds in een voort
durende noodtoestand verkeerden; dat de
jongste oorlog de bronnen zelf voor de
welvaart heeft vernietigd; en dat het
sindsdien steeds bergafwaarts is gegaan
en.de lawine nog lang niet tot staan is
gekomen. Zij zien geen uitkomst uit de
Europese ellende zonder Amerikaanse
hulp; het enige alternatief is slechts ab
solute verpauperisering van Europa en
de overweldiging van het Westen door
communistisch Rusland. Zonder nochtans
dat dit redding kan brengen; want het
levensniveau van de Russische mens ligt
kilometers onder dat zelfs van de nood
lijdende West-Europeaan. En dan spreken
we nog niet van de geestelijke verwor
ding, welke' dit verval na zich zou sleuren.
Er bl ijken echter ook mensen te zijn,
die menen, dat Europa het ook zonder het
Marshall-plan zal kunnen klaarspelen.
Wij zinspelen hier niet op de Russische
leiders en hun vijfde colonnes in het
Westen; hun afwijzing van een Ameri
kaanse globale hulp aan geheel Europa
als één gemeenschap heeft te duidelijk
politieke en ideologische bedoelingen, dan
dat men daarin vertrouwen in de toe
komst zou kunnen vermoeden. Ook niet
op die Amerikanen, die tegen het
Marshall-plan zijn; zij worden veelal
voortgedreven door het nu wel uitdetijdse
isolationisme; of door dè gedachte, dat
Europa toch niet meer te helpen is. en
men dus door grants in aid en credieten
goed geld naar slecht geld smijt.
Maar er zijn ook Westerlingen, die de
Amerikaanse hulpverlening met lede
ogen zien. Zij loochenen niet, dat zonder
die steun West-Europa, zeker voorlopig,
tot een ontstellend bestaansminimum zal
moeten afdalen; dat het levenspeil zal
zakken tot een laagte, welke de beschaafde
wereld sinds eeuwen en eeuwen niet heeft
gekend. Maar hun nationale trots en aller
lei prestige-overwegingen verzetten er
zich tegen onmacht te erkennen en hulp
te aanvaarden. Zij willen liever de buik
riem nog wat aanhalen het zal wel de
bedoeling zijn de btiikriem van anderen
te snoeren dan de gevende hand blij
moedig aan te grijpen.
Zo heeft bijv. het onafhankelijke corf-
servatieve blad „Daily Express" de laat
ste weken een soms prikkelende campag
ne gevoerd om het Britse volk er toe te
Vanavond zal de „Nieifw Holland" de
sluizen van IJmuiden binnenlopen. En
spoedig daarna zal het schip opstomen
naar de Javakade te Amsterdam.
Twaalfhonderd man van onze troepen
in Indië zullen dan zijn thuis gekomen.
Mannen van de Kon. Landmacht, de
Luchtstrijdkrachten, mariniers en man
nen van de Kon. Marine en van het
K.N.I.L. En Nederland zal zich verheu.
gen over hun thuiskomst, blij dat deze
mannen van het eerste uur, die daar
ginds het spits afbeten, thans worden
teruggegeven aan de maatschappij. Bljj
ook, dat spoedig nog velen zullen vol
gen.
Vele malen reeds stonden wij op de
kade, temidden van vrouwen met be
traande ogen en mannen met gemaakt
onverschillige gezichten, en doorleef
den de altijd ontroerende indruk hoe het
uitvarende schip de scheidslijn steeds
meer verbreedde tussen hen die ach-
teïgbleven en de jongens, die de reis
aanvaardden uaar het verre Indië. om
daar hun plicht te gaan volbrengen. Ons
troostte de gedachte, dat dit afscheid
noodzaak was; dat het inderdaad noodza
kelijk was.
God heeft beschikt, dat dit afscheid
voor velen niet tijdelijk was. En het past
zeker een eresaluut te brengen aan hen
die het offer van hun leven brachten.'
bij het uitoefenen van hun taak. Het of
fer door hen zelf, maar ook door hun na
bestaanden gebracht, zal zeker niet ver
geefs geweest zijn.
Voor de meesten was de scheiding ge
lukkig slechts van tijdelijke aard. En nu
het eerste schip met demobiliserenden in
Nederland arriveert zij de opvarenden
en allen die hierna nog komen een har
telijk „welkom thuis" in het vaderland
toegeroepen.
Wij weten, da.t jullie je plicht op niet
°y citref f en wijze hebben volbracht,
wij hebben ook met jullie meegeleefd bij
het geestdodende wachtkïöppen in de
- -vo1 gevaren en patrouill'i-
hielden ons hart vast als we
ne®rduiken in de blubber of
£rdS bako-bako; ons gezicht
s de dankbetuigingen, die je in
t fir-bf Ibewoners; wij lazen van jullie
prd wanne verbeten pijn, die gevoeld
frd' wp2ef.weer één uit je midden
tolenrS^u^ hebben meegevoeld
Lt in vervnïr8' die §ewekt werd, bij het
hu inrio -g gaan van gedane belof
ten die u dierbaatUr teru?keer n3ar
iSht voldaan' rT* Volbraaht, aan uw
^ttering6 hebb^onen" dat wij
brengen het gerief en gemakkelijker
leven, dat door middel van de Ameri
kaanse hulp wordt voorgespiegeld, de rug
toe te keren en „de moeilijke weg naar
herstel op eigen krachten", in te slaan.
De „Evening Standard" volgt nu dezelfde
lijn, en publiceerde het Marshall-rapport
met de vette kop; „Het Britse volk moet
dit aanbod van de hand wijzen, indien het
prijs stelt op onafhankelijkheid, en ver
langt op eigen benen te staan". Wij mo
gen, aldus het blad, onze nationale econo
mische onafhankelijkheid niet voor een
omelet van eipoeder verkwanselen; daar
bij doelend op het feit, dat de Verenigde
Staten om zeer begrijpelijke en gerecht
vaardigde psychologische motieven voor
Engeland eipoeder, voor andere landen
tabak in de hulpverlening hebben opge
nomen.
Wij weten niet, of de noodlijdende lagen
van het Britse volk en deze zijn vol
gens hen, die Engeland de laatste tijd
bezochten, zeer, zeer breed iets voor
dergelijke suggesties voelen. Misschien
dat Engeland met zijn nog trouwe domi
nions het op de heel lange duur ver met,
een zelfstandige activiteit zou brengen,
zij het op een sterk verlaagd levenspeil.
Voor de continentale West-Europèse lan
den schijnt de zaak echter volkomen ho
peloos. Zij hebben de hand uit Washington
gretig gegrepen, iir de overtuiging dat
men om louter prestige de mens niet
nodeloos mag doen lijden.
Wij^ spraken straks van „de gevende
hand". Want als men de redevoeringen,
welke Truman en Marshall sinds die ver
heugende Juni-dag en ook nu weer bij de
opening van de Congreszitting hebben
gehouden leest, voelt men daarin niet op
de allereerste plaats het overigens ge
zonde verlangen om de eigen nationale
economie veilig te stellen; maar wel dat
bewustzijn van menselijke verbondenheid,
dat zich ook uitstrekt tot de huidige
ideologische tegenstander Rusland en zelfs
tot de vroegere vijand Duitsland. Er ligt
in de Amerikaanse hulpverlening een
edelmoedigheid en tevens een grootsheid,
welke bewondering afdwingen:' ook al
erkent men ten volle, dat de gever zekere
voorwaarden aan het gebruik der gave
stelt. Maar dit betekent allerminst, dat
onze vrijheid en onafhankelijkheid daar
door in het gedrang komen.
In een gisteravond uitgegeven republi
keins communiqué wordt medegedeeld,
dat de republikeinse regering een uit
nodiging heeft gericht tot de minister
president van Oost-Imdonesië, Ide Anak
Gde Agoeng, om een bezoek te brengen
aan Djokja, „teneinde besprekingen te
houden over de vorming van de Ver
enigde Staten van Indonesië".
De Ned. regering heeft, naar volgens
A. P. Donderdag uit betrouwbare bron
te Batavia werd vernomen, aan de com
missie van goede diensten medegedeeld,
dat Nederland „zich het recht tot vrij
heid van handelen in Indonesië voorbe
houdt", tenzij er zeer binnenkort een
overeenkomst tot het staken van het vu
ren met de Indonesische republiek wordt
getroffen.
De commissie der Ver. Naties voerde
inmiddels gisteren de gehele dag aan
boord van de „Renville" besprekingen
met Amir Sjarifoeddin en" de republi
keinse delegatie, die Wffensdag uit Djok
jakarta is teruggekeerd.
Naar Aneta verneemt, zullen zeer
binnenkort drie Indonesische vertegen
woordigers naar Nederland reizen, waar
zij o.m. de op 21 Januari aanvangende
rijksconferentie als waarnemers 'zullen
bijwonen.
De minister van Landbouw heeft aan
dc L.T.B. medegedeeld, bereid te zijn een
rijkssubsidie té verlenen voor de inrich
ting van een lagere tuinbouwschool te
Berkel.
George Marshall, de Amerikaanse mi
nister van buitenl. zaken, heeft tegen
over de Amerikaanse senaatscommissie
voor buitenlandse betrekkingen ronduit
verklaard, dat indien de republikeinen
in het congres zouden blijven dreigen
met verlaging van 't totaal der Ameri
kaanse bijdrage tot het plan-Marshall,
zij evengoed het gehele plan zouden
kunnen prijsgeven. „Een ontoereikend
program zon verspilling van onze hulp
middelen betekenen", aldus Marshall.
„Deze ongeëvenaarde poging van dc
nieuwe wereld om de oude te helpen
Is een weloverwogen risico. Onze
levenswijze, die wij tot dusver gekend
hebben, staat daarbij op het spel. Alles,
wat ik kan zeggen is, dat indien wij
de vaste wil tot het slagen van het
plan handhaven, dit naar mijn over
tuiging ook bereikt zal worden".
Marshall waarschuwde de commissie, dat
het hulpprogram uiterlijk 1 April in wer
king zou moeten worden gesteld, daar
anders enkele van de voornaamste voor
waarden. waarop het gehele project was
gebaseerd, in onvoldoende mate aanwezig
zouden zijn.
Indien het plan er in het congres niet
door zou komen, of zou mislukken, zou
Naar A.N.P.-Aneta uit Washington
verneemt, oordeelt men het aldaar
steeds meer waarschijnlijk, dat de
zetel voor Europa van de Internatio
nale Bank voor wederopbouw en ont
wikkeling te Amsterdam gevestigd zal
worden. Een woordvoerder van de
bank verklaarde, dat vóór Maart geen
definitieve beslissing genomen zou
worden, doch dat Amsterdam wel zeer
behulpzaam bleek wat betreft het aan
bieden van faciliteiten.
Zoals bekend heeft de burgemeester
van Amsterdam, mr. d'Ailly, tijdens
zijn bezoek aan Washington voorge
steld de zetel voor Europa van de
Bank te Amsterdam te vestigen.
de veiligheid der V. S. bedreigd worden
en de Amerikanen feitelijk met het ge
weer aan de voet leven.
Marshall gaf .toe, dat de totale kosten
van het program op het ogenblik nog niet
precies konden worden vastgesteld.
Marshall prees Europa voor de vorde
ringen. die reeds op het gebied van de
wederzijdse hulp waren gemaakt. Als
voorbeelden noemde hij de stappen van
Frankrijk en Italië naar monetaire tol-
unie. De Britse steenkoolproductie steeg
sneller, dan men verwacht had.
Marshall besloot met de woorden; ..Het
zou dwaas zijn de ogen te sluiten voor
hinderpalen en risico's. Het weer en de
omvang van de wereldoogsten zijn onbe
rekenbare factoren. Ook kan men niet
voorzien, welke omvang de politieke
sabotage van het Europese herstelplan zal
aannemen. De V. S. staan echter voor een
geweldige beslissing. Indien wij besluiten,
dat de V. S. niet in staat, of praktisch
niet bereid zijn, de wederopbouw van
West-Europa te steunen, moeten wij de
consequenties van een overgang naar
dictatorschap of politiestaten aanvaar
den".
De Latijns-Amerikaanse landen zullen
volgens Marshall eerr zeer belangrijk aan
deel in de uitvoering van het plan heb
ben, daar de Europese landen met geld
van de V. S. voor misschien wel 250
millioen dollar in fie eerste 15 maanden
in deze landen aankopen zouden doen.
Marshall verklaarde niet te geloven,
dat er gevaar bestaat, dat de Europese
landen door het plan-Marshal] de V. S.
permanent als hun pleegvader zullen be
schouwen. Het tegendeel is waar. Zij
slaan reeds de handen ineen en doen ge
combineerde, intelligente en agressieve
pogmgen om zichzelf te helpen, aldus
Marshall. Reeds het idee alleen al van
het program is een geweldige stimulans
geweest. Wij onderschatten de trots, die
m deze naties leeft.
In antwoord op een vraag van senator
Vandenberg zeide Marshall, dat landen
als Zweden, Zwitserland en IJsland eer
der als „medewerkers" dan als te helpen
landen moeten worden beschouwd, hoe
wel ook zij ongetwijfeld in aanzienlijke
mate voordeel zullen genieten en enige
goederen van de V. S. zullen ontvangen.
Marshall heeft nog verklaard, dat net
herstelprogram, indien de economische
toestand in WestF.uropa en West-Duits-
land er door gestabiliseerd wordt, wel
licht tot gevolg zal hebben, dat de sov
jet-unie een vredesverdrag voor geheel
Duitsland tekent Op voorwaarden, die
voor de Westelijke geallieerden aanvaard
baar zijn. De instelling van een afzon
derlijke regering voor West-Duitsland is
thans niet wenselijk, aldus Marshall.
sr
Een overzicht van de bijeenkomst tussen de Nederlandse ministers en dr. Van Mook met de vertegenwoordigers
van negara's en daerah's, welke Zondag te Batavia werd gehouden en verstrekkende gevolgen had. De
minister-president aan het woord. f
Geheel verdwijnen zal de smokkelarij tussen Nederland en België
natuurlijk nooit zolang er kansen bestaan op winst. Maar wat &r
minstens voorlopig op dit gebied zal gebeuren, zal 3lechs kruimel
werk zijn, vergeleken bij hetgeen tot dusver heeft plaats gevonden.
We hebben de laatste tijd herhaaldelijk melding kunnen maken
van klappen die politie en grensbeambten aan de sluikhandelaars
konden toebrengen. Maar mei de jongste klap, waarbij geleidelijk
aan heel de bende van de wielrenner John. B. werd onschadelijk
gemaakt lijkt het zover gekomen, dat er niet één grote bende meer
in West-Brabant opereert.
Het grootste aandeel in het tot klaar
heid brengen van de verschillende smok-
kelzaken hebben gehad de adjudant der
marechaussee Kramer en de hem toege
wezen, wachtmeester der rijkspolitie Van
Gestel. Over hun, werk en dat van de
smokkelaars hebben in het gerechtsge
bouw te Breda de officier van justitie,
mr. Hustinx en voorts mr. Heukels, ka
pitein van Soest van de Marechaussee en
majoor Kanter Visser van de rijkspolitie
gisteren verteld.
Er waren in het geheel drie benden en
van een daarvan^pas#Tohn B. medeleider.
Van samenwerking echter tussen deze
drie was over het geheel geen sprake.
Integendeel, ze beconcurreerden elkaar
waar ze maar konden en stalen zelfs el-
kaars pantserauto's.
Het zaakje dateert al uit de bezettings
tijd en is na de bevrijding op grote voet
voortgezet en voor millioenen guldens
aan goederen zijn daarbij frauduleus ons
land binnengebracht.
Voor het grootste deel ging alles naar
Amsterdam, waar een groot magazijn
was; later werden ook opslagplaatsen
in Leeuwarden en Leiden ingericht.
Het smokkelen per militaire wagen
hadden dë heren van de Duitsers af
gekeken, wier praktijken na de bevrij
ding door een aantal geallieerde mill
tairen werden voortgezet. Rn enkele
grenswachten deden ook mee. Grens
wachters gingen zelfs wekelijks hun
geld halen voor het doorlaten van de»e
wagens.
Toen eind 1946 uit Belgische dumps
pantserauto's konden gekocht worden,
kreeg de smokkelwereld een nieuwe
kans. De eerste pantserauto werd in
April 1947 onbeheerd aangetroffen on
der Rijsbergen. geladen met zeep. ta
bak, katoen, wol en kauwgummi. De in
zittenden hadden na een felle achter
volging de vlucht weten te nemen. In
de nacht van 23 op 24 April van het
vorige jaar zag men andermaal een
pantserauto, dié in Breda kon worden
aangehouden, doch daarna' weer wist te
Om tien uur gisterenavond eindelijk
zijn de stormballen weer omlaag gegaan.
Voor alle kuststations werd toen het
-waarschuwingssein ingetrokken, maar eer
het zover was, heeft de Noordwester, die
meermalen tot een orkaan aanzwol, de
voorafgaande 24 uren heel wat zeelieden
bange uren bezorgd.
Het ergst misschien wel aan de beman
ning van de UK 172 uit IJmuiden, die
tenslotte toch nog veilig en behouden de
Nieuwe Waterweg wist binnen te lopen.
„God zij dank" verzuchtte schipper A.
Visser, die met zijn zeil- en motorbotter
UK 172, „De Jonge Klaas" uren lang
„voor het gat" had gelegen bij zwiepende
zeeën, niet wetende wat te beginnen. Het
zou maar even verkeerd gaan en hij zat
op de Zuiderpier, reddeloos verloren. „Ik
ben toch al dertig jaar schipper, en heb
al enige schipbreuken meegemaakt, maar
nu dacht ik toch werkelijk, dat mijn
laatste reis gekomen was. Als ik weer een
huis" aanbieden want ook"hïerTlfn 'nog
lang "iet de oor Ggswond geheeld. Maar
Nieuwjaarsreceptie ten Vaticane, Het volledige corps- diplomatique bij 't Vaticaan geaccrediteerd staat in een
der ontvangzalen opgesteld om de H. Vader zijn gelukwensen aan te bieden.
nacht had moeten ingaan, in deze hel
van orkaan en water en duisternis, was
het vast met ons gedaan geweest. Een
licht had ik niet meer, volle zee opgaan
w^s nog arger spelen met het leven, want
overal loeren nog de mijnen op het leven
van de zeeman, wat was ik blij, dat de
reddingboot verscheen. Het gaf me moed.
Ik durfde nu ai zwalkende door de aan
rollende golven heen te laveren, midden
tussen de pieren door. wetende dat in het
ergste geval hulp nabij was. Want de
reddingsboot schonk ons met zijn vijven
aan boord zulk een morele steun, dat ik
plotseling alles kon wagen. Menn 14-jarig
zoontje, dat voor het eerst een reié mee
maakte, had ik al de reddingsgordel om
geknoopt, zo angstig waren wij geworden
op de hotsende en botsende schuit. Maar
de hemel zij geprezen, we zijn er heel
huids afgekomen. «Wilt U, zo besloot de
schipper, vooral de mannen van de N.
Z. H.-reddingnraatschappij mijn warme
dank overbrengen?"
Dit alles vertelde de kléine maar ruige
IJmuidenaar, op het oog een goede veer
tiger, toen alle- narigheid voorbij was en
hij, na eerst aan boord wat orde gescha
pen te hebben, weer vaderlandse bodem
onder zijn voeten voelde. Woensdagmid
dag om 1 uur was hij uit IJmuiden ver
trokken om te gaan vissen in het kanaal.
Er scheen geen vuiltje aan de lucht te
ziin, zo kalm was het weer en vredig het
water, maar ter hoogte van boei HK 5,
dwars van Walcheren, begon het lieve
leven en dgt in een nauwe vaargeul,
waarbuiten men zich niet wagen moet
omdat het nog vol met mijnen zit. „Dan
maar liever terug".
En hij 'ging terug, in het holst van de
nacht. Maar om vier uur al blies de storm
een van zijn zeilen weg. Om alle verant
woordelijkheid voor het tuig voor zichzelf
te nemen, *nam hij zelf het roer in han
den, om dit niet meer los te laten voor hij
in de Hoek lag gemeerd, gistermiddag
tegen vijf uur. Reeds om elf uur was hij
voorgaats gekomen, maar tegen het woe
den der elementen scheen niet opge
tornd te kunnen worden. Tot overmaat
van ramp zwiepte de storm zijn tweede
zeil overboord. Alles scheen verloren.
Toen men ten einde raad was en voor een
nieuwe nacht vreesde, ging de „bal" in
top, bij wijze van noodsein en binnen
tien minuten konden de mensen op het
strand, die vol onrust de capriolen van
het notedopje gadesloegen, de redding
boot zien uitvaren. Het was een hachelijke
onderneming.. Nu eens waggelde ze hoog
op de kruin van «en golf, dan weer
scheen ze verdwenen. Maar de „Presi
dent Wiersma" kwam, waar ze wezen
wilde. Zoals gezegd, toen de hulp nabij
was, gaarde de schipper al zijn fnoed bij
een en dacht: Wat die mannen kunnen,
kan ik ook. Zijn durf werd ziin redding.
„Ik dankte God, dat ik de reddingboot
zag" verklaarde hij bewogen.
ontkomen. De derde keer, dat men een
pantserwagen zag, was in de nacht van
30 op 31 Augustus, weer in Rijsbergen
In October werd een dergelijke wag<_n
ongeveer 10 keer in West-Brabant ge
signaleerd, doch de smokkelaars kon men
niet vatten. Zelfs speciaal aangelegde
versperringen hielpen niet.
Sinds September echter ging het de
smokkelaars minder göed. Dank zij de
concentratie van verschillende opspo
ringsinstanties, welke mr. Kneepktns
tot stand wist te brengen, werden tie
mazen van het net sterkvernauwd en
dank zij het nieuwe controlesysteem
kwamen al spoedig heel wat smokkelaars
m de cel terecht.
Die opsporing ging dikwijls op z'n
Amerikaans met walkie-talkies (draag-
bare radio-installaties) en auto's met
zend- en ontvangstinrichting. Bij dit
karwei werden deze hulpmiddelen hier
te lande voor het eerst toegepast voor
het opsporen van strafbare handelin
gen.
Dag en nacht is er gezwoegd en ge
leidelijk kreeg men de gegevens te pak-
pen over de drie smokkelorganisaties
Een der hoofddaders arresteerde men in
de nacht van 5 op 6 December van het
vorige jaar. Bij een huiszoeking vond
men een gebrekkige boekhouding, waar
in de verhandelde artikelen waren op
getekend, maar waarin ook de namen
van verschillende leden van de kende en
bovendien allerhande interessante aan
tekeningen stonden. De pantserwagens
bleken bestuurd te worden door ervaren
chauffeurs, meest Belgen. Zij waren be
mand met een „wegverkenner" en
iemand die wagens kon bedienen, -maar
die tegelijkertijd ermee was belast spij
kers of spijkerplanken op de wegen te
smijten, om de achtervolgende auto's
„stukken" te bezorgen. De drie leden der
bemanning kregen voor hun karwei ge
middeld 3000 gulden.
In totaal gingen drie wagens van de
smokkelaars verloren, een bij Rijsber
gen, een in Amsterdam en een in België
in de omgeving van Loenhout. De waar
de der bij Rijsbergen in beslag genomen
goederen bedroeg 551.800 Belg. frs„ de
gemiddelde waarde van de pantserwa
gens wordt geschat op 45.000 frs. Per
tocht werd naar schatting voor 40.000
aan waren ons land binnengesmokkeld.
De verhalen, dat ambtenaren zouden
hebben meegewerkt, werden sterk over
dreven verklaard en ook werd het on
juist genoemd, dat de smokkelploegen
gebruik zoudeq hebben* gemaakt van
R.A.F.-mensen of een gedesei^eerde
R.A.F.-sergeant. Er zijn wel twee agen
ten van politie, waarvan een een ex-
agent uit Breda, gearresteerd. Tegen
betaling zouden zij bepaalde diensten
hebben verricht.
Deze week is m<?n te Eindhoven over
gegaan tot stichting van een voetbal-
school met de bedoeling om het spelpeil
in Eindhoven en omgeving op te voeren.
Hier worden jonge spelers uit elke ver
eniging de grondbeginselen van het voet
balspel op brede basis bijgebracht. Daar
toe werd een cursus van- 27 lessen sa
mengesteld, waarvan er 10 theoretisch en
17 practisch. De theoretische lessen be
handelen de volgende punten; opvoed
kunde, spelregels, techniek en waarde
ring. Men hoopt inderdaad op deze wijza
een belangrijke opvoering van het spel
peil te bereiken.
Opmerkenswaard is, dat vooraan staat:
de opvoedkunde. De eerste les, waarmee
deze week bij de opening van de school
werd begonnen, handelde over het on
derdeel van de opvoedkunde; fair spel.
Dit is inderdaad het juiste begin. Sport
moet steeds een genoegen blijven, voor
de speler zelf en.... voor zijn tegen
stander! Wordt dit laatste niet verdelen
bij de unfaire charges en de oneerlijke
trucjes?
Sport is een kwestie van wilskracht,
gemeenschapszin en geestdrift; maar ook
van beheersing. En waar men niet over
die beheersing beschikt, dreigt het ge
vaar dat van het genoegen wordt inge
boet.
Treffend zijn de woorden, die een
sportpriester vijftien jaar geleden bij
eeh lustrumviering van zijn club schreef:'
„Dierbaar blijf wat je waart:
een vriendenkring en dat bovenal: een
verpozing na arbeid of een afleiding na
studie, een "school waar spelen, leren is,
een opluchtende gedachte bij allerlei le-
vensmisèretjes, een steun voor ons allen
bij de ernst van het leven, een veilige
toevlucht voor vele bezorgde ouders, een
schenker van onschuldig plezier, zodat
niets anders ons trekke, enleer ons
ook een klein beetje voetballen...."
Men proeft hier inderdaad het genoe
gen. Het genoegen in zijn hoogste vorm
wanneer ook de eerlijke sportiviteit en de
faire beheersing hoogtij vieren. Vandaar
dat opvoedkunde, om de spelers de juiste
psychische gesteldheid bij te brengen,
het eerste principe is.
Maar, men denke niet te lichtvaardig
over dat „enleer ons ook een klein
beetje voetballen...." (N.B. Dit geldt
vanzelfsprekend voor elke andere tak
van sport). Men verwaarloze bij alle ge
noegen niet de techniek en de wilskracht.
Want milieuvorming loopt parallel met
succes, en succes met techniek en wils
kracht. En het is vaak zaak, zo veel mo
gelijk geestverwanten voor het voor hen
geëigende milieu te interesseren.
Daarom is opvoedkunde niet het enige
principe. Maar wel het eerste.
SUPPORTER.
Het Bossche Kruythnis werd dezer
dagen door de gemeente Den Bosch
van de Staat overgenomen. Het huis
zal worden ingericht voor de leer
gangen in de bouwkunst. Een kijkje
op de binnenplaats.
We hebben onlangs melding gemaakt
van de vragen, welke het Eerste-Ka-
merlid De Dreu had gericht tot de mi
nister van Oorlog, naar aanleiding van
de plannen om bij Havelte een groot
terrein in te richten tot militair oefen
terrein. In de vragen werd in hoofd
zaak gewezen op het verlies voor de
landbouwers ter plaatse, die mèt hun
bouwland (350 H.A.) voor een deel ook
hun huizen dreigen te zien verloren
gaan.
Zeer in den brede heeft minister Fié-
vez hierop nu geantwoord. En hij con
cludeert daarin, dat een oefenterrein in
de noordelijke provinciën bepaald nood
zakelijk is, terwijl, voor zover thans is
gebleken, het terrein bij Havelte prac
tisch de enige mogelijkheid daarvoor
biedt. Hoewel, aldus de minister, moge
lijk elders in Nederland een dergelijk
Het m.s. „Oranje", dat op weg van
Arfisterdam naar Batavia is, heeft ge
rapporteerd, dat, wegens warmlopen van
de middenmotor, deze motor gestopt
moest worden, waarop het schip op twee
motoren de haven van Gibraltar is bin
nengelopen om te repareren.
De directie hoopt, dat in enkele dagen
de middenmotor hersteld zal zijn en het
schip zijn reis met 22 mijl's vaart kan
vervolgen. Met twee motoren in dienst
zou het schip slechts 17 mijl lopen, De
chef technische dienst van de „Neder
land", de heer Meeuwig, is gistermiddag
per vliegtuig van de luchtvaart-maat
schappij „Aerolanda", waarbij, zoals be
kend, de „Nederland" ook betrokken is. jn Boekarest opdracht gegeven, te
van Ypenburg vertrokken naar G:bra!- .)r0,esteren tegen het
overnemen van de
tar. waar hij vanavond hooptaante legatie bij de Heilige Stoel
komen, om de scheepswerktuigen J.g„n Roemeenso gezant te Rome. meldt
terrein aanwezig is, kan zulks nimmer
ten behoeve van de in de noordelijke
provinciën gelegerde troepen worden
aanvaard, aangezien het gebruik van 'n
dergelijk terrein enerzijds te hoge trans
portkosten c.q. legeringskosten zou vor
deren, anderzijds te zeer ten koste- van
de beschikbare oefentijd zou gaan.
De minister herinnert o.m. aan het
geen hij reeds bij de behandeling van
de Oorlogsbegroting in de Tweede Ka
mer uiteenzette, dat n.l. tengevolge van
de voor 1940 gevolgde politiek t.a.v. de
oefenterreinen in de Meidagen van 1940
velen het leven lieten, omdat zij on
voldoende waren opgeleid en geoefend.
Tevens wees hij er daar op, dat door
de Britse minister-president een wit
boek aan het Lagerhuis is overgelegd,
waarin wordt medegedeeld, dat op veel
grotere schaal dan voor 1940 oefenter
reinen voor het Britse leger nodig zijn,
omdat het op grond van de ervarin
gen uit de tweede wereldoorlog niet
verantwoord wordt geacht, voort te
gaan op de weg, welke men vóór 1940
op dit gebied volgde.
Dat in verband met het in de vragen
aangevoerde, een economische wantoe
stand zou dreigen te ontstaan, vermag
de minister niet te onderschrijven,
gezien bij het stellen dezer vragen niet
in het oog is gevat, dat tegenover de
350 H.A. cultuurgrond, die bij Havelte
mettertijd verloren zou gaan,_ een even
uitgebreid cultuurgebied bij Donderen
staat, waar gedurende de oorlog een
deel van het militaire oefenterrein in
bouwland werd herschapen. De moge
lijkheden tot compensatie worden onder
zocht en het resultaat hiervan zal mede
een factor zijn, die in aanmerking wordt
genqmen bij de beslissing over t oe-en*
terrein. Vooraf zal deze aangelegenheid
ook nog aan de raad van ministers wor
den voorgelegd.
Het Vaticaan heeft zijn vertegenwoor-
bij de maatregelen tot herstel
motor te kunnen bijstaan.
iU.P.
t
t
