BIJVOEGSEL
PAGINA 4
ZATERDAG 2 OCTOBER 194$
DE OPENBARE VERLICHTING
mcamera
(Wordt vervolgd)
van 4 tot 5 weken (van de 13) wordt
verlengd.
De Amerikanen op hun beurt proberen
hun afzetgebied zoveel mogelijk uit te
breiden. Kort geleden heeft Eric John
ston, de president van de Motion Pic
ture Association, een bezoek gebracht
aan Moskou. Tegenover de pers ver
klaarde hij, dat hij de mogelijkheden
tot verkoop van Amerikaanse films aan
de sovjet-unie .,en andere dingen" had
besproken, maar hij wilde niet zeggen,
wat „die andere dingen" waren. .Ik
heb", aldus Johnston, „een buitenge
woon interessant onderhoud gehad met
Ryazanoff (van bet ministerie van cine
matografie) en ik heb hem duidelijk
gemaakt, dat de verkoop van Ameri
kaanse films aan de sovjet-unie geen
enkele verlichting mocht meebrengen van
onze kant om sovjet-films in de Ver
enigde Staten in te voeren".
Bernard Kreisler, de Hollywood-mag-
naat, die, zoals wij reeds hebben gemeld,
een rondreis maakt door Europa om in
zeventien verschillende landen een studie
te maken van de nationale filmindustrie,
heeft verklaard, dat hij diep onder de
indruk was van het peil, waarop de na
oorlogse Italiaanse films «tonden,
„Zonder enige twijfel heeft zidh de
grootste evolutie in de na-oorlogse film.
industrie in Italië voltrokken. De Italia
nen zijn er in geslaagd een sterk realisme
te brengen in de wijze, waarop zij de
dagelijkse dingen de behoefte aan
voedsel en onderdak - in hun films uit
beelden".
Tijdens zjjn verblijf in Rome is Kreis
ler door de H Vader in audiëntie ont
vangen, waarbij Zijne Heiligheid hem de
verzekering gaf, dat Hij zich volledig be
wust was van de macht en de mogeS^k-
heden van de film".
De K. N. A. C. had onlangs bij de
autoriteiten aangedrongen op ruimere
electriciteitstoewijzing ten behoeve van
de openbare verlichting en mogelijke op
heffing van de beperking daarvan. Zij
deed dit verzoek met het oog op de
verkeersgevaren.
De Minister van Economische Zaken
heeft echter aan de K. N. A- C. mede
gedeeld. dat in verband met de moeilijk
heden, die de productiebedrijven reeds
thans ondervinden om aan de sterk toe
genomen vraag naar electrische stroom
te voldoen, niet kan worden overgegaan
tot herstel van de openbare verlichting
op vooroorlogs peil.
lachen om de .gezichten, welke hij daar
bij trok. Maar onmiddellijk werden zij
door de meerderheid scherp terecht ge
wezen. „Wat! Durven jullie lachen en de
Joden helpen onze Verlosser te bespot
ten!?" Waarop het. lachen spoedig ver
stomde.
Na de dood van Jesus, toen de bliksem
de plotseling ingetreden duisternis ver
lichtte en de aarde beefde, merkte een
lid van de Sulka-stam tot zijn stam
genoten op: „Zien jullie het nou? Jullie
beweren, dat de boze geest de bliksem
en aardbevingen veroorzaakt Maar hier
iaat God de Vader de bliksem en een
aardbeving ontstaan, omdat Zijn Zoon is
vermoord".
De indruk, welke een film op de in
boorlingen maakt, is niet slechts tijde
lijk. Primitieve volken hebben slechts
weinig onderwerpen van gesprek, want
boeken of kranten kennen ze niet De
filmvoorstelling geeft hun daarom stof
tot spreken voor vele maanden. Dat nu
is het juist, wat de missionaris met het
geven van zijn filmvoorstelling beoogt:
de mensen er toe te brengen over de ge
loofswaarheden te praten, ze elkander uit
te leggen en ze in praktijk te brengen.
Hoewel er verscheidene maanden na
de filmvoorstelling waren verlopen, vaar
digde een heidens opperhoofd bij het
aanbreken van de Vasten voor zijn stam
het volgende bevel uit: „De tijd is nu
gekomen, dat we dienen te rouwen over
Jesus, die om wille van ons ter dood
werd gebracht. Derhalve mogen in mijn
gebied geen dansen of feesten worden
gegeven. God de Vader zou wellicht boos
op ons worden en menen, dat we dansen
van boosaardige vreugde over de droeve
dood van Zijn Zoon".
Het is overigens niet. alleen Engeland,
dat de invoer van Amerikaanse films
belemmert. Ook Frankrijk is daartoe ge
dwongen, "doch daar geschiedt 'het in
onderling overleg. In Parijs is er name
lijk onlangs een nieuwe Frans-Ameri
kaanse filmovereenkomst ondertekend,
krachtens welke het aantal Amerikaanse
films, dat in Frankrijk mag worden in
gevoerd, wordt beperkt tot 121 per jaar,
terwijl de periode, waarin uitsluitend
Franse films mogen worden vertoond.
was geweest van de schrik, had ik mij
trouwens niet eens hierheen laten bren
gen. Maar enfin, die ene dag komt óók
nog wel om; Maandagochtend verdwijn
ik in elk geval naar huis en dan permit
teer ik me een paar dagen vacantie. Als
mijn zieken me zó zien, verliezen ze al
hun vertrouwen in me.
IS de weg, waar het ongeluk gebeur
de, bijzonder slecht?, vroeg mijn vriend.
Steil en kronkelig, antwoordde de
gezwachtelde: Maar overigens neen, be
paald slecht met. Een beetje vreemd. ïk
kom er niet elke dag. Ik ben er in tijden
niet geweest en nooit met de wagen. Ik
wandelde weieens in die buurt.
En nu moest u daar gisteren opeens
per sé heen?
Ja, onder het middagspreekuur werd
ik opgebeld, voor een nieuwe patient, "n
Beetje arrogante erg bezorgde huis-
i vader was het, die ik aan de telefoon
kreeg, want hij stond er op, dat ik direct
komen zou. Dat was me niet mogelijk; ik
heb een drukke praktijk, waarde heer.
En ik stel geen enkele patient achter bij
een nieuweling. Dus zei ik, dat ik niet
dadelijk zou kunnen komen. Toen zeurde
die bezorgde vader, totdat ik ongeveer
de tijd bepaald had, dat ik wél komen
kon. Tegen zes uur, zei ik. En ik ging
ook tegen zes uur. Maar nu komt net
mooiste: in al zijn bezorgdheid moet de
man me zijn adres onduidelijk hebben
opgegeven, want ik heb het niet gevon
den. Ik heb me daar een poos gezocht en
ik heb er de smoor in gekregen, omdat ik
mijn belofte niet na kon komen. Toen ik
ten einde raad terug ging, was ik knap
humeurig en ik zette er misschien wel
een wat roekeloze gang in om mijn tijd
verlies althans een beetje in te halen.
Dat moet dan ook de reden van mijn val
zijn geweest, ofschoon.... als die band
niet gesprongen was.... Je krijgt zo'n
beetje routine in de wagen, nietwaar, als
je dag in dag uit achter het stuur zit.
Een zegen, dat ze me zo gauw vonden.
Die weg is niet druk en ik moet mooi
beneden gelegen hebben. Ik vreesde, dat
niemand me horen zou, terwijl ik in een
verre van gemakkelijke houding om hulp
lag te roepen.
Ik keek, terwijl de dokter vertelde,
beurtelings naar het met lappen omwik
kelde gezicht en naar dat van Arie
Arends. Ik begreep, dat het verhaalde ko
ren op de molen van mijn vriend W33.
Er kwam dan ook kleur in het gebeurde:
het begon meer en meer te lijken op een
bepaalde opzet.
U hebt toch al vaker een telefonische
boodschap aangenomen, nietwaar?, vroeg
Arie.
De oogjes tussen de zwachtels keken
guitig beledigd.
Dat zou ik denken, antwoordde de
dokter: Maar tenslotte kan je iemand wei
eens misverstaan. En ik heb er zwaar ge
noeg voor moeten boeten, om me daar
over niet te veel zelfverwijt meer te ma
ken, dacht ik.
Ik dacht iets heel anders, hernam
Arie: Namelijk, dat het opgegeven adres
in het geheel niet bestaan heeft. Ja, je
kunt soms malle dingen denken, veront
schuldigde hij zich, omdat de patiënt hem
observeerde met de verdenking van niet
goed bij het hoofd te zijn.
En hoe ging het met het ongeluk?,
vroeg Arie verder: Juist omdat u rou
tine hebt in het rijden, lijkt me ook dat
een punt, om eens over na te denken.
Maar wat denkt u in 's hemelsnaam?,
vroeg de dokter, blijkbaar heviger geïn
teresseerd.
EORTE INHOUD VAN HET VOOR
AFGAANDE:
De detective Arie Arends krijgt uit
Arnhem van een zekere heer K. van
Bemmelen een briefje, waarin hem
dringend verzocht wordt om een onder
houd. 's Avonds leest hij in de krant,
dat de heer van Bemmelen spoorloos
verdwenen Is. Samen met de schrijver
van het verhaal begeeft Arends zich
nagr Arnhem. Hij verneemt daar van
de hulshoudster van van Bemmelen,
dat laatstgenoemde ongehuwd was en
zich In zekere welstand verheugen
mocht, vooral omdat hij vaak erfenis
sen kreeg. Tevens verneemt hij, dat
een neet Ferdinand van Bemmelen, de
Zondag tevoor plotseling gestorven Is.
Arends en zijn vriend gaan een be
zoek brengen aan de dokter van de
oude heer van Bemmelen, in de hoop,
van hem bizonderheden te vernemen.
herhaal-
