Toch niet helemaal tevergeefs
dagen
Seizoengroente met variaties
AKKERTJES
d\e *.a*.e
wereld
Mata Hari's Dochter
Goed en toch economisch
7. MFC DAG 9 APRIL 1949
J nor de filtticamera
PAGINA 4
Pinocchio en de reus Stromboli in de grote, gekleurde tekenfilm
Pinocchiowelke Walt Disney heeft, gemaakt naar een sprookje van
de Italiaan Carlo Lorenzini.
MAAR HET KAN ANDERS
Pinocchio in eigen persoon. Walt
Disney's creatie naar een Italiaans
sprookje uit het einde der vorige
eeuw.
Gesmoorde spinazie
Flensjes, gevuld met spinazie
helpen direct
door Maurice Dekobra en Ley la Georgie
Paul Schuitema heeft veel gezien
en geleerd in de studio van
Duivendrecht
Paul Schuitema, die lid is van de Be
roepsvereniging van Nederlandse Ci
neasten, heeft in het orgaan van deze
vereniging, welker bestaan zonder twij
fel even nuttig en nodig is als haar
naam lelijk, onder de titel „Bat not in
vain" een artikel gepubliceerd, waarin
hü vertelt van zUn belevenissen in de
Duivendrechtse studio's tijdens de op
namen voor de Nederlands—Engelse
film „Niet tevergeefs".
Met documentaire films als „De Maas
bruggen", „Het Begin" en „De Bouwhoek
van Friesland" heeft Paul Schuitema be
wezen, dat hij geen leek is op het gebied
van de filmerij en'daarom lijkt het ons
de moeite waard, onze lezers in kennis te
stellen van de ervaringen, die Schuite
ma in Duivendrecht heeft opgedaan en
van de conclusies, welke hij daaruit heeft
getrokken.
„Ik ben zo gelukkig geweest", aldus
merkt Paul Schuitema in zijn artikel op,
„om mee te mogen lopen in een Xnge^-
Hollandse productie onder leiding van Guus
Oswalt. De regisseur is Edmon Greville
De camera-équipe is Engels met Hollandse
hulpkrachten. De spelers zijn Engels en
Hollands.
Ik prijs mij daarom gelukkig, omdat er
bij een dergelijke onderneming zoveel te
leren valt voor ons, Hollanders, vooral als
wij met critische en nuchtere ogen de ont
wikkeling volgen. Men opende mij de mo
gelijkheid om overal te zijn, mijn neus m
alle zaken te steken en daar te zijn. waar
ik zelf wenste. Het werd namelijk ge-
apprecieerd, dat ikme op het standpunt
stelde, te willen leren. Dit laatste houdt
echter niet in, klakkeloos aanvaarden".
Tijdens zijn verblijf in Duivendrecht
heeft Paul Schuitema veel geleerd: „Ik
leer er. hoe een geroutineerd regisseur
met zijn spelersmateriaal omgaat; hoe hij
zijn mise en scène componeert; hoe hij
de aandacht van het publiek leidt met de
camera van totale naar detail, van detail
naar sterkste close up; hoe hij de dialoog
verdeelt en de aandacht ook weer hier
leidt van het belangrijke naar het onder
geschikte en zijn scène bouwt naar een
climax of naar een overgang.
Ik leer er, hoe de continuiteit word'
gehandhaafd en hoe de nadruk wordt
verplaatst van een stuk dialoog naar een
enkele uitroep. Het zijn alle zaken, die
we in theorie wel weten, maar die nu
practisch wordengerealsieerd. Ik leer er
hoe de souplesse van de camera-beweging
bewust wordt gebruikt om de optische
bewegelijkheid te krijgen, die "Voor de
film noodzakelijk is. Ik leer respect krij
gen voor het vakmanschap en de routine
van Grévilie.
Maar dat wil niet zeggen, dat we het
dus net zo moeten doen. Het houdt niet
in. dat het niet anders zou kunnen. Ik
ontdek er, hoeveel er nog te leren valt
en misschien leer ik wel het meeste van
allen, die daar bezig zijn, omdat ik de
rustige positie van de toeschouwer heb.
die half-ingewijde is en die zijn eigen
ervaring kan toetsen en verrijken".
Buitengewoon interessant is de vergelij
king, die Schuitema maakt tussen de En
gelse en de Nederlandse acteurs:
„Dan de spelers we zien hier tegen
over elkaar staan de geroutineerde Engel
se filmspelers en de onervaren (Neder
landse) toneelspeler, die voor de film
optreedt. Het verschil is groot. De groot
ste moeilijkheid voor de filmspeler is
een figuur in enkele ogenblikken te zijn
en niet te spelen. De toneelspeler is ge
wend zich in te spelen, de film laat dit
niet toe.
De modulatie der stemmen van de
Engelsen in vergelijking met die van de
Hollanders is de vergelijking van de nor
male gesprektoon met de dialoog, die over
het voetlicht moet komen. Het zal nog
heel wat geduld, en oefening vergen om
Nederlandse filmacteurs op te kweken
Want met alle goede wil, hun ontbreekt
de routine, de microfoontechniek en de
bewustheid, dat de camera en de micro
foon onbarmhartige instrumenten zijn,
die elke fout, elke overdreven geste, elke
nadrukkelijke intonatie, sterk vergroot
weergeven. Deze onbarmhartigheid in
close up verraadt elke heatraliteit, elke
onechtheid. Een gelaatsuitdrukking, die
het op een afstand zal doen, werkt be
lachelijk in .close up. De dialoog moe'
worden gesproken als in de gewone om
gangstaal, maar geladen zijn van inner
lijke spanning; deze spanning mag nooit
uiterlijk worden. Elke tekst, ieder woord
moet uit een innerlijke noodzaak voort
komen en dit kunnen de Hollanders nog
niet. Ik zeg niet. dat ze het niet kunnen
leren. Daarom moeten we aan de ene kant
mild zijn in ons oordeel, terwijl we aan
de andere kant fel critisch moeten staan
tegenover dezelfde Hollander. Alleen me'
dit begrip is het mogelijk iets te berei
ken".
Tot slot constateert Paul Schuitema:
„Een toneeldialoog' is ten enenmale on
geschikt voor de film, omdat het toneel
spel op de dialoog drijft; de film drijft
op het beeld".
Wat Schuitema in dit artikel zegt, is
reeds naar aanleiding van „Niet tever
geefs" in dagbladen en tijdschriften door
de filmcritici in alle toonaarden betoogd
Die critieken zijn niet altijd in even goede
aarde gevallen. Maar nu een man, die
zelf, en niet zonder succes de camera
heeft gehanteerd, het nog eens zegt
In Hollywood heeft, zoals gemeld, de
Oscar-regen weer eens plaats gehad, on
derscheidingen, welke jaarlijks worden
toegekend door de Academie voor Film
kunst en Wetenschap.
De Engelse acteur Sir Laurence Olivier
kreeg de onderscheiding voor zijn Ham-
let-vertolking, terwijl zijn film werd uitge
roepen tot de beste film van 1948. De
prijs voor de beste vrouwelijke hoofdrol
ontving de Amerikaanse actrice -Jane
Wyman voor haar rol in de film „Johnny
Belinda
Do Franse film „Monsieur Vincent',
die het leven behandelt van de H. Vin
centius a Paulo, werd uitgeroepen tot
de beste buitenlandse film,' terwijl de En-
felse film „Red Shoes" werd onderschei
den als de beste kleurenfilm. Deze film
kreeg havendien nog een onderscheiding
I wegens haar muzikale kwaliteiten. David
j Wechsler en Richard Schweitzer kregen
een prijs voor het beste scenario, dat zij
hebben geschreven voor de in Zwitser
land vervaardigde M- G. M.-film „The
Search" (Achter de wolkenAls
beste regisseur werd John Huston be
kroond voor zijn film „Treasure of Sierra
Madre", terwijl Walter Huston de prijs
kreeg voor de beste mannelijke bijrol in
dezelfde film.
De film „Joan of Arc" (Jeanne d'Arc)
bracht het niet Verder dan een prijs voor
de kleuren, waarin de costuums waren
ontworpen-
Intussen heeft het maar een haar ge
scheeld, of de toekenning van de hoogste
onderscheiding aan de Britse film „Ham
let" was oorzaak geweest, dat er in de
toekomst geen Oscars meer zouden worden
uitgereikt. De Paramount, 20th Century
Fox, Warner Bross, R. K. O. en Loewe
hebben namelijk hun geldelijke steun aan
de Oscar-onderscheidingen ingetrokken
De filmacteur Robert Montgomery, ecre-
taris van de Academie voor Filmkunst
en Wetenschap, die verklaarde, dat zon
der de geldelijke steun van de produ
centen geen onderscheidingen meer zou
den kunnen worden uitgereikt, zinspeelde
er op, dat de maatschappijen tot haar
besluit waren gekomen, omdat de hoog
ste onderscheiding was toegek«nd aan
„Hamlet", hetgeen hij-'n slecht voorbeeld
van sportiviteit noemde. Waarop de pro
ducenten prompt verklaarden, dat zij
hun bijdragen hadden ingetrokken „om
elke argwaan omtrent invloed der film
maatschappijen" buiten te sluiten.
Hoe dat ook zij. de uitreiking van Os
cars voor de films van 1949 zal gewoon
doorgang vinden, ook zonder de steun
van de filmmaatschappijen. De leden van
de Academie hebben namelijk besloten
de onderscheidingen uitisluitend onder
auspiciën van de Academie uit te reiken.
Binnenkort als we goed zijn inge
licht zelfs reeds met Pasen zal pinoc
chio", de tweede grote gekleurde teken
film van Walt Disney op het witte doek
van onze Nederlandse bioscopen ver
schijnen. Deze film naar een sprookje
dat de Italiaan Carlo Lorenzini tegen het
eind van de vorige eeuw schreef, werd
door Disney vervaardigd onmiddellijk na
zijn „Snesuwwije en de zeven dwergen"
en is wellicht de beste grote tekenfilm,
welke deze „tovenaar met tekenstift en
penseel" ooit heeft gemaak. „Pinocchio"
bevond zich reeds begin 1940 in ons land
doch de komst van de Duitse horden
maakte de verto-ning van deze verruk
kelijke film onmogelija
Dat „Pinocchio" niet terstond na de be
vrijding in circulatie werd gebracht, is
het gevolg van de. omstandigheid, dat de
R. K. O. Radio Films, de film eerst m
hft Nederlands hebben laten nasynchro
niseren onder leiding en regie van Cruys
Voorbergh. Circa twee jaar geleden kwa
men technici van Disney naar ons land om
na te gaan of er hier mogelijkheid tot
nasynchronisatie bestond- De pas her
opende Profilti-studio's bleken geschikt
en spoedig kon met het werk worden be
gonnen. Aangezien de film in techni
color is opgenomen, en dit procédé niet
in ons land kan worden gemaakt, moest
de film na de synchronisatie, eerst weer
terug naar Amerika om de Nederlandse
geluidsband naast de teeldstrook aan te
brengen.
Cruys Voorburgh heeft de tekst zodanig
vertaald, dat de mondbéwegingen op het
doek volkomen kloppen met het gespro
ken woord.
Pinnocchio, de hoofdfiguur in de film,
is een kleine houten pop, gemaakt door
een eenzame oude klokkenmaker, wiens
enige gezelschap bestaat uit Figaro, de
kat en Cleo, de goudvis. Een goede fee
raakt de houten poppenjongen aan met
haar toverstaf, zodat hij kan lopen en
spreken. Tevens bqlooft zij hem, dat hij
een echte jongen van vlees en bloed zal
worden, als hij zich braaf gedraagt, waar
toe zjj hem als geweten Jimmy de Kre
kel meegeeft.
Voorburgh zelf spreekt de rol van de
Krekel Jijnmy; Enny Molsde Leeuwe de
fee; Frits van Dijk is de klokkenmaker,
Louis van Gasteren de reus Stromboli,
Ko van Dijk de vos; Lampepit w/.'dt ge
sproken door Jan Retèl en de titelrol
wordt gezegd door een twaalfjarige jon
gen, Frits Waterman, een ontdekking, die
volgens Cruys Voorbergh een bijzonder
groet talent bezit en niet voor beroepsac
teurs onderdoet.
Radio Vatitana heeft medegedeeld, dat
het H. Jaar zijn eigen film zal krijgen. In
deze film wordt de tijd van het eerste
H- Jaar in beeld gebracht. Tot titel krijgt
zij de naam van de toenmalige Paus „Bo
nifacius VIII".
De film word vervaardigd in de film-
stad „Cinecitta" te Rome. Er zijn reeds
overeenkomsten getroffen met Zwitser
land en Duitsland om zekerheid te heb
ben, dat de film in Agfa-color zal kunnen
worden vervaardigd.
De Ora-filminaatschappi.j in Rome 's
begonnen met opnamen voor een nieuwe
film, die het leven zal uitbeelden van
de H. Antonius van Padua. De regie is
in handen van Pietro Francisci. De mu
ziek wordt geschreven door Carlo In.
nocenzi, Er spelen o.a- in mede Silvana
Pampanini, Cesarc Fantoni en Anna de
Lorenzo.
De bekend filmster Irene Dunne is door
de Notre Dame University van New York
onderscheiden met de „Laetare"-medaill«
van 1949. Deze onderscheiding wordt jaar
lijks op Zondag Laetare verleend aan de
meest vooraanstaande katholieke leek in
Amerika.
Bij de bekendmaking van haar naam
zeide pater Cavanaugh. de president van
de universiteit: „Miss Dunne is een voor
beeld van een talentvolle christelijke
vrouw, levende in een omgeving, die on
gelukkigerwijze bekend staat om de kort
heid van haar huwelijken en carrières.
Zij heeft nimmer haar geweten onderge
schikt gemaakt aan de kunst, maar van
het begin van haar loopbaan af de eis
gesteld van gezonde films. Gedurende 15
jaren is zij reeds één van de voornaamste
filmsterren én altijd is zij een voorbeel
dige vrouw en moeder gebleven, terwijl
zij de bewondering en het respect won
van hoog tot laag in de filmindustrie gn
van de gebeje wereld.
Irene Dunne, die van Ierse afkomst is.
werd op 20 December 1904 geboren te
Louisville in Kentucky- In 1927 huwde
zij met dr. Francis Griffin, een tandarts.
Onder haar vrienden en kennissen staat
zij bekend als een „ideale moeder" voor
haar aangenomen dochter Mary Frances.
Zij woont dagelijks de H. Mis bij, hoewe'
zij dikwijls 's-morgens al om 7 uur in
de studio aanwezig moet zijn.
De moderne techniek maakt het moge
lijk, dat verschillende groenten practisch
het gehele jaar door verkrijgbaar zijn.
Wij kunnen kropsla eten midden in de
winter, bloemkool in het vroege voorjaar
en spercieboontjes uit. blik, fles of diep-
vrieskast. wanneer het maar bij ons op
komt. De keus is vrijwel onbegrensd,
maar. dat is onze huishoudbeurs ge
woonlijk niet. En de bijzondere zorg, die
aan kasgroenten, primeurs en conserven
besteed wordt, moet wel door de verkoop
prijs worden goedgemaakt.
Zijn de „primeurs", de eerste kleine
hoeveelheden, die van een bepaalde
groente aan de markt komen, beter en
fijner van smaak dan de seizoengroenten,
welke op hetzelfde tijdstip buiten over
vloedig groeien? Over het algemeen zeker
niet: door weinig zon en het snelle, kweken
is de smaak veel minder pittig en '„vol"
dan de van buiten groeiende gewassen.
Het „nieuwtje" maakt de aantrekkelijk
heid van de primeurs uit; wanneer dat er
na enkele weken van af is en dezelfde
groentesoort overvloedig en goedkoop aan
de markt komt, is ze bij velen niet meer
in aanzien.
Maar juist van dat ogenblik af bevelen
wij ze aan in de belangstelling van iedere
huisvrouw, die haar gezin goed en toch
economisch votden wil! Een groente be
hoeft niet te vervelen zelfs al wordt ze
meer dan eenmaal per week gegeten
■wanneer wij ze maar niet steeds op de
zelfde manier klaarmaken.
Brusselslof en witlof bijv. kan men fijn
gesneden stoven in een melksausje, op
dienen in struiken met een kaas- of toma
tensaus of als een schoteltje met gebruin
de boter en harde eieren. Ook kan men
ze als sla bereiden en combineren met
fijngesneden appel, biet, zuurkool of
veldsla.
Een andere groente, die op het ogenblik
weer verkrijgbaar is en op vele manieren
bereid kan worden, is de spinazie.
Men kan ze koken en het vocht binden
met bloem, maizena, aardappelmeel obc-
schuitkruim. Ook kan men het vocht be
waren voor een spinaziesoep of de groente
rauw door de aardappelen stampen of er
sla van maken. Twee andere bereidings
wijzen laten wij hiel' nog volgen: verdere
recepten zullen wij op aanvraag gaarne
Verstrekken.
2 kg spinazie, een klontje boter of mar
garine, wat zout, aardappelmeel of mai
zena.
De spinazie uitzoeken, wassen, laten
uitlekken en op een plank snel fijnsnijden.
Vervolgens in een pan een klontje boter
of margarine (20 a 30 g) smelten, de fijn
gesneden groente er door roeren en de
groente op een vrij hoog vuur onder roe
ren laten slinken. Ze vervolgens gaar la
ten worden (in 5 a 10 minuten), wat aard
appelmeel of bloem aanmengen met koud
water en het vocht hiermee bijbinden.
Zout naar smaak toevoegen.
Voor de flensjes: 2 dl melk, 50 g (5%
eetlepel) bloem, 1 ei, zout, boter of mar
garine om te bakken.
Voor de vulling: 500 g spinazie, zout,
boter of margarine, bloem of aardappel
meel.
Voor de flensjes de bloem met de melk,
het ei en het zout tot een glad beslag
roeren. Van het beslag in een koekenpan
dunne flensjes bakken. De spinazie uit
zoeken, wassen, koken en met twee mes
sen fijnsnijden. Ze bijbinden met wat aan
gemengde bloem of aardappelmeel; een
klontje boter of margarine en zout naar
smaak toevoegen.
In het midden op de flensjes een schepje
spinazie leggen en de beide kanten hier
omheen slaan.
Men kan dit gerecht geven bij aardap
pelen en jus of ragout, of een restje spi
nazie op deze manier verwerken tot een
voorgerecht of een hapje bij de brood
maaltijd.
(Uit: Voorlichtingsbureau v.d. Voedings
raad).
jv—Lusteloos,moeenmat?
1 Steeds dezelfde Idach-
ten die zich bij tedere
vrouw op gezette tijden
herhalen Vroeger waren het „verloren
dagen" doch de moderne vrouw verdrijft
de pijnen met een „AKKERTJE" Altijd
fris en opgewekt, ook In die dagen...
wat een voorrechtI „AKKERTJES bestrijden
alle pijnen snel en zeker. Weiger namaak I
In Boston hebben de leden van de
senaat zonder enige discussie een wet
goedgekeurd tot verlenging van het vis-
seizoen in een plaatselijk meer, uitsluitend
om de naam van cjit meer niet te be
hoeven uit te spreken. Het is meer Char-
goggagoggmanchaugagoggogaubunagun-
gamaugg. Dat is Indiaans en betekent:
„Jij vist aan jouw kant, ik vis aan mijn
kant en niemand vist in het midden.
Tijdens Winston Churchill's tournee
door de Verenigde Staten hebben de
Amerikanen een nieuwe manier gevon
den om hem bij de New Yorkers te in
troduceren. Tijdens een van de vele di
ners, welke hem werden aangeboden,
noemde de voorzitter hem „de grootste
oorlogscorrespondent sinds Julius Cae-
Korte inhoud van het voorafgaande:
Sir John Sanderson, hoofd van de
Britse Geheime Dienst, krijgt bericht,
dat er een nieuwe Duitse spion boven
Engeland is afgeworpen. Zijn pleeg
dochter Brinda biedt hem haar mede
werking aan voor het opsporen van de
spion.
Als even later het bericht komt,
dat kapitein Kenley, de naaste mede
werker van Sir John, is doodgescho
ten blijkt, dat Brinda niets ver
moedend de moordenaar van Ken
ley in haar auto heeft laten mee
rijden. Daarom moet ze de volgende
dag op het bureau van de Geheime
Dienst de foto's van alle spionnen
komen bekijken, in de hoop dat üj in
een van hen de moordenaar zal her
kennen. Ze ontmoet er een kennis, de
jonge luitenant Dick Malden, die zich
gaat verloven met miss Gladys Mouttt-
W'yn. Hij nodigt haar uit voor het
feest, waarop ze kennis maakt met een
zekere prins Vaslav.
Deze Russische prins stelt een dans
in het donker voor en in de duisternis
wordt Sir John verraderlijk aangeval
len en gewond. Brinda helpt hem ver
binden en wil om te kalmeren een
luchtje gaan scheppen. Plots hoort ze
stemmen.,,, aandachtig luistert ze en
hoort, dat het over lijsten met namen
van leden van de Geheime Dienst gaat.
Ze verraadt haar aanwezigheid en wórdt
gewelddadig weggevoerd door twee
Duits sprekende mannen.
Brinda wordt opgesloten in een kleine
kamer. Ze hoort seinsleutels ratelen
er werd' een bericht doorgegeven over
een schip, dat door een Duitse Onder
zeeër moest worden aangehouden, op
dat een spion zich met zijn papieren
'n veiligheid kan brengen. Haastig no
teert zij dè gegevens
Als Dick haar later komt bevrijden,
ontstaat èr een vuurgevecht, waarbij de
spionnen óp één na worden doodgescho
ten. De leider van de groep weêt te
ontvluchten.
Brinda zoekt uit, dat het bedoelde
sehip géén ander kan zijn dan het s.s.
„Veendam Ze besluit op eigen hbutje
aan bóórd te gaan, om te proberen de
spion te ontmaskeren. Op het laatste
nippertje zendt ze Dick nóg een bood
schap.
Aan boord maakt ze kennis met êen
jongeman, die voorgeeft, èen Deen te
zijn en Kurt Larsen te heten. Als hel
schip echter in volle zeè wordt aange
houden door een onderzeeër met Duit
se oorlógsvlag, vraagt Larsen de Duitse
commandant te spreken en ontpopt
zich als Hans Brandstattcr. als spion
bekend onder nummer Z. 33.
10)
HOOFDSTUK 22
De commandant keek hem scherp aan.
Ik luister. Vertel maar op.
Herr Kommandant het is mijn plicht
u te zeggen, dat ik tegen enkele passa
giers verdenking koester. Ik heb enige
belangrijke papieren in mijn bezit en ik
weet, dat ik gevolgd wordt. Ik verdenk
drie mannen en een vrouw, waarvan
laatstgenoemde me de meest gevaarlij
ke lijkt. Ze is ongetwijfeld een agente
van de Britse Geheime Dienst.
Hoe ls haar naam?
Een ogenblikje, en met deze woor
den stapte hij naar het bureau, waarop
een kaartsysteem stond, waarin alle pas
sagiers stonden geboekt. Hij ham er een
kaart uit, bekeek de foto en gaf deze
aan de kapitein.
„""T..111 heb reeds een telegram naar
Berlijn gezonden en ze is in verzekerde
bewaring.
TT - Een Britse spionne.Wé
zullen haar leren zich met eigen zaken
te bemoeien. Laat eens zien?
Hij las harop, wat er op de kaart ge
schreven stond:
Duncan - Brinda, geboren in Birma,
Brits-Indië de 24ste Mei 1916 - Enkele
reis. Nationaliteit: Engelse -Adres: 16
Portland Square, Londen W. Paspoort
afgegeven door: consulaat te Londen.
De commandant wendde zich weèr tot
Larsen: Waarom verdenkt U dit meis
je?
Sinds dé ..Veendam" Southampton
verliet, Herr Kommandant, heeft dezè
vrouw getracht mijn vertrouwen te win
nen en heeft ze mij proberen uit te ho
ren over ons vaderland, Over partij'
kwesties, e(c. Ik heb haar natuurlijk
slechts valse inlichtingen verschaft. Dit
was voor mij voldoende om er vóór te
zorgen, dat deze vrouw niet gevaarlijk
kon worden. U zult evenwel ten zeerste
verbaasd zijn, Herr Kommandant, wan
neer ik u vertel, wie mejuffrouw Dun
can in werkelijkheid is.
Wat bedoel je; reist ze onder een
valse naani?
Dat niet, maar ik ben er absoluut
zeker van, dat ze de vertrouwde secre
taresse is van de chef van de Engelse Ge
heime Dienst.
De commandant kon zijn tevredenheid
nauwelijks verbergen; hij grijnsde van
genoegen en riep uit: Dass ist wun-
derschön Z-33! Jij verdient hiervoor hét
IJzeren Kruis!
Kurt glimlachte bescheiden en besloot:
Herr Kommandant, ik verzoek u me
juffrouw Duncan onmiddellijk in arrest
te hemen.
De U—boot-kapitein stónd óp en belde,
waarna de purser verscheen,
Wat is er van uw dienst, mijnheer?
Roep onmiddellijk twee malozen,
die vrij van dienst zijn.
De purser boog ên vertrok.
Toen zij alleen waren keken de com
mandant en de nazi-spion elkaar veelbe
tekenend aan en ze zagen er uit als twee
jagers, die gereed stonden om na een
goede jacht huiswaarts te keren.
De twee matrozen stapten binnen en
groetten,
Breng direct mejuffrouw Duncan
hier!
De chef-purser maakte evenwel bezwa
ren.
Mejuffrouw Duncan staat onder toe
zicht, mijnheer, op bevel van....
Daar heb ik niets mee te maken;
breng haar hier, bulderde de Duitse ka
pitein hem toe.
Het duurde niet lang of Brinda werd
binnengeleid.
Is dit mejuffrouw Duncan? wendde
de kapitein zich tot Larsen, die knikte
Hierna stond de commandant op en op
Larsen wijzend beval hij in het Engels:
Vanaf dit ogenblik bent u mijn gevan
gene.
Larson kromp ineen onder deze woor
den en een bom had niet meer effect
kunnen hebben.
Pardon, Herr Kommandant, ik be
grijp niet wat U bedoelt.
De kapitein gaf geen antwoord en ter
wijl de twee matrozen Larsen de boeien
omdeden, klopte hun eigen kapitein
Kurt op de schouder, terwijl er 'n sar
castisch lachje om zijn lippen speelde.
Zelfs dé meest geraffineerde spion,
baron von Schleicher, alias Herr Brand-
slatter, kan voor buitengewone verrassin
gen komen te staan. Maar laat ik U
dankbaar zijn mijnheer 2-33, dat U ons
de gelegenheid gegeven hebt. om U te
verschalken.
Niet in slaat één woord te uiten,
staarde Larsen van Brinda naar de zoge.-
naamde U-bóot kapitein, die, nadat hij
zijn jas had uitgetrokken, gekleed bleek
te zijn in het uniform van Brits zee
officier.
Luitenant Ainsworth, commandant
van de Z. M. Shark, gecamoufleerd als
U-69, maakte hij zich bekend: Als U zich
éven wilt Overtuigen?
Larsen keek door de patrijspoort en
zag, dat do Swastika uit de mast van de
zogenaamde U-boot verdwenen was en
dat de Britse oorlógsvlag daarvoor in de
plaats wapperde.
Ik zal U in handen stellen van de
Britse autoriteiten, wanneer de Shark in
Plymouth arriveert on u zult intussen
volop gelegenheid hebben, om u voor te
bereiden voor de krijgsraad
Na deze woorden beval commandant
Ainsworth de matrozen hun gevangene
weg te brengén.
Nadat zij vertrokken waren verzocht
hij Brinda plaats te némen.
En nu moet u me eefis vertellen,
hoe u er toe kwam, om hem te verden
ken, want als ik het goed begrijp hebt
u hem steeds ondervraagd om.er voor te
zorgen, dat hij u ging verdenken!
Brinda lachte.
U hêbt gelijk. Er waren verschil
lende dmgen aan hem, die ik verdacht
vöhd. Ten eerste zijn stem. Ik herinner
de mè, die stem al eens meer te hebben
géhoord, n.l. toen ik eens Op een avond
een man in mijn wagen mee liet rijden,
die later een spion bleek te zijn, de
moordenaar van Kenley, de meest
betrouwbare medewerker van sir John.
U hebt alles goed afgeluisterd me
juffrouw Duncan.
Eu het onthouden, luitenant! Mijn
3OOCXDOOOOOOOO0OOOOOOOOOOOOOOOÖOG©OGOOOOO©OOOOOOGOQt3QÜOQOGOOOOGOOGOQOOOÖOGGOOOOOOOOOOOO0O0OOOOOOOOOOOOOOOüÓ
verdenking tegen hem werd sterker,
toen hij mij een Duitse cigaret offreer
de, merk Manoli. Dit was wel zeer ver
dacht, want een Deen zou ze niet bij zich
hebben en Larsen had er een flink aan
tal van en als ik hem om eén sigaret
vroeg, had hij altijd een volle koker in
zijn zak.
U hebt eeh goede opmerkingsgave
voor iemand van uw leeftijd.
Verder merkte ik het aan zijn bewon
dering, die hij uitsprak, toen hij de bo
ter 'en de koffie proefde, want slechts
een Duitse:1, die in lange tijd geen koffie
of boter heeft gehad zou dit hebben op
gemerkt. Ik heb ook gezien, dat er een
litteken over zijn gezicht loopt, dat hij
zorgvuldig met een soort cream bedekte,
maar ik had de gelegenheid eens over
zijn gezicht te wrijven en toen zag ik het
duidelijker.
Had u verwacht het .een en ander
van hem te vernemen?
Dat niet. Ik probeerde hem uit zijn
tent te lokken en op die tnaniêr mijn ver
denking tegen hem te beproeven.
U is een handig meisje en ik ben
blij, dat we hem tc pakken hebben ge
kregen, zei de luitenant vergenoegd.
Maar nu moeten we dat document
nóg hebben, merkte Brinda volkomen
terecht op: Het lijkt mij het beste, dat
we eerst Larsens hut doorzoeken.
Nadat ze echter enige tijd daar mee
bezig waren geweest, gaven ze teleurge
steld de moed op. Er waren documen
ten, codes en foto's, waaronder er. een
was van Mara, de vrouw die Sir John
had bedrogen. Maar de lijst, waarop de
namen van de agenten 'van de Britse
Geheime Dienst voorkwamen, was ner
gens te ontdekken.
De chef-purser meldde zich.
Het spijt me, dat ik op spoed moet
aandringen luitenant, maar onze kapi
tein zou graag zo vlug mogelijk de reis
voortzetten.
We zijn klaar, zei luitenant Ains
worth.
Maar Brinda maakte hem er op attent,
dat er nog een medeplichtige van Larsen
aan boord was.
Geef me eén kwartier de ti'd, vróég
ze en zonder zijn antwoord af te wach
ten spoedde ze zich naar de lift, die
haar naar dek-B bracht.
Geheel zeker van haar zaak stapte ze
de bar binnen, die verlaten was. Ze
wendde zich tot de barhouder en bestel
de een likeurtje.
H,et^elfde wat U me bracht, toen
we enkele dagen geleden in de ,,Rêd
?ïaron- Herinner je je nog wel,
Konrad?.
Zijn gezicht vertrók
Hij schoof haar het bestelde toe en
terwijl ze haar hand op zijn arm legde
zei ze: Het zal het beste zijn dat je rus
tig met me mee gaat, zonder herrie te
schoppen.
De maii kon geen woord uitbrengen.
Loop voor mé uit naar je hut, hé-
val ze, terwijl ze een Kleine revolver
uit haar tasje nam: Ik weet alles, Kon
rad.
Brinda volgde hem de trap af naar
zijn hut, waar ze het eerste binnenging,
gevolgd door de „barhouder", die de
deur achter zich sloot. Brinda richtte
de revolver op hem.
Geef me nu. wat ik zoek, comman
deerde ze.
Maar hij lachte haar uit
moet zijn, want je kameraad heeft alles
verteld. Hij is zojuist gearresteerd en
verteld. Hij is zojuist gearesteerd en
tieeft jou verraden ,om zijn eigen huid
te redden.
-— Wat bedoelt U vroeg de man,
terwijl zijn mond verstrakte: Ik begrijp
niet, waar U het over hebt en ik geloof
U niet.
Ik moet die lijst hebben, die je ka
meraad je gaf en die je moest overhan
digen aan de gezagvoerder van de onder
zeeër, die je ergens zou ontmoeten.
Hoe weet U dit alles
Van Z-33 luidde het antwoord.
Een ogenblik heerste er doodse stilte.
Je krijgt die lijst nooit:, gromde
ni.i en meteen sprong hij op haar toe en
wierp haar tegen de grond. Terwijl ze
viel raakte haar hoofd de tafel en voor
dat ze haar bewustzijn verloor voelde
ze, dat sterke vingers om haar keel
schroefden.
HOOFDSTUK 23.
Ze probeerde te schreeuwen, maar
plots liet hij haar los en zei met drei
gende stem: Misschien, dat dit je wat
kalmer maakt.
Ze bracht haar handen naar haar keel.
Haar hoofd bonsde nu niet meer zo ver
schrikkelijk en ze zag, dat de nazi-spion
bij de deur stond en haar met een dui
velse grijnslach om zijn lippen aankeek.
- Wat een onhandig wicht ben jé
toch, riep hij sarcastisch uit: Zijn jullie
allemaal zulke sufferds
Ze antwoordde niet, maar keek naar
de revolver, die naast haar tasje lag.
Konrad had het echter ook reeds opge
merkt.
Dat zou helemaal een domme streek
zijn, zei hij*, terwijl hij door de kamer
liep en de revolver opraapte.
Mooi speelgoed hè Maar niet voor
kinderen.
Hij stak het in zijn zak en lachte.
Ik geloof, dat je Engelse vrienden
vertrokken zijn in die knap gecamou
fleerde U-bóot. Ze denken zeker, dat ze
hun mannetje te pakken hebben,
maar even voordat jij me dwong hier
te komen, wist ik dat er iets zou gaan
gebeuren, waardóór je vrienden zich als
de bliksem uit de voeten zóuden moe
ten maken en jou achterlaten. Ik héb
jou dus in mijn macht, liefje.
Brinda zag hem recht in de ogen. Ze
wist, dat er slechts één ding overbleef,
namelijk haar charme te gebruiken om
hem gunstig te stemmen. Ze had be
merkt, dat hij hiervoor zéker niet im
muun was. Een ogenblik walgde ze bij
die gedachte, maar ze herstelde zich,
want ze moest Sandy helpen. Ze had de
zaak verknoeid én moest dus trachten
èen uitweg te vinden.
Ze wierp hêm een bekoorlijke glim
lach toe.
Je denkt zéker, dat er met mij
wél iets te beginnen valt, grinnikte hl.i,
terwijl er eén achterdochtige blik in zijn
Ogen kwam.
Brinda haalde Onverschillig haar schou
ders op en met neergeslagen ogen móm-
pelde zè: „Ik vind je in ièdèr geval een
knappe vent".
Merci.
Je kent me al langer dan vandaag
is het niet?, vroeg zé.
Hij knikte.
Ik zag je eenmaal in die nachtclub
bij liet Savoy, Waar je danste en ik
vind, dat je er nu nog móóier uitziet dan
toen, zei hij haar met bewondering in
zijn ogen aankijkend: „En ik wilde, dat je
aan onze kant stond".
Een vrouw kan van inzicht veran
deren; bijvoorbeeld als ze de juiste man
ontmoet, zei ze.
Hij baalde zijn schouders op en lachte
cynisch.
Jij niet, want je weet, dat je elke
man kunt beïnvloeden, hoewel Ik toch
niet geloof, dat je een gewone spionne
bent.
Nee? Wel ik vind dat jij er ook niet
uitziet als een gewone kellner. Als ik vra
gen mag, wat ben je eigenlijk voor
iemand?
Ik stam uit een adellijk geslacht,
zei hij trots: „Ik ben een baron, maar lk
heb thans mijn leven in dienst gesteld
van de Fuehrer".
Een baron, die voor jongste bedien
de speelt voor een halfwas hulsschilder
en het beroep van kellner uitoefent, vroeg
ze schamper.
Houd je mond!, brulde hij woedend,
terwijl hij haar een klap in haar gezicht
gaf.'
Ze kromp ineen van pijn.
Wanneer je de Fuehrer beledigt,
zei hij kalm, dan geldt dit voor het hele
Duitse volkMaar we verdoen onze
tijd.
Er speelde een bewonderend lachje
om haar lippen, een machtig wapen te
gen een man van zijn soort.
Je bent niet alleen een knappe ke
rel, zei ze, je bent ook een bruut.
Dat moeten wij zijn, klonk het te
rug: Thans beheersen wij Duitsland en
morgen de hele wereld, vervolgde hij.
Nadat ik jou ontmoet heb ga ik het
onderhand geloven, vleide ze en aan de
uitdrukking op zijn gezicht zag ze, dat
ze de juist toon had gevonden.
Ze richtte zich op en nam op de bank
plaats, terwijl er tranen in haar ogen
blonken.
Ik ben ook zo'n domme spionne.
Dat ben ik volkomen met je een®-
Maar, zei ze, met een droeve blue
naar hém opziend: ik heb ook geen Op
leiding gehad en ben dus maar een ama
teur on dit gebied.
Een schat van een amateur dan,
lispelde hij, terwijl hij naast haar op de
bank ging zitten: Je ziet er lief uit en
om iemand als jou te moeten doden, dat
zou een onmogelijkheid zijn. Maar er zaï
wel niets anders opzitten, zei hij met
een zucht.
Is er geen andere mogelijkheid''
vroeg ze hem.
Neen, luidde het korte antwoord:
Het is jammer, erg jammer. Ik heb al
vele malen iemand moeten dödén, maar
nog nooit zulk een knap meisje.
Hij zag haar met half gesloten ogen
aah-
Mischien, zei hij terwijl hU v.
zich uitstaarde: is er iemand, die ie
doen.
Wat doen?
Je mee nemen.
En als ik weiger? leVen dat
Heb je zo'n
jVeMzaZg°UhéWm mé^er prachtige don
kere ogen aan, zich afvragend wat ze
müStMU0sehien dat. ik do dood niet zal
verkiezen, antwoordde ze, na even te
hebben nagedach
Meen je dat werkelijk? vróêg hij
gretig.
Ja. Maar vertel me eens, hoe wil je
mij van dit schip af krijgen?
O, dat is zo moeilijk niet.
Hij schoof wat dichter naar haar toe.
Per onderzeeër?
Hij knikte.
En het duurt niet lang meer. Dit
keer is het evenwel een echte U-boot.
Hij keek op zijn polshorloge.
Nog vijf of tien minuten denk ik.
't Is niet zo gemakkelijk, om een besluit
te nemen, is het wel?
Hij nam een doos sigaretten uit ziin
zak en presenteerde.
Ik houd van het leven, zuchtte
Brinda en liet haar schouder rusten te
gen zijn arm. Ik ben blij, dat je een nette
spion bent, dat maakt het vtel gemak
kelijker voor me.
Dank je.
Brinda zag hem aan en glimlachte.
Ik moet in ieder geval toegeven, dat
het leven een kostbaar bezit is En jij
meent het echt, dat je me wilt helpen?
Je ziet er zo streng uit....
Ze kletste maar wat voort, want ze
moest tijd zien te winnen. Tijd, dat was
alles wat ze nodig had.
Verkies je de dood nu nog?, vroeg
hij met een trilling in zijn stem: of ga
je met mij mee?
Haar antwoord ging verloren in een
donderènde knal, veroorzaakt door een
explosie.
HOOFDSTUK 24.
Ze hoorden voetstappen in de gang
en het zware gebons op de deuren van
de hutten aan deze kant van de gang.
Een vuist beukte een roffel op de deur
van de hut, waarin Brinda en de baron
waren.
U moet aan dek komen, schreeuw
de een stem: En doe meteen uw zwem
vest aan. We zijn aangehouden door 'n
onderzeeër.
Ze zijn vroeg, zuchtte de baron:
Ik geloof dat wij, Duitsers, altijd te pre
cies zijn.
All right, wij komen; schei maar
uit met dat gebons op dc deur, riep hij
terug.
De baron stond langzaam op. Zonder
c!at ze het had bemerkt, had hij een
automatische revolver in zijn hand. Hij
liet de revolver op zijn hand balance
ren, terwijl er eén koele, harde blik
in zijn ogen verscheen.
Wel, wat heb je besloten te doen?
Brinda twijfelde er echter aan, of hij
het wapen werkelijk zou, durven ge
bruiken, maar ze had reeds een besluit,
genomen. De waar°P de Britse
agenten vermeld stonden, was nog steeds
ill Zijn bezit en ze had zichzelf de taak
gesteld, dat document terug te krijgen.
Ja, zc' ze> terwijl haar adem snel
ler ging: lk ga met je mee.
Hij Stak het wapen in zijn zak, rukte
de deur open en duwde haar naar bui
ten.
n-hipn5»?8 2a^ Brinda rond, of ze mis-
ns een bekend Engels gezicht
whin 0n' ,maar bit was een Nederlands
Cn vervoerde voor het meren-
Passagiers voor het vasteland. Ze
sights angstige gezichten om zich
een, gezichten, die vertrokken waren
an Panische schrik.
Er lag nu een echte U-boot langszij
en niet de Britse Shark, die een paar
uur geleden vertrokken was.
Opeens bemerkte Brinda, dat een der
Officieren in de buurt was en ze was er
zeker van, dat ze gerust een beroep Op
hém kon doen, maar het was al-te laat.
Met zijn, schouders baande de baron
zich eeh weg döör de angstige mensen.
Bijna alle reddingsboten waren vol en
dë andere warén zo goéd als bezet. Een
door panische schrik aangegrepen moe
der probeerde tevergeefs een klein jon
getje eeh reddingsgordel om te gespen.
Het ventje was hog steeds geweldig on
der de indruk van het waarschuwings
schot dat door de onderzeeër was afge
vuurd.
Zijn moeder keek Brinda hulpeloos
aan.
Worden we getorpedeerd?, vroeg ze:
Denkt u, dat ze dat rullen doen?
Welnee, stelde Brinda gerust; na
tuurlijk niet.
De moeder scheen enigszins gerust
gesteld.
(Wordt vervolgd)
