I
VhlnH;
D\E
wereld
Zet de klok een halve eeuw terug
WAAKZAAMHEID bij voeding
Strijd om de Clinton
millioenen
[WERELDFESTIVAL TE KNOKKE
De nieuwe paardenwet
De strijd tussen doen en laten
Zaterdag 25 juni 1949
PAGINA 4
floor de filmcamera
ALLE AANDACHT VOOR DE
FILM
Kille wind blaast de bezoekers
naar de grote Casino-zaal
(Van onze film-redacteur)
S A N A P I R I N
de' geregistreerde merries van keuring
moeten wprden ^uitgezonderd.
MINISTER VAN MAARSEVEEN
WAS OP ALGEMEEN
HOOFDKWARTIER
soonlijk onderhoud had met Moh. jan.
SoooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooeoooQoooooooooooooooooooooooooooooQQoaooooooooooooooooooo
Door Capt. A. O. Pollard
tie schaden, als de kranten er lucht vap
Van Gessel snoof.
niet uit het oog verliezen. niet <frs
Het is al in orde Marie. Het is nog
i
De openingsplechtigheid van het
Tweede Wereldfestival voor Film en
Schone Kunsten van België, dat van
IS Juni tot 10 Juli in de badplaats
Knokke-Zoute Wördt gehouden, droeg,
zoals onze Brusselse correspondent
reeds telefonisch meldde, een sober
karakter. Tegelijkertijd sprak hjj echter
de verwachting uit, dat er meer aan
dacht aan de filmcompetitie zeil zou
worden besteed, nu aan de entourage
een zoveel zakelijker karakter was ge
geven.
Dank zij een vriendelijke invitatie van
de organisatoren van het Festival, zijn wij
in de gelegenheid gesteld, ons persoonlijk
ervan te overtuigen in hoeverre kwanti
teit en kwaliteit van de vertoonde films
aan deze verwachting beantwoordden.
Wat de kwantiteit betreft, kan men
moeilijk een zeker gevoel van teleurstel
ling onderdrukken. Blijkbaar met het
oog op de talrijke Filmfestivals, welke dit
jaar elders worden gehouden o.a. in
Venetië, Cannes ep Locarno hebben de
filmmaatschappijen gemeend haar inzen
dingen naar Knokke te moeten beperken.
Bovendien zal de productiebeperking ten
gevolge van de financiële crisis, waarin
het filmbedrijf zich met name in Engeland
en Frankrijk bevindt, niet vreemd zijn
geweest aan het bescheiden, aantal films:
dat beschikbaar werd gesteld.
Dit heeft echter het voordeel, dat de
bezoeker aan het Festival zijn aandacht
volledig kan wijden aan de films, welke
worden vertoond. De aaneenschakeling
van ontvangsten, diners, champagnefuiven,
en „cocktail-parties", welke het Brusselse
Festival in 1947 kenmerkte, was wel eens
oprzaak, dat de films, waarom het ten
slotte toch ging, op de achtergrond raak
ten.
In Knokke is dit geenszins het geval/ Er
is niets, dat de aandacht afleidt, zelfs niet
het lokkende strand, waar slechts enkele
badgasten achter tenten en zeildoek be
schutting zoeken tegen de kille zeewind,
noch de anders zo gezellige drukte van
de prachtige boulevards, waar men
slechts gejaste Festival-bezoekers ont
moet, naarstig op weg ngar het gemeen
telijke Casino, waar driemaal daags de
filmvoorstellingen plaats vinden of enkele
slachtoffers van een lang te voren vast
gestelde vacgntie.
Is het weer, ondanks de lichte verbete
ring, welke sinds Dinsdag jl. toevallig
de dag van onze aankomst in Knokke
is ingetreden, nu niet bepaald ideaal voor
een badplaats, het draagt er, zoals reeds
gezegd, wel toe bij de belangstelling voor
de film, nolens volens, te versterken. En
dat heeft zijn goede ?ijde, want al mag
het aantal speelfilms dan niet bijzonder
groot zijn, er wordt een groot aantal
documentaires vertoond, waaronder er
fijn, die de volledige aandacht verdienen,
hetzij van het publjpk in het algemeen,
hetzij van degenen, die zich bijzonder
voor de in de films behandelde onderwer
pen interesseren.
Niet alleen met het weer, maar ook met
het tijdstip van onze aankomst in Knokke
hebben wij geluk gehad. We arriveerden
namelijk te laat om pog de voorstelling
bij te wonen van „Les arrtants ,de Verona
een Franse film van André Cayatte en
Jacques Prévert, die overigens reeds m
verschillende Belgische steden heeft ge
draaid, waarover we helemaal geen spijt
behoefden te hebben, want volgens een
collega, op wiens oordeel we in dit geval
gaarne afgaan, is deze Romeo-Julia-va-
riatie niet alleen moreel verwerpelijk,
doch is zij in film-artistiek opzicht al
evenmin bijzonder geslaagd.
Heel wat sympathieker, voorat ln mo
reel opzicht, deed de film „Le Point du
Jour" van de regisseur Louis Daquin aan,
welke des avonds in de grote zaal van het
Cgsino werd vertoond en waarmee de
Franse productie ongetwijfeld eer heeft
ingelegd.
Daquin schildert in deze film' het harde
leven van de mijnwerkers ip Noord-
Frankrijk'en hij doet dat op een heel wat
minder geromantiseerde wijze dan zijn
Amerikaanse collega het in „How green
was my valley" heeft gedaan.
De beeldwisselingen, door middel waar
van hij een vergelijking poogt te maken
tussen het leven onder en boven de grond,
zijn echter vaak te abrupt. Bovendien
heeft hij zijn film gemaakt naar een zeer
pover scenario. De talrijke personen, die
bij de handeling worden betrokken, inte
resseren dg toeschouwer eigenlijk hele
maal niet en Daquin is er niet in geslaagd
die belangstelling met zijn beeld te wek
ken. Evenmin wist hij de toeschouwer
duidelijk te maken, wat een kind uit een
mijnwerkersgezin er toe brengt, ondanks
het moederlijk verzet, het beroep te kie
zen, dat zijn vader het leven heeft ge
kost, of wat de jonge mijningenieur, die
zjjn werk met tegenzin verrichtte, er toe
bewoog, plotseling van houding te veran
deren. Daartoe droeg zijn film een te do
cumentair karakter.
Vallen de Franse films, welke tot nog
toe in Knokke zijn vertoond, niet op door
uitzonderlijke kwaliteiten, dit is wel het
geval met twee Angelsaksische films, feen
Engels en een Amerikaans product, welke
respectievelijk Zondag .en Maandag heb
ben gedraaid. Hoewel wij die voorstellin
gen uiteraard niet hebben kunnen bijwo
nen, zijn wij toch in staat tot een gefun
deerd oordeel. Het betreft hier namelijk
„The small Backroom" (De Mannen van
de achterhoede) en „Johnny Belinda"
welke beide reeds in de Nederlandse bio
scopen rouleren en welke in onze courant
uitvoerig en met veel waardering zijn be
sproken- Voor België zijn zij echter nieuw
en naar wij vernamen, hebben zij ook ip
Knokke een uitstekende indruk gemaakt.
Maandag is bovendien nog vertoond
„De Fietsendief", waarin de regisseur
Vittorio de Sica met veel succes de na
turglistische stijl heeft toegepast, welke
de na-oorlogse Italiaanse films als „Pai
sa" en „Caccia Tragica" (Tragische
Jacht) kenmerkte. Tot onze spijt zijn wij
niet in de gelegenheid geweest, deze film
te zien, zodat wij ons een oordeel voor
lopig deze film zal hoogstwaarschijn
lijk wel binnen afzienbare tijd in on'
land verschijnen moeten voorbehouden.
In de Belgische Pers wordt intussen met
betrekking tot deze film gesproken van
het evenement van de dag.
Daarentegen heeft de Woensdag in
Knokke geen evenement op het gebied
van de speelfilm opgeleverd. Des mid-
A vqor teintverbetering.
Geeft frisheid en ge
zondheid aan Uw huid
en maakt U knapper.
Hoofdpijn - Kiespijn - Zenuwpijn
Pijnverdrijver bij uitnemendheid
Buisje 40-75 Ct.
kaanse filmpionier D. W. Griffith, de
„uitvinder" van de „close-up", aan wie
wij nog onlangs een uitvoerige beschou
wing hebben gewijd.
dags werd in de grote Casino-zaai de
Amerikaanse film „The quiet One" ver
toond. Deze film, vervaardigd onder lei
ding van de ons onbekende regisseur Sid
ney Meyers kunnen wij niet anders om
schrijven dan als een semi-documentaire,
waarin de psychische oorzaken worden
ontleed, welke hebben geleid tot de gees
telijke ontsporing van een negerjongetje,
dat op een school voor moeilijke kinderen
is geplaatst. Deze film is met veel toewij -
ding en deskundigheid gemaakt en bevat
enkele uitstekende momenten, zoals b.v.
het passeren van een trein langs het
jongetje, dat de school js ontvlucht en dat
door het in snelle opeenvolging voorbij
flitsen van de wagens herinperd wordt
aan de slagen, welke hem in zijn jeugd
zo vaak werden toegebracht door een
grootmoeder die hem niet begreep.
Een film, welke bijzonder interessanf
is voor paedagogen en psychologen, maa>-
waarvan, we ons toch met enige ver
bazing afvragen, hoe het mogelijk is,
dat zij op een festival meedingt in de
klasse der speelfilms.
Als toegift kregen wij een drietal
korte Deense films, twee „absolute" mu
ziekfilmpjes, welke wij alleen curiosi-
teitshaïve vermelden en „Mikkel", een
filmpje over een tamme vos, met veel
geduld gefotografeerd en met smaak ge
monteerd. Aangezien wij de Deense taal
niet machtig zijn en de film niet van
Franse teksten was voorzien, bleef ons
veel duister doch we nemen aan, dat er
met behulp 'van een behoorlijk gesproken
commentaar voor Nederland een aardig
kinderfilmpje van te maken is.
De dag werd besloten met een voor
stelling van de eerste Mexicaanse film
.Rosenda", een naïef, door Julio Bracho
scène gezet verhaal over de liefde
oen meisje voor een veel oudere
man met een melodramatisch slot. Deze
film mist de eenvoud en poëzie, welke
een film als „Maria Candelaria" zo aan
trekkelijk maakten en behoort zeker niet
op een internationaal Festival thuis
Over de documentaire films, waarvan
er, zoals reeds opgemerkt, een groot aan1
tal op het Festival wordt vertoond, kun
nen we kort zijn, omdat de meeste ervan
slechts van belang zijn voor deskunigen
of omdat zij reeds in ons land rouleren,
zoals het geval is met de film „Rubens"
van Paul Haesaerts en Henri Storck. Met
„Het Lam Gods" van André Cauvin. die
zich inspireerde op het werk van Char
les van Eijk en „Inspiratiethema's" van
Charles Dekeukeleire vormen deze films
«ie eerste voorbeelden van een nieuwe,
bjjzonder belangwekkende vorm van
cinematografische kunstcritiek, welke
als alle kritiek, een subjectief karakter
draagt, doch waaraan juist de persoon
lij'ke visie van de filmer op het werk van
beeldende kunstenaars' grote waarde ver
leent.
Rest ons tenslqttp nog te vermelden de
Z.g. „retrospectives", hervertoningen van
films, welke een min of meer klassiek
karakter dragen.
Maandag bracht reeds 'n teleurstelling.
Het lag in de bedoeling om ,,1'Atlantik"
te vertonen, doch de copie was niet gear
riveerd en in plaats daarvan werd „Pen
sion Mimosas" van de veel gehuldigde
Jacques Feyder gedraaid, terwijl Dins
dag diens film „Carmen" aan de beurt
kwam-
Woensdag vond een hervertoning plaats
van- „True Heart Suzie" met Lilian Gist
in de hoofdrol, een film van de Ameri
Het is nu eenmaal traditie, dat een
Filmfestival wordt opgeluisterd door de
aanwezigheid in hoogst eigen persoon
van regisseurs en acteurs die hebben
meegewerkt aan de films, welke worden
vertoond.
Uiteraard zijn de Belgen en Fransen
het sterkst vertegenwoordigd. Jean Gré-
millon was er met Charles Spaak en
Franpoise Rosay, alsmede Louis Daquin
en René Lefèvre, regisseur en acteur van
,Le Point du Jour".
Van Engelse zijde gaf alleen de beken-
ae regisseur Alberto Cavaleanti, acte de
présence, die een zeer vriendschappelijk
onderhoud had met de in Knokke aanwe
zige filmjournalisten.
Vittorio de Sica, maker van „De Fiet
sendief" had reeds een afspraak met de
pers gemaakt, doch moest op het laatste
Ogenblik afzeggen wegens vervqersmoei-
lijkheden.
De Amerikanen hebben tot nog toe
verstek laten gaan.
Bij de officiële opening van het Na
tionale Rolprent Festival in Hotel Veel
heeft de Nederlandse filmproducent van
de eerste grote Nederlandse Bach-film
in kleuren -voorlopige titel „Zingende
Zielen" een evep merkwaardige ais
belangrijke rede uitgesproken, waaraan de
D. R. W.-redactie de volgende passage
ontleent:
„De drie voornaamste zegeningen van
de moderne film, afgezien van de ac
teurs, de actrices en de scenario's zijn
de „flash.-back" (de terugblik), de he
melse stemmen en de stem van de com
mentator.
Waarom deze drie niet combineren?
Laat, telkens,als er een flash-back" is
om 'te laten zien, dat het meisje, het
welk net haar vader heeft neergescho
ten, eens een eenvoudig, onschuldig kind
was, een commentator zeggen: „Daar ben
ik weer terug in mijn beminde geboorte
dorpen laat tegelijk de hemelse
stemmen weerklinken".
Wgnneer wij moeten bezuinigen, komen
de dagelijks, terugkerende uitgaven het
eerst in aanmerking- Én daaronder ne
men de levensmidddlen wel de grootste
plaats in. Kunnen we op eten besparen,
zonder de gezondheid van het gezin scha
de te doen?
Een feit is, dat wat duurder is, met
altijd een hogere voedingswaarde heeft
dan de goedkopere waren. Nemen wij de
groenten maar als voorbeeld: de z. g.
„primeurs", die met veel zorg en kosten
in de kassen zijn gekweekt, moeten wel
een hogere prijs opbrengen dan de groen
ten, die tezelfdertijd op de „koude grond"
overvloedig groeien maar zij zijn
daarom nog niet beter, niet rijker aan
voedingsstoffen. Integendeel!
En een sla of stamppot van rauwe
groente is niet alleen voordeliger (ook
aan brandstof) dan gekookte slinkgroente,
maar nog gezonder bovendien. Zo is
varkensvlees duurder, maar wat voedings
waarde betreft, niet beter dan rund-,
paarde- of schapevlees.
Bruin- en roggebrood bevatten meer
waardevolle bestanddelen dan het duur
dere zuiver witte. De thans zo dure capu-
cijners hebben niet méér voedingswaarde
dan gewone gropne erwten of bruine
bonen.
En zo zijn er meer voorbeelden te
noemen. Natuurlijk spreekit de smaak
ook een woordje bij velen zelfs het
grootste woord mee; maar is onze
smaak niet dikwijls een kwestie van ge
woonte? Goed klaargemaakt en met zo
veel mpgelijk variatie opgecjiend. kupnen
de eenvoudigste voedingsmiddelen een
tractatie vormen!
Deze afwisseling is een zaak van gropt
belang. Een eentonig menu zet niet alleen
een domper op onze eetlust maar ont
houdt ons in bijna alle gevallen ook be
paalde onmisbare voedingsstoffen.
Het is immers niet, zoals men vroeger
rriéende, voldoende om zijn maag te vul
len en zijn honger te stilieji: het komt
er vooral op aan, vele verschillende stof
fen, die in verschillende levensmiddelen
voorkomen, OP te nemen. Ejjf daarvan
vervult een bepaalde taak. in ons lichaam.
We kunnen die stoffen in twee groepen
vprdelpn:
De beschermende stoffen maken in de
jeugd de groei, bij volwassenen 'de aan
vulling van „slijtage" in het lichaam mo
gelijk; zij regelen allerlei lichaamsfunc
ties en beschermen tegen schadelijke in
vloeden van buitenaf (bijv. ziektekiemen)
De brandstoffen leveren ons lichaams
warmte, spierkracht en andere energie.
Nu is wel gebleken, dat wij alleen op
de beschermende stoffen in onze voeding
het oog behoeven te houdep; hti een te
kort aan brandstoffen zal het honger
gevoel ons wel waarschu,wen.
Hoe kunnen we zorgen voor voldoende
beschermende stoffqp? Het eenvoudigst
door ons te houden aan de volgende
'regels:
1. Elke dag een warme maaltijd met
vers gekookte aardappelen, groente en
hetzij vlees of vis, kaas, ei, peulvruchten
öf een melkgerecht (bijv. pap) gebruiken.
2. Dagelijks wa"t fruit, een wortel of
wat rauwe groente eten.
3. Elke dag een portie melk in de'een
of andere vorm drinken (voor volwasse
nen tot Vs liter, voor kinderen tot
l liter)-
4. Bij de broodmaaltijden niet alleen
wit, maar ook bruin- of roggebrood kie
zen en als belegging de voorkeur geven
aan vleeswaren, vis, kaas of ei en radijs,
ramenas, komkommer, groenteslaatjes, to
maten of ander fruit boven jam, hagel
slag, koek e. d. zoetigheden
Wie bezuinigen moet> doe dat zo min
mogelijk op de hoeveelheden fruit, groen
ten. vis, melk en gerantsoeneerde levens
middelen (wel, döor bijv. losse melk te
nemen in plaats van gepasteuriseerde en
goedkope vis- en groentensoorten).
Maar de gezondheid van haar gezin zal
er eer voor- dan nadeel van ondervinden,
wanneer zij minder geld uitgeeft voor
koek, gebak, snoep, suiker, jam en der
gelijke zoetigheden. Die bevatten n. 1.
weinig of geen bouw- e,n beschermende
stoffen, en nemen voor het waardevolle
vöedsel vaak dé eetlust weg.
Het gebruik van margarine inplaats van
boter geeft een grote besparing. Hiertegen
is geen bezwaar, wanneer men daarbij
maar geregeld melk drinkt (die immers
dezelfde stoffen bevat gis b°feTfr W'e
zich veroorloven kan voor een deel boter
te hemen,' gébruike die in de eerste plaats
voor de boterhammpn van 4e kieren.
De nieuwe paardenwet optimistisch
genoemd: Paardenwet 1949 waarom
trent wij reeds een en ander schreven,
is thans in ontwerp bij de Tweede Kamer
der Staten-Generaal ingediend en wat
wij vreesden is thans werkelijkheid
geworden. Niet alleen stelt de ontwerper,
minister Mansholt, voor om alle nog niet
op exterieur gekeurde merries, die vpor
de fqkkerij bestemd zijn, verplicht te
doen keuren, maar ook dat deze ver
plichte keuring van rijkswege zal ge
schieden. Bovendien neemt de rijksover
heid ook de gehele fokrichting in han
den.
De tïchnische bezwaren tegen dit ont
werp kynnen wij hier wel laten rusten,
maar het feit, dat deze wet de klok zo
ongeveer een halve eeuw terugzet, moet
hier nadrukkelijk worden gesignaleerd.
Wanneer men de achtereenvolgende
paardenwetten van 1901, 1918 en 1939
nader tegen haar historische achtergrond
bestudeert, dan kan men gemakkelijk
waarnemen, dat de historische draad
thans wel heel sterk wordt omgebogen.
Allereerst de verplichte merriekeuring
op uiterlijk. Geen enkele paardenwet be
vatte tot nu toe bepalingen ten aanzien
van merries. Angstvallig heeft de over
heid dit steeds vermeden om de indivi
duele vrijheid zo min mogelijk aan ban
den te leggen en de zorg voor een fflk-
waardige paardenstapel zoveel mogelijk
aan de belanghebbenden, die zij van 1918
af aan het opvoeden is geweest, over te
laten.
En nu komt daar zo op eens dit ont
werp met de bepaling, dat niet alleen de
hengsten, maar ook de merries aan een
keuring op uiterlijk moeten worden
onderworpen alvorens voor de fokkerij
te mogen worden gebruikt. En waarom?
Om ze op type te kunnen onderscheiden!
En als typen worden erkend het warm
bloedtype, het trekpaardtype, het Friese
type en het ponny-type.
En nu is het maar de vraag,of het
uiterlijk het meest geschikte middel is
om op type te onderscheiden. De mo
derne fokker hecht uiteraard en terecht
meer waarde aan de afstamming. Aan
de vader en de moeder, de grootvader
en de grootmoeder kan men weten, tot
welk type de dochter of de kleindochter
behoort Het uiterlijk is maar schijn en
schijn bedriegt. Het is merkwaardig, h°e
minister Mansholt hier zonder meer aan
de vooruitgang en nieuwere resultaten
van de fokker voorbij gaat, waartegen
minister Steenberghe in zijn Memorie
van Toelichting en zijn Memorie van Ant
woord op het Voorlopig Verslag op de
Paardenwet van 1939 zo nadrukkelijk
heeft gewaarschuwd.
Het heeft dus practisch geen zin om
de merries, wier afstamming uit de regis
ters der stamboeken bekend zijn, nog
eens op uiterlijk te laten keuren. En -de
zogenaamde „wilde" merries? Wel, het
is maar de vraag, of er voldoende stam'
boekfok-materiaal voorhanden is om de
paardenstapel op, aantal te Houden- Zo
ja, dan kunnen de ongeregistreerde mar
ries zonder meer van de fokkerij wor
den uitgesloten! Dan behoeft niet dezelf
de weg met de merries te worden af
gelegd, die de paardenfokkerij met de
hengsten heeft gevolgd: In 1901 ver
plichte keuring van alle hengsten: in 1918
eerbiediging van geregistreerde hengsten;
in 1939 voorrang voor geregistreerde
Hengsten en in 1949 uitsluiting van piet-
geregistreerde hengsten. Deze weg zou
voor de mefries aanmerkelijk bekort
kunnen worden. Irt ieder geval zouden
Wat de fokrichting aangaat, het oaar-
denbesluit 1941 van uit de bezetting be
paalde reeds in art. 10, dat het de houder
van een goedgekeurde-hengst verboden
is deze te gebruiken of te doen of te laten
gebruiken tot dekking van een merrie
van een ander type dan waartoe die
hengst behoort. Aan deze bepaling nu
wil de „Paardenwet 1940" wettelijke
grondslag verlenen.
Ook dit is het einde van een lange weg.
Want ofschoon de overheid steeds een
open oog heeft gehad voor een rationele
fokkerij, heeft zij toch nooit enige fok
richting verplichtend gesteld. En zelfs
nog bij de behandeling van het ontwerp
Paardenwet 1939 in de Tweede Kamer,
wees de toenmalige minister er nadruk
kelijk op, dat een groot gedeelte van de
Nederlandse Landbouw er belang in ziet
om eep groot deel der tuigpaard-ioerries
te laten dekken door trekpaard-hengsten
en dat deze gewoonte geëerbiedigd worde.
Maar dat heeft nooit verhinderd, dat de
overheid steeds langs de weg der sub
sidiëring de rationele fokkerij en de ver
betering van het zuivere ras heeft be
vorderd.
En tenslotte de bepaling, dat de keu
ring van merries door Rijkscommissies
zal moeten geschieden. Minister Mans
holt zou geen goede partij-politicus zijn,
indien hij ook ten aanzien van dit onder
deel van de Staatszorg niet izou trachten
de touwtjes in overheidshanden te nemen.
Voor iemand, die de opeenvolgende
paardenwetten nauwkeurig heeft bestu
deerd, is dit voorstel zelfs onbegrijpelijk.
Bees de officiële literatuur rondom dë
opeenvolgende paardenwetten door en ge
zult er van overtuigd zijn, dat de Over
heid zich steeds beijverd Heeft om de
zorg voor de paardenfokkerij geleidelijk
aan geheel in handen te leggen van de
stamboekverenigingen. Van 1911 af, toen
het eerste wijzigingsvoorstel van de Paar
denwet van 1901 werd ingediend- En de
keuringen èn de verdeling van de sub
sidies èn de besteding van de gelden
geleidelijk agn waren het de stamboek
verenigingen, die er voor te zorgen kre
gen.
Op deze wijze heeft de Overheid haar
opvoedende taak bijna veertig jaren uit
geoefend. En ledereen had verwacht, dat
het resultaat van deze veertigjarige op
voeding geweest zou zijn, dat' de con
trole over en de zorg voor heel de paar
denstapel in haar handen zou worden
gelegd.
Niet zó echter minister Mansholt! Zou
hij werkelijk meuen, dat deze overheids-
pupil nu nóg niet volwassen is? Op de
grote tentoonstelling van het Nederlandse
Trekpaard, welke dezer dagen in Den
Bosch gehouden werd, kregen wij een
andere indruk.
Woensdag heeft minister Van Maarse-
vgen gedurende enige uren eep verga
dering van de voorlopige federale rege
ring bijgewoon. Hij bezocht ook het al
gemene hoofdkwartier, voerde daar be
sprekingen met de waarnemende leger
commandant en militaire adviseurs en
vervolgens met vice-adrqiraal Pinke. Dit
was de eerste maal, dat .een Nederandse
minister'een bezoek bracH't aan het alge
meen hoofdkwartier.
Hedenochtend heeff de minister de
voorzitter ep yice-yoarzitter van bet B.
P, ontvangen, terwifi ïiij uuh hm-
Ons Romanbijvoegsel
O
KORTE INHOUD VAN HET
VOORGAANDE.
Andrew Somertqn is getuige van een
verkeersongeval, wagrva-n een man het
slap-htoffer wordt en waarbij een der
omstanders optreedt als „dokter". Deze
echter blijkt een zakkenroller te zijn
en berooft het slachtoffer van zijn
portefeuille. Andrew zet de pi-an ach
terna, echter tevergeefs. Teruggekeerd
op de plaats van het ongeval vindt
Andrew een krant, waarin een met
blauw potlood omlijnde advertentie
zijn aandacht trekt. In deze adverten
tie, afkomstig van een advocatenkan
toor in Londen, waarvan Andrew de
jongste compagnon is, worden inlich
tingen -gevraagd omtrent een zekere
NeiJ Clintop, kapitein van het Ame
rikaanse luchtleger.
Somerton adht het beter zich met
de politie in verbinding te stelleH en
-begeeft zich naar kolonel Jacques,
hoofd van de Belgische Nationale Po
litie, aan wig hij mededeelt, wat hij
gezien heeft. Tijdens dit onderHtnid
wordt de kolonel telefonisch ervan ij}
kenpis gesteld, dat het slachtoffer in
het St. Jans Ziekenhuis, waarheen men
hem had vervoerd, door eep vrouw,
die een zware voile roeg, vermoord is.
Andrew Somerton is getuige vap gen
verkeersongeval, waarbij een zgn, dok
ter het slachtoffer van diens porte
feuille berooft. Andrew zet de man na
echter vergeefs. Op de plaats van het
ongeval vindt hij een krant, die een
advertentie bevat waarin om iplichtin-
w"i ^,°rdt gevraagd omtrent zekere
Ne i j Clinton kapitein van het Amev.
luchtleger. Hij begeeft zich naai- kolo
nel Jacques waar hij verneemt dat het
slachtoffer van het ongeval ip,tussen jn
net ziekenhuis door een vrouw die een
zwa<re voile droeg, is vermoord.
De volgende morgen begroet Andrew
Shirley Clinton, de zuster van Neil die
onverwachts naar Europa is overgeko
men om het opsporen van Yv-e-tte 'haar
schoonzuster, te doen bespoedigen. Ga-
lijk met Andrew arriveert Walter. Van
Gessel, een achterneef van Shirley op
het vliegveld en zij nodigt beiden uit
de lunch met haar te gebruiken, Shir
ley wil haar tafelgenoten een brmf
overhandigen, die echter in haar kof
fer zit, waarin Dupont, een „vriend'
van Neil h-aar mededeelde, dat hij
Yvetfe's adtpes lmmie. Andrew' gaat er
op uit, om Dupomt's adres op te spo
ren. Als hij in het hotel terugkeert
treft hjj all-een v. Gessel aan, die hem
vertelt, dgt Shirley boven op haar
kamer is
8)
Dat nummer geeft geep gehoor, deeU
de hjj, mede,
Probeer het nog eens, verzocht van
Gessel hem. Hij draaide zich om en
wendde zich tot Andrew, dig intussen
naderbij gekomen was.
Wilt u mij verontschuldigen en
Shirley zeggen, dat ik niet langer kon
wachten, verzocht hij hem.
Andrew hoopte, dat de ander zijn grote
tevredenheid met dit verzoek niet zou
opmerken. Ze was eGhter slechts van
korte duur.
Mon Dieu, riep de bediende opeens
verschrikt uit.
Hij keek verbouwereerd van de een
paar de ander en zjjn gezicht zag bleejr
van emotie.
- Wat is er aan de hand?, vroeg van
Pessel ongeduldig.
Br is iets met de juffrouw gebeurd,
con de map eindelijk uitbrengen. Een
der meiden -ging hgar kamer binnen
om
Andrew hoorde al niet meer, wat hij
verder zei. Hij rende de hai door en
vloog twee treden tegelijk da brede trap
op. Shirley's kanier lag op de eerste ver
dieping, halverwege de gang. Er stonden
een stelletje hotelbedienden in de deur
opening, dje hij zonder veel plichtpleging
gen 'op zij duwde.
De kamer lag helemaal overhoop. Ver
schillende reiskoffers stonden open en
de jnHoud Jag in ah® richtingen ver
spreid. Het was hem duidelijk, dat de
indringer zo snel mogelijk „gewerkt"
had. Shirley lag op het bed en een meis-
je was bezig haar voorhoofd te bevoch-
tigen, terwijl de gerant handenwringend
naast haar stond-
Hallo!, begroette Andrew hen kwa-
si-vrolijk. Wat heeft dit allemaal te be
tekenen?
Shirley keek hem verslagen aan.
Ze hebben de brief gestolen, zei ze.
HOOFDSTUK 3.
Shirley neemt een besluit
Wel heb ik van mijn leven!, riep
Andrew uit.
Hij liet zijn ogen over de geopende
koffers gaan, over de links en rechts
neergeworpen inhoud en keek toen weer
naar zijn lieftallige cliënte. Behoudens
haar kapsel, dat erg verward zat, bleek
za verder geen letsel te hebben opgelo
pen.
Walter van Gessel, die Andrew gevolgd
was, uitte zijn medelijden.
Mijn arme, kleine Shirley, riep hij
Uit. Wat een brutaliteit!
Hij ging bij haar zitten en trachtte
haar te troosten. Hoewel deze geste vol
komen natuurlijk was, benijdde Andrew
hem er om. Bij wendde zich tot de ge
rant.
Jaag al die mensen daar eens weg!,
commandeerde hij in zijn wiek gescho
ten. Het is zeker niet nodig, dat ik zeg
hen te waarschuwen hun mond hierover
te houden. Het zal trouwens uw reputa
krijgen.
Dit was in ieder geval de enige manier
om te vporkqmen, dat Shirley door een
stelletje nieuwsgierige verslaggevers zou
worden lastig gevallen, want een voor
val als dit zou natuurlijk grote ophef
maken. Het was het beste de hele ge
schiedenis geheim te houden, totdat ze
de gelegenheid haddep gehad zelf hun
gevolgtrekkingen te maken.
Ze is er lelijk aan toe, zei vajj Ges
sel. We mogen van geluk spreken, dat
het nog zo is afgelopen.
Hij onderwierp Shirley's hoofdje aan
een nauwgezet onderzoek en agp Het
pijnlijke vertrekken van Haar mond
merkte Andrew, dat het nogal was aan
gekomen.
Het lijkt mij beter, wanneer U haar
nu eens een ogenblik liet rusten, advi
seerde HÜ- Ele dokter kan elk ogenblik
hier zijn.
Ik heb hem reeds opgebeld, deel
de de gerant mede.
Ga eens kijken, of je niet ergens
asperine kun't vinden, Walter, vroeg
Shirley.
Tertyijl. HÜ vën Gessel zo druk bezig
zag jn de koffers yan Shirley, zocht
Andrew nog steeds naar eep motief
voor de overval.
Ze hebben mijn brief meegenomen,
had Shirley gezegd. Misschien bedoelde
ze wel de brief, die ze van Pierre Du-
pont had ontvangen, maar wat zou
iemand daar nu aan hebben.
Andrew's gedachten gingen teurg naar
het ongeval, waarvan hij de vorige
avond getuiga was geweest. De pseudo-
dokte-r had enkele papieren uit de zak
van het slachtoffer genomen. Zou het
soms mogelijk zijn, dat zij met «en of
andere halve gek te doen hadden, die
er een hobby Van maakte om particu
liere brieven te verzamelen?
Maar hij voelde deksels goed, dat de
zaak zo eenvoudig niet was. De aan
gestreepte advertentie op de plek, waar
het ongeluk was geschied deed vermoe
den, dat er enig verband tussen beide
gebeurtenissen bestond. Het zou verba
zingwekkend zijn, als het verband tus
sen deze roof en h<*+ ongeluk op louter
toeval berustte.
Hij staarde voor zich uit en fronste
zijn wenkbrauwen. Bet zag er allemaal
erg ingewikkeld uit ep hij was bang
dat hij het zaakje vgn het begin tof
het einde zou moeten uitpluizen. Hij
zou echter misschien nog wel een an
dere uitweg vipden, als bij eens op zijn
gemak er over kon nadenken. Iptussen
moest hij zoveel mqgelijk van SiHtrlgy
zien te wetep te komen
De gerant wgs nog steeds d-ruk bezig
om zijn ondergeschikten de kamer uit
te loodsen en men kon hem nog ho
ren. toen hij een verdieping lager liep
te foeteren en te dreigen. Andrew glim
lachte en sloot de deur.
Als u zich goed genoeg voelt om
te praten, wilt u mij dan eens precies
vertellen, wat er gebeurd is?, vroeg
Andrew. De telefoon, die naast het bed
op een tafeltje stond begon op-eens te
rin-kelen. Hij nam de hoorn van de
haak en verzocht hem door te verbin
den met de politie.
Shirley zag hem ietwat verwonderd
aan. Daarna keek ze naar Walter, alsof
ze hem iets wilde, vragen, maar veran
derde blijkbaar van gedachtep.
Het Is zeker noodzakelijk, dat de
politie hiervan in kennis wordt gesteld?,
vroeg ze aarzelepd.
Natuurlijk mijn beste, merkte Wal
ter op, dat is t6ch logisch.
Andrew zag haar opmerkzaam aan.
Wat zou er achter die vraag steken?,
vroeg ze zich af. Zou ze de identiteit van
haar aanvaller soms kennen, of was een
overigens begrijpelijke afkeer, om de
politie in haar zaken te mengen er de
oorzaak van?
Als u de brief graag terug wilt heb-
bep, dan zpflen we niet anders kunnen,
deelde Andrew haar medé.
Shirley gaf niet dadelijk antwoord. Ze
richtte zich op van het bed en ging naar
Haar toilettafel, waar ze ip de spiegel
een critische blik op zichzelf wierp. Wal
ter stak een sigaret aan, zonder de ande
ren er een aan te bieden, terwijl An
drew een gesprek met de politie had.
Met het hoofdbureau?.... Wilt u
me even doorverbinden met kolonel Jac
ques?.... Somerton hier..,. Ja, dat is
uitstekend
De verbinding kwam spoedig tot stand.
Er is heel wat gebeurd, sinds ik u
gisteren sprak, kolonel, begon hij. Juf
frouw Clinton is vanmorgen hier per
vliegtuig gearriveerd.... Ja. de zuster
van kapitein Clinton; ze logeert in Ho
tel de Bouillon. Wel eh, ze zit Hier nog
maar eén pagr uur en er is al iemand zo
vrij geweest, om haar kamej binnep te
dringen en haar bagage aan pen onder
zoek te onderwerpep.Zorgt u daar
voor? Buitengewoon!.... Bijzonderheden
vertel ik U later wel.... Au revoir.
Hij legde de hoorn op de haak en toen
t}ij zich omdraaide zag hij, dat de beide
anderen hem nieuwsgierig aankeken.
Wat bedoelt u met dat „er is weer
heel wat gebeurd-"?, vroeg Shirley ein
delijk. Ën u hebt me helemaal nog niet
verteld dat U reeds contact met de po
litie had opgenomen.
Andrew glimlachte vriendelijk. Hij had
er heel geen behoefte aan gehad in het
bijzijn van Van Gessel te spreken over
dat ongeluk, waarvan hij getuige was
geweest, want hoe het kwam wist hij
niet, maar hij mocht die man niet.
We spraken over enkele inlichtin
gen, die ik Had ingewonnen, deelde hij
mede. Er is peg niet yeel gelegenheid
geweest juffrouw Clintpn, qm u er over
te sprek-a,
Die lui praten nooit, Shirley; dat is
het euvel van hun beroep, zei hij scham
per. Een ogenblik geleden vroeg ik hem.
cf bij dat adres te weten was gekomen
op het postkantoor, maar geloof je dat
hij het me vertelde?
Shirley wendde zich met nieuwsgierige
ogen tot Andrew.
Hebt u het gekregen, mijnheer So
merton?, vroeg ze. En komt hij? Ik hoop,
dat hij niet te ver hier vandaan woont.
f— Niét verder dan het Centraal Sta
tion deelde Andrew haar mede. Rue de
Thilmont 57. Hij zeide, dat hij "direct zou
komen.
Dank U ze?r vPor HW goede zorgen,
klonk het enthousiast.
Een reisklokje op de schporsteen bim-
bamde en van Gessel stqpd op.
Ik zal me moeten haasten, als ik het
vliegtuig nog balen wil, zei hij: Ik vind
het jammer Shirley, dat ik moet ver
trekken, maar zaken gaan voor. Maar
ik laat je ip goede hapden achter.
Hij gaf haar een vriendschappelijk tikje
qp haar arm, grijnsde tégen Andrew en
vertrok.
Even bleef het stil. Shipley staarde met
gefronste wenkbrauwen pgar de deur,
terwijl Andrew haar aandachtig gade
sloeg.
Hij was de eerste die de stilte verbrak.
Tóen ik het hotel verliet, stond u
op het punt met uw neef een kopje kof
fie te gaan gebruiken, herinnerde hij
■haar.
Hoelang hebt u toen in de lounge
gezeten, voordat u naar uw kamer ging?
Ik heb er gpen idee van, zei ze af
wezig: Niet zo hpel lang zou ik zeggen-
Ze scheen de bedoeling die er achter zijp
vraag zat blijkbaar niét te begrijpen en
ze vroeg op ietwat scherpe toon.
Maar waarom wilde u dat weten?
Het is mijn taak voor uw belangep
te, zorgen, juffrouw Clintpn ep ik pro
beer de waarheid te achterhalen.
Ze werd lastig vond hij en het zpu op
die manier niet altijd gemakkelijk zijp
haar vriendelijk te bejegenen, want al
vond hij haar persoonlijk nog zo sympa
thiek, hij moest het belang van de zaaje
-hij haar daardoor tegen ziah innam.
Had u dat niet beter aan de politie
kunnen overlaten?, vroeg ze.
Hij haalde de schouders op.
Wanneer dat uw bedoeling is juf
frouw Clinton? Maar dan moet u niet
verwonderd zijn, pis zij uw ppef op het
vliegveld aanhouden.
Haar ogen schotep vuur en het bloed
steeg haar naar de wangen.
Mijn neef heeft ,hier niets mee te
maken, verdedigde ze hem op warme
topn: Hij was nog altjjd in de lounge,
toen ik naar mijn kamer ging.
Andrew baalde zijp sigarettenkoker te
voorschijn en bood haar eep sigaret aan,
die ze gretig accepteerde. Daarna liet ze
zich in een fauteuil vallen- HÜ zag, dat
ze echt overstuur was en om haar wat
o-p verhaal te laten komen stefde hij vopr
in de Hamer nog eens eep onderzpeic in
te stelten.
Terwijl hij met zijn rug pgar hgar toe
stond begon Shirley weer te spreken.
Hü had me een ogenblik'alleen ge
laten om te telefoneren, zei ze: Ik her
inner me heel goed, dat hij me vroeg,
nog even op hem te wachten, want hü
had niet veel tijd meer. Het duurde ech
ter langer voordat hij terug kwam- dan
ik verwacht had.
Andrew knikte.
En toen dacht u dat U net zo goed
naar uw kamer kon gaan om die briel
t© lislcn?
Ja. Een der meisjes ontsloot de deur,
maar ©m de een ef andere reden ging
deze niet open. Ze dacht dat ze de ver
keerde sleutel had en ze ging terug naar
Heneden, om een andere te ha'en. Toen
ze nauwelijks weg was werd de deur
geopend en ging ik naar binnen. Ik
kreeg toen een tik op mijn hoofd en dat
is werkelijk alles wat ik me er van her
inner.
Ze fronste naar wenkbrauwen toen ze
er aan terug dacht. Terwi.il Andrew haar
aandachtig gade sloeg zag HÜ, dat er een
zekere verlegenheid in haar manier van
doen te bespeuren was en hij dacht wel
te wetep, wat daarvan de oorzaak wps.
Denkt u, dat }i uw aanvaller zoudt
herkennen, als u hem nog eens ont
moette?, vroeg hij onverschillig.
Ze sprong nijdig overeind.
U probeert me in de vgl te laten
lqpen! beschuldigde ze hem: U hebt om
de een of andere reden antipathie opge
vat tegen Walter en nu verdenkt u mij
er geloof ik van, dat ik hem hier zit te
verdedigen. Maar laat ik u vertellen,
dat.
Dat zou ik maar niet doen juffrouw
Clinton-zei Andrew vastberaden: Ik ge
loof, dat u vergeet, dat ik aan uw kant
sta. Luister, de politie kan elk ogenblik
hier zqn, Is het nu uw bedoeling dat zy
de zaak in handen neemt of wilt U het
aan mij overlaten?
Shirley' keek hem verschrikt aan.
Ik was de politie helemaal vergeten,
bekende ze, terwijl ze geagiteerd op haar
lip beet: Ik geloof, dat ik toch li-ever zou
hebben, dat u de zaak maar behandelde,
ehomdat u toch mijn advocaat bent.
Andrew knikte. Hij haatte de gedachte,
dat men qver dit alles in de pers weer
eens een reuze ophef zoq maken, maar het
was echter niet mogelijk dit te voorko
men.
Uitstekend, zei hij tenslotte.
Hij stapte de kamer door naar de te
lefoon en nam de hoorn van de haak.
Vertel me eerst dit nog, vroeg hy,
terwijl hij op aansluiting wachtte: Welke
familierelatie bestaat er precies tussen
u en mijnheer van Gessel?
Laat me eens kijkenZijn groot
moeder was de jongere zuster van mün
fTvnrtt v£ii(J pt*
Dus iiw grootvader en zijn gropt-
moeder waren broer en zuster van Walter
Clinton. Huwde zij uiet een van Gessel?
Neen, de naam van zijn grootmoeder
was Searle. Het was 'haar zoon Edward
Clinton, die met Walters moeder trouwde.
Dan moet die toch reeds eerder ge
huwd zijn geweest?
Dat i$ ook zo. Ik vergat er bij te
zeggen/dat Walter's moeder weduwe was
voordat ze met Edward trouwde.
Andrew knikte ten teken, dat hij liet
begrepen had. Haar uitleg had hem veel
duidelijk gemaakt.
Dan is hij dus geen echte neef van
u, iperkte hij op: Tenminste niet in <|e
ogen fier wet.
Heen, ik denk vap niet, maar ieder
een kende Hem als neef Walter, reeds
van onze kinderjaren af. Ze veranderden
zijn naam in die van Walter Clinton van
Gessel om zijn grootvader te plezieren,
maar natuurlijk maakt het verschil.
Andrew lachte cynisch.
Een verschil van enkele millioenep,
jqffroqw Cliptop. Wanneer hij in werke
lijkheid eèn neef van u was, dan zou hij
oök gelijke rechten hebben gehad, want
de zinsnede „mijn naaste nog in leven
zijnde bloedverwant" zou m dat geval
voor de wet ook op hem van toepassing
zijn. - -
Hij Hield op, toen er zachtjes PP de deur
wérd geklopt. In de deuropenin0 ver
scheen een der vrpuweluke hedienden.
Ze was niet jong meer, want haar ge
zicht vertoonde réeds de sporen van een
vijftiger, maar Andrew zag tot zün te
vredenheid, dat ze een paar pientere,
intelligente ogen had.
Heeft u gebeld juffrouw?, yroëS ?e-
Ja Marie, zei Shirley, en ze keek in
tussen vragend naar Andrew.
Ik zou je graag een vraa-g steflen
Marie, begop Andrew: Hoeveel tijd was
er tussen het ogenblik- <^a': e mijnheer
aan jou de sleutel van haar kamer vroeg
en juffrouw Clinten zelf naar boven
kwam?
Er verscheen een verschrikte bhk it)
Marip's ogen.
Welke mijnheer bedoelt u?? stotterde
ze
—i Degene, die een pgemblik geleden nog
hier was Marie. Hij gaf p een seintje er
niet over te praten, maar hij wist toen
nog niet, dat de juffrouw hier een tik op
haar hoofd zou krijgen. Wij proberen nu
uit te zoeken, hoeveel tijd er lag tussen
het moment, waarop u de sleutel aan be
doelde heer ter Hand stelde en het tijd
stip, waarop juffrouw Clinton naar haar
kamer ging.
Zoels hij verwaoHt had was zijp ver
onderstelling nief zo ver naast de waar
heid. Marie'dacht blijkbaar dat van Ges
sel zelf moest hebben verteld, dat hij op
juffrouw Clinton's kamer was geweest.
Het was meer dan een kwartier
mijnheer, bekende ze tenslotte: Hij zei,
dat hij graag een cadeautje zou achter
laten, om u daarmee te verrassen, juf
frouw; daarom gaf ik hem de sleutel. Ik
hoop echt. dat ik daarmee niets ver
keerds gedaan heb.
Shirley glimlachte geruststellend.
goed afgelopen. Dat is alles wat wü le
vragen wilden.
Ze wachtte totdat de vrouw vertrok
ken was.
Dat was erg knap van u mijnheer
Somerton, riep ze uit; U zit al net zo vol
met handigheidjes als de beste detectives
in de States! Daarna begon ze te lachen:
Neerpt u me nipt kwalijk, verontschul
digde ze zicH. Haar kinneyp kwam vast
beraden omhoog en ze zag hem recht in
de ogen.
Ja zei ze: xk vermoedde wie er in
de kamer was. Als mijn ogen sfuit zie
ik het tafereel weer duidelijk voor me:
Walter, die achter de deur stond met
opgeHeven hand. Ze fronste haar wenk
brauwen en schudde als in twüfel haar
hoofd: Het heeft me werkélyk een schok
gegeven, maar het is daarentegen best
mogelijk dat het allemaal verbeelding is.
Andrew dacht daar echter anders over,
maar hij liet daar niets van merken.
Ik geloof wel, dat ik weet hoe u zich
vóelt juffrouw Clinton, zei hij met een
begrijpende blik in zijn pgen: Het is ver
schrikkelijk pm bedrogen te worden.
Maar ik geloof tpch, dai °n?e
clusie juist is, denkt u ook nipt? Wat ik
evenwel piet begrijp JS zijn belangstelling
voor de vrouw van uw broer, want die
staat hier tqch min of meer buitèö.
sHirley keek hem verbaasd aap.
Dat begrijp ik nipt, zei ze: Natuurlijk
zullen Yvette en ik als erfgenamen in
aanmerking komen.
Andrew schudde ontkennend zijn hoofd.
Yvette heeft er niets mee uitstaande
alleen in indirecte zin. De enige reden,
waarom'uw advocaten zoveel moeite doen
om haar 'te vinden is, dat zij misschien
een kind Heeft. En als dat het geval is en
uw broer Neil is de vader, dan krijigt de
Haby de totale erfenis.
Zowel wanneer het een j-oageo als
em_ Natuurlijk. In bet testament staat
toch duidelijk: „de ej}i-ge nog in leven
zijnde bloedverwant"? Het geslacht doet
hier'niets ter' zake.
Dan hoop ik werkelijk, dat er een
is, riép Shirley met stralende ogen uit.
Een baby bedoel ik natuurlijk.
Maar laat ons nog even terugkeren
naar W'aïter. Zelfs wanneer uw ver den
kina juist is en hlJ mderdaad dg f°to en
de bneï gèstqlen heeft, dan is Het mij
nog "iet duidelijk, waarom hij dat ge
daan heeft.
Het is mij maai- al te duidelijk, zei
Andrew nuchter: Hij hoopt Yvette mis
schien wel eerder te vinden dan u.
Shirley keek hem piet begrijpend gan.
En wanneer hij daarin slaagt?....
U bedoelt tocb niet.... dat hij met h^ar
zal trouwen?
Andrew, niet opgehouden had de
kamer op en peer te ftpen, bleof voor de
haard staan.
Vijftig millioen is een hele boel geld,
juffrouw Clinton, em er zijn wel erger
dingen gebeurd om heel wat minder. Niet
dait uw 'neef nu zo iets misdadigs heeft
gedaan, dat nipt; alleen het feit, dat pij
uw hoofd te pakken had kan hem toen
duur te staan komen. Ik betwijfel echter
ten zeerste, of wy Hem op deze grond
een proces kunnen aandoen.
Shirley zuchtte.
Wa-t denkt u, dat het b-este is? vroeg
ze zacht.
Dat moet ik aan u overlaten om te
beslissen juffrouw Clinton, Volgens mijn.
meping hebben w© slechts d-eze keuze:
ofwel dq zaak ui handen geven van kolo
nel Jacques, het Hoofd van die Speciale
Dierst van de Nationale Belgische politie,
die ik gisteren een bezoek bracht, of wei
zelf de hele boeid uitpluizen.
Shirley gaf geen antwoord. Ze zat ze
nuwachtig met haar zakdoekje te spelen,
terwijl ze voor zich uitstaarde. In gedach
ten haalde ze zich Walter voor de geest,
zoals zü hem iii zijn kindier jaren had
meegemaakt; een mollig, klein kereltj-
met een korte broek aan, die soms veer
tien dggen met vacantje kwam en dan
weer een héle tijd nieis van zicH liet
buren. (Wordt vervolgd)
die
1
