„SACERDOS MAGNUS"
T
PROGRAMMA
TAwm
NiSwPSfL Pmmm
ZATERDAG 13 AUGUSTUS 1949
GR. J. P- HUIBERS, historisch de zevende bisschop van
Haarlem sinds 't herstel der Bisschoppelijke Hiërarchie,
viert Maandag 15 Augustus, de glorieuze Mariadag, zijn
gouden priesterfeest. Mgr. Huibers telt 73 levensjaren;
50 jaren is hij priester; sinds 13 jaren is hij onze geëerbiedigde
en vereerde bisschop. Ais deze hoge vierdag' ons de welkome
gelegenheid biedt, dit rijke en vruchtbare priesterleven even
aandachtig te overschouwen, dan worden wij getroffen door het
wondere feit, hoe dit vijftigjarig priesterleven getekend wordt
door een zeldzaam zuiver harmonisch verloop.
Mgr. Huibers in bisschopsgewaad
op de dag van zijn wijdin9>
11 Februari 1936.
Dominerende Maria-
devotie
'Mt jong
JiaptUu» t» Lmdsx.
Naar Hageveld
Herder in de hoofdstad
Mar. Huibers temidden van zijn klasgenoten na zijn bisschopswijding. Zittend van links naar rechts:
H. Koevoets (overleden), deken Sc+raag (overleden), mgr. Huibers, mgr. P. Groenen overledenen
deken Hollenberg, Staande van links naar rechts: pastoor Vlek (overleden), pastoor Van Blaricum,
rector Huf en pastoor Bomans (overleden).
Bisschop
Deken van Hoorn
Overzicht van de diocesane synode, welke door mgr. Huibers op Zondag 26 Juni l.l, in de kathedrale
basiliek te Haarlem werd bijeengeroepen. Als troon diakens fungeerden deken J. H. Niekel van Rdam
(rechts naast dz bisschop) en deken W. Pompe van 's Gravenhage (links naast mgr. Huibers). Promotor
uuu mgr. N. AmmerUiun (links naast dekex. Pomp»k
Interieur van de kerk van de
H. Cyriacus te Hoorn, waarvan de
jubilerende bisschop zeven jaar
pastoor was.
der plechtigheden
De feestrede wordt uitgesproken
door de heer H. van Os uit Haar
lem.
*S
-V- v
om;
42.
48.
;ns;
63.
70.
nie.
tel;
il.
eza;
24.
32.
ros;
:ng;
lilt;
ele;
66.
sch,
ïssi-
ge-
oor-
blad
rette
ido",
zjet-
skou
in
een
leid.
oor-
over
•ega-
iScne
alle
iter-
nola
al.»
rden
nem-
zal
n de
gis-
die
i cre-
ddel-
die
3 be-
Jor-
k be-
eland
.Clair
„Les
ir" in
ag 18
petits
ie St.
meert
Cal-
rst in
ndaal,
>egint.
en de
tulpen
n van
iervan
ls een
te van
sn op-
ilmans
ïej. M.
Pfing-
ta in
gustus
se pa
lis, dat
s-vlag.
/aaruit
rschijn
evecht
Neder-
en. Op
g.
ze stad
or, die
rs ver-
egelmg
ien" o
sanval-
gnacht,
iter dr.
Krems*
erhofer
en had
istelling
itbreekt
nen pa-
op de
nbaren-
iali had
rvolging
iratiscbe
ingen
de bui-
lemaakt,
irr..ngen
Koper,
ior bin-
et vier-
ran net
ste rinn-
loea ge-
tin en
I quota-
BIJ HET GOUDEN PRIESTERFEEST
VAN Mgr
P
FOTO BOSMAN - HAARLEM
Het is nu veertien jaar geleden, da'
op die grauwe Zaterdagochtend van
December 1935 de verrassende mare
oVer °«s land streek: de nieuwe
bisschop Van Haarlem.... deken Hui
bers van Hoorn-
Een verrassing?
ja, deze meUw benoemde bisschop
behoorde nmt tot het hoogwaardig
c0ll6ge Vol lems Plechtig kapittel,
hü W d f een bekend en naar
voorgrond tredeM
d p seminarie-heer,
gee„ doctor geen hoogler j en
alleen pastoor en dekön
„Tout chemin mène Rome„
het spreekwoord, maar van H<x>rn k£m
men moeilijk zeggen, dat aiie Wegen er
heen wijzen en leiden. Hoorn ieek ons
allen een vrij geïsoleerd oord. En tocn^
daar resideerde in aile gemoedelijkheid
bijna kon men spreken van in alle
vergetelheid pastoor-deken HuiberSj
die geroepen werd tot Haarlems
bisschopstroon. Hoorn werd een ont
dekking.
Maar wie door het blijde gerucht
op die grauwe Decembermorgen niet
buitenmate verrast bleken, dat waren
de eenvoudige parochianen van Hoorn
zelf. Want zij kenden hun herder als
een heel bijzondere figuur, niet alleen
lichamelijk vanwege zijn hoge en
rijzige gestalte, waarop de woorden
van de H. Schrift over de jonge Saul
van toepassing konden zijn, dat hij
„met kop en schouder boven heel het
volk uitstak".
Gelijk ook zijn oud-parochianen van
Amsterdam aan de Sloterdijk vóór alles
in hem zagen.... *e Paster en hem
vereerden als een toonbeeld en ideaal
van de priester, wiens harmonisch
leven nu ten volle gevuld en bekroond
ging worden door het hoog en verheven
bisschopsambt.
EEN ander tekenend feit in dit
vijftigjarig priesterleven is mgr.
Huibers' uitgesproken en heel
zijn leven dominerende Maria-devotie.
Toen hij op die historische December-
ochtend van 1935 in zijn stille pastorie
van Hoorn z'n handen diepbewogen
had uitgevouwen over de officiële
benoemingspapieren, die hem die eigen
morgen waren toegekomen, was zijn
eerste gang naar de Kerk om als zovele
malen reeds in zijn leven zich onder
de bijzondere bescherming te gaan stel
len van de Zoete Moeder Gods.
„Sub tuum presidium"Onder
Uwe bescherming", 20u dan ook de
karakteristieke spreuk worden van zijn
ontwerpen bisschoppelijke wapen.
Onder Maria's bescherming en altijd
durende bijstand zou hij zijn hoog en
zwaar verantwoordelijk ambt durven
aanvaarden. Dit was het aandoenlijk
accoord, dat hij in deze eerste gewich
tige ogenblikken rnet Maria, zijn
trouwe hemelse Moeder, ging sluiten.
Ofschoon Amsterdammer van ge
boorte ais oudste zoon van zijn
vader. dle hoofdopzichter bij 's Rijks
hë
jongen de eerste steen mogen leggen
van Cuypers' monumentaal Centraal
Station; hoe zou hij zelf te Amsterdam
nog eens bouwheer worden woonden
zijn ouders later, toen hij in 1899
priester werd gewijd, te Gouda.
Zijn eerste H. Mis droeg hij aldaar
op in de Kerk van O. L. Vrouw Hemel
vaart, gelijk hij ook op de hoge feest
dag van O. L. Vrouw Hemelvaart zijn
priesterwijding had ontvangen.
Na eerst assistent te zijn geweest in
het naburige Moordrecht, werd hij be
noemd tot kapelaan te Leiden, weer
een Kerk, die aan O. L. Vrouw Hemel
vaart was toegewijd.
ET was daar, dat wij mgr.
Huibers als jongste kapelaan
van deken Dessens voor het
eerst mochten ontmoeten. Een prettige,
vriendelijke verschijning met een mooi
geluid en aangename manieren, die wel
vat zou krijgen op de jeugd. Zo dacht
zijn overheid er ook over en ze riep
hem spoedig naar het Klein-Seminarie
Hageveld. Het was hem een offer uit
de zielzorg te worden gehaald, waaraan
heel zijn hart hing, maar ook op Hage
veld voelde hij zich weldra in zijn
element.
Het was in de dagen van de jongeren
beweging van „Van onzen JTijd" en de
jónge Huibers voelde voor poëzie en
de schone letteren. Hij werd leraar in
de gewijde welsprekendheid en zijn
eerste liefde getrouw werd hij daar
ook de dichter van schone Maria-liede-
ren, die door de bekende musicus Wil
lem Jansen, de latere voorzitter van de
St. Gregorius-vereniging, op muziek
werden gezet.
Twaalf jaren bleef Huibers als leraar
aan Hageveld verbonden, toen werd hij
in Mei 1916 aan de zielzorg terug
gegeven door zijn benoeming tot kape
laan te Amsterdam en meteen tot
bouwpastoor met de opdracht een
nieuwe parochie te stichten aan de
uiterste peripherie van de stad.
U werd Huibers, toegewijd
leraar als hij op Hageveld
was geweest, weer volop her
der zowel van een stad als van een
buitengemeente van over de naaste
grenzen van Amsterdam. Een kolfje
naar zijn hand.
Het leek alsof hij de achterstand, die
hij persoonlijk op de algemene zielzorg
had ingeboet, weer met verdubbelde
pas wilde inlopen. En zijn nieuwe
parochianen onder bezieling van deze
apostolische priester, deden hun uiterste
best om met hem gelijke tred te
houden.
Het was wederom Maria, op wie hij
alle vertrouwen had gesteld, die hem
hierbij moest helpen. De nieuwe
parochie werd gesteld onder de schutse
van „Maria, Moeder van Altijdduren
de Bijstand".
Eerst de eenvoudige noodkerk, toen
de monumentale Kerk aan de Chassé-
straat.
Generaal Chassé de held van de
Tiendaagse Veldtocht, pastoor Huibers
de heilige priester van de Chassé-straat.
Hij werd de Maria-pastoor, die zijn
parochianen per Mariam ad Jesum wil
de brengen. Elf jaren lang heeft hij als
de pastoor van de Chassé-straat iedere
Zondagavond zijn Maria-preek voor
hen gehouden, de preek altijd nieuw en
fris, waarin hij zijn liefde en ver
trouwen tot de Moedermaagd onver
moeid en onverzwakt als uitzong. Hij
was als een andere Bernardus, „de
Maria nunquam satis", over Maria kon
nooit genoeg gezegd worden.
Van deze jaren dateert ook zijn lid
maatschap van het bestuur der Neder
landse Bedevaarten naar Lourdes. Wie
ooit thuis of achterbleef, pastoor Hui
bers zeker niet, elk jaar trok hij mee
naar Lourdes, dat voor hem een geeste
lijk kuuroord betekende.
Geen die als hij aan de grot zo
klankvol en hartelijk de rozenkrans
kon voorbidden, geen die als hij zo
dringend smekend op de Esplanade de
aanroepingen kon doen, geen die de
zieken zo overtuigend kon voorhouden
hun vertrouwen op Maria te stellen.
Van de wielende en woelende, maar
ook zó trots pralende grootstad aan de
Amstel naar de bijna vergeten ville-
morte aan de stervende Zuiderzee. Het
moet hem, de altijd actieve, bezige
priester te moede zijn geweest als ging
hij met pensioen, een vervroegd toe
gewezen otium cum dignitate. Maar
wie zo dacht, kende pastoor Huibers
niet.
Als de priester, zoals hij in Amster
dam werd gezien en geëerd, rekende
hij de zielen van zijn nieuwe parochia
nen met die van de hoofdstad volkomen
gelijk. Hij zou ook voor de mensen van
Hoorn een zelfde geestelijke en vader
lijke herder worden. Hij bracht met
zich mee de onafscheidbare liefde tot
de Moeder Gods, de Maria van de
Altijddurende Bijstand, waarvoor hij
ook zijn nieuwe parochie wist te be
geesteren, zó, dat toen hij na zeven jaar
uit deze stad heenging om de bisschops
troon van Haarlem te gaan bezetten,
er in Hoorn geen woning was of Maria,
de Moeder van Altijddurende Bijstand,
zijn devotie, had er ook haar beeltenis
gevonden. Ook de traditie van Amster
dam werd er onvermoeid doorgezet,
elke Zondagavond weer zijn trouwe lof
lied als een Salve Regina op Maria.
Toch bracht Hoorn hem al dadelijk
zorgen.
Hij trof er een mooie Kerk met een
imponerende koepel. Een waardig ka
der rond zijn decoratieve persoonlijk
heid. Ze was dan ook de trots van het
bescheiden stadje.
Ze was nog niet eens zo oud als'de
pastoor zelf, maar de overmoedige
koepel dreigde wankel te worden. De
durende Zuiderzee-stormen en het in
vretend zout der spattende zeevlagen,
Cyriacus staat in de christelijke icono
grafie vermeld als de „noodheilige
De „noodheilige" deed zijn naam eer
aan, de restauratie kwam volkomen tot
stand.
Zeven jaren bleef pastoor-deken
Huibers te Hoorn. Het werden zeven
jaren, zeven vette jaren van opbloeiend
heengaan, maar tegelijk vreugde over
zijn verheffing. Hun deken
Maar hij zelf in zijn rustig stadje
mocht wel zuchten: „Meine Ruhe ist
hin!"
Zestig jaren was hij, reeds een be
daagde man. Geroepen tot het zwaar
verantwoordelijk bisschopsambt in een
geestelijk leven, ze waren als uit de der dreigendste tijdperken van de
droomverklaring van de Egyptische
Jozef. Zeven aren opgeschoten uit één
halm, vol en prachtig.
wereldgeschiedenis. Reeds over de eer
ste dag van zijn episcopaat viel de
donkere schaduw van Hitier.
Maar hij vertrouwde op Maria, zijn
Moeder van Altijddurende Bijstand. En
weer was het Maria, die zijn episcopaat
ging tekenen.
j Zijn wapen: in het midden de rijke
ikoon van Maria van Altijddurende
i Bijstand, geflankeerd links door de
arend van Joannes, rechts door het
Sint Hubertus' hertegewei met 't kruis.
En daaronder als spreuk de bede; „Sub
tuum praesidium".
i Zijn bisschopswijding, opzettelijk uit
gesteld tot en bepaald op 11 Februari
j 1936, feestdag van de eerste verschij-
ning van Maria Onbevlekt Ontvangen
aan Bernadette te Lourdes, juist op
zijn wijdingsdag en op hetzelfde uur
78 jaar geleden.
Ja, Maria zou weer de lichtende ster
'zijn, die hem op zijn bisschopsweg zou
begeleiden en hem bijstand verlenen.
Hoe moet hij deze bijstand gevoeld
hebben, vooral in de drukkende jaren
van oorlog en bezetting, die voor hem
zo spoedig na zijn bisschopsverheffing
I gingen aanbreken. Als bestuurder van
i het grootste en meest volkrijke diocees,
heeft hij een aanmerkelijk aandeel
moeten dragen in het verzet der Neder
landse bisschoppen tegen de aldoor
Op de feestdag van St. Willibrordus in 1947 (7 November) opende de
jubilerende bisschop de missieschool voor jonge vrouwen op de optredende vijand, waardoor
Tiltenberg. Vele geestelijke en wereldlijke autoriteiten waren aan- j ^fL^vSrland is «ered
ivezig. Na de officiële opening onderhield mgr. zich met de toenmalige h?. ger
minister-president, dr. L. J. M. Beel.
hadden het eens zo trotse bouwwerk
ernstig kwaad gedaan. Het behoefde
dringend versterking en een grondige
restauratie. Maar de kosten zouden
hoog lopen en de langdurige crisisjaren
waren ook Hoorn met gunstig geweest.
Vol vertrouwen als altijd pakte pas
toor Huibers energiek en moedig aan
en de parochianen, even geestdriftig,
steunden hem naar vermogen.
De Kerk van Hoorn stond niet direct
onder de schutse van Maria, maar was
vanouds toegewijd aan^de H. Cyriacus.
de patroon der stad. En deze H.
DEN gebeurde voor deken Hui
bers op die late Decemberdag i
van 1935 de schitterende be-
kroning van zijn rijk en vruchtbaar
priesterleven, zijn verheffing tot.
bisschop van Haarlem.
Een verrassing in den lande, maar
tegelijk gevolgd door de spontane er
kenning van zijn talenten en ver
diensten.
In Hoorn was droefenis om zijn
Meer dan ooit werd hij geroepen op
te treden als opperpriester, leraar en
herder, wijs en voorzichtig, altijd waak
zaam, altijd oplettend, vol belangstel
ling voor alle nieuwe problemen, voor
welke onze ontredderde tijd hem kwam
te stellen.
Als Sacerdos Magnus, door woord en
voorbeeld ons altijd opwekkend tot ge
bed, als waarborg en behoud van ons
bovennatuurlijk leven.
Nu staat daar op zijn gouden hoogtij
voor ons mgr. Joannes Petrus Huibers;
bijna 74 jaren oud, vijftig jaar priester,
dertien jaar onze beminde en vereerde
bisschop.
UGUSTUS 1928. Elf jaren
was pastoor Huibers te
Amsterdam werkzaam ge
weest, een slopende zorgelijke aibeid
met velerlei beslommering; ofschoon
nog fier, recht en ongebogen, was hij
de middaghoogte van zijn leven toch
gepasseerd. Achteraf lijkt het nu, dat
het de Voorzienigheid is geweest, die
zijn kostbare krachten heeft willen
sparen voor een nog hogere taak, waar
toe hij nog eenmaal zou worden ge
roepen.
Pastoor Huibers werd benoemd
VM
Ondanks een leven van onafgebroken
arbeid en zorgen, nog ongebogen, fier,
met zijn sonore stem en zijn welspre
kend woord, die aangenaam en toch
stichtend en ontroerend lering en ver
maan aan ons voorhouden.
Waarlijk een Sacerdos Magnus.
Op de morgen van zijn bisschops
wijding schalde hem, de zestig-jarige,
in Haarlems' Kathedraal het jubelende
„Ad muitos annos" tegen als een heil-
groet en zegenbede.
Nu na dertien jaren herhalen wij
andermaal dankbaar en blijde op deze
hoge feestdag „Ad muitos annos
Moge het nog meer dan dubbele jaren
worden, dat wij bisschop Huibers in
ons midden mogen begroeten en be
houden.
P. HYACINTH HERMANS.
Zondag 14 Aug.
Om half S namiddag wordt de
Hoogwaardige Jubilaris afgehaald
van het Theologicum te Warmond
vergezeld van zijn broer ir. P.
Huibers uit Wassenaar, deken J.
Kuilman uit Haarlem zijn. secre
tarissen H. W. Ag", er of en J. P.
Solleveld, zijn neef kapelaan Jac.
Huibers uit 's-Gravenhage en de
Dioc. Jeugdleiding.
De stoet houdt stil bij: het St.
Bernardusgesticht te Sassenheim,
de St. Agatha-kerk te I.isse en de
St. Martinus-kerk te Hillegom voor
een korte hulde door de manne
lijke en vrouwelijke jeugd.
Om 4 uur is er een Pontificaal
Lof, gecelebreerd door de feest
vierende Bisschop in de Kathedrale
Basiliek te Haarlem voor de man
nelijke en vrouwelijke jeugd van
het Bisdom.
Een korte toespraak zal voor het
Lof gehouden worden door de
Zeereerw. Heer H. M. van Spanje,
diocesaan directeur van de manne
lijke jeugd. Onder het. Lof zal de
Bisschop zelf de jeugd toespreken.
Na het Lof zal er een ontmoeting
tussen de Bisschop en de jeugd
plaats hebben op het plein der Ka
thedrale Basiliek.
Maandag 16 Aug.
10 uur Pontificale Hoogmis.
De feestpredlcatie wordt gehou
den door de Bisschop zelf.
Onmiddellijk na de Hoogmis zul
len de hoogste burgerlijke autori
teiten ontvangen wórden.
Om half 1 is er receptie voor het
Hoogwaardig Kathedraal Kapittel,
de Monsignori, Ere-Kanunniken en
Dekens van het Bisdom.
12 uur: receptie voor priesters.
23 uur: receptie voor de religieu-
sen. Bovendien voor de leken bui
ten. de stad Haarlem.
Woensdag 17 Aug.
8 uur 's avonds huldiging door
Katholiek Haarlem in het Concert
gebouw.
