Gevarenzone voor vrouwelijke
filmsterren
Anderhalf millioen bloemen
in optocht
VIS met bijzondere smaak
Strijd
om de Clinton
millioenen
m -
«SS
Voor de filmcamera
Zundert brengt het schone alleen
om het schone
Haring voor koken
en bakken
Door Capt. A. O. Pollard
JKATEKDAG 20 AUGUSTUS 1949
PAGINA 4
DE FATALE DERTIGER
JAREN
Claudette Colbert, die aan haar
ingeboren acteertalent haar schijn
baar blijvende roem te danken
heeft.
Bij de Convair-fabrieken is momenteel een patrouille-vliegboot in
aanbouw voor de Amerikaanse marine. De boot zal worden uitgerust
met propeller-turbines. Dat men bij de bouw van een dergelijk kost
baar vliegtuig niet over één nacht ijs gaat, bewijst bovenstaande foto.
Ingenieurs bouwden eerst een model op 1/10 van de ware grootte. Met
dit model worden thans start- en taxi-proeven genomen; zodat het
risico voor de grote vliegboot tot een minimum wordt teruggebracht.
Orson Welles, die in Venetië
buitenopnamen maakt uoor zijn
film „Othello".
LANDDAG JONGEREN
ORGANISATIE DER K.V.P.
(Wordt vervolgd.)
De tijd staat niet stil, ook niet
in het filmbedrijf
Naar aanleiding van de jacht op ster
ren beneden de 30 jaar, welke door
Hollywood is ontketend, hebben we er
onlangs op gewezen, dat de „oudjes"
het in de filmwereld nog best doen.
De sterren met de grootste salarissen
blüken over het algemeen de 30 reeds
te zijn gepasseerd. Dit doet onwille
keurig de vraag rijzen: wat is de fa
tale leeftijd voor een vrouwelijke film
ster?
Een antwoord op deze vraag, welke
velen van onze lpzers en lezeressen' zal
Interesseren, heeft onlangs de Ameri
kaanse filmster Lizabeth Scott tijdens
«en bezoek aan Lobden gegeven.
Lizabeth Scott is een actrice, die 10
<ms land nog geen grote bekendheid
heeft verworven. De meeste films, waar
in zij meespeelt, zoals „The Strange Love
Of Martha Ivers", „Dead Reckoning" en
„Pitfall" zijn hier te lande (nog) niet
vertoond.
Tijdens het bezoek, dat zij verleden
maand aan Londen bracht, stelde een der
vaak heel erg onbescheiden jour
nalisten haar de vraag, hoe oud zij was
en haar antwoord luidde: „Zeven-en-
twintig en dat betekent, dat ik net de
gevarenzone heb betreden".
Toen men haar vroeg, zich nader tf>
verklaren, vervolgde zij: „Totdat je bij
na de 29-jarige leeftijd hebt bereikt,
kom je er wel met je lieve gezichtje, of
omdat je nog „nieuw" bent.. Maar daar
na wordt het vechten: hard werken, hard
nadenken en goed acteren. Dat is het
ogenblik, waarop je de mist ziet opko
men. Als je je er door laat insluiten,
kan je net zo goed meteen uitscheiden
Maar als je je er doorheen weet te slaan,
kom je tot. de ontdekking, dat je een
Dietrich, of een Myrna Loy of een Clau
dette Colbert bent.
Nu heeft Lizabeth Scott volkomen ge
lijk De ironie van het filmbedrijf wil,
dat het op het ogenblik bijna al te ge
makkelijk is. een ster te worden. Speur
ders naar talent reizen de hele wereld
af op zoek naar meisjes met een aardig
voorkomen, persoonlijkheid en net vol
doende ervaring om via een paar films
de sprong van het kleine colletje naar
het toppunt van de filmroem te wagen.
Maar hoevckjn van die meisjes zullen
i dertiger jaren als actrice overleven?
W>em bijvoorbeeld een paar jonge ster
na van het ogenblik: Dorqthy Lamour,
Jean Simmons, Susan Shaw Ava Gard
ner, Jean Kent en Esther Williams. Al
lemaal aardige meisjes en enkelen ervan
zelfs actrices. Maar wie van haar zullen
we in 1959 nog op het witte doek zien
in een nieuwe film?
Toch zijn er, die ongestraft de dertig
passeren en even populair blijven. Maar
het waren niet haar knappe snuitjes en
haar mooie benen, die Marlène Dietrich
(47 jaar) op de toppen van de roem
handhaafden. En men kan Claudette
Colbert (44 jaar) moeilijk een schoon
heid noemen, of van mening zijn, dat
Myrna Loy (eveneens 44 jaar) zo bijzon
der aantrekkelijk is. Hersens en een aan
geboren acteertalent hebben haar over
dc verraderlijke dertiger jaren heenge-
holpen op de weg naar een schijnbaar
blijvende roem.
De tijd staat intussen niet stil, ook niet
in het filmbedrijf. Telkens weer worden
wij daaraan herinnerd, als wij berichten
lezen, waarin bekende namen voorko
men. Marlène Dietrich is b.v. al groot
moeder. Shirley Temple, nog niet zo
heel lang geleden het wonderkind van
het witte dcek, is al weer twee jaar ge
trouwd en speelt voor de film rollen van
volwassen jongedames.
Dezer dagen lazen we ergens een be
richtje, dat vooral de oudere bioscoop
bezoekers zal verbazen. In de rolverde
ling van de film ,,She worde a yellow rib
bon", die de regisseur John Ford voor
R.K.O. Radiofilm maakte, troffen we de
naam aan van „Harry Carey jr."
De jonge Carey is nu al 27 jaar oud,
maar toch zal het de ouderen onder ons
voorkomen, alsof ze nog pas gisteren
zijn vader in films van dezelfde John
Ford jonge rollen zagen spelen. Toch is
dat reeds 32 jaar gele^n.
De lijst van de juniores .wordt trou
wens met de dag langer. We hebben al
een Douglas Fairbanks jr., een Lon Cha-
ney jr., een IJoah Beery jr. en zelfs een
Charlie Chaplin jr.
Dit is reeds de tweede generatie en
ook die begint langzamerhand eqn ze
kere leeftijd te bereiken. Niemand kan
aan de tand van de tijd ontsnappen en
toch. Mae Marsh, Lilian Gish en Vll-
ma Banky acteren nog, zoals ook Al Jol-
son nog altijd zijn „Mammy" zingt.
Orson Welles is op het ogenblik in Ve
netië bezig met het maken van buiten
opnamen voor zijn film „Othello". Hit
zal deze film in Mogador, waar hij een
studio z£il inrichten, afmaken. Binnen
kort zou hij in die studio ook een film
maken naar een origineel scenario van
Hacques Prévert alsmede een filmbewer
king van de Odyssee.
Dit laatste onderwerp schijnt een on
weerstaanbare aantrekkingskracht uit te
oefenen op de filmkunstenaars in het
algemeen, want Douglas Fairbanks jr
enerzijds en Alberto Lattuada anderzijds
zijn eveneens van plan het heldendicht
van Homerus op het witte doek te brer
gen.
Bing Crosby, die met Irene Dunne
Loretta Young, Pat O'Brien en Charles
Boyer een der meest vurige radiopropa
gandisten is voor „het geregelde bidden
van de Rozenkrans in het gezin", zal zijn
apostolaat uitbreiden tot het gebied van
de film. Het onderwerp van zijn volgen
de film, waarin hij Anne Blythe als te
genspeelster zal hebben, legt de nadruk
op de waarde van deze godvruchtige ge
woonte. welke men in katholieke Ame
rikaanse kringen wil propageren.
Praag wordt letterlijk bedolven onder
de zegeningen van de volksdemocratische
regering, welke er de sikkel en hamer
zwaait. Het heeft zijn winkels met lan
ge rijen geduldig wachtende mensen,
waar men levensmiddelen zonder bor
kan kopen. Maar verreweg—de langste
rijer» staan er toch voor de bioscopen,
waar de weinige Amerikaanse en Franse
films worden vertoond, die de commu
nistische regering doorlaat. Daarente
gen is het succes van de Russische films,
waarvan de Tsjechen overvloedig wor
den voorzien, maar heel magertjes. Ook
de producten van de eigen filmindustrie,
slaan als „kasstukken" te^nover de
films uit het Westen een povere figuur.
Het is dan ook geen toeval, dat de
weinige beschikbare Amerikaanse films
zijn opgespaard voor de zomermaanden.
De bioscoopexploitanten weten drommeb
goed te vertellen waarom: omdat het
in de winter geen kunst is, de zalen
vol te krijgen: Dan gaan de mensen naai
de bioscoop, omdat het er lekker warm
is, of uit verveling. „De Russische en
Tsjechische films zijn goed genoeg voor
ofe een Praagss
f Vo
de winter", aldus verklaar
bioscoopdirecteur, „maar in de zomer als
de meeste mensen met vacantie gaan
of hun vertier zoeken in de open lucht,
hebben we de trekkracht van de Wes
terse films nodig".
De Praagse bioscoopbezoekers weten
heel goed, dat ze lang niet de beste
Amerikaanse films te zien krijgen en ze
weten ook waarom. Decommunistische
propaganda vertelt hun steevast, dat
Hollywood decadent is en dat het groten
deels rommel voortbrengt. Daarentegen
wordt de sovjet-filmkunst voorgesteld
als voorbeeldig. Maar daar trappen de
mensen niet in. Ze staan uren in de rij
als er ergens een Westerse film draait,
zelfs om plaats te bespreken voor de
volgende dag en er zijn lieden, die een
behoorlijke boterham verdienen met in
de .rij staan en het verkopen van hun
biljetten aan mensen, die niet op geld
hoeven te kijken. Vele Tsjechen geven
ronduit toe, dat ze liever een derderangs
Westerse film zien dan de beste die aan
de Oostelijke kant van het IJzeren Gordijn
wordt geproduceerd. Ze willen Engelse
en Franse dialogen horen, omdat die als
ze anti-communistisch zijn, hun hoop ge
ven, dat ook bij hen de zaken nog eens
een politieke keer zullen nemen en
omdat ze het leven van alle dag, dat
volgepropt is met propaganda, Marxis-
tisch-Leninistische lectuur en „brigade"-
werk, enkele ogenblikken willen verge
ten.
De Tsjechen wachten nog steeds op het
vrijgeven van Sir Laurence Olivers
„Hamlet" en van de Amerikaanse film
„De Beste Jaren van Ons Leven", voor
welke films al bijna een jaar lang re
clame is gemaakt, zodat de bewoners
van Praag al min of meer berustend
zeggen, dat ze wel grijze haren zullen
hebben, eer ze in de theaters verschij
nen.
De regering van Tito daarentegen
schijnt zich steeds meer op het Westen
te willen oriënteren. Een verschijnsel,
dat zelfs in de filmwereld is waar te
nemei». Dezé maand was het publiek van
Belgrado tenminste voor de eerste maal
sinds jaren in de gelegenheid om Wes
terse films te gaan zien.
Verschenen is no. 6 van de Katholieke
Filmkeuring, een utiga've van het Cen
traal Bureau der K. F. A., Nieuwsrtaat
24 in Den Bosch, waarin zijn opge
nomen de uitslagen van de keu
ringen der Katholieke Filmcentrals
(K. F. C.) gedurende het eerst»
halfjaar vgn 1949. Dit handige en
voor ouders en opvoeders onontbeerlijke
boekje bevat een overzicht, waaruit
blijkt, dat gedurende het eerste half
jaar van 1949 in totaal 369 films dooi
de K.F.C. zijn zijn gekeurd en wei 235
hoofdfilms en 134 korte films. In 57 ge
vallen week de keuring van de K. F. C.
af van die der Rijksfilmkeurlhg. Daar
van werden 8 hoofdfilms en2 korte
films ontoelaatbaar verklaard.
Zondag 4 September houdt de Jongeren
organisatie in de K.V.P. haar algemene
landdag te Amersfoort in het openlucht
theater Birkhoven, De dag begint te half
12 met een H- Mis. Sprekers in de mid
dagmeeting zijn Kees Bastiaenen en prof
dr. Jos. Gielen, Wim Snitker schreef een
kort politiek spel als intermezzo
(Van onze Brabantse redacteur).
Binnenkort zullen in de buurtschappen
van Zundert timmerwinkels en smidsen
tot diep in de nacht weerklinken van
het werk, dat het bloemencorso 1949 zal
eisen. Want in de vrije uren wijdt zich
dan nagenoeg elke ingezetene aan deze
grootse onderneming, die dit jaar valt op
Zondag 4 September en die zal uitkomen
met 30 wagens en 5 groepen, en waar
voor anderhalf millioen bloemen zullen
Het Voorlichtingsbureau van de Voe
dingsraad meldt:
Al smaakt de Hollandse Nieuwe nog zo
goed bij der boterham of aan een stal
letje, daarvoor' behoeven wij de verse
haring, die nu weer aan wal wordt ge
bracht, niet te verwaarlozen. Immers,
ook jr. gebakken, gekookte of gestoomde
vorm blijft haring altijd haring: een vis
met een bijzondere smaak en van een
bijzondere voedingswaarde
Behalve vitamine D bevat deze goed
kope vissoort vet en voedingszouten en
kan ze door haar rijkdom aan eiwit het
vlees in onze warme maaltijd vervan
gen.
Gebakken of gestoofde verse haring
smaakt onder andere uitstekend bjj al
lerlei zomersla's, bij bietjes, rode kool en
worteltjes. Voor de bereiding volgen hier
enkele recepten
Haring koken
8 Haringen, water, zout.
De haringen schoonmaken en opzetten
met zoveel kakend water, dat zij juist
onderstaan en 15 gr. zout per liter wa
ter. Ze in pl.m. 5 minuten gaar koken.
Ze met een schuimspaan uit het vocht
scheppen en opdienen met een zure saus,
een mosterd- of een peterseliesaus.
Gestoofde haring
8 Haringen, wat boter of margarine,
zout, (azijn), aardappelmeel.
De haringen schoonmaken, inwrijven
met zout en in een vuuftaste schaal
of een pan leggen. Een weinig water,
een klontje boter of margarine en een
scheutje azijn toevoegen. De vis hoven
op het vuur of in een oven gaar stoven.
Stooftijd 7 10 minuten op het vuur, 10
a 15 minuten in de oven. Het vocht naar
verkiezing bijlbinden met aangemengd
aardappelmeel en als saus bij de vis ge
vei).
Gebakken haring
8 Haringen, boter of margarine of olie,
zout, (peper).
De haringen schoonmaken, openvou
wen en met zout (en peper) inwrijven.
De haringen door bloem wentelen en in
de koekenpan in hete olie, boter of mar
garine aan beide zijden bruin bakken
in p-lvmi 7 minuten. De vis bij voorkeur
warm opdienen.
gebruikt worden, terwijl de onkosten
f 35.000 zullen belopen.
Wil men een juist oordeel van deze
gebeurtenis, dan moet men bedenken,
dat het Zundertse bloemencorso wordt
georganiseerd door de buurtschappen,
het staat in geen enkele betrekking tot
de plaatselijke boomkwekerijen. De Zun-
dertenaar doet dit alles louter en alleen
om zijn schoonheidsgevoel te bevredigen,
Als men alleen de gezonde naijver van
de buurtschappen laat spreken, dan ko
men er scheppingen voor het voetlicht,
waarvan men de grootse visie en de
harmonieuse aanpassing aan het wezen
der bloem moet bewonderen. In een kleu
renfilm werd ons dezer dagen een en an
der over de Zundertste c rso's Her af
gelopen jaren te zien gegeven en naast
de afbeeldingen In bloemen van voor
werpen uit het dagelijkse leven, die ze
ker veel mooier zullen zijn geweest, maar
toch niet direct typerend te noemen zijn
voor de bloem, waren er bouwsels bij,
die voortgleden met zulke fantastische
en sublieme vormen en in zulke fraaie
kleurengamma's, dat ze inderdaad de
schone schepping, die de bloem is, met
volle waardigheid konden dragen. On
miskenbaar was hier sprake van hoge
uitingen der eiren Brabantse volkscul
tuur. Naar het zich laat aanzien, zal men
op deze weg voortgaan en 's er ook dit
jaar zeer Veel schoons te verwachten.
Waren er vorig jaar 75.000 bezoekers,
thans verwacht men er meer dan 100.000.
Hoofdzakelijk komen dezen natuurlijk uit
Brabant, maar in Limburg en Holland
blijkt evengoed zeer veel belangstelling
te bestaan en de aanvraag -n het Ant
werpse naar bussen voor Zundert op die
dag, is al haast niet jij ,e houden.
Zo zal het bloemencorso in deze grens
gemeente ook nog het karakter krijgen
van een Benelux-gebeurtenjs, temeer,
daar bovendien meerdere harmonieën
uit' België in de bloemenstoet zullen mee
trekken.
I0T
Romanbijvoegsel
GJOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCDOOOOOOGOOCDOOOOOOOOOOOOOQOOOOOOOOOOOOOOGOOOOOOOOOOOOQGO»
in de rue de Thilmont 57, Hij was juist.
KORTE INHOUD VAN HET
VOORGAANDE.
Andrew Someiton is getuige van een
verkeersongeval, waarbij het slachtof
fer van diens portefeuille wordt be
roofd. Op - de plaats van het ongeval
bevat, waarin om inlichtingen wordt
vindt hij een krant, die een adyer'entie
gevraagd omtrent Neil Clinton, kapitein
van het Amerikaanse luchtlager. Van
de politie verneemt Andrew, dat net
slachtoffer in het ziekenhuis is ver
moord, kort nadat het daar aankwam.
De volgende morgen begroet hij Shir
ley Clinton, zuster van Neil en hij
maakt ook kennis met Walter van Ges-
sel, een neef van Shirley. Zij nodigt
hem uit met haar de lunch te gebrui
ken. Even later wordt Shirley op haar
kamer neergeslagen door een indringer,
die zich een brief toeëigent, die zij
van een „vriend" van haar broer, m-
kere Dupont, ontvangen heeft. Andrew
is intussen in het pension van Dupont,
gearriveerd, doch loopt in een vai, die
voor hem is opgezet.
Inmiddels wordt Shirley opgebeld
door Dupont, die haar verzoekt riem
ergens te ontmoeten, aan welk verzoek
zij voldoet ln de hoop iets naders om
trent haar broer of zijn vrouw te zul
len vernemen. Van Gessel is in'ussen
op zoek gegaan naar Yvette, die in
Louvain een hoedenwinkel heeft. Hij
nacht haar vertrouwen te winnen, maar
zij woi'den gestoord door Shirley. Het
blijkt, dat Yvette inderdaad een zoon
heeft en Shirley vraagt haar of zij
hem zien mag.
Voordat van Gessel vertrekt beschul
digt hij Yvette een intrigante te zijn.
Shirley hecht hier g°en geloof aan en
neemt Yvette, haar kind en de nurse
mee naar Brussel.
Andrew beyindt zich nog altijd in
handen van Gontier en zijn bende.
Er wordt besloten hem uit de weg te
ruimen door hem ergens op een ver
keersweg te deponeren, waar hij ge
vonden wordt door Shirley, die naar
Brussel terugkeert,
In Brussel teruggekeerd begeeft
Andrew zioh naar kol. Jacques met het
verzoek monsieur Papilion te arres
teren, waar deze niet 'veel voor voen
11.).
hij uit: Die naam heeft hu', zoals U be
grijpen zult slechts aangenomen, om
zijn ware identiteit te verbergen voor
de moffen. Hij zat overal gedurende de
oorlog om sabotage-bewegingen te lei
den, hoge functionarissen gevangen te ne
men en vernielingsgroepen aan te voe
ren. Hij werd door iedere vaderlander
op de handen gedragen.
Andrew leunde in zijn fauteuil achter
over en streek in gedachten verzonken
over zijn kin. Hij stootte hier zijn hoofd
tegen een niet te onderschatten moei
lijkheid.
Zijn gedachten gingen terug naar de
vragen, die monsieur Papilion hem ge
steld had in Café de Bon Chance. Waar
om was hij zo verlangend geweest iets
meer omtrent Dupont te vernemen?
Was het omdat hij de kennismaking met
een oud vriend wilde hernieuwen, of
wilde hij een verrader ontmaskeren en
liquideren? Dupont was blijkbaar vroeger
lid geweest van de weerstandsbeweging.
Dat was wel'gebleken uit het feLt. dat
hij zijn achtervolgers zo netjes er toe
gebracht had. hem naar Café de Bon
Chance te vo'gen. Hij kende die Gontier
en zijn geregelde klanten en hij was er
zeker vdn geweest, dat ze Andrew tegen
een goede betaling wel uit de weg zou
den willen ruimen.
Het zag er niet naar uit, dat hij hun
wraak zou hebben getrotseerd, wanneer
Monsieur Papillon arresteren! Dat
mijn vriend zou een complete rel ver
oorzaken. Ze zouden de gevangenis steen
voor steen afbreken en mij aan de pui
van het Palais de Justice ophangen.
Wie is die monsieur Papillon eigen
lijk? vroeg Andrew: Is hij zo'n belang-,
rijke figuur?
Belangrijk? Monsieur Papillon be
langrijk? De kolonel was volkomen ge
schokt door de onwetendheid van
zijn bezoeker: Monsieur Papillon is bijna
een legendarische figuur geworden, legde
hij hen vroeger zou hebben verraden.
Hij zou hen dan wel degelijk uit de weg
gebleven zijn. Maar toch zag Papillon
uit naar het ogenblik, om hem in han
den te krijgen.
Waarom denkt U dat die mijnheer
Papillon er zo happig op zoo wezen Du
pont te vinden? vroeg Andrew de ko
lonel na enige ogenblikken stilte.
Dat kan ik werkelijk niet zeggen,
zei de politie-officier ernstig: Daarvoor
kan hij wel honderd redenen hebben.
Misschien heeft hij wel met de Duitsers
gecollaboreerd.
Daar heb ik ook al aan gedacht,
maar ik geloof toch niet, dat dat het
juiste antwoord is, omdat hjj dan niet
naar dat café zou zijn gegaan, terwijl
hij toch kon verwachten, dat allen zich
tegen hem zouden keren Alhoewel, ik
moet toegeven, dat ze niet zo heel erg
op hem gesteld schenen te zijn.
Het gezicht van de kleine kolonel
klaarde zichtbaar op.
Ik ben blij, dat U mij dat vertelt,
zei hij: Het maakt de zaak heel wat dui
delijker. Zij moeten niets van hem heb
ben; wij moeten niets van hem hebben.
Hij keek Andrew met zijn pientere, don
kere oogjes glimlachend aan: Het lijkt
er veel op, alsof wij. ik bedoeld beide
partijen, dezelfde belangen hebben, is
't niet zo?
Wat wilt U daarmee zeggen?
Begrijpt U dat werkelijk niet, mijn
vriend? Monsieur Papillon zit achter
die Dupont aan, maar ik zal de ellende
ling het eerst te pakken krijgen. Dan zal
ik het nieuwtje de wereld inzenden
er zijn vele mogelijkheden waarop dit
kan geschieden, weet U? en ik zal
dan laten weten, dat onze Engelse vriend,
monsieur de eskadercommandaqt Somer-
ton, de hand heeft gehad in de arres
tatie van Dupont. Monsieur Papillon
zal dan onmiddellijk zijn verontschuldi
gingen aan willen bieden voor de grove
fout, die hij heeft begaan door U zo
veel last te bezorgen, daarvan ben ik
overtuigd.
Andrew moest lachen, of hij wilde of
niet. Het was een waarlijk ingenieus
idee en nij vond de manier waarop de
kleine politieman het zeide erg humo
ristisch,
Dat is uitstekend, stemde hij toe:
Als U denkt, dat U er succes mee zult
hebben tenminste. Maar het is misschien
wel goed, dat U via die ondergrondse
kanalen de heren vertelt dat. wanneer
ze nog eèns dergelijke grapjes mochten
uithalen, de Britse regering wel eens
minder prettige vragen zou kunnen stel
len.
De kolonel knikte begrijpend.
Zeker, zeker, monsieur, dat is al
afgesproken.
Is al afgesproken kolonel Jacques?
vroeg Andrew verbaasd: Moet ik hieruit
opmaken, dat U reeds in contact bent
geweest met die monsieur Papillon?
De kolonel kreeg een kleur.
Niet. met monsieur Papillon. haastte
hij zich te ontkennen: Ik ^vas evenwel
in de gelegenheid Gontier in Café de
Bon Chance enkele vragen te stellen en
ik heb van mijn kant enkele aanwijzin
gen gegeven.
Andrew keek de politiechef vol inte
resse aan.
Dus U wist, dat ik in Café de Bon
Chance was geweest. Hoe is U daar ach
ter gekomen?
De koionel lachte met kennelijke zelf
voldaanheid,
Dat is routine, besloot hij beschei
den: We pikten die taxi-chauffer die U
vervoerd heeft op in de omgeving van
het station en verder was het erg een
voudig.
En hij vertelde dat hij geen tijd ver
loren had laten gaan, toen Andrew van
uit dat warenhuis had opgebeld. Hij had
onmiddellijk een radio-bericht laten om
roepen om de vliegende brigade te waar
schuwen en er stond een hele politie
macht gereed om, als dat nodig was,
direct te kunnen ingrijpen.
Intussen had de recherche opdracht
gekregen Pierre Dupont op te sporen.
Gelukkig hadden we de persoons
beschrijving die' U mij gaf, toen U mij
over die aanrijding en beroving in de
rue Mon-tagne de la Cour raadpleegde,
zei de kolonel.
Al mijn mannen waren in het bezit
van deze persoonsbeschrijving en ter
wijl een aantal van hen de hotels en
pensions afging, hadden de anderen de
opdracht op verschillende punten van
de stad de voorbijgangers te controleren
en mij van uur tot uur op de hoogte
te houden.
Het duurde niet lang, of we ontvingen
Pierre Dupont, die aan de gegeven per
soonsbeschrijving volkomen beantwoord
de, «machtig geweest is in een pension
die middag onder nog al verdachte om
standigheden vertrokken.
Men wilde me nog een aantal bij
zonderheden mededelen, vervolgde de
kolonel, maar ik heb verzocht me die
te besparen en ben zelf daarheen gegaan.
Intussen was er over U geen nieuws
binnen gekomen, alhoewel men had ach
terhaald vanwaar U getelefoneerd had
en de vliegende brigade heeft daar toen
een uitgebreid onderzoek ingesteld. Ik
kon deze zaak echter best aan een on
dergeschikte overlaten en nadat ik deze
mijn instructies had gegeven ben ik naar
dat pension gereden.
De eerste persoon, die ik daar ont
moette was een vrouw, die Martha heette
ging de kolonel verder.
En ik wed, dat niets van haar te
weten bent gekomen, glimlachte Andrew.
Er was niet veel nieuws te halen,
inderdaad, kaatste de koionel terug: Alles
wat ze me kon vertellen was, dat Du
pont in aEe haast vertrokken was met
U op zijn hielen. Ze dacht, dat U een
agent was, hoe vindt U dat?
Hij is dus niet in dat pension terug
gekeerd, merkte Andrew op: Hij heeft
zeker geprobeerd die frs. 10.000 ergens
los te krijgen.
Waarin hij niet geslaagd is, of in
dien dit wel het geval was, dan heeft
hij ze niet naar dat café gebracht Dat
weet ik van Gontier.
Hij heeft misschien vernomen dat
Papillon achter hem aan zat, zei An
drew: Maar U hebt Uw verhaal nog niet
beëindigd kolonel. Ik veronderstel, dat
U in zijn kamer een uitgebreid onderzoek
hebt ingesteld.
Natuurlijk, monsieur Somertan,
antwoordde de kolonel terechtwijzend
We hebben niet alleen zijn kamer door
zocht, maar we hebben ledereen, die in
dat pension verbleef, Martha incluis,
ondervraagd. Vragen stellen, dat is mijn
systeem van werken en geloof me, mon
sieur, het is de moeite waard
De manier, waarop hij dit zei, bracht
Andrew er toe hem een complimentje te
maken
Dan is het ook geen wonder, dat
U gewoonlijk succes heeft! zei hij
Ik doe wat ik kan, gaf de kolonel
bescheiden toe: Meer kan ik niet doen.
Dit zorgvuldige onderzoek werd in ieder
geval beloond met een zeer belangrijke
ontdekking.
En dat was
Een kantien zakdoekje.
Een kanten zakdoekje? vroeg An
drew verwonderd. Daar moet U mij eens
wat meer over vertellen.
Dat deed deze maar al te graag. Als
hij niet zo nauwgezet was geweest, of
wanneer het lot zich tegen hem zou heb
ben gekeerd, dan was hij er waarschijn
lijk nooit in geslaagd die moordzaak to'
een oplossing te brengen. Thans was hij
in ieder geval zover, dat hij de identiteit
van deZ moordenaar kende.
Er werd niets bijzonder gevonden in
de kamer, die Dupont in het pension ge
had had; alhoewel deskundigen alles aan
een nauwgezet onderzoek hadden onder
worpen, was het enige resultaat van een
paar uren intensief speuren een dood
gewoon boordeknoopje geweest, begon de
kolonel.
Mijn mannen kwamen echter tot de
ontdekking, dat kort voordat zij het on
derzoek begonnen iemand vuur gemaakt
had in de haard. De as was uiteenge
veegd en het metaalwerk opgepoetst, maar
tussen de overblijfselen vonden mijn man
nen iets, dat van belang kon zijn.
Dat zou ook best afkomstig kunnen
zijn van een van Dupont's voorgangers,
merkte Andrew op.
De kolonel glimlachte een beetje laat
dunkend.
Daar hebben wij natuurlijk ook aan
gedacht, zei hij met de nadruk op hei
woordje „wij". Daarom liet ik Martha
roepen om haar enkele vragen te stellen.
Ze kon ons natuurlijk niets vertellen. Dat
soort vrouwen is er altijd op uit, om de
politie op een dwaalspoor te brengen.
Het zou best mogelijk zijn geweest, dat er
een vuur in de haard gestookt was, zei
ze maar ze had er natuurlijk jjiets van
bemerkt. Ze hield de kamers schoon en
maakte de bedden op, maar ze had niet
de asla gereinigd. En waarom zou iemand
anders iets in die kamer moeten zoeken?
De kolonel wachtte even voordat hij
verder ging.
De meesten zouden zich op die ma
nier hebben laten afschepen, ging kolonel
Jacques voort. Maar ik zou niet op deze
plaats zitten monsieur Somertpn, als ik
me zo maar met een kluitje in het riet
liet sturen.
Dus. U hebt weer vragen gesteld,
mompelde Andrew en de kolonel knikte
instemmend.
Juist, mijn vriend, ik heb^ toen weer
een serie vragen gesteld. Mijn mannen
hadden hun onderzoek beëindigd, maar
ik heb ze alles nog eens over laten doen
Probeer uit te zoeken, droëg ik hun op,
of er iemand anders een bezoek aan Du
pont's kamer heeft gebracht. En tracht
intussen te achterhalen, of die hij of zij
die as in de haard heeft opgemerkt.
Hij stak zijn hand op, om zijn woorden
kracht bij te zetten. U zult dadelijk zien,
welk succes het heeft om steeds maar
vragen te stellen
Niemand was natuurlijk in of zelfs
maar in de buurt van Dupont's kamer ge
weest zei hij grijnzend. Hoe kon het ook
anders. En het komt slechts zelden voor,
dat iemand, die iets verkeerds gedaan
heeft de moed kan opbrengen, dit rondui'
te erkennen. Misschien later, als alles ont
dekt is.
Zo was het ook hier. Een keuken
meisje/ van nog geen veertien jaar oud
zei evenmin in de buurt van de kamer
te zijn geweest, maar toen haar gevraagd
werd, of ze iets aan de haard gedaan
had zette ze grote ogen op van schrik.
Ze vertelde me toen de waarheid Zoals
U begrijpt kostte me dit niet veel moeite,
Op een nacht stond de deur half open
vertelde ze, en ze had toen niet kunnen
nalaten even naar binnen te gluren, Er
was niemand in het vertrek aanwezig en
Dupont moest zijn kamer verlaten heb
ben. Ze is toen de kamer binnengegaan
en ontdekte in de haard de smeulende
resten van een of ander kledingstuk van
een vrouw. Ik was bang om het bekend
te maken, vertelde het kind me. Er lag
ook een klein kanten zakdoekje, dat niet
door het vuur was aangetast en dat had
ze er uit gehaald en meegenomen. Dat
zou toch geen kwaad kunnen, had ze
gedacht.
De kolonel lachte tevreden.
Geen kwaad kunnen! riep hij uit
Ik zou haar hebben kunnen omhelzen,
want hier hadden we eindelijk het cos-
tuum ontdekt, waarin Dupont naar het
ziekenhuis was gegaan om die oude man,
die dat ongeluk overkwam, waarvan U
getuige waart, te vermoorden; het is
duidelijk, dat hij daarna alles verbrand
heeft en de haard oppoetste, niet wetend,
dat een meisje door middel van een
kanten zakdoekje al zijn plannen in de
war zou sturen.
De kolonel wond zich zelf dermate op,
dat hij met zijn vuist een klap op zijn
bureau gaf. De emotie had zijn wangen
hoogrood gekleurd en zijn altijd zo smet
teloze vest zat onder de 'sigarettenas. Een
uur geleden zou Andrew zich kostelijk
hebben geamuseerd met deze komedie,
maar thans was hij vol bewondering voor
de kleine politiechef.
Bravo, monsieur le Colonel! riep hij
uit. Dat heeft U inderdaad keurig
opgeknapt! U bent het die alle lof ver
dient door .deze man te ontmaskeren,
niet ik.
Plotseling werd de kolonel weer kalm,
hij liet zün h°°fd hangen en hij zag er
afgemat en terneergeslagen uit- Het was
moeilijk te geloven, dat dit dezelfde man
was van enkele ogenblikken geleden.
Ik ben U zeer veel dank verschul
digd, mijn vriend, zei hij, maar ik
moet U tot mijn spijt bekennen, dat wij
de man nog steeds niet in handen heb
ben
Tijdens het gesprek, dat nu volgde be
kende de kolonel, dat het kanten zak
doekje eigenlijk d« enige belangrijke
ontdekking was, die hij gedaan had- Het
was nu reeds drie dagen geleden dat de
moord gepleegd werj en hoewel enkele
van zijn knapste mannen zich met de
zaak bezig hielden, hadden ze tot nu toe
niets bereikt. Er was niemand te vinden,
die een vrouw gezien had, dia een zwarte
voile droeg, nQch voordat ze het zieken
huis inging, n°ch op het tijdstip, dat ze
het verlaten had.
Maar de kolonel, die er van overtuigd
was, dat Dupont degene zou zijn, die hij
mpest hebben, had een nauwkeurig on
derzoek laten instellen, zowel in de stad
zelf als in de omgeving. Stations, bus
haltes, vli®gveWen, hotels, pensions, par
ken, bioscopen, niets was vergeten en het
leek er veel °P> dat Dupont, nadat hu
Papa Contier in Café de Bon Chance had
verlaten, volkomen van de aardbodem
was verdwenen.
u moet echter één ding met ve
seten, merkte Andrew rustig op. --
motief tot de moord houdt zeer zeKC
verband met de Citnton-erfems.
Hij stond op het punt het probtoa^
yvette aan te roeren, maar de koionel
gaf hem geen kans.
Dus u onderschat 9nSn" £t d^J,
monsieur, zei hij. Het is deze
zaak ook u aangaat, dat ik ndit alles
heb medegedeeld. Als u nog een ander
bewijs wilt: wé hebben een volledige be
schrijving van Pierre Dupont gezonden
aan het Europese Intelligence Hoofd
kwartier van het Amerikaanse leger met
het verzoek ons te willen mededelen, of
zij iemand kunnen noemen, die tegelijk
niet Neil Clinton m hetzelfde krijgs
gevangenkamp heeft gezeten.
Andrew stond werkelijk perplex. Dit
was een geweldige onderneming, daar de
vele krijgsgevangenen thans weer naar
hun vaderland zouden zijn teruggekeerd
en er was slechts een zeer geringe kans,
dat dit enig resultaat zou hebben. Maar
dit b«wees toch wel, hoe vasthoudend de
kolonel was en dat hij al het mogelijke
had gedaan.
Andrew kreeg opeens een idee. Dat do
politie daar niet aan gedacht had en het
mooiste was wel, dat de kolonel zelf het
over het hoofd had gezien.
Ik kan u nog wat verder op weg
helpen, zei hij. Dupont ontmoette
m'mselle Clinton later op de middag in
café Blondel.
Op het gezicht van de kolonel streden
schaamte en belangstelling om de voor
rang.
Ik ben een sufferd!, zei hij met een
grimas, waardoor hij prompt enige gra
den in Andrew's achting steeg: Maar J
waarom in Gafé Blondel? i
Omdat Dupont niet gaarne naar haar
hotel kwam, zei Andrew.
Ah, ah! Is 't dat? U weet zeker niet,
wat hij daar verteld heeft?
Andrew knikte.
Jawel, hij raadde haar aan naar
Galede te gaan.
HOOFDSTUK XI
Een bezoek aan Galede
Galede?, vroeg kolonel Jacques on
gelovig: Bent U daar helemaal zeker van?
Absoluut, antwoordde Andrew: Het
is een dorpje, een paar kilometer ten
Zuiden van Louvain, waar Neil Clinton
zijn onderduiktijd heeft doorgebracht
Tenminste dat heeft Dupont aan m'mselle
Clinton verteld. Maar waarom verbaast
U dat zo?
De kolonel blies zijn wangen op en
slaakte daarna een zucht. Zijn ogen ver
nauwden zich tot spleetjes en hij dacht na.
Daarna knikte hij een paar maal met zijn
hoofd.
Ik ben niet verbaasd, bekende hij
langzaam sprekend, alsof hij elk woord
afwoog. Ik ben eigenlijk meer nieuwsgie
rig dan verbaasd. Waarom Galede vroeg
ik mezelf af, toen. u de naam van dat
plaatsje noemde.
Hij stond op en Ijsbeerde over het zachte
tapijt. Andrew zat hem verwonderd aan
te kijken, maar hij zei niets. Ook hij had
zich afgevraagd, waarom het Galede was.
Misschien als hij wachtte, dat hij dan het
juiste antwoord zou vernemen.
Het is nog niet zo gek, dat ze Galede
gekozen hebben voor een complot als dit,
zei de kolonel. Het is of althans was
een dorp van vijftig, zestig huizen. Er
stond een kerk, voor zover ik weet, een
kroeg natuurlijk en misschien een paar
winkels-
pat was voor de oorlog tenminste zo,
vervolgde hij, terwijl hij voor Andrew
bleef staan, maar nu staat er geen steen
meer op de andere. Het plaatsje is com
pleet weggevaagd.
Hij fronste zijn wenkbrauwen. Ik
vraag me af, wanneer dat precies gebeur
de. Zijn ogen bleven o|» de dictafoon rus
ten en hij ging vlug naar zijn bureau. Laat
me zo spoedig mogelijk weten, wanneer
Galede van de kaart werd gevaagd, com-
mandeerde hij-
Terwijl ze op het antwoord wachtten,
bemerkte Andrew, dat de kolonel een idee
had gekregen. Het was begrijpelijk, waar
om de samenzweerders een in puin ge
schoten dorp voor hun doel hadden uit
gekozen- Niemand wist evenwel of ze er
goed aan hadden gedaan, of niet, maar
walmeer de dorpskerk in een ruïne her
schapen was, dan zou het best kunnen, dat
ook de administratie eenzelfde lot had
ondergaan, zodat niemand kon zeggen, of
er in die tijd nog huwelijken waren ge
sloten of niet. Uitgezonderd natuurlijk,
wanneer een van de dorpelingen, de ramp
had overleefd.
4 Junj 1944? Dank u zeer, sprak de
kolön|l tot degene aan de andere' kant
van de lijn, die hem de gevraagde in
lichting verstrekt had. Ja, ja, dat is
me bekend
Hij schakelde het toestel uit en keek
Andrew ernstig aan.
U hebt dus gehoord wanneer het
gebeurde, Galede werd omsingeld door
een bataljon Duitse infanterie en alle
inwoners werden afgedacht.
- Dat geschiedde dus twee dagen,
voordat Neil krijgsgevangen werd ge
maakt, merkte Andrew oip. Berustte alles
nu op louter toeval, of hadden Pierre
Dupont en zijn kameraden deze plaats
uitgekozen omdat dit precies in hun ver
haal klopte?
Ik denk dat het het beste is, als ik
in dat. plaataje eens een onderzoek ga
instellen, zei kolonel Jacques.
0
