D\E W
wereld
d om de Clinton
millioenen
PAGINA 4
ZATERDAG 8 OCTOBER 1949
mcatnera
Last Tan asennncn!
Door CaptA. O. Pollard
De heer S. Nerp, hoofdredacteur van
het kunstkritische tijdschrift „Mauso
leum" schrijft ons:
Ferdinand Frens' „Memoires de Ballet"
doen mij mezelf afvragen, of hij zich nog
de tijd herinnert, toen hij en ik dansten
als de Twee acrobaten in Schwanenneck's
„Driehoekige Driewieler". We moesten
Vala Omanskaja helpen afstappen van
wat ze, in haar onderbewustzijn, meen
de, dat een paard was. Tijdens de pre
mière kwam ze met haar linkervoet in
mijn zijzak terecht. De driewieler zwaai
de naar rechts, deed Ferdinand zijn even
wicht verliezen en alle drie, meegesleurd
door de driewielige machine, vielen we
over elkaar. Met bewonderenswaardige
tegenwoordigheid van geest gingen we
op Vala's rug staan en maakten een bui
ging naar het publiek. Maar iedereen
wist, dat er iets verkeerd was gegaan-
Vooral Vala, het arme kind.
Legale es illegale filmkinderen
in Engeland
In de grote zaal van de N.C.R.V.-
studio in Hilversum is verleden week
een Christelijk Filmeongres gehouden,
het eerste, dat de Christelijke Film-
actie ooit In ons land heeft georgani
seerd.
Het stemt tot vreugde, dat men ook
in christelijke kringen te langen laat
ste begint in te zien, dat het film
probleem niet langer kan en mag wor
den genegeerd, hoezeer men het ook
kan betreuren, dat het 1949 is moeten
worden, voordat onze christelijke land
genoten tot deze erkenning kwamen.
In de gebruikelijke openingsrede werd
dan ook ruiterlijk erkend, dat de gehele
aangelegenheid van de film jarenlang in
protestants-christelijke kringen is ver
waarloosd, een schromelijk tekort, omdat
het daarbij niet gaat om een kleine groep,
maar om de belangen van het gehele Ne
derlandse volk.
De katholieken, onder leiding van Paus
Pius Xt. die reeds op 29 Juni 1936 Zijn
encvcliek „Vigilanti Cura" de wereld in
zond, hebben veel eerder ingezien, welk
een ontzaglijke invloed (je film op het
geestesleven van de mensen heeft. In
vrijwel alle landen ter wereld werden
Katholieke Filmacties opgericht. Niette
min zijn er, helaas, nog maar al teveel
katholieken, die de film niet anders wen
sen te beschouwen dan als een soort ker
misvermaak, waarvan men zich verre
houdt, wil men voor vol worden aange
zien.
Daarom lijkt het ons van belang hier
eens te laten horen, hoe men in voren
staande, ontwikkelde christelijke krin
gen, die pas zo laat tot het juiste inzicht
zijn gekomen, thans over de film en haar
problemen denkt.
Door prof. dr. J. de Zwaan, hoogleraar
in Leiden, is tijdens het Christelijke Film
eongres een referaat gehouden, waarin hij
o.a. betoogde, dat de film een kunst is,
die. evenals elke andere vorm van kunst,
het rijk van de geest binnendringt. Dit
betekent, dat een ziel tot een ziel spreekt.
De film heeft een openbarende macht en
zij kan door die macht spreken tot de
geest. Alleen daarom is het gerechtvaar
digd. dat er een Christelijke Filmactie be
staat, want door deze nieuwe techniek
heeft de mens van God een middel ge
kregen om de innerlijke mens te berei
ken. De film is dan ook in haar diepste
wezen beter en anders dan alleen ont
spanning. Zij kan de massamens tot een
cultuurmens opvoeden, omdat zij over een
grote populariteit beschikt.
Prof. de Zwaan schetste vervolgens in
den brede de macht van de film en
noemde het doen, alsof de film niet be
staat, struisvogelpolitiek.
Woorden, welke hef overdenken meer
dan waard zijn en welke ook de talrijke
katholieken, die zich ten opzichte van de
film aan struisvogelpolitiek bezondigen,
ter harte kunnen nemen.
Alec Guinness, die in de film „Oliver
Twist" de rol van de Jood Fagin speel
de, zal in zijn ware gedaante te zien zijn
in de film „Last Holiday" (Laatste Va-
cantie) waarvoor J. B. Priestley het oor
spronkelijke scenario schreef. Deze film,
welke wordt geregisseerd door Henry
Cass, is onlangs gereedgekomen.
Bobby Driscoll, de 12-Jarige Ameri
kaanse jongen, over wiens verrrichtingen
in de film „The Window" (Het Venster)
wij kort geleden een en ander hebben ge
schreven, zit op het ogenblik in Enge
land en in moeilijkheden.
De Amerikaanse producent, die daar
i J A! 1-« tPwAO en 1 via Tcln TA H
Mijnhardt'j ZettnwtabUtten
helpen U er overheen.
Heb t u hem daarom soms gedood? vroeg
de kolonel verder.
Deze vraag bracht Yvette tot naden
ken. Ze herinnerd» zich dat ze Pierre
graag kwijt zou zijn geweest, want zodra
de Engelsman hem had herkend was
haar plan danig in de war geschopt.
Door Va,n Gessel was haar dit duidelijk
genoeg aangetoond. Toen ze met hem
sprak over haar aandeel in het complot,
had hij haar voorgesteld met hem te
trouwen. Hoe zij van Dupont af moest
komen, dat moest ze zelf maar zien te
regelen.
Veronderstel, dat die klem» politieman
haar er van verdacht, Pierre te hebben
vermoord: dat'Van Gessel reeds was on
dervraagd en om zich zelf te redden
haar had verraden. Zou ze in staat zijn
haar onschuld te bewijzen?
Angst snoerde haar de keel dicht en
ze wilde alles doen om te voorkomen,
dat ze gearresteerd zou worden wegens
verdenking van moord.
Ik heb hem niet vermoord! riep ze
hysterisch uit. Het was Van Gessel. die
het deed. Hij was bang, dat Pierre zijn
plannen in de war zou sturen.
Welke plannen? vroeg kolonel
Jacques snel.
Om Chantage te plegen op made
moiselle Clinton. Hij wist, dat zij nooit
zou togstaan, dat hij Raymond's stief
vader zou worden en dus.,,,
En dus?
Deze interruptie kwam van Shirley.
Ze stond in de deuropening. Haar ogen
leken vurige kolen en het was haar aan
te zien, dat ze zich niet van haar stuk
zou laten brengen.
Wat is hier aan de hand? vroeg ze,
terwijl ze naar het midden van het ver
trek liep. Ik hoorde je hullen Yvette en
toen ik de deur opende hoorde ik je zeg
gen, dat ik nooit zou toestaan, dat Wal
ter Raymond's stiefvader zou worden. Dat
is maar al te waar, maar wat hebber de
ze heren daar mee te maken?
Ze keek eerst Andrew en daarna de ko
lonel aan. Andrew zag de uitdaging in
haar ogen en besloot haar in te lichten,
Pierre Dupont Is vermoord, zei hij.
Shirley knipperde even met haar ogen
bij het horen van dit bericht, maar z«
beheerste zich.
—Ik zie niet in, wat dat met ons te
maken heeft, zei ze. Of het moet zijn na
tuurlijk, dat u mun schoonzusje van
moord beschuldigt.
Er is tot nu toe niemand beschul
digd m'mselle, maar
Kolonel Jacques glimlachte vergoelij
kend.
—Maar wat? viel Shirley hem onge
duldig in de rede. Wanneer ls het ge
beurd, ging ze verder. Of is u dat soms
niet bekend?
Dat is ons inderdaad bekend, zei
kolonel Jacques. De moord werd drie da
gen geleden gepleegd om precies te zija,
cm kwart voor twaalf.
Dat is dus in orde, riep Shirley
triomfantelijk uit. Madame Clinton kan
er dus niets mee te maken hebben, want
op dat uur was ze hier bij mij in dit
vertrek.
Ze boog zich opeens voorover en
staarde naar het zilveren vulpotlood,
waarmede de kolonel zat te spelen.
Waar hebt u dat vandaan? vroeg ze
en haar stem trilde van emotie.
Kolonel Jacques hield het omhoog.
Herkent u het m'mselle?
Natuurlijk doe ik dat, zei Shirley
vol overtuiging. Het was van mijn broer.
uit te zien, bemerkte hij, dat ze toch
zeer nerveus was.
Ze zit in het nauw, dacht hij te
vreden, en ze weet niet wat er aan de
hand is.
Kolonel Jacques maakte een buiging,
maar Andrew kreeg het idee, dat hij
dit bezoek hartgrondig vervloekte.
Ik werd opgebeld en ik ^vernam,
dat U me dringend spreken wilde, zei
ze. Maar ik begrijp niet, wat U te ver
tellen kunt hebben.
'Ze had zich thans weer volkomen
hersteld en, uitgezonderd die waakzame
blik in haar ogen, scheen dit bezoek
haar volkomen koud te laten. Andrew
kon er niets aan doen, maar hij moest
haar daarom toch bewonderen.
Ik zou graag een paar doodgewone
vraagjes stellen, madame Clinton. Maar
mag ik beginnen U eerst mijn veront
schuldigingen er voor aan te bieden,
dat ik op zo'n ongelegen uur kom. Uw
antwoorden kunnen échter van zeer
groot belang voor ons zijn, zoala U mis
schien begrijpen zult.
Yvette haalde haar schouders op.
Ik ben bang, dat ik het helemaal
niet begrijp, gaf ze onomwonden te ken-
ken, maar ik zal gaarne voor zover mo*
gelijk Uw vragen beantwoorden. Daar
na zag ze Andrew aan. Ik veronaers i,
dat monsieur Somerton iets met e
zaak te maken heeft, anders was ij
hier nip.t
Dat is juist, madame Clinton, knikte
de kolonel. Eh, mag ik b.?S
Hij schoof een fauteuil naar voren,
zodat deze precies in het schijnsel van
de iamp kwam te staan, maar Yvette
doorzag zijn bedoeling.
- Dat is best, zei ze koeltjes! Neemt
U plaats. Ik ga hier wel in de chester
field zitten.
Er stond een doosje sigaretten naast
haar en ze stak er kalm een. van op.
Maar Andrew geloofde niet, dat ze in
wendig erg rustig was. Hij zelf nam
dicht bij de deur plaats, zodat hij op zijn
gemak de zaak kon afkijken
Kent U een man, die 'Pierre Du
pont heet? begon kolonel Jacques.
Yvette trok aan haar sigaret en liet
de rook langzaam uit haar mond krin
gelen, kennelijk om tijd te winnen voor
zij een antwoord gaf. Het was geen ge
makkelijke vraag omdat ze niet wist,
wat de politie reeds bekend was. Een
ontkenning zou nutteloos zijn als de
politie van haar bezoek aan Louvain
afwist en als zij bekende, dan zou dit
van belang zijn voor de Engelsman, die
ongetwijfeld Shirley hiervan in kennis
zou stellen. Ze besloot eerst zich van de
domme te 'houden.
Het is een bekende naam, zei ze
tenslotte. Ik herinner me, dat monsieur
Somerton hem wel eens genoemd heeft.
Wel, wat is er met die Dupont aan de
hand?
De kolonel keek haar scherp aan, maar
hij bleef beleefd.
Dat is geen antwoord op mijn vraag
madame, zei hij. Ik zal haar nog eens
stellen. Kent U iemand, die Dupont heet?
Yvette beet op haar lip. Er verscheen
een blosje op haar wangen. Ze was
echter op haar hoede,
Neen, zei ze koel. Ik ken hem niet
persoonlijk. Maar waarom stelt U mij
die vraag?
De kolonel zuchtte diep. Hij scheen
een beetje teleurgesteld.
Dus U kent Pierre Dupont niet, zei
hij spijtig. Dan is het ook niet mogelijk
dat U hem gezien hebt, toen U verleden
week in Louvain waart?
Yvette ging wat rechter zitten in haar
fauteuil. Zouden ze Pierre gevonden
hebben vroeg ze zich af, of was dit al
leen maar een list om een bekentenis
van haar los te krijgen? Als dit zo "was,
dan moest ze blijven ontkennen
Monsieur Somerton heeft zeker
verteld, dat ik naar Louvain ben ge
weest om wat kleren te halen?
Kolonel Jacques knikte bevestigend.
Hij heeft me ook nog verteld, dat
Ons Romanbijvoegsel
Het noemee van de naam Papillon
veroorzaakte een ware sensatie- Gas-
coigne slaakte een kreet en de agen
ten zagen elkander veelbetekenend
aan. De kolonel kon met moeite zijn
ergernis verbergen-
(Wordt vervolgd.)
