REGERING op POLITIEKE PIJNBANK
Positie der ambtenaren hoofdpunt
van het debat
Gerbrandy uitermate stekelig
O
Zorgen voor werkgelegenheid
Weerbericht]
Ondernemers „zonder goede
neus
De lonen met 5 pet. omhoog
Maar prijzen zullen met 10 pet
stijgen
Een veiligheidsgordel langs het
ijzeren gordijn
Twee mannen vielen uit de lucht
Loon, koopkracht, concurrentie
Voorlichting is zeer
Rode schroef weer
aangedraaid
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
Garantiewet nog voor
Kerstmis
Halve ton uit
staatsloterij
NDER DE
LOUPE
noodzakelijk
Apparatuur te weinig gemoderniseerd
Bevin naar Colombo
Harder en langer werken moet verschil
compenseren
Huizenafbraak voor vrij schootsveld
Piloot van verongelukte Tiger Moth" vertelt
Tlste JAARGANG
DONDERDAG 8 DECEMBER 1949
No. 21102
(Zitting van Woensdag 7 December)
De tweede dag van de debatten over de souvereiniteitsover-
dracht bracht geen verandering in de tekening van de mogelijk
heden welke een dag tevoren bij de redevoeringen der fractie
leiders naar voren was gekomen. Er werd nu door acht andere
sprekers meer op detailkwesties ingegaan. Zoals op de kwestie
van het overgaan der ambtenaren in dienst van de R. I. S.,
waaraan de gehele redevoering van de heer De Graaf (K.V.P.)
was gewijd. Dit was een punt dat de Kamer in hoge mate dwars
zit. Ook o.a. de heren v. d. Wetering (C.H.) en Meyerink (A.R.)
spraken hierover. De heer De Graaf drong er zelfs sterk op
aan, dat de garantiewet welke intussen nog niet was inge
diend nog voor het Kerstreces door de beide Kamers zou
moeten worden aangenomen. Met wat goede wil kon dat, meen
de hij.
Dan was er de kwestie van het zelfbeschikkingsrecht voor de
minderheden, en de samenwerking met betrouwbare T.N.I.-
groepen om de chaos te voorkomen en waarover de heer Meye
rink in een zeer positieve rede hernieuwd overleg vroeg met de
Indonesische delegatie. Dan zouden zelfs de tegenstanders zich
achter deze souvereiniteitsoverdracht stellen.
Zo leverde deze dag verschillende positieve voorstellen op,
waarop Donderdag het antwoord van de minister moet worden
afgewacht.
„Wangedrocht"
Incidenten
Schermerhorn pro domo
Tsjechische troepen zijn systematisch bezig langs de Duitse grens een
z.g. „dode" zone te maken van drie km. breed. Alle gebouwen in deze
zone worden afgebroken en tankvallen gegraven. Hierboven een
pannenfabriek, die het slachtoffer wordt van dit bedrijf.
-
-
-
BSÊSffÊS
EmBBÊËmÊÈÊËÉÈm
Het centrum van Friesland staat door de Westerstorm en de hevige
regens der laatste dagen onder water. Terhorne is bijna geheel van de
buitenwereld afgesloten.
j ENKELE BUIEN
99
NIET GELUKKIG
Voor de als gevolg van al deze
samenwerkende factoren bereken
de prijsstijging van 10 procent, zal
men dus voor de helft compensa
tie vinden in een loonsverhoging.
De andere 5 procent echter zal
men door harder en langer wer
ken moeten compenseren.
In ieder geval denkt men vast
te houden aan een maximum van
10 procent voor wat de prijsstij
ging betreft.
Een eventueel in werking stellen
(o.a. als gevolg van de voorgeno
men loonsverhoging) van de be
kende spiraalbeweging van lonen
en prijzen, zoals „De Tijd" gister
avond suggereerde, is dus bij voor
baat uitgesloten. Als namelijk het
systeem niet geheel „waterdicht"
blijkt te zijn, of de kringloop, zoals
men zich die heeft gedacht, hier
of daar stokt, dan zal men even
tueel met subsidieverlening ingrij
pen.
NIEUWE BEPALINGEN BIJ
HUWELIJK
DE KANTOREN zijn tijdelijk gevestigd in het
Gebouw R. K. Volksbond, Lange Haven 71,
Schiedam, telefoon 67387. - Gironummer 9095 ten
name van de „N.V. De Courant De Maasbode",
Rotterdam.
De abonnementsprijs bedraagt 3.90 per kv/srtaal,
1.30 per maand, 0.32 per week.
Directeur: J. KUIJPERS
Hoofdredactie: Prof. Dr. ST. TESSER O.P.
LEO J. M. HAZELZET
Algemeen redacteur: H. A. PAALVAST
NIEUWE SCHIEDAMSCHE COURANT
DE ADVERTENTIE-PRIJS op gewone kolom
breedte bedraagt 10 ets. per millimeter hoogte.
Ingezonden Mededelingen op redactionele kolom
breedte 20 ets. per millimeter hoogte.
Contract-tarieven tegen gereduceerde prijs bij de
administratie of bij de erkende ad-vertentie-
bureaux verkrijgbaar.
KAMPIOENEN tot 20 woorden 1.-. Ieder woord
meer 5 ets. Maximum 50 woorden. Uitsluitend bij
vooruitbetaling.
eigenlijk
De heer De Graaf (K.V.P.) opende
de debatten van deze tweede dag. Hu
constateerde, dat de nieuwe Unie-concep-
t:e een triester accent had gekregen dan
men na Linggadjati had gedacht. Ook
nu werd het accent gelegd op het ver
trouwen, maar Nederland zal de kansen
moeten grijpen, welke het gebeden wor
den. Het gedwongen overgaan in dienst
van de R.I.S. van de Ned. ambtenaren,
achtte spreker moreel aanvechtbaar en
hij vroeg erkenning van het recht der
ambtenaren, zich aan die- overdracht te
onttrekken. Hiermede is de persoonlijke
vrijheid gemoeid, zeker als het voorne
men van de regering met economische
sancties gepaard zou gaan. Waarbij komt,
dat de regering hun geen sociale garan
ties kan verschaffen en geen zekerheid
kan geven, wat hun rechtspositie be
treft. De positie van de ambtenaar na
de souvereiniteitsoverdracht is nu zo, dat
elke ambtenaar van elke kans gebruik
za! maken om te eclipseren. Bij vrij
willigheid ecihter, zou het verloop zeker
niet zo groot zijn, meende spreker. De
tekenen wijzen daarop.
Een garantie-wet nog vóór de sou
vereiniteitsoverdracht, achtte de heer
De Graaf noodzakelijk, weshalve hij op
zeer spoedige indiening daarvan met
klem aandrong. Zo dit niet zou ge
schieden, dan zou de Kamer hierover
toch een uitspraak moeten doen.
De gehele rede van de heer De Graal,
welke een uur duurde, was aan dit
onderwerp, de positie der ambtenaren,
gewijd, waarbij men het belang kon
afleiden, dat de K.v.P. aan deze kwes
tie hecht.
Voor de heer De Groot (C.P.N.) was
deze hele regeling mets anders dan
voortzetting van de koloniale onderdruk
king, een gevolg van Amerikaanse ma
chinaties, koloniaal imperialisme, ter
reur van de Sukarno-Hatta-kliek. De
nieuwe staat moest daarom geen Ver
Staten van Indonesië worden genoemd,
maar Indonesië van de Ver. Sta en. Dat
was de enige aardige vondst m d o e-
rigens van de bekende Mosko-use argu
menten en aanvallen druipende geval.
De heer Van de Wetering (C.H.)
bezwaren tegen de haast van de rege
ring en de voldongen feiten. Maar voor
al was hij geschrokken van het kranten
bericht over de ontruiming van Midden-
Java, waarop minister Van Maarseveen
interrumpeerde, dat dit bericht niet
juist was.
De heer Gerbrandy (A.R.) herinnerde
er aan, dat hij verantwoordelijk was ge
weest voor de radio-rede, welke H. M. de
Koningin zeven jaar geleden had uitge
sproken, maar hij zeide, nooit gedacht te
hebben, ooit voor zulk een wangedrocht
te zullen komen staan als thans het geval
is. Terwijl wij nog aan het beraadslagen
zijn, voert de regering de overeenkomst
reeds uit. Staat de Kamer nog wel voor
een vrije beslissing? Prof. Romme hield
hij zijn uitlatingen van 1946 in „De Volks
krant" voor, toen hy zich uitsprak voor
handhaving van de Rijkseenheid. Hij had
de kranten meegebracht. Prof. Romme
mocht ze inzien.
Men vraagt zich af en wij deden dit
dezer dagen herhaaldelijk waarom toch
telkens aan uitlatingen van Kamerleden
van jaren her herinnerd wordt, daar
ieder ook prof. Gerbrandy toch weet,
dat er intussen een politieke ontwikkeling
js geweest, die men niet in de hand had
en die gedwongen heeft tot het volgen
van een politieke weg, welke men eigen
lijk niet had gewenst. En met de weten
schap daarvan moest men dergelijke
anachronistische argumenten
vermijden.
Prof. Gerbrandy heeft iets van een
enfant terrible. Dat was hij ook een
beetje, toen hij vertelde van een Indo
nesiër, die hem had gezegd, dat Neder
land toch maar wonderlijke ministers
had, die alles maar toegeven. En ter ver
duidelijking voegde hij hier aan toe, dat
men voor zulke ministers moeilijk respect
kon hebben.
Dan had hij nog een publicatie te pak
ken gekregen in drukproef, welke de
regering had willen uitgeven in verband
met de tweede politiële actie, maar ten
slotte achter hield.
De voorzitter hamerde.
Hebt U deze drukproef op de Lands
drukkerij gekregen door misdrijf of op
regelmatige wijze?
Neen, niet door misdrijf, zei prof.
Gerbrandy, maar of het op regelmatige
wijze is gegaan, laat ik toch in het
midden.
En de voorzitter zweeg verder maar.
Toen de spreker het had over „Sukarno
en andere oorlogsmisdadigers" hamerde
de voorzitter heftig. De verontwaardigde
heer Van der Goes van Naters riep zo
iets van „kwajongenswerk", maar prof.
Gerbrandy bleef rustig en vroeg of de
voorzitter ook bezwaar had tegen deze
redactie: „Sukarno, die door velen als
een oorlogsmisdadiger wordt beschouwd".
Tenslotte kwam nog het incident van
de „Zürcher Zeitung". Minister Van
Maarseveen zou in een interview heb
ben verklaard en dat in verband met
de Indonesische kwestie dat hier ge
lukkig geen referendum bestond. De heer
Gerbrandy verklaarde goede getuigen te
hebben: journalisten, die hadden gezegd,
dat hij dat in de Kamer kon getuigen
op hun verantwoording.
Toen kon Min. Van Maarseveen niet
stil blijven en bij interruptie verklaarde
hij gezegd te hebben, dat deze kwestie
geen kwestie voor een referendum zou
zijn Maar prof. Gerbrandy „met zulke
goede getuigen", gaf zich niet gewonnen.
Aan prof. Romme stelde de heer Ger
brandy de vraag, wat men toch heeft
aai. de erfelijkheid van het Uniehoofd
schap, als de Unie toch opzegbaar is?
Zelfs de heer Schermerhorn (P.v.d.A.)
moest er aan herinneren, dat het resul
taat dat de Hoge Veluwe zou hebben
opgeleverd en toen geen aanvaarding
kon vinden, omdat men aan souvereini
teitsoverdracht toen in de geest nog miet
toe was lang niet zo ver ging als dit
r€ sulta. a1
Trouwens hij besteedde zeer veel tijd
aan de verdediging van zijn beleid als
minister-president. Voor een goed deel
overigens een historisch1© besenouwin<£j
historisch wat de politieke ontwikkeling
zowel als de ontwikkeling in Indonesië
betreft. De oud-premier vond het maar
heel begrijpelijk, dat Amerika, dat nu de
bron is, van waaruit de technische
expansies over de wereld gaan, thans
gedwongen wordt tot n houding analoog
aan die van Europa in de 19e eeuw.
'De heer Meyerink (A.R.) zag in de
dwangpositie, waarbij geen andere weg
mogelijk was, een oproepen van ge-
samenwerking met de betrouwbare
delen der T.N.I., dan zou ook zyn
fractie achter de souvereiniteitsover
dracht gaan staan. In deze richting
moet de oplossing worden gezocht j|j
Laat men met de Indon. delegatie het
overleg opnieuw openen,' om aldus een
oplossing te vinden.
De laatste sprekers waren de heren
Sehmal (C.H.) en ds. Zandt (S.G.P.).
Ds. Zandt meende tenslotte, dat deze
onderhandelingen nooit hadden mogen
plaats hebben. Het resultaat is nu een
complete capitulatie. De R. I. S. bestaai
alleen op papier en het communistisch
ge vaaris groot.
Het werd ondanks deze volkomen af
wijzing door ds. Zandt recht gezellig ;n
de Kamer tijdens diens rede, de laatste
op deze dag. De ministers hadden er nog
wel zoveel pleizier in, dat zij een plaatsje
zochten in de bankjes rond de katheder,
van waaruit minister Van Maarseveen
de rede van ds. Zandt tot het einde toe i
aanhoorde-
In de 508ste staatsloterij, vijfde klas
twaalfde lijst, is een prijs van f 50.000
gevallen op het lot 6440.
Het Christelijk Nationaal Vakverbond
belegde te Utrecht een- druk bezochte
studie-conferentie voor bestuurders van
de christelijke vakbeweging, waarin prof.
dr. J. Tinbergen refereerde over de werk-
gelegenheidspolitiek.
In de bespreking van de conjuncturele
werkloosheid wees prof. Tinbergen op he:
beginsel van de conjunctuurpolitiek, n.i
dat gestreefd wordt naar een op peil hou
den van de internationale vraag naa,
goederen en diensten. Een essentiële
wetensconflicten. De resultaten der voorwaarde daartoe is, .dat er een „door-
R.T.C. zijn onbevredigend, de Neder- stroming" van de inkomens plaats vindt
landse regering is op alle punten terug
geweken, waardoor de overgang nu een
plotselinge overgang moet worden. Nu
wordt er vertrouwen gevraagd, maar
vertrouwen is een onvoldoende grond
slag.
Spr. deed de suggestie van een reële
V.
- if
gëi|ra£:-<:;
Zulk een „doorstroming" van de inko
mens kan in gevaar worden gebracht
door een daling van de particuliere nei
ging tot investeren, in welk geval daar
voor door de belasting politiek en een
politiek van compenserende overheids
uitgaven een compensatie moet worden
verkregen.
Bij de belastingpo'itiek wordt daarvoor
gedacht aan variabele tarieven, die als
zodanig dan wel door een verlangzaming
of een versnelling van de inning de ten
dentie hebben om in tijden van hoogcon
junctuur sterker en in tijden van 'aag-
conjunctuur zwakker te belasten-
Als voornaamste maatregelen voor een
politiek van compenserende overheids
uitgaven noemde prof. Tinbergen een pe
riodieke analyse van de economische toe
stand, het opbouwen en aanhouden jian
een reserve aan objecten ter uitvowing
in tijden van depressie, en het organise
J
De verwachting, geldig van he-
den- tot morgenavond luidt:
Wisselende bewolking met op de
meeste plaatsen enkele buien.
Over het algemeen matige Weste-
I lijkte wind. Koudere nacht, overdag
j dezelfde of iets lagere temperatuur
dan vandaag.
Vrijdag 9 December: Zon op 8.35
uur, onder 16.29 uur; maan op 19-56
uur, onder 12.12 uur.
ren van de medewerking der lagere over
heidsorgan ia. In beginsel is deze mede
werking o-m. te verkrijgen door een va
riabele subsidiering en het verstrekken
van voorschriften door de centrale over
heid.
Ten aanzien van de structurele werk
loosheid li^t voor een groot land. dat on
afhankelijk van de wereldmarkt werkt,
een gevaar in een verkeerde verhouding
tussen de aanwending van kapitaal er
van arbeid. Vooi een klein land, betrok
ken bij het internationale handelsverkeer
bestaat daarnaast een andere mogelijke
oorzaak van structurele werkloosheid,
namelijk een gebrek aan concurrentie
kracht met het buitenland.
Een structurele werkloosheid kan, al
dus prof. Tinbergen, wegens zijn meer
blijvend karakter niet bestreden worden
met de maatregelen, welke uit een con
junctuurpolitiek voortvloeien. De loon
politiek speelt in dit verband een aan
zienlijke rol. De loonhoogte is namelijk
niet alleen kwestie van koopkracht, maar
tevens in verband met de concurrentie
positie tegenover het buitenland een re
gulateur van de toekomstige werkgele
genheid.
Het komt hierbij n-1. niet alleen aan
op de sociale positie van de afzonderlijke
mens, maar vooral ook op het aantal
mensen, dat in de Nederlandse samenle
ving zal kunnen arbeiden. Een door ver
antwoordelijkheid gedragen voorlichting
aan het Nederlandse volk ook op dit punt
is daarom zeer noodzakelijk.
Na vier jaar discussie over de indus
trialisatie zijn we niet veel verder ge
komen dan een aantal projecten, aldus
dr G- H. Kohnstamm, van de hoofdaf
deling buitenlandse belangen van de
A.K U. In een causerie in het Sonsbeek-
paviljoen te Arnhem van het departe
ment Arnhem van de Ned- Mij voor Nij
verheid en Handel en de Gelderse In
dustriële Club. wees deze deskundige er
voorts op, dat sinds 1938 de industrie in
feite niet meer uitgebreid werd- Men is
in deskundige kringen van mening, dat
onze normale industrie vol bezet is. méér
niet. Algemeen gelooft men ook. dat de
fiscale en financiële politiek der rege
ring de mogelijkheden tot investering af
snijdt. Ofschoon dr Kohnstamm dit ver
schijnsel erkent, acht hij het niet de we
zenlijke belemmering. Deviezengebrek
en het tekort aan inzicht leidden ertoe,
dat het bestaande productie-apoaraat na
de oorlog veel te weinig gemoderniseerd
werd.
Het kardinale punt van het industriali
satie-vraagstuk is, aldus dr Kohnstamm
de „human factor". Zijn er voldoende
ondernemers in ons land te vinden, die
de nieuwe industrieën kunnen leiden?
Slechts weinigen hebben in de practijk
getoond, „een goede neus" voor de toe
komstige' behoeften te bezitten- In 1945
zeiden de economen, dat de plastics het
hoogtepunt voorbij waren, maar in 1949
waren de plastic-fabrieken in de V-S-
verdrievoudigd, In de V.S. wordt 15 pet
der bevolking opgeleid voor het indus
triële leiderschap of wat als leidende
positie kan gelden In Nederland en'En
geland is dit slech'ts 1,5 pet. Dit enorme
verschil zegt toch wel iets over de veel
gunstiger mogelijkheden in de V-S-
Zijn de financiële moeilijkheden een
maal opgelost, dan hangt het welslagen
van de industrialisatie vooral af van het
initiatief, de research en van de uitbrei
ding van het areaal van toekomstige on
dernemers. Ook in dat geval is de kans
op mislukken nog niet geheel uitgesloten
met als gevolg verpaupering en achter
uitgang van het geboorte-aantal. Dr
Kohnstamm was, naar hij zelf opmerkte,
somber gestemd, maar hij wilde het pro
bleem niet als onoplosbaar terzijde
schuiven.
Er zijn zaken, waar meSi eens een punt
achter moet zetten, wil men er geen punt
hoofd van krijgen. En zeker behoort daar
o.i toe de gedragingen van „de gewone
man" tijdens de bezetting. Vrij algemeen
is men het er thans over eens, dat de
„rechtspraak" na de bevrijding niet altijd
in het rechte spoor werd gehouden en
dat ,de kleine man" nu en dan wel wat
te veel klappen kreeg te incasseren. Doch,
zoals gezegd, eindelijk moet achter dat
alles eens een punt worden gezet.
Zuks klemt vooral voor de kwestie van
„werken voor de vijand". Een inzender
heeft gelezen, dat op een werf aan 38
personen een ere-medaille was uitgereikt
wegens 40-jarig dienstverband. Maar, al
dus inzender,'- in die 40 jaren zitten ook
5 oorlogsjaren, dus 5 jaar arbeid voor de
bezetter. En dan stond er letterlijk: „Hun
voorbeeld is een stimulans voor de jon
gere garde om zich ook niet grote toewij
ding te geven, ook al zijn de omstandig
heden, waaronder gewerkt wordt, zo ge
heel anders".
De briefschrijver vervolgt dan: „Moet
het dan een voorbeeld voor de jongere
garde zijn, dat deze 38 personen hard
gewerkt hebben in de oorlog om de bezet
ter te steunen in de strijd? Behoren de
zulken dan nog onderscheiden te worden
ook?"
Inzender zou gaarne eens onze mening
hierover vernemen. Welnu, als hij daar
prijs op stelt, kan hij haar krijgen.
Op de eerste plaats vragen wij dan, of
deze personen allen inderdaad ook gedu
rende de oorlog werkzaam zijn geweest.
Het is toch een vrij algemeen gevolgde
gedragslijn om b.v. de jaren van onder
duiken mee te tellen by een dienstjubilé.
Dan, hebben zij allen ook „hard" ge
werkt tydens de bezetting? Wie werkte
er nu hard in die dagen?
En tenslotte is het wel gemakkelyk,
maar niet altijd rechtvaardig om achteraf
de staf te breken. Wy weten niet, of deze
jubilarissen allen tot de „gewone man
nen" behoorden. Zulks maakt niet zoveel
uit. Tijdens de oorlog waren het veelal
de omstandigheden, die de mensen maak
ten. En wat theoretisch onjuist scheen
kon practiseh vaak de enige mogelijke'
weg blijken.
Wij kennen de omstandigheden van al
die 38 onderscheiden personen niet; het
feit echter, dat hun een onderscheiding
werd verleend, is o. i. toch een waarborg,
dat het met hen in orde is. En wanneer
wij dan eventueel nog de bezettingsjaren
uitschakelen, dan zal er zeker genoeg
overblijven, dat de jongeren tot voorbeeld
kan gesteld worden.
Dat alles echter daar gelaten, blijven
wy van mening, dat men ook op een werf
niet moet gaan zoeken naar spijkers uit
de bezettingstijd in laag water.
Eerlijk onze mening gevraagd en ge
zegd; wij vinden het stukje van inzender,
hoe goed bedoeld, naar wy aannemen,
niet erg gelukkig.
Enfin, sans rancune, een volgend maal
beter. Misschien is inzender jegens ons
van geiyk gevoelen Allons, dan zijn wij
het tenslotte nog eens.
ANALYST.
De Britse minister van buitenlandse
zaken, Ernest Bevin, zal, naar men ver
wacht, onmiddellijk na Kerstmis, waar
schijnlijk op 27 December, naar Colom
bo (Ceylon) vertrekken ter bijwoning
van de conferentie van ministers van
buitenlandse zaken van het gemenebest,
welke in Januari wordt gehouden.
Ruim twee maanden duurt "u T®e?s
het overleg tussen de f®g®ver het te
Stichting van de Arbeid Zulks
voeren beleid inzake de ,.f
mede in verband met de PrlJiPn-
welke heeft plaats gevonden
gevolge van de devaluatie van uc B -
den in September j.l. als door de
derom opgaande prijzen van somm b
producten op de wereldmarkt.
Pas de laatste week hebben de gevoer
de onderhandelingen tot meer concrete
resultaten geleid, voornamelijk ook door
het feit,, dat eerst thans de invloed van
De militaire voorbereidingen van de
Sovjet-Unie en haar satellietstaten wor-
den systematisch voortgezet. E)e veilig-
heidsgordel, die door de Sovjet-Russi-
sche legerleiding langs het IJzeren Gor
dijn is aangelegd, wordt nu ook langs de
grens tussen West-Duitsland en Tsjecho-
Slowakije doorgetrokken
Deze grens loopt dwars'door het in de
nabijheid van de Beierse gemeente Tir-
schenreuth in de Boven-Palts gelegen
dorp Hermansreuth, dat voor de helft
tot Duitsland en voor de andere helft tot
Tsjechoslowakije behoort. Thans zijn
Tsjechoslo waakse soldaten bezig alle
hulzen en gebouwen van dit dorp, voor
zover deze op Tsjechoslowaaks gebied
staan, radicaal af te breken en het ge
hele dorp met de aardbodem gelijk te
maken.
Door deze maatregel hoopt men blijk
baar het ontsnappen van vluchtelingen
uit de rode heilstaat meer afdoende te
kunnen beletten en tegelijkertijd 'n vrij
schootsveld langs de grens tegen de Wes-
telijke landen te verkrijgen
de devaluatie op het prijsverloop na
het optrekken van de rook wat over
zichtelijker werd.
De besprekingen schijnen thans in het
eindstadium te zijn beland, zodat men
vermoedelijk na het overleg, dat Vrijdag
a.s weer tussen de regering en de Stich
ting van de Arbeid zal plaats vinden het
eindresultaat mag verwacht-en.
De tijd begint overigen-s te dringen
vooral m-et het oog op de snelle nadering
van de eerste Januari, met ingang van
welke datum men bepaalde maatregelen
schijnt te willen doorvoeren.
Aan de hand van verschillende uitla-
tïngen. welke inmiddels zijn gedaan zou
men nu de volgende geconcretiseerde ge-
dachtengang kunnen formuleren:
Zoal® bekend heeft men zich bij het
naoorlogs loonbeleid constant laten lei-
d-en door het hoofdprincipe, dat het nu
eenmaal na d-e oorlog gefixeerde reële
loonniveau alleen dan kan worden ge
handhaafd. wanneer een voortdurende
stijging van de arbeidsproductiviteit een
reële basis daarvoor schept. Herhaalde
lijk heeft men dan ook van verschillende
zijden betoogd, dat alleen harder en lan
ger werken d-e enige mogelijkheid vormt
om het huidige reële loonniveau te kun
nen behouden. In zijn bekende red-e heeft
dr Holtrop dit aspect no-g eens belicht
en ook de vakverenigingen hebben, o.a.
blijkens een hieromtrent gemaakte op
merking ii. „Herstel" van 3 November
j.l., gewezen op de noodzaak zich meer
en langer in te spannen
Oo-k ditmaal heeft dit principe het
hoofdmotief bij de gevoerde besprekin
gen gevormd.
Aangezien echter d-e co-mmon sense
voorschrijft, d-at men er met het hameren
op dit aambeeld alleen niet komt. maar
dat het uit practische overwegingen ge
wenst is ter bereiking van het d-oel. nl.
harder en lang-e-r werken, de politiek van
ondernemingen, die machines en derge
lijke vervaardigen. De nog altijd lange
leveringstijden, welke in sommige bran
ches moeten worden bedongen en de
kansen met betrekking tot de afzetmoge
lijkheden, die thans niet kunnen wor
den benut, zouden door zulk een harder
en langer werken kunnen worden ver
kleind. resp. vergroot, terwijl met de
daardoor verkregen hogere looninkom-
sten de prijsstijging op een reële en ge
zonde wijze zal kunnen worden opge
vangen.
Zou het nu inderdaad gelukken de ar
beidsproductiviteit direct in de genoem-
h-et stimuleren te volgen nu d-e prijzen de bedrijfstakken en daardoor indirect
I aaI i w n /T owrt V"\ An m 1 TTf"\VO r\y\ 4-#* m
van tal van producten inmiddels zijr. ge
stegen, helt m-en tot de mening over om
vooraf een loonsverhoging door te voe
ren. Men kan immers, zo schijnt de over
weging te zijn, beter de mensen eerst een
eind op weg helpen, dan stokstijf vast
houden aan de leus van eerst harder en
langer werken en da-n zullen wij nog wel
eens zien.
In verband hiermede staat men nu een
loonsverhoging voor van 5 procent.
Aangenomen wordt echter, dat de prij
zen geleidelijk met 10 procent zullen
stygen.
Voor een gedeelte heeft deze stijging
reeds plaats gevonden als een gevolg var.
de devaluatie en d-e inmiddels voor een
deel ook uit and-eren hoofde ontstane
stijging van de wereldmarktpryzen. Als
gevolg van een verdere vermindering
van de subsidies heeft en zal partieel nog
een verdere stijging plaats vinden, ter
wijl voorts een eventuele loonsverhoging
van 5 procent nog een stijging van 2%
procent zal teweeg brengen.
Op grond van gemaakte berekeningen
neemt men nl. aan, dat een loonsverho
ging zich voor de helft mededeelt aan de
prijzen der producten, dus in dit geval
2% procent.
Nu bestaat niet in iedere bedrijfstak
en werkgelegenheid een mogelijkheid tot
harder en langer werken In feite is dit
immers alleen maar mogelijk in de ex
port- en (ie investeringsbedry ven, dwz.
eventueel in andere bedrijven op te voe
ren, dan zou als gevolg van de hierdoor
in het leven geroepen grotere doorstro
ming van lonen de consumptienijverheid
op peil kunnen worden gehouden, resp.
een vergroting hiervan kunnen worden
bewerkstelligd.
Behalve in de genoemde bedrijfstak
ken, welke rechtstreeks voor uitbreiding
vatbaar zijn, zou dan in de bedrijven,
die voor de consumptie werkzaam zijn,
ook een hogere verloning kunnen plaats
vinden als gevolg van het zich uit ge
noemden hoofde manifesterende hogere
verbruik op de binnenlandse markt
Dit is dan in grote lijnen de conceptie,
welke men zich voor het voorshands te
voeren loonbeleid heeft gedacht
Hoewel de besprekingen weliswaar in
de slotfase zijn beland, kan niettemin het
overleg, dat Vrijdag a.s. zal plaats vin
den, nog wel wijzigingen van deze con
ceptie tengevolge hebben. Daarom ont
houden wij ons dan ook op dit moment
van commentaar, al zouden wy in het
belang van Nederland en voor het be
houd van zijn exportpositie ten zeerste
willen aandringen op het zoveel moge
lijk in acht nemen van de economische
realiteit, welke het land thans biedt en
die door het voeren van een nominalis
tische prijs- en loonpolitiek nog niet ver
der in gevaar mag worden gebracht.
De Tsjechoslowaakse nationale verga
dering heeft gisteren zonder tegenstem
men een nieuwe regeling aanvaard, vol
gens welke het burgeriyk huwelijk ver
plichtend wordt gesteld en de voorwaar
den tot echtscheiding worden verzwaard.
De echtgenote wordt toegestaan haar
eigen naam te blij ten voeren.
Het burgeriyk huwelijk zal thans iede
re kerkelijke plechtigheid vooraf moe
ten gaan. De wet, welke 1 Januari a.s,
van kracht wordt, voorziet tevens in
volledige gelijkheid tussen wettige en
onwettige kinderen. De ouders moeten
vóór de geboorte van een kind besluiten
welke achternaam het zal ontvangen.
De nieuwe wet is gebaseerd op volle
dige geiykberechtigdiheid van man en
vrouw.
Tegen de 41-jarige P. Rothert, die als
V-man voor de Duitsers heeft gespion-
neerd en in die functie de dood van vela
Nederlanders en de gevangenneming van
een aantal geallieerde piloten veroor
zaakte, heeft de proc.-fiscaal bij het Am
sterdams B.G. de doodstraf geëist.
„Maar goed, dat ik er niet meer
inzat hè zegt luitenant Schippers
tegen een verpleegstertje van het
Algemeen Burger gasthuis te Bergen
op Zoom, dat over zyn schouder mee
kijkt naar de foto, waarop de brok
stukken van een vliegtuig zyn afge
beeld. Die brokstukken ziin de resten
van de Tiger Moth A 26, die Dinsdag
avond langs de weg bij Rucphen in
WesUBrabant te pletter viel. En luite
nant Schippers is de man, die het toe
stel bestuurde en zichzelf, evenals de
leerling-vlieger Van den Burg, dank zU
zijn tegenwoordigheid van geesi van
een zekere dood wist te redden. De lui
tenant is er met een gebroken been af
gekomen
Hij was samen met Van den Burg voor
het oefenen in naehtlandingen om half
elf die Dinsdagavond van Woensdrecht
opgestegen. Zij waren nauwelijks in de
lucht of het weer werd plotseling slecht.
„Wy verloren het vliegveld geheel uit
het oog en raakten uit de koers" zo ver
telt de 32-jarige piloot. „Ik heb toen de
stuurknuppel van Van der Burg overge
nomen een trachtte voor een opkomende
nevel uit herkenningspunten te vinden.
Dit lukte mij niet. Na enige tijd rond ge
cirkeld te hebben had ik geen benzine
genoeg meer om naar Gilze Ryen uit te
wijken. Ik zag ergens 'n stadje en meen
de zeker, dat het Roosendaal was. Ach
teraf is gebleken, dat ik goed had gezien
Ik ging in Oostelijke richting vliegen om
boven onbewoond gebied te komen, wan:
ik voelde, dat wij de kist zouden moeten
verlaten en ik wilde tot elke prys voor
komen, dat het toestel op een huis of in
een straat zou vallen. Boven Rucphen ge
komen, waar ik weide en akkerland ver
moedde, deelde ik de leerling mede, dat
wy zouden moeten springen. Ik moest
hard schreeuwen om boven het geluid
van de motoren uit te komen. Van den
Burg voelde zich met deze beslissing niet
erg gelukkig. Hij was wat zenuwachtig
en praatte zo snel, dat ik hem moeilijk
kon verstaan. Hij vroeg mij, of ik geen
landing kon maken, maar hiervoor was
het zicht veel te slecht. Ik gaf hem be
vel op de vleugel te klimmen en na eni
ge aarzeling voldeed hy hieraan. Toen
hij op de vleugel stond beduidde ik aem
ta springen. Ik had het toestel opgetrok
ken tot 3000 voet. Ik zag hem gaan en
was erg opgeruimd toen ik de bol van
zijn parachute zag.
Veel tijd had ik niet meer. Ik draaide
de kist op zijn rug en daar viel ik. Een
andere mogeiykheid om het toestel te
verlaten was er eenvoudig niet. Het
ging allemaal erg snel en ik stond, of
liever, lag op de grond voor ik er goed
en wel erg in had. Toen kwam ik lot
de ontdekking, dat ik mijn rechteron-
derbeen had gebroken.
„Ik lag ongeveer 600 meter van de boer-
aery van de familie E. verwyderd", zo
vervolgt Schippers, „en het toestel hoor
de ik spoedig tagen de grond slaan.
De luitenant heeft 850 vlieguren achter
de rug, sinds hij in 1940 militair vlieger
werd. Op een vraag of nu zyn lust in de
vliegerij niet vergaan was, antwoordde
hy. „Och nee, waarom?"....