Sneeuw en gladde wegen maakten vele uitvallers
De Franse
Alpen nemen wraak
„WE RIJDEN HEM UIT"
SCHUIVER EN CARAMBOLE
Slachting in de deelnemerslijst
Filmverhaal wordt werkelijkheid
■w
Austin arriveerde
maar niet strafpuntloos
in Monte Carlo,
Wapenen voor
Europa
DOLZINNIGE rit naar
LYON
De zomerdienst van
de N.S.
Tegen „Polizei-Inspek-
tor" 5 jaar geëist
Commandant van
„Truculent* voor
krijgsraad
DONDERDAG 26 JANUARI 1950
PAGINA 4
Thuisreis
Vlegels in Nemours?
Sneeuwvoorspelling
GEKKENWERK
Tweemaal per uur van Eiud-
hoven naar het Westen
<2s
toynMftfr
NAAR DE FINISH
ONDERTEKENING VAN HET
MILLIARD-PLAN
Vlor de filmcamera
LAMBERTO MAGGIORANI
De Antonio uit „De Fietsendieven"
is zonder werk
De kleine Enzo Staiola, die in
le Fietsendieven' de rol speelt vi
Lamberto Maggiorani s zoontje.
Leider van executiepeloton in
Apeldoorn
MONTE CARLO, Woensdagavond 9 uur.
Het verhaaltje van de Rallye wordt eigenlijk niet geschreven: de Rallye
sehnjft namelijk haar geschiedenis meestal zelf en elke kilometer van
die 3100, welke het totaal van die verbijsterende en soms beangstigende
route uitmaken, elke kilometer van deze Rallyè heeft in deze geschie
denis haar eigen hoofdstuk. Veelal boeiend, soms dramatisch, een
enkele keer slechts de zakelijke mededeling: snelheidsgemiddelde over
die en die route 65. En verder niets.
En het leek wel of deze XXste Rallye hoofdzakelijk uit dergelijke, dorre,
statistische gegevens zou bestaan: uurgemiddelden, rapporten der con
trole-stations, een paar stralpunten en een paar gevallen van autopanne
en dat dit alles zou zijn; maar géén dramatisch verhaal, géén moordende
route, géén vertwijfelde laatste pogingen om achterstand in te halen.....
Mijn collega s, die we in Amsterdam hij de controle ontmoetten, zeiden:
„Waar moeten we in 's hemelsnaam dit jaar over schrijven? Er gebeurt
niets. Iedereen is practisch op tijd, er wareH weinig moeilijkheden in
de Alpen op de heenweg, er was slechts plaatselijk mist in Engeland
voor de Glasgowers. De Ardennen waren dit jaar genadig en eigenlijk
schijnen alleen d«? mensen, die Florence als startplaats gehad hebben,
vrij zware moeilijkheden te hebben gehad.
Ja, waar moest men over schrijven?
Zelfs de Alpen, die mij het vorig jaar
reeds de eerste nacht aan een pracht
verhaal hielpen, zelfs de Alpen waren
deze keer op de heenweg vrij eenvoudig
geweest. Een aardige, sportieve Rallye
voor auto-toeristen, maar geen Rallye
voor de echte liefhebbers.
Parijs gisterenavond, deed het niet
vermoeden. Zelfs in Nevers leken alle
dingen nog vrij eenvoudig, al was het er
dan glad met lichte sneeuw. Tóen, op dat
moment, hebben de Alpen plotseling
wraak genomen: ze wachtten tot alle
deelnemers op de terugtocht de finish
tegemoet reden, welgemoed en vol goede
hoop voor de .,veel zwaardere snelheids
gemiddelde-proef", die daarna volgen
zou. De Alpen sloegen toe en nu ik
nèt binnen nog ongewassen en onge
schoren In de telefooncel van hotel Bris
tol Majestic in Monte Carlo sta te
telefoneren, heb ik in ieder geval de
„rustige zekerheid", dat ik dit jaar een
spannend en soms bijna ongelooflijk ver
haal te vertellen heb. waarbij onze Alpen
afdaling van het vorig jaar zonder rem
men in het holst van de nacht, slechts
kinderspel zal zijn.
U verliet onze équipe gisterenavond,
toen wij de Parijse contróle passeerden;
de wagen in pracht-conditie. de inzitten
den tamelijk gaar van het niet-slapen,
maar tóch bijna overmoedig omdat alles
zo goed ging, zo boven verwachting ge-
makkelijk, zo op pantoffels. Zelfs had ik
mijn eerste uur slaap in de Rallye al te
pakken gehad, geheel tegen de plannen
overigens. Vóór Parijs schijn ik plotseling
met mijn gezicht op de geopende type
writer te zijn gevallen en ze hadden mij
maar laten slapen.
In de enorme drukte van de receptie
hal in Parijs, onderweg om het carnet
de route af te laten tekenen, klampte
onze Parijse correspondent mij gelukkig
«I spoedig aan. Toen gaf ik mijn schrijf
machine-sonate op de vleugel weg. Het
gepraat leek steeds van verder weg te
komen dan het in werkelijkheid was.
,.Die vent is kapot-moe, dat zie je toch",
zei iemand naast me en op een vraag van
een ober, wat ik wilde hebben, ,.cola,
café of Martini-branfty", bestelde ik vol
komen automatisch een kop zwarte kof
fie; in de lange reeks is deze weer een
van de ontelbare geworden. Er komt een
fles cola met een rietje; van koffie en
cola neem ik een slok en laat het verder
onaangeroerd.
Het slordig getypte vel wordt uit ae
machine gescheurd, ouder duizend excu
ses haastig overhandigd aan onze Parijse
collega en mijn twee teamgenoten sleuren
me al weer naar de wagen. Je verzet 3e
niet meer, je doet alles gewillig: drie
kwart van de tijd ben je trouwens nog
volkomen fiks, in aanmerking genomen,
dat je vanaf Zaterdag slechts zeven urn-
in totaal geslapen hebt (het is Dinsdag
avond) waarvan één uur in de Rallye
tot dat moment.
Plotseling echter, zónder enige waar
schuwing, gaat het dan telkens mis, voel
je je wat licht in je hoofd, duizelig, in
teresseert heel de Rallye je niet meer,
wil je deze ruilen voor één uur in een
gewoon comfortabel bed en desnoods, als
het uiei anders kan, ook nog wel in dit
jakkerende gekkenhuis te midden van
kaarten, routebeschrijvingen, broodjes,
sinaasappelen, thermosflessen, bananen,
sigaretten en enkele plaids: één uur sla
pen en dan desnoods maar geen artikel.
De 104 begint dapper eq alleen aan een
nieuw traject op haar „thuisreis" Parijs
Nevers.
Half negen Dinsdagavond uit Parus
weg, rennen dan al weer op volle snel
heid de stad uit en via Fontainebleau op
Nevers aan. Het oponthoud m Parijs kan
al weer weken geleden zijn, het is vol
komen weg, verdronken in een vochtige,
iauwg mist van m.oeheid, Nevers ligt 229
kilometer meer naar het zuiden Bij het
licht van een zaklantaarn peken je in
de verder donkere dagen de geoorloofde
tijd van binnenkomst in Nevers uit: 229
kilometer gedeeld door 65.
Wanneer zijn we vertrokken uit
Parijs?"
„20.21".
„Maar hoe laat was het toen?"
„Nou, acht uur 21 natuurlijk".
„Ja ja"
Alléén de motor spreekt nog daarna. Ze
hebben je weer braaf in de auto gestopt
in die vorige oontróleplaats: was dat nu
Reims? Wat komt eerder. Parijs of
Reims? Ja. je hoort In een auto thuis.
Parijs of Reims interesseren je niet.
In Nemours verder gebeurde er de
hele tocht niets in Nemours staat een
groep mensen meestal jongens als we
het goed zagen, de weg te wijzen. In
elke stad gaat dat zó. in heel Frankrijk:
overdag of in de koude donkere uren
staat er ergens een eenzame agent, die
onmiddellijk reageert op extra fede
schijnwerpers, een jakkerend aut.osig-
naal en het Rallyebord voor op de
wagen en dan meteen de richting aan
geeft voor de verdere Rallye-rpute Soms
doen gedienstige burgers het ook wel Bij
Nemours is het een groep mensen, die
de_ Austin, die bijna weer wil doorrijden,
zéér nadrukkelijk een zijweg opsturen.
De wagen schoot de hoogte in. een twee
de Rallye-auto die vlak achter ons aan
zat er achter aan „Ik geloof nooit dat
we goed zitten", zeg ik na vijf minuten,
„de weg staat niet als hoofdweg op de
kaart; waar gaat die eigenlijk naar toe?'
Even wordt er overleg gepleegd: en op
alle kaarten staat inderdaad de route
Parijs—Nevers als één rechte dijn. die
zeker niet in Nemnurs afbuigt Terug!
Er is. als Wij op topsnelheid terug de
hoofdweg oprezen, geen mens meer te
bespeuren. Misschien lachen ze achter
een muurtje. Aardig spelletje, dat geluk-
lig overal elders volkomen onbekend
Verder zuidwaarts alsmaar de route
nummer 7. Van der Wansem d'ie door y.
d. Made is afgelost, slaapt onmiddellijk
als een blok, helemaal, op zijn hcofd na.
in de dekens gewikkeld Het vriest ma
tig en aa-n de binnenkant der ruiten is
slechts een lichte aanduiding van vnes-
bloemen.
„Om een uur precies weg uit Nevers,
hoe laat kunnen we daar- zijn?"
„Nog honderd kilometer, zeker vóór
twaalf uur al. Maar laten wq voor de
veiligheid wachten m de buurt van de
controle, zodat we geen stratpuriten kun
nen krijgen voor overtreding van de
maximumsnelheid". Steeds kan men een
eind buiten de stad soins ook dichterbij
de oontróleplaats namelijk een stuk of
wat extra snelle Rallyewagens zien staan
wachten, tot ze volgens het reglement
officieel binnen mogen.
In Nevei s tanken wij nog eerst voor
het volgend traject naar Lyon gaan
daarna pas dt contróle zoeken. In' Lyon
morgenochtend vroeg om vijf uux al
weer vertrekken; morg -tnmiddag zit het
er op, zijn we terug in Monte Carlo.
Aan het tankstation in Nvers vertelt
men; sneeuw voor Lyon, cinquanre
centimetres, maar niet g.ad. Om 0.0.5
binnen in Je controle van Nevers. Het is
buiten al behoorlijk glad "-'au natte, op
vliegende sneeuw en al die hondsmoe ie
Rallyerijde.-s in schaapsvachten, hoge
laarzen, bontmutsen, tóten jekkers, al
len bijna ongeschoren en me» rood om
rande ogen, vertellen het "-erhaal ver
der: „Dat hef vóór Lyon nog wel moei
lijk zal worden: vijftig centimeter
sneeuw, maar gelukkig niet glad; ket
tingen er om en het heertje ben je
weer'.
Men aanvaardt 't nieuws gelaten, men
aanvaardt alle nieuws gelaten Daar is
l-,et de tweede dag van de Rallye voor.
Gaat het iu beginnen? Men aanvaardt
ook weer de traditionele traagheid van
de kellners, die eerst wakker worden
wanneer te leren jekkers weer wprten
aangetrokken, maar te voren een bestel
ling van wat koffie (de eeuwige Franse
koffie met drie klontjes) rustig een
kwartier laten wachten. De Rallye-men-
sen zitten languit in .grote stoelen, som
migen slapen het open, uitgeputte mond
een kwartier worden dan wreed ga
wekt door hun co-equipiers. Enkelen be
groeten elkaar. „Ik zie je wel weer
in.... zeiden we als zovele malen,
maar voor rie contróle in Lyon ging dar
niet op.
We komen buiten, één uur Woensdag
ochtend. He, is spiegelglad, de wagen
start, maar bij de eerste scheut gas
schieten ie banden al zo dol door, dit
wij heel voorzichtig verder de weg op
kruipen. .Wordt „iets zonder sneeuw,
kettingen! Iedereen in de buurt ver-
wisselt zijn gewone banden voor de
sneeuwkettingbanden, tenminste bijna
iedereen. We krikken naastig de wagen
zwikt om. slipt verder, maarblijft
gelukkig op de weg. Er is namelijk juist
op die plaats niet zoveel naast die weg
op dezelfde hoogte.
Het beruchte linkerwiel blijkt van
de wagen te lopen: op geen enkele
wielbout is nog draad te bespeuren,
alle moeren zijn bovendien verloren en
in de suizende stilte van het bergland
schap, huiverend van kou en overver
moeidheid, snel ondersneeuwend, zoe
ken wij het verloren Unkervoorwiel.
Het is zoek aanvankelijk, evenals v. 1
Made, die het verderop terug dacht te
vinden en teruggeschreeuwd moest
worden. Telkens kwam een nieuwe
auto, soms twee, drie achtereen, die
elkaar rakelings passeerden, elkaai op
joegen, de hoek om; zij betastten ons
met hun licht, zagen onze waarschu
wing en scheurden dan zo snel moge
lijk verder: richting-LyonHet is
ieder voor zich en allen na-ar Lyon.
Ze willen het opnieuw met het wiel
proberen, draaien er drie moeren op. die
van de drie andere wielen geleend zijn;
de moeren blijken dol. „Dan kunnen ze
er ook nooit meer af" repareren verdei
Maar zo wordt het nóóit meer iets!
)p mijn vragen krijg ik siechts ontwqken.
de antwoorden, ongeduldig en nerveus
maar ik merk dat v. d. Wansem ondanks
alles zich de Rallye toch niet wil laten
ontgaan. „We gaan verder rijden!" roepi-
ie zenuwachtig, na alle moeren zo vast
mogelijk te hebben gesleuteld. „Kom nou,
schiet op, twee moeren is méér dan ge
noeg".
„Zeg, luister eens", begin ik. Ik ben
ronduit bang, vind het toch nu zo lang
zamerhand welletjes. Waarom uitgespro
ken nü, op dit ogenblik, met déze weg
het nog eens opnieuw proberen? Een vol-
edig stel reserve-onderdelen heeft-ie niet
bij zich, zou ook onzin zijn en de scha
de is dus niet uit het vuistje te herstel
len- Waarom er dan met een auto, die
elk ogenblik weer haar wiel verliezen
kan (in een hairpin, tegen een andere wa
gen op?) nog zoveel extra nodig risico
gelopen moet worden, begrijp ik niet.
Ontwijken van de vraag, zenuwachtige
stemming voert beiderzijds tot korzelig
heid en enkele opmerkingen, die weinig
diplomatiek zijn.
Overigens: ik kón, het me voorstellen;
naar zo'n Rallye heb je maanden lang
toegeleefd, je hebt je hele auto in orde
gekregen; jebent er twee dagen voor in
touw geweest en ontzaglijk in 'ouw en
uitgerekend nü, in het begin van de derde
nacht, ligt daar ergens in een stadje een
klein steentje met wat ijsAlles afge
lopen?
„We rijden hem in ieder geval uit", -is
het enige bescheid en ik moet uiteraard
mee, alleen al om de doodeenvoudige re
den. dat ook mijn foto in hun carne'-
de route staat. Ik voel er erg weinig
voor, te meer wanneer ik hoor, dat ze
bovendien nog een levensgevaarlijk hoog
gemiddelde willen rijden om Lyon nog
op tijd te halen. Ik noteer alvast in mijn
boekje: ..Hebben na een botsing geen rem
op, schroeven moeren los. w"rken onder meer, wiel verwisseld, loopt er toch af
hoogspannin,.,_ E]ke miruut die hi„r
oreu gaat. gaat van de ro-utetijd at.
J™ kanten begint dan een nieuw
ff 7 de nachtelijke stilte te nade
er), het rammelend geluid van sneeuw
kettingen op 't straatplaveisel, dat ths.is
spiegelglad is Onze ene band is V'e'.
helemaal op spanning, bovendien bijkt
een stuk va,p je betting met een effect
van een donkere klopgeest op de oin-
nenkant van het spatbord te rammeien.
Maar wij rijden langzaam zuidwaarts en
later, toen het zelfs iets beter ging.
werd 't kloppen een vreemde rhythmi-
sche motorboot en plotseiing een razen
de drummer. Sommigen wagen het gok
je komen slippend voorbij zonder ket
tingen. Er is namelijk eigenlijk nog te
weinig sneeuwohderlaag en kettinzsn
zowel als banden slijten dan catastro
faal snel Speciaal de Engelsen gokken
maar weer dat het wel goed zal gaan.
razen ineens voorbij.
Tweemaal wordt er bij ons nog krijgs
raad gehouden on de kettingen weer te
demonteren, maar tenslotte wint toch de
voorzichtigheid het van de zuinigheid
Alleen hebben wij telkens enkele kost
bare minuten verloren.
Het is levensgevaarlijk, maar iedereen
heeft haast m nóg een: haast. De auto
beesten zijn nu 11e volkomen wakker;
jakkeren elkaar voorbij, duwen elkaar
soms half van de spiegelgladde weg af
Wij draaien constant 75 om de verloren
tijd in tt halen en toch niet al te roeke
loos te zijn. „Halen wij het nog op tijd
in Lyon?" „Ja, ja, maar dan moet je
stoer blijven doorliet n." Ergens stort
zich de hele roedel op een klein stadie
dat eigenlijk al iang had moeten slaper.;
er staan een agent of twee om de weg
te wijzén en enkele late burgers staan er
bij te kijken.
Wij jakkeren er doorheen, zien nog net
een dringend, wijzend gebaar van een
der burgers: „Daarheen", met een grote
zwaai In de richting van een der zij
straten, die een beetje helt. We schieten
dc straat in, glijden plotseling van de
spiegelgladde straatstenen af, v. d. Wan
sem poogt de wagen nog onder bedwang
te kragen, maar de auto maakt een schui
ver naar links, glijdt zonder dat er iets
aan te doen is terug, komt dan met een
harde klap tot stilstand tegen een hoop
sneeuw, waaronder wat stenen van een
trottoirband of iets dergelijks verborgen
zijn.
Als dit obstakel er niet geweest was
waren we tegen een huis opgevlogen, w -
is ineens onaa.ds stil in de
springen we haastig alle drie uit,
schade wordt geïnspecteerd, bljkt na
vluchtig onderzoek "el mee te vallen.
De auto ving de stoot op tefen.^r ife
kervoorwiel. „En route en jandorie,
hebben we een tijd verloren.
Het hele voorwiel blijkt nu echter ge-
blokkeerd te zijn, dr-.ait niet meL°"3E
het rijden en glijdt alleen maar. Ook de
rem doet het niet meer. Als een s,
dronken richtingwijzer op toPs°eH^„
glijdt de wagen steeds weer heen en w
over de spiegelgladde weg en onze ci p
tain beseft dat er iets moet gebaren.
Alsof zeven Rallyeduivels achtei _°nsaan
zaten wordt de wagen opnieuw opgeur ut
en het wiel blijkt krom te z«n- en
„O man, re. man, wat gaat daar een
tijd m zitten, we halen Lyon poort
het zó doorgaat". Het kromme wl®*^on,
haastig achterin gesmeten, maar dan on-
dekt v. d. Wansem dat ook de wieltl°
mei volkomen aan gruis Is. Er valt een
stuk van in de sneeuw, maar tesondanKs
gaat toch het nieuwe voorwiel er op
dóórjakk-eren maar_,.„i
Wij maken voor die twee reparaties
onderhand noodgedwongen gebruik van
een verkeersknoop; ergens in de doniseie
heuvels, waar de sneeuw steeds
in de tientallen licht-spuitende auto-
schiinwerpers woei, bleek een wagen
namelijk aan het glijden te zij-n gegaan,
was dwars over de weg gekomen en m
een minimum van tijd leek de hete giac:-
de helling va», de heuvel bezaaid m_ t
rode achterlichtjes .van opgehouden
auto's Al was het dan le vensgevaar lij,;,
een enkele auto manoeuvreerde nog slip
pend en zig-zaggend dooi alle andere
stilstaande wagens heen en geraakte ten
slotte toch onder luid getoeter en pro
testen richting Lyon
Het geheel was volkomen abnormaal,
had bijna het angstaanjagende van een
ramp; naast ons repareerden Engelsen
flegmatiek iets aan hun sneeuwkettingen.
hoorde alleen op die laatste vraag een
vaag. ontwijkend antwoord, begreep het
niet helemaal, ving achterin bovendien
een paar keer v. d. Made's vragen op:
„Heb- je ze goed vast gedraaid?
breken
„Neen, ze lopen er toch niet af".
Ik vond het. alles bij elkaar, niet meer
zo verschrikkelijk leuk om met een vaart
van over de tachtig kilometer over een
spiegelgladde weg in het donker op
Lyon af te razen
Wp beginnen.,hoe 'ten het anders hier
wee* met van hairpin naar hairpin te
klimmen; jakkeren ontzaglijk hard de
gladde bochten door waarbij de sneeuw-
ïïr? eehs-klaps luid- hoorbaar razend
schijnt te. worden, proberen een Britse
collega bij te houden, die het nog véél
roekelozer aanleg!., zien de eerste lange
siipsporen ergens eindigen in een berm,
zyn er getuigen van dat een klem
wagentje, dat voorbij gleed, plotseling
ongeveer dwars slaat over de weg, zodat
hot slechts met een enorme ruk aan
et stuur en een afremmen op de motor
kunnen ontwijken..
wi'i^ons \aa t 18 het? Tot koe laat hunnen
Mo? n Lyoc a°Z melden?"
nim> ^offen_i'len kilometer na de opstop-
fi te me? «V^liag van alle—-
lijs met de Austin. Hij schiet
op zij,
houden het niet zo. maar willen toch
verder!" Terwij] mijn schrijf-zaklantaarn
uitknipt schie» het door mijr hoofd: da»
zullen ze later uit de sneeuw opvissen
Ik zie het krantenbericht.
De stemming aan boord zakt nog meer.
maar de beide chauffeurs willen toch al
les op alles zetten.
Het wordt naar mijn gevoel een do
denrit, volkomen onverantwoordelijk
met vele abnormale risico's. Wij jagen
weer hairpin ua hairpin door. slippen
in de sneeuw telkens nét genoeg door
om de inzittenden te suggereren: daar
gaat-ie, komen er stééds weer goed
af en steppen tenslotte roet een gevaar
Hjke schuiver iu een klein dorp bij
een garagehouder, die ook smid blijkt
te zijn-
Lassen! Psssseen v'ammetje. v. d.
Made probeert het ook n-og i° het Duits,
fk weet werkelijk niet wat lassen in het
Frans is. ik weet het althans zekér op
dat moment niet Maar de sm'd begrijpt
het tóch, zegt natuurlijk, als hij de scha
de ziet: .,oh "la, la" maar begint toch
voor zijn doen tamelijk vlug met de voor
bereidselen.
We zijn echter niet alleen; er zijn er
hopen, die zijn blijven steken. Ze tellen
ze op, wie ze nog niet gezien hebben en
die toch eerder gestart waren en ze krij
gen weer hoop; Ze willen het, koste wat
het kost, halen en ik voel er hoe langer
hoe minder voor. Dit is, voor ZP ver
het kan bekijken, spelen met je leven.
En misschien ben ik door slaapgebrck
onredelijk en te gauw kwaad, maar het
loopt vrij hoog in ieder geval; v. d Made
probeert met grapjes te sussen, maar dat
lukt niet. De smid krijgt dar. 500 francs
en terwijl de drie bouten, zojuist aan het
wiel vastgelast nog ongeveer gloeiend
heet zijn, roffelen we al weer weg. t
Ik vind het je reinste gekkenwerk,
snauw ik maar. Ze antwoorden niet eens,
jagen verder. Het sneeuwt nog steeds.
Bij elke glipper, die we maken, slaat
mijn harj minstens een keer over. krijg
ik plotseling dat weeë gevoel in mijn
maag: nou gaat-ie ch kijk naar het diep
zwarte niets achter èen heel lang sneeuw-
bermpje of wat struikgewas.
Maar telkens krijgt' v. d. Wansem weer
macht over het stuur, gaat even verzit
ten, stampt dan n°S meer gas in de mo
tor. Onder geen enkele voorwaarde wil ik
in slaap vallen, zou er dan nooit uit kun
nen springen....
Tenslotte, het is kwart voor zes of zo
iets, tenslotte vallen mijn ogen echter
vanzelf dicht. Ze nemen mij de zaklan
taarn en de kaart af en ik word pas weer
wakker als ze ffl® door elkaar schudden:
„Lyon, kom, we moeten het carnet af
tekenen. Het sneeuwde nog veel haraer
en Lyon is begraven onder een grijze,
sneeuwgelade» nevel. Binnen bij de con
trole begin ik opnieuw over het wiel;
„Goed, we zullen het andermaal laten
iassen". De las van de smid is al weer
losgewrongen onderweg.... We zyn te
laat. Het is een schrale troost, dat er al
zoveel te laat zijn. Een Leeuwardenaar
klaagt: „We zijn ons boekje ook nog
kwijt geraakt, het is voor ons afgelopen".
Voor ons zelf is het echter niet afge
lopen. We hadden om 5 uur 48 uit Lyon
moeten, starten, we vertrekken pas om
7 01 na het wiel opnieuw te hebben laten
lassen We hollen terug naar de wagen
na een kop koffie; het is Woensdagoch
tend vroeg, v.-e hebben onze eerste straf-
punten opgelopen en we zullen nooit de
prijs krijgen. We gaan op weg naar Vien-
ne; een enkele wagen passeert ons nog,
jaagt voorbij. Er komt een Zweed langs,
die helemaal geen kettingen heeft maar
ongeveer vijf keer zo roekeloos is met
allebei zijn achterwielen gewoon vrij,
sissend in de sneëuwbrel.
(Van onze Utrechtse redacteur)
Naar w|j vernemen zal op de trajecten
Rotterdam - Dordrecht - Lage Zwaluwe-
Breda-Tilburg-Boxt el-Eindhoven en
Dordrecht - Lage Z wal uwe - Roosendaal
die dan volledig geëlectrificeerd zullen
zijn, 14 Mei a.s-, met ingang van de zo
merdienstregeling. een uur-dienst ko
men. De eleetrische treinen van Amster
dam-Rotterdam, die reeds elk half uur
rfjden. zullen dan beurtelings over
Breda naar Eindhoven en tot Roosen
daal doorgaan, zodat Eindhoven dus
tweemaal per uur met hét Westen ver
bonden is, nl. de ene keer via Rotter
dam en de andere keer via Utrecht.
De Diesel-expresse, die thans enige ma
len per dag van Rotterdam naar Vlissin-
Advertentie
fefS
vrouwen'cn meisjeshand
s een tube
gen rijdt, wordt van VTissingen doorge
trokken tot Nijmegen, waarbij de tremen-
loop eer. bijna volledige uurdienst krijgt.
Het is evenwel niet uitgesloten, dat en
kele expres-treinen het met stoomtractia
moeten doen-
Wat de buitenlandse dienst betreft, die
in de zomermaanden uiteraard uitgebreid
wordt, staat reeds vast, dat voor de ver
binding met Scandinavië, waarvoor een
expres-trein loopt, tevens een nacht
D-trein over Oldenzaal wordt ingelegd,
die evenwel niet, zoals de expres via
Apeldóorn-Deventer gaat, doch van Hoek
van Holland-Rotterdam over Arnhem.
Hier denkt U niet aan schaatsenrijdenhier is alles lente-weelde, wat het
oog te sien krijgt-. Een aardig hoekje op de tiveede grote bloemlust-
tentoonstelling, welke te Lisse wordt gehouden.
Wat men hier en daar opvangt onder
weg is dit: de sneeuw heeft in de afge
lopen nacht nog meer uitvallers en be
schadigden op zqn credit geboekt dan
ons; het hele veld van rijders ligt vol
komen in de war, is uit elkaar getrokken,
vertoont hiaten bij de vleet.
Een paar Engelsen komen er aan, halen
ons In, dan een Zweed, dan een Fin
Die voelen zich in hun element nu,
draaien zonder kettingen minstens tach
tig. Verderop, ergens beneden aan de
wegberm, maar gelukkig niet diep, ligt
de eerste gesneuvelde; in de nanacht
hadden wq bovendien reeds een grote
vrachtauto tegen een bergwand gekan
teld zien staan. De controle in Valence
deelt mee, dat we 29 minuten te laat zijn,
ondanks ons gejakker Het carnet is nu
verre van vlekkeloos, al is het beter zó
voor de controle te komen dan helemaal
niet meer te komen opdagen: ..Allemaal
zijn ze te Iaat".
Verderop is nog een auto naar bene
den gereden, een andere berm af. Van
der Wansem laat stoppen, geeft een der
gedupeerde Rallye-rqders zijn moderne
takel ter icer om de Hilman (zijn con
current, in dezelfde klasse nog wel) ter
wille te zijn. Een eind verderop een
nieuw opstoote om een andere auto.
Dat zijn er twee binnen driehonderd
meter. En inmiddels komen de Finnen
proestend, door, wolken van stukken
sneeuw achter zich aan alsof er geeii
vuiltje aan de lucht, laat staan over de
behm v3d de weg is.
„Halen wij de volgende controle op
tijd?" Misschiennog net; wij schuiven
vlak achter een wilde jachtpartij van
Vier, vijf -nationaliteiten aan. gaan uit
de verte meeaoen en voeren onze snel
heid daarmee op; elke tocht inmiddels
angstvallig zo dicht mogelijk by de bin
nenbolt houdend, die door eeuwen
voorzichtig verkeerlager 'is komen te
welqks zqn we echter die bocht binnen,
of reeds knor» er een trap gas bq, die
de Austin doet lopen alsof hq gegeseld
wordt. We zqn op tijd, ai houden we
natuurlijk cnae strafpunten, het geeft
toch een zekere voldoening.
„Zie je wel", zeggen mijn teamgeno
ten, „je moet de moed niet zo gauw
opgeven
Maar wanneer we tater op de dag
heel wat voorzichtiger naar de hoge
passen klimmen, zien wq weer andere
auto's liggen, voor wie de slag op de
Alpen te veel was. Een gekraakte wa
gen is heel weinig opwexkend, vooral
wanneer men zelf aan het eendere ri
sico gebonden is. De Engelsen de gedu
peerden, staan er bq, praten even:
„Neen, we schoten naar beneden
Niets aan te doen- De wager was niet
meer te houden. O, het ging héél zacht
jes". Bq een ander, die de klap harder
voelde, ligt de hele neus in kreukels.
De neus van de wagen uiteraard- Afge
lopen met die mooie, nieuwe auto; oud
blik en roest.
De namiddag, van Digne naar Grasse,
bezorgde de laatste uiterste spanning
We waren zc onverstandig geweest en
hadden daarvoor practische redenen, om
de sneeuwkettingen zo snel mogèiijx
weer te demonteren. Meer tiaar 't Zui
den scheen bet aanvankelqk niet zo glad.
Toen moesten wij echter opnieuw klim
men, deden over die klim en de nog
gevaarlqker afdaling uren en uren, tel
kens remmend op de motor, schurend
langs de binnenzqde van de bermweg.
Het was spiegelglad en geen zicht. Het
sneeuwde en bleef sneeuwen en tenslot
te kon je bqna niet meer vaststellen
waar de weg was en waar hq ophield.
Eerst toen we eindelijk voorbij Grasse,
in de buurt van de Rivièra kwamen en
liggen dan de ravqn-buitentoocht. Nau- oe eerste palmbomen, nog wit van
sneeuw ontdekten, werd het iets anders.
Het regende daar en in het donkere as
falt glommen de scbqnweipers van tien
tallen snelle personenauto's, die wij
passeerden-
Er was weinig volk aan de finish.
Het was slecht weer en al laat, toen
w-y enige minuten vóór zeven uur de
w-agen het afgezette gedeelte binnen
reden, nog éénmaal de motor op volle
toereh moesten laten d aaien voor een
rem- en acceleratieproef, In het pare
fermé het contactsleuteltje eindelijk
omdraaiden en de deorer van onze,
nauwe rijdende gevangenis dicht sme
ten.
De XXste Rallye zat er op.
Wij liepen gedrieën, de beste kame
raden, vuil en moe en waggelend van
de slaap, naar een hotel er verlangden
naar warm water en vooral naar een
bed.
Mag ik het hierbij laten?
J. W. HOFWUK.
Volgens Charles Ross, secretaris van
president Truman, zal laatstgenoemde
waarschqalqk Vrqdag zqn goedkeuring
^hechten aan het plan voor de verdedi
ging van het Noord-Atlantisch gebied,
dat door de organisatie van 't Noord-At
lantisch verdrag werd opgesteld.
Amerikaanse functionarissen te
Washington hopen, dat deze wapenhulp-
overeenkomst reeds dezelfde dag onder
tekend zal kunnen worden. Volgens het
plan zou voor I milliard dollar militaire
ujtj-psting aan Engeland. Frankrqk, Bel
gië, Nederland, Luxemburg, Denemar
ken en Italië gezonden worden.
De eerste toewijzing wapenen en mu
nitie zal naar verwachting in de eerst
komende weken naar Europa verzonden
wordeh-
Jletï\™aiseD< die '•De ketsen-
dieven', de meesterlijke film van Vit-
'orio de Sica, hebben gezien en die
vol ontroering hebben meegeleefd met
de arme Italiaanse werkloze, die door
de straten van Rome dwaalde, op zoek
naar zijn gestolen fiets, zullen heb
ben vermoed, dat de „speler" van de
hoofdrol niets anders voor de camera
heeft gedaan dan zichzelf zijn. Nog
veel minder zullen zij ook maar een
ogenblik hebben gedacht aan de mo
gelijkheid, dat deze Lamberto Mag-
giorani zelf werkloos is en in de groot
ste financiële nood verkeert.
ïoch is de werkelijkheid van <Je film
in dit geval ook de werkelqkheid van
het leven. Toen in de machinefabriek
tyaar Lamberto Maggiorani, na de be-
emdiging van zqn werkzaamheden aan de
film, weer aan het werk was gegaan, en
kele honderden arbeiders Werden ontsla
gen, ging er onder hen een groot gemor
op vanwege het feit, dat Lamberto aan
het werk mocht blq'vcn. .Waarom" al-
schijnbaar met eens gehaast E~n dus vroegen d ontevredenen wordt hii
kieine Renault probeerde ook hoogst ook niet de straat gestuurd? Hb heefl
toeterend in de sneeuwnacht.
„Instappen verder!"
Hoe is het nou met dat wiel, Bé-
"Goed, we komen er wel". We dUWder.
de' Austin uit de drukte, schoten de
wagen in en geraakten er zo tussenuit,
voordót d« opstopping opnieuw helemaal
klem kwam te zitten.
„Halen wij Lyon nu nog?" Ik zou au
geen strafpunten meer op willen lopen.
„Komt best in orde, johNieuwe,
driftige scheut gas.
„Ik vind het maar link zo. zonder
remmen".
„Het is nog véél linker om met dit
weer een rem te gebruiken, niemand ge
bruikt hem, want je gadt onherroepelqk'
„En dat wiel, kan dat gerepareerd wor
den?"
Meestal moet ik vrq hard roepen om
de twee chauffeurs iets duidelqk te ma
ken boven het lawaai van de motor. Ik
Het gevolg was, dat Maggiorani bq de
bedrqfsieider werd geroepen en eveneens
zqn ontslag kreeg.
Daar stond Lamberto, de hoofdrolspe
ler in de beroemde film „Fietsendieven",
op straat, zonder werk, zonder vooruit
zichten. Momenteel staan in New York
de menseD in de rq voor de bioscoop,
waar ..Ladri ai Biciclette" onder de ti
tel „The Stolen Bicycle" wordt vertoond,
evenals overal elders met groot succes
Maar de man Antonio, die samen met zijn
tienjarig film-zoontje Enzo gtaiola. zulk
oen belangrijk aandeel heeft in dit sue
ces, zal hiervan geen voordeel hebben.
Voor zijn prestaties kreeg hq indertijd
weliswaar enkele duizenden guldens, wa'
in lires nog altyd een flinke som gelds
is, maarhet geld is er niet meer en
hq heeft verder niets meer te verwacn-
ten. Lamberto's vrouw Giuseppina heeft
er de lang gekoesterde droom van een
Alan Hale, die in tal van Ameri
kaanse films de rol van vrolijke,
charmante schelm speelde.
nieuw slaapkamerameublement mee ver
wezenlijkt en verder zijn er andere, hard
nodige inkopen gedaan, zoals nieuwe kie
ren voor de kinderen.
Zestien jaar was Maggiorani bq de ma
chinefabriek in dienst geweest. Toen hij
door regisseur Viteorio de Sica voor de
hoofdrol in ,J>e Fietsendieven" was uit
gekozen, ging al het gespaarde geld weg
aan onontbeerlijke dingen, want als ma
chinist houdt een mens niet veel over.
Het is Giuseppina geweest, die haar
man bq de film bracht. Ze had een adver
tentie in de krant gelezen, waarin de
Sica een oproep had gedaan voor de rol
van Antonio en met een foto van haar
man was ze naar hem toegegaan. Zqn
merkwaardige gezicht met de melancho
lieke ogen ziende, wist de Sica direct,
de juiste man voor de hoofdrol in zijn
film te hebben gevonden. Het was trou
wens van het begin af ziin bedoeling ge
weest. daarvoor een echte werkman te
nemen.
Maggiorani kreeg van de fabriek drie
maanden verlof Gedurende die tijd werd
hq geregeld met een auto van zqn een
voudige woning afgehaald. Er was over-
voor Oteo Abetz, Hitiers ambassadeur in
Parijs, die haar naar Duitsland zou heb
ben laten vluchten, toen de geallieerden
Frankrqk binnenvielen. Haar vader was
minister van propaganda in de regering
van Vichy.
Na de bevrydlng werd zij gearresteerd
en veroordeeld tot tien jaar „nationale
onwaardigheid"- Nog onlangs ,had zij in
Rome een filmcontract getekend.
a li
In Amerika leert men pas'goed, wal
reclame is-
Do in Zweden geboren filmactrice
Marta Toren, die thans in Hollywood filmt
hier te lande bekend uit de film
„Regiment der Verdoemden" en „Casca-.
de" heeft haar sigarettenaansteker
buiten dienst gesteld en verklaard, dat
zq voortaan haar sigaretten uitsluitend
zal aansteken met Zweedse lucifers om
de Zweedse campagne tot bevordering
van het lucifers gebruik te steunen-
Is er in Hollywood niet een Nederlandse
actrice, die iets dergelqks voor onze Hol
landse Nieuwe kan doen?
vloed voor Giuseppina en haar kinderen-
En de heerlqbe onbezorgde tyd werd be
sloten met een vacantie in Florence.
Toen keerde Lamberto weer naar zqn
machines terugDat was in 1948.
Thans, in 1950, zoekt de held van ,,De
Fietsendieven", net als Antonio in de film
naar een baantje en herinnert hq zich
met een zekere bitterheid zqn vrouW
uidertqd te hebben gezegd, dat een vast
baantje beter is dan alle snel verkregen
rijkdommen.
„Nou", zei Giuseppina, ,-is het echt- je
hebt geen baantje en je bent je fiets
kwqt. Maar we gaan de Sica om werk
vragen".
De Sica ziet echter voor Lamberto Mag.
giorani geen toekomst als filmspeier. Hq
heeft hem indertqd alleen genomen, om
dat hq precies voor die ene rol geknip'
was en kon hem geen ander werk geven.
Kort geleden heeft Lamberto nog een
klein rolletje te spelen gekregen bq een
andere regisseur- Maar hij zag zelf in.
dat bq geen groot acteur was.
Een ti/üang heeft hij daarop gewerkt
als hulp-bouwvakarbeider, maar opnieuw
werd hq het slachtoffer van de werkloos
heid. Hij kreeg aanzegging van zqn huis
baas, zijn woning te ontruimen, aangezien
hy maanden met de huur ten achter was.
Tot Lamb'/ to's geluk ontdekte een
journalist de beklagenswaardige toestand,
waarin de held van „De Fietsendieven"
verkeerde- Thans is men bezig voor Lam
berto Maggiorani een baantje te vinden.
Naar alle waarschijnlijkheid zal hq bq
de radio worden tewerk ^asteld. Maar
dan zal hq eerst wat van geluidstechniek
moeten afweten
De filmacteur Alan Hale is in de nacht
van Zondag op Maandag j.L. in een Holly-
wooós ziekenhuis overleden aan een le
verkwaal.
Alan Hale, wiens ware naam Rufus
Edward MacKahan luidt, is op 10 Februari
1892 te Washington geboren. Aanvanke
lqk studeerde hy voor operazanger, doch
wei-d later in plaats daarvan filmacteur.
In tal van films als ..Night and Day",
„The Time, the Place and The Girl".
„Pursued" „Cheyenne" en „My Wild
Irish Rose" speelde hij de rol van vro
lijke en charmante schelm.
In een ziekenhuis van Pariis. is de
Franse filmactrice Corinne Luchaire
(„Conflit", „Le Déserteur", „Le Dernier
Tournant" en ..Cavalcade d'Amour")
Maandag j.l- overleden aan een longziek-
feTqdens de bezetting door de Duitsers j fietsendieven' de rol speelt van
trad zy herhaaldelijk op als gastvrouw
In October 1944 werd Apeldoorn ge
troffen door een gebenrtenis, die verre
in de omtrek grote beroering verwekte.
Acht mannen werden toen gefusilleerd
en bun stoffelijke overschotten werden
door de Duitsers op verschillende pun
ten in Apeldoorn langs de straat ge
legd, met een bord, waarop het woord
„terrorist".
Voor de Bqzondere Strafkamer van de
Zutfense rechtbank stond gisteren terecht
de Duitse „Polizei-Ins pek tor" J. Hesse uit
Ulsen, thans gedetineerd in de Arnhemse
strafgevangenis, die de opdracht tot vu
ren aan het excecutie-peloton had gege
ven. Volgens zqn verklaring was tegen,
hem gezegd, dat de acht mannen, onder
wie een Engels en Amerikaans soldaat,
ter dood waren veroordeeld. H. zou wor
den gefusilleerd als hq (je opdracht niet
ten uitvoer bracht.
De officier van justitie, die met eerbied
de acht slachtoffers, die voor zq stier
ven het Wilhelmus zongen, herdacht eiste
vqf jaar, omdat het hier geen eigen initi
atief van verdachte betrof. De verdediger
vroeg vrqspraak, omdat er geen sprake
zou zyn van „opzet" bq de daad van S.
De «ommanéant van de Britse duik
boot „Truculent", die onlangs op do
Theems door een Zweedse tanker ge
ramd werd waardoor 64 mensen om het
leven kwamen, zal voor de krijgsraad
moeten verschijnen, aldus heeft de
Britse admiraliteit bekend gemaakt.
De 27-jarige luitenant-ter-zee Bowers
wordt beschuldigd van „plichtsverzu.ra
subsidiair het verliezen van zijn schin
door nalatigheid".
In de verklaring van de admiraliteit
wordit hieraan toegevoegd, dat het ver
lóren gaan van een schip dikwqls ten Ge
volge heeft, dat de commandant voor de
krqgsraad ter verantwoording wordt Be
roepen. Dit moet op zichzelf niet wor
den beschouwd als een aanduiding dat
de commandant op enigerlei wijze voor
de ramp verantwoordelijk zou zijn.
