Nachtmerrie van de meeste
filmregisseurs
Gemoedelijkheid rond een
geruchtmakend proces
Mossel: een goedkope eiwitbron
NEMESIS
„De jongen Winslow
ZATERDAG 18 FEBRUARI 1950
PAGINA A
v oor ae jilmcamera
KINDERSTERREN VOOR
DE CAMERA WÊÊÈÉL*
BLOEMENCORSO IN BOLLEN
STREEK OP 22 APRIL
„Als je de keus hebt tussen een
kind en een hond.
door J. KILMENEY KEITH
was en dan lange neuzen en lelijke gezich
ten tegen hem te trekken.
De grootste moeilijkheid met kinder
sterren is intussen, dat ze, onverschillig
hoe aardig ze ook zijn, altijd spelbrekers
zijn in een industrie als die van de film-
makerij, waar iedere minuut geld kost.
Een van de kinderen dié meespeelden
in de Engelse film „Oliver Twist" kon
maar niet begrijpen, dat, telkens als hij
de velden rondom Pinewood inrende om
konijnen te vangen, dit de producer twee
duizend gulden kostte.
En dan, al die kinder-sterfen hebben
ouders. Zoals Sam Goldwyn eens heeft
gezegd: „Als je de keus hebt tussen het
maken van een film met een kind of een
hond, kies dan de hond. Die kan in ieder
geval zijn moeder niet meebrengen."
Waarom worden er dan toch zoveel
films met kinderen gemaakt? Eenvoudig
omdat er nog nooit een film met een
kind als ster is gemaakt, waarop geld is
verloren. Het kan slecht voor de zenu
wen zijn, maar voor bankrekeningen is
het reusachtig.
Het optreden van kinderen in films be
zorgt intussen niet alleen de regisseurs en
verdere medewerkers grijze haren, doch
levert ook ernstige bezwaren op voor de
latere loopbaan van de sterretjes zelf.
Shirley Temple heeft tenminste enige tijd
geleden gemeend, zich te moeten verde
digen tegen de critici, die haar ervan be
schuldigden, dat ze nog steeds dezelfde
wenkbrauwfronsjes en dezelfde pruillip
van haar kindsheid gebruikt, om uitdruk
king te geven aan haar gevoelens. „Ieder
een", aldus Shirley, „actrice of niet, maakt
zich bepaalde manieren eigen. Het is mijn
ongeluk, dat ik een kind-actrice was en
dat de critici 18 jaar lang naar mijn ma
nieren hebben gekeken."
De H. Vader "heeft dezer dagen Ole Ole-
sen en Chic Johnson, twee Amerikaanse
filmkomieken, die hier te lande onbekend
zijn, in bijzondere audiëntie ontvangen.
Tijdens dit onderhoud heeft Zijne Hei
ligheid enige opmerkingen gemaakt, wel
ke het overwegen méér dan waard zijn,
vooral door hen, die menen, dat iedere
zuiver op het amusement gerichte film.
hoe onschuldig overigens ook, uit den boze
zou zfjn.
„De wereld" aldus de H. Vader, „moet
meer lachen en meer gevoel voor humor
krijgen. Gij moet God er voor danken"
aldus vervolgde Z.H. de Paus, „dat Hij
u de grote gavé heeft geschonken, de we
reld te kunnen laten lachen. Uw beroep,
om de lach te brengen in de wereld, Is
een zeer lofwaardig beroep".
De twee filmkomieken maken op het
ogenblik een tour van drie weken doo*-
Italië, tijdens welke zij een bezoek aan
het Vaticaan brachten.
laatste nippertje kopschuw worden, zoals
Greta Garbo onlangs in Rome is overko
men.
Sinds het fenomenale succes, dat Walt
Disney's „Sneeuwwitje en de Zeven
Dwergen" heeft gehad, is het zijn groot
ste wens geweest, om ook het sprookje
van Assepoester in technicolor op het
witte doek te brengen.
Thans heeft de studio van Walt Disney
in Hollywood bekend gemaakt, dat deze
film, waaraan de meester van het teken-
stift met zijn reusachtige staf zes jaar
heeft gewerkt, is gereed gekomen
Evenals vorige jaren zal wederom een
grcot bloemencorso in de gemeenten Hii-
legcm, Lisse en Sassenheim georgani
seerd worden en wel op 22 April a.s.
In verband met het 50-jarig bestaan
van de Bond van Bloem'bollenhandela-
ten wordt een ongekend aantal buiten
landse gasten verwacht.
Aan Vittorio de Sica, de maker van
..Fietsendieven", van welke film wij
getuigden, dat ze de mooiste was, die
naar onze mening gedurendehet jaar
1949 in ons land was vertoond, is on
langs gevraagd, hoe hij op de gedach
te was gekomen, deze film te maken
en of hij veel moeite had gehad met
het regisseren van de twee hoofdper
sonen in zijn film, die geen van beide
beroepsacteurs waren.
..Fietsendieven", aldus beantwoordde de
Sica de eerste vraag, „is ontstaan door
.mijn grote verlangen om een eenvoudi
ge, menselijke geschiedenis te vertellen.
Ik werd niet gedreven door het een of
andere litteraire idee. Ik heb eenvoudig
oe geschiedenis verteld van de werk
man Antomo, zijn vrouw Maria en hun
zoon Bruno.
Zien is heel nutfig voor een artist.
De meeste mensen willen niet zien, om
dat de moeilijkheden van anderen hun
pijn doen. Ons doel is zien.
Hoe vaak is de werkman Antonio mij
voorbijgegaan. Ik ontmoette hem op
straat, in de kerk, voor de ingang van
de bioscoop, waar 'hij de aanplakbiljet
ten stond te bekijken. Ik zag hem her
haaldelijk met zijn zoontje. In Italië
gaan de mannen vaak uit met hun zoons.
De kinderen praten en argumenteren met
hun vader, worden vertrouwelijk en blij
ven dikwijls niet langer kinderen, maar
worden „kleine mannen".
Dit is, naar mijn mening, universeel
en aldus bracht het beeld van die twee.
die ik altijd samen zag, me er toe het
verhaal van Antonio en Bruno te kie
zen.
Met het succes in de filmwereld is het
al net eender als met de afgronden. Het
ene succes roept het andere op. Dat van
de Britse film „Quartet", waarin vier no
vellen van Somerset Maugham tot één
grote film waren samengevoegd, heeft zo'n
indruk gemaakt, dat de RKO-studio's in
Hollywood het plan hebben opgevat, ook
zo'n vierdelige film te maken, die „Ge
heimen van de Franse Politie" zal heten.
De vier delen zijn gebaseerd op verhalen
van A. Ashton Wo&e, die in „The Ame
rican Weekly Magazine" zijn verschenen
en die handelen over de activiteit van de
Franse „Süreté".
De raad van beheer van de Toeristiscte
Federaties van de provincie Antwerpen,
heeft besloten zijn medewerking te ver
lenen aan de vervaardiging van een film
over de Vlaamse primitieven, waarvan
Paul Haesaerts, een der makers van de
film „Rubens", de artistieke leiding op
zich zal nemen.
Katherine Hepburn, Greer Garson,
Joan Fontaine en Greta Garbo, die
in een film, ivelke de Oostenrijkse
regisseur G. W. Pabst naar Homerus'
Odyssee zal maken, een belangrijke
rol zullen spelen.
mijn goede gesternte me bij toeval op
straat deed ontmoeten".
De bekende filmregisseur Joseph von
Sternberg, die Marlène Dietrich heeft
„ontdekt" en haar met de film „De
Blauwe Engel" beroemd maakte, gaat
weer de regiestaf zwaaien. Hij heeft een
contract getekend met de R.K.O. in Hol
lywood, voor welke maatschappij hij een
film in technicolor zal maken, welke de
titel „Jet Pilot" krijgt. John Wayne en
Janet Leigh zullen in deze film de hoofd
rollen spelen.
Aldus Vittorio de Sica over het regis
seren van de kleine Enzo Staiola, een
mening, welke slechts door heel weinig
regisseurs zal worden gedeeld. De in
September van verleden jaar in Amerika
overleden regisseur Sam Wood dacht
daar tenminste heel anders over. Kort
vóór zijn dood had deze bekende regis
seur het met een paar vrienden over
nachtmerries.
„Weten jullie wat de mijne is?" vroeg
hij. ,,tk droom telkens weer, dat de stu
dio me heeft gevraagd, een film te ma
ken met Margaret O'Brien, Dean Stock-
well, Bobby Driscoll en de Shirley Tem
ple, JaoKia Coogan en Mickie Rooney
van tien jaar geleden. Ze spelen allemaal
een hoofdrol en de film is het succes van
de eeuw. Maar wat kan mij dat sche
len? Ik kom tenslotte toch in 'n krank
zinnigengesticht terecht".
Voor de bioscoopbezoekers, die lachen,
of zuchten, of huilen om hun verrukke
lijke schatten op het witte doek, moet
het maken van films met kinderen in dp
hoofdrollen wei kinderspel lijken. Die
heerlijke dotten zijn zo lief en gezeglijk
en onbedorven.
Geen kwestie van. Er is in het maken
van films iets, dat in de beste kinderen
de rakker boven doet komen en in de
minder goede het beest. In hun eerste
film zijn zie meestal zo kwaad nog niet.
Maar de „veteranen" van meer dan één
film plegen de boel op stelten te zetten,
alle financiële begrotingen onderste bo
ven te gooien en de regisseur grijze ha
ren te bezorgen.
Lamberto Maggiorani was terstond be
reid, zijn volledige medewerking te ver
lenen. Hij liet zijn eigen werk twee maan
den in de steek om mij zijn gelaat te
lenen. Want daarom was het me op de
allereerste plaats te doen. Nooit heb ik
enige moeilijkheid met hem gehad. Het
ia waar, dat hij de eerste (jagen een ze-
fcer$ verlegenheid had te overwinnen.
Maar later doorleefde hij met grote waar
heid en natuurlijkheid de rol van An
tonio, wiens middel van bestaan zijn
fiets werd gestolen. Het was hele
maal niet moeilijk om Maggiorani te
regisseren.
Enzo Staiola is het leukste ventje, dat
men zich maar denken kan. Hij is braaf,
gevoelig an intelligent. Ik geloof niet,
dat het mogelijk is, een karakter als dat
van Bruno te creëren zonder d« hoeda
nigheden. waarover Enzo beschikt. Hij
is een kind van arme ouders, vluchte
lingen, die Öc bij toeval leerde kennen
Zijn open eerlijk gezicht stond me direct
aan. De uitdrukking ervan is half ko
misch. Zijn ogen hebben een zachte
melancholieke glans. Met zijn grote neus
en bolle wangen heeft hij het onmisken
bare uiterlijk van een kind, dat geleden
heeft.
Ik geloof plet, dart ik hoef te zeggen,
waarom 8c in t geheel geen moeite heb
gehad om dit kind te regisseren, dat
Er beginnen weer geruchten op te dui
ken over de Grote Greta Garbo. Na haar
min of meer plotselinge verdwijning uit
Rome is er rond haar een mysterieuse
stilte gevallen, welke volkomen past bij
deze mysterieuze figuur. Maar nu zijn er
weer lieden in Hollywood, die weten te
vertellen dat ze zal terfgkomen op het
witte doek in een film, welke in Enge
land en Frankrijk zal worden opgenomen.
Daarbij is het echter niet gebleven. Uit
een heel ander deel van de wereld en
wel uit Milaan als het zo doorgaat
moet Hollywood een inlichtingendienst
in Italië organiseren om van het doen en
laten van zijn sterren op de hoogte te
worden gehouden komt thans het be
richt, dat de bekende Oostenrijkse film
regisseur Georg Wilhelm Pabst de namen
bekend heeft gemaakt van de actrices,
die in een door hem te regisseren film,
gebaseerd op de Odyssee Van Homerus,
een belangrijke rol zullen vervullen. Die
actrices zijn: Katherine Hepburn, Greer
Garson, Joan Fontaine enGreta
Garbo.
Een combinatie van Homerus en de
vier grootste vrouwelijke sterren aan het
Hollywoodse filmfirmament. Daar kan
zelfs Cecil B. de Mille niet tegenop. Als
de geldschieters nu maar niet op het
Het hoeft nu geen geheim meer te zijn,
dat Miss Shirley Temple de meeste des
kundigen, die iets met haar eerste films
te maken hadden, naar een zenuwarts
placht te drijven.
Mr. Mickey Rooney had de onhebbelijke
gewoonte ons zich buiten het bereik van
de camera op te stellen, terwijl een van
de oudere acteurs met een scène bezig
Het is helemaal niet nodig, dat men
deze komiek uit een Kerkraadse
carnavahzitting ook nog hoort
blazen. Zijn gezicht alleen al is
voldoende om elke zuurpruim aan
het lachen te krijgen.
omdat hij na zijn ontsnapping 'n nieuwe
kan gekocht hebben. Een onderzoek
wordt ingesteld in al de confectiemaga
zijnen in de buurt van Leicester Square,
om te vernemen of een van hen een pak
aan «en predikant verkocht, die hel
zonder doos meenam. De omstandigheden
zijn meer dan bijzonder genoeg, om op
iedere zakenman ,die zo iets verkocht
indruk te mamken en hem dit te doefi
onthouden en men hoopt op déze wijze
een spoor te vinden.
Onder „Laatste berichten" was nog
meer nieuws.
„De politie verneemt ,dat Mr. Julius
Frohmann, een kleermaker in X-street.
verklaarde, dat hij eén pak van blauwe
serge aan een predikant verkocht, dia
een zwart-vilten hoed 4roeg. De klant
wilde deze kleren meenemen, en zeide,
dat hij ze kocht voor een protégé, een
werkloos arbeider, die hij ging bezoeken.
Het pak is van ruwe, goedkope serge ge
maakt. Men deflkt, dat Rutherford niet
veel geld meer heeft, en dat hij dat van
een zijner oude kennissen hoopt te krij
gen, als hij aan de waakzaamheid der
politie kan ontsnappen'
Wel, hij kan in deze zaak hier niet
betrokken zijn, zeide Drewitt peinzend.
Hij kan de kaart niet in de tas van Pil-
kington gestoken hebben. Ik heb daar
nog eens over nagedacht, nadat hij de
buurt verlaten had. Dat beperkt dus ons
onderzoek tot iemand van het huishou
den, denk ik. Er k niet te bespeuren, da',
iemand bij de vliering of de ongebruikte
kamers geweest is, want al de deuren
zijn gesloten en een rat zou zich niet
hebben kunnen verbergen voor het on
derzoek, dat hier ingesteld is. A propos,
waar zijn de dokter en Miss Chauneey
de hele dag geweest?
Cartwright schudde het hoofd.
Ze zijn zeker eens willen uitgaan,
denk ik.
Drewitt knikte.
Er zit niet anders oip, dan te
wachten. Deze vent is blijkbaar nog
aan het rondzwerven.
van doofstommen.
(Wordt vervolgd),
