EEN MERKWAARDIG EN
WONDERBAAR LEVEN
DE VERGISSING VaN
SUPERINTENDANT QUUD
Handhaving van historisch gegroeide
nakeuringspractijk
De opgang naar heiligheid van
Antonius Maria Claret
Bij inbraak f 10.000
ontvreemd
GUY HAMILTON
ZATERDAG 6 MEI 1950
PAGINA 5
Voor de filmcamera
STANDPUNT VAN DE
K. F. A.
Instituut Film en Jeugd doet
weer van zich horen
POST YOOR FREGAT
BEMANNINGEN IN AMERIKA
kan dat gedaan hebben. »4inheerï
„Het is vooral de ruimere toepasse
lijkheid van het nieuwe ontwerp, die
de vertrouwde practijk van de nog
geldende Bioscoopwet onherkenbaar
maakt. Bij een goedwillende en wel
doordachte samenwerking behoeft er
wellicht niet zoveel te veranderen.
Maar een ontwerp, dat allerlei moge
lijkheden tot vertroebeling of onnodi
ge verwijdering schijnt in te houden,
zal niet anders dan zwaar gehavend
de Kamer der Staten-Generaal kunnen
passeren. De onzekerheid van het eind
resultaat doet haast dromen van de
schier paradijselijke vrede, die al ja
renlang heerst op grond van de bepa
lingen van de zeker niet volmaakte,
maar In ieder geval beproefde en in
de practijk aanvaarde bioscoopwet".
Tot deze conclusie, waaruit de wens
«preekt om toch maar liever de status
ciuo op het gebied van de filmwetgeving
in Nederland te handhaven komt de re
dactie van „Katholieke Film-actie in
het tweede nummer van dit orgaan van
het landelijk bureau der K.F.A., hetwelk
uitsluitend is gewijd aan de wetgeving
en keuring op het gebied van de film in
Nederland.
De K.F.A. heeft tot nog toe over het
geen officieel heet: „een ontwerp vgn
Roy Rogers
Wet houdende voorschriften betreffende
het vertonen van films en het houden
van bioscopen" gezwegen, omdat zi] van
mening was, dat haar standpunt en de
haar door de Paus gegeven opdracht tot
een speciale katholieke filmkeuring vol
doende bekend waren. Sinds evenwel is
gebleken dat er, ook in vooraanstaande
katholieke kringen, misverstanden be
staan ten aanzien van het belang en de
noodzaak van een katholieke filmkeu
ring, achte de K.F.A. het gewenst haar
houding in deze kwestie duidelijk te be
palen.
Na in beknopte vorm de geschie
denis van de bioscoopwetgeving en haar
practische toepassing te hebben ge
schetst, wijst de schrijver op het gevaar
lijke addertje onder het gras dat in de
vorm van artikel 15 in het nieuwe wets
ontwerp schuilt. Op grond van dit arti
kel kunnen de gemeenteraden bij veror
dening voorschrijven, „dat in de gemeen
te geen films mogen worden vertoond
dan indien en voor zover zij door het
door de Baad daartoe aangewezen or-
Van Heflin
gaan of lichaam, als niet in strijd met
de goede zeden of de openbare orde, voor
vertoning in de gemeente zijn toegela
ten".
Hoewel dit een voortzetting van de
thans gangbare nakeuringspractijk kan
betekenen, zit dit artikel volgens de
schrijver in „Katholieke Filmactie
hetgeen ook onzerzijds reeds is betoogd
vol „haken en ogen".
1. Uit de woorden: „voor zover", kan
worden gelezen, dat instellingen als de
K.F.C. het recht krijgen coupures aan
te brengen, waardoor een afwijkende
„samenstelling" kan ontstaan, hetgeen bij
de thans van kracht zijnde wet is uit
gesloten.
2. Bij gemeentelijke verordening „kun
nen beperkingen worden gesteld ten aan
zien van de leeftijd der personen of
groepen van personen, voor welke zij
(een toelaatbaar verklaarde film) mag
worden vertoond", waardoor een afwij
kend classificatie-stelsel kan worden in
gevoerd.
3. Bij gemeentelijke verordening kun
nen instellingen als de K.F.C. tenge
volge van de ruimere toepasselijkheid
van de wet ook worden belast met de
nakeuring van films, welke uitsluitend
zijn bestemd voor vertoning aan anders
denkende minderheden.
Dit zijn enkele mogelijkheden tot af
wijking van de bestaande practijk, maar
het zijn volgens de schrijver van het ar-
tikel in „Katholieke Filmactie mogelijk-
heden, die ten dele onbenut dienen te
blijven (1 en 3) en overigens ernstig
moeten worden overwogen, alvorens er
ook maar iets van kan worden gebruikt.
Het enige zonder meer aanvaardbare in
het ontwerp is. dat de nakeuring minder
afhankelijk zou komen te staan tegen
over de Bioscoopbpud.
Hoewel de schrijver het mogelijk acht,
de redactie van net gewraakte artikel
van het ontwerp-wet op een bevredigen
de manier te wijzigen. voelt hij niette
min veel voor een °nveranderde hand
having van „de historisch gegroeide na
keuringspractijk".
1949 georganiseerde „Eerste Nationale
Congres" in Botterdam, welks povere
resultaat was, dat men erkende niets van
de invloed der film op de jeugd af te
weten, hulde het Instituut zich in een
indrukwekkend stilzwijgen. Van een on
derzoek naar de invloed van de film op
de jeugd hoorde men niets, laat staan
van de resultaten van zulk een onder
zoek. Maar nu heeft het Instituut weer
eens zijn jaarvergadering gehouden en
daarop is besloten om een Tweede Na
tionale Congres te houden in October
van dit jaar. Van de eerste doelstelling
van het Instituut wordt niet meer ge-
rept. Punt 2 van het oorspronkelijke
program: „het adviseren tot maatregelen
op grond van resultaten dier onderzoe-
i kingen" heeft men laten varen, omdat
I dit punt nu eenmaal niet zonder het eer-
i ste kan worden verwezenlijkt. En thans
is men met een elegant gebaar overge
stapt naar punt 3: „het steunen, bevor
deren en initiëren van strevingen, welke
i volgens het oordeel van de Stichting
zich bewegen in de richting van groter
zorg nopens de jeugd met betrekking
tot filmvertoningen". Het centraal onder
werp van het in October te houden con
gres zal tenminste zijn: „Jeugdfilms en
hun vertoningen in huiselijk, verenigings-
en openbaar kader", zoals dat in de im
posante taal van het Instituut heet.
Verder is op de jaarvergadering van
de Stichting besloten om met betrekking
tot het vraagstuk van de „jeugdfilmvoor
stellingen de volgende activiteiten in
voorbereiding te nemen": het samenstel
len van een uitgebreide documentatie
omtrent hetgeen aan films van allerlei
aard en duur voor de jeugd van verschil
lende leeftijden in Nederland en andere
landen aanwezig is en het doen vormen
van een lichaam, dat „de voor jeugdver-
toningen aangeboden films test en van
een advies aan ouders en andere belang
hebbenden voorziet". (Het nare woord
„keurt" is angstvallig vermeden, zoals
men ziet).
Naar de resultaten van bovengenoemde
activiteiten, als ze eenmaal het stadium
van de voorbereiding zullen zijn gepas
seerd, zien we even belangstellend uit
als indertijd naar de resultaten van het
onderzoek, dat naar de invloed van de
films op de jeugd zou worden ingesteld.
Laten we hopen, dat de teleurstelling
minder groot zal zijn.
De atmosfeer in de Amerikaanse staat
Oklahoma zal deze zomer veel weg heb
ben van die ener operette, Dit jaar wor
den er senaatsverkiezingen gehouden.
Dominee William Alexander is een van
de candidaten en Roy Hogers, de cow
boy-crooner en held van talloze muzi
kale Wild-West-films zal, samen met zijn
paard Trigger, ds. Alexander helpen om
de geestdrift van de kiezers voor diens
candidatuur tot ongekende hoogte op te
voeren.
Daarmee was het hek van de dam.
Senator Elmer Thomas, de man, wiens
zetel door ds. Alexander wordt bedreigd,
Voor de kapel te Klein
Ternayen (België) maakte
de jonge Rotterdamse schil
der A. van Winkel een
Kruisweg, die dezer dagen
gereed kwam, de achtste
statie: Jezus troost de we
nenen vrouwen.
Niet alleen ambtelijke molens malen
met de spreekwoordelijk geworden lang
zaamheid. Dit blijkt óók het gevai te
zijn met de molens van de Sticihting
„Instituut Film en Jeugd", dat zi^ 0p
de eerste plaats tot taak had gesteid „het
bevorderen, stimuleren en eventueel ver
richten van onderzoekingen naar <je jn_
vloed van de film op de gedragswij2en>
geestelijke gezondheid en sociale maat
staven van jeugdige personen en groe
pen".
Na het door dit Instituut in Januari
en Gene Autry, die in Oklahoma
mee gaan doen aan verkiezings
campagnes
heeft Inmiddels aangekondigd, dat ook
hij Hollywood om hulp heeft gevraagd.
Van Heflin, een jongen uit Oklahoma,
die in de filmstad carrière heeft gemaakt,
zal thuis komen om voor hem te pleiten.
Zelfs degenen, die niét bij de verkie
zingsstrijd voor de senaat zijn betrok
ken, blijken van mening te zijn. dat po
litieke redevoeringen niet meer het ge-
eigende middel zijn om de kiezers warm
te doen lopen voor volk, gezin en va
derland. Mike Monrooney, een lid van
het Amerikaanse congres, dat in de ko
mende herfst moet worden herkozen,
heeft eveneens besloten om „glamour"
uit Hollywood te importeren. De assis
tent bij zijn verkiezingscampagne zal
Gene Autry zijn.
Bobby Henrey, die onder regie van
Carol Reed, de maker van „Old Man
Out" en „The Third Man", de hoofdrol
vertolkte in „The Fallen Idol' (Eenkind
klaagt aan), heeft na zijn eerste grote
filmsucces weer het normale leven ge
leid van een kleine Engelse jongen, be
halve dan dat hij lange vacanties door
bracht op de boerderij van zijn ouders
in Normandië. Thans keert Bobby ech
ter weer terug in de Engelse studios
waar hij de hoofdrol zal spelen in „The
Wonder Kid" onder regie van Karl Hart,
die voor de Ufa „De Kandelaars van de
keizer" en „Hans Albers als Sherlock
Holmes" en na de capitulatie van Duits
land „Der Engel met der Posaune"
maakte.
De Franse acteur Charles Boyer, die
in meer dan twee jaar niét voor de ca
mera's is opgetreden, zal een hoofdrol
in een nieuwe Amerikaanse film spelen.
Hij krijgt een priesterrol in de filmversie
van „Het Eerste Legioen", een toneelstuk
dat in 1934 op Broadway werd vertoond.
Het stuk speelt in een seminarie van de
Amerikaanse Jezuieten en behandelt de
kracht van het geloof.
Het laatste Hollywoodse excuus voor
de dalende cassa-ontvangsten: de hoge
kosten van „baby-sitters"
De Franse regisseur Maurice Cloche zet
zijn reeks filmstudies over sociale en
morele problemen voort. Binnenkort gaat
hij een film maken over het vraagstuk
van de ongehuwde moeders. De film zal
„Le père inconnu" (Vader onbekend)
heten. De maker van „Monsieur Vincent"
is voornemens om later nog een film in
China te gaan maken. Het scenario, van
Zavattini, behandelt een conflict tussen
een katholieke missiezuster en een pro
testantse zendelinge tijdens een der tal
rijke volksverhuizingen, waarvan China
de laatste tijd het toneel is geweest.
(Van onze correspondent).
Vrijdagmorgen vroeg waren de com
missaris van politie te Roosendaal
(N. Br.) en enige rechercheurs al vroeg
op pad op zoek naar sporen van een in
breker (s). Bij de winkelier H. van Loon
aan de Bredaseweg was 's nachts een
geldkistje met 10.000 ontvreemd. Het
kistje werd door de politie inmiddels
'teruggevonden, echter zonder inhoud.
Het geldkistje werd ontdekt in struik
gewas nabij de Zwaanhoefstraat op eni
ge honderden meters van de kruideniers
winkel van Van Loon.
Zondag 7 Mei, zal de Zalige Antonius
Maria Claret, als tweede in dit Heilig
Jaar, heilig worden verklaard. Een
schets van het merkwaardig en vaak
wonderbaar leven van de nieuwe hei
lige laten wij hier, in verband met zijn
a.s. canonisatie volgen:
Als vijfde kind in het weversgezin van
Johannes Claret en zijn vrouw Josephina
Clama, die elf kinderen groot brachten,
werd Antonius Maria Claret op 24 De
cember 1807 in het doop Salient, in het
diocees Vich (Barcelona), gebaren. Ken
merkend voor zijn persoon was zijn zeer
grote liefde tot gebed en overweging
reeds op zeer jeugdige leeftijd. Vooral
opvallend was daarbij zijn godsvrucht bot
Maria,
reizen voorzag hij zich nooit van provi
and en nam hij niet de minste beloning
aan voor zijn priesterwerk. Hij at en
dronk zeer weinig en sliep nog minder,
maar bracht de nacht in gebed en medi
tatie door.
Aartsbisschop op Cuba
Niemand verwonderde er zich dus over,
toen hij tot bisschop werd uitverkoren en
op 6 October 1850 ontving hij de bis
schopswijding in de kathedraal van Vich,
met als aartsbisschoppelijke zetel de
stad Sa-ntia-go op Cuba. Toen hij op 16
Februari in zijn residentie arriveerde,
stond de gehele bevolking aan de haven
haar nieuwe berdier op te wachten.
Cuba was in die tijd een centrum van
bestuurd zonder gods-
Noc' zeer iong gaf hij de wens te ken- de slavenhandel, bestuurd
nen om priester te worden, doch zijn dienst en rechtvaardugheiden aan groot
vaderW rich door financiële zorgen ge-zedenbederf overgegeven Het uitgestrek-
noopt zijn jongen het weversvak te laten te aartsbisdom telde 125 priesters.
j upi, Lijn j_uingru u;; wvW 5r» xnolo rvatrrvHhi.ps o'P'Pn priester
Alle luchtpoststukken, welke bestemd
zjjn voor het marine personeel, dat mo
menteel te Boston vertoeft, moet als
volgt geadreseerd worden:
rang-kwaliteit, naam, stamboeknum
mer. Marine detachement Boston, pfa
Amsterdam-Schiphol.
De verzending van post naar het ma
rine-detachement Boston geschiedt we
kelijks. De brieven dienen uiterlijk Dins
dags ter post bezorgd te zijn, gefrankeerd
volgens het in het internationale ver
keerd geldende tarief.
De aandacht wordt er op gevestigd,
dat deze regeling alleen geldt voor lucht
postbrieven en briefkaarten.
beoefenen. In de weverij, waair hij werk
zaam was, werd hij voor zijn bekwaam
heid en ijver spoedig chef van de fa
briekskaai en enige industriëlen zochten
zelfs zich met hem te associëren. Hij wei
gerde zulks echter beslist.
Toen brak het ogenblik aan. dat zijn
vader hem verlof gaf om voor priester
te gaan studeren. Deugd en wetenschap
deden hem zo uitblinken, dat hij op 13
Juni 1835, toen hij nauwelijks met het
tweede jaar van de theologie was begon
nen, tot priester gewijd werd.
Zijn geboortedorp heeft de eerste
vruchten van zijn priesterleven genoten.
Als biechtvader was hij zeer gezocht, en
zijn predikaties werden gretig aange
hoord. Weldra verwierf hij zich de naam
van apostel. Inmiddels was hij zijn ar
beidsveld te Sallenit te klein gaan vinden
en besloot hij naar Rome te gaan om aan
de Congregatie van de Voortplanting des
Getoofs rijn diensten aan te bieden. Na
een verblijf van 5 maanden in Rome
keerde Claret echter terug om zich bij
zijn bisschop in Vich te melden.
Hij werd nu kapelaan te Viladrau en
begon in dit plaatsje op 14 Augustus
1840 de Missies te prediken. Zijn pre
dikaties trokken de algemene aandacht,
daar zij vergezeld gingen van wonder
bare feiten. Zo bluste hij een felle
brand door een zegenend gebaar ter
afwering van het vuur. Zieken, die hij
bezocht, verkregen op bijzondere wijze
genezing.
In 1841 verkreeg hij van zijn bisschop
verlof, zich in Vich te vestigen, zonder
aan een parochie vertoonden te zijn. Nu
trok hij geheel Catalonië door en kwam
zelfs op de Canarische eilanden. Op zijn
Advertentie.
zodat in vele parochies geen
aanwezig was. De huwelijken «werden gro
tendeels slechts burgerlijk voltrokken.
Van de dopelingen waren meer dan de
helft onwettige kinderen.
Binnen twee jaar tijds na zijn aan
komst in het land had mgr. Claret ver
scheidene malen zijn diocees doorkruist,
meer dan 12.000 huwelijken gesaneerd,
40.000 kinderen gewettigd en aan 120.000
gelovigen het Vormsel toegediend.
Naar Spanje geroepen als biechtvader
van Koningin Isabella ijverde hij aan
het Hof voor soberheid in kleding, spijs
en drank, zodat het leven daar op hoger
christelijk niveau stond. Maar dit lokte
de haat van de vijanden der Kerk uit.
In een schijnproces wend hij veroordeeld
tot verbanning, vertrok weer naar Rome
en oefende daar de priesterlijke bedie
ning uit.
Naar Spanje teruggekeerd, zou hij op
6 Augustus 1870 aanzegging krijgen het
land te verlaten, doch hij was reeds op
de morgen van diezelfde dag naar
Frankrijk uitgeweken naar het klooster
der Karthuizers te Fontfroide, waar hij
zijn laatste levensdagen sleet en op 24
October 1870 overleed.
Het voornaamste werk van mgr.
Claret is de stichting van de Congre
gatie van de Missionarissen Zonen van
het Onbevlekt Hart van Maria. Bij de
dood van de Stichter in 1870 had de H.
Stoel reeds de liturgische viering van
het feest van het Onbevlekt Hart van
Maria voor Spanje goedgekeurd, even
als de regels van de Congregatie- De
Congregatie heeft verleden jaar het
eerste eeuwfeest van haar bestaan ge
vierd en telt heden 3763 leden, verdeeld
over 14 provincies, 6 missiedistricten en
240 huizen. De Congregatie wijdt zich
ook aan de opvoeding van de jeugd in
105 colleges die tezamen 12.136 leerlin
gen tellen.
„Van de twee genezingen, die als
wonderen voor de heiligverklaring zijn
erkend, is de eerste de wonderbare ge
nezing van Zr. Jespehina Marin, uit
Santiago op Cuba, die 13 Mei 1934 van
een kankergezwel aan de borst genas;
de 2e is die van Helene Flores, die aan
longbloedingen leed en daarvan i-n Cor
dova in Spanje op 9 Mei 1948 plotse
ling is geqfzen.
Op Woensdag 10 Mei a.s. des avonds
van 18.30 tot 19 uur zal in het radio-
strijdikraahtenprograimma ten gehore wor
den gebracht een propagandaiklankibeeld
voor de Nationale Reserve onder de titel
„Zorgeloosheid, zorgen, voorzorgen" De
uitzending geschiedt over Hilversum IL
Ons HomanMj veegsel—
2)
Dyson ruimde de tafel op en Guy was
nu in de gelegenheid, de butler beter op
te nemen. Toen hij voor 't eerst die
doordringende, huiveringwekkende fluis
tertoon hoorde, had hij instinctief een
afkeer van Dyson gekregen. Zijn ver
schijning droeg er slechts toe bij, die af
keer te versterken. Paul Dyson was lang
en mager en, naar de groezelige kleur
van zijn gelaat te beoordelen, moest hij
op vobt van grote vijandschap staat met
water en zeep. Hij scheen, evenmin als
juffrouw Warr, zich er om te bekom
meren, hoe zijn haar zat. De butler kon
zó uit zijn bed gestapt zijn. De ongun
stige indruk, die hij maakte, werd nog
aanmerkelijk verhoogd door de zware
zwarte wenkbrouwen, die over de neus
■waren saamgegroeid. Zijn ogen kwamen
geen moment tot rust, doch knipten
voortdurend als hij sprak of aangespro
ken werd. Guy Heward vatte zijn oor
deel over de butler kort en bondig samen
met- een buitengewoon ongunstig type.
°yTangid!edemanPniePt anders praten
dan op die onaangenamd fWertoon?
vroeg Guy geïrriteerd aan juffr
Eigenlijk druk ik me met goed uit, want
voor fluisteren is de toon veel te
dringend. Enfin, u begrijpt wel, wat
bedoel.
Ja. Dyson heeft als kind een keel
operatie moeten ondergaan en daaruit
is 't hem bijgebleven. Een onverkwik
kelijk mens, vindt u niet?
Bijzonder, stemde Guy toe- Hij zei
haar niet, dat onbetrouwbaar, sinister
een veel juistere kwalificatie was.
Op 't zelfde ogenblik kwam een kleine,
gezette man haastig naar beneden. Hij
keek de kamer in en trad binnen.
Ik ga nu, juffrouw Warr, zei hij op
zakelijke toon. Hij nam met een vlug-
tige blik Guy Heward op. Maar ik kom
vóór vannacht terug. De patiënt moet
rustig gehouden worden; de minste op
winding is funest.
Dokter Forrester, zei Katherme
Warr, de geneesheer voorstellend. De
heer Guy Heward
Hoe maakt u het? vroeg Forrester.
Hij stak een grote hand uit en Guy voel
de de zijne in een verbazend sterke
greep gesloten. Aangenaam kennis te
maken, mijnheer Heward. De heer Bould
heeft 'een paar maal naar u gevraagd.
Tot mijn blijdschap kan ik zeggen, dat
hij zich wat minder zwak gevoelde, toen
'k hem zo juist verliet. Maar toch vrees
ik De geneesheer drukte de lippen
op elkaar, schudde 't hoofd, trok de
schouders op en dat allemaal tegelij
kertijd.
Gelooft u niet, dat de heer Bould
't er doorhaalt?
Neen, zei Forrester. Hij haalde een
das uit de zijzak van zijn' overjas en
bond hem om de hals. 't Lichaam heeft
zo <*oed als geen weerstand meer. U weet
misschien, dat 'k ingevallen ben voor
een zieke collega, Matthews. Van hem
vernam ik, dat hij eigenlijk 't einde al
een jaar verwacht, 't Is krukken geble
ven met mijnheer Bould na zijn eerste
hevige aanval- Forrester trok zijn hand
schoenen aan. Laten we zó afspreken,
Juffrouw Warr, dat ik over dria uur terug
ben. Hij knikte Guy toe, en verdween jn
de duisterAis van de avond. it
Juffrouw Warr sloot de Du endeur
achter de geneesheer.
Als 't u gelegen komt, ge
ward, zal ik u nu naar de kamer van
mijnheer Bould brengen.
Guy nam de portefeuille, die hij vootc
durend bij zich gehouden had, en voL.de
de secretaresse. De zware .10p amen cm
trap doofde elk geluid. Zij k^jCv,t ui.
een brede gang, spaarzaam vei-
ward verbaasde zich over 't gr'0 st zulk
deuren, dat hij zag wat m kamers
een klein huishouden met zoveel
doen? Paul Dyson passeerde °e" maar
corridor; hij scheen niet te 1°P 'geluid
voort te schuiven, zonder enig gevoej
Opnieuw maakte zich een ster „eWarcj
van afkeer
jegens de butler van ha(1
meester en 't scheelde weinig, toege-
hem een onaangename opmerking
voegd- Tfatherine
Halverwege de gang bleef jtaan en
Warr voor een gesloten deur 3 af
klopte zachtjes. Er kwam Se luider
woord. Zij klopte opnieuw, ie\eek zij
nu. Na even gewacht te hebben, pieef
Guy Heward vragend aan, want een
doodstil in de kamer. Hij gaf »,a „r en
knik en Katherine opende de 0
gluurde naar binnen. fcreeg
Over haar schouder kijkend, ornfor-
Guy een indruk van een ruime, c jamp,
tabel ingerichte slaapkamer. Een door
waarvan 't licht getemperd wer°.feitje
een groene kap, stond op een 'ndde
dicht bij 't bed. In een hoek br
een haard. ge_
Ik geloof, dat mijnheer in slajj. We
vallen is, fluisterde juffrouw Wkr.'i te
zullen dan beter doen met hem "„-ach-
storen. Wilt u hier een ogenblik
ten? tenen
Hij knikte- Katherine liep op de zjCh
naar 't ledikant. Guy zag, hoe z0zjeke
over 't bed heenboog en naar de gen
keek. Toen slaakte zij plotseling zjjn>
doordringende gil. Zij zou gevalle0
als Heward niet toegesneld was oh1
bijtijds te ondersteunen. hij-
Wat scheelt u? Wat is er? vroeg
Met een gericht, waaruit alle kle° j,em
weken was, keerde zij zich naaf
toe en wees met een vinger op 't b te
Eerst slaagde Heward er niet ?idige
ontdekken, wat haar zulk een geW1, aian
schok kon bezorgd hebben. De oud® t.e
lag rustig en scheen in diepe sla," pe
zijn. Doch even later zag ook M' 0n-
kreet, die hem op de lippen kwai°- tte
derdrukte hij ternauwernood. Hij naar
Katherine bij een arm, bracht haar er
een stoel en duwde haar naar op ven
Houd goed, ze' hij. ik zal eer
onderzoeken, wat dat met mij"
bloed, dat zich aan 't beddegoed had mee
gedeeld en op één plaats een plasje
vormde. Uit de linkerzijde van de oude
"ban stak 't heft van een mes.
IV
Guy Heward hoorde Katherine op*
a®b- Haastig legde hij de deken weer
„„„t. om te voorkomenr dat de jonge
vrouy, jgts van afschuwelijke schouw-
spel zou zien.
."Oe u uiterste best, juffouw Warr,
i'- Qrn dokter Forrester te bereiken!
Jlisschiejj is hij nog in de garage. Maar
°aas T°' anders kan hij al ztin!
rir,r~ mijnheer Bould.
"Ha Wal; ik u gezegd heb! beval
Hevvarci, scherper dan in zijn bedoeling
jag.
Katherine tvarr aarzeide een ogenblik.
Toen soetif zij de kamer uit, de trap af.
Zodra zij gegaan was^ trad Heward op
nieuw op bed toe en zag onbewegelijk
neer op smalie doodsbleke gelaat van
de oude man. jyiarmaduke was dood.
Er behoeme geen dokter aan te pas te
Pas te °m hem dat te vertellen.
Ook de doodsoorzaak stond voor Heward
vast: BOUW was vermoord. Er waren
«echts enige ««juten verlopen tussen het
'rjdstip, dat a°Kter Forrester zijn patiënt
Bould is. jiirant.
Heward liep terug naar 't led> ts>
De deken liet iets v° tigs door. er
dat een rode kleur had. Hij behoef0 „e.
niet aan te twijfelen, wat dat voch1 ^n.
tekende. De stilte in de kamer w° en
tens. En in die stilte hoorde Guyjen
luguber tik., tik., tik.. Droppels ^er
met gelijke tussenpoos op de grond 0
't ledikant. -meg
De kaken op elkaar klemmend, 3 n
Heward de deken terug- De pyama
Marmaduke Bould was doorweekt vo^
'uastip, aaS 5r Forrester zijn pauem
Jerlaten had en dat, waarop hij zelf met
Catherine ziekenkamer betrad.
Maar 't was rang gen geweest voor
^mand om binnen te ko«e« en de 0ude
«au een mes r «art te drijven, in dat
nfi hek. Hij keek pp^fher rond en werd
by ,V°or 't eerst S®w°ar, dat een raam
slot JL hoofdeind® „jL 'ledikant niet ge-
iets 1 Was- Guy n han JL heen; 't stond
schr\ dan ^reed open. Hij
't op tot bovenaan tod e°nptfeund,
donker.Ulten' De dl Zll buitengewoon
men Vn t stro-
beneden5 boorde de droppels op ,t terras
de v0cï bem neerklrkkn, vQeide ,.t kou.
bij de 'in zijn ge ,®n toen deed
stond p «dekking. Teg t Venster aan
Heward ladder' Tién dim Van Guy
lijn. Landden tot e®n dunne, strakke
dus in <fa die weg moordenaar
onderzoch ziekenkainer 'raa°Hen! H"
verscheiden vloer onder aam en vond
beitste hom vochtige P1^™. op -t ge_
drukken ver" Guy had m° rge yoetaf-
enkele waa^fcht, doch ermet één
heid, die hem nemen. E omstandig-
Met een denken
weer rechtop, 'J® beweging aahwWard
hoorde. Paul fcn hij 2>ch
deur zachtjes gyson' deriij bleef on a6
drempel staan.8a°Pend- HU Dieet °P de
Bilde Wmiinheeriü"r-ouw Warr niet die
beurdT? £ts ernstigs ae'
K Er is wel degelj., ernstigs ge
beurd, Dys?n, zei sClierp. iets
béél ernstigs zelts Mijnheer Bould is
vermoord, «uffrouw yyarr „robeert, of
dokter Forrester n kPn bereiken,
heb voor l°° óók wat ip doen. Je
"tiebu^utf'diohtstbijzijnde po-
Paul Dyson's gemat Wag masker.
^aar Heward, dieem nauwkeurig gado-
zag heel f^d- dat de uiterlijke
kalmte geforceerd was. Wanneer 't van
£«m had afgehangen hlj zonder
vn lm® de bu.ier onder verdenk,ng
Van moord ge. STebben.
Ja, dat is werKenjk vreselijk, zei
Pyson- Het gef Rould JlS nauwelijkc
£°°rbaar. Mijnheer Bould vernaoo wie
Dat is iets wat de politie moet uit
maken, antwoordde Heward, met tegen
zin het gesprek rekkend. Jij was daar
even op deze verdieping, Dyson. Heb je
niets verdachts gezien? Ook niets ge
hoord?
Neen, mijnheer, niets. Absoluut niets
gezien of gehoord. Welke schok de but
ler ook gekregen mocht hebben, toen
Heward hem zonder voorbereiding de
moord op zijn werkgever meedeelde
Dyson was er in ieder geval nu over
heen. Hij legde niet meer de minste on
rust aan de dag. Ik was. zoals u zei,
daareven op deze verdieping. Maar dat
wil niet zeggen, dat ik ook in deze ka
mer was.
Dan zul je mij verplichten door
te vertellen wat je boven deed. drong
Heward aan. Je bent niet alleen door
mij gezien. Ook door juffrouw Warr.
Dat kan heel best, mijnheer. Ik denk
er ook niet aan. het te ontkennen. Dyson
wachtte even. De kamer, die ik voor U
in orde heb laten brengen, mijnheer, ligt
iets verder op de corridor, twee deuren
van mijnheer Bould's kamer. Ik heb er
Uw handkoffer gebracht en tegelijkertijd
gekeken, of voor alles gezorgd was. Weer
een kleine pauze. Eh.... is alle twijfel,
dat mijnheer Bould dood zou zijn, uit
gesloten?
Vraag je eigenlijk niet naar de be
kende weg, Dyson Heward zag de butler
strak aan, maar de man doorstond rustig
het onderzoek. Zelfs het gebruikelijk
kninperen met de ogen bleef ditmaal
achterwege. Guv trok de schouders op.
Hij was bezig zich politionele bevoegd
heden aan te matigen en daartoe miste
hij het recht. Doe nu wat ik gezegd heb,
Dyson. Bel het dichtstbijzijnde politie
bureau op.
De butler gehoorzaamde met merkba
re tegenzin. Terwijl hij zich verwijderde
vernam Heward stemgeluiden onder aan
de trap. Even later kwam dokter Forres
ter hals over kop de kamer binnen, ge
volgd door Katherine Warr. Het gezicht
van de geneesheer was bleek en duide
lijk las Heward in zijn ogen de schrik,
die de boodschap van Katherine hem be
zorgd had.
Dat is iets vreselijks, wat juffrouw
Warr me daar vertelde! Ongelooflijk
haast! Hij stiet de woorden hijgend uit,
niet alleen van ontzetting maar ook van
de haast, waarmee hij de trap opgehold
was. Hoe kan dat gebeurd zijn?
In korte trekken vertelde Heward de
geneesheer, wat hij ontdekt had. For
rester knikte onder deze mededelingen
een paar maal vlug en stapte vervolgens
op het bed toe. Hij had de handen reeds
uitgestrekt om de dode Bould van zijn
Pyama te ontdoen, toen Heward hem iets
in het oor fluisterde. Forrester staakte
zijn bezigheid en draaide zich om.
U doet verstandiger buiten deze ka-
«pr te wachten, juffrouw Warr. zei hij
vriendelijk. Het is een allesbehalve
Prettig gezicht. We zullen u roepen, als
we u nodig mochten hebben.
Dank u antwoordde de jonge vrouw.
Al verliet 'de kamer en sloot de deur
zachtjes achter zich.
Forrester sloeg het beddegoed terug.
Heward hoorde, hoe de geneesheer hor
tend ademhaalde- hij mompelde iets bin
nensmonds, toen 'hij de wond zag, die het
mes van de moordenaar had gemaakt.
Maar onmiddellijk hervond hij zijn be-
r0enf?!ulze'te 't onderzoek snel en
metnodiseh voort. Forrester maakte een
beweging als wilde hij 't wapen uit de
^i°j doch Heward kwam bij -1
tijd» tussenbeid*.
Niet doen, dokter!, waarschuwde hij:
We moeten alles in de toestand laten,
waarin we het gevonden hebben. Er zijn
mogelijk vingerafdrukken op het mes.
U hebt gelijk, bekende Forrester:
Dom van me, daar niet aan te denken.
We zullen ogenblikkelijk de politie op de
hoogte stellen.
Daar is al voor gezorgd, dokter. Ik
heb het de butler laten doen.
Mooi.
Dokter Forrester besteedde opnieuw
zijn volle aandacht aan de dode. Toen hij
alles had gezien, wat hij zien wilde, wend
de hij zich tot Heward, onderwijl bet
voorhoofd met zijn zakdoek afwissend.
Het is in één woord afschuwelijk, zei
hij. Het mes werd met grote kracht in
de zijde gestoken; het ging als het ware
dwars door het hart. Dat verklaart de
massa bloed. Bould moet op slag dood
geweest zijn. De geneesheer keek Heward
onderzoekend aan. Zei u niet, dat de
moordenaar door een raam naar binnen
kwam?
Ik zou niet weten, hoe hij het anders
geleverd heeft, antwoordde Guy: Er staat
een ladder tegen het venster. Óp de grond
kunt u nog verschillende vochtige plek
ken zien. Het enige, wat me raadselachtig
voorkomt, is, dat voetafdrukken ontbre
ken.
Daar zal de politie een oplossing
voor moeten vinden. Dokter Forrester
wreef nadenkend over zijn kin. Wat
voor mij géén raadsel is, mijnheer He
ward de misdaad moet gepleegd zijn
onmiddellijk nadat ik Bould verliet. Ver
moedelijk hield de moordenaar zich ge
durende mijn onderzoek van de patiënt
op de ladder schuil en sloeg zijn slag,
zodra de gelegenheid gunstig was. Een
bliksems koelbloedig heerschap.
V
Voordat Heward op de veronderstelling
van de geneesheer kon ingaan, werd aan
de deur geklopt en onmiddellijk trad Paul
Dyson binnen.
Neem me niet kwalijk, mijnheer, zei
hij: maar het lukt me niet, aansluiting
met de politie te krijgen.
Wat bedoel je?, vroeg Heward geër
gerd: Waarom krijg je geen verbinding?
Er zal toch wel iemand op het bureau
wezen!
Dat is de kwestie niet, mijnheer.
Maar ik hoor niets, totaal niets, als ik de
hoorn opneem. We hebben hier buiten nog
van die ouderwetse toestellen. Als u het
mij vraagt er moet iets met de lijn
gebeurd zijn.
Guy Heward trok de wenkbrauwen op.
Zo vlak na het plegen van de moord
kreeg het weigeren van de telefoon een
betekenis, die hem buitengewoon ernstig
voorkwam. Het kon natuurlijk een toe
vallige samenloop van omstandigheden
zijn, maar de gevolgtrekking lag meer
voor de hand, dat opzet in het spel was.
Waar is hier de telefoon?, vroeg hij
bruusk.
In 't kantoortje van juffrouw Warr,
mijnheer, antwoordde de butler, die de
jonge notaris argwanend had gadegesla
gen. Er is ook nog een apparaat in de
schatkamer, maar 't eigenlijke toestel
hangt bij juffrouw Warr.
De schatkamer? Heward keek de
butler verbaasd aan. Hij begreep niet,
wat er mee bedoeld werd.
Mijnheer Bould bezit een privé-ver-
trek, mijnheer, legde Dyson uit, waarin
niemand toegelaten wordt, als hij er zelf
niet bij is. 't Personeel noemt het de
schatkamer, omdat daar zij'n kostbare
verzamelingen bewaard worden.
Ach ja! Heward herinnerde zich nu
de dure liefhebberij van de dode.
Ik kom naar beneden en zal eens zien
hoe 't met die telefoon gesteld is, Dyson.
Als hier in huis een electrische zaklan
taarn te vinden is, zou ik die graag van
je hebben. Hij liep de kamer door, naar
't raam, sloot het en deed er de pennen
op. 't Is beter, dat we deze kamer af
sluiten, zei hij tot Forrester. Als alles
onaangeroerd blijft, kan dat het politie
onderzoek w.; „'emakkeiijken.
De geneesher knikte en volgde He
ward naar de corridor. Guy sloot de deur
van de kamer af, stak de sleutel in zijn
zak. De butler stond boven aan de trap
te wachten. Hij ging Heward voor en
wees hem op een deur links in de halL
Die kamer wordt het kantoortje
van juffrouw Warr genoemd, mijnheer,
zei hij. Hij deed open en liet Guy binnen
gaan. 't Was een klein, smal vertrek, eer
der een hokje, waar men zich tussen een
lessenaar, een tafeltje met een schrijf
machine, een boekenkast en een paar
stoelen als het ware moet heenwringen.
Naast de lessenaar hing aan de muur een
ouderwets telefoontoestel en op zij ervan
een zwaar gordijn, dat tot op de grond
reikte.
U moet draaien mijnheer, en vervol
gens de hoorn opnemen. Dan krijgt u
aansluiting met 't kantoor in Langport
en aan de telefoniste geeft u 't nummer
op, waarmee u spreken wilt, legde de
butler uit. Heward wenste, dat de kerel
wat minder woordenrijk was die pe
netrante stem begon danig op zijn zenu
wen te werken.' In Londen zult u zoveel
omslag niet behoeven te maken, mijnheer
als u een telefoongesprek moet voeren,
besloot Dyson.
Guy ging er niet op in. Welk nummer
heeft het politiebureau van Langport?
Dat weet ik niet, mijnheer. Maar
't is voldoende, als u de telefeniste zegt,
dat u 't politiebureau wilt hebben.
Heward knikte, draaide aan de kleine
slinger en legde de hoorn aan zijn oor.
Hij hoorde niets. Een paar maal bewoog
hij de haak krachtig op en neer, zonder
resultaat evenwel. Tevergeefs wachtte
Guy op de stem van de telefonist, die hem
vragen zou, met welk nummer hij ver
bonden wilde worden.
Hij legde de hoorn weer op het toe
stel, ging naar de hall terug en begon
de draden te inspecteren. Van juffrouw
Warr's kantoortje uit liepen ze langs de
rand van 't plafond naar de huisdeur en
vandaar naar buiten. Zover hij had kun
nen nagaan, was binnen alles in orde.
Wanneer dus aan de lijn geknoeid was,
moest het aan de buitenkant gebeurd
zijn.
Haal die lantaarn, waar 'k je om
gevraagd heb, Dyson, zei hij. Toen de
butler was gegaan, kwam juffrouw Warr
uit een kamer, welke aan de rechterzij
de van de trap lag. Haar gezicht was
nog bleek, haar houding daarentegen nu
volkomen rustig.
Waar kijkt u naar? vroeg ze Heward
nieuwsgierig.
Hij vertelde 't haar.
Daar begrijp ik niets van, zei Ka
therine. Kort voordat u kwam, was de
telefoon nog in orde. Zij trok 't voor
hoofd in rimpels. ït-.iand belde op en
vroeg mijnheer Bould te spreken.
Iemand? Een kennis van hem?
Katherine schudde van neen. 'k Zou
u niet kunnen zeggen, wie 't was In
ieder geval een vreemde, ik had zijn
stem nooit eerd.r gehoord. Hij.wilde niet
zeggen, wie hij was. Ik zei hem, dat mijn
heer Bould erg ziek was en dat hij nie
mand kon ontvangen. Toen antwoordde
de man, dat hij dan misschien ëe vol
gende morgen nog eens zou opbellen of
zelf komen. Daarmee was 't gesprek af
gelopen.
Ik ga naar Langport, mengde dok
ter Forrester zich in 't onderhoud. Als
ik u er mee van dienst kan zijn, wil ik
de politie wel op de hoogte stellen.
Buitengewoon vriendelijk van u,
begon Heward. Maar dokter Forrester
sneed zijn woorden met een joviaal wui
ven van de hand af.
Het heeft niets om 't lijf, in het ge
heel niet, zei hijIk ben veel te blij, dat
ik in deze ellendige geschiedenis ook van
enig nut kan zijn. Hij wilde nog iets
zeggen, doch zweeg plotseling en luister
de aandachtig. Is dat niet 't geluid van
een autoT i
Guy, die 't al eerder gehoord had,
knikte. Ja. zei hij. En als mijn gehoor
me niet bedriegt, zou 'k zeggen, dat de
wagen hier op aan komt.
't Geluid van de auto kwam dichterbij
en eindelijk stopte de wagen met sterk
geknars van remmen. Een portier werd
dreunend dichtgeslagen en voetstappen
naderden de deur. Toen bleef het eens
klaps buiten weer stil.
Weet u er iets van jufrouw Warr,
dat vanavond nog meer bezoek verwacht
werd? De hese fluisterstem van de but
ler, die zich geruisloos bij hen had ge
voegd, bezorgde Heward opnieuw een
onaangename kriebeling in 't bloed. Liep
dat ongure type ook nog op rubberzolen?
vroeg hij zich nijdig af. Dyson had een
electrische zaklantaarn in de hand en
zijn ademhaling ging snel, alsof hij ge
ruime tijd achtereen hard gelopen had.
Dij 't licht, dat van de lamp boven in de
hall viel, zag Heward, dat de kleren van
de butler, vooral op de schouders, nat
waren. Daar kon slechts één reden voor
bestaan hij moest pas in de regen
hebben gelopen.
Buiten werd het weer rumoerig. De
klopper van de deur ging op en neer;
de bezoeker, die op zulk een rumoerige
manier zijn komst aankondigde, scheen
van bescheidenheid althans geen last te
hebben. Even aarzelde Dyson. Toen ging
hy naar de deur, nam de zware ijzeren
bout weg en deed open.
De gestalte van een lange, goed ge-
proportionneerde man dook uit de duis
ternis op. Hij duwde de butler zonder
plichtplegingen oprij en trad de hall in,
waarbij hij zich schudde als een poedel,
die zo uit het water komt.
Goeie avond samen, zei hij op pret
tige, ietwat zangerige toon. 't Heeft hier
veel weg van een staande receptie. Mis
schien kan iemand van het gezelschap me
vertellen, wat dèt déar te betekenen
heeft. Hij wees met een vinger over zijn
schouder naar buiten.
De butler, die de nieuw aangekomene
had aangestaard, alsof hij een geest
verschijning zag, snelde naar buiten Hij
keek naar iets, dat tegen de stoep aan
lag en uitte een kreet, die door merg en
been ging. Ook Guy Heward zag iets. dat
hem deed huiveren, maar toch had die
aanblik hem niet de grootste schok be
zorgd. Die veroorzaakte Paul Dyson, de
butler; hij was uit zijn rol gevallen en
had op dat moment zijn voorgewend
spraakgebrek vergeten! De kreet, die
Dyson had geslaakt, was een echt mense
lijke kreet geweest, een kreet van ont
zetting, van schier ondraaglijke physieke
pijn. Heward nam zich voor, de bui t r
bij de eerste de beste gelegenheid onder
de neus te wrijven, dat hij met zijn stem
nog vel iets anders kon dan fluisteren!
Paul Dyson zwaaide heen en weer; het
scheelde weinig of hij was gevallen. De
man, die juist gearriveerd was. vatte de
butler in een stevige greep en hield hem
staande.
Hola, mannekeWou Je van ie
stokje gaan? En waarom dan wel?
Een dode Dyson had zijn fout be
merkt, constateerde Heward. want hij
fluisterde weer op riin enerverende ma
nier. Een dodeEn enHij
zweeg. Het was duidelijk hoorbaar, dat
hij zjjn mond nut een klap sloot.
Ja, een dode! Norit perder een dode
gezien? En je wou nog iets meer zeggen,
maat Ik v i] er miin pensioen om ver
wedden. dat 'ij weet. wie d"~ dode is
Ik? Ik zie hom voor he. eerst in
mijn leven, zei Dyson beheerst.
(Wordt vervolgd)
