m
OOK DE MISSIE WERKT IN EGYPTE!
Het Egyptische Folk is zeer
gul en gastvrij
II
Tegelse Passiespelen: een religieuze manifestatie
van ingrijpende kracht
99
99
J
nmc
r
VAN GABBATHA TOT GOLGOTHA
India en Indonesië
geen blok
Het lustrum der Leidse
studenten
de exportstop voor
Katholieke Lectuur
voorziening
J
Ili
De gierige Shaker
Effendi
DINSDAG 23 MEI 19ÜH5
PAGTNl
\--
„De Passiespelen treffen altijd mooi weer" zegt André
Thyssen, regisseur van de Tegelse Passiespelen sinds de
eerste opvoering van 1931- Een uur voor de première 1950
loopt hij ons nog technische bijzonderheden te vertellen
over zijn nieuwe regisseurs-cabine, van waaruit hij met
groene en rode lichtsignalen de spelers dirigeert, rustig
babbelend alsof hij daar over een uur een parochiefeestje
zou gaan leiden inplaats van het wereldgebeuren waartoe
de vrome traditie van dit Limburgse fabrieksdorp gaande
weg is uitgegroeid.
„De Passiespelen treffen altijd mooi weer". Bij deze
première leek het weer zelfs actief aandeel te willen nemen
aan het spek Want toen het Passiespel zijn climax naderde,
toen de afgebeulde Christus verkrampt en eenzaam aan het
Kruis te sterven hing, schoven donkere wolken voor de
zon, die Zijn juichende intocht in Jeruzalem zoveel luister
had bijgezet. En juist op dit moment, toen het volk als door
de bliksem getroffen ter aarde stortte en de sombere mu
ziek, aanzwellend tot een onheilspellende orkaan van ïanK,
de dood van de Verlosser aankondigde, accentueerden ae
eerste zware regendruppels de sinistere sfeer van o go
alsof regisseur Thyssen ook aan de wolken een groen sig
naal gegeven had. Zo speelde zelfs de natuur haar rol m het
aangrijpende gebeuren in de Tegelse Doolhof waar het
wuivend geboomte en de kwelende wielewaal de heerlijk
heid Gods, door mensenhanden zo bruut beledigd, m ere
herstelden.
MEDITERENDE GEMEENSCHAP
DRAMATISCHE CONTRASTEN
NAAMLOOS
BOTER NAAR DUITSLAND
TENTOONSTELLING
„HET NED. TREKPAARD"
VERBRUIK VAN GEDISTIL
LEERD EN BIER
AMERIKAANSE STEM OVER
DE EENHEIDSSTAAT
B.S.-ers TEGEN JORIS
DIELS
In da hoofdstraat van Tahta,
Als dit nog spel kan heten
"V- A. sN';. «ft
Dp minister-president van India, Pan
dit Nei/ue. heeft op een persconferentie
op een vraag in verband met zijn aan
staande bezoek aan Indonesië óf hij
hoopte een Aziatisch blók voor dé vrij
making van do koloniale gebieden tot
stand te brengen, het volgende medege
deeld: ..Wij zijn niet vóOmemons een blok
te vestigen, omdat dit: 1. Niet onze po
litiek is. 2. Niet uitvoerbaar is. 3. Geen
enkele betekenis heeft. Indien India en
Indonesië zich een blok noemen, zegt dit
niemand iets", aldus Nehroe.
Dé aangrijpende Kruisafneming, zoals deze in de
Tegelse Passiespelen wordt uitgebeeld.
Uit de veelheid van indrukken die de
ze eerste opvoering van de Tegelse Pas
siespelen 1950 bij de toeschouwer achter
laat, indrukken van de ontroerende een
voud in tekst en spel, maar ook van
machtige en kleurige massaregie, is et
één die zich vóór alles naar voren dringt.
Wat een bezieling, wat een heilig vuur
moet in deze ruim 500 Tegelenaren leven,
om met zóveel overgave, met zo devote
toewijding dit spel „als het nog spel
kan heten" van Christus' Lijden uit te
beelden.
Inderdaad, hier kan men nauwelijks
meer van spel spreken, dit gebeuren ont
snapt aan de gewone artistieke maatstar,
het is een religieuze manifestatie van in
grijpende kracht; de bezieling gaatva
de spelers op de ruim 5000 toeschouw
over, die vier uur lang ontroerd e
verzonken aandacht Jezus op ainy
densweg volgen. Spelers cn
wers worden tot één grote ntemt^nae
gemeenschap, die het tragisch hoogtepunt
van het Verlossingswerk van nabij mee
beleeft.
De tekst van pater Jacques Schreurs
M.S C behoudens enkele onbeduidende
wijzigingen dezelfde die in 1940 en 194b
werd gebruikt, weet de juiste harmonie
te vinden tussen het religieuze getuige
nis en het dramatische, dat nergens
overheerst. Zich baserend op het Evan
gelie. schreef pater Schreurs een tekst
vol klank en kleur, met prachtige poë-
judar ontmoet zijn moeder. Een mar
kante scène uit het Passiespel.
■üsche omspelingen, die soms het su
blieme bereiken. Subliem van eenvoud,
is reeds aanstonds de proloog:
„Aanschouw dan, mens, hoe duur uw
[heil Hem kostte,
Vergeet een Stond uw dorst naar lust
[en goed,
En, voor de spiegel van dit leed
[gezeten
Vraag aan uzelf: „Wat deed ik met
[Zijn Bloed?
Subliem is ook de dialoog waarin Je
zus Zijn Moeder overtuigt van de nood
zakelijkheid om de wil van Zijn Vader
te volbrengen en waarin Maria ver
zucht:
Hier staat een moeder machteloos;
God heeft zo grote zaken!"
welk een simpele dichterlijke
tekst, en bedenkelijke stoplappen, maar
wie het werk in zijn geheel hoort, wordt
zo dikwijls getroffen door de pure
schoonheid van deze uit diepe religiosi
teit geboren poëzie, dat hij de tekst gaar
ne in deze vorm voor Tegelen behouden
wil zien.
Met de boven gemaakte opmerking dat
het dramatische nimmer overheerst, wil
den wij geenszins zeggen dat de tekst
aan dramatische kracht te kort kbmt. Het
tegendeel is waar. In sterke dramatische
contrasten heeft de dichter juist dikwijls
zijn kracht gevonden. Het contrast van
de tegen Jezus kijvende Sanhedrieten.
onmiddellijk gevolgd door de glorieuze
intocht in Jeruzalem temidden van een
juichend volk dat palmtakken zwaaiend
„Hosanna" zingt, van de wanhopige Je
zus in de Olijfhof temidden van de sla
pende apostelen, van de waardig zwij
gende Jezus temidden van zijn spottende
belagers, of de contrasterende ontmoeting
van Maria met Judas' moeder behoren
tot de meest pakkende gedeelten van het
spel.
„BARABBAS"
De spelleiding heeft niet nagelalen het
effect van deze contrasten te verhogen.
Prachtig zijn vooral de verschillende
massasccnes in beeld gebracht. We den
ken aan de jubelende Jeruzalemmers met
de op gramofoonplaten uitgevoerde mu
ziek van Hubert Cuypers, die zeer goed
voldeed, en aan het rumoerige volk uit
welks verwarde kreten steeds één naam
naar voren komt: „Judas" als de soldaten
met de verrader in de hof van Olijven
verschijnen „Pllatus" als het volk teleur
gesteld van de vermakelijkheid terug
keert die de spotter Herodes van Jezus'
verhoor maakte, „Barabbas" als Pilatus
hen voor de keuze stelt. In deze Barab-
bas-scène is de massaregie bijzonder tref
fend. Nadat Pilatus zijn aanbod „Jezus of
Barabbas" gedaan heeft, ziet men het volk
onder het venijn der Sanhedrln-mfluis-
teringen („Niet hij, niet hij") terugwij
ken, om dan als een onweerstaanbare
vloedgolf met de kreet „Barabbas. ae
landvoogd te overdonderen.
De symbolische Verrijzenis-scene. die
dit jaar voor het eerst het Passiespel be
sluit, lijkt ons geen aanwinst. Noch de
choreografie noch de uitvoering van het
Imitatorium uit de Metten van het Paas-
officie riepen de machtige apotheose te
voorschijn die hiermee ongetwijfeld be
doeld is.
Het dramatische in het individuele spel
is echter tot een minimum beperkt. De
spelers zijn naamloos; persoonlijke lof
voor acteursprestaties streven zij niet na.
Het is als bij een film, waar de regisseur
zijn type kant en klaar uitkiest, zonder
dat deze bijzondere toneeltechnische ga-
ven behoeft tentoon te spreiden om het
gewenste effect te bereiken. Een Judas
mocht dan door sterk spel zijn hebzucht
en zijn tweestrijd accéntueren, eén He
rodes zijn spotlach doen klinken dat het
daverde, een Annas en Caiphas hun haat
tot het uiterste opzwepen, de stille, waar
dige Christus met zijn zachte stem maak
te nimmer de indruk dat hij acteerde, en
verkreeg vooral hierdoor iets van het
superieure dat deze bovenmenselijke rol
behoeft. Prachtig was dezef figuur bij het
laatste Avondmaal en in de met alle
bruut realisme uitgebeelde gang onder
het kruis. Ook het spel van Maria waS
van een ontroerende natuurlijkheid. En
Petrus, met zijn driftige grijze kop, de
hooghartige, clean-shaven Pilatus, en de
slanke jongeling Johannes om slechts
enkele Van de velen te noemen had
den de juiste typering al gekregen, zon
der de hogeschool der toneelkunst daar
voor nodig te hebben.
Zo heeft het kleine Tegelen opnieuw
sld van grote betekenis,
zullen in do komende we-
kunstgenot, maar als pelgrims die gedu
rende enkele uren over het Lijden van
Christus willen mediteren. Zij zullen van
dit prachtige spel, van deze machtige ge
tuigenis van geloof en godsdienstzin' als
betere mertsen terugkeren. En aan Tege
len 1950 een onuitwisbare herinnering
bewaren.
Vele autoriteiten, waaronder minister
Van Maarseveen, de oud-ministers Beel
en Deckers en talrijke buitenlandse ver
tegenwoordigers woonden de premiere
bij. p-
Het lustrum van het Leids Studenten
corps zal begin Juni worden herdacht.
De plechtige opening van het lustrum
heeft op Zaterdag 10 Juni plaats in de
Smt Pieterskerk te Leiden. Op Zondag
11 Juni wordt aen Concours Hippique
gehouden op hel terrein „De Hofstad" te
Den Haag. terwijl 's avonds één galacir
cusvoorstelling het lustrum opluistert.
Als hoogtepunt volgt dan op 13 Juni de
galapremière van „l'Etat de Siège" van
Albert Camus in de Leidse Schouwburg.
De exportstop voor melk en boter uit
Nederland naar West-Duitsland zal slechts
gelden voor de eerstkomende vier maan
den, aldus meldt Ass. Press uit Bonn.
De maatregel is bij de vorige week ge
houden Nederlands-Duitse handelsbespre
kingen uitvoerig bediscussieerd. De Ne
derlandse regering heeft er in toegestemd
verdere exportvergunningen voor boter
naar West-Duitsland te annuleren, omdat
anders de binnenlandse Duitse markt ver
stoord zou worden. In ruil daarvoor heeft
het Duitse ministerie voor Economische
Zaken beloofd de Nederlandse exporteurs
van andere landbouwproducten meer ge
legenheid voor export te geven.
Christus en de Apostelen bij het laatste Avondmaal. Scène uit het Tegelse Passiespel
De Spaanse socialist Segundo Lopez
Carpintero is Maandag door een krijgs
raad te Madrid ter dood veroordeeld-
Hij zou gedurende de burgeroorlog In
1936 hebben deelgenomen aan ongeregel
de executies.
Na ruim een jaar van voorbereidend
werk kon gisteren in Utrecht de lande
lijke Katholieke Centrale Vereniging
voor Lectuurvoorziening worden opge
richt, Er werd een bestuur geformeerd,
waarvan architect van Velsén uit Haar
lem voorzitter en Herman Divendal uit
Heemstede secretaris is. Naast dit bé-
lt stuur, dat bestaan zal Uit afgevaardigden
van elk der elf provinciale verenigingen,
zal een landelijke Katholieke Leetuur-
raad worden samengesteld, waarin een
plaats zal worden ingeruimd voor de
afvaardiging van stands- en jeugd-orga-
nisaties, voor verenigingen, die zich di-
reet met de lectuur voorziening bezig
houden en voor enkele anderen, wier
aanwezigheid in een dergelijke raad
node gemist zou worden.
De K. C. V. L„ die zich voornamelijk
gaat bezig houden met de. lectuursprei-
ding ten plattelande, "Werkt thans reeds
actief in de provincies Noord-Holland en
Overijssel. In Limburg verkeren de voor
bereidingen in eén vergevorderd stadium.
Friesland krijgt zijn centrale in het
Augustijner klooster te Wltmarsum. Ook
in Brabant worden plannen uitgewerkt,
terwijl in Gelderland zeer binnenkort de
Gelderse K. C. V. L. zal worden opge
richt. De situatie in Zuid-Holland bleek
ietwat moeilijk, doch men heeft goede
hoop ook daar eerlang met het werk der
KCVL t« kunnen starten.
De nationale paardententoonstelling te
's-Hertogenbosch, de 18e in successie, zal
op Dinsdag 5 en Woensdag 6 September
in de Brabantse hoofdstad worden ge
houden. De Kon vereniging ,.Het Neder
landse Trekpaard", die deze tentoonstel
ling organiseert, verwacht zowel uit
Nederland als uit het buitenland weder
om zeer groot bezoek.
Volgens gegevens van het C. B. S. is
volgens de accijnsopbrengst in de maand
Maart van dit jaar voor het binnenlands
verbruik 22.400 hectoliter (i 50 volume
percent) gedistilleerd beschikbaar geko
men. Per hoofd der bevolking betekent
dit 0.22 liter. In Februari was het 0.21
liter en in Januari 0.27 liter. Het maand-
gemiddelde voor 1949 was 0.27 liter te
gen 0.26 in 1948 en resp. 0.12 en 0.13 li
ter in 1938 en 1939.
De totale binnenlandse bierafzet der
Nederlandse brouwerijen bedroeg in het
eerste kwartaal van 1950 179.200 hecto
liter tegen 168.900 in het eerste kwar
taal 1949. Hiervan Was 26.600 (27.700)
hectoliter lager en tussenbier, 150.800
(139.500) hl. zwaar bier en 1.800 (1.700)
hl. extra zwaar bier.
Door MARY ?OS
Verblijf houdende in Tenia, waar mejuffrouw Hclce» Voorhoeve uil
Den Haag aan het hoofd van een bloeiende zendingsschool staat, maakte
ik mijn verlangen kenbaar, dat ik ook een bezoek aan een missiepost wilde
brengen, zoals op al mijn reizen n,9n gewoonte is.
„Dan tref je het", zei ze, „want in lahta ligt het centrum van de missie in
Opper-Egyple en er is een uitstekende treinverbinding mee".
Op één van die verrukkelijke morgens, welke in Egypte, vooral in de
gkociendhete zomermaanden, Let hart zo Verheugen, gingen wij over
Tenia's onbestrate wegen naar het station. De stad heeft een dertigduizend
inwoners en hoge, meest uit hemstenen opgetrokken, bruine huizen en
gebouwen. Het wegdek der straten is niets dan vastgestampt Nijlslib, dat
'g nachts besproeid wordt cn bruin is als alles in Tema en trouwens in
ieder dorp cn iedere plaats in de Nijlvallei, waar men gebonden is aan
de bouwmaterialen, ter plaatse verkrijgbaar.
viSlwf wordt de scèhê van het laatste
Avondmaal waar geen overbodig woord een daad gesteld
Onzuivere kracht der gebeurtenissen ver- Tienduizenden zul
tróebèlt ken naar dit Limburgse dorp trekken
Er zijn ook zwakkere passages in deze I niet op de eersto plaats uit zucht naar
e'-d-
L. yv c
ma} y
Tafereeltje op het perron van het station in Tema, Oppcr-Egypte
Jezus in de Hof ven CUivén-
De trein, komend van Assuan en Luxor
en op we£ naar Cairo, is in Tema onge
veer op de helft van zijn tocht., welke
door de lengte van de Nijlvallei gaat en
heeft zelfs een air-conditioned wagon,
wij waren echter al te zeer gelukkig uit
stekende zitplaatsen in een brede twee-
de-klaswagon te kunnen vinden, want
er waren vele passagiers
In ons compartiment bevond zich een
welgesteld ingezetene van Tema, Shaker
Effendi genaamd, bekend om zijn gierig
heid Tot onze verbazing had hij, toen
we ón het station aankwamen en hoorde
waarheen we wildengaan dadelijk twee
retours tweede-klas Tahta voor ons ge
kócht
Van iedere andere inwoner van Tema
zou dit ons niet zó verrast hebben als
van hern want het Egyptische volk is
niet alleen uitermate gastvrij maar ook
zeer hartelijk cn gul. Heieen Voorhoeve,
die als enige Európeaanse in Tema werkt,
is niet alleen zeer gezien om hetgeen
zij in de twaalf jaar dat zij in Egypte is,
voor goed werk heeft verricht, doch bo-
ven dien weet men. dat zcnchngs- cn mis-
siemensen meestal niet over veel geld
beschikken
Daarbij kwam, dat, vanwege mijn
komst, verscheidene inwoners zich ge
drongen hadden gevoeld Heieen de één
of andere hartelijkheid te bewijzen. De
één had een paar duiven gezonden, dè
tweede een aantal ronde mais-broden.
de derde had ons te eten gevraagd en zo
vermoedden wij thans, dat de schriele
Shaker Effendi het kopen van de kaart
jes een mooie gelegenheid vond om zijn
goede wil te tonen en toch niet al te
duur uit te komenZijn kinderen be
zochten de zendingsschool vanwege het
prima onderwijs, dat er gegeven werd.
Tegenover ons zaten een paar jonge
mannen, met wie wy al spoedig in ge
sprek kwamen, want ook zij waren zeer
verlangend om de vreemdelinge een
dienst te bewijzen en vooral een goede
indruk van hnn land mee te geven. Het
ergste, wat een Egyptenaar kan overko
men, is, dat men hem en zijn land niet
„au serieux" z°u temen of er op zou
neerzien. Daarom is, vooral in de ogen
der „ontwaakte" Egyptische mannen en
vrouwen, dat zijn zij, die b.v. gestudeerd
hebben, de ontzettende armoede der fel
lah's, der hoeren dus, een gruwel, waar
:ian melt ogenblikkelijk een einde zou
willen maken, wat echter niet zo gemak
kelijk gaat.
Eerstens, omdat ze minstens drievierde
der gehele oevolking uitmaken en, door
gebrek aan enige ontwikkeling, nog de
zelfde primitieve methoden gebruiken
als duizenden jaren geleden hiïh voorva
deren, maar bovendien, omdat het parle
ment 'voor een groot deel uit schatrijke
landeigenaren bestaat, die iédere verho
ging van de levensstandaard van hun
arme pachters tegenhouden, omdat ze
die aanvankelijk in hun eigen poi'te-
mónnaie voelen.
De autoriteiten zullen echter alles doen
om te voorkomen, dat men juist die ar
moede en de bijna altijd daarmee gepaard
gaande onzindelijkheid, fotografeert.
Doet men het toch, dan kan men daar
door in de grootste moeilijkheden komen,
ja, zelfs als men alleen maar iets heel
schilderachtigs wil nemen, zender verder
enige bijbedoeling te hebben, dan kan dit
tot grote verbittering aan de zijde der
ontwikkelde Egyptenaren aanleiding ge
ven.
Bisschop Alexander ontvangt ons
Onder aangename gesprekken be-
reikten we een goed uuf later Tahta,
dat een geheel andere aanblik dan
Tema biedt. De hoofdstraten zijn er
geplaveid, al zijn de zijstraten leem-
wegen; er zijn winkels en moderne ge
bouwen, vele woningen zijn er in een
frisse tint geschilderd, zodat we al
direct een prettige indruk kregen. Voor
het station stond een aantal zeer wrak
ke rijtuigjes, maar, aangezien huurrij
tuigen in vele Europese steden ook niet
altbd een florissante indruk maken,
deed dat aan de indruk, die wij van
Tahta als zodanig kregen, niets af.
De galabiah en hoofddoek van onze
koetsier waren echter niet veel meer
dan lompen; een dochtertje met ontsto
ken ogen, zat naast hem en zijn
paardje viel bijna dubbel van magerte.
De jonge man, die AJbdel Rehim Osman
Sarou heette en een zoon van de no
taris van Tahta bleek te zijn, stelde
voor ons te begeleiden naar het missie
centrum en klom daarom bij ons m net
rijtuigje. Doch ook Shaker Effendi
voelde zich gedrongen met ons mee te
gaan, zodat wij in het rijtuigje zaten
en onze begeleiders er half buiten hm
geil! Gelukkig voor het paard was de
tocht niet ver, al was het voor ons
reeds veel te heet om het eind te i?P™-
Op een bepaald punt sprong de jonge
man van het rijtuigje en nodigde ons
uit om eerst in zijn ouderlijk huis iets
te komen drinken, alvorens verder te
gaan. Stralend, omdat wij aan zijn ver
zoek gehoor gaven, ging. hij ons. V,°°F
een onbestraat buurtje m, h®4
frisse, nieuwe huis van zijn familie op
rees, dat tegelijk kantoor was van zijn
vader en de klerken. We kregen er
eén coca-cola, dat zeer veel in de
Egyptische steden wordt gedronken,
maakten de afspraak dat, als we nog
tijd over hadden, we terug zouden ko
men voor een kopje zwarte koffie en
altijd nog begeleid door Shaker Effen-
di, die zich de koele dronk eveneens
goed had laten smaken, zetten we ons
weer in ons wachtende rijtuigje en
kwamen voor het voorname gebouw
van het Groot-Seminarie der R.K. Kop
ten, zoals de leden der R.K. Kerk In
Egypte zich noemen. Het woord Kopt,
uit het Grieks afgeleid, betekent eigen
lijk niets anders dan Egyptenaar.
Dé vacantie was, in verband met de
hitte-periode, die van Mei tot Septem
ber het werk door dikwijls ondraag
ljjke temperaturen zeer Belemmert,
juist begonnen en het was dus zeer
stil en rustig rondom het mooie witte
gebouw met zijn zuilengalerij en om
de Protestantse Kerken, gemakkelijk in
Egypte, temidden van het overmachtige
Mohammedanisme, dat de staatsgods
dienst van dit land is. Slechts ongeveer
twaalf procent van de ongeveer 20 mil-
lioen inwoners zijn geen belijders van de
Islam en onder dezen vormen de R.K.
Kopten een minderheid. Daarbij hebben
ook zij te kampen met de grote armoede
van de meesten hunner leden.
De bisschop vertelde ons iets over zijn
eigen gebied, te weten Opper-Egypte. De
missie had er 120 schoten, waarop ruim
9000 leerlingen gingen, jongens zowel als
meisjes. Aan deze scholen waren 141 zus
ters verbonden, 57 fraters, waarvan 39
uit dé Egyptenaren en bijna 300 inheem
se leerkrachten. Van Minia tot Assiut
was het aantal R.K. Kerken 81 en het
aantal leden dezer Kerken 21440 op een
totaal van 260.000 Christenen. Bij bestrij
ding van het analphabetisme werkten
alle Christelijke kerken in Egypte teza
men en gebruikten hetzelfde materiaal.
Volgens de overlevering zou de evan
gelist Maïcus het Christendom in Egyp
te hebben gebracht. Machtig was de kerk
van Alexandrië in de eerste eeuwen on
zer geschiedenis. De patriarchen dezer
kerk waren reuzen op het gebied van het
geestelijk leven en hun namen hebben
de eeuwen weten te verduren. Ook de
kloosters en hermitages van het Noorden
van Egypte werden wereldberoemd en
verscheidene van de mannen, die hiér
leefden, werden door de Kerk heilig ver
klaard vanwege hun onberispelijk leven,
hun zelfwegcijfering, hun voorbeeld en
de kracht, die van hen uitging. De kerk
vaders Athanasius en Cyrillus werden
heilig verklaard, maar ook de heremieten
Antonlus en Pacömius.
Het Christendom bloeide in geheel
Egypte en de Koptische Kerk telde maar
liefst 13 millioen leden. Deze bloei be
reikte haar hoogtepunt in de vijfde eeuw,
maar na het beroemde Concilie van
Chalcêdonië in 451 ging hét bergafwaarts.
In 640 vielen de Arabieren Egypte bin
nen en begonnen voor de Christenen
Vreselijke vervolgingen van de zijde der
Mohammedanen, welke zich meerdere
malen herhaalden. Het gevolg was, dat In
het begin van de 19e eeuw hun aantal
in Egypte nog slechts een honderddui
zend bedroeg, terwijl de Islamietisehe
godsdienst oppermachtig was geworden
in het eertijds Christelijke Egypte, dat
zelfs onderdak had verleend aan Jozef,
Maria en de Verlosser der Wereld.
Nóg altijd heeft de R.K. Kerk in Egyp
te te kampen met een groot tekort aan
geestelijken, maar toch bemerkt men een
voortdurende vooruitgang, dank zij de
prachtige daden van geloofsvertrouwen,
zelfverloochening en naastenliefde, welke
door geestelijken en leken, zowel mannen
als vrouwen, worden verricht, waarvan
eveneens een hooggeplaatst Fransman
zeide dat men, om die te doen, boven;
menselijke kracht moest bezitten.
„Wonderbaarlijk", zo zei Monseigneur
Alexander, terwijl zijn donkere Ogen
schitterden, „is de Goddelijke bijstand,
die wij hebben mogen ontvangen. Tel
kens én telkens bemerken wij weer de
hand Gods, die de moeilijkheden als het
ware voor ons schijnt weg te ruimen en
ons uitermate gezegend heeft...."
Avontuur in Tahta
Gedurende het gesprek met Monseig
neur Alexander had Shaker Effendi ona
niet begeven. Hij had meegenoten van
de zwarte koffie die, naar echt Egypti
sche gewoonte, slechts enkele minuten
nadat wij er waren, ons reeds automa
tisch door een huisbediende werd aan
geboden en nu stapte hij opnieuw met
ons in het rijtuigje dat hij, welk een
royaliteit voor zijn doen, vonden we.
buiten had latery wachten.
Zo reden we terug naar het hart van
Tema de zeer drukke hoofdstraat en
stopten bij de Barclay-Bank, waar Sha
ker Effendi moest zijn. De reden liet hij
ons weten ook. want uit zijn beide
broekzakken Shaker Effendi was in
Westers confectiepak gestoken haalde
hij een bundel Egyptisch bankpapier!
We keken onze ogen uit, doch onze ver
bazing viel in het niet bh die van onze
koetsier, die nog nooit zoveel geld bij
elkaar had gezienZelfs tegenover deze
doodarme man moest hij dus nog op
scheppen! Of hij hem nog een fooitje
zou geven? vroegen we ons at maar dat
scheen hij toch te doen, want de koet
sier groette ons met een dankbaar ,.kat-
tar-gerak", ons „dank U vriendelijk",
dat ik nu volgens de letterlijke uitspraak
neerschrijf.
Twee dagen later kreeg Heieen van
Shaker Effendi de afrekening van het
schoolgeld zijner kinderen, verminderd
met twee kaartjes 2e klas Tema en de
rondrit plus fooi door Tahta
De New York Times schreef gisteren
in een hoofdartikel, dat de uitroeping
van de Indonesische eenheidsstaat de
moeilijkheden eerder zal vergroten dan
verklei: en.
„Het zou kunnen zijn, dat een eenheids
vorm na eén zeker aantal van jaren beter
zou blijken te zijn dan een federatie",
zo gaat het blad voort. „Maar het fede
rale experiment werd juist voorgesteld
in verband met het landelijke karakter
van 't eilandenrijk en -ie grote ettonische.
politieke en culturele verschillen, tussen
de vele groeperingen".
Het blad noemt het tekenend, dat de
federale Ideeën verlaten zijn voordat men
ze geprobeerd heeft. „Dit zal onvermijde
lijk twee resultaten hebben:
Ten eerste zal het velen overtuigen,
dat de Indonesiërs niet helemaal recht
door zee voeren, toen rij 't federale plan
I aanvaardden, terwijl rij blijkbaar niet
van plan waren, het uit te voeren.
Ten tweede zal deze stap in deze fes*
natuurlijk een aantal dissidente minder
heidsgroeperingen creëren, die er niet
tevreden mee zijn, geregeerd te worden
door een regime, dat hoofdzakelijk mid
den-Javaans is ondanks de franje van
aanhangers van andere volkeren".
DoOr de hOnd van oud-BS'ers is een
telegram gezonden aan de gemeenteraad
te 's Gravenhage. De inhoud hiervan,
luidt: „Wij protesteren tegen de even
tuele benoeming van de heer Joris Diel»
en protesteren tegen het niet publiceren
van de motivering van het rapport".
ringd van op dit ogenblik bloeiende
jaccarandah's, acacia's en andere bo
men.
In de drukke hoofdstraat, waar we
doorgekomen warén, scheen verzen
gend dc zon cn sloeg de hitte als het
ware van de straatstenen omhoog, doch
hier lag, bij het binnentreden, een hoge
schaduwrijke gang voor ons. waarvan
de plavuizen pas geschrobd waren cn
Ons de koelte tegenkwam. Welk een
verademing.Een huisknecht kon
digde ons onverwachte bezoék aan cn
even later stonden we in de werkka
mer van Monseigneur Alexander, bis
schop van Tahta, die ons met de groot
ste vriendelijkheid ontving. In het
ruime werkvertrek heersten eveneens
koelte en rust, een rust, die ook van
de bisschop zelf uitging, ondanks zijn
levendige verteltrant, iedere Egypte
naar eigen en de gloed van Zijn bruine
ogen. Men zag voor zich een man, dié
midden in het teven stond, wiens mar
kante verschijning, stem cn blik
deden vermoeden, dat hij veel jonger
was dan zijn sneeuwwitte baard zou
doen geloven. Dat was ook zo. De bis
schop bleek nog maar even Vijftig jaar
oud te zijn.
O ver mach tig M oharn medanisme
De RJC. Kerk heeft het, evèiimin als
