Koninklijk Paar verrukt over de verlichte No Dame Zwaar geschut op Indonesië Koningin Juliana tot de jeugd Koningin sprak tot jeugd over idealen voor betere toekomst r Algemene ontevredenheid over houding der republiek Interpellatie over werkloosheid Dr ir F. TeUegen Vrijdag 26 Mei 1950 DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN t ilde Prins Bernliard filmen ONDER LO U NDER JDE P E Nog meer buitenlandse bezoeken Zegetocht over de Seine .J Men moet opkomen voor het recht van zelfbeschikking Help mede aan de grondlegging van een betere wereld99 V. WEERBERICHT K.. w: ondanks protocol (Van onze Parijse correspondent.) De derde dag, dat het Koninklijk Paar Parijs bezoekt, is wederom een triomfdag geworden. Het programma was reeds zeer uitgebreid, doch toen Koningin Juliana van de tocht over de Seine naar het Parijse stadhuis en het hotel Lauzun rondom het eiland van de „Cité'' werd geleid en de president van de Republiek haar vertelde, dat de Notre Dame er zo prachtig uitzag in de feestverlichting, beaamde H. M. dit op een wijze, die de president deed besluiten haar onmid dellijk uit te nodigen Aa afloop van de feestdag een dergelijk schouw spel te komen bezichtigen. Het bevel werd gegeven tegen middernacht de schijnwerpers van de feestverlichting in werking te stellen. Dit w erd nog door een der laatste avondedities bekend gemaakt, met het Opvolg, dat toen de Koninklijke gasten om middernacht liet feest in het paleis aan de Quai d'Orsay verlieten cn zich naar de Notre Dame begaven, zij daar niet alleen de prachtige Gothische kathedraal, hadend in blank licht vonden, doch ook een zee van toegestroomde Parijzenaars aanschouwden. H. M. bij de studenten Minister Schuman ontving RARE VOORSCHRIFT'EN Aankomst ten stadhuize V. Geschenk voor H. M. Geeft interne zaak van de R.l.S. Gerbrandy s philippica De tijger in de dessa Zelfs de heer Goedhart (P.v.d.A.) was nog critischer. Die vond de toestand zelfs nog zorgwekkend. Er ontbrak in Indonesië nog een machtscentrum. Dat zou er moeten komen ofonregeer- baarheid, waarin alleen, plaats zou ziin voor een communistisch dictatuur. Hij had vertrouwen in de leidende figuren, maar zouden deze de destructieve krach ten weten te beheersen? Maar intussen betreurde hij het toch, dat deze figuren zich niet geheel en al wisten te distan- ciëren van het communisme; zo haalde men de tijger in de dessa. De regering moest geen leningen verstrekken aan 'n land, dat afglijdt in de verkeerde rich ting. Daarna kwam hij echter weer op het rechte socialistische pad met de be wering, dat de eenheidsstaat tóch zou zijn gekomen. De affaire-Westerling had deze procedure slechts verhaast. Welke Nederlanders waren daarbij betrokken? Voor dezen eiste de heer Goedhart een voorbeeldige en spectaculaire bestraf fing. „De regering ga heen' REGERING WENST BERAAD l 3U93§aqsfiM atpsiisnuoqx ap m jbbj3[Soojj -j. i De verwachting van heden- tot morgen avond. luidt: Aanvankelijk nog veel bewolking met hier en daar nevel of mist; morgen enkele ver spreide opklaringen. Bijna overal droog weer. Ongeveer dezelfde temperatuur als vandaag. Zwakke tot matige wind hoofd zakelijk tussen Noord en West. Katerdag 27 Mei: Zon op 4.31 uur. ondier 20.43 uur; maan op 15.27 uur, onder 2.29 uur- NIEUWESCHIEDAMSCAE COURANT Parijs overtreft zichzelf in de ontvangst van onze Koningin In de vereniging van Franse loto- journalisten zijn stemmen opgegaan om Prins Bernhard het erelidmaatschap aan te bieden van deze vereniging, wier le den door de Frans, autoriteiten niet be schouwd worden als protocolminnaars van nature. De fotograaf van het Franse blad Pa- ris-Presse heeft namelijk kans gezien een uniek ogenblik op de plaat vast te leggen: Prins Bernhard, die aan de slip van zijn jas wordt vastgehouden door de chef van het protocol, de heer Dumaine, op het ogenblik, dat hij met een camera achter zijn rug het gezelschap in Ver sailles wilde vooruitsnellen om snel een paar opnamen te ma.:en voor zijn eigen familiealbum. Schertsend zei de heer Dumaine, dat hij eigenlijk de camera in beslag moest nemen, onidat de Prins op een ogenblik, dat dit niet was toegestaan, trachtte foto's te nemen. ..Een voorbeeld van een indiscrete fotograaf zeggen de Franse fotojournalisten die hem daarom graag in hun vereniging zouden zien op genomen. Het vorstelijk gezelschap begeeft zich over de Je na-brug naai de sloepwelke hen naar het stadhuis zal brengen zij hieven natuurlijk het Wilhelmus aan. Trouwens overal langs de Seine waren groepen schoolkinderen met vlaggetjes opgesteld. De ontvangst van de stad Parijs was niet alleen bijzonder luisterrijk, maar H. M. heeft het hart der Parijzenaars zo mogelijk nog meer veroverd, door dat zij bij de beantwoording van de rede van de heer De Gaulle niet ge zegd heeft „De souvereine en de Prins der Nederlanden" zoals dat protocol lair zou zijn geweest, maar gesproken heeft van ,,mijn man en ik". Daar wij zen alle bladen 0" en spreek, hier iedereen over. Toen in de namiddag het bezoek aan de Universiteitsstad aan de rand van Parijs plaats had, en H. M. de prachtige gebouwen zag, die daar door verschillen^ de naties zijn gezet moet zij wel aan haar eigen studententijd hebben gedacht, maar de studenten herinnerden zich niet minder, dat ook de Koningin eens stu dente is geweest. Het heeft natuurlijk hier zeer de aandacht getrokken en men vindt het een grappige bijzonderheid, dat op verschillende schone momenten van plechtigheden de Prins een fototoestel voor de dag haalt om herinneringen te vergeren voor hot f^rnilic-cilto'um. jjot i volg was, dat vele studenten ook eenj toestel hadden meegebracht. De studen-i ten vormden het meest cosmopolitische gezelschap, dat men zich maar kan den- 1 ken Maar dat verhinderde niet een vol slagen eendracht in geestdrift. H.M. werd ontvangen door de heer René Maver, die op het ogenblik minis ter van onderwijs is en de hoge autori teiten van de Universiteitsstad Stichting en van de Parijse Universiteit. In de grote feestzaal van het hoofdgebouw heeft H.M. de redevoering kunnen uit spreken, waarin Zij ziCh tot de wereld- jeugd richtte. Des avonds had een schitterend banket plaats in 't paleis van buitenlandse zaken, waar deze keer de heer Schuman, minis ter van buitenlan(*se zaken, ontving. Dit feestmaal had in een grote eetzaal plaats, die ook weer bijzonder met kostbare bloemen was gedecoreerd, en waarbij het servies werd gebruikt, dat wel het meest vermaarde stuk is, dat ooit door Sèvres is geleverd, nl. dat, waarvan 'eder stuk een beeld draagt van een Franse stad of een Frans landschap en op de randen de portretten uit de gehele Franse his torie. Dit banket werd gevolgd door een gro te receptie, die van een buitengewone pracht was. De verschillende zalen van dit omvangrijke paleis waren alle in ge bruik en omstreeks io uur verschenen HM. en Prins Bernhard tussen de gas ten die een buitengewoon elegant ge zelschap vormden Na zich in de ver schalende zalen te hebben opgehouden begaf H.M- zich ook een ogenblik naar de tuinen, die schitterend verlicht wa- Bii haar bezoek aan het stadhuis van Parijs, wijdde H-M. eendro.-ikaai1 de voor spoed van de stad. Naast haar burgemeester Pierre de Gaulle. ren, waarna zij even later met dhr. Schu man terugkeerde om nog eens m de be roemde zaal van de Klok te kijken, waarin zoals men weet, meermalen vre de werd gesloten en belangrijke interna^ tionale tractaten hun beslag kregen. Zij bewonderde ook zeer de binnendecoratie van het gebouw, dat uit de tifa van het tweede keizerrijk is. Kortom, men heeft steeds kunnen opmerken, dat HAL. voor alles de grootste belangstelling heeft en de hoge autoriteiten hier raken niet uit gepraat over haar eenvoud en de grote belangstelling, die Zij voor alles heeft. Zoa'gezegd werd deze dag besloten met het onverwachte bezoek aan de Notre Dame. Naar wö vernemen ls het mogelijk, dat In de loop van het volgend jaar het Ko ninklijk Echtpaar meer dan één bezoek aan het buitenland zal brengen. Bulten het bezoek aan Engeland, dat zoals wil meldden, zeer waarschijnlijk in de loop van 1951 zal worden afgelegd naar te Parijs verluidt vermoedelijk in het be gin van de zomer zuilen Koningin Juliana en Prins Bernhard mogelijk nog een of twee Europese landen bezoeken. lm dit ons lijfblad gelezen, dat men de Parijse politie buitengewoon beleetd I vindt, omdat de orde-bewaarders tijdens het bezoek van Koningin Juliana hun actie voor verbetering van hum positie j hebben stop gezet. Nu zou het tegendee. o.i. wel buitengewoon onbeleefd zijn ge- weest. Is men echter, wanneer men niet onbe- i leefd is. eo ipso beleefd? Wij zijn zo vrU zulks te ontkennen, nademaal men toch ook gewoon kam doen. Dus vinden wij het heel gewoon van de Parijse agenten, dat zij gewoon hun plicht doen. Eerlijk gezegd kunnen wij de Parijse politiemannen niet zo bijzonder waar deren. als wij lezen, dat deze dienaren van St. Hermandad vorige week Vrijdag het verkeer in de soep hebben laten lopen door naar de letter van de voorschr:ften te handelen. Hetgeen tenslotte neerkomt op lijdelijk verzet of sabotage. Nu heeft natuurlijk ieder het recht om voor zijn belangen op te komen, mits met gepaste middelen. Doch het komt ons niet gepast voor, dat beschermers van de openbare orde de boel in de war sturen en dat zij, die er zijn om te helpen het wettelijke recht zijn loop te doen hebben, eigen rechtertje gaan spelen. Als een bur ger dat doet, wordt hij door diezelfde politiemannen in de kraag gegrepen, ook wanneer hij de orde verstoort slech-s om zijn eisen kracht bij te zetten. En nu is het toch algemeen bekend, dat aan agenten bovendien r.iet ge oorloofd is, wat gewone stervelingen zich wel kunnen permitteren. Zo vindt een burger het veelal heel gewoon om onbe leefd te zijn tegen een politieman, vooral wanneer deze een aanmerking maakt. Doch men verdraagt het niet dat een agent dan ietwat minder beleefd wordt. Van een orde-bewaarder vervracht de burger nu eenmaal, dat deze zich steeds weet te beheersen. Behalve van de Groene Politie" in de bezettingstijd; die knapen waren wel heel groen m de politesse. Enfin, wat Parijs betreft, wij behoeven er alzo geen spijt van te hebben, geen plannen voor een uitstapje naar de Franse Lichtstad te kunnen maken. Het tokt ons helemaal niet aan. gestopt te worden in verkeersopstoppingen, welke ontstaan, doordat de agenten zich houden aan hun voorschriften. Wat een rare voorschriften schrijven zij daar in Parijs voor. Daar moest de politie naar kijkenI ANALYST. H.M. en Prins Bernhard werden ont vangen met een ontzaglijke kreet van vreugde, toen de Koninklijke auto op het nlein van de Notre Dame verscheen. H.M. keek toet het hoofd bijna tegen de ruit gedrukt en sloeg onafgebroken het schone schouwspel gade. Toen de auto de grote cirkel om de kathedraal had beschreven, voor de helft aan de overkaant van de Seine om een nog schoner beeld te heb ben, zag men, dat de Koningin zich over- boog naar de chauffeur. Het gevolg was dat teruggereden werd naar het plein voor de Notre Dame, waar de Koningin het schouwspel nog enige tijd bleef gade slaan. Maar men had ook het Parijse stadhuis weer in feestverlichting gezet en ook daar werd langs gereden, zodat deze nach telijke tocht per slot van rekening door het mooiste gedeelte van Parijs leidde en het'half één was eer de Koninklijke gas ten OP het Elysée terugkeerden. Men had langs de weg en vooral op de Place de la Concorde ook da fonteinen in werking gehouden. De dag was begonnen met de schone tocht over de Seine, die juist bij het nieu we gedeelte van de Seinekaden aanving, Oie in gereedheid waren gebracht voor rie- wereldtentoonstelling van 1937. dus juist bij de Eiffeltoren. Daar stonden 'matrozen opgesteld voor de militaire eer bewijzen Aan de landingsbrug stonden twee" erote hellebaardiers van de marine, Sli de pijpers het saluut brachten. De Koningin en Prins Bernhardj namen met rip Dresident van d© KepUDiieiv en ine vrouw Auriol in de kleme motorboot plaats, die Prinses Ehsabeth heet en indertijd door de Engelse kroonprinses is ingewijd. Langs de beide Seinekaden was het onnodig welhaast het te zeggen zwart van de mensen en H.M. genoot buiten gewoon van het prachtige stadsgezicht aan weerszijden. Het was een ware zege tocht. Dicht bij het stadhuis, waar ook een landingsbrug was gemaakt, die bijna onder de bloemen verdween, had de Ko ningin weer een enorme ovatie in ont vangst te nemen. Zij werd naar het stadhuis geleid en werd daar ontvangen door de beide pre- féeten en naar een salon geleid, waar ook een bloemenversiering was aangebracht, enigszins in de vorm van °e standaard vlag van H.M. Zij werd daar eefst ont vangen door het bestuur van de stad en van'het Seine-departement en deze ont vangst was zo buitengewoon hartelijk, dat er als het ware in deze prachtige omge ving en bij al dit rijke uiterlijk een zeer intieme stemming werd gekweekt. Bij de ingang van het stadhuis had H.M. niet alleen een ruiker bloemen in ontvangst te nemen van een Parijs schoolkind, maar ook van een andere „koningin' n.L de koningin van de Hallen, die naar een oude Parijse traditie aan H.M. een groot bou quet kwam brengen. In de ontvangstzaal werd H.M. toege sproken door de'heer Pierre de Gaulle president van de Parijse Raad, welke toe spraak de Koningin o.a. beantwoordde met op te merken: „Het is mij een bijzon der voorrecht in Uw midden te zijn om dat U het hart van Frankrijk vertegen woordigt en van zijn bevolking in al haar rijke schakeringen. De president van de Parijse Raad stelde aan H.M. voor de minister van Marine, Laurent en enige andere ministers en hoge ambtenaren. De Koningin werd hierna naar een andere zaal geleid, waar de stad Parijs een kleine tentoonstelling van historische documenten had inge richt, waaronder stukken, die op de ge schiedenis van Orange betrekking heb ben en waarvan de Koningin met grote belangstelling kennis nam. Wat het inwen dige van het stadhuis betreft, dit was ge heel in gala gezet, met de talrijke be dienden in 18e eeuwse kledij bij de ingang en de Republikeinse Garde op de trappen. Onder de stukken waarvoor H.M. bij zondere belangstelling had, was ook de overeenkomst tussen de Hertog van Anjou, broeder van Karei IX, met de Staten der Nederlanden; ook waren er brieven van Willem de Zwijger aan Louise de Coligny. De voorzitter van de Parijse Raad bood H M een keurig bewerkt koffertje aan met een 8-tal grote zijden omslagdoeken, waarop door kunstenaars verschillende landschappen van de Parijse omgeving en ook stadsbeelden waren geschilderd. Toen HM dit zag, was zij zeer bewogen en dat gaf een aardig beeld, alsof in een familiekring een dochter een Jachtig geschenk ontvangt, dat haar bijzonder streelt. In de grote zaal Laurens, de grote feest zaal van het Hotel de Ville, had toen de uitwisseling van redevoeringen plaats, waarna het stadhuis werd verlaten om de tocht over de Seine voort te zetten. Nu werd om de beide eilanden gevaren. Op de hoek van een der eilanden stonden de leden van de Nederlandse kolonie met hun kinderen om H.M. toe te juichen en De stemming tijdens het Indonesië-debat, dat gisteren in de Tweede Kamer werd gevoerd, naar aanleiding van de regerings-nola omtrent de ontwikkeling van zaken in Indonesië, was ondanks de aanwezigheid van verscheidene ministers en staatssecretarissen, niet die van een Indonesië- debat, zoals wij dat in het verleden leerden kennen. De stemming was kort-af flauw. Er was weinig belangstelling voor de verschillende rede voeringen, zelfs niet voor <1" waf verroest-geharnaste redevoering van prof. Gerbrandy, die toch overigens, zoals te verwachten viel, geeii blad voor de mond nam. Maar zelfs de heer Gerbrandy beheerste zich, waar schijnlijk, omdat hij deze keer namens de AR-fractie sprak en niet als prof. Gerbrandy, die zich nogal gemakkelijk laat gaan. Bovendien zat de Kamer kennelijk in het. net der eigen souvereiniteit van Indonesië gevangen en dit was in tie nota der regering dan ook duidelijk gesteld: men mocht zich niet mengen in de binnenlandse aangelegenheden van de souvereine Staat: de republiek der Ver. Staten van Indonesië. De heer Van der Goes van Naters (P. v. d. A.) waagde bij de bespreking vooraf over de vaststelling van de agenda nog een flauwe poging om het debat veertien dagen uit te stellen, maar hier ging de Kamer niet op in. Wel besloot men zich bij dit debat te beperken tot: a. de ontwikkeling der Staatkundige verhoudingen in Indonesië; b. het zelfbeschikkingsrecht der deelstaten; c. de toestand, waarin de aldaar verblijvende Nederlanders verkeren. Op de details zou men dan kunnen terugkomen Lij de behan deling van de begroting van Unie-zaken over enkele weken. De nota zou tot zolang worden aangehouden. .Jteeds tijdens de rede van prof. Romme T >i bleek duidelijk, dat de eigen Indonesische souvereiniteit deze bespre- kfmg uiterst moeilijk maakte, hoewel de Kath fractieleider een bespreking van de situatie van dit ogenblik niet uit de weg wenste te gaan. Prof. Romme wenste alle werkelijk- in de nota geen woord gelezen over de nood in Indonesië. Nooit had de regering zo gefaald. Alles wat de oppositie heeft vooi'speld, is uitgekomen. De regering heeft gefaald, zij ga heen. Zoals prof. Gerbrandy eistte de neer Weiter, dat er geen deelneming zou mogen zijn van Nederlandse strijdkrachten aan de strijd tegen Ambon. Hij vroeg de lijst van "evangen gezette Nederlanders te publi ceren. Wij hebben geen vrienden meer in Indonesië vervolgde de heer Weiter; in het woord van Nederland gelooft niemand meer. Nu eiste hij inschakeling van de oppositie. De houding van de Romme de kern van de moeilijkheidregering tegenover Ambon was niet in dezer bespreking echter de laatst- j parlementaire termen uit te drukken, onze teel onjuist, dat in de nota wordt ge sproken van de antithese, die er was tussen Oost en West. De regering moest veeleer strèven naar een synthese. Bezien uit rechtsoogpunt was Nederland de eerst geroepene om zich met deze schen ding van de R.T.C. bezig te houden, uit beleids-oogpunt en hier raakte prof. 'trouwste onderdanen mede-christenen waren in de steek gelaten. Deze rege- ring weet niet behoorlijk te regeren noch têabdteen. Een warm pleidooi hield spr. daarvoor uit verschil.end N;euw Genua dat Sukarno had opge ëist, hoewel het met Indonesië geen enkele band had. Een standbeeld voor Drees, indien deze tijdig zijn standpunt had kunnen bepalen, hof van arbitrage; daaraan zou de heer Weiter gaarne hebben De zaak voorleggen aan de t er- bijgedragen maar nu niet meer. enigde Naties. i geroepene, maar toch geroepen. Men moest dus opkomen voor het recht var zelfbeschikking en de rege ring kon methoden kiezen of deze combineren. Deze konden zijn: 1. Overleg met Indonesië; 2. De zaak voorleggen aan het Unie 3. Welke geëigende stappen heeft de rege ring nu ondernomen? „Wij hebben het recht en de plicht naleving van de R.T.C.-overeenkomst te verlangen. De regering verschuile zich niet acu ter onmacht, wie steunt op het recht De heer Oud (WD) stelde het aldus, dat Nederland zich zijn verarotwoorde- lijfcheid bewust moest zijn. Als ergens de mensenrechten worden vertrapt, hebben is niet onmachtig! Een gunstige ontwik- i wij ons im beginsel verantwoordelijk te Beste vrienden", zo begon Koningin Juliana haar toespraak in de Cité Uni versitaire, tot de studenten uit tal van landen, die daar verenigd waren, een toespraak, waarin H. M. In een men selijk woord de jeugd opwekte mede te werken aan de grondlegging van een nieuwe en betere wereld. „De voorafgaande geslachten, hoewel ook zij waren bezield door de branden de wil de wereld te verbeteren, hebben gefaald, omdat zij niet definitief „halt" hebben gezegd tegen de machten der verniet-zing. Dit te doen is nu precies de taak van de tegenwoordige gene ratie", zo zei H. M. „Wij allen en de jongeren in het "bijzon der hebben het enige v-oorrecht, té leven tn een tijdperk van ongehoorde moge lijkheden. Ieder van U zal de gelegen heid krijgen, mee te doen naar de maten van. zij® krachten. pe jeugd kan er zeker van zijn, dat zij niet zal worden teleurgesteld door hen, die er ernst mee maken de wereld tot vernieuwing te brengen, deze wereld die ingesteld was op een beschaving, die bewezen heeft die naam niet waardig te zijn omdat zij gevormd was door een kortzichtig heid, die de vernietiging van 'godde lijke schepping en schepsels door ge weld heeft mogelijk gemaakt. Gij jongeren, die zoveel ideaal- kracht hebt, gij «Ht de weergaloze mogelijkheden bestendigen, die het leven zaJ bieden in een nieuwe we reld-formatie. Men moet deze mogelijkheden tot een ingrijpende hervorming niet laten wachten, want. de nood is nog nooit zo groot geweest en er is nog nooit zo sterk om hulp geroepen els au. heden te zien en wel: ter bevordering van de werkelijke samenwerking. Dóór leg nu juist het politieke kernpunt. De Kamer wilde klaarblijkelijk de toch reeds lichte Unie niet al te veel gevaar doen lopen door heftige aanvallen en ver wijten en de heer Romme kwam dan ook zij het heel in de verte tot wat federalistisch-unitaristische raakpunten toen hij verklaarde, dat nog niemand kon zeggen of de huidige ontwikkelings gang moest worden beschouwd ais een gunstige of een ongunstige, noch of daar door de politieke rust zou worden be vorderd, of benadeeld. Overeenkomsten moeten worden nageleefd. Het enige punt. dat prof. Romme overigens behandelde, was het punt, dat de regering in haar nota niet had ge noemd als reden tot bezorgdheid namelijk het omzetten van, een federalistische staat in een unitarische staat, wat niet alleen het zelfbeschikkingsrecht raakte, maar vooral de overeenkomst ter R.T.C Het niet-nakomen van deze overeen komst was het kernpunt. Hieraan hield prof. Romme klaar en duidelijk vast Indonesië zo zeide hij is wel niét de eerste die dit doet, maar toch gaat het met het vertreden van eenmaal ge. sloten overeenkomsten de verkeerde wég op. Erger echter zou het zijn, als oude cultuurstaten uit eigenbelang de ogen hiervoor zouden sluiten. Overeenkomsten moeten nu eenmaal worden nageleefd en indien men wat nu geschiedt eenvoudig voor kennisgeving aanneemt, speelt men In de kaart van het communisme. li.Hcmmi achtte hat ook fundunwi- keling eist, dat het recht onze betrek kingen zal beheersen." Gerbrandy's hoofdbezwaar tegen de nota was, dat de regering trachtte de ge volgen van haar desastreus beleid te ont gaan. Hij kwam met lange lijsten van onrecht als openlijke diefstal, moord, enz. Het was alleen niet geoorloofd op Indonesiërs te schieten en Amerikanen te laten doodgaan, maar verder was er niets anders dan onrust en onveiligheid, zelfs de socialistische heer Van der Kieft was zich in Indonesië doodgeschrokken. Spr. kwam tot de conclusie, dat de chaos in Indonesië een gevolg was van opzettelijke destructie, dat, de activiteit daartoe van Djocja uitging, waarmee wij sinds 1945 in conflict zijn, en ten derde dat deze activiteit fel anti-Nederlands was en ingegeven door blankenhaat. Ophangen maarriep de beer W elter. Het verzet van het splinterstaatje Am- bon noemde hij een Indonesische aange legenheid. De heer Welter (K.N.P.) was niet belast met het gewicht van een partij, zoals ditmaal de heer Gerbrandy. Hij kon dus vrij spreken en geroutineerd spreker en parlementariër als hij is hij deed het ook. Het werd een gloedvol betoog. Hij had voelen. Als in Indonesië de weittige con stitutie niet wordt nageleefd, handelt men in strijd met het Unie-statuut en dan heeft men beroep op het Unie-hof van arbitrage. Maar hoe deze uitspraak te executeren? Moet de regering deze zaak echter tooh niet voorleggen aan het Unie- hof van arbitrage? Het is geen zaak' van interne aard van de R.l.S. En zo kwam het hele debat eigenlijk slechts neer op het zelfbeschikkingsrecht, dat alleen door prof. Romme principieel was gesteld, maar dat meestal slechts sentimenten oprechte sentimenten had opgeroepen, welke spraken van me deleven met hen, die Nederland trouw waren gebleven en nu door de maalstroom der gebeurtenissen werden meegesleurd. Het was niet het debat, dat men mis schien had verwacht, maar dat anderszins ook niet mogelijk was, door de beper king, welke de Kamer zich had op te leggen. Misschien zal er bij de behande ling van de begroting van Lmezaken meer uit de bus komen. Minister Van Maarseveen, die nog even het woord kreeg, zal heden antwoorden. (Vam onze parlementaire redacteur) In de Tweede-Kamerzitting van gisre- ren las de voorzitter, de heer Korten - horst, een schrijven voor van de minis ter-président. dr Drees als antwoord op het verzoek van de hoor Nederhorst tot het houden van een interpellatie betref fende het werkloosheidsvraagstuk en de werkgelegenheid. De min.-president gaf daarin als zijn mening te kennen, dat een vraagstuk als dit het gehele beleid der regering raakt, daar dit het gehele werk gelegenheidsvraagstuk omvat. Dit vergt een uitgebreid beraad, dat de regering aan een schriftelijke behandeling wüde laten voorafgaan. De heer Nederhorst ging hiermee aceoord, maar verzocht dringend de behandeling van dit vraag stuk nog in dit parlementair seizoen te doen plaats hebben. Naar wij vernemen, zou voor de be zetting van de in Delft te stichten bij zondere leerstoel in de Thomistische wijsbegeerte ernstig to aanmerking ko men de heer dr. ir. F. Ph. A. TeUegen, landelijk voorzitter van de Kath. Actie. Dr. TeUegen, die 2 October 1904 in Zwolle werd geboren, deed zijn gymna siale studiën bij de paters Jezuïeten in Katwijk en studeerde daarna aan de Technische Hogeschool te Delft voor scheikundig ingenieur. Van 1929 tot 193S was hij daar hoofdassistent en inmid dels promoveerde hij in 1935 tot doctor in de technische wetenschappen. In 1933 werd hij firmant van de fa. Heerkens. Schaepman Co. te Zwoüe en sedert 1945 is hij landelijk voorzitter van da K. A. Van jongs af aan had hij een zeer grote belangstelling voor de wijsgerige kant van de problemen op natuur kun dig gebied en bij mag. A. Dood kort e O.P. studeerde hij wijsbegeerte. O.a. was hij een van de redacteuren van „Wijs gerige grondbegrippen". Aan de universiteit van Osaka, is men er na tien jaar onderzoek in ge slaagd deze „hoofdpijn meter" samen te stellen, die de graad registreert van de pijn door middel van een electrische Straal. De staande jongeman is de patiënt, die onderzocht wordt.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Nieuwe Schiedamsche Courant | 1950 | | pagina 1