Koninklijk Paar verrukt over de
verlichte No Dame
Zwaar geschut op Indonesië
Koningin Juliana tot de jeugd
Koningin sprak tot
jeugd over idealen
voor betere toekomst
r
Algemene ontevredenheid over
houding der republiek
Interpellatie over
werkloosheid
Dr ir F. TeUegen
Vrijdag 26 Mei 1950
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
t
ilde
Prins Bernliard
filmen
ONDER
LO U
NDER JDE
P E
Nog meer buitenlandse
bezoeken
Zegetocht over de Seine
.J
Men moet opkomen voor het recht van
zelfbeschikking
Help mede aan de grondlegging van
een betere wereld99
V.
WEERBERICHT
K..
w:
ondanks protocol
(Van onze Parijse correspondent.)
De derde dag, dat het Koninklijk Paar Parijs bezoekt, is wederom
een triomfdag geworden. Het programma was reeds zeer uitgebreid,
doch toen Koningin Juliana van de tocht over de Seine naar het
Parijse stadhuis en het hotel Lauzun rondom het eiland van de „Cité''
werd geleid en de president van de Republiek haar vertelde, dat de
Notre Dame er zo prachtig uitzag in de feestverlichting, beaamde
H. M. dit op een wijze, die de president deed besluiten haar onmid
dellijk uit te nodigen Aa afloop van de feestdag een dergelijk schouw
spel te komen bezichtigen. Het bevel werd gegeven tegen middernacht
de schijnwerpers van de feestverlichting in werking te stellen. Dit
w erd nog door een der laatste avondedities bekend gemaakt, met het
Opvolg, dat toen de Koninklijke gasten om middernacht liet feest in
het paleis aan de Quai d'Orsay verlieten cn zich naar de Notre Dame
begaven, zij daar niet alleen de prachtige Gothische kathedraal,
hadend in blank licht vonden, doch ook een zee van toegestroomde
Parijzenaars aanschouwden.
H. M. bij de studenten
Minister Schuman ontving
RARE VOORSCHRIFT'EN
Aankomst ten stadhuize
V.
Geschenk voor H. M.
Geeft interne zaak van
de R.l.S.
Gerbrandy s philippica
De tijger in de dessa
Zelfs de heer Goedhart (P.v.d.A.) was
nog critischer. Die vond de toestand
zelfs nog zorgwekkend. Er ontbrak in
Indonesië nog een machtscentrum. Dat
zou er moeten komen ofonregeer-
baarheid, waarin alleen, plaats zou ziin
voor een communistisch dictatuur. Hij
had vertrouwen in de leidende figuren,
maar zouden deze de destructieve krach
ten weten te beheersen? Maar intussen
betreurde hij het toch, dat deze figuren
zich niet geheel en al wisten te distan-
ciëren van het communisme; zo haalde
men de tijger in de dessa. De regering
moest geen leningen verstrekken aan 'n
land, dat afglijdt in de verkeerde rich
ting. Daarna kwam hij echter weer op
het rechte socialistische pad met de be
wering, dat de eenheidsstaat tóch zou
zijn gekomen. De affaire-Westerling had
deze procedure slechts verhaast. Welke
Nederlanders waren daarbij betrokken?
Voor dezen eiste de heer Goedhart een
voorbeeldige en spectaculaire bestraf
fing.
„De regering ga heen'
REGERING WENST BERAAD
l 3U93§aqsfiM atpsiisnuoqx
ap m jbbj3[Soojj
-j. i
De verwachting van heden- tot morgen
avond. luidt:
Aanvankelijk nog veel bewolking met hier
en daar nevel of mist; morgen enkele ver
spreide opklaringen. Bijna overal droog
weer. Ongeveer dezelfde temperatuur als
vandaag. Zwakke tot matige wind hoofd
zakelijk tussen Noord en West.
Katerdag 27 Mei: Zon op 4.31 uur. ondier
20.43 uur; maan op 15.27 uur, onder 2.29 uur-
NIEUWESCHIEDAMSCAE COURANT
Parijs overtreft zichzelf in de
ontvangst van onze Koningin
In de vereniging van Franse loto-
journalisten zijn stemmen opgegaan om
Prins Bernhard het erelidmaatschap aan
te bieden van deze vereniging, wier le
den door de Frans, autoriteiten niet be
schouwd worden als protocolminnaars
van nature.
De fotograaf van het Franse blad Pa-
ris-Presse heeft namelijk kans gezien
een uniek ogenblik op de plaat vast te
leggen: Prins Bernhard, die aan de slip
van zijn jas wordt vastgehouden door de
chef van het protocol, de heer Dumaine,
op het ogenblik, dat hij met een camera
achter zijn rug het gezelschap in Ver
sailles wilde vooruitsnellen om snel een
paar opnamen te ma.:en voor zijn eigen
familiealbum. Schertsend zei de heer
Dumaine, dat hij eigenlijk de camera in
beslag moest nemen, onidat de Prins op
een ogenblik, dat dit niet was toegestaan,
trachtte foto's te nemen. ..Een voorbeeld
van een indiscrete fotograaf zeggen de
Franse fotojournalisten die hem daarom
graag in hun vereniging zouden zien op
genomen.
Het vorstelijk gezelschap begeeft zich over de Je na-brug naai de sloepwelke hen
naar het stadhuis zal brengen
zij hieven natuurlijk het Wilhelmus aan.
Trouwens overal langs de Seine waren
groepen schoolkinderen met vlaggetjes
opgesteld.
De ontvangst van de stad Parijs was
niet alleen bijzonder luisterrijk, maar
H. M. heeft het hart der Parijzenaars
zo mogelijk nog meer veroverd, door
dat zij bij de beantwoording van de
rede van de heer De Gaulle niet ge
zegd heeft „De souvereine en de Prins
der Nederlanden" zoals dat protocol
lair zou zijn geweest, maar gesproken
heeft van ,,mijn man en ik". Daar wij
zen alle bladen 0" en spreek, hier
iedereen over.
Toen in de namiddag het bezoek aan
de Universiteitsstad aan de rand van
Parijs plaats had, en H. M. de prachtige
gebouwen zag, die daar door verschillen^
de naties zijn gezet moet zij wel aan
haar eigen studententijd hebben gedacht,
maar de studenten herinnerden zich niet
minder, dat ook de Koningin eens stu
dente is geweest. Het heeft natuurlijk
hier zeer de aandacht getrokken en men
vindt het een grappige bijzonderheid, dat
op verschillende schone momenten van
plechtigheden de Prins een fototoestel
voor de dag haalt om herinneringen te
vergeren voor hot f^rnilic-cilto'um. jjot i
volg was, dat vele studenten ook eenj
toestel hadden meegebracht. De studen-i
ten vormden het meest cosmopolitische
gezelschap, dat men zich maar kan den- 1
ken Maar dat verhinderde niet een vol
slagen eendracht in geestdrift.
H.M. werd ontvangen door de heer
René Maver, die op het ogenblik minis
ter van onderwijs is en de hoge autori
teiten van de Universiteitsstad Stichting
en van de Parijse Universiteit. In de
grote feestzaal van het hoofdgebouw
heeft H.M. de redevoering kunnen uit
spreken, waarin Zij ziCh tot de wereld-
jeugd richtte.
Des avonds had een schitterend banket
plaats in 't paleis van buitenlandse zaken,
waar deze keer de heer Schuman, minis
ter van buitenlan(*se zaken, ontving. Dit
feestmaal had in een grote eetzaal plaats,
die ook weer bijzonder met kostbare
bloemen was gedecoreerd, en waarbij het
servies werd gebruikt, dat wel het meest
vermaarde stuk is, dat ooit door Sèvres
is geleverd, nl. dat, waarvan 'eder stuk
een beeld draagt van een Franse stad
of een Frans landschap en op de randen
de portretten uit de gehele Franse his
torie.
Dit banket werd gevolgd door een gro
te receptie, die van een buitengewone
pracht was. De verschillende zalen van
dit omvangrijke paleis waren alle in ge
bruik en omstreeks io uur verschenen
HM. en Prins Bernhard tussen de gas
ten die een buitengewoon elegant ge
zelschap vormden Na zich in de ver
schalende zalen te hebben opgehouden
begaf H.M- zich ook een ogenblik naar
de tuinen, die schitterend verlicht wa-
Bii haar bezoek aan het stadhuis van Parijs, wijdde H-M. eendro.-ikaai1 de voor
spoed van de stad. Naast haar burgemeester Pierre de Gaulle.
ren, waarna zij even later met dhr. Schu
man terugkeerde om nog eens m de be
roemde zaal van de Klok te kijken,
waarin zoals men weet, meermalen vre
de werd gesloten en belangrijke interna^
tionale tractaten hun beslag kregen. Zij
bewonderde ook zeer de binnendecoratie
van het gebouw, dat uit de tifa van het
tweede keizerrijk is. Kortom, men heeft
steeds kunnen opmerken, dat HAL. voor
alles de grootste belangstelling heeft en
de hoge autoriteiten hier raken niet uit
gepraat over haar eenvoud en de grote
belangstelling, die Zij voor alles heeft.
Zoa'gezegd werd deze dag besloten
met het onverwachte bezoek aan de
Notre Dame.
Naar wö vernemen ls het mogelijk, dat
In de loop van het volgend jaar het Ko
ninklijk Echtpaar meer dan één bezoek
aan het buitenland zal brengen. Bulten
het bezoek aan Engeland, dat zoals wil
meldden, zeer waarschijnlijk in de loop
van 1951 zal worden afgelegd naar te
Parijs verluidt vermoedelijk in het be
gin van de zomer zuilen Koningin
Juliana en Prins Bernhard mogelijk nog
een of twee Europese landen bezoeken.
lm dit ons lijfblad gelezen, dat men de
Parijse politie buitengewoon beleetd
I vindt, omdat de orde-bewaarders tijdens
het bezoek van Koningin Juliana hun
actie voor verbetering van hum positie
j hebben stop gezet. Nu zou het tegendee.
o.i. wel buitengewoon onbeleefd zijn ge-
weest.
Is men echter, wanneer men niet onbe-
i leefd is. eo ipso beleefd? Wij zijn zo vrU
zulks te ontkennen, nademaal men toch
ook gewoon kam doen. Dus vinden wij
het heel gewoon van de Parijse agenten,
dat zij gewoon hun plicht doen.
Eerlijk gezegd kunnen wij de Parijse
politiemannen niet zo bijzonder waar
deren. als wij lezen, dat deze dienaren
van St. Hermandad vorige week Vrijdag
het verkeer in de soep hebben laten lopen
door naar de letter van de voorschr:ften
te handelen. Hetgeen tenslotte neerkomt
op lijdelijk verzet of sabotage.
Nu heeft natuurlijk ieder het recht om
voor zijn belangen op te komen, mits
met gepaste middelen. Doch het komt ons
niet gepast voor, dat beschermers van de
openbare orde de boel in de war sturen
en dat zij, die er zijn om te helpen het
wettelijke recht zijn loop te doen hebben,
eigen rechtertje gaan spelen. Als een bur
ger dat doet, wordt hij door diezelfde
politiemannen in de kraag gegrepen, ook
wanneer hij de orde verstoort slech-s om
zijn eisen kracht bij te zetten.
En nu is het toch algemeen bekend,
dat aan agenten bovendien r.iet ge
oorloofd is, wat gewone stervelingen zich
wel kunnen permitteren. Zo vindt een
burger het veelal heel gewoon om onbe
leefd te zijn tegen een politieman, vooral
wanneer deze een aanmerking maakt.
Doch men verdraagt het niet dat een
agent dan ietwat minder beleefd wordt.
Van een orde-bewaarder vervracht de
burger nu eenmaal, dat deze zich steeds
weet te beheersen. Behalve van de
Groene Politie" in de bezettingstijd; die
knapen waren wel heel groen m de
politesse.
Enfin, wat Parijs betreft, wij behoeven
er alzo geen spijt van te hebben, geen
plannen voor een uitstapje naar de
Franse Lichtstad te kunnen maken. Het
tokt ons helemaal niet aan. gestopt te
worden in verkeersopstoppingen, welke
ontstaan, doordat de agenten zich houden
aan hun voorschriften.
Wat een rare voorschriften schrijven zij
daar in Parijs voor. Daar moest de politie
naar kijkenI
ANALYST.
H.M. en Prins Bernhard werden ont
vangen met een ontzaglijke kreet van
vreugde, toen de Koninklijke auto op het
nlein van de Notre Dame verscheen. H.M.
keek toet het hoofd bijna tegen de ruit
gedrukt en sloeg onafgebroken het schone
schouwspel gade. Toen de auto de grote
cirkel om de kathedraal had beschreven,
voor de helft aan de overkaant van de
Seine om een nog schoner beeld te heb
ben, zag men, dat de Koningin zich over-
boog naar de chauffeur. Het gevolg was
dat teruggereden werd naar het plein
voor de Notre Dame, waar de Koningin
het schouwspel nog enige tijd bleef gade
slaan.
Maar men had ook het Parijse stadhuis
weer in feestverlichting gezet en ook daar
werd langs gereden, zodat deze nach
telijke tocht per slot van rekening door
het mooiste gedeelte van Parijs leidde en
het'half één was eer de Koninklijke gas
ten OP het Elysée terugkeerden. Men had
langs de weg en vooral op de Place de
la Concorde ook da fonteinen in werking
gehouden.
De dag was begonnen met de schone
tocht over de Seine, die juist bij het nieu
we gedeelte van de Seinekaden aanving,
Oie in gereedheid waren gebracht voor
rie- wereldtentoonstelling van 1937. dus
juist bij de Eiffeltoren. Daar stonden
'matrozen opgesteld voor de militaire eer
bewijzen Aan de landingsbrug stonden
twee" erote hellebaardiers van de marine,
Sli de pijpers het saluut brachten. De
Koningin en Prins Bernhardj namen met
rip Dresident van d© KepUDiieiv en ine
vrouw Auriol in de kleme motorboot
plaats, die Prinses Ehsabeth heet en
indertijd door de Engelse kroonprinses is
ingewijd.
Langs de beide Seinekaden was het
onnodig welhaast het te zeggen zwart
van de mensen en H.M. genoot buiten
gewoon van het prachtige stadsgezicht
aan weerszijden. Het was een ware zege
tocht. Dicht bij het stadhuis, waar ook
een landingsbrug was gemaakt, die bijna
onder de bloemen verdween, had de Ko
ningin weer een enorme ovatie in ont
vangst te nemen.
Zij werd naar het stadhuis geleid en
werd daar ontvangen door de beide pre-
féeten en naar een salon geleid, waar ook
een bloemenversiering was aangebracht,
enigszins in de vorm van °e standaard
vlag van H.M. Zij werd daar eefst ont
vangen door het bestuur van de stad en
van'het Seine-departement en deze ont
vangst was zo buitengewoon hartelijk, dat
er als het ware in deze prachtige omge
ving en bij al dit rijke uiterlijk een zeer
intieme stemming werd gekweekt. Bij de
ingang van het stadhuis had H.M. niet
alleen een ruiker bloemen in ontvangst
te nemen van een Parijs schoolkind, maar
ook van een andere „koningin' n.L de
koningin van de Hallen, die naar een oude
Parijse traditie aan H.M. een groot bou
quet kwam brengen.
In de ontvangstzaal werd H.M. toege
sproken door de'heer Pierre de Gaulle
president van de Parijse Raad, welke toe
spraak de Koningin o.a. beantwoordde
met op te merken: „Het is mij een bijzon
der voorrecht in Uw midden te zijn om
dat U het hart van Frankrijk vertegen
woordigt en van zijn bevolking in al haar
rijke schakeringen.
De president van de Parijse Raad stelde
aan H.M. voor de minister van Marine,
Laurent en enige andere ministers en
hoge ambtenaren. De Koningin werd
hierna naar een andere zaal geleid, waar
de stad Parijs een kleine tentoonstelling
van historische documenten had inge
richt, waaronder stukken, die op de ge
schiedenis van Orange betrekking heb
ben en waarvan de Koningin met grote
belangstelling kennis nam. Wat het inwen
dige van het stadhuis betreft, dit was ge
heel in gala gezet, met de talrijke be
dienden in 18e eeuwse kledij bij de ingang
en de Republikeinse Garde op de trappen.
Onder de stukken waarvoor H.M. bij
zondere belangstelling had, was ook de
overeenkomst tussen de Hertog van
Anjou, broeder van Karei IX, met de
Staten der Nederlanden; ook waren er
brieven van Willem de Zwijger aan
Louise de Coligny.
De voorzitter van de Parijse Raad bood
H M een keurig bewerkt koffertje aan
met een 8-tal grote zijden omslagdoeken,
waarop door kunstenaars verschillende
landschappen van de Parijse omgeving en
ook stadsbeelden waren geschilderd. Toen
HM dit zag, was zij zeer bewogen en
dat gaf een aardig beeld, alsof in een
familiekring een dochter een Jachtig
geschenk ontvangt, dat haar bijzonder
streelt.
In de grote zaal Laurens, de grote feest
zaal van het Hotel de Ville, had toen de
uitwisseling van redevoeringen plaats,
waarna het stadhuis werd verlaten om de
tocht over de Seine voort te zetten. Nu
werd om de beide eilanden gevaren. Op
de hoek van een der eilanden stonden de
leden van de Nederlandse kolonie met
hun kinderen om H.M. toe te juichen en
De stemming tijdens het Indonesië-debat, dat gisteren in de Tweede
Kamer werd gevoerd, naar aanleiding van de regerings-nola omtrent
de ontwikkeling van zaken in Indonesië, was ondanks de aanwezigheid
van verscheidene ministers en staatssecretarissen, niet die van een Indonesië-
debat, zoals wij dat in het verleden leerden kennen. De stemming was
kort-af flauw. Er was weinig belangstelling voor de verschillende rede
voeringen, zelfs niet voor <1" waf verroest-geharnaste redevoering van
prof. Gerbrandy, die toch overigens, zoals te verwachten viel, geeii blad
voor de mond nam. Maar zelfs de heer Gerbrandy beheerste zich, waar
schijnlijk, omdat hij deze keer namens de AR-fractie sprak en niet als
prof. Gerbrandy, die zich nogal gemakkelijk laat gaan. Bovendien zat
de Kamer kennelijk in het. net der eigen souvereiniteit van Indonesië
gevangen en dit was in tie nota der regering dan ook duidelijk gesteld:
men mocht zich niet mengen in de binnenlandse aangelegenheden van
de souvereine Staat: de republiek der Ver. Staten van Indonesië. De heer
Van der Goes van Naters (P. v. d. A.) waagde bij de bespreking vooraf
over de vaststelling van de agenda nog een flauwe poging om het debat
veertien dagen uit te stellen, maar hier ging de Kamer niet op in. Wel
besloot men zich bij dit debat te beperken tot: a. de ontwikkeling der
Staatkundige verhoudingen in Indonesië; b. het zelfbeschikkingsrecht der
deelstaten; c. de toestand, waarin de aldaar verblijvende Nederlanders
verkeren. Op de details zou men dan kunnen terugkomen Lij de behan
deling van de begroting van Unie-zaken over enkele weken. De nota zou
tot zolang worden aangehouden.
.Jteeds tijdens de rede van prof. Romme
T >i bleek duidelijk, dat de eigen
Indonesische souvereiniteit deze bespre-
kfmg uiterst moeilijk maakte, hoewel de
Kath fractieleider een bespreking van
de situatie van dit ogenblik niet uit de
weg wenste te gaan.
Prof. Romme wenste alle werkelijk-
in de nota geen woord gelezen over de
nood in Indonesië. Nooit had de regering
zo gefaald. Alles wat de oppositie heeft
vooi'speld, is uitgekomen. De regering
heeft gefaald, zij ga heen.
Zoals prof. Gerbrandy eistte de neer
Weiter, dat er geen deelneming zou mogen
zijn van Nederlandse strijdkrachten aan de
strijd tegen Ambon. Hij vroeg de lijst van
"evangen gezette Nederlanders te publi
ceren. Wij hebben geen vrienden meer
in Indonesië vervolgde de heer Weiter;
in het woord van Nederland gelooft
niemand meer. Nu eiste hij inschakeling
van de oppositie. De houding van de
Romme de kern van de moeilijkheidregering tegenover Ambon was niet in
dezer bespreking echter de laatst- j parlementaire termen uit te drukken, onze
teel onjuist, dat in de nota wordt ge
sproken van de antithese, die er was
tussen Oost en West. De regering moest
veeleer strèven naar een synthese. Bezien
uit rechtsoogpunt was Nederland de
eerst geroepene om zich met deze schen
ding van de R.T.C. bezig te houden, uit
beleids-oogpunt en hier raakte prof.
'trouwste onderdanen mede-christenen
waren in de steek gelaten. Deze rege-
ring weet niet behoorlijk te regeren noch
têabdteen. Een warm pleidooi hield spr.
daarvoor uit verschil.end N;euw Genua dat Sukarno had opge
ëist, hoewel het met Indonesië geen enkele
band had.
Een standbeeld voor Drees, indien deze
tijdig zijn standpunt had kunnen bepalen,
hof van arbitrage; daaraan zou de heer Weiter gaarne hebben
De zaak voorleggen aan de t er- bijgedragen maar nu niet meer.
enigde Naties. i
geroepene, maar toch geroepen.
Men moest dus opkomen voor het
recht var zelfbeschikking en de rege
ring kon
methoden kiezen of deze combineren.
Deze konden zijn:
1. Overleg met Indonesië;
2. De zaak voorleggen aan het Unie
3.
Welke geëigende stappen heeft de rege
ring nu ondernomen?
„Wij hebben het recht en de plicht
naleving van de R.T.C.-overeenkomst te
verlangen.
De regering verschuile zich niet acu
ter onmacht, wie steunt op het recht
De heer Oud (WD) stelde het aldus,
dat Nederland zich zijn verarotwoorde-
lijfcheid bewust moest zijn. Als ergens de
mensenrechten worden vertrapt, hebben
is niet onmachtig! Een gunstige ontwik- i wij ons im beginsel verantwoordelijk te
Beste vrienden", zo begon Koningin
Juliana haar toespraak in de Cité Uni
versitaire, tot de studenten uit tal van
landen, die daar verenigd waren, een
toespraak, waarin H. M. In een men
selijk woord de jeugd opwekte mede te
werken aan de grondlegging van een
nieuwe en betere wereld.
„De voorafgaande geslachten, hoewel
ook zij waren bezield door de branden
de wil de wereld te verbeteren, hebben
gefaald, omdat zij niet definitief „halt"
hebben gezegd tegen de machten der
verniet-zing. Dit te doen is nu precies
de taak van de tegenwoordige gene
ratie", zo zei H. M.
„Wij allen en de jongeren in het "bijzon
der hebben het enige v-oorrecht, té leven
tn een tijdperk van ongehoorde moge
lijkheden. Ieder van U zal de gelegen
heid krijgen, mee te doen naar de maten
van. zij® krachten. pe jeugd kan er
zeker van zijn, dat zij niet zal worden
teleurgesteld door hen, die er ernst mee
maken de wereld tot vernieuwing te
brengen, deze wereld die ingesteld was
op een beschaving, die bewezen heeft
die naam niet waardig te zijn omdat
zij gevormd was door een kortzichtig
heid, die de vernietiging van 'godde
lijke schepping en schepsels door ge
weld heeft mogelijk gemaakt.
Gij jongeren, die zoveel ideaal-
kracht hebt, gij «Ht de weergaloze
mogelijkheden bestendigen, die het
leven zaJ bieden in een nieuwe we
reld-formatie.
Men moet deze mogelijkheden tot
een ingrijpende hervorming niet laten
wachten, want. de nood is nog nooit zo
groot geweest en er is nog nooit zo
sterk om hulp geroepen els au.
heden te zien en wel: ter bevordering
van de werkelijke samenwerking. Dóór
leg nu juist het politieke kernpunt. De
Kamer wilde klaarblijkelijk de toch reeds
lichte Unie niet al te veel gevaar doen
lopen door heftige aanvallen en ver
wijten en de heer Romme kwam dan ook
zij het heel in de verte tot wat
federalistisch-unitaristische raakpunten
toen hij verklaarde, dat nog niemand
kon zeggen of de huidige ontwikkelings
gang moest worden beschouwd ais een
gunstige of een ongunstige, noch of daar
door de politieke rust zou worden be
vorderd, of benadeeld.
Overeenkomsten moeten
worden nageleefd.
Het enige punt. dat prof. Romme
overigens behandelde, was het punt, dat
de regering in haar nota niet had ge
noemd als reden tot bezorgdheid namelijk
het omzetten van, een federalistische
staat in een unitarische staat, wat niet
alleen het zelfbeschikkingsrecht raakte,
maar vooral de overeenkomst ter R.T.C
Het niet-nakomen van deze overeen
komst was het kernpunt. Hieraan hield
prof. Romme klaar en duidelijk vast
Indonesië zo zeide hij is wel niét
de eerste die dit doet, maar toch gaat
het met het vertreden van eenmaal ge.
sloten overeenkomsten de verkeerde wég
op. Erger echter zou het zijn, als oude
cultuurstaten uit eigenbelang de ogen
hiervoor zouden sluiten.
Overeenkomsten moeten nu eenmaal
worden nageleefd en indien men wat nu
geschiedt eenvoudig voor kennisgeving
aanneemt, speelt men In de kaart van
het communisme.
li.Hcmmi achtte hat ook fundunwi-
keling eist, dat het recht onze betrek
kingen zal beheersen."
Gerbrandy's hoofdbezwaar tegen de
nota was, dat de regering trachtte de ge
volgen van haar desastreus beleid te ont
gaan. Hij kwam met lange lijsten van
onrecht als openlijke diefstal, moord,
enz. Het was alleen niet geoorloofd op
Indonesiërs te schieten en Amerikanen
te laten doodgaan, maar verder was er
niets anders dan onrust en onveiligheid,
zelfs de socialistische heer Van der Kieft
was zich in Indonesië doodgeschrokken.
Spr. kwam tot de conclusie, dat de
chaos in Indonesië een gevolg was van
opzettelijke destructie, dat, de activiteit
daartoe van Djocja uitging, waarmee wij
sinds 1945 in conflict zijn, en ten derde
dat deze activiteit fel anti-Nederlands
was en ingegeven door blankenhaat.
Ophangen maarriep de beer
W elter.
Het verzet van het splinterstaatje Am-
bon noemde hij een Indonesische aange
legenheid.
De heer Welter (K.N.P.) was niet belast
met het gewicht van een partij, zoals
ditmaal de heer Gerbrandy. Hij kon dus
vrij spreken en geroutineerd spreker
en parlementariër als hij is hij deed
het ook.
Het werd een gloedvol betoog. Hij had
voelen. Als in Indonesië de weittige con
stitutie niet wordt nageleefd, handelt
men in strijd met het Unie-statuut en dan
heeft men beroep op het Unie-hof van
arbitrage. Maar hoe deze uitspraak te
executeren? Moet de regering deze zaak
echter tooh niet voorleggen aan het Unie-
hof van arbitrage? Het is geen zaak' van
interne aard van de R.l.S.
En zo kwam het hele debat eigenlijk
slechts neer op het zelfbeschikkingsrecht,
dat alleen door prof. Romme principieel
was gesteld, maar dat meestal slechts
sentimenten oprechte sentimenten
had opgeroepen, welke spraken van me
deleven met hen, die Nederland trouw
waren gebleven en nu door de maalstroom
der gebeurtenissen werden meegesleurd.
Het was niet het debat, dat men mis
schien had verwacht, maar dat anderszins
ook niet mogelijk was, door de beper
king, welke de Kamer zich had op te
leggen. Misschien zal er bij de behande
ling van de begroting van Lmezaken
meer uit de bus komen.
Minister Van Maarseveen, die nog even
het woord kreeg, zal heden antwoorden.
(Vam onze parlementaire redacteur)
In de Tweede-Kamerzitting van gisre-
ren las de voorzitter, de heer Korten -
horst, een schrijven voor van de minis
ter-président. dr Drees als antwoord op
het verzoek van de hoor Nederhorst tot
het houden van een interpellatie betref
fende het werkloosheidsvraagstuk en de
werkgelegenheid. De min.-president gaf
daarin als zijn mening te kennen, dat een
vraagstuk als dit het gehele beleid der
regering raakt, daar dit het gehele werk
gelegenheidsvraagstuk omvat. Dit vergt
een uitgebreid beraad, dat de regering
aan een schriftelijke behandeling wüde
laten voorafgaan. De heer Nederhorst
ging hiermee aceoord, maar verzocht
dringend de behandeling van dit vraag
stuk nog in dit parlementair seizoen te
doen plaats hebben.
Naar wij vernemen, zou voor de be
zetting van de in Delft te stichten bij
zondere leerstoel in de Thomistische
wijsbegeerte ernstig to aanmerking ko
men de heer dr. ir. F. Ph. A. TeUegen,
landelijk voorzitter van de Kath. Actie.
Dr. TeUegen, die 2 October 1904 in
Zwolle werd geboren, deed zijn gymna
siale studiën bij de paters Jezuïeten in
Katwijk en studeerde daarna aan de
Technische Hogeschool te Delft voor
scheikundig ingenieur. Van 1929 tot 193S
was hij daar hoofdassistent en inmid
dels promoveerde hij in 1935 tot doctor
in de technische wetenschappen. In 1933
werd hij firmant van de fa. Heerkens.
Schaepman Co. te Zwoüe en sedert
1945 is hij landelijk voorzitter van da
K. A.
Van jongs af aan had hij een zeer
grote belangstelling voor de wijsgerige
kant van de problemen op natuur kun
dig gebied en bij mag. A. Dood kort e
O.P. studeerde hij wijsbegeerte. O.a. was
hij een van de redacteuren van „Wijs
gerige grondbegrippen".
Aan de universiteit van
Osaka, is men er na tien
jaar onderzoek in ge
slaagd deze „hoofdpijn
meter" samen te stellen,
die de graad registreert
van de pijn door middel
van een electrische Straal.
De staande jongeman is
de patiënt, die onderzocht
wordt.