Kabinet rammelde met de
portefeuilles
Mr Oud bracht opschudding i
Indonesië-debat
Crematie officieel toegestaan in
Nederland
Rode gemoederen op temperatuur
Berlijn in gespannen afwachting
van Pinksteren
Bevroren rundvlees is prima
Setyacljit uit de dood herrezen
H
Dat was gisteren op
het kantje af bij de
Kamerdebatten
Geest van verstaan
en liefde
Zaterdag 27 Mei 1950
DAGBLAD VOOR SCHIEDAM EN OMSTREKEN
Zelfbeschikkingsrecht weer steen des
aanstoots
De knuppel in het
hoenderhok
Woonoorden voor
gerepatrieerden
Bijzonder crediet voor
de middenstand
W antrouwen ongerechtvaardigd
Communistenleider in Surabaja
ondergedoken
Oost-Java's comman-
dant niet onder
discipline
TRYGVE LIE:
V.
V
WEERBERICHT
VOORSTEL COMMISSIE VAN
ADVIES AAN REGERING
Balsemen zou verboden
moeten zijn
Balsemen
De pinkstermarsch door oost-berlijn
HüWpï
V
L.
ONDANKS VREDELIEVENDE
WOORDEN EN MAAT-
REGELEN
Tegemoetkoming in liquiditeits
moeilijkheden
PRIESTERS VAN HET H. HART
PROV. STATEN Z.-HOLLAND
Moskou stelt nog vertrouwen
in V. IS.
NIEUWE'SCHIEDAMSCKE COURANT
De verwachting van heden- tot morgenavond
Matige tot krachtige, in de kustgebieden later
tijdelijk wellicht harde wind, aanvankelijk tus
sen Zuid-West en West, later tussen West en
Noord-West. In de avond en nacht zwaarbewolkt
met op de meeste plaatsen enige regen, morgen
wisselende bewolking met enkele verspreid op
tredende buien. Vrii koud weer.
Zondag 28 Mei: Zon op 4.30 uur, onder 20.45
uur; maan op 16.57 uur, onder 2.41 uur.
Maandag 29 Mei: Zon op 4.29 uur, onder 20.46
uur; maan op 18.32 uur, onder 2.55 uur.
Dinsdag 30 Mei: Zon op 4.28 uur, onder 20.47
uur, maan op 20.10 uur, onder 3.14 uur.
Na het lauwe debat van Donderdag over de politieke ontwikkelingen
in Indonesië heeft het gisteren even sterk gespannen in de Tweede
Kamer. Zo sterk zelfs, dat de mogelijkheid van een kabinetscrisis,
even in de lucht scheen te hangen. Het kabinet rammelde reeds met
de portefeuilles en minister Stikker, die juist gistermiddag met de
Koningin uit Parijs was teruggekeerd, kwam halsoverkop naar de
Kamer. Mede echter door de wijze, waarop prof. Romme het
politieke spel speelde, werd het tenslotte een storm in een glas water.
Drie moties leverden de debatten op, maar de eerste daarvan, ingediend
door de heer Oud, die daarin de regering in gebreke stelde inzake het
zelfbeschikkingsrecht, was de oorzaak van al de opwinding in de Kamer.
Zo zelfs, dat er en dat op een Vrijdag een avondzitting aan te pas
kwam.
Het eind was, dat de motie-Oud werd verworpen met 57 tegen 26 stemmen.
Vóór stemden de A.R., V.V.D., S.G.P. en de heren Welter (K.N.P.), Schmal,
v. d. Feltz, Beernink en Krol (C.H.). De heren De Ruiter en Van de Wete
ring hadden zich voor de stemming uit de zaal verwijderd.
Een motie-De Groot (C.P.N.) waarin het gehele beleid van het kabinet
werd afgekeurd, werd verworpen met 78 tegen 5 stemmen. Vóór stemden
alleen de communisten; de heren Weiter en Gerbrandy stemden niet mee.
Een motie-Romme tenslotte, waarin werd gezegd, dat het zelfbeschik
kingsrecht voortgang behoorde te vinden, werd aangenomen met 5231
stemmen. Vóór: de K.V.P., P.v.d.A. en Jkvr. Wttewaall van Stoetwegen
en de heer Tilanus (C.H.).
het regeringsbeleid en het was te ver
staan, dat de Kamer, die met de heer
Oud aan de replieken was begonnen,
zich hierover eerst eens wenste te be
raden.
Na dit beraad, dat een half uur in be
slag nam, kreeg eerst minister Van Maar-
seveen het woord om te verklaren, dat
hy wat betreft genoemde nota uit het
hoofd had geciteerd en daardoor niet ge
heel juist. De regering had in deze nota
niet gezegd: de eenheidsstaat, waar
toe de ontwikkeling heeft geleid", maar
„gesteld, dat de ontwikkeling tot een
eenheidsstaat leidt". Waarmee de regering
zich dus niet bij het feit van een een
heidsstaat maar had neergelegd. En juist
hierop was de motie van de heer Oud
gebaseerd.
De minister maakte toen meteen van
de gelegenheid gebruik om het betoog
van de heer Oud ter begeleiding van
Nadat de minister voor Uniezaken en
Overzeese Rijksdelen, mr. v. Maarseveen,
in een knappe rede de elf sprekers van
Donderdag had beantwoord, wierp de
heer Oud de knuppel in het hoenderhok.
Hij kwam namelijk met een motie van
de volgende inhoud:
n. Kamer, kennisgenomen hebben
de van de mededeling van de minis
ter voor Uniezaken en Overzeese
Rijksdelen, waaruit blijkt, dat de
Regering zich zal beperken tot een
optreden gericht op een zo goed mo
gelijk verwezenlijken van het zelfbe
schikkingsrecht binnen het kader van
een Indonesische eenheidsstaat,
van oordeel, dat de Regering van
dit standpunt uitgaande in gebreke
blijft artikel 2 van de wet van 21
December 1949 Staatsblad J 570, op
de juiste wijze uit te voeren,
spreekt over deze houding der Re
gering haar ernstige teleurstelling uit
en gaat over tot de orde van de
dag-
Het was met deze motie een wat
Vreemd geval. Wat wilde de heer Oud
eigenlijk? Toch niet de val van het ka
binet. Maar als het helemaal alleen om
de zaak zelf ging, wat kan de regering
dan anders doen dan een der drie we
gen be wendelen, die prof. Romme had
aangegev n: overleg met de R.I.S., on
derzoek door de Unci of voorlegging aan
de Verenigde Naties? Maar de heer Oud
hield vol.
Hij was uitgegaan van de uitlating Van
minister Van Maarseveen in zijn ant
woord des morgens gegeven, toen deze
had uiteengezet, wat de regering had
ondernomen tegen de verandering van
staatsstructuur in Indonesië in strijd met
de R.T.C.-dvereenkomst. In Mei, zo had
minister Van Maarseveen verklaard, was
er een nota naar de V.S.I. gestuurd.
wa®dn de regering had gevraagd op
welke wijze de Indonesische regering
w V j?rstelde het zelfbeschikkingsrecht
te nanahaven in een eenheidsstaat, waar-
ïoe.5t ontwikkeling had geleid. In deze
laatste woorden zag de heer Oud op-
rle™„Hen zich neerleggen bij een fait
accompli, wat in het verleden reeds te
veel was geschied en waaraan nu niet
rneel"iri Worden toegegeven. Als de
regering dat nu wéér zou doen, zouden
Wmr«l m, „p^ï^S'ijden. De regeling ter
R.T.C. wasat® °P basis van een fe
derale wat nu in Indonesië was
geschied, was m flagrante strijd met deze
overeenkomst. De regering mocht zich
daarbij met neerleggen en daarom deze
motie.
De motie was scherp genoeg het was
feitelijk een motie van afkering van
een in ieder geval belangrijk p *t
diens motie aan te tasten. Er was geen
reden voor de teleurstelling, waarover de
motie sprak, zo betoogde de minister, het
ging hier niet alleen om vertoon van
kracht maar meer nog om tact en wijs
heid. Natuurlijk had de regering zich
reeds lang vóór Mei tegen deze ontwik
keling verzet, voortdurend had zij op
handhaving der federale structuur aan
gedrongen. De nota was eerst op 8 Mei
verzonden onder dwang der feitelijke om
standigheden. De regering had voort
durend gewaakt voor de federale struc
tuur, maar daarvoor was de medewerking
der V.S.I. nodig.
Practisch kwam de motie van de heer
Oud hierop neer, dat de regering niet in
staat was geweest met juridische argu
menten de uitwTerking van het zelfbe
schikkingsrecht onder controle te krijgen.
Of meende soms de heer Oud, dat hij met
stappen als door hem bedoeld de Pasoen-
dan en Oost-Indonesië de status van deel
staat zou kunnen hergeven? Had de re
gering soms militair moeten ingrijpen?
Daarom zei de minister deze motie niet
te begrijpen. Maar als zij zou worden aan
genomen, zou het kabinet aftreden.
Hierop zeide prof. Romme te verwach
ten, dat de heer Oud „iets met zijn motie
zou doen", maar deze deed er niets mee,
hij zeide haar te zullen handhaven. Na
de verklaring van minister Van Maar
seveen ging de Kamer opnieuw in beraad.
Nadat de vergadering was heropend
kwam prof. Romme aan het woord. Na
hetgeen Jjij de dag tevoren had gezegd
over de schending van de R.T.C.-overeen
komst, was het moeilijk voor hem zich
tegen de strekking van de motie-Oud te
verklaren. Hij zeide dan ook, dat hij ver
heugd was met de verklaring van de re
gering dat het zelfbeschikkingsrecht in
materiële zin zou moeten worden ver
wezenlijkt en ook dat van de drie wegen,
die hij in eerste instantie had genoemd de
regering die van het overleg reeds had
gekozen. Het ging er slechts om het we
zenlijke van het zelfbeschikkingsrecht te
redden in de huidige ontwikkeling. Een
totale verwerping van de motie-Oud zou
een verkeerde indruk naar buiten kun
nen maken, daarom wenste hij een uit
spraak van de Kamer, dat er bij haar
over de bevordering van het zelfbeschik
kingsrecht geen verschil van mening be
staat Een motie dienaangaande zou hij
nu nog niet indienen, daar hij altijd nog
van mening was, dat de heer Oud er
beter aan zou doen zijn motie in te
trekken.
Daarop verklaarde de heer Burger (P.
v. d. A.) zich toen nogal wijdlopig tegen
de motie, evenals de heer Tilanus. De
heer Schouten (A.R.) betoogde, dat de
regering naar de verklaringen van de
heer Van Maarseveen niet had gedaan,
wat zij had behoren te doen. Hetgeen ge
schiedt, was in lijnrechte strijd met het
zelfbeschikkingsrecht en hij verklaarde
zich voor de motie-Oud. Zo legde de een
na de ander zijn verklaring af.
De heer Oud trok echter zijn motie niet
in. Hij noemde al de liefdesverklaringen
der partijen over het zelfbeschikkings
recht slechts platonisch. De heer Oud wist
toen al, dat 4jn motie zou worden ver
worpen en hij kon deze dus zonder ge
vaar handhaven. De bedoeling ervan bleef
duister.
Nu de heer Oud zijn motie handhaafde,
kwam prof. Romme mei zijn reeds aange
kondigde motie, luidende:
De kamer, van oordeel, det het bepaal
de in artikel 2 van de met de R.V.S.I.
aangegane overgangsovereenkomst, en
met name de daarin vervatte regeling
van het zelfbeschikkingsrecht, voorgang
behoort te vinden en de Regering deze
met alle daartoe geëigende middelen be
hoort te bevorderen; gaat over tot de
orde van de dag.
Rede Van Maarseveen
Minister van Maarseveen had overigens
des middags by de aanvang der vergade-
ring een zeer knappe rede gehouden,
waarin hü het standpunt, der regering
ten aanzien van verschillende kwesties
duidelijk had gesteld. Van Nieuw Guinea
had hij gezegd, dat de gemengde com
missie, die daar juist was aangekomen,
objectief zou moeten oordelen met het
oog op het belang der bevolking. Maar
hij had ook gezegd, dat bet zeker was,
dat dit volk mets voor inlijving bij de
V.S.I. voelde en dat de regering op het
standpunt bleef staan, dat na dit jaar
volgend op de R.T.C. de souvereiniteit
over dit gebied by Nederland moest blij
ven berusten.
Wat de kwestie Ambon aangaat stel
de minister Van .Maarseven vast, dat
rdaar ook tegenstanders van het separa
tisme waren. De regering mocht aan
Ambon geen steun verlenen tenzij langs
de weg van het zolfbestemmingsrecht,
waarvoor Nederland zou blijven strijden.
Verder deed minister Van Maarseveen
nogal heftige verwijten aan het adres
van de heren Gerbrandy en Welter, wie
hij gebrek aan zelfbeperking verweet,
dat de regering zich wel moest opleggen
en dit lokte enkele malen interrupties uit.
Het lid van de Raad van State, dat ge
neraal Buurman van Vreeden een „land
verrader" had genoemd, was op het on
toelaatbare van zjjn gedrag gewezen. Bij
de affaire-Westerling waren geen voor
aanstaand® Nederlanders betrokken. De
zorg van de communistische heer Stok
vis voor het verloren gegane Nederlands I
kapitaal in Indonesië noemde de minister 1
de zorg van de leeuw voor het lam.
Ook sprak nog de staatssecretaris van
Buitenlandse Zaken, mr. Blom, die de
blokkade van Ambon geen blokkade noem
de in volkenrechtelijke zin, daar dit een
blokkade gold ln het eigen rechtsgebied.
De stemming over de moties had plaats
als vanouds om io uur met het boven
vermelde resultaat, waarmee minister
Van Maarseveen tevreden kon zijn.
Naar wij vernemen, is aan de minister
van Binnenlandse Zaken aangeboden het
rapport van de commissie van advies in
zake herziening van de Begrafeniswet
met het oog op het verbranden en het
balsemen van lijken.
De commissie ls van mening, dat als
vaststaand kan worden aangenomen,
dat in Nederland volgens de traditie
begraving regel, crematie uitzondering
ls. Hiervan uitgaande stelt zij voor,
crematie toe te laten, als de overledene
de \yens daartoe uitdrukkelijk heeft
kenbaar gemaakt.
Volgens het voorstel van de commissie
zal hij dat in het algemeen schriftelijk
moeten doen en wel bij testament ol
codicil. Voor enkele gevallen zou fnet
een mondelinge wilsverklaring, afgelegd
ln aanwezigheid van twee meerderjarige
getuigen, genoegen genomen kunnen
worden.
De commissie meent, dat de oprich
ting van crematoria niet vrijgelaten kan
worden en stelt voor, die oprichting te
binden aan een verlof van de Kroon. t>e
Kroon zal het verlof alleen mogen wei
geren, als blijkt, dat in de gemeente van
oprichting en haar naaste omgeving naai
tegen overheersende bezwaren bestaan,
ontleend aan opvattingen omtrent ^de
godsdienst. Slechts verenigingen
crematoria mogen oprichten en exPi0ue
ren.
Winstbejag met de exploitatie van een
crematorium wenst de commissie u'l te
sluiten, evenals overheids-exploitatie- De
mecT"-''-"heid der commissie is n.l. var'
oordeel, dat, waar zo velen tegen lijkver
branding Principiële bezwaren hebben,
de overheid niet zelf de oprichting en in
standhouding van crematoria mag ter
hand nemen. Enkele leden denken daar
anders over, doch hebben zich bij het
standpunt van de meerderheid neerge
legd. Dit ls de énige maal, dat in net
rapport van een meningsverschil binnen
de commissie blijkt. Minderheidsnota s
2Ün dan ook niet uitgebracht.
Het «.g. balsemen van lijken wenst
de commissie behaudens uitzonde
ring b.v. voor vorstelijke personen
verboden te zien. Zij acht het gevaar
lijk voor de gezondheid, in strijd met
de strekking der wet, die begraving
eerst na 36 nnr toelaat °m xo groot
mogelijke zekerheid omtrent het wer
kelijk overlijden mogelijk te maken,
"It justitieel oogpunt niet onbedenke
lijk, en bezwaarlijk met het oog op het
ruimen van graven. Balsemen houdt
Ontbinding van het lijk nl. lange tijd
teKen.
Naar wij vernemen, zijn thans veertien
voormalige kampen ingericht als „woon
oorden" en ontvanugstcentra voor de uit
Indonesië te verwachten personen Deze
centra zijn allen gelegen in 'n gebied rond-
wLS?' °f ook het voormalige kamp
k er bij zal worden betrokken
nict beslist. Op 't ogenblik is er
E v™.. r niim 250 gezinnen. Indien er
Eff zal blijken te bestaan, zal
net aan val woonoorden worden uitge
K';
Weer thuis! Be aankomst op Schiphol van H. M. de Koningin en Prins
Bernhard na hun officieel bezoek aan de President van Frankrijk. Tot aan
de Frans-Belgische grens hadden vier ,J\>lustangs" als ere-escorte de
K.L.M.-Convair „Frans Hals" begeleid.
V
ie man ent de
COLONNE-NOORD
GEVORMD QP V»JP
VFR7AMEL PUNTEN
OLONNÉ NOORD EN
-2UIO TREMEN VER.
DER DOOR O HIER LIJN
32 MAN BREDE COLONNE NOOBD-fuiO
«.onrvr r>«OR SAMENVOEGEN GEVORMO
S
JST0ART
DERILE LANGS
DE ERETRIBUNE
OOST EL UK
RAADHUIS
•rgart*n
RUSSISCHE
ZONE
s|wSteüjk|
raadhuis
16 MAN DREOE
COLONNE-ZUID
GEVORMD OR VIJF
VERZAMELPUNTEN
orworen?
I&m CONTR^p
AMERiKAANSE ZONEI
RAAD-.^
55a3inr>n:v.-n
Ondanks alle vredelievende verzeke
ringen van communistische zijde, wordt
de aangekondigde „grote demonstratie"
van de communisten op Pinksteren te
Berlijn toch niet zonder spanning tege
moet gezien van de kant der niet-com-
munisten die vrezen, dat de Moskou
aanhangers hun vredesleilzen door ge
welddaden kracht zullen bijzetten.
De communisten echter weten niets
beters t,e doen om de gemoederen van
hun volgelingen op temperatuur te hou
den, dan deze te waarschuwen voor de
pogingen van „de imperialistische provo
cateurs, die de vredesbijeenkomst willen
verstoren." In het kader van deze waar
schuwing heeft de centrale commissie
van de „Vrije Duitse jeugd" Vrijdag een
beroep op alle demonstranten gedaan om
de discipline te bewaren en de pogingen
van bovenbedoelde „provocateurs" te
verijdelen.
De demonstranten kregen opdracht om
bijeen te blijven in patrouilles van tien
personen, waakzaam te zijn jegens pro
vocateurs, niet de sectorgrens van Oost-
Berlijn te overschrijden en de instruc
ties van de Oost Berlijnse politie strikt
op te volgen.
Van de kant van de geallieerden in
tussen zullen er geen grote verzamelin
gen van West-Berlijners aan de Russi
sche sectorgrens worden toegestaan en
zal het Britse garnizoen in gereedheid
worden gehouden om zo nodig de West
betreden, zolang zij niet lopen in groe
pen van meer dan zes. Als zij er vlug
schriften zouden uitdelen, zouden zij
worden gearresteerd.
Ofschoon de Britse commandant, Bour
ne, geen moeilijkheden voorzag met
Pinksteren, hield hij zijn toehoorders
voor ogen, dat het communistische doel
blijft „de westelijke geallieerden de
stad uit te dringen".
Hij riep op tot de grootste waakzaam
heid, gezien de blootgestelde positie van
de westelijke geallieerden te Berlijn. „Om
het moreel van de West-Berlijners hoog
te houden moeten wij met alle financiële
en economische hulp achter hen staan",
zo zeide hij.
Als vervolg op de „herstelcredietre-
geling" zoals deze sinds 1945 ten uitvoer
werd gelegd, heeft de minister van Eco
nomische Zaken thans een nieuwe cre-
dietregeiing in het leven geroepen, welke
ten doel heeft tegemoet te komen aan
liouiditeitsmoeiiijkheden, waarin overi
gens volwaardige middenstandsbedrijven
als gevolg van de huidige omstandighe
den zijn geraakt en waarin het niet mo
gelijk is te voorzien door het opnemen
van normaal bankcrediet.
Van deze credletgevlng, waarvan liet
maximnm per credietnemer 30.000
bedraagt kunnen alleen levensvatbare be
drijven, welke na 1 Januari 1945 zijn
opgericht, gebrnik maken.
De gebruikelijke voorwaarde, dat de
credietnemer moet beschikken over een
overzichtelijke boekhouding, geldt uiter
aard ook voor deze regeling. Crediet-
zoekenden moeten zich daarvoor wen
den tot een der kantoren van de Ned
Middenstandsbank. Aanvragen tot 2000
moeten worden ingsiiend bij de regionale
borgstellingsfondsen voor de middenstand.
De hoogeerw. pater L. Leblanc, Pro
vinciaal Overste van de Priesters van
het H. Hart, vertrekt 30 Mei naar Indo
nesië om aldaar de canonieke visitatie
te verrichten. Hij hoopt midden Augus
tus terug te zijn. Tijdens zijn afwezig
heid zal pater Ph. Collignon hem ver
vangen.
u d* dat deBerlijnse politie bij te staan.
20 kort moge'O'k deze De leden van de communistische „Vrije
centra zuuen vertoeven. Duitse jeugd" mogen wel West-Berlijn
In de laatste vergadering van het be
stuur van de Stichting van de Arbeid is,
in verband met de ontwikkeling van de
kosten van levensonderhoud een aantal
gegevens ter sprake gekomen over de
verkoop van bevroren rundvlees. Naar
m enweet is er thans een grote hoeveel
heid rundvlees op de markt, dat uit koel
huizen komt en 30 il 40 pet goedkoper is
dan vers vlees. Het stichtingsbestuur is
op grond van bedoelde gegevens tot de
overtuiging gekomen, dat het wantrou
wen, dat hier en daar bij het grote pu
bliek en bij de slagers tegen deze partij
vlees bestaat, ongerechtvaardigd is. Het
bevroren rundvlees is van prima kwali
teit, zo zegt het Stichtingsbestuur en zegt
verder, dat het valt toe te juichen, dat de
regering op deze wijze de spanning tussen
lonen en prijzen vermindert. Naar het oor-
Onlangs |s )n Rome een bejaarde Franse pelgrim aangekomen, die de reis barrevoets
Saeenti melt®rdaad zonder te liften heeft gemaakt. De man had ln een zelf-geconstrueerd
t ?-m. bed meegenomen, zodat hij des avonds zijn wagon-lit slechts op een plein
2L Ji» i06 weg behoefde te zetten en het deksel te openen om te kunnen gaan slapen.
°P. ,k ^arretje heeft hij zijn levensbeschouwing geschilderd: „Ik ben niets; ik weet
juets, ia oen met niets gelukkig". Op initiatief van het Centraal Comité wordt momenteel
B.a1 '.„„fisrJrnE. die de tocht te voet of per fiets maken, vëf dagen gratis logies en pen-
lanHc. terwijl vooraanstaande leden van de Romeinse aristocratie en van de
aU t oelgrimaambassades zich bereid hebben verklaard, iedere middag een groep van
d fiets hehs^an tafe' te nodigen. De twee baaldwijkse jongens die dc tocht naar Rome
per* +p „Ten gemaakt en over wie men onlangs heeft Kunnen lezen, ziln aldus iedere
bij Romeinse prinsessen en markiezinnen
Kunnen lezen, zijn aldus iedere
en eenrrwal bfj ca
Het ls niet pluis in Oost-Java. Dat
wordt nu .officieel toegegeven van de
kant van de R.I.S. en het vraagstuk van
herstel van orde en rust heeft op het
ogenblik de grootste aandacht van de
regering en speciaal van het ministerie
van defensie.
Het is een heel complex van factoren,
zo zegt de bijzondere correspondent van
Aneta. dat tot een volkomen onbevredi
gend* «ituatle ln dit gebied haalt gelald.
In de eerste plaats behoort daartoe de
sociaal-economische ontwrichting waar
door vooral de Indonesische middenstand
in Surabaja en Grissee is getroffen. Deze
groep is hier in tegenstelling tot de ove
rige delen van Java, vrij sterk en vormde
steeds een stabiliserende factor.
De slechte organisatie van de troepen
der APRIS aldaar vormt een tweede oor
zaak, waarbij dient 'e worden gedacht
aan de grote groep voormalige leden van
de T.N.I, en van de strijdgroepen, die nog
niet voldoende zijn gereclasseerd en ver
der aan de vele eenheden der APRIS, die
haar salarissen niet op tijd ontvangen en
dus geneigd zijn, op kosten van de bevol
king te leven.
Kolonel Sungkono, de militaire com
mandant van Cost-Java, staat onvoldoen
de onder discipline van de centrale leger
leiding te Djakarta, waardoor hj) in staat
is, minder fraaie particuliere practjjken
uit te oefenen.
Het gevaarlijkste element in de situa
tie in Oost-Java lijkt echter het feit, dat
vele communisten, die betrokken waren
bij de opstand te Madiun van September
1948, thans in en rond Surabaja verblij
ven. Onder hen bevindt zich b.v. de vroe
gere vice-premier in het kabinet van
Sjariffuddin, n.l. Setyadjit, die in de op
stand te Madiun een der leidende figu
ren was en die door velen werd doodge
waand Thans zijn zekere bewijzen aan
wezig, dat hij zich onder een andere
naam te Surabaja ophoudt.
Onder de maatregelen, die thans door
de legerleiding worden overwogen, is in
de eerste plaats de vervanging van kolo
nel Sungkono, hetgeen echter met de
nodige voorzichtigheid dient te geschie
den. Men is verder doende een geheel
complex van maatregelen voor te berei
den, die deels zullen bestaan uit een po
ging tot sociale en economische sanering.
Gedetailleerde bijzonderheden hierover
zijn nog niet te verkrijgen, doch een op
treden kan binnen een maand worden
verwacht
deel vara het bestuur verdient het der
halve alleszins aanbeveling dit bevroren
rundvlees te betrekken.
Inmiddels ls de voorraad van 5000
ton vlees, welke de regering in koel
huizen had opgeslagen, al geheel uitver
kocht. De Ned. Slagerscentrale heeft de
laatste 850 ton opgenomen.
Dit vlees van Nederlandse, Ierse en
Deense koeien was als reserve opgeslagen
om in een tijd van gering aanbod van
slachtvee de vleesvoorziening veilig te
stellen.
Toen dit voorjaar de voorraad bevroren
vlees met been van goede kwaliteit tegen
twee gulden per kg. werd aangeboden,
hadden grossiers noch slagers animo om
te kopen Geleidelijk werd de prijs ver
laagd. De laatste vierduizend ton zijn
tegen 1.26 per kilogram met been van
de hand gedaan.
In de afgelopen weken bestond een
afspraak tussen grossiers en slagers-
organisaties, dat bjj deze „aantrekke-
lyk" genoemde prijs beide partijen perio
diek een gelijk kwantum zouden aan
kopen. Het bleek de siagers echter, dat
een aantal grossiers grotere hoeveelheden
afnam, dara was overeengekomen. De
grossier, hebben volgens de slagers ge
weigerd om hierover te confereren, wes
halve de Nederlandse Slagerscentrale be
sloot de restpartij van 850 ton in eens
aan te kopen. Hierover staar nu de
grossiers op hun achterste benen. De
Staat als verkoper staat buiten dit onge
noegen.
Als wij nu aandachtig in de „Hande
lingen" weer het wondere verhaal over
j Pinksteren lezen, dan wil het ons toe
lijken alsof het, bijna tweeduizend jaren
oud, geschreven is op de dag van. heden.
Toen: een Jerusalem, waar men dacht
met Jesus van Nazareth te hebben af
gerekend en diens leer te hebben ver
smoord.
Nu: een ontredderde en ontzinde
1 wereld, die diezelfde Christus heeft uit
gebannen en zich van Zijn leer heeft
afgewend. U heeft het zo pas pater
Lombardi nog horen zeggen: „God is
voor deze wereld dood".
Toen, in Jerusalem, waren Jesus'
eerste volgelingen stil en ingetogen
bijeengezeten in de gesloten Cenakel-
zaal, maar toch vol vertrouwen op Zijn
woord en belofte. De laatste belofte
hun gedaan,- dat zij zouden gedoopt
worden met de H. Geest.
Die H. Geest zou hun alles onder
wijzen en herinneren, wat Christus hun
gezegd had. Gedoopt worden met de
H. Geest, wat kon dat betekenen-? Deze
H. Geest, die de Apostelen nog niet
kenden en nog niet hadden ervaren,
was hun door de Meester beloofd als
een Trooster, een Heiper een Raads
man, een Creator Spiritus, een Her-
schepper en Hernieuwer. De Geest der
Waarheid, die hen tot het volle inzicht
zou brengen.
En ook wij weer hebben tien dagen
van Hemelvaart tot de dag van morgen
gebeden en gesmeekt: „Kom Heilige
Geest, vervul de harten Uwer gelovigen
en wil het aanschijn der aarde ver
nieuwen", het aanschy'n dezer wereld,
dat zo hard een vernieuwing nodig
heeft
En toen op de eerste Pinkster
morgen te Jerusalem kwam plotseling
een stormwind daveren rond het huis,
waar zij verzameld waren en de beloof
de H. Geest werd over hen uitgestort
in zichtbare tongen van vuur. De wereld
zou het aanschouwen, dat deze eerst zo
wankelmoedige mannen de aarde zou
den rondtrekken als fakkels, zegt de
H. Augustinus, aangestoken door de H.
Geest.
Petrus en de andere apostelen traden
onverschrokken als veroveraars naar
buiten en spraken tot de op het wonder
lijk geluid saamgestroomde menigte da
woorden van heil, die de H. Geest hua
in de mond legde. Getroffen en hongerig
naar geluk vroeg de schare: „Mannen,
broeders, wat moeten wij doen?"
En Petrus sprak tot haar, zoals ook
nu in dit Heilig Jaar het Hoofd der
Kerk spreekt tot deze verslagen en ont
redderde wereld: „Bekeert u allen en
laat u dopen in de naam van Jesus
Christus tot vergiffenis uwer zonden;
dan zult gij de gaven ontvangen van de
H. Geest. Want voor u is de belofte,
ook voor uw kinderen en voor allen die
verre zijn, voor allen, die de Heer onze
God zal roepen".
En nog eens herhaalde Petrus, wat
hij in onze dagen ook tot ons zou spre
ken: „Redt u toch uit dit bedorven
geslacht
Wij weten in onze dagen een ver
dorven en verloren wereld om ons heen.
Deze wereld, radeloos era wanhopend,
ziet haar ondergang nabij. Omdat zij
de H. Geest heeft vergeten en van zyn
herscheppende kracht niet weet Omdat
de oude vertrouwvolle bede haar op de
lippen is bestorven: „Zend Uw Geest
uit en alles zal herschapen worden en
Gij zult het aanzien van de aarde ver
nieuwen".
De H. Geest, Die betekent God met
ons. Want de Heer heeft ons gezegd:
„Als gy Mij liefhebt en Mijn geboden
onderhoudt, dan zullen Wy tot u komen
en Onze woning by u nemen".
De H. Geest, die de opdracht heeft
om te heiligen door Zijn genade.
De H Geest, de derde Persoon van de
Heilige Drievuldigheid, wordt speciaal
„heilig" genoemd, omdat hij voortkomt
uit de twee Anderen door de liefde.
Liefde is de hoogste acte, waardoor de
wil zich naar zijn doel richt en zich
daarmede verenigt
Hij wordt heilig genoemd, omdat Hu
de Geest is der heiligheden, heilig in
zich zelf, Hy heiligt. Wie zich door de
H. Geest laten leiden, worden de „filii
Dei", de kinderen Gods.
Bidden wy dan op deze Pinkster
morgen: „Kom H. Geest, vervul de
harten vara Uw gelovigen en ontsteek in
hen het vuur van Uw liefde".
Dan zullen wij in de H. Geest als op
die eerste Pinkstermorgen in vele talen
elkaar weer leren verstaan, begrijpen
en liefhebben.
De heer P. C. Maliepaard, die was be
noemd verklaard tot lid der Prov, Staten
van Zuid-Holland ter voorziening in de
vacature-J. Snel, heeft zyn benoeming niet
aangenomen.
Mevrouw W. E. HoekVan Duijn te
Rotterdam is nu in zyn plaats benoemd
verklaard.
Trygve Lie, de secretaris-generaal
van de Ver. Naties, heeft Vrijdag in
een persconferentie te Lake Success
verklaard te geloven, dat de sovjet
regering nog vertrouwen had in de
Ver. Naties en dat zij wilde, dat deze
organisatie normaal functionneert.
Lie weigerde hardnekkig iets bekend
te maken over' de besprekingen die hij
met de regeringsleiders te Washington.
Londen, Parijs en Moskou heeft gevoerd.
Ook weigerde Lie te zeggen, hoe de
Russen dit vertrouwen in de Ver. Naties
hadden getoond. „Dit behoort tot het ge
heime deel van onze besprekingen", zo
zeide hy.
De journalisten bestookten Lie verder
met vragen over de impasse, die de kwes
tie der Chinese vertegenwoordiging in d*
Ver. Naties teweeg heeft gebracht.
Lie noemde de situatie „ongeveer het
zelfde" als toen hij enkele weken geleden
Lake Success verliet. „Doch deze kwestis
moet voor het begin van de algemene
vergadering worden opgelost", zo zeide
hy
Tevoren had Lie verklaard, dat dit jaar
een nieuwe poging moest worden gedaan
om via de V.N. een einde te maken aan
de „koude oorlog". „Daar wij ons anders
geplaatst zullen zien tegenover het groot
ste gevaar, dat de wereld tenslotte de
weg op zal gaan. die voert naar een
derde wereldoorlog".
