DE REIS NAAR CANADA
De geheimzinnige mr. James
W. Tully uit Oak vil le
„Je moet de
gang
mensen aan
houden"
de
i
m—
koninklijke
„Vijverduin" vormingscentrum
voor jeugdleiders
Minister In t Veld ziet een ideaal
vervuld
A gatha Christie en haar vijfti
boeken
v..
r
schenkt een
millioen
r
Koningin der misdaadmaar een
onschuldige schrijfster
Hoe hoort
het
Pseudo-vogel pest in
België minder ernstig
Kindje wilde bal
pakken
Vader en moeder waren
nog niet op
Op mijn gelopen
Grotewolil doet nieuwe
aanval op de Kerk
Bi j de opening van een Katholieke bejaarden'
behuizing te Kaalte
Kent u al detective Poirot en miss Marple?
Coördinatie van loon
belasting en sociale
verzekering
p.TERDAG 17 JUNI 1950
PAGINA 3
eigei
Het is misschien wel 'ns aardig iets te horen over zo'u „sponsor",
zo'n Canadese farmer, bij wie een Nederlandse familie na duizenden
kilometers tenslotte aanlandt en waarom zou ik U dan niet iets
vertellen over James W. „Lee" Tully, de man, die U al in 'n vorig
verhaal bent tegengekomen! Ik zal hem niet licht vergeten, want hij
was, wat men noemt, een mooie vent: „Quite a character" zeggen ze
hier in Canada.
Het moet een familie, die uit Drenthe kwam, overkomen zijn. Ook
deze werd, als de familie Timmermans, door „Lee" Tully van de
trein gehaald. Nou schijnt een van de meisjes van die familie rokend
uit de trein te zijn gekomen. Het kunnen zenuwen geweest zijn, of
misschien een bewijs van goede wil om zich zo gauw mogelijk aan
de Canadese gewoonten aan te passen (al heb ik nog maar weinig
vrouwen op straat zien roken). „Lee Fully steekt ieder lid van de
familie zonder al te veel woorden zijn stoere rechter toe, maar bij dat
meisje gekomen, pakt hij baar zonder meer de sigaret uit de mond,
mompelt: „Oooh, that's no good en smijt die sigaret weg.
Je kunt 't niet meenemen
Hel is alles anders
„Het. is hier allemaal anders dan
ze ons in Nederland verteld hebben",
begon Timmermans na een paar da-
Voor bestrijding van t.b.c.
en kanker
Drie zwaargewonden op weg
Bruramen-Dieren
Zoontje ontdekte zijn door gas
bedwelmde ouders
AANWINST VOOR JEUGD
WERK IN HAARLEMS
DIOCEES
AANKOMST „NIEUW
AMSTERDAM"
iglÉpv..
Uk IIê&mII
de
Er heerste vorige ueek ongewone drukte in hel verscholen, schilder
achtige hoekje in Devonshire, waar de bekende Engelse archeoloog
mr Mallowan woont in een prachtige witte villaHet bezoek gold
echter niet de oudheidkundige, maar zijn echtgenote, de beroemde
schrijfster van misdadigersverhalen, Agatha Christie. De gasten
waren uilgenodigd om de voltooiing van haar vijftigste boek fees-
t el ijk te vieren. Er was een taart met vijftig brandende kaarsjes, die
de schi ijfster moest uitblazen. Doze tongen bewerendal die vijftig
kaarsjes niet alleen sloegen op het aantal boeken van de schrijfster,
maar ook op haar leeftijd
V
■a
Yeah, zo was „Lee" Tully: hij rookte
niet en hij dronk niet, maar het was ze
ker geen zure vent. Op het perron in
Portage, vertelde Tully me al, dat er in
OakvUle gèèn hotel te krijgen was. maar
ik kon ook bij hèm thuis slapen. Ik kon
in Portage logeren ot bij hem thuis, net
zoals ik wouIk koos het laatste en
een paar Nederlandse immigranten na
men me in hun auto mee en brachten me
naar Tuily's huis, terwijl „Lee" zelf, zich
over de familie Timmermans ontfermd
had. Het was een houten huis, wit ge
verfd, op de grens van het uitgestrekte
miniatuurdorp. Achter een der verlichte
ramen zag ik een meisje bezig, „dat is
zijn dochter", zei de man die me bracht
en hij klopte vrij hard op de buitendeur,
waarna-ie me naar binnen schoof, zo met
een knikje van: je zult het wel vinden.
Wel, het éerste wat ik vond, was dat
meisje: naar schatting achttien jaar,
sho'rt wave, los over haar slacks
lange broek) hangend shirt, de blote voe
ten in afgetrapte pantoffels. Ze hield
even op met werken, antwoordde op mijn
zo-hoort-het-uitleg wie ik was, met. een
nonchalant: „O. K., pak een stoel en
doe of je thuis bent", waarna ze onver
stoorbaar doorging met haar werk. iets
later kwam er een boom van een jongen
de woonkeuken btnnengedreund, slordig
in vuile werkkleding. Ik stond weer op,
stelde me andermaal voor en kreeg een
niet onvriendelijk „hallo" terug, waarna
hü zich helemaal aan het andere eind
van de woonkeuken in een oude leun-
schommelstoel liet vallen.
Het was een mooie woonkeukendie
woonkeuken was inderdaad af, met een
vandbekleding van gevernist hout, een
vloer van 'n soort rubber-tegelbedekking,
airconditioning, T. L.-verlichting en een
enorm electrisch fornuis.. De tweede
jongeman, die binnenkwam, eveneens in
slordige werkkleding, verward weerbar
stig haar en bril op, was de zoon van
Tully. Hp had met de truck de bagage
opgehaald; hij mompelde ook een soort
„hallo" en Het zich op een oude divan
neervallen.
Er was verder het eerste half uur
niemand, die zich ook maar in het
minst om mijn aanwezigheid bekom
merde en als U nog eens 'n voorbeeld
zoekt van zich-opgelaten-voelen, neem
dan maar gelijk mijn aankomst in Oak
yille.
De Farm en de Kerk
..Yeah", zei Tuily, toen-ie me later op
(je.avond met de truck nog even het erf
over reed naar de familie Timmermans.
„Yeah, dat meisje is de jongste, veertien
jaar Oooh, ze is een aardig meisje,
pas veertien jaar oud, nóg speelsnet
haar moederdie is een paar jaar ge
leden gestorvenreken maar dat me
dat heeft aangepakt, boysindsdien
is het niks meer; nee, sindsdien f« het
niks meerdie twee zoons van me.
die je binnenzag, missen haar ook
och, je weet hoe dat gaatgeen be
roerde kids, you know
James W. „Lee" Tully was 57 jaar
oud; van de kinderen waren er nog drie
thuis, één getrouwde zoon woonde ook
op de farm en een dochter werkte in
Winnipeg in een ziekenhuis. „Lee" had
ruim 1900 acres land (ver over de 700
ha>, had het vorig jaar zijn broer, die
nog bvj hem werkte, uitgekocht voor
S 50.000, bezat een 200 stuks vee zat in
een paar coöperaties, hield er bovendien
nog n soort arbeidsbureau op na (vér-
schafte b.v. huishoudhulp, al kon hü zich
voorstellen, dat sommige Nederlandse
boerenmeisjes het niet uithielden ze
halen er nou werkelük tot de allerlaatste
dollarcent uit") en deed nog tientallen
andere dingen.
Hjj had weinig op met katholieken,
maar legde ze niets in de weg; wanneer
ze dat, nodig vonden, zou hij de katho
lieken's Zondags in zijn eigen auto inee
némen naar de kerk, maar als z&dairook
één Zondag oversloegen, omdat, het eer
te slecht was of zo, dan hoefden ze nooit
-meer een beroep op hem te doen. zeit
klaagde hü, dat niemand zich in z n nuts
nog iets van godsdienst aantrokmtm
eigen kinderen: geen één die nog naai
de kerk gaat......
hle is, dat ze niet genoeg werken
allemaal seizoenswerk hier, dat kan
niet wachten ze willen lange rust
pauzen onder het werk, ze willen lang
gaan zitten koffiedrinken oooh, ze
konden veel mèèr dollars verdienen, ze
konden véél sneller vooruit komen.
Wat dénk je? Dat Ik het hier voor
niks gekregen heb?
Hü vertelde me dat, terwü'l we in zün
ruime, allernieuwste De Soto over een
smal karrespoor wiegden; hü reed met
die wagen tot bü een zaairnachine, die
midden op het veld bezig was. Verderop
was een stuk „bush": hoog, maar niet
zeer dicht geboomte, veel struikgewas
en allerlei klein spulDie bo
men werden algeméaid, daarna reed
een enorme ploeg dwars door alles heen,
een paar voet diep, wat er dan nog niet
uit was aan stronken, werd met de bull
dozer bewerkt of gedynamit.eerd.
Ik was totaal overbluft; ik ben geen
boer, maar mijn hart ging wüd open om
dat ontzaglük'uitgestrekte land, zo vlak
als een tafel: goed, donker, vers-be
werkt land. Lee Tully had een enorm
machinepark, zette zün eigen wagen
's avonds wel binnen, al vond hü een ga
rage eigenlijk maar nonsens, want na
een jaar had je toch een nieuwe wagen
nodig. Er waren, (de „horseman", Stan,
Joe en Bill, zün broer en nog een stelle
tje Indianen, die ergens in de bush op
zün grond leefden inbegrepen) zeker wel
een zestig mensen op zün farm. De
schoolgaande kinderen nam hü elke
morgen mee op zün melktruck; er was
een kleine neutrale eenmansschool van
Canadese, Nederlandse, Japanse en
weet ik wat nog meer kinderen (nog
geen veertig over alle klassen). Daarna
leverde hp zün melk af, stoof in zjjn
truck van de een naar de ander, viel in
Portage overal binnen en de gesprekken
begonnen onveranderlük met: „Hello
Sarn, hoe staat het leven vandaag?" of
„Hello Jack. hoe staan de zaken
oob, ik zie het al; als iedereen zün stui-
waarover ze 't 'eigenlijk hebben: ik re- vers zo makkelek verdiende als jü
Ik kreeg er geen hoogte van of hü 't al
lemaal meende; hij had iets aantrekke-
Toen ik mün broer uitkocht voor 50.000
bucks, zeiden ze tegen mij: „Lee je bent
de rijkste boer uit de hele streekje
kunt je geld niet. opje bent een ver
schrikkelijk rüke boerWel, zulk
soort mensen heeft, geen flauw benul,
ken maar zo, je kunt er niets van mee
nemen ik zei hun: ik bén niet rijk,
ik kan er niets van meenemen: de hoofd
zaak voor mü is. dat. de mensen wat
aan de gang kan houwenalleen de
mensen maar wat aan de gang houwen
en wie werkt, help ik graag vooruit.
De Hollanders die ik heb zün goeie
mensen: nee, daar valt op die mensen
niet veel aan te merken, maar de trou-
lijk joviaals, en iedereen kende hem. Al
leen, er moest gewerkt worden.
In slagorde geschaard tvachten de combines reeds op het rijpende graan
Als feestgeschenk ter gelegenheid van
het zestigjarig bestaan van de Kon. Petro
leum Mij. heeft het over heel de wereld
verspreide Nederlandse personeel dier
Mij. gistermorgen aan de directie tien
gebrandschilderde ramen aangeboden,
welke geplaatst zijn in de monumentale
hal van het hoofdgebouw aan de Carel
van Bylandtlaan in Den Haag.
De ramen zijn ontworpen en uitgevoerd
door de glazenier A. H. Hofman en sym
boliseren het bedrijf. Zij werden namens
het personeel aangeboden door de heer
C. A, A. Abspoel-
Dc directeur-generaal van de Konink
lijke, mr. B. T. W. van Hasselt, aanvaard
de ze in grote dank. Daar het onmogelijk
is aan' alle 250.000 personen, die in dienst
zijn van de Koninklijke Shellgroep in een
tastbare erkentelijkheidsbetuiging te be-
trékken aldus de heer Van Hasselt, heb
ben wij besloten aan het vngi n Wi 1 -
helminafonds een bedrag van 500.000 te
schenken voor de kankerbestrijding en
aan het Nederlandse Rode Kiuis eveneens
een bedrag van ƒ500.000 voor de strijd
tegen de tuberculose. De neer Van Has
selt verzócht zijn medewerkers dit als hun
geschenk te beschouwen.
De aanbieding van hét geschenk werd.
gerelayeerd in het gebouw van de Ko
ninklijke en naar de verschillende kanto-
ren, bedrijven en laboratoria in Neder
land, zodat de ca 10.000 man personeel
van de Koninklijke Shellgroep hief te
lande er oorgetuige van kon zijn.
België hoopt, spoedig verlost te zijn van
de pseudo-vogelpest, die minstens een
half millioen kippen als slachtoffer heeft,
geëist. De epidemie blükt de laatste
maanden aanzienlek af te némen. Tn het
büzonder sedert April heeft, men in Bel
gië kunnen vaststellen, dat. de pseudo-
vogelpést, veel van zün dodelüke kracht
heeft verloren en vooral veel minder
wordt in de grote pluimveebedrijven.
In kringen van de Belgische yeeartse-
npkundige dienst is men van oordeel,
dat de kippen langzamerhand immuun
tegen de ziekte zullen worden en nat
de pseudo-vogelpgst geheel zal ver-
dwünen.
genwü werken helemaal niet vol
gens dat contract, waarop we uitgeko
men zün; het meeste werk is aan ac-
coord, vooral met de bieten.... we
kunnen véél meer verdienen in het
seizoen dan volgens dat contract, we
hebben vrü wonen, vrij aardappelland,
we mogen varkens houden, hebben ai-
tüd de beschikking over paarden om
ons hout te vervoeren, dat ook vrü
isen wat, we gewerkt hebben,
moeten we allemaal zélf opschrijven
in een boekje; twee keer per maand
is het uitbetalen
Ja, ik geloof dat het een groot land
was, daar rond Oakville: nauwelpks wa
ren de ploegen (sommige met twaalf
scharen) uit de grond, of men had de
monstercombines al vast buitengereden,
al was dat nog rijkelük vroeg want alles
was minstens een maand achter dit jaar.
Ik vond het jammer, dat ik na een
paar dagen weer weg moest.; ze waren
allemaal, de hele familie op him manier
even aardig en nou U het. tóch over gast
vrijheid hebt: ik sliep naast de boer, en
elke avond lag-ie nog even te filosoferen.
„Dat de vrouw er niet meer isje had
ze moeten meemakendat is vermoe-
delük de grootste ellende voor me: elke
avond na hard werken thuis te komen in
een huis met een lege plaats
De laatste,ochtend stond ik aan de
heel kleine halte, vlak hü zijn huls: de
enorme expfestrein, die uit Saskatoon
scheen to komen, huilde hees in de ver
te. Er stond eon klein mannetje mid
den op de rails met een geel-groene
vlag te zwaaien en de enorme locomo
tief gaf twee rauwe brullen terug.
Zó stop je ill Manitoba een trein, en
dat kleine mannetje was ik.
Ja, het is een groot land.
J. W. HOFWIJK.
Gisteravond heeft op de straatweg van
Brummen naar Dieren ter hoogte van
Spankeren een ongeluk plaats gehad,
waarbij drie personen ernstig werden
gewond.
Uit de richting Brummen kwam een
volkswagen, bestuurd door Van E. uit
Haarlem. Naast, hem zat K. uit Arnhem.
Op dat moment liep een 5-jarig kindje
van de fam. V. uit Spankeren plotseling
een bal achterna op de rüweg. De bestuur
der van de volkswagen wilde een aanrü-
ding voorkomen, raakte evenwel toch het
kind en vloog daarna in volle vaart tegen
een boom. Beide inzittenden van de auto
werden ernstig gewond en het kindje heeft
vermoedelijk een hersenschudding opge
lopen. De volkswagen werd totaal ver
nield.
Toen het zoontje van de familie V. aan
de Lageweg in de buurtschap Wormen
onder Apeldoorn Vrijdagochtend wakker
werd. kwam het tof de ontdekking, dat
zyn ouders oog niet, present waren. Hij
vond dit vreemd en trad 'hun slaapkamer
binnen, waar hij hen slapende aantrof.
Daar hij echter een sterke gaslucht waar
nam, waarschuwde hij de buren die op
hun beurt de polit.jp van bet gebeurde
in kennis stelden. Deze stelde vast. dat
door een ernstig defect aan de gasleiding
de ouders waren bedwelmd De pogingen
vin de politie om de bewustelozen bij te
brengen hielpen niet. De beide ouders
werden toen naar het R. K. ziekenhuis
vervoerd. Gisterenavond laat was hun
toestand zeer ernstig.
Naar een Lloyds-teiegram meldt, is
het Britse ss. „Anhui", op weg van
Hongkong naar Swatow, met 70O Chi
nese passagiers aan boord, ter hoogte
van Swatow op een mijn gelopen. Het
ss. ..Hanyang" verleende assistentie en
heeft vermoedelijk een deel der passa
giers aan boord genomen.
De ..Anhui" is zwaar beschadigd. Het
s.s. „Poyang" heeft de rest der passa
giers opgenomen.
Br is nog geen bericht, dat de „Anhui'
gezonken is, die steeds meer water
maakt.
Reeds sedert de bevrijding bestaat bij
het mannelijke en vrouwelijke jeugdwerk
in het bisdom Haarlem gebrek aan ge
schikte en toegewijde jeugdleiders. Steeds
is daarom het eerste parool geweest:
jeugdleiders zoeken en op de juiste wijze
vormen. Dit laatste bracht echter een
nieuw probleem mee, want voor vorming
d.w.z. voor cursussen, studie- en kader-
dagen, conferenties, enz. heeft men een
gebouw nodig.
De na de oorlog opgerichte stichting
„De Liebaert". die de taak heeft te zorgen
voor de financiering van objecten voor
het katholieke jeugdwerk in het bisdom
Haarlem, werd belast met de stichting
van een vormingscentrum voor katholie
ke jeugdleiders. Samen met de voorzitter
en de secretaris van deze stichting, de he
ren Ruckert en Smit, reisde de directeur
van het Mannelijk Jeugdwerk, rector
Van Spanje, geheel Noord- en Zuid-Hol
land af, ten einde een geschikt en tevens
gemakkelijk bereikbaar gebouw te zoe
ken. Men vond echter niets doeltreffends.
Op zekere dag echter kwam rector Van
Spanje op het spoor van Huize „Vijver
duin" en dit bleek in alle opzichten dat
gene te zijn, wat men nodig had. Het
huis is gelegen aan de Midden- Duin- en
Daalseweg 17, dicht, bij „Het Kopje" te
Blpemendaal. In de oorlog hebben de
Duitsers er in gewoond en ook na de be
vrijding is het door verscheidene instan
ties gebruikt. Na onderhandelingen met
de eigenaar heeft men de villa tenslotte
gekocht en laten restaureren. Vorige
week is het nieuwe Vorminscentrum of
ficieel aan het Mannelijk Jeugdwerk in
gebruik gegeven, nadat het, zoals wij
reeds meldden, door mgr. Huibers was
ingewijd. Ruim 70 gasten kan het her
bergen, terwijl het van alle comfort is
voorzien.
Iedereen, die studiedagen wenst te or
ganiseren, is welkom. Vooral wordt ge
dacht aan diocesane besturen b.v. van on
derwijzers, Kajotters, Kath. verkenners,
gidsen sportleiders en -leidsters enz.
Reeds wordt er een druk gebruik van
het vormingscentrum gemaakt. Zo zijn er
cursussen voor jongemannen uit de K.A.
De jongens van de Amsterdamse am
bachtsschool beleefden er een aantal pret
tige dagen. Ook was er een „Zaanse
week", waaraan 61 jongens uit de hoogste
klassen van ULO-, ambachts- en VGLO-
scholen deelnamen. Zo verwacht men er
verder het gehele jaar door groepen van
jonge mensen. Van 17 Juli tot -3 Septem
ber wordt het vormingscentrum boven
dien beschikbaar gesteld voor grotere of
kleinere groepen jonge mannen en vrou
wen als vacantiehuis.
Links: het niéuwe vormingscentrum van het Katholieke Jeugdwerk in het bisdom Haarlem, huize „Vijverduin
te Bloemendaal; rechts: een studiegroep Ka jol tersleiders op het vormingscentrum in beraad bijeen met hun
geestelijk adviseur, een van dc dagelijkse tafereeltjes in dit centrum
Grotewohl, de premier van de commu
nistische Oost-Duitse regering, heeft giste
ren gezegd, dat de geestelüken in Oost-
Duitsiand „niet alleen het recht, maar de
plicht" hebben de communistische organi
saties te steunen. Ongetwijfeld bedoelde
Grotewohl met deze dwaze uitlating een
antwoord te geven op de krachtig gestelde
eisen van kardinaal Von Preysing, de
aartsbisschop van Berlijn, die er de rode
Oost-Duitse regering van beschuldigde,
alle godsdienstvrijheid te onderdrukken.
Grotewohl kondigde voorts aan. dat hij
de protestantse en R.K. geestelijken, die,
tegen het verbod van hun kerkelijke lei
ders in, een niet volstrekt afwijzende hou
ding tegenover het communisme aanne
men. „in bescherming" zal nemen.
In kerkelijke kringen gelooft men, dat
Moskou Grotewohl bevel heeft gegeven,
de vijandige houding tegenover de Kerk
te verscherpen, teneinde te trachten de
talloze niet-communistische arbeiders in
Oost-Duitsland voor de verkiezingen, die
op 15 October a.s. worden gehouden, te
intimideren.
(Van onze speciale verslaggever)
Er is een oud gezegde, dat men de
beschaving van een volk kan afleren
van de manier, waarop het zijn, ouden
van dagen behandelt. Dit gezegde werd
aangehaald door de minister van Weder
opbouw en Volkshuisvesting, mr. J.
In 't Veld, toen hü gistermiddag te
Kaalte het complex bejaardenbehuizing
van dc Landelijke Katholieke Stichting
opende, waarmee hü, zo zei -hü, een
ideaal vervuld zag, dat hem reeds lange
jaren voor ogen zweefde.
Wij hebben verplichtingen tegenover
oude lieden en het komt op meer aan dan
hun alleen huisvesting te geven. Er moet
ook voor gezorgd worden, dat hun laatste
levensjaren zo gelukkig mogelijk moeten
zün.
Vandaar, dat de oplossing, die dé Katho-
De „Nieuw Amsterdam" zal Zondag
morgen in de vroege ochtend te Rotter
dam aankomen.
De ontscheping van de passagiers zaï
plaats hebben vanaf 8 uur 's morgens.
v.-. ..v. -
v - -
V\
r-v ••••••>•-••-...
Y Vo
vi. ^.'4 j
W -V
Z. Em. Kardinaal Dc Jong op een rondgang langs de Wpninkjes van het
gebouwencomplex voor ouden van dagen, dat gisteren door minister
In 't Veld werd geopend.
James „Lee" Tully op de drempel van zn houten
achtergrond een graanpakhuis.
woning; op
Vijftig romans vormen een hele rü,
maar als men deze zou aanvullen met de
vertalingen van deze boeken, dan zou
men vermoedelük wel 'n paar boeken
kasten kunnen vullen. Het aantal exem
plaren, dat over de gehele wereld van
Agatha Christie's boeken gedrukt is.
loopt in de millioenen en de Engelse fis
cus moet. wel een mannetje hebben, dat
niets anders doet dan uitrekenen wat de
schrijfster de Engelse schatkist verschul
digd is. In ieder geval bezorgt zü Enge
land heel wat van de begerenswaardige
dollars, die het zo hard nódig heeft.
Ook in Nederland worden haar boe
ken veel gelezen, vooral nu de uitgeverij
Süthoff in Leiden haar werk in keurige
en aantrekkelijke Uitvoering en goede ver
taling het licht, laat zien. Er zün reeds
een tiental deeltjes verschenen.
Agatha Christie's speurdersromans
zijn er van de bovenste plan. De schrijf
ster is ongelooflük vindingrijk en on
geëvenaard knap in het bedenken van
geheimzinnige misdaden. Zü weet voor-
treffelük een aantal personen in haar
verhaal te brengen, die allemaal even
verdacht zün. Soms wel yüf of zes. Zü
is de lezer altiid een slag voor en iedere
gissing blü'kt achteraf verkeerd te zün.
want de schrijfster heeft, altüd een ver
rassende wending in petto. Elke mo-
gelükheid buit ze uit om de lezers op
een vals spoor t.e brengen en ze doet
dat met. volstrekt eerlijke middelen.
Ze Iaat. verschillende detectives optre
den. in de eerste plaats is daar Hercule
Poirot, een scherpzinnige Belg, die er
een merkwaardige maar doeltreffende
wijze van werken op na. houdt. Verder
Is er Miss Marple, die altijd heel onop
vallend zit te breien, maar haar ogen en
oren de kost. geeft en haar hersens duch
tig laat werken. Het echtpaar Beresford
bemoeit zich hoofdzakelijk met spionna-
ge-gevallen en dan zijn er nog enkele
figuren, die soms toevallig misda
den ophelderen.
Iels voor speurders: hoeveel keer
moest Agatha Christie blazen om de
50 kaarsjes uit te krijgen
Agatiha Christie schryft büzonder le
vendig en prettig, met een vlotte dialoog.
Haar boeken zün bijzonder boeiend, maar
de grootste verdienste van de schrijfster
is wel, dat. het haar mogelijk is deze
spanning niet te bereiken ten koste van
de compositie of de uitbeelding van haar
figuren. Integendeel, alles zit, voortref
felijk in elkaar en wat haar mensenken
nis betreft, daar kan menige schrijver
van „serieuze" romans een voorbeeld aan
nemen. Haar boeken zijn büzonder origi-
need on gévoel voor humor krygt vaak
een goede kans.
In „N of M" tracht het. echtpaar Beres
ford beter bekend als Tommy en Tup
pence een geval van spionnage op te
lossen. Koude rillingen, onjuiste verden
kingen en vergissingenmaar tenslot
te wordt de zaak tot klaarheid gebracht..
Miss Marple lost. in „De giftige^jen" eén
bijzonder ingewikkeld probleem op: ano
nieme brieven verwekken onrust in een
dorpje en ieder voelt, dat er iets ernstigs
zal gaan gebeuren. Inderdaad wordt ér
iemand vermoord. De oplossing van het
hele geval is büzonder vernuftig, maar
natuurlijk verklappen wü hier niets.
Een meesterwerkje is „Tien kleine ne
gertjes", in welk verhaal tien personen
betrokken zün, die op geheimzinnige wij
ze tesamen komen en afschuwelüke en
raadselachtige belevenissen meemaken.
Zelfs de meest scherpzinnige lezer komt
pas op de laatste paar bladzijden te weten
wat er precies gebeurd is.
Büzonder knap is „Vüf kleine bigge-
tjes" waarin Poirot het bestaat, na zes
tien jaar een moord op te lossen en al
dus de nagedachtenis van een onschuldig
veroordeelde van alle blaam te zuiveren.
In „Uit Poirot's practük" zün elf staal
tjes van het, speurderswerk van de de-
tectieve büeengebracht. 't Zijn korte,
spannende verhalen over vreemde ge
beurtenissen, die op schrandere wüze
worden ontraadseld.
Ja, Agatha Christie wordt niet zonder
reden „The Queen of crime" (Koningin
der misdaad) genoemd. Natuurlek vraagt
men zich af, of de schrijfster in het da-
gelükse leven even sterke staaltjes uit
haalt als haar delcetives. In het eers\e
verhaal van „Uit Poirot's practijk" lacht,
de detective zün vriend uit, omdat deze
een filmster niet herkent, hoewel hjj
haar verschillende malen op het witte
doek heeft gezien. „Troost je maar",
zegt de detective. „Nipt allemaal zjin
we Hercule Poirot". Nu. ook Agatha
Christie is in het dagelükse leven geen
Hercule Poirot. Op het feest van ver
leden week was dé toneelspeelstor Barba
ra Mullen uitgenodigd, die de rol van
Miss Marple had gespeeld in „Murder at
the Vicarage". De schrijfster had haar
enkele malen zien spelen, maarop
het feest moest de actrice aan haar wor
den voorgesteld, want ze herkende haar
niet.!
Of Agatha Christie zelf wel eens iets
opwindends heeft, meegemaakt? Neen,
alle misdaden en griezelige büzonderhe-
den heeft, ze uit haar duim gezogen, al
zün werkelijk voorgevallen misdaden na
tuurlek wel eens aanleiding tot „inspira
tie" geweest. Haar enige avontuur be
leefde Agatha Christie in December 1926.
Ze was spoorloos verdwenen. Talloze po
litiemannen. 2000 automobilisten, bloed
honden en zelfs vliegtuigen waren een
hele Zondag in de weer om haar te zoe
ken. Pas tien dagen later werd ze terug
gevonden: ze had tüdelpk haar geheugen
verloren.
Op het ogenblik is de schrijfster druk
bezig aan baar °en en vijftigste boek.
En Süthoff in Leiden heeft nieuwe delen
van de Nederlandse reeks op stapel staan,
die wü t.z.t. hopen aan te kondigen.
Voor lezers boven achttien jaar vor
men de boeken van Agatha Christie on
schuldige en aangename vacantielectuur.
H. R.
lieke Stichting voor behuizing van bejaar
den aan de hand deed, door afzonderlijke
huisjes te laten bouwen, waarin echtparen
kunnen verblijven met een centraal ver
zorgingshuis, waarin gebrekkigen verble
ven en van waaruit hulp wordt verleend
aan de zelfstandige bewoners, de volle
sympathie van de minister had.
Dit is de weg naar de oplossing van
het bejaardenvraagstuk, waarbü Z.Exc.
zich niet ontveinsde, dat er nog andere
mogelijkheden moeten worden gevonden,
speciaal voor de grote steden, waar men
veelal niet over de nodige grond beschikt,
om een complex als in Raalte te bouwen.
Daar de geestelijke verzorging eveneens
de aandacht moet hebben, leek het de mi
nister gewenst, d?t het gehele vraagstuk
van de bejaarden-verzorging eens grondig
in breed verband werd bestudeerd.
Te meer, omdat de maatschappij sterk
aan het vergrijzen is en ons land in 1970
ruim een millioen bewoners boven de 65
jaar zal hebben.
Het was wel een grote voldoening voor
pastoor F. Stokman, die tijdens zijn onder
duiktijd in Utrecht met ir. H. W. de Bruin
en de heer J, Smit. de tegenwoordige di
recteur, de plannen voor de Stichting
ontwierp, dat hü <ieze dag het werk vol
tooid zag.
Ook kardinaal De Jong toonde zijn be
langstelling door 's avonds in de pa
rochiekerk. die een mooie achtergrond
van het complex vormt, een lof te pon
tificeren.
Pastoor Stokman sprak zün grote er-
kentehjkheid uit over de medewerk.ng
van het ministerie en wees erop, dat de
opening van deze behuizing op geen
beter tüdstip kon geschieden dan de
feestdag van het H. Hart, omdat het de
liefde is, die tot dit werk dreef.
Bijgetekendvoor 25 jaar
Namens de bewoners voerde de heer
Van der Heide het woord, een krasse
en welbespraakte baas, die zei. nu hij in
deze prachtige omgeving is komen te wo
nen, waarbij hij alle comfort om zich
heen heeft, nog voor 25 jaar te hebben
bijgetekend. De plechtigheid had plaats
in de ontspanningszaal. waarvan een der
wanden op zeer kunstzinnige wijze is
beschilderd door Lambert Simon.
De architectuur was toevertrouwd aan
de heer B. E. van der Linde.
De genodigden, tot wie behoorden d«
Commissaris der Koningin in Overijssel,
ir. J. Ridder de van der Schueren, het
Eerste-Kamerlid de heer H. C Nükamp,
het Tweede-Kamerlid de heer'Engelber-
tink en vele pastoors uit de omtrek, heb
ben een rondwandeling langs de huisjes
gemaakt en hier en daar een praatje
met de bewoners aangeknoopt. Onder
wijl maakte de harmonie „St. Caecitia"
een muzikale wandeling over de binnen
plaats.
In het verzorgingshuis verblijven thans
10 personen, terwijl er 60 in de verschil
lende percelen wonen. Het gehele com
plex, dat ook een klein flatgebouw om
vat, heeft plaats voor 180 bewoners.
Kardinaal De Jong op bezoek
Vreugde heerste er in dit nieuwe dorp
eerst recht, toen ZEm. Johannes Kardi
naal De Jong. na de plechtigheid in de
kerk, op bezoek kwam en in zijn auto.
langs de woningen reed. Vriendelijk
knikte de Kerkvorst naar de oudjes, die
voor hun huisje zaten of stonden en öp
hun beurt groetten. Toen Z- Em. de pas
torie verliet, zong men hem ..Aan U o
Koning der Eeuwen" toe en verkenners
met gidsen vormden een erewacht.
De ministers van Financiën en vén
Sociale Zaken hebben een commissie in
gesteld, welke tot taak heeft na te gaan
in hoeverre een aanpassing tussen de
sociale verzekeringswetten en de wette-
lüke bepalingen van loonbelasting en
vereveningsheffing mogelük is en de
daartoe vereiste voorstellen te doen.
De commissie is gisteren geïnstal
leerd door de directeur-generaal voor fis
cale zaken in algemene dienst, dr. W. H.
van den Berge.
In zyn rede en in het antwoord van de
voorzitter der commissie, dr. A. J. van
den Tempel, kwam tot. uitdrukking dat
algemeen de indruk bestaat, dat een
aantal verschillen tussen de reeks van
heffingen, die op de grondslag van het
loon worden geheven, slechts (historisch
verklaarbaar zijn. Een belangrijke ver
eenvoudiging van de loonadministratie,
die thans voor de werkgevers een zWare
last betekent, is slechts te bereiken door
de verschillen, welke niet door de aard
van de heffingen bepaaldelük worden
gevorderd, weg te nemen. Deze coördi
natie zal een belangrijke vereenvoudi
ging en besparing betekenen zowel voor
de werkgevers alsook voor de organen,
welke de uitvoering van de heffingen tot.
taak hebben. Tot secretaris der commis
sie is benoemd dr. G. Veldkamp.
