Ingenieurs en technici zijn de
magiërs van onze eeuw
I
i
Nieuwe regeling voor vervoer
per binnenscheepvaart
Sasebo. stad van verbroedering
De grootste Volksredenaar van
de moderne tijd
m
mmm
^MEésS
mf
mm
Van drijvende wegen en wegen
op palen
Amerikanen kregen hun moed terug
MM j s.rS'VSs,
Pater Borromaeus de Greeve O.F.M.
glpf
va-? -v M
l
Minister dient wetsontwerp in
(T-
Mr W. E. van Panhuys
Zoals tallozen hem zagen en hoorden
Ambonese militairen
zijn teleurgesteld
ilde eenden hadden
vogelpest
Geen Britse steun in
kwestie Nw.-Guinea?
H. Vader beëindigt
rustperiode
SATERDAG 2 SEPTEMBER 1950
PAGINA 3
V:
Speelse bodem
Niet meer alleen
Een drijvend vliegveld
BAKKERS EN BANKET
BAKKERS PROTESTEREN
tÜPÜP
-
s
Vrijheid in gebondenheid
Amsterdammer in hart
en nieren
Vrijheid ontnomen
Verzoekschrift aan Ned.
regering
-.- V V: ftSih
Burgemeester waarschuwde per
dorpsomroeper
Wegenbouw is een echte kunst
(wegenbouw, dat één olik verhelderender
werkt dan een hele beschrijving. Men
aders van het economisch leven. De ope
ning van de twee nieuwe afdelingen in
het Bouwcentrum, die voor wegenbouw en
die van de Noord-Oostpolder, is aldus]
stellig geen toevallige, omstandigheid. Door
goede verbindingen kan het nieuwe land
onmiddellijk in het grote geheel worden
opgenomen en is voorkomen, dat er een I
nieuwe uithoek werd geschapen, zoals ons i
land er nog te veel heeft, naar we in de
Brabantse Eiesbosch en de Langstraat
konden constateren. Bergen op Zoom ligt
nog steeds vrijwel geisoleerd en het ge
- - 1 log O LUb VI i W vj 1
I j moet het zien en ^„"i^e^ndmf °ros- Projecteerde kanaal zal geen afdoende ver-
betering brengen. Zeeuwsch Vlaanderen
blijft nog steeds op België aangewezen. Er
bestaan geen doorlopende snelwegen naar
onze buurlanden, België en Duitsland, in
Op het ogenblik zijn de Nederlandse we
--- druk doende, door het aan-
de een of andere weg peddelend of ros
send, toch even denken aan wat er ach
ter zon schijnbaar eenvoudige constructie
zit.
Wegen zijn in elke volksgemeenschap staat, het steeds toenemende verkeer niet
belangrijk. Ze maken een snelle verplaat- alleen te verwerken, maar zo snel moge-
sing van mensen en goederen mogelijk.lijk te verwerken.
a or or, rr i dustrialisatie van ons land stelt de
aanleg van een doeltreffend wegennet
voorop. In 1949 is te Génève op een inter
nationale conferentie het wegenplan voor
West Europa uitgestippeld. Hoe? Ook dit
kan men in het Bouwcentrum zien.
In deze tijd van solexen heeft eigenlijk
iedereen belang bij een goed en uitgebreid
wegennet. En daaruit vloeit belangstelling
voort. Die kan men op een vrije middag
in het Bouwcentrum bevredigen.
genbouwers
Het merkwaardig gebouwde Bouwcentrum te Rotterdam, dut een vulkaan
van activiteit is.
Er wordt wel eens geklaagd, dat de oude romantiek van een aardbol
met uitgestrekte, nog onbekende gebieden belaas verdwenen is. Bijna
elke vierkante meter van onze aarde is in kaart gebracht. Er ZI|!I
misschien nog enkele streken, waar de loop van een rivier of de hoogte
van een berg nog nauwkeurig moet worden opgemeten, maar de tij ,an
de ontdekkingsreizigers, van mannen als Marco Polo en Stanley, van
Heemskerck en Barendsz, Houtman en Tasman zijn voorbij-
leggen van nieuwe tussenwegen de weg
eerbindingen te verkorten. In een land
van fietsers als het onze zijn goede direct
naar het doel leidende wegen onontbeer-
lijk Wanneer een werkman s morgens
een uur of anderhalf door weer en wind,
in zomerhitte en winterkoude naar zijn
werk moet fietsen, wa; m verschillende
gedeelten van ons land nog voorkomt, dan
lil betekent dit voor het individu zowel ais
de gemeenschap een groot nadeel. Sociaal
voor de arbeider, economisch voor de
gemeenschap, lmme.s, de arheidsproduc- J
tiviteit lig'. naar proefondervindelijk be
wezen is, op haar hoogste niveau in de
ochtenduren. Maar de arbeider, die een
zware fietstocht achter de rug heeft, blijft
in prestatie ten achter, terwijl hij des
avonds vermoeider dan nodig thuiskomt
en nauwelijks een gezinsleven kent.
De waterwegen waren lang in Neder
land ideale verbindingswegen. Doch de
dagen van de trekschuit zijn voorbij. En
al vindt er nog veel vervoer te water
plaats allengs krijgt Ford toch gelijk.
Toen hij indertijd ons land bezocht, raad
de de automobielenkoning ons aan, al
dat water dicht te gooien en er wegen van
te maken. Hij overdreef, maar„het ver
voer over de weg wordt steeds intensie
ver.
Bij dc tweede Kamer is ingediend een
wetsontwerp tot „regeling van het ver
voer van goederen met binnenschepen".
Aan de Memorie van Toelichting is het
volgende ontleend:
Na het wetsontwerp ter regeling van
het goederen\ ervoer met vrachtauto's,
vormt het onderhavige ontwerp het vol
gende punt van het programma van wet
geving, hetwelk de minister van verkeer
en waterstaat gaarne zou verwezenlijken.
Indien vermeld wordt, dat alleen in het
onderdeel „wilde vaart" per jaar in het
binnenland ongeveer 34 millioen gulden
aan vracht wordt besomd en dat een be
langrijk deel van de totale vloot tevens
deelneemt aan de internationale binnen
vaart, dan blijkt wel, welk een belang
rijke plaats de binnenscheepvaart in het
vervoerwezen inneemt.
Ook in deze vervoerstak wordt met een
nieuwe wettelijke regeling een tweeledig
doel nagestreefd te weten het bereiken
De nieuwe plebaan H. IP. Agtcrof,
van de kathedrale basiliek te
Haarlem, is gisteravond ingehaald.
Leng, ecu kca, cn dc
jeugd betreedt de plebaan het voerstak van de hem toekomende plaats
binnen het gehele vervoerswezen.
herhgeüottu Het streven om de wilde vaart te maken
kJaagt, is blind voor de wonderlijke wereld, waarin we
leven. Zeker,
het is een wereld vol techniek. Maar zit daarin niet eveneens een macht
romantiek? En we zijn momenteel zelfs bezig, de wereldruimte te ver
kennen. Ligt daar niet een onmetelijk arbeidsterrein voor de ontdekkings
reizigers der twintigste eeuw?
We moeten eigenlijk telkens weer eens I kennen, dat kiTwrt
Wakker geschud worden. Men moet er ons I technici en B - h„f aJ
op wijzen hoe wonderlijk en romantisch zwiigzaa"Lcehten Elke Nederlaniw °r~
onze huidige wereld toch eigenlijk wel gene verritten. ^iKe iNeüerlander zou
E. Onbekend maakt bemind, zegt het misseluen mei jnegr plez er en belang-
spreekwoord. Welnu, wij kennen nauwe- stel^g bijdragen aan de zyn
ons dierbare gemenebest, indien hij slechts
wist, hoe interessant, hoe romantisch het
lei,er" ®nr?reven ,er van eigenlijk wel is.
Wij hebben gestaan bij het imponeren
de werk van het aanleggen en het dich-
"en van de dijken van de Brielsche Maas
waardoor kostbaar bouwland en een groot
ontspanningscentrum wordt georeerd. Op
de tentoonstelling Rotterdam-Ahoy' heb
ben we gezien, hoe interessant een haven
is en alles, wat er mee samenhangt. Ge
lukkig hebben anderhalfmillioen mensen
hier een inzicht gekregen, dat hun het
hele leven bij zal blijven. De herinnering
vernemen 'mét enige verbazing, hoe merk- er aan zal ongetwijfeld een grote, gees-
waardig dit land en zijn bewoners zijn. j telijke rijkdom betekenen, zo van node m
deze materialistische, alles vervlakkende
Maar vlak bij ons is het al even won- j ^jd
derlijk. Immers, ons land is steeds in
beweging. Er vloeien rivieren, er wor- ,de Brabantse Biesboscb zagen we
den wegen aangelegd, er wordt nieuw 'i hoe daal" ingenieurskunst een begin
land gewonnen cn wat al niet meer. In nieuwe landwinning heeft gemaakt.
Hm in at-, nmnQMiir» -r n f
lijks wat in onze naaste omgeving aan
wonderlijks gebeurt. Elke dag weer vin
den er interessante dingen plaats, zijn In
teressante mensen bezig, met de ,w0
lijkste karweien, die voor ons niet w
derlijk zijn, omdat we er zo goed ais me
van 'af weten. nrr,óP-
Heus, we moeten in onze ®'g, staan
ving aan het ontdekkenJ Eerlijke ge-
We telkens voor de meesi
beurlijkheden. We J^vgeaan dageijjks naar
Nederland gehe dc krant en vangen
ons werk' op van een onbekende we-
reldS ver weg. We lezen over Korea en
fDoor oorlogscorrespondent Philippe Daudy).
SASEBO (Japan), 30 Augustus
In een hoek van fle zaal, <Re weergalmt van vele luid gevoerde gesprekken,
staan twee mannen afgezonderd en spreken op gedempte toon. De een
is een Brits luitenant ter zee. Hij heeft een donkerblauwe broek aan
en draagt een wit overhemd met blauwe, goud gegalonneerde epauletten.
Om zijn middel sluit een nauwe, brede ceintuur van zwarte zijde. De
wegenbouwers. Hun ideaal is, straks mede I ander, een Franse scheepsvaandrig, in een short, tracht zich in aarzelend
W«gï5 iS vïlïïilg SJK fSS i gel>r„kkig Engel», begrijpelijk te maken. Wanneer de woorden daartoe
ugi nog een groot arbeidsveld voor Ne- i een ogenblik ontoereikend zijn, wisselt men een glimlach en tenslotte
PevAan?S Jnitiatief. waarbij in het oog i schijnen zij, met namen als Toulon, Middellandse Zee, Bristol, Gibraltar,
ESSff een vrij wg?£tS£ cl «'"f,Mocht dit overigen, moeilijk rijn, dan kont,
geschoolde arbeiders te werk kan worden cen Hollandse oi Canadese verbindingsofficier snel te hulp, want in de
gesteld hetere inval,» wriidw Jjavy.club" van Sasebo, i8 altijd wel iemand te vinden die Uw taal spreekt.
„Goede wegen brengen eenheid in Euro
pa is het devies van de Nederandse
gesteld, hetgeen inzake de bestrijding der
werkloosheid van grote waarde is.
Met de Nederlandse wegen hebben de
Nederlandse wegenbouwers reeds bewe
zen, wat ze kunnen.'Ze voélen zich onge
twijfeld in staat, wegen van internationale
Het is dus waar. Niet slechts Ameri
kanen en Koreanen vechten in deze
oorlog. De strijdkrachten der Verenigde
Naties zijn niet een mythe. Al deze
allure aan te. leggen, zelfs van Ameri- mannen zijn hier ter vervulling van de-
kaanse, zoals serpentinewegen en klaver- i zelfde taak- sTelt hier samen
bladwegen, met viaducten, tunnels, pas- jen zo ook hun dagelijks leven, hun ogen-
sages etc. De Amerikanen leggen rubber- blikken' van rusV
wegen aan, in rotsachtige gebieden. Bij kad natuurlijk in iaegoe reeds Aus-
ons is de bodem van nature veerkrachtig j tralische vliegers ontmoet; en de sil-
genoeg, maar hier zijn weer andere moei- I bouette van een Britse destroyer, die voor
iijkheden en mogelijkheden. i Poesan het anker uitwierp, had voor nie-
Zonder goede verbindingswegen zou mand iets ongewoons, maar nog nooit had
al deze bezigheden schuilt een grote
romantiek.
Men geeft er zich rekenschap van in
een rustig uurtje. Vooral echter, wanneer
nmn wandelt over de een of andere ten
toonstelling, die ons een inzicht wil ge-
Ven in een bepaald aspect van het leven
cn streven rondom ons. Een krantenmens,
heeft meer gelegenheid dan een gewoon
mens, om al het wonderlijke gade te
sa an, dat. allerwegen aanwezig leen,
hij heeft, weer de neiging, alles gewoon te
gaan vinden, omdat hij zoveel z e
Het is echter een waar woord, at dr.
ir. W J. H. Harmsen sprak bij de openmg mt
van twee nieuwe afdelingen in m-»- aan het aani
kende Bouwcentrum te Rotterdam, n.l„den is -ugv
dat de ingenieurs en technici veel te wei-
big over hun werk praten en daardoor
de rest van de mensheid in onwetend
heid laten ten aanzien van tal van bijzon
der interessante projecten.
En inderdaad, als we zo eens nagaan,
wat we als krantenman gedurende de laat
ste maanden in ons vaderland hebben
aanschouwd en dan nog in een betrek
kelijk klein gedeelte, dan moeten we er-
En in Rotterdam en omgeving zelf stonden
we menigmaal met stille bewondering bij
de bouw van een nieuw bouwwerk of
wandelden we vol ontzag door een nieuw,
modern fabriekscomplex als de olieraffi
naderij van de Caltex of over de terreinen
van een Rotterdamsche Droogdokmaat
schappij, waar 'ij wonder van techniek als
de kruiser „De Zeven Provinciën" van
stapel liep.
En wat nu die twee nieuwe afdelingen
van het Rotterdamse Bouwcentrum aan
gaat, daar groeide ons ontzag elke minuut,
toen we door de afdeling Wegenbouw lie-
Pen cn ciaar op aantrekkelijke en heldere
wijze uiteengezet zagen, wat er allemaal
aan het aanleggen van een weg verbon-
aen is.
Kn"rumTaVzienaar men in £et fou^"
zlen, een waar kunstwerk.
Binnenkort is, naar wij vernemen, de, Qnze bodem is
benoeming te verwachten van jhr. mr.j verraderlijk. GebouvT81*"11"8, en SOnlS
w E van Panhuys, laatstelijk plaats-j kunnen verzakken, indi" en <?°,k wegen
een snelle bevolking van de Noord-Oost-
polder en eon doelmatige exploitatie er
ik me zo scherp als thans het bestaan
gerealiseerd van deze internationale
van ten bate van de Nederlandse volks- samenbundeling, waarvan alle elementen
gemeenschap vrijwel onmogelijk zijn. De|nauw me^ e^kaar verbonden zijn.
wegen zijn er nog meer dan elders hart-
wÊm
vai^ beschouwt men de aanleg
hot WPS of straat eenvoudig als
daariMeerg0Oipn van wat zand C" het
ke-sM Vast!ilinken van keien of klin-j
stelling na£aab fms, T;et enige bela"g"
ctraat Af h<ït asfalteren van een
dat men all® te kfiken en gelooft dan,
alles was slechf„ezlen Maatr dit
ivrpnise f.ohts de laatste etappe
Een serpentineweg: de autoweg over de St. Gotthard, zuidzijde.
G.I.'s hadden heimwee
Gelegen aan de uiterste zuidpunt van
Japan, biedt Sasebo de tere dn sierlijke
aanblik van de Japanse provincie en tege-
lijkertijd de losheid van zeden van elke
havenplaats in de wereld. Maar Sasebo is
niet slechts een Japanse stad en de haven
der Verenigde Naties, het is tevens het
„tehuis" voor een Amerikaans regiment,
hetgeen U te weten komt door enorme
aanplakbiljetten op elke toegangsweg
naar dit internationale samenraapsel. Ge
durende de twee dagen, die ik doorbracht
temidden van deze door de bezetters van
Japan ingerichte oase in het afgelegen
garnizoen, leerde ik de ontmoediging en
droefheid begrijpen, die de Amerikaanse
soldaten zo vaak aan de dag legden in
het begin van het Koreaanse conflict. Deze
gevoelens waren voorzeker voor een groot
deel te wijten aan de numerieke over
macht van de vijand, aan de voortdurende
noodzaak om terug te trekken, maar de
wortels ervan lagen veel dieper: de Ame
rikaanse G I.'s hadden reeds lang een
diep heimwee.
Zij waren goed geïnstalleerd geweest in
hun talloze „clubs", cantines en hotels. Zij
hadden hun vrouwen kunnen laten over
komen en hadden een eigen haard kunnen
stichten, bijna zoals in de States. Maar
juist in dit „bijna" zit heel het drama. Het
land is prachtig, de Japanners zijn be
minnelijk. In de „Px". een soort van Ame
rikaanse cantine, vindt men alle Ameri
kaanse producten en ook de Japanse
koopwaar, die eerst medisch is gekeurd.
Maar toch, wanneer de avond was ge
vallen en de bureaux gesloten waren,
wanneer de lichten in de stad gedoofd
werden, dan steeg een drukkend spijtig
gevoel in de onvoldane harten omhoog.
De whisky vloeide bij stromen, de radio
overspoelde alles zonder ophouden met de
goede oude liedjes uit het Verre Westen.
Men danste, men lachte, men haalde oude
herinneringen op aan Chicago, aan Dallas,
aan Minneapolis, aan Saint Louis. Lang-
zaamaan maakte zich echter een subtiel Schotse.
gevoel van walging meester van deze
mensen, over het leven hier, dat ogen
schijnlijk zonder zorg was De brutale
wekroep van de Koreaanse oorlog kon
niet op één slag deze melancholie aan het
wankelen brengen, en het gezegde „het
moreel der troepen is goed op Korea
geldt dan ook nog niet zo lang.
De witte uniformen van de „V.S. Navy
ziet men thans in de straten naast die van
de „Royal Navy". De Amerikanen hebben
niet meer het idee alleen te zijn in de
onmetelijke uitgestrektheid van het Verre
Oosten, waar zij het gevoel hadden ver
loren te lopen. En op de rede van Sasebo
zien zij naast hun eigen eenheden, de
schepen van wier achtersteven de vlag
met het kruis van S. Georges wappert, of
de driekleurige banieren van die grap
pige kleine Europese landjes. Zelfs voor
een infanterist is dit een dagelijkse bron
van plezier. De infanterie en de marine
verbroederen zich hier en dat gaat vaak
ten koste van het menselijk vermogen om
rechtop en rechtdoor op straat te kunnen
wandelen. Maar dat hindert allemaal niet:
De Amerikanen zijn niet meer alleen.
Van de brug van een vliegtuigmoeder
schip af ontwaar ik nog een ander
aspect van Sasebo. Drie groene heuvels
beheersen de huizen, die nu op speel
goedhuisjes lijken, vooral wanneer men
ze vergelijkt met de stalen massa, waar
ik mij op bevind.
Kleine vliegtuigen met stompe neuzen
staan opgesteld op het dek. Hun opge
vouwen vleugels doen een ogenblik den
ken, dat zij beschadigd zijn. Er is echter
maar weinig tijd voor nodig, om hen de
lucht in te doen gaan, even goed als welk
„gewoon" vliegtuig ook. Misschien wel
omdat ik van techniek niet het minste
verstand heb, ben ik steeds erg onder de
indruk van technische uitleggingen. De
jonge Amerikaanse „midship" bespaart ze
me niet, maar meer dan zijn commentaar
doet dat wat ik zie, wat ik met mijn
handen aanraak, mij de macht beseffen
van deze, voor de moderne oorlog on
misbare wapens. De lift, die de vliegtuigen
uit het ruim van het schip naar het
dek brengt, is we] het meest beziens
waardige aan boord van dit drijvende
vliegveld.
Elke dag worden van hier af. in nauwe
samenwerking met de landstrijdkrachten
aanvallen uitgevoerd, beraamd in het
„centrale zenuwstelsel" van het schip, de
stafkamer voor de operaties. Reeds treft
men weer voorbereidingen voor het ver
trek uit de haven. Ik begrijp tamelijk
snel de beleefde opmerking van m'jn gids,
dat mijn aanwezigheid hier „wellicht niet
geheel onmisbaar is". Ik verlaat net
monster, en in de avondlucht brengt mijn
wagen mij terug naar de stad, waar ik een
onderhoud heb met een Canadese kwar
tiermeester, die me ervan wil overtuigen,
dat de whisky uit zijn land beter is dan de
'"dien ze niet op goe-
HUL .JU geval nlan§s heeft Over-
in Duitsland, tot buitengewoon gezant en £en bepaalde pl|atv/' opgeleverd, dat op
gevolmachtigd minister bij de republieken zakken en scheuren, n"dln g!nge? vfL
Nica- meters verder een groot honderden,
complex nieuwe
Guatemala, Elsalvador, Honduras,
ragua, Costa Rica en Panama met stand
plaats t« Guatamala.
Op 20 September zal in de Apollohal te
Amsterdam een grote protestvergadering
gehouden worden vanwege het Landelijk
Actiecomité der Nederlandse Bakkerij en
Banketbakkerij, waarin alle landelijke
organisaties vertegenwoordigd zijn. Op
dore vergadering zal protest aangetekend
worden tegen de plannen van de regering
tot verhoging van de omzetbelasting.
woningen was neergezet L '"euwe
danig op de onder de opDervl=w r dUS"
de aardlagen, dat die als he Eggen-
zwoxnmen en elders naar bol^T Weg"
met allesbehalve prettige gevnic dlongen'
Toen kort geleden er|ensg^0^".
land. Amsterdam—Diemen, een
weg werd aangelegd, ging nf" nieuwe
vandaan een boerderij plotseling scheef
staan. Door diezelfde oorzaak. Wie „1'
aanlegt, moet al evenzeer op 2ijn quYev^"
zijn kis de man, die kanalen graaff
dijken aanlegt of versterkt. g'aaft
Wegenbouwer, is een grote kunst, waar
van de mooiste voorbeelden de „drijven
de wegen" en de wegen op Paien zijn "n
het Bouwcentrum ziet men met één oog
opslag, wat dat voor wegen zijn. En dit
is juist het eigenaardige bij het wonder
lijke in de moderne romantiek van de
Op liet Hoogfeest van Kerstmis van liet jaar 1947 is Pater Borromaeus de
Greeve O.P.M. vanuit liet St. Franciscusgasthuis te Rotterdam naar een
ander leven overgegaan. De beroemde redenaar bad de gezegende leeftijd
van 72 jaren mogen bereiken. Een geheimzinnige ziekte, die enige jaren
tevoren met verschijnselen van evenwichtsstoornis begonnen was, had zijn
krachten in een langzaam voortschrijdend proces gesloopt. In Venray, waar
in September van bovengenoemd jaar het derde eeuwfeest van liet
Franciscanerklooster op grootse wijze was gevierd, had zijn sonore bariton
voor dc laatste keei van de preekstoel weerklonken. Het ging toen al
niet meer. Tijdens het plechtig triduum dat hij bij die gelegenheid gaf,
voelde hij, dat hij lichamelijk totaal was uitgeput.
In opdracht van de Hoogeerwaarde
Pater Dr. Apollinaris van Leeuwen,
Minister Provinciaal van dc Nederlandse.
Provincie der Minderbroedersorde. heeft
Pater Gilbcrtus Lohuis O.F.M. het leven
van deze grote katholieke emancipator,
voor zover dit hem uit persoonlijke re
latie en vriendschap nog niet bekend
was, uit authentieke documenten, welke
'n het Wecrtse kloosterarchief worden
bewaard, bestudeerd en beschreven in
een boeiend boek. dat dezer dagen bij
•Je Uitgeversmaatschappij J M. Pom-
Pc te Leiden verschenen is.
De auteur is zelf een vermaard spre
ker en predikant, die over het vermo
gen beschikt een veeltallig auditorium
door meesterlijke voordracht voor zijn
denkbeelden geestdriftig te maken. Voor
n geschiedschrijver, wiens roeping het is
z° goed als dagelijks in het openbaar
°P te trecen. sluit de kostbare gave der
welsprekendheid weliswaar het
In geen Orde kon de zeer bijzondere
figuur van Pater Borromaeus de Greeve
zr' goed tot haar recht komen als in die
van St, Frans waar een meer dan zeven
eeuwen oude traditie zich blijft inspi
reren op de spiritualiteit van haar H.
Stichter wiens levensideaal het was de
Heraut van de Grote Koning te mogen
zijn. Barrevoets trok de Poverello met
zijn broeders door de valleien van Um-
brië. Troubadours voelden zij zich, doctt
slechts in deze verheven zin. dat hun
programma de blijde boodshap van het
H. Evangelie bevatte, welke zij overal
ter wereld gingen verkondigen. Zii
zwierven van stad tot stad en keerden
meestal pas na lange tijd naar hun
woonplaatsen terug.
Er bestaat feitelijk geen wezenlijk
verschil tussen het rusteloos rondtrek
kend bestaan dat heilige minderbroe-
weliswaar het niet.
denkbeeldig gevaar in. dat zijn prpza i ders als Antonius van Padua. Bernard.-
onwillekeurig door de rhetprica beïn- nus van Slëna Jacobus dc Marchia'en
woed kan worden, doch Pater Lohuis. Johannes a Portu Mauritio hebben ge-
'1" leid en het leven van deze moderne
Jan Brugman, die zoals dat in de
klassieke term van de Orde luidt
Dit. is geen verkeerspuzzle. maar cen verkeersoplossing: ongelijkvloerse
Wegkruisingen in de J erenigde Staten, die aan een klaverblad doen denken.
die de moeilijke kunst van de eenvoudige
^erhaaltrant voortreffelijk verstaat,
heeft dit weten te vermijden- Hij schrijft
'n een onderhoudende en prettig lees
bare vorm. Wanneer hij op blz. 43
Plechtstatig verklaart: „Laat het hier de
plaats wezen om deze dingen even dui-
delijk te zeggen" dan is dat vrijwel de
enige plaats van de gehele biografie
waar de kanselredenaar even over de
rand van dc preekstoel komt kijken en
men hem op een rhetorische zinawen-
betrapt.
legt op de onschatbare waarde van dat
apostolaat, waarin de priester, die Pater
Borromaeus voor alles is gebleven, als
werktuig van de H. Geest opvallende
bekeringen bewerkt heeft,
In de officiële lijst stond hij als as-
sistentiepater genoteerd. Een eenvou
dig begrip maar een veelzijdig beroep,
waarvan van alles te maken valt. Met
hard werken en de hulp van Gods
genade heeft hij er uit gehaald wat er
in zat, want geen predikant van lij
densmeditaties werd door zo'n uitge
breid auditoium en met zoveel aandacht
gevolgd; zijn missiepreken sloegen
er overal geweldig in: retraites, welke
hij aan besloten gezelschappen gaf. wa
ren gebeurtenissen, die de deelnemers
nooit vergaten en als vurig propagan
dist van de Franciskaanse Derde Orda
heeft hij ontelbaar velen met koord
en scapulier bekleed. Als gevierd vola^
redenaar heeft hij 45 jaar lang zonde,
dat zijn populariteit verminderde
voor alle goede sociale acties op de bres
gestaan', voor de drankbestrijding, bur
gerwacht, verkiezingscampagnes, en
wat al niet meer. Het aantal preken er.
redevoeringen, die hij gedurende ZU
welbesteed leven heeft gehouden,
draagt ongeveer 15.000.
Tegen de achtergrond dezer veelzijdige
activiteit rijst in deze interessante la^ens-
schets nogmaals de gestalte van Pa er
Borromaeus de Greeve op, zoals hij voort
leeft in de herinnering van de duizenden
die hem hebben gekend: met zijn waardi
ge profetenkop, donker bruine ogen, zwart
krullend haar. matte gelaatskleur en wei-
gevormde handen, in bruin habijt gehuld
en op blote voeten.
„Pater Borromaeus zoals tallozen hem
zagen en hoorden" luidt de titel van dit
boek. Zoals Pater Lohuis hem beschrijft,
hebben tallozen hem inderdaad gezien en
beluisterd. De auteur doet echter meer:
hij geeft een inzicht in het karakter van
Pater Borromaeus. dat aan buitenstaan
ders niet oppervlakkig bekend kon zijn en
slechts door ingewijden volledig begrepen
werd. Pater Lohuis, die tot deze selecte
groep behoorde, analyseert nauwkeurig
de persoon van de beroemde Franciskaan
<r
vtK: 's' y.
tot een onderdeel van het vervoerswezen
waarop men kan steunen, wil de minister
van Verkeer en Waterstaat, zoveel in zijn
vermogen is, steunen. Hij heeft daartoe
in 't ontwerp de mogelijkheid geschapen,
te eniger tijd de regeling van de bevrach
ting in de wilde vaart, kortweg genoemd
de beursregeling, in handen van het be
drijfsleven te stellen en hij wil reeds
thans verklaren, dat hij voornemens is
zo spoedig mogelijk tot dez eoverdracht
over te gaan, zodra voldoende waarbor
gen zijn geboden voor een behoorlijke
uitvoering van deze regeling.
De minister stelt zich voor de beurs
regeling over te dragen aan een orgaan,
dat is samengesteld uit vertegenwoordi
gers- van de vervoerders en van de ver
laders, indien deze zich althans tot het
formeren van een dergelijk orgaan bereid
verklaren.
Het komt de minister wenselijk voor in
dit systeem de beursdwang op te nemen.
Toepassing van de beursdwang houdt
niet alleen in de verplichting van de
schippers om uitsluitend door middel van
de beurs een vervoersovereenkomst af te
sluiten, doch houdt tevens in de verplich
ting voor de verlader om de goederen,
weike hij in de wilde vaart wil, of bij
gebrek aan andere vervoersmogelijkheden
moet, doen vervoeren, uitsluitend op een
beurs ten vervoer aan te bieden.
Hem is de vrijheid om zelf xUn vervoer-
te hiezen. zoals deze in het ongere
gelde wegverkeer bestaat, daarmede ge
heel ontnomen.
Df. minister is toch van oordeel, dat
wellicht m de toekomst wanneer het door
nem weergegeven systeem geruime tijd
gewerkt heeft, zal blijken, dat de rege
ling zo efficiënt wordt uitgevoerd en de
]^angen dfr beide betrokken groepen zo
m°gel«k worden beharügd, dat de
aantrekkingskracht van het beursapparaat
groot genoeg zal blijken om de belangheb-
Hoorv^n A vrijwillige gebruikmaking
brengen. In dat geval zou de
?nHU^Hang.kunn<;n worden beëindigd,
rnfw rtoe .zo,u. worden besloten, zou
zulks een zeer ingrijpende wijziging in de
^ctu"f betekenen, welke de minister
met zonder wetswijziging tot stand zou
willen doen brengen.
De heer P. W. Lokollo, de In Neder
land vertoevende minister van de Renn.
bliek der Zuid-Molukken, heeft zich in
een verzoekschrift tot minister-president
dr. W. Drees gewend om opheldering te
vragen over de beloofde en tot nog toe
niet uitgevoerde repatriëring van de Am
bonese militairen van het voormalige
K.N.LL. „Deze militairen, ongeveer 5.000
en hun gezinnen, ongeveer 8.000 personen
groot, zijn nog steeds niet naar Ambon
teruggebracht aldus de heer Lokollo
„ondanks uitvoerige uiteenzettingen over
het onhoudbare van de positie der betrok
kenen aan minister-president Drees
generaal Buurman van Vreeden en
staatssecretaris mr. Fockema Andreae
Woensdag werd van Generaal Mojet
een antwoord ontvangen, dat, zo gaat het
verzoekschrift verder, de delegatie van
Ambonese oud-KNIL militairen heftir-
ontsteld heeft, omdat zij daardoor in
dezelfde onbeschermde toestand gelaten
worden als een half jaar geleden, hetgeen
nu nog veel erger is onviat thans bijna
alle Nederlandse troepen zijn gerepa
trieerd. (In het antwoord erkende de
Nederlandse regering het recht van de
militairen om naar Ambon te worden
teruggebracht, beloofde zij de Si»iem«. er-
king met de Indonesische regering op dit
punt, te bevorderen, gaf z;j aan, dat ver
wacht wordt, dat ook de Unci (Commissie
van de V. N. voor Indonesië) het belan™
van een oplossing binnen afzienbare tijd
inziet, doch stelde, zij als volstrekte vooh-
waarde dat de betrokkenen zich volko
men disciplinair gedragen en ook buiten
dienst zich ont houden van wanordelijk
heden hunnerzijds).
„Bijzonder grievend voor mijn landge
noten is wel deze laatste voorwaarde"
aldus de heer Lokollo. „Indien de Neder
landse regering het nog niet wist het
geen onmogelijk lijkt - dan zij hier nog
eens uitdrukkelijk gesteld, dat er geen
enkele reden zou zijn geweest voor mtjn
landgenoten om „wanordelykheden" te
plegen, indien de Nederlandse regering
en de Indonesische regering de letter en
de bedoeling van de regeling landstrijd
krachten en de Nederlandse yegering het
toepasselijke legerrecht zouden zijn
n.a££komen* Mijn landgenoten verlangen
slechts recht, niet meer maar dan ook
met minder
„altijd tussen de wielen zat" en wegens i Amsterdammer in hart en nieren ge-
«arv- -v ;f. - £4*
'kiV'-VP.,
zijn lange lijst van spreekbeurten noo t
lang kon vertoeven op de Wilhelmina-
weg 13 in Woerden, waar hij eeii groot
deel van zijn leven gedomicilieerd is
geweest.
Dit soort losse en wisselende zielzorg
is karakteristiek voor de Minderbroc'-
dersorde, en het is een verdienste van
dit boek dat het meermalen de nadruk dei-
bleven is.
Van onze onvolprezen hoofdstad, door
de auteur uitstekend getypeerd, had hij
godsdienstzin, geestigheid en gevoel voor
de weelderige schoonheid der barok mee
gekregen, doch zijn pakkende en blijven
de invloed op de zielen valt volgens Pa
ter Lohuis niet te verklaren. wanneer
men niet aanneemt, dat deze nvnderbroe-
een coartsma
be ntel ■ntvangen is.
Het laatste portret van pater
Borromaeus de Greeve. Op de
achterzijde van de foto had de pater
het volgende geschreven:
Ziehier mijn laatst, portret
Gedenk in Uw gebed
De arme menschenziel
Die in deez' beeld nis viel''.
had. Hij beschrijft hem als een vroom
priester, die nooit een woord kwaad
sprak, een ongerept zedelijk leven leid
de. een man van oecumenische breedheid
was. die tegenover andersdenkenden grote
verdraagzaamheid aan de dag legde en
die temidden van de zware wolken wie
rookgeur, welke hem zijn leven lang hul
digend werden toegezwaaid, nederig wist
te blijven.
„Door die dikke pij gaat de wereldse
glorie niet heen" verklaarde h(j eens en
dat zegt tenslotte alles.
Een aantal beroemde predicates en
redevoeringen completëren dit mooie
boek. waarmede ongetwijfeld velen, die
de grootste volksredenaar van de moderne
tijd hebben gekend hun bibliotheek willen
verrijken. De vergissing ais zou Hilver
sum tegen de elfduizend inwoners teilen
(blz. 4) kan in een volgende uitgave ge
corrigeerd worden, want onze radiostad
mag zich over een aantal van meer dan
85000 inwoners verheugen. Wij hopen dat
de fotoserie illustratief voor zijn geba
ren bij die gelegenheid beter worde af
rukt dan in deze eerste editie het. «val
Langs de Friese kust van het ï-sscl-
meer zijn deze week een aantal dode
wilde eenden aangespoeld die, naar thans
gebleken is, gestorven zijn aan pseudo-
vogelpest. De burgemeester van Lemster-
land heeft in dit verband via de dorps
omroeper een mededeling doen uitgaan,
waarin hij waarschuwt tegen het mede-
nemen en eten van gevonden dode een
den.
gedr
eerste editie het geval
E. LOHMAN O.F.M,
Naar verluidt, zou de Australische mi
nister van Buitenlandse Zaken, de heer
P. Spender, bij zijn gisteren gebracht be
zoek aan de heer Bevin, dc Britse mi
nister van Buitenlandse Zaken, bezwaar
hebben gemaakt tegen uitblijven van
Britse steun aan het Nederlandse stand
punt in de kwestie Nieuw Guinea. De heer
Spender zou bij Bevin hebben aangedron
gen op een openlijke en sterke ondersteu
ning van de Nederlandse aanspraken.
Volgens de Britse opvatting zou het niet
opportuun zijn. zich te mengen in de
komende onderhandelingen tussen Neder
land en Indonesië over Nieuw-Guinea,
aan de uitslag waarvan men, volgens het
Engelse inzicht, in het huidige stadium
nog met behoeft te wanhopen.
Z. H. Paus Pius XII beëindigde gisteren
«sun rustperiode van achttien dagen, in
welke periode Hij niettemin tweemaal
per week een massa-audiëntie in de
St. Pieter verleende, waarvoor Hjj per
auto uit Castel Gandolfo naar Rome
overkwam, en waarin Hjj ook de H. Jaar-
aflaat verdiende.
Hjj zal thans de normale dagelijkse
audiënties hervatten, waarbij gemiddeld
twee honderd vijftig bezoekers ontvangen
worden. Naar verluidt zou d^ H. Vader
vermoedelijk tot, November te Castel
Gandolfo blijven resideren.
