Amerikaanse perimeters in Korea
Ontzaglijke voorraden werden
prijsgegeven
Jan Mensnieuwe roman
op t eiland Kattenburg
Er wacht een haven", een sterk
en aangrijpend boek
Belangrijke besprekingen op de
Petersberg
Gelijke rechten voor semi-overheids-
en particulier goederenvervoer
Zaterdagse
mijmeringen
J
X*
In ons land 9500 bedrijven met een capaciteit
van honderdduizend ton
A
Verhaal van eenvoudige mensen in
bewogen dagen
Harry Prikker
Kalkzandsteenfabriek
in IJmnidense bunker
Vierdaagse eind Juli
Duitse herbewapenings-coii feven Iie
begint Dinsdag
ZATERDAG 6 JANUARI 1951
PAGINA 3
fT'
Ouderwetse middelen
Een merkwaardige oorlog, daar in Korea! De Amerikanen en de
troepen der Verenigde Naties beschikken er over uiterst moderne
wapenen en zwaar materiaal. De Chinezen cn Noord-Koreanen
hebben geen oorlogschepen met ver dragende kanonnen, geen
moderne wapenen cn zwaar materiaal. De zwaarste vuurwapenen
der Cliinezen zijn doodgewone mortieren. Maar hun machtigste
wapen is hun aantal. Toch is dit aantal niet overweldigend groot.
Ditmaal staan de Amerikanen op hun terugtocht niet, zoals in de
vorige zomer, één tegen tien. En het wel hijzonder merkwaardige
in deze oorlog is, dat de huidige terugtocht een keurige geregis
seerde herhaling lijkt van de vorige. Keurig geregisseerd en syste
matisch en van stap tot stap berekend. De Amerikaanse militaire
deskundigen hebben de term ..bruggenhoofd*', zo bekend uit de
vorige oorlog en uit de eerste fazen van de strijd op Korea, te enen
male vaarwel gezegd.
Defense perimeter'
Seoel, de hoofdstad van Zuid Korea,
dat bijna direct achter de 33ste breedte
graad ligt. werd door de, Amerikanen als
een' „defence perimeter een verdedi-
De hemel helpe de belasting
betalers.......
Tiende leger ontbonden
De havenstaking van 1911
Jan Goedvolk, de hoofd
persoon
Financiële moeilijkheden
Moderne en ouderwetse taktiek
Dit is eert luchtfoto, genomen uit een bommenwerper, van de Yaloe-ri.vier, welke de grens vormt tussen Noord-
Koreo en Mandsjoerije. De brug rechts werd door de. Amerikanen onbruikbaar gemaakt., door enkele voltref'
fcrs- Maar kort daarna vroor de rivier dicht, een maand eerder dan normaal....
Maar heeft het voor de Verenigde Sta
ten nog enig doel en'óók voor de Verenig
de Naties, wier oorlog de strijd in Korea
eigenlijk,is, Korea te heroveren? Dit vra
gen de Amerikaanse bladen zich met echt-
Amerikaanse zakelijkheid af. Ze overwe
gen, het voor en het tegen van een volle
dige ontruiming van Korea, dat zo lang
zamerhand één grote puinhoop geworden
is .terwijl het voordien een achterlijk en
arm land was, met een bevolking, die
sléchts onder de strenge Japanse Over
heersing tot een enigszins bevredigende
activiteit kon worden opgevoerd. Réeds in
1945 waren de militaire deskundigen het
er over eéns, dat Korea niet te verdedigen
was, zeker niet op de lange duur en de
daaraan verbonden kosten en krachtsin
spanning nooit zouden opwegen tegen het
voordeel, dat het als dekking van Japan
zou kunnen opleveren. Het zijn vooral
politieke overwegingen geweest en in de
eerste plaats natuurlijk het feit. dat Zuid
Korea tegen de overval der Noord Korea-
nen gesteund moest worden, die de Ver
enigde Staten er toe noopten, het door
hen bezet gehouden gebied te verdedigen.
In de Verenigde Staten wint de opinie
dan ook steeds meer veld, dat een „peri
meter" voldoende zou zijn, om het pres
tige van Amerika in het Oosten te hand
haven en het geen zin heeft, een oorlog
met het onmetelijke China te ontketenen.
De perimeter in Korea zou altijd een uit
gangspunt voor onderhandelingen en
eventuele nieuwe operaties kunnen blij
ven.
Inmiddels, al spreken we dan heel mo
dern van perimeters, de oorlog in Korea
wordt vaak op heel ouderwetse wijze ge
voerd. Zopas hebben de Amerikanen aan
gekondigd, dat ze nu over evenveel flui
ten, trompetten, signaalhoorns en trom
mels beschikken als de Chinezen, die hun
aanvallen steeds met eén oorverdovend
lawaai beginnèn en speciaal met het tel
kens blazen van nieuwe signalen probe
ren, hun 'tegenstanders in verwarring te
brengen. Ze geven hiertoe zelfs Ameri
kaanse signalen. Aldus spelen in de merk
waardige oorlog op Korea middelen een
rol. die vroeger bij primitieve volksstam
men veel gebruikt werden. Het gezang der
ZóeloekafferS, de oorlogskreten' der In-
En ze spreken nu van ..peri
meters". Het woord perimeter be
tekent letterlijk ..omtiek van een
het
figuur' en het begrip, waarvoor
slaat, is een hele, halve of een
kwart cirkel rond een bepaald
punt. Een dergelijke perimeter, die
op een .goed verdedigen £tad of
op een haven is gebaseerd, kan een
„escape perimeter" zijn, een ont-
snappingsomtrek, of een „defense
perimeter", een verdedigingsom-
trek. Het woord omtrek kau hier
inmiddels beter worden prijsge
geven voor bet ons vertrouwde
„lijn" of „linie"-
Binnen die linie die altijd cirkelvormig
is liggen weer andere, waarop successie
velijk kan worden teruggetrokken, als de
druk op de buitenste te groot wordt.
Sinds Duinkerken, waar in het wilde weg
de terugtocht van een leger georganiseerd
moest worden, is de tactiek van het
„bridgehead" ofwel de -Perimeter" heel
wat verbeterd en Korea heeft, met al zijn
tegenslagen, de Amerikaanse legerleiding
weer veel geleerd. De militaire' weten
schap van strategie en tactiek berust op
bepaalde wetten, maar de omstandigheden
en het beschikbare materiaal eisen tel
kens bijzondere maatregelen en de manie
ren, waarop strategie cn tactiek uitge
werkt worden, veranderen als het ware
met de dag. Dan blijkt ook menigmaal,
dat het mogelijk is, met oeroude middelen
de modernst uitgewerkte plannen te door
kruisen en uiteindelijk geeft het militaire
genie van een opperbevelhebber de beslis
sende stoot.
gingsomtrek georganiseerd. Hier zou ge
probeerd worden, de Chinese massa's zo
lan" mogelijk tegen te houden en de
mootst mogelijke verliezen toe te bren
gen Het befaamde Hamhoeng
gen was georganiseerd als „escape peri
meter", als ontvluchtingsomtrek en de op
zet er van is uitstekend geslaagd. Een
Amerikaans leger van ver over de hon
derd duizend man is er in betrekkelijke
rust en nauwelijks door de Chinezen ge-
dianen, ze worden op Korea min of meer
geïmiteerd. Natuurlijk enigszins anders,
maar de bedoeling is dezelfde, n.L de
vijand schrik aan te jagen.
De lialf millioen Chinezen, die
nu op Zuid-Korea losstormen, kun
nen echter met fluiten en trommen
niet verbergen, dat hun voorraden
en munitie op muilezels uit Mands
joerije moeten worden aangevoerd.
En ten deze zullen de moderne
hulpmiddelen misschien al zeer
spoedig een woordje mee gaan
spreken. Generaal Lin Piao, de
Chinese opperbevelhebber, zal bee!
wat moeite hebben de perimeter
van Poesan in zijn greep te vatten.
Deze is een bijna onneembare ves
ting, waarbij dan nog de overmacht
der Verenigde Naties aan vlieg
tuigen komt, terwijl bovendien de
Chinezen de zee niet kunnen ge
bruiken en ook geen spoorwegen
of spoorwegmateriaal tot hun be
schikking hebben.
Intussen, de Amerikanen hebben een
grote massa materiaal moeten prijsgeven.
Dit ontkennen ze allerminst. Ten dele, om
aan te tonen, hoe efficiënt ze Hamhoeng
en Hoengnam ontruimd hebben. Elke
brug daar is opgeblazen, elk pakhuis in de
lucht, gevlogen. Grote voorraden levens
middelen werden onder de vluchtende
Koreanen uitgedeeld. Soms gingen vrou
wen er met een hele baal rijst vandoor.
De correspondenten der verschillende
Amerikaanse bladen, die ter plaatse ver
toefden. hebben over dit soort „verschroei
de aarde" verhalen opgehangen, die de
Amerikaanse belastingbetalers wel de ha
ren te berge zullen doen rijzen. Zo ver
telde er een van een sergeant, die een
sandwich wilde beleggen en toen dood
gemoedereerd een bus met. een paai- kilo
worst openmaakte. Een soldaat had trek
in een fruitdrank en opende daarom een
vat, dat er mede gevuld was. Och, an
ders zou het toch in de handen der Chi
nezen vallen. Vrachtauto's, spoorwegwa
gons, waaronder 250 spiksplinternieuwe
zo uit Japan aangevoerde, werden vernie
tigd. Langs de kaden van Hoengnam, dat
de haven van Hamhoeng is. lagen Ameri
kaanse, Japanse en Noorse schepen, die
tot op de dekken met materiaal werden
volgeladen. Maar wat niet direct voor de
oorlogvoering van belang was, werd zo-
vee] mogelijk onbruikbaar gemaakt. Het
merendeel was nog niet zo heel lang gé-
leden in de haven aangevoerd, om naar
bet front langs de Chinese grerts gezon
den te worden
Dé perimeter Hamhoeng-Hoengnam was
door de terugtocht van het Achtste leger
onhoudbaar geworden. Daarop trokken
zich alle in bet Noordoosten van Korea
opererende troepen vau het Tiende Leger
terug. De manschappen konden in veilig
heid gebracht worden, zieken en gewon
den inbegrepen. En nadat de evacuatie
tot een goed einde was gebracht, zijn de
troepen van dit Tiende I.eger, dat ontbon
den werd, onder bevel van de nieuwe
commandant van het Achtste geplaatst,
generaal Ridgway. Het Tiende Leger had
ook al weer merkwaardig genoeg
geopereerd onder instructies uit Tokio,
dat meer dan duizend kilometer van het
strijdtoneel verwijderd ligt. Thans zullen
alle troepen onder een en dezelfde com
mandant staan. Zulks mede, omdat ze met
meer afzonderlijk optrekken.
De militaire macht, waarover de
nieuwe commandant beschikt, be
staat uit 220.000 man Amerikaanse
troepen, uit meer dan 100.000 Zuid-
Koreanen, alsmede 25.000 man j
Engelse, Franse, Turkse en andere j
contingenten van de Verenigde
Naties, waaronder het Nederlandse,
dat zoals dezer dagen bekend ge
maakt is, bij een Amerikaanse
legergroep is ingedeeld en dus
direct ónder Ridgway staat.
Men acht deze troepenmacht groot ge
noeg, om de Chinezen op de plaatsen, die
men met alle geweld behouden wil, tegen
te houden. De gebeurtenissen van de ko
mende dagen zullen moeten aantonen, wat
de Chinese opperbevelhebber vermag. In
dien hij niet in staat is, de perimeters
op te ruimen, zal dit vermoedelijk dezelf
de gevolgen hebben als de onmacht van
de Amerikanen, om zich aan de Mands-
joerijse grens te handhaven, wat volgens
generaal Mac Arthur het gevolg is ge
weest van het feit, dat hem niet was toe
gestaan, de Chinese bases in Mandsjoerije
te bombarderen, alhoewel het velkomen
duidelijk was, dat de Chinezen daar een
invasieleger voor Korea aan het samen
stellen waren. Deze gevolgen zullen aller
eerst een verlies van prestige zijn. Boven
dien, naar schatting staat in Korea dertig
procent van Mao Tse Toengs beste troe
pen En hij kan het volgens militaire
waarnemers niet riskeren, deze geheel en
al op te offeren. Want in zijn eigen land
is hij nog lang niet overal heer en mees
ter terwijl het volk, het thuisfront, naar
vrede verlangt Dit althans volgens be
richten, die in Hong Kong binnenkomen.
De overtuiging wint steeds meer
veld, dat Korea ten slotte slecbts
r
l jst,
ocs-.
Stalin tot zijn adviseurs: Vijf honderd millioen en ik kan er mee doen,
wat ik wil(The Washington Post).
een episode zal blijken, de zoveelste
troefkaart in de handen van Stalin,
die tot dusver de Amerikaanse
oorlogsmachine terdege aan bet
werk heeft gezet, zonder zelf ook
maar één soldaat te offeren, be-
houdens dan de piloten, die met de
Noord-Koreanen hebben meege
vochten. En al meent MacArthur
dan, dat de grote strijd tegen het
communisme in Azië zal worden
uitgevochten, Marshall enEisen
hower zijn een andere mening toe
gedaan. Voor hen zal Europa een
beslissende rol spelen-
De particuliere- en de «emi-over-
heidsbedrijven, die zich bezig houden
met goederenvervoer, zullen, wanneer
het wetsontwerp „Regeling van het
vervoer van goederen niet vracht
auto's" door het parlement wordt aan
genomen op voet van volkomen ge
lijkheid worden behandeld. Reeds
thans is aan de N.V. Ato/Van Gend fen
Loos de verplichting opgelegd een zo
danige administratie te voeren, dat
daaruit te allen tijde een inzicht kan
hinderd, ingescheept kunnen worden De
havenstad Poesan is eveneens als een '„de
fence perimeter" bedoeld. De 2,perime
ters zijn dusdanig opgesteld dat de bin
nenvallende Chinezen zowat, héél het bar
re Korea moeten bezetten en lange ver
bindingslinies zullen moeten gaan"onder
houden. iets, wat de Noord Koreanèn hét
vorige jaar noodlottig, is geworden. Korea
heeft een pracht van een „bottleneck" éen
flessenhals, die gemakkelijk kan worden
afgesloten, indien eeiwnilitaire. mogend
heid als de V®1
sen.
rtrenigde Staten dit' zoü wen-
Het influenza-vbus-vaccin in gebruik. Op Marken heeft in de nfgelopi n
week dr. Pardeloup vele inwoners van het eiland ingeent.
daarente-
van Jan Méns,' speelt op
beter .gezegd IJ-landen,
„Er wacht een haven", de nieuwe roman
Kattenburg, een dor \msterdamse „eilanden
want ze liggen aan de trotse stroom, die honderden schepen draagt, kleine
vaartuigen maar ook oceaan-reuzen, welke uit verre
goederen aanbrengen. Kattenburg grenst aan enkele van de belangrijkste
Amsterdamse binnenhavens,.waar de schepen gelost eni aren wor en
cn waar grote pakhuizen langs de uitgestrekte kaden liggen.
Dat Jan Mens, die Amsterdam en de
Amsterdammers kent als weinig anderen,
het eiland vroeg of Iaat tot onderwerp
van een roman zou maken, was te ver
wachten Maar de vraag was. op welke
manier hij ons naar Kattenburg zou lei
den en welke omstandigheden hij als de
meest gunstige zou beschouwen pm ons
het weten van dc echte-Kattenburgers te
doen kennen.
Het. was een gelukkige vondst van de
schrijver om zijn verhaal te laten spe
len in de rumoerige en bewogen haven
staking van 1911, waarin de Kattenbur
gers een groot aandeel hebben gehad.
Juist in die dagen, toen de gemoederen
verhit waren en de hartstochten vaak
de. vrije teugel werd gelatentoonden
zij onverbloemd de verschillende .facet
ten van hun wezen en temperament.
Een Amerikaanse marinier in root-
li trusting. 'oah, hij than* in het
door koude geteisterde Korea vecht,
ffat masker behoort tot zijn
uitrusting.
i Ook wat zijn bevolking en haar manier
van leven betreft, is Kattenburg lange tijd
een eilandje geweest in het grote Amster-,
i dam. Echte Mokumers woonden hier.
rr.aar van 'n bijzonder slag; onderling ver
deeld. kenden zij als groep een schier
onaantastbare saamhorigheid, vooral wan-
j neer zij zich bedreigd voelden. Een der
i trieste banden tussen de bewoners was de
armoede.
De echte Kattenburgers stonden bekend
I als ruwe klanten, snel gereed met de i
vuist, rap en snedig van tong. maar met
diep ingewortelde begrippen van recht en
fatsoen en hulpvaardig voor elkander. Elj
I hadden iets van grote, primitieve kinde
ren met een au fond goed en gevoelig
hart. „Wij op Kattenburg kunnen mis
schien niet zo best denken. Maar we kun-
i nen verbazend goed voelen". laat Jan
j Mens de hoofdpersoon van zijn boek zég
gen.
't Waren over het algemeen ijverige ke
rels, die graag de handen uit de mouwen
staken om voor vrouw en kinderen ito
kunnen zorgen en een klein, heel beschei
den beetje welvaart in hun schamele wo
ningen te brengen. De Kattenburgers had
den geen overdaad nodig om zich geluk
kig te voelen. Maar zelfs het allernood
zakelijkste ontbrak dikwijls in de tijd,
toen er van „sociale zekerheid" nog geen
sprake was.
Opstandigheid, haat cn verzet vierden
hoogtij, doch niet om deszeifs wille, maar
omdat de Kattenburgers werden gedreven
door zorg en gerechtvaardigde grieven.
Er waren ruwe vechtpartijen, maar ook
treffende staaltjes van hulp- en offer
vaardigheid en van solidariteit, Dezelfde
hand, die naar een soldaat schoot, deelde
zijn enige brood uit aan hongerige kinde
ren, om een voorbeeld uit „Er wacht een
ha ven?' te geven.
Deze hand was die van Jan Goedvolk,
de hoofdpersoon, een gezonde, flinke
bootwerker. Aan het begin van het boek
is hij juist vader geworden van een twee
ling. „Da's niet zo bedoeld", zegt de le
venslustige jonge kerel, maar welgemoed
voegt hij hieraan toe: „Arijt, waar d'r
twee van bikken, bikken d'r ook vier van:
geen zorgen vóór de tijd!" Deze woorden
zijri tekenend voor zijn karakter. Jan is
een goede huisvader, hij houdt veel van
zijn vrouw, Geer, en zijn zoontjes Bertus
en Jantje Hij moet zwoegen orp aan de
kost te, komen en dat doet hij graag. Erg
royaal is het in het huisje aan het Ma-
rmiersplein echter allerminst, maar Jan
wuift zorgeloos alle zwarigheden weg. Hij
is immers sterk en gezond en zal heus de
kost voor vrouw en kinderen wel ver
dienen.
Maar de ontevredenheid over de ar
beidsvoorwaarden komt tot een uitbar
sting, het begin van een lange lijdensweg
voor de meeste Kattenburgse gezinnen.
Als de staking uitbreekt: staat Jan direct
in vuur en vlam. Toon Bontekoe, zijn
vriend, tracht hém te overtuigen van de
macht der arbeiders, mits zij zich orga
niseren. Jan is echter een vrijgevochten
natuur, die geen gebondenheid verdraagt;
hij is onbesuisd en zou maar liefst geweld
gebruiken. Hij is solidair hij staakt, post
cn vecht, 'maar de leiding van de bond
wantrouwt hij: van tactische strtjdmid
delen heeft hij geen begrip en hij ver
wacht er bok niets van.
Dc meest schokkende gebeurtenis van
de hele staking is voor Jan Goedvolk,
dat zijn kameraad Nelis Uitvlugt een
..maffer" (onderkruiper, die 's nachts in'
de loodsen bleef slapen) blijkt te zijn.
Jan heeft deze Nelis met gevaar voor
eigen leven uit het water gered, iets
dat hij toen niets bijzonders vond, dood
gewoon zijn plicht. Maar nu vraagt hij
zich af, of hij er. wel goed aan heeft
gedaan en heel diep in hem leeft en
groeit een drang naar wraak.
„Kijk eens, indien Nelis iets moois had
gedaan, was Jan daar trots op geweest.
Dan had hij tot zichzelf kunnen zeggen:
Jan, jongen, wat jofel dat jij die vent uit
de plomp hebt gehaald! Maar Nelis deed
Iets smerigs, hij vervulde de vuilste rol,
die een werkman zich denken kon: onder
kruiper! Wat het daarom niet beter ge
weest, als de man verzopen was?"
Deze gedachten zetten zich in Jans
hoofd vast. hij voelt zich als het ware
medeschuldig aan het verraad van Uit
vlugt en het boek eindigt ermee, dat hij
zich niet beheersen kan en de man van
een schip af in het water gooit.
Maar intussen is er heel wal gebeurd,
zowel in het gezin Goedvolk als op het
hele eiland, zoveel zelfs, dat we steeds
groter bewondering krijgen voor de keuze
van Jan Mens en voor de durf, waarmede
hij zijn onderwerp heeft aangepakt en uit
gewerkt.
Uit het voorafgaande blijkt trouwens
reeds, dat dit boek méér is geworden dan
alleen de roman van een Kattenburgs ge
zin, meer dan een schildering van het
leven op het eiland, kleurig en levendig
door de meesterlijke verteller, die Jan
Mens is, beschreven.
De plaats- en tijdbepaling boden de
schrijver grote kansen, die hij alle be
nut heeft; maar zij stelden hem tegelij
kertijd zeer zware eisen. Op de eers.e
plaats moest hij als het ware in de huid
van een Kattenburger kruipen om hele
maal vertrouwd te raken met de sfeer
van en levenswijze op het eiland. Vervol
gens moest hij de dramatische dagen van
de staking niet alleen „bestuderen maar
veeleer herbeleven. Pas daarna kon hij
zijn figuren tot leven wekken en hen
hun rol laten spelen in het verhaal, dat
hij met zijn rijke verbeelding rond de
historische gebeurtenissen bedacht.
Tot leven wekken daarin is Jan
Mens een meester. Zijn figuren interes
seren ons, zijn ons lief of oogsten onze
afkeer, omdat ze levende mensen zijn.
Dit is niet alleen te danken aan de
krachtige en boeiende verteltrant en
het sterke beeldende vermogen van de
schrijver, doch ook aan het echte, diepe
maar mannelijke mededogen dat hij
voor de verdrukten en behoeftigen
heeft. Enkele fragmenten (o.a. dat.
waarin wordt verteld hoe gepost wordt
in het huis van een arme weduwe»
kunnen onmogelijk iemand onontroerd
laten.
Maar Jan Mens zou zichzelf niet zijn,
als hij zijn gulle, fijne humor geen kans
had gegund. Kostelijk is bijvoorbeeld bet
hoofdstuk over de goedbedoelde maar
mislukte hulp, die Jan Goedvolk en Toon
Bontekoe aan de vrouw van een veron
gelukte collega wilden bieden.
In het oeuvre van Jan Mens, dat wij
oprecht bewonderen en hoog aanslaan,
neemt dit boek als rijke aanwinst een
eigen plaats in direct naast de trilogie
over Griet Manshande. Het heeft dezelfde
kwaliteiten; ook hierin herleeft het Am
sterdam van rond 191C en strijden mensen
voor recht en gelu*k. maar er zijn uiter
aard vele nuancen. „Er wacht een haven"
is een mooi en sterk boek, waar wij de
schrijver van harte dankbaar voor zijn.
Het werd keurig uitgegeven. Volwasse
nen!
(N.a.v. ..Er wacht een haven" door Jan
Mens. Uitg. Kosmos, A'dam).
worden verkregen in de exploitatie-
nitkonisten en de vergoeding voor ver
richte diensten met het doel te ver
hinderen, dat dit semi -o ve rh eidsbe-
drijf door subsidiëring door de N.S. in
staat zou worden gesteld de particu
liere vervoerbedrijven concurrentie aan
te doen door middel van onder kost
prijs liggende tarieven.
Dit. is gebleken uit het mondeling
overleg, dat is gepleegd tussen de vaste
commissie voor Verkeer en Waterstaat
der Tweede Kamer en de minister over
bovengenoemd ontwerp van wet.
Op een vraag omtrent de huidigé
structuur van het wegvervoer antwoord
de de minister, dat aan het beroepsgoe-
derenvervoer niet vrachtauto's wordt
deelgenomen door ca. 9500 bedrijven van
verschillende grootte en karakter. Deze
onderscheiden zich naar de grootte als
volgt: 499 bedrijven met 1 wagen, 2367
bedrijven met 2 wagens, 981 bedrijven
met 3 wagens, 1161 bedrijven met 4 t/m
10 wagens, 113 bedrijven met meer dan
10 wagens.
De vervoercapaciteit van deze bedrij
ven is rond 100.000 ton. De indruk be
staat, dat deze capaciteit ruimschoots
toereikend is om aan de vraag te kunnen
voldoen en dat zelfs gesproken kan wor
den van een zekere overcapaciteit. Hiér
bij dient echter ir» aanmerking te wor
den genomen, dat de vraag naar ver-
voergelegenheid sterk onderhevig is aan
seizoensinvloeden. Het staat wel nage
noeg vast, dat de beschikbare capaci
teit ongeveer geheel wordt benut, waar
uit de conclusie kan worden getrokken,
dat een mogelijk bestaande overcapaci
teit geen onrustbarend karakter heeft en
eerder als onvermijdelijk móet worden
aanvaard.
Er zjjn geen aanwijzingen, aldus de
minister, die er op duiden, dat dé toe
stand van solvabiliteit van de vervoer
bedrijven zodanig is, dat van een ern-
Ntige situatie kan worden gesproken.
Weliswaar zijn cr vervoerbedrijven
vooral onder de kleinere bedrijven
die met financiële moeilijkheden te
kampen hebben, doch dc oorzaak hier
van schuilt in vele gevallen in een
ondeskundige en ondoelmatige be
drijfsvoering.
Terzake van de stabiliteit der onder
nemingen merkte de minister op, dat zich
nog steeds belangrijke verschuivingen
voordoen zowel wat de capaciteit van de
bedrijven als de bedrijven zelf betreft.
Een stabiele toestand is, zo meende de
minister, ook thans nog niet bereikt.
De minister bleef het ongewenst ach
ten de vergunningen voor een langere
termijn dan 10 jaar te verlenen.
HET MAG NU dooien, maar we zitteu
nog flink in de winter. Toch wordt vlet.
vergeten dat Pasen op een vroege datum
valt, want in Limburg worden de carna
valsfeesten vanwege de automatisch
vroeg beginnende vasten al danig voor
bereid. Er wordt reeds druk gerepeteerd
met liedjes, die eventueel de Carnaval
schlager van 1951 moeten worden. Wol
leven we toch snel. Va.n het lengen der
dagen is in verband, met de donkere och
tenden nog niets te bespeuren en we prm
ten reeds over Vastenavond.
IN DURBAN SPELEN de naturellen,
geen voetbal met 'n elftal, doch met een
twaalftal. De twaalfde man raakt de bal
niet aan, doch fungeert als „inyanga": to
verdokter. De uitslag van elke match is
afhankelijk van zijn „mtakaW: toverkunst
Hij smeert 's nachts, voor de wedstrijd
zal plaats hebben, de goalpalen met eert
geheimzinnig goedje in en geniet een in
komen van zijn club, variërende tussen 10
en 12 pond, sterling per maand. Is dat
systeem niets voor de K.N.V.B. hier bij
internationale wedstrijden? Laten ze dav
maar komen, de Fransen, de Zwitsers,
de Belgen.
WILHELM PIECK, de president van
Pieckistan. d.w.z. de Oost-Duitse repu
bliek is 75 jaar geworden. Volgens de
Waarheidheeft een president nog nooit
zoveel vertrouwen en populariteit genoten
als hij. Een presidentiële verjaardag is
uog nooit zo geestdriftig gevierd. Als Star.
lin deze „Waarheid"-kolder ónder de ogen
krijgt zijn Paul de Groot en consorten
nog niet wat men noemt jarig". Want
wie is gevierder dan de generalissimus
van het sovjet-rijk?
DE COMMUNISTISCHE partij bier heeft
natuurlijk ook een telegram van zoveel
piek aan Pieck gezonden. In dat felicitatie
telegram staat o.a,
„Wij groeten in u de Eerste Duitse strij
der voor de Vrede en wensen u veel
kracht en succes toe by uio strijd voor
een verenigd, vredelievend en democra
tisch Duitsland, waarvan het welslagen
ook voor de toekomst van het Nederland
se volk van beslissende betekenis is".
Voelt u de fijne nuance
MORGEN is bet weer Zondag. En na
tuurlijk is de eerste collecte weer voor de
nieuwe kerken van ons Bisdom. St. Paulus
pakt ons in het nieuwe jaar tegelijk goed
aan. Wilt U toerusten met een medelij
dend hart met. goedheid en bescheiden
heid, met. zachtmoedigheid en geduld.
Weest daarenboven dankbaar. Het Evan-
gélie geeft ook een behartigenswaardig
puntje. Mochten toy allen ook toenemen
in wijsheid en in welbehagen bij God.
Na de bevrijding Is er enige tfld ge
delibereerd over de vraag of de grote
Duitse onderzeebootbunker ten Zuiden van
de IJmuidense haringhaven de grootste
In West-Europa opgeblazen diende te
worden, maar tenslotte bleef de bunker op
grond van allerlei overwegingen ge
spaard. De i sleuven, waarin de onder
zeeërs hebben gelegen werden dichtge
gooid met puin van een naburige kleinere
bunker en er kwam een hechte kade voor.
Thans heeft men besloten, dat er een
grote kalkzandsteenfabriek in de „I.T-
bunker" komt, die het benodigde zand uit
dc IJmuidense haven zal betrekken.
Daar worden namelijk jaarlijks door de
Rijkswaterstaat honderdduizenden kub.
meters zand opgebaggerd, die een ge
schikte grondstof vormen voor de kalk-
zandsteenfabricage en tot nu toe buiten
gaats in zee werden gestort. Niet alleen
de nieuwe fabriek zal, hiermee gebaat zijn,
maar tevens de Rijkswaterstaat, die op
deze manier de kosten van het baggeren
in de havenmond aanzienlijk naar be
neden zal zien gaan. De productie zei
afstandmarsen dit jaar ook weer te 1 voorlopig gebaseerd worden op 100.000 000
Nijmegen te houden. Als data zijn vast- i stenen per jaar, die door tien grote steen-
gesteld 24, 25, 26 en 27 Juli. persen vervaardigd zullen worden.
Het bestuur van de Nederlandse Bond
voor Lichamelijke Opvoeding heeft be
sloten, de internationale Vierdaagse-
Dc besprekingen tussen de geallieerde
Hoge Commissie en de Westduitse rege
ring over Westduitslands deelneming aan
de Westerse verdediging zullen de vol
gende week Dinsdag, 9 Januari, beginnen,
aldus heeft de Hoge Commissie gisteren
bekend gemaakt. De besprekingen zouden
„informeel" zijn en „door Britse. Ameri
kaanse. Franse en Duitse vertegenwoor
digers op een technisch niveau gevoerd
worden.
De drie hoge commissarissen bespraken
21 December het onderwerp van Duits-
lands bijdrage in een lang onderhoud met
Adenauer. Adenauer kreeg toen de ver
zekering. dat de Westduitse regering piet
voor voldongen feiten zou wordpn gesteld.
Men kwam overeen, dat de kwestie door
geallieerde en Duitse deskundigen geza
menlijk zou worden onderzocht. Het resul
taat van deze studie zal dan later door
de Hoge Commissarissen en de West
duitse kanselier besproken worden.
De correspondent van het A.N.P. tekent
hierbij aan:
De gedacht en wisseling van desknndigen
over de mogelijkheden co omstandigheden
vau een Duitse militaire bijdrage vormen
slechts een onderdeel van de discussies, die
drie maand op de Petersberg zullen wor
den gehouden en die een keerpunt in de
naoorlogse Duitse ontwikkeling kunnen
worden-
Het resultaat ervan kan van grote be
tekenis zijn voor het uiteindelijke stand
punt. dat de Westduitse regering zal in
nemen ten aanzien van de politieke con
sequenties van de deelneming aan de cie-
fensie. Adenauer's tot dusverre uitgesp, „-
ken standpunt is, dat een volledige miiilu -
re gelijkstelling der Duitse eenheden
onontkoombare voorwaarde voor Du» .e
toestemming zou zijn. Wat de politieke ge
lijkstelling betreft heeft de regering in
formeel te kennen gegeven, dat zij beseft
dat deze gelijkstelling nog verschillende
etappes zal moeten doormaken en daarom
niet terstond zal kunnen worden bereikt.
Daarentegen heeft de tegen de militaire
bijdrage gekante oppositie, in hoofdzaak
geleid door de sociaal-democraten, tot nu
toe volhard in de eis dat ook politieke
gelijkheid niet langer zou worden uitge
steld. Daar de uiteindelijke beslissing bij
het Westduitse parlement zal liggen, gaat
de belangstelling in hoofdzaak uit naar de
voortzetting der reeds begonnen discussies
over het herstel der Duitse souvereiniteit.
Mogelijk zullen deze dan ook deze maand
het nu beginnend technische overleg over-
Etemmen.
