Vera-Ellen in de Britse studio's
Dochter der PFallstreet-hoverleden
Wie het kleine niet eert
PERZEN
Modepraatje
Ons
De wraak der liefde
r
HOE BESTEL IK MIJN PATROON?
J. S. Fletcher
J
Sylvia trouwde pas, toen ze 37 was, omdat
ze steeds gevreesd had, om liaar geld
te worden getrouwd
Juist telkens die paar centen
J
ZATERDAG 10 FEBRUARI 1951
PAGINA 4
SCEPTICISME IN
HOLLYWOOD
125 Millioen dollar voor verre familie
v.h. Toorenburg Damme
DOOR
„Dat soort films kunnen ze in
Engeland niet maken"
Toen bekend werd, dat Vera-EUen,
het jeugdige Amerikaanse dansster-
retje, naar Londen zou gaan om er in
een muzikale comedie op te treden,
schudden de alwijzen in Hollywood
hun schaars gelokte hoofden. Bij dat
schudden lieten ze het intussen niet.
„Je bent gek", luidde hun mening, die
ze niet onder stoelen of banken sta
ken. „Dat soort films kunnen ze in
Engeland doodeenvoudig niet maken".
Natuurlijk hadden de sachems van
Hollywood gelijk. Ze hebben altijd gelijk,
want ze werken niet met koffiedik of
met idealen, doch met cassa-ontvangsten
en statistieken. Maar ditmaal hadden ze
slechts gedeeltelijk gelijk. Engeland heeft
zo'n soort film nooit gemaakt, nóg niet
tenminste. Sindsdien is er echter in de
Engelse studio's hard gewerkt aan de
nieuwe muz kale showfilm „Happy Go
Lovely" en Miss Vera-EUen maakt z ch
helemaal niet bezorgd over wat Holly
wood er van zal zeggen.
Voordat met het vjerk werd begonnen
hadden alle medewerkers aan de film
dagen lang zitten kijken naar fragmen
ten van een der grootste dansnummers,
die ooit zijn verfilmd: „Slaughter on
Tenth Avenue" met Gene Kelly en Vera-
Ellen. Na iedere vertoning hield de re
gisseur een toespraak, die in het kort
h erop neerkwam: „Alles, wat jullie moe
ten doen, is dit overtreffen".
Nogmaals, Vera-EUen maakt zich daar
over geen zorg. Héar enige zorg is goed
acteren, dansen en zingen in deze
volgorde. Bij haar komt acteren nu op
de eerste plaats, omdat men er in de
filmwereld eindelijk begint achter te
komen, dat het verhaal in een muzikale
showfilm ook iets heeft te betekenen en
om een verhaal behoorlijk te kunnen
VerteUen, moet er worden geacteerd.
Het was trouwens het verhaal van
«."Happy Go Lovely", dat Vera-EUen er
toe bracht naar Engeland te gaan. Ze
nam een der beste „mus:cal"-regisseurs
mee n.l.: Bruce Humberstone, die
o.a. de Danny Kaye-film „Wonder Man"
heeft gemaakt.
In de Elstree-studio's is Humberstone
Vera-Ellen, David Niven cn Cesar
Romero, de drie Hollywood-sterren,
die optreden in „Happy Go Lovely",
een Engelse muzikale filmcomedie
van Associatea British.
Vera-Ellen, het Amerikaanse dans-
sterretje, dat voor het eerst in een
Engelse film optreedt.
begonnen met zijn poging om de dans
scène „Slaughter on Tenth Avenue" te
overtreffen. Het gaat om een scene van
7% minuut, die zich rond een toneel-
reconstructie van Piccadilly-circus af
speelt Twaalf dagen lang hebben Vera-
EUen en haar drie mannelijke danspart
ners gerepeteerd, waarna de opnamen
acht dagen in beslag namen.
Tijdens het lunchuurtje in de studio-
cantine heeft Vera-EUen daarvan het een
en ander verteld. Eten doet ze er niet.
Dat doet ze nooit als ze danst. Des mor
gens alleen maar een paar eieren en tot
slot een meer substantiële maaltijd voor
dat ze naar bed gaat, om precies negen
uur. Terwijl David Niven en Cesar Ro
mero, haar twee tegenspelers, die niet
dansen, zich te goed doen, drinkt ze niets
anders dan zwarte koffie.Naast haar kopje
ligt 'n blaadje papier, waarop de danspas
sen, die ze moet uitvoeren, tot in onderde
len van seconden staan aangegeven. Met
behulp daarvan stelt ze haar gelaatsuit
drukking voor iedere pas vast „Dat
moet ik wel", legt ze uit, „omdat het
maken van passen op zich nog geer.
dansen is. Je kan een hele serie vol
maakte passen achter elkaar uitvoeren
en toch begrijpt het publiek niet, wat je
er mee zeggen wilt. Ze hebben geen ver
stand van danstecllniek en daarom moet
de uitdrukking op je gezicht ze helpen,
wat je voeten zeggen".
En dan gaat Vera-Ellen weer naar de
studio terug om er haar eerste danspas
van vier seconden voor de Britse came
ra's te maken. Vier seconden van gratie
en schoonheid, die achttienhonderd gul
den kosten. Want de opname duurde der
tig seconden tijdens een nummer van
vier-en-een-halve minuut. Daaraan zijn
vier uren van ingespannen repetities
vooraf gegaan, terwijl de eigenlijke op
name twee-en-een-half uur duurt. Bere
kent men het dienovereenkomstige deel
van Vera-Ellen's salaris, dat tienduizend
gulden per week bedraagt en voegt men
daarbij de kosten van de kleurenfilm, de
costuums en de salarissen van de dertig
man personeel, die nodig zijn om de
danspassen op de celluloidband vast te
leggen, dan komt men aan de bewuste
achttienhonderd gulden. Tussen haakjes
de kosten van de hele film worden ge
raamd op drie millioen gulden.
Dansen is het onderwerp, waarover
Vera-Ellen het liefste praat. Geen won
der, want ze is er al mee begonnen, toen
ze negen jaar was. Daarom lijkt het ons
het beste, om haar zelf maar aan het
woord te laten:
„Feitelijk is het mijn moeder geweest,
die me aan het dansen bracht Ze maak
te zich ongerust over me, omdat ik te
veel tijd zoek bracht met leren en lezen
en ze meende, dat dansen een goede
vorm van ontspanning en lichaamsbewe
ging voor me zou zijn. Dus stuurde ze me
naar dansles. Sindsdien heb ik ontzettend
hard gewerkt, maar ik heb er nooit spijt
van gehad De mooiste ogenblikken van
mijn leven heb ik trouwens allemaal aan
mijn dansen te danken. Mijn eerste sen
satie was mijn benoeming tot tamboer
majoor van het schoolórkest van Cincin
nati in Ohio. Ik zal nooit vergeten, hoe
ik voor de spelers uitliep in een schit
terend uniform, terwijl de muziek en de
toejuichingen mij in de oren klonken.
Daarna kwam mijn eerste kans op
Broadway. Billy Rose, de grote showman,
had koormeisjes nodig voor zijn Casa
Manana Club. Terwijl elk meisje naar
voren moest komen om de gebruikelijke
passen te maken, beloofde ik mezelf, dat
:k het ènders zou doen. En het lukte me.
Billy Rose liet me m'n hele repertoire
afwerken en ik kreeg een eigen nummer
in zijn „show".
Later trad ik in Broadway-operettes
op en de volgende grote dag in mijn
leven was, toen ik werd aangewezen om
als partner van de clown Ray Bolger op
te treden in de revue „By Jupiter". Ray
is een van de hardste werkers, die ik
ooit heb ontmoet en tevens een bijzon
der sympathieke collega. Hij leerde me
de eerste beginselen, hoe je een komisch
nummer moet „brengen" en ik heb die
nooit vergeten.
Het volgende hoogtepunt in mijn loop
baan? Dat was toen ik, kort nadat ik
mijn eerste filmcontract met Sam Gold-
wyn had afgesloten, de partner werd van
Danny Kaye in „Wonder Man" Ik was
zo opgewonden, dat ik die avond bijna
vergat mijn passen te, repeteren. Het
werk met Danny Kaye zou ik niet graag
hebben gemist. Hij heeft een ontembare
energie en repeteert vaak uren achter
een in de studio, tot hij precies het be
oogde effect heeft bereikt.
Mijn ontmoeting met Gene Kelly is
weer een ander hoogtepunt in mijn loop
baan geweest. Er zijn mensen, die hem de
beste danser ter wereld noemen en ik wü
hen niet tegenspreken. In elk geval be
schouwde lk het als een bijzonder voor
recht zijn partner te mogen zijn in de
film „Words and Music", waarin de dans
scène „Slaughter on Tenth Avenue"
voorkomt. Gene en ik dansten later op
nieuw samen in de film „On the town",
waarvan een gedeelte in New York is
opgenomen.
Tenslotte wil lk nog iets vertellen over
de grootste sensatie van mijn leven:
dansen met Fred Astaire. Ik heb vaak
gedroomd, dat ik ooit nog eens zou
worden uitverkoren om als partner van
Astaire te mogen fungeren Ik had nooit
gedacht, dat die droom ooit nog eens
werkelijkheid zou worden. Maar in Hol
lywood gebeuren nu eenmaal de on
waarschijnlijkste dingen en verleden
jaar had ik he: geluk met De Volmaakte
Danspartner te mogen optreden voor de
film „Three Little Words". In deze film
treed ik met Astaire op in een gewone
dans en in één van zijr. beroemde ,.hoge-
hoed-met-wandelstok-scènes". Verschei
dene malen tijdens de productie ging ik
vroeg naar de studio om een beetje te
oefenen, voordat Fred er was Maar tel
kens moest ik het tegen hem afleggen
Iedere morgen was hij de eerste om zelf
te oefenen. Dat schijnt met alle grote
dancers het geval te zijn. Onverschill g
hoe goed ze zijn, ze proberen het altijd
nog beter te doen.
Mijn laatste sensatie is mijn bezoek aan
Engeland. Iedereen in de Associated Bri
tish Studio's, waar „Happy Go Lovely"
wordt gemaakt, is even vriendelijk voor
me. Er zijn verschillende uitstekende
dans-scènes in de film, waarvan men j
vast zal genieten. En ik hoop, dat ieder- j
een mij geluk zal wensen".
Wie meent, dat het gemakkelijk is het1
ene filmsucces op het andere te laten
volgen, moet maar eens naar Carol Reed
kijken. Het heeft hem achttien maanden
en verscheidene vergeefse pogingen ge
kost om iets te vinden, dat na het wereld
succes van „The Third Man" geen teleur,
stelling zou wórden.
Hij bekeek een verhaal over zigeuners
in Spanje. Het deugde niet. Hij speelde
met de idee om een film te maken over
de internationale zone in Tahger, Voor
lopig van de baan. Hij toog naar Berlijn
om eens na te denken over een tweede
Graham Greene-idee, Het leek te veei
op „The Third Man".
Tenslotte viel zijn keus op Joseph Con.
rad's melodrama, dat in het Verre Oos
ten speelt: „Outcast of the Islands" Dit
vertoonde slechts op één punt enige ge
lijkenis met zijn vorige film: er komen
drie mannen en een meisje in het ver
haal vöor.
Na twee maanden lang buitenopnamen
op Ceylon te hebben gemaakt, is Reed
thans teruggekomen naar Londen om
zijn werk in een Londense studio te vol
tooien.
Veel animo om over zijn film „The
Third Man" te praten, heeft hij niet: „Als
ik de film nu zie, merk ik alleen nog
maar mijn fouten op".
Wat deze film hem nog meer heeft ge
bracht, behalve een niet onaanzienlijk
bedrag aan geld? Zorg. De zorg om iets
te vinden, dat even goed is.
„Voor deze nieuwe film", aldus Reed,
„concentreer ik me op gezichten, gevoe
lens en spel. Opnamen van bergen en
meren op zich maken geen goede film".
Wat het spel betreft wordt hij gehol
pen door Robert Morley, Ralph Richard
son (met dikke wenkbrauwen en een wit
te baard) en Trevor Howard, die reeds
het een en ander over zijn rol heeft ver
teld in het interview, dat we enige tijd
geleden met hem hadden. En dan heeft
Reed natuurlijk iets nieuws. Geen cither
ditmaal, maar een Frans sprekend Ara
bisch meisje, Kerima geheten. Kerima is
22 jaar en heeft nog nooit geacteerd. Ze
hoeft echter in de film geen woord te
zeggen en acteert haar liefdes-scènes met
Trevor Howard met haa- ogen. Ze heeft
prachtige grote ogen. „En", zegt Reed,
,een sterke persoonlijkheid".
na. de rlood van de heks verhuisde ze naar
^-!het vervallen huis buiten New York, om
tenslotte toch weer naar New York terug
te keren.
i Daar leefde ze, zich volkomen van de
j wereld afzonderend, in enkele kamers,
i even zuinig ais haar moeder cn evenals
deze niemand vertrouwend. Haar moeder
had haar bij haar dood in 1918 zowat 50
f 1 millioen doilar nagelaten. Eenzelfde bs-
I drag ging naar haar broer. De voorwaar-
oe van het testament was, dat de (angst
i levende alles zou erven. En toen haar
broer stierf, bieek hij aan Sylvia gehoor-
43 millioen dollar te hebben ver
met Sylvia had
jaren dus enkele mil-
Dezer dagen is in New-York in een ziekenhuis, eenzaam en verbitterd, [nmtegenstelling'
een vrouw gestorven, wier fortuin algemeen op een stevige 125 millioen ,n de loop der jarer
dollar geschat wordt. Ze ging door voor de rijkste Vrouw ter wereld. Maar ze I lioenen verloren. Zijn vrouw kreeg niets
i i irj .1 i i maar riPT-f» rippn iivivia een uroces aan.
leefde, alsof ze arm was. En zo had ze altijd geleefd, want haar moeder
was de „Heks van Wallstreet", Hetty Green, die tegen het einde van de
vorige eeuw, toen New-York zich reusachtig uitbreidde, met grond-
speculaties en daarna met speculaties in aandelen op de beurs het door
haar man bijeengezameldc vermogen tot een millioenenbezit deed
Hetty Green was in die dagen een bijna
beruchte persoonlijkheid. Haar devies
luidde:'kopen, wanneer de prijzen het
laagst zijn, nooit verkopen, als je het geld
niet nodig hebt. Ze had het nooit nodig.
En ze overleefde verschillende beurs
krachs, zelfs die, waaraan geroutineerde
bankiers ten gronde gingen en die menig
wereldberoemd bankiershuis op zijn
grondvesten deden schudden.
Haar dochter Sylvia volgde haar voor
beeld tijdens de grote beurskrach van
1929. Ze handhaafde haar fortuin, toen
Wallstreet in puin dreigde te vallen.
Sylvia heette eigenlijk óók Hetty, maar
reeds als kind wilde ze liever Sylvia ge
noemd worden. En als kind leefde ze met
haar moeder en broer, nadat haar vader,
een uit Londen naar Amerika gekomen
makelaar gestorven was, in een half ver
vallen huis buiten New York.
Haar moeder waarschuwde haar van
stemming kreeg, zich te verloven met
Matthew Astor Wilks, een kleinzoon van
de bekende millionnair John Jacob Astor,
die bij de ramp van de „Titanic" in 1911
om het leven kwam.
John Jacob bezat, zelf ettelijke mil-
lioenen. De oude heks kon dus moeilijk
van hem beweren, dat. het hém om
Sylvia's géld te doen was. Maar ze dwong
hem toch een verklaring af, waarbij hij
zich verbond, nooit enige rechten op
Sylvia's vermogen te zullen doen gelden.
Hij was zelf 64 jaar.
Tot. aan haar huwelijk toe had Sylvia
met haar moeder in een armoedige flat
in Hoboken, New Yorks grote havenwijk
gewoond. Daar kookte ze en voerde er
zelf al het naaiwerk uit, opdat haar moe
der de kosten voor een naaister kon uit
sparen. Slechts ééns in haar leven heeft
ze zich hierover openlijk beklaagd. Maar
de woorden ontvielen haar en nadien
het begin af aan tegen het gevaar, dat sprak ze zo we}nig mogelijk met haar
h.,. u„„„ i£edemen6en. Toen haar man gestorven
was, haar zftn millioenen nalatend, ging
Sylvia weer bij haar moeder wonen en
mannen haar alleen om haar geld ten
huwelijk zouden vragen. De oude heks
wenste onder geen voonvaarde, dat haar
geld in andere handen zou komen. En
aldus moest Sylvia tot haar zeven en
dertigste jaar wachten, vooraleer ze toe-
Kleine uitgaven, die geregeld terugko
men slokken een groot deel van ons
huishoudgeld op. Door juist op die kleine
bedragen te bezuinigen, al is het maar
enkele centen per keer. kan men zich
in een gezin jaarlijks een belangrijke
uitgave besparen.
Misschien hebt u aan een of enkele van
de volgende mogelijkheden tot bezuini
ging nog niet gedacht. Het zjjn huishoud-
technische besparingen, dm het levens-
en gezondheidspeil van uw gezin niet zul
len aantasten.
Flessenmelk kost meer dan los ver
kochte melk. Wanneer we de melk toch
moeten koken, voor pap, koffie, groente
sausjes, enz., is het dus voordeliger om
„losse" melk te nemen.
Verpakte grutterswaren (gort, rijst, ha
vermout, bloem, e. d.) zijn duurder en
lang niet altijd beter dan die, welke los in
de handel worden gebracht. Mooi bedrukt
papier, karton en cellophaan kosten ook
geld en wat hebt u eraan, als u de wa
ren thuis toch in potten of bussen over
doet?
Vlugkokende havermout is duurder
dan gewone, maar bij dat vlugge koken
ontstaat niet de dikke, gebonden pap,
waarop velen juist zo gesteld zijn. Zoudt
u niet liever gewone havermout nemen,
die even aan de kook brengen en op de
kachel verder gaar laten sudderen?
Puddingpoeder is over het algemeen
een duur product. Men kan goedkopere
en ook smakelijke puddingen maken van
gewone maizena of griesmeel ijiet een
„smaakje", bijv. gebrande suiker of ge
raspte citroen- of sinaasappelschil.
Zoete broodbeleggingen, zoals hagel
slag, muisjes, chocoladestrooisel, zijn duur
en missen elke beschermende waarde.
Beter en goedkoper bent u uit met stroop
en appelstroop, plakjes appel, geraspte
wortel (met wat suiker), sterkers (met
azijn of citroensap en wat suiker of zout),
radijs, ramenas, e. d.
Eieren zijn een goed voedingsmiddel.
Even goed als eieren van de kip, maar
goedkoper zijn eendeneieren; deze moeten
echter tenminste 10 minuten gekookt of
aan twee kanten gaargebakken worden
om de kans op besmetting met paratyphus
te vermijden.
Zo zijn er meer mogelijkheden te vin
den om op de telkens terugkerende uit
gaven kleine bedragen te bezuinigen.
Havermoutpudding
1 Liter melk, 50 g. havermout 50 g.
maizena, 60 g. suiker, wat zout, kaneel.
De melk op een klein dejel na met de
havermout en wat zout aan de kook
brengen en onder roeren gaar koken. De
maizena met de rest van de melk tot
een glad papje roeren, dit bij de haver
moutpap gieten en deze onder roeren
enige tijd doorkoken. De suiker met
kaneel vermengen en dit mengsel door
de warme pudding roeren.
De puddingmassa overdoen in een met
koud water omgespoelde puddingvorm.
De pudding koud laten worden en storten.
maar deze deed Sylvia een proces aan,
hetwelk tot gevolg had, dat deze haar
een half millioen moest uitkeren.
Dit verbitterde Sylvia, want ze had die
vrouw als een indringster beschouwd, die
haar broer uitsluitend om zijn geld ge
trouwd had en ze sloot zich nog meer op.
Doch met het financiële instinct, door
haar van haar moeder geërfd, bleef ze
haar fortuin vergroten, terwijl anderen,
zoals gezegd, vaak geruïneerd werden. De
makelaars, die haar opdrachten op de
New Yorkse beurs uitvoerden, stond ze
slechts door de telefoon te woord. Zo
goed als niemand werd in haar kleine
woning toegelaten en gezelligheid zocht
en vond ze slechts bij haar poesen en
kanaries.
Vriendinnen bezat ze niet. Enkele verre
neven en nichten liet ze niet toe, ook al
weer bang, dat ze alleen belangstelling
hadden voor haar geld, niet voor haar
persoonlijkheid.
Een lange, benige vrouw in afgedragen
kleren, zo is Sylvia Green, de schatrijke
erfgename, door het leven gegaan, met
steeds in'haar oren de vermanende stem
harer moeder, de „Heks van Wallstreet":
vertrouw niemand, de mensen hebben het
allemaal op je geld voorzien
Tachtig jaar oud is ze gestorven, een
zaam, in een ziekenhuis.
De 125 millioen dollar zullen nu volgens
de wet verdeeld worden tussen de enkele
verre neven en nichten, die ze nooit heeft
willen zien....
Advertentie
NIEUWE ZENDING
Perzische tafelkleden,
kleine en grote maten.
PRACHT SORTERING
LAGE PR IJ ZEN
Nieuwe Binnenweg 340 t/o. Plantsoen
Rotterdam Telefoon 34136
Tot een van de nieuwigheden die de voorjaarsmode
ons weer brengt, behoren ook de asymetrtsche mo
dellen. In de afgelopen winter werd het model al
veel gebracht, maar dit voorjaar zal het nog meer
gedragen worden.
Het type staat ook bizonder elegant, en waarom
zoudt U het dan ook niet eens een keertje nemen?
Alleen dient U even goed op te letten met het
knippen, dames, vooral wanneer U stof heeft, die
niet aan beide kanten gelijk is.
Als U altijd de doffe kant van het patroon boven
houdt, kunt U geen abuizen maken
Ook behoeft U enkele delen van het patroon maar
enkel, en niet zoals bij een japon, die van beide
kanten eender is, dubbel te knippen. Twee wenken,
die U goed in het oog moet houden. De rug van
deze japon is geheel glad. Het lijfje valt schuin over
elkaar en is afgewerkt met een sjaalkraag. De
voorrok bestaat uit drie delen, de gladde rechter-
voorkant, die met een schuine lijn aansluit op de
taille, dan het linker-voorzijpand, en daar tussenin
het gepiooide baantje. De japon wordt met mooie
knopen afgewerkt. Er zit een lange gladde mouw in.
Het patroon is verkrijgbaar in maat 40, 44, 46, 46
en 50 0.85.
Benodigde stof ,van 130 cM. breed, 2.50 tot 3.50 M.
Plak aan de ADRESZIJDE van een briefkaart naast en behalve de
FRANKEERZEGEL het verschuldigde bedrag aan geldige postzegels en
zend deze aan:
ATELIER CROON - BEATRIJSSTRAAT 4 ROTTERDAM
Schrijf aan de andere zijde duidelijk naam - adres - woonplaats - nummer
(staat onder de afbeelding) en maat van het gewenste model.
Plak nooit meer dan 1.— op een briefkaart, want wat meer geplakt
wordt is waardeloos.
De patronen kunnen ook per giro worden besteld en betaald, nJ. op giro
nummer 2 7 1 2 9 1 eveneens ten name van Atelier Croon te Rotterdam.
ROMANBIJVOEGSEL
KORTE INHOUD VAN HET VOOR
AFGAANDE.
De jonge dr Hextall wordt midden in
de nacht ontboden bij de familie Tress,
aangezien Paquita Tress door een re
volverschot gewond is geraakt. Het
blijkt dat Paquita het voor haar broer
heeft opgenomen, nadat enige van zijn
kennissen hem, naar zij meent, bij het
kaartspelen hebben bedrogen. Als dr
Hextall in het huis van de gewonde
aankomt, is hij er getuige van dat net
meisje de valsspelers nog dwingt het
geld van haar broer terug te geven.
De arts verbindt Paquita en laat haar
over aan de zorg van twee verpleeg
sters.
2)
Enfin, probeer het in huis stil te
houden, zei Hextall. Ik kom later op
de morgen nog even kijken.
Een vreemde geschiedenis, merkte
hi j op, tegen zijn collega, toen de knecht
hen had uitgelaten en ze samen naar
W:mpole Street Hepen.
Hoe vond je die koffie-drlnkende
meneer?
Doodbedaard, antwoordde de ander.
Ongelooflijk bedaard.
Wat denk je van hem? vroeg Hex-
tril.
ik denk niets, zolang ik Tress niet
heb gezien. Hoe ziet nij eruit? Zijn zus-
te is een schoonheid!
De jongen lijkt op zijn zuster, maar
b'i is slap, terwijl zij wilskracht heeft.
Een knappe jongen.... Voor rover ik
het beoordelen kan, is hij bezig zich
dood te drinken.
Waar is hij eigenlijk gebleven, ter
wijl wij bezig waren? vroeg Hextall's
metgezel, die intussen een vaag idee had
gekregen van hetgeen er gebeurd was
en die begrijpelijkerwijze nieuwsgierig
v/as geworden. Naar bed zeker?
Zijn knecht heeft hem naar bed ge
bracht. antwoordde Hextall en hij ver
volgde nijdig; ik zal hem wel spreken.
later!
Darrel Tress stond bij de ontbijttafel,
toen Hextall om zeven uur naar zijn
lippen trilden en zijn handen beefden;
in de kamer rook het naar oude jenever
en hij trachtte de blikken van de dokter
te ontwijken, terwijl hij er onnozel bij
stond.
O zeghet spijt njij ergdie
/hele beestachtige geschiedenis, flapte hij
eruit, toen Hextall binnenkwam. Deze
boog even en bleef hem zwijgend aan
staren. Geweldige vergissing van mijn
zuster.,., om te doen wat zij deed. weet
je. Zijnatuurlijk, als ik geweten had
dat ze die revolver had
Het gaat mij niet aan, wat er ge
beurd is, zei Hextall. Ik moet zorgen
dat er geen ernstige gevolgen van komen.
Uw zuster zal zich verscheidene dagen
zeer bedaard moeten houden.
O, dat komt in orde, antwoordde de
jongen, blijkbaar opgelucht. We zul
len er voor zorgen, dat ze nergens door
gestoord wordt. Kesteven en ik gaan een
week weg.natuurlijk blijven de ver
pleegsters bij haar, nietwaar?
Hextall, die zijn handschoenen uittrok,
zag de broer van zijn patiënte eens op -
lettend aan. Zijn dokteroog ontwaarde
zekere, onmiskenbare tekenen van een
losbandigheid, waaraan de ander zich de
laatste tijd voortdurend moest heboen
over gegeven:, maar hij zag ook, dat
Darrel Tress zichzelf voldoende meester
was om eens de zuivere waarheid te
horen. Ook wees alles erop, dat zijn ge
zond verstand slechts sluimerde en dat
hij wel zou luisteren als iemand, die niet
veel ouder was dan hijzelf eens open
hartig met hem sprak.
Dat betekent, dat je je zuster totaal
overlaat aan de zorg van.vreemden, zei
Hextall droog.
Darrel kreeg een kleur.
Ik.eigenlijk kennnen we hier nie
mand, begon hij. We zijn nog maar een
paar maanden in Engeland, en..
Heeft je zuster geen vriendinnen?
vroeg Hextall.
Ik vrees van niet, antwoordde Dar
rel!
—Dan, zeide Hextall, zou ik wil
len voorstellen, dat je je eigen vrienden
voor een paar dagen opgeeft en dat ie
woning terugkeerde. Hij zag er even goed voor je zuster zorgt. Ik zal als dok-
goec verzorgd uit als Kesteven, maar zijn 1 ter voor haar zorgen, maar noch dokters,
noch verpleegsters, zijn bloedverwanten,
weet je, en..
Juist kwam Kesteven door een zijdeur
bnnen, een spoorboekje in de hand, knik
te Hextall bedaard toe en wendde zich
tot Tress:
Om een uur vijfentwintig gaat er
een goede trein, zei hij. Als we..
Darell Tress zag Hextall aan.
De dokter vindt, dat ik hier moet
blijven en op Paquita passen, stotterde
hij. Ik., ik geloof, dat ik dat moet
doen. Ik denk dat ik niet meega, Kesta
ven. Ga jij maar.
Hextall zag de ogen van Kesteven een
ogenblik opflitsen. Hij - begreep, wat dit
betekende., het beduidde zo duidelijk
als maar mogelijk was dat Kesteven ntet
de man was, die het duldde tegengewerkt
te worden. Maar die blik was even spoedig
weer verdwenen als hij was opgekomen
en Kesteven zag hem vriendelijk, begrij
pend en toegevend aan.
O. natuurlijk, als dokter Hextall hst
nodig vindt, zei hij. Natuurlijk.zeken
Maar ik had begrepen, dat absolute rust
noodzakelijk was en daarom dacht ik,
dat we beter deden weg te gaan. Natuur
lijk, als je bij je zuster wilt blijven..
Hextall ging naar zijn patiënte. En hij
vond geen afhankelijke en onderworpen
invalide, maar een zelfverzekerde jonge
vrouw met een sterke wil, die de vragen
omtrent haarzelf ongeduldig beantwoord
de en er op stond antwoord te krijgen
op hetgeen ze zelf vroeg.
Ik blijf her niet liggen, zei ze. Het
is net meer dan een schram! Bespotte
lijk.'
Een van de verpleegsters, een oudere
vrouw lachte tegen de dokter en merkte
op:
Juffrouw Tress wil opstaan,
Vandaag in geen geval, besliste Hex
tall. anders sta ik voor mogelijke com
plicaties niet in. Het was meer dan een
schram, weet u. Die kogel zat aardig
diep.
Paquita Tress hief langzaam haar hoofd
op en zag Hextall een ogenblik strak aan.
Zend die vrouwen weg, zei ze plot-
ling kortaf. Ik wil met u al'een spre
ken.
De twee verpleegsters verlieten de
kamer en Hextall ging naast het bed zit
ten.
Ja, vroeg hij kalm, wat is er?
Dat kunt u wel raden, als u zoveei
opmerkingsgave hebt als ik denk, ant
woordde ze. Hetgeen me koortsig z.u
maken en al uw goede zorg teniet doen,
is angst. Alleen maar angst.ziet u? Wat
doet mijn broer?
Uw broer is aan het overleggen, hoe
hij het beste voor u kan zorgen en u
rust kan verschaffen, gaf Hextaii ten
antwoord. Hij dacht er over weg te
gaan, zodat U met de verpleegsters de
woning alleen zoudt hebben. Maar ik ge
loof, dat hij van mening veranderd is.
Paquita zag hem lang en strak aan.
EnKesteven? vroeg zij tenslotte.
Het laatste wat ik mijnheer Keste
ven hoorde zeggen, was, dat als uw broer
bij u wilde blijven, hij dat natuurlijk
moest doen, antwoordde Hextall, die al
lang gemerkt had, dat het het beste was
volkomen openhartig tegenover haar te
zijn.
O! mompelde zij- Toen kwam er
plotseling een fel licht in haar ogen.
Kesteven, zei ze nadrukkelijk, is
een duivel in mensengedaante!
Dan moet hij bestreden worden,
lachte Hextall geruststellend. Wat wUt
u nu eigenlijk? Vertel het me maar pre
cies.
Kan ik mij broer éven spreken?
vroeg zij.
Hextall ging naar de zitkamer terug.
Daar vond hij Kesteven en de jonge
Tress die ieder aan de kant van de tafel
stonden in een houding van diep naden
ken. Dat wil zeggen dat ze beiden hun
handen in hun broekzakken hadden en
met gebogen hoofd naar het vloer
kleed staarden. Kesteven keek op. toen
de dokter binnenkwam en glimlachte,
ogenschijnlijk heel vriendelijk en open
hartig.
Kijk eens dokter, zei hij. Laat ons
eens openhartig zijn. Tress en ik hebben
saimn gesproken, en., kortom, ik geloof,
dat het beter is als ik een poosje wegga,
he., en Tress bij zijn zuster laat, weet
u.. tenslotte als iemand 'n zieke in huis
heeft, nietwaar?
Hextall beantwoordde de schijnbaar
oprechte blik met een vriendelijk glim
lachje.
Ik ben zeer zeker van mening, dat
het goed zou zijn als juffrouw Tress een
paar dagen absolute rust had, antwoord
de hij.
Juist, stemde Kesteven toe. Goed,,
binnen een uur ben ik weg.
Hij verdween vlug in een aangrenzen
de kamer en Hextall wendde zich tot
Tress.
Je zuster vraagt naar je, zei hij.
En, voegde hij er veelbetekenend ach-
ter. —ik denk, dat het haar goed zal doen
als je haar vertelt, dat je vriend weg
gaat en dat je zelf thuisblijft.
Darell Tress begaf zich naar zijn zus
ter, terwijl Hextall de woning verliet en
zijn visites ging maken. Maar gedurende
de rest van de dag betrapte hij er zich
-rtdurend op, dat hij er over peinsde,
wat Paquita Tress toch bedoeld had.
toen zij beweerde, dat Kesteven een dui
vel in mensengedaante was. Hij dacht «.-•
nog over na 's avonds, onder het genot
van een pijp, toen hij plotseling lawaai
aan zijn deur hoorde. Er erd hard aan
de bel getrokken, haastige stemmen, de
een smekend, de andere nadrukkelijk en
halsstarig. En die laatste stem was van.,
Paquita.
HOOFDSTUK III.
Nameloos verdriet.
Hextall sprong geërgerd uit zijn stoel
op. Hij gooide de deur van zijn kamer
open en keek in de hal. Daar stond de
patiënte, die in haar bed behoorde te
liggen en die druk pratend aan zijn
dienstmeisje vertelde, dat ze dokter Hex
tall onmiddellijk moest spreken. Achtei
haar doemde de jongste van de beide
verpleegsters op, wanhopig, half huilend
en blijkbaar hulpeloos. Zij begon zich
tegen Hextall te verontschuldigen, zodra
ze hem zag.
Ik kan het niet helpen, dokter!
smeekte zij handenwringend. Ik kon
haar niet tegenhouden ze wou met
alie geweld gaan.
Paquita wendde haar grote ogen tot
Hextall, die haar ernstig aanzag. Haar
glimlach zou een asceet ontwapend heb
ben. Ze liep naar de open deur, waarin
Hextall stond en vroeg haastig:
Mag ik binnenkomen? Alles is in
orde., die drukte is nergens voor nodig.
Ilt zou u graag spreken.ik moet u spre
ken! Kan de verpleegster niet ergens
wachten? En wees niet boos op haar.
het is haar schuld niet. Niemand kan me
tegenhouden als ik van plan ben mijn
eigen zin te doen.
Hextall wees de verpleegster zwijgend
waar de wachtkamer was, toen nam hij
Paquita's arm. bracht haar naar de l -•
makkelijke stoel, waar hij zo juist was
opgestaan, sloot de deur en ging voor
haar staan, terwijl hij alle moeite deed
boos en ontevreden te kijken.
Ik zal je eens wat zeggen, begon hu
met ingehouden drift, wanneer je zo
handelt, moet je maar een anderen doK-
ter nemen. Ik zal heus niet boos wora
op de verpleegster, want je bent dmi
baar niet te regeren. Maar je behan
haar heel lelijk, en.. Pa.
Ik zal het weer goedmaken, z
quita ongeduldig. Ik zal maa
«even wat ze hebben wil. oedmaken>
Dit kan e met "'ft, Jandel: mij
hernam Hextall. En je v
ook niet mooi. Wat helpt het of
maar wat geeft het of pnn
Ben je een kind.om zo dwaas en onna
denkend te handelenl
Paquita hief haar op
Haar donkere ogen sclntterdeii Zij was
zeker de mooiste vrouw die Hextall ooit
had gezien en hij vergat bijna alles toen.
hij haar aanstaarde. Hij moest zijn ogen
afwenden en zien met geweid in be
dwar.g houden om zijn doctorale waar
digheid niet te vergeten.
Kinderachtigkinderachtig gedrag,
ging hij voort. Zoiets kan je verwach
ten van een kind van twaalf jaar.
Ik ben geen kind van twaalf jaar,
protesteerde Paquita. ik ben een vol-
wassen vrouw., in eon wereld vol ell< -
de. Daarom kom ik bij u. In deze grote
stad ken ik niemand tot wie ik mij wen
den kan. Maar als u zo optreedt ga ik
weer weg.
Terwijl ze dit zei, stond ze op en Hex
tall !e, zoals de rtieeste mannen, die van
plan zijn vrijgezel te blijven, erg teerge
voelig was, zag haar mooie lippen beven
en een paar grote tranen in haar ogen
komen.
Hü drukte haar vriendelijk in de stoei
terug, trok een andere er bij en zonder
dat hij het zelf wist klonk er bescherming
in zijn stem.
Kom. zei hij, wat is er? Vertel
het eens! Je zult je beter voelen, als je
alles verteld hebt!
Paquita veegde haar ogen af met een
kanten zakdoekje en schudde haar hoofd.
Darrell Is weg! zei ze.
Je broer? riep Hextall uit. terwijl
hij zijn voorhoofd fronste. Wel.ik
dacht, dat hij thuis zou blijven om op ie
te passen.
Dat deed hij ook., een paar uUJ
vertelde zij wanhopig. Ik wist w
dat het zo niet zou blijven. Ik v,ef
immers dat Kesteven een duivel j?
senigedaante is? Dat is hij- en
dat Darrell niet zou nisten voo oor
hij weer bij hem was. Ik zag„
zich opwond en steeds rneef ^ij
wilde gaan. En., en tenslotte ging hij
ook. Wat zou u doen, a's er had,
van wie U veel hield en u Mg Jön regel_
recht zijn ongeluk tege ?n
Er was zo iets ce"v° Onschul-
digs in deze vraag, dat Hextall ternau-
wernood een Overdrukken.
Maar de eenvoud van het meisje maakte
zijn antwoord zeer ernstig:
Ik zou hemel en aarde bewegen om
hem tegen te houden, antwoordde hij.
Ik heb hemel en aarde bewogen.,
en inl nu OaJpt niets, verzekerde
Paquita. lk heb meer hiervoor ge-
gebeden, dan ooit voor iets anders.ik heb
alles gedaan wat mogelijk was, maar, tot
nu toe heelt niets geholpen, Kesteven is
te slim en doortrapt!
is die mijnheer Kesteven? vroeg
Hextall. gn jjpntt het toch dat hij
zo n slechte invloed op uw broer heeft?
lk zou er alles voor willen geven
om er achter te komen wie Kesteven is!
nep zij uit Wat uw andere vraag be-
teeft.hij heeft Darrell eenvoudig in zijn
macht, dat is alles., en hij doet met hem,
wat hij wil. En zijn invloed is slecht.,
slecht., slechtl
Misschien kan je me wel verteilen,
hoe hij die invloed op Darrell heeft ge
kregen. veronderstelde Hextall. Hij zag.
dat het meisje behoefte had aan spreken,
veel spreken en hij oordeelde het 't beste,
haaar de gelegenheid daartoe te geven.
Dit alles ging hem eigenlijk niets aan,
maar hij wist, dat zij koorts zou krijgen
van overspanning, als zij baar ellende
niet uit kon spreken. Kende hij Kes
teven al vóór hij in Engeland kwam.'
vroeg hij. Of is hij een kennis van de
laatste tijd?
Ik zal u alles vertellen, zei ze met
plotselinge onstuimigheid Daar kwam
ik voor hier.... mijn hoofd zou gebar
sten zijn als Ik op die ellendige kamer
was blijven liggen, nu Darrell weg is,
en ik alleen die verpleegster om me heen
had. Trouwens, ik wist. dat ik u ver
trouwen kon.... ik heb u gisteravond
goed opgenomen. Ik geloof.,., ik geloof,
dat u de eerste man bent de eerste
echte man die ik gezien heb sedert ik
in Engeland kwam.
Dat hoop ik toch nietl zei Hextall
met een lachje. Laten we veronder
stellen dat dit een vergissing is Maar
Vertel me nu alles wat je wüt. Eigenlijk
is het helemaal niet in de haak.je
moest in bed zijn en rustig slapen.
In bed zijn, heeft voor mij de laatste
tijd betekend klaar wakker liggen," zei
ze. „Steeds maar denken en weer denken.
Maar. u weet eigenlijk niets van ons.
We zijn met ons drieën Darrell en ik
en ons kleine broertje Ronald.die is pis
zeven jaar. We waren vóór acht maan
den nog nooit in Engeland geweest.we
kwamen hier in September. Mijn vader
bezat een ranch in Zuid-Amerika, in Ar
gentinië, Hij trouwde een Spaanse
daarom heet ik Paquita, dat was de naam
van mijn móeder. Zij stierf toen Ronald
ongeveer twee jaar was. Drie jaar later
Stierf mijn vader en toen bestuurde Dar
tel! de ranch, hoewel hij nog maar een
jongen was. Ik geloof niet, dat de zaken
goed gingen, want we werden verbazend
armmaar het is daar niet zo erg om
arm te zijn als het hier schijnt te wezen.
En toen het vorige jaar werden we
plotseling geweldig rijk! Omdat oom Ja
mes, die we nooit hadden gezien, stkf
en ons al zijn geld naliet en het landgoed,
waarop we nu wonenLynne Court in
Surrey. Zo kwamen we hier, maar ik wou
dat we maar op onze estancia waren ge
bleven, hoe arm we het daar ook haddenl
Darrell zou nooit Kesteven ontmoet heb
ben."
Waar ontmoette hij hem en onder
welke omstandigheden?" vroeg Hextall,
die zich genoodzaakt voelde deze vraag
te stellen om het gesprek in de goede
richting te houden.
Ik weet niet waar, maar het was
kort nadat we in Engeland kwamen. Oom
James was een bekend koopman in Lon
den. Hij liet de ene helft van zijn geld
met Lynne Court aan Darrell na, terwijl
de andere helft gelijk verdeeld moest
worden tussen Ronald en mij. Nadat we
in Lynne Court woonden, ging Darrell
vaak naar Londen en ik denk, dat hij
Kesteven daar ergens ontmoette. In leder
geval kwam Kesteven al op Lynne Court
lang vóór Kerstmis en hij en Darrell wa
ren altijd bij elkaar, gingen samen naar
wedrennen, naar de stad. Zij brachten
mannen mee die ik verachtte typen,
zoals u gisteravond zag mannen die
dronken en speelden en oik kan het
u niet allemaal vertellen! En toen haalde
Kesteven Darrell over, om die étage te
nemen, zodat hij een woning in de stad
zou hebben en naar hetgeen u gezien
hebt. kunt u er zich een voorstelling van
maken, hoe het daar toegaat. En hoewel
Kesteven zelf niet drinkt daaruit kunt
u opmaken, hoe geraffineerd hij is!
weet lk zeker, dat hij er Darrell toe aan
zet en weet tk ook, dat hij geld van Dar
rell krijgt en erbij is, wanneer anderen,
waarschijnlijk zijn handlangers, het hem
afhandig maken. U begrijpt het allemaal
wel, nietwaar. O, ik ben afgemat. Ik
kwam gisteravond in Londen, omdat lk
wilde weten, hoe het in dat ellendige
huis toeging en toen zij dachten, dat ;k
naar bed was, heb ik hen gadegeslagen
en ik weet zeker, dat Darrell bedrogen
werd. Er werd vals gespeeld! natuurlijk
wordt er dagelijks vals gespeeld ze
zullen trachten hem iedere cent die hij
heeft, afhandig te maken!"
(Wordt vervolgd)
